سوره انسان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الإنسان‏، 0﴾

هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئاً مَذْکُوراً (1)

آیا انسان را آن هنگام از روزگار [ به یاد ] آید که چیزى درخورِ یادکرد نبود ؟

﴿الإنسان‏، 1﴾

إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعاً بَصِیراً (2)

ما انسان را از نطفه‏اى اندر آمیخته آفریدیم تا او را بیازماییم و وى را شنوا و بینا گردانیدیم .

﴿الإنسان‏، 2﴾

إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِراً وَ إِمَّا کَفُوراً (3)

ما راه را بدو نمودیم ; یا سپاسگزار خواهد بود و یا ناسپاسگزار .

﴿الإنسان‏، 3﴾

إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلاَسِلَ وَ أَغْلاَلاً وَ سَعِیراً (4)

ما براى کافران زنجیرها و غلّ‏ها و آتشى فروزان آماده کرده‏ایم .

﴿الإنسان‏، 4﴾

إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُوراً (5)

همانا نیکان از جامى نوشند که آمیزه‏اى از کافور دارد ،

﴿الإنسان‏، 5﴾