﴿ سورة الانشقاق - سورة ٨٤ - تعداد آیات ٢٥ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ ﴿١﴾ وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿٢﴾
وَإِذَا الأرْضُ مُدَّتْ ﴿٣﴾ وَأَلْقَتْ مَا فِیهَا وَتَخَلَّتْ ﴿٤﴾
وَأَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَحُقَّتْ ﴿٥﴾
یَا أَیُّهَا الإنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحًا فَمُلاقِیهِ ﴿٦﴾
فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ ﴿٧﴾ فَسَوْفَ یُحَاسَبُ حِسَابًا یَسِیرًا ﴿٨﴾
وَیَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿٩﴾ وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ ﴿١٠﴾
فَسَوْفَ یَدْعُو ثُبُورًا ﴿١١﴾ وَیَصْلَى سَعِیرًا ﴿١٢﴾
إِنَّهُ کَانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُورًا ﴿١٣﴾ إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ یَحُورَ ﴿١٤﴾
بَلَى إِنَّ رَبَّهُ کَانَ بِهِ بَصِیرًا ﴿١٥﴾ فَلا أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ ﴿١٦﴾
وَاللَّیْلِ وَمَا وَسَقَ ﴿١٧﴾ وَالْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ ﴿١٨﴾
لَتَرْکَبُنَّ طَبَقًا عَنْ طَبَقٍ ﴿١٩﴾ فَمَا لَهُمْ لا یُؤْمِنُونَ ﴿٢٠﴾
وَإِذَا قُرِئَ عَلَیْهِمُ الْقُرْآنُ لا یَسْجُدُونَ ﴿٢١﴾
بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا یُکَذِّبُونَ ﴿٢٢﴾ وَاللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا یُوعُونَ ﴿٢٣﴾
فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿٢٤﴾
إِلا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿٢٥﴾
سورة الانشقاق
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
در آن هنگام که آسمان ( کرات آسمانی) شکافته شود، (1)
و تسلیم فرمان پروردگارش شود -و سزاوار است چنین باشد- (2)
و در آن هنگام که زمین گسترده شود، (3)
و آنچه در درون دارد بیرون افکنده و خالی شود، (4)
و تسلیم فرمان پروردگارش گردد -و شایسته است که چنین باشد- (5)
ای انسان! تو با تلاش و رنج بسوی پروردگارت میروی و او را ملاقات خواهی کرد! (6)
پس کسی که نامه اعمالش به دست راستش داده شود، (7)
بزودی حساب آسانی برای او میشود، (8)
و خوشحال به اهل و خانوادهاش بازمیگردد. (9)
و اما کسی که نامه اعمالش به پشت سرش داده شود، (10)
بزودی فریاد میزند وای بر من که هلاک شدم! (11)
و در شعلههای سوزان آتش میسوزد. (12)
چرا که او در میان خانوادهاش پیوسته (از کفر و گناه خود) مسرور بود! (13)
او گمان میکرد هرگز بازگشت نمیکند! (14)
آری، پروردگارش نسبت به او بینا بود (و اعمالش را برای حساب ثبت کرد)! (15)
سوگند به شفق، (16)
و سوگند به شب و آنچه را جمعآوری میکند، (17)
و سوگند به ماه آنگاه که بدر کامل میشود، (18)
که همه شما پیوسته از حالی به حال دیگر منتقل میشوید (تا به کمال برسید). (19)
پس چرا آنان ایمان نمیآورند؟! (20)
و هنگامی که قرآن بر آنها خوانده میشود سجده نمیکنند؟! (21)
بلکه کافران پیوسته آیات الهی را انکار میکنند! (22)
و خداوند آنچه را در دل پنهان میدارند بخوبی میداند! (23)
پس آنها را به عذابی دردناک بشارت ده! (24)
مگر کسانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند، که برای آنان پاداشی است قطعنشدنی! (25)
SURA 84. Inshiqaq, or The Rending Asunder
1. When the sky is rent asunder,
2. And hearkens to [the Command of] its Lord, and it must needs [do so];-
3. And when the earth is flattened out,
4. And casts forth what is within it and becomes [clean] empty,
5. And hearkens to [the Command of] its Lord,- and it must needs [do so];- [then
will come Home the full reality].
6. O thou man! Verily thou art ever toiling on towards thy Lord- painfully
toiling,- but thou shalt meet Him.
7. Then he who is given his Record in his right hand,
8. Soon will his account be taken by an easy reckoning,
9. And he will turn to his people, rejoicing!
10. But he who is given his Record behind his back,-
11. Soon will he cry for perdition,
12. And he will enter a Blazing Fire.
13. Truly, did he go about among his people, rejoicing!
14. Truly, did he think that he would not have to return [to Us]!
15. Nay, nay! for his Lord was [ever] watchful of him!
16. So I do call to witness the ruddy glow of Sunset;
17. The Night and its Homing;
18. And the Moon in her fullness:
19. Ye shall surely travel from stage to stage.
20. What then is the matter with them, that they believe not?-
21. And when the Qur'an is read to them, they fall not prostrate,
314
22. But on the contrary the Unbelievers reject [it].
23. But Allah has full knowledge of what they secrete [in their breasts]
24. So announce to them a Penalty Grievous,
25. Except to those who believe and work righteous deeds: For them is a Reward
that will never fail.
﴿ سورة الفجر - سورة ٨٩ - تعداد آیات ٣٠ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
وَالْفَجْرِ ﴿١﴾
وَلَیَالٍ عَشْرٍ ﴿٢﴾
وَالشَّفْعِ وَالْوَتْرِ ﴿٣﴾
وَاللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ ﴿٤﴾
هَلْ فِی ذَلِکَ قَسَمٌ لِذِی حِجْرٍ ﴿٥﴾
أَلَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ ﴿٦﴾
إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ ﴿٧﴾
الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلادِ ﴿٨﴾
وَثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ ﴿٩﴾
وَفِرْعَوْنَ ذِی الأوْتَادِ ﴿١٠﴾
الَّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلادِ ﴿١١﴾
فَأَکْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ ﴿١٢﴾
فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذَابٍ ﴿١٣﴾
إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ ﴿١٤﴾
فَأَمَّا الإنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَنَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ ﴿١٥﴾
وَأَمَّا إِذَا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ ﴿١٦﴾
کَلا بَل لا تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ ﴿١٧﴾
وَلا تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ ﴿١٨﴾
وَتَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلا لَمًّا ﴿١٩﴾
وَتُحِبُّونَ الْمَالَ حُبًّا جَمًّا ﴿٢٠﴾
کَلا إِذَا دُکَّتِ الأرْضُ دَکًّا دَکًّا ﴿٢١﴾
وَجَاءَ رَبُّکَ وَالْمَلَکُ صَفًّا صَفًّا ﴿٢٢﴾
وَجِیءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الإنْسَانُ وَأَنَّى لَهُ الذِّکْرَى ﴿٢٣﴾
یَقُولُ یَا لَیْتَنِی قَدَّمْتُ لِحَیَاتِی ﴿٢٤﴾
فَیَوْمَئِذٍ لا یُعَذِّبُ عَذَابَهُ أَحَدٌ ﴿٢٥﴾
وَلا یُوثِقُ وَثَاقَهُ أَحَدٌ ﴿٢٦﴾
یَا أَیَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ ﴿٢٧﴾
ارْجِعِی إِلَى رَبِّکِ رَاضِیَةً مَرْضِیَّةً ﴿٢٨﴾
فَادْخُلِی فِی عِبَادِی ﴿٢٩﴾
وَادْخُلِی جَنَّتِی ﴿٣٠﴾
سورة الفجر
به نام خداوند بخشنده مهربان
به سپیده دم سوگند، (1)
و به شبهای دهگانه، (2)
و به زوج و فرد، (3)
و به شب، هنگامی که (به سوی روشنایی روز) حرکت میکند سوگند (که پروردگارت در کمین ظالمان است)! (4)
آیا در آنچه گفته شد، سوگند مهمی برای صاحبان خرد نیست؟! (5)
آیا ندیدی پروردگارت با قوم «عاد» چه کرد؟! (6)
و با آن شهر «ارم» باعظمت، (7)
همان شهری که مانندش در شهرها آفریده نشده بود! (8)
و قوم «ثمود» که صخرههای عظیم را از (کنار) دره میبریدند (و از آن خانه و کاخ میساختند)! (9)
و فرعونی که قدرتمند و شکنجهگر بود، (10)
همان اقوامی که در شهرها طغیان کردند، (11)
و فساد فراوان در آنها به بار آوردند; (12)
به همین سبب خداوند تازیانه عذاب را بر آنان فرو ریخت! (13)
به یقین پروردگار تو در کمینگاه (ستمگران) است! (14)
اما انسان هنگامی که پروردگارش او را برای آزمایش، اکرام میکند و نعمت میبخشد (مغرور میشود و) میگوید: «پروردگارم مرا گرامی داشته است!» (15)
و اما هنگامی که برای امتحان، روزیش را بر او تنگ میگیرد (مایوس میشود و) میگوید: سخللّهپروردگارم مرا خوار کرده است!» (16)
چنان نیست که شما میپندارید; شما یتیمان را گرامی نمیدارید، (17)
و یکدیگر را بر اطعام مستمندان تشویق نمیکنید، (18)
و میراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع کرده میخورید، (19)
و مال و ثروت را بسیار دوست دارید (و بخاطر آن گناهان زیادی مرتکب میشوید)! (20)
چنان نیست که آنها میپندارند! در آن هنگام که زمین سخت در هم کوبیده شود، (21)
و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند، (22)
و در آن روز جهنم را حاضر میکنند; (آری) در آن روز انسان متذکر میشود; اما این تذکر چه سودی برای او دارد؟! (23)
میگوید: «ای کاش برای (این) زندگیم چیزی از پیش فرستاده بودم!» (24)
در آن روز هیچ کس همانند او ( خدا) عذاب نمیکند، (25)
و هیچ کس همچون او کسی را به بند نمیکشد! (26)
تو ای روح آرامیافته! (27)
به سوی پروردگارت بازگرد در حالی که هم تو از او خشنودی و هم او از تو خشنود است، (28)
پس در سلک بندگانم درآی، (29)
و در بهشتم وارد شو! (30)
SURA 89. Fajr, or The Break of Day
1. By the break of Day
2. By the Nights twice five;
3. By the even and odd [contrasted];
4. And by the Night when it passeth away;-
5. Is there [not] in these an adjuration [or evidence] for those who understand?
6. Seest thou not how thy Lord dealt with the 'Ad [people],-
7. Of the [city of] Iram, with lofty pillars,
8. The like of which were not produced in [all] the land?
9. And with the Thamud [people], who cut out [huge] rocks in the valley?-
10. And with Pharaoh, lord of stakes?
11. [All] these transgressed beyond bounds in the lands,
12. And heaped therein mischief [on mischief].
13. Therefore did thy Lord pour on them a scourge of diverse chastisements:
14. For thy Lord is [as a Guardian] on a watch-tower.
15. Now, as for man, when his Lord trieth him, giving him honour and gifts, then
saith he, [puffed up], "My Lord hath honoured me."
16. But when He trieth him, restricting his subsistence for him, then saith he
[in despair], "My Lord hath humiliated me!"
17. Nay, nay! but ye honour not the orphans!
18. Nor do ye encourage one another to feed the poor!-
19. And ye devour inheritance - all with greed,
20. And ye love wealth with inordinate love!
21. Nay! When the earth is pounded to powder,
22. And thy Lord cometh, and His angels, rank upon rank,
23. And Hell, that Day, is brought [face to face],- on that Day will man
remember, but how will that remembrance profit him?
24. He will say: "Ah! Would that I had sent forth [good deeds] for [this] my
[Future] Life!"
25. For, that Day, His Chastisement will be such as none [else] can inflict,
26. And His bonds will be such as none [other] can bind.
27. [To the righteous soul will be said:] "O [thou] soul, in [complete] rest and
satisfaction!
28. "Come back thou to thy Lord,- well pleased [thyself], and well-pleasing unto
Him!
29. "Enter thou, then, among My devotees!
30. "Yea, enter thou My Heaven!
v