﴿ سورة الشورى - سورة ٤٢ - تعداد آیات ٥٣ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
حم ﴿١﴾ عسق ﴿٢﴾ کَذَلِکَ یُوحِی إِلَیْکَ وَإِلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکَ اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٣﴾ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ ﴿٤﴾ تَکَادُ السَّمَاوَاتُ یَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ وَالْمَلائِکَةُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَیَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِی الأرْضِ أَلا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿٥﴾ وَالَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَولِیَاءَ اللَّهُ حَفِیظٌ عَلَیْهِمْ وَمَا أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِوَکِیلٍ ﴿٦﴾ وَکَذَلِکَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ قُرْآنًا عَرَبِیًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنْذِرَ یَوْمَ الْجَمْعِ لا رَیْبَ فِیهِ فَرِیقٌ فِی الْجَنَّةِ وَفَرِیقٌ فِی السَّعِیرِ ﴿٧﴾ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَکِنْ یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمُونَ مَا لَهُمْ مِنْ وَلِیٍّ وَلا نَصِیرٍ ﴿٨﴾ أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیَاءَ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِیُّ وَهُوَ یُحْیِی الْمَوْتَى وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٩﴾ وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِیهِ مِنْ شَیْءٍ فَحُکْمُهُ إِلَى اللَّهِ ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبِّی عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَإِلَیْهِ أُنِیبُ ﴿١٠﴾ فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ جَعَلَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوَاجًا وَمِنَ الأنْعَامِ أَزْوَاجًا یَذْرَؤُکُمْ فِیهِ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ وَهُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ ﴿١١﴾ لَهُ مَقَالِیدُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَقْدِرُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿١٢﴾ شَرَعَ لَکُمْ مِنَ الدِّینِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحًا وَالَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ وَمَا وَصَّیْنَا بِهِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى وَعِیسَى أَنْ أَقِیمُوا الدِّینَ وَلا تَتَفَرَّقُوا فِیهِ کَبُرَ عَلَى الْمُشْرِکِینَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَیْهِ اللَّهُ یَجْتَبِی إِلَیْهِ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی إِلَیْهِ مَنْ یُنِیبُ ﴿١٣﴾ وَمَا تَفَرَّقُوا إِلا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ وَلَوْلا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّکَ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَإِنَّ الَّذِینَ أُورِثُوا الْکِتَابَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَفِی شَکٍّ مِنْهُ مُرِیبٍ ﴿١٤﴾ فَلِذَلِکَ فَادْعُ وَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ وَلا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَقُلْ آمَنْتُ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنْ کِتَابٍ وَأُمِرْتُ لأعْدِلَ بَیْنَکُمُ اللَّهُ رَبُّنَا وَرَبُّکُمْ لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَکُمْ أَعْمَالُکُمْ لا حُجَّةَ بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمُ اللَّهُ یَجْمَعُ بَیْنَنَا وَإِلَیْهِ الْمَصِیرُ ﴿١٥﴾ وَالَّذِینَ یُحَاجُّونَ فِی اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا اسْتُجِیبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَعَلَیْهِمْ غَضَبٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ ﴿١٦﴾ اللَّهُ الَّذِی أَنْزَلَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ وَالْمِیزَانَ وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِیبٌ ﴿١٧﴾ یَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِهَا وَالَّذِینَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْهَا وَیَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ أَلا إِنَّ الَّذِینَ یُمَارُونَ فِی السَّاعَةِ لَفِی ضَلالٍ بَعِیدٍ ﴿١٨﴾ اللَّهُ لَطِیفٌ بِعِبَادِهِ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ وَهُوَ الْقَوِیُّ الْعَزِیزُ ﴿١٩﴾ مَنْ کَانَ یُرِیدُ حَرْثَ الآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِی حَرْثِهِ وَمَنْ کَانَ یُرِیدُ حَرْثَ الدُّنْیَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَا لَهُ فِی الآخِرَةِ مِنْ نَصِیبٍ ﴿٢٠﴾ أَمْ لَهُمْ شُرَکَاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّینِ مَا لَمْ یَأْذَنْ بِهِ اللَّهُ وَلَوْلا کَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَإِنَّ الظَّالِمِینَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٢١﴾ تَرَى الظَّالِمِینَ مُشْفِقِینَ مِمَّا کَسَبُوا وَهُوَ وَاقِعٌ بِهِمْ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِی رَوْضَاتِ الْجَنَّاتِ لَهُمْ مَا یَشَاءُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذَلِکَ هُوَ الْفَضْلُ الْکَبِیرُ ﴿٢٢﴾ ذَلِکَ الَّذِی یُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى وَمَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِیهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَکُورٌ ﴿٢٣﴾ أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ کَذِبًا فَإِنْ یَشَأِ اللَّهُ یَخْتِمْ عَلَى قَلْبِکَ وَیَمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَیُحِقُّ الْحَقَّ بِکَلِمَاتِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٢٤﴾ وَهُوَ الَّذِی یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَیَعْفُو عَنِ السَّیِّئَاتِ وَیَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ ﴿٢٥﴾ وَیَسْتَجِیبُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَیَزِیدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَالْکَافِرُونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ ﴿٢٦﴾ وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِی الأرْضِ وَلَکِنْ یُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَا یَشَاءُ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِیرٌ بَصِیرٌ ﴿٢٧﴾ وَهُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ الْغَیْثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَیَنْشُرُ رَحْمَتَهُ وَهُوَ الْوَلِیُّ الْحَمِیدُ ﴿٢٨﴾ وَمِنْ آیَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَثَّ فِیهِمَا مِنْ دَابَّةٍ وَهُوَ عَلَى جَمْعِهِمْ إِذَا یَشَاءُ قَدِیرٌ ﴿٢٩﴾ وَمَا أَصَابَکُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَیَعْفُو عَنْ کَثِیرٍ ﴿٣٠﴾ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ فِی الأرْضِ وَمَا لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَلا نَصِیرٍ ﴿٣١﴾ وَمِنْ آیَاتِهِ الْجَوَارِ فِی الْبَحْرِ کَالأعْلامِ ﴿٣٢﴾ إِنْ یَشَأْ یُسْکِنِ الرِّیحَ فَیَظْلَلْنَ رَوَاکِدَ عَلَى ظَهْرِهِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ ﴿٣٣﴾ أَوْ یُوبِقْهُنَّ بِمَا کَسَبُوا وَیَعْفُ عَنْ کَثِیرٍ ﴿٣٤﴾ وَیَعْلَمَ الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِنَا مَا لَهُمْ مِنْ مَحِیصٍ ﴿٣٥﴾ فَمَا أُوتِیتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَمَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ وَأَبْقَى لِلَّذِینَ آمَنُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ ﴿٣٦﴾ وَالَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبَائِرَ الإثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ یَغْفِرُونَ ﴿٣٧﴾ وَالَّذِینَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَیْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ ﴿٣٨﴾ وَالَّذِینَ إِذَا أَصَابَهُمُ الْبَغْیُ هُمْ یَنْتَصِرُونَ ﴿٣٩﴾ وَجَزَاءُ سَیِّئَةٍ سَیِّئَةٌ مِثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لا یُحِبُّ الظَّالِمِینَ ﴿٤٠﴾ وَلَمَنِ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُولَئِکَ مَا عَلَیْهِمْ مِنْ سَبِیلٍ ﴿٤١﴾ إِنَّمَا السَّبِیلُ عَلَى الَّذِینَ یَظْلِمُونَ النَّاسَ وَیَبْغُونَ فِی الأرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ أُولَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٤٢﴾ وَلَمَنْ صَبَرَ وَغَفَرَ إِنَّ ذَلِکَ لَمِنْ عَزْمِ الأمُورِ ﴿٤٣﴾ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ وَلِیٍّ مِنْ بَعْدِهِ وَتَرَى الظَّالِمِینَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ یَقُولُونَ هَلْ إِلَى مَرَدٍّ مِنْ سَبِیلٍ ﴿٤٤﴾ وَتَرَاهُمْ یُعْرَضُونَ عَلَیْهَا خَاشِعِینَ مِنَ الذُّلِّ یَنْظُرُونَ مِنْ طَرْفٍ خَفِیٍّ وَقَالَ الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ الْخَاسِرِینَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِیهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَلا إِنَّ الظَّالِمِینَ فِی عَذَابٍ مُقِیمٍ ﴿٤٥﴾ وَمَا کَانَ لَهُمْ مِنْ أَوْلِیَاءَ یَنْصُرُونَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ سَبِیلٍ ﴿٤٦﴾ اسْتَجِیبُوا لِرَبِّکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ مَا لَکُمْ مِنْ مَلْجَإٍ یَوْمَئِذٍ وَمَا لَکُمْ مِنْ نَکِیرٍ ﴿٤٧﴾ فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاکَ عَلَیْهِمْ حَفِیظًا إِنْ عَلَیْکَ إِلا الْبَلاغُ وَإِنَّا إِذَا أَذَقْنَا الإنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِهَا وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَیِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ فَإِنَّ الإنْسَانَ کَفُورٌ ﴿٤٨﴾ لِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ یَهَبُ لِمَنْ یَشَاءُ إِنَاثًا وَیَهَبُ لِمَنْ یَشَاءُ الذُّکُورَ ﴿٤٩﴾ أَوْ یُزَوِّجُهُمْ ذُکْرَانًا وَإِنَاثًا وَیَجْعَلُ مَنْ یَشَاءُ عَقِیمًا إِنَّهُ عَلِیمٌ قَدِیرٌ ﴿٥٠﴾ وَمَا کَانَ لِبَشَرٍ أَنْ یُکَلِّمَهُ اللَّهُ إِلا وَحْیًا أَوْ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ أَوْ یُرْسِلَ رَسُولا فَیُوحِیَ بِإِذْنِهِ مَا یَشَاءُ إِنَّهُ عَلِیٌّ حَکِیمٌ ﴿٥١﴾ وَکَذَلِکَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ رُوحًا مِنْ أَمْرِنَا مَا کُنْتَ تَدْرِی مَا الْکِتَابُ وَلا الإیمَانُ وَلَکِنْ جَعَلْنَاهُ نُورًا نَهْدِی بِهِ مَنْ نَشَاءُ مِنْ عِبَادِنَا وَإِنَّکَ لَتَهْدِی إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٥٢﴾ صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ أَلا إِلَى اللَّهِ تَصِیرُ الأمُورُ ﴿٥٣﴾
سورة الشوری
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
حم. (1)
عسق. (2)
این گونه خداوند عزیز و حکیم به تو و پیامبرانی که پیش از تو بودند وحی میکند. (3)
آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست; و او بلندمرتبه و بزرگ است! (4)
نزدیک است آسمانها (بخاطر نسبتهای ناروای مشرکان) از بالا متلاشی شوند و فرشتگان پیوسته تسبیح و حمد پروردگارشان را بجا میآورند و برای کسانی که در زمین هستند استغفار میکنند; آگاه باشید خداوند آمرزنده و مهربان است. (5)
کسانی که غیر خدا را ولی خود انتخاب کردند، خداوند حساب همه اعمال آنها را نگه میدارد; و تو مامور نیستی که آنان را مجبور به قبول حق کنی! (6)
و این گونه قرآنی عربی ( فصیح و گویا) را بر تو وحی کردیم تا «امالقری» ( مکه) و مردم پیرامون آن را انذار کنی و آنها را از روزی که همه خلایق در آن روز جمع میشوند و شک و تردید در آن نیست بترسانی; گروهی در بهشتند و گروهی در آتش سوزان! (7)
و اگر خدا میخواست همه آنها را امت واحدی قرار میداد (و به زور هدایت میکرد، ولی هدایت اجباری سودی ندارد); اما خداوند هر کس را بخواهد در رحمتش وارد میکند، و برای ظالمان ولی و یاوری نیست. (8)
آیا آنها غیر از خدا را ولی خود برگزیدند؟! در حالی که «ولی» فقط خداوند است و اوست که مردگان را زنده میکند، و اوست که بر هر چیزی تواناست! (9)
در هر چیز اختلاف کنید، داوریش با خداست; این است خداوند، پروردگار من، بر او توکل کردهام و به سوی او بازمیگردم! (10)
او آفریننده آسمانها و زمین است و از جنس شما همسرانی برای شما قرار داد و جفتهایی از چهارپایان آفرید; و شما را به این وسیله ( بوسیله همسران)زیاد می کند; هیچ چیز همانند او نیست و او شنوا و بیناست! (11)
کلیدهای آسمانها و زمین از آن اوست; روزی را برای هر کس بخواهد گسترش می دهد یا محدود میسازد; او به همه چیز داناست. (12)
آیینی را برای شما تشریع کرد که به نوح توصیه کرده بود; و آنچه را بر تو وحی فرستادیم و به ابراهیم و موسی و عیسی سفارش کردیم این بود که: دین را برپا دارید و در آن تفرقه ایجاد نکنید! و بر مشرکان گران است آنچه شما آنان را به سویش دعوت می کنید! خداوند هر کس را بخواهد برمیگزیند، و کسی را که به سوی او بازگردد هدایت میکند. (13)
آنان پراکنده نشدند مگر بعد از آنکه علم و آگاهی به سراغشان آمد; و این تفرقه جویی بخاطر انحراف از حق( و عداوت و حسد) بود; و اگر فرمانی از سوی پروردگارت صادر نشده بود که تا سرآمد معینی (زنده و آزاد) باشند، در میان آنها داوری میشد; و کسانی که بعد از آنها وارثان کتاب شدند نسبت به آن در شک و تردیدند، شکی همراه با بدبینی! (14)
پس به همین خاطر تو نیز آنان را به سوی این آیین واحد الهی دعوت کن و آنچنان که مامور شدهای استقامت نما، و از هوی و هوسهای آنان پیروی مکن، و بگو: «به هر کتابی که خدا نازل کرده ایمان آوردهام و مامورم در میان شما عدالت کنم; خداوند پروردگار ما و شماست; نتیجه اعمال ما از آن ما است و نتیجه اعمال شما از آن شما، خصومت شخصی در میان ما نیست; و خداوند ما و شما را در یکجا جمع میکند، و بازگشت (همه) به سوی اوست!» (15)
کسانی که (از روی لجاجت) درباره خدا بعد از پذیرفتن (و ایمان به) او، محاجه می کنند، دلیلشان نزد پروردگارشان باطل و بیپایه است; و غضب بر آنهاست و عذابی شدید دارند. (16)
خداوند کسی است که کتاب را بحق نازل کرد و میزان (سنجش حق و باطل و خبر قیامت) را نیز; تو چه میدانی شاید ساعت (قیام قیامت) نزدیک باشد! (17)
کسانی که به قیامت ایمان ندارند درباره آن شتاب میکنند; ولی آنها که ایمان آوردهاند پیوسته از آن هراسانند، و میدانند آن حق است; آگاه باشید کسانی که در قیامت تردید میکنند، در گمراهی عمیقی هستند. (18)
خداوند نسبت به بندگانش لطف (و آگاهی) دارد; هر کس را بخواهد روزی میدهد و او قوی و شکستناپذیر است! (19)
کسی که زراعت آخرت را بخواهد، به کشت او برکت و افزایش میدهیم و بر محصولش میافزاییم; و کسی که فقط کشت دنیا را بطلبد، کمی از آن به او میدهیم اما در آخرت هیچ بهرهای ندارد! (20)
آیا معبودانی دارند که بیاذن خداوند آیینی برای آنها ساختهاند؟! اگر مهلت معینی برای آنها نبود، در میانشان داوری میشد (و دستور عذاب صادر میگشت) و برای ظالمان عذاب دردناکی است! (21)
(در آن روز) ستمگران را میبینی که از اعمالی که انجام دادهاند سخت بیمناکند، ولی آنها را فرامیگیرد! اما کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادهاند در باغهای بهشتند و هر چه بخواهند نزد پروردگارشان برای آنها فراهم است; این است فضل (و بخشش) بزرگ! (22)
این همان چیزی است که خداوند بندگانش را که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند به آن نوید میدهد! بگو: «من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمیکنم جز دوستداشتن نزدیکانم ( اهل بیتم); و هر کس کار نیکی انجام دهد ، بر نیکیاش میافزاییم; چرا که خداوند آمرزنده و سپاسگزار است. (23)
آیا میگویند: «او بر خدا دروغ بسته است»؟! در حالی که اگر خدا بخواهد بر قلب تو مهر مینهد (و اگر خلاف بگوئی قدرت اظهار این آیات را از تو میگیرد) و باطل را محو میکند و حق را بفرمانش پابرجا میسازد; چرا که او از آنچه درون سینههاست آگاه است. (24)
او کسی است که توبه را از بندگانش میپذیرد و بدیها را میبخشد، و آنچه را انجام میدهید میداند. (25)
و درخواست کسانی را که ایمان آورده و کارهای نیک انجام دادهاند میپذیرد و از فضل خود بر آنها میافزاید; اما برای کافران عذاب شدیدی است! (26)
هرگاه خداوند روزی را برای بندگانش وسعت بخشد، در زمین طغیان و ستم میکنند; از اینرو بمقداری که میخواهد (و مصلحت میداند) نازل میکند، که نسبه به بندگانش آگاه و بیناست! (27)
او کسی است که باران سودمند را پس از آنکه مایوس شدند نازل میکند و رحمت خویش را میگستراند; و او ولی و (سرپرست) و ستوده است! (28)
و از آیات اوست آفرینش آسمانها و زمین و آنچه از جنبندگان در آنها منتشر نموده; و او هرگاه بخواهد بر جمع آنها تواناست! (29)
هر مصیبتی به شما رسد بخاطر اعمالی است که انجام دادهاید، و بسیاری را نیز عفو میکند! (30)
و شما هرگز نمیتوانید در زمین از قدرت خداوند فرار کنید; و غیر از خدا هیچ ولی و یاوری برای شما نیست. (31)
از نشانههای او کشتیهایی است که در دریا همچون کوهها به نظر میرسند! (32)
اگر او اراده کند، باد را ساکن میسازد تا آنها بر پشت دریا بیحرکت بمانند; در این نشانههایی است برای هر صبرکننده شکرگزار! (33)
یا اگر بخواهد آنها را بخاطر اعمالی که سرنشینانش مرتکب شدهاند نابود میسازد; و در عین حال بسیاری را میبخشد. (34)
کسانی که در آیات ما مجادله میکنند بدانند هیچ گریزگاهی ندارند! (35)
آنچه به شما عطا شده متاع زودگذر زندگی دنیاست، و آنچه نزد خداست برای کسانی که ایمان آورده و بر پروردگارشان توکل میکنند بهتر و پایدارتر است. (36)
همان کسانی که از گناهان بزرگ و اعمال زشت اجتناب میورزند، و هنگامی که خشمگین شوند عفو میکنند. (37)
و کسانی که دعوت پروردگارشان را اجابت کرده و نماز را برپا میدارند و کارهایشان به صورت مشورت در میان آنهاست و از آنچه به آنها روزی دادهایم انفاق میکنند، (38)
و کسانی که هرگاه ستمی به آنها رسد، (تسلیم ظلم نمیشوند و) یاری میطلبند! (39)
کیفر بدی، مجازاتی است همانند آن; و هر کس عفو و اصلاح کند، پاداش او با خداست; خداوند ظالمان را دوست ندارد! (40)
و کسی که بعد از مظلومشدن یاری طلبد، ایرادی بر او نیست; (41)
ایراد و مجازات بر کسانی است که به مردم ستم میکنند و در زمین بناحق ظلم روا میدارند; برای آنان عذاب دردناکی است! (42)
اما کسانی که شکیبایی و عفو کنند، این از کارهای پرارزش است! (43)
کسی را که خدا گمراه کند، ولی و یاوری جز او نخواهد داشت; و ظالمان را (روز قیامت) میبینی هنگامی که عذاب الهی را مشاهده میکنند میگویند: «آیا راهی به سوی بازگشت (و جبران) وجود دارد؟!» (44)
و آنها را میبینی که بر آتش عرضه میشوند در حالی که از شدت مذلت خاشعند و زیر چشمی (به آن) نگاه میکنند; و کسانی که ایمان آوردهاند میگویند: «زیانکاران واقعی آنانند که خود و خانواده خویش را روز قیامت از دست دادهاند; آگاه باشید که ظالمان (آن روز) در عذاب دائمند!; سذللّه (45)
آنها جز خدا اولیا و یاورانی ندارند که یاریشان کنند; و هر کس را خدا گمراه سازد، هیچ راه نجاتی برای او نیست! (46)
اجابت کنید دعوت پروردگار خود را پیش از آنکه روزی فرا رسد که بازگشتی برای آن در برابر اراده خدا نیست; و در آن روز، نه پناهگاهی دارید و نه مدافعی! (47)
و اگر رویگردان شوند (غمگین مباش)، ما تو را حافظ آنان (و مامور اجبارشان) قرار ندادهایم; وظیفه تو تنها ابلاغ رسالت است! و هنگامی که ما رحمتی از سوی خود به انسان بچشانیم به آن دلخوش میشود، و اگر بلایی بخاطر اعمالی که انجام دادهاند به آنها رسد (به کفران میپردازند)، چرا که انسان بسیار کفرانکننده است! (48)
مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین از آن خداست; هر چه را بخواهد میآفریند; به هر کس اراده کند دختر میبخشد و به هر کس بخواهد پسر، (49)
یا (اگر بخواهد) پسر و دختر -هر دو- را برای آنان جمع میکند و هر کس را بخواهد عقیم میگذارد; زیرا که او دانا و قادر است. (50)
و شایسته هیچ انسانی نیست که خدا با او سخن گوید، مگر از راه وحی یا از پشت حجاب، یا رسولی میفرستد و بفرمان او آنچه را بخواهد وحی میکند; چرا که او بلندمقام و حکیم است! (51)
همان گونه (که بر پیامبران پیشین وحی فرستادیم) بر تو نیز روحی را بفرمان خود وحی کردیم; تو پیش از این نمیدانستی کتاب و ایمان چیست (و از محتوای قرآن آگاه نبودی); ولی ما آن را نوری قرار دادیم که بوسیله آن هر کس از بندگان خویش را بخواهیم هدایت میکنیم; و تو مسلما به سوی راه راست هدایت میکنی. (52)
راه خداوندی که تمامی آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست; آگاه باشید که همه کارها تنها بسوی خدا بازمیگردد! (53)
SURA 42. Shura, or Consultation
1. Ha-Mim
2. 'Ain. Sin. Qaf.
3. Thus doth [He] send inspiration to thee as [He did] to those before thee,-
Allah, Exalted in Power, Full of Wisdom.
4. To Him belongs all that is in the heavens and on earth: and He is Most High,
Most Great.
5. The heavens are almost rent asunder from above them [by Him Glory]: and the
angels celebrate the Praises of their Lord, and pray for forgiveness for [all]
beings on earth: Behold! Verily Allah is He, the Oft-Forgiving, Most Merciful.
6. And those who take as protectors others besides Him,- Allah doth watch over
them; and thou art not the disposer of their affairs.
7. Thus have We sent by inspiration to thee an Arabic Qur'an: that thou mayest
warn the Mother of Cities and all around her,- and warn [them] of the Day of
Assembly, of which there is no doubt: [when] some will be in the Garden, and
some in the Blazing Fire.
8. If Allah had so willed, He could have made them a single people; but He
admits whom He will to His Mercy; and the Wrong-doers will have no protector nor
helper.
9. What! Have they taken [for worship] protectors besides Him? But it is Allah,-
He is the Protector, and it is He Who gives life to the dead: It is He Who has
power over all things,
10. Whatever it be wherein ye differ, the decision thereof is with Allah: such
is Allah my Lord: In Him I trust, and to Him I turn.
11. [He is] the Creator of the heavens and the earth: He has made for you pairs
from among yourselves, and pairs among cattle: by this means does He multiply
you: there is nothing whatever like unto Him, and He is the One that hears and
sees [all things].
12. To Him belong the keys of the heavens and the earth: He enlarges and
restricts. The Sustenance to whom He will: for He knows full well all things.
13. The same religion has He established for you as that which He enjoined on
Noah - the which We have sent by inspiration to thee - and that which We
enjoined on Abraham, Moses, and Jesus: Namely, that ye should remain steadfast
in religion, and make no divisions therein: to those who worship other things
than Allah, hard is the [way] to which thou callest them. Allah chooses to
Himself those whom He pleases, and guides to Himself those who turn [to Him].
14. And they became divided only after Knowledge reached them,- through selfish
envy as between themselves. Had it not been for a Word that went forth before
from thy Lord, [tending] to a Term appointed, the matter would have been settled
between them: But truly those who have inherited the Book after them are in
suspicious [disquieting] doubt concerning it.
15. Now then, for that [reason], call [them to the Faith], and stand steadfast
as thou art commanded, nor follow thou their vain desires; but say: "I believe
in the Book which Allah has sent down; and I am commanded to judge justly
between you. Allah is our Lord and your Lord: for us [is the responsibility for]
our deeds, and for you for your deeds. There is no contention between us and
you. Allah will bring us together, and to Him is [our] Final Goal.
16. But those who dispute concerning Allah after He has been accepted,- futile
is their dispute in the Sight of their Lord: on them will be a Penalty terrible.
17. It is Allah Who has sent down the Book in Truth, and the Balance [by which
to weigh conduct]. And what will make thee realise that perhaps the Hour is
close at hand?
18. Only those wish to hasten it who believe not in it: those who believe hold
it in awe, and know that it is the Truth. Behold, verily those that dispute
concerning the Hour are far astray.
19. Gracious is Allah to His servants: He gives Sustenance to whom He pleases:
and He has power and can carry out His Will.
20. To any that desires the tilth of the Hereafter, We give increase in his
tilth, and to any that desires the tilth of this world, We grant somewhat
thereof, but he has no share or lot in the Hereafter.
21. What! have they partners [in godhead], who have established for them some
religion without the permission of Allah? Had it not been for the Decree of
Judgment, the matter would have been decided between them [at once]. But verily
the Wrong-doers will have a grievous Penalty.
22. Thou wilt see the Wrong-doers in fear on account of what they have earned,
and [the burden of] that must [necessarily] fall on them. But those who believe
and work righteous deeds will be in the luxuriant meads of the Gardens: they
shall have, before their Lord, all that they wish for. That will indeed be the
magnificent Bounty [of Allah].
23. That is [the Bounty] whereof Allah gives Glad Tidings to His Servants who
believe and do righteous deeds. Say: "No reward do I ask of you for this except
the love of those near of kin." And if any one earns any good, We shall give him
an increase of good in respect thereof: for Allah is Oft-Forgiving, Most Ready
to appreciate [service].
24. What! Do they say, "He has forged a falsehood against Allah"? But if Allah
willed, He could seal up thy heart. And Allah blots out Vanity, and proves the
Truth by His Words. For He knows well the secrets of all hearts.
25. He is the One that accepts repentance from His Servants and forgives sins:
and He knows all that ye do.
26. And He listens to those who believe and do deeds of righteousness, and gives
them increase of His Bounty: but for the Unbelievers their is a terrible
Penalty.
27. If Allah were to enlarge the provision for His Servants, they would indeed
transgress beyond all bounds through the earth; but he sends [it] down in due
measure as He pleases. For He is with His Servants Well-acquainted, Watchful.
28. He is the One that sends down rain [even] after [men] have given up all
hope, and scatters His Mercy [far and wide]. And He is the Protector, Worthy of
all Praise.
29. And among His Signs is the creation of the heavens and the earth, and the
living creatures that He has scattered through them: and He has power to gather
them together when He wills.
30. Whatever misfortune happens to you, is because on the things your hands have
wrought, and for many [of them] He grants forgiveness.
31. Nor can ye frustrate [aught], [fleeing] through the earth; nor have ye,
besides Allah, any one to protect or to help.
32. And among His Signs are the ships, smooth-running through the ocean, [tall]
as mountains.
33. If it be His Will He can still the Wind: then would they become motionless
on the back of the [ocean]. Verily in this are Signs for everyone who patiently
perseveres and is grateful.
34. Or He can cause them to perish because of the [evil] which [the men] have
earned; but much doth He forgive.
35. But let those know, who dispute about Our Signs, that there is for them no
way of escape.
36. Whatever ye are given [here] is [but] a convenience of this life: but that
which is with Allah is better and more lasting: [it is] for those who believe
and put their trust in their Lord:
37. Those who avoid the greater crimes and shameful deeds, and, when they are
angry even then forgive;
38. Those who hearken to their Lord, and establish regular Prayer; who [conduct]
their affairs by mutual Consultation; who spend out of what We bestow on them
for Sustenance;
39. And those who, when an oppressive wrong is inflicted on them, [are not cowed
but] help and defend themselves.
40. The recompense for an injury is an injury equal thereto [in degree]: but if
a person forgives and makes reconciliation, his reward is due from Allah: for
[Allah] loveth not those who do wrong.
41. But indeed if any do help and defend themselves after a wrong [done] to
them, against such there is no cause of blame.
42. The blame is only against those who oppress men and wrong-doing and
insolently transgress beyond bounds through the land, defying right and justice:
for such there will be a penalty grievous.
43. But indeed if any show patience and forgive, that would truly be an exercise
of courageous will and resolution in the conduct of affairs.
44. For any whom Allah leaves astray, there is no protector thereafter. And thou
wilt see the Wrong-doers, when in sight of the Penalty, Say: "Is there any way
[to effect] a return?"
45. And thou wilt see them brought forward to the [Penalty], in a humble frame
of mind because of [their] disgrace, [and] looking with a stealthy glance. And
the Believers will say: "Those are indeed in loss, who have given to perdition
their own selves and those belonging to them on the Day of Judgment. Behold!
Truly the Wrong-doers are in a lasting Penalty!"
46. And no protectors have they to help them, other than Allah. And for any whom
Allah leaves to stray, there is no way [to the Goal].
47. Hearken ye to your Lord, before there come a Day which there will be no
putting back, because of [the Ordainment of] Allah! that Day there will be for
you no place of refuge nor will there be for you any room for denial [of your
sins]!
48. If then they run away, We have not sent thee as a guard over them. Thy duty
is but to convey [the Message]. And truly, when We give man a taste of a Mercy
from Ourselves, he doth exult thereat, but when some ill happens to him, on
account of the deeds which his hands have sent forth, truly then is man
ungrateful!
49. To Allah belongs the dominion of the heavens and the earth. He creates what
He wills [and plans]. He bestows [children] male or female according to His Will
[and Plan],
50. Or He bestows both males and females, and He leaves barren whom He will: for
He is full of Knowledge and Power.
51. It is not fitting for a man that Allah should speak to him except by
inspiration, or from behind a veil, or by the sending of a messenger to reveal,
with Allah's permission, what Allah wills: for He is Most High, Most Wise.
52. And thus have We, by Our Command, sent inspiration to thee: thou knewest not
[before] what was Revelation, and what was Faith; but We have made the [Qur'an]
a Light, wherewith We guide such of Our servants as We will; and verily thou
dost guide [men] to the Straight Way,-
53. The Way of Allah, to Whom belongs whatever is in the heavens and whatever is
on earth. Behold [how] all affairs tend towards Allah!
﴿ سورة الزخرف - سورة ٤٣ - تعداد آیات ٨٩ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
حم ﴿١﴾ وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿٢﴾ إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِیًّا لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٣﴾ وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ ﴿٤﴾ أَفَنَضْرِبُ عَنْکُمُ الذِّکْرَ صَفْحًا أَنْ کُنْتُمْ قَوْمًا مُسْرِفِینَ ﴿٥﴾ وَکَمْ أَرْسَلْنَا مِنْ نَبِیٍّ فِی الأوَّلِینَ ﴿٦﴾ وَمَا یَأْتِیهِمْ مِنْ نَبِیٍّ إِلا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٧﴾ فَأَهْلَکْنَا أَشَدَّ مِنْهُمْ بَطْشًا وَمَضَى مَثَلُ الأوَّلِینَ ﴿٨﴾ وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ لَیَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِیزُ الْعَلِیمُ ﴿٩﴾ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الأرْضَ مَهْدًا وَجَعَلَ لَکُمْ فِیهَا سُبُلا لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ ﴿١٠﴾ وَالَّذِی نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنْشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَیْتًا کَذَلِکَ تُخْرَجُونَ ﴿١١﴾ وَالَّذِی خَلَقَ الأزْوَاجَ کُلَّهَا وَجَعَلَ لَکُمْ مِنَ الْفُلْکِ وَالأنْعَامِ مَا تَرْکَبُونَ ﴿١٢﴾ لِتَسْتَوُوا عَلَى ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْکُرُوا نِعْمَةَ رَبِّکُمْ إِذَا اسْتَوَیْتُمْ عَلَیْهِ وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَمَا کُنَّا لَهُ مُقْرِنِینَ ﴿١٣﴾ وَإِنَّا إِلَى رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ ﴿١٤﴾ وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا إِنَّ الإنْسَانَ لَکَفُورٌ مُبِینٌ ﴿١٥﴾ أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا یَخْلُقُ بَنَاتٍ وَأَصْفَاکُمْ بِالْبَنِینَ ﴿١٦﴾ وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَنِ مَثَلا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ کَظِیمٌ ﴿١٧﴾ أَوَمَنْ یُنَشَّأُ فِی الْحِلْیَةِ وَهُوَ فِی الْخِصَامِ غَیْرُ مُبِینٍ ﴿١٨﴾ وَجَعَلُوا الْمَلائِکَةَ الَّذِینَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَنِ إِنَاثًا أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ سَتُکْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَیُسْأَلُونَ ﴿١٩﴾ وَقَالُوا لَوْ شَاءَ الرَّحْمَنُ مَا عَبَدْنَاهُمْ مَا لَهُمْ بِذَلِکَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلا یَخْرُصُونَ ﴿٢٠﴾ أَمْ آتَیْنَاهُمْ کِتَابًا مِنْ قَبْلِهِ فَهُمْ بِهِ مُسْتَمْسِکُونَ ﴿٢١﴾ بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَى أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَى آثَارِهِمْ مُهْتَدُونَ ﴿٢٢﴾ وَکَذَلِکَ مَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ فِی قَرْیَةٍ مِنْ نَذِیرٍ إِلا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَى أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَى آثَارِهِمْ مُقْتَدُونَ ﴿٢٣﴾ قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُکُمْ بِأَهْدَى مِمَّا وَجَدْتُمْ عَلَیْهِ آبَاءَکُمْ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ کَافِرُونَ ﴿٢٤﴾ فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَانْظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُکَذِّبِینَ ﴿٢٥﴾ وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ لأبِیهِ وَقَوْمِهِ إِنَّنِی بَرَاءٌ مِمَّا تَعْبُدُونَ ﴿٢٦﴾ إِلا الَّذِی فَطَرَنِی فَإِنَّهُ سَیَهْدِینِ ﴿٢٧﴾ وَجَعَلَهَا کَلِمَةً بَاقِیَةً فِی عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ﴿٢٨﴾ بَلْ مَتَّعْتُ هَؤُلاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّى جَاءَهُمُ الْحَقُّ وَرَسُولٌ مُبِینٌ ﴿٢٩﴾ وَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ وَإِنَّا بِهِ کَافِرُونَ ﴿٣٠﴾ وَقَالُوا لَوْلا نُزِّلَ هَذَا الْقُرْآنُ عَلَى رَجُلٍ مِنَ الْقَرْیَتَیْنِ عَظِیمٍ ﴿٣١﴾ أَهُمْ یَقْسِمُونَ رَحْمَةَ رَبِّکَ نَحْنُ قَسَمْنَا بَیْنَهُمْ مَعِیشَتَهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِیَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا سُخْرِیًّا وَرَحْمَةُ رَبِّکَ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ ﴿٣٢﴾ وَلَوْلا أَنْ یَکُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَنْ یَکْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُیُوتِهِمْ سُقُفًا مِنْ فَضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَیْهَا یَظْهَرُونَ ﴿٣٣﴾ وَلِبُیُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَسُرُرًا عَلَیْهَا یَتَّکِئُونَ ﴿٣٤﴾ وَزُخْرُفًا وَإِنْ کُلُّ ذَلِکَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَالآخِرَةُ عِنْدَ رَبِّکَ لِلْمُتَّقِینَ ﴿٣٥﴾ وَمَنْ یَعْشُ عَنْ ذِکْرِ الرَّحْمَنِ نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ ﴿٣٦﴾ وَإِنَّهُمْ لَیَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِیلِ وَیَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ ﴿٣٧﴾ حَتَّى إِذَا جَاءَنَا قَالَ یَا لَیْتَ بَیْنِی وَبَیْنَکَ بُعْدَ الْمَشْرِقَیْنِ فَبِئْسَ الْقَرِینُ ﴿٣٨﴾ وَلَنْ یَنْفَعَکُمُ الْیَوْمَ إِذْ ظَلَمْتُمْ أَنَّکُمْ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ ﴿٣٩﴾ أَفَأَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِی الْعُمْیَ وَمَنْ کَانَ فِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٤٠﴾ فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِکَ فَإِنَّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمُونَ ﴿٤١﴾ أَوْ نُرِیَنَّکَ الَّذِی وَعَدْنَاهُمْ فَإِنَّا عَلَیْهِمْ مُقْتَدِرُونَ ﴿٤٢﴾ فَاسْتَمْسِکْ بِالَّذِی أُوحِیَ إِلَیْکَ إِنَّکَ عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٤٣﴾ وَإِنَّهُ لَذِکْرٌ لَکَ وَلِقَوْمِکَ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ ﴿٤٤﴾ وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رُسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ آلِهَةً یُعْبَدُونَ ﴿٤٥﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّی رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٤٦﴾ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِآیَاتِنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا یَضْحَکُونَ ﴿٤٧﴾ وَمَا نُرِیهِمْ مِنْ آیَةٍ إِلا هِیَ أَکْبَرُ مِنْ أُخْتِهَا وَأَخَذْنَاهُمْ بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ﴿٤٨﴾ وَقَالُوا یَا أَیُّهَا السَّاحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّکَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَکَ إِنَّنَا لَمُهْتَدُونَ ﴿٤٩﴾ فَلَمَّا کَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِذَا هُمْ یَنْکُثُونَ ﴿٥٠﴾ وَنَادَى فِرْعَوْنُ فِی قَوْمِهِ قَالَ یَا قَوْمِ أَلَیْسَ لِی مُلْکُ مِصْرَ وَهَذِهِ الأنْهَارُ تَجْرِی مِنْ تَحْتِی أَفَلا تُبْصِرُونَ ﴿٥١﴾ أَمْ أَنَا خَیْرٌ مِنْ هَذَا الَّذِی هُوَ مَهِینٌ وَلا یَکَادُ یُبِینُ ﴿٥٢﴾ فَلَوْلا أُلْقِیَ عَلَیْهِ أَسْوِرَةٌ مِنْ ذَهَبٍ أَوْ جَاءَ مَعَهُ الْمَلائِکَةُ مُقْتَرِنِینَ ﴿٥٣﴾ فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطَاعُوهُ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا فَاسِقِینَ ﴿٥٤﴾ فَلَمَّا آسَفُونَا انْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٥٥﴾ فَجَعَلْنَاهُمْ سَلَفًا وَمَثَلا لِلآخِرِینَ ﴿٥٦﴾ وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْیَمَ مَثَلا إِذَا قَوْمُکَ مِنْهُ یَصِدُّونَ ﴿٥٧﴾ وَقَالُوا أَآلِهَتُنَا خَیْرٌ أَمْ هُوَ مَا ضَرَبُوهُ لَکَ إِلا جَدَلا بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ ﴿٥٨﴾ إِنْ هُوَ إِلا عَبْدٌ أَنْعَمْنَا عَلَیْهِ وَجَعَلْنَاهُ مَثَلا لِبَنِی إِسْرَائِیلَ ﴿٥٩﴾ وَلَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَا مِنْکُمْ مَلائِکَةً فِی الأرْضِ یَخْلُفُونَ ﴿٦٠﴾ وَإِنَّهُ لَعِلْمٌ لِلسَّاعَةِ فَلا تَمْتَرُنَّ بِهَا وَاتَّبِعُونِ هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ ﴿٦١﴾ وَلا یَصُدَّنَّکُمُ الشَّیْطَانُ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ ﴿٦٢﴾ وَلَمَّا جَاءَ عِیسَى بِالْبَیِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُکُمْ بِالْحِکْمَةِ وَلأبَیِّنَ لَکُمْ بَعْضَ الَّذِی تَخْتَلِفُونَ فِیهِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿٦٣﴾ إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّی وَرَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ ﴿٦٤﴾ فَاخْتَلَفَ الأحْزَابُ مِنْ بَیْنِهِمْ فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْ عَذَابِ یَوْمٍ أَلِیمٍ ﴿٦٥﴾ هَلْ یَنْظُرُونَ إِلا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِیَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لا یَشْعُرُونَ ﴿٦٦﴾ الأخِلاءُ یَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلا الْمُتَّقِینَ ﴿٦٧﴾ یَا عِبَادِ لا خَوْفٌ عَلَیْکُمُ الْیَوْمَ وَلا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ ﴿٦٨﴾ الَّذِینَ آمَنُوا بِآیَاتِنَا وَکَانُوا مُسْلِمِینَ ﴿٦٩﴾ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنْتُمْ وَأَزْوَاجُکُمْ تُحْبَرُونَ ﴿٧٠﴾ یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِصِحَافٍ مِنْ ذَهَبٍ وَأَکْوَابٍ وَفِیهَا مَا تَشْتَهِیهِ الأنْفُسُ وَتَلَذُّ الأعْیُنُ وَأَنْتُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٧١﴾ وَتِلْکَ الْجَنَّةُ الَّتِی أُورِثْتُمُوهَا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٧٢﴾ لَکُمْ فِیهَا فَاکِهَةٌ کَثِیرَةٌ مِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿٧٣﴾ إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ ﴿٧٤﴾ لا یُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِیهِ مُبْلِسُونَ ﴿٧٥﴾ وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَکِنْ کَانُوا هُمُ الظَّالِمِینَ ﴿٧٦﴾ وَنَادَوْا یَا مَالِکُ لِیَقْضِ عَلَیْنَا رَبُّکَ قَالَ إِنَّکُمْ مَاکِثُونَ ﴿٧٧﴾ لَقَدْ جِئْنَاکُمْ بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَکُمْ لِلْحَقِّ کَارِهُونَ ﴿٧٨﴾ أَمْ أَبْرَمُوا أَمْرًا فَإِنَّا مُبْرِمُونَ ﴿٧٩﴾ أَمْ یَحْسَبُونَ أَنَّا لا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُمْ بَلَى وَرُسُلُنَا لَدَیْهِمْ یَکْتُبُونَ ﴿٨٠﴾ قُلْ إِنْ کَانَ لِلرَّحْمَنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِینَ ﴿٨١﴾ سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿٨٢﴾ فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿٨٣﴾ وَهُوَ الَّذِی فِی السَّمَاءِ إِلَهٌ وَفِی الأرْضِ إِلَهٌ وَهُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ ﴿٨٤﴾ وَتَبَارَکَ الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَعِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٨٥﴾ وَلا یَمْلِکُ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ یَعْلَمُونَ ﴿٨٦﴾ وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنَّى یُؤْفَکُونَ ﴿٨٧﴾ وَقِیلِهِ یَا رَبِّ إِنَّ هَؤُلاءِ قَوْمٌ لا یُؤْمِنُونَ ﴿٨٨﴾ فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلامٌ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿٨٩﴾
سورة الزخرف
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
حم. (1)
سوگند به کتاب مبین (و روشنگر)، (2)
که ما آن را قرآنی فصیح و عربی قرار دادیم، شاید شما (آن را) درک کنید! (3)
و آن در «امالکتاب» ( لوح محفوظ) نزد ما بلندپایه و استوار است! (4)
آیا این ذکر ( قرآن) را از شما بازگیریم بخاطر اینکه قومی اسرافکارید؟! (5)
چه بسیار پیامبرانی که (برای هدایت) در میان اقوام پیشین فرستادیم; (6)
ولی هیچ پیامبری به سوی آنها نمیآمد مگر اینکه او را استهزا میکردند. (7)
ولی ما کسانی را که نیرومندتر از آنها بودند هلاک کردیم، و داستان پیشینیان گذشت. (8)
هر گاه از آنان بپرسی: «چه کسی آسمانها و زمین را آفریده است؟» مسلما میگویند: «خداوند قادر و دانا آنها را آفریده است»! (9)
همان کسی که زمین را محل آرامش شما قرار داد، و برای شما در آن راههایی آفرید باشد، که هدایت شوید (و به مقصد برسید)! (10)
همان کسی که از آسمان آبی فرستاد بمقدار معین، و بوسیله آن سرزمین مرده را حیات بخشیدیم; همین گونه (در قیامت از قبرها) شما را خارج میسازند! (11)
و همان کسی که همه زوجها را آفرید، وبرای شما از کشتیها و چهارپایان مرکبهایی قرارداد که بر آن سوار میشوید، (12)
تا بر پشت آنها بخوبی قرار گیرید; سپس هنگامی که بر آنها سوار شدید، نعمت پروردگارتان را متذکر شوید و بگویید: «پاک و منزه است کسی که این را مسخر ما ساخت، وگرنه ما توانایی تسخیر آن را نداشتیم; (13)
و ما به سوی پروردگارمان بازمیگردیم!» (14)
آنها برای خداوند از میان بندگانش جزئی قرار دادند (و ملائکه را دختران خدا خواندند); انسان کفرانکننده آشکاری است! (15)
آیا از میان مخلوقاتش دختران را برای خود انتخاب کرده و پسران را برای شما برگزیده است؟! (16)
در حالی که هرگاه یکی از آنها را به همان چیزی که برای خداوند رحمان شبیه قرار داده ( به تولد دختر) بشارت دهند، صورتش (از فرط ناراحتی) سیاه میشود و خشمگین میگردد! (17)
آیا کسی را که در لابلای زینتها پرورش مییابد و به هنگام جدال قادر به تبیین مقصود خود نیست (فرزند خدا میخوانید)؟! (18)
آنها فرشتگان را که بندگان خداوند رحمانند مؤنث پنداشتند; آیا شاهد آفرینش آنها بوده اند؟ ! گواهی آنان نوشته میشود و (از آن) بازخواست خواهند شد! (19)
آنان گفتند: «اگر خداوند رحمان میخواست ما آنها را پرستش نمیکردیم!» ولی به این امر هیچ گونه علم و یقین ندارند و جز دروغ چیزی نمیگویند! (20)
یا اینکه ما کتابی پیش از این به آنان دادهایم و آنها به آن تمسک میجویند؟! (21)
بلکه آنها میگویند: «ما نیاکان خود را بر آئینی یافتیم، و ما نیز به پیروی آنان هدایت یافتهایم.; سذللّه (22)
و اینگونه در هیچ شهر و دیاری پیش از تو پیامبر انذارکنندهای نفرستادیم مگر اینکه ثروتمندان مست و مغرور آن گفتند: «ما پدران خود را بر آئینی یافتیم و به آثار آنان اقتدا میکنیم.» (23)
(پیامبرشان) گفت: «آیا اگر من آیینی هدایتبخشتر از آنچه پدرانتان را بر آن یافتید آورده باشم (باز هم انکار میکنید)؟!» گفتند: «(آری،) ما به آنچه شما به آن فرستاده شدهاید کافریم! سذللّه (24)
به همین جهت از آنها انتقام گرفتیم; بنگر پایان کار تکذیبکنندگان چگونه بود! (25)
و به خاطر بیاور هنگامی را که ابراهیم به پدرش ( عمویش آزر) و قومش گفت: «من از آنچه شما میپرستید بیزارم. (26)
مگر آن کسی که مرا آفریده، که او هدایتم خواهد کرد!» (27)
او کلمه توحید را کلمه پایندهای در نسلهای بعد از خود قرار داد، شاید به سوی خدا باز گردند! (28)
ولی من این گروه و پدرانشان را از مواهب دنیا بهرهمند ساختم تا حق و فرستاده آشکار (الهی) به سراغشان آمد; (29)
هنگامی که حق به سراغشان آمد; گفتند: «این سحر است، و ما نسبت به آن کافریم»! (30)
و گفتند: «چرا این قرآن بر مرد بزرگ (و ثروتمندی) از این دو شهر (مکه و طائف) ناز ل نشده است؟!» (31)
آیا آنان رحمت پروردگارت را تقسیم میکنند؟! ما معیشت آنها را در حیات دنیا در میانشان تقسیم کردیم و بعضی را بر بعضی برتری دادیم تا یکدیگر را مسخر کرده (و با هم تعاون نمایند); و رحمت پروردگارت از تمام آنچه جمعآوری میکنند بهتر است! (32)
اگر (تمکن کفار از مواهب مادی) سبب نمیشد که همه مردم امت واحد (گمراهی) شوند، ما برای کسانی که به (خداوند) رحمان کافر میشدند خانههایی قرار میدادیم با سقفهایی از نقره و نردبانهایی که از آن بالا روند، (33)
و برای خانههایشان درها و تختهایی (زیبا و نقرهای) قرار میدادیم که بر آن تکیه کنند; (34)
و انواع زیورها; ولی تمام اینها بهره زندگی دنیاست، و آخرت نزد پروردگارت از آن پرهیزگاران است! (35)
و هر کس از یاد خدا رویگردان شود شیطان را به سراغ او میفرستیم پس همواره قرین اوست! (36)
و آنها ( شیاطین) این گروه را از راه خدا بازمیدارند، در حالی که گمان میکنند هدایتیافتگان حقیقی آنها هستند! (37)
تا زمانی که (در قیامت) نزد ما حاضر شود میگوید: ای کاش میان من و تو فاصله مشرق و مغرب بود; چه بد همنشینی بودی! (38)
(ولی به آنها میگوییم:) هرگز این گفتگوها امروز به حال شما سودی ندارد، چرا که ظلم کردید; و همه در عذاب مشترکید! (39)
(ای پیامبر!) آیا تو میتوانی سخن خود را به گوش کران برسانی، یا کوران و کسانی را که در گمراهی آشکاری هستند هدایت کنی؟! (40)
و هرگاه تو را از میان آنها ببریم، حتما از آنان انتقام خواهیم گرفت; (41)
یا اگر (زنده بمانی و) و آنچه را (از عذاب) به آنان وعده دادهایم به تو نشان دهیم، باز ما بر آنها مسلطیم! (42)
آنچه را بر تو وحی شده محکم بگیر که تو بر صراط مستقیمی. (43)
و این مایه یادآوری (و عظمت) تو و قوم تو است و بزودی سؤال خواهید شد. (44)
از رسولانی که پیش از تو فرستادیم بپرس: آیا غیر از خداوند رحمان معبودانی برای پرستش قرار دادیم؟! (45)
ما موسی را با آیات خود به سوی فرعون و درباریان او فرستادیم; (موسی به آنها) گفت: «من فرستاده پروردگار جهانیانم» (46)
ولی هنگامی که او آیات ما را برای آنها آورد، به آن میخندیدند! (47)
ما هیچ آیه (و معجزهای) به آنان نشان نمیدادیم مگر اینکه از دیگری بزرگتر (و مهمتر) بود; و آنها را به (انواع) عذاب گرفتار کردیم شاید بازگردند! (48)
(وقتی گرفتار بلا میشدند می)گفتند: «ای ساحر! پروردگارت را به عهدی که با تو کرده بخوان (تا ما را از این بلا برهاند) که ما هدایت خواهیم یافت (و ایمان میآوریم)!» (49)
اما هنگامی که عذاب را از آنها برطرف میساختیم پیمان خود را میشکستند! (50)
فرعون در میان قوم خود ندا داد و گفت: «ای قوم من! آیا حکومت مصر از آن من نیست، و این نهرها تحت فرمان من جریان ندارد؟ آیا نمیبینید؟ (51)
مگر نه این است که من از این مردی که از خانواده و طبقه پستی است و هرگز نمیتواند فصیح سخن بگوید برترم؟ (52)
(اگر راست میگوید) چرا دستبندهای طلا به او داده نشده، یا اینکه چرا فرشتگان دوشادوش او نیامدهاند (تا گفتارش را تایید کنند)؟! (53)
(فرعون) قوم خود را سبک شمرد، در نتیجه از او اطاعت کردند; آنان قومی فاسق بودند! (54)
اما هنگامی که ما را به خشم آوردند، از آنها انتقام گرفتیم و همه را غرق کردیم. (55)
و آنها را پیشگامان (در عذاب) و عبرتی برای دیگران قرار دادیم. (56)
و هنگامی که درباره فرزند مریم مثلی زده شد، ناگهان قوم تو بخاطر آن داد و فریاد راه انداختند. (57)
و گفتند: «آیا خدایان ما بهترند یا او ( مسیح)؟! (اگر معبودان ما در دوزخند، مسیح نیز در دوزخ است، چرا که معبود واقع شده)!» ولی آنها این مثل را جز از طریق جدال (و لجاج) برای تو نزدند; آنان گروهی کینهتوز و پرخاشگرند! (58)
مسیح فقط بندهای بود که ما نعمت به او بخشیدیم و او را نمونه و الگوئی برای بنی اسرائیل قرار دادیم. (59)
و هرگاه بخواهیم به جای شما در زمین فرشتگانی قرار میدهیم که جانشین (شما) گردند! (60)
و او ( مسیح) سبب آگاهی بر روز قیامت است. (زیرا نزول عیسی گواه نزدیکی رستاخیز است); هرگز در آن تردید نکنید; و از من پیروی کنید که این راه مستقیم است! (61)
و شیطان شما را (از راه خدا) باز ندارد، که او دشمن آشکار شماست! (62)
و هنگامی که عیسی دلایل روشن (برای آنها) آورد گفت: «من برای شما حکمت آوردهام، و آمدهام تا برخی از آنچه را که در آن اختلاف دارید روشن کنم; پس تقوای الهی پیشه کنید و از من اطاعت نمایید! (63)
خداوند پروردگار من و پروردگار شماست; (تنها) او را پرستش کنید که راه راست همین است! سذللّه (64)
ولی گروههایی از میان آنها (درباره مسیح) اختلاف کردند (و بعضی او را خدا پنداشتند); وای بر کسانی که ستم کردند از عذاب روزی دردناک! (65)
آیا جز این انتظار دارند که قیامت ناگهان به سراغشان آید در حالی که نمیفهمند؟ (66)
دوستان در آن روز دشمن یکدیگرند، مگر پرهیزگاران! (67)
ای بندگان من! امروز نه ترسی بر شماست و نه اندوهگین میشوید! (68)
همان کسانی که به آیات ما ایمان آوردند و تسلیم بودند. (69)
(به آنها خطاب میشود:) شما و همسرانتان در نهایت شادمانی وارد بهشت شوید! (70)
(این در حالی است که) ظرفها(ی غذا) و جامهای طلائی (شراب طهور) را گرداگرد آنها میگردانند; و در آن (بهشت) آنچه دلها میخواهد و چشمها از آن لذت میبرد موجود است; و شما همیشه در آن خواهید ماند! (71)
این بهشتی است که شما وارث آن میشوید بخاطر اعمالی که انجام میدادید! (72)
و در آن برای شما میوههای فراوان است که از آن میخورید. (73)
(ولی) مجرمان در عذاب دوزخ جاودانه میمانند. (74)
هرگز عذاب آنان تخفیف نمییابد، و در آنجا از همه چیز مایوسند. (75)
ما به آنها ستم نکردیم، آنان خود ستمکار بودند! (76)
آنها فریاد میکشند: «ای مالک دوزخ! (ای کاش) پروردگارت ما را بمیراند (تا آسوده شویم)! سذللّه میگوید: «شما در این جا ماندنی هستید!» (77)
ما حق را برای شما آوردیم; ولی بیشتر شما از حق کراهت داشتید! (78)
بلکه آنها تصمیم محکم بر توطئه گرفتند; ما نیز اراده محکمی (درباره آنها) داریم! (79)
آیا آنان میپندارند که ما اسرار نهانی و سخنان درگوشی آنان را نمیشنویم؟ آری، رسولان (و فرشتگان) ما نزد آنها هستند و مینویسند! (80)
بگو: «اگر برای خداوند فرزندی بود، من نخستین پرستنده او بودم!» (81)
منزه است پروردگار آسمانها و زمین، پروردگار عرش، از توصیفی که آنها میکنند! (82)
آنان را به حال خود واگذار تا در باطل غوطهور باشند و سرگرم بازی شوند تا روزی را که به آنها وعده داده شده است ملاقات کنند (و نتیجه کار خود را ببینند)! (83)
او کسی است که در آسمان معبود است و در زمین معبود; و او حکیم و علیم است! (84)
پر برکت و پایدار است کسی که حکومت آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است از آن اوست; و آگاهی از قیام قیامت نزد اوست و به سوی او بازگردانده میشوید! (85)
کسانی را که غیر از او میخوانند قادر بر شفاعت نیستند; مگر آنها که شهادت به حق دادهاند و بخوبی آگاهند! (86)
و اگر از آنها بپرسی چه کسی آنان را آفریده، قطعا میگویند: خدا; پس چگونه از عبادت او منحرف میشوند؟! (87)
آنها چگونه از شکایت پیامبر که میگوید: «پروردگارا! اینها قومی هستند که ایمان نمی آورند سذللّه (غافل میشوند؟!) (88)
پس (اکنون که چنین است) از آنان روی برگردان و بگو: «سلام بر شما»، اما بزودی خواهند دانست! (89)
SURA 43. Zukhruf, or Gold Adornments
1. Ha-Mim
2. By the Book that makes things clear,-
3. We have made it a Qur'an in Arabic, that ye may be able to understand [and
learn wisdom].
4. And verily, it is in the Mother of the Book, in Our Presence, high [in
dignity], full of wisdom.
5. Shall We then take away the Message from you and repel [you], for that ye are
a people transgressing beyond bounds?
6. But how many were the prophets We sent amongst the peoples of old?
7. And never came there a prophet to them but they mocked him.
8. So We destroyed [them]- stronger in power than these;- and [thus] has passed
on the Parable of the peoples of old.
9. If thou wert to question them, 'Who created the heavens and the earth?' They
would be sure to reply, 'they were created by [Him], the Exalted in Power, Full
of Knowledge';-
10. [Yea, the same that] has made for you the earth [like a carpet] spread out,
and has made for you roads [and channels] therein, in order that ye may find
guidance [on the way];
11. That sends down [from time to time] rain from the sky in due measure;- and
We raise to life therewith a land that is dead; even so will ye be raised [from
the dead];-
12. That has created pairs in all things, and has made for you ships and cattle
on which ye ride,
13. In order that ye may sit firm and square on their backs, and when so seated,
ye may celebrate the [kind] favour of your Lord, and say, "Glory to Him Who has
subjected these to our [use], for we could never have accomplished this [by
ourselves],
14. "And to our Lord, surely, must we turn back!"
15. Yet they attribute to some of His servants a share with Him [in his
godhead]! truly is man a blasphemous ingrate avowed!
16. What! has He taken daughters out of what He himself creates, and granted to
you sons for choice?
17. When news is brought to one of them of [the birth of] what he sets up as a
likeness to [Allah] Most Gracious, his face darkens, and he is filled with
inward grief!
18. Is then one brought up among trinkets, and unable to give a clear account in
a dispute [to be associated with Allah]?
19. And they make into females angels who themselves serve Allah. Did they
witness their creation? Their evidence will be recorded, and they will be called
to account!
20. ["Ah!"] they say, "If it had been the will of [Allah] Most Gracious, we
should not have worshipped such [deities]!" Of that they have no knowledge! they
do nothing but lie!
21. What! have We given them a Book before this, to which they are holding fast?
22. Nay! they say: "We found our fathers following a certain religion, and we do
guide ourselves by their footsteps."
23. Just in the same way, whenever We sent a Warner before thee to any people,
the wealthy ones among them said: "We found our fathers following a certain
religion, and we will certainly follow in their footsteps."
24. He said: "What! Even if I brought you better guidance than that which ye
found your fathers following?" They said: "For us, we deny that ye [prophets]
are sent [on a mission at all]."
25. So We exacted retribution from them: now see what was the end of those who
rejected [Truth]!
26. Behold! Abraham said to his father and his people: "I do indeed clear myself
of what ye worship:
27. "[I worship] only Him Who made me, and He will certainly guide me."
28. And he left it as a Word to endure among those who came after him, that they
may turn back [to Allah].
29. Yea, I have given the good things of this life to these [men] and their
fathers, until the Truth has come to them, and a messenger making things clear.
30. But when the Truth came to them, they said: "This is sorcery, and we do
reject it."
31. Also, they say: "Why is not this Qur'an sent down to some leading man in
either of the two [chief] cities?"
32. Is it they who would portion out the Mercy of thy Lord? It is We Who portion
out between them their livelihood in the life of this world: and We raise some
of them above others in ranks, so that some may command work from others. But
the Mercy of thy Lord is better than the [wealth] which they amass.
33. And were it not that [all] men might become of one [evil] way of life, We
would provide, for everyone that blasphemes against [Allah] Most Gracious,
silver roofs for their houses and [silver] stair-ways on which to go up,
34. And [silver] doors to their houses, and thrones [of silver] on which they
could recline,
35. And also adornments of gold. But all this were nothing but conveniences of
the present life: The Hereafter, in the sight of thy Lord is for the Righteous.
36. If anyone withdraws himself from remembrance of [Allah] Most Gracious, We
appoint for him an evil one, to be an intimate companion to him.
37. Such [evil ones] really hinder them from the Path, but they think that they
are being guided aright!
38. At length, when [such a one] comes to Us, he says [to his evil companion]:
"Would that between me and thee were the distance of East and West!" Ah! evil is
the companion [indeed]!
39. When ye have done wrong, it will avail you nothing, that Day, that ye shall
be partners in Punishment!
40. Canst thou then make the deaf to hear, or give direction to the blind or to
such as [wander] in manifest error?
41. Even if We take thee away, We shall be sure to exact retribution from them,
42. Or We shall show thee that [accomplished] which We have promised them: for
verily We shall prevail over them.
43. So hold thou fast to the Revelation sent down to thee; verily thou art on a
Straight Way.
44. The [Qur'an] is indeed the message, for thee and for thy people; and soon
shall ye [all] be brought to account.
45. And question thou our messengers whom We sent before thee; did We appoint
any deities other than [Allah] Most Gracious, to be worshipped?
46. We did send Moses aforetime, with Our Signs, to Pharaoh and his Chiefs: He
said, "I am a messenger of the Lord of the Worlds."
47. But when he came to them with Our Signs, behold they ridiculed them.
48. We showed them Sign after Sign, each greater than its fellow, and We seized
them with Punishment, in order that they might turn [to Us].
49. And they said, "O thou sorcerer! Invoke thy Lord for us according to His
covenant with thee; for we shall truly accept guidance."
50. But when We removed the Penalty from them, behold, they broke their word.
51. And Pharaoh proclaimed among his people, saying: "O my people! Does not the
dominion of Egypt belong to me, [witness] these streams flowing underneath my
[palace]? What! see ye not then?
52. "Am I not better than this [Moses], who is a contemptible wretch and can
scarcely express himself clearly?
53. "Then why are not gold bracelets bestowed on him, or [why] come [not] with
him angels accompanying him in procession?"
54. Thus did he make fools of his people, and they obeyed him: truly were they a
people rebellious [against Allah].
55. When at length they provoked Us, We exacted retribution from them, and We
drowned them all.
56. And We made them [a people] of the Past and an Example to later ages.
57. When [Jesus] the son of Mary is held up as an example, behold, thy people
raise a clamour thereat [in ridicule]!
58. And they say, "Are our gods best, or he?" This they set forth to thee, only
by way of disputation: yea, they are a contentious people.
59. He was no more than a servant: We granted Our favour to him, and We made him
an example to the Children of Israel.
60. And if it were Our Will, We could make angels from amongst you, succeeding
each other on the earth.
61. And [Jesus] shall be a Sign [for the coming of] the Hour [of Judgment]:
therefore have no doubt about the [Hour], but follow ye Me: this is a Straight
Way.
62. Let not the Evil One hinder you: for he is to you an enemy avowed.
63. When Jesus came with Clear Signs, he said: "Now have I come to you with
Wisdom, and in order to make clear to you some of the [points] on which ye
dispute: therefore fear Allah and obey me.
64. "For Allah, He is my Lord and your Lord: so worship ye Him: this is a
Straight Way."
65. But sects from among themselves fell into disagreement: then woe to the
wrong-doers, from the Penalty of a Grievous Day!
66. Do they only wait for the Hour - that it should come on them all of a
sudden, while they perceive not?
67. Friends on that day will be foes, one to another,- except the Righteous.
68. My devotees! no fear shall be on you that Day, nor shall ye grieve,-
69. [Being] those who have believed in Our Signs and bowed [their wills to Ours]
in Islam.
70. Enter ye the Garden, ye and your wives, in [beauty and] rejoicing.
71. To them will be passed round, dishes and goblets of gold: there will be
there all that the souls could desire, all that their ayes could delight in: and
ye shall abide therein [for eye].
72. Such will be the Garden of which ye are made heirs for your [good] deeds [in
life].
73. Ye shall have therein abundance of fruit, from which ye shall have
satisfaction.
74. The sinners will be in the Punishment of Hell, to dwell therein [for aye]:
75. Nowise will the [Punishment] be lightened for them, and in despair will they
be there overwhelmed.
76. Nowise shall We be unjust to them: but it is they who have been unjust
themselves.
77. They will cry: "O Malik! would that thy Lord put an end to us!" He will say,
"Nay, but ye shall abide!"
78. Verily We have brought the Truth to you: but most of you have a hatred for
Truth.
79. What! have they settled some plan [among themselves]? But it is We Who
settle things.
80. Or do they think that We hear not their secrets and their private counsels?
Indeed [We do], and Our messengers are by them, to record.
81. Say: "If [Allah] Most Gracious had a son, I would be the first to worship."
82. Glory to the Lord of the heavens and the earth, the Lord of the Throne [of
Authority]! [He is free] from the things they attribute [to him]!
83. So leave them to babble and play [with vanities] until they meet that Day of
theirs, which they have been promised.
84. It is He Who is Allah in heaven and Allah on earth; and He is full of Wisdom
and Knowledge.
85. And blessed is He to Whom belongs the dominion of the heavens and the earth,
and all between them: with Him is the Knowledge of the Hour [of Judgment]: and
to Him shall ye be brought back.
86. And those whom they invoke besides Allah have no power of intercession;-
only he who bears witness to the Truth, and they know [him].
87. If thou ask them, who created them, they will certainly say, Allah: How then
are they deluded away [from the Truth]?
88. [Allah has knowledge] of the [Prophet's] cry, "O my Lord! Truly these are
people who will not believe!"
251
89. But turn away from them, and say "Peace!" But soon shall they know!
﴿ سورة الدخان - سورة ٤٤ - تعداد آیات ٥٩ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
حم ﴿١﴾ وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿٢﴾ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةٍ مُبَارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنْذِرِینَ ﴿٣﴾ فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ ﴿٤﴾ أَمْرًا مِنْ عِنْدِنَا إِنَّا کُنَّا مُرْسِلِینَ ﴿٥﴾ رَحْمَةً مِنْ رَبِّکَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿٦﴾ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا إِنْ کُنْتُمْ مُوقِنِینَ ﴿٧﴾ لا إِلَهَ إِلا هُوَ یُحْیِی وَیُمِیتُ رَبُّکُمْ وَرَبُّ آبَائِکُمُ الأوَّلِینَ ﴿٨﴾ بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ یَلْعَبُونَ ﴿٩﴾ فَارْتَقِبْ یَوْمَ تَأْتِی السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِینٍ ﴿١٠﴾ یَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١١﴾ رَبَّنَا اکْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿١٢﴾ أَنَّى لَهُمُ الذِّکْرَى وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِینٌ ﴿١٣﴾ ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ ﴿١٤﴾ إِنَّا کَاشِفُوا الْعَذَابِ قَلِیلا إِنَّکُمْ عَائِدُونَ ﴿١٥﴾ یَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْکُبْرَى إِنَّا مُنْتَقِمُونَ ﴿١٦﴾ وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ کَرِیمٌ ﴿١٧﴾ أَنْ أَدُّوا إِلَیَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿١٨﴾ وَأَنْ لا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّی آتِیکُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿١٩﴾ وَإِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ ﴿٢٠﴾ وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِی فَاعْتَزِلُونِ ﴿٢١﴾ فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ ﴿٢٢﴾ فَأَسْرِ بِعِبَادِی لَیْلا إِنَّکُمْ مُتَّبَعُونَ ﴿٢٣﴾ وَاتْرُکِ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ ﴿٢٤﴾ کَمْ تَرَکُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿٢٥﴾ وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ ﴿٢٦﴾ وَنَعْمَةٍ کَانُوا فِیهَا فَاکِهِینَ ﴿٢٧﴾ کَذَلِکَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِینَ ﴿٢٨﴾ فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاءُ وَالأرْضُ وَمَا کَانُوا مُنْظَرِینَ ﴿٢٩﴾ وَلَقَدْ نَجَّیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِینِ ﴿٣٠﴾ مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ کَانَ عَالِیًا مِنَ الْمُسْرِفِینَ ﴿٣١﴾ وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿٣٢﴾ وَآتَیْنَاهُمْ مِنَ الآیَاتِ مَا فِیهِ بَلاءٌ مُبِینٌ ﴿٣٣﴾ إِنَّ هَؤُلاءِ لَیَقُولُونَ ﴿٣٤﴾ إِنْ هِیَ إِلا مَوْتَتُنَا الأولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِینَ ﴿٣٥﴾ فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٣٦﴾ أَهُمْ خَیْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ أَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا مُجْرِمِینَ ﴿٣٧﴾ وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لاعِبِینَ ﴿٣٨﴾ مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلا بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ ﴿٣٩﴾ إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ مِیقَاتُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٤٠﴾ یَوْمَ لا یُغْنِی مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَیْئًا وَلا هُمْ یُنْصَرُونَ ﴿٤١﴾ إِلا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿٤٢﴾ إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ ﴿٤٣﴾ طَعَامُ الأثِیمِ ﴿٤٤﴾ کَالْمُهْلِ یَغْلِی فِی الْبُطُونِ ﴿٤٥﴾ کَغَلْیِ الْحَمِیمِ ﴿٤٦﴾ خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاءِ الْجَحِیمِ ﴿٤٧﴾ ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِیمِ ﴿٤٨﴾ ذُقْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْکَرِیمُ ﴿٤٩﴾ إِنَّ هَذَا مَا کُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ ﴿٥٠﴾ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی مَقَامٍ أَمِینٍ ﴿٥١﴾ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿٥٢﴾ یَلْبَسُونَ مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَقَابِلِینَ ﴿٥٣﴾ کَذَلِکَ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِینٍ ﴿٥٤﴾ یَدْعُونَ فِیهَا بِکُلِّ فَاکِهَةٍ آمِنِینَ ﴿٥٥﴾ لا یَذُوقُونَ فِیهَا الْمَوْتَ إِلا الْمَوْتَةَ الأولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿٥٦﴾ فَضْلا مِنْ رَبِّکَ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿٥٧﴾ فَإِنَّمَا یَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِکَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿٥٨﴾ فَارْتَقِبْ إِنَّهُمْ مُرْتَقِبُونَ ﴿٥٩﴾
سورة الجاثیة
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
حم (1)
این کتاب از سوی خداوند عزیز و حکیم نازل شده است! (2)
بیشک در آسمانها و زمین نشانههای (فراوانی) برای مؤمنان وجود دارد; (3)
و نیز در آفرینش شما و جنبندگانی که (در سراسر زمین) پراکنده ساخته، نشانههایی است برای جمعیتی که اهل یقینند. (4)
و نیز در آمد و شد شب و روز، و رزق (و بارانی) که خداوند از آسمان نازل کرده و بوسیله آن زمین را بعد از مردنش حیات بخشیده و همچنین در وزش بادها، نشانههای روشنی است برای گروهی که اهل تفکرند! (5)
اینها آیات خداوند است که ما آن را بحق بر تو تلاوت میکنیم; اگر آنها به این آیات ایمان نیاورند، به کدام سخن بعد از سخن خدا و آیاتش ایمان میآورند؟! (6)
وای بر هر دروغگوی گنهکار... (7)
که پیوسته آیات خدا را میشنود که بر او تلاوت میشود، اما از روی تکبر اصرار بر مخالفت دارد; گویی اصلا آن را هیچ نشنیده است; چنین کسی را به عذابی دردناک بشارت ده! (8)
و هرگاه از بعضی آیات ما آگاه شود، آن را به باد استهزا میگیرد; برای آنان عذاب خوارکنندهای است! (9)
و پشت سرشان دوزخ است; و هرگز آنچه رابه دست آوردهاند آنها را (از عذاب الهی) رهایی نمیبخشد، و نه اولیایی که غیر از خدا برای خود برگزیدند (مایه نجاتشان خواهند بود); و عذاب بزرگی برای آنهاست! (10)
این (قرآن) مایه هدایت است، و کسانی که به آیات پروردگارشان کافر شدند، عذابی سخت و دردناک دارند! (11)
خداوند همان کسی است که دریا را مسخر شما کرد تا کشتیها بفرمانش در آن حرکت کنند و بتوانند از فضل او بهره گیرید، و شاید شکر نعمتهایش را بجا آورید! (12)
او آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه را از سوی خودش مسخر شما ساخته; در این نشانههای (مهمی) است برای کسانی که اندیشه میکنند! (13)
به مؤمنان بگو: «کسانی را که امید به ایام الله ( روز رستاخیز) ندارند مورد عفو قرار دهند تا خداوند هر قومی را به اعمالی که انجام میدادند جزا دهد»! (14)
هر کس کار شایستهای بجا آورد، برای خود بجا آورده است; و کسی که کار بد میکند، به زیان خود اوست; سپس همه شما به سوی پروردگارتان بازگردانده میشوید! (15)
ما بنی اسرائیل را کتاب (آسمانی) و حکومت و نبوت بخشیدیم و از روزیهای پاکیزه به آنها عطا کردیم و آنان را بر جهانیان (و مردم عصر خویش) برتری بخشیدیم; (16)
و دلایل روشنی از امر نبوت و شریعت در اختیارشان قرار دادیم; آنها اختلاف نکردند مگر بعد از علم و آگاهی; و این اختلاف بخاطر ستم و برتریجویی آنان بود; اما پروردگارت روز قیامت در میان آنها در آنچه اختلاف داشتند داوری میکند. (17)
سپس تو را بر شریعت و آیین حقی قرار دادیم; از آن پیروی کن و از هوسهای کسانی که آگاهی ندارند پیروی مکن! (18)
آنها هرگز نمیتوانند تو را در برابر خداوند بینیاز کنند (و از عذابش برهانند); و ظالمان یار و یاور یکدیگرند، اما خداوند یار و یاور پرهیزگاران است! (19)
این (قرآن و شریعت آسمانی) وسایل بینایی و مایه هدایت و رحمت است برای مردمی که (به آن) یقین دارند! (20)
آیا کسانی که مرتکب بدیها و گناهان شدند گمان کردند که ما آنها را همچون کسانی قرارمیدهیم که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند که حیات و مرگشان یکسان باشد؟! چه بد داوری میکنند! (21)
و خداوند آسمانها و زمین را بحق آفریده است تا هر کس در برابر اعمالی که انجام داده است جزا داده شود; و به آنها ستمی نخواهد شد! (22)
آیا دیدی کسی را که معبود خود را هوای نفس خویش قرار داده و خداوند او را با آگاهی (بر اینکه شایسته هدایت نیست) گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مهر زده و بر چشمش پردهای افکنده است؟! با این حال چه کسی میتواند غیر از خدا او را هدایت کند؟! آیا متذکر نمیشوید؟! (23)
آنها گفتند: «چیزی جز همین زندگی دنیای ما در کار نیست; گروهی از ما میمیرند و گروهی جای آنها را میگیرند; و جز طبیعت و روزگار ما را هلاک نمیکند!» آنان به این سخن که میگویند علمی ندارند، بلکه تنها حدس میزنند (و گمانی بیپایه دارند)! (24)
و هنگامی که آیات روشن ما بر آنها خوانده میشود، دلیلی در برابر آن ندارند جز اینکه میگویند: «اگر راست میگویید پدران ما را (زنده کنید) و بیاورید (تا گواهی دهند)!» (25)
بگو: «خداوند شما را زنده میکند، سپس میمیراند، بار دیگر در روز قیامت که در آن تردیدی نیست گردآوری میکند; ولی بیشتر مردم نمیدانند.» (26)
مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین برای خداست; و آن روز که قیامت برپا شود اهل باطل زیان میبینند! (27)
در آن روز هر امتی را میبینی (که از شدت ترس و وحشت) بر زانو نشسته; هر امتی بسوی کتابش خوانده میشود، و (به آنها میگویند:) امروز جزای آنچه را انجام میدادید به شما میدهند! (28)
این کتاب ما است که بحق با شما سخن میگوید (و اعمال شما را بازگو میکند); ما آنچه را انجام میدادید مینوشتیم! (29)
اما کسانی که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، پروردگارشان آنها را در رحمت خود وارد میکند; این همان پیروزی بزرگ است! (30)
اما کسانی که کافر شدند (به آنها گفته میشود:) مگر آیات من بر شما خوانده نمیشد و شما استکبار کردید و قوم مجرمی بودید؟! (31)
و هنگامی که گفته میشد: «وعده خداوند حق است، و در قیامت هیچ شکی نیست» ، شما میگفتید: «ما نمیدانیم قیامت چیست؟ ما تنها گمانی در این باره داریم، و به هیچوجه یقین نداریم!» (32)
و بدیهای اعمالشان برای آنان آشکار میشود، و سرانجام آنچه را استهزا میکردند آنها را فرامیگیرد! (33)
و به آنها گفته میشود: «امروز شما را فراموش میکنیم همانگونه که شما دیدار امروزتان را فراموش کردید; و جایگاه شما دوزخ است و هیچ یاوری ندارید! (34)
این بخاطر آن است که شما آیات خدا را به مسخره گرفتید و زندگی دنیا شما را فریب داد! سخللّهامروز نه آنان را از دوزخ بیرون میآورند، و نه هیچگونه عذری از آنها پذیرفته میشود! (35)
پس حمد و ستایش مخصوص خداست، پروردگار آسمانها و پروردگار زمین و پروردگار همه جهانیان! (36)
و برای اوست کبریا و عظمت در آسمانها و زمین، و اوست عزیز و حکیم! (37)
SURA 44. Dukhan, or Smoke (or Mist)
1. Ha-Mim.
2. By the Book that makes things clear;-
3. We sent it down during a Blessed Night: for We [ever] wish to warn [against
Evil].
4. In the [Night] is made distinct every affair of wisdom,
5. By command, from Our Presence. For We [ever] send [revelations],
6. As Mercy from thy Lord: for He hears and knows [all things];
7. The Lord of the heavens and the earth and all between them, if ye [but] have
an assured faith.
8. There is no god but He: It is He Who gives life and gives death,- The Lord
and Cherisher to you and your earliest ancestors.
9. Yet they play about in doubt.
10. Then watch thou for the Day that the sky will bring forth a kind of smoke
[or mist] plainly visible,
11. Enveloping the people: this will be a Penalty Grievous.
12. [They will say:] "Our Lord! remove the Penalty from us, for we do really
believe!"
13. How shall the message be [effectual] for them, seeing that an Messenger
explaining things clearly has [already] come to them,-
14. Yet they turn away from him and say: "Tutored [by others], a man possessed!"
15. We shall indeed remove the Penalty for a while, [but] truly ye will revert
[to your ways].
16. One day We shall seize you with a mighty onslaught: We will indeed [then]
exact Retribution!
17. We did, before them, try the people of Pharaoh: there came to them a
messenger most honourable,
18. Saying: "Restore to me the Servants of Allah: I am to you an messenger
worthy of all trust;
19. "And be not arrogant as against Allah: for I come to you with authority
manifest.
20. "For me, I have sought safety with my Lord and your Lord, against your
injuring me.
21. "If ye believe me not, at least keep yourselves away from me."
22. [But they were aggressive:] then he cried to his Lord: "These are indeed a
people given to sin."
23. [The reply came:] "March forth with My Servants by night: for ye are sure to
be pursued.
24. "And leave the sea as a furrow [divided]: for they are a host [destined] to
be drowned."
25. How many were the gardens and springs they left behind,
26. And corn-fields and noble buildings,
27. And wealth [and conveniences of life], wherein they had taken such delight!
28. Thus [was their end]! And We made other people inherit [those things]!
29. And neither heaven nor earth shed a tear over them: nor were they given a
respite [again].
30. We did deliver aforetime the Children of Israel from humiliating Punishment,
31. Inflicted by Pharaoh, for he was arrogant [even] among inordinate
transgressors.
32. And We chose them aforetime above the nations, knowingly,
33. And granted them Signs in which there was a manifest trial
34. As to these [Quraish], they say forsooth:
35. "There is nothing beyond our first death, and we shall not be raised again.
36. "Then bring [back] our forefathers, if what ye say is true!"
37. What! Are they better than the people of Tubba and those who were before
them? We destroyed them because they were guilty of sin.
38. We created not the heavens, the earth, and all between them, merely in
[idle] sport:
39. We created them not except for just ends: but most of them do not
understand.
40. Verily the Day of sorting out is the time appointed for all of them,-
41. The Day when no protector can avail his client in aught, and no help can
they receive,
42. Except such as receive Allah's Mercy: for He is Exalted in Might, Most
Merciful.
43. Verily the tree of Zaqqum
44. Will be the food of the Sinful,-
45. Like molten brass; it will boil in their insides.
46. Like the boiling of scalding water.
47. [A voice will cry: "Seize ye him and drag him into the midst of the Blazing
Fire!
48. "Then pour over his head the Penalty of Boiling Water,
49. "Taste thou [this]! Truly wast thou mighty, full of honour!
50. "Truly this is what ye used to doubt!"
51. As to the Righteous [they will be] in a position of Security,
52. Among Gardens and Springs;
53. Dressed in fine silk and in rich brocade, they will face each other;
54. So; and We shall join them to fair women with beautiful, big, and lustrous
eyes.
55. There can they call for every kind of fruit in peace and security;
253
56. Nor will they there taste Death, except the first death; and He will
preserve them from the Penalty of the Blazing Fire,-
57. As a Bounty from thy Lord! that will be the supreme achievement!
58. Verily, We have made this [Qur'an] easy, in thy tongue, in order that they
may give heed.
59. So wait thou and watch; for they [too] are waiting.
﴿ سورة الجاثیة - سورة ٤٥ - تعداد آیات ٣٧ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
حم ﴿١﴾ تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ ﴿٢﴾ إِنَّ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ لآیَاتٍ لِلْمُؤْمِنِینَ ﴿٣﴾ وَفِی خَلْقِکُمْ وَمَا یَبُثُّ مِنْ دَابَّةٍ آیَاتٌ لِقَوْمٍ یُوقِنُونَ ﴿٤﴾ وَاخْتِلافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ رِزْقٍ فَأَحْیَا بِهِ الأرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَتَصْرِیفِ الرِّیَاحِ آیَاتٌ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ ﴿٥﴾ تِلْکَ آیَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَ اللَّهِ وَآیَاتِهِ یُؤْمِنُونَ ﴿٦﴾ وَیْلٌ لِکُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٍ ﴿٧﴾ یَسْمَعُ آیَاتِ اللَّهِ تُتْلَى عَلَیْهِ ثُمَّ یُصِرُّ مُسْتَکْبِرًا کَأَنْ لَمْ یَسْمَعْهَا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿٨﴾ وَإِذَا عَلِمَ مِنْ آیَاتِنَا شَیْئًا اتَّخَذَهَا هُزُوًا أُولَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ ﴿٩﴾ مِنْ وَرَائِهِمْ جَهَنَّمُ وَلا یُغْنِی عَنْهُمْ مَا کَسَبُوا شَیْئًا وَلا مَا اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِیَاءَ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿١٠﴾ هَذَا هُدًى وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِیمٌ ﴿١١﴾ اللَّهُ الَّذِی سَخَّرَ لَکُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِیَ الْفُلْکُ فِیهِ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿١٢﴾ وَسَخَّرَ لَکُمْ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ جَمِیعًا مِنْهُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ ﴿١٣﴾ قُلْ لِلَّذِینَ آمَنُوا یَغْفِرُوا لِلَّذِینَ لا یَرْجُونَ أَیَّامَ اللَّهِ لِیَجْزِیَ قَوْمًا بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿١٤﴾ مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیْهَا ثُمَّ إِلَى رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ ﴿١٥﴾ وَلَقَدْ آتَیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ الْکِتَابَ وَالْحُکْمَ وَالنُّبُوَّةَ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿١٦﴾ وَآتَیْنَاهُمْ بَیِّنَاتٍ مِنَ الأمْرِ فَمَا اخْتَلَفُوا إِلا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ إِنَّ رَبَّکَ یَقْضِی بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿١٧﴾ ثُمَّ جَعَلْنَاکَ عَلَى شَرِیعَةٍ مِنَ الأمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَلا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِینَ لا یَعْلَمُونَ ﴿١٨﴾ إِنَّهُمْ لَنْ یُغْنُوا عَنْکَ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا وَإِنَّ الظَّالِمِینَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ وَاللَّهُ وَلِیُّ الْمُتَّقِینَ ﴿١٩﴾ هَذَا بَصَائِرُ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِقَوْمٍ یُوقِنُونَ ﴿٢٠﴾ أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ اجْتَرَحُوا السَّیِّئَاتِ أَنْ نَجْعَلَهُمْ کَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَوَاءً مَحْیَاهُمْ وَمَمَاتُهُمْ سَاءَ مَا یَحْکُمُونَ ﴿٢١﴾ وَخَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ بِالْحَقِّ وَلِتُجْزَى کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ وَهُمْ لا یُظْلَمُونَ ﴿٢٢﴾ أَفَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَنْ یَهْدِیهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ أَفَلا تَذَکَّرُونَ ﴿٢٣﴾ وَقَالُوا مَا هِیَ إِلا حَیَاتُنَا الدُّنْیَا نَمُوتُ وَنَحْیَا وَمَا یُهْلِکُنَا إِلا الدَّهْرُ وَمَا لَهُمْ بِذَلِکَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلا یَظُنُّونَ ﴿٢٤﴾ وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ مَا کَانَ حُجَّتَهُمْ إِلا أَنْ قَالُوا ائْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٢٥﴾ قُلِ اللَّهُ یُحْیِیکُمْ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یَجْمَعُکُمْ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ لا رَیْبَ فِیهِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ ﴿٢٦﴾ وَلِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَیَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ یَوْمَئِذٍ یَخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ ﴿٢٧﴾ وَتَرَى کُلَّ أُمَّةٍ جَاثِیَةً کُلُّ أُمَّةٍ تُدْعَى إِلَى کِتَابِهَا الْیَوْمَ تُجْزَوْنَ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٢٨﴾ هَذَا کِتَابُنَا یَنْطِقُ عَلَیْکُمْ بِالْحَقِّ إِنَّا کُنَّا نَسْتَنْسِخُ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٢٩﴾ فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَیُدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فِی رَحْمَتِهِ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْمُبِینُ ﴿٣٠﴾ وَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا أَفَلَمْ تَکُنْ آیَاتِی تُتْلَى عَلَیْکُمْ فَاسْتَکْبَرْتُمْ وَکُنْتُمْ قَوْمًا مُجْرِمِینَ ﴿٣١﴾ وَإِذَا قِیلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَالسَّاعَةُ لا رَیْبَ فِیهَا قُلْتُمْ مَا نَدْرِی مَا السَّاعَةُ إِنْ نَظُنُّ إِلا ظَنًّا وَمَا نَحْنُ بِمُسْتَیْقِنِینَ ﴿٣٢﴾ وَبَدَا لَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا عَمِلُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٣﴾ وَقِیلَ الْیَوْمَ نَنْسَاکُمْ کَمَا نَسِیتُمْ لِقَاءَ یَوْمِکُمْ هَذَا وَمَأْوَاکُمُ النَّارُ وَمَا لَکُمْ مِنْ نَاصِرِینَ ﴿٣٤﴾ ذَلِکُمْ بِأَنَّکُمُ اتَّخَذْتُمْ آیَاتِ اللَّهِ هُزُوًا وَغَرَّتْکُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا فَالْیَوْمَ لا یُخْرَجُونَ مِنْهَا وَلا هُمْ یُسْتَعْتَبُونَ ﴿٣٥﴾ فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَرَبِّ الأرْضِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٣٦﴾ وَلَهُ الْکِبْرِیَاءُ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٣٧﴾
سورة الجاثیة
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
حم (1)
این کتاب از سوی خداوند عزیز و حکیم نازل شده است! (2)
بیشک در آسمانها و زمین نشانههای (فراوانی) برای مؤمنان وجود دارد; (3)
و نیز در آفرینش شما و جنبندگانی که (در سراسر زمین) پراکنده ساخته، نشانههایی است برای جمعیتی که اهل یقینند. (4)
و نیز در آمد و شد شب و روز، و رزق (و بارانی) که خداوند از آسمان نازل کرده و بوسیله آن زمین را بعد از مردنش حیات بخشیده و همچنین در وزش بادها، نشانههای روشنی است برای گروهی که اهل تفکرند! (5)
اینها آیات خداوند است که ما آن را بحق بر تو تلاوت میکنیم; اگر آنها به این آیات ایمان نیاورند، به کدام سخن بعد از سخن خدا و آیاتش ایمان میآورند؟! (6)
وای بر هر دروغگوی گنهکار... (7)
که پیوسته آیات خدا را میشنود که بر او تلاوت میشود، اما از روی تکبر اصرار بر مخالفت دارد; گویی اصلا آن را هیچ نشنیده است; چنین کسی را به عذابی دردناک بشارت ده! (8)
و هرگاه از بعضی آیات ما آگاه شود، آن را به باد استهزا میگیرد; برای آنان عذاب خوارکنندهای است! (9)
و پشت سرشان دوزخ است; و هرگز آنچه رابه دست آوردهاند آنها را (از عذاب الهی) رهایی نمیبخشد، و نه اولیایی که غیر از خدا برای خود برگزیدند (مایه نجاتشان خواهند بود); و عذاب بزرگی برای آنهاست! (10)
این (قرآن) مایه هدایت است، و کسانی که به آیات پروردگارشان کافر شدند، عذابی سخت و دردناک دارند! (11)
خداوند همان کسی است که دریا را مسخر شما کرد تا کشتیها بفرمانش در آن حرکت کنند و بتوانند از فضل او بهره گیرید، و شاید شکر نعمتهایش را بجا آورید! (12)
او آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه را از سوی خودش مسخر شما ساخته; در این نشانههای (مهمی) است برای کسانی که اندیشه میکنند! (13)
به مؤمنان بگو: «کسانی را که امید به ایام الله ( روز رستاخیز) ندارند مورد عفو قرار دهند تا خداوند هر قومی را به اعمالی که انجام میدادند جزا دهد»! (14)
هر کس کار شایستهای بجا آورد، برای خود بجا آورده است; و کسی که کار بد میکند، به زیان خود اوست; سپس همه شما به سوی پروردگارتان بازگردانده میشوید! (15)
ما بنی اسرائیل را کتاب (آسمانی) و حکومت و نبوت بخشیدیم و از روزیهای پاکیزه به آنها عطا کردیم و آنان را بر جهانیان (و مردم عصر خویش) برتری بخشیدیم; (16)
و دلایل روشنی از امر نبوت و شریعت در اختیارشان قرار دادیم; آنها اختلاف نکردند مگر بعد از علم و آگاهی; و این اختلاف بخاطر ستم و برتریجویی آنان بود; اما پروردگارت روز قیامت در میان آنها در آنچه اختلاف داشتند داوری میکند. (17)
سپس تو را بر شریعت و آیین حقی قرار دادیم; از آن پیروی کن و از هوسهای کسانی که آگاهی ندارند پیروی مکن! (18)
آنها هرگز نمیتوانند تو را در برابر خداوند بینیاز کنند (و از عذابش برهانند); و ظالمان یار و یاور یکدیگرند، اما خداوند یار و یاور پرهیزگاران است! (19)
این (قرآن و شریعت آسمانی) وسایل بینایی و مایه هدایت و رحمت است برای مردمی که (به آن) یقین دارند! (20)
آیا کسانی که مرتکب بدیها و گناهان شدند گمان کردند که ما آنها را همچون کسانی قرارمیدهیم که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند که حیات و مرگشان یکسان باشد؟! چه بد داوری میکنند! (21)
و خداوند آسمانها و زمین را بحق آفریده است تا هر کس در برابر اعمالی که انجام داده است جزا داده شود; و به آنها ستمی نخواهد شد! (22)
آیا دیدی کسی را که معبود خود را هوای نفس خویش قرار داده و خداوند او را با آگاهی (بر اینکه شایسته هدایت نیست) گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مهر زده و بر چشمش پردهای افکنده است؟! با این حال چه کسی میتواند غیر از خدا او را هدایت کند؟! آیا متذکر نمیشوید؟! (23)
آنها گفتند: «چیزی جز همین زندگی دنیای ما در کار نیست; گروهی از ما میمیرند و گروهی جای آنها را میگیرند; و جز طبیعت و روزگار ما را هلاک نمیکند!» آنان به این سخن که میگویند علمی ندارند، بلکه تنها حدس میزنند (و گمانی بیپایه دارند)! (24)
و هنگامی که آیات روشن ما بر آنها خوانده میشود، دلیلی در برابر آن ندارند جز اینکه میگویند: «اگر راست میگویید پدران ما را (زنده کنید) و بیاورید (تا گواهی دهند)!» (25)
بگو: «خداوند شما را زنده میکند، سپس میمیراند، بار دیگر در روز قیامت که در آن تردیدی نیست گردآوری میکند; ولی بیشتر مردم نمیدانند.» (26)
مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین برای خداست; و آن روز که قیامت برپا شود اهل باطل زیان میبینند! (27)
در آن روز هر امتی را میبینی (که از شدت ترس و وحشت) بر زانو نشسته; هر امتی بسوی کتابش خوانده میشود، و (به آنها میگویند:) امروز جزای آنچه را انجام میدادید به شما میدهند! (28)
این کتاب ما است که بحق با شما سخن میگوید (و اعمال شما را بازگو میکند); ما آنچه را انجام میدادید مینوشتیم! (29)
اما کسانی که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، پروردگارشان آنها را در رحمت خود وارد میکند; این همان پیروزی بزرگ است! (30)
اما کسانی که کافر شدند (به آنها گفته میشود:) مگر آیات من بر شما خوانده نمیشد و شما استکبار کردید و قوم مجرمی بودید؟! (31)
و هنگامی که گفته میشد: «وعده خداوند حق است، و در قیامت هیچ شکی نیست» ، شما میگفتید: «ما نمیدانیم قیامت چیست؟ ما تنها گمانی در این باره داریم، و به هیچوجه یقین نداریم!» (32)
و بدیهای اعمالشان برای آنان آشکار میشود، و سرانجام آنچه را استهزا میکردند آنها را فرامیگیرد! (33)
و به آنها گفته میشود: «امروز شما را فراموش میکنیم همانگونه که شما دیدار امروزتان را فراموش کردید; و جایگاه شما دوزخ است و هیچ یاوری ندارید! (34)
این بخاطر آن است که شما آیات خدا را به مسخره گرفتید و زندگی دنیا شما را فریب داد! سخللّهامروز نه آنان را از دوزخ بیرون میآورند، و نه هیچگونه عذری از آنها پذیرفته میشود! (35)
پس حمد و ستایش مخصوص خداست، پروردگار آسمانها و پروردگار زمین و پروردگار همه جهانیان! (36)
و برای اوست کبریا و عظمت در آسمانها و زمین، و اوست عزیز و حکیم! (37)
SURA 45. Jathiya, or Bowing the Knee
1. Ha-Mim.
2. The revelation of the Book is from Allah the Exalted in Power, Full of
Wisdom.
3. Verily in the heavens and the earth, are Signs for those who believe.
4. And in the creation of yourselves and the fact that animals are scattered
[through the earth], are Signs for those of assured Faith.
5. And in the alternation of Night and Day, and the fact that Allah sends down
Sustenance from the sky, and revives therewith the earth after its death, and in
the change of the winds,- are Signs for those that are wise.
6. Such are the Signs of Allah, which We rehearse to thee in Truth; then in what
exposition will they believe after [rejecting] Allah and His Signs?
7. Woe to each sinful dealer in Falsehoods:
8. He hears the Signs of Allah rehearsed to him, yet is obstinate and lofty, as
if he had not heard them: then announce to him a Penalty Grievous!
9. And when he learns something of Our Signs, he takes them in jest: for such
there will be a humiliating Penalty.
10. In front of them is Hell: and of no profit to them is anything they may have
earned, nor any protectors they may have taken to themselves besides Allah: for
them is a tremendous Penalty.
11. This is [true] Guidance and for those who reject the Signs of their Lord, is
a grievous Penalty of abomination.
12. It is Allah Who has subjected the sea to you, that ships may sail through it
by His command, that ye may seek of his Bounty, and that ye may be grateful.
13. And He has subjected to you, as from Him, all that is in the heavens and on
earth: Behold, in that are Signs indeed for those who reflect.
14. Tell those who believe, to forgive those who do not look forward to the Days
of Allah: It is for Him to recompense [for good or ill] each People according to
what they have earned.
15. If any one does a righteous deed, it ensures to the benefit of his own soul;
if he does evil, it works against [his own soul]. In the end will ye [all] be
brought back to your Lord.
16. We did aforetime grant to the Children of Israel the Book the Power of
Command, and Prophethood; We gave them, for Sustenance, things good and pure;
and We favoured them above the nations.
17. And We granted them Clear Signs in affairs [of Religion]: it was only after
knowledge had been granted to them that they fell into schisms, through insolent
envy among themselves. Verily thy Lord will judge between them on the Day of
Judgment as to those matters in which they set up differences.
18. Then We put thee on the [right] Way of Religion: so follow thou that [Way],
and follow not the desires of those who know not.
19. They will be of no use to thee in the sight of Allah: it is only Wrong-doers
[that stand as] protectors, one to another: but Allah is the Protector of the
Righteous.
20. These are clear evidences to men and a Guidance and Mercy to those of
assured Faith.
21. What! Do those who seek after evil ways think that We shall hold them equal
with those who believe and do righteous deeds,- that equal will be their life
and their death? Ill is the judgment that they make.
22. Allah created the heavens and the earth for just ends, and in order that
each soul may find the recompense of what it has earned, and none of them be
wronged.
23. Then seest thou such a one as takes as his god his own vain desire? Allah
has, knowing [him as such], left him astray, and sealed his hearing and his
heart [and understanding], and put a cover on his sight. Who, then, will guide
him after Allah [has withdrawn Guidance]? Will ye not then receive admonition?
24. And they say: "What is there but our life in this world? We shall die and we
live, and nothing but time can destroy us." But of that they have no knowledge:
they merely conjecture:
25. And when Our Clear Signs are rehearsed to them their argument is nothing but
this: They say, "Bring [back] our forefathers, if what ye say is true!"
26. Say: "It is Allah Who gives you life, then gives you death; then He will
gather you together for the Day of Judgment about which there is no doubt": But
most men do not understand.
27. To Allah belongs the dominion of the heavens and the earth, and the Day that
the Hour of Judgment is established,- that Day will the dealers in Falsehood
perish!
28. And thou wilt see every sect bowing the knee: Every sect will be called to
its Record: "This Day shall ye be recompensed for all that ye did!
29. "This Our Record speaks about you with truth: For We were wont to put on
Record all that ye did."
30. Then, as to those who believed and did righteous deeds, their Lord will
admit them to His Mercy that will be the achievement for all to see.
31. But as to those who rejected Allah, [to them will be said]: "Were not Our
Signs rehearsed to you? But ye were arrogant, and were a people given to sin!
32. "And when it was said that the promise of Allah was true, and that the Hourthere
was no doubt about its [coming], ye used to say, 'We know not what is the
hour: we only think it is an idea, and we have no firm assurance.'"
33. Then will appear to them the evil [fruits] of what they did, and they will
be completely encircled by that which they used to mock at!
34. It will also be said: "This Day We will forget you as ye forgot the meeting
of this Day of yours! and your abode is the Fire, and no helpers have ye!
255
35. "This, because ye used to take the Signs of Allah in jest, and the life of
the world deceived you:" [From] that Day, therefore, they shall not be taken out
thence, nor shall they be received into Grace.
36. Then Praise be to Allah, Lord of the heavens and Lord of the earth,- Lord
and Cherisher of all the Worlds!
37. To Him be glory throughout the heavens and the earth: and He is Exalted in
Power, Full of Wisdom!
الجزء ٢٦
﴿ سورة الأحقاف - سورة ٤٦ - تعداد آیات ٣٥ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
حم ﴿١﴾ تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ ﴿٢﴾ مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا إِلا بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُسَمًّى وَالَّذِینَ کَفَرُوا عَمَّا أُنْذِرُوا مُعْرِضُونَ ﴿٣﴾ قُلْ أَرَأَیْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونِی مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الأرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْکٌ فِی السَّمَاوَاتِ اِئْتُونِی بِکِتَابٍ مِنْ قَبْلِ هَذَا أَوْ أَثَارَةٍ مِنْ عِلْمٍ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٤﴾ وَمَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ یَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَنْ لا یَسْتَجِیبُ لَهُ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ وَهُمْ عَنْ دُعَائِهِمْ غَافِلُونَ ﴿٥﴾ وَإِذَا حُشِرَ النَّاسُ کَانُوا لَهُمْ أَعْدَاءً وَکَانُوا بِعِبَادَتِهِمْ کَافِرِینَ ﴿٦﴾ وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ هَذَا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿٧﴾ أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ إِنِ افْتَرَیْتُهُ فَلا تَمْلِکُونَ لِی مِنَ اللَّهِ شَیْئًا هُوَ أَعْلَمُ بِمَا تُفِیضُونَ فِیهِ کَفَى بِهِ شَهِیدًا بَیْنِی وَبَیْنَکُمْ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿٨﴾ قُلْ مَا کُنْتُ بِدْعًا مِنَ الرُّسُلِ وَمَا أَدْرِی مَا یُفْعَلُ بِی وَلا بِکُمْ إِنْ أَتَّبِعُ إِلا مَا یُوحَى إِلَیَّ وَمَا أَنَا إِلا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿٩﴾ قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ کَانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَکَفَرْتُمْ بِهِ وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِنْ بَنِی إِسْرَائِیلَ عَلَى مِثْلِهِ فَآمَنَ وَاسْتَکْبَرْتُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿١٠﴾ وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا لَوْ کَانَ خَیْرًا مَا سَبَقُونَا إِلَیْهِ وَإِذْ لَمْ یَهْتَدُوا بِهِ فَسَیَقُولُونَ هَذَا إِفْکٌ قَدِیمٌ ﴿١١﴾ وَمِنْ قَبْلِهِ کِتَابُ مُوسَى إِمَامًا وَرَحْمَةً وَهَذَا کِتَابٌ مُصَدِّقٌ لِسَانًا عَرَبِیًّا لِیُنْذِرَ الَّذِینَ ظَلَمُوا وَبُشْرَى لِلْمُحْسِنِینَ ﴿١٢﴾ إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿١٣﴾ أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ خَالِدِینَ فِیهَا جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿١٤﴾ وَوَصَّیْنَا الإنْسَانَ بِوَالِدَیْهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهًا وَوَضَعَتْهُ کُرْهًا وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلاثُونَ شَهْرًا حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلَى وَالِدَیَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِی فِی ذُرِّیَّتِی إِنِّی تُبْتُ إِلَیْکَ وَإِنِّی مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿١٥﴾ أُولَئِکَ الَّذِینَ نَتَقَبَّلُ عَنْهُمْ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَنَتَجاوَزُ عَنْ سَیِّئَاتِهِمْ فِی أَصْحَابِ الْجَنَّةِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿١٦﴾ وَالَّذِی قَالَ لِوَالِدَیْهِ أُفٍّ لَکُمَا أَتَعِدَانِنِی أَنْ أُخْرَجَ وَقَدْ خَلَتِ الْقُرُونُ مِنْ قَبْلِی وَهُمَا یَسْتَغِیثَانِ اللَّهَ وَیْلَکَ آمِنْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَیَقُولُ مَا هَذَا إِلا أَسَاطِیرُ الأوَّلِینَ ﴿١٧﴾ أُولَئِکَ الَّذِینَ حَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ فِی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَالإنْسِ إِنَّهُمْ کَانُوا خَاسِرِینَ ﴿١٨﴾ وَلِکُلٍّ دَرَجَاتٌ مِمَّا عَمِلُوا وَلِیُوَفِّیَهُمْ أَعْمَالَهُمْ وَهُمْ لا یُظْلَمُونَ ﴿١٩﴾ وَیَوْمَ یُعْرَضُ الَّذِینَ کَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَذْهَبْتُمْ طَیِّبَاتِکُمْ فِی حَیَاتِکُمُ الدُّنْیَا وَاسْتَمْتَعْتُمْ بِهَا فَالْیَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا کُنْتُمْ تَسْتَکْبِرُونَ فِی الأرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَبِمَا کُنْتُمْ تَفْسُقُونَ ﴿٢٠﴾ وَاذْکُرْ أَخَا عَادٍ إِذْ أَنْذَرَ قَوْمَهُ بِالأحْقَافِ وَقَدْ خَلَتِ النُّذُرُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ أَلا تَعْبُدُوا إِلا اللَّهَ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿٢١﴾ قَالُوا أَجِئْتَنَا لِتَأْفِکَنَا عَنْ آلِهَتِنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿٢٢﴾ قَالَ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَأُبَلِّغُکُمْ مَا أُرْسِلْتُ بِهِ وَلَکِنِّی أَرَاکُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ ﴿٢٣﴾ فَلَمَّا رَأَوْهُ عَارِضًا مُسْتَقْبِلَ أَوْدِیَتِهِمْ قَالُوا هَذَا عَارِضٌ مُمْطِرُنَا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهِ رِیحٌ فِیهَا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٢٤﴾ تُدَمِّرُ کُلَّ شَیْءٍ بِأَمْرِ رَبِّهَا فَأَصْبَحُوا لا یُرَى إِلا مَسَاکِنُهُمْ کَذَلِکَ نَجْزِی الْقَوْمَ الْمُجْرِمِینَ ﴿٢٥﴾ وَلَقَدْ مَکَّنَّاهُمْ فِیمَا إِنْ مَکَّنَّاکُمْ فِیهِ وَجَعَلْنَا لَهُمْ سَمْعًا وَأَبْصَارًا وَأَفْئِدَةً فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ سَمْعُهُمْ وَلا أَبْصَارُهُمْ وَلا أَفْئِدَتُهُمْ مِنْ شَیْءٍ إِذْ کَانُوا یَجْحَدُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٢٦﴾ وَلَقَدْ أَهْلَکْنَا مَا حَوْلَکُمْ مِنَ الْقُرَى وَصَرَّفْنَا الآیَاتِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ﴿٢٧﴾ فَلَوْلا نَصَرَهُمُ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ قُرْبَانًا آلِهَةً بَلْ ضَلُّوا عَنْهُمْ وَذَلِکَ إِفْکُهُمْ وَمَا کَانُوا یَفْتَرُونَ ﴿٢٨﴾ وَإِذْ صَرَفْنَا إِلَیْکَ نَفَرًا مِنَ الْجِنِّ یَسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ فَلَمَّا حَضَرُوهُ قَالُوا أَنْصِتُوا فَلَمَّا قُضِیَ وَلَّوْا إِلَى قَوْمِهِمْ مُنْذِرِینَ ﴿٢٩﴾ قَالُوا یَا قَوْمَنَا إِنَّا سَمِعْنَا کِتَابًا أُنْزِلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَى مُصَدِّقًا لِمَا بَیْنَ یَدَیْهِ یَهْدِی إِلَى الْحَقِّ وَإِلَى طَرِیقٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٣٠﴾ یَا قَوْمَنَا أَجِیبُوا دَاعِیَ اللَّهِ وَآمِنُوا بِهِ یَغْفِرْ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ وَیُجِرْکُمْ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿٣١﴾ وَمَنْ لا یُجِبْ دَاعِیَ اللَّهِ فَلَیْسَ بِمُعْجِزٍ فِی الأرْضِ وَلَیْسَ لَهُ مِنْ دُونِهِ أَولِیَاءُ أُولَئِکَ فِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٣٢﴾ أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَلَمْ یَعْیَ بِخَلْقِهِنَّ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَى بَلَى إِنَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٣٣﴾ وَیَوْمَ یُعْرَضُ الَّذِینَ کَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَلَیْسَ هَذَا بِالْحَقِّ قَالُوا بَلَى وَرَبِّنَا قَالَ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ ﴿٣٤﴾ فَاصْبِرْ کَمَا صَبَرَ أُولُو الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلا تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَ مَا یُوعَدُونَ لَمْ یَلْبَثُوا إِلا سَاعَةً مِنْ نَهَارٍ بَلاغٌ فَهَلْ یُهْلَکُ إِلا الْقَوْمُ الْفَاسِقُونَ ﴿٣٥﴾
سورة الاحقاف
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
حم (1)
این کتاب از سوی خداوند عزیز و حکیم نازل شده است! (2)
ما آسمانها و زمین و آنچه را در میان این دو است جز بحق و برای سرآمد معینی نیافریدیم; اما کافران از آنچه انذار میشوند روی گردانند! (3)
به آنان بگو: «این معبودهایی را که غیر از خدا پرستش میکنید به من نشان دهید چه چیزی از زمین را آفریدهاند، یا شرکتی در آفرینش آسمانها دارند؟ کتابی آسمانی پیش از این، یا اثر علمی از گذشتگان برای من بیاورید (که دلیل صدق گفتار شما باشد) اگر راست میگویید!» (4)
چه کسی گمراهتر است از آن کس که معبودی غیر خدا را میخواند که تا قیامت هم به او پاسخ نمیگوید و از خواندن آنها (کاملا) بیخبر است؟! (و صدای آنها را هیچ نمیشنود!) (5)
و هنگامی که مردم محشور میشوند، معبودهای آنها دشمنانشان خواهند بود; حتی عبادت آنها را انکار میکنند! (6)
هنگامی که آیات روشن ما بر آنان خوانده میشود، کافران در برابر حقی که برای آنها آمده میگویند: «این سحری آشکار است!» (7)
بلکه میگویند: «این آیات را بر خدا افترا بسته است!» بگو: «اگر من آن را بدروغ به خدا نسبت داده باشم (لازم است مرا رسوا کند و) شما نمیتوانید در برابر خداوند از من دفاع کنید! او کارهایی را که شما در آن وارد میشوید بهتر میداند; همین بس که خداوند گواه میان من و شما باشد; و او آمرزنده و مهربان است!» (8)
بگو: «من پیامبر نوظهوری نیستم; و نمیدانم با من و شما چه خواهد شد; من تنها از آنچه بر من وحی میشود پیروی میکنم، و جز بیمدهنده آشکاری نیستم!» (9)
بگو: «به من خبر دهید اگر این قرآن از سوی خدا باشد و شما به آن کافر شوید، در حالی که شاهدی از بنی اسرائیل بر آن شهادت دهد، و او ایمان آورد و شما استکبار کنید (چه کسی گمراهتر از شما خواهد بود)؟! خداوند گروه ستمگر را هدایت نمیکند!» (10)
کافران درباره مؤمنان چنین گفتند: «اگر (اسلام) چیز خوبی بود، هرگز آنها (در پذیرش آن) بر ما پیشی نمیگرفتند!» و چون خودشان بوسیله آن هدایت نشدند میگویند: «این یک دروغ قدیمی است!» (11)
و پیش از آن، کتاب موسی که پیشوا و رحمت بود (نشانههای آن را بیان کرده)، و این کتاب هماهنگ با نشانههای تورات است در حالی که به زبان عربی و فصیح و گویاست، تا ظالمان را بیم دهد و برای نیکوکاران بشارتی باشد! (12)
کسانی که گفتند: «پروردگار ما الله است»، سپس استقامت کردند، نه ترسی برای آنان است و نه اندوهگین میشوند. (13)
آنها اهل بهشتند و جاودانه در آن میمانند; این پاداش اعمالی است که انجام میدادند. (14)
ما به انسان توصیه کردیم که به پدر و مادرش نیکی کند، مادرش او را با ناراحتی حمل میکند و با ناراحتی بر زمین میگذارد; و دوران حمل و از شیر بازگرفتنش سی ماه است; تا زمانی که به کمال قدرت و رشد برسد و به چهل سالگی بالغ گردد میگوید: «پروردگارا! مرا توفیق ده تا شکر نعمتی را که به من و پدر و مادرم دادی بجا آورم و کار شایستهای انجام دهم که از آن خشنود باشی، و فرزندان مرا صالح گردان; من به سوی تو بازمیگردم و توبه میکنم، و من از مسلمانانم!» (15)
آنها کسانی هستند که ما بهترین اعمالشان را قبول میکنیم و از گناهانشان میگذریم و در میان بهشتیان جای دارند; این وعده راستی است که وعده داده میشدند. (16)
و کسی که به پدر و مادرش میگوید: «اف بر شما! آیا به من وعده میدهید که من روز قیامت مبعوث میشوم؟! در حالی که پیش از من اقوام زیادی بودند (و هرگز مبعوث نشدند)! و آن دو پیوسته فریاد میکشند و خدا را به یاری میطلبند که: وای بر تو، ایمان بیاور که وعده خدا حق است اما او پیوسته میگوید:» اینها چیزی جز افسانههای پیشینیان نیست! (17)
آنها کسانی هستند که فرمان عذاب درباره آنان همراه اقوام (کافری) که پیش از آنان از جن و انس بودند مسلم شده، چرا که همگی زیانکار بودند! (18)
و برای هر کدام از آنها درجاتی است بر طبق اعمالی که انجام دادهاند، تا خداوند کارهایشان را بیکم و کاست به آنان تحویل دهد; و به آنها هیچ ستمی نخواهد شد! (19)
آن روز که کافران را بر آتش عرضه میکنند (به آنها گفته میشود:) از طیبات و لذائذ در زندگی دنیا خود استفاده کردید و از آن بهره گرفتید; اما امروز عذاب ذلتبار بخاطر استکباری که در زمین بناحق کردید و بخاطر گناهانی که انجام میدادید; جزای شما خواهد بود! (20)
(سرگذشت هود) برادر قوم عاد را یاد کن، آن زمان که قومش را در سرزمین «احقاف» بیم داد در حالی که پیامبران زیادی قبل از او در گذشتههای دور و نزدیک آمده بودند که: جز خدای یگانه را نپرستید! (و گفت:) من بر شما از عذاب روزی بزرگ میترسم! (21)
آنها گفتند: «آیا آمدهای که ما را (با دروغهایت) از معبودانمان بازگردانی؟! اگر راست میگویی عذابی را که به ما وعده میدهی بیاور!» (22)
گفت: «علم (آن) تنها نزد خداست (و او میداند چه زمانی شما را مجازات کند); من آنچه را به آن فرستاده شدهام به شما میرسانم، (وظیفه من همین است!) ولی شما را قومی میبینیم که پیوسته در نادانی هستید!» (23)
هنگامی که آن (عذاب الهی) را بصورت ابر گستردهای دیدند که بسوی درهها و آبگیرهای آنان در حرکت است (خوشحال شدند) گفتند: «این ابری است که بر ما میبارد!» (ولی به آنها گفته شد:) این همان چیزی است که برای آمدنش شتاب میکردید، تندبادی است (وحشتناک) که عذاب دردناکی در آن است! (24)
همه چیز را بفرمان پروردگارش در هم میکوبد و نابود میکند (آری) آنها صبح کردند در حالی که چیزی جز خانههایشان به چشم نمیخورد; ما اینگونه گروه مجرمان را کیفر میدهیم! (25)
ما به آنها ( قوم عاد) قدرتی دادیم که به شما ندادیم، و برای آنان گوش و چشم و دل قرار دادیم; (اما به هنگام نزول عذاب) نه گوشها و چشمها و نه عقلهایشان برای آنان هیچ سودی نداشت، چرا که آیات خدا را انکار میکردند; و سرانجام آنچه را استهزا میکردند بر آنها وارد شد! (26)
ما آبادیهایی را که پیرامون شما بودند نابود ساختیم، و آیات خود را بصورتهای گوناگون (برای مردم آنها) بیان کردیم شاید بازگردند! (27)
پس چرا معبودانی را که غیر از خدا برگزیدند -به گمان اینکه به خدا نزدیکشان سازد- آنها را یاری نکردند؟! بلکه از میانشان گم شدند! این بود نتیجه دروغ آنها و آنچه افترا میبستند! (28)
(به یاد آور) هنگامی که گروهی از جن را به سوی تو متوجه ساختیم که قرآن را بشنوند; وقتی حضور یافتند به یکدیگر گفتند: «خاموش باشید و بشنوید!» و هنگامی که پایان گرفت، به سوی قوم خود بازگشتند و آنها را بیم دادند! (29)
گفتند: «ای قوم ما! ما کتابی را شنیدیم که بعد از موسی نازل شده، هماهنگ با نشانههای کتابهای پیش از آن، که به سوی حق و راه راست هدایت میکند. (30)
ای قوم ما! دعوت کننده الهی را اجابت کنید و به او ایمان آورید تا گناهانتان را ببخشد و شما را از عذابی دردناک پناه دهد! (31)
و هر کس به دعوت کننده الهی پاسخ نگوید، هرگز نمیتواند از چنگال عذاب الهی در زمین فرار کند، و غیر از خدا یار و یاوری برای او نیست; چنین کسانی در گمراهی آشکارند!» (32)
آیا آنها نمیدانند خداوندی که آسمانها و زمین را آفریده و از آفرینش آنها ناتوان نشده است، میتواند مردگان را زنده کند؟! آری او بر هر چیز تواناست! (33)
روزی را به یاد آور که کافران را بر آتش عرضه میدارند (و به آنها گفته میشود:) آیا این حق نیست؟! میگویند: «آری، به پروردگارمان سوگند (که حق است)!» (در این هنگام خداوند) میگوید: «پس عذاب را بخاطر کفرتان بچشید!» (34)
پس صبر کن آنگونه که پیامبران «اولو العزم» صبر کردند، و برای (عذاب) آنان شتاب مکن! هنگامی که وعدههایی را که به آنها داده میشود ببینند، احساس میکنند که گویی فقط ساعتی از یک روز (در دنیا) توقف داشتند; این ابلاغی است برای همگان; آیا جز قوم فاسق هلاک میشوند؟! (35)
SURA 46. Ahqaf, or Winding Sand tracts
1. Ha-Mim.
2. The Revelation of the Book is from Allah the Exalted in Power, Full of
Wisdom.
3. We created not the heavens and the earth and all between them but for just
ends, and for a Term Appointed: But those who reject Faith turn away from that
whereof they are warned.
4. Say: "Do ye see what it is ye invoke besides Allah? Show me what it is they
have created on earth, or have they a share in the heavens bring me a book
[revealed] before this, or any remnant of knowledge [ye may have], if ye are
telling the truth!
5. And who is more astray than one who invokes besides Allah, such as will not
answer him to the Day of Judgment, and who [in fact] are unconscious of their
call [to them]?
6. And when mankind are gathered together [at the Resurrection], they will be
hostile to them and reject their worship [altogether]!
7. When Our Clear Signs are rehearsed to them, the Unbelievers say, of the Truth
when it comes to them: "This is evident sorcery!"
8. Or do they say, "He has forged it"? Say: "Had I forged it, then can ye obtain
no single [blessing] for me from Allah. He knows best of that whereof ye talk
[so glibly]! Enough is He for a witness between me and you! And he is Oft-
Forgiving, Most Merciful."
9. Say: "I am no bringer of new-fangled doctrine among the messengers, nor do I
know what will be done with me or with you. I follow but that which is revealed
to me by inspiration; I am but a Warner open and clear."
10. Say: "See ye? If [this teaching] be from Allah, and ye reject it, and a
witness from among the Children of Israel testifies to its similarity [with
earlier scripture], and has believed while ye are arrogant, [how unjust ye are!]
truly, Allah guides not a people unjust."
11. The Unbelievers say of those who believe: "If [this Message] were a good
thing, [such men] would not have gone to it first, before us!" And seeing that
they guide not themselves thereby, they will say, "this is an [old,] falsehood!"
12. And before this, was the Book of Moses as a guide and a mercy: And this Book
confirms [it] in the Arabic tongue; to admonish the unjust, and as Glad Tidings
to those who do right.
13. Verily those who say, "Our Lord is Allah," and remain firm [on that Path],-
on them shall be no fear, nor shall they grieve.
14. Such shall be Companions of the Gardens, dwelling therein [for aye]: a
recompense for their [good] deeds.
15. We have enjoined on man kindness to his parents: In pain did his mother bear
him, and in pain did she give him birth. The carrying of the [child] to his
weaning is [a period of] thirty months. At length, when he reaches the age of
full strength and attains forty years, he says, "O my Lord! Grant me that I may
be grateful for Thy favour which Thou has bestowed upon me, and upon both my
parents, and that I may work righteousness such as Thou mayest approve; and be
gracious to me in my issue. Truly have I turned to Thee and truly do I bow [to
Thee] in Islam."
16. Such are they from whom We shall accept the best of their deeds and pass by
their ill deeds: [They shall be] among the Companions of the Garden: a promise!
of truth, which was made to them [in this life].
17. But [there is one] who says to his parents, "Fie on you! Do ye hold out the
promise to me that I shall be raised up, even though generations have passed
before me [without rising again]?" And they two seek Allah's aid, [and rebuke
the son]: "Woe to thee! Have faith! for the promise of Allah is true." But he
says, "This is nothing but tales of the ancients!"
18. Such are they against whom is proved the sentence among the previous
generations of Jinns and men, that have passed away; for they will be [utterly]
lost.
19. And to all are [assigned] degrees according to the deeds which they [have
done], and in order that [Allah] may recompense their deeds, and no injustice be
done to them.
20. And on the Day that the Unbelievers will be placed before the Fire, [It will
be said to them]: "Ye received your good things in the life of the world, and ye
took your pleasure out of them: but today shall ye be recompensed with a Penalty
of humiliation: for that ye were arrogant on earth without just cause, and that
ye [ever] transgressed."
21. Mention [Hud] one of 'Ad's [own] brethren: Behold, he warned his people
about the winding Sand-tracts: but there have been warners before him and after
him: "Worship ye none other than Allah: Truly I fear for you the Penalty of a
Mighty Day."
22. They said: "Hast thou come in order to turn us aside from our gods? Then
bring upon us the [calamity] with which thou dost threaten us, if thou art
telling the truth?"
23. He said: "The Knowledge [of when it will come] is only with Allah: I
proclaim to you the mission on which I have been sent: But I see that ye are a
people in ignorance!"..
24. Then, when they saw the [Penalty in the shape of] a cloud traversing the
sky, coming to meet their valleys, they said, "This cloud will give us rain!"
"Nay, it is the [Calamity] ye were asking to be hastened!- A wind wherein is a
Grievous Penalty!
25. "Everything will it destroy by the command of its Lord!" Then by the morning
they - nothing was to be seen but [the ruins of] their houses! thus do We
recompense those given to sin!
26. And We had firmly established them in a [prosperity and] power which We have
not given to you [ye Quraish!] and We had endowed them with [faculties of]
hearing, seeing, heart and intellect: but of no profit to them were their
[faculties of] hearing, sight, and heart and intellect, when they went on
rejecting the Signs of Allah; and they were [completely] encircled by that which
they used to mock at!
27. We destroyed aforetime populations round about you; and We have shown the
Signs in various ways, that they may turn [to Us].
28. Why then was no help forthcoming to them from those whom they worshipped as
gods, besides Allah, as a means of access [to Allah]? Nay, they left them in the
lurch: but that was their falsehood and their invention.
29. Behold, We turned towards thee a company of Jinns [quietly] listening to the
Qur'an: when they stood in the presence thereof, they said, "Listen in silence!"
When the [reading] was finished, they returned to their people, to warn [them of
their sins].
30. They said, "O our people! We have heard a Book revealed after Moses,
confirming what came before it: it guides [men] to the Truth and to a Straight
Path.
31. "O our people, hearken to the one who invites [you] to Allah, and believe in
him: He will forgive you your faults, and deliver you from a Penalty Grievous.
32. "If any does not hearken to the one who invites [us] to Allah, he cannot
frustrate [Allah's Plan] on earth, and no protectors can he have besides Allah:
such men [wander] in manifest error."
33. See they not that Allah, Who created the heavens and the earth, and never
wearied with their creation, is able to give life to the dead? Yea, verily He
has power over all things.
34. And on the Day that the Unbelievers will be placed before the Fire, [they
will be asked,] "Is this not the Truth?" they will say, "Yea, by our Lord!" [One
will say:] "Then taste ye the Penalty, for that ye were wont to deny [Truth]!"
35. Therefore patiently persevere, as did [all] messengers of inflexible
purpose; and be in no haste about the [Unbelievers]. On the Day that they see
the [Punishment] promised them, [it will be] as if they had not tarried more
than an hour in a single day. [Thine but] to proclaim the Message: but shall any
be destroyed except those who transgress?
﴿ سورة محمد - سورة ٤٧ - تعداد آیات ٣٨ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ ﴿١﴾ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ کَفَّرَ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ ﴿٢﴾ ذَلِکَ بِأَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا اتَّبَعُوا الْبَاطِلَ وَأَنَّ الَّذِینَ آمَنُوا اتَّبَعُوا الْحَقَّ مِنْ رَبِّهِمْ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثَالَهُمْ ﴿٣﴾ فَإِذا لَقِیتُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّى إِذَا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاءً حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا ذَلِکَ وَلَوْ یَشَاءُ اللَّهُ لانْتَصَرَ مِنْهُمْ وَلَکِنْ لِیَبْلُوَ بَعْضَکُمْ بِبَعْضٍ وَالَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَلَنْ یُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ ﴿٤﴾ سَیَهْدِیهِمْ وَیُصْلِحُ بَالَهُمْ ﴿٥﴾ وَیُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمْ ﴿٦﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَیُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ ﴿٧﴾ وَالَّذِینَ کَفَرُوا فَتَعْسًا لَهُمْ وَأَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ ﴿٨﴾ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ کَرِهُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ ﴿٩﴾ أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الأرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَلِلْکَافِرِینَ أَمْثَالُهَا ﴿١٠﴾ ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِینَ آمَنُوا وَأَنَّ الْکَافِرِینَ لا مَوْلَى لَهُمْ ﴿١١﴾ إِنَّ اللَّهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ وَالَّذِینَ کَفَرُوا یَتَمَتَّعُونَ وَیَأْکُلُونَ کَمَا تَأْکُلُ الأنْعَامُ وَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ ﴿١٢﴾ وَکَأَیِّنْ مِنْ قَرْیَةٍ هِیَ أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْیَتِکَ الَّتِی أَخْرَجَتْکَ أَهْلَکْنَاهُمْ فَلا نَاصِرَ لَهُمْ ﴿١٣﴾ أَفَمَنْ کَانَ عَلَى بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ کَمَنْ زُیِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ﴿١٤﴾ مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فِیهَا أَنْهَارٌ مِنْ مَاءٍ غَیْرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ یَتَغَیَّرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ وَأَنْهَارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى وَلَهُمْ فِیهَا مِنْ کُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ کَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِی النَّارِ وَسُقُوا مَاءً حَمِیمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ ﴿١٥﴾ وَمِنْهُمْ مَنْ یَسْتَمِعُ إِلَیْکَ حَتَّى إِذَا خَرَجُوا مِنْ عِنْدِکَ قَالُوا لِلَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مَاذَا قَالَ آنِفًا أُولَئِکَ الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ﴿١٦﴾ وَالَّذِینَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًى وَآتَاهُمْ تَقْوَاهُمْ ﴿١٧﴾ فَهَلْ یَنْظُرُونَ إِلا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِیَهُمْ بَغْتَةً فَقَدْ جَاءَ أَشْرَاطُهَا فَأَنَّى لَهُمْ إِذَا جَاءَتْهُمْ ذِکْرَاهُمْ ﴿١٨﴾ فَاعْلَمْ أَنَّهُ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِکَ وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مُتَقَلَّبَکُمْ وَمَثْوَاکُمْ ﴿١٩﴾ وَیَقُولُ الَّذِینَ آمَنُوا لَوْلا نُزِّلَتْ سُورَةٌ فَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ مُحْکَمَةٌ وَذُکِرَ فِیهَا الْقِتَالُ رَأَیْتَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ یَنْظُرُونَ إِلَیْکَ نَظَرَ الْمَغْشِیِّ عَلَیْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَأَوْلَى لَهُمْ ﴿٢٠﴾ طَاعَةٌ وَقَوْلٌ مَعْرُوفٌ فَإِذَا عَزَمَ الأمْرُ فَلَوْ صَدَقُوا اللَّهَ لَکَانَ خَیْرًا لَهُمْ ﴿٢١﴾ فَهَلْ عَسَیْتُمْ إِنْ تَوَلَّیْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِی الأرْضِ وَتُقَطِّعُوا أَرْحَامَکُمْ ﴿٢٢﴾ أُولَئِکَ الَّذِینَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَأَعْمَى أَبْصَارَهُمْ ﴿٢٣﴾ أَفَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا ﴿٢٤﴾ إِنَّ الَّذِینَ ارْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْهُدَى الشَّیْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَأَمْلَى لَهُمْ ﴿٢٥﴾ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لِلَّذِینَ کَرِهُوا مَا نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطِیعُکُمْ فِی بَعْضِ الأمْرِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ إِسْرَارَهُمْ ﴿٢٦﴾ فَکَیْفَ إِذَا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلائِکَةُ یَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ ﴿٢٧﴾ ذَلِکَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَکَرِهُوا رِضْوَانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ ﴿٢٨﴾ أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَنْ لَنْ یُخْرِجَ اللَّهُ أَضْغَانَهُمْ ﴿٢٩﴾ وَلَوْ نَشَاءُ لأرَیْنَاکَهُمْ فَلَعَرَفْتَهُمْ بِسِیمَاهُمْ وَلَتَعْرِفَنَّهُمْ فِی لَحْنِ الْقَوْلِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ أَعْمَالَکُمْ ﴿٣٠﴾ وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ حَتَّى نَعْلَمَ الْمُجَاهِدِینَ مِنْکُمْ وَالصَّابِرِینَ وَنَبْلُوَ أَخْبَارَکُمْ ﴿٣١﴾ إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَشَاقُّوا الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْهُدَى لَنْ یَضُرُّوا اللَّهَ شَیْئًا وَسَیُحْبِطُ أَعْمَالَهُمْ ﴿٣٢﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَلا تُبْطِلُوا أَعْمَالَکُمْ ﴿٣٣﴾ إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ مَاتُوا وَهُمْ کُفَّارٌ فَلَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ﴿٣٤﴾ فَلا تَهِنُوا وَتَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَأَنْتُمُ الأعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَکُمْ وَلَنْ یَتِرَکُمْ أَعْمَالَکُمْ ﴿٣٥﴾ إِنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَإِنْ تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا یُؤْتِکُمْ أُجُورَکُمْ وَلا یَسْأَلْکُمْ أَمْوَالَکُمْ ﴿٣٦﴾ إِنْ یَسْأَلْکُمُوهَا فَیُحْفِکُمْ تَبْخَلُوا وَیُخْرِجْ أَضْغَانَکُمْ ﴿٣٧﴾ هَا أَنْتُمْ هَؤُلاءِ تُدْعَوْنَ لِتُنْفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَمِنْکُمْ مَنْ یَبْخَلُ وَمَنْ یَبْخَلْ فَإِنَّمَا یَبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ وَاللَّهُ الْغَنِیُّ وَأَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ وَإِنْ تَتَوَلَّوْا یَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَیْرَکُمْ ثُمَّ لا یَکُونُوا أَمْثَالَکُمْ ﴿٣٨﴾
سورة محمد
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
کسانی که کافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند، (خداوند) اعمالشان را نابود میکند! (1)
و کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند و به آنچه بر محمد (ص) نازل شده -و همه حق است و از سوی پروردگارشان- نیز ایمان آوردند، خداوند گناهانشان را میبخشد و کارشان را اصلاح میکند! (2)
این بخاطر آن است که کافران از باطل پیروی کردند، و مؤمنان از حقی که از سوی پروردگارشان بود تبعیت نمودند; اینگونه خداوند برای مردم مثلهای (زندگی) آنان را بیان میکند! (3)
و هنگامی که با کافران (جنایتپیشه) در میدان جنگ روبهرو شدید گردنهایشان را بزنید، (و این کار را همچنان ادامه دهید) تا به اندازه کافی دشمن را در هم بکوبید; در این هنگام اسیران را محکم ببندید; سپس یا بر آنان منت گذارید (و آزادشان کنید) یا در برابر آزادی از آنان فدیه ( غرامت) بگیرید; (و این وضع باید همچنان ادامه یابد) تا جنگ بار سنگین خود را بر زمین نهد، (آری) برنامه این است! و اگر خدا میخواست خودش آنها را مجازات میکرد، اما میخواهد بعضی از شما را با بعضی دیگر بیازماید; و کسانی که در راه خدا کشته شدند، خداوند هرگز اعمالشان را از بین نمیبرد! (4)
بزودی آنان را هدایت نموده و کارشان را اصلاح میکند; (5)
و آنها را در بهشت (جاویدانش) که اوصاف آن را برای آنان بازگو کرده وارد میکند. (6)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! اگر (آیین) خدا را یاری کنید، شما را یاری میکند و گامهایتان را استوار میدارد. (7)
و کسانی که کافر شدند، مرگ بر آنان! و اعمالشان نابود باد! (8)
این بخاطر آن است که از آنچه خداوند نازل کرده کراهت داشتند; از این رو خدا اعمالشان را حبط و نابود کرد! (9)
آیا در زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانی که قبل از آنان بودند چگونه بود؟! خداوند آنها را هلاک کرد; و برای کافران امثال این مجازاتها خواهد بود! (10)
این برای آن است که خداوند مولا و سرپرست کسانی است که ایمان آوردند; اما کافران مولایی ندارند! (11)
خداوند کسانی را که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند وارد باغهایی از بهشت میکند که نهرها از زیر (درختانش) جاری است; در حالی که کافران از متاع زودگذر دنیا بهره میگیرند و همچون چهارپایان میخورند، و سرانجام آتش دوزخ جایگاه آنهاست! (12)
« و چه بسیار شهرهایی که از شهری که تو را بیرون کرد نیرومندتر بودند; ما همه آنها را نابود کردیم و هیچ یاوری نداشتند! (13)
آیا کسی که دلیل روشنی از سوی پروردگارش دارد، همانند کسی است که زشتی اعمالش در نظرش آراسته شده و از هوای نفسشان پیروی میکنند؟! (14)
توصیف بهشتی که به پرهیزگاران وعده داده شده، چنین است: در آن نهرهایی از آب صاف و خالص که بدبو نشده، و نهرهایی از شیر که طعم آن دگرگون نگشته، و نهرهایی از شراب (طهور) که مایه لذت نوشندگان است، و نهرهایی از عسل مصفاست، و برای آنها در آن از همه انواع میوهها وجود دارد; و (از همه بالاتر) آمرزشی است از سوی پروردگارشان! آیا اینها همانند کسانی هستند که همیشه در آتش دوزخند و از آب جوشان نوشانده میشوند که اندرونشان را از هم متلاشی میکند؟! (15)
گروهی از آنان به سخنانت گوش فرامیدهند، اما هنگامی که از نزد تو خارج میشوند به کسانی که علم و دانش به آنان بخشیده شده (از روی استهزا) میگویند: «(این مرد) الان چه گفت؟!» آنها کسانی هستند که خداوند بر دلهایشان مهر نهاده و از هوای نفسشان پیروی کردهاند (از این رو چیزی نمیفهمند)! (16)
کسانی که ه
آیا آنها ( کافران) جز این انتظاری دارند که قیامت ناگهان فرا رسد (آنگاه ایمان آورند)، در حالی که هماکنون نشانههای آن آمده است; اما هنگامی که بیاید، تذکر (و ایمان) آنها سودی نخواهد داشت! (18)
پس بدان که معبودی جز «الله» نیست; و برای گناه خود و مردان و زنان باایمان استغفار کن! و خداوند محل حرکت و قرارگاه شما را میداند! (19)
کسانی که ایمان آوردهاند میگویند: «چرا سورهای نازل نمیشود (که در آن فرمان جهاد باشد)؟ !» اما هنگامی که سوره واضح و روشنی نازل میگردد که در آن سخنی از جنگ است، منافقان بیماردل را میبینی که همچون کسی که در آستانه مرگ قرار گرفته به تو نگاه میکنند; پس مرگ و نابودی برای آنان سزاوارتر است! (20)
(ولی) اطاعت و سخن سنجیده برای آنان بهتر است; و اگر هنگامی که فرمان جهاد قطعی میشود به خدا راست گویند (و از در صدق و صفا درآیند) برای آنها بهتر میباشد! (21)
اگر (از این دستورها) روی گردان شوید، جز این انتظار میرود که در زمین فساد و قطع پیوند خویشاوندی کنید؟! (22)
آنها کسانی هستند که خداوند از رحمت خویش دورشان ساخته، گوشهایشان را کر و چشمهایشان را کور کرده است! (23)
آیا آنها در قرآن تدبر نمیکنند، یا بر دلهایشان قفل نهاده شده است؟! (24)
کسانی که بعد از روشن شدن هدایت برای آنها، پشت به حق کردند، شیطان اعمال زشتشان را در نظرشان زینت داده و آنان را با آرزوهای طولانی فریفته است! (25)
این بخاطر آن است که آنان به کسانی که نزول وحی الهی را کراهت داشتند گفتند: «ما در بعضی از امور از شما پیروی میکنیم؟» در حالی که خداوند پنهانکاری آنان را میداند. (26)
حال آنها چگونه خواهد بود هنگامی که فرشتگان (مرگ) بر صورت و پشت آنان میزنند و جانشان را میگیرند؟! (27)
این بخاطر آن است که آنها از آنچه خداوند را به خشم میآورد پیروی کردند، و آنچه را موجب خشنودی اوست کراهت داشتند; از این رو (خداوند) اعمالشان را نابود کرد! (28)
آیا کسانی که در دلهایشان بیماری است گمان کردند خدا کینههایشان را آشکار نمیکند؟! (29)
و اگر ما بخواهیم آنها را به تو نشان میدهیم تا آنان را با قیافههایشان بشناسی، هر چند میتوانی آنها را از طرز سخنانشان بشناسی; و خداوند اعمال شمارا میداند! (30)
ما همه شما را قطعا میآزمائیم تا معلوم شود مجاهدان واقعی و صابران از میان شما کیانند، و اخبار شما را بیازماییم! (31)
آنان که کافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند و بعد از روشنشدن هدایت برای آنان (باز) به مخالفت با رسول (خدا) برخاستند، هرگز زیانی به خدا نمیرسانند و (خداوند) بزودی اعمالشان را نابود میکند! (32)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! اطاعت کنید خدا را، و اطاعت کنید رسول (خدا) را، و اعمال خود را باطل نسازید! (33)
کسانی که کافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند سپس در حال کفر از دنیا رفتند، خدا هرگز آنها را نخواهد بخشید. (34)
پس هرگز سست نشوید و (دشمنان را) به صلح (ذلتبار) دعوت نکنید در حالی که شما برترید، و خداوند با شماست و چیزی از (ثواب) اعمالتان را کم نمیکند! (35)
زندگی دنیا تنها بازی و سرگرمی است; و اگر ایمان آورید و تقوا پیشه کنید، پاداشهای شما را میدهد و اموال شما را نمیطلبد، (36)
چرا که هر گاه اموال شما را مطالبه کند و حتی اصرار نماید، بخل میورزید; و کینه و خشم شما را آشکار میسازد! (37)
آری، شما همان گروهی هستید که برای انفاق در راه خدا دعوت میشوید، بعضی از شما بخل میورزند; و هر کس بخل ورزد، نسبت به خود بخل کرده است; و خداوند بینیاز است و شما همه نیازمندید; و هرگاه سرپیچی کنید، خداوند گروه دیگری را جای شما میآورد پس آنها مانند شما نخواهند بود (و سخاوتمندانه در راه خدا انفاق میکنند). (38)
SURA 47. Muhammad (the Prophet)
1. Those who reject Allah and hinder [men] from the Path of Allah,- their deeds
will Allah render astray [from their mark].
2. But those who believe and work deeds of righteousness, and believe in the
[Revelation] sent down to Muhammad - for it is the Truth from their Lord,- He
will remove from them their ills and improve their condition.
3. This because those who reject Allah follow vanities, while those who believe
follow the Truth from their Lord: Thus does Allah set forth for men their
lessons by similitudes.
4. Therefore, when ye meet the Unbelievers [in fight], smite at their necks; At
length, when ye have thoroughly subdued them, bind a bond firmly [on them]:
thereafter [is the time for] either generosity or ransom: Until the war lays
down its burdens. Thus [are ye commanded]: but if it had been Allah's Will, He
could certainly have exacted retribution from them [Himself]; but [He lets you
fight] in order to test you, some with others. But those who are slain in the
Way of Allah,- He will never let their deeds be lost.
5. Soon will He guide them and improve their condition,
6. And admit them to the Garden which He has announced for them.
7. O ye who believe! If ye will aid [the cause of] Allah, He will aid you, and
plant your feet firmly.
8. But those who reject [Allah],- for them is destruction, and [Allah] will
render their deeds astray [from their mark].
9. That is because they hate the Revelation of Allah; so He has made their deeds
fruitless.
10. Do they not travel through the earth, and see what was the End of those
before them [who did evil]? Allah brought utter destruction on them, and similar
[fates await] those who reject Allah.
11. That is because Allah is the Protector of those who believe, but those who
reject Allah have no protector.
12. Verily Allah will admit those who believe and do righteous deeds, to Gardens
beneath which rivers flow; while those who reject Allah will enjoy [this world]
and eat as cattle eat; and the Fire will be their abode.
13. And how many cities, with more power than thy city which has driven thee
out, have We destroyed [for their sins]? and there was none to aid them.
14. Is then one who is on a clear [Path] from his Lord, no better than one to
whom the evil of his conduct seems pleasing, and such as follow their own lusts?
15. [Here is] a Parable of the Garden which the righteous are promised: in it
are rivers of water incorruptible; rivers of milk of which the taste never
changes; rivers of wine, a joy to those who drink; and rivers of honey pure and
clear. In it there are for them all kinds of fruits; and Grace from their Lord.
[Can those in such Bliss] be compared to such as shall dwell for ever in the
Fire, and be given, to drink, boiling water, so that it cuts up their bowels [to
pieces]?
16. And among them are men who listen to thee, but in the end, when they go out
from thee, they say to those who have received Knowledge, "What is it he said
just then?" Such are men whose hearts Allah has sealed, and who follow their own
lusts.
17. But to those who receive Guidance, He increases the [light of] Guidance, and
bestows on them their Piety and Restraint [from evil].
18. Do they then only wait for the Hour,- that it should come on them of a
sudden? But already have come some tokens thereof, and when it [actually] is on
them, how can they benefit then by their admonition?
19. Know, therefore, that there is no god but Allah, and ask forgiveness for thy
fault, and for the men and women who believe: for Allah knows how ye move about
and how ye dwell in your homes.
20. Those who believe say, "Why is not a Sura sent down [for us]?" But when a
Sura of basic or categorical meaning is revealed, and fighting is mentioned
therein, thou wilt see those in whose hearts is a disease looking at thee with a
look of one in swoon at the approach of death. But more fitting for them-
21. Were it to obey and say what is just, and when a matter is resolved on, it
were best for them if they were true to Allah.
22. Then, is it to be expected of you, if ye were put in authority, that ye will
do mischief in the land, and break your ties of kith and kin?
23. Such are the men whom Allah has cursed for He has made them deaf and blinded
their sight.
24. Do they not then earnestly seek to understand the Qur'an, or are their
hearts locked up by them?
25. Those who turn back as apostates after Guidance was clearly shown to them,-
the Evil One has instigated them and busied them up with false hopes.
26. This, because they said to those who hate what Allah has revealed, "We will
obey you in part of [this] matter"; but Allah knows their [inner] secrets.
27. But how [will it be] when the angels take their souls at death, and smite
their faces and their backs?
28. This because they followed that which called forth the Wrath of Allah, and
they hated Allah's good pleasure; so He made their deeds of no effect.
29. Or do those in whose hearts is a disease, think that Allah will not bring to
light all their rancour?
30. Had We so wiled, We could have shown them up to thee, and thou shouldst have
known them by their marks: but surely thou wilt know them by the tone of their
speech! And Allah knows all that ye do.
31. And We shall try you until We test those among you who strive their utmost
and persevere in patience; and We shall try your reported [mettle].
32. Those who reject Allah, hinder [men] from the Path of Allah, and resist the
Messenger, after Guidance has been clearly shown to them, will not injure Allah
in the least, but He will make their deeds of no effect.
33. O ye who believe! Obey Allah, and obey the messenger, and make not vain your
deeds!
34. Those who reject Allah, and hinder [men] from the Path of Allah, then die
rejecting Allah,- Allah will not forgive them.
35. Be not weary and faint-hearted, crying for peace, when ye should be
uppermost: for Allah is with you, and will never put you in loss for your [good]
deeds.
36. The life of this world is but play and amusement: and if ye believe and
guard against Evil, He will grant you your recompense, and will not ask you [to
give up] your possessions.
37. If He were to ask you for all of them, and press you, ye would covetously
withhold, and He would bring out all your ill-feeling.
38. Behold, ye are those invited to spend [of your substance] in the Way of
Allah: But among you are some that are niggardly. But any who are niggardly are
so at the expense of their own souls. But Allah is free of all wants, and it is
ye that are needy. If ye turn back [from the Path], He will substitute in your
stead another people; then they would not be like you!
﴿ سورة الفتح - سورة ٤٨ - تعداد آیات ٢٩ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحًا مُبِینًا ﴿١﴾ لِیَغْفِرَ لَکَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِکَ وَمَا تَأَخَّرَ وَیُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکَ وَیَهْدِیَکَ صِرَاطًا مُسْتَقِیمًا ﴿٢﴾ وَیَنْصُرَکَ اللَّهُ نَصْرًا عَزِیزًا ﴿٣﴾ هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ السَّکِینَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لِیَزْدَادُوا إِیمَانًا مَعَ إِیمَانِهِمْ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿٤﴾ لِیُدْخِلَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَیُکَفِّرَ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَکَانَ ذَلِکَ عِنْدَ اللَّهِ فَوْزًا عَظِیمًا ﴿٥﴾ وَیُعَذِّبَ الْمُنَافِقِینَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِکِینَ وَالْمُشْرِکَاتِ الظَّانِّینَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ عَلَیْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَلَعَنَهُمْ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ وَسَاءَتْ مَصِیرًا ﴿٦﴾ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَکَانَ اللَّهُ عَزِیزًا حَکِیمًا ﴿٧﴾ إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِیرًا ﴿٨﴾ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُعَزِّرُوهُ وَتُوَقِّرُوهُ وَتُسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلا ﴿٩﴾ إِنَّ الَّذِینَ یُبَایِعُونَکَ إِنَّمَا یُبَایِعُونَ اللَّهَ یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ فَمَنْ نَکَثَ فَإِنَّمَا یَنْکُثُ عَلَى نَفْسِهِ وَمَنْ أَوْفَى بِمَا عَاهَدَ عَلَیْهُ اللَّهَ فَسَیُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا ﴿١٠﴾ سَیَقُولُ لَکَ الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الأعْرَابِ شَغَلَتْنَا أَمْوَالُنَا وَأَهْلُونَا فَاسْتَغْفِرْ لَنَا یَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ مَا لَیْسَ فِی قُلُوبِهِمْ قُلْ فَمَنْ یَمْلِکُ لَکُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا إِنْ أَرَادَ بِکُمْ ضَرًّا أَوْ أَرَادَ بِکُمْ نَفْعًا بَلْ کَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًا ﴿١١﴾ بَلْ ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ یَنْقَلِبَ الرَّسُولُ وَالْمُؤْمِنُونَ إِلَى أَهْلِیهِمْ أَبَدًا وَزُیِّنَ ذَلِکَ فِی قُلُوبِکُمْ وَظَنَنْتُمْ ظَنَّ السَّوْءِ وَکُنْتُمْ قَوْمًا بُورًا ﴿١٢﴾ وَمَنْ لَمْ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ فَإِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَعِیرًا ﴿١٣﴾ وَلِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ یَغْفِرُ لِمَنْ یَشَاءُ وَیُعَذِّبُ مَنْ یَشَاءُ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿١٤﴾ سَیَقُولُ الْمُخَلَّفُونَ إِذَا انْطَلَقْتُمْ إِلَى مَغَانِمَ لِتَأْخُذُوهَا ذَرُونَا نَتَّبِعْکُمْ یُرِیدُونَ أَنْ یُبَدِّلُوا کَلامَ اللَّهِ قُلْ لَنْ تَتَّبِعُونَا کَذَلِکُمْ قَالَ اللَّهُ مِنْ قَبْلُ فَسَیَقُولُونَ بَلْ تَحْسُدُونَنَا بَلْ کَانُوا لا یَفْقَهُونَ إِلا قَلِیلا ﴿١٥﴾ قُلْ لِلْمُخَلَّفِینَ مِنَ الأعْرَابِ سَتُدْعَوْنَ إِلَى قَوْمٍ أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ تُقَاتِلُونَهُمْ أَوْ یُسْلِمُونَ فَإِنْ تُطِیعُوا یُؤْتِکُمُ اللَّهُ أَجْرًا حَسَنًا وَإِنْ تَتَوَلَّوْا کَمَا تَوَلَّیْتُمْ مِنْ قَبْلُ یُعَذِّبْکُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿١٦﴾ لَیْسَ عَلَى الأعْمَى حَرَجٌ وَلا عَلَى الأعْرَجِ حَرَجٌ وَلا عَلَى الْمَرِیضِ حَرَجٌ وَمَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ یُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ وَمَنْ یَتَوَلَّ یُعَذِّبْهُ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿١٧﴾ لَقَدْ رَضِیَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ إِذْ یُبَایِعُونَکَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِی قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّکِینَةَ عَلَیْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِیبًا ﴿١٨﴾ وَمَغَانِمَ کَثِیرَةً یَأْخُذُونَهَا وَکَانَ اللَّهُ عَزِیزًا حَکِیمًا ﴿١٩﴾ وَعَدَکُمُ اللَّهُ مَغَانِمَ کَثِیرَةً تَأْخُذُونَهَا فَعَجَّلَ لَکُمْ هَذِهِ وَکَفَّ أَیْدِیَ النَّاسِ عَنْکُمْ وَلِتَکُونَ آیَةً لِلْمُؤْمِنِینَ وَیَهْدِیَکُمْ صِرَاطًا مُسْتَقِیمًا ﴿٢٠﴾ وَأُخْرَى لَمْ تَقْدِرُوا عَلَیْهَا قَدْ أَحَاطَ اللَّهُ بِهَا وَکَانَ اللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرًا ﴿٢١﴾ وَلَوْ قَاتَلَکُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوَلَّوُا الأدْبَارَ ثُمَّ لا یَجِدُونَ وَلِیًّا وَلا نَصِیرًا ﴿٢٢﴾ سُنَّةَ اللَّهِ الَّتِی قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلُ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِیلا ﴿٢٣﴾ وَهُوَ الَّذِی کَفَّ أَیْدِیَهُمْ عَنْکُمْ وَأَیْدِیَکُمْ عَنْهُمْ بِبَطْنِ مَکَّةَ مِنْ بَعْدِ أَنْ أَظْفَرَکُمْ عَلَیْهِمْ وَکَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرًا ﴿٢٤﴾ هُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوکُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَالْهَدْیَ مَعْکُوفًا أَنْ یَبْلُغَ مَحِلَّهُ وَلَوْلا رِجَالٌ مُؤْمِنُونَ وَنِسَاءٌ مُؤْمِنَاتٌ لَمْ تَعْلَمُوهُمْ أَنْ تَطَئُوهُمْ فَتُصِیبَکُمْ مِنْهُمْ مَعَرَّةٌ بِغَیْرِ عِلْمٍ لِیُدْخِلَ اللَّهُ فِی رَحْمَتِهِ مَنْ یَشَاءُ لَوْ تَزَیَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿٢٥﴾ إِذْ جَعَلَ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی قُلُوبِهِمُ الْحَمِیَّةَ حَمِیَّةَ الْجَاهِلِیَّةِ فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِینَ وَأَلْزَمَهُمْ کَلِمَةَ التَّقْوَى وَکَانُوا أَحَقَّ بِهَا وَأَهْلَهَا وَکَانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمًا ﴿٢٦﴾ لَقَدْ صَدَقَ اللَّهُ رَسُولَهُ الرُّؤْیَا بِالْحَقِّ لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ آمِنِینَ مُحَلِّقِینَ رُءُوسَکُمْ وَمُقَصِّرِینَ لا تَخَافُونَ فَعَلِمَ مَا لَمْ تَعْلَمُوا فَجَعَلَ مِنْ دُونِ ذَلِکَ فَتْحًا قَرِیبًا ﴿٢٧﴾ هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ شَهِیدًا ﴿٢٨﴾ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُکَّعًا سُجَّدًا یَبْتَغُونَ فَضْلا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِیمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِکَ مَثَلُهُمْ فِی التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِی الإنْجِیلِ کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِیَغِیظَ بِهِمُ الْکُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِیمًا ﴿٢٩﴾
سورة الفتح
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
ما برای تو پیروزی آشکاری فراهم ساختیم!... (1)
تا خداوند گناهان گذشته و آیندهای را که به تو نسبت میدادند ببخشد (و حقانیت تو را ثابت نموده) و نعمتش را بر تو تمام کند و به راه راست هدایتت فرماید; (2)
و پیروزی شکستناپذیری نصیب تو کند. (3)
او کسی است که آرامش را در دلهای مؤمنان نازل کرد تا ایمانی بر ایمانشان بیفزایند; لشکریان آسمانها و زمین از آن خداست، و خداوند دانا و حکیم است. (4)
هدف (دیگر از آن فتح مبین) این بود که مردان و زنان با ایمان را در باغهایی (از بهشت) وارد کند که نهرها از زیر (درختانش) جاری است، در حالی که جاودانه در آن میمانند، و گناهانشان را میبخشد، و این نزد خدا رستگاری بزرگی است! (5)
و (نیز) مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را که به خدا گمان بد میبرند مجازات کند; (آری) حوادث ناگواری (که برای مؤمنان انتظار میکشند) تنها بر خودشان نازل میشود! خداوند بر آنان غضب کرده و از رحمت خود دورشان ساخته و جهنم را برای آنان آماده کرده; و چه بد سرانجامی است! (6)
لشکریان آسمانها و زمین تنها از آن خداست; و خداوند شکستناپذیر و حکیم است.! (7)
به یقین ما تو را گواه (بر اعمال آنها) و بشارتدهنده و بیمدهنده فرستادیم، (8)
تا (شما مردم) به خدا و رسولش ایمان بیاورید و از او دفاع کنید و او را بزرگ دارید، و خدا را صبح و شام تسبیح گویید. (9)
کسانی که با تو بیعت میکنند (در حقیقت) تنها با خدا بیعت مینمایند، و دست خدا بالای دست آنهاست; پس هر کس پیمانشکنی کند، تنها به زیان خود پیمان شکسته است; و آن کس که نسبت به عهدی که با خدا بسته وفا کند، بزودی پاداش عظیمی به او خواهد داد. (10)
بزودی متخلفان از اعراب بادیهنشین (عذرتراشی کرده) میگویند: «(حفظ) اموال و خانوادههای ما، ما را به خود مشغول داشت (و نتوانستیم در سفر حدیبیه تو را همراهی کنیم)، برای ما طلب آمرزش کن!» آنها به زبان خود چیزی میگویند که در دل ندارند! بگو: «چه کسی میتواند در برابر خداوند از شما دفاع کند هرگاه زیانی برای شما بخواهد، و یا اگر نفعی اراده کند (مانع گردد)؟! و خداوند به همه کارهایی که انجام میدهید آگاه است!» (11)
ولی شما گمان کردید پیامبر و مؤمنان هرگز به خانوادههای خود بازنخواهند گشت; و این (پندار غلط) در دلهای شما زینت یافته بود و گمان بد کردید; و سرانجام (در دام شیطان افتادید و) هلاک شدید! (12)
آن کس که به خدا و پیامبرش ایمان نیاورده (سرنوشتش دوزخ است)، چرا که ما برای کافران آتش فروزان آماده کردهایم! (13)
مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین از آن خداست; هر کس را بخواهد (و شایسته بداند) میبخشد، و هر کس را بخواهد مجازات میکند; و خداوند آمرزنده و رحیم است. (14)
هنگامی که شما برای به دست آوردن غنایمی حرکت کنید، متخلفان (حدیبیه) میگویند: سخللّهبگذارید ما هم در پی شما بیائیم، آنها میخواهند کلام خدا را تغییر دهند; بگو: «هرگز نباید بدنبال ما بیایید; این گونه خداوند از قبل گفته است!»آنها به زودی میگویند: «شما نسبت به ما حسد میورزید!» ولی آنها جز اندکی نمیفهمند! (15)
به متخلفان از اعراب بگو: «بزودی از شما دعوت میشود که بسوی قومی نیرومند و جنگجو بروید و با آنها پیکار کنید تا اسلام بیاورند; اگر اطاعت کنید، خداوند پاداش نیکی به شما میدهد; و اگر سرپیچی نمایید -همان گونه که در گذشته نیز سرپیچی کردید- شما را با عذاب دردناکی کیفر میدهد!» (16)
بر نابینا و لنگ و بیمار گناهی نیست (اگر در میدان جهاد شرکت نکنند); و هر کس خدا و رسولش را اطاعت نماید، او را در باغهای (از بهشت) وارد میکند که نهرها از زیر (درختانش) جاری است; و آن کس که سرپیچی کند، او را به عذاب دردناکی گرفتار میسازد! (17)
خداوند از مؤمنان -هنگامی که در زیر آن درخت با تو بیعت کردند- راضی و خشنود شد; خدا آنچه را در درون دلهایشان (از ایمان و صداقت) نهفته بود میدانست; از این رو آرامش را بر دلهایشان نازل کرد و پیروزی نزدیکی بعنوان پاداش نصیب آنها فرمود; (18)
و (همچنین) غنایم بسیاری که آن را به دست میآورید; و خداوند شکست ناپذیر و حکیم است! (19)
خداوند غنایم فراوانی به شما وعده داده بود که آنها را به دست میآورید، ولی این یکی را زودتر برای شما فراهم ساخت; و دست تعدی مردم ( دشمنان) را از شما بازداشت تا نشانهای برای مؤمنان باشد و شما را به راه راست هدایت کند! (20)
و نیز غنایم و فتوحات دیگری (نصیبتان میکند) که شما توانایی آن را ندارید، ولی قدرت خدا به آن احاطه دارد; و خداوند بر همه چیز تواناست! (21)
و اگر کافران (در سرزمین حدیبیه) با شما پیکار میکردند بزودی فرار میکردند، سپس ولی و یاوری نمییافتند!(22)
این سنت الهی است که در گذشته نیز بوده است; و هرگز برای سنت الهی تغییر و تبدیلی نخواهی یافت! (23)
او کسی است که دست آنها را از شما، و دست شما را از آنان در دل مکه کوتاه کرد، بعد از آنکه شما را بر آنها پیروز ساخت; و خداوند به آنچه انجام میدهید بیناست! (24)
آنها کسانی هستند که کافر شدند و شما را از (زیارت) مسجد الحرام و رسیدن قربانیهایتان به محل قربانگاه بازداشتند; و هرگاه مردان و زنان با ایمانی در این میان بدون آگاهی شما، زیر دست و پا، از بین نمیرفتند که از این راه عیب و عاری ناآگاهانه به شما میرسید، (خداوند هرگز مانع این جنگ نمیشد)! هدف این بود که خدا هر کس را میخواهد در رحمت خود وارد کند; و اگر مؤمنان و کفار (در مکه) از هم جدا میشدند، کافران را عذاب دردناکی میکردیم! (25)
(به خاطر بیاورید) هنگامی را که کافران در دلهای خود خشم و نخوت جاهلیت داشتند; و (در مقابل،) خداوند آرامش و سکینه خود را بر فرستاده خویش و مؤمنان نازل فرمود و آنها را به حقیقت تقوا ملزم ساخت، و آنان از هر کس شایستهتر و اهل آن بودند; و خداوند به همه چیز دانا است. (26)
خداوند آنچه را به پیامبرش در عالم خواب نشان داد راست گفت; بطور قطع همه شما بخواست خدا وارد مسجد الحرام میشوید در نهایت امنیت و در حالی که سرهای خود را تراشیده یا کوتاه کردهاید و از هیچ کس ترس و وحشتی ندارید; ولی خداوند چیزهایی را میدانست که شما نمیدانستید (و در این تاخیر حکمتی بود); و قبل از آن، فتح نزدیکی (برای شما) قرار داده است. (27)
او کسی است که رسولش را با هدایت و دین حق فرستاده تا آن را بر همه ادایان پیروز کند; و کافی است که خدا گواه این موضوع باشد! (28)
محمد (ص) فرستاده خداست; و کسانی که با او هستند در برابر کفار سرسخت و شدید، و در میان خود مهربانند; پیوسته آنها را در حال رکوع و سجود میبینی در حالی که همواره فضل خدا و رضای او را میطلبند; نشانه آنها در صورتشان از اثر سجده نمایان است; این توصیف آنان در تورات و توصیف آنان در انجیل است، همانند زراعتی که جوانههای خود را خارج ساخته، سپس به تقویت آن پرداخته تا محکم شده و بر پای خود ایستاده است و بقدری نمو و رشد کرده که زارعان را به شگفتی وامیدارد; این برای آن است که کافران را به خشم آورد (ولی) کسانی از آنها را که ایمان آورده و کارهای شایستهانجام دادهاند، خداوند وعده آمرزش و اجر عظیمی داده است. (29)
SURA 48. Fath, or Victory
1. Verily We have granted thee a manifest Victory:
2. That Allah may forgive thee thy faults of the past and those to follow;
fulfil His favour to thee; and guide thee on the Straight Way;
3. And that Allah may help thee with powerful help.
4. It is He Who sent down tranquillity into the hearts of the Believers, that
they may add faith to their faith;- for to Allah belong the Forces of the
heavens and the earth; and Allah is Full of Knowledge and Wisdom;-
5. That He may admit the men and women who believe, to Gardens beneath which
rivers flow, to dwell therein for aye, and remove their ills from them;- and
that is, in the sight of Allah, the highest achievement [for man],-
6. And that He may punish the Hypocrites, men and women, and the Polytheists men
and women, who imagine an evil opinion of Allah. On them is a round of Evil: the
Wrath of Allah is on them: He has cursed them and got Hell ready for them: and
evil is it for a destination.
7. For to Allah belong the Forces of the heavens and the earth; and Allah is
Exalted in Power, Full of Wisdom.
8. We have truly sent thee as a witness, as a bringer of Glad Tidings, and as a
Warner:
9. In order that ye [O men] may believe in Allah and His Messenger, that ye may
assist and honour Him, and celebrate His praise morning and evening.
10. Verily those who plight their fealty to thee do no less than plight their
fealty to Allah: the Hand of Allah is over their hands: then any one who
violates his oath, does so to the harm of his own soul, and any one who fulfils
what he has covenanted with Allah,- Allah will soon grant him a great Reward.
11. The desert Arabs who lagged behind will say to thee: "We were engaged in
[looking after] our flocks and herds, and our families: do thou then ask
forgiveness for us." They say with their tongues what is not in their hearts.
Say: "Who then has any power at all [to intervene] on your behalf with Allah, if
His Will is to give you some loss or to give you some profit? But Allah is well
acquainted with all that ye do.
12. "Nay, ye thought that the Messenger and the Believers would never return to
their families; this seemed pleasing in your hearts, and ye conceived an evil
thought, for ye are a people lost [in wickedness]."
13. And if any believe not in Allah and His Messenger, We have prepared, for
those who reject Allah, a Blazing Fire!
14. To Allah belongs the dominion of the heavens and the earth: He forgives whom
He wills, and He punishes whom He wills: but Allah is Oft-Forgiving, Most
Merciful.
15. Those who lagged behind [will say], when ye [are free to] march and take
booty [in war]: "Permit us to follow you." They wish to change Allah's decree:
Say: "Not thus will ye follow us: Allah has already declared [this] beforehand":
then they will say, "But ye are jealous of us." Nay, but little do they
understand [such things].
16. Say to the desert Arabs who lagged behind: "Ye shall be summoned [to fight]
against a people given to vehement war: then shall ye fight, or they shall
submit. Then if ye show obedience, Allah will grant you a goodly reward, but if
ye turn back as ye did before, He will punish you with a grievous Penalty."
17. No blame is there on the blind, nor is there blame on the lame, nor on one
ill [if he joins not the war]: But he that obeys Allah and his Messenger,-
[Allah] will admit him to Gardens beneath which rivers flow; and he who turns
back, [Allah] will punish him with a grievous Penalty.
18. Allah's Good Pleasure was on the Believers when they swore Fealty to thee
under the Tree: He knew what was in their hearts, and He sent down Tranquillity
to them; and He rewarded them with a speedy Victory;
19. And many gains will they acquire [besides]: and Allah is Exalted in Power,
Full of Wisdom.
20. Allah has promised you many gains that ye shall acquire, and He has given
you these beforehand; and He has restrained the hands of men from you; that it
may be a Sign for the Believers, and that He may guide you to a Straight Path;
21. And other gains [there are], which are not within your power, but which
Allah has compassed: and Allah has power over all things.
22. If the Unbelievers should fight you, they would certainly turn their backs;
then would they find neither protector nor helper.
23. [Such has been] the practice [approved] of Allah already in the past: no
change wilt thou find in the practice [approved] of Allah.
24. And it is He Who has restrained their hands from you and your hands from
them in the midst of Makka, after that He gave you the victory over them. And
Allah sees well all that ye do.
25. They are the ones who denied Revelation and hindered you from the Sacred
Mosque and the sacrificial animals, detained from reaching their place of
sacrifice. Had there not been believing men and believing women whom ye did not
know that ye were trampling down and on whose account a crime would have accrued
to you without [your] knowledge, [Allah would have allowed you to force your
way, but He held back your hands] that He may admit to His Mercy whom He will.
If they had been apart, We should certainly have punished the Unbelievers among
them with a grievous Punishment.
26. While the Unbelievers got up in their hearts heat and cant - the heat and
cant of ignorance,- Allah sent down His Tranquillity to his Messenger and to the
Believers, and made them stick close to the command of self-restraint; and well
were they entitled to it and worthy of it. And Allah has full knowledge of all
things.
27. Truly did Allah fulfil the vision for His Messenger: ye shall enter the
Sacred Mosque, if Allah wills, with minds secure, heads shaved, hair cut short,
and without fear. For He knew what ye knew not, and He granted, besides this, a
speedy victory.
28. It is He Who has sent His Messenger with Guidance and the Religion of Truth,
to proclaim it over all religion: and enough is Allah for a Witness.
29. Muhammad is the messenger of Allah; and those who are with him are strong
against Unbelievers, [but] compassionate amongst each other. Thou wilt see them
bow and prostrate themselves [in prayer], seeking Grace from Allah and [His]
Good Pleasure. On their faces are their marks, [being] the traces of their
prostration. This is their similitude in the Taurat; and their similitude in the
Gospel is: like a seed which sends forth its blade, then makes it strong; it
then becomes thick, and it stands on its own stem, [filling] the sowers with
wonder and delight. As a result, it fills the Unbelievers with rage at them.
Allah has promised those among them who believe and do righteous deeds
forgiveness, and a great Reward.
﴿ سورة الحجرات - سورة ٤٩ - تعداد آیات ١٨ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿١﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَکُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِیِّ وَلا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ کَجَهْرِ بَعْضِکُمْ لِبَعْضٍ أَنْ تَحْبَطَ أَعْمَالُکُمْ وَأَنْتُمْ لا تَشْعُرُونَ ﴿٢﴾ إِنَّ الَّذِینَ یَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ أُولَئِکَ الَّذِینَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَى لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِیمٌ ﴿٣﴾ إِنَّ الَّذِینَ یُنَادُونَکَ مِنْ وَرَاءِ الْحُجُرَاتِ أَکْثَرُهُمْ لا یَعْقِلُونَ ﴿٤﴾ وَلَوْ أَنَّهُمْ صَبَرُوا حَتَّى تَخْرُجَ إِلَیْهِمْ لَکَانَ خَیْرًا لَهُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٥﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ جَاءَکُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَیَّنُوا أَنْ تُصِیبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَى مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِینَ ﴿٦﴾ وَاعْلَمُوا أَنَّ فِیکُمْ رَسُولَ اللَّهِ لَوْ یُطِیعُکُمْ فِی کَثِیرٍ مِنَ الأمْرِ لَعَنِتُّمْ وَلَکِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الإیمَانَ وَزَیَّنَهُ فِی قُلُوبِکُمْ وَکَرَّهَ إِلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْیَانَ أُولَئِکَ هُمُ الرَّاشِدُونَ ﴿٧﴾ فَضْلا مِنَ اللَّهِ وَنِعْمَةً وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿٨﴾ وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الأخْرَى فَقَاتِلُوا الَّتِی تَبْغِی حَتَّى تَفِیءَ إِلَى أَمْرِ اللَّهِ فَإِنْ فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ ﴿٩﴾ إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ ﴿١٠﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا یَسْخَرْ قَومٌ مِنْ قَوْمٍ عَسَى أَنْ یَکُونُوا خَیْرًا مِنْهُمْ وَلا نِسَاءٌ مِنْ نِسَاءٍ عَسَى أَنْ یَکُنَّ خَیْرًا مِنْهُنَّ وَلا تَلْمِزُوا أَنْفُسَکُمْ وَلا تَنَابَزُوا بِالألْقَابِ بِئْسَ الاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الإیمَانِ وَمَنْ لَمْ یَتُبْ فَأُولَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿١١﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلا تَجَسَّسُوا وَلا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضًا أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِیمٌ ﴿١٢﴾ یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاکُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ ﴿١٣﴾ قَالَتِ الأعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلَکِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا یَدْخُلِ الإیمَانُ فِی قُلُوبِکُمْ وَإِنْ تُطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ لا یَلِتْکُمْ مِنْ أَعْمَالِکُمْ شَیْئًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿١٤﴾ إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ یَرْتَابُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ أُولَئِکَ هُمُ الصَّادِقُونَ ﴿١٥﴾ قُلْ أَتُعَلِّمُونَ اللَّهَ بِدِینِکُمْ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیم ﴿١٦﴾ یَمُنُّونَ عَلَیْکَ أَنْ أَسْلَمُوا قُلْ لا تَمُنُّوا عَلَیَّ إِسْلامَکُمْ بَلِ اللَّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَدَاکُمْ لِلإیمَانِ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿١٧﴾ إِنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ غَیْبَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَاللَّهُ بَصِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٨﴾
سورة الحجرات
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
ای کسانی که ایمان آوردهاید! چیزی را بر خدا و رسولش مقدم نشمرید (و پیشی مگیرید)، و تقوای الهی پیشه کنید که خداوند شنوا و داناست! (1)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! صدای خود را فراتر از صدای پیامبر نکنید، و در برابر او بلند سخن مگویید (و داد و فریاد نزنید) آن گونه که بعضی از شما در برابر بعضی بلند صدا میکنند، مبادا اعمال شما نابود گردد در حالی که نمیدانید! (2)
آنها که صدای خود را نزد رسول خدا کوتاه میکنند همان کسانی هستند که خداوند دلهایشان را برای تقوا خالص نموده، و برای آنان آمرزش و پاداش عظیمی است! (3)
(ولی) کسانی که تو را از پشت حجرهها بلند صدا میزنند، بیشترشان نمیفهمند! (4)
اگر آنها صبر میکردند تا خود به سراغشان آیی، برای آنان بهتر بود; و خداوند آمرزنده و رحیم است! (5)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! اگر شخص فاسقی خبری برای شما بیاورد، درباره آن تحقیق کنید، مبادا به گروهی از روی نادانی آسیب برسانید و از کرده خود پشیمان شوید! (6)
و بدانید رسول خدا در میان شماست; هرگاه در بسیاری از کارها از شما اطاعت کند، به مشقت خواهید افتاد; ولی خداوند ایمان را محبوب شما قرار داده و آن را در دلهایتان زینت بخشیده، و (به عکس) کفر و فسق و گناه را منفورتان قرار داده است; کسانی که دارای این صفاتند هدایت یافتگانند! (7)
(و این برای شما بعنوان) فضل و نعمتی از سوی خداست; و خداوند دانا و حکیم است.! (8)
و هرگاه دو گروه از مؤمنان با هم به نزاع و جنگ پردازند، آنها را آشتی دهید; و اگر یکی از آن دو بر دیگری تجاوز کند، با گروه متجاوز پیکار کنید تا به فرمان خدا بازگردد; و هرگاه بازگشت (و زمینه صلح فراهم شد)، در میان آن دو به عدالت صلح برقرار سازید; و عدالت پیشه کنید که خداوند عدالت پیشگان را دوست میدارد. (9)
مؤمنان برادر یکدیگرند; پس دو برادر خود را صلح و آشتی دهید و تقوای الهی پیشه کنید، باشد که مشمول رحمت او شوید! (10)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! نباید گروهی از مردان شما گروه دیگر را مسخره کنند، شاید آنها از اینها بهتر باشند; و نه زنانی زنان دیگر را، شاید آنان بهتر از اینان باشند; و یکدیگر را مورد طعن و عیبجویی قرار ندهید و با القاب زشت و ناپسند یکدیگر را یاد نکنید، بسیار بد است که بر کسی پس از ایمان نام کفرآمیز بگذارید; و آنها که توبه نکنند، ظالم و ستمگرند! (11)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! از بسیاری از گمانها بپرهیزید، چرا که بعضی از گمانها گناه است; و هرگز (در کار دیگران) تجسس نکنید; و هیچ یک از شما دیگری را غیبت نکند، آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟! (به یقین) همه شما از این امر کراهت دارید; تقوای الهی پیشه کنید که خداوند توبهپذیر و مهربان است! (12)
ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را تیرهها و قبیلهها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید; (اینها ملاک امتیاز نیست،) گرامیترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست; خداوند دانا و آگاه است! (13)
عربهای بادیهنشین گفتند: «ایمان آوردهایم» بگو: «شما ایمان نیاوردهاید، ولی بگویید اسلام آوردهایم، اما هنوز ایمان وارد قلب شما نشده است! و اگر از خدا و رسولش اطاعت کنید، چیزی از پاداش کارهای شما را فروگذار نمیکند، خداوند، آمرزنده مهربان است.» (14)
مؤمنان واقعی تنها کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آوردهاند، سپس هرگز شک و تردیدی به خود راه نداده و با اموال و جانهای خود در راه خدا جهاد کردهاند;آنها راستگویانند. (15)
بگو: «آیا خدا را از ایمان خود با خبر میسازید؟! او تمام آنچه را در آسمانها و زمین است میداند; و خداوند از همه چیز آگاه است!» (16)
آنها بر تو منت مینهند که اسلام آوردهاند; بگو: «اسلام آوردن خود را بر من منت نگذارید، بلکه خداوند بر شما منت مینهد که شما را به سوی ایمان هدایت کرده است، اگر (در ادعای ایمان) راستگو هستید! (17)
خداوند غیبت آسمانها و زمین را میداند و نسبت به آنچه انجام میدهید بیناست!» (18)
SURA 49. Hujurat, or the Inner Apartments
1. O Ye who believe! Put not yourselves forward before Allah and His Messenger;
but fear Allah: for Allah is He Who hears and knows all things.
2. O ye who believe! Raise not your voices above the voice of the Prophet, nor
speak aloud to him in talk, as ye may speak aloud to one another, lest your
deeds become vain and ye perceive not.
3. Those that lower their voices in the presence of Allah's Messenger,- their
hearts has Allah tested for piety: for them is Forgiveness and a great Reward.
4. Those who shout out to thee from without the inner apartments - most of them
lack understanding.
5. If only they had patience until thou couldst come out to them, it would be
best for them: but Allah is Oft-Forgiving, Most Merciful.
6. O ye who believe! If a wicked person comes to you with any news, ascertain
the truth, lest ye harm people unwittingly, and afterwards become full of
repentance for what ye have done.
7. And know that among you is Allah's Messenger: were he, in many matters, to
follow your [wishes], ye would certainly fall into misfortune: But Allah has
endeared the Faith to you, and has made it beautiful in your hearts, and He has
made hateful to you Unbelief, wickedness, and rebellion: such indeed are those
who walk in righteousness;-
8. A Grace and Favour from Allah; and Allah is full of Knowledge and Wisdom.
9. If two parties among the Believers fall into a quarrel, make ye peace between
them: but if one of them transgresses beyond bounds against the other, then
fight ye [all] against the one that transgresses until it complies with the
command of Allah; but if it complies, then make peace between them with justice,
and be fair: for Allah loves those who are fair [and just].
10. The Believers are but a single Brotherhood: So make peace and reconciliation
between your two [contending] brothers; and fear Allah, that ye may receive
Mercy.
11. O ye who believe! Let not some men among you laugh at others: It may be that
the [latter] are better than the [former]: Nor let some women laugh at others:
It may be that the [latter are better than the [former]: Nor defame nor be
sarcastic to each other, nor call each other by [offensive] nicknames: Illseeming
is a name connoting wickedness, [to be used of one] after he has
believed: And those who do not desist are [indeed] doing wrong.
12. O ye who believe! Avoid suspicion as much [as possible]: for suspicion in
some cases is a sin: And spy not on each other behind their backs. Would any of
you like to eat the flesh of his dead brother? Nay, ye would abhor it ... But
fear Allah: For Allah is Oft-Returning, Most Merciful.
13. O mankind! We created you from a single [pair] of a male and a female, and
made you into nations and tribes, that ye may know each other [not that ye may
despise [each other]. Verily the most honoured of you in the sight of Allah is
[he who is] the most righteous of you. And Allah has full knowledge and is well
acquainted [with all things].
14. The desert Arabs say, "We believe." Say, "Ye have no faith; but ye
[only]say, 'We have submitted our wills to Allah,' For not yet has Faith entered
your hearts. But if ye obey Allah and His Messenger, He will not belittle aught
of your deeds: for Allah is Oft-Forgiving, Most Merciful."
15. Only those are Believers who have believed in Allah and His Messenger, and
have never since doubted, but have striven with their belongings and their
persons in the Cause of Allah: Such are the sincere ones.
16. Say: "What! Will ye instruct Allah about your religion? But Allah knows all
that is in the heavens and on earth: He has full knowledge of all things.
263
17. They impress on thee as a favour that they have embraced Islam. Say, "Count
not your Islam as a favour upon me: Nay, Allah has conferred a favour upon you
that He has guided you to the faith, if ye be true and sincere.
18. "Verily Allah knows the secrets of the heavens and the earth: and Allah Sees
well all that ye do."
﴿ سورة ق - سورة ٥٠ - تعداد آیات ٤٥ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِیدِ ﴿١﴾ بَلْ عَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ فَقَالَ الْکَافِرُونَ هَذَا شَیْءٌ عَجِیبٌ ﴿٢﴾ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا ذَلِکَ رَجْعٌ بَعِیدٌ ﴿٣﴾ قَدْ عَلِمْنَا مَا تَنْقُصُ الأرْضُ مِنْهُمْ وَعِنْدَنَا کِتَابٌ حَفِیظٌ ﴿٤﴾ بَلْ کَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ فَهُمْ فِی أَمْرٍ مَرِیجٍ ﴿٥﴾ أَفَلَمْ یَنْظُرُوا إِلَى السَّمَاءِ فَوْقَهُمْ کَیْفَ بَنَیْنَاهَا وَزَیَّنَّاهَا وَمَا لَهَا مِنْ فُرُوجٍ ﴿٦﴾ وَالأرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَیْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ وَأَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ کُلِّ زَوْجٍ بَهِیجٍ ﴿٧﴾ تَبْصِرَةً وَذِکْرَى لِکُلِّ عَبْدٍ مُنِیبٍ ﴿٨﴾ وَنَزَّلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً مُبَارَکًا فَأَنْبَتْنَا بِهِ جَنَّاتٍ وَحَبَّ الْحَصِیدِ ﴿٩﴾ وَالنَّخْلَ بَاسِقَاتٍ لَهَا طَلْعٌ نَضِیدٌ ﴿١٠﴾ رِزْقًا لِلْعِبَادِ وَأَحْیَیْنَا بِهِ بَلْدَةً مَیْتًا کَذَلِکَ الْخُرُوجُ ﴿١١﴾ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَأَصْحَابُ الرَّسِّ وَثَمُودُ ﴿١٢﴾ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ وَإِخْوَانُ لُوطٍ ﴿١٣﴾ وَأَصْحَابُ الأیْکَةِ وَقَوْمُ تُبَّعٍ کُلٌّ کَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِیدِ ﴿١٤﴾ أَفَعَیِینَا بِالْخَلْقِ الأوَّلِ بَلْ هُمْ فِی لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدِیدٍ ﴿١٥﴾ وَلَقَدْ خَلَقْنَا الإنْسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ ﴿١٦﴾ إِذْ یَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّیَانِ عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِیدٌ ﴿١٧﴾ مَا یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ ﴿١٨﴾ وَجَاءَتْ سَکْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِکَ مَا کُنْتَ مِنْهُ تَحِیدُ ﴿١٩﴾ وَنُفِخَ فِی الصُّورِ ذَلِکَ یَوْمُ الْوَعِیدِ ﴿٢٠﴾ وَجَاءَتْ کُلُّ نَفْسٍ مَعَهَا سَائِقٌ وَشَهِیدٌ ﴿٢١﴾ لَقَدْ کُنْتَ فِی غَفْلَةٍ مِنْ هَذَا فَکَشَفْنَا عَنْکَ غِطَاءَکَ فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدِیدٌ ﴿٢٢﴾ وَقَالَ قَرِینُهُ هَذَا مَا لَدَیَّ عَتِیدٌ ﴿٢٣﴾ أَلْقِیَا فِی جَهَنَّمَ کُلَّ کَفَّارٍ عَنِیدٍ ﴿٢٤﴾ مَنَّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ مُرِیبٍ ﴿٢٥﴾ الَّذِی جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَأَلْقِیَاهُ فِی الْعَذَابِ الشَّدِیدِ ﴿٢٦﴾ قَالَ قَرِینُهُ رَبَّنَا مَا أَطْغَیْتُهُ وَلَکِنْ کَانَ فِی ضَلالٍ بَعِیدٍ ﴿٢٧﴾ قَالَ لا تَخْتَصِمُوا لَدَیَّ وَقَدْ قَدَّمْتُ إِلَیْکُمْ بِالْوَعِیدِ ﴿٢٨﴾ مَا یُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَیَّ وَمَا أَنَا بِظَلامٍ لِلْعَبِیدِ ﴿٢٩﴾ یَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلأتِ وَتَقُولُ هَلْ مِنْ مَزِیدٍ ﴿٣٠﴾ وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِینَ غَیْرَ بَعِیدٍ ﴿٣١﴾ هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِکُلِّ أَوَّابٍ حَفِیظٍ ﴿٣٢﴾ مَنْ خَشِیَ الرَّحْمَنَ بِالْغَیْبِ وَجَاءَ بِقَلْبٍ مُنِیبٍ ﴿٣٣﴾ ادْخُلُوهَا بِسَلامٍ ذَلِکَ یَوْمُ الْخُلُودِ ﴿٣٤﴾ لَهُمْ مَا یَشَاءُونَ فِیهَا وَلَدَیْنَا مَزِیدٌ ﴿٣٥﴾ وَکَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُمْ بَطْشًا فَنَقَّبُوا فِی الْبِلادِ هَلْ مِنْ مَحِیصٍ ﴿٣٦﴾ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَذِکْرَى لِمَنْ کَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِیدٌ ﴿٣٧﴾ وَلَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ وَمَا مَسَّنَا مِنْ لُغُوبٍ ﴿٣٨﴾ فَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ ﴿٣٩﴾ وَمِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ ﴿٤٠﴾ وَاسْتَمِعْ یَوْمَ یُنَادِ الْمُنَادِ مِنْ مَکَانٍ قَرِیبٍ ﴿٤١﴾ یَوْمَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِکَ یَوْمُ الْخُرُوجِ ﴿٤٢﴾ إِنَّا نَحْنُ نُحْیِی وَنُمِیتُ وَإِلَیْنَا الْمَصِیرُ ﴿٤٣﴾ یَوْمَ تَشَقَّقُ الأرْضُ عَنْهُمْ سِرَاعًا ذَلِکَ حَشْرٌ عَلَیْنَا یَسِیرٌ ﴿٤٤﴾ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَقُولُونَ وَمَا أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِجَبَّارٍ فَذَکِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ یَخَافُ وَعِیدِ ﴿٤٥﴾
سورة ق
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
ق، سوگند به قرآن مجید (که قیامت و رستاخیز حق است)! (1)
آنها تعجب کردند که پیامبری انذارگر از میان خودشان آمده; و کافران گفتند: «این چیز عجیبی است! (2)
آیا هنگامی که مردیم و خاک شدیم (دوباره به زندگی بازمیگردیم)؟! این بازگشتی بعید است!; سذللّه (3)
ولی ما میدانیم آنچه را زمین از بدن آنها میکاهد; و نزد ما کتابی است که همه چیز در آن محفوظ است! (4)
آنها حق را هنگامی که به سراغشان آمد تکذیب کردند; از این رو پیوسته در کار پراکنده خود متحیرند! (5)
آیا آنان به آسمان بالای سرشان نگاه نکردند که چگونه ما آن را بنا کردهایم، و چگونه آن را (بوسیله ستارگان) زینت بخشیدهایم و هیچ شکاف و شکستی در آن نیست؟! (6)
و زمین را گسترش دادیم و در آن کوههائی عظیم و استوار افکندیم و از هر نوع گیاه بهجتانگیز در آن رویاندیم، (7)
تا وسیله بینایی و یادآوری برای هر بنده توبه کاری باشد! (8)
و از آسمان، آبی پربرکت نازل کردیم، و بوسیله آن باغها و دانههایی را که درو میکند رویاندیم، (9)
و نخلهای بلندقامت که میوههای متراکم دارند; (10)
همه اینها برای روزیبخشیدن به بندگان است و بوسیله باران سرزمین مرده را زنده کردیم; (آری) زندهشدن مردگان نیز همین گونه است! (11)
پیش از آنان قوم نوح و «اصحاب الرس» ( قومی که در یمامه زندگی میکردند و پیامبری به نام حنظله داشتند) و قوم ثمود (پیامبرانشان را) تکذیب کردند، (12)
و همچنین قوم عاد و فرعون و قوم لوط، (13)
و «اصحاب الایکه» ( قوم شعیب) و قوم تبع (که در سرزمین یمن زندگی میکردند)، هر یک از آنها فرستادگان الهی را تکذیب کردند و وعده عذاب درباره آنان تحقق یافت! (14)
آیا ما از آفرینش نخستین عاجز ماندیم (که قادر بر آفرینش رستاخیز نباشیم)؟! ولی آنها (با این همه دلایل روشن) باز در آفرینش جدید تردید دارند! (15)
ما انسان را آفریدیم و وسوسههای نفس او را میدانیم، و ما به او از رگ قلبش نزدیکتریم! (16)
(به خاطر بیاورید) هنگامی را که دو فرشته راست و چپ که ملازم انسانند اعمال او را دریافت میدارند; (17)
انسان هیچ سخنی را بر زبان نمیآورد مگر اینکه همان دم، فرشتهای مراقب و آماده برای انجام ماموریت (و ضبط آن) است! (18)
و سرانجام، سکرات (و بیخودی در آستانه) مرگ بحق فرامیرسد (و به انسان گفته میشود:) این همان چیزی است که تو از آن میگریختی! (19)
و در «صور» دمیده میشود; آن روز، روز تحقق وعده وحشتناک است! (20)
هر انسانی وارد محشر میگردد در حالی که همراه او حرکت دهنده و گواهی است! (21)
(به او خطاب میشود:) تو از این صحنه (و دادگاه بزرگ) غافل بودی و ما پرده را از چشم تو کنار زدیم، و امروز چشمت کاملا تیزبین است! (22)
فرشته همنشین او میگوید: «این نامه اعمال اوست که نزد من حاضر و آماده است!» (23)
(خداوند فرمان میدهد:) هر کافر متکبر لجوج را در جهنم افکنید! (24)
آن کسی که به شدت مانع خیر و متجاوز و در شک و تردید است (حتی دیگران را به تردید می افکند); (25)
همان کسی که معبود دیگری با خدا قرار داده، (آری) او را در عذاب شدید بیفکنید! (26)
و همنشینش (از شیاطین) میگوید: «پروردگارا! من او را به طغیان وانداشتم، لکن او خود در گمراهی دور و درازی بود!» (27)
(خداوند) میگوید: «نزد من جدال و مخاصمه نکنید; من پیشتر به شما هشدار دادهام (و اتمام حجت کردهام)! (28)
سخن من تغییر ناپذیر است، و من هرگز به بندگان ستم نخواهم کرد!» (29)
(به خاطر بیاورید) روزی را که به جهنم میگوییم: «آیا پر شدهای؟» و او میگوید: «آیا افزون بر این هم هست؟!» (30)
(در آن روز) بهشت را به پرهیزگاران نزدیک میکنند، و فاصلهای از آنان ندارد! (31)
این چیزی است که به شما وعده داده میشود، و برای کسانی است که بسوی خدا بازمیگردند و پیمانها و احکام او را حفظ میکنند، (32)
آن کس که از خداوند رحمان در نهان بترسد و با قلبی پرانابه در محضر او حاضر شود! (33)
(به آنان گفته میشود:) بسلامت وارد بهشت شوید، امروز روز جاودانگی است! (34)
هر چه بخواهند در آنجا برای آنها هست، و نزد ما نعمتهای بیشتری است (که به فکر هیچ کس نمیرسد)! (35)
چه بسیار اقوامی را که پیش از آنها هلاک کردیم، اقوامی که از آنان قویتر بودند و شهرها (و کشورها) را گشودند; آیا راه فراری (از عذاب الهی) وجود دارد! (36)
در این تذکری است برای آن کس که عقل دارد، یا گوش دل فرادهد در حالی که حاضر باشد! (37)
ما آسمانها و زمین و آنچه را در میان آنهاست در شش روز ( شش دوران) آفریدیم، و هیچ گونه رنج و سختی به ما نرسید! (با این حال چگونه زندهکردن مردگان برای ما مشکل است؟!) (38)
در برابر آنچه آنها میگویند شکیبا باش، و پیش از طلوع آفتاب و پیش از غروب تسبیح و حمد پروردگارت را بجا آور، (39)
و در بخشی از شب او را تسبیح کن، و بعد از سجدهها! (40)
و گوش فرا ده و منتظر روزی باش که منادی از مکانی نزدیک ندا میدهد، (41)
روزی که همگان صیحه رستاخیز را بحق میشنوند; آن روز، روز خروج (از قبرها) است! (42)
ماییم که زنده میکنیم و میمیرانیم، و بازگشت تنها بسوی ماست! (43)
روزی که زمین به سرعت از روی آنها شکافته میشود و (از قبرها) خارج میگردند; و این جمع کردن برای ما آسان است! (44)
ما به آنچه آنها میگویند آگاهتریم، و تو مامور به اجبار آنها (به ایمان) نیستی; پس بوسیله قرآن، کسانی را که از عذاب من میترسند متذکر ساز (وظیفه تو همین است)! (45)
SURA 50. Qaf
1. Qaf: By the Glorious Qur'an [Thou art Allah's Messenger].
2. But they wonder that there has come to them a Warner from among themselves.
So the Unbelievers say: "This is a wonderful thing!
3. "What! When we die and become dust, [shall we live again?] That is a [sort
of] return far [from our understanding]."
4. We already know how much of them the earth takes away: With Us is a record
guarding [the full account].
5. But they deny the Truth when it comes to them: so they are in a confused
state.
6. Do they not look at the sky above them?- How We have made it and adorned it,
and there are no flaws in it?
7. And the earth- We have spread it out, and set thereon mountains standing
firm, and produced therein every kind of beautiful growth [in pairs]-
8. To be observed and commemorated by every devotee turning [to Allah].
9. And We send down from the sky rain charted with blessing, and We produce
therewith gardens and Grain for harvests;
10. And tall [and stately] palm-trees, with shoots of fruit-stalks, piled one
over another;-
11. As sustenance for [Allah's] Servants;- and We give [new] life therewith to
land that is dead: Thus will be the Resurrection.
12. Before them was denied [the Hereafter] by the People of Noah, the Companions
of the Rass, the Thamud,
13. The 'Ad, Pharaoh, the brethren of Lut,
14. The Companions of the Wood, and the People of Tubba'; each one [of them]
rejected the messengers, and My warning was duly fulfilled [in them].
15. Were We then weary with the first Creation, that they should be in confused
doubt about a new Creation?
16. It was We Who created man, and We know what dark suggestions his soul makes
to him: for We are nearer to him than [his] jugular vein.
17. Behold, two [guardian angels] appointed to learn [his doings] learn [and
noted them], one sitting on the right and one on the left.
18. Not a word does he utter but there is a sentinel by him, ready [to note it].
19. And the stupor of death will bring Truth [before his eyes]: "This was the
thing which thou wast trying to escape!"
20. And the Trumpet shall be blown: that will be the Day whereof Warning [had
been given].
21. And there will come forth every soul: with each will be an [angel] to drive,
and an [angel] to bear witness.
22. [It will be said:] "Thou wast heedless of this; now have We removed thy
veil, and sharp is thy sight this Day!"
23. And his Companion will say: "Here is [his Record] ready with me!"
24. [The sentence will be:] "Throw, throw into Hell every contumacious Rejecter
[of Allah]!-
25. "Who forbade what was good, transgressed all bounds, cast doubts and
suspicions;
26. "Who set up another god beside Allah: Throw him into a severe penalty."
27. His Companion will say: "Our Lord! I did not make him transgress, but he was
[himself] far astray."
28. He will say: "Dispute not with each other in My Presence: I had already in
advance sent you Warning.
29. "The Word changes not before Me, and I do not the least injustice to My
Servants."
30. One Day We will ask Hell, "Art thou filled to the full?" It will say, "Are
there any more [to come]?"
31. And the Garden will be brought nigh to the Righteous,- no more a thing
distant.
32. [A voice will say:] "This is what was promised for you,- for every one who
turned [to Allah] in sincere repentance, who kept [His Law],
33. "Who feared [Allah] Most Gracious Unseen, and brought a heart turned in
devotion [to Him]:
34. "Enter ye therein in Peace and Security; this is a Day of Eternal Life!"
35. There will be for them therein all that they wish,- and more besides in Our
Presence.
36. But how many generations before them did We destroy [for their sins],-
stronger in power than they? Then did they wander through the land: was there
any place of escape [for them]?
37. Verily in this is a Message for any that has a heart and understanding or
who gives ear and earnestly witnesses [the truth].
38. We created the heavens and the earth and all between them in Six Days, nor
did any sense of weariness touch Us.
39. Bear, then, with patience, all that they say, and celebrate the praises of
thy Lord, before the rising of the sun and before [its] setting.
40. And during part of the night, [also,] celebrate His praises, and [so
likewise] after the postures of adoration.
41. And listen for the Day when the Caller will call out from a place quiet
near,-
42. The Day when they will hear a [mighty] Blast in [very] truth: that will be
the Day of Resurrection.
43. Verily it is We Who give Life and Death; and to Us is the Final Goal-
44. The Day when the Earth will be rent asunder, from [men] hurrying out: that
will be a gathering together,- quite easy for Us.
265
45. We know best what they say; and thou art not one to overawe them by force.
So admonish with the Qur'an such as fear My Warning!
﴿ سورة الذاریات - سورة ٥١ - تعداد آیات ٦٠ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
وَالذَّارِیَاتِ ذَرْوًا ﴿١﴾ فَالْحَامِلاتِ وِقْرًا ﴿٢﴾ فَالْجَارِیَاتِ یُسْرًا ﴿٣﴾ فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا ﴿٤﴾ إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ ﴿٥﴾ وَإِنَّ الدِّینَ لَوَاقِعٌ ﴿٦﴾ وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُکِ ﴿٧﴾ إِنَّکُمْ لَفِی قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ ﴿٨﴾ یُؤْفَکُ عَنْهُ مَنْ أُفِکَ ﴿٩﴾ قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ ﴿١٠﴾ الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَةٍ سَاهُونَ ﴿١١﴾ یَسْأَلُونَ أَیَّانَ یَوْمُ الدِّینِ ﴿١٢﴾ یَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ یُفْتَنُونَ ﴿١٣﴾ ذُوقُوا فِتْنَتَکُمْ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ ﴿١٤﴾ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿١٥﴾ آخِذِینَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُحْسِنِینَ ﴿١٦﴾ کَانُوا قَلِیلا مِنَ اللَّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ ﴿١٧﴾ وَبِالأسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ ﴿١٨﴾ وَفِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿١٩﴾ وَفِی الأرْضِ آیَاتٌ لِلْمُوقِنِینَ ﴿٢٠﴾ وَفِی أَنْفُسِکُمْ أَفَلا تُبْصِرُونَ ﴿٢١﴾ وَفِی السَّمَاءِ رِزْقُکُمْ وَمَا تُوعَدُونَ ﴿٢٢﴾ فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالأرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مَا أَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ ﴿٢٣﴾ هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ الْمُکْرَمِینَ ﴿٢٤﴾ إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلامًا قَالَ سَلامٌ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ ﴿٢٥﴾ فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِینٍ ﴿٢٦﴾ فَقَرَّبَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلا تَأْکُلُونَ ﴿٢٧﴾ فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً قَالُوا لا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلامٍ عَلِیمٍ ﴿٢٨﴾ فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِی صَرَّةٍ فَصَکَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ ﴿٢٩﴾ قَالُوا کَذَلِکَ قَالَ رَبُّکِ إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ ﴿٣٠﴾
الجزء ٢٧
قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿٣١﴾ قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُجْرِمِینَ ﴿٣٢﴾ لِنُرْسِلَ عَلَیْهِمْ حِجَارَةً مِنْ طِینٍ ﴿٣٣﴾ مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ لِلْمُسْرِفِینَ ﴿٣٤﴾ فَأَخْرَجْنَا مَنْ کَانَ فِیهَا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٣٥﴾ فَمَا وَجَدْنَا فِیهَا غَیْرَ بَیْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿٣٦﴾ وَتَرَکْنَا فِیهَا آیَةً لِلَّذِینَ یَخَافُونَ الْعَذَابَ الألِیمَ ﴿٣٧﴾ وَفِی مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿٣٨﴾ فَتَوَلَّى بِرُکْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿٣٩﴾ فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِی الْیَمِّ وَهُوَ مُلِیمٌ ﴿٤٠﴾ وَفِی عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمُ الرِّیحَ الْعَقِیمَ ﴿٤١﴾ مَا تَذَرُ مِنْ شَیْءٍ أَتَتْ عَلَیْهِ إِلا جَعَلَتْهُ کَالرَّمِیمِ ﴿٤٢﴾ وَفِی ثَمُودَ إِذْ قِیلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِینٍ ﴿٤٣﴾ فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ یَنْظُرُونَ ﴿٤٤﴾ فَمَا اسْتَطَاعُوا مِنْ قِیَامٍ وَمَا کَانُوا مُنْتَصِرِینَ ﴿٤٥﴾ وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا فَاسِقِینَ ﴿٤٦﴾ وَالسَّمَاءَ بَنَیْنَاهَا بِأَیْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ ﴿٤٧﴾ وَالأرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ ﴿٤٨﴾ وَمِنْ کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَیْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿٤٩﴾ فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿٥٠﴾ وَلا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿٥١﴾ کَذَلِکَ مَا أَتَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿٥٢﴾ أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿٥٣﴾ فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ ﴿٥٤﴾ وَذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرَى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٥٥﴾ وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالإنْسَ إِلا لِیَعْبُدُونِ ﴿٥٦﴾ مَا أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَمَا أُرِیدُ أَنْ یُطْعِمُونِ ﴿٥٧﴾ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِینُ ﴿٥٨﴾ فَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلا یَسْتَعْجِلُونِ ﴿٥٩﴾ فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ یَوْمِهِمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿٦٠﴾
سورة الذاریات
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
سوگند به بادهایی که (ابرها را) به حرکت درمیآورند، (1)
سوگند به آن ابرها که بار سنگینی (از باران را) با خود حمل میکنند، (2)
و سوگند به کشتیهایی که به آسانی به حرکت درمیآیند، (3)
و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم میکنند، (4)
(آری سوگند به همه اینها) که آنچه به شما وعده شده قطعا راست است; (5)
و بیشک (رستاخیز) و جزای اعمال واقعشدنی است! (6)
قسم به آسمان که دارای چین و شکنهای زیباست، (7)
که شما (درباره قیامت) در گفتاری مختلف و گوناگونید! (8)
(تنها) کسی از ایمان به آن منحرف میشود که از قبول حق سرباز میزند! (9)
کشته باد دروغگویان (و مرگ بر آنها)! (10)
همانها که در جهل و غفلت فرو رفتهاند، (11)
و پیوسته سؤال میکنند: «روز جزا چه موقع است؟!» (12)
(آری) همان روزی است که آنها را بر آتش میسوزانند! (13)
(و گفته میشود:) بچشید عذاب خود را، این همان چیزی است که برای آن شتاب داشتید! (14)
به یقین، پرهیزگاران در باغهای بهشت و در میان چشمهها قرار دارند، (15)
و آنچه پروردگارشان به آنها بخشیده دریافت میدارند، زیرا پیش از آن (در سرای دنیا) از نیکوکاران بودند! (16)
آنها کمی از شب را میخوابیدند، (17)
و در سحرگاهان استغفار میکردند، (18)
و در اموال آنها حقی برای سائل و محروم بود! (19)
و در زمین آیاتی برای جویندگان یقین است، (20)
و در وجود خود شما (نیز آیاتی است); آیا نمیبینید؟! (21)
و روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده میشود! (22)
سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حق است همان گونه که شما سخن میگویید! (23)
آیا خبر مهمانهای بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است؟ (24)
در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما که جمعیتی ناشناختهاید!» (25)
سپس پنهانی به سوی خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریان شدهای را برای آنها) آورد، (26)
و نزدیک آنها گذارد، (ولی با تعجب دید دست بسوی غذا نمیبرند) گفت: «آیا شما غذا نمیخورید؟!» (27)
و از آنها احساس وحشت کرد، گفتند: «نترس (ما رسولان و فرشتگان پروردگار توایم)!» و او را بشارت به تولد پسری دانا دادند. (28)
در این هنگام همسرش جلو آمد در حالی که (از خوشحالی و تعجب) فریاد میکشید به صورت خود زد و گفت: «(آیا پسری خواهم آورد در حالی که) پیرزنی نازا هستم؟!» (29)
گفتند: «پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست!» (30)
(ابراهیم) گفت: «ماموریت شما چیست ای فرستادگان (خدا)؟» (31)
گفتند: «ما به سوی قوم مجرمی فرستاده شدهایم... (32)
تا بارانی از «سنگ - گل» بر آنها بفرستیم; (33)
سنگهایی که از ناحیه پروردگارت برای اسرافکاران نشان گذاشته شده است!» (34)
ما مؤمنانی را که در آن شهرها(ی قوم لوط) زندگی میکردند (قبل از نزول عذاب) خارج کردیم، (35)
ولی جز یک خانواده باایمان در تمام آنها نیافتیم! (36)
و در آن (شهرهای بلا دیده) نشانهای روشن برای کسانی که از عذاب دردناک میترسند به جای گذاردیم. (37)
و در (زندگی) موسی نیز (نشانه و درس عبرتی بود) هنگامی که او را با دلیلی آشکار به سوی فرعون فرستادیم; (38)
اما او با تمام وجودش از وی روی برتافت و گفت: «این مرد یا ساحر است یا دیوانه!» (39)
از این رو ما او و لشکریانش را گرفتیم و به دریا افکندیم در حالی که در خور سرزنشبود! (40)
و (همچنین) در سرگذشت «عاد» (آیتی است) در آن هنگام که تندبادی بیباران بر آنها فرستادیم، (41)
که بر هیچ چیز نمیگذشت مگر اینکه آن را همچون استخوانهای پوسیده میساخت. (42)
و نیز در سرگذشت قوم «ثمود» عبرتی است در آن هنگام که به آنان گفته شد: «مدتی کوتاه بهرهمند باشید (و سپس منتظر عذاب)!» (43)
آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنان را فراگرفت در حالی که (خیره خیره) نگاه میکردند (بیآنکه قدرت دفاع داشته باشند)! (44)
چنان بر زمین افتادند که توان برخاستن نداشتند و نتوانستند از کسی یاری طلبند! (45)
همچنین قوم نوح را پیش از آنها هلاک کردیم، چرا که قوم فاسقی بودند! (46)
و ما آسمان را با قدرت بنا کردیم، و همواره آن را وسعت میبخشیم! (47)
و زمین را گستردیم، و چه خوب گسترانندهای هستیم! (48)
و از هر چیز دو جفت آفریدیم، شاید متذکر شوید! (49)
پس به سوی خدا بگریزید، که من از سوی او برای شما بیمدهندهای آشکارم! (50)
و با خدا معبود دیگری قرار ندهید، که من برای شما از سوی او بیمدهندهای آشکارم! (51)
این گونه است که هیچ پیامبری قبل از اینها بسوی قومی فرستاده نشد مگر اینکه گفتند: سخللّهاو ساحر است یا دیوانه!» (52)
آیا یکدیگر را به آن سفارش میکردند (که همه چنین تهمتی بزنند)؟! نه، بلکه آنها قومی طغیانگرند. (53)
حال که چنین است از آنها روی بگردان که هرگز در خور ملامت نخواهی بود; (54)
و پیوسته تذکر ده، زیرا تذکر مؤمنان را سود میبخشد. (55)
من جن و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند (و از این راه تکامل یابند و به من نزدیک شوند)! (56)
هرگز از آنها روزی نمیخواهم، و نمیخواهم مرا اطعام کنند! (57)
خداوند روزیدهنده و صاحب قوت و قدرت است! (58)
و برای کسانی که ستم کردند، سهم بزرگی از عذاب است همانند سهم یارانشان (از اقوام ستمگر پیشین); بنابر این عجله نکنند! (59)
پس وای بر کسانی که کافر شدند از روزی که به آنها وعده داده میشود! (60)
SURA 51. Zariyat, or the Winds that Scatter
1. By the [Winds] that scatter broadcast;
2. And those that lift and bear away heavy weights;
3. And those that flow with ease and gentleness;
4. And those that distribute and apportion by Command;-
5. Verily that which ye are promised is true;
6. And verily Judgment and Justice must indeed come to pass.
7. By the Sky with [its] numerous Paths,
8. Truly ye are in a doctrine discordant,
9. Through which are deluded [away from the Truth] such as would be deluded.
10. Woe to the falsehood-mongers,-
11. Those who [flounder] heedless in a flood of confusion:
12. They ask, "When will be the Day of Judgment and Justice?"
13. [It will be] a Day when they will be tried [and tested] over the Fire!
14. "Taste ye your trial! This is what ye used to ask to be hastened!"
15. As to the Righteous, they will be in the midst of Gardens and Springs,
16. Taking joy in the things which their Lord gives them, because, before then,
they lived a good life.
17. They were in the habit of sleeping but little by night,
18. And in the hour of early dawn, they [were found] praying for Forgiveness;
19. And in their wealth and possessions [was remembered] the right of the
[needy,] him who asked, and him who [for some reason] was prevented [from
asking].
20. On the earth are signs for those of assured Faith,
21. As also in your own selves: Will ye not then see?
22. And in heaven is your Sustenance, as [also] that which ye are promised.
23. Then, by the Lord of heaven and earth, this is the very Truth, as much as
the fact that ye can speak intelligently to each other.
24. Has the story reached thee, of the honoured guests of Abraham?
25. Behold, they entered his presence, and said: "Peace!" He said, "Peace!" [and
thought, "These seem] unusual people."
26. Then he turned quickly to his household, brought out a fatted calf,
27. And placed it before them.. he said, "Will ye not eat?"
28. [When they did not eat], He conceived a fear of them. They said, "Fear not,"
and they gave him glad tidings of a son endowed with knowledge.
29. But his wife came forward [laughing] aloud: she smote her forehead and said:
"A barren old woman!"
30. They said, "Even so has thy Lord spoken: and He is full of Wisdom and
Knowledge."
31. [Abraham] said: "And what, O ye Messengers, is your errand [now]?"
32. They said, "We have been sent to a people [deep] in sin;-
33. "To bring on, on them, [a shower of] stones of clay [brimstone],
34. "Marked as from thy Lord for those who trespass beyond bounds."
35. Then We evacuated those of the Believers who were there,
36. But We found not there any just [Muslim] persons except in one house:
37. And We left there a Sign for such as fear the Grievous Penalty.
38. And in Moses [was another Sign]: Behold, We sent him to Pharaoh, with
authority manifest.
39. But [Pharaoh] turned back with his Chiefs, and said, "A sorcerer, or one
possessed!"
40. So We took him and his forces, and threw them into the sea; and his was the
blame.
41. And in the 'Ad [people] [was another Sign]: Behold, We sent against them the
devastating Wind:
42. It left nothing whatever that it came up against, but reduced it to ruin and
rottenness.
43. And in the Thamud [was another Sign]: Behold, they were told, "Enjoy [your
brief day] for a little while!"
44. But they insolently defied the Command of their Lord: So the stunning noise
[of an earthquake] seized them, even while they were looking on.
45. Then they could not even stand [on their feet], nor could they help
themselves.
46. So were the People of Noah before them for they wickedly transgressed.
47. With power and skill did We construct the Firmament: for it is We Who create
the vastness of pace.
48. And We have spread out the [spacious] earth: How excellently We do spread
out!
49. And of every thing We have created pairs: That ye may receive instruction.
50. Hasten ye then [at once] to Allah: I am from Him a Warner to you, clear and
open!
51. And make not another an object of worship with Allah: I am from Him a Warner
to you, clear and open!
52. Similarly, no messenger came to the Peoples before them, but they said [of
him] in like manner, "A sorcerer, or one possessed"!
53. Is this the legacy they have transmitted, one to another? Nay, they are
themselves a people transgressing beyond bounds!
54. So turn away from them: not thine is the blame.
55. But teach [thy Message] for teaching benefits the Believers.
56. I have only created Jinns and men, that they may serve Me.
57. No Sustenance do I require of them, nor do I require that they should feed
Me.
58. For Allah is He Who gives [all] Sustenance,- Lord of Power,- Steadfast [for
ever].
59. For the Wrong-doers, their portion is like unto the portion of their fellows
[of earlier generations]: then let them not ask Me to hasten [that portion]!
60. Woe, then, to the Unbelievers, on account of that Day of theirs which they
have been promised!
﴿ سورة الطور - سورة ٥٢ - تعداد آیات ٤٩ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
وَالطُّورِ ﴿١﴾ وَکِتَابٍ مَسْطُورٍ ﴿٢﴾ فِی رَقٍّ مَنْشُورٍ ﴿٣﴾ وَالْبَیْتِ الْمَعْمُورِ ﴿٤﴾ وَالسَّقْفِ الْمَرْفُوعِ ﴿٥﴾ وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ ﴿٦﴾ إِنَّ عَذَابَ رَبِّکَ لَوَاقِعٌ ﴿٧﴾ مَا لَهُ مِنْ دَافِعٍ ﴿٨﴾ یَوْمَ تَمُورُ السَّمَاءُ مَوْرًا ﴿٩﴾ وَتَسِیرُ الْجِبَالُ سَیْرًا ﴿١٠﴾ فَوَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿١١﴾ الَّذِینَ هُمْ فِی خَوْضٍ یَلْعَبُونَ ﴿١٢﴾ یَوْمَ یُدَعُّونَ إِلَى نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا ﴿١٣﴾ هَذِهِ النَّارُ الَّتِی کُنْتُمْ بِهَا تُکَذِّبُونَ ﴿١٤﴾ أَفَسِحْرٌ هَذَا أَمْ أَنْتُمْ لا تُبْصِرُونَ ﴿١٥﴾ اصْلَوْهَا فَاصْبِرُوا أَوْ لا تَصْبِرُوا سَوَاءٌ عَلَیْکُمْ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿١٦﴾ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَعِیمٍ ﴿١٧﴾ فَاکِهِینَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿١٨﴾ کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿١٩﴾ مُتَّکِئِینَ عَلَى سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِینٍ ﴿٢٠﴾ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُمْ بِإِیمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیْءٍ کُلُّ امْرِئٍ بِمَا کَسَبَ رَهِینٌ ﴿٢١﴾ وَأَمْدَدْنَاهُمْ بِفَاکِهَةٍ وَلَحْمٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿٢٢﴾ یَتَنَازَعُونَ فِیهَا کَأْسًا لا لَغْوٌ فِیهَا وَلا تَأْثِیمٌ ﴿٢٣﴾ وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ غِلْمَانٌ لَهُمْ کَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَکْنُونٌ ﴿٢٤﴾ وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿٢٥﴾ قَالُوا إِنَّا کُنَّا قَبْلُ فِی أَهْلِنَا مُشْفِقِینَ ﴿٢٦﴾ فَمَنَّ اللَّهُ عَلَیْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ ﴿٢٧﴾ إِنَّا کُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِیمُ ﴿٢٨﴾ فَذَکِّرْ فَمَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِکَاهِنٍ وَلا مَجْنُونٍ ﴿٢٩﴾ أَمْ یَقُولُونَ شَاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ ﴿٣٠﴾ قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِینَ ﴿٣١﴾ أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلامُهُمْ بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿٣٢﴾ أَمْ یَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لا یُؤْمِنُونَ ﴿٣٣﴾ فَلْیَأْتُوا بِحَدِیثٍ مِثْلِهِ إِنْ کَانُوا صَادِقِینَ ﴿٣٤﴾ أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَیْرِ شَیْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ ﴿٣٥﴾ أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ بَل لا یُوقِنُونَ ﴿٣٦﴾ أَمْ عِنْدَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّکَ أَمْ هُمُ الْمُسَیْطِرُونَ ﴿٣٧﴾ أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ یَسْتَمِعُونَ فِیهِ فَلْیَأْتِ مُسْتَمِعُهُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿٣٨﴾ أَمْ لَهُ الْبَنَاتُ وَلَکُمُ الْبَنُونَ ﴿٣٩﴾ أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ ﴿٤٠﴾ أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿٤١﴾ أَمْ یُرِیدُونَ کَیْدًا فَالَّذِینَ کَفَرُوا هُمُ الْمَکِیدُونَ ﴿٤٢﴾ أَمْ لَهُمْ إِلَهٌ غَیْرُ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿٤٣﴾ وَإِنْ یَرَوْا کِسْفًا مِنَ السَّمَاءِ سَاقِطًا یَقُولُوا سَحَابٌ مَرْکُومٌ ﴿٤٤﴾ فَذَرْهُمْ حَتَّى یُلاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی فِیهِ یُصْعَقُونَ ﴿٤٥﴾ یَوْمَ لا یُغْنِی عَنْهُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئًا وَلا هُمْ یُنْصَرُونَ ﴿٤٦﴾ وَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَلِکَ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ ﴿٤٧﴾ وَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ فَإِنَّکَ بِأَعْیُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ حِینَ تَقُومُ ﴿٤٨﴾ وَمِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ ﴿٤٩﴾
سورة الطور
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
سوگند به کوه طور، (1)
و کتابی که نوشته شده، (2)
در صفحهای گسترده، (3)
و سوگند به «بیت المعمور»، (4)
و سقف برافراشته، (5)
و دریای مملو و برافروخته، (6)
که عذاب پروردگارت واقع میشود، (7)
و چیزی از آن مانع نخواهد بود! (8)
(این عذاب الهی) در آن روزی است که آسمان به شدت به حرکت درمیآید، (9)
و کوهها از جا کنده و متحرک میشوند! (10)
وای در آن روز بر تکذیبکنندگان، (11)
همانها که در سخنان باطل به بازی مشغولند! (12)
در آن روز که آنها را بزور به سوی آتش دوزخ میرانند! (13)
(به آنها میگویند:) این همان آتشی است که آن را انکار میکردید. (14)
آیا این سحر است یا شما نمیبینید؟! (15)
در آن وارد شوید و بسوزید; میخواهید صبر کنید یا نکنید، برای شما یکسان است; چرا که تنها به اعمالتان جزا داده میشوید! (16)
ولی پرهیزگاران در میان باغهای بهشت و نعمتهای فراوان جای دارند، (17)
و از آنچه پروردگارشان به آنها داده و آنان را از عذاب دوزخ نگاه داشته است شاد و مسرورند! (18)
(به آنها گفته میشود:) بخورید و بیاشامید گوارا; اینها در برابر اعمالی است که انجام میدادید! (19)
این در حالی که بر تختهای صفکشیده در کنار هم تکیه میزنند، و «حور العین» را به همسری آنها درمیآوریم! (20)
کسانی که ایمان آوردند و فرزندانشان به پیروی از آنان ایمان اختیار کردند، فرزندانشان را (در بهشت) به آنان ملحق میکنیم; و از (پاداش) عملشان چیزی نمیکاهیم; و هر کس در گرو اعمال خویش است! (21)
و همواره از انواع میوهها و گوشتها -از هر نوع که بخواهند- در اختیارشان میگذاریم! (22)
آنها در بهشت جامهای پر از شراب طهور را که نه بیهودهگویی در آن است و نه گناه، از یکدیگر میگیرند! (23)
و پیوسته بر گردشان نوجوانانی برای (خدمت) آنان گردش میکنند که همچون مرواریدهای درون صدفند! (24)
در این هنگام رو به یکدیگر کرده (از گذشته) سؤال مینمایند; (25)
میگویند: «ما در میان خانواده خود ترسان بودیم (مبادا گناهان آنها دامن ما را بگیرد)! (26)
اما خداوند بر ما منت نهاد و از عذابکشنده ما را حفظ کرد! (27)
ما از پیش او را میخواندیم (و میپرستیدیم)، که اوست نیکوکار و مهربان!» (28)
پس تذکر ده، که به لطف پروردگارت تو کاهن و مجنون نیستی! (29)
بلکه آنها میگویند: «او شاعری است که ما انتظار مرگش را میکشیم!» (30)
بگو: «انتظار بکشید که من هم با (شما انتظار میکشم شما انتظار مرگ مرا، و من انتظار نابودی شما را با عذاب الهی)!» (31)
آیا عقلهایشان آنها را به این اعمال دستور میدهد، یا قومی طغیانگرند؟ (32)
یا میگویند: «قرآن را به خدا افترا بسته»، ولی آنان ایمان ندارند. (33)
اگر راست میگویند سخنی همانند آن بیاورند! (34)
یا آنها بی هیچ آفریده شدهاند، یا خود خالق خویشند؟! (35)
آیا آنها آسمانها و زمین را آفریدهاند؟! بلکه آنها جویای یقین نیستند! (36)
آیا خزاین پروردگارت نزد آنهاست؟! یا بر همه چیز عالم سیطره دارند؟! (37)
آیا نردبانی دارند (که به آسمان بالا میروند) و بوسیله آن اسرار وحی را میشنوند؟! کسی که از آنها این ادعا را دارد دلیل روشنی بیاورد! (38)
آیا سهم خدا دختران است و سهم شما پسران (که فرشتگان را دختران خدا مینامید)؟! (39)
آیا تو از آنها پاداشی میطلبی که در زیر بار گران آن قرار دارند؟! (40)
آیا اسرار غیب نزد آنهاست و از روی آن مینویسند؟! (41)
آیا میخواهند نقشه شیطانی برای تو بکشند؟! ولی بدانند خود کافران در دام این نقشهها گرفتار میشوند! (42)
یا معبودی غیر خداوند دارند (که قول یاری به آنها داده)؟! منزه است خدا از آنچه همتای او قرارمیدهند! (43)
آنها (چنان لجوجند که) اگر ببینند قطعه سنگی از آسمان (برای عذابشان) سقوط میکند میگویند: «این ابر متراکمی است!» (44)
حال که چنین است آنها را رها کن تا روز مرگ خود را ملاقات کنند; (45)
روزی که نقشههای آنان سودی به حالشان نخواهد داشت و (از هیچ سو) یاری نمیشوند! (46)
و برای ستمگران عذابی قبل از آن است (در همین جهان); ولی بیشترشان نمیدانند! (47)
در راه ابلاغ حکم پروردگارت صبر و استقامت کن، چرا که تو در حفاظت کامل ما قرار داری! و هنگامی که برمیخیزی پروردگارت را تسبیح و حمد گوی! (48)
(همچنین) به هنگام شب او را تسبیح کن و به هنگام پشت کردن ستارگان (و طلوع صبح)! (49)
SURA 52. Tur, or the Mount
1. By the Mount [of Revelation];
2. By a Decree inscribed
3. In a Scroll unfolded;
4. By the much-frequented Fane;
5. By the Canopy Raised High;
6. And by the Ocean filled with Swell;-
7. Verily, the Doom of thy Lord will indeed come to pass;-
8. There is none can avert it;-
9. On the Day when the firmament will be in dreadful commotion.
10. And the mountains will fly hither and thither.
11. Then woe that Day to those that treat [Truth] as Falsehood;-
12. That play [and paddle] in shallow trifles.
13. That Day shall they be thrust down to the Fire of Hell, irresistibly.
14. "This:, it will be said, "Is the Fire,- which ye were wont to deny!
15. "Is this then a fake, or is it ye that do not see?
16. "Burn ye therein: the same is it to you whether ye bear it with patience, or
not: Ye but receive the recompense of your [own] deeds."
17. As to the Righteous, they will be in Gardens, and in Happiness,-
18. Enjoying the [Bliss] which their Lord hath bestowed on them, and their Lord
shall deliver them from the Penalty of the Fire.
19. [To them will be said:] "Eat and drink ye, with profit and health, because
of your [good] deeds."
20. They will recline [with ease] on Thrones [of dignity] arranged in ranks; and
We shall join them to Companions, with beautiful big and lustrous eyes.
21. And those who believe and whose families follow them in Faith,- to them
shall We join their families: Nor shall We deprive them [of the fruit] of aught
of their works: [Yet] is each individual in pledge for his deeds.
22. And We shall bestow on them, of fruit and meat, anything they shall desire.
23. They shall there exchange, one with another, a [loving] cup free of
frivolity, free of all taint of ill.
24. Round about them will serve, [devoted] to them, young male servants
[handsome] as Pearls well-guarded.
25. They will advance to each other, engaging in mutual enquiry.
26. They will say: "Aforetime, we were not without fear for the sake of our
people.
27. "But Allah has been good to us, and has delivered us from the Penalty of the
Scorching Wind.
28. "Truly, we did call unto Him from of old: truly it is He, the Beneficent,
the Merciful!"
29. Therefore proclaim thou the praises [of thy Lord]: for by the Grace of thy
Lord, thou art no [vulgar] soothsayer, nor art thou one possessed.
30. Or do they say:- "A Poet! we await for him some calamity [hatched] by Time!"
31. Say thou: "Await ye!- I too will wait along with you!"
32. Is it that their faculties of understanding urge them to this, or are they
but a people transgressing beyond bounds?
33. Or do they say, "He fabricated the [Message]"? Nay, they have no faith!
34. Let them then produce a recital like unto it,- If [it be] they speak the
truth!
35. Were they created of nothing, or were they themselves the creators?
36. Or did they create the heavens and the earth? Nay, they have no firm belief.
37. Or are the Treasures of thy Lord with them, or are they the managers [of
affairs]?
38. Or have they a ladder, by which they can [climb up to heaven and] listen [to
its secrets]? Then let [such a] listener of theirs produce a manifest proof.
39. Or has He only daughters and ye have sons?
40. Or is it that thou dost ask for a reward, so that they are burdened with a
load of debt?-
41. Or that the Unseen in it their hands, and they write it down?
42. Or do they intend a plot [against thee]? But those who defy Allah are
themselves involved in a Plot!
43. Or have they a god other than Allah? Exalted is Allah far above the things
they associate with Him!
44. Were they to see a piece of the sky falling [on them], they would [only]
say: "Clouds gathered in heaps!"
45. So leave them alone until they encounter that Day of theirs, wherein they
shall [perforce] swoon [with terror],-
46. The Day when their plotting will avail them nothing and no help shall be
given them.
47. And verily, for those who do wrong, there is another punishment besides
this: But most of them understand not.
48. Now await in patience the command of thy Lord: for verily thou art in Our
eyes: and celebrate the praises of thy Lord the while thou standest forth,
49. And for part of the night also praise thou Him,- and at the retreat of the
stars!
﴿ سورة النجم - سورة ٥٣ - تعداد آیات ٦٢ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى ﴿١﴾ مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمْ وَمَا غَوَى ﴿٢﴾ وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى ﴿٣﴾ إِنْ هُوَ إِلا وَحْیٌ یُوحَى ﴿٤﴾ عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَى ﴿٥﴾ ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى ﴿٦﴾ وَهُوَ بِالأفُقِ الأعْلَى ﴿٧﴾ ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى ﴿٨﴾ فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَى ﴿٩﴾ فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى ﴿١٠﴾ مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى ﴿١١﴾ أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا یَرَى ﴿١٢﴾ وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى ﴿١٣﴾ عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى ﴿١٤﴾ عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى ﴿١٥﴾ إِذْ یَغْشَى السِّدْرَةَ مَا یَغْشَى ﴿١٦﴾ مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى ﴿١٧﴾ لَقَدْ رَأَى مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الْکُبْرَى ﴿١٨﴾ أَفَرَأَیْتُمُ اللاتَ وَالْعُزَّى ﴿١٩﴾ وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الأخْرَى ﴿٢٠﴾ أَلَکُمُ الذَّکَرُ وَلَهُ الأنْثَى ﴿٢١﴾ تِلْکَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِیزَى ﴿٢٢﴾ إِنْ هِیَ إِلا أَسْمَاءٌ سَمَّیْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُکُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الأنْفُسُ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَى ﴿٢٣﴾ أَمْ لِلإنْسَانِ مَا تَمَنَّى ﴿٢٤﴾ فَلِلَّهِ الآخِرَةُ وَالأولَى ﴿٢٥﴾ وَکَمْ مِنْ مَلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ لا تُغْنِی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا إِلا مِنْ بَعْدِ أَنْ یَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَرْضَى ﴿٢٦﴾ إِنَّ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ لَیُسَمُّونَ الْمَلائِکَةَ تَسْمِیَةَ الأنْثَى ﴿٢٧﴾ وَمَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلا الظَّنَّ وَإِنَّ الظَّنَّ لا یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئًا ﴿٢٨﴾ فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِکْرِنَا وَلَمْ یُرِدْ إِلا الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿٢٩﴾ ذَلِکَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَى ﴿٣٠﴾ وَلِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَیَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى ﴿٣١﴾ الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبَائِرَ الإثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّکَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِکُمْ إِذْ أَنْشَأَکُمْ مِنَ الأرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ فَلا تُزَکُّوا أَنْفُسَکُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى ﴿٣٢﴾ أَفَرَأَیْتَ الَّذِی تَوَلَّى ﴿٣٣﴾ وَأَعْطَى قَلِیلا وَأَکْدَى ﴿٣٤﴾ أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَیْبِ فَهُوَ یَرَى ﴿٣٥﴾ أَمْ لَمْ یُنَبَّأْ بِمَا فِی صُحُفِ مُوسَى ﴿٣٦﴾ وَإِبْرَاهِیمَ الَّذِی وَفَّى ﴿٣٧﴾ أَلا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ﴿٣٨﴾ وَأَنْ لَیْسَ لِلإنْسَانِ إِلا مَا سَعَى ﴿٣٩﴾ وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى ﴿٤٠﴾ ثُمَّ یُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الأوْفَى ﴿٤١﴾ وَأَنَّ إِلَى رَبِّکَ الْمُنْتَهَى ﴿٤٢﴾ وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَکَ وَأَبْکَى ﴿٤٣﴾ وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْیَا ﴿٤٤﴾ وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالأنْثَى ﴿٤٥﴾ مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى ﴿٤٦﴾ وَأَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الأخْرَى ﴿٤٧﴾ وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى ﴿٤٨﴾ وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى ﴿٤٩﴾ وَأَنَّهُ أَهْلَکَ عَادًا الأولَى ﴿٥٠﴾ وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى ﴿٥١﴾ وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى ﴿٥٢﴾ وَالْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوَى ﴿٥٣﴾ فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى ﴿٥٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکَ تَتَمَارَى ﴿٥٥﴾ هَذَا نَذِیرٌ مِنَ النُّذُرِ الأولَى ﴿٥٦﴾ أَزِفَتِ الآزِفَةُ ﴿٥٧﴾ لَیْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ ﴿٥٨﴾ أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ ﴿٥٩﴾ وَتَضْحَکُونَ وَلا تَبْکُونَ ﴿٦٠﴾ وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ ﴿٦١﴾ فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ﴿٦٢﴾
سورة النجم
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
سوگند به ستاره هنگامی که افول میکند، (1)
که هرگز دوست شما ( محمد «ص») منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است، (2)
و هرگز از روی هوای نفس سخن نمیگوید! (3)
آنچه میگوید چیزی جز وحی که بر او نازل شده نیست! (4)
آن کس که قدرت عظیمی دارد ( جبرئیل امین) او را تعلیم داده است; (5)
همان کس که توانایی فوق العاده دارد; او سلطه یافت... (6)
در حالی که در افق اعلی قرار داشت! (7)
سپس نزدیکتر و نزدیکتر شد... (8)
تا آنکه فاصله او (با پیامبر) به اندازه فاصله دو کمان یا کمتر بود; (9)
در اینجا خداوند آنچه را وحی کردنی بود به بندهاش وحی نمود. (10)
قلب (پاک او) در آنچه دید هرگز دروغ نگفت. (11)
آیا با او درباره آنچه (با چشم خود) دیده مجادله میکنید؟! (12)
و بار دیگر نیز او را مشاهده کرد، (13)
نزد «سدرة المنتهی»، (14)
که «جنت الماوی» در آنجاست! (15)
در آن هنگام که چیزی ( نور خیرهکنندهای) سدرة المنتهی را پوشانده بود، (16)
چشم او هرگز منحرف نشد و طغیان نکرد (آنچه ابد واقعیت بود)! (17 )
او پارهای از آیات و نشانههای بزرگ پروردگارش را دید! (18)
به من خبر دهید آیا بتهای «لات» و «عزی»... (19)
و «منات» که سومین آنهاست (دختران خدا هستند)؟! (20)
آیا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟! (در حالی که بزعم شما دختران کم ارزشترند!) (21)
در این صورت این تقسیمی ناعادلانه است! (22)
اینها فقط نامهایی است که شما و پدرانتان بر آنها گذاشتهاید (نامهایی بیمحتوا و اسمهایی بی مسما)، و هرگز خداوند دلیل و حجتی بر آن نازل نکرده; آنان فقط از گمانهای بیاساس و هوای نفس پیروی میکنند در حالی که هدایت از سوی پروردگارشان برای آنها آمده است! (23)
یا آنچه انسان تمنا دارد به آن میرسد؟! (24)
در حالی که آخرت و دنیا از آن خداست! (25)
و چه بسیار فرشتگان آسمانها که شفاعت آنها سودی نمیبخشد مگر پس از آنکه خدا برای هر کس بخواهد و راضی باشد اجازه (شفاعت) دهد! (26)
کسانی که به آخرت ایمان ندارند، فرشتگان را دختر (خدا) نامگذاری میکنند! (27)
آنها هرگز به این سخن دانشی ندارند، تنها از گمان بیپایه پیروی میکنند با اینکه «گمان» هرگز انسان را از حق بینیاز نمیکند!(28)
حال که چنین است از کسی که از یاد ما روی میگرداند و جز زندگی مادی دنیا را نمیطلبد، اعراض کن! (29)
این آخرین حد آگاهی آنهاست; پروردگار تو کسانی را که از راه او گمراه شدهاند بهتر میشناسد، و (همچنین) هدایتیافتگان را از همه بهتر میشناسد! (30)
و برای خداست آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است تا بدکاران را به کیفر کارهای بدشان برساند و نیکوکاران را در برابر اعمال نیکشان پاداش دهد! (31)
همانها که از گناهان بزرگ و اعمال زشت دوری میکنند، جز گناهان صغیره (که گاه آلوده آن میشوند); آمرزش پروردگار تو گسترده است; او نسبت به شما از همه آگاهتر است از آن هنگام که شما را از زمین آفرید و در آن موقع که بصورت جنینهایی در شکم مادرانتان بودید; پس خودستایی نکنید، او پرهیزگاران را بهتر میشناسد! (32)
آیا دیدی آن کس را که (از اسلام -یا انفاق-) روی گردان شد؟! (33)
و کمی عطا کرد، و از بیشتر امساک نمود! (34)
آیا نزد او علم غیب است و میبیند (که دیگران میتوانند گناهان او را بر دوش گیرند)؟! (35)
یا از آنچه در کتب موسی نازل گردیده با خبر نشده است؟! (36)
و در کتب ابراهیم، همان کسی که وظیفه خود را بطور کامل ادا کرد، (37)
که هیچ کس بار گناه دیگری را بر دوش نمیگیرد، (38)
و اینکه برای انسان بهرهای جز سعی و کوشش او نیست، (39)
و اینکه تلاش او بزودی دیده میشود، (40)
سپس به او جزای کافی داده خواهد شد! (41)
(و آیا از کتب پیشین انبیا به او نرسیده است) که همه امور به پروردگارت منتهی میگردد؟! (42)
و اینکه اوست که خنداند و گریاند، (43)
و اوست که میراند و زنده کرد، (44)
و اوست که دو زوج نر و ماده را آفرید... (45)
از نطفهای هنگامی که خارج میشود (و در رحم میریزد)، (46)
و اینکه بر خداست ایجاد عالم دیگر (تا عدالت اجرا گردد)، (47)
و اینکه اوست که بینیاز کرد و سرمایه باقی بخشید، (48)
و اینکه اوست پروردگار ستاره «شعرا»! (49)
(و آیا به انسان نرسیده است که در کتب انبیای پیشین آمده) که خداوند قوم «عاد نخستین سذللّه را هلاک کرد؟! (50)
و همچنین قوم «ثمود» را، و کسی از آنان را باقی نگذارد! (51)
و نیز قوم نوح را پیش از آنها، چرا که آنان از همه ظالمتر و طغیانگرتر بودند! (52)
و نیز شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) را فرو کوبید، (53)
سپس آنها را با عذاب سنگین پوشانید! (54)
(بگو:) در کدام یک از نعمتهای پروردگارت تردید داری؟! (55)
این (پیامبر) بیمدهندهای از بیمدهندگان پیشین است! (56)
آنچه باید نزدیک شود، نزدیک شده است (و قیامت فرامیرسد)، (57)
و هیچ کس جز خدا نمیتواند سختیهای آن را برطرف سازد! (58)
آیا از این سخن تعجب میکنید، (59)
و میخندید و نمیگریید، (60)
و پیوسته در غفلت و هوسرانی به سر میبرید؟! (61)
حال که چنین است همه برای خدا سجده کنید و او را بپرستید! (62)
SURA 53. Najm, or the Star
1. By the Star when it goes down,-
2. Your Companion is neither astray nor being misled.
3. Nor does he say [aught] of [his own] Desire.
4. It is no less than inspiration sent down to him:
5. He was taught by one Mighty in Power,
6. Endued with Wisdom: for he appeared [in stately form];
7. While he was in the highest part of the horizon:
8. Then he approached and came closer,
9. And was at a distance of but two bow-lengths or [even] nearer;
10. So did [Allah] convey the inspiration to His Servant- [conveyed] what He
[meant] to convey.
11. The [Prophet's] [mind and] heart in no way falsified that which he saw.
12. Will ye then dispute with him concerning what he saw?
13. For indeed he saw him at a second descent,
14. Near the Lote-tree beyond which none may pass:
15. Near it is the Garden of Abode.
16. Behold, the Lote-tree was shrouded [in mystery unspeakable!]
17. [His] sight never swerved, nor did it go wrong!
18. For truly did he see, of the Signs of his Lord, the Greatest!
19. Have ye seen Lat. and 'Uzza,
20. And another, the third [goddess], Manat?
21. What! for you the male sex, and for Him, the female?
22. Behold, such would be indeed a division most unfair!
23. These are nothing but names which ye have devised,- ye and your fathers,-
for which Allah has sent down no authority [whatever]. They follow nothing but
conjecture and what their own souls desire!- Even though there has already come
to them Guidance from their Lord!
24. Nay, shall man have [just] anything he hankers after?
25. But it is to Allah that the End and the Beginning [of all things] belong.
26. How many-so-ever be the angels in the heavens, their intercession will avail
nothing except after Allah has given leave for whom He pleases and that he is
acceptable to Him.
27. Those who believe not in the Hereafter, name the angels with female names.
28. But they have no knowledge therein. They follow nothing but conjecture; and
conjecture avails nothing against Truth.
29. Therefore shun those who turn away from Our Message and desire nothing but
the life of this world.
30. That is as far as knowledge will reach them. Verily thy Lord knoweth best
those who stray from His Path, and He knoweth best those who receive guidance.
31. Yea, to Allah belongs all that is in the heavens and on earth: so that He
rewards those who do evil, according to their deeds, and He rewards those who do
good, with what is best.
32. Those who avoid great sins and shameful deeds, only [falling into] small
faults,- verily thy Lord is ample in forgiveness. He knows you well when He
brings you out of the earth, And when ye are hidden in your mothers' wombs.
Therefore justify not yourselves: He knows best who it is that guards against
evil.
33. Seest thou one who turns back,
34. Gives a little, then hardens [his heart]?
35. What! Has he knowledge of the Unseen so that he can see?
36. Nay, is he not acquainted with what is in the Books of Moses-
37. And of Abraham who fulfilled his engagements?-
38. Namely, that no bearer of burdens can bear the burden of another;
39. That man can have nothing but what he strives for;
40. That [the fruit of] his striving will soon come in sight:
41. Then will he be rewarded with a reward complete;
42. That to thy Lord is the final Goal;
43. That it is He Who granteth Laughter and Tears;
44. That it is He Who granteth Death and Life;
45. That He did create in pairs,- male and female,
46. From a seed when lodged [in its place];
47. That He hath promised a Second Creation [Raising of the Dead];
48. That it is He Who giveth wealth and satisfaction;
49. That He is the Lord of Sirius [the Mighty Star];
50. And that it is He Who destroyed the [powerful] ancient 'Ad [people],
51. And the Thamud nor gave them a lease of perpetual life.
52. And before them, the people of Noah, for that they were [all] most unjust
and most insolent transgressors,
53. And He destroyed the Overthrown Cities [of Sodom and Gomorrah].
54. So that [ruins unknown] have covered them up.
55. Then which of the gifts of thy Lord, [O man,] wilt thou dispute about?
56. This is a Warner, of the [series of] Warners of old!
57. The [Judgment] ever approaching draws nigh:
58. No [soul] but Allah can lay it bare.
59. Do ye then wonder at this recital?
60. And will ye laugh and not weep,-
61. Wasting your time in vanities?
62. But fall ye down in prostration to Allah, and adore [Him]!
﴿ سورة القمر - سورة ٥٤ - تعداد آیات ٥٥ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ ﴿١﴾ وَإِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَیَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ ﴿٢﴾ وَکَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ وَکُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ ﴿٣﴾ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الأنْبَاءِ مَا فِیهِ مُزْدَجَرٌ ﴿٤﴾ حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ ﴿٥﴾ فَتَوَلَّ عَنْهُمْ یَوْمَ یَدْعُو الدَّاعِ إِلَى شَیْءٍ نُکُرٍ ﴿٦﴾ خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ یَخْرُجُونَ مِنَ الأجْدَاثِ کَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ ﴿٧﴾ مُهْطِعِینَ إِلَى الدَّاعِ یَقُولُ الْکَافِرُونَ هَذَا یَوْمٌ عَسِرٌ ﴿٨﴾ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَکَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ ﴿٩﴾ فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّی مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ ﴿١٠﴾ فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُنْهَمِرٍ ﴿١١﴾ وَفَجَّرْنَا الأرْضَ عُیُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ﴿١٢﴾ وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ ﴿١٣﴾ تَجْرِی بِأَعْیُنِنَا جَزَاءً لِمَنْ کَانَ کُفِرَ ﴿١٤﴾ وَلَقَدْ تَرَکْنَاهَا آیَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿١٥﴾ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿١٦﴾ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿١٧﴾ کَذَّبَتْ عَادٌ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿١٨﴾ إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا صَرْصَرًا فِی یَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ ﴿١٩﴾ تَنْزِعُ النَّاسَ کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ ﴿٢٠﴾ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿٢١﴾ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿٢٢﴾ کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ ﴿٢٣﴾ فَقَالُوا أَبَشَرًا مِنَّا وَاحِدًا نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَفِی ضَلالٍ وَسُعُرٍ ﴿٢٤﴾ أَؤُلْقِیَ الذِّکْرُ عَلَیْهِ مِنْ بَیْنِنَا بَلْ هُوَ کَذَّابٌ أَشِرٌ ﴿٢٥﴾ سَیَعْلَمُونَ غَدًا مَنِ الْکَذَّابُ الأشِرُ ﴿٢٦﴾ إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ ﴿٢٧﴾ وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاءَ قِسْمَةٌ بَیْنَهُمْ کُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ ﴿٢٨﴾ فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَى فَعَقَرَ ﴿٢٩﴾ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿٣٠﴾ إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ صَیْحَةً وَاحِدَةً فَکَانُوا کَهَشِیمِ الْمُحْتَظِرِ ﴿٣١﴾ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿٣٢﴾ کَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ ﴿٣٣﴾ إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ حَاصِبًا إِلا آلَ لُوطٍ نَجَّیْنَاهُمْ بِسَحَرٍ ﴿٣٤﴾ نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنَا کَذَلِکَ نَجْزِی مَنْ شَکَرَ ﴿٣٥﴾ وَلَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ ﴿٣٦﴾ وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَنْ ضَیْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْیُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿٣٧﴾ وَلَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُکْرَةً عَذَابٌ مُسْتَقِرٌّ ﴿٣٨﴾ فَذُوقُوا عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿٣٩﴾ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿٤٠﴾ وَلَقَدْ جَاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ ﴿٤١﴾ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِیزٍ مُقْتَدِرٍ ﴿٤٢﴾ أَکُفَّارُکُمْ خَیْرٌ مِنْ أُولَئِکُمْ أَمْ لَکُمْ بَرَاءَةٌ فِی الزُّبُرِ ﴿٤٣﴾ أَمْ یَقُولُونَ نَحْنُ جَمِیعٌ مُنْتَصِرٌ ﴿٤٤﴾ سَیُهْزَمُ الْجَمْعُ وَیُوَلُّونَ الدُّبُرَ ﴿٤٥﴾ بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَى وَأَمَرُّ ﴿٤٦﴾ إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی ضَلالٍ وَسُعُرٍ ﴿٤٧﴾ یَوْمَ یُسْحَبُونَ فِی النَّارِ عَلَى وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ ﴿٤٨﴾ إِنَّا کُلَّ شَیْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ ﴿٤٩﴾ وَمَا أَمْرُنَا إِلا وَاحِدَةٌ کَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ ﴿٥٠﴾ وَلَقَدْ أَهْلَکْنَا أَشْیَاعَکُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿٥١﴾ وَکُلُّ شَیْءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ ﴿٥٢﴾ وَکُلُّ صَغِیرٍ وَکَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ ﴿٥٣﴾ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ ﴿٥٤﴾ فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ ﴿٥٥﴾
سورة القمر
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
قیامت نزدیک شد و ماه از هم شکافت! (1)
و هرگاه نشانه و معجزهای را ببینند روی گردانده، میگویند: «این سحری مستمر است»! (2)
آنها (آیات خدا را) تکذیب کردند و از هوای نفسشان پیروی نمودند; و هر امری قرارگاهی دارد! (3)
به اندازه کافی برای بازداشتن از بدیها اخبار (انبیا و امتهای پیشین) به آنان رسیده است! (4)
این آیات، حکمت بالغه الهی است; اما انذارها (برای افراد لجوج) فایده نمیدهد! (5)
بنابر این از آنها روی بگردان، و روزی را به یاد آور که دعوت کننده الهی مردم را به امر وحشتناکی دعوت میکند (دعوت به حساب اعمال)! (6)
آنان در حالی که چشمهایشان از شدت وحشت به زیر افتاده، همچون ملخهای پراکنده از قبرها خارج میشوند، (7)
در حالی که (بر اثر وحشت و اضطراب) بسوی این دعوت کننده گردن میکشند; کافران میگویند: «امروز روز سخت و دردناکی است!» (8)
پیش از آنها قوم نوح تکذیب کردند، (آری) بنده ما (نوح) را تکذیب کرده و گفتند: «او دیوانه است!» و (با انواع آزارها از ادامه رسالتش) بازداشته شد. (9)
او به درگاه پروردگار عرضه داشت:«من مغلوب (این قوم طغیانگر) شدهام، انتقام مرا از آنها بگیر!» (10)
در این هنگام درهای آسمان را با آبی فراوان و پیدرپی گشودیم; (11)
و زمین را شکافتیم و چشمههای زیادی بیرون فرستادیم; و این دو آب به اندازه مقدر با هم درآمیختند (و دریای وحشتناکی شد)! (12)
و او را بر مرکبی از الواح و میخهایی ساخته شده سوار کردیم; (13)
مرکبی که زیر نظر ما حرکت میکرد! این کیفری بود برای کسانی که (به او) کافر شده بودند! (14)
ما این ماجرا را بعنوان نشانهای در میان امتها باقی گذاردیم; آیا کسی هست که پند گیرد؟! (15)
(اکنون بنگرید) عذاب و انذارهای من چگونه بود! (16)
ما قرآن را برای تذکر آسان ساختیم; آیا کسی هست که متذکر شود؟! (17)
قوم عاد (نیز پیامبر خود را) تکذیب کردند; پس (ببینید) عذاب و انذارهای من چگونه بود! (18)
ما تندباد وحشتناک و سردی را در یک روز شوم مستمر بر آنان فرستادیم... (19)
که مردم را همچون تنههای نخل ریشهکن شده از جا برمیکند! (20)
پس (ببینید) عذاب و انذارهای من چگونه بود! (21)
ما قرآن را برای تذکر آسان ساختیم; آیا کسی هست که متذکر شود! (22)
طایفه ثمود (نیز) انذارهای الهی را تکذیب کردند، (23)
و گفتند: «آیا ما از بشری از جنس خود پیروی کنیم؟! اگر چنین کنیم در گمراهی و جنون خواهیم بود! (24)
آیا از میان ما تنها بر او وحی نازل شده؟! نه، او آدم بسیار دروغگوی هوسبازی است! (25)
ولی فردا میفهمند چه کسی دروغگوی هوسباز است! (26)
ما «ناقه» را برای آزمایش آنها میفرستیم; در انتظار پایان کار آنان باش و صبر کن! (27)
و به آنها خبر ده که آب (قریه) باید در میانشان تقسیم شود، (یک روز سهم ناقه، و یک روز برای آنها) و هر یک در نوبت خود باید حاضر شوند! (28)
آنها یکی از یاران خود را صدا زدند، او به سراغ این کار آمد و (ناقه را)پی کرد! (29)
پس (بنگرید) عذاب و انذارهای من چگونه بود! (30)
ما فقط یک صیحه ( صاعقه عظیم) بر آنها فرستادیم و بدنبال آن همگی بصورت گیاه خشکی درآمدند که صاحب چهارپایان (در آغل) جمعآوری میکند! (31)
ما قرآن را برای یادآوری آسان ساختیم; آیا کسی هست که متذکر شود؟! (32)
قوم لوط انذارها(ی پیدرپی پیامبرشان) را تکذیب کردند; (33)
ما بر آنها تندبادی که ریگها را به حرکت درمیآورد فرستادیم (و همه را هلاک کردیم)، جز خاندان لوط را که سحرگاهان نجاتشان دادیم! (34)
این نعمتی بود از ناحیه ما; این گونه هر کسی را که شکر کند پاداش میدهیم! (35)
او آنها را از مجازات ما بیم داد، ولی بر آنها اصرار بر مجادله و القای شک داشتند! (36)
آنها از لوط خواستند میهمانانش را در اختیارشان بگذارد; ولی ما چشمانشان را نابینا و محو کردیم (و گفتیم:) بچشید عذاب و انذارهای مرا! (37)
سرانجام صبحگاهان و در اول روز عذابی پایدار و ثابت به سراغشان آمد! (38)
(و گفتیم:) پس بچشید عذاب و انذارهای مرا! (39)
ما قرآن را برای یادآوری آسان ساختیم; آیا کسی هست که متذکر شود؟! (40)
و (همچنین) انذارها و هشدارها (یکی پس از دیگری) به سراغ آل فرعون آمد، (41)
اما آنها همه آیات ما را تکذیب کردند، و ما آنها را گرفتیم و مجازات کردیم، گرفتن شخصی قدرتمند و توانا! (42)
آیا کفار شما بهتر از آنانند یا برای شما اماننامهای در کتب آسمانی نازل شده است؟! (43)
یا میگویند: «ما جماعتی متحد و نیرومند و پیروزیم»؟! (44)
(ولی بدانند) که بزودی جمعشان شکست میخورد و پا به فرارمیگذارند! (45)
(علاوه بر این) رستاخیز موعد آنهاست، و مجازات قیامت هولناکتر و تلختر است! (46)
مجرمان در گمراهی و شعلههای آتشند، (47)
در آن روز که در آتش دوزخ به صورتشان کشیده میشوند (و به آنها گفته میشود:) بچشید آتش دوزخ را! (48)
البته ما هر چیز را به اندازه آفریدیم! (49)
و فرمان ما یک امر بیش نیست، همچون یک چشم بر هم زدن! (50)
ما کسانی را که در گذشته شبیه شما بودند هلاک کردیم; آیا کسی هست که پند گیرد؟! (51)
و هر کاری را انجام دادند در نامههای اعمالشان ثبت است، (52)
و هر کار کوچک و بزرگی نوشته شده است. (53)
یقینا پرهیزگاران در باغها و نهرهای بهشتی جای دارند، (54)
در جایگاه صدق نزد خداوند مالک مقتدر! (55)
SURA 54. Qamar, or the Moon
1. The Hour [of Judgment] is nigh, and the moon is cleft asunder.
2. But if they see a Sign, they turn away, and say, "This is [but] transient
magic."
3. They reject [the warning] and follow their [own] lusts but every matter has
its appointed time.
4. There have already come to them Recitals wherein there is [enough] to check
[them],
5. Mature wisdom;- but [the preaching of] Warners profits them not.
6. Therefore, [O Prophet,] turn away from them. The Day that the Caller will
call [them] to a terrible affair,
7. They will come forth,- their eyes humbled - from [their] graves, [torpid]
like locusts scattered abroad,
8. Hastening, with eyes transfixed, towards the Caller!- "Hard is this Day!",
the Unbelievers will say.
9. Before them the People of Noah rejected [their messenger]: they rejected Our
servant, and said, "Here is one possessed!", and he was driven out.
10. Then he called on his Lord: "I am one overcome: do Thou then help [me]!"
11. So We opened the gates of heaven, with water pouring forth.
12. And We caused the earth to gush forth with springs, so the waters met [and
rose] to the extent decreed.
13. But We bore him on an [Ark] made of broad planks and caulked with palmfibre:
14. She floats under our eyes [and care]: a recompense to one who had been
rejected [with scorn]!
15. And We have left this as a Sign [for all time]: then is there any that will
receive admonition?
16. But how [terrible] was My Penalty and My Warning?
17. And We have indeed made the Qur'an easy to understand and remember: then is
there any that will receive admonition?
18. The 'Ad [people] [too] rejected [Truth]: then how terrible was My Penalty
and My Warning?
19. For We sent against them a furious wind, on a Day of violent Disaster,
20. Plucking out men as if they were roots of palm-trees torn up [from the
ground].
21. Yea, how [terrible] was My Penalty and My Warning!
22. But We have indeed made the Qur'an easy to understand and remember: then is
there any that will receive admonition?
23. The Thamud [also] rejected [their] Warners.
24. For they said: "What! a man! a Solitary one from among ourselves! shall we
follow such a one? Truly should we then be straying in mind, and mad!
25. "Is it that the Message is sent to him, of all people amongst us? Nay, he is
a liar, an insolent one!"
26. Ah! they will know on the morrow, which is the liar, the insolent one!
27. For We will send the she-camel by way of trial for them. So watch them, [O
Salih], and possess thyself in patience!
28. And tell them that the water is to be divided between them: Each one's right
to drink being brought forward [by suitable turns].
29. But they called to their companion, and he took a sword in hand, and
hamstrung [her].
30. Ah! how [terrible] was My Penalty and My Warning!
31. For We sent against them a single Mighty Blast, and they became like the dry
stubble used by one who pens cattle.
32. And We have indeed made the Qur'an easy to understand and remember: then is
there any that will receive admonition?
33. The people of Lut rejected [his] warning.
34. We sent against them a violent Tornado with showers of stones, [which
destroyed them], except Lut's household: them We delivered by early Dawn,-
35. As a Grace from Us: thus do We reward those who give thanks.
36. And [Lut] did warn them of Our Punishment, but they disputed about the
Warning.
37. And they even sought to snatch away his guests from him, but We blinded
their eyes. [They heard:] "Now taste ye My Wrath and My Warning."
38. Early on the morrow an abiding Punishment seized them:
39. "So taste ye My Wrath and My Warning."
40. And We have indeed made the Qur'an easy to understand and remember: then is
there any that will receive admonition?
41. To the People of Pharaoh, too, aforetime, came Warners [from Allah].
42. The [people] rejected all Our Signs; but We seized them with such Penalty
[as comes] from One Exalted in Power, able to carry out His Will.
43. Are your Unbelievers, [O Quraish], better than they? Or have ye an immunity
in the Sacred Books?
44. Or do they say: "We acting together can defend ourselves"?
45. Soon will their multitude be put to flight, and they will show their backs.
46. Nay, the Hour [of Judgment] is the time promised them [for their full
recompense]: And that Hour will be most grievous and most bitter.
47. Truly those in sin are the ones straying in mind, and mad.
48. The Day they will be dragged through the Fire on their faces, [they will
hear:] "Taste ye the touch of Hell!"
49. Verily, all things have We created in proportion and measure.
50. And Our Command is but a single [Act],- like the twinkling of an eye.
51. And [oft] in the past, have We destroyed gangs like unto you: then is there
any that will receive admonition?
52. All that they do is noted in [their] Books [of Deeds]:
53. Every matter, small and great, is on record.
54. As to the Righteous, they will be in the midst of Gardens and Rivers,
55. In an Assembly of Truth, in the Presence of a Sovereign Omnipotent.
﴿ سورة الرحمن - سورة ٥٥- تعداد آیات ٧٨ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
الرَّحْمَنُ ﴿١﴾ عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿٢﴾ خَلَقَ الإنْسَانَ ﴿٣﴾ عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿٤﴾ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿٥﴾ وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿٦﴾ وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿٧﴾ أَلا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿٨﴾ وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿٩﴾ وَالأرْضَ وَضَعَهَا لِلأنَامِ ﴿١٠﴾ فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الأکْمَامِ ﴿١١﴾ وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿١٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿١٣﴾ خَلَقَ الإنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿١٤﴾ وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ﴿١٥﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿١٦﴾ رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿١٧﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿١٨﴾ مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿١٩﴾ بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لا یَبْغِیَانِ ﴿٢٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢١﴾ یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿٢٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢٣﴾ وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالأعْلامِ ﴿٢٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢٥﴾ کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿٢٦﴾ وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلالِ وَالإکْرَامِ ﴿٢٧﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢٨﴾ یَسْأَلُهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿٢٩﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٠﴾ سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَا الثَّقَلانِ ﴿٣١﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٢﴾ یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالإنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ فَانْفُذُوا لا تَنْفُذُونَ إِلا بِسُلْطَانٍ ﴿٣٣﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٤﴾ یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلا تَنْتَصِرَانِ ﴿٣٥﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٦﴾ فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ ﴿٣٧﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٨﴾ فَیَوْمَئِذٍ لا یُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلا جَانٌّ ﴿٣٩﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٠﴾ یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالأقْدَامِ ﴿٤١﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٢﴾ هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿٤٣﴾ یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیمٍ آنٍ ﴿٤٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٥﴾ وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿٤٦﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٧﴾ ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿٤٨﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٩﴾ فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ ﴿٥٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥١﴾ فِیهِمَا مِنْ کُلِّ فَاکِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿٥٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥٣﴾ مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ ﴿٥٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥٥﴾ فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلا جَانٌّ ﴿٥٦﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥٧﴾ کَأَنَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿٥٨﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥٩﴾ هَلْ جَزَاءُ الإحْسَانِ إِلا الإحْسَانُ ﴿٦٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦١﴾ وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿٦٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦٣﴾ مُدْهَامَّتَانِ ﴿٦٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦٥﴾ فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿٦٦﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦٧﴾ فِیهِمَا فَاکِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿٦٨﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦٩﴾ فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿٧٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧١﴾ حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ ﴿٧٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧٣﴾ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلا جَانٌّ ﴿٧٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧٥﴾ مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ ﴿٧٦﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧٧﴾ تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلالِ وَالإکْرَامِ ﴿٧٨﴾
سورة الرحمن
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
خداوند رحمان، (1)
قرآن را تعلیم فرمود، (2)
انسان را آفرید، (3)
و به او «بیان» را آموخت. (4)
خورشید و ماه با حساب منظمی میگردند، (5)
و گیاه و درخت برای او سجده میکنند! (6)
و آسمان را برافراشت، و میزان و قانون (در آن) گذاشت، (7)
تا در میزان طغیان نکنید (و از مسیر عدالت منحرف نشوید)، (8)
و وزن را بر اساس عدل برپا دارید و میزان را کم نگذارید! (9)
زمین را برای خلایق آفرید، (10)
که در آن میوهها و نخلهای پرشکوفه است، (11)
و دانههایی که همراه با ساقه و برگی است که بصورت کاه درمیآید، و گیاهان خوشبو! (12)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب میکنید (شما ای گروه جن و انس)؟! (13)
انسان را از گل خشکیدهای همچون سفال آفرید، (14)
و جن را از شعلههای مختلط و متحرک آتش خلق کرد! (15)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (16)
او پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است! (17)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (18)
دو دریای مختلف (شور و شیرین، گرم و سرد) را در کنار هم قرار داد، در حالی که با هم تماس دارند; (19)
در میان آن دو برزخی است که یکی بر دیگری غلبه نمیکند (و به هم نمیآمیزند)! (20)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (21)
از آن دو، لؤلؤ و مرجان خارج میشود. (22)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (23)
و برای اوست کشتیهای ساخته شده که در دریا به حرکت درمیآیند و همچون کوهی هستند! (24)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (25)
همه کسانی که روی آن ( زمین) هستند فانی میشوند، (26)
و تنها ذات ذوالجلال و گرامی پروردگارت باقی میماند! (27)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (28)
تمام کسانی که در آسمانها و زمین هستند از او تقاضا میکنند، و او هر روز در شان و کاری است! (29)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (30)
بزودی به حساب شما میپردازیم ای دو گروه انس و جن! (31)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (32)
ای گروه جن و انس! اگر میتوانید از مرزهای آسمانها و زمین بگذرید، پس بگذرید، ولی هرگز نمیتوانید، مگر با نیرویی (فوق العاده)! (33)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (34)
شعلههایی از آتش بیدود، و دودهایی متراکم بر شما فرستاده میشود; و نمیتوانید از کسی یاری بطلبید! (35)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (36)
در آن هنگام که آسمان شکافته شود و همچون روغن مذاب گلگون گردد (حوادث هولناکی رخ میدهد که تاب تحمل آن را نخواهید داشت)! (37)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (38)
در آن روز هیچ کس از انس و جن از گناهش سؤال نمیشود (و همه چیز روشن است)! (39)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (40)
مجرمان از چهرههایشان شناخته میشوند; و آنگاه آنها را از موهای پیش سر، و پاهایشان میگیرند (و به دوزخ میافکنند)! (41)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (42)
این همان دوزخی است که مجرمان آن را انکار میکردند! (43)
امروز در میان آن و آب سوزان در رفت و آمدند! (44)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (45)
و برای کسی که از مقام پروردگارش بترسد، دو باغ بهشتی است! (46)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (47)
(آن دو باغ بهشتی) دارای انواع نعمتها و درختان پرطراوت است! (48)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (49)
در آنها دو چشمه همیشه جاری است! (50)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (51)
در آن دو، از هر میوهای دو نوع وجود دارد (هر یک از دیگری بهتر)! (52)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (53)
این در حالی است که آنها بر فرشهایی تکیه کردهاند با آسترهائی از دیبا و ابریشم، و میوههای رسیده آن دو باغ بهشتی در دسترس است! (54)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (55)
در آن باغهای بهشتی زنانی هستند که جز به همسران خود عشق نمیورزند; و هیچ انس و جن پیش از اینها با آنان تماس نگرفته است. (56)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (57)
آنها همچون یاقوت و مرجانند! (58)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (59)
آیا جزای نیکی جز نیکی است؟! (60)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (61)
و پایین تر از آنها، دو باغ بهشتی دیگر است. (62)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (63)
هر دو خرم و سرسبزند! (64)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (65)
در آنها دو چشمه جوشنده است! (66)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (67)
در آنها میوههای فراوان و درخت خرما و انار است! (68)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (69)
و در آن باغهای بهشتی زنانی نیکو خلق و زیبایند! (70)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (71)
حوریانی که در خیمههای بهشتی مستورند! (72)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (73)
هیچ انس و جن پیش از ایشان با آنها تماس نگرفته (و دوشیزهاند)! (74)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (75)
این در حالی است که بهشتیان بر تختهایی تکیه زدهاند که با بهترین و زیباترین پارچههای سبزرنگ پوشانده شده است. (76)
پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار میکنید؟! (77)
پربرکت و زوالناپذیر است نام پروردگار صاحب جلال و بزرگوار تو! (78)
SURA 55. Rahman, or (Allah) Most Gracious
1. [Allah] Most Gracious!
2. It is He Who has taught the Qur'an.
3. He has created man:
4. He has taught him speech [and intelligence].
5. The sun and the moon follow courses [exactly] computed;
6. And the herbs and the trees - both [alike] prostrate in adoration.
7. And the Firmament has He raised high, and He has set up the Balance [of
Justice],
8. In order that ye may not transgress [due] balance.
9. So establish weight with justice and fall not short in the balance.
10. It is He Who has spread out the earth for [His] creatures:
11. Therein is fruit and date-palms, producing spathes [enclosing dates];
12. Also corn, with [its] leaves and stalk for fodder, and sweet-smelling
plants.
13. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
14. He created man from sounding clay like unto pottery,
15. And He created Jinns from fire free of smoke:
16. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
17. [He is] Lord of the two Easts and Lord of the two Wests:
18. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
19. He has let free the two bodies of flowing water, meeting together:
20. Between them is a Barrier which they do not transgress:
21. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
22. Out of them come Pearls and Coral:
23. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
24. And His are the Ships sailing smoothly through the seas, lofty as mountains:
25. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
26. All that is on earth will perish:
27. But will abide [for ever] the Face of thy Lord,- full of Majesty, Bounty and
Honour.
28. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
29. Of Him seeks [its need] every creature in the heavens and on earth: every
day in [new] Splendour doth He [shine]!
30. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
31. Soon shall We settle your affairs, O both ye worlds!
32. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
33. O ye assembly of Jinns and men! If it be ye can pass beyond the zones of the
heavens and the earth, pass ye! not without authority shall ye be able to pass!
34. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
35. On you will be sent [O ye evil ones twain!] a flame of fire [to burn] and a
smoke [to choke]: no defence will ye have:
36. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
37. When the sky is rent asunder, and it becomes red like ointment:
38. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
39. On that Day no question will be asked of man or Jinn as to his sin.
40. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
41. [For] the sinners will be known by their marks: and they will be seized by
their forelocks and their feet.
42. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
43. This is the Hell which the Sinners deny:
44. In its midst and in the midst of boiling hot water will they wander round!
45. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
46. But for such as fear the time when they will stand before [the Judgment Seat
of] their Lord, there will be two Gardens-
47. Then which of the favours of your Lord will ye deny?-
48. Containing all kinds [of trees and delights];-
49. Then which of the favours of your Lord will ye deny?-
50. In them [each] will be two Springs flowing [free];
51. Then which of the favours of your Lord will ye deny?-
52. In them will be Fruits of every kind, two and two.
53. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
54. They will recline on Carpets, whose inner linings will be of rich brocade:
the Fruit of the Gardens will be near [and easy of reach].
55. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
56. In them will be [Maidens], chaste, restraining their glances, whom no man or
Jinn before them has touched;-
57. Then which of the favours of your Lord will ye deny?-
58. Like unto Rubies and coral.
59. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
60. Is there any Reward for Good - other than Good?
61. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
62. And besides these two, there are two other Gardens,-
63. Then which of the favours of your Lord will ye deny?-
64. Dark-green in colour [from plentiful watering].
65. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
66. In them [each] will be two Springs pouring forth water in continuous
abundance:
67. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
68. In them will be Fruits, and dates and pomegranates:
69. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
70. In them will be fair [Companions], good, beautiful;-
71. Then which of the favours of your Lord will ye deny?-
72. Companions restrained [as to their glances], in [goodly] pavilions;-
73. Then which of the favours of your Lord will ye deny?-
74. Whom no man or Jinn before them has touched;-
75. Then which of the favours of your Lord will ye deny?-
76. Reclining on green Cushions and rich Carpets of beauty.
77. Then which of the favours of your Lord will ye deny?
78. Blessed be the name of thy Lord, full of Majesty, Bounty and Honour.
﴿ سورة الواقعة - سورة ٥٦ - تعداد آیات ٩٦ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿١﴾ لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿٢﴾ خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ﴿٣﴾ إِذَا رُجَّتِ الأرْضُ رَجًّا ﴿٤﴾ وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿٥﴾ فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿٦﴾ وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلاثَةً ﴿٧﴾ فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿٨﴾ وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿٩﴾ وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿١٠﴾ أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿١١﴾ فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿١٢﴾ ثُلَّةٌ مِنَ الأوَّلِینَ ﴿١٣﴾ وَقَلِیلٌ مِنَ الآخِرِینَ ﴿١٤﴾ عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ﴿١٥﴾ مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿١٦﴾ یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿١٧﴾ بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿١٨﴾ لا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلا یُنْزِفُونَ ﴿١٩﴾ وَفَاکِهَةٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿٢٠﴾ وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿٢١﴾ وَحُورٌ عِینٌ ﴿٢٢﴾ کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿٢٣﴾ جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٢٤﴾ لا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلا تَأْثِیمًا ﴿٢٥﴾ إِلا قِیلا سَلامًا سَلامًا ﴿٢٦﴾ وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿٢٧﴾ فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿٢٨﴾ وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿٢٩﴾ وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿٣٠﴾ وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ ﴿٣١﴾ وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿٣٢﴾ لا مَقْطُوعَةٍ وَلا مَمْنُوعَةٍ ﴿٣٣﴾ وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿٣٤﴾ إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿٣٥﴾ فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿٣٦﴾ عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿٣٧﴾ لأصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿٣٨﴾ ثُلَّةٌ مِنَ الأوَّلِینَ ﴿٣٩﴾ وَثُلَّةٌ مِنَ الآخِرِینَ ﴿٤٠﴾ وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿٤١﴾ فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿٤٢﴾ وَظِلٍّ مِنْ یَحْمُومٍ ﴿٤٣﴾ لا بَارِدٍ وَلا کَرِیمٍ ﴿٤٤﴾ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿٤٥﴾ وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِیمِ ﴿٤٦﴾ وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿٤٧﴾ أَوَآبَاؤُنَا الأوَّلُونَ ﴿٤٨﴾ قُلْ إِنَّ الأوَّلِینَ وَالآخِرِینَ ﴿٤٩﴾ لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿٥٠﴾ ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ ﴿٥١﴾ لآکِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿٥٢﴾ فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿٥٣﴾ فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿٥٤﴾ فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿٥٥﴾ هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿٥٦﴾ نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلا تُصَدِّقُونَ ﴿٥٧﴾ أَفَرَأَیْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿٥٨﴾ أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿٥٩﴾ نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿٦٠﴾ عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنْشِئَکُمْ فِی مَا لا تَعْلَمُونَ ﴿٦١﴾ وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الأولَى فَلَوْلا تَذَکَّرُونَ ﴿٦٢﴾ أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿٦٣﴾ أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿٦٤﴾ لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿٦٥﴾ إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿٦٦﴾ بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿٦٧﴾ أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿٦٨﴾ أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿٦٩﴾ لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلا تَشْکُرُونَ ﴿٧٠﴾ أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿٧١﴾ أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿٧٢﴾ نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِینَ ﴿٧٣﴾ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿٧٤﴾ فَلا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿٧٥﴾ وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿٧٦﴾ إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿٧٧﴾ فِی کِتَابٍ مَکْنُونٍ ﴿٧٨﴾ لا یَمَسُّهُ إِلا الْمُطَهَّرُونَ ﴿٧٩﴾ تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٨٠﴾ أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ﴿٨١﴾ وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿٨٢﴾ فَلَوْلا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿٨٣﴾ وَأَنْتُمْ حِینَئِذٍ تَنْظُرُونَ ﴿٨٤﴾ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْکُمْ وَلَکِنْ لا تُبْصِرُونَ ﴿٨٥﴾ فَلَوْلا إِنْ کُنْتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿٨٦﴾ تَرْجِعُونَهَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٨٧﴾ فَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿٨٨﴾ فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِیمٍ ﴿٨٩﴾ وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿٩٠﴾ فَسَلامٌ لَکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿٩١﴾ وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ ﴿٩٢﴾ فَنُزُلٌ مِنْ حَمِیمٍ ﴿٩٣﴾ وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿٩٤﴾ إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿٩٥﴾ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿٩٦﴾
سورة الواقعة
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) واقع شود، (1)
هیچ کس نمیتواند آن را انکار کند! (2)
(این واقعه) گروهی را پایین میآورد و گروهی را بالا میبرد! (3)
در آن هنگام که زمین بشدت به لرزه درمیآید، (4)
و کوهها در هم کوبیده میشود، (5)
و بصورت غبار پراکنده درمیآید، (6)
و شما سه گروه خواهید بود! (7)
(نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند); چه سعادتمندان و خجستگانی! (8)
گروه دیگر شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانی! (9)
و (سومین گروه) پیشگامان پیشگامند، (10)
آنها مقربانند! (11)
در باغهای پرنعمت بهشت (جای دارند)! (12)
گروه زیادی (از آنها) از امتهای نخستینند، (13)
و اندکی از امت آخرین! (14)
آنها ( مقربان) بر تختهایی که صفکشیده و به هم پیوسته است قراردارند، (15)
در حالی که بر آن تکیه زده و رو به روی یکدیگرند! (16)
نوجوانانی جاودان (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنان میگردند، (17)
با قدحها و کوزهها و جامهایی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)! (18)
اما شرابی که از آن درد سر نمیگیرند و نه مست میشوند! (19)
و میوههایی از هر نوع که انتخاب کنند، (20)
و گوشت پرنده از هر نوع که مایل باشند! (21)
و همسرانی از حور العین دارند، (22)
همچون مروارید در صدف پنهان! (23)
اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام میدادند! (24)
در آن (باغهای بهشتی) نه لغو و بیهودهای میشنوند نه سخنان گناه آلود; (25)
تنها چیزی که میشنوند «سلام» است «سلام»! (26)
و اصحاب یمین و خجستگان، چه اصحاب یمین و خجستگانی! (27)
آنها در سایه درختان «سدر» بیخار قرار دارند، (28)
و در سایه درخت «طلح» پربرگ ( درختی خوشرنگ و خوشبو)، (29)
و سایه کشیده و گسترده، (30)
و در کنار آبشارها، (31)
و میوههای فراوان، (32)
که هرگز قطع و ممنوع نمیشود، (33)
و همسرانی بلندمرتبه! (34)
ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم، (35)
و همه را دوشیزه قرار دادیم، (36)
زنانی که تنها به همسرشان عشق میورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند! (37)
اینها همه برای اصحاب یمین است، (38)
که گروهی از امتهای نخستینند،(39)
و گروهی از امتهای آخرین! (40)
و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالی (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده میشود)! (41)
آنها در میان بادهای کشنده و آب سوزان قرار دارند، (42)
و در سایه دودهای متراکم و آتشزا! (43)
سایهای که نه خنک است و نه آرامبخش! (44)
آنها پیش از این (در عالم دنیا) مست و مغرور نعمت بودند، (45)
و بر گناهان بزرگ اصرار میورزیدند، (46)
و میگفتند: «هنگامی که ما مردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا برانگیخته خواهیم شد؟! (47)
یا نیاکان نخستین ما (برانگیخته میشوند)؟!» (48)
بگو: «اولین و آخرین، (49)
همگی در موعد روز معینی گردآوری میشوند، (50)
سپس شما ای گمراهان تکذیبکننده! (51)
قطعا از درخت زقوم میخورید، (52)
و شکمها را از آن پر میکنید، (53)
و روی آن از آب سوزان مینوشید، (54)
و همچون شتران مبتلا به بیماری عطش، از آن میآشامید! (55)
این است وسیله پذیرایی از آنها در قیامت! (56)
»ما شما را آفریدیم; پس چرا (آفرینش مجدد را) تصدیق نمیکنید؟! (57)
آیا از نطفهای که در رحم میریزید آگاهید؟! (58)
آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش (پی در پی) میدهید یا ما آفریدگاریم؟! (59)
ما در میان شما مرگ را مقدر ساختیم; و هرگز کسی بر ما پیشی نمیگیرد! (60)
تا گروهی را به جای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمیدانید آفرینش تازهای بخشیم! (61)
شما عالم نخستین را دانستید; چگونه متذکر نمیشوید (که جهانی بعد از آن است)؟! (62)
آیا هیچ درباره آنچه کشت میکنید اندیشیدهاید؟! (63)
آیا شما آن را میرویانید یا ما میرویانیم؟! (64)
هرگاه بخواهیم آن را مبدل به کاه در هم کوبیده میکنیم که تعجب کنید! (65)
(بگونهای که بگویید:) براستی ما زیان کردهایم، (66)
بلکه ما بکلی محرومیم! (67)
آیا به آبی که مینوشید اندیشیدهاید؟! (68)
آیا شما آن را از ابر نازل کردهاید یا ما نازل میکنیم؟! (69)
هرگاه بخواهیم، این آب گوارا را تلخ و شور قرار میدهیم; پس چرا شکر نمیکنید؟! (70)
آیا درباره آتشی که میافروزید فکر کردهاید؟! (71)
آیا شما درخت آن را آفریدهاید یا ما آفریدهایم؟! (72)
ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان)و وسیله زندگی برای مسافران قرار دادهایم! (73)
حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزه بشمار)! (74)
سوگند به جایگاه ستارگان (و محل طلوع و غروب آنها)! (75)
و این سوگندی است بسیار بزرگ، اگر بدانید! (76)
که آن، قرآن کریمی است، (77)
که در کتاب محفوظی جای دارد، (78)
و جز پاکان نمیتوانند به آن دست زنند ( دست یابند). (79)
آن از سوی پروردگار عالمیان نازل شده; (80)
آیا این سخن را ( این قرآن را با اوصافی که گفته شد) سست و کوچک میشمرید، (81)
و به جای شکر روزیهایی که به شما داده شده آن را تکذیب میکنید؟! (82)
پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه میرسد (توانایی بازگرداندن آن را ندارید)؟! (83)
و شما در این حال نظاره میکنید (و کاری از دستتان ساخته نیست); (84)
و ما از شما به او نزدیکتریم ولی نمیبینید! (85)
اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمیشوید، (86)
پس آن (روح) را بازگردانید اگر راست میگویید! (87)
پس اگر او از مقربان باشد، (88)
در روح و ریحان و بهشت پرنعمت است! (89)
اما اگر از اصحاب یمین باشد، (90)
(به او گفته میشود:) سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب یمینند! (91)
اما اگر او از تکذیبکنندگان گمراه باشد، (92)
با آب جوشان دوزخ از او پذیرایی میشوید! (93)
و سرنوشت او ورود در آتش جهنم است، (94)
این مطلب حق و یقین است! (95)
پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را منزه بشمار)! (96)
SURA 56. Waqia, or The Inevitable Event
1. When the Event inevitable cometh to pass,
2. Then will no [soul] entertain falsehood concerning its coming.
3. [Many] will it bring low; [many] will it exalt;
4. When the earth shall be shaken to its depths,
5. And the mountains shall be crumbled to atoms,
6. Becoming dust scattered abroad,
7. And ye shall be sorted out into three classes.
8. Then [there will be] the Companions of the Right Hand;- What will be the
Companions of the Right Hand?
9. And the Companions of the Left Hand,- what will be the Companions of the Left
Hand?
10. And those Foremost [in Faith] will be Foremost [in the Hereafter].
11. These will be those Nearest to Allah:
12. In Gardens of Bliss:
13. A number of people from those of old,
276
14. And a few from those of later times.
15. [They will be] on Thrones encrusted [with gold and precious stones],
16. Reclining on them, facing each other.
17. Round about them will [serve] youths of perpetual [freshness],
18. With goblets, [shining] beakers, and cups [filled] out of clear-flowing
fountains:
19. No after-ache will they receive therefrom, nor will they suffer
intoxication:
20. And with fruits, any that they may select:
21. And the flesh of fowls, any that they may desire.
22. And [there will be] Companions with beautiful, big, and lustrous eyes,-
23. Like unto Pearls well-guarded.
24. A Reward for the deeds of their past [life].
25. Not frivolity will they hear therein, nor any taint of ill,-
26. Only the saying, "Peace! Peace".
27. The Companions of the Right Hand,- what will be the Companions of the Right
Hand?
28. [They will be] among Lote-trees without thorns,
29. Among Talh trees with flowers [or fruits] piled one above another,-
30. In shade long-extended,
31. By water flowing constantly,
32. And fruit in abundance.
33. Whose season is not limited, nor [supply] forbidden,
34. And on Thrones [of Dignity], raised high.
35. We have created [their Companions] of special creation.
36. And made them virgin - pure [and undefiled], -
37. Beloved [by nature], equal in age,-
38. For the Companions of the Right Hand.
39. A [goodly] number from those of old,
40. And a [goodly] number from those of later times.
41. The Companions of the Left Hand,- what will be the Companions of the Left
Hand?
42. [They will be] in the midst of a Fierce Blast of Fire and in Boiling Water,
43. And in the shades of Black Smoke:
44. Nothing [will there be] to refresh, nor to please:
45. For that they were wont to be indulged, before that, in wealth [and luxury],
46. And persisted obstinately in wickedness supreme!
47. And they used to say, "What! when we die and become dust and bones, shall we
then indeed be raised up again?-
48. "[We] and our fathers of old?"
49. Say: "Yea, those of old and those of later times,
50. "All will certainly be gathered together for the meeting appointed for a Day
well-known.
51. "Then will ye truly,- O ye that go wrong, and treat [Truth] as Falsehood!-
52. "Ye will surely taste of the Tree of Zaqqum.
53. "Then will ye fill your insides therewith,
54. "And drink Boiling Water on top of it:
55. "Indeed ye shall drink like diseased camels raging with thirst!"
56. Such will be their entertainment on the Day of Requital!
57. It is We Who have created you: why will ye not witness the Truth?
58. Do ye then see?- The [human Seed] that ye throw out,-
59. Is it ye who create it, or are We the Creators?
60. We have decreed Death to be your common lot, and We are not to be frustrated
61. from changing your Forms and creating you [again] in [forms] that ye know
not.
62. And ye certainly know already the first form of creation: why then do ye not
celebrate His praises?
63. See ye the seed that ye sow in the ground?
64. Is it ye that cause it to grow, or are We the Cause?
65. Were it Our Will, We could crumble it to dry powder, and ye would be left in
wonderment,
66. [Saying], "We are indeed left with debts [for nothing]:
67. "Indeed are we shut out [of the fruits of our labour]"
68. See ye the water which ye drink?
69. Do ye bring it down [in rain] from the cloud or do We?
70. Were it Our Will, We could make it salt [and unpalatable]: then why do ye
not give thanks?
71. See ye the Fire which ye kindle?
72. Is it ye who grow the tree which feeds the fire, or do We grow it?
73. We have made it a memorial [of Our handiwork], and an article of comfort and
convenience for the denizens of deserts.
74. Then celebrate with praises the name of thy Lord, the Supreme!
75. Furthermore I call to witness the setting of the Stars,-
76. And that is indeed a mighty adjuration if ye but knew,-
77. That this is indeed a qur'an Most Honourable,
78. In Book well-guarded,
79. Which none shall touch but those who are clean:
80. A Revelation from the Lord of the Worlds.
278
81. Is it such a Message that ye would hold in light esteem?
82. And have ye made it your livelihood that ye should declare it false?
83. Then why do ye not [intervene] when [the soul of the dying man] reaches the
throat,-
84. And ye the while [sit] looking on,-
85. But We are nearer to him than ye, and yet see not,-
86. Then why do ye not,- If you are exempt from [future] account,-
87. Call back the soul, if ye are true [in the claim of independence]?
88. Thus, then, if he be of those Nearest to Allah,
89. [There is for him] Rest and Satisfaction, and a Garden of Delights.
90. And if he be of the Companions of the Right Hand,
91. [For him is the salutation], "Peace be unto thee", from the Companions of
the Right Hand.
92. And if he be of those who treat [Truth] as Falsehood, who go wrong,
93. For him is Entertainment with Boiling Water.
94. And burning in Hell-Fire.
95. Verily, this is the Very Truth and Certainly.
96. So celebrate with praises the name of thy Lord, the Supreme.
﴿ سورة الحدید - سورة ٥٧ - تعداد آیات ٢٩ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿١﴾ لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ یُحْیِی وَیُمِیتُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٢﴾ هُوَ الأوَّلُ وَالآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿٣﴾ هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الأرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا یَعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿٤﴾ لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ ﴿٥﴾ یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَیُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ وَهُوَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٦﴾ آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَأَنْفِقُوا مِمَّا جَعَلَکُمْ مُسْتَخْلَفِینَ فِیهِ فَالَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَأَنْفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿٧﴾ وَمَا لَکُمْ لا تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالرَّسُولُ یَدْعُوکُمْ لِتُؤْمِنُوا بِرَبِّکُمْ وَقَدْ أَخَذَ مِیثَاقَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿٨﴾ هُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ عَلَى عَبْدِهِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَإِنَّ اللَّهَ بِکُمْ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ ﴿٩﴾ وَمَا لَکُمْ أَلا تُنْفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلِلَّهِ مِیرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ لا یَسْتَوِی مِنْکُمْ مَنْ أَنْفَقَ مِنْ قَبْلِ الْفَتْحِ وَقَاتَلَ أُولَئِکَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِنَ الَّذِینَ أَنْفَقُوا مِنْ بَعْدُ وَقَاتَلُوا وَکُلا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَى وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿١٠﴾ مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَاعِفَهُ لَهُ وَلَهُ أَجْرٌ کَرِیمٌ ﴿١١﴾ یَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ یَسْعَى نُورُهُمْ بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ بُشْرَاکُمُ الْیَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿١٢﴾ یَوْمَ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِینَ آمَنُوا انْظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِکُمْ قِیلَ ارْجِعُوا وَرَاءَکُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا فَضُرِبَ بَیْنَهُمْ بِسُورٍ لَهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِیهِ الرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِنْ قِبَلِهِ الْعَذَابُ ﴿١٣﴾ یُنَادُونَهُمْ أَلَمْ نَکُنْ مَعَکُمْ قَالُوا بَلَى وَلَکِنَّکُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَکُمْ وَتَرَبَّصْتُمْ وَارْتَبْتُمْ وَغَرَّتْکُمُ الأمَانِیُّ حَتَّى جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ وَغَرَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ ﴿١٤﴾ فَالْیَوْمَ لا یُؤْخَذُ مِنْکُمْ فِدْیَةٌ وَلا مِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا مَأْوَاکُمُ النَّارُ هِیَ مَوْلاکُمْ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿١٥﴾ أَلَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلا یَکُونُوا کَالَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِنْ قَبْلُ فَطَالَ عَلَیْهِمُ الأمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿١٦﴾ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِی الأرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا قَدْ بَیَّنَّا لَکُمُ الآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿١٧﴾ إِنَّ الْمُصَّدِّقِینَ وَالْمُصَّدِّقَاتِ وَأَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا یُضَاعَفُ لَهُمْ وَلَهُمْ أَجْرٌ کَرِیمٌ ﴿١٨﴾ وَالَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُولَئِکَ هُمُ الصِّدِّیقُونَ وَالشُّهَدَاءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَنُورُهُمْ وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْجَحِیمِ ﴿١٩﴾ اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِینَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَتَکَاثُرٌ فِی الأمْوَالِ وَالأوْلادِ کَمَثَلِ غَیْثٍ أَعْجَبَ الْکُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ یَهِیجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَکُونُ حُطَامًا وَفِی الآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلا مَتَاعُ الْغُرُورِ ﴿٢٠﴾ سَابِقُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا کَعَرْضِ السَّمَاءِ وَالأرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ذَلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿٢١﴾ مَا أَصَابَ مِنْ مُصِیبَةٍ فِی الأرْضِ وَلا فِی أَنْفُسِکُمْ إِلا فِی کِتَابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ ﴿٢٢﴾ لِکَیْلا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَکُمْ وَلا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاکُمْ وَاللَّهُ لا یُحِبُّ کُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ ﴿٢٣﴾ الَّذِینَ یَبْخَلُونَ وَیَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَمَنْ یَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ ﴿٢٤﴾ لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنْزَلْنَا الْحَدِیدَ فِیهِ بَأْسٌ شَدِیدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِیَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ ﴿٢٥﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا وَإِبْرَاهِیمَ وَجَعَلْنَا فِی ذُرِّیَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَالْکِتَابَ فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿٢٦﴾ ثُمَّ قَفَّیْنَا عَلَى آثَارِهِمْ بِرُسُلِنَا وَقَفَّیْنَا بِعِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ وَآتَیْنَاهُ الإنْجِیلَ وَجَعَلْنَا فِی قُلُوبِ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِیَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا کَتَبْنَاهَا عَلَیْهِمْ إِلا ابْتِغَاءَ رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَایَتِهَا فَآتَیْنَا الَّذِینَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿٢٧﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَیَجْعَلْ لَکُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَیَغْفِرْ لَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٢٨﴾ لِئَلا یَعْلَمَ أَهْلُ الْکِتَابِ أَلا یَقْدِرُونَ عَلَى شَیْءٍ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَأَنَّ الْفَضْلَ بِیَدِ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿٢٩﴾
سورة الحدید
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
آنچه در آسمانها و زمین است برای خدا تسبیح میگویند; و او عزیز و حکیم است. (1)
مالکیت (و حاکمیت) آسمانها و زمین از آن اوست; زنده میکند و میمیراند; و او بر هر چیز توانا است! (2)
اول و آخر و پیدا و پنهان اوست; و او به هر چیز داناست. (3)
او کسی است که آسمانها و زمین را در شش روز ( شش دوران) آفرید; سپس بر تخت قدرت قرار گرفت (و به تدبیر جهان پرداخت); آنچه را در زمین فرو میرود میداند، و آنچه را از آن خارج میشود و آنچه از آسمان نازل میگردد و آنچه به آسمان بالا میرود; و هر جا باشید او با شما است، و خداوند نسبت به آنچه انجام میدهید بیناست! (4)
مالکیت آسمانها و زمین از آن اوست; و همه کارها به سوی او بازمیگردد. (5)
شب را در روز میکند و روز را در شب; و او به آنچه در دل سینهها وجود دارد داناست. (6)
به خدا و رسولش ایمان بیاورید و از آنچه شما را جانشین و نماینده (خود) در آن قرار داده انفاق کنید; (زیرا) کسانی که از شما ایمان بیاورند و انفاق کنند، اجر بزرگی دارند! (7)
چرا به خدا ایمان نیاورید در حالی که رسول (او) شما را میخواند که به پروردگارتان ایمان بیاورید، و از شما پیمان گرفته است (پیمانی از طریق فطرت و خرد)، اگر آماده ایمانآوردنید. (8)
او کسی است که آیات روشنی بر بندهاش ( محمد) نازل میکند تا شما را از تاریکیها به سوی نور برد; و خداوند نسبت به شما مهربان و رحیم است. (9)
چرا در راه خدا انفاق نکنید در حالی که میراث آسمانها و زمین همه از آن خداست (و کسی چیزی را با خود نمیبرد)! کسانی که قبل از پیروزی انفاق کردند و جنگیدند (با کسانی که پس از پیروزی انفاق کردند) یکسان نیستند; آنها بلندمقامتر از کسانی هستند که بعد از فتح انفاق نمودند و جهاد کردند; و خداوند به هر دو وعده نیک داده; و خدا به آنچه انجام میدهید آگاه است. (10)
کیست که به خدا وام نیکو دهد (و از اموالی که به او ارزانی داشته انفاق کند) تا خداوند آن را برای او چندین برابر کند؟ و برای او پاداش پرارزشی است! (11)
(این پاداش بزرگ) در روزی است که مردان و زنان باایمان را مینگری که نورشان پیشرو و در سمت راستشان بسرعت حرکت میکند (و به آنها میگویند:) بشارت باد بر شما امروز به باغهایی از بهشت که نهرها زیر (درختان) آن جاری است; جاودانه درآن خواهید ماند! و این همان رستگاری بزرگ است! (12)
روزی که مردان و زنان منافق به مؤمنان میگویند: «نظری به ما بیفکنید تا از نور شما پرتوی برگیریم!» به آنها گفته میشود: «به پشت سر خود بازگردید و کسب نور کنید!» در این هنگام دیواری میان آنها زده میشود که دری دارد، درونش رحمت است و برونش عذاب! (13)
آنها را صدا میزنند: «مگر ما با شما نبودیم؟!» میگویند: «آری، ولی شما خود را به هلاکت افکندید و انتظار (مرگ پیامبر را) کشیدید، و (در همه چیز) شک و تردید داشتید، و آرزوهای دور و دراز شما را فریب داد تا فرمان خدا فرا رسید، و شیطان فریبکار شما را در برابر (فرمان) خداوند فریب داد! (14)
پس امروز نه از شما فدیهای پذیرفته میشود، و نه از کافران; و جایگاهتان آتش است و همان سرپرستتان میباشد; و چه بد جایگاهی است! (15)
آیا وقت آن نرسیده است که دلهای مؤمنان در برابر ذکر خدا و آنچه از حق نازل کرده است خاشع گردد؟! و مانند کسانی نباشند که در گذشته به آنها کتاب آسمانی داده شد، سپس زمانی طولانی بر آنها گذشت و قلبهایشان قساوت پیدا کرد; و بسیاری از آنها گنهکارند! (16)
بدانید خداوند زمین را بعد از مرگ آن زنده میکند! ما آیات (خود) را برای شما بیان کردیم، شاید اندیشه کنید! (17)
مردان و زنان انفاقکننده، و آنها که (از این راه) به خدا «قرض الحسنه» دهند، (این قرض الحسنه) برای آنان مضاعف میشود و پاداش پرارزشی دارند! (18)
کسانی که به خدا و رسولانش ایمان آوردند، آنها صدیقین و شهدا نزد پروردگارشانند; برای آنان است پاداش (اعمال)شان و نور (ایمان)شان; و کسانی که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند، آنها دوزخیانند. (19)
بدانید زندگی دنیا تنها بازی و سرگرمی و تجمل پرستی و فخرفروشی در میان شما و افزون طلبی در اموال و فرزندان است، همانند بارانی که محصولش کشاورزان را در شگفتی فرو میبرد، سپس خشک میشود بگونهای که آن را زردرنگ میبینی; سپس تبدیل به کاه میشود! و در آخرت، عذاب شدید است یا مغفرت و رضای الهی; و (به هر حال) زندگی دنیا چیزی جز متاع فریب نیست! (20)
به پیش تازید برای رسیدن به مغفرت پروردگارتان و بهشتی که پهنه آن مانند پهنه آسمان و زمین است و برای کسانی که به خدا و رسولانش ایمان آوردهاند; آماده شده است، این فضل خداوند است که به هر کس بخواهد میدهد; و خداوند صاحب فضلعظیم است! (21)
هیچ مصیبتی (ناخواسته) در زمین و نه در وجود شما روی نمیدهد مگر اینکه همه آنها قبل از آنکه زمین را بیافرینیم در لوح محفوظ ثبت است; و این امر برای خدا آسان است! (22)
این بخاطر آن است که برای آنچه از دست دادهاید تاسف نخورید، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشید; و خداوند هیچ متکبر فخرفروشی را دوست ندارد! (23)
همانها که بخل میورزند و مردم را به بخل دعوت میکنند; و هر کس (از این فرمان) رویگردان شود، (به خود زیان میرساند نه به خدا)، چرا که خداوند بینیاز و شایسته ستایش است! (24)
ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آنها کتاب (آسمانی) و میزان (شناسایی حق از باطل و قوانین عادلانه) نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند; و آهن را نازل کردیم که در آن نیروی شدید و منافعی برای مردم است، تا خداوند بداند چه کسی او و رسولانش را یاری میکند بیآنکه او را ببینند; خداوند قوی و شکستناپذیر است! (25)
ما نوح و ابراهیم را فرستادیم، و در دودمان آن دو نبوت و کتاب قرار دادیم; بعضی از آنها هدایت یافتهاند و بسیاری از آنها گنهکارند. (26)
سپس در پی آنانرسولان دیگر خود را فرستادیم، و بعد از آنان عیسی بن مریم را مبعوث کردیم و به او انجیل عطا کردیم، و در دل کسانی که از او پیروی کردند رافت و رحمت قرار دادیم; و رهبانیتی را که ابداع کرده بودند، ما بر آنان مقرر نداشته بودیم; گرچه هدفشان جلب خشنودی خدا بود، ولی حق آن را رعایت نکردند; از اینرو ما به کسانی از آنها که ایمان آوردند پاداششان را دادیم; و بسیاری از آنها فاسقند! (27)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! تقوای الهی پیشه کنید و به رسولش ایمان بیاورید تا دو سهم از رحمتش به شما ببخشد و برای شما نوری قرار دهد که با آن (در میان مردم و در مسیر زندگی خود) راه بروید و گناهان شما را ببخشد; و خداوند غفور و رحیم است. (28)
تا اهل کتاب بدانند که قادر بر چیزی از فضل خدا نیستند، و تمام فضل (و رحمت) به دست اوست، به هر کس بخواهد آن را میبخشد; و خداوند دارای فضل عظیم است! (29)
SURA 57. Hadid, or Iron
1. Whatever is in the heavens and on earth,- let it declare the Praises and
Glory of Allah: for He is the Exalted in Might, the Wise.
2. To Him belongs the dominion of the heavens and the earth: It is He Who gives
Life and Death; and He has Power over all things.
3. He is the First and the Last, the Evident and the Immanent: and He has full
knowledge of all things.
4. He it is Who created the heavens and the earth in Six Days, and is moreover
firmly established on the Throne [of Authority]. He knows what enters within the
earth and what comes forth out of it, what comes down from heaven and what
mounts up to it. And He is with you wheresoever ye may be. And Allah sees well
all that ye do.
5. To Him belongs the dominion of the heavens and the earth: and all affairs are
referred back to Allah.
6. He merges Night into Day, and He merges Day into Night; and He has full
knowledge of the secrets of [all] hearts.
7. Believe in Allah and His messenger, and spend [in charity] out of the
[substance] whereof He has made you heirs. For, those of you who believe and
spend [in charity],- for them is a great Reward.
8. What cause have ye why ye should not believe in Allah?- and the Messenger
invites you to believe in your Lord, and has indeed taken your Covenant, if ye
are men of Faith.
9. He is the One Who sends to His Servant Manifest Signs, that He may lead you
from the depths of Darkness into the Light and verily Allah is to you most kind
and Merciful.
10. And what cause have ye why ye should not spend in the cause of Allah?- For
to Allah belongs the heritage of the heavens and the earth. Not equal among you
are those who spent [freely] and fought, before the Victory, [with those who did
so later]. Those are higher in rank than those who spent [freely] and fought
afterwards. But to all has Allah promised a goodly [reward]. And Allah is well
acquainted with all that ye do.
11. Who is he that will Loan to Allah a beautiful loan? for [Allah] will
increase it manifold to his credit, and he will have [besides] a liberal Reward.
12. One Day shalt thou see the believing men and the believing women- how their
Light runs forward before them and by their right hands: [their greeting will
be]: "Good News for you this Day! Gardens beneath which flow rivers! to dwell
therein for aye! This is indeed the highest Achievement!"
13. One Day will the Hypocrites- men and women - say to the Believers: "Wait for
us! Let us borrow [a Light] from your Light!" It will be said: "Turn ye back to
your rear! then seek a Light [where ye can]!" So a wall will be put up betwixt
them, with a gate therein. Within it will be Mercy throughout, and without it,
all alongside, will be [Wrath and] Punishment!
14. [Those without] will call out, "Were we not with you?" [The others] will
reply, "True! but ye led yourselves into temptation; ye looked forward [to our
ruin]; ye doubted [Allah's Promise]; and [your false] desires deceived you;
until there issued the Command of Allah. And the Deceiver deceived you in
respect of Allah.
15. "This Day shall no ransom be accepted of you, nor of those who rejected
Allah." Your abode is the Fire: that is the proper place to claim you: and an
evil refuge it is!"
16. Has not the Time arrived for the Believers that their hearts in all humility
should engage in the remembrance of Allah and of the Truth which has been
revealed [to them], and that they should not become like those to whom was given
Revelation aforetime, but long ages passed over them and their hearts grew hard?
For many among them are rebellious transgressors.
17. Know ye [all] that Allah giveth life to the earth after its death! already
have We shown the Signs plainly to you, that ye may learn wisdom.
18. For those who give in Charity, men and women, and loan to Allah a Beautiful
Loan, it shall be increased manifold [to their credit], and they shall have
[besides] a liberal reward.
19. And those who believe in Allah and His messengers- they are the Sincere
[lovers of Truth], and the witnesses [who testify], in the eyes of their Lord:
They shall have their Reward and their Light. But those who reject Allah and
deny Our Signs,- they are the Companions of Hell-Fire.
20. Know ye [all], that the life of this world is but play and amusement, pomp
and mutual boasting and multiplying, [in rivalry] among yourselves, riches and
children. Here is a similitude: How rain and the growth which it brings forth,
delight [the hearts of] the tillers; soon it withers; thou wilt see it grow
yellow; then it becomes dry and crumbles away. But in the Hereafter is a Penalty
severe [for the devotees of wrong]. And Forgiveness from Allah and [His] Good
Pleasure [for the devotees of Allah]. And what is the life of this world, but
goods and chattels of deception?
21. Be ye foremost [in seeking] Forgiveness from your Lord, and a Garden [of
Bliss], the width whereof is as the width of heaven and earth, prepared for
those who believe in Allah and His messengers: that is the Grace of Allah, which
He bestows on whom he pleases: and Allah is the Lord of Grace abounding.
22. No misfortune can happen on earth or in your souls but is recorded in a
decree before We bring it into existence: That is truly easy for Allah:
23. In order that ye may not despair over matters that pass you by, nor exult
over favours bestowed upon you. For Allah loveth not any vainglorious boaster,-
24. Such persons as are covetous and commend covetousness to men. And if any
turn back [from Allah's Way], verily Allah is Free of all Needs, Worthy of all
Praise.
25. We sent aforetime our messengers with Clear Signs and sent down with them
the Book and the Balance [of Right and Wrong], that men may stand forth in
justice; and We sent down Iron, in which is [material for] mighty war, as well
as many benefits for mankind, that Allah may test who it is that will help,
Unseen, Him and His messengers: For Allah is Full of Strength, Exalted in Might
[and able to enforce His Will].
26. And We sent Noah and Abraham, and established in their line Prophethood and
Revelation: and some of them were on right guidance. But many of them became
rebellious transgressors.
27. Then, in their wake, We followed them up with [others of] Our messengers: We
sent after them Jesus the son of Mary, and bestowed on him the Gospel; and We
ordained in the hearts of those who followed him Compassion and Mercy. But the
Monasticism which they invented for themselves, We did not prescribe for them:
[We commanded] only the seeking for the Good Pleasure of Allah; but that they
did not foster as they should have done. Yet We bestowed, on those among them
who believed, their [due] reward, but many of them are rebellious transgressors.
28. O ye that believe! Fear Allah, and believe in His Messenger, and He will
bestow on you a double portion of His Mercy: He will provide for you a Light by
which ye shall walk [straight in your path], and He will forgive you [your
past]: for Allah is Oft-Forgiving, Most Merciful.
29. That the People of the Book may know that they have no power whatever over
the Grace of Allah, that [His] Grace is [entirely] in His Hand, to bestow it on
whomsoever He wills. For Allah is the Lord of Grace abounding.
الجزء ٢٨
﴿ سورة المجادلة - سورة ٥٨ - تعداد آیات ٢٢ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِی تُجَادِلُکَ فِی زَوْجِهَا وَتَشْتَکِی إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ یَسْمَعُ تَحَاوُرَکُمَا إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ ﴿١﴾ الَّذِینَ یُظَاهِرُونَ مِنْکُمْ مِنْ نِسَائِهِمْ مَا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلا اللائِی وَلَدْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَیَقُولُونَ مُنْکَرًا مِنَ الْقَوْلِ وَزُورًا وَإِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ ﴿٢﴾ وَالَّذِینَ یُظَاهِرُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ ثُمَّ یَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِیرُ رَقَبَةٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَتَمَاسَّا ذَلِکُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿٣﴾ فَمَنْ لَمْ یَجِدْ فَصِیَامُ شَهْرَیْنِ مُتَتَابِعَیْنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَتَمَاسَّا فَمَنْ لَمْ یَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّینَ مِسْکِینًا ذَلِکَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٤﴾ إِنَّ الَّذِینَ یُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ کُبِتُوا کَمَا کُبِتَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَقَدْ أَنْزَلْنَا آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ مُهِینٌ ﴿٥﴾ یَوْمَ یَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِیعًا فَیُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا أَحْصَاهُ اللَّهُ وَنَسُوهُ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿٦﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ مَا یَکُونُ مِنْ نَجْوَى ثَلاثَةٍ إِلا هُوَ رَابِعُهُمْ وَلا خَمْسَةٍ إِلا هُوَ سَادِسُهُمْ وَلا أَدْنَى مِنْ ذَلِکَ وَلا أَکْثَرَ إِلا هُوَ مَعَهُمْ أَیْنَ مَا کَانُوا ثُمَّ یُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿٧﴾ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ نُهُوا عَنِ النَّجْوَى ثُمَّ یَعُودُونَ لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَیَتَنَاجَوْنَ بِالإثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِیَةِ الرَّسُولِ وَإِذَا جَاءُوکَ حَیَّوْکَ بِمَا لَمْ یُحَیِّکَ بِهِ اللَّهُ وَیَقُولُونَ فِی أَنْفُسِهِمْ لَوْلا یُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِمَا نَقُولُ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ یَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿٨﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا تَنَاجَیْتُمْ فَلا تَتَنَاجَوْا بِالإثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِیَةِ الرَّسُولِ وَتَنَاجَوْا بِالْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِی إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿٩﴾ إِنَّمَا النَّجْوَى مِنَ الشَّیْطَانِ لِیَحْزُنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَلَیْسَ بِضَارِّهِمْ شَیْئًا إِلا بِإِذْنِ اللَّهِ وَعَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١٠﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا قِیلَ لَکُمْ تَفَسَّحُوا فِی الْمَجَالِسِ فَافْسَحُوا یَفْسَحِ اللَّهُ لَکُمْ وَإِذَا قِیلَ انْشُزُوا فَانْشُزُوا یَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَالَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿١١﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نَاجَیْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیْ نَجْوَاکُمْ صَدَقَةً ذَلِکَ خَیْرٌ لَکُمْ وَأَطْهَرُ فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿١٢﴾ أَأَشْفَقْتُمْ أَنْ تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیْ نَجْوَاکُمْ صَدَقَاتٍ فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُوا وَتَابَ اللَّهُ عَلَیْکُمْ فَأَقِیمُوا الصَّلاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَاللَّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٣﴾ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ تَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مَا هُمْ مِنْکُمْ وَلا مِنْهُمْ وَیَحْلِفُونَ عَلَى الْکَذِبِ وَهُمْ یَعْلَمُونَ ﴿١٤﴾ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِیدًا إِنَّهُمْ سَاءَ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿١٥﴾ اتَّخَذُوا أَیْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ فَلَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ ﴿١٦﴾ لَنْ تُغْنِیَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلا أَوْلادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا أُولَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿١٧﴾ یَوْمَ یَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِیعًا فَیَحْلِفُونَ لَهُ کَمَا یَحْلِفُونَ لَکُمْ وَیَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَلَى شَیْءٍ أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْکَاذِبُونَ ﴿١٨﴾ اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِمُ الشَّیْطَانُ فَأَنْسَاهُمْ ذِکْرَ اللَّهِ أُولَئِکَ حِزْبُ الشَّیْطَانِ أَلا إِنَّ حِزْبَ الشَّیْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿١٩﴾ إِنَّ الَّذِینَ یُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُولَئِکَ فِی الأذَلِّینَ ﴿٢٠﴾ کَتَبَ اللَّهُ لأغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِی إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ ﴿٢١﴾ لا تَجِدُ قَوْمًا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ یُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ کَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِیرَتَهُمْ أُولَئِکَ کَتَبَ فِی قُلُوبِهِمُ الإیمَانَ وَأَیَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَیُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ أُولَئِکَ حِزْبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٢٢﴾
سورة المجادلة
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
خداوند سخن زنی را که درباره شوهرش به تو مراجعه کرده بود و به خداوند شکایت میکرد شنید (و تقاضای او را اجابت کرد); خداوند گفتگوی شما را با هم (و اصرار آن زن را درباره حل مشکلش) میشنید; و خداوند شنوا و بیناست. (1)
کسانی که از شما نسبت به همسرانشان «ظهار» میکنند (و میگویند: «انت علی کظهر امی تو نسبت به من بمنزله مادرم هستی»)، آنان هرگز مادرانشان نیستند; مادرانشان تنها کسانیاند که آنها را به دنیا آوردهاند! آنها سخنی زشت و باطل میگویند; و خداوند بخشنده و آمرزنده است! (2)
کسانی که همسران خود را «ظهار» میکنند، سپس از گفته خود بازمیگردند، باید پیش از آمیزش جنسی با هم، بردهای را آزاد کنند; این دستوری است که به آن اندرز داده میشوید; و خداوند به آنچه انجام میدهید آگاه است! (3)
و کسی که توانایی (آزاد کردن بردهای) نداشته باشد، دو ماه پیاپی قبل از آمیزش روزه بگیرد; و کسی که این را هم نتواند، شصت مسکین را اطعام کند; این برای آن است که به خدا و رسولش ایمان بیاورید; اینها مرزهای الهی است; و کسانی که با آن مخالفت کنند، عذاب دردناکی دارند! (4)
« کسانی که با خدا و رسولش دشمنی میکنند خوار و ذلیل شدند آنگونه که پیشینیان خوار و ذلیل شدند; ما آیات روشنی نازل کردیم، و برای کافران عذاب خوارکنندهای است... (5)
در آن روز که خداوند همه آنها را برمیانگیزد و از اعمالی که انجام دادند با خبر میسازد، اعمالی که خداوند حساب آن را نگه داشته و آنها فراموشش کردند; و خداوند بر هر چیز شاهد و ناظر است! (6)
آیا نمیدانی که خداوند آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمین است میداند; هیچ گاه سه نفر با هم نجوا نمیکنند مگر اینکه خداوند چهارمین آنهاست، و هیچ گاه پنج نفر با هم نجوا نمیکنند مگر اینکه خداوند ششمین آنهاست، و نه تعدادی کمتر و نه بیشتر از آن مگر اینکه او همراه آنهاست هر جا که باشند، سپس روز قیامت آنها را از اعمالشان آگاه میسازد، چرا که خداوند به هر چیزی داناست! (7)
آیا ندیدی کسانی را که از نجوا ( سخنان درگوشی) نهی شدند، سپس به کاری که از آن نهی شده بودند بازمیگردند و برای انجام گناه و تعدی و نافرمانی رسول خدا به نجوا میپردازند و هنگامی که نزد تو میآیند تو را تحیتی (و خوشامدی) میگویند که خدا به تو نگفته است، و در دل میگویند: «چرا خ است، وارد آن میشوند، و چه بد فرجامی است! (8)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! هنگامی که نجوا میکنید، و به گناه و تعدی و نافرمانی رسول (خدا) نجوا نکنید، و به کار نیک و تقوا نجوا کنید، و از خدایی که همگی نزد او جمع میشوید بپرهیزید! (9)
نجوا تنها از سوی شیطان است; میخواهد با آن مؤمنان غمگین شوند; ولی نمی تواند هیچ گونه ضرری به آنها برساند جز بفرمان خدا; پس مؤمنان تنها بر خدا توکل کنند! (10)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! هنگامی که به شما گفته شود: «مجلس را وسعت بخشید (و به تازهواردها جا دهید)»، وسعت بخشید، خداوند (بهشت را) برای شما وسعت میبخشد; و هنگامی که گفته شود: «برخیزید»، برخیزید; اگر چنین کنید، خداوند کسانی را که ایمان آوردهاند و کسانی را که علم به آنان داده شده درجات عظیمی میبخشد; و خداوند به آنچه انجام میدهید آگاه است! (11)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! هنگامی که میخواهید با رسول خدا نجوا کنید (و سخنان درگوشی بگویید)، قبل از آن صدقهای (در راه خدا) بدهید; این برای شما بهتر و پاکیزهتر است و اگر توانایی نداشته باشید، خداوند غفور و رحیم است! (12)
آیا ترسیدید فقیر شوید که از دادن صدقات قبل از نجوا خودداری کردید؟! اکنون که این کار را نکردید و خداوند توبه شما را پذیرفت، نماز را برپا دارید و زکات را ادا کنید و خدا و پیامبرش را اطاعت نمایید و (بدانید) خداوند از آنچه انجام میدهید با خبر است! (13)
آیا ندیدی کسانی را که طرح دوستی با گروهی که مورد غضب خدا بودند ریختند؟! آنها نه از شما هستند و نه از آنان! سوگند دروغ یاد میکنند (که از شما هستند) در حالی که خودشان میدانند (دروغ نمیگویند)! (14)
خداوند عذاب شدیدی برای آنان فراهم ساخته، چرا که اعمال بدی انجام میدادند! (15)
آنها سوگندهای خود را سپری قرار دادند و مردم را از راه خدا بازداشتند; از اینرو برای آنان عذاب خوارکنندهای است! (16)
هرگز اموال و اولادشان آنها را از عذاب الهی حفظ نمیکند; آنها اهل آتشند و جاودانه در آن میمانند! (17)
(به خاطر بیاورید) روزی را که خداوند همه آنها را برمیانگیزد، آنها برای خدا نیز سوگند (دروغ) یاد میکنند همانگونه که (امروز) برای شما یاد میکنند; و گمان میکنند کاری میتوانند انجام دهند; بدانید آنها دروغگویانند! (18)
شیطان بر آنان مسلط شده و یاد خدا را از خاطر آنها برده; آنان حزب شیطانند! بدانید حزب شیطان زیانکارانند! (19)
کسانی که با خدا و رسولش دشمنی میکنند، آنها در زمره ذلیلترین افرادند.! (20)
خداوند چنین مقرر داشته که من و رسولانم پیروز میشویم; چرا که خداوند قوی و شکستناپذیر است! (21)
هیچ قومی را که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند نمییابی که با دشمنان خدا و رسولش دوستی کنند، هر چند پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشاوندانشان باشند; آنان کسانی هستند که خدا ایمان را بر صفحه دلهایشان نوشته و با روحی از ناحیه خودش آنها را تقویت فرموده، و آنها را در باغهایی از بهشت وارد میکند که نهرها از زیر (درختانش) جاری است، جاودانه در آن میمانند; خدا از آنها خشنود است، و آنان نیز از خدا خشنودند; آنها «حزب الله سذللّهاند; بدانید «حزب الله» پیروزان و رستگارانند. (22)
SURA 58. Mujadila, or The Woman who Pleads
1. Allah has indeed heard [and accepted] the statement of the woman who pleads
with thee concerning her husband and carries her complaint [in prayer] to Allah:
and Allah [always] hears the arguments between both sides among you: for Allah
hears and sees [all things].
2. If any men among you divorce their wives by Zihar [calling them mothers],
they cannot be their mothers: None can be their mothers except those who gave
them birth. And in fact they use words [both] iniquitous and false: but truly
Allah is one that blots out [sins], and forgives [again and again].
3. But those who divorce their wives by Zihar, then wish to go back on the words
they uttered,- [It is ordained that such a one] should free a slave before they
touch each other: Thus are ye admonished to perform: and Allah is wellacquainted
with [all] that ye do.
4. And if any has not [the wherewithal], he should fast for two months
consecutively before they touch each other. But if any is unable to do so, he
should feed sixty indigent ones, this, that ye may show your faith in Allah and
His Messenger. Those are limits [set by] Allah. For those who reject [Him],
there is a grievous Penalty.
5. Those who resist Allah and His Messenger will be humbled to dust, as were
those before them: for We have already sent down Clear Signs. And the
Unbelievers [will have] a humiliating Penalty,-
6. On the Day that Allah will raise them all up [again] and show them the Truth
[and meaning] of their conduct. Allah has reckoned its [value], though they may
have forgotten it, for Allah is Witness to all things.
7. Seest thou not that Allah doth know [all] that is in the heavens and on
earth? There is not a secret consultation between three, but He makes the fourth
among them, - Nor between five but He makes the sixth,- nor between fewer nor
more, but He is in their midst, wheresoever they be: In the end will He tell
them the truth of their conduct, on the Day of Judgment. For Allah has full
knowledge of all things.
8. Turnest thou not thy sight towards those who were forbidden secret counsels
yet revert to that which they were forbidden [to do]? And they hold secret
counsels among themselves for iniquity and hostility, and disobedience to the
Messenger. And when they come to thee, they salute thee, not as Allah salutes
thee, [but in crooked ways]: And they say to themselves, "Why does not Allah
punish us for our words?" Enough for them is Hell: In it will they burn, and
evil is that destination!
9. O ye who believe! When ye hold secret counsel, do it not for iniquity and
hostility, and disobedience to the Prophet; but do it for righteousness and
self-restraint; and fear Allah, to Whom ye shall be brought back.
10. Secret counsels are only [inspired] by the Evil One, in order that he may
cause grief to the Believers; but he cannot harm them in the least, except as
Allah permits; and on Allah let the Believers put their trust.
11. O ye who believe! When ye are told to make room in the assemblies, [spread
out and] make room: [ample] room will Allah provide for you. And when ye are
told to rise up, rise up Allah will rise up, to [suitable] ranks [and degrees],
those of you who believe and who have been granted [mystic] Knowledge. And Allah
is well-acquainted with all ye do.
12. O ye who believe! When ye consult the Messenger in private, spend something
in charity before your private consultation. That will be best for you, and most
conducive to purity [of conduct]. But if ye find not [the wherewithal], Allah is
Oft-Forgiving, Most Merciful.
13. Is it that ye are afraid of spending sums in charity before your private
consultation [with him]? If, then, ye do not so, and Allah forgives you, then
[at least] establish regular prayer; practise regular charity; and obey Allah
and His Messenger. And Allah is well-acquainted with all that ye do.
14. Turnest thou not thy attention to those who turn [in friendship] to such as
have the Wrath of Allah upon them? They are neither of you nor of them, and they
swear to falsehood knowingly.
15. Allah has prepared for them a severe Penalty: evil indeed are their deeds.
16. They have made their oaths a screen [for their misdeeds]: thus they obstruct
[men] from the Path of Allah: therefore shall they have a humiliating Penalty.
282
17. Of no profit whatever to them, against Allah, will be their riches nor their
sons: they will be Companions of the Fire, to dwell therein [for aye]!
18. One day will Allah raise them all up [for Judgment]: then will they swear to
Him as they swear to you: And they think that they have something [to stand
upon]. No, indeed! they are but liars!
19. The Evil One has got the better of them: so he has made them lose the
remembrance of Allah. They are the Party of the Evil One. Truly, it is the Party
of the Evil One that will perish!
20. Those who resist Allah and His Messenger will be among those most
humiliated.
21. Allah has decreed: "It is I and My messengers who must prevail": For Allah
is One full of strength, able to enforce His Will.
22. Thou wilt not find any people who believe in Allah and the Last Day, loving
those who resist Allah and His Messenger, even though they were their fathers or
their sons, or their brothers, or their kindred. For such He has written Faith
in their hearts, and strengthened them with a spirit from Himself. And He will
admit them to Gardens beneath which Rivers flow, to dwell therein [for ever].
Allah will be well pleased with them, and they with Him. They are the Party of
Allah. Truly it is the Party of Allah that will achieve Felicity.
﴿ سورة الحشر - سورة ٥٩ - تعداد آیات ٢٤ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿١﴾ هُوَ الَّذِی أَخْرَجَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مِنْ دِیَارِهِمْ لأوَّلِ الْحَشْرِ مَا ظَنَنْتُمْ أَنْ یَخْرُجُوا وَظَنُّوا أَنَّهُمْ مَانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَیْثُ لَمْ یَحْتَسِبُوا وَقَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ یُخْرِبُونَ بُیُوتَهُمْ بِأَیْدِیهِمْ وَأَیْدِی الْمُؤْمِنِینَ فَاعْتَبِرُوا یَا أُولِی الأبْصَارِ ﴿٢﴾ وَلَوْلا أَنْ کَتَبَ اللَّهُ عَلَیْهِمُ الْجَلاءَ لَعَذَّبَهُمْ فِی الدُّنْیَا وَلَهُمْ فِی الآخِرَةِ عَذَابُ النَّارِ ﴿٣﴾ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَمَنْ یُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿٤﴾ مَا قَطَعْتُمْ مِنْ لِینَةٍ أَوْ تَرَکْتُمُوهَا قَائِمَةً عَلَى أُصُولِهَا فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَلِیُخْزِیَ الْفَاسِقِینَ ﴿٥﴾ وَمَا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَمَا أَوْجَفْتُمْ عَلَیْهِ مِنْ خَیْلٍ وَلا رِکَابٍ وَلَکِنَّ اللَّهَ یُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلَى مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٦﴾ مَا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَى فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ کَیْ لا یَکُونَ دُولَةً بَیْنَ الأغْنِیَاءِ مِنْکُمْ وَمَا آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿٧﴾ لِلْفُقَرَاءِ الْمُهَاجِرِینَ الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ وَأَمْوَالِهِمْ یَبْتَغُونَ فَضْلا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا وَیَنْصُرُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُولَئِکَ هُمُ الصَّادِقُونَ ﴿٨﴾ وَالَّذِینَ تَبَوَّءُوا الدَّارَ وَالإیمَانَ مِنْ قَبْلِهِمْ یُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَیْهِمْ وَلا یَجِدُونَ فِی صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَیُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٩﴾ وَالَّذِینَ جَاءُوا مِنْ بَعْدِهِمْ یَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلإخْوَانِنَا الَّذِینَ سَبَقُونَا بِالإیمَانِ وَلا تَجْعَلْ فِی قُلُوبِنَا غِلا لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّکَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ ﴿١٠﴾ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ نَافَقُوا یَقُولُونَ لإخْوَانِهِمُ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ لَئِنْ أُخْرِجْتُمْ لَنَخْرُجَنَّ مَعَکُمْ وَلا نُطِیعُ فِیکُمْ أَحَدًا أَبَدًا وَإِنْ قُوتِلْتُمْ لَنَنْصُرَنَّکُمْ وَاللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿١١﴾ لَئِنْ أُخْرِجُوا لا یَخْرُجُونَ مَعَهُمْ وَلَئِنْ قُوتِلُوا لا یَنْصُرُونَهُمْ وَلَئِنْ نَصَرُوهُمْ لَیُوَلُّنَّ الأدْبَارَ ثُمَّ لا یُنْصَرُونَ ﴿١٢﴾ لأنْتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِی صُدُورِهِمْ مِنَ اللَّهِ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا یَفْقَهُونَ ﴿١٣﴾ لا یُقَاتِلُونَکُمْ جَمِیعًا إِلا فِی قُرًى مُحَصَّنَةٍ أَوْ مِنْ وَرَاءِ جُدُرٍ بَأْسُهُمْ بَیْنَهُمْ شَدِیدٌ تَحْسَبُهُمْ جَمِیعًا وَقُلُوبُهُمْ شَتَّى ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا یَعْقِلُونَ ﴿١٤﴾ کَمَثَلِ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ قَرِیبًا ذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١٥﴾ کَمَثَلِ الشَّیْطَانِ إِذْ قَالَ لِلإنْسَانِ اکْفُرْ فَلَمَّا کَفَرَ قَالَ إِنِّی بَرِیءٌ مِنْکَ إِنِّی أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِینَ ﴿١٦﴾ فَکَانَ عَاقِبَتَهُمَا أَنَّهُمَا فِی النَّارِ خَالِدَیْنِ فِیهَا وَذَلِکَ جَزَاءُ الظَّالِمِینَ ﴿١٧﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٨﴾ وَلا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿١٩﴾ لا یَسْتَوِی أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿٢٠﴾ لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَتِلْکَ الأمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ ﴿٢١﴾ هُوَ اللَّهُ الَّذِی لا إِلَهَ إِلا هُوَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ ﴿٢٢﴾ هُوَ اللَّهُ الَّذِی لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿٢٣﴾ هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الأسْمَاءُ الْحُسْنَى یُسَبِّحُ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٢٤﴾
سورة الحشر
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر!
آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، برای خدا تسبیح میگوید; و او عزیز و حکیم است! (1)
او کسی است که کافران اهل کتاب را در نخستین برخورد (با مسلمانان) از خانههایشان بیرون راند! گمان نمیکردید آنان خارج شوند، و خودشان نیز گمان میکردند که دژهای محکمشان آنها را از عذاب الهی مانع میشود; اما خداوند از آنجا که گمان نمیکردند به سراغشان آمد و در دلهایشان ترس و وحشت افکند، بگونهای که خانههای خود را با دست خویش و با دست مؤمنان ویران میکردند; پس عبرت بگیرید ای صاحبان چشم! (2)
و اگر نه این بود که خداوند ترک وطن را بر آنان مقرر داشته بود، آنها را در همین دنیا مجازات میکرد; و برای آنان در آخرت نیز عذاب آتش است! (3)
این به خاطر آن است که آنها با خدا و رسولش دشمنی کردند; و هر کس با خدا دشمنی کند (باید بداند) که خدا مجازات شدیدی دارد! (4)
هر درخت باارزش نخل را قطع کردید یا آن را به حال خود واگذاشتید، همه به فرمان خدا بود; و برای این بود که فاسقان را خوار و رسوا کند! (5)
و آنچه را خدا از آنان ( یهود) به رسولش بازگردانده (و بخشیده) چیزی است که شما برای به دست آوردن آن (زحمتی نکشیدید،) نه اسبی تاختید و نه شتری; ولی خداوند رسولان خود را بر هر کس بخواهد مسلط میسازد; و خدا بر هر چیز توانا است! (6)
آنچه را خداوند از اهل این آبادیها به رسولش بازگرداند، از آن خدا و رسول و خویشاوندان او، و یتیمان و مستمندان و در راه ماندگان است، تا (این اموال عظیم) در میان ثروتمندان شما دست به دست نگردد! آنچه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آنچه نهی کرده خودداری نمایید; و از (مخالفت) خدا بپرهیزید که خداوند کیفرش شدید است! (7)
این اموال برای فقیران مهاجرانی است که از خانه و کاشانه و اموال خود بیرون رانده شدند در حالی که فضل الهی و رضای او را میطلبند و خدا و رسولش را یاری میکنند; و آنها راستگویانند! (8)
و برای کسانی است که در این سرا ( سرزمین مدینه) و در سرای ایمان پیش از مهاجران مسکن گزیدند و کسانی را که به سویشان هجرت کنند دوست میدارند، و در دل خود نیازی به آنچه به مهاجران داده شده احساس نمیکنند و آنها را بر خود مقدم میدارند هر چند خودشان بسیار نیازمند باشند; کسانی که از بخل و حرص نفس خویش باز داشته شدهاند رستگارانند! (9)
(همچنین) کسانی که بعد از آنها ( بعد از مهاجران و انصار) آمدند و میگویند: «پروردگارا! ما و برادرانمان را که در ایمان بر ما پیشی گرفتند بیامرز، و در دلهایمان حسد و کینهای نسبت به مؤمنان قرار مده! پروردگارا، تو مهربان و رحیمی!» (10)
آیا منافقان را ندیدی که پیوسته به برادران کفارشان از اهل کتاب میگفتند: «هرگاه شما را (از وطن) بیرون کنند، ما هم با شما بیرون خواهیم رفت و هرگز سخن هیچ کس را درباره شما اطاعت نخواهیم کرد; و اگر با شما پیکار شود، یاریتان خواهیم نمود!» خداوند شهادت میدهد که آنها دروغگویانند! (11)
اگر آنها را بیرون کنند با آنان بیرون نمیروند، و اگر با آنها پیکار شود یاریشان نخواهند کرد، و اگر یاریشان کنند پشت به میدان کرده فرار میکنند; سپس کسی آنان را یاری نمیکند! (12)
وحشت از شما در دلهای آنها بیش از ترس از خداست; این به خاطر آن است که آنها گروهی نادانند! (13)
آنها هرگز با شما بصورت گروهی نمیجنگند جز در دژهای محکم یا از پشت دیوارها! پیکارشان در میان خودشان شدید است، (اما در برابر شما ضعیف!) آنها را متحد میپنداری، در حالی که دلهایشان پراکنده است; این به خاطر آن است که آنها قومی هستند که تعقل نمیکنند! (14)
کار این گروه از یهود همانند کسانی است که کمی قبل از آنان بودند، طعم تلخ کار خود را چشیدند و برای آنها عذابی دردناک است! (15)
کار آنها همچون شیطان است که به انسان گفت: «کافر شو (تا مشکلات تو را حل کنم)!» اما هنگامی که کافر شد گفت: «من از تو بیزارم، من از خداوندی که پروردگار عالمیان است بیم دارم!» (16)
سرانجام کارشان این شد که هر دو در آتش دوزخ خواهند بود، جاودانه در آن میمانند; و این است کیفر ستمکاران! (17)
ای کسانی که ایمان آوردهاید از (مخالفت) خدا بپرهیزید; و هر کس باید بنگرد تا برای فردایش چه چیز از پیش فرستاده; و از خدا بپرهیزید که خداوند از آنچه انجام میدهید آگاه است! (18)
و همچون کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند و خدا نیز آنها را به «خود فراموشی» گرفتار کرد، آنها فاسقانند. (19)
هرگز دوزخیان و بهشتیان یکسان نیستند; اصحاب بهشت رستگار و پیروزند! (20)
اگر این قرآن را بر کوهی نازل میکردیم، میدیدی که در برابر آن خاشع میشود و از خوف خدا میشکافد! اینها مثالهایی است که برای مردم میزنیم، شاید در آن بیندیشید! (21)
او خدایی است که معبودی جز او نیست، دانای آشکار و نهان است، و او رحمان و رحیم است! (22)
و خدایی است که معبودی جز او نیست، حاکم و مالک اصلی اوست، از هر عیب منزه است، به کسی یتم نمیکند، امنیت بخش است، مراقب همه چیز است، قدرتمندی شکستناپذیر که با اراده نافذ خود هر امری را اصلاح میکند، و شایسته عظمت است; خداوند منزه است از آنچه شریک برای او قرارمیدهند! (23)
او خداوندی است خالق، آفرینندهای بیسابقه، و صورتگری (بینظیر); برای او نامهای نیک است; آنچه در آسمانها و زمین است تسبیح او میگویند; و او عزیز و حکیم است! (24)
SURA 59. Hashr, or The Gathering (or Banishment)
1. Whatever is in the heavens and on earth, let it declare the Praises and Glory
of Allah: for He is the Exalted in Might, the Wise.
2. It is He Who got out the Unbelievers among the People of the Book from their
homes at the first gathering [of the forces]. Little did ye think that they
would get out: And they thought that their fortresses would defend them from
Allah! But the [Wrath of] Allah came to them from quarters from which they
little expected [it], and cast terror into their hearts, so that they destroyed
their dwellings by their own hands and the hands of the Believers, take warning,
then, O ye with eyes [to see]!
3. And had it not been that Allah had decreed banishment for them, He would
certainly have punished them in this world: And in the Hereafter they shall
[certainly] have the Punishment of the Fire.
4. That is because they resisted Allah and His Messenger: and if any one resists
Allah, verily Allah is severe in Punishment.
5. Whether ye cut down [O ye Muslim!] The tender palm-trees, or ye left them
standing on their roots, it was by leave of Allah, and in order that He might
cover with shame the rebellious transgresses.
6. What Allah has bestowed on His Messenger [and taken away] from them - for
this ye made no expedition with either cavalry or camelry: but Allah gives power
to His messengers over any He pleases: and Allah has power over all things.
7. What Allah has bestowed on His Messenger [and taken away] from the people of
the townships,- belongs to Allah,- to His Messenger and to kindred and orphans,
the needy and the wayfarer; In order that it may not [merely] make a circuit
between the wealthy among you. So take what the Messenger assigns to you, and
deny yourselves that which he withholds from you. And fear Allah; for Allah is
strict in Punishment.
8. [Some part is due] to the indigent Muhajirs, those who were expelled from
their homes and their property, while seeking Grace from Allah and [His] Good
Pleasure, and aiding Allah and His Messenger: such are indeed the sincere ones:-
9. But those who before them, had homes [in Medina] and had adopted the Faith,-
show their affection to such as came to them for refuge, and entertain no desire
in their hearts for things given to the [latter], but give them preference over
themselves, even though poverty was their [own lot]. And those saved from the
covetousness of their own souls,- they are the ones that achieve prosperity.
10. And those who came after them say: "Our Lord! Forgive us, and our brethren
who came before us into the Faith, and leave not, in our hearts, rancour [or
sense of injury] against those who have believed. Our Lord! Thou art indeed Full
of Kindness, Most Merciful."
11. Hast thou not observed the Hypocrites say to their misbelieving brethren
among the People of the Book? - "If ye are expelled, we too will go out with
you, and we will never hearken to any one in your affair; and if ye are attacked
[in fight] we will help you". But Allah is witness that they are indeed liars.
12. If they are expelled, never will they go out with them; and if they are
attacked [in fight], they will never help them; and if they do help them, they
will turn their backs; so they will receive no help.
13. Of a truth ye are stronger [than they] because of the terror in their
hearts, [sent] by Allah. This is because they are men devoid of understanding.
14. They will not fight you [even] together, except in fortified townships, or
from behind walls. Strong is their fighting [spirit] amongst themselves: thou
wouldst think they were united, but their hearts are divided: that is because
they are a people devoid of wisdom.
15. Like those who lately preceded them, they have tasted the evil result of
their conduct; and [in the Hereafter there is] for them a grievous Penalty;-
16. [Their allies deceived them], like the Evil One, when he says to man, "Deny
Allah": but when [man] denies Allah, [the Evil One] says, "I am free of thee: I
do fear Allah, the Lord of the Worlds!"
17. The end of both will be that they will go into the Fire, dwelling therein
for ever. Such is the reward of the wrong-doers.
18. O ye who believe! Fear Allah, and let every soul look to what [provision] He
has sent forth for the morrow. Yea, fear Allah: for Allah is well-acquainted
with [all] that ye do.
19. And be ye not like those who forgot Allah; and He made them forget their own
souls! Such are the rebellious transgressors!
20. Not equal are the Companions of the Fire and the Companions of the Garden:
it is the Companions of the Garden, that will achieve Felicity.
21. Had We sent down this Qur'an on a mountain, verily, thou wouldst have seen
it humble itself and cleave asunder for fear of Allah. Such are the similitudes
which We propound to men, that they may reflect.
22. Allah is He, than Whom there is no other god;- Who knows [all things] both
secret and open; He, Most Gracious, Most Merciful.
23. Allah is He, than Whom there is no other god;- the Sovereign, the Holy One,
the Source of Peace [and Perfection], the Guardian of Faith, the Preserver of
Safety, the Exalted in Might, the Irresistible, the Supreme: Glory to Allah!
[High is He] above the partners they attribute to Him.
284
24. He is Allah, the Creator, the Evolver, the Bestower of Forms [or Colours].
To Him belong the Most Beautiful Names: whatever is in the heavens and on earth,
doth declare His Praises and Glory: and He is the Exalted in Might, the Wise.
﴿ سورة الممتحنة - سورة ٦٠ - تعداد آیات ١٣ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَعَدُوَّکُمْ أَوْلِیَاءَ تُلْقُونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ کَفَرُوا بِمَا جَاءَکُمْ مِنَ الْحَقِّ یُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِیَّاکُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّکُمْ إِنْ کُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِی سَبِیلِی وَابْتِغَاءَ مَرْضَاتِی تُسِرُّونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَیْتُمْ وَمَا أَعْلَنْتُمْ وَمَنْ یَفْعَلْهُ مِنْکُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِیلِ ﴿١﴾ إِنْ یَثْقَفُوکُمْ یَکُونُوا لَکُمْ أَعْدَاءً وَیَبْسُطُوا إِلَیْکُمْ أَیْدِیَهُمْ وَأَلْسِنَتَهُمْ بِالسُّوءِ وَوَدُّوا لَوْ تَکْفُرُونَ ﴿٢﴾ لَنْ تَنْفَعَکُمْ أَرْحَامُکُمْ وَلا أَوْلادُکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یَفْصِلُ بَیْنَکُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿٣﴾ قَدْ کَانَتْ لَکُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِی إِبْرَاهِیمَ وَالَّذِینَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآءُ مِنْکُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ کَفَرْنَا بِکُمْ وَبَدَا بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاءُ أَبَدًا حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلا قَوْلَ إِبْرَاهِیمَ لأبِیهِ لأسْتَغْفِرَنَّ لَکَ وَمَا أَمْلِکُ لَکَ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَیْءٍ رَبَّنَا عَلَیْکَ تَوَکَّلْنَا وَإِلَیْکَ أَنَبْنَا وَإِلَیْکَ الْمَصِیرُ ﴿٤﴾ رَبَّنَا لا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا وَاغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٥﴾ لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِیهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الآخِرَ وَمَنْ یَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ ﴿٦﴾ عَسَى اللَّهُ أَنْ یَجْعَلَ بَیْنَکُمْ وَبَیْنَ الَّذِینَ عَادَیْتُمْ مِنْهُمْ مَوَدَّةً وَاللَّهُ قَدِیرٌ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٧﴾ لا یَنْهَاکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ لَمْ یُقَاتِلُوکُمْ فِی الدِّینِ وَلَمْ یُخْرِجُوکُمْ مِنْ دِیَارِکُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ ﴿٨﴾ إِنَّمَا یَنْهَاکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ قَاتَلُوکُمْ فِی الدِّینِ وَأَخْرَجُوکُمْ مِنْ دِیَارِکُمْ وَظَاهَرُوا عَلَى إِخْرَاجِکُمْ أَنْ تَوَلَّوْهُمْ وَمَنْ یَتَوَلَّهُمْ فَأُولَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٩﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا جَاءَکُمُ الْمُؤْمِنَاتُ مُهَاجِرَاتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإِیمَانِهِنَّ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِنَاتٍ فَلا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَى الْکُفَّارِ لا هُنَّ حِلٌّ لَهُمْ وَلا هُمْ یَحِلُّونَ لَهُنَّ وَآتُوهُمْ مَا أَنْفَقُوا وَلا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ أَنْ تَنْکِحُوهُنَّ إِذَا آتَیْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَلا تُمْسِکُوا بِعِصَمِ الْکَوَافِرِ وَاسْأَلُوا مَا أَنْفَقْتُمْ وَلْیَسْأَلُوا مَا أَنْفَقُوا ذَلِکُمْ حُکْمُ اللَّهِ یَحْکُمُ بَیْنَکُمْ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿١٠﴾ وَإِنْ فَاتَکُمْ شَیْءٌ مِنْ أَزْوَاجِکُمْ إِلَى الْکُفَّارِ فَعَاقَبْتُمْ فَآتُوا الَّذِینَ ذَهَبَتْ أَزْوَاجُهُمْ مِثْلَ مَا أَنْفَقُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِی أَنْتُمْ بِهِ مُؤْمِنُونَ ﴿١١﴾ یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِذَا جَاءَکَ الْمُؤْمِنَاتُ یُبَایِعْنَکَ عَلَى أَنْ لا یُشْرِکْنَ بِاللَّهِ شَیْئًا وَلا یَسْرِقْنَ وَلا یَزْنِینَ وَلا یَقْتُلْنَ أَوْلادَهُنَّ وَلا یَأْتِینَ بِبُهْتَانٍ یَفْتَرِینَهُ بَیْنَ أَیْدِیهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلا یَعْصِینَکَ فِی مَعْرُوفٍ فَبَایِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿١٢﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ قَدْ یَئِسُوا مِنَ الآخِرَةِ کَمَا یَئِسَ الْکُفَّارُ مِنْ أَصْحَابِ الْقُبُورِ﴿١٣﴾
سورة الممتحنة
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
ای کسانی که ایمان آوردهاید! دشمن من و دشمن خودتان را دوست نگیرید! شما نسبت به آنان اظهار محبت میکنید، در حالی که آنها به آنچه از حق برای شما آمده کافر شدهاند و رسول الله و شما را به خاطر ایمان به خداوندی که پروردگار همه شماست از شهر و دیارتان بیرون میرانند; اگر شما برای جهاد در راه من و جلب خشنودیم هجرت کردهاید; (پیوند دوستی با آنان برقرار نسازید!) شما مخفیانه با آنها رابطه دوستی برقرار میکنید در حالی که من به آنچه پنهان یا آشکار میسازید از همه داناترم! و هر کس از شما چنین کاری کند، از راه راست گمراه شده است! (1)
اگر آنها بر شما مسلط شوند، دشمنانتان خواهند بود و دست و زبان خود را به بدی کردن نسبت به شما میگشایند، و دوست دارند شما به کفر بازگردید! (2)
هرگز بستگان و فرزندانتان روز قیامت سودی به حالتان نخواهند داشت; میان شما جدایی میافکند; و خداوند به آنچه انجام میدهید بیناست. (3)
برای شما سرمشق خوبی در زندگی ابراهیم و کسانی که با او بودند وجود داشت، در آن هنگامی که به قوم (مشرک) خود گفتند: «ما از شما و آنچه غیر از خدا میپرستید بیزاریم; ما نسبت به شما کافریم; و میان ما و شما عداوت و دشمنی همیشگی آشکار شده است; تا آن زمان که به خدای یگانه ایمان بیاورید! -جز آن سخن ابراهیم که به پدرش ( عمویش آزر) گفت (و وعده داد) که برای تو آمرزش طلب میکنم، و در عین حال در برابر خداوند برای تو مالک چیزی نیستم (و اختیاری ندارم)!- پروردگارا! ما بر تو توکل کردیم و به سوی تو بازگشتیم، و همه فرجامها بسوی تو است! (4)
پروردگارا! ما را مایه گمراهی کافران قرار مده، و ما را ببخش، ای پروردگار ما که تو عزیز و حکیمی!» (5)
(آری) برای شما در زندگی آنها اسوه حسنه (و سرمشق نیکویی) بود، برای کسانی که امید به خدا و روز قیامت دارند; و هر کس سرپیچی کند به خویشتن ضرر زده است، زیرا خداوند بینیاز و شایسته ستایش است! (6)
امید است خدا میان شما و کسانی از مشرکین که با شما دشمنی کردند (از راه اسلام) پیوند محبت برقرار کند; خداوند تواناست و خداوند آمرزنده و مهربان است. (7)
خدا شما را از نیکی کردن و رعایت عدالت نسبت به کسانی که در راه دین با شما پیکار نکردند و از خانه و دیارتان بیرون نراندند نهی نمیکند; چرا که خداوند عدالتپیشگان را دوست دارد. (8)
تنها شما را از دوستی و رابطه با کسانی نهی میکند که در امر دین با شما پیکار کردند و شما را از خانه هایتان بیرون راندند یا به بیرونراندن شما کمک کردند و هر کس با آنان رابطه دوستی داشته باشد ظالم و ستمگر است! (9)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! هنگامی که زنان باایمان بعنوان هجرت نزد شما آیند، آنها را آزمایش کنید -خداوند به ایمانشان آگاهتر است- هرگاه آنان را مؤمن یافتید، آنها را بسوی کفار بازنگردانید; نه آنها برای کفار حلالند و نه کفار برای آنها حلال; و آنچه را همسران آنها (برای ازدواج با این زنان) پرداختهاند به آنان بپردازید; و گناهی بر شما نیست که با آنها ازدواج کنید هرگاه مهرشان را به آنان بدهید و هرگز زنان کافر را در همسری خود نگه ندارید (و اگر کسی از زنان شما کافر شد و به بلاد کفر فرار کرد،) حق دارید مهری را که پرداختهاید مطالبه کنید همانگونه که آنها حق دارند مهر زنانشان را که از آنان جدا شدهاند) از شما مطالبه کنند; این حکم خداوند است که در میان شما حکم میکند، و خداوند دانا و حکیم است! (10)
و اگر بعضی از همسران شما از دستتان بروند (و به سوی کفار بازگردند) و شما در جنگی بر آنان پیروز شدید و غنایمی گرفتید، به کسانی که همسرانشان رفتهاند، همانند مهری را که پرداختهاند بدهید; و از (مخالفت) خداوندی که همه به او ایمان دارید بپرهیزید! (11)
ای پیامبر! هنگامی که زنان مؤمن نزد تو آیند و با تو بیعت کنند که چیزی را شریک خدا قرار ندهند، دزدی و زنا نکنند، فرزندان خود را نکشند، تهمت و افترایی پیش دست و پای خود نیاورند و در هیچ کار شایستهای مخالفت فرمان تو نکنند، با آنها بیعت کن و برای آنان از درگاه خداوند آمرزش بطلب که خداوند آمرزنده و مهربان است! (12)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! با قومی که خداوند آنان را مورد غضب قرار داده دوستی نکنید; آنان از آخرت مایوسند همانگونه که کفار مدفون در قبرها مایوس میباشند! (13)
SURA 60. Mumtahana, or the Woman to be Examined
1. O ye who believe! Take not my enemies and yours as friends [or protectors],-
offering them [your] love, even though they have rejected the Truth that has
come to you, and have [on the contrary] driven out the Prophet and yourselves
[from your homes], [simply] because ye believe in Allah your Lord! If ye have
come out to strive in My Way and to seek My Good Pleasure, [take them not as
friends], holding secret converse of love [and friendship] with them: for I know
full well all that ye conceal and all that ye reveal. And any of you that does
this has strayed from the Straight Path.
2. If they were to get the better of you, they would behave to you as enemies,
and stretch forth their hands and their tongues against you for evil: and they
desire that ye should reject the Truth.
3. Of no profit to you will be your relatives and your children on the Day of
Judgment: He will judge between you: for Allah sees well all that ye do.
4. There is for you an excellent example [to follow] in Abraham and those with
him, when they said to their people: "We are clear of you and of whatever ye
worship besides Allah: we have rejected you, and there has arisen, between us
and you, enmity and hatred for ever,- unless ye believe in Allah and Him alone":
But not when Abraham said to his father: "I will pray for forgiveness for thee,
though I have no power [to get] aught on thy behalf from Allah." [They prayed]:
"Our Lord! in Thee do we trust, and to Thee do we turn in repentance: to Thee is
[our] Final Goal.
5. "Our Lord! Make us not a [test and] trial for the Unbelievers, but forgive
us, our Lord! for Thou art the Exalted in Might, the Wise."
6. There was indeed in them an excellent example for you to follow,- for those
whose hope is in Allah and in the Last Day. But if any turn away, truly Allah is
Free of all Wants, Worthy of all Praise.
7. It may be that Allah will grant love [and friendship] between you and those
whom ye [now] hold as enemies. For Allah has power [over all things]; And Allah
is Oft-Forgiving, Most Merciful.
8. Allah forbids you not, with regard to those who fight you not for [your]
Faith nor drive you out of your homes, from dealing kindly and justly with them:
for Allah loveth those who are just.
9. Allah only forbids you, with regard to those who fight you for [your] Faith,
and drive you out of your homes, and support [others] in driving you out, from
turning to them [for friendship and protection]. It is such as turn to them [in
these circumstances], that do wrong.
10. O ye who believe! When there come to you believing women refugees, examine
[and test] them: Allah knows best as to their Faith: if ye ascertain that they
are Believers, then send them not back to the Unbelievers. They are not lawful
[wives] for the Unbelievers, nor are the [Unbelievers] lawful [husbands] for
them. But pay the Unbelievers what they have spent [on their dower], and there
will be no blame on you if ye marry them on payment of their dower to them. But
hold not to the guardianship of unbelieving women: ask for what ye have spent on
their dowers, and let the [Unbelievers] ask for what they have spent [on the
dowers of women who come over to you]. Such is the command of Allah: He judges
[with justice] between you. And Allah is Full of Knowledge and Wisdom.
11. And if any of your wives deserts you to the Unbelievers, and ye have an
accession [by the coming over of a woman from the other side], then pay to those
whose wives have deserted the equivalent of what they had spent [on their
dower]. And fear Allah, in Whom ye believe.
12. O Prophet! When believing women come to thee to take the oath of fealty to
thee, that they will not associate in worship any other thing whatever with
Allah, that they will not steal, that they will not commit adultery [or
fornication], that they will not kill their children, that they will not utter
slander, intentionally forging falsehood, and that they will not disobey thee in
any just matter,- then do thou receive their fealty, and pray to Allah for the
forgiveness [of their sins]: for Allah is Oft-Forgiving, Most Merciful.
13. O ye who believe! Turn not [for friendship] to people on whom is the Wrath
of Allah, of the Hereafter they are already in despair, just as the Unbelievers
are in despair about those [buried] in graves.
﴿ سورة الصف - سورة ٦١ - تعداد آیات ١٤ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿١﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لا تَفْعَلُونَ ﴿٢﴾ کَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لا تَفْعَلُونَ ﴿٣﴾ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِهِ صَفًّا کَأَنَّهُمْ بُنْیَانٌ مَرْصُوصٌ ﴿٤﴾ وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ یَا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِی وَقَدْ تَعْلَمُونَ أَنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ وَاللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ ﴿٥﴾ وَإِذْ قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ مُصَدِّقًا لِمَا بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ یَأْتِی مِنْ بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿٦﴾ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ الْکَذِبَ وَهُوَ یُدْعَى إِلَى الإسْلامِ وَاللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿٧﴾ یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ ﴿٨﴾ هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَلَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ ﴿٩﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلَى تِجَارَةٍ تُنْجِیکُمْ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿١٠﴾ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِکُمْ وَأَنْفُسِکُمْ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿١١﴾ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَیُدْخِلْکُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ وَمَسَاکِنَ طَیِّبَةً فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ ذَلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿١٢﴾ وَأُخْرَى تُحِبُّونَهَا نَصْرٌ مِنَ اللَّهِ وَفَتْحٌ قَرِیبٌ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿١٣﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُونُوا أَنْصَارَ اللَّهِ کَمَا قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ لِلْحَوَارِیِّینَ مَنْ أَنْصَارِی إِلَى اللَّهِ قَالَ الْحَوَارِیُّونَ نَحْنُ أَنْصَارُ اللَّهِ فَآمَنَتْ طَائِفَةٌ مِنْ بَنِی إِسْرَائِیلَ وَکَفَرَتْ طَائِفَةٌ فَأَیَّدْنَا الَّذِینَ آمَنُوا عَلَى عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظَاهِرِینَ ﴿١٤﴾
سورة الصف
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه تسبیح خدا میگویند; و او شکستناپذیر و حکیم است! (1)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! چرا سخنی میگویید که عمل نمیکنید؟! (2)
نزد خدا بسیار موجب خشم است که سخنی بگویید که عمل نمیکنید! (3)
خداوند کسانی را دوست میدارد که در راه او پیکار میکنند گوئی بنایی آهنیناند! (4)
(به یاد آورید) هنگامی را که موسی به قومش گفت: «ای قوم من! چرا مرا آزار میدهید با اینکه میدانید من فرستاده خدا به سوی شما هستم؟!» هنگامی که آنها از حق منحرف شدند، خداوند قلوبشان را منحرف ساخت; و خدا فاسقان را هدایت نمیکند! (5)
و (به یاد آورید) هنگامی را که عیسی بن مریم گفت: «ای بنی اسرائیل! من فرستاده خدا به سوی شما هستم در حالی که تصدیقکننده کتابی که قبل از من فرستاده شده ( تورات) میباشم، و بشارتدهنده به رسولی که بعد از من میآید و نام او احمد است!» هنگامی که او ( احمد) با معجزات و دلایل روشن به سراغ آنان آمد، گفتند: «این سحری است آشکار»! (6)
چه کسی ظالمتر است از آن کس که بر خدا دروغ بسته در حالی که دعوت به اسلام میشود؟! خداوند گروه ستمکاران را هدایت نمیکند! (7)
آنان میخواهند نور خدا را با دهان خود خاموش سازند; ولی خدا نور خود را کامل میکند هر چند کافران خوش نداشته باشند! (8)
او کسی است که رسول خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا او را بر همه ادیان غالب سازد، هر چند مشرکان کراهت داشته باشند! (9)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! آیا شما را به تجارتی راهنمائی کنم که شما را از عذاب دردناک رهایی میبخشد؟! (10)
به خدا و رسولش ایمان بیاورید و با اموال و جانهایتان در راه خدا جهاد کنید; این برای شما (از هر چیز) بهتر است اگر بدانید! (11)
(اگر چنین کنید) گناهانتان را میبخشد و شما را در باغهایی از بهشت داخل میکند که نهرها از زیر درختانش جاری است و در مسکنهای پاکیزه در بهشت جاویدان جای میدهد; و این پیروزی عظیم است! (12)
و (نعمت) دیگری که آن را دوست دارید به شما میبخشد، و آن یاری خداوند و پیروزی نزدیک است; و مؤمنان را بشارت ده (به این پیروزی بزرگ)! (13)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! یاوران خدا باشید همانگونه که عیسی بن مریم به حواریون گفت: «چه کسانی در راه خدا یاوران من هستند؟!» حواریون گفتند: «ما یاوران خدائیم» در این هنگام گروهی از بنی اسرائیل ایمان آوردند و گروهی کافر شدند; ما کسانی را که ایمان آورده بودند در برابر دشمنانشان تایید کردیم و سرانجام بر آنان پیروز شدند! (14)
SURA 61. Saff, or Battle Array
1. Whatever is in the heavens and on earth, let it declare the Praises and Glory
of Allah: for He is the Exalted in Might, the Wise.
2. O ye who believe! Why say ye that which ye do not?
3. Grievously odious is it in the sight of Allah that ye say that which ye do
not.
4. Truly Allah loves those who fight in His Cause in battle array, as if they
were a solid cemented structure.
5. And remember, Moses said to his people: "O my people! why do ye vex and
insult me, though ye know that I am the messenger of Allah [sent] to you?" Then
when they went wrong, Allah let their hearts go wrong. For Allah guides not
those who are rebellious transgressors.
6. And remember, Jesus, the son of Mary, said: "O Children of Israel! I am the
messenger of Allah [sent] to you, confirming the Law [which came] before me, and
giving Glad Tidings of a Messenger to come after me, whose name shall be Ahmad."
But when he came to them with Clear Signs, they said, "this is evident sorcery!"
7. Who doth greater wrong than one who invents falsehood against Allah, even as
he is being invited to Islam? And Allah guides not those who do wrong.
8. Their intention is to extinguish Allah's Light [by blowing] with their
mouths: But Allah will complete [the revelation of] His Light, even though the
Unbelievers may detest [it].
9. It is He Who has sent His Messenger with Guidance and the Religion of Truth,
that he may proclaim it over all religion, even though the Pagans may detest
[it].
10. O ye who believe! Shall I lead you to a bargain that will save you from a
grievous Penalty?-
11. That ye believe in Allah and His Messenger, and that ye strive [your utmost]
in the Cause of Allah, with your property and your persons: That will be best
for you, if ye but knew!
12. He will forgive you your sins, and admit you to Gardens beneath which Rivers
flow, and to beautiful mansions in Gardens of Eternity: that is indeed the
Supreme Achievement.
13. And another [favour will He bestow,] which ye do love,- help from Allah and
a speedy victory. So give the Glad Tidings to the Believers.
14. O ye who believe! Be ye helpers of Allah: As said Jesus the son of Mary to
the Disciples, "Who will be my helpers to [the work of] Allah?" Said the
disciples, "We are Allah's helpers!" then a portion of the Children of Israel
believed, and a portion disbelieved: But We gave power to those who believed,
against their enemies, and they became the ones that prevailed.