سوره الممتحنه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الممتحنة، 0﴾

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لاَ تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَ عَدُوَّکُمْ أَوْلِیَاءَ تُلْقُونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ کَفَرُوا بِمَا جَاءَکُمْ مِنَ الْحَقِّ یُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَ إِیَّاکُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّکُمْ إِنْ کُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَاداً فِی سَبِیلِی وَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِی تُسِرُّونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَیْتُمْ وَ مَا أَعْلَنْتُمْ وَ مَنْ یَفْعَلْهُ مِنْکُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِیلِ‌ (1)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید ، دشمن من و دشمن خودتان را به دوستى برمگیرید [ به طورى ] که با آنها اظهار دوستى کنید ، و حال آنکه قطعاً به آن حقیقت که براى شما آمده کافرند [ و ] پیامبر [ خدا ] و شما را [ از مکّه ] بیرون مى‏کنند که [ چرا ] به خدا ، پروردگارتان ایمان آورده‏اید ، اگر براى جهاد در راه من و طلب خشنودى من بیرون آمده‏اید . [ شما ] پنهانى با آنان رابطه دوستى برقرار مى‏کنید در حالى که من به آنچه پنهان داشتید و آنچه آشکار نمودید داناترم . و هر کس از شما چنین کند ، قطعاً از راه درست منحرف گردیده است .

﴿الممتحنة، 1﴾

إِنْ یَثْقَفُوکُمْ یَکُونُوا لَکُمْ أَعْدَاءً وَ یَبْسُطُوا إِلَیْکُمْ أَیْدِیَهُمْ وَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالسُّوءِ وَ وَدُّوا لَوْ تَکْفُرُونَ‌ (2)

اگر بر شما دست یابند ، دشمن شما باشند و بر شما به بدى دست و زبان بگشایند و آرزو دارند که کافر شوید .

﴿الممتحنة، 2﴾

لَنْ تَنْفَعَکُمْ أَرْحَامُکُمْ وَ لاَ أَوْلاَدُکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یَفْصِلُ بَیْنَکُمْ وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ (3)

روز قیامت نه خویشان شما و نه فرزندانتان هرگز به شما سود نمى‏رسانند . [ خدا ] میانتان فیصله مى‏دهد ، و خدا به آنچه انجام مى‏دهید بیناست .

﴿الممتحنة، 3﴾

قَدْ کَانَتْ لَکُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِی إِبْرَاهِیمَ وَ الَّذِینَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآءُ مِنْکُمْ وَ مِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ کَفَرْنَا بِکُمْ وَ بَدَا بَیْنَنَا وَ بَیْنَکُمُ الْعَدَاوَةُ وَ الْبَغْضَاءُ أَبَداً حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلاَّ قَوْلَ إِبْرَاهِیمَ لِأَبِیهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَکَ وَ مَا أَمْلِکُ لَکَ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَیْ‌ءٍ رَبَّنَا عَلَیْکَ تَوَکَّلْنَا وَ إِلَیْکَ أَنَبْنَا وَ إِلَیْکَ الْمَصِیرُ (4)

قطعاً براى شما در [ پیروى از ] ابراهیم و کسانى که با اویند سرمشقى نیکوست : آن گاه که به قوم خود گفتند : « ما از شما و از آنچه به جاى خدا مى‏پرستید بیزاریم . به شما کفر مى‏ورزیم و میان ما و شما دشمنى و کینه همیشگى پدیدار شده تا وقتى که فقط به خدا ایمان آورید . » جز [ در ] سخن ابراهیم [ که ] به [ نا ] پدر [ ى ] خود [ گفت : ] « حتماً براى تو آمرزش خواهم خواست ، با آنکه در برابر خدا اختیار چیزى را براى تو ندارم . » « اى پروردگار ما ! بر تو اعتماد کردیم و به سوى تو بازگشتیم و فرجام به سوى توست .

﴿الممتحنة، 4﴾

رَبَّنَا لاَ تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا وَ اغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ‌ (5)

پروردگارا ، ما را وسیله آزمایش [ و آماج آزار ] براى کسانى که کفر ورزیده‏اند مگردان ، و بر ما ببخشاى که تو خود تواناى سنجیده‏کارى . »

﴿الممتحنة، 5﴾