سوره طه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿طه‏، 0﴾

طه‌ (1)

طه .

﴿طه‏، 1﴾

مَا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى‌ (2)

قرآن را بر تو نازل نکردیم تا به رنج افتى ،

﴿طه‏، 2﴾

إِلاَّ تَذْکِرَةً لِمَنْ یَخْشَى‌ (3)

جز اینکه براى هر که مى‏ترسد ، پندى باشد .

﴿طه‏، 3﴾

تَنْزِیلاً مِمَّنْ خَلَقَ الْأَرْضَ وَ السَّمَاوَاتِ الْعُلَى‌ (4)

[ کتابى است ] نازل شده از جانب کسى که زمین و آسمانهاى بلند را آفریده است .

﴿طه‏، 4﴾

الرَّحْمٰنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى‌ (5)

خداى رحمان که بر عرش استیلا یافته است .

﴿طه‏، 5﴾

لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ وَ مَا بَیْنَهُمَا وَ مَا تَحْتَ الثَّرَى‌ (6)

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین و آنچه میان آن دو و آنچه زیر خاک است از آنِ اوست .

﴿طه‏، 6﴾

وَ إِنْ تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ یَعْلَمُ السِّرَّ وَ أَخْفَى‌ (7)

و اگر سخن به آواز گویى ، او نهان و نهان‏تر را مى‏داند .

﴿طه‏، 7﴾

اللَّهُ لاَ إِلٰهَ إِلاَّ هُوَ لَهُ الْأَسْمَاءُ الْحُسْنَى‌ (8)

خدایى که جز او معبودى نیست [ و ] نامهاى نیکو به او اختصاص دارد .

﴿طه‏، 8﴾

وَ هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى‌ (9)

و آیا خبر موسى به تو رسید ؟

﴿طه‏، 9﴾

إِذْ رَأَى نَاراً فَقَالَ لِأَهْلِهِ امْکُثُوا إِنِّی آنَسْتُ نَاراً لَعَلِّی آتِیکُمْ مِنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدًى‌ (10)

هنگامى که آتشى دید ، پس به خانواده خود گفت : « درنگ کنید ، زیرا من آتشى دیدم ، امید که پاره‏اى از آن براى شما بیاورم یا در پرتو آتش راه [ خود را باز ] یابم .

﴿طه‏، 10﴾

فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِیَ یَا مُوسَى‌ (11)

پس چون بدان رسید ، ندا داده شد که : « اى موسى ،

﴿طه‏، 11﴾

إِنِّی أَنَا رَبُّکَ فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى‌ (12)

این منم پروردگار تو ، پاى‏پوش خویش بیرون آور که تو در وادى مقدس « طُوى‏ََ » هستى .

﴿طه‏، 12﴾

سوره انبیاء

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الأنبیاء، 0﴾

اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَ هُمْ فِی غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ‌ (1)

براى مردم [ وقت ] حسابشان نزدیک شده است ، و آنان در بى‏خبرى رویگردانند .

﴿الأنبیاء، 1﴾

مَا یَأْتِیهِمْ مِنْ ذِکْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ إِلاَّ اسْتَمَعُوهُ وَ هُمْ یَلْعَبُونَ‌ (2)

هیچ پند تازه‏اى از پروردگارشان نیامد ، مگر اینکه بازى‏کنان آن را شنیدند .

﴿الأنبیاء، 2﴾

لاَهِیَةً قُلُوبُهُمْ وَ أَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِینَ ظَلَمُوا هَلْ هٰذَا إِلاَّ بَشَرٌ مِثْلُکُمْ أَ فَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَ أَنْتُمْ تُبْصِرُونَ‌ (3)

در حالى که دلهایشان مشغول است . و آنان که ستم کردند پنهانى به نجوا برخاستند که : « آیا این [ مرد ] جز بشرى مانند شماست ؟ آیا دیده و دانسته به سوى سحر مى‏روید ؟ »

﴿الأنبیاء، 3﴾

قَالَ رَبِّی یَعْلَمُ الْقَوْلَ فِی السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ‌ (4)

[ پیامبر ] گفت : « پروردگارم [ هر ] گفتار [ ى ] را در آسمان و زمین مى‏داند ، و اوست شنواى دانا . »

﴿الأنبیاء، 4﴾

بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلاَمٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْیَأْتِنَا بِآیَةٍ کَمَا أُرْسِلَ الْأَوَّلُونَ‌ (5)

بلکه گفتند : « خوابهاى شوریده است ، [ نه ] بلکه آن را بربافته ، بلکه او شاعرى است . پس همان گونه که براى پیشینیان هم عرضه شد ، باید براى ما نشانه‏اى بیاورد . »

﴿الأنبیاء، 5﴾

مَا آمَنَتْ قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْیَةٍ أَهْلَکْنَاهَا أَ فَهُمْ یُؤْمِنُونَ‌ (6)

قبل از آنان [ نیز مردم ] هیچ شهرى که آن را نابود کردیم [ به آیات ما ] ایمان نیاوردند . پس آیا اینان [ به معجزه ] ایمان مى‏آورند ؟

﴿الأنبیاء، 6﴾

وَ مَا أَرْسَلْنَا قَبْلَکَ إِلاَّ رِجَالاً نُوحِی إِلَیْهِمْ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لاَ تَعْلَمُونَ‌ (7)

و پیش از تو [ نیز ] جز مردانى را که به آنان وحى مى‏کردیم گسیل نداشتیم . اگر نمى‏دانید از پژوهندگان کتابهاى آسمانى بپرسید .

﴿الأنبیاء، 7﴾

وَ مَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَداً لاَ یَأْکُلُونَ الطَّعَامَ وَ مَا کَانُوا خَالِدِینَ‌ (8)

و ایشان را جسدى که غذا نخورند قرار ندادیم و جاویدان [ هم ] نبودند .

﴿الأنبیاء، 8﴾

ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنْجَیْنَاهُمْ وَ مَنْ نَشَاءُ وَ أَهْلَکْنَا الْمُسْرِفِینَ‌ (9)

سپس وعده [ خود ] به آنان را راست گردانیدیم و آنها و هر که را خواستیم نجات دادیم و افراطکاران را به هلاکت رسانیدیم .

﴿الأنبیاء، 9﴾

لَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَیْکُمْ کِتَاباً فِیهِ ذِکْرُکُمْ أَ فَلاَ تَعْقِلُونَ‌ (10)

در حقیقت ، ما کتابى به سوى شما نازل کردیم که یادِ شما در آن است . آیا نمى‏اندیشید ؟

﴿الأنبیاء، 10﴾

ولادت پیامبر خدا حضرت

ولادت پیامبر خدا حضرت محمد صلی الله علیه و آله و سلم   

بر همه مسلمانان مبارک

سوره حج

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الحج‏، 0﴾

یَا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَیْ‌ءٌ عَظِیمٌ‌ (1)

اى مردم ، از پروردگار خود پروا کنید ، چرا که زلزله رستاخیز امرى هولناک است .

﴿الحج‏، 1﴾

یَوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ کُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَ تَضَعُ کُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَ تَرَى النَّاسَ سُکَارَى وَ مَا هُمْ بِسُکَارَى وَ لٰکِنَّ عَذَابَ اللَّهِ شَدِیدٌ (2)

روزى که آن را ببینید ، هر شیردهنده‏اى آن را که شیر مى‏دهد [ از ترس ] فرو مى‏گذارد ، و هر آبستنى بار خود را فرو مى‏نهد ، و مردم را مست مى‏بینى و حال آنکه مست نیستند ، ولى عذاب خدا شدید است .

﴿الحج‏، 2﴾

وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یُجَادِلُ فِی اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَ یَتَّبِعُ کُلَّ شَیْطَانٍ مَرِیدٍ (3)

و برخى از مردم در باره خدا بدون هیچ علمى مجادله مى‏کنند و از هر شیطان سرکشى پیروى مى‏نمایند .

﴿الحج‏، 3﴾

کُتِبَ عَلَیْهِ أَنَّهُ مَنْ تَوَلاَّهُ فَأَنَّهُ یُضِلُّهُ وَ یَهْدِیهِ إِلَى عَذَابِ السَّعِیرِ (4)

بر [ شیطان ] مقرر شده است که هر کس او را به دوستى گیرد ، قطعاً او وى را گمراه مى‏سازد و به عذاب آتشش مى‏کشاند .

﴿الحج‏، 4﴾

یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنْ کُنْتُمْ فِی رَیْبٍ مِنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْنَاکُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ مِنْ مُضْغَةٍ مُخَلَّقَةٍ وَ غَیْرِ مُخَلَّقَةٍ لِنُبَیِّنَ لَکُمْ وَ نُقِرُّ فِی الْأَرْحَامِ مَا نَشَاءُ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ نُخْرِجُکُمْ طِفْلاً ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکُمْ وَ مِنْکُمْ مَنْ یُتَوَفَّى وَ مِنْکُمْ مَنْ یُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِکَیْلاَ یَعْلَمَ مِنْ بَعْدِ عِلْمٍ شَیْئاً وَ تَرَى الْأَرْضَ هَامِدَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَ رَبَتْ وَ أَنْبَتَتْ مِنْ کُلِّ زَوْجٍ بَهِیجٍ‌ (5)

اى مردم ، اگر در باره برانگیخته شدن در شکّید ، پس [ بدانید ] که ما شما را از خاک آفریده‏ایم ، سپس از نطفه ، سپس از علقه ، آن گاه از مضغه ، داراى خلقت کامل و [ احیاناً ] خلقت ناقص ، تا [ قدرت خود را ] بر شما روشن گردانیم . و آنچه را اراده مى‏کنیم تا مدتى معین در رحمها قرار مى‏دهیم ، آن گاه شما را [ به صورت ] کودک برون مى‏آوریم ، سپس [ حیات شما را ادامه مى‏دهیم ] تا به حد رشدتان برسید ، و برخى از شما [ زودرس ] مى‏میرد ، و برخى از شما به غایت پیرى مى‏رسد به گونه‏اى که پس از دانستن [ بسى چیزها ] چیزى نمى‏داند . و زمین را خشکیده مى‏بینى و [ لى ] چون آب بر آن فرود آوریم به جنبش درمى‏آید و نمو مى‏کند و از هر نوع [ رستنیهاى ] نیکو مى‏رویاند .

﴿الحج‏، 5﴾

سوره مومنون

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿المؤمنون‏، 0﴾

قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ‌ (1)

به راستى که مؤمنان رستگار شدند ،

﴿المؤمنون‏، 1﴾

الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاَتِهِمْ خَاشِعُونَ‌ (2)

همانان که در نمازشان فروتنند ،

﴿المؤمنون‏، 2﴾

وَ الَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ‌ (3)

و آنان که از بیهوده رویگردانند ،

﴿المؤمنون‏، 3﴾

وَ الَّذِینَ هُمْ لِلزَّکَاةِ فَاعِلُونَ‌ (4)

و آنان که زکات مى‏پردازند ،

﴿المؤمنون‏، 4﴾

وَ الَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ‌ (5)

و کسانى که پاکدامنند ،

﴿المؤمنون‏، 5﴾

إِلاَّ عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ‌ (6)

مگر در مورد همسرانشان یا کنیزانى که به دست آورده‏اند ، که در این صورت بر آنان نکوهشى نیست .

﴿المؤمنون‏، 6﴾

فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذٰلِکَ فَأُولٰئِکَ هُمُ العَادُونَ‌ (7)

پس هر که فراتر از این جُوید ، آنان از حد درگذرندگانند .

﴿المؤمنون‏، 7﴾

وَ الَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ رَاعُونَ‌ (8)

و آنان که امانتها و پیمان خود را رعایت مى‏کنند ،

﴿المؤمنون‏، 8﴾

وَ الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَوَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ‌ (9)

و آنان که بر نمازهایشان مواظبت مى‏نمایند ،

﴿المؤمنون‏، 9﴾

أُولٰئِکَ هُمُ الْوَارِثُونَ‌ (10)

آنانند که خود وارثانند ،

﴿المؤمنون‏، 10﴾

الَّذِینَ یَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ‌ (11)

همانان که بهشت را به ارث مى‏برند و در آنجا جاودان مى‏مانند .

﴿المؤمنون‏، 11﴾

وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ سُلاَلَةٍ مِنْ طِینٍ‌ (12)

و به یقین ، انسان را از عصاره‏اى از گِل آفریدیم .

﴿المؤمنون‏، 12﴾

ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِی قَرَارٍ مَکِینٍ‌ (13)

سپس او را [ به صورت ] نطفه‏اى در جایگاهى استوار قرار دادیم .

﴿المؤمنون‏، 13﴾

ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَاماً فَکَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْماً ثُمَّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقاً آخَرَ فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ‌ (14)

آن گاه نطفه را به صورت علقه درآوردیم . پس آن علقه را [ به صورت ] مضغه گردانیدیم ، و آن گاه مضغه را استخوانهایى ساختیم ، بعد استخوانها را با گوشتى پوشانیدیم ، آن گاه [ جنین را در ] آفرینشى دیگر پدید آوردیم . آفرین باد بر خدا که بهترین آفرینندگان است .

﴿المؤمنون‏، 14﴾

ثُمَّ إِنَّکُمْ بَعْدَ ذٰلِکَ لَمَیِّتُونَ‌ (15)

بعد از این [ مراحل ] قطعاً خواهید مرد .

﴿المؤمنون‏، 15﴾

ثُمَّ إِنَّکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ تُبْعَثُونَ‌ (16)

آن گاه شما در روز رستاخیز برانگیخته خواهید شد .

﴿المؤمنون‏، 16﴾

وَ لَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعَ طَرَائِقَ وَ مَا کُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غَافِلِینَ‌ (17)

و به راستى [ ما ] بالاى سر شما هفت راه [ آسمانى ] آفریدیم و از [ کار ] آفرینش غافل نبوده‏ایم .

﴿المؤمنون‏، 17﴾

سوره نور

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿المؤمنون‏، 0﴾

قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ‌ (1)

به راستى که مؤمنان رستگار شدند ،

﴿المؤمنون‏، 1﴾

الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاَتِهِمْ خَاشِعُونَ‌ (2)

همانان که در نمازشان فروتنند ،

﴿المؤمنون‏، 2﴾

وَ الَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ‌ (3)

و آنان که از بیهوده رویگردانند ،

﴿المؤمنون‏، 3﴾

وَ الَّذِینَ هُمْ لِلزَّکَاةِ فَاعِلُونَ‌ (4)

و آنان که زکات مى‏پردازند ،

﴿المؤمنون‏، 4﴾

وَ الَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ‌ (5)

و کسانى که پاکدامنند ،

﴿المؤمنون‏، 5﴾

إِلاَّ عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ‌ (6)

مگر در مورد همسرانشان یا کنیزانى که به دست آورده‏اند ، که در این صورت بر آنان نکوهشى نیست .

﴿المؤمنون‏، 6﴾

فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذٰلِکَ فَأُولٰئِکَ هُمُ العَادُونَ‌ (7)

پس هر که فراتر از این جُوید ، آنان از حد درگذرندگانند .

﴿المؤمنون‏، 7﴾

وَ الَّذِینَ هُمْ لِأَمَانَاتِهِمْ وَ عَهْدِهِمْ رَاعُونَ‌ (8)

و آنان که امانتها و پیمان خود را رعایت مى‏کنند ،

﴿المؤمنون‏، 8﴾

وَ الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَوَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ‌ (9)

و آنان که بر نمازهایشان مواظبت مى‏نمایند ،

﴿المؤمنون‏، 9﴾

أُولٰئِکَ هُمُ الْوَارِثُونَ‌ (10)

آنانند که خود وارثانند ،

﴿المؤمنون‏، 10﴾

الَّذِینَ یَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ‌ (11)

همانان که بهشت را به ارث مى‏برند و در آنجا جاودان مى‏مانند .

﴿المؤمنون‏، 11﴾

وَ لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ سُلاَلَةٍ مِنْ طِینٍ‌ (12)

و به یقین ، انسان را از عصاره‏اى از گِل آفریدیم .

﴿المؤمنون‏، 12﴾

ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِی قَرَارٍ مَکِینٍ‌ (13)

سپس او را [ به صورت ] نطفه‏اى در جایگاهى استوار قرار دادیم .

﴿المؤمنون‏، 13﴾

ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَاماً فَکَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْماً ثُمَّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقاً آخَرَ فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ‌ (14)

آن گاه نطفه را به صورت علقه درآوردیم . پس آن علقه را [ به صورت ] مضغه گردانیدیم ، و آن گاه مضغه را استخوانهایى ساختیم ، بعد استخوانها را با گوشتى پوشانیدیم ، آن گاه [ جنین را در ] آفرینشى دیگر پدید آوردیم . آفرین باد بر خدا که بهترین آفرینندگان است .

﴿المؤمنون‏، 14﴾

ثُمَّ إِنَّکُمْ بَعْدَ ذٰلِکَ لَمَیِّتُونَ‌ (15)

بعد از این [ مراحل ] قطعاً خواهید مرد .

﴿المؤمنون‏، 15﴾

ثُمَّ إِنَّکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ تُبْعَثُونَ‌ (16)

آن گاه شما در روز رستاخیز برانگیخته خواهید شد .

﴿المؤمنون‏، 16﴾

وَ لَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعَ طَرَائِقَ وَ مَا کُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غَافِلِینَ‌ (17)

و به راستى [ ما ] بالاى سر شما هفت راه [ آسمانى ] آفریدیم و از [ کار ] آفرینش غافل نبوده‏ایم .

﴿المؤمنون‏، 17﴾

سوره نور

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿النور، 0﴾

سُورَةٌ أَنْزَلْنَاهَا وَ فَرَضْنَاهَا وَ أَنْزَلْنَا فِیهَا آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ‌ (1)

[ این ] سوره‏اى است که آن را نازل و آن را فرض گردانیدیم و در آن آیاتى روشن فرو فرستادیم ، باشد که شما پند پذیرید .

﴿النور، 1﴾

الزَّانِیَةُ وَ الزَّانِی فَاجْلِدُوا کُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مِائَةَ جَلْدَةٍ وَ لاَ تَأْخُذْکُمْ بِهِمَا رَأْفَةٌ فِی دِینِ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ لْیَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ‌ (2)

به هر زن زناکار و مرد زناکارى صد تازیانه بزنید ، و اگر به خدا و روز بازپسین ایمان دارید ، در [ کار ] دین خدا ، نسبت به آن دو دلسوزى نکنید ، و باید گروهى از مؤمنان در کیفر آن دو حضور یابند .

﴿النور، 2﴾

الزَّانِی لاَ یَنْکِحُ إِلاَّ زَانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَ الزَّانِیَةُ لاَ یَنْکِحُهَا إِلاَّ زَانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَ حُرِّمَ ذٰلِکَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ‌ (3)

مرد زناکار ، جز زن زناکار یا مشرک را به همسرى نگیرد ، و زن زناکار را ، جز مرد زناکار یا مشرک به زنى نگیرد ، و بر مؤمنان این [ امر ] حرام گردیده است .

﴿النور، 3﴾

وَ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِینَ جَلْدَةً وَ لاَ تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَداً وَ أُولٰئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ‌ (4)

و کسانى که نسبت زنا به زنان شوهردار مى‏دهند ، سپس چهار گواه نمى‏آورند ، هشتاد تازیانه به آنان بزنید ، و هیچگاه شهادتى از آنها نپذیرید ، و اینانند که خود فاسقند .

﴿النور، 4﴾

إِلاَّ الَّذِینَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذٰلِکَ وَ أَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ‌ (5)

مگر کسانى که بعد از آن [ بهتان ] توبه کرده و به صلاح آمده باشند که خدا البته آمرزنده مهربان است .

﴿النور، 5﴾

وَ الَّذِینَ یَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَ لَمْ یَکُنْ لَهُمْ شُهَدَاءُ إِلاَّ أَنْفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِینَ‌ (6)

و کسانى که به همسران خود نسبت زنا مى‏دهند ، و جز خودشان گواهانى [ دیگر ] ندارند ، هر یک از آنان [ باید ] چهار بار به خدا سوگند یاد کند که او قطعاً از راستگویان است .

﴿النور، 6﴾

وَ الْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَةَ اللَّهِ عَلَیْهِ إِنْ کَانَ مِنَ الْکَاذِبِینَ‌ (7)

و [ گواهى در دفعه ] پنجم این است که [ شوهر بگوید : ] لعنت خدا بر او باد اگر از دروغگویان باشد .

﴿النور، 7﴾

وَ یَدْرَأُ عَنْهَا الْعَذَابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْکَاذِبِینَ‌ (8)

و از [ زن ، ] کیفر ساقط مى‏شود ، در صورتى که چهار بار به خدا سوگند یاد کند که [ شوهر ] او جداً از دروغگویان است .

﴿النور، 8﴾

وَ الْخَامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَیْهَا إِنْ کَانَ مِنَ الصَّادِقِینَ‌ (9)

و [ گواهى ] پنجم آنکه خشم خدا بر او باد اگر [ شوهرش ] از راستگویان باشد .

﴿النور، 9﴾

وَ لَوْ لاَ فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَ رَحْمَتُهُ وَ أَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَکِیمٌ‌ (10)

و اگر فضل و رحمت خدا بر شما نبود و اینکه خدا توبه‏پذیر سنجیده‏کار است [ رسوا مى‏شدید ] .

﴿النور، 10﴾

سوره الفرقان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الفرقان‏، 0﴾

تَبَارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِیَکُونَ لِلْعَالَمِینَ نَذِیراً (1)

بزرگ [ و خجسته ] است کسى که بر بنده خود ، فرقان [ کتاب جداسازنده حق از باطل ] را نازل فرمود ، تا براى جهانیان هشداردهنده‏اى باشد .

﴿الفرقان‏، 1﴾

الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ لَمْ یَتَّخِذْ وَلَداً وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَ خَلَقَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِیراً (2)

همان کس که فرمانروایى آسمانها و زمین از آنِ اوست ، و فرزندى اختیار نکرده و براى او شریکى در فرمانروایى نبوده است ، و هر چیزى را آفریده و بدان گونه که درخور آن بوده اندازه‏گیرى کرده است .

﴿الفرقان‏، 2﴾

وفات حضرت زینب سلام الله

وفات حضرت زینب سلام الله علیها بر همه محبان تسلیت باد

سوره الشعرا

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الشعراء، 0﴾

طسم‌ (1)

طا ، سین ، میم .

﴿الشعراء، 1﴾

تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ الْمُبِینِ‌ (2)

این است آیه‏هاى کتاب روشنگر .

﴿الشعراء، 2﴾

لَعَلَّکَ بَاخِعٌ نَفْسَکَ أَلاَّ یَکُونُوا مُؤْمِنِینَ‌ (3)

شاید تو از اینکه [ مشرکان ] ایمان نمى‏آورند ، جان خود را تباه سازى .

﴿الشعراء، 3﴾

إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آیَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِینَ‌ (4)

اگر بخواهیم ، معجزه‏اى از آسمان بر آنان فرود مى‏آوریم ، تا در برابر آن ، گردنهایشان خاضع گردد .

﴿الشعراء، 4﴾

وَ مَا یَأْتِیهِمْ مِنْ ذِکْرٍ مِنَ الرَّحْمٰنِ مُحْدَثٍ إِلاَّ کَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِینَ‌ (5)

و هیچ تذکّر جدیدى از سوى [ خداى ] رحمان برایشان نیامد جز اینکه همواره از آن روى برمى‏تافتند .

﴿الشعراء، 5﴾

فَقَدْ کَذَّبُوا فَسَیَأْتِیهِمْ أَنْبَاءُ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِءُونَ‌ (6)

[ آنان ] در حقیقت به تکذیب پرداختند ، و به زودى خبر آنچه که بدان ریشخند مى کردند ، بدیشان خواهد رسید .

﴿الشعراء، 6﴾

أَ وَ لَمْ یَرَوْا إِلَى الْأَرْضِ کَمْ أَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ کُلِّ زَوْجٍ کَرِیمٍ‌ (7)

مگر در زمین ننگریسته‏اند که چه قدر در آن از هر گونه جفتهاى زیبا رویانیده‏ایم ؟

﴿الشعراء، 7﴾

إِنَّ فِی ذٰلِکَ لَآیَةً وَ مَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ‌ (8)

قطعاً در این [ هنرنمایى ] عبرتى است و [ لى ] بیشترشان ایمان‏آورنده نیستند .

﴿الشعراء، 8﴾

وَ إِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ‌ (9)

و در حقیقت ، پروردگار تو همان شکست‏ناپذیر مهربان است .

﴿الشعراء، 9﴾

وَ إِذْ نَادَى رَبُّکَ مُوسَى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ‌ (10)

و [ یاد کن ] هنگامى را که پروردگارت موسى را ندا درداد که به سوى قوم ستمکار برو :

﴿الشعراء، 10﴾

قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَ لاَ یَتَّقُونَ‌ (11)

قوم فرعون ; آیا پروا ندارند ؟ !

﴿الشعراء، 11﴾

قَالَ رَبِّ إِنِّی أَخَافُ أَنْ یُکَذِّبُونِ‌ (12)

گفت : « پروردگارا ، مى‏ترسم مرا تکذیب کنند ،

﴿الشعراء، 12﴾

وَ یَضِیقُ صَدْرِی وَ لاَ یَنْطَلِقُ لِسَانِی فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ‌ (13)

و سینه‏ام تنگ مى‏گردد ، و زبانم باز نمى‏شود ، پس به سوى هارون بفرست .

﴿الشعراء، 13﴾

وَ لَهُمْ عَلَیَّ ذَنْبٌ فَأَخَافُ أَنْ یَقْتُلُونِ‌ (14)

و [ از طرفى ] آنان بر [ گردن ] من خونى دارند و مى‏ترسم مرا بکشند . »

﴿الشعراء، 14﴾

قَالَ کَلاَّ فَاذْهَبَا بِآیَاتِنَا إِنَّا مَعَکُمْ مُسْتَمِعُونَ‌ (15)

فرمود : « نه ، چنین نیست ; نشانه‏هاى ما را [ براى آنان ] ببرید که ما با شما شنونده‏ایم . »

﴿الشعراء، 15﴾

فَأْتِیَا فِرْعَوْنَ فَقُولاَ إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِینَ‌ (16)

پس به سوى فرعون بروید و بگویید : « ما پیامبر پروردگار جهانیانیم ،

﴿الشعراء، 16﴾

أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ‌ (17)

فرزندان اسرائیل را با ما بفرست . »

﴿الشعراء، 17﴾

قَالَ أَ لَمْ نُرَبِّکَ فِینَا وَلِیداً وَ لَبِثْتَ فِینَا مِنْ عُمُرِکَ سِنِینَ‌ (18)

[ فرعون ] گفت : « آیا تو را از کودکى در میان خود نپروردیم و سالیانى چند از عمرت را پیش ما نماندى ؟

﴿الشعراء، 18﴾

وَ فَعَلْتَ فَعْلَتَکَ الَّتِی فَعَلْتَ وَ أَنْتَ مِنَ الْکَافِرِینَ‌ (19)

و [ سرانجام ] کار خود را کردى ، و تو از ناسپاسانى . »

﴿الشعراء، 19﴾

سوره النمل

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿النمل‏، 0﴾

طس تِلْکَ آیَاتُ الْقُرْآنِ وَ کِتَابٍ مُبِینٍ‌ (1)

طا ، سین . این است آیات قرآن و [ آیاتِ ] کتابى روشنگر ،

﴿النمل‏، 1﴾

هُدًى وَ بُشْرَى لِلْمُؤْمِنِینَ‌ (2)

که [ مایه ] هدایت و بشارت براى مؤمنان است .

﴿النمل‏، 2﴾

الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ‌ (3)

همانان که نماز برپا مى‏دارند و زکات مى‏دهند و خود به آخرت یقین دارند .

﴿النمل‏، 3﴾

إِنَّ الَّذِینَ لاَ یُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ زَیَّنَّا لَهُمْ أَعْمَالَهُمْ فَهُمْ یَعْمَهُونَ‌ (4)

کسانى که به آخرت ایمان ندارند ، کردارهایشان را در نظرشان بیاراستیم [ تا هم چنان ] سرگشته بمانند .

﴿النمل‏، 4﴾

أُولٰئِکَ الَّذِینَ لَهُمْ سُوءُ الْعَذَابِ وَ هُمْ فِی الْآخِرَةِ هُمُ الْأَخْسَرُونَ‌ (5)

آنان کسانى‏اند که عذاب سخت براى ایشان خواهد بود ، و در آخرت ، خود زیانکارترین [ مردم ] اند .

﴿النمل‏، 5﴾

وَ إِنَّکَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ عَلِیمٍ‌ (6)

و حقّاً تو قرآن را از سوى حکیمى دانا دریافت مى‏دارى .

﴿النمل‏، 6﴾

إِذْ قَالَ مُوسَى لِأَهْلِهِ إِنِّی آنَسْتُ نَاراً سَآتِیکُمْ مِنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ آتِیکُمْ بِشِهَابٍ قَبَسٍ لَعَلَّکُمْ تَصْطَلُونَ‌ (7)

[ یادکن ] هنگامى را که موسى به خانواده خود گفت : « من آتشى به نظرم رسید ، به زودى براى شما خبرى از آن خواهم آورد ، یا شعله آتشى براى شما مى‏آورم ، باشد که خود را گرم کنید . »

﴿النمل‏، 7﴾

فَلَمَّا جَاءَهَا نُودِیَ أَنْ بُورِکَ مَنْ فِی النَّارِ وَ مَنْ حَوْلَهَا وَ سُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ‌ (8)

چون نزد آن آمد ، آوا رسید که : « خجسته [ و مبارک گردید ] آنکه در کنار این آتش و آنکه پیرامون آن است ، و منزّه است خدا ، پروردگار جهانیان . »

﴿النمل‏، 8﴾

یَا مُوسَى إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ‌ (9)

« اى موسى ، این منم خداى عزیز حکیم . »

﴿النمل‏، 9﴾

وَ أَلْقِ عَصَاکَ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ کَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّى مُدْبِراً وَ لَمْ یُعَقِّبْ یَا مُوسَى لاَ تَخَفْ إِنِّی لاَ یَخَافُ لَدَیَّ الْمُرْسَلُونَ‌ (10)

و عصایت را بیفکن . پس چون آن را همچون مارى دید که مى‏جنبد ، پشت گردانید و به عقب بازنگشت . « اى موسى ، مترس که فرستادگان پیش من نمى‏ترسند .

﴿النمل‏، 10﴾

إِلاَّ مَنْ ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْناً بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّی غَفُورٌ رَحِیمٌ‌ (11)

لیکن کسى که ستم کرده سپس بعد از بدى نیکى را جایگزین [ آن ] گردانیده ، [ بداند ] که من آمرزنده مهربانم .

﴿النمل‏، 11﴾

وَ أَدْخِلْ یَدَکَ فِی جَیْبِکَ تَخْرُجْ بَیْضَاءَ مِنْ غَیْرِ سُوءٍ فِی تِسْعِ آیَاتٍ إِلَى فِرْعَوْنَ وَ قَوْمِهِ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْماً فَاسِقِینَ‌ (12)

و دستت را در گریبانت کن تا سپیدِ بى‏عیب بیرون آید . [ اینها ] از [ جمله ] نشانه‏هاى نُه‏گانه‏اى است [ که باید ] به سوى فرعون و قومش [ ببرى ] ، زیرا که آنان مردمى نافرمانند . »

﴿النمل‏، 12﴾

فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ آیَاتُنَا مُبْصِرَةً قَالُوا هٰذَا سِحْرٌ مُبِینٌ‌ (13)

و هنگامى که آیات روشنگر ما به سویشان آمد گفتند : « این سحرى آشکار است . »

﴿النمل‏، 13﴾

روز پدر مبارک

ولادت با سعادت افتخار

ولادت با سعادت افتخار خلایق اسمان و زمین شفیع  

شیعیان در روز قیامت امام علی علیه السلام بر شما مبارک

سوره القصص

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿القصص‏، 0﴾

طسم‌ (1)

طا ، سین ، میم .

﴿القصص‏، 1﴾

تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ الْمُبِینِ‌ (2)

این است آیات کتاب روشنگر .

﴿القصص‏، 2﴾

نَتْلُو عَلَیْکَ مِنْ نَبَإِ مُوسَى وَ فِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ‌ (3)

[ بخشى ] از گزارش [ حال ] موسى و فرعون را براى [ آگاهى ] مردمى که ایمان مى‏آورند ، به درستى بر تو مى‏خوانیم :

﴿القصص‏، 3﴾

إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلاَ فِی الْأَرْضِ وَ جَعَلَ أَهْلَهَا شِیَعاً یَسْتَضْعِفُ طَائِفَةً مِنْهُمْ یُذَبِّحُ أَبْنَاءَهُمْ وَ یَسْتَحْیِی نِسَاءَهُمْ إِنَّهُ کَانَ مِنَ الْمُفْسِدِینَ‌ (4)

فرعون در سرزمین [ مصر ] سر برافراشت ، و مردمِ آن را طبقه طبقه ساخت ; طبقه‏اى از آنان را زبون مى‏داشت : پسرانشان را سر مى‏برید ، و زنانشان را [ براى بهره‏کشى ] زنده بر جاى مى‏گذاشت ، که وى از فسادکاران بود .

﴿القصص‏، 4﴾

وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ‌ (5)

و خواستیم بر کسانى که در آن سرزمین فرو دست شده بودند منّت نهیم و آنان را پیشوایان [ مردم ] گردانیم ، و ایشان را وارث [ زمین ] کنیم ،

﴿القصص‏، 5﴾

سوره العنکبوت

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿العنکبوت‏، 0﴾

الم‌ (1)

الف ، لام ، میم .

﴿العنکبوت‏، 1﴾

أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لاَ یُفْتَنُونَ‌ (2)

آیا مردم پنداشتند که تا گفتند ایمان آوردیم ، رها مى‏شوند و مورد آزمایش قرار نمى‏گیرند ؟

﴿العنکبوت‏، 2﴾

وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَیَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ لَیَعْلَمَنَّ الْکَاذِبِینَ‌ (3)

و به یقین ، کسانى را که پیش از اینان بودند آزمودیم ، تا خدا آنان را که راست گفته‏اند معلوم دارد و دروغگویان را [ نیز ] معلوم دارد .

﴿العنکبوت‏، 3﴾

أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئَاتِ أَنْ یَسْبِقُونَا سَاءَ مَا یَحْکُمُونَ‌ (4)

آیا کسانى که کارهاى بد مى‏کنند ، مى‏پندارند که بر ما پیشى خواهند جست ؟ چه بد داورى مى‏کنند .

﴿العنکبوت‏، 4﴾

مَنْ کَانَ یَرْجُو لِقَاءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ‌ (5)

کسى که به دیدار خدا امید دارد [ بداند که ] اجل [ او از سوى ] خدا آمدنى است ، و اوست شنواى دانا .

﴿العنکبوت‏، 5﴾

وَ مَنْ جَاهَدَ فَإِنَّمَا یُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِیٌّ عَنِ الْعَالَمِینَ‌ (6)

و هر که بکوشد ، تنها براى خود مى‏کوشد ، زیرا خدا از جهانیان سخت بى‏نیاز است .

﴿العنکبوت‏، 6﴾

سوره الروم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الروم‏، 0﴾

الم‌ (1)

الف ، لام ، میم .

﴿الروم‏، 1﴾

غُلِبَتِ الرُّومُ‌ (2)

رومیان شکست خوردند ،

﴿الروم‏، 2﴾

فِی أَدْنَى الْأَرْضِ وَ هُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیَغْلِبُونَ‌ (3)

در نزدیکترین سرزمین ، و [ لى ] بعد از شکستشان ، در ظرف چند سالى ، به زودى پیروز خواهند گردید .

﴿الروم‏، 3﴾

فِی بِضْعِ سِنِینَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ وَ یَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ‌ (4)

[ فرجامِ ] کار در گذشته و آینده از آنِ خداست ، و در آن روز است که مؤمنان از یارى خدا شاد مى‏گردند .

﴿الروم‏، 4﴾

بِنَصْرِ اللَّهِ یَنْصُرُ مَنْ یَشَاءُ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ‌ (5)

هر که را بخواهد یارى مى‏کند ، و اوست شکست‏ناپذیر مهربان .

﴿الروم‏، 5﴾

سوره لقمان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿لقمان‏، 0﴾

الم‌ (1)

الف ، لام ، میم .

﴿لقمان‏، 1﴾

تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ الْحَکِیمِ‌ (2)

این است آیات کتاب حکمت‏آموز ،

﴿لقمان‏، 2﴾

هُدًى وَ رَحْمَةً لِلْمُحْسِنِینَ‌ (3)

[ که ] براى نیکوکاران رهنمود و رحمتى است ،

﴿لقمان‏، 3﴾

الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ‌ (4)

[ همان ] کسانى که نماز برپا مى‏دارند و زکات مى‏دهند ، و [ هم ] ایشانند که به آخرت یقین دارند .

﴿لقمان‏، 4﴾

أُولٰئِکَ عَلَى هُدًى مِنْ رَبِّهِمْ وَ أُولٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ‌ (5)

آنانند که از جانب پروردگارشان از هدایت برخوردارند ، و ایشانند که رستگارانند .

﴿لقمان‏، 5﴾

وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْتَرِی لَهْوَ الْحَدِیثِ لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَ یَتَّخِذَهَا هُزُواً أُولٰئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ‌ (6)

و برخى از مردم کسانى‏اند که سخن بیهوده را خریدارند تا [ مردم را ] بى [ هیچ ] دانشى از راه خدا گمراه کنند ، و [ راه خدا ] را به ریشخند گیرند ; براى آنان عذابى خوارکننده خواهد بود .

﴿لقمان‏، 6﴾

وَ إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا وَلَّى مُسْتَکْبِراً کَأَنْ لَمْ یَسْمَعْهَا کَأَنَّ فِی أُذُنَیْهِ وَقْراً فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ‌ (7)

و چون آیات ما بر او خوانده شود ، با نِخوت روى برمى‏گرداند ، چنان که گویى آن را نشنیده [ یا ] گویى در گوشهایش سنگینى است ; پس او را از عذابى پردرد خبر ده .

﴿لقمان‏، 7﴾

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتُ النَّعِیمِ‌ (8)

در حقیقت ، کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏اند ، باغهاى پرنعمت خواهند داشت ،

﴿لقمان‏، 8﴾

خَالِدِینَ فِیهَا وَعْدَ اللَّهِ حَقّاً وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ‌ (9)

که در آن جاودان مى‏مانند ; وعده خداست که حقّ است و هموست شکست‏ناپذیر سنجیده‏کار .

﴿لقمان‏، 9﴾

خَلَقَ السَّمَاوَاتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا وَ أَلْقَى فِی الْأَرْضِ رَوَاسِیَ أَنْ تَمِیدَ بِکُمْ وَ بَثَّ فِیهَا مِنْ کُلِّ دَابَّةٍ وَ أَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ کُلِّ زَوْجٍ کَرِیمٍ‌ (10)

آسمانها را بى‏هیچ ستونى که آن را ببینید خلق کرد و در زمین کوه‏هاى استوار بیفکند تا [ مبادا زمین ] شما را بجنباند ، و در آن از هر گونه جنبنده‏اى پراکنده گردانید ، و از آسمان آبى فروفرستادیم و از هر نوع [ گیاه ] نیکو در آن رویانیدیم .

﴿لقمان‏، 10﴾

هٰذَا خَلْقُ اللَّهِ فَأَرُونِی مَا ذَا خَلَقَ الَّذِینَ مِنْ دُونِهِ بَلِ الظَّالِمُونَ فِی ضَلاَلٍ مُبِینٍ‌ (11)

این ، خلق خداست . [ اینک ] به من نشان دهید کسانى که غیر از اویند چه آفریده‏اند ؟ [ هیچ ! ] بلکه ستمگران در گمراهى آشکارند .

﴿لقمان‏، 11﴾

سوره السجده

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿السجده‏، 0﴾

الم‌ (1)

الف ، لام ، میم .

﴿السجده‏، 1﴾

تَنْزِیلُ الْکِتَابِ لاَ رَیْبَ فِیهِ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ‌ (2)

نازل شدن این کتاب که هیچ [ جاى ] شک در آن نیست از طرف پروردگار جهانهاست .

﴿السجده‏، 2﴾

أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ لِتُنْذِرَ قَوْماً مَا أَتَاهُمْ مِنْ نَذِیرٍ مِنْ قَبْلِکَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ‌ (3)

آیا مى‏گویند : « آن را بربافته است » ؟ [ نه چنین است ] بلکه آن حقّ و از جانب پروردگار توست ، تا مردمى را که پیش از تو بیم‏دهنده‏اى براى آنان نیامده است هشدار دهى ، امید که راه یابند .

﴿السجده‏، 3﴾

اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ مَا لَکُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لاَ شَفِیعٍ أَ فَلاَ تَتَذَکَّرُونَ‌ (4)

خدا کسى است که آسمانها و زمین و آنچه را که میان آن دو است ، در شش هنگام آفرید ، آن گاه بر عرش [ قدرت ] استیلا یافت ، براى شما غیر از او سرپرست و شفاعتگرى نیست ; آیا باز هم پند نمى‏گیرید ؟

﴿السجده‏، 4﴾

یُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ‌ (5)

کار [ جهان ] را از آسمان [ گرفته ] تا زمین ، اداره مى‏کند ; آن گاه [ نتیجه و گزارش آن ] در روزى که مقدارش آن چنان که شما [ آدمیان ] برمى‏شمارید هزار سال است ، به سوى او بالا مى‏رود .

﴿السجده‏، 5﴾

ذٰلِکَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهَادَةِ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ‌ (6)

اوست داناىِ نهان و آشکار ، که شکوهمندِ مهربان است .

﴿السجده‏، 6﴾

الَّذِی أَحْسَنَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ خَلَقَهُ وَ بَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسَانِ مِنْ طِینٍ‌ (7)

همان کسى که هر چیزى را که آفریده است نیکو آفریده ، و آفرینش انسان را از گِل آغاز کرد ;

﴿السجده‏، 7﴾

ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلاَلَةٍ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ‌ (8)

سپس [ تداوم ] نسل او را از چکیده آبى پست مقرّر فرمود ;

﴿السجده‏، 8﴾

ثُمَّ سَوَّاهُ وَ نَفَخَ فِیهِ مِنْ رُوحِهِ وَ جَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصَارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِیلاً مَا تَشْکُرُونَ‌ (9)

آن گاه او را درست‏اندام کرد ، و از روح خویش در او دمید ، و براى شما گوش و دیدگان و دلها قرار داد ; چه اندک سپاس مى‏گزارید .

﴿السجده‏، 9﴾

وَ قَالُوا أَ إِذَا ضَلَلْنَا فِی الْأَرْضِ أَ إِنَّا لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ بَلْ هُمْ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ کَافِرُونَ‌ (10)

و گفتند : « آیا وقتى در [ دلِ ] زمین گم شدیم ، آیا [ باز ] ما در خلقت جدیدى خواهیم بود ؟ » [ نه ، ] بلکه آنها به لقاى پروردگارشان [ و حضور او ] کافرند .

﴿السجده‏، 10﴾

قُلْ یَتَوَفَّاکُمْ مَلَکُ الْمَوْتِ الَّذِی وُکِّلَ بِکُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ‌ (11)

بگو : « فرشته مرگى که بر شما گمارده شده ، جانتان را مى‏ستاند ، آن گاه به سوى پروردگارتان بازگردانیده مى‏شوید . »

﴿السجده‏، 11﴾

سوره الاحزاب

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الأحزاب‏، 0﴾

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللَّهَ وَ لاَ تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَ الْمُنَافِقِینَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیماً حَکِیماً (1)

اى پیامبر ، از خدا پروا بدار و کافران و منافقان را فرمان مبر ، که خدا همواره داناى حکیم است .

﴿الأحزاب‏، 1﴾

وَ اتَّبِعْ مَا یُوحَى إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیراً (2)

و آنچه را که از جانب پروردگارت به سوى تو وحى مى‏شود ، پیروى کن که خدا همواره به آنچه مى‏کنید آگاه است .

﴿الأحزاب‏، 2﴾

وَ تَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَ کَفَى بِاللَّهِ وَکِیلاً (3)

و بر خدا اعتماد کن ، همین بس که خدا نگهبان [ تو ] ست .

﴿الأحزاب‏، 3﴾

مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فِی جَوْفِهِ وَ مَا جَعَلَ أَزْوَاجَکُمُ اللاَّئِی تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِکُمْ وَ مَا جَعَلَ أَدْعِیَاءَکُمْ أَبْنَاءَکُمْ ذٰلِکُمْ قَوْلُکُمْ بِأَفْوَاهِکُمْ وَ اللَّهُ یَقُولُ الْحَقَّ وَ هُوَ یَهْدِی السَّبِیلَ‌ (4)

خداوند براى هیچ مردى در درونش دو دل ننهاده است ، و آن همسرانتان را که مورد « ظِهار » قرار مى‏دهید مادران شما نگردانیده ، و پسرخواندگانتان را پسران [ واقعى ] شما قرار نداده است . این ، گفتار شما به زبان شماست ، و [ لى ] خدا حقیقت را مى‏گوید ، و او [ ست که ] به راه راست هدایت مى‏کند .

﴿الأحزاب‏، 4﴾

ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُکُمْ فِی الدِّینِ وَ مَوَالِیکُمْ وَ لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ فِیمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَ لٰکِنْ مَا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُکُمْ وَ کَانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً (5)

آنان را به [ نام ] پدرانشان بخوانید ، که این نزد خدا عادلانه‏تر است ، و اگر پدرانشان را نمى‏شناسید پس برادران دینى و موالى شمایند ، و در آنچه اشتباهاً مرتکب آن شده‏اید بر شما گناهى نیست ، ولى در آنچه دلهایتان عمد داشته است [ مسئولید ] و خداست که همواره آمرزنده مهربان است .

﴿الأحزاب‏، 5﴾

النَّبِیُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ أَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ وَ أُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِی کِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُهَاجِرِینَ إِلاَّ أَنْ تَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِیَائِکُمْ مَعْرُوفاً کَانَ ذٰلِکَ فِی الْکِتَابِ مَسْطُوراً (6)

پیامبر به مؤمنان از خودشان سزاوارتر [ و نزدیکتر ] است و همسرانش مادران ایشانند ، و خویشاوندان [ طبقِ ] کتاب خدا ، بعضى [ نسبت ] به بعضى اولویّت دارند [ و ] بر مؤمنان و مهاجران [ مقدّمند ] ، مگر آنکه بخواهید به دوستان [ مؤمن ] خود [ وصیّت یا ] احسانى کنید ، و این در کتاب [ خدا ] نگاشته شده است .

﴿الأحزاب‏، 6﴾

سوره سبا

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿سبإ، 0﴾

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِی الْآخِرَةِ وَ هُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ (1)

سپاس خدایى را که آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آنِ اوست ، و در آخرت [ نیز ] سپاس از آنِ اوست ، و هم اوست سنجیده‏کارِ آگاه .

﴿سبإ، 1﴾

یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَ مَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَ مَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مَا یَعْرُجُ فِیهَا وَ هُوَ الرَّحِیمُ الْغَفُورُ (2)

آنچه در زمین فرو مى‏رود و آنچه از آن بر مى‏آید و آنچه از آسمان فرو مى‏شود و آنچه در آن بالا مى‏رود [ همه را ] مى‏داند ، و اوست مهربان آمرزنده .

﴿سبإ، 2﴾

وَ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لاَ تَأْتِینَا السَّاعَةُ قُلْ بَلَى وَ رَبِّی لَتَأْتِیَنَّکُمْ عَالِمِ الْغَیْبِ لاَ یَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَ لاَ فِی الْأَرْضِ وَ لاَ أَصْغَرُ مِنْ ذٰلِکَ وَ لاَ أَکْبَرُ إِلاَّ فِی کِتَابٍ مُبِینٍ‌ (3)

و کسانى که کافر شدند ، گفتند : « رستاخیز براى ما نخواهد آمد . » بگو : « چرا ، سوگند به پروردگارم که حتماً براى شما خواهد آمد . [ همان ] داناى نهان [ ها ] که هموزن ذره‏اى ، نه در آسمانها و نه در زمین ، از وى پوشیده نیست ، و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتر از آن است مگر اینکه در کتابى روشن [ درج شده ] است . »

﴿سبإ، 3﴾

لِیَجْزِیَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولٰئِکَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ کَرِیمٌ‌ (4)

تا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏اند به پاداش رساند ; آنانند که آمرزش و روزىِ خوش برایشان خواهد بود .

﴿سبإ، 4﴾

وَ الَّذِینَ سَعَوْا فِی آیَاتِنَا مُعَاجِزِینَ أُولٰئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِیمٌ‌ (5)

و کسانى که در [ ابطال ] آیات ما کوشش مى‏ورزند که ما را درمانده کنند ، برایشان عذابى از بلایى دردناک باشد .

﴿سبإ، 5﴾

وَ یَرَى الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِی أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ هُوَ الْحَقَّ وَ یَهْدِی إِلَى صِرَاطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ (6)

و کسانى که از دانش بهره یافته‏اند ، مى‏دانند که آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده ، حق است و به راه آن عزیزِ ستوده [ صفات ] راهبرى مى‏کند .

﴿سبإ، 6﴾

وَ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا هَلْ نَدُلُّکُمْ عَلَى رَجُلٍ یُنَبِّئُکُمْ إِذَا مُزِّقْتُمْ کُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّکُمْ لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ (7)

و کسانى که کفر ورزیدند ، گفتند : « آیا مردى را به شما نشان دهیم که شما را خبر مى‏دهد که چون کاملا متلاشى شدید ، [ باز ] قطعاً در آفرینشى جدید خواهید بود ؟

﴿سبإ، 7﴾