سوره دخان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الدخان‏، 0﴾

حم‌ (1)

حاء ، میم .

﴿الدخان‏، 1﴾

وَ الْکِتَابِ الْمُبِینِ‌ (2)

سوگند به کتاب روشنگر ،

﴿الدخان‏، 2﴾

إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةٍ مُبَارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنْذِرِینَ‌ (3)

[ که ] ما آن را در شبى فرخنده نازل کردیم ، [ زیرا ] که ما هشداردهنده بودیم .

﴿الدخان‏، 3﴾

فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ‌ (4)

در آن [ شب ] هر [ گونه ] کارى [ به نحوى ] استوار فیصله مى‏یابد .

﴿الدخان‏، 4﴾

أَمْراً مِنْ عِنْدِنَا إِنَّا کُنَّا مُرْسِلِینَ‌ (5)

[ این ] کارى است [ که ] از جانب ما [ صورت مى‏گیرد ] . ما فرستنده [ پیامبران ] بودیم .

﴿الدخان‏، 5﴾

رَحْمَةً مِنْ رَبِّکَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ‌ (6)

[ و این ] رحمتى از پروردگار توست ، که او شنواى داناست .

﴿الدخان‏، 6﴾

رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَیْنَهُمَا إِنْ کُنْتُمْ مُوقِنِینَ‌ (7)

پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است ، اگر یقین دارید .

﴿الدخان‏، 7﴾

لاَ إِلٰهَ إِلاَّ هُوَ یُحْیِی وَ یُمِیتُ رَبُّکُمْ وَ رَبُّ آبَائِکُمُ الْأَوَّلِینَ‌ (8)

خدایى جز او نیست ; او زندگى مى‏بخشد و مى‏میراند ; پروردگار شما و پروردگار پدران شماست .

﴿الدخان‏، 8﴾

بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ یَلْعَبُونَ‌ (9)

ولى نه ، آنها به شک و شبهه خویش سرگرمند .

﴿الدخان‏، 9﴾

فَارْتَقِبْ یَوْمَ تَأْتِی السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِینٍ‌ (10)

پس در انتظار روزى باش که آسمان دودى نمایان برمى‏آورد ،

﴿الدخان‏، 10﴾

یَغْشَى النَّاسَ هٰذَا عَذَابٌ أَلِیمٌ‌ (11)

که مردم را فرومى‏گیرد ; این است عذاب پردرد .

﴿الدخان‏، 11﴾

رَبَّنَا اکْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ‌ (12)

[ مى‏گویند : ] « پروردگارا ، این عذاب را از ما دفع کن که ما ایمان داریم . »

﴿الدخان‏، 12﴾

أَنَّى لَهُمُ الذِّکْرَى وَ قَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِینٌ‌ (13)

آنان را کجا [ جاى ] پند [ گرفتن ] باشد ، و حال آنکه به یقین براى آنان پیامبرى روشنگر آمده است .

﴿الدخان‏، 13﴾

ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَ قَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ‌ (14)

پس ، از او روى برتافتند و گفتند : « تعلیم‏یافته‏اى دیوانه است . »

﴿الدخان‏، 14﴾

إِنَّا کَاشِفُو الْعَذَابِ قَلِیلاً إِنَّکُمْ عَائِدُونَ‌ (15)

ما این عذاب را اندکى از شما برمى‏داریم [ ولى شما ] در حقیقت باز از سر مى‏گیرید .

﴿الدخان‏، 15﴾

یَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْکُبْرَى إِنَّا مُنْتَقِمُونَ‌ (16)

روزى که دست به حمله مى‏زنیم ، همان حمله بزرگ ; [ آن گاه ] ما انتقام‏کشنده‏ایم .

﴿الدخان‏، 16﴾

وَ لَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَ جَاءَهُمْ رَسُولٌ کَرِیمٌ‌ (17)

و به یقین ، پیش از آنان قوم فرعون را بیازمودیم ، و پیامبرى بزرگوار برایشان آمد ،

﴿الدخان‏، 17﴾

أَنْ أَدُّوا إِلَیَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ‌ (18)

که [ به آنان گفت : ] « بندگان خدا را به من بسپارید ، زیرا که من شما را فرستاده‏اى امینم .

﴿الدخان‏، 18﴾

سوره ااجاثیه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الجاثیة، 0﴾

حم‌ (1)

حاء ، میم .

﴿الجاثیة، 1﴾

تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ‌ (2)

فرو فرستادن این کتاب ، از جانب خداى ارجمند سنجیده‏کار است .

﴿الجاثیة، 2﴾

إِنَّ فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ لَآیَاتٍ لِلْمُؤْمِنِینَ‌ (3)

به راستى در آسمانها و زمین ، براى مؤمنان نشانه‏هایى است .

﴿الجاثیة، 3﴾

وَ فِی خَلْقِکُمْ وَ مَا یَبُثُّ مِنْ دَابَّةٍ آیَاتٌ لِقَوْمٍ یُوقِنُونَ‌ (4)

و در آفرینش خودتان و آنچه از [ انواع ] جنبنده [ ها ] پراکنده مى‏گرداند ، براى مردمى که یقین دارند نشانه‏هایى است .

﴿الجاثیة، 4﴾

وَ اخْتِلاَفِ اللَّیْلِ وَ النَّهَارِ وَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ رِزْقٍ فَأَحْیَا بِهِ الْأَرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَ تَصْرِیفِ الرِّیَاحِ آیَاتٌ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ‌ (5)

و [ نیز در ] پیاپى آمدن شب و روز ، و آنچه خدا از روزى از آسمان فرود آورده و به [ وسیله ] آن ، زمین را پس از مرگش زنده گردانیده است ; و [ همچنین در ] گردش بادها [ به هر سو ، ] براى مردمى که مى‏اندیشند نشانه‏هایى است .

﴿الجاثیة، 5﴾

تِلْکَ آیَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَ اللَّهِ وَ آیَاتِهِ یُؤْمِنُونَ‌ (6)

این [ ها ] ست آیات خدا که به راستى آن را بر تو مى‏خوانیم . پس ، بعد از خدا و نشانه‏هاى او به کدام سخن خواهند گروید ؟

﴿الجاثیة، 6﴾

وَیْلٌ لِکُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٍ‌ (7)

واى بر هر دروغزن گناه‏پیشه !

﴿الجاثیة، 7﴾

یَسْمَعُ آیَاتِ اللَّهِ تُتْلَى عَلَیْهِ ثُمَّ یُصِرُّ مُسْتَکْبِراً کَأَنْ لَمْ یَسْمَعْهَا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ‌ (8)

[ که ] آیات خدا را که بر او خوانده مى‏شود ، مى‏شنود و باز به حال تکبّر چنان که گویى آن را نشنیده است سماجت مى‏ورزد . پس او را از عذابى پردرد خبر ده .

﴿الجاثیة، 8﴾

وَ إِذَا عَلِمَ مِنْ آیَاتِنَا شَیْئاً اتَّخَذَهَا هُزُواً أُولٰئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ‌ (9)

و چون از نشانه‏هاى ما چیزى بداند ، آن را به ریشخند مى‏گیرد . آنان عذابى خفّت‏آور خواهند داشت .

﴿الجاثیة، 9﴾

مِنْ وَرَائِهِمْ جَهَنَّمُ وَ لاَ یُغْنِی عَنْهُمْ مَا کَسَبُوا شَیْئاً وَ لاَ مَا اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِیَاءَ وَ لَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ‌ (10)

پیشاپیش آنها دوزخ است ، و نه آنچه را اندوخته و نه آن دوستانى را که غیر از خدا اختیار کرده‏اند ، به کارشان مى‏آید ، و عذابى بزرگ خواهند داشت .

﴿الجاثیة، 10﴾

هٰذَا هُدًى وَ الَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِیمٌ‌ (11)

این رهنمودى است ; و کسانى که آیات پروردگارشان را انکار کردند ، برایشان عذابى دردناک از پلیدى است .

﴿الجاثیة، 11﴾

اللَّهُ الَّذِی سَخَّرَ لَکُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِیَ الْفُلْکُ فِیهِ بِأَمْرِهِ وَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ‌ (12)

خدا همان کسى است که دریا را به سود شما رام گردانید ، تا کشتیها در آن به فرمانش روان شوند ، و تا از فزون‏بخشى او [ روزى خویش را ] طلب نمایید ، و باشد که سپاس دارید .

﴿الجاثیة، 12﴾

وَ سَخَّرَ لَکُمْ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ جَمِیعاً مِنْهُ إِنَّ فِی ذٰلِکَ لَآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ‌ (13)

و آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمین است به سود شما رام کرد ; همه از اوست . قطعاً در این [ امر ] براى مردمى که مى‏اندیشند نشانه‏هایى است .

﴿الجاثیة، 13﴾

سوره احقاق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الأحقاف‏، 0﴾

حم‌ (1)

حاء ، میم .

﴿الأحقاف‏، 1﴾

تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ‌ (2)

فرو فرستادن این کتاب ، از جانب خداى ارجمند حکیم است .

﴿الأحقاف‏، 2﴾

مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَیْنَهُمَا إِلاَّ بِالْحَقِّ وَ أَجَلٍ مُسَمًّى وَ الَّذِینَ کَفَرُوا عَمَّا أُنْذِرُوا مُعْرِضُونَ‌ (3)

[ ما ] آسمانها و زمین و آنچه را که میان آن دو است جز به حقّ و [ تا ] زمانى معیّن نیافریدیم ، و کسانى که کافر شده‏اند ، از آنچه هشدار داده شده‏اند رویگردانند .

﴿الأحقاف‏، 3﴾

قُلْ أَ رَأَیْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونِی مَا ذَا خَلَقُوا مِنَ الْأَرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْکٌ فِی السَّمَاوَاتِ ائْتُونِی بِکِتَابٍ مِنْ قَبْلِ هٰذَا أَوْ أَثَارَةٍ مِنْ عِلْمٍ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ‌ (4)

بگو : « به من خبر دهید ، آنچه را به جاى خدا فرامى‏خوانید به من نشان دهید که چه چیزى از زمین [ را ] آفریده یا [ مگر ] آنان را در [ کار ] آسمانها مشارکتى است ؟ اگر راست مى‏گویید ، کتابى پیش از این [ قرآن ] یا بازمانده‏اى از دانش نزد من آورید . »

﴿الأحقاف‏، 4﴾

وَ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ یَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَنْ لاَ یَسْتَجِیبُ لَهُ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ وَ هُمْ عَنْ دُعَائِهِمْ غَافِلُونَ‌ (5)

و کیست گمراه‏تر از آن کس که به جاى خدا کسى را مى‏خواند که تا روز قیامت او را پاسخ نمى‏دهد ، و آنها از دعایشان بى‏خبرند ؟

﴿الأحقاف‏، 5﴾

سوره محمد

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿محمد، 0﴾

الَّذِینَ کَفَرُوا وَ صَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ‌ (1)

کسانى که کفر ورزیدند و [ مردم را ] از راه خدا بازداشتند ، [ خدا ] اعمال آنان را تباه خواهد کرد .

﴿محمد، 1﴾

وَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ آمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ کَفَّرَ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَ أَصْلَحَ بَالَهُمْ‌ (2)

و آنان که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏اند و به آنچه بر محمّد ص نازل آمده گرویده‏اند [ که ] آن خود حقّ [ و ] از جانب پروردگارشان است [ خدا نیز ] بدیهایشان را زدود و حال [ و روز ] شان را بهبود بخشید .

﴿محمد، 2﴾

ذٰلِکَ بِأَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا اتَّبَعُوا الْبَاطِلَ وَ أَنَّ الَّذِینَ آمَنُوا اتَّبَعُوا الْحَقَّ مِنْ رَبِّهِمْ کَذٰلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثَالَهُمْ‌ (3)

این بدان سبب است که آنان که کفر ورزیدند ، از باطل پیروى کردند ، و کسانى که ایمان آوردند از همان حقّ که از جانب پروردگارشان است پیروى کردند . این گونه خدا براى [ بیدارى ] مردم مثالهایشان را مى‏زند .

﴿محمد، 3﴾

فَإِذَا لَقِیتُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّى إِذَا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنّاً بَعْدُ وَ إِمَّا فِدَاءً حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا ذٰلِکَ وَ لَوْ یَشَاءُ اللَّهُ لاَنْتَصَرَ مِنْهُمْ وَ لٰکِنْ لِیَبْلُوَ بَعْضَکُمْ بِبَعْضٍ وَ الَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَلَنْ یُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ‌ (4)

پس چون با کسانى که کفر ورزیده‏اند برخورد کنید ، گردنها [ یشان ] را بزنید . تا چون آنان را [ در کشتار ] از پاى درآوردید ، پس [ اسیران را ] استوار در بند کشید ; سپس یا [ بر آنان ] منّت نهید [ و آزادشان کنید ] و یا فدیه [ و عوض از ایشان بگیرید ] ، تا در جنگ ، اسلحه بر زمین گذاشته شود . این است [ دستور خدا ] ; و اگر خدا مى‏خواست ، از ایشان انتقام مى‏کشید ، ولى [ فرمان پیکار داد ] تا برخى از شما را به وسیله برخى [ دیگر ] بیازماید ، و کسانى که در راه خدا کشته شده‏اند ، هرگز کارهایشان را ضایع نمى‏کند .

﴿محمد، 4﴾

سَیَهْدِیهِمْ وَ یُصْلِحُ بَالَهُمْ‌ (5)

به زودى آنان را راه مى‏نماید و حالشان را نیکو مى‏گرداند .

﴿محمد، 5﴾

وَ یُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمْ‌ (6)

و در بهشتى که براى آنان وصف کرده ، آنان را درمى‏آورد .

﴿محمد، 6﴾

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَ یُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ‌ (7)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید ، اگر خدا را یارى کنید یاریتان مى‏کند و گامهایتان را استوار مى‏دارد .

﴿محمد، 7﴾

وَ الَّذِینَ کَفَرُوا فَتَعْساً لَهُمْ وَ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ‌ (8)

و کسانى که کفر ورزیدند ، نگونسارى بر آنان باد ; و [ خدا ] اعمالشان را بر باد داد .

﴿محمد، 8﴾

ذٰلِکَ بِأَنَّهُمْ کَرِهُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ‌ (9)

این بدان سبب است که آنان آنچه را خدا نازل کرده است خوش نداشتند ، و [ خدا نیز ] کارهایشان را باطل کرد .

﴿محمد، 9﴾

أَ فَلَمْ یَسِیرُوا فِی الْأَرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَ لِلْکَافِرِینَ أَمْثَالُهَا (10)

مگر در زمین نگشته‏اند ، تا ببینند فرجام کسانى که پیش از آنها بودند به کجا انجامیده است ؟ خدا زیر و زبرشان کرد و کافران را نظایر [ همین کیفرها در پیش ] است .

﴿محمد، 10﴾

ذٰلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِینَ آمَنُوا وَ أَنَّ الْکَافِرِینَ لاَ مَوْلَى لَهُمْ‌ (11)

چرا که خدا سرپرست کسانى است که ایمان آورده‏اند ، ولى کافران را سرپرست [ و یارى ] نیست .

﴿محمد، 11﴾

سوره فتح

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الفتح‏، 0﴾

إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحاً مُبِیناً (1)

ما تو را پیروزى بخشیدیم [ چه ] پیروزى درخشانى !

﴿الفتح‏، 1﴾

لِیَغْفِرَ لَکَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِکَ وَ مَا تَأَخَّرَ وَ یُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکَ وَ یَهْدِیَکَ صِرَاطاً مُسْتَقِیماً (2)

تا خداوند از گناه گذشته و آینده تو درگذرد و نعمت خود را بر تو تمام گرداند و تو را به راهى راست هدایت کند .

﴿الفتح‏، 2﴾

وَ یَنْصُرَکَ اللَّهُ نَصْراً عَزِیزاً (3)

و تو را به نصرتى ارجمند یارى نماید .

﴿الفتح‏، 3﴾

هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ السَّکِینَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لِیَزْدَادُوا إِیمَاناً مَعَ إِیمَانِهِمْ وَ لِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ کَانَ اللَّهُ عَلِیماً حَکِیماً (4)

اوست آن کس که در دلهاى مؤمنان آرامش را فرو فرستاد تا ایمانى بر ایمان خود بیفزایند . و سپاهیان آسمانها و زمین از آنِ خداست ، و خدا همواره داناى سنجیده‏کار است .

﴿الفتح‏، 4﴾

لِیُدْخِلَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَ یُکَفِّرَ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَ کَانَ ذٰلِکَ عِنْدَ اللَّهِ فَوْزاً عَظِیماً (5)

تا مردان و زنانى را که ایمان آورده‏اند در باغهایى که از زیر [ درختان ] آن جویبارها روان است ، درآوَرَد و در آن جاویدان بدارد ، و بدیهایشان را از آنان بزداید ; و این [ فرجام نیک ] در پیشگاه خدا کامیابى بزرگى است .

﴿الفتح‏، 5﴾

وَ یُعَذِّبَ الْمُنَافِقِینَ وَ الْمُنَافِقَاتِ وَ الْمُشْرِکِینَ وَ الْمُشْرِکَاتِ الظَّانِّینَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ عَلَیْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ وَ غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَ لَعَنَهُمْ وَ أَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ وَ سَاءَتْ مَصِیراً (6)

و [ تا ] مردان و زنان نفاق‏پیشه و مردان و زنان مشرک را که به خدا گمان بد برده‏اند ، عذاب کند ; بَدِ زمانه بر آنان باد . و خدا بر ایشان خشم نموده و لعنتشان کرده و جهنّم را براى آنان آماده گردانیده و [ چه ] بد سرانجامى است !

﴿الفتح‏، 6﴾

وَ لِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ کَانَ اللَّهُ عَزِیزاً حَکِیماً (7)

و سپاهیان آسمانها و زمین از آنِ خداست ، و خدا همواره شکست‏ناپذیر سنجیده‏کار است .

﴿الفتح‏، 7﴾

إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ شَاهِداً وَ مُبَشِّراً وَ نَذِیراً (8)

[ اى پیامبر ، ] ما تو را [ به سِمَتِ ] گواه و بشارتگر و هشداردهنده‏اى فرستادیم .

﴿الفتح‏، 8﴾

لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تُعَزِّرُوهُ وَ تُوَقِّرُوهُ وَ تُسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَ أَصِیلاً (9)

تا به خدا و فرستاده‏اش ایمان آورید و او را یارى کنید و ارجش نهید ، و [ خدا ] را بامدادان و شامگاهان به پاکى بستایید .

﴿الفتح‏، 9﴾

سوره الحجرات

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الحجرات‏، 0﴾

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لاَ تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ‌ (1)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید ، در برابر خدا و پیامبرش [ در هیچ کارى ] پیشى مجویید و از خدا پروا بدارید که خدا شنواى داناست .

﴿الحجرات‏، 1﴾

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لاَ تَرْفَعُوا أَصْوَاتَکُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِیِّ وَ لاَ تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ کَجَهْرِ بَعْضِکُمْ لِبَعْضٍ أَنْ تَحْبَطَ أَعْمَالُکُمْ وَ أَنْتُمْ لاَ تَشْعُرُونَ‌ (2)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید ، صدایتان را بلندتر از صداى پیامبر مکنید ، و هم چنان که بعضى از شما با بعضى دیگر بلند سخن مى‏گویید با او به صداى بلند سخن مگویید ، مبادا بى‏آنکه بدانید کرده‏هایتان تباه شود .

﴿الحجرات‏، 2﴾

إِنَّ الَّذِینَ یَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ أُولٰئِکَ الَّذِینَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَى لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ عَظِیمٌ‌ (3)

کسانى که پیش پیامبر خدا صدایشان را فرو مى‏کشند همان کسانند که خدا دلهایشان را براى پرهیزگارى امتحان کرده است ; آنان را آمرزش و پاداشى بزرگ است .

﴿الحجرات‏، 3﴾

إِنَّ الَّذِینَ یُنَادُونَکَ مِنْ وَرَاءِ الْحُجُرَاتِ أَکْثَرُهُمْ لاَ یَعْقِلُونَ‌ (4)

کسانى که تو را از پشت اتاقها [ ى مسکونىِ تو ] به فریاد مى‏خوانند ، بیشترشان نمى‏فهمند .

﴿الحجرات‏، 4﴾

سوره ق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿ق‏، 0﴾

ق وَ الْقُرْآنِ الْمَجِیدِ (1)

قاف ، سوگند به قرآن باشکوه ،

﴿ق‏، 1﴾

بَلْ عَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ فَقَالَ الْکَافِرُونَ هٰذَا شَیْ‌ءٌ عَجِیبٌ‌ (2)

[ که آنان نگرویدند ، ] بلکه از اینکه هشداردهنده‏اى از خودشان برایشان آمد ، در شگفت شدند و کافران گفتند : « این [ محمّد و حکایت معاد ] چیزى عجیب است . »

﴿ق‏، 2﴾

أَ إِذَا مِتْنَا وَ کُنَّا تُرَاباً ذٰلِکَ رَجْعٌ بَعِیدٌ (3)

« آیا چون مُردیم و خاک شدیم [ زنده مى‏شویم ] ؟ این بازگشتى بعید است . »

﴿ق‏، 3﴾

قَدْ عَلِمْنَا مَا تَنْقُصُ الْأَرْضُ مِنْهُمْ وَ عِنْدَنَا کِتَابٌ حَفِیظٌ (4)

قطعاً دانسته‏ایم که زمین [ چه مقدار ] از اجسادشان فرو مى‏کاهد . و پیش ما کتاب ضبط کننده‏اى است .

﴿ق‏، 4﴾

بَلْ کَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ فَهُمْ فِی أَمْرٍ مَرِیجٍ‌ (5)

[ نه ، ] بلکه حقیقت را ، وقتى برایشان آمد ، دروغ خواندند ، و آنها در کارى سردرگم [ مانده ] اند .

﴿ق‏، 5﴾

أَ فَلَمْ یَنْظُرُوا إِلَى السَّمَاءِ فَوْقَهُمْ کَیْفَ بَنَیْنَاهَا وَ زَیَّنَّاهَا وَ مَا لَهَا مِنْ فُرُوجٍ‌ (6)

مگر به آسمان بالاى سرشان ننگریسته‏اند که چگونه آن را ساخته و زینتش داده‏ایم و براى آن هیچ گونه شکافتگى نیست .

﴿ق‏، 6﴾

وَ الْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَ أَلْقَیْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ وَ أَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ کُلِّ زَوْجٍ بَهِیجٍ‌ (7)

و زمین را گستردیم و در آن لنگر [ آسا کوه ] ها فرو افکندیم و در آن از هر گونه جُفت دل‏انگیز رویانیدیم .

﴿ق‏، 7﴾

تَبْصِرَةً وَ ذِکْرَى لِکُلِّ عَبْدٍ مُنِیبٍ‌ (8)

[ تا ] براى هر بنده توبه‏کارى بینش‏افزا و پندآموز باشد .

﴿ق‏، 8﴾

وَ نَزَّلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً مُبَارَکاً فَأَنْبَتْنَا بِهِ جَنَّاتٍ وَ حَبَّ الْحَصِیدِ (9)

و از آسمان ، آبى پر برکت فرود آوردیم ، پس بدان [ وسیله ] باغها و دانه‏هاى دروکردنى رویانیدیم .

﴿ق‏، 9﴾

وَ النَّخْلَ بَاسِقَاتٍ لَهَا طَلْعٌ نَضِیدٌ (10)

و درختان تناور خرما که خوشه [ هاى ] روى هم چیده دارند .

﴿ق‏، 10﴾

رِزْقاً لِلْعِبَادِ وَ أَحْیَیْنَا بِهِ بَلْدَةً مَیْتاً کَذٰلِکَ الْخُرُوجُ‌ (11)

[ اینها همه ] براى روزىِ بندگان [ من ] است ، و با آن [ آب ] سرزمین مرده‏اى را زنده گردانیدیم ; رستاخیز [ نیز ] چنین است .

﴿ق‏، 11﴾

کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ أَصْحَابُ الرَّسِّ وَ ثَمُودُ (12)

پیش از ایشان قوم نوح و اصحاب رسّ و ثمود ،

﴿ق‏، 12﴾

وَ عَادٌ وَ فِرْعَوْنُ وَ إِخْوَانُ لُوطٍ (13)

و عاد و فرعون و برادران لوط ،

﴿ق‏، 13﴾

وَ أَصْحَابُ الْأَیْکَةِ وَ قَوْمُ تُبَّعٍ کُلٌّ کَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِیدِ (14)

و بیشه‏نشینان و قوم تُبّع به تکذیب پرداختند ; همگى فرستادگان [ ما ] را به دروغ گرفتند و [ در نتیجه ] تهدید [ من ] واجب آمد .

﴿ق‏، 14﴾

أَ فَعَیِینَا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فِی لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدِیدٍ (15)

مگر از آفرینش نخستین [ خود ] به تنگ آمدیم ؟ [ نه ! ] بلکه آنها از خلق جدید در شبهه‏اند .

﴿ق‏، 15﴾

سوره الذاریات

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الذاریات‏، 0﴾

وَ الذَّارِیَاتِ ذَرْواً (1)

سوگند به بادهاى ذره افشان ،

﴿الذاریات‏، 1﴾

فَالْحَامِلاَتِ وِقْراً (2)

و ابرهاى گرانبار ،

﴿الذاریات‏، 2﴾

فَالْجَارِیَاتِ یُسْراً (3)

و سَبُک سیران ،

﴿الذاریات‏، 3﴾

فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْراً (4)

و تقسیم‏کنندگان کار [ ها ] ،

﴿الذاریات‏، 4﴾

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ‌ (5)

که آنچه وعده داده شده‏اید راست است ،

﴿الذاریات‏، 5﴾

وَ إِنَّ الدِّینَ لَوَاقِعٌ‌ (6)

و [ روز ] پاداش واقعیّت دارد .

﴿الذاریات‏، 6﴾

سوره الطور

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الطور، 0﴾

وَ الطُّورِ (1)

سوگند به طور ،

﴿الطور، 1﴾

وَ کِتَابٍ مَسْطُورٍ (2)

و کتابى نگاشته شده ،

﴿الطور، 2﴾

فِی رَقٍّ مَنْشُورٍ (3)

در طومارى گسترده ;

﴿الطور، 3﴾

وَ الْبَیْتِ الْمَعْمُورِ (4)

سوگند به آن خانه آباد [ خدا ] ;

﴿الطور، 4﴾

وَ السَّقْفِ الْمَرْفُوعِ‌ (5)

سوگند به بام بلند [ آسمان ] ،

﴿الطور، 5﴾

وَ الْبَحْرِ الْمَسْجُورِ (6)

و آن دریاى سرشار [ و افروخته ] ،

﴿الطور، 6﴾

إِنَّ عَذَابَ رَبِّکَ لَوَاقِعٌ‌ (7)

که عذاب پروردگارت واقع‏شدنى است ;

﴿الطور، 7﴾

مَا لَهُ مِنْ دَافِعٍ‌ (8)

آن را هیچ بازدارنده‏اى نیست .

﴿الطور، 8﴾

یَوْمَ تَمُورُ السَّمَاءُ مَوْراً (9)

روزى که آسمان سخت در تب و تاب اُفتد ،

﴿الطور، 9﴾

وَ تَسِیرُ الْجِبَالُ سَیْراً (10)

و کوه‏ها [ جمله ] به حرکت درآیند .

﴿الطور، 10﴾

فَوَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ‌ (11)

پس واى بر تکذیب‏کنندگان در آن روز .

﴿الطور، 11﴾

الَّذِینَ هُمْ فِی خَوْضٍ یَلْعَبُونَ‌ (12)

آنان که به یاوه سرگرمند .

﴿الطور، 12﴾

یَوْمَ یُدَعُّونَ إِلَى نَارِ جَهَنَّمَ دَعّاً (13)

روزى که به سوى آتش جهنّم کشیده مى‏شوند [ چه ] کشیدنى .

﴿الطور، 13﴾

هٰذِهِ النَّارُ الَّتِی کُنْتُمْ بِهَا تُکَذِّبُونَ‌ (14)

[ و به آنان گویند : ] « این همان آتشى است که دروغش مى‏پنداشتید .

﴿الطور، 14﴾

سوره نجم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿النجم‏، 0﴾

وَ النَّجْمِ إِذَا هَوَى‌ (1)

سوگند به اختر [ قرآن ] چون فرود مى‏آید ،

﴿النجم‏، 1﴾

مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمْ وَ مَا غَوَى‌ (2)

[ که ] یار شما نه گمراه شده و نه در نادانى مانده ;

﴿النجم‏، 2﴾

وَ مَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى‌ (3)

و از سر هوس سخن نمى‏گوید .

﴿النجم‏، 3﴾

إِنْ هُوَ إِلاَّ وَحْیٌ یُوحَى‌ (4)

این سخن بجز وحیى که وحى مى‏شود نیست .

﴿النجم‏، 4﴾

عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَى‌ (5)

آن را [ فرشته ] شدید القوى به او فرا آموخت ،

﴿النجم‏، 5﴾

ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى‌ (6)

[ سروش ] نیرومندى که [ مسلّط ] درایستاد .

﴿النجم‏، 6﴾

وَ هُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَى‌ (7)

در حالى که او در اُفق اعلى بود ;

﴿النجم‏، 7﴾

ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى‌ (8)

سپس نزدیک آمد و نزدیکتر شد ،

﴿النجم‏، 8﴾

فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَى‌ (9)

تا [ فاصله‏اش ] به قدرِ [ طول ] دو [ انتهاى ] کمان یا نزدیکتر شد ;

﴿النجم‏، 9﴾

فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى‌ (10)

آن گاه به بنده‏اش آنچه را باید وحى کند ، وحى فرمود .

﴿النجم‏، 10﴾

مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى‌ (11)

آنچه را دل دید انکار [ ش ] نکرد .

﴿النجم‏، 11﴾

أَ فَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا یَرَى‌ (12)

آیا در آنچه دیده است با او جدال مى‏کنید ؟

﴿النجم‏، 12﴾

وَ لَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى‌ (13)

و قطعاً بار دیگرى هم او را دیده است ،

﴿النجم‏، 13﴾

عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى‌ (14)

نزدیک سدرة المنتهى ;

﴿النجم‏، 14﴾

عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى‌ (15)

در همان جا که جنّة المأوى است .

﴿النجم‏، 15﴾

إِذْ یَغْشَى السِّدْرَةَ مَا یَغْشَى‌ (16)

آن گاه که درخت سدر را آنچه پوشیده بود ، پوشیده بود .

﴿النجم‏، 16﴾

مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَ مَا طَغَى‌ (17)

دیده [ اش ] منحرف نگشت و [ از حدّ ] درنگذشت .

﴿النجم‏، 17﴾

لَقَدْ رَأَى مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الْکُبْرَى‌ (18)

به راستى که [ برخى ] از آیات بزرگِ پروردگار خود را بدید .

﴿النجم‏، 18﴾

أَ فَرَأَیْتُمُ اللاَّتَ وَ الْعُزَّى‌ (19)

به من خبر دهید از لات و عزّى ،

﴿النجم‏، 19﴾

وَ مَنَاةَ الثَّالِثَةَ الْأُخْرَى‌ (20)

و منات آن سوّمینِ دیگر ،

﴿النجم‏، 20﴾

أَ لَکُمُ الذَّکَرُ وَ لَهُ الْأُنْثَى‌ (21)

آیا [ به خیالتان ] براى شما پسر است و براى او دختر ؟

﴿النجم‏، 21﴾

تِلْکَ إِذاً قِسْمَةٌ ضِیزَى‌ (22)

در این صورت ، این تقسیمِ نادرستى است .

﴿النجم‏، 22﴾

إِنْ هِیَ إِلاَّ أَسْمَاءٌ سَمَّیْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَ آبَاؤُکُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلاَّ الظَّنَّ وَ مَا تَهْوَى الْأَنْفُسُ وَ لَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَى‌ (23)

[ این بتان ] جز نامهایى بیش نیستند که شما و پدرانتان نامگذارى کرده‏اید [ و ] خدا بر [ حقّانیت ] آنها هیچ دلیلى نفرستاده است . [ آنان ] جز گمان و آنچه را که دلخواهشان است پیروى نمى‏کنند ، با آنکه قطعاً از جانب پروردگارشان هدایت برایشان آمده است .

﴿النجم‏، 23﴾

أَمْ لِلْإِنْسَانِ مَا تَمَنَّى‌ (24)

مگر انسان آنچه را آرزو کند دارد ؟

﴿النجم‏، 24﴾

فَلِلَّهِ الْآخِرَةُ وَ الْأُولَى‌ (25)

آن سرا و این سرا از آن خداست .

﴿النجم‏، 25﴾

وَ کَمْ مِنْ مَلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ لاَ تُغْنِی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئاً إِلاَّ مِنْ بَعْدِ أَنْ یَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ یَشَاءُ وَ یَرْضَى‌ (26)

و بسا فرشتگانى که در آسمانهایند [ و ] شفاعتشان به کارى نیاید ، مگر پس از آنکه خدا به هر که خواهد و خشنود باشد اذن دهد .

﴿النجم‏، 26﴾

سوره قمر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿القمر، 0﴾

اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ (1)

نزدیک شد قیامت و از هم شکافت ماه .

﴿القمر، 1﴾

وَ إِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَ یَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ (2)

و هر گاه نشانه‏اى ببینند روى بگردانند و گویند : « سحرى دایم است . »

﴿القمر، 2﴾

وَ کَذَّبُوا وَ اتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ وَ کُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ (3)

و به تکذیب دست زدند و هوسهاى خویش را دنبال کردند ، و [ لى ] هر کارى را [ آخر ] قرارى است .

﴿القمر، 3﴾

وَ لَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الْأَنْبَاءِ مَا فِیهِ مُزْدَجَرٌ (4)

و قطعاً از اخبار ، آنچه در آن مایه انزجار [ از کفر ] است به ایشان رسید .

﴿القمر، 4﴾

حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ (5)

حکمت بالغه [ حقّ این بود ] ، ولى هشدارها سود نکرد .

﴿القمر، 5﴾

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ یَوْمَ یَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَیْ‌ءٍ نُکُرٍ (6)

پس ، از آنان روى برتاب . روزى که داعىِ [ حق ] به سوى امرى دهشتناک دعوت مى‏کند ،

﴿القمر، 6﴾

سوره الرحمن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌  

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الرحمن‏، 0﴾

الرَّحْمٰنُ‌ (1)

[ خداى ] رحمان ،

﴿الرحمن‏، 1﴾

عَلَّمَ الْقُرْآنَ‌ (2)

قرآن را یاد داد .

﴿الرحمن‏، 2﴾

خَلَقَ الْإِنْسَانَ‌ (3)

انسان را آفرید ،

﴿الرحمن‏، 3﴾

عَلَّمَهُ الْبَیَانَ‌ (4)

به او بیان آموخت .

﴿الرحمن‏، 4﴾

الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ‌ (5)

خورشید و ماه بر حسابى [ روان ] اند .

﴿الرحمن‏، 5﴾

وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ یَسْجُدَانِ‌ (6)

و بوته و درخت چهره‏سایانند .

﴿الرحمن‏، 6﴾

وَ السَّمَاءَ رَفَعَهَا وَ وَضَعَ الْمِیزَانَ‌ (7)

و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت ،

﴿الرحمن‏، 7﴾

أَلاَّ تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ‌ (8)

تا مبادا از اندازه درگذرید .

﴿الرحمن‏، 8﴾

وَ أَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لاَ تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ‌ (9)

و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید .

﴿الرحمن‏، 9﴾

وَ الْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ‌ (10)

و زمین را براى مردم نهاد .

﴿الرحمن‏، 10﴾

فِیهَا فَاکِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ‌ (11)

در آن ، میوه [ ها ] و نخلها با خوشه‏هاى غلاف‏دار ،

﴿الرحمن‏، 11﴾

وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّیْحَانُ‌ (12)

و دانه‏هاى پوست‏دار و گیاهان خوشبوست .

﴿الرحمن‏، 12﴾

فَبِأَیِّ آلاَءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ‌ (13)

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید ؟

﴿الرحمن‏، 13﴾

خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ (14)

انسان را از گل خشکیده‏اى سفال مانند ، آفرید .

﴿الرحمن‏، 14﴾

وَ خَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ (15)

و جنّ را از تشعشعى از آتش خلق کرد .

﴿الرحمن‏، 15﴾

فَبِأَیِّ آلاَءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ‌ (16)

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید ؟

﴿الرحمن‏، 16﴾

یا فاطمه الزهرا سلام الله علیها

کانون قرآنی-فرهنگی ولیعصر(عج)

فعالیت های قرآنی و مذهبی در جمعی صمیمی



سوره الواقعه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الواقعة، 0﴾

إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ (1)

آن واقعه چون وقوع یابد ،

﴿الواقعة، 1﴾

لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ (2)

[ که ] در وقوعِ آن دروغى نیست :

﴿الواقعة، 2﴾

خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ (3)

پست‏کننده [ و ] بالابرنده است .

﴿الواقعة، 3﴾

إِذَا رُجَّتِ الْأَرْضُ رَجّاً (4)

چون زمین با تکان [ سختى ] لرزانده شود ،

﴿الواقعة، 4﴾

وَ بُسَّتِ الْجِبَالُ بَسّاً (5)

و کوه‏ها [ جمله ] ریزه ریزه شوند ،

﴿الواقعة، 5﴾

فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثّاً (6)

و غبارى پراکنده گردند ،

﴿الواقعة، 6﴾

وَ کُنْتُمْ أَزْوَاجاً ثَلاَثَةً (7)

و شما سه دسته شوید :

﴿الواقعة، 7﴾

فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ (8)

یاران دست راست ; کدامند یاران دست راست ؟

﴿الواقعة، 8﴾

وَ أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ (9)

و یاران چپ ; کدامند یاران چپ ؟

﴿الواقعة، 9﴾

وَ السَّابِقُونَ السَّابِقُونَ‌ (10)

و سبقت‏گیرندگان مقدّمند ;

﴿الواقعة، 10﴾

أُولٰئِکَ الْمُقَرَّبُونَ‌ (11)

آنانند همان مقرّبانِ [ خدا ] ،

﴿الواقعة، 11﴾

فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ‌ (12)

در باغستانهاى پر نعمت .

﴿الواقعة، 12﴾

ثُلَّةٌ مِنَ الْأَوَّلِینَ‌ (13)

گروهى از پیشینیان ،

﴿الواقعة، 13﴾

وَ قَلِیلٌ مِنَ الْآخِرِینَ‌ (14)

و اندکى از متأخّران .

﴿الواقعة، 14﴾

عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ (15)

بر تختهایى جواهرنشان ،

﴿الواقعة، 15﴾

مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ‌ (16)

که روبروى هم بر آنها تکیه داده‏اند .

﴿الواقعة، 16﴾

شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها تسلیت باد

شهادت حضرت زهرا سلام الله علیها تسلیت باد

سوره حدید

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الحدید، 0﴾

سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ‌ (1)

آنچه در آسمانها و زمین است ، خدا را به پاکى مى‏ستایند ، و اوست ارجمند حکیم .

﴿الحدید، 1﴾

لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ یُحْیِی وَ یُمِیتُ وَ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ (2)

فرمانروایى آسمانها و زمین از آنِ اوست : زنده مى‏کند و مى‏میراند ، و او بر هر چیزى تواناست .

﴿الحدید، 2﴾

هُوَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنُ وَ هُوَ بِکُلِّ شَیْ‌ءٍ عَلِیمٌ‌ (3)

اوست اوّل و آخر و ظاهر و باطن ، و او به هر چیزى داناست .

﴿الحدید، 3﴾

سوره المجادله

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿المجادلة، 0﴾

قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِی تُجَادِلُکَ فِی زَوْجِهَا وَ تَشْتَکِی إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ یَسْمَعُ تَحَاوُرَکُمَا إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ (1)

خدا گفتار [ زنى ] را که در باره شوهرش با تو گفتگو و به خدا شکایت مى‏کرد شنید ; و خدا گفتگوى شما را مى‏شنود ، زیرا خدا شنواى بیناست .

﴿المجادلة، 1﴾

الَّذِینَ یُظَاهِرُونَ مِنْکُمْ مِنْ نِسَائِهِمْ مَا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلاَّ اللاَّئِی وَلَدْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَیَقُولُونَ مُنْکَراً مِنَ الْقَوْلِ وَ زُوراً وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ (2)

از میان شما کسانى که زنانشان را « ظهار » مى‏کنند [ و مى‏گویند : پشت تو چون پشت مادر من است ] آنان مادرانشان نیستند . مادران آنها تنها کسانى‏اند که ایشان را زاده‏اند ، و قطعاً آنها سخنى زشت و باطل مى‏گویند ، و [ لى ] خدا مسلّماً درگذرنده آمرزنده است .

﴿المجادلة، 2﴾

وَ الَّذِینَ یُظَاهِرُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ ثُمَّ یَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِیرُ رَقَبَةٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَتَمَاسَّا ذٰلِکُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ (3)

و کسانى که زنانشان را ظهار مى‏کنند ، سپس از آنچه گفته‏اند پشیمان مى‏شوند ، بر ایشان [ فرض ] است که پیش از آنکه با یکدیگر همخوابگى کنند ، بنده‏اى را آزاد گردانند . این [ حکمى ] است که بدان پند داده مى‏شوید ، و خدا به آنچه انجام مى‏دهید آگاه است .

﴿المجادلة، 3﴾

فَمَنْ لَمْ یَجِدْ فَصِیَامُ شَهْرَیْنِ مُتَتَابِعَیْنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَتَمَاسَّا فَمَنْ لَمْ یَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّینَ مِسْکِیناً ذٰلِکَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ وَ لِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ أَلِیمٌ‌ (4)

و آن کس که [ بر آزادکردن بنده ] دسترسى ندارد ، باید پیش از تماس [ با زن خود ] دو ماه پیاپى روزه بدارد ; و هر که نتواند ، باید شصت بینوا را خوراک بدهد . این [ حکم ] براى آن است که به خدا و فرستاده او ایمان بیاورید ، و این است حدود خدا . و کافران را عذابى پردرد خواهد بود .

﴿المجادلة، 4﴾

إِنَّ الَّذِینَ یُحَادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ کُبِتُوا کَمَا کُبِتَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ قَدْ أَنْزَلْنَا آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ وَ لِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ مُهِینٌ‌ (5)

بى‏گمان ، کسانى که با خدا و فرستاده او مخالفت مى‏کنند ذلیل خواهند شد ، همان‏گونه که آنان که پیش از ایشان بودند ذلیل شدند ، و به راستى آیات روشن [ خود ] را فرستاده‏ایم ، و کافران را عذابى خفّت‏آور خواهد بود .

﴿المجادلة، 5﴾

یَوْمَ یَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِیعاً فَیُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا أَحْصَاهُ اللَّهُ وَ نَسُوهُ وَ اللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْ‌ءٍ شَهِیدٌ (6)

روزى که خداوند همه آنان را بر مى‏انگیزد و به آنچه کرده‏اند آگاهشان مى‏گرداند . خدا [ کارهایشان را ] برشمرده است و حال آنکه آنها آن را فراموش کرده‏اند ، و خدا بر هر چیزى گواه است .

﴿المجادلة، 6﴾

سوره حشر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ 

‌به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الحشر، 0﴾

سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ‌ (1)

آنچه در آسمانها و در زمین است تسبیح‏گوىِ خداى هستند ، و اوست شکست‏ناپذیر سنجیده‏کار .

﴿الحشر، 1﴾

هُوَ الَّذِی أَخْرَجَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مِنْ دِیَارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ مَا ظَنَنْتُمْ أَنْ یَخْرُجُوا وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ مَانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَیْثُ لَمْ یَحْتَسِبُوا وَ قَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ یُخْرِبُونَ بُیُوتَهُمْ بِأَیْدِیهِمْ وَ أَیْدِی الْمُؤْمِنِینَ فَاعْتَبِرُوا یَا أُولِی الْأَبْصَارِ (2)

اوست کسى که ، از میان اهل کتاب کسانى را که کفر ورزیدند در نخستین اخراج [ از مدینه ] بیرون کرد . گمان نمى‏کردید که بیرون روند و خودشان گمان داشتند که دژهایشان در برابر خدا مانع آنها خواهد بود ، و [ لى ] خدا از آنجایى که تصوّر نمى‏کردند بر آنان درآمد و در دلهایشان بیم افکند ، [ به طورى که ] خود به دست خود و دست مؤمنان خانه‏هاى خود را خراب مى‏کردند . پس اى دیده‏وران ، عبرت گیرید .

﴿الحشر، 2﴾

وَ لَوْ لاَ أَنْ کَتَبَ اللَّهُ عَلَیْهِمُ الْجَلاَءَ لَعَذَّبَهُمْ فِی الدُّنْیَا وَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ عَذَابُ النَّارِ (3)

و اگر خدا این جلاى وطن را بر آنان مقرّر نکرده بود ، قطعاً آنها را در دنیا عذاب مى‏کرد و در آخرت [ هم ] عذاب آتش داشتند .

﴿الحشر، 3﴾

سوره الممتحنه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الممتحنة، 0﴾

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لاَ تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَ عَدُوَّکُمْ أَوْلِیَاءَ تُلْقُونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ کَفَرُوا بِمَا جَاءَکُمْ مِنَ الْحَقِّ یُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَ إِیَّاکُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّکُمْ إِنْ کُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَاداً فِی سَبِیلِی وَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِی تُسِرُّونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَیْتُمْ وَ مَا أَعْلَنْتُمْ وَ مَنْ یَفْعَلْهُ مِنْکُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِیلِ‌ (1)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید ، دشمن من و دشمن خودتان را به دوستى برمگیرید [ به طورى ] که با آنها اظهار دوستى کنید ، و حال آنکه قطعاً به آن حقیقت که براى شما آمده کافرند [ و ] پیامبر [ خدا ] و شما را [ از مکّه ] بیرون مى‏کنند که [ چرا ] به خدا ، پروردگارتان ایمان آورده‏اید ، اگر براى جهاد در راه من و طلب خشنودى من بیرون آمده‏اید . [ شما ] پنهانى با آنان رابطه دوستى برقرار مى‏کنید در حالى که من به آنچه پنهان داشتید و آنچه آشکار نمودید داناترم . و هر کس از شما چنین کند ، قطعاً از راه درست منحرف گردیده است .

﴿الممتحنة، 1﴾

إِنْ یَثْقَفُوکُمْ یَکُونُوا لَکُمْ أَعْدَاءً وَ یَبْسُطُوا إِلَیْکُمْ أَیْدِیَهُمْ وَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالسُّوءِ وَ وَدُّوا لَوْ تَکْفُرُونَ‌ (2)

اگر بر شما دست یابند ، دشمن شما باشند و بر شما به بدى دست و زبان بگشایند و آرزو دارند که کافر شوید .

﴿الممتحنة، 2﴾

لَنْ تَنْفَعَکُمْ أَرْحَامُکُمْ وَ لاَ أَوْلاَدُکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یَفْصِلُ بَیْنَکُمْ وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ (3)

روز قیامت نه خویشان شما و نه فرزندانتان هرگز به شما سود نمى‏رسانند . [ خدا ] میانتان فیصله مى‏دهد ، و خدا به آنچه انجام مى‏دهید بیناست .

﴿الممتحنة، 3﴾

قَدْ کَانَتْ لَکُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِی إِبْرَاهِیمَ وَ الَّذِینَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآءُ مِنْکُمْ وَ مِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ کَفَرْنَا بِکُمْ وَ بَدَا بَیْنَنَا وَ بَیْنَکُمُ الْعَدَاوَةُ وَ الْبَغْضَاءُ أَبَداً حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلاَّ قَوْلَ إِبْرَاهِیمَ لِأَبِیهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَکَ وَ مَا أَمْلِکُ لَکَ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَیْ‌ءٍ رَبَّنَا عَلَیْکَ تَوَکَّلْنَا وَ إِلَیْکَ أَنَبْنَا وَ إِلَیْکَ الْمَصِیرُ (4)

قطعاً براى شما در [ پیروى از ] ابراهیم و کسانى که با اویند سرمشقى نیکوست : آن گاه که به قوم خود گفتند : « ما از شما و از آنچه به جاى خدا مى‏پرستید بیزاریم . به شما کفر مى‏ورزیم و میان ما و شما دشمنى و کینه همیشگى پدیدار شده تا وقتى که فقط به خدا ایمان آورید . » جز [ در ] سخن ابراهیم [ که ] به [ نا ] پدر [ ى ] خود [ گفت : ] « حتماً براى تو آمرزش خواهم خواست ، با آنکه در برابر خدا اختیار چیزى را براى تو ندارم . » « اى پروردگار ما ! بر تو اعتماد کردیم و به سوى تو بازگشتیم و فرجام به سوى توست .

﴿الممتحنة، 4﴾

رَبَّنَا لاَ تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا وَ اغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ‌ (5)

پروردگارا ، ما را وسیله آزمایش [ و آماج آزار ] براى کسانى که کفر ورزیده‏اند مگردان ، و بر ما ببخشاى که تو خود تواناى سنجیده‏کارى . »

﴿الممتحنة، 5﴾

سوره الصف

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِذَا جَاءَکَ الْمُؤْمِنَاتُ یُبَایِعْنَکَ عَلَى أَنْ لاَ یُشْرِکْنَ بِاللَّهِ شَیْئاً وَ لاَ یَسْرِقْنَ وَ لاَ یَزْنِینَ وَ لاَ یَقْتُلْنَ أَوْلاَدَهُنَّ وَ لاَ یَأْتِینَ بِبُهْتَانٍ یَفْتَرِینَهُ بَیْنَ أَیْدِیهِنَّ وَ أَرْجُلِهِنَّ وَ لاَ یَعْصِینَکَ فِی مَعْرُوفٍ فَبَایِعْهُنَّ وَ اسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ‌ (12)

اى پیامبر ، چون زنان باایمان نزد تو آیند که [ با این شرط ] با تو بیعت کنند که چیزى را با خدا شریک نسازند ، و دزدى نکنند ، و زنا نکنند ، و فرزندان خود را نکشند ، و بچه‏هاى حرامزاده‏اى را که پس انداخته‏اند با بُهتان [ و حیله ] به شوهر نبندند ، و در [ کار ] نیک از تو نافرمانى نکنند ، با آنان بیعت کن و از خدا براى آنان آمرزش بخواه ، زیرا خداوند آمرزنده مهربان است .

﴿الممتحنة، 12﴾

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لاَ تَتَوَلَّوْا قَوْماً غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ قَدْ یَئِسُوا مِنَ الْآخِرَةِ کَمَا یَئِسَ الْکُفَّارُ مِنْ أَصْحَابِ الْقُبُورِ (13)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید ، مردمى را که خدا بر آنان خشم رانده ، به دوستى مگیرید . آنها واقعاً از آخرت سلب اُمید کرده‏اند ، همان گونه که کافرانِ اهل گور قطع اُمید نموده‏اند .

﴿الممتحنة، 13﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الصف‏، 0﴾

سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ‌ (1)

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است به تسبیح خدا مى‏پردازند ، و اوست ارجمند حکیم .

﴿الصف‏، 1﴾

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لاَ تَفْعَلُونَ‌ (2)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید ، چرا چیزى مى‏گویید که انجام نمى‏دهید ؟

﴿الصف‏، 2﴾

کَبُرَ مَقْتاً عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لاَ تَفْعَلُونَ‌ (3)

نزد خدا سخت ناپسند است که چیزى را بگویید و انجام ندهید .

﴿الصف‏، 3﴾

إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِهِ صَفّاً کَأَنَّهُمْ بُنْیَانٌ مَرْصُوصٌ‌ (4)

در حقیقت ، خدا دوست دارد کسانى را که در راه او صف در صف ، چنان که گویى بنایى ریخته شده از سُرب‏اند ، جهاد مى‏کنند .

﴿الصف‏، 4﴾

وَ إِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ یَا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِی وَ قَدْ تَعْلَمُونَ أَنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ وَ اللَّهُ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ‌ (5)

و [ یاد کن ] هنگامى را که موسى به قوم خود گفت : « اى قوم من ، چرا آزارم مى‏دهید ، با اینکه مى‏دانید من فرستاده خدا به سوى شما هستم ؟ » پس چون [ از حق ] برگشتند ، خدا دلهایشان را برگردانید ، و خدا مردم نافرمان را هدایت نمى‏کند .

﴿الصف‏، 5﴾