سوره حشر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ 

‌به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الحشر، 0﴾

سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ‌ (1)

آنچه در آسمانها و در زمین است تسبیح‏گوىِ خداى هستند ، و اوست شکست‏ناپذیر سنجیده‏کار .

﴿الحشر، 1﴾

هُوَ الَّذِی أَخْرَجَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مِنْ دِیَارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ مَا ظَنَنْتُمْ أَنْ یَخْرُجُوا وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ مَانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَیْثُ لَمْ یَحْتَسِبُوا وَ قَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ یُخْرِبُونَ بُیُوتَهُمْ بِأَیْدِیهِمْ وَ أَیْدِی الْمُؤْمِنِینَ فَاعْتَبِرُوا یَا أُولِی الْأَبْصَارِ (2)

اوست کسى که ، از میان اهل کتاب کسانى را که کفر ورزیدند در نخستین اخراج [ از مدینه ] بیرون کرد . گمان نمى‏کردید که بیرون روند و خودشان گمان داشتند که دژهایشان در برابر خدا مانع آنها خواهد بود ، و [ لى ] خدا از آنجایى که تصوّر نمى‏کردند بر آنان درآمد و در دلهایشان بیم افکند ، [ به طورى که ] خود به دست خود و دست مؤمنان خانه‏هاى خود را خراب مى‏کردند . پس اى دیده‏وران ، عبرت گیرید .

﴿الحشر، 2﴾

وَ لَوْ لاَ أَنْ کَتَبَ اللَّهُ عَلَیْهِمُ الْجَلاَءَ لَعَذَّبَهُمْ فِی الدُّنْیَا وَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ عَذَابُ النَّارِ (3)

و اگر خدا این جلاى وطن را بر آنان مقرّر نکرده بود ، قطعاً آنها را در دنیا عذاب مى‏کرد و در آخرت [ هم ] عذاب آتش داشتند .

﴿الحشر، 3﴾