﴿ سورة القمر - سورة ٥٤ - تعداد آیات ٥٥ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ ﴿١﴾ وَإِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَیَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ ﴿٢﴾ وَکَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ وَکُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ ﴿٣﴾ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الأنْبَاءِ مَا فِیهِ مُزْدَجَرٌ ﴿٤﴾ حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ ﴿٥﴾ فَتَوَلَّ عَنْهُمْ یَوْمَ یَدْعُو الدَّاعِ إِلَى شَیْءٍ نُکُرٍ ﴿٦﴾ خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ یَخْرُجُونَ مِنَ الأجْدَاثِ کَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ ﴿٧﴾ مُهْطِعِینَ إِلَى الدَّاعِ یَقُولُ الْکَافِرُونَ هَذَا یَوْمٌ عَسِرٌ ﴿٨﴾ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَکَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ ﴿٩﴾ فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّی مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ ﴿١٠﴾ فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُنْهَمِرٍ ﴿١١﴾ وَفَجَّرْنَا الأرْضَ عُیُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ﴿١٢﴾ وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ ﴿١٣﴾ تَجْرِی بِأَعْیُنِنَا جَزَاءً لِمَنْ کَانَ کُفِرَ ﴿١٤﴾ وَلَقَدْ تَرَکْنَاهَا آیَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿١٥﴾ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿١٦﴾ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿١٧﴾ کَذَّبَتْ عَادٌ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿١٨﴾ إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا صَرْصَرًا فِی یَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ ﴿١٩﴾ تَنْزِعُ النَّاسَ کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ ﴿٢٠﴾ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿٢١﴾ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿٢٢﴾ کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ ﴿٢٣﴾ فَقَالُوا أَبَشَرًا مِنَّا وَاحِدًا نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَفِی ضَلالٍ وَسُعُرٍ ﴿٢٤﴾ أَؤُلْقِیَ الذِّکْرُ عَلَیْهِ مِنْ بَیْنِنَا بَلْ هُوَ کَذَّابٌ أَشِرٌ ﴿٢٥﴾ سَیَعْلَمُونَ غَدًا مَنِ الْکَذَّابُ الأشِرُ ﴿٢٦﴾ إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ ﴿٢٧﴾ وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاءَ قِسْمَةٌ بَیْنَهُمْ کُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ ﴿٢٨﴾ فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَى فَعَقَرَ ﴿٢٩﴾ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿٣٠﴾ إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ صَیْحَةً وَاحِدَةً فَکَانُوا کَهَشِیمِ الْمُحْتَظِرِ ﴿٣١﴾ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿٣٢﴾ کَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ ﴿٣٣﴾ إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ حَاصِبًا إِلا آلَ لُوطٍ نَجَّیْنَاهُمْ بِسَحَرٍ ﴿٣٤﴾ نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنَا کَذَلِکَ نَجْزِی مَنْ شَکَرَ ﴿٣٥﴾ وَلَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ ﴿٣٦﴾ وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَنْ ضَیْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْیُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿٣٧﴾ وَلَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُکْرَةً عَذَابٌ مُسْتَقِرٌّ ﴿٣٨﴾ فَذُوقُوا عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿٣٩﴾ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿٤٠﴾ وَلَقَدْ جَاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ ﴿٤١﴾ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِیزٍ مُقْتَدِرٍ ﴿٤٢﴾ أَکُفَّارُکُمْ خَیْرٌ مِنْ أُولَئِکُمْ أَمْ لَکُمْ بَرَاءَةٌ فِی الزُّبُرِ ﴿٤٣﴾ أَمْ یَقُولُونَ نَحْنُ جَمِیعٌ مُنْتَصِرٌ ﴿٤٤﴾ سَیُهْزَمُ الْجَمْعُ وَیُوَلُّونَ الدُّبُرَ ﴿٤٥﴾ بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَى وَأَمَرُّ ﴿٤٦﴾ إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی ضَلالٍ وَسُعُرٍ ﴿٤٧﴾ یَوْمَ یُسْحَبُونَ فِی النَّارِ عَلَى وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ ﴿٤٨﴾ إِنَّا کُلَّ شَیْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ ﴿٤٩﴾ وَمَا أَمْرُنَا إِلا وَاحِدَةٌ کَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ ﴿٥٠﴾ وَلَقَدْ أَهْلَکْنَا أَشْیَاعَکُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿٥١﴾ وَکُلُّ شَیْءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ ﴿٥٢﴾ وَکُلُّ صَغِیرٍ وَکَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ ﴿٥٣﴾ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ ﴿٥٤﴾ فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ ﴿٥٥﴾
سورة القمر
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
قیامت نزدیک شد و ماه از هم شکافت! (1)
و هرگاه نشانه و معجزهای را ببینند روی گردانده، میگویند: «این سحری مستمر است»! (2)
آنها (آیات خدا را) تکذیب کردند و از هوای نفسشان پیروی نمودند; و هر امری قرارگاهی دارد! (3)
به اندازه کافی برای بازداشتن از بدیها اخبار (انبیا و امتهای پیشین) به آنان رسیده است! (4)
این آیات، حکمت بالغه الهی است; اما انذارها (برای افراد لجوج) فایده نمیدهد! (5)
بنابر این از آنها روی بگردان، و روزی را به یاد آور که دعوت کننده الهی مردم را به امر وحشتناکی دعوت میکند (دعوت به حساب اعمال)! (6)
آنان در حالی که چشمهایشان از شدت وحشت به زیر افتاده، همچون ملخهای پراکنده از قبرها خارج میشوند، (7)
در حالی که (بر اثر وحشت و اضطراب) بسوی این دعوت کننده گردن میکشند; کافران میگویند: «امروز روز سخت و دردناکی است!» (8)
پیش از آنها قوم نوح تکذیب کردند، (آری) بنده ما (نوح) را تکذیب کرده و گفتند: «او دیوانه است!» و (با انواع آزارها از ادامه رسالتش) بازداشته شد. (9)
او به درگاه پروردگار عرضه داشت:«من مغلوب (این قوم طغیانگر) شدهام، انتقام مرا از آنها بگیر!» (10)
در این هنگام درهای آسمان را با آبی فراوان و پیدرپی گشودیم; (11)
و زمین را شکافتیم و چشمههای زیادی بیرون فرستادیم; و این دو آب به اندازه مقدر با هم درآمیختند (و دریای وحشتناکی شد)! (12)
و او را بر مرکبی از الواح و میخهایی ساخته شده سوار کردیم; (13)
مرکبی که زیر نظر ما حرکت میکرد! این کیفری بود برای کسانی که (به او) کافر شده بودند! (14)
ما این ماجرا را بعنوان نشانهای در میان امتها باقی گذاردیم; آیا کسی هست که پند گیرد؟! (15)
(اکنون بنگرید) عذاب و انذارهای من چگونه بود! (16)
ما قرآن را برای تذکر آسان ساختیم; آیا کسی هست که متذکر شود؟! (17)
قوم عاد (نیز پیامبر خود را) تکذیب کردند; پس (ببینید) عذاب و انذارهای من چگونه بود! (18)
ما تندباد وحشتناک و سردی را در یک روز شوم مستمر بر آنان فرستادیم... (19)
که مردم را همچون تنههای نخل ریشهکن شده از جا برمیکند! (20)
پس (ببینید) عذاب و انذارهای من چگونه بود! (21)
ما قرآن را برای تذکر آسان ساختیم; آیا کسی هست که متذکر شود! (22)
طایفه ثمود (نیز) انذارهای الهی را تکذیب کردند، (23)
و گفتند: «آیا ما از بشری از جنس خود پیروی کنیم؟! اگر چنین کنیم در گمراهی و جنون خواهیم بود! (24)
آیا از میان ما تنها بر او وحی نازل شده؟! نه، او آدم بسیار دروغگوی هوسبازی است! (25)
ولی فردا میفهمند چه کسی دروغگوی هوسباز است! (26)
ما «ناقه» را برای آزمایش آنها میفرستیم; در انتظار پایان کار آنان باش و صبر کن! (27)
و به آنها خبر ده که آب (قریه) باید در میانشان تقسیم شود، (یک روز سهم ناقه، و یک روز برای آنها) و هر یک در نوبت خود باید حاضر شوند! (28)
آنها یکی از یاران خود را صدا زدند، او به سراغ این کار آمد و (ناقه را)پی کرد! (29)
پس (بنگرید) عذاب و انذارهای من چگونه بود! (30)
ما فقط یک صیحه ( صاعقه عظیم) بر آنها فرستادیم و بدنبال آن همگی بصورت گیاه خشکی درآمدند که صاحب چهارپایان (در آغل) جمعآوری میکند! (31)
ما قرآن را برای یادآوری آسان ساختیم; آیا کسی هست که متذکر شود؟! (32)
قوم لوط انذارها(ی پیدرپی پیامبرشان) را تکذیب کردند; (33)
ما بر آنها تندبادی که ریگها را به حرکت درمیآورد فرستادیم (و همه را هلاک کردیم)، جز خاندان لوط را که سحرگاهان نجاتشان دادیم! (34)
این نعمتی بود از ناحیه ما; این گونه هر کسی را که شکر کند پاداش میدهیم! (35)
او آنها را از مجازات ما بیم داد، ولی بر آنها اصرار بر مجادله و القای شک داشتند! (36)
آنها از لوط خواستند میهمانانش را در اختیارشان بگذارد; ولی ما چشمانشان را نابینا و محو کردیم (و گفتیم:) بچشید عذاب و انذارهای مرا! (37)
سرانجام صبحگاهان و در اول روز عذابی پایدار و ثابت به سراغشان آمد! (38)
(و گفتیم:) پس بچشید عذاب و انذارهای مرا! (39)
ما قرآن را برای یادآوری آسان ساختیم; آیا کسی هست که متذکر شود؟! (40)
و (همچنین) انذارها و هشدارها (یکی پس از دیگری) به سراغ آل فرعون آمد، (41)
اما آنها همه آیات ما را تکذیب کردند، و ما آنها را گرفتیم و مجازات کردیم، گرفتن شخصی قدرتمند و توانا! (42)
آیا کفار شما بهتر از آنانند یا برای شما اماننامهای در کتب آسمانی نازل شده است؟! (43)
یا میگویند: «ما جماعتی متحد و نیرومند و پیروزیم»؟! (44)
(ولی بدانند) که بزودی جمعشان شکست میخورد و پا به فرارمیگذارند! (45)
(علاوه بر این) رستاخیز موعد آنهاست، و مجازات قیامت هولناکتر و تلختر است! (46)
مجرمان در گمراهی و شعلههای آتشند، (47)
در آن روز که در آتش دوزخ به صورتشان کشیده میشوند (و به آنها گفته میشود:) بچشید آتش دوزخ را! (48)
البته ما هر چیز را به اندازه آفریدیم! (49)
و فرمان ما یک امر بیش نیست، همچون یک چشم بر هم زدن! (50)
ما کسانی را که در گذشته شبیه شما بودند هلاک کردیم; آیا کسی هست که پند گیرد؟! (51)
و هر کاری را انجام دادند در نامههای اعمالشان ثبت است، (52)
و هر کار کوچک و بزرگی نوشته شده است. (53)
یقینا پرهیزگاران در باغها و نهرهای بهشتی جای دارند، (54)
در جایگاه صدق نزد خداوند مالک مقتدر! (55)
SURA 54. Qamar, or the Moon
1. The Hour [of Judgment] is nigh, and the moon is cleft asunder.
2. But if they see a Sign, they turn away, and say, "This is [but] transient
magic."
3. They reject [the warning] and follow their [own] lusts but every matter has
its appointed time.
4. There have already come to them Recitals wherein there is [enough] to check
[them],
5. Mature wisdom;- but [the preaching of] Warners profits them not.
6. Therefore, [O Prophet,] turn away from them. The Day that the Caller will
call [them] to a terrible affair,
7. They will come forth,- their eyes humbled - from [their] graves, [torpid]
like locusts scattered abroad,
8. Hastening, with eyes transfixed, towards the Caller!- "Hard is this Day!",
the Unbelievers will say.
9. Before them the People of Noah rejected [their messenger]: they rejected Our
servant, and said, "Here is one possessed!", and he was driven out.
10. Then he called on his Lord: "I am one overcome: do Thou then help [me]!"
11. So We opened the gates of heaven, with water pouring forth.
12. And We caused the earth to gush forth with springs, so the waters met [and
rose] to the extent decreed.
13. But We bore him on an [Ark] made of broad planks and caulked with palmfibre:
14. She floats under our eyes [and care]: a recompense to one who had been
rejected [with scorn]!
15. And We have left this as a Sign [for all time]: then is there any that will
receive admonition?
16. But how [terrible] was My Penalty and My Warning?
17. And We have indeed made the Qur'an easy to understand and remember: then is
there any that will receive admonition?
18. The 'Ad [people] [too] rejected [Truth]: then how terrible was My Penalty
and My Warning?
19. For We sent against them a furious wind, on a Day of violent Disaster,
20. Plucking out men as if they were roots of palm-trees torn up [from the
ground].
21. Yea, how [terrible] was My Penalty and My Warning!
22. But We have indeed made the Qur'an easy to understand and remember: then is
there any that will receive admonition?
23. The Thamud [also] rejected [their] Warners.
24. For they said: "What! a man! a Solitary one from among ourselves! shall we
follow such a one? Truly should we then be straying in mind, and mad!
25. "Is it that the Message is sent to him, of all people amongst us? Nay, he is
a liar, an insolent one!"
26. Ah! they will know on the morrow, which is the liar, the insolent one!
27. For We will send the she-camel by way of trial for them. So watch them, [O
Salih], and possess thyself in patience!
28. And tell them that the water is to be divided between them: Each one's right
to drink being brought forward [by suitable turns].
29. But they called to their companion, and he took a sword in hand, and
hamstrung [her].
30. Ah! how [terrible] was My Penalty and My Warning!
31. For We sent against them a single Mighty Blast, and they became like the dry
stubble used by one who pens cattle.
32. And We have indeed made the Qur'an easy to understand and remember: then is
there any that will receive admonition?
33. The people of Lut rejected [his] warning.
34. We sent against them a violent Tornado with showers of stones, [which
destroyed them], except Lut's household: them We delivered by early Dawn,-
35. As a Grace from Us: thus do We reward those who give thanks.
36. And [Lut] did warn them of Our Punishment, but they disputed about the
Warning.
37. And they even sought to snatch away his guests from him, but We blinded
their eyes. [They heard:] "Now taste ye My Wrath and My Warning."
38. Early on the morrow an abiding Punishment seized them:
39. "So taste ye My Wrath and My Warning."
40. And We have indeed made the Qur'an easy to understand and remember: then is
there any that will receive admonition?
41. To the People of Pharaoh, too, aforetime, came Warners [from Allah].
42. The [people] rejected all Our Signs; but We seized them with such Penalty
[as comes] from One Exalted in Power, able to carry out His Will.
43. Are your Unbelievers, [O Quraish], better than they? Or have ye an immunity
in the Sacred Books?
44. Or do they say: "We acting together can defend ourselves"?
45. Soon will their multitude be put to flight, and they will show their backs.
46. Nay, the Hour [of Judgment] is the time promised them [for their full
recompense]: And that Hour will be most grievous and most bitter.
47. Truly those in sin are the ones straying in mind, and mad.
48. The Day they will be dragged through the Fire on their faces, [they will
hear:] "Taste ye the touch of Hell!"
49. Verily, all things have We created in proportion and measure.
50. And Our Command is but a single [Act],- like the twinkling of an eye.
51. And [oft] in the past, have We destroyed gangs like unto you: then is there
any that will receive admonition?
52. All that they do is noted in [their] Books [of Deeds]:
53. Every matter, small and great, is on record.
54. As to the Righteous, they will be in the midst of Gardens and Rivers,
55. In an Assembly of Truth, in the Presence of a Sovereign Omnipotent.
﴿ سورة القلم - سورة ٦٨ - تعداد آیات ٥٢ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ ﴿١﴾ مَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ ﴿٢﴾
وَإِنَّ لَکَ لأجْرًا غَیْرَ مَمْنُونٍ ﴿٣﴾ وَإِنَّکَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِیمٍ ﴿٤﴾
فَسَتُبْصِرُ وَیُبْصِرُونَ ﴿٥﴾ بِأَیِّکُمُ الْمَفْتُونُ ﴿٦﴾
إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿٧﴾
فَلا تُطِعِ الْمُکَذِّبِینَ ﴿٨﴾ وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُونَ ﴿٩﴾
وَلا تُطِعْ کُلَّ حَلافٍ مَهِینٍ ﴿١٠﴾ هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِیمٍ ﴿١١﴾
مَنَّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿١٢﴾ عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِکَ زَنِیمٍ ﴿١٣﴾
أَنْ کَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِینَ ﴿١٤﴾ إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الأوَّلِینَ
﴿١٥﴾ سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ ﴿١٦﴾
إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ کَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِینَ
﴿١٧﴾ وَلا یَسْتَثْنُونَ ﴿١٨﴾ فَطَافَ عَلَیْهَا طَائِفٌ مِنْ رَبِّکَ وَهُمْ نَائِمُونَ
﴿١٩﴾ فَأَصْبَحَتْ کَالصَّرِیمِ ﴿٢٠﴾ فَتَنَادَوْا مُصْبِحِینَ ﴿٢١﴾
أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَارِمِینَ ﴿٢٢﴾ فَانْطَلَقُوا وَهُمْ یَتَخَافَتُونَ
﴿٢٣﴾ أَنْ لا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْکُمْ مِسْکِینٌ ﴿٢٤﴾ وَغَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِینَ
﴿٢٥﴾ فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ ﴿٢٦﴾ بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿٢٧﴾
قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُلْ لَکُمْ لَوْلا تُسَبِّحُونَ ﴿٢٨﴾ قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ
﴿٢٩﴾ فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَلاوَمُونَ ﴿٣٠﴾ قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا طَاغِینَ
﴿٣١﴾ عَسَى رَبُّنَا أَنْ یُبْدِلَنَا خَیْرًا مِنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ ﴿٣٢﴾
کَذَلِکَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿٣٣﴾
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿٣٤﴾ أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ کَالْمُجْرِمِینَ
﴿٣٥﴾ مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿٣٦﴾ أَمْ لَکُمْ کِتَابٌ فِیهِ تَدْرُسُونَ ﴿٣٧﴾
إِنَّ لَکُمْ فِیهِ لَمَا تَخَیَّرُونَ ﴿٣٨﴾ أَمْ لَکُمْ أَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَةٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ إِنَّ لَکُمْ لَمَا تَحْکُمُونَ ﴿٣٩﴾ سَلْهُمْ أَیُّهُمْ بِذَلِکَ زَعِیمٌ ﴿٤٠﴾
أَمْ لَهُمْ شُرَکَاءُ فَلْیَأْتُوا بِشُرَکَائِهِمْ إِنْ کَانُوا صَادِقِینَ ﴿٤١﴾
یَوْمَ یُکْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَیُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلا یَسْتَطِیعُونَ ﴿٤٢﴾
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ کَانُوا یُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ
﴿٤٣﴾ فَذَرْنِی وَمَنْ یُکَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِیثِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ
﴿٤٤﴾ وَأُمْلِی لَهُمْ إِنَّ کَیْدِی مَتِینٌ ﴿٤٥﴾ أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ
﴿٤٦﴾ أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿٤٧﴾
فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلا تَکُنْ کَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَکْظُومٌ
﴿٤٨﴾ لَوْلا أَنْ تَدَارَکَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ ﴿٤٩﴾
فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿٥٠﴾
وَإِنْ یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿٥١﴾ وَمَا هُوَ إِلا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿٥٢﴾
سورة القلم
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
ن، سوگند به قلم و آنچه مینویسند، (1)
که به نعمت پروردگارت تو مجنون نیستی، (2)
و برای تو پاداشی عظیم و همیشگی است! (3)
و تو اخلاق عظیم و برجستهای داری! (4)
و بزودی تو میبینی و آنان نیز میبینند، (5)
که کدام یک از شما مجنونند! (6)
پروردگارت بهتر از هر کس میداند چه کسی از راه او گمراه شده، و هدایتیافتگان را نیز بهتر میشناسد! (7)
حال که چنین است از تکذیبکنندگان اطاعت مکن! (8)
آنها دوست دارند نرمش نشان دهی تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشی توام با انحراف از مسیر حق)! (9)
و از کسی که بسیار سوگند یاد میکند و پست است اطاعت مکن، (10)
کسی که بسیار عیبجوست و به سخن چینی آمد و شد میکند، (11)
و بسیار مانع کار خیر، و متجاوز و گناهکار است; (12)
علاوه بر اینها کینه توز و پرخور و خشن و بدنام است! (13)
مبادا بخاطر اینکه صاحب مال و فرزندان فراوان است (از او پیروی کنی)! (14)
هنگامی که آیات ما بر او خوانده میشود میگوید: «اینها افسانههای خرافی پیشینیان است! سذللّه (15)
(ولی) ما بزودی بر بینی او علامت و داغ ننگ مینهیم! (16)
ما آنها را آزمودیم، همان گونه که «صاحبان باغ» را آزمایش کردیم، هنگامی که سوگند یاد کردند که میوههای باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچینند. (17)
و هیچ از آن استثنا نکنند; (18)
اما عذابی فراگیر (شب هنگام) بر (تمام) باغ آنها فرود آمد در حالی که همه در خواب بودند، (19)
و آن باغ سرسبز همچون شب سیاه و ظلمانی شد! (20)
صبحگاهان یکدیگر را صدا زدند، (21)
که بسوی کشتزار و باغ خود حرکت کنید اگر قصد چیدن میوهها را دارید! (22)
آنها حرکت کردند در حالی که آهسته با هم میگفتند:» (23)
«مواظب باشید امروز حتی یک فقیر وارد بر شما نشود!» (24)
(آری) آنها صبحگاهان تصمیم داشتند که با قدرت از مستمندان جلوگیری کنند. (25)
هنگامی که (وارد باغ شدند و) آن را دیدند گفتند: «حقا» ما گمراهیم! (26)
(آری، همه چیز از دست ما رفته) بلکه ما محرومیم!» (27)
یکی از آنها که از همه عاقلتر بود گفت: «آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمیگویید؟! (28)
گفتند: «منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بودیم!» (29)
سپس روبه یکدیگر کرده به ملامت هم پرداختند، (30)
(و فریادشان بلند شد) گفتند: «وای بر ما که طغیانگر بودیم! (31)
امیدواریم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن به جای آن به ما بدهد، چرا که ما به او علاقهمندیم!» (32)
این گونه است عذاب (خداوند در دنیا)، و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر میدانستند! (33)
مسلما برای پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغهای پر نعمت بهشت است! (34)
آیا مؤمنان را همچون مجرمان قرار میدهیم؟! (35)
شما را چه میشود؟! چگونه داوری میکنید؟! (36)
آیا کتابی دارید که از آن درس میخوانید... (37)
که آنچه را شما انتخاب میکنید از آن شماست؟! (38)
یا اینکه عهد و پیمان مؤکد و مستمری تا روز قیامت بر ما دارید که هر چه را حکم کنید برای شما باشد؟! (39)
از آنها بپرس کدام یک از آنان چنین چیزی را تضمین میکند؟! (40)
یا اینکه معبودانی دارند که آنها را شریک خدا قرار دادهاند (و برای آنان شفاعت میکنند)؟! اگر راست میگویند معبودان خود را بیاورند! (41)
(به خاطر بیاورید) روزی را که ساق پاها (از وحشت) برهنه میگردد و دعوت به سجود میشوند، اما نمیتوانند (سجود کنند). (42)
این در حالی است که چشمهایشان (از شدت شرمساری) به زیر افتاده، و ذلت و خواری وجودشان را فراگرفته; آنها پیش از این دعوت به سجود میشدند در حالی که سالم بودند (ولی امروز دیگر توانایی آن را ندارند)! (43)
اکنون مرا با آنها که این سخن را تکذیب میکنند واگذار! ما آنان را از آنجا که نمیدانند به تدریج به سوی عذاب پیش میبریم. (44)
و به آنها مهلت (بازگشت) میدهم; چرا که نقشههای من محکم و دقیق است! (45)
یا اینکه تو از آنها مزدی میطلبی که پرداختش برای آنها سنگین است؟! (46)
یا اسرار غیب نزد آنهاست و آن را مینویسند (و به یکدیگر میدهند)؟! (47)
اکنون که چنین است صبر کن و منتظر فرمان پروردگارت باش، و مانند صاحب ماهی ( یونس) مباش (که در تقاضای مجازات قومش عجله کرد و گرفتار مجازات ترک اولی شد) در آن زمان که با نهایت اندوه خدا را خواند. (48)
و اگر رحمت خدا به یاریش نیامده بود، (از شکم ماهی) بیرون افکنده میشد در حالی که نکوهیده بود! (49)
ولی پروردگارش او را برگزید و از صالحان قرار داد! (50)
نزدیک است کافران هنگامی که آیات قرآن را میشنوند با چشمزخم خود تو را از بین ببرند، و میگویند: «او دیوانه است!» (51)
در حالی که این (قرآن) جز مایه بیداری برای جهانیان نیست! (52)
SURA 68. Qalam, or the Pen, or Nun
1. Nun. By the Pen and the [Record] which [men] write,-
2. Thou art not, by the Grace of thy Lord, mad or possessed.
3. Nay, verily for thee is a Reward unfailing:
4. And thou [standest] on an exalted standard of character.
5. Soon wilt thou see, and they will see,
6. Which of you is afflicted with madness.
7. Verily it is thy Lord that knoweth best, which [among men] hath strayed from
His Path: and He knoweth best those who receive [true] Guidance.
8. So hearken not to those who deny [the Truth].
9. Their desire is that thou shouldst be pliant: so would they be pliant.
10. Heed not the type of despicable men,- ready with oaths,
11. A slanderer, going about with calumnies,
12. [Habitually] hindering [all] good, transgressing beyond bounds, deep in sin,
13. Violent [and cruel],- with all that, base-born,-
293
14. Because he possesses wealth and [numerous] sons.
15. When to him are rehearsed Our Signs, "Tales of the ancients", he cries!
16. Soon shall We brand [the beast] on the snout!
17. Verily We have tried them as We tried the People of the Garden, when they
resolved to gather the fruits of the [garden] in the morning.
18. But made no reservation, ["If it be Allah's Will"].
19. Then there came on the [garden] a visitation from thy Lord, [which swept
away] all around, while they were asleep.
20. So the [garden] became, by the morning, like a dark and desolate spot,
[whose fruit had been gathered].
21. As the morning broke, they called out, one to another,-
22. "Go ye to your tilth [betimes] in the morning, if ye would gather the
fruits."
23. So they departed, conversing in secret low tones, [saying]-
24. "Let not a single indigent person break in upon you into the [garden] this
day."
25. And they opened the morning, strong in an [unjust] resolve.
26. But when they saw the [garden], they said: "We have surely lost our way:
27. "Indeed we are shut out [of the fruits of our labour]!"
28. Said one of them, more just [than the rest]: "Did I not say to you, 'Why not
glorify [Allah]?'"
29. They said: "Glory to our Lord! Verily we have been doing wrong!"
30. Then they turned, one against another, in reproach.
31. They said: "Alas for us! We have indeed transgressed!
32. "It may be that our Lord will give us in exchange a better [garden] than
this: for we do turn to Him [in repentance]!"
33. Such is the Punishment [in this life]; but greater is the Punishment in the
Hereafter,- if only they knew!
34. Verily, for the Righteous, are Gardens of Delight, in the Presence of their
Lord.
35. Shall We then treat the People of Faith like the People of Sin?
36. What is the matter with you? How judge ye?
37. Or have ye a book through which ye learn-
38. That ye shall have, through it whatever ye choose?
39. Or have ye Covenants with Us to oath, reaching to the Day of Judgment,
[providing] that ye shall have whatever ye shall demand?
40. Ask thou of them, which of them will stand surety for that!
41. Or have they some "Partners" [in Allahhead]? Then let them produce their
"partners", if they are truthful!
42. The Day that the shin shall be laid bare, and they shall be summoned to bow
in adoration, but they shall not be able,-
294
43. Their eyes will be cast down,- ignominy will cover them; seeing that they
had been summoned aforetime to bow in adoration, while they were whole, [and had
refused].
44. Then leave Me alone with such as reject this Message: by degrees shall We
punish them from directions they perceive not.
45. A [long] respite will I grant them: truly powerful is My Plan.
46. Or is it that thou dost ask them for a reward, so that they are burdened
with a load of debt?-
47. Or that the Unseen is in their hands, so that they can write it down?
48. So wait with patience for the Command of thy Lord, and be not like the
Companion of the Fish,- when he cried out in agony.
49. Had not Grace from his Lord reached him, he would indeed have been cast off
on the naked shore, in disgrace.
50. Thus did his Lord choose him and make him of the Company of the Righteous.
51. And the Unbelievers would almost trip thee up with their eyes when they hear
the Message; and they say: "Surely he is possessed!"
52. But it is nothing less than a Message to all the worlds.