سوره فجر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الفجر، 0﴾

وَ الْفَجْرِ (1)

سوگند به سپیده‏دم ،

﴿الفجر، 1﴾

وَ لَیَالٍ عَشْرٍ (2)

و به شبهاى دهگانه ،

﴿الفجر، 2﴾

وَ الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ (3)

و به جُفت و تاق ،

﴿الفجر، 3﴾

وَ اللَّیْلِ إِذَا یَسْرِ (4)

و به شب ، وقتى سپرى شود .

﴿الفجر، 4﴾

هَلْ فِی ذٰلِکَ قَسَمٌ لِذِی حِجْرٍ (5)

آیا در این ، براى خردمند [ نیاز به ] سوگندى [ دیگر ] است ؟

﴿الفجر، 5﴾

أَ لَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِعَادٍ (6)

مگر ندانسته‏اى که پروردگارت با عاد چه کرد ؟

﴿الفجر، 6﴾

إِرَمَ ذَاتِ الْعِمَادِ (7)

صاحب [ بناهایى چون ] تیرک‏هاى بلند ،

﴿الفجر، 7﴾

الَّتِی لَمْ یُخْلَقْ مِثْلُهَا فِی الْبِلاَدِ (8)

که مانندش در شهرها ساخته نشده بود ؟

﴿الفجر، 8﴾

وَ ثَمُودَ الَّذِینَ جَابُوا الصَّخْرَ بِالْوَادِ (9)

و با ثمود ، همانان که در درّه ، تخته‏سنگها را مى‏بریدند ؟

﴿الفجر، 9﴾

وَ فِرْعَوْنَ ذِی الْأَوْتَادِ (10)

و با فرعون ، صاحب خرگاه‏ها [ و بناهاى بلند ] ؟

﴿الفجر، 10﴾

الَّذِینَ طَغَوْا فِی الْبِلاَدِ (11)

همانان که در شهرها سر به طغیان برداشتند ،

﴿الفجر، 11﴾

فَأَکْثَرُوا فِیهَا الْفَسَادَ (12)

و در آنها بسیار تبهکارى کردند .

﴿الفجر، 12﴾

فَصَبَّ عَلَیْهِمْ رَبُّکَ سَوْطَ عَذَابٍ‌ (13)

[ تا آنکه ] پروردگارت بر سر آنان تازیانه عذاب را فرونواخت ،

﴿الفجر، 13﴾

إِنَّ رَبَّکَ لَبِالْمِرْصَادِ (14)

زیرا پروردگار تو سخت در کمین است .

﴿الفجر، 14﴾

فَأَمَّا الْإِنْسَانُ إِذَا مَا ابْتَلاَهُ رَبُّهُ فَأَکْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَکْرَمَنِ‌ (15)

امّا انسان ، هنگامى که پروردگارش وى را مى‏آزماید ، و عزیزش مى‏دارد و نعمت فراوان به او مى‏دهد ، مى‏گوید : « پروردگارم مرا گرامى داشته است . »

﴿الفجر، 15﴾

وَ أَمَّا إِذَا مَا ابْتَلاَهُ فَقَدَرَ عَلَیْهِ رِزْقَهُ فَیَقُولُ رَبِّی أَهَانَنِ‌ (16)

و امّا چون وى را مى‏آزماید و روزى‏اش را بر او تنگ مى‏گرداند ، مى‏گوید : « پروردگارم مرا خوار کرده است . »

﴿الفجر، 16﴾

کَلاَّ بَلْ لاَ تُکْرِمُونَ الْیَتِیمَ‌ (17)

ولى نه ، بلکه یتیم را نمى‏نوازید ;

﴿الفجر، 17﴾

وَ لاَ تَحَاضُّونَ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ‌ (18)

و بر خوراک [ دادن ] بینوا همدیگر را بر نمى‏انگیزید ;

﴿الفجر، 18﴾

وَ تَأْکُلُونَ التُّرَاثَ أَکْلاً لَمّاً (19)

و میراث [ ضعیفان ] را چپاولگرانه مى‏خورید ;

﴿الفجر، 19﴾

وَ تُحِبُّونَ الْمَالَ حُبّاً جَمّاً (20)

و مال را دوست دارید ، دوست داشتنى بسیار .

﴿الفجر، 20﴾

کَلاَّ إِذَا دُکَّتِ الْأَرْضُ دَکّاً دَکّاً (21)

نه چنان است ، آن گاه که زمین ، سخت در هم کوبیده شود ،

﴿الفجر، 21﴾

وَ جَاءَ رَبُّکَ وَ الْمَلَکُ صَفّاً صَفّاً (22)

و [ فرمان ] پروردگارت و فرشته [ ها ] صف در صف آیند ،

﴿الفجر، 22﴾

وَ جِی‌ءَ یَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ یَوْمَئِذٍ یَتَذَکَّرُ الْإِنْسَانُ وَ أَنَّى لَهُ الذِّکْرَى‌ (23)

و جهنّم را در آن روز [ حاضر ] آورند ، آن روز است که انسان پند گیرد ; و [ لى ] کجا او را جاى پندگرفتن باشد ؟

﴿الفجر، 23﴾