SURA 62. Jumua, or the Assembly (Friday) Prayer. - سوره جمعه -سورة الجمعة

﴿ سورة الجمعة - سورة ٦٢ - تعداد آیات ١١ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

یُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ الْمَلِکِ الْقُدُّوسِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ ﴿١﴾ هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الأمِّیِّینَ رَسُولا مِنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَإِنْ کَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٢﴾ وَآخَرِینَ مِنْهُمْ لَمَّا یَلْحَقُوا بِهِمْ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٣﴾ ذَلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿٤﴾ مَثَلُ الَّذِینَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ یَحْمِلُوهَا کَمَثَلِ الْحِمَارِ یَحْمِلُ أَسْفَارًا بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿٥﴾ قُلْ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ هَادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّکُمْ أَوْلِیَاءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٦﴾ وَلا یَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِالظَّالِمِینَ ﴿٧﴾ قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِی تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلاقِیکُمْ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٨﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نُودِیَ لِلصَّلاةِ مِنْ یَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَى ذِکْرِ اللَّهِ وَذَرُوا الْبَیْعَ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٩﴾ فَإِذَا قُضِیَتِ الصَّلاةُ فَانْتَشِرُوا فِی الأرْضِ وَابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَاذْکُرُوا اللَّهَ کَثِیرًا لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿١٠﴾ وَإِذَا رَأَوْا تِجَارَةً أَوْ لَهْوًا انْفَضُّوا إِلَیْهَا وَتَرَکُوکَ قَائِمًا قُلْ مَا عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَمِنَ التِّجَارَةِ وَاللَّهُ خَیْرُ الرَّازِقِینَ ﴿١١﴾

سورة الجمعة

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همواره تسبیح خدا می‏گویند، خداوندی که مالک و حاکم است و از هر عیب و نقصی مبرا، و عزیز و حکیم است! (1)

و کسی است که در میان جمعیت درس نخوانده رسولی از خودشان برانگیخت که آیاتش را بر آنها می‏خواند و آنها را تزکیه می‏کند و به آنان کتاب (قرآن) و حکمت می‏آموزد هر چند پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند! (2)

و (همچنین) رسول است بر گروه دیگری که هنوز به آنها ملحق نشده‏اند; و او عزیز و حکیم است! (3)

این فضل خداست که به هر کس بخواهد (و شایسته بداند) می‏بخشد; و خداوند صاحب فضل عظیم است! (4)

کسانی که مکلف به تورات شدند ولی حق آن را ادا نکردند، مانند درازگوشی هستند که کتابهایی حمل می‏کند، (آن را بر دوش می‏کشد اما چیزی از آن نمی‏فهمد)! گروهی که آیات خدا را انکار کردند مثال بدی دارند، و خداوند قوم ستمگر را هدایت نمی‏کند! (5)

بگو: «ای یهودیان! اگر گمان می‏کنید که (فقط) شما دوستان خدائید نه سایر مردم، پس آرزوی مرگ کنید اگر راست می‏گویید (تا به لقای محبوبتان برسید)!» (6)

ولی آنان هرگز تمنای مرگ نمی‏کنند بخاطراعمالی که از پیش فرستاده‏اند; و خداوند ظالمان را بخوبی می‏شناسد! (7)

بگو: «این مرگی که از آن فرار می‏کنید سرانجام با شما ملاقات خواهد کرد; سپس به سوی کسی که دانای پنهان و آشکار است بازگردانده می‏شوید; آنگاه شما را از آنچه انجام می‏دادید خبر می‏دهد!» (8)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! هنگامی که برای نماز روز جمعه اذان گفته شود، به سوی ذکر خدا بشتابید و خرید و فروش را رها کنید که این برای شما بهتر است اگر می‏دانستید! (9)

و هنگامی که نماز پایان گرفت (شما آزادید) در زمین پراکنده شوید و از فضل خدا بطلبید، و خدا را بسیار یاد کنید شاید رستگار شوید! (10)

هنگامی که آنها تجارت یا سرگرمی و لهوی را ببینند پراکنده می‏شوند و به سوی آن می روند و تو را ایستاده به حال خود رها می‏کنند; بگو: آنچه نزد خداست بهتر از لهو و تجارت است، و خداوند بهترین روزی‏دهندگان است. (11)

SURA 62. Jumua, or the Assembly (Friday) Prayer.

1. Whatever is in the heavens and on earth, doth declare the Praises and Glory

of Allah,- the Sovereign, the Holy One, the Exalted in Might, the Wise.

2. It is He Who has sent amongst the Unlettered a messenger from among

themselves, to rehearse to them His Signs, to sanctify them, and to instruct

them in Scripture and Wisdom,- although they had been, before, in manifest

error;-

3. As well as [to confer all these benefits upon] others of them, who have not

already joined them: And He is exalted in Might, Wise.

4. Such is the Bounty of Allah, which He bestows on whom He will: and Allah is

the Lord of the highest bounty.

5. The similitude of those who were charged with the [obligations of the] Mosaic

Law, but who subsequently failed in those [obligations], is that of a donkey

which carries huge tomes [but understands them not]. Evil is the similitude of

people who falsify the Signs of Allah: and Allah guides not people who do wrong.

6. Say: "O ye that stand on Judaism! If ye think that ye are friends to Allah,

to the exclusion of [other] men, then express your desire for Death, if ye are

truthful!"

7. But never will they express their desire [for Death], because of the [deeds]

their hands have sent on before them! and Allah knows well those that do wrong!

8. Say: "The Death from which ye flee will truly overtake you: then will ye be

sent back to the Knower of things secret and open: and He will tell you [the

truth of] the things that ye did!"

9. O ye who believe! When the call is proclaimed to prayer on Friday [the Day of

Assembly], hasten earnestly to the Remembrance of Allah, and leave off business

[and traffic]: That is best for you if ye but knew!

10. And when the Prayer is finished, then may ye disperse through the land, and

seek of the Bounty of Allah: and celebrate the Praises of Allah often [and

without stint]: that ye may prosper.

11. But when they see some bargain or some amusement, they disperse headlong to

it, and leave thee standing. Say: "The [blessing] from the Presence of Allah is

better than any amusement or bargain! and Allah is the Best to provide [for all

needs]."

SURA 63. Munafiqun, or the Hypocrites - سوره منافقون - سورة المنافقون

﴿ سورة المنافقون - سورة ٦٣ - تعداد آیات ١١ ﴾  

 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

إِذَا جَاءَکَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّکَ لَرَسُولُهُ وَاللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَکَاذِبُونَ ﴿١﴾ اتَّخَذُوا أَیْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٢﴾ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا یَفْقَهُونَ ﴿٣﴾ وَإِذَا رَأَیْتَهُمْ تُعْجِبُکَ أَجْسَامُهُمْ وَإِنْ یَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ کَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ یَحْسَبُونَ کُلَّ صَیْحَةٍ عَلَیْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى یُؤْفَکُونَ ﴿٤﴾ وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْا یَسْتَغْفِرْ لَکُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُءُوسَهُمْ وَرَأَیْتَهُمْ یَصُدُّونَ وَهُمْ مُسْتَکْبِرُونَ ﴿٥﴾ سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ ﴿٦﴾ هُمُ الَّذِینَ یَقُولُونَ لا تُنْفِقُوا عَلَى مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى یَنْفَضُّوا وَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَلَکِنَّ الْمُنَافِقِینَ لا یَفْقَهُونَ ﴿٧﴾ یَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنَا إِلَى الْمَدِینَةِ لَیُخْرِجَنَّ الأعَزُّ مِنْهَا الأذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَلَکِنَّ الْمُنَافِقِینَ لا یَعْلَمُونَ ﴿٨﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تُلْهِکُمْ أَمْوَالُکُمْ وَلا أَوْلادُکُمْ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَمَنْ یَفْعَلْ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿٩﴾ وَأَنْفِقُوا مِنْ مَا رَزَقْنَاکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ فَیَقُولَ رَبِّ لَوْلا أَخَّرْتَنِی إِلَى أَجَلٍ قَرِیبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَکُنْ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿١٠﴾ وَلَنْ یُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْسًا إِذَا جَاءَ أَجَلُهَا وَاللَّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١١﴾

سورة المنافقون

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

هنگامی که منافقان نزد تو آیند می‏گویند: «ما شهادت می‏دهیم که یقینا تو رسول خدایی! س‏ذللّه خداوند می‏داند که تو رسول او هستی، ولی خداوند شهادت می‏دهد که منافقان دروغگو هستند (و به گفته خود ایمان ندارند). (1)

آنها سوگندهایشان را سپر ساخته‏اند تا مردم را از راه خدا باز دارند، و کارهای بسیار بدی انجام می‏دهند! (2)

این بخاطر آن است که نخست ایمان آوردند سپس کافر شدند; از این رو بر دلهای آنان مهر نهاده شده، و حقیقت را درک نمی‏کنند! (3)

هنگامی که آنها را می‏بینی، جسم و قیافه آنان تو را در شگفتی فرو می‏برد; و اگر سخن بگویند، به سخنانشان گوش فرا می‏دهی; اما گویی چوبهای خشکی هستند که به دیوار تکیه داده شده‏اند! هر فریادی از هر جا بلند شود بر ضد خود می‏پندارند; آنها دشمنان واقعی تو هستند، پس از آنان بر حذر باش! خداوند آنها را بکشد، چگونه از حق منحرف می‏شوند؟! (4)

هنگامی که به آنان گفته شود: «بیایید تا رسول خدا برای شما استغفار کند!»، سرهای خود را (از روی استهزا و کبر و غرور) تکان می‏دهند; و آنها را می‏بینی که از سخنان تو اعراض کرده و تکبر می‏ورزند! (5)

برای آنها تفاوت نمی‏کند، خواه استغفار برایشان کنی یا نکنی، هرگز خداوند آنان را نمی‏بخشد; زیرا خداوند قوم فاسق را هدایت نمی‏کند! (6)

آنها کسانی هستند که می‏گویند: «به افرادی که نزد رسول خدا هستند انفاق نکنید تا پراکنده شوند!» (غافل از اینکه) خزاین آسمانها و زمین از آن خداست، ولی منافقان نمی‏فهمند! (7)

آنها می‏گویند: «اگر به مدینه بازگردیم، عزیزان ذلیلان را بیرون می‏کنند!» در حالی که عزت مخصوص خدا و رسول او و مؤمنان است; ولی منافقان نمی‏دانند! (8)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! اموال و فرزندانتان شما را از یاد خدا غافل نکند! و کسانی که چنین کنند، زیانکارانند! (9)

از آنچه به شما روزی داده‏ایم انفاق کنید، پیش از آنکه مرگ یکی از شما فرا رسد و بگوید: س‏خ‏للّهپروردگارا! چرا (مرگ) مرا مدت کمی به تاخیر نینداختی تا (در راه خدا) صدقه دهم و از صالحان باشم؟!» (10)

خداوند هرگز مرگ کسی را هنگامی که اجلش فرا رسد به تاخیر نمی‏اندازد، و خداوند به آنچه انجام می‏دهید آگاه است. (11)

SURA 63. Munafiqun, or the Hypocrites

1. When the Hypocrites come to thee, they say, "We bear witness that thou art

indeed the Messenger of Allah." Yea, Allah knoweth that thou art indeed His

Messenger, and Allah beareth witness that the Hypocrites are indeed liars.

2. They have made their oaths a screen [for their misdeeds]: thus they obstruct

[men] from the Path of Allah: truly evil are their deeds.

3. That is because they believed, then they rejected Faith: So a seal was set on

their hearts: therefore they understand not.

4. When thou lookest at them, their exteriors please thee; and when they speak,

thou listenest to their words. They are as [worthless as hollow] pieces of

timber propped up, [unable to stand on their own]. They think that every cry is

against them. They are the enemies; so beware of them. The curse of Allah be on

them! How are they deluded [away from the Truth]!

5. And when it is said to them, "Come, the Messenger of Allah will pray for your

forgiveness", they turn aside their heads, and thou wouldst see them turning

away their faces in arrogance.

6. It is equal to them whether thou pray for their forgiveness or not. Allah

will not forgive them. Truly Allah guides not rebellious transgressors.

7. They are the ones who say, "Spend nothing on those who are with Allah's

Messenger, to the end that they may disperse [and quit Medina]." But to Allah

belong the treasures of the heavens and the earth; but the Hypocrites understand

not.

8. They say, "If we return to Medina, surely the more honourable [element] will

expel therefrom the meaner." But honour belongs to Allah and His Messenger, and

to the Believers; but the Hypocrites know not.

9. O ye who believe! Let not your riches or your children divert you from the

remembrance of Allah. If any act thus, the loss is their own.

10. and spend something [in charity] out of the substance which We have bestowed

on you, before Death should come to any of you and he should say, "O my Lord!

why didst Thou not give me respite for a little while? I should then have given

[largely] in charity, and I should have been one of the doers of good".

11. But to no soul will Allah grant respite when the time appointed [for it] has

come; and Allah is well acquainted with [all] that ye do.

SURA 64. Tagabun, or Mutual Loss and Gain سوره تغابن - سورة التغابن

﴿ سورة التغابن - سورة ٦٤ - تعداد آیات ١٨ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

یُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿١﴾ هُوَ الَّذِی خَلَقَکُمْ فَمِنْکُمْ کَافِرٌ وَمِنْکُمْ مُؤْمِنٌ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿٢﴾ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ بِالْحَقِّ وَصَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ وَإِلَیْهِ الْمَصِیرُ ﴿٣﴾ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَیَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٤﴾ أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَبَأُ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ قَبْلُ فَذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٥﴾ ذَلِکَ بِأَنَّهُ کَانَتْ تَأْتِیهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَقَالُوا أَبَشَرٌ یَهْدُونَنَا فَکَفَرُوا وَتَوَلَّوْا وَاسْتَغْنَى اللَّهُ وَاللَّهُ غَنِیٌّ حَمِیدٌ ﴿٦﴾ زَعَمَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنْ لَنْ یُبْعَثُوا قُلْ بَلَى وَرَبِّی لَتُبْعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِمَا عَمِلْتُمْ وَذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ ﴿٧﴾ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذِی أَنْزَلْنَا وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿٨﴾ یَوْمَ یَجْمَعُکُمْ لِیَوْمِ الْجَمْعِ ذَلِکَ یَوْمُ التَّغَابُنِ وَمَنْ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَیَعْمَلْ صَالِحًا یُکَفِّرْ عَنْهُ سَیِّئَاتِهِ وَیُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ذَلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿٩﴾ وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُولَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ خَالِدِینَ فِیهَا وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿١٠﴾ مَا أَصَابَ مِنْ مُصِیبَةٍ إِلا بِإِذْنِ اللَّهِ وَمَنْ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ یَهْدِ قَلْبَهُ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿١١﴾ وَأَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّیْتُمْ فَإِنَّمَا عَلَى رَسُولِنَا الْبَلاغُ الْمُبِینُ ﴿١٢﴾ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ وَعَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١٣﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِکُمْ وَأَوْلادِکُمْ عَدُوًّا لَکُمْ فَاحْذَرُوهُمْ وَإِنْ تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿١٤﴾ إِنَّمَا أَمْوَالُکُمْ وَأَوْلادُکُمْ فِتْنَةٌ وَاللَّهُ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِیمٌ ﴿١٥﴾ فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَاسْمَعُوا وَأَطِیعُوا وَأَنْفِقُوا خَیْرًا لأنْفُسِکُمْ وَمَنْ یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿١٦﴾ إِنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا یُضَاعِفْهُ لَکُمْ وَیَغْفِرْ لَکُمْ وَاللَّهُ شَکُورٌ حَلِیمٌ ﴿١٧﴾ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿١٨﴾

سورة التغابن

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است برای خدا تسبیح می‏گویند; مالکیت و حکومت از آن اوست و ستایش از آن او; و او بر همه چیز تواناست! (1)

او کسی است که شما را آفرید (و به شما آزادی و اختیار داد); گروهی از شما کافرید و گروهی مؤمن; و خداوند به آنچه انجام می‏دهید بیناست! (2)

آسمانها و زمین را بحق آفرید; و شما را (در عالم جنین) تصویر کرد، تصویری زیبا و دلپذیر; و سرانجام (همه) بسوی اوست. (3)

آنچه را در آسمانها و زمین است می‏داند، و از آنچه پنهان یا آشکار می‏کنید با خبر است; و خداوند از آنچه در درون سینه‏هاست آگاه است. (4)

آیا خبر کسانی که پیش از این کافر شدند به شما نرسیده است؟! (آری) آنها طعم کیفر گناهان بزرگ خود را چشیدند; و عذاب دردناک برای آنهاست! (5)

این بخاطر آن است که رسولان آنها (پیوسته) با دلایل روشن به سراغشان می‏آمدند، ولی آنها (از روی کبر و غرور) گفتند: «آیا بشرهایی (مثل ما) می‏خواهند ما را هدایت کنند؟!» از این رو کافر شدند و روی برگرداندند; و خداوند (از ایمان و طاعتشان) بی نیاز بود، و خدا غنی و شایسته ستایش است! (6)

کافران پنداشتند که هرگز برانگیخته نخواهند شد، بگو: «آری به پروردگارم سوگند که همه شما (در قیامت) برانگیخته خواهید شد، سپس آنچه را عمل می‏کردید به شما خبر داده می‏شود، و این برای خداوند آسان است!» (7)

حال که چنین است، به خدا و رسول او و نوری که نازل کرده‏ایم ایمان بیاورید; و بدانید خدا به آنچه انجام می‏دهید آگاه است! (8)

این در زمانی خواهد بود که همه شما را در روز اجتماع ( روز رستاخیز) گردآوری می‏کند; آن روز روز تغابن است (روز احساس خسارت و پشیمانی)! و هر کس به خدا ایمان بیاورد و عمل صالح انجام دهد، گناهان او را می‏بخشد و او را در باغهایی از بهشت که نهرها از زیر درختانش جاری است وارد می‏کند، جاودانه در آن می مانند; و این پیروزی بزرگ است! (9)

اما کسانی که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند اصحاب دوزخند، جاودانه در آن می‏مانند، و (سرانجام آنها) سرانجام بدی است! (10)

هیچ مصیبتی رخ نمی‏دهد مگر به اذن خدا! و هر کس به خدا ایمان آورد، خداوند قلبش را هدایت می‏کند; و خدا به هر چیز داناست! (11)

اطاعت کنید خدا را، و اطاعت کنید پیامبر را; و اگر روی‏گردان شوید، رسول ما جز ابلاغ آشکار وظیفه‏ای ندارد! (12)

خداوند کسی است که هیچ معبودی جز او نیست، و مؤمنان باید فقط بر او توکل کنند! (13)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! بعضی از همسران و فرزندانتان دشمنان شما هستند، از آنها برحذر باشید; و اگر عفو کنید و چشم بپوشید و ببخشید، (خدا شما را می‏بخشد); چرا که خداوند بخشنده و مهربان است! (14)

اموال و فرزندانتان فقط وسیله آزمایش شما هستند; و خداست که پاداش عظیم نزد اوست! (15)

پس تا می‏توانید تقوای الهی پیشه کنید و گوش دهید و اطاعت نمایید و انفاق کنید که برای شما بهتر است; و کسانی که از بخل و حرص خویشتن مصون بمانند رستگارانند! (16)

اگر به خدا قرض‏الحسنه دهید، آن را برای شما مضاعف می‏سازد و شما را می‏بخشد; و خداوند شکرکننده و بردبار است! (17)

او دانای پنهان و آشکار است; و او عزیز و حکیم است! (18)

SURA 64. Tagabun, or Mutual Loss and Gain

1. Whatever is in the heavens and on earth, doth declare the Praises and Glory

of Allah: to Him belongs dominion, and to Him belongs praise: and He has power

over all things.

2. It is He Who has created you; and of you are some that are Unbelievers, and

some that are Believers: and Allah sees well all that ye do.

3. He has created the heavens and the earth in just proportions, and has given

you shape, and made your shapes beautiful: and to Him is the final Goal.

4. He knows what is in the heavens and on earth; and He knows what ye conceal

and what ye reveal: yea, Allah knows well the [secrets] of [all] hearts.

5. Has not the story reached you, of those who rejected Faith aforetime? So they

tasted the evil result of their conduct; and they had a grievous Penalty.

6. That was because there came to them messengers with Clear Signs, but they

said: "Shall [mere] human beings direct us?" So they rejected [the Message] and

turned away. But Allah can do without [them]: and Allah is free of all needs,

worthy of all praise.

7. The Unbelievers think that they will not be raised up [for Judgment]. Say:

"Yea, By my Lord, Ye shall surely be raised up: then shall ye be told [the

truth] of all that ye did. And that is easy for Allah."

8. Believe, therefore, in Allah and His Messenger, and in the Light which we

have sent down. And Allah is well acquainted with all that ye do.

9. The Day that He assembles you [all] for a Day of Assembly,- that will be a

Day of mutual loss and gain [among you], and those who believe in Allah and work

righteousness,- He will remove from them their ills, and He will admit them to

Gardens beneath which Rivers flow, to dwell therein for ever: that will be the

Supreme Achievement.

10. But those who reject Faith and treat Our Signs as falsehoods, they will be

Companions of the Fire, to dwell therein for aye: and evil is that Goal.

11. No kind of calamity can occur, except by the leave of Allah: and if any one

believes in Allah, [Allah] guides his heart [aright]: for Allah knows all

things.

12. So obey Allah, and obey His Messenger: but if ye turn back, the duty of Our

Messenger is but to proclaim [the Message] clearly and openly.

13. Allah! There is no god but He: and on Allah, therefore, let the Believers

put their trust.

14. O ye who believe! Truly, among your wives and your children are [some that

are] enemies to yourselves: so beware of them! But if ye forgive and overlook,

and cover up [their faults], verily Allah is Oft-Forgiving, Most Merciful.

15. Your riches and your children may be but a trial: but in the Presence of

Allah, is the highest, Reward.

16. So fear Allah as much as ye can; listen and obey and spend in charity for

the benefit of your own soul and those saved from the covetousness of their own

souls,- they are the ones that achieve prosperity.

17. If ye loan to Allah, a beautiful loan, He will double it to your [credit],

and He will grant you Forgiveness: for Allah is most Ready to appreciate

[service], Most Forbearing,-

18. Knower of what is open, Exalted in Might, Full of Wisdom.

SURA 65. Talaq, or Divorce - سوره طلاق - سورة الطلاق

﴿ سورة الطلاق - سورة ٦٥ - تعداد آیات ١٢ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّةَ وَاتَّقُوا اللَّهَ رَبَّکُمْ لا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُیُوتِهِنَّ وَلا یَخْرُجْنَ إِلا أَنْ یَأْتِینَ بِفَاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ وَتِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ وَمَنْ یَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لا تَدْرِی لَعَلَّ اللَّهَ یُحْدِثُ بَعْدَ ذَلِکَ أَمْرًا ﴿١﴾ فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِکُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فَارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَأَشْهِدُوا ذَوَیْ عَدْلٍ مِنْکُمْ وَأَقِیمُوا الشَّهَادَةَ لِلَّهِ ذَلِکُمْ یُوعَظُ بِهِ مَنْ کَانَ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا ﴿٢﴾ وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ وَمَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا ﴿٣﴾ وَاللائِی یَئِسْنَ مِنَ الْمَحِیضِ مِنْ نِسَائِکُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلاثَةُ أَشْهُرٍ وَاللائِی لَمْ یَحِضْنَ وَأُولاتُ الأحْمَالِ أَجَلُهُنَّ أَنْ یَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ یُسْرًا ﴿٤﴾ ذَلِکَ أَمْرُ اللَّهِ أَنْزَلَهُ إِلَیْکُمْ وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یُکَفِّرْ عَنْهُ سَیِّئَاتِهِ وَیُعْظِمْ لَهُ أَجْرًا ﴿٥﴾ أَسْکِنُوهُنَّ مِنْ حَیْثُ سَکَنْتُمْ مِنْ وُجْدِکُمْ وَلا تُضَارُّوهُنَّ لِتُضَیِّقُوا عَلَیْهِنَّ وَإِنْ کُنَّ أُولاتِ حَمْلٍ فَأَنْفِقُوا عَلَیْهِنَّ حَتَّى یَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَکُمْ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَأْتَمِرُوا بَیْنَکُمْ بِمَعْرُوفٍ وَإِنْ تَعَاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ أُخْرَى ﴿٦﴾ لِیُنْفِقْ ذُو سَعَةٍ مِنْ سَعَتِهِ وَمَنْ قُدِرَ عَلَیْهِ رِزْقُهُ فَلْیُنْفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ لا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلا مَا آتَاهَا سَیَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ یُسْرًا ﴿٧﴾ وَکَأَیِّنْ مِنْ قَرْیَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهَا وَرُسُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِیدًا وَعَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُکْرًا ﴿٨﴾ فَذَاقَتْ وَبَالَ أَمْرِهَا وَکَانَ عَاقِبَةُ أَمْرِهَا خُسْرًا ﴿٩﴾ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِیدًا فَاتَّقُوا اللَّهَ یَا أُولِی الألْبَابِ الَّذِینَ آمَنُوا قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَیْکُمْ ذِکْرًا ﴿١٠﴾ رَسُولا یَتْلُو عَلَیْکُمْ آیَاتِ اللَّهِ مُبَیِّنَاتٍ لِیُخْرِجَ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَمَنْ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَیَعْمَلْ صَالِحًا یُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا قَدْ أَحْسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزْقًا ﴿١١﴾ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الأرْضِ مِثْلَهُنَّ یَتَنَزَّلُ الأمْرُ بَیْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ وَأَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْءٍ عِلْمًا ﴿١٢﴾

سورة الطلاق

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ای پیامبر! هر زمان خواستید زنان را طلاق دهید، در زمان عده، آنها را طلاق گویید ( زمانی که از عادت ماهانه پاک شده و با همسرشان نزدیکی نکرده باشند )، و حساب عده را نگه دارید; و از خدایی که پروردگار شماست بپرهیزید; نه شما آنها را از خانه‏هایشان بیرون کنید و نه آنها (در دوران عده) بیرون روند، مگر آنکه کار زشت آشکاری انجام دهند; این حدود خداست، و هر کس از حدود الهی تجاوز کند به خویشتن ستم کرده; تو نمی‏دانی شاید خداوند بعد از این، وضع تازه (و وسیله اصلاحی) فراهم کند! (1)

و چون عده آنها سرآمد، آنها را بطرز شایسته‏ای نگه دارید یا بطرز شایسته‏ای از آنان جدا شوید; و دو مرد عادل از خودتان را گواه گیرید; و شهادت را برای خدا برپا دارید; این چیزی است که مؤمنان به خدا و روز قیامت به آن اندرز داده می‏شوند! و هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند راه نجاتی برای او فراهم می‏کند، (2)

و او را از جایی که گمان ندارد روزی می‏دهد; و هر کس بر خدا توکل کند، کفایت امرش را می‏کند; خداوند فرمان خود را به انجام می‏رساند; و خدا برای هر چیزی اندازه‏ای قرار داده است! (3)

و از زنانتان، آنان که از عادت ماهانه مایوسند، اگر در وضع آنها (از نظر بارداری) شک کنید، عده آنان سه ماه است، و همچنین آنها که عادت ماهانه ندیده‏اند; و عده زنان باردار این است که بار خود را بر زمین بگذارند; و هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند کار را بر او آسان می‏سازد! (4)

این فرمان خداست که بر شما نازل کرده; و هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند گناهانش را می‏بخشد و پاداش او را بزرگ می‏دارد! (5)

آنها ( زنان مطلقه) را هر جا خودتان سکونت دارید و در توانایی شماست سکونت دهید; و به آنها زیان نرسانید تا کار را بر آنان تنگ کنید (و مجبور به ترک منزل شوند); و اگر باردار باشند، نفقه آنها را بپردازید تا وضع حمل کنند; و اگر برای شما (فرزند را) شیر می‏دهند، پاداش آنها را بپردازید; و (درباره فرزندان، کار را) با مشاوره شایسته انجام دهید; و اگر به توافق نرسیدید، آن دیگری شیردادن آن بچه را بر عهده می‏گیرد. (6)

آنان که امکانات وسیعی دارند، باید از امکانات وسیع خود انفاق کنند و آنها که تنگدستند، از آنچه که خدا به آنها داده انفاق نمایند; خداوند هیچ کس را جز به مقدار توانایی که به او داده تکلیف نمی‏کند; خداوند بزودی بعد از سختیها آسانی قرار می‏دهد! (7)

چه بسیار شهرها و آبادیها که اهل آن از فرمان خدا و رسولانش سرپیچی کردند و ما بشدت به حسابشان رسیدیم و به مجازات کم‏نظیری گرفتار ساختیم! (8)

آنها آثار سوء کار خود را چشیدند; و عاقبت کارشان خسران بود! (9)

خداوند عذاب سختی برای آنها فراهم ساخته; پس از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید ای خردمندانی که ایمان آورده‏اید! (زیرا) خداوند چیزی که مایه تذکر است بر شما نازل کرده; (10)

رسولی به سوی شما فرستاده که آیات روشن خدا را بر شما تلاوت می‏کند تا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‏اند، از تاریکیها بسوی نور خارج سازد! و هر کس به خدا ایمان آورده و اعمال صالح انجام دهد، او را در باغهایی از بهشت وارد سازد که از زیر (درختانش) نهرها جاری است، جاودانه در آن می‏مانند، و خداوند روزی نیکویی برای او قرار داده است! (11)

خداوند همان کسی است که هفت آسمان را آفرید، و از زمین نیز همانند آنها را; فرمان او در میان آنها پیوسته فرود می‏آید تا بدانید خداوند بر هر چیز تواناست و اینکه علم او به همه چیز احاطه دارد! (12)

SURA 65. Talaq, or Divorce

1. O Prophet! When ye do divorce women, divorce them at their prescribed

periods, and count [accurately], their prescribed periods: And fear Allah your

Lord: and turn them not out of their houses, nor shall they [themselves] leave,

except in case they are guilty of some open lewdness, those are limits set by

Allah: and any who transgresses the limits of Allah, does verily wrong his [own]

soul: thou knowest not if perchance Allah will bring about thereafter some new

situation.

2. Thus when they fulfil their term appointed, either take them back on

equitable terms or part with them on equitable terms; and take for witness two

persons from among you, endued with justice, and establish the evidence [as]

before Allah. Such is the admonition given to him who believes in Allah and the

Last Day. And for those who fear Allah, He [ever] prepares a way out,

3. And He provides for him from [sources] he never could imagine. And if any one

puts his trust in Allah, sufficient is [Allah] for him. For Allah will surely

accomplish his purpose: verily, for all things has Allah appointed a due

proportion.

4. Such of your women as have passed the age of monthly courses, for them the

prescribed period, if ye have any doubts, is three months, and for those who

have no courses [it is the same]: for those who carry [life within their wombs],

their period is until they deliver their burdens: and for those who fear Allah,

He will make their path easy.

5. That is the Command of Allah, which He has sent down to you: and if any one

fears Allah, He will remove his ills, from him, and will enlarge his reward.

6. Let the women live [in 'iddat] in the same style as ye live, according to

your means: Annoy them not, so as to restrict them. And if they carry [life in

their wombs], then spend [your substance] on them until they deliver their

burden: and if they suckle your [offspring], give them their recompense: and

take mutual counsel together, according to what is just and reasonable. And if

ye find yourselves in difficulties, let another woman suckle [the child] on the

[father's] behalf.

7. Let the man of means spend according to his means: and the man whose

resources are restricted, let him spend according to what Allah has given him.

Allah puts no burden on any person beyond what He has given him. After a

difficulty, Allah will soon grant relief.

8. How many populations that insolently opposed the Command of their Lord and of

His messengers, did We not then call to account,- to severe account?- and We

imposed on them an exemplary Punishment.

9. Then did they taste the evil result of their conduct, and the End of their

conduct was Perdition.

10. Allah has prepared for them a severe Punishment [in the Hereafter].

Therefore fear Allah, O ye men of understanding - who have believed!- for Allah

hath indeed sent down to you a Message,-

11. An Messenger, who rehearses to you the Signs of Allah containing clear

explanations, that he may lead forth those who believe and do righteous deeds

from the depths of Darkness into Light. And those who believe in Allah and work

righteousness, He will admit to Gardens beneath which Rivers flow, to dwell

therein for ever: Allah has indeed granted for them a most excellent Provision.

12. Allah is He Who created seven Firmaments and of the earth a similar number.

Through the midst of them [all] descends His Command: that ye may know that

Allah has power over all things, and that Allah comprehends, all things in [His]

Knowledge.

SURA 66. Tahrim, or Holding (something) to be Forbidden سوره تحریم - سورة التحریم

﴿ سورة التحریم - سورة ٦٦ - تعداد آیات ١٢﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَکَ تَبْتَغِی مَرْضَاةَ أَزْوَاجِکَ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿١﴾ قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَکُمْ تَحِلَّةَ أَیْمَانِکُمْ وَاللَّهُ مَوْلاکُمْ وَهُوَ الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ ﴿٢﴾

 وَإِذْ أَسَرَّ النَّبِیُّ إِلَى بَعْضِ أَزْوَاجِهِ حَدِیثًا فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَأَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَیْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَأَعْرَضَ عَنْ بَعْضٍ فَلَمَّا نَبَّأَهَا بِهِ قَالَتْ مَنْ أَنْبَأَکَ هَذَا قَالَ نَبَّأَنِیَ الْعَلِیمُ الْخَبِیرُ

 ﴿٣﴾ إِنْ تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکُمَا وَإِنْ تَظَاهَرَا عَلَیْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَجِبْرِیلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمَلائِکَةُ بَعْدَ ذَلِکَ ظَهِیرٌ ﴿٤﴾

عَسَى رَبُّهُ إِنْ طَلَّقَکُنَّ أَنْ یُبْدِلَهُ أَزْوَاجًا خَیْرًا مِنْکُنَّ مُسْلِمَاتٍ مُؤْمِنَاتٍ قَانِتَاتٍ تَائِبَاتٍ عَابِدَاتٍ سَائِحَاتٍ ثَیِّبَاتٍ وَأَبْکَارًا ﴿٥﴾

 یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَأَهْلِیکُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَیْهَا مَلائِکَةٌ غِلاظٌ شِدَادٌ لا یَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَیَفْعَلُونَ مَا یُؤْمَرُونَ ﴿٦﴾

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ کَفَرُوا لا تَعْتَذِرُوا الْیَوْمَ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٧﴾

 یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحًا عَسَى رَبُّکُمْ أَنْ یُکَفِّرَ عَنْکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ وَیُدْخِلَکُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ یَوْمَ لا یُخْزِی اللَّهُ النَّبِیَّ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ یَسْعَى بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ یَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٨﴾ یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ جَاهِدِ الْکُفَّارَ وَالْمُنَافِقِینَ وَاغْلُظْ عَلَیْهِمْ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿٩﴾ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلا لِلَّذِینَ کَفَرُوا اِمْرَأَةَ نُوحٍ وَامْرَأَةَ لُوطٍ کَانَتَا تَحْتَ عَبْدَیْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَیْنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ یُغْنِیَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَیْئًا وَقِیلَ ادْخُلا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِینَ

 ﴿١٠﴾ وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلا لِلَّذِینَ آمَنُوا اِمْرَأَةَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِی عِنْدَکَ بَیْتًا فِی الْجَنَّةِ وَنَجِّنِی مِنْ فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ وَنَجِّنِی مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿١١﴾

 وَمَرْیَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِیهِ مِنْ رُوحِنَا وَصَدَّقَتْ بِکَلِمَاتِ رَبِّهَا وَکُتُبِهِ وَکَانَتْ مِنَ الْقَانِتِینَ ﴿١٢﴾

سورة التحریم

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ای پیامبر! چرا چیزی را که خدا بر تو حلال کرده بخاطر جلب رضایت همسرانت بر خود حرام می‏کنی؟! و خداوند آمرزنده و رحیم است. (1)

خداوند راه گشودن سوگندهایتان را (در این گونه موارد) روشن ساخته; و خداوند مولای شماست و او دانا و حکیم است. (2)

(به خاطر بیاورید) هنگامی را که پیامبر یکی از رازهای خود را به بعضی از همسرانش گفت، ولی هنگامی که وی آن را افشا کرد و خداوند پیامبرش را از آن آگاه ساخت، قسمتی از آن را برای او بازگو کرد و از قسمت دیگر خودداری نمود; هنگامی که پیامبر همسرش را از آن خبر داد، گفت: ; س‏خ‏للّهچه کسی تو را از این راز آگاه ساخت؟» فرمود: «خداوند عالم و آگاه مرا باخبر ساخت! س‏ذللّه (3)

اگر شما (همسران پیامبر) از کار خود توبه کنید (به نفع شماست، زیرا) دلهایتان از حق منحرف گشته; و اگر بر ضد او دست به دست هم دهید، (کاری از پیش نخواهید برد) زیرا خداوند یاور اوست و همچنین جبرئیل و مؤمنان صالح، و فرشتگان بعد از آنان پشتیبان اویند. (4)

امید است که اگر او شما را طلاق دهد، پروردگارش به جای شما همسرانی بهتر برای او قرار دهد، همسرانی مسلمان، مؤمن، متواضع، توبه کار، عابد، هجرت‏کننده ، زنانی غیرباکره و باکره! (5)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید خود و خانواده خویش را از آتشی که هیزم آن انسانها و سنگهاست نگه دارید; آتشی که فرشتگانی بر آن گمارده شده که خشن و سختگیرند و هرگز فرمان خدا را مخالفت نمی‏کنند و آنچه را فرمان داده شده‏اند (به طور کامل) اجرا می‏نمایند! (6)

ای کسانی که کافر شده‏اید امروز عذرخواهی نکنید، چرا که تنها به اعمالتان جزا داده می‏شوید! (7)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید بسوی خدا توبه کنید، توبه‏ای خالص; امید است (با این کار) پروردگارتان گناهانتان را ببخشد و شما را در باغهایی از بهشت که نهرها از زیر درختانش جاری است وارد کند، در آن روزی که خداوند پیامبر و کسانی را که با او ایمان آوردند خوار نمی‏کند; این در حالی است که نورشان پیشاپیش آنان و از سوی راستشان در حرکت است، و می‏گویند: «پروردگارا! نور ما را کامل کن و ما را ببخش که تو بر هر چیز توانائی!» (8)

ای پیامبر! با کفار و منافقین پیکار کن و بر آنان سخت بگیر! جایگاهشان جهنم است، و بد فرجامی است! (9)

خداوند برای کسانی که کافر شده‏اند به همسر نوح و همسر لوط مثل زده است، آن دو تحت سرپرستی دو بنده از بندگان صالح ما بودند، ولی به آن دو خیانت کردند و ارتباط با این دو (پیامبر) سودی به حالشان (در برابر عذاب الهی) نداشت، و به آنها گفته شد: «وارد آتش شوید همراه کسانی که وارد می‏شوند!» (10)

و خداوند برای مؤمنان، به همسر فرعون مثل زده است، در آن هنگام که گفت: «پروردگارا! خانه‏ای برای من نزد خودت در بهشت بساز، و مرا از فرعون و کار او نجات ده و مرا از گروه ستمگران رهایی بخش!» (11)

و همچنین به مریم دختر عمران که دامان خود را پاک نگه داشت، و ما را از روح خود در آن دمیدیم; او کلمات پروردگار و کتابهایش را تصدیق کرد و از مطیعان فرمان خدا بود! (12)

SURA 66. Tahrim, or Holding (something) to be

Forbidden

1. O Prophet! Why holdest thou to be forbidden that which Allah has made lawful

to thee? Thou seekest to please thy consorts. But Allah is Oft- Forgiving, Most

Merciful.

2. Allah has already ordained for you, [O men], the dissolution of your oaths

[in some cases]: and Allah is your Protector, and He is Full of Knowledge and

Wisdom.

3. When the Prophet disclosed a matter in confidence to one of his consorts, and

she then divulged it [to another], and Allah made it known to him, he confirmed

part thereof and repudiated a part. Then when he told her thereof, she said,

"Who told thee this? "He said, "He told me Who knows and is well-acquainted

[with all things]."

4. If ye two turn in repentance to Him, your hearts are indeed so inclined; But

if ye back up each other against him, truly Allah is his Protector, and Gabriel,

and [every] righteous one among those who believe,- and furthermore, the angels

- will back [him] up.

5. It may be, if he divorced you [all], that Allah will give him in exchange

consorts better than you,- who submit [their wills], who believe, who are

devout, who turn to Allah in repentance, who worship [in humility], who travel

[for Faith] and fast,- previously married or virgins.

6. O ye who believe! save yourselves and your families from a Fire whose fuel is

Men and Stones, over which are [appointed] angels stern [and] severe, who flinch

not [from executing] the Commands they receive from Allah, but do [precisely]

what they are commanded.

7. [They will say], "O ye Unbelievers! Make no excuses this Day! Ye are being

but requited for all that ye did!"

8. O ye who believe! Turn to Allah with sincere repentance: In the hope that

your Lord will remove from you your ills and admit you to Gardens beneath which

Rivers flow,- the Day that Allah will not permit to be humiliated the Prophet

and those who believe with him. Their Light will run forward before them and by

their right hands, while they say, "Our Lord! Perfect our Light for us, and

grant us Forgiveness: for Thou hast power over all things."

9. O Prophet! Strive hard against the Unbelievers and the Hypocrites, and be

firm against them. Their abode is Hell,- an evil refuge [indeed].

10. Allah sets forth, for an example to the Unbelievers, the wife of Noah and

the wife of Lut: they were [respectively] under two of our righteous servants,

but they were false to their [husbands], and they profited nothing before Allah

on their account, but were told: "Enter ye the Fire along with [others] that

enter!"

11. And Allah sets forth, as an example to those who believe the wife of

Pharaoh: Behold she said: "O my Lord! Build for me, in nearness to Thee, a

mansion in the Garden, and save me from Pharaoh and his doings, and save me from

those that do wrong";

12. And Mary the daughter of 'Imran, who guarded her chastity; and We breathed

into [her body] of Our spirit; and she testified to the truth of the words of

her Lord and of His Revelations, and was one of the devout [servants].

سوره ملک - SURA 67. Mulk, or Dominion سورة الملک

الجزء ٢٩

﴿ سورة الملک - سورة ٦٧ - تعداد آیات ٣٠ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

تَبَارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ الْمُلْکُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿١﴾

 الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلا وَهُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ ﴿٢﴾

الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَا تَرَى فِی خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِنْ تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِنْ فُطُورٍ ﴿٣﴾ ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ یَنْقَلِبْ إِلَیْکَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِیر

ٌ ﴿٤﴾ وَلَقَدْ زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّیَاطِینِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِیرِ ﴿٥﴾ وَلِلَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿٦﴾

 إِذَا أُلْقُوا فِیهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِیقًا وَهِیَ تَفُورُ ﴿٧﴾

تَکَادُ تَمَیَّزُ مِنَ الْغَیْظِ کُلَّمَا أُلْقِیَ فِیهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَذِیرٌ ﴿٨﴾

 قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءَنَا نَذِیرٌ فَکَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَیْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلا فِی ضَلالٍ کَبِیرٍ ﴿٩﴾ وَقَالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿١٠﴾

فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لأصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿١١﴾

 إِنَّ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿١٢﴾

 وَأَسِرُّوا قَوْلَکُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿١٣﴾

 أَلا یَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ ﴿١٤﴾

هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الأرْضَ ذَلُولا فَامْشُوا فِی مَنَاکِبِهَا وَکُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَإِلَیْهِ النُّشُورُ

 ﴿١٥﴾ أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یَخْسِفَ بِکُمُ الأرْضَ فَإِذَا هِیَ تَمُورُ ﴿١٦﴾

 أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ ﴿١٧﴾

 وَلَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿١٨﴾

أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَى الطَّیْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَیَقْبِضْنَ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ بَصِیرٌ ﴿١٩﴾ أَمْ مَنْ هَذَا الَّذِی هُوَ جُنْدٌ لَکُمْ یَنْصُرُکُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْکَافِرُونَ إِلا فِی غُرُورٍ ﴿٢٠﴾ أَمْ مَنْ هَذَا الَّذِی یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فِی عُتُوٍّ وَنُفُورٍ ﴿٢١﴾ أَفَمَنْ یَمْشِی مُکِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمْ مَنْ یَمْشِی سَوِیًّا عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ

 ﴿٢٢﴾ قُلْ هُوَ الَّذِی أَنْشَأَکُمْ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالأبْصَارَ وَالأفْئِدَةَ قَلِیلا مَا تَشْکُرُونَ ﴿٢٣﴾ قُلْ هُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الأرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿٢٤﴾

 وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٢٥﴾

 قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿٢٦﴾

 فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَقِیلَ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ ﴿٢٧﴾

 قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِیَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِیَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ یُجِیرُ الْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ

 ﴿٢٨﴾ قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِی ضَلالٍ مُبِینٍ

 ﴿٢٩﴾ قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِمَاءٍ مَعِینٍ ﴿٣٠﴾

سورة الملک

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

پربرکت و زوال‏ناپذیر است کسی که حکومت جهان هستی به دست اوست، و او بر هر چیز تواناست. (1)

آن کس که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک از شما بهتر عمل می‏کنید، و او شکست‏ناپذیر و بخشنده است. (2)

همان کسی که هفت آسمان را بر فراز یکدیگر آفرید; در آفرینش خداوند رحمان هیچ تضاد و عیبی نمی‏بینی! بار دیگر نگاه کن، آیا هیچ شکاف و خللی مشاهده می‏کنی؟! (3)

بار دیگر (به عالم هستی) نگاه کن، سرانجام چشمانت (در جستجوی خلل و نقصان ناکام مانده) به سوی تو باز می‏گردد در حالی که خسته و ناتوان است! (4)

ما آسمان پایین (نزدیک) را با چراغهای فروزانی زینت بخشیدیم، و آنها ( شهابها ) را تیرهایی برای شیاطین قرار دادیم، و برای آنان عذاب آتش فروزان فراهم ساختیم! (5)

و برای کسانی که به پروردگارشان کافر شدند عذاب جهنم است، و بد فرجامی است! (6)

هنگامی که در آن افکنده شوند صدای وحشتناکی از آن می‏شنوند، و این در حالی است که پیوسته می‏جوشد! (7)

نزدیک است (دوزخ) از شدت غضب پاره پاره شود; هر زمان که گروهی در آن افکنده می‏شوند، نگهبانان دوزخ از آنها می‏پرسند: «مگر بیم‏دهنده الهی به سراغ شما نیامد؟!» (8)

می‏گویند: «آری، بیم‏دهنده به سراغ ما آمد، ولی ما او را تکذیب کردیم و گفتیم: خداوند هرگز چیزی نازل نکرده، و شما در گمراهی بزرگی هستید!» (9)

و می‏گویند: «اگر ما گوش شنوا داشتیم یا تعقل می‏کردیم، در میان دوزخیان نبودیم!» (10)

اینجاست که به گناه خود اعتراف می‏کنند; دور باشند دوزخیان از رحمت خدا! (11)

(اما) کسانی که از پروردگارشان در نهان می‏ترسند، مسلما آمرزش و پاداش بزرگی دارند! (12)

گفتار خود را پنهان کنید یا آشکار (تفاوتی نمی‏کند)، او به آنچه در سینه‏هاست آگاه است! (13)

آیا آن کسی که موجودات را آفریده از حال آنها آگاه نیست؟! در حالی که او (از اسرار دقیق) باخبر و آگاه است! (14)

او کسی است که زمین را برای شما رام کرد، بر شانه‏های آن راه بروید و از روزیهای خداوند بخورید; و بازگشت و اجتماع همه به سوی اوست! (15)

آیا خود را از عذاب کسی که حاکم بر آسمان است در امان می‏دانید که دستور دهد زمین بشکافد و شما را فرو برد و به لرزش خود ادامه دهد؟! (16)

یا خود را از عذاب خداوند آسمان در امان می‏دانید که تندبادی پر از سنگریزه بر شما فرستد؟! و بزودی خواهید دانست تهدیدهای من چگونه است! (17)

کسانی که پیش از آنان بودند (آیات الهی را) تکذیب کردند، اما (ببین) مجازات من چگونه بود! (18)

آیا به پرندگانی که بالای سرشان است، و گاه بالهای خود را گسترده و گاه جمع می‏کنند، نگاه نکردند؟! جز خداوند رحمان کسی آنها را بر فراز آسمان نگه نمی‏دارد، چرا که او به هر چیز بیناست! (19)

آیا این کسی که لشکر شماست می‏تواند شما را در برابر خداوند یاری دهد؟ ولی کافران تنها گرفتار فریبند! (20)

یا آن کسی که شما را روزی می‏دهد، اگر روزیش را بازدارد (چه کسی می‏تواند نیاز شما را تامین کند)؟! ولی آنها در سرکشی و فرار از حقیقت لجاجت می‏ورزند! (21)

آیا کسی که به رو افتاده حرکت می‏کند به هدایت نزدیکتر است یا کسی که راست‏قامت در صراط مستقیم گام برمی‏دارد؟! (22)

بگو: «او کسی است که شما را آفرید و برای شما گوش و چشم و قلب قرار داد; اما کمتر سپاسگزاری می‏کنید!» (23)

بگو: «او کسی است که شما را در زمین آفرید و به سوی او محشور می‏شوید!» (24)

آنها می‏گویند: «اگر راست می‏گویید این وعده قیامت چه زمانی است؟!» (25)

بگو: «علم آن تنها نزد خداست; و من فقط بیم‏دهنده آشکاری هستم!» (26)

هنگامی که آن (وعده الهی) را از نزدیک می‏بینند، صورت کافران زشت و سیاه می‏گردد، و به آنها گفته می‏شود: «این همان چیزی است که تقاضای آن را داشتید»! (27)

بگو: «به من خبر دهید اگر خداوند مرا و تمام کسانی را که با من هستند هلاک کند، یا مورد ترحم قرار دهد، چه کسی کافران را از عذاب دردناک پناه می‏دهد؟!» (28)

بگو: «او خداوند رحمان است، ما به او ایمان آورده و بر او توکل کرده‏ایم; و بزودی می‏دانید چه کسی در گمراهی آشکار است!» (29)

بگو: «به من خبر دهید اگر آبهای (سرزمین) شما در زمین فرو رود، چه کسی می‏تواند آب جاری و گوارا در دسترس شما قرار دهد؟!» (30)

SURA 67. Mulk, or Dominion

1. Blessed be He in Whose hands is Dominion; and He over all things hath Power;-

2. He Who created Death and Life, that He may try which of you is best in deed:

and He is the Exalted in Might, Oft-Forgiving;-

3. He Who created the seven heavens one above another: No want of proportion

wilt thou see in the Creation of [Allah] Most Gracious. So turn thy vision

again: seest thou any flaw?

4. Again turn thy vision a second time: [thy] vision will come back to thee dull

and discomfited, in a state worn out.

5. And we have, [from of old], adorned the lowest heaven with Lamps, and We have

made such [Lamps] [as] missiles to drive away the Evil Ones, and have prepared

for them the Penalty of the Blazing Fire.

6. For those who reject their Lord [and Cherisher] is the Penalty of Hell: and

evil is [such], Destination.

7. When they are cast therein, they will hear the [terrible] drawing in of its

breath even as it blazes forth,

8. Almost bursting with fury: Every time a Group is cast therein, its Keepers

will ask, "Did no Warner come to you?"

9. They will say: "Yes indeed; a Warner did come to us, but we rejected him and

said, 'Allah never sent down any [Message]: ye are nothing but an egregious

delusion!'"

10. They will further say: "Had we but listened or used our intelligence, we

should not [now] be among the Companions of the Blazing Fire!"

11. They will then confess their sins: but far will be [Forgiveness] from the

Companions of the Blazing Fire!

12. As for those who fear their Lord unseen, for them is Forgiveness and a great

Reward.

13. And whether ye hide your word or publish it, He certainly has [full]

knowledge, of the secrets of [all] hearts.

14. Should He not know,- He that created? and He is the One that understands the

finest mysteries [and] is well-acquainted [with them].

15. It is He Who has made the earth manageable for you, so traverse ye through

its tracts and enjoy of the Sustenance which He furnishes: but unto Him is the

Resurrection.

16. Do ye feel secure that He Who is in heaven will not cause you to be

swallowed up by the earth when it shakes [as in an earthquake]?

17. Or do ye feel secure that He Who is in Heaven will not send against you a

violent tornado [with showers of stones], so that ye shall know how [terrible]

was My warning?

18. But indeed men before them rejected [My warning]: then how [terrible] was My

rejection [of them]?

19. Do they not observe the birds above them, spreading their wings and folding

them in? None can uphold them except [Allah] Most Gracious: Truly [Allah] Most

Gracious: Truly it is He that watches over all things.

20. Nay, who is there that can help you, [even as] an army, besides [Allah] Most

Merciful? In nothing but delusion are the Unbelievers.

21. Or who is there that can provide you with Sustenance if He were to withhold

His provision? Nay, they obstinately persist in insolent impiety and flight

[from the Truth].

22. Is then one who walks headlong, with his face grovelling, better guided,- or

one who walks evenly on a Straight Way?

23. Say: "It is He Who has created you [and made you grow], and made for you the

faculties of hearing, seeing, feeling and understanding: little thanks it is ye

give.

24. Say: "It is He Who has multiplied you through the earth, and to Him shall ye

be gathered together."

25. They ask: When will this promise be [fulfilled]? - If ye are telling the

truth.

26. Say: "As to the knowledge of the time, it is with Allah alone: I am [sent]

only to warn plainly in public."

27. At length, when they see it close at hand, grieved will be the faces of the

Unbelievers, and it will be said [to them]: "This is [the promise fulfilled],

which ye were calling for!"

28. Say: "See ye?- If Allah were to destroy me, and those with me, or if He

bestows His Mercy on us,- yet who can deliver the Unbelievers from a grievous

Penalty?"

29. Say: "He is [Allah] Most Gracious: We have believed in Him, and on Him have

we put our trust: So, soon will ye know which [of us] it is that is in manifest

error."

30. Say: "See ye?- If your stream be some morning lost [in the underground

earth], who then can supply you with clear-flowing water?"

سوره قلم - SURA 68. Qalam, or the Pen, or Nun سورة القلم

﴿ سورة القلم - سورة ٦٨ - تعداد آیات ٥٢ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ ﴿١﴾ مَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ ﴿٢﴾

 وَإِنَّ لَکَ لأجْرًا غَیْرَ مَمْنُونٍ ﴿٣﴾ وَإِنَّکَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِیمٍ ﴿٤﴾

 فَسَتُبْصِرُ وَیُبْصِرُونَ ﴿٥﴾ بِأَیِّکُمُ الْمَفْتُونُ ﴿٦﴾

إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿٧﴾

 فَلا تُطِعِ الْمُکَذِّبِینَ ﴿٨﴾ وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُونَ ﴿٩﴾

 وَلا تُطِعْ کُلَّ حَلافٍ مَهِینٍ ﴿١٠﴾ هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِیمٍ ﴿١١﴾

 مَنَّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿١٢﴾ عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِکَ زَنِیمٍ ﴿١٣﴾

 أَنْ کَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِینَ ﴿١٤﴾ إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الأوَّلِینَ

 ﴿١٥﴾ سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ ﴿١٦﴾

 إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ کَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِینَ

﴿١٧﴾ وَلا یَسْتَثْنُونَ ﴿١٨﴾ فَطَافَ عَلَیْهَا طَائِفٌ مِنْ رَبِّکَ وَهُمْ نَائِمُونَ

﴿١٩﴾ فَأَصْبَحَتْ کَالصَّرِیمِ ﴿٢٠﴾ فَتَنَادَوْا مُصْبِحِینَ ﴿٢١﴾

أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَارِمِینَ ﴿٢٢﴾ فَانْطَلَقُوا وَهُمْ یَتَخَافَتُونَ

 ﴿٢٣﴾ أَنْ لا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْکُمْ مِسْکِینٌ ﴿٢٤﴾ وَغَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِینَ

 ﴿٢٥﴾ فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ ﴿٢٦﴾ بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿٢٧﴾

 قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُلْ لَکُمْ لَوْلا تُسَبِّحُونَ ﴿٢٨﴾ قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ

 ﴿٢٩﴾ فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَلاوَمُونَ ﴿٣٠﴾ قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا طَاغِینَ

﴿٣١﴾ عَسَى رَبُّنَا أَنْ یُبْدِلَنَا خَیْرًا مِنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ ﴿٣٢﴾

کَذَلِکَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿٣٣﴾

إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿٣٤﴾ أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ کَالْمُجْرِمِینَ

 ﴿٣٥﴾ مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿٣٦﴾ أَمْ لَکُمْ کِتَابٌ فِیهِ تَدْرُسُونَ ﴿٣٧﴾

إِنَّ لَکُمْ فِیهِ لَمَا تَخَیَّرُونَ ﴿٣٨﴾ أَمْ لَکُمْ أَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَةٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ إِنَّ لَکُمْ لَمَا تَحْکُمُونَ ﴿٣٩﴾ سَلْهُمْ أَیُّهُمْ بِذَلِکَ زَعِیمٌ ﴿٤٠﴾

 أَمْ لَهُمْ شُرَکَاءُ فَلْیَأْتُوا بِشُرَکَائِهِمْ إِنْ کَانُوا صَادِقِینَ ﴿٤١﴾

 یَوْمَ یُکْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَیُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلا یَسْتَطِیعُونَ ﴿٤٢﴾

 خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ کَانُوا یُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ

﴿٤٣﴾ فَذَرْنِی وَمَنْ یُکَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِیثِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ

﴿٤٤﴾ وَأُمْلِی لَهُمْ إِنَّ کَیْدِی مَتِینٌ ﴿٤٥﴾ أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ

﴿٤٦﴾ أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿٤٧﴾

 فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلا تَکُنْ کَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَکْظُومٌ

﴿٤٨﴾ لَوْلا أَنْ تَدَارَکَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ ﴿٤٩﴾

 فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿٥٠﴾

 وَإِنْ یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿٥١﴾ وَمَا هُوَ إِلا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿٥٢﴾

سورة القلم

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ن، سوگند به قلم و آنچه مینویسند، (1)

که به نعمت پروردگارت تو مجنون نیستی، (2)

و برای تو پاداشی عظیم و همیشگی است! (3)

و تو اخلاق عظیم و برجسته‏ای داری! (4)

و بزودی تو می‏بینی و آنان نیز می‏بینند، (5)

که کدام یک از شما مجنونند! (6)

پروردگارت بهتر از هر کس می‏داند چه کسی از راه او گمراه شده، و هدایت‏یافتگان را نیز بهتر می‏شناسد! (7)

حال که چنین است از تکذیب‏کنندگان اطاعت مکن! (8)

آنها دوست دارند نرمش نشان دهی تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشی توام با انحراف از مسیر حق)! (9)

و از کسی که بسیار سوگند یاد می‏کند و پست است اطاعت مکن، (10)

کسی که بسیار عیبجوست و به سخن چینی آمد و شد می‏کند، (11)

و بسیار مانع کار خیر، و متجاوز و گناهکار است; (12)

علاوه بر اینها کینه توز و پرخور و خشن و بدنام است! (13)

مبادا بخاطر اینکه صاحب مال و فرزندان فراوان است (از او پیروی کنی)! (14)

هنگامی که آیات ما بر او خوانده می‏شود می‏گوید: «اینها افسانه‏های خرافی پیشینیان است! س‏ذللّه (15)

(ولی) ما بزودی بر بینی او علامت و داغ ننگ می‏نهیم! (16)

ما آنها را آزمودیم، همان گونه که «صاحبان باغ‏» را آزمایش کردیم، هنگامی که سوگند یاد کردند که میوه‏های باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچینند. (17)

و هیچ از آن استثنا نکنند; (18)

اما عذابی فراگیر (شب هنگام) بر (تمام) باغ آنها فرود آمد در حالی که همه در خواب بودند، (19)

و آن باغ سرسبز همچون شب سیاه و ظلمانی شد! (20)

صبحگاهان یکدیگر را صدا زدند، (21)

که بسوی کشتزار و باغ خود حرکت کنید اگر قصد چیدن میوه‏ها را دارید! (22)

آنها حرکت کردند در حالی که آهسته با هم می‏گفتند:» (23)

«مواظب باشید امروز حتی یک فقیر وارد بر شما نشود!» (24)

(آری) آنها صبحگاهان تصمیم داشتند که با قدرت از مستمندان جلوگیری کنند. (25)

هنگامی که (وارد باغ شدند و) آن را دیدند گفتند: «حقا» ما گمراهیم! (26)

(آری، همه چیز از دست ما رفته) بلکه ما محرومیم!» (27)

یکی از آنها که از همه عاقلتر بود گفت: «آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمی‏گویید؟! (28)

گفتند: «منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بودیم!» (29)

سپس روبه یکدیگر کرده به ملامت هم پرداختند، (30)

(و فریادشان بلند شد) گفتند: «وای بر ما که طغیانگر بودیم! (31)

امیدواریم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن به جای آن به ما بدهد، چرا که ما به او علاقه‏مندیم!» (32)

این گونه است عذاب (خداوند در دنیا)، و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر می‏دانستند! (33)

مسلما برای پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغهای پر نعمت بهشت است! (34)

آیا مؤمنان را همچون مجرمان قرار می‏دهیم؟! (35)

شما را چه می‏شود؟! چگونه داوری می‏کنید؟! (36)

آیا کتابی دارید که از آن درس می‏خوانید... (37)

که آنچه را شما انتخاب می‏کنید از آن شماست؟! (38)

یا اینکه عهد و پیمان مؤکد و مستمری تا روز قیامت بر ما دارید که هر چه را حکم کنید برای شما باشد؟! (39)

از آنها بپرس کدام یک از آنان چنین چیزی را تضمین می‏کند؟! (40)

یا اینکه معبودانی دارند که آنها را شریک خدا قرار داده‏اند (و برای آنان شفاعت می‏کنند)؟! اگر راست می‏گویند معبودان خود را بیاورند! (41)

(به خاطر بیاورید) روزی را که ساق پاها (از وحشت) برهنه می‏گردد و دعوت به سجود می‏شوند، اما نمی‏توانند (سجود کنند). (42)

این در حالی است که چشمهایشان (از شدت شرمساری) به زیر افتاده، و ذلت و خواری وجودشان را فراگرفته; آنها پیش از این دعوت به سجود می‏شدند در حالی که سالم بودند (ولی امروز دیگر توانایی آن را ندارند)! (43)

اکنون مرا با آنها که این سخن را تکذیب می‏کنند واگذار! ما آنان را از آنجا که نمی‏دانند به تدریج به سوی عذاب پیش می‏بریم. (44)

و به آنها مهلت (بازگشت) می‏دهم; چرا که نقشه‏های من محکم و دقیق است! (45)

یا اینکه تو از آنها مزدی می‏طلبی که پرداختش برای آنها سنگین است؟! (46)

یا اسرار غیب نزد آنهاست و آن را می‏نویسند (و به یکدیگر می‏دهند)؟! (47)

اکنون که چنین است صبر کن و منتظر فرمان پروردگارت باش، و مانند صاحب ماهی ( یونس) مباش (که در تقاضای مجازات قومش عجله کرد و گرفتار مجازات ترک اولی شد) در آن زمان که با نهایت اندوه خدا را خواند. (48)

و اگر رحمت خدا به یاریش نیامده بود، (از شکم ماهی) بیرون افکنده می‏شد در حالی که نکوهیده بود! (49)

ولی پروردگارش او را برگزید و از صالحان قرار داد! (50)

نزدیک است کافران هنگامی که آیات قرآن را می‏شنوند با چشم‏زخم خود تو را از بین ببرند، و می‏گویند: «او دیوانه است!» (51)

در حالی که این (قرآن) جز مایه بیداری برای جهانیان نیست! (52)

SURA 68. Qalam, or the Pen, or Nun

1. Nun. By the Pen and the [Record] which [men] write,-

2. Thou art not, by the Grace of thy Lord, mad or possessed.

3. Nay, verily for thee is a Reward unfailing:

4. And thou [standest] on an exalted standard of character.

5. Soon wilt thou see, and they will see,

6. Which of you is afflicted with madness.

7. Verily it is thy Lord that knoweth best, which [among men] hath strayed from

His Path: and He knoweth best those who receive [true] Guidance.

8. So hearken not to those who deny [the Truth].

9. Their desire is that thou shouldst be pliant: so would they be pliant.

10. Heed not the type of despicable men,- ready with oaths,

11. A slanderer, going about with calumnies,

12. [Habitually] hindering [all] good, transgressing beyond bounds, deep in sin,

13. Violent [and cruel],- with all that, base-born,-

293

14. Because he possesses wealth and [numerous] sons.

15. When to him are rehearsed Our Signs, "Tales of the ancients", he cries!

16. Soon shall We brand [the beast] on the snout!

17. Verily We have tried them as We tried the People of the Garden, when they

resolved to gather the fruits of the [garden] in the morning.

18. But made no reservation, ["If it be Allah's Will"].

19. Then there came on the [garden] a visitation from thy Lord, [which swept

away] all around, while they were asleep.

20. So the [garden] became, by the morning, like a dark and desolate spot,

[whose fruit had been gathered].

21. As the morning broke, they called out, one to another,-

22. "Go ye to your tilth [betimes] in the morning, if ye would gather the

fruits."

23. So they departed, conversing in secret low tones, [saying]-

24. "Let not a single indigent person break in upon you into the [garden] this

day."

25. And they opened the morning, strong in an [unjust] resolve.

26. But when they saw the [garden], they said: "We have surely lost our way:

27. "Indeed we are shut out [of the fruits of our labour]!"

28. Said one of them, more just [than the rest]: "Did I not say to you, 'Why not

glorify [Allah]?'"

29. They said: "Glory to our Lord! Verily we have been doing wrong!"

30. Then they turned, one against another, in reproach.

31. They said: "Alas for us! We have indeed transgressed!

32. "It may be that our Lord will give us in exchange a better [garden] than

this: for we do turn to Him [in repentance]!"

33. Such is the Punishment [in this life]; but greater is the Punishment in the

Hereafter,- if only they knew!

34. Verily, for the Righteous, are Gardens of Delight, in the Presence of their

Lord.

35. Shall We then treat the People of Faith like the People of Sin?

36. What is the matter with you? How judge ye?

37. Or have ye a book through which ye learn-

38. That ye shall have, through it whatever ye choose?

39. Or have ye Covenants with Us to oath, reaching to the Day of Judgment,

[providing] that ye shall have whatever ye shall demand?

40. Ask thou of them, which of them will stand surety for that!

41. Or have they some "Partners" [in Allahhead]? Then let them produce their

"partners", if they are truthful!

42. The Day that the shin shall be laid bare, and they shall be summoned to bow

in adoration, but they shall not be able,-

294

43. Their eyes will be cast down,- ignominy will cover them; seeing that they

had been summoned aforetime to bow in adoration, while they were whole, [and had

refused].

44. Then leave Me alone with such as reject this Message: by degrees shall We

punish them from directions they perceive not.

45. A [long] respite will I grant them: truly powerful is My Plan.

46. Or is it that thou dost ask them for a reward, so that they are burdened

with a load of debt?-

47. Or that the Unseen is in their hands, so that they can write it down?

48. So wait with patience for the Command of thy Lord, and be not like the

Companion of the Fish,- when he cried out in agony.

49. Had not Grace from his Lord reached him, he would indeed have been cast off

on the naked shore, in disgrace.

50. Thus did his Lord choose him and make him of the Company of the Righteous.

51. And the Unbelievers would almost trip thee up with their eyes when they hear

the Message; and they say: "Surely he is possessed!"

52. But it is nothing less than a Message to all the worlds.