سوره العادیات

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿العادیات‏، 0﴾

وَ الْعَادِیَاتِ ضَبْحاً (1)

سوگند به مادیانهایى که با همهمه تازانند و با سمّ [ هاى ] خود از سنگ آتش مى‏جهانند !

﴿العادیات‏، 1﴾

فَالْمُورِیَاتِ قَدْحاً (2)

و برق [ از سنگ ] همى جهانند ،

﴿العادیات‏، 2﴾

فَالْمُغِیرَاتِ صُبْحاً (3)

و صبحگاهان هجوم آرند ،

﴿العادیات‏، 3﴾

فَأَثَرْنَ بِهِ نَقْعاً (4)

و با آن [ یورش ] ، گَردى برانگیزند ،

﴿العادیات‏، 4﴾

فَوَسَطْنَ بِهِ جَمْعاً (5)

و بدان [ هجوم ] ، در دل گروهى درآیند ،

﴿العادیات‏، 5﴾

إِنَّ الْإِنْسَانَ لِرَبِّهِ لَکَنُودٌ (6)

که انسان نسبت به پروردگارش سخت ناسپاس است ،

﴿العادیات‏، 6﴾

وَ إِنَّهُ عَلَى ذٰلِکَ لَشَهِیدٌ (7)

و او خود بر این [ امر ] ، نیک گواه است .

﴿العادیات‏، 7﴾

وَ إِنَّهُ لِحُبِّ الْخَیْرِ لَشَدِیدٌ (8)

و راستى او سخت شیفته مال است .

﴿العادیات‏، 8﴾

أَ فَلاَ یَعْلَمُ إِذَا بُعْثِرَ مَا فِی الْقُبُورِ (9)

مگر نمى‏داند که چون آنچه در گورهاست بیرون ریخته گردد ،

﴿العادیات‏، 9﴾