سوره القارعة

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿القارعة، 0﴾

الْقَارِعَةُ (1)

کوبنده ،

﴿القارعة، 1﴾

مَا الْقَارِعَةُ (2)

چیست کوبنده ؟

﴿القارعة، 2﴾

وَ مَا أَدْرَاکَ مَا الْقَارِعَةُ (3)

و تو چه دانى که کوبنده چیست ؟

﴿القارعة، 3﴾

یَوْمَ یَکُونُ النَّاسُ کَالْفَرَاشِ الْمَبْثُوثِ‌ (4)

روزى که مردم چون پروانه [ هاى ] پراکنده گردند ،

﴿القارعة، 4﴾

وَ تَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ الْمَنْفُوشِ‌ (5)

و کوه‏ها مانند پشمِ زده‏شده رنگین شود .

﴿القارعة، 5﴾

فَأَمَّا مَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ‌ (6)

امّا هر که سنجیده‏هایش سنگین برآید ،

﴿القارعة، 6﴾

فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ (7)

پس وى در زندگى خوشى خواهد بود !

﴿القارعة، 7﴾

وَ أَمَّا مَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ‌ (8)

و امّا هر که سنجیده‏هایش سَبُک برآید ،

﴿القارعة، 8﴾

فَأُمُّهُ هَاوِیَةٌ (9)

پس جایش « هاویه » باشد .

﴿القارعة، 9﴾

وَ مَا أَدْرَاکَ مَا هِیَهْ‌ (10)

و تو چه دانى که آن چیست ؟

﴿القارعة، 10﴾

نَارٌ حَامِیَةٌ (11)

آتشى است سوزنده .

﴿القارعة، 11﴾