سوره بلد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿البلد، 0﴾

لاَ أُقْسِمُ بِهٰذَا الْبَلَدِ (1)

سوگند به این شهر ،

﴿البلد، 1﴾

وَ أَنْتَ حِلٌّ بِهٰذَا الْبَلَدِ (2)

و حال آنکه تو در این شهر جاى دارى ;

﴿البلد، 2﴾

وَ وَالِدٍ وَ مَا وَلَدَ (3)

سوگند به پدرى [ چنان ] و آن کسى را که به وجود آورد ;

﴿البلد، 3﴾

لَقَدْ خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ فِی کَبَدٍ (4)

براستى که انسان را در رنج آفریده‏ایم .

﴿البلد، 4﴾

أَ یَحْسَبُ أَنْ لَنْ یَقْدِرَ عَلَیْهِ أَحَدٌ (5)

آیا پندارد که هیچ کس هرگز بر او دست نتواند یافت ؟

﴿البلد، 5﴾

یَقُولُ أَهْلَکْتُ مَالاً لُبَداً (6)

گوید : « مال فراوانى تباه کردم . »

﴿البلد، 6﴾

أَ یَحْسَبُ أَنْ لَمْ یَرَهُ أَحَدٌ (7)

آیا پندارد که هیچ کس او را ندیده است ؟

﴿البلد، 7﴾

أَ لَمْ نَجْعَلْ لَهُ عَیْنَیْنِ‌ (8)

آیا دو چشمش نداده‏ایم ؟

﴿البلد، 8﴾

وَ لِسَاناً وَ شَفَتَیْنِ‌ (9)

و زبانى و دو لب .

﴿البلد، 9﴾

وَ هَدَیْنَاهُ النَّجْدَیْنِ‌ (10)

و هر دو راه [ خیر و شرّ ] را بدو نمودیم .

﴿البلد، 10﴾

فَلاَ اقْتَحَمَ الْعَقَبَةَ (11)

و [ لى ] نخواست از گردنه [ عاقبت‏نگرى ] بالا رَوَد !

﴿البلد، 11﴾

وَ مَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَةُ (12)

و تو چه دانى که آن گردنه [ سخت ] چیست ؟

﴿البلد، 12﴾

فَکُّ رَقَبَةٍ (13)

بنده‏اى را آزادکردن ،

﴿البلد، 13﴾

أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَةٍ (14)

یا در روز گرسنگى ، طعام‏دادن :

﴿البلد، 14﴾

یَتِیماً ذَا مَقْرَبَةٍ (15)

به یتیمى خویشاوند ،

﴿البلد، 15﴾

أَوْ مِسْکِیناً ذَا مَتْرَبَةٍ (16)

یا بینوایى خاک‏نشین .

﴿البلد، 16﴾

ثُمَّ کَانَ مِنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ تَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ وَ تَوَاصَوْا بِالْمَرْحَمَةِ (17)

علاوه بر این از زمره کسانى باشد که گرویده و یکدیگر را به شکیبایى و مهربانى سفارش کرده‏اند ;

﴿البلد، 17﴾

أُولٰئِکَ أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ (18)

اینانند خجستگان .

﴿البلد، 18﴾

وَ الَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِنَا هُمْ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (19)

و کسانى که به انکارِ نشانه‏هاى ما پرداخته‏اند ، آنانند ناخجستگان شوم .

﴿البلد، 19﴾

عَلَیْهِمْ نَارٌ مُؤْصَدَةٌ (20)

بر آنان آتشى سرپوشیده احاطه دارد .

﴿البلد، 20﴾