سوره الانشقاق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الانشقاق‏، 0﴾

إِذَا السَّمَاءُ انْشَقَّتْ‌ (1)

آن گاه که آسمان ز هم بشکافد ،

﴿الانشقاق‏، 1﴾

وَ أَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَ حُقَّتْ‌ (2)

و پروردگارش را فرمان بَرَد و [ چنین ] سِزَد .

﴿الانشقاق‏، 2﴾

وَ إِذَا الْأَرْضُ مُدَّتْ‌ (3)

و آن گاه که زمین کشیده شود ،

﴿الانشقاق‏، 3﴾

وَ أَلْقَتْ مَا فِیهَا وَ تَخَلَّتْ‌ (4)

و آنچه را که در آن است بیرون افکند و تُهى شود ،

﴿الانشقاق‏، 4﴾

وَ أَذِنَتْ لِرَبِّهَا وَ حُقَّتْ‌ (5)

و پروردگارش را فرمان بَرَد و [ چنین ] سزد .

﴿الانشقاق‏، 5﴾

یَا أَیُّهَا الْإِنْسَانُ إِنَّکَ کَادِحٌ إِلَى رَبِّکَ کَدْحاً فَمُلاَقِیهِ‌ (6)

اى انسان ، حقّاً که تو به سوى پروردگار خود بسختى در تلاشى ، و او را ملاقات خواهى کرد .

﴿الانشقاق‏، 6﴾

فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ‌ (7)

امّا کسى که کارنامه‏اش به دست راستش داده شود ،

﴿الانشقاق‏، 7﴾

فَسَوْفَ یُحَاسَبُ حِسَاباً یَسِیراً (8)

بزودى‏اش حسابى بس آسان کنند ،

﴿الانشقاق‏، 8﴾

وَ یَنْقَلِبُ إِلَى أَهْلِهِ مَسْرُوراً (9)

و شادمان به سوى کسانش بازگردد .

﴿الانشقاق‏، 9﴾

وَ أَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ وَرَاءَ ظَهْرِهِ‌ (10)

و امّا کسى که کارنامه‏اش از پشت سرش به او داده شود ،

﴿الانشقاق‏، 10﴾

فَسَوْفَ یَدْعُو ثُبُوراً (11)

زودا که هلاک [ خویش ] خواهد ،

﴿الانشقاق‏، 11﴾

وَ یَصْلَى سَعِیراً (12)

و در آتشِ افروخته درآید .

﴿الانشقاق‏، 12﴾

إِنَّهُ کَانَ فِی أَهْلِهِ مَسْرُوراً (13)

او در [ میان ] خانواده خود شادمان بود .

﴿الانشقاق‏، 13﴾

إِنَّهُ ظَنَّ أَنْ لَنْ یَحُورَ (14)

او مى‏پنداشت که هرگز برنخواهد گشت .

﴿الانشقاق‏، 14﴾

بَلَى إِنَّ رَبَّهُ کَانَ بِهِ بَصِیراً (15)

آرى ، در حقیقت ، پروردگارش به او بینا بود .

﴿الانشقاق‏، 15﴾

فَلاَ أُقْسِمُ بِالشَّفَقِ‌ (16)

نه ، نه ، سوگند به شَفَق ،

﴿الانشقاق‏، 16﴾

وَ اللَّیْلِ وَ مَا وَسَقَ‌ (17)

سوگند به شب و آنچه [ شب ] فروپوشاند ،

﴿الانشقاق‏، 17﴾

وَ الْقَمَرِ إِذَا اتَّسَقَ‌ (18)

سوگند به ماه چون [ بَدْرِ ] تمام شود ،

﴿الانشقاق‏، 18﴾

لَتَرْکَبُنَّ طَبَقاً عَنْ طَبَقٍ‌ (19)

که قطعاً از حالى به حالى برخواهید نشست .

﴿الانشقاق‏، 19﴾

فَمَا لَهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ‌ (20)

پس چرا آنان باور نمى‏دارند ؟

﴿الانشقاق‏، 20﴾

وَ إِذَا قُرِئَ عَلَیْهِمُ الْقُرْآنُ لاَ یَسْجُدُونَ‌ (21)

و چون بر آنان قرآن تلاوت مى‏شود چهره بر خاک نمى‏سایند ؟

﴿الانشقاق‏، 21﴾

بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا یُکَذِّبُونَ‌ (22)

[ نه ! ] بلکه آنان که کفر ورزیده‏اند ، تکذیب مى‏کنند .

﴿الانشقاق‏، 22﴾

وَ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا یُوعُونَ‌ (23)

و خدا به آنچه در سینه دارند داناتر است .

﴿الانشقاق‏، 23﴾

فَبَشِّرْهُمْ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ‌ (24)

پس آنان را از عذابى دردناک خبر ده ،

﴿الانشقاق‏، 24﴾

إِلاَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ‌ (25)

مگر کسانى که گرویده و کارهاى شایسته کرده‏اند ، که آنان را پاداشى بى‏منّت خواهد بود .

﴿الانشقاق‏، 25﴾