بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿التکویر، 0﴾
إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ (1)
آن گاه که خورشید به هم درپیچد ،
﴿التکویر، 1﴾
وَ إِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ (2)
و آن گه که ستارگان همى تیره شوند ،
﴿التکویر، 2﴾
وَ إِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ (3)
و آن گاه که کوهها به رفتار آیند .
﴿التکویر، 3﴾
وَ إِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ (4)
وقتى شتران ماده وانهاده شوند ،
﴿التکویر، 4﴾
وَ إِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ (5)
و آن گه که وحوش را همى گرد آرند ،
﴿التکویر، 5﴾
وَ إِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ (6)
دریاها آن گه که جوشان گردند ،
﴿التکویر، 6﴾
وَ إِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ (7)
و آن گاه که جانها به هم درپیوندند ،
﴿التکویر، 7﴾
وَ إِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ (8)
پرسند چو زان دخترک زنده بهگور :
﴿التکویر، 8﴾
بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ (9)
به کدامین گناه کشته شده است ؟
﴿التکویر، 9﴾
وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ (10)
و آن گاه که نامهها ز هم بگشایند ،
﴿التکویر، 10﴾
وَ إِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ (11)
و آن گاه که آسمان زجا کنده شود ،
﴿التکویر، 11﴾
وَ إِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ (12)
و آن گه که جحیم را برافروزانند ،
﴿التکویر، 12﴾
وَ إِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ (13)
و آن گه که بهشت را فرا پیش آرند ،
﴿التکویر، 13﴾
عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ (14)
هر نَفْس بداند چه فراهم دیده .
﴿التکویر، 14﴾
فَلاَ أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ (15)
نه ، نه ! سوگند به اختران گردان ،
﴿التکویر، 15﴾
الْجَوَارِ الْکُنَّسِ (16)
[ کز دیده ] نهان شوند و از نو آیند ،
﴿التکویر، 16﴾
وَ اللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ (17)
سوگند به شب چو پشت گرداند ،
﴿التکویر، 17﴾
وَ الصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ (18)
سوگند به صبح چون دمیدن گیرد ،
﴿التکویر، 18﴾
إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ (19)
که [ قرآن ] سخن فرشته بزرگوارى است .
﴿التکویر، 19﴾
ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ (20)
نیرومند [ که ] پیش خداوند عرش ، بلندپایگاه است .
﴿التکویر، 20﴾
مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ (21)
در آنجا [ هم ] مُطاع [ و هم ] امین است .
﴿التکویر، 21﴾
وَ مَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ (22)
و رفیق شما مجنون نیست ;
﴿التکویر، 22﴾
وَ لَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ (23)
و قطعاً آن [ فرشته وحى ] را در اُفق رخشان دیده .
﴿التکویر، 23﴾
وَ مَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ (24)
و او در امر غیب بخیل نیست .
﴿التکویر، 24﴾
وَ مَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ (25)
و [ قرآن ] نیست سخن دیوِ رجیم .
﴿التکویر، 25﴾
فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ (26)
پس به کجا مىروید ؟
﴿التکویر، 26﴾
إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ (27)
این [ سخن ] بجز پندى براى عالمیان نیست ;
﴿التکویر، 27﴾
لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ (28)
براى هر یک از شما که خواهد به راه راست رَوَد .
﴿التکویر، 28﴾
وَ مَا تَشَاءُونَ إِلاَّ أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ (29)
و تا خدا ، پروردگار جهانیان ، نخواهد ، [ شما نیز ] نخواهید خواست .
﴿التکویر، 29﴾
من خانومم گفت برین معنیشو پیدا کنین ومن اولین سایت اومدم جای شما دستتون درد نکنه خیلی معنیش قشنگه