سوره نوح

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿نوح‏، 0﴾

إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحاً إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَکَ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ‌ (1)

ما نوح را به سوى قومش فرستادیم که : « قومت را ، پیش از آنکه عذابى دردناک به آنان رسد ، هشدار ده . »

﴿نوح‏، 1﴾

قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُبِینٌ‌ (2)

[ نوح ] گفت : « اى قوم من ، من شما را هشداردهنده‏اى آشکارم ،

﴿نوح‏، 2﴾

أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ وَ أَطِیعُونِ‌ (3)

که خدا را بپرستید و از او پروا دارید و مرا فرمان برید .

﴿نوح‏، 3﴾

یَغْفِرْ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ وَ یُؤَخِّرْکُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لاَ یُؤَخَّرُ لَوْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ‌ (4)

[ تا ] برخى از گناهانتان را بر شما ببخشاید و [ اجل ] شما را تا وقتى معیّن به تأخیر اندازد . اگر بدانید ، چون وقت مقرّر خدا برسد ، تأخیر بر نخواهد داشت . »

﴿نوح‏، 4﴾

قَالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلاً وَ نَهَاراً (5)

[ نوح ] گفت : « پروردگارا ، من قوم خود را شب و روز دعوت کردم ،

﴿نوح‏، 5﴾

فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلاَّ فِرَاراً (6)

و دعوت من جز بر گریزشان نیفزود .

﴿نوح‏، 6﴾

وَ إِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَاراً (7)

و من هر بار که آنان را دعوت کردم تا ایشان را بیامرزى ، انگشتانشان را در گوشهایشان کردند و رداى خویشتن بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند .

﴿نوح‏، 7﴾

ثُمَّ إِنِّی دَعَوْتُهُمْ جِهَاراً (8)

سپس من آشکارا آنان را دعوت کردم .

﴿نوح‏، 8﴾

ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَ أَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَاراً (9)

باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [ و ] پوشیده نیز به ایشان گفتم .

﴿نوح‏، 9﴾

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّاراً (10)

و گفتم : از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره آمرزنده است .

﴿نوح‏، 10﴾