سورة غافر -سوره غافر SURA 40. Mumin, or The Believer

﴿ سورة غافر - سورة ٤٠ -   تعداد آیات ٨٥ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

حم ﴿١﴾ تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ ﴿٢﴾ غَافِرِ الذَّنْبِ وَقَابِلِ التَّوْبِ شَدِیدِ الْعِقَابِ ذِی الطَّوْلِ لا إِلَهَ إِلا هُوَ إِلَیْهِ الْمَصِیرُ ﴿٣﴾ مَا یُجَادِلُ فِی آیَاتِ اللَّهِ إِلا الَّذِینَ کَفَرُوا فَلا یَغْرُرْکَ تَقَلُّبُهُمْ فِی الْبِلادِ ﴿٤﴾ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَالأحْزَابُ مِنْ بَعْدِهِمْ وَهَمَّتْ کُلُّ أُمَّةٍ بِرَسُولِهِمْ لِیَأْخُذُوهُ وَجَادَلُوا بِالْبَاطِلِ لِیُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ فَکَیْفَ کَانَ عِقَابِ ﴿٥﴾ وَکَذَلِکَ حَقَّتْ کَلِمَةُ رَبِّکَ عَلَى الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّهُمْ أَصْحَابُ النَّارِ ﴿٦﴾ الَّذِینَ یَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَمَنْ حَوْلَهُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَیُؤْمِنُونَ بِهِ وَیَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ کُلَّ شَیْءٍ رَحْمَةً وَعِلْمًا فَاغْفِرْ لِلَّذِینَ تَابُوا وَاتَّبَعُوا سَبِیلَکَ وَقِهِمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿٧﴾ رَبَّنَا وَأَدْخِلْهُمْ جَنَّاتِ عَدْنٍ الَّتِی وَعَدْتَهُمْ وَمَنْ صَلَحَ مِنْ آبَائِهِمْ وَأَزْوَاجِهِمْ وَذُرِّیَّاتِهِمْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٨﴾ وَقِهِمُ السَّیِّئَاتِ وَمَنْ تَقِ السَّیِّئَاتِ یَوْمَئِذٍ فَقَدْ رَحِمْتَهُ وَذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿٩﴾ إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا یُنَادَوْنَ لَمَقْتُ اللَّهِ أَکْبَرُ مِنْ مَقْتِکُمْ أَنْفُسَکُمْ إِذْ تُدْعَوْنَ إِلَى الإیمَانِ فَتَکْفُرُونَ ﴿١٠﴾ قَالُوا رَبَّنَا أَمَتَّنَا اثْنَتَیْنِ وَأَحْیَیْتَنَا اثْنَتَیْنِ فَاعْتَرَفْنَا بِذُنُوبِنَا فَهَلْ إِلَى خُرُوجٍ مِنْ سَبِیلٍ ﴿١١﴾ ذَلِکُمْ بِأَنَّهُ إِذَا دُعِیَ اللَّهُ وَحْدَهُ کَفَرْتُمْ وَإِنْ یُشْرَکْ بِهِ تُؤْمِنُوا فَالْحُکْمُ لِلَّهِ الْعَلِیِّ الْکَبِیرِ ﴿١٢﴾ هُوَ الَّذِی یُرِیکُمْ آیَاتِهِ وَیُنَزِّلُ لَکُمْ مِنَ السَّمَاءِ رِزْقًا وَمَا یَتَذَکَّرُ إِلا مَنْ یُنِیبُ ﴿١٣﴾ فَادْعُوا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ ﴿١٤﴾ رَفِیعُ الدَّرَجَاتِ ذُو الْعَرْشِ یُلْقِی الرُّوحَ مِنْ أَمْرِهِ عَلَى مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ لِیُنْذِرَ یَوْمَ التَّلاقِ ﴿١٥﴾ یَوْمَ هُمْ بَارِزُونَ لا یَخْفَى عَلَى اللَّهِ مِنْهُمْ شَیْءٌ لِمَنِ الْمُلْکُ الْیَوْمَ لِلَّهِ الْوَاحِدِ الْقَهَّارِ ﴿١٦﴾ الْیَوْمَ تُجْزَى کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ لا ظُلْمَ الْیَوْمَ إِنَّ اللَّهَ سَرِیعُ الْحِسَابِ ﴿١٧﴾ وَأَنْذِرْهُمْ یَوْمَ الآزِفَةِ إِذِ الْقُلُوبُ لَدَى الْحَنَاجِرِ کَاظِمِینَ مَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ حَمِیمٍ وَلا شَفِیعٍ یُطَاعُ ﴿١٨﴾ یَعْلَمُ خَائِنَةَ الأعْیُنِ وَمَا تُخْفِی الصُّدُورُ ﴿١٩﴾ وَاللَّهُ یَقْضِی بِالْحَقِّ وَالَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ لا یَقْضُونَ بِشَیْءٍ إِنَّ اللَّهَ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ ﴿٢٠﴾ أَوَلَمْ یَسِیرُوا فِی الأرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ کَانُوا مِنْ قَبْلِهِمْ کَانُوا هُمْ أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَآثَارًا فِی الأرْضِ فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ بِذُنُوبِهِمْ وَمَا کَانَ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَاقٍ ﴿٢١﴾ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ کَانَتْ تَأْتِیهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَکَفَرُوا فَأَخَذَهُمُ اللَّهُ إِنَّهُ قَوِیٌّ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿٢٢﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿٢٣﴾ إِلَى فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَقَارُونَ فَقَالُوا سَاحِرٌ کَذَّابٌ ﴿٢٤﴾ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْحَقِّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوا اقْتُلُوا أَبْنَاءَ الَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ وَاسْتَحْیُوا نِسَاءَهُمْ وَمَا کَیْدُ الْکَافِرِینَ إِلا فِی ضَلالٍ ﴿٢٥﴾ وَقَالَ فِرْعَوْنُ ذَرُونِی أَقْتُلْ مُوسَى وَلْیَدْعُ رَبَّهُ إِنِّی أَخَافُ أَنْ یُبَدِّلَ دِینَکُمْ أَوْ أَنْ یُظْهِرَ فِی الأرْضِ الْفَسَادَ ﴿٢٦﴾ وَقَالَ مُوسَى إِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ مِنْ کُلِّ مُتَکَبِّرٍ لا یُؤْمِنُ بِیَوْمِ الْحِسَابِ ﴿٢٧﴾ وَقَالَ رَجُلٌ مُؤْمِنٌ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ یَکْتُمُ إِیمَانَهُ أَتَقْتُلُونَ رَجُلا أَنْ یَقُولَ رَبِّیَ اللَّهُ وَقَدْ جَاءَکُمْ بِالْبَیِّنَاتِ مِنْ رَبِّکُمْ وَإِنْ یَکُ کَاذِبًا فَعَلَیْهِ کَذِبُهُ وَإِنْ یَکُ صَادِقًا یُصِبْکُمْ بَعْضُ الَّذِی یَعِدُکُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ کَذَّابٌ ﴿٢٨﴾ یَا قَوْمِ لَکُمُ الْمُلْکُ الْیَوْمَ ظَاهِرِینَ فِی الأرْضِ فَمَنْ یَنْصُرُنَا مِنْ بَأْسِ اللَّهِ إِنْ جَاءَنَا قَالَ فِرْعَوْنُ مَا أُرِیکُمْ إِلا مَا أَرَى وَمَا أَهْدِیکُمْ إِلا سَبِیلَ الرَّشَادِ ﴿٢٩﴾ وَقَالَ الَّذِی آمَنَ یَا قَوْمِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ مِثْلَ یَوْمِ الأحْزَابِ ﴿٣٠﴾ مِثْلَ دَأْبِ قَوْمِ نُوحٍ وَعَادٍ وَثَمُودَ وَالَّذِینَ مِنْ بَعْدِهِمْ وَمَا اللَّهُ یُرِیدُ ظُلْمًا لِلْعِبَادِ ﴿٣١﴾ وَیَا قَوْمِ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ یَوْمَ التَّنَادِ ﴿٣٢﴾ یَوْمَ تُوَلُّونَ مُدْبِرِینَ مَا لَکُمْ مِنَ اللَّهِ مِنْ عَاصِمٍ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿٣٣﴾ وَلَقَدْ جَاءَکُمْ یُوسُفُ مِنْ قَبْلُ بِالْبَیِّنَاتِ فَمَا زِلْتُمْ فِی شَکٍّ مِمَّا جَاءَکُمْ بِهِ حَتَّى إِذَا هَلَکَ قُلْتُمْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ مِنْ بَعْدِهِ رَسُولا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَنْ هُوَ مُسْرِفٌ مُرْتَابٌ ﴿٣٤﴾ الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ کَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ وَعِنْدَ الَّذِینَ آمَنُوا کَذَلِکَ یَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى کُلِّ قَلْبِ مُتَکَبِّرٍ جَبَّارٍ ﴿٣٥﴾ وَقَالَ فِرْعَوْنُ یَا هَامَانُ ابْنِ لِی صَرْحًا لَعَلِّی أَبْلُغُ الأسْبَابَ ﴿٣٦﴾ أَسْبَابَ السَّمَاوَاتِ فَأَطَّلِعَ إِلَى إِلَهِ مُوسَى وَإِنِّی لأظُنُّهُ کَاذِبًا وَکَذَلِکَ زُیِّنَ لِفِرْعَوْنَ سُوءُ عَمَلِهِ وَصُدَّ عَنِ السَّبِیلِ وَمَا کَیْدُ فِرْعَوْنَ إِلا فِی تَبَابٍ ﴿٣٧﴾ وَقَالَ الَّذِی آمَنَ یَا قَوْمِ اتَّبِعُونِ أَهْدِکُمْ سَبِیلَ الرَّشَادِ ﴿٣٨﴾ یَا قَوْمِ إِنَّمَا هَذِهِ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا مَتَاعٌ وَإِنَّ الآخِرَةَ هِیَ دَارُ الْقَرَارِ ﴿٣٩﴾ مَنْ عَمِلَ سَیِّئَةً فَلا یُجْزَى إِلا مِثْلَهَا وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا مِنْ ذَکَرٍ أَوْ أُنْثَى وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَأُولَئِکَ یَدْخُلُونَ الْجَنَّةَ یُرْزَقُونَ فِیهَا بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿٤٠﴾ وَیَا قَوْمِ مَا لِی أَدْعُوکُمْ إِلَى النَّجَاةِ وَتَدْعُونَنِی إِلَى النَّارِ ﴿٤١﴾ تَدْعُونَنِی لأکْفُرَ بِاللَّهِ وَأُشْرِکَ بِهِ مَا لَیْسَ لِی بِهِ عِلْمٌ وَأَنَا أَدْعُوکُمْ إِلَى الْعَزِیزِ الْغَفَّارِ ﴿٤٢﴾ لا جَرَمَ أَنَّمَا تَدْعُونَنِی إِلَیْهِ لَیْسَ لَهُ دَعْوَةٌ فِی الدُّنْیَا وَلا فِی الآخِرَةِ وَأَنَّ مَرَدَّنَا إِلَى اللَّهِ وَأَنَّ الْمُسْرِفِینَ هُمْ أَصْحَابُ النَّارِ ﴿٤٣﴾ فَسَتَذْکُرُونَ مَا أَقُولُ لَکُمْ وَأُفَوِّضُ أَمْرِی إِلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ ﴿٤٤﴾ فَوَقَاهُ اللَّهُ سَیِّئَاتِ مَا مَکَرُوا وَحَاقَ بِآلِ فِرْعَوْنَ سُوءُ الْعَذَابِ ﴿٤٥﴾ النَّارُ یُعْرَضُونَ عَلَیْهَا غُدُوًّا وَعَشِیًّا وَیَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ أَدْخِلُوا آلَ فِرْعَوْنَ أَشَدَّ الْعَذَابِ ﴿٤٦﴾ وَإِذْ یَتَحَاجُّونَ فِی النَّارِ فَیَقُولُ الضُّعَفَاءُ لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا إِنَّا کُنَّا لَکُمْ تَبَعًا فَهَلْ أَنْتُمْ مُغْنُونَ عَنَّا نَصِیبًا مِنَ النَّارِ ﴿٤٧﴾ قَالَ الَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا إِنَّا کُلٌّ فِیهَا إِنَّ اللَّهَ قَدْ حَکَمَ بَیْنَ الْعِبَادِ ﴿٤٨﴾ وَقَالَ الَّذِینَ فِی النَّارِ لِخَزَنَةِ جَهَنَّمَ ادْعُوا رَبَّکُمْ یُخَفِّفْ عَنَّا یَوْمًا مِنَ الْعَذَابِ ﴿٤٩﴾ قَالُوا أَوَ لَمْ تَکُ تَأْتِیکُمْ رُسُلُکُمْ بِالْبَیِّنَاتِ قَالُوا بَلَى قَالُوا فَادْعُوا وَمَا دُعَاءُ الْکَافِرِینَ إِلا فِی ضَلالٍ ﴿٥٠﴾ إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِینَ آمَنُوا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیَوْمَ یَقُومُ الأشْهَادُ ﴿٥١﴾ یَوْمَ لا یَنْفَعُ الظَّالِمِینَ مَعْذِرَتُهُمْ وَلَهُمُ اللَّعْنَةُ وَلَهُمْ سُوءُ الدَّارِ ﴿٥٢﴾ وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْهُدَى وَأَوْرَثْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ الْکِتَابَ ﴿٥٣﴾ هُدًى وَذِکْرَى لأولِی الألْبَابِ ﴿٥٤﴾ فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِکَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ بِالْعَشِیِّ وَالإبْکَارِ ﴿٥٥﴾ إِنَّ الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ بِغَیْرِ سُلْطَانٍ أَتَاهُمْ إِنْ فِی صُدُورِهِمْ إِلا کِبْرٌ مَا هُمْ بِبَالِغِیهِ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ ﴿٥٦﴾ لَخَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ أَکْبَرُ مِنْ خَلْقِ النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ ﴿٥٧﴾ وَمَا یَسْتَوِی الأعْمَى وَالْبَصِیرُ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَلا الْمُسِیءُ قَلِیلا مَا تَتَذَکَّرُونَ ﴿٥٨﴾ إِنَّ السَّاعَةَ لآتِیَةٌ لا رَیْبَ فِیهَا وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یُؤْمِنُونَ ﴿٥٩﴾ وَقَالَ رَبُّکُمُ ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُمْ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِی سَیَدْخُلُونَ جَهَنَّمَ دَاخِرِینَ ﴿٦٠﴾ اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ لِتَسْکُنُوا فِیهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا إِنَّ اللَّهَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَشْکُرُونَ ﴿٦١﴾ ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ لا إِلَهَ إِلا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَکُونَ ﴿٦٢﴾ کَذَلِکَ یُؤْفَکُ الَّذِینَ کَانُوا بِآیَاتِ اللَّهِ یَجْحَدُونَ ﴿٦٣﴾ اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الأرْضَ قَرَارًا وَالسَّمَاءَ بِنَاءً وَصَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ وَرَزَقَکُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ فَتَبَارَکَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿٦٤﴾ هُوَ الْحَیُّ لا إِلَهَ إِلا هُوَ فَادْعُوهُ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٦٥﴾ قُلْ إِنِّی نُهِیتُ أَنْ أَعْبُدَ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَمَّا جَاءَنِیَ الْبَیِّنَاتُ مِنْ رَبِّی وَأُمِرْتُ أَنْ أُسْلِمَ لِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٦٦﴾ هُوَ الَّذِی خَلَقَکُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ یُخْرِجُکُمْ طِفْلا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکُمْ ثُمَّ لِتَکُونُوا شُیُوخًا وَمِنْکُمْ مَنْ یُتَوَفَّى مِنْ قَبْلُ وَلِتَبْلُغُوا أَجَلا مُسَمًّى وَلَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٦٧﴾ هُوَ الَّذِی یُحْیِی وَیُمِیتُ فَإِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا یَقُولُ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ ﴿٦٨﴾ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِ اللَّهِ أَنَّى یُصْرَفُونَ ﴿٦٩﴾ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِالْکِتَابِ وَبِمَا أَرْسَلْنَا بِهِ رُسُلَنَا فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿٧٠﴾ إِذِ الأغْلالُ فِی أَعْنَاقِهِمْ وَالسَّلاسِلُ یُسْحَبُونَ ﴿٧١﴾ فِی الْحَمِیمِ ثُمَّ فِی النَّارِ یُسْجَرُونَ ﴿٧٢﴾ ثُمَّ قِیلَ لَهُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ تُشْرِکُونَ ﴿٧٣﴾ مِنْ دُونِ اللَّهِ قَالُوا ضَلُّوا عَنَّا بَلْ لَمْ نَکُنْ نَدْعُو مِنْ قَبْلُ شَیْئًا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ الْکَافِرِینَ ﴿٧٤﴾ ذَلِکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَفْرَحُونَ فِی الأرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَبِمَا کُنْتُمْ تَمْرَحُونَ ﴿٧٥﴾ ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَکَبِّرِینَ ﴿٧٦﴾ فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَإِمَّا نُرِیَنَّکَ بَعْضَ الَّذِی نَعِدُهُمْ أَوْ نَتَوَفَّیَنَّکَ فَإِلَیْنَا یُرْجَعُونَ ﴿٧٧﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلا مِنْ قَبْلِکَ مِنْهُمْ مَنْ قَصَصْنَا عَلَیْکَ وَمِنْهُمْ مَنْ لَمْ نَقْصُصْ عَلَیْکَ وَمَا کَانَ لِرَسُولٍ أَنْ یَأْتِیَ بِآیَةٍ إِلا بِإِذْنِ اللَّهِ فَإِذَا جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ قُضِیَ بِالْحَقِّ وَخَسِرَ هُنَالِکَ الْمُبْطِلُونَ ﴿٧٨﴾ اللَّهُ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الأنْعَامَ لِتَرْکَبُوا مِنْهَا وَمِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿٧٩﴾ وَلَکُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَلِتَبْلُغُوا عَلَیْهَا حَاجَةً فِی صُدُورِکُمْ وَعَلَیْهَا وَعَلَى الْفُلْکِ تُحْمَلُونَ ﴿٨٠﴾ وَیُرِیکُمْ آیَاتِهِ فَأَیَّ آیَاتِ اللَّهِ تُنْکِرُونَ ﴿٨١﴾ أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الأرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ کَانُوا أَکْثَرَ مِنْهُمْ وَأَشَدَّ قُوَّةً وَآثَارًا فِی الأرْضِ فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿٨٢﴾ فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَرِحُوا بِمَا عِنْدَهُمْ مِنَ الْعِلْمِ وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٨٣﴾ فَلَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا قَالُوا آمَنَّا بِاللَّهِ وَحْدَهُ وَکَفَرْنَا بِمَا کُنَّا بِهِ مُشْرِکِینَ ﴿٨٤﴾ فَلَمْ یَکُ یَنْفَعُهُمْ إِیمَانُهُمْ لَمَّا رَأَوْا بَأْسَنَا سُنَّةَ اللَّهِ الَّتِی قَدْ خَلَتْ فِی عِبَادِهِ وَخَسِرَ هُنَالِکَ الْکَافِرُونَ ﴿٨٥﴾

سورة غافر

به نام خداوند بخشنده و بخشایشگر

حم. (1)

این کتابی است که از سوی خداوند قادر و دانا نازل شده است. (2)

خداوندی که آمرزنده گناه، پذیرنده توبه، دارای مجازات سخت، و صاحب نعمت فراوان است; هیچ معبودی جز او نیست; و بازگشت (همه شما) تنها بسوی اوست. (3)

تنها کسانی که در آیات ما مجادله می‏کنند که (از روی عناد) کافر شده‏اند; پس مبادا رفت و آمد آنان در شهرها (و قدرت‏نمایی آنان) تو را بفریبد! (4)

پیش از آنها قوم نوح و اقوامی که بعد از ایشان بودند (پیامبرانشان را) تکذیب کردند; و هر امتی در پی آن بود که توطئه کند و پیامبرش را بگیرد (و آزار دهد)، و برای محو حق به مجادله باطل دست زدند; اما من آنها را گرفتم (و سخت مجازات کردم); ببین که مجازات من چگونه بود! (5)

و این گونه فرمان پروردگارت درباره کسانی که کافر شدند مسلم شده که آنها همه اهل آتشند! (6)

فرشتگانی که حاملان عرشند و آنها که گرداگرد آن (طواف می‏کنند) تسبیح و حمد پروردگارشان را می‏گویند و به او ایمان دارند و برای مؤمنان استغفار می‏کنند (و می گویند:) پروردگارا! رحمت و علم تو همه چیز را فراگرفته است; پس کسانی راکه توبه کرده و راه تو را پیروی می‏کنند بیامرز، و آنان را از عذاب دوزخ نگاه دار! (7)

پروردگارا! آنها را در باغهای جاویدان بهشت که به آنها وعده فرموده‏ای وارد کن، همچنین از پدران و همسران و فرزندانشان هر کدام که صالح بودند، که تو توانا و حکیمی! (8)

و آنان را از بدیها نگاه دار، و هر کس را که در آن روز از بدیها نگاه داری، مشمول رحمتت ساخته‏ای; و این است همان رستگاری عظیم! (9)

کسانی را که کافر شدند روز قیامت صدا می‏زنند که عداوت و خشم خداوند نسبت به شما از عداوت و خشم خودتان نسبت به خودتان بیشتر است، چرا که بسوی ایمان دعوت می‏شدید، ولی انکار می‏کردید! (10)

آنها می‏گویند: «پروردگارا! ما را دو بار میراندی و دو بار زنده کردی; اکنون به گناهان خود معترفیم; آیا راهی برای خارج شدن (از دوزخ) وجود دارد؟» (11)

این بخاطر آن است که وقتی خداوند به یگانگی خوانده می‏شد انکار می‏کردید، و اگر برای او همتایی می‏پنداشتند ایمان می‏آوردید; اکنون داوری مخصوص خداوند بلندمرتبه و بزرگ است (و شما را مطابق عدل خود کیفر می‏دهد). (12)

او کسی است که آیات خود را به شما نشان می‏دهد و از آسمان برای شما روزی (با ارزشی) می‏فرستد; تنها کسانی متذکر این حقایق می‏شوند که بسوی خدا باز می‏گردند. (13)

(تنها) خدا را بخوانید و دین خود را برای او خالص کنید، هرچند کافران ناخشنود باشند! (14)

او درجات (بندگان صالح) را بالا می‏برد، او صاحب عرش است، روح (مقدس) را به فرمانش بر هر کس از بندگانش که بخواهد القاء می‏کند تا (مردم را) از روز ملاقات ( روز رستاخیز) بیم دهد! (15)

روزی که همه آنان آشکار می‏شوند و چیزی از آنها بر خدا پنهان نخواهد ماند; (و گفته می‏شود: ) حکومت امروز برای کیست؟ برای خداوند یکتای قهار است! (16)

امروز هر کس در برابر کاری که انجام داده است پاداش داده می‏شود; امروز هیچ ظلمی نیست; خداوند سریع الحساب است! (17)

و آنها را از روز نزدیک بترسان، هنگامی که از شدت وحشت دلها به گلوگاه می‏رسد و تمامی وجود آنها مملو از اندوه می‏گردد; برای ستمکاران دوستی وجود ندارد، و نه شفاعت کننده‏ای که شفاعتش پذیرفته شود. (18)

او چشمهایی را که به خیانت می‏گردد و آنچه را سینه‏ها پنهان می‏دارند، می‏داند. (19)

خداوند بحق داوری می‏کند، و معبودهایی را که غیر از او می‏خوانند هیچ گونه داوری ندارند; خداوند شنوا و بیناست! (20)

آیا آنها روی زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانی که پیش از آنان بودند چگونه بود؟! آنها در قدرت و ایجاد آثار مهم در زمین از اینها برتر بودند; ولی خداوند ایشان را به گناهانشان گرفت، و در برابر عذاب او مدافعی نداشتند! (21)

این برای آن بود که پیامبرانشان پیوسته با دلایل روشن به سراغشان می‏آمدند، ولی آنها انکار می‏کردند; خداوند هم آنان را گرفت (و کیفر داد) که او قوی و مجازاتش شدید است! (22)

ما موسی را با آیات خود و دلیل روشن فرستادیم... (23)

بسوی فرعون و هامان و قارون; ولی آنها گفتند: «او ساحری بسیار دروغگو است!» (24)

و هنگامی که حق را از سوی ما برای آنها آورد، گفتند: «پسران کسانی را که با موسی ایمان آورده‏اند بکشید و زنانشان را (برای اسارت و خدمت) زنده بگذارید!» اما نقشه کافران جز در گمراهی نیست (و نقش بر آب می‏شود). (25)

و فرعون گفت: «بگذارید موسی را بکشم، و او پروردگارش را بخواند (تا نجاتش دهد)! زیرا من می‏ترسم که آیین شما را دگرگون سازد، و یا در این سرزمین فساد بر پا کند!» (26)

موسی گفت: «من به پروردگارم و پروردگار شما پناه می‏برم از هر متکبری که به روز حساب ایمان نمی‏آورد!» (27)

و مرد مؤمنی از آل فرعون که ایمان خود را پنهان می‏داشت گفت: «آیا می‏خواهید مردی را بکشید بخاطر اینکه می‏گوید: پروردگار من «الله‏» است، در حالی که دلایل روشنی از سوی پروردگارتان برای شما آورده است؟! اگر دروغگو باشد، دروغش دامن خودش را خواهد گرفت; و اگر راستگو باشد، (لااقل) بعضی از عذابهایی را که وعده می‏دهد به شما خواهد رسید; خداوند کسی را که اسرافکار و بسیار دروغگوست هدایت نمی‏کند. (28)

ای قوم من! امروز حکومت از آن شماست و در این سرزمین پیروزید; اگر عذاب خدا به سراغ ما آید، چه کسی ما را یاری خواهد کرد؟!» فرعون گفت: «من جز آنچه را معتقدم به شما ارائه نمی‏دهم، و شما را جز به راه صحیح راهنمایی نمی‏کنم! (دستور، همان قتل موسی است!)» (29)

آن مرد باایمان گفت: «ای قوم من! من بر شما از روزی همانند روز (عذاب) اقوام پیشین بیمناکم! (30)

و از عادتی همچون عادت قوم نوح و عاد و ثمود و کسانی که بعد از آنان بودند (از شرک و کفر و طغیان) می‏ترسم; و خداوند ظلم و ستمی بر بندگانش نمی‏خواهد. (31)

ای قوم من! من بر شما از روزی که مردم یکدیگر را صدا می‏زنند (و از هم یاری می‏طلبند و صدایشان به جایی نمی‏رسد) بیمناکم! (32)

همان روزی که روی می‏گردانید و فرار می‏کنید; اما هیچ پناهگاهی در برابر عذاب خداوند برای شما نیست; و هر کس را خداوند (بخاطر اعمالش) گمراه سازد، هدایت‏کننده‏ای برای او نیست! (33)

پیش از این یوسف دلایل روشن برای شما آورد، ولی شما همچنان در آنچه او برای شما آورده بود تردید داشتید; تا زمانی که از دنیا رفت، گفتید: هرگز خداوند بعد از او پیامبری مبعوث نخواهد کرد! این گونه خداوند هر اسرافکار تردیدکننده‏ای را گمراه می‏سازد! (34)

همانها که در آیات خدا بی‏آنکه دلیلی برایشان آمده باشد به مجادله برمی‏خیزند; (این کارشان) خشم عظیمی نزد خداوند و نزد آنان که ایمان آورده‏اند به بار می‏آورد; این گونه خداوند بر دل هر متکبر جباری مهر می‏نهد!» (35)

فرعون گفت: «ای هامان! برای من بنای مرتفعی بساز، شاید به وسایلی دست یابم، (36)

وسایل (صعود به) آسمانها تا از خدای موسی آگاه شوم; هر چند گمان می‏کنم او دروغگو باشد!; س‏ذللّه اینچنین اعمال بد فرعون در نظرش آراسته جلوه کرد و از راه حق باز داشته شد; و توطئه فرعون (و همفکران او) جز به نابودی نمی‏انجامد! (37)

کسی که (از قوم فرعون) ایمان آورده بود گفت: «ای قوم من! از من پیروی کنید تا شما را به راه درست هدایت کنم. (38)

ای قوم من! این زندگی دنیا، تنها متاع زودگذری است; و آخرت سرای همیشگی است! (39)

هر کس بدی کند، جز بمانند آن کیفر داده نمی‏شود; ولی هر کس کار شایسته‏ای انجام دهد -خواه مرد یا زن- در حالی که مؤمن باشد آنها وارد بهشت می‏شوند و در آن روزی بی‏حسابی به آنها داده خواهد شد. (40)

ای قوم من! چرا من شما را به سوی نجات دعوت می‏کنم، اما شما مرا بسوی آتش فرا می‏خوانید؟! (41)

مرا دعوت می‏کنید که به خداوند یگانه کافر شوم و همتایی که به آن علم ندارم برای او قرار دهم، در حالی که من شما را بسوی خداوند عزیز غفار دعوت می‏کنم! (42)

قطعا آنچه مرا بسوی آن می‏خوانید، نه دعوت (و حاکمیتی) در دنیا دارد و نه در آخرت; و تنها بازگشت ما در قیامت بسوی خداست; و مسرفان اهل آتشند! (43)

و بزودی آنچه را به شما می‏گویم به خاطر خواهید آورد! من کار خود را به خدا واگذارم که خداوند نسبت به بندگانش بیناست!» (44)

خداوند او را از نقشه‏های سوء آنها نگه داشت، و عذاب شدید بر آل فرعون وارد شد! (45)

عذاب آنها آتش است که هر صبح و شام بر آن عرضه می‏شوند; و روزی که قیامت برپا شود (می‏فرماید:) «آل فرعون را در سخت‏ترین عذابها وارد کنید!» (46)

به خاطر بیاور هنگامی را که در آتش دوزخ با هم محاجه می‏کنند; ضعیفان به مستکبران می‏گویند: «ما پیرو شما بودیم، آیا شما (امروز) سهمی از آتش را بجای ما پذیرا می‏شوید؟!» (47)

مستکبران می‏گویند: «ما همگی در آن هستیم، زیرا خداوند در میان بندگانش (بعدالت) حکم کرده است!» (48)

و آنها که در آتشند به ماموران دوزخ می‏گویند: «از پروردگارتان بخواهید یک روز عذاب را از ما بردارد!» (49)

آنها می‏گویند: «آیا پیامبران شما دلایل روشن برایتان نیاوردند؟!» می‏گویند: «آری!» آنها می‏گویند: «پس هر چه می‏خواهید (خدا را) بخوانید; ولی دعای کافران (به جایی نمی‏رسد و) جز در ضلالت نیست!» (50)

ما به یقین پیامبران خود و کسانی را که ایمان آورده‏اند، در زندگی دنیا و (در آخرت) روزی که گواهان به پا می‏خیزند یاری می‏دهیم! (51)

روزی که عذرخواهی ظالمان سودی به حالشان نمی‏بخشد; و لعنت خدا برای آنها، و خانه (و جایگاه) بد نیز برای‏آنان است. (52)

و ما به موسی هدایت بخشیدیم، و بنی اسرائیل را وارثان کتاب (تورات) قرار دادیم. (53)

کتابی که مایه هدایت و تذکر برای صاحبان عقل بود! (54)

پس (ای پیامبر!) صبر و شکیبایی پیشه کن که وعده خدا حق است، و برای گناهت استغفار کن، و هر صبح و شام تسبیح و حمد پروردگارت را بجا آور! (55)

کسانی که در آیات خداوند بدون دلیلی که برای آنها آمده باشد ستیزه‏جویی می‏کنند، در سینه‏هایشان فقط تکبر (و غرور) است، و هرگز به خواسته خود نخواهند رسید، پس به خدا پناه بر که او شنوا و بیناست! (56)

آفرینش آسمانها و زمین از آفرینش انسانها مهمتر است، ولی بیشتر مردم نمی‏دانند. (57)

هرگز نابینا و بینا یکسان نیستند; همچنین کسانی که ایمان آورده، و اعمال صالح انجام داده‏اند با بدکاران یکسان نخواهند بود; اما کمتر متذکر می‏شوید! (58)

روز قیامت به یقین آمدنی است، و شکی در آن نیست; ولی اکثر مردم ایمان نمی آورند! (59)

پروردگار شما گفته است: «مرا بخوانید تا (دعای) شما را بپذیرم! کسانی که از عبادت من تکبر می‏ورزند به زودی با ذلت وارد دوزخ می‏شوند!» (60)

خداوند کسی است که شب را برای شما آفرید تا در آن بیاسایید، و روز را روشنی‏بخش قرار داد; خداوند نسبت به مردم صاحب فضل و کرم است; ولی بیشتر مردم شکرگزاری نمی‏کنند! (61)

این است خداوند، پروردگار شما که آفریننده همه چیز است; هیچ معبودی جز او نیست; با این حال چگونه از راه حق منحرف می‏شوید؟! (62)

اینچنین کسانی که آیات خدا را انکار می‏کردند (از راه راست) منحرف می‏شوند! (63)

خداوند کسی است که زمین را برای شما جایگاه امن و آرامش قرار داد و آسمان را همچون سقفی (بالای سرتان); و شما را صورتگری کرد، و صورتتان را نیکو آفرید; و از چیزهایی پاکیزه به شما روزی داد; این است خداوند پروردگار شما! جاوید و پربرکت است خداوندی که پروردگار عالمیان است! (64)

زنده (واقعی) اوست; معبودی جز او نیست; پس او را بخوانید در حالی که دین خود را برای او خالص کرده‏اید! ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است! (65)

بگو: «من نهی شده‏ام از اینکه معبودهایی را که شما غیر از خدا می‏خوانید بپرستم، چون دلایل روشن از جانب پروردگارم برای من آمده است; و مامورم که تنها در برابر پروردگار عالمیان تسلیم باشم!» (66)

او کسی است که شما را از خاک آفرید، سپس از نطفه، سپس از علقه (خون بسته شده)، سپس شما را بصورت طفلی (از شکم مادر) بیرون می‏فرستد، بعد به مرحله کمال قوت خود می‏رسید، و بعد از آن پیر می‏شوید و (در این میان) گروهی از شما پیش از رسیدن به این مرحله می‏میرند و در نهایت به سرآمد عمر خود می‏رسید; و شاید تعقل کنید! (67)

او کسی است که زنده می‏کند و می‏میراند; و هنگامی که کاری را مقرر کند، تنها به آن می‏گوید: «موجود باش!» بی‏درنگ موجود می‏شود! (68)

آیا ندیدی کسانی را که در آیات خدا مجادله می‏کنند، چگونه از راه حق منحرف می شوند؟! (69)

همان کسانی که کتاب (آسمانی) و آنچه رسولان خود را بدان فرستاده‏ایم تکذیب کردند; اما بزودی (نتیجه کار خود را) می‏دانند! (70)

در آن هنگام که غل و زنجیرها بر گردن آنان قرار گرفته و آنها را می‏کشند... (71)

و در آب جوشان وارد می‏کنند; سپس در آتش دوزخ افروخته می‏شوند! (72)

سپس به آنها گفته می‏شود: «کجایند آنچه را همتای خدا قرار می‏دادید، (73)

همان معبودهایی را که جز خدا پرستش می‏کردید؟!» آنها می‏گویند: «همه از نظر ما پنهان و گم شدند; بلکه ما اصلا پیش از این چیزی را پرستش نمی‏کردیم‏»! این گونه خداوند کافران را گمراه می‏سازد! (74)

این (عذاب) بخاطر آن است که بناحق در زمین شادی می‏کردید و از روی غرور و مستی به خوشحالی می‏پرداختید! (75)

از درهای جهنم وارد شوید و جاودانه در آن بمانید; و چه بد است جایگاه متکبران! (76)

پس (ای پیامبر) صبر کن که وعده خدا حق است; و هرگاه قسمتی از مجازاتهایی را که به آنها وعده داده‏ایم در حال حیاتت به تو ارائه دهیم، یا تو را (پیش از آن) از دنیا ببریم (مهم نیست); چرا که همه آنان را تنها بسوی ما باز می‏گردانند! (77)

ما پیش از تو رسولانی فرستادیم; سرگذشت گروهی از آنان را برای تو بازگفته، و گروهی را برای تو بازگو نکرده‏ایم; و هیچ پیامبری حق نداشت معجزه‏ای جز بفرمان خدا بیاورد و هنگامی که فرمان خداوند (برای مجازات آنها) صادر شود، بحق داوری خواهد شد; و آنجا اهل باطل زیان خواهند کرد! (78)

خداوند کسی است که چهارپایان را برای شما آفرید تا بعضی را سوار شوید و از بعضی تغذیه کنید. (79)

و برای شما در آنها منافع بسیاری (جز اینها) است، تا بوسیله آنها به مقصدی که در دل دارید برسید; و بر آنها و بر کشتیها سوار می‏شوید. (80)

او آیاتش را همواره به شما نشان می‏دهد; پس کدام یک از آیات او را انکار می‏کنید؟! (81)

آیا روی زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانی که پیش از آنها بودند چه شد؟! همانها که نفراتشان از اینها بیشتر، و نیرو و آثارشان در زمین فزونتر بود; اما هرگز آنچه را به دست می‏آوردند نتوانست آنها را بی‏نیاز سازد (و عذاب الهی را از آنان دور کند)! (82)

هنگامی که رسولانشان دلایل روشنی برای آنان آوردند، به دانشی که خود داشتند خوشحال بودند (و غیر آن را هیچ می‏شمردند); ولی آنچه را (از عذاب) به تمسخر می‏گرفتند آنان را فراگرفت! (83)

هنگامی که عذاب (شدید) ما را دیدند گفتند: «هم اکنون به خداوند یگانه ایمان آوردیم و به معبودهایی که همتای او می‏شمردیم کافر شدیم!» (84)

اما هنگامی که عذاب ما را مشاهده کردند، ایمانشان برای آنها سودی نداشت!این سنت خداوند است که همواره در میان بندگانش اجرا شده، و آنجا کافران زیانکار شدند! (85)

SURA 40. Mumin, or The Believer

1. Ha Mim

2. The revelation of this Book is from Allah, Exalted in Power, Full of

Knowledge,-

3. Who forgiveth sin, accepteth repentance, is strict in punishment, and hath a

long reach [in all things]. there is no god but He: to Him is the final goal.

4. None can dispute about the Signs of Allah but the Unbelievers. Let not, then,

their strutting about through the land deceive thee!

5. But [there were people] before them, who denied [the Signs],- the People of

Noah, and the Confederates [of Evil] after them; and every People plotted

against their prophet, to seize him, and disputed by means of vanities,

therewith to condemn the Truth; but it was I that seized them! and how

[terrible] was My Requital!

6. Thus was the Decree of thy Lord proved true against the Unbelievers; that

truly they are Companions of the Fire!

7. Those who sustain the Throne [of Allah] and those around it Sing Glory and

Praise to their Lord; believe in Him; and implore Forgiveness for those who

believe: "Our Lord! Thy Reach is over all things, in Mercy and Knowledge.

Forgive, then, those who turn in Repentance, and follow Thy Path; and preserve

them from the Penalty of the Blazing Fire!

8. "And grant, our Lord! that they enter the Gardens of Eternity, which Thou

hast promised to them, and to the righteous among their fathers, their wives,

and their posterity! For Thou art [He], the Exalted in Might, Full of Wisdom.

9. "And preserve them from [all] ills; and any whom Thou dost preserve from ills

that Day,- on them wilt Thou have bestowed Mercy indeed: and that will be truly

[for them] the highest Achievement".

10. The Unbelievers will be addressed: "Greater was the aversion of Allah to you

than [is] your aversion to yourselves, seeing that ye were called to the Faith

and ye used to refuse."

11. They will say: "Our Lord! twice hast Thou made us without life, and twice

hast Thou given us Life! Now have we recognised our sins: Is there any way out

[of this]?"

12. [The answer will be:] "This is because, when Allah was invoked as the Only

[object of worship], ye did reject Faith, but when partners were joined to Him,

ye believed! the Command is with Allah, Most High, Most Great!"

13. He it is Who showeth you his Signs, and sendeth down sustenance for you from

the sky: but only those receive admonition who turn [to Allah].

14. Call ye, then, upon Allah with sincere devotion to Him, even though the

Unbelievers may detest it.

15. Raised high above ranks [or degrees], [He is] the Lord of the Throne [of

Authority]: by His Command doth He send the Spirit [of inspiration] to any of

His servants he pleases, that it may warn [men] of the Day of Mutual Meeting,-

16. The Day whereon they will [all] come forth: not a single thing concerning

them is hidden from Allah. Whose will be the dominion that Day?" That of Allah,

the One the Irresistible!

17. That Day will every soul be requited for what it earned; no injustice will

there be that Day, for Allah is Swift in taking account.

18. Warn them of the Day that is [ever] drawing near, when the hearts will

[come] right up to the throats to choke [them]; No intimate friend nor

intercessor will the wrong-doers have, who could be listened to.

19. [Allah] knows of [the tricks] that deceive with the eyes, and all that the

hearts [of men] conceal.

20. And Allah will judge with [justice and] Truth: but those whom [men] invoke

besides Him, will not [be in a position] to judge at all. Verily it is Allah

[alone] Who hears and sees [all things].

21. Do they not travel through the earth and see what was the End of those

before them? They were even superior to them in strength, and in the traces

[they have left] in the land: but Allah did call them to account for their sins,

and none had they to defend them against Allah.

22. That was because there came to them their messengers with Clear [Signs], but

they rejected them: So Allah called them to account: for He is Full of Strength,

Strict in Punishment.

23. Of old We sent Moses, with Our Signs and an authority manifest,

24. To Pharaoh, Haman, and Qarun; but they called [him]" a sorcerer telling

lies!"...

25. Now, when he came to them in Truth, from Us, they said, "Slay the sons of

those who believe with him, and keep alive their females," but the plots of

Unbelievers [end] in nothing but errors [and delusions]!...

26. Said Pharaoh: "Leave me to slay Moses; and let him call on his Lord! What I

fear is lest he should change your religion, or lest he should cause mischief to

appear in the land!"

27. Moses said: "I have indeed called upon my Lord and your Lord [for

protection] from every arrogant one who believes not in the Day of Account!"

28. A believer, a man from among the people of Pharaoh, who had concealed his

faith, said: "Will ye slay a man because he says, 'My Lord is Allah'?- when he

has indeed come to you with Clear [Signs] from your Lord? and if he be a liar,

on him is [the sin of] his lie: but, if he is telling the Truth, then will fall

on you something of the [calamity] of which he warns you: Truly Allah guides not

one who transgresses and lies!

29. "O my People! Yours is the dominion this day: Ye have the upper hand in the

land: but who will help us from the Punishment of Allah, should it befall us?"

Pharaoh said: "I but point out to you that which I see [myself]; Nor do I guide

you but to the Path of Right!"

30. Then said the man who believed: "O my people! Truly I do fear for you

something like the Day [of disaster] of the Confederates [in sin]!-

31. "Something like the fate of the People of Noah, the 'Ad, and the Thamud, and

those who came after them: but Allah never wishes injustice to his Servants.

32. "And O my people! I fear for you a Day when there will be Mutual calling

[and wailing],-

33. "A Day when ye shall turn your backs and flee: No defender shall ye have

from Allah: Any whom Allah leaves to stray, there is none to guide....

34. "And to you there came Joseph in times gone by, with Clear Signs, but ye

ceased not to doubt of the [Mission] for which he had come: At length, when he

died, ye said: 'No messenger will Allah send after him.' thus doth Allah leave

to stray such as transgress and live in doubt,-

35. "[Such] as dispute about the Signs of Allah, without any authority that hath

reached them, grievous and odious [is such conduct] in the sight of Allah and of

the Believers. Thus doth Allah, seal up every heart - of arrogant and obstinate

Transgressors."

36. Pharaoh said: "O Haman! Build me a lofty palace, that I may attain the ways

and means-

37. "The ways and means of [reaching] the heavens, and that I may mount up to

the god of Moses: But as far as I am concerned, I think [Moses] is a liar!" Thus

was made alluring, in Pharaoh's eyes, the evil of his deeds, and he was hindered

from the Path; and the plot of Pharaoh led to nothing but perdition [for him].

38. The man who believed said further: "O my people! Follow me: I will lead you

to the Path of Right.

39. "O my people! This life of the present is nothing but [temporary]

convenience: It is the Hereafter that is the Home that will last.

40. "He that works evil will not be requited but by the like thereof: and he

that works a righteous deed - whether man or woman - and is a Believer- such

will enter the Garden [of Bliss]: Therein will they have abundance without

measure.

41. "And O my people! How [strange] it is for me to call you to Salvation while

ye call me to the Fire!

42. "Ye do call upon me to blaspheme against Allah, and to join with Him

partners of whom I have no knowledge; and I call you to the Exalted in Power,

Who forgives again and again!"

43. "Without doubt ye do call me to one who is not fit to be called to, whether

in this world, or in the Hereafter; our return will be to Allah; and the

Transgressors will be Companions of the Fire!

44. "Soon will ye remember what I say to you [now], My [own] affair I commit to

Allah: for Allah [ever] watches over His Servants."

45. Then Allah saved him from [every] ill that they plotted [against him], but

the burnt of the Penalty encompassed on all sides the People of Pharaoh.

46. In front of the Fire will they be brought, morning and evening: And [the

sentence will be] on the Day that Judgment will be established: "Cast ye the

People of Pharaoh into the severest Penalty!"

47. Behold, they will dispute with each other in the Fire! The weak ones [who

followed] will say to those who had been arrogant, "We but followed you: Can ye

then take [on yourselves] from us some share of the Fire?

48. Those who had been arrogant will say: "We are all in this [Fire]! Truly,

Allah has judged between [his] Servants!"

49. Those in the Fire will say to the Keepers of Hell: "Pray to your Lord to

lighten us the Penalty for a day [at least]!"

50. They will say: "Did there not come to you your messengers with Clear Signs?"

They will say, "Yes". They will reply, "Then pray [as ye like]! But the prayer

of those without Faith is nothing but [futile wandering] in [mazes of] error!"

51. We will, without doubt, help our messengers and those who believe, [both] in

this world's life and on the Day when the Witnesses will stand forth,-

52. The Day when no profit will it be to Wrong-doers to present their excuses,

but they will [only] have the Curse and the Home of Misery.

53. We did aforetime give Moses the [Book of] Guidance, and We gave the book in

inheritance to the Children of Israel,-

54. A Guide and a Message to men of Understanding.

55. Patiently, then, persevere: for the Promise of Allah is true: and ask

forgiveness for thy fault, and celebrate the Praises of thy Lord in the evening

and in the morning.

56. Those who dispute about the signs of Allah without any authority bestowed on

them,- there is nothing in their breasts but [the quest of] greatness, which

they shall never attain to: seek refuge, then, in Allah: It is He Who hears and

sees [all things].

57. Assuredly the creation of the heavens and the earth is a greater [matter]

than the creation of men: Yet most men understand not.

58. Not equal are the blind and those who [clearly] see: Nor are [equal] those

who believe and work deeds of righteousness, and those who do evil. Little do ye

learn by admonition!

59. The Hour will certainly come: Therein is no doubt: Yet most men believe not.

60. And your Lord says: "Call on Me; I will answer your [Prayer]: but those who

are too arrogant to serve Me will surely find themselves in Hell - in

humiliation!"

61. It is Allah Who has made the Night for you, that ye may rest therein, and

the days as that which helps [you] to see. Verily Allah is full of Grace and

Bounty to men: yet most men give no thanks.

62. Such is Allah, your Lord, the Creator of all things, there is no god but He:

Then how ye are deluded away from the Truth!

63. Thus are deluded those who are wont to reject the Signs of Allah.

64. It is Allah Who has made for you the earth as a resting place, and the sky

as a canopy, and has given you shape- and made your shapes beautiful,- and has

provided for you Sustenance, of things pure and good;- such is Allah your Lord.

So Glory to Allah, the Lord of the Worlds!

65. He is the Living [One]: There is no god but He: Call upon Him, giving Him

sincere devotion. Praise be to Allah, Lord of the Worlds!

66. Say: "I have been forbidden to invoke those whom ye invoke besides Allah,-

seeing that the Clear Signs have come to me from my Lord; and I have been

commanded to bow [in Islam] to the Lord of the Worlds."

67. It is He Who has created you from dust then from a sperm-drop, then from a

leech-like clot; then does he get you out [into the light] as a child: then lets

you [grow and] reach your age of full strength; then lets you become old,-

though of you there are some who die before;- and lets you reach a Term

appointed; in order that ye may learn wisdom.

68. It is He Who gives Life and Death; and when He decides upon an affair, He

says to it, "Be", and it is.

69. Seest thou not those that dispute concerning the Signs of Allah? How are

they turned away [from Reality]?-

70. Those who reject the Book and the [revelations] with which We sent our

messengers: but soon shall they know,-

71. When the yokes [shall be] round their necks, and the chains; they shall be

dragged along-

72. In the boiling fetid fluid: then in the Fire shall they be burned;

73. Then shall it be said to them: "Where are the [deities] to which ye gave

part-worship-

74. "In derogation of Allah?" They will reply: "They have left us in the lurch:

Nay, we invoked not, of old, anything [that had real existence]." Thus does

Allah leave the Unbelievers to stray.

75. "That was because ye were wont to rejoice on the earth in things other than

the Truth, and that ye were wont to be insolent.

76. "Enter ye the gates of Hell, to dwell therein: and evil is [this] abode of

the arrogant!"

77. So persevere in patience; for the Promise of Allah is true: and whether We

show thee [in this life] some part of what We promise them,- or We take thy soul

[to Our Mercy] [before that],-[in any case] it is to Us that they shall [all]

return.

78. We did aforetime send messengers before thee: of them there are some whose

story We have related to thee, and some whose story We have not related to thee.

It was not [possible] for any messenger to bring a sign except by the leave of

Allah: but when the Command of Allah issued, the matter was decided in truth and

justice, and there perished, there and then those who stood on Falsehoods.

79. It is Allah Who made cattle for you, that ye may use some for riding and

some for food;

80. And there are [other] advantages in them for you [besides]; that ye may

through them attain to any need [there may be] in your hearts; and on them and

on ships ye are carried.

81. And He shows you [always] His Signs: then which of the Signs of Allah will

ye deny?

82. Do they not travel through the earth and see what was the End of those

before them? They were more numerous than these and superior in strength and in

the traces [they have left] in the land: Yet all that they accomplished was of

no profit to them.

83. For when their messengers came to them with Clear Signs, they exulted in

such knowledge [and skill] as they had; but that very [Wrath] at which they were

wont to scoff hemmed them in.

84. But when they saw Our Punishment, they said: "We believe in Allah,- the one

Allah - and we reject the partners we used to join with Him."

85. But their professing the Faith when they [actually] saw Our Punishment was

not going to profit them. [Such has been] Allah's Way of dealing with His

Servants [from the most ancient times]. And even thus did the Rejecters of Allah

perish [utterly]!

SURA 41. Ha Mim- سوره فصلت -سورة فصلت

﴿ سورة فصلت - سورة ٤١ -   تعداد آیات ٥٤ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

حم ﴿١﴾ تَنْزِیلٌ مِنَ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿٢﴾ کِتَابٌ فُصِّلَتْ آیَاتُهُ قُرْآنًا عَرَبِیًّا لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ ﴿٣﴾ بَشِیرًا وَنَذِیرًا فَأَعْرَضَ أَکْثَرُهُمْ فَهُمْ لا یَسْمَعُونَ ﴿٤﴾ وَقَالُوا قُلُوبُنَا فِی أَکِنَّةٍ مِمَّا تَدْعُونَا إِلَیْهِ وَفِی آذَانِنَا وَقْرٌ وَمِنْ بَیْنِنَا وَبَیْنِکَ حِجَابٌ فَاعْمَلْ إِنَّنَا عَامِلُونَ ﴿٥﴾ قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحَى إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَاسْتَقِیمُوا إِلَیْهِ وَاسْتَغْفِرُوهُ وَوَیْلٌ لِلْمُشْرِکِینَ ﴿٦﴾ الَّذِینَ لا یُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ بِالآخِرَةِ هُمْ کَافِرُونَ ﴿٧﴾ إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ ﴿٨﴾ قُلْ أَئِنَّکُمْ لَتَکْفُرُونَ بِالَّذِی خَلَقَ الأرْضَ فِی یَوْمَیْنِ وَتَجْعَلُونَ لَهُ أَنْدَادًا ذَلِکَ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿٩﴾ وَجَعَلَ فِیهَا رَوَاسِیَ مِنْ فَوْقِهَا وَبَارَکَ فِیهَا وَقَدَّرَ فِیهَا أَقْوَاتَهَا فِی أَرْبَعَةِ أَیَّامٍ سَوَاءً لِلسَّائِلِینَ ﴿١٠﴾ ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاءِ وَهِیَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَلِلأرْضِ اِئْتِیَا طَوْعًا أَوْ کَرْهًا قَالَتَا أَتَیْنَا طَائِعِینَ ﴿١١﴾ فَقَضَاهُنَّ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ فِی یَوْمَیْنِ وَأَوْحَى فِی کُلِّ سَمَاءٍ أَمْرَهَا وَزَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَحِفْظًا ذَلِکَ تَقْدِیرُ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ ﴿١٢﴾ فَإِنْ أَعْرَضُوا فَقُلْ أَنْذَرْتُکُمْ صَاعِقَةً مِثْلَ صَاعِقَةِ عَادٍ وَثَمُودَ ﴿١٣﴾ إِذْ جَاءَتْهُمُ الرُّسُلُ مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ أَلا تَعْبُدُوا إِلا اللَّهَ قَالُوا لَوْ شَاءَ رَبُّنَا لأنْزَلَ مَلائِکَةً فَإِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ کَافِرُونَ ﴿١٤﴾ فَأَمَّا عَادٌ فَاسْتَکْبَرُوا فِی الأرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَقَالُوا مَنْ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةً أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِی خَلَقَهُمْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَکَانُوا بِآیَاتِنَا یَجْحَدُونَ ﴿١٥﴾ فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا صَرْصَرًا فِی أَیَّامٍ نَحِسَاتٍ لِنُذِیقَهُمْ عَذَابَ الْخِزْیِ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَلَعَذَابُ الآخِرَةِ أَخْزَى وَهُمْ لا یُنْصَرُونَ ﴿١٦﴾ وَأَمَّا ثَمُودُ فَهَدَیْنَاهُمْ فَاسْتَحَبُّوا الْعَمَى عَلَى الْهُدَى فَأَخَذَتْهُمْ صَاعِقَةُ الْعَذَابِ الْهُونِ بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿١٧﴾ وَنَجَّیْنَا الَّذِینَ آمَنُوا وَکَانُوا یَتَّقُونَ ﴿١٨﴾ وَیَوْمَ یُحْشَرُ أَعْدَاءُ اللَّهِ إِلَى النَّارِ فَهُمْ یُوزَعُونَ ﴿١٩﴾ حَتَّى إِذَا مَا جَاءُوهَا شَهِدَ عَلَیْهِمْ سَمْعُهُمْ وَأَبْصَارُهُمْ وَجُلُودُهُمْ بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٢٠﴾ وَقَالُوا لِجُلُودِهِمْ لِمَ شَهِدْتُمْ عَلَیْنَا قَالُوا أَنْطَقَنَا اللَّهُ الَّذِی أَنْطَقَ کُلَّ شَیْءٍ وَهُوَ خَلَقَکُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢١﴾ وَمَا کُنْتُمْ تَسْتَتِرُونَ أَنْ یَشْهَدَ عَلَیْکُمْ سَمْعُکُمْ وَلا أَبْصَارُکُمْ وَلا جُلُودُکُمْ وَلَکِنْ ظَنَنْتُمْ أَنَّ اللَّهَ لا یَعْلَمُ کَثِیرًا مِمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٢٢﴾ وَذَلِکُمْ ظَنُّکُمُ الَّذِی ظَنَنْتُمْ بِرَبِّکُمْ أَرْدَاکُمْ فَأَصْبَحْتُمْ مِنَ الْخَاسِرِینَ ﴿٢٣﴾ فَإِنْ یَصْبِرُوا فَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ وَإِنْ یَسْتَعْتِبُوا فَمَا هُمْ مِنَ الْمُعْتَبِینَ ﴿٢٤﴾ وَقَیَّضْنَا لَهُمْ قُرَنَاءَ فَزَیَّنُوا لَهُمْ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَحَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ فِی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَالإنْسِ إِنَّهُمْ کَانُوا خَاسِرِینَ ﴿٢٥﴾ وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لا تَسْمَعُوا لِهَذَا الْقُرْآنِ وَالْغَوْا فِیهِ لَعَلَّکُمْ تَغْلِبُونَ ﴿٢٦﴾ فَلَنُذِیقَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا عَذَابًا شَدِیدًا وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَسْوَأَ الَّذِی کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٢٧﴾ ذَلِکَ جَزَاءُ أَعْدَاءِ اللَّهِ النَّارُ لَهُمْ فِیهَا دَارُ الْخُلْدِ جَزَاءً بِمَا کَانُوا بِآیَاتِنَا یَجْحَدُونَ ﴿٢٨﴾ وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا رَبَّنَا أَرِنَا الَّذَیْنِ أَضَلانَا مِنَ الْجِنِّ وَالإنْسِ نَجْعَلْهُمَا تَحْتَ أَقْدَامِنَا لِیَکُونَا مِنَ الأسْفَلِینَ ﴿٢٩﴾ إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَیْهِمُ الْمَلائِکَةُ أَلا تَخَافُوا وَلا تَحْزَنُوا وَأَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ ﴿٣٠﴾ نَحْنُ أَوْلِیَاؤُکُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَفِی الآخِرَةِ وَلَکُمْ فِیهَا مَا تَشْتَهِی أَنْفُسُکُمْ وَلَکُمْ فِیهَا مَا تَدَّعُونَ ﴿٣١﴾ نُزُلا مِنْ غَفُورٍ رَحِیمٍ ﴿٣٢﴾ وَمَنْ أَحْسَنُ قَوْلا مِمَّنْ دَعَا إِلَى اللَّهِ وَعَمِلَ صَالِحًا وَقَالَ إِنَّنِی مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿٣٣﴾ وَلا تَسْتَوِی الْحَسَنَةُ وَلا السَّیِّئَةُ ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ فَإِذَا الَّذِی بَیْنَکَ وَبَیْنَهُ عَدَاوَةٌ کَأَنَّهُ وَلِیٌّ حَمِیمٌ ﴿٣٤﴾ وَمَا یُلَقَّاهَا إِلا الَّذِینَ صَبَرُوا وَمَا یُلَقَّاهَا إِلا ذُو حَظٍّ عَظِیمٍ ﴿٣٥﴾ وَإِمَّا یَنْزَغَنَّکَ مِنَ الشَّیْطَانِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿٣٦﴾ وَمِنْ آیَاتِهِ اللَّیْلُ وَالنَّهَارُ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ لا تَسْجُدُوا لِلشَّمْسِ وَلا لِلْقَمَرِ وَاسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِی خَلَقَهُنَّ إِنْ کُنْتُمْ إِیَّاهُ تَعْبُدُونَ ﴿٣٧﴾ فَإِنِ اسْتَکْبَرُوا فَالَّذِینَ عِنْدَ رَبِّکَ یُسَبِّحُونَ لَهُ بِاللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَهُمْ لا یَسْأَمُونَ ﴿٣٨﴾ وَمِنْ آیَاتِهِ أَنَّکَ تَرَى الأرْضَ خَاشِعَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ إِنَّ الَّذِی أَحْیَاهَا لَمُحْیِی الْمَوْتَى إِنَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٣٩﴾ إِنَّ الَّذِینَ یُلْحِدُونَ فِی آیَاتِنَا لا یَخْفَوْنَ عَلَیْنَا أَفَمَنْ یُلْقَى فِی النَّارِ خَیْرٌ أَمْ مَنْ یَأْتِی آمِنًا یَوْمَ الْقِیَامَةِ اعْمَلُوا مَا شِئْتُمْ إِنَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿٤٠﴾ إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِالذِّکْرِ لَمَّا جَاءَهُمْ وَإِنَّهُ لَکِتَابٌ عَزِیزٌ ﴿٤١﴾ لا یَأْتِیهِ الْبَاطِلُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَلا مِنْ خَلْفِهِ تَنْزِیلٌ مِنْ حَکِیمٍ حَمِیدٍ ﴿٤٢﴾ مَا یُقَالُ لَکَ إِلا مَا قَدْ قِیلَ لِلرُّسُلِ مِنْ قَبْلِکَ إِنَّ رَبَّکَ لَذُو مَغْفِرَةٍ وَذُو عِقَابٍ أَلِیمٍ ﴿٤٣﴾ وَلَوْ جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا أَعْجَمِیًّا لَقَالُوا لَوْلا فُصِّلَتْ آیَاتُهُ أَأَعْجَمِیٌّ وَعَرَبِیٌّ قُلْ هُوَ لِلَّذِینَ آمَنُوا هُدًى وَشِفَاءٌ وَالَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ فِی آذَانِهِمْ وَقْرٌ وَهُوَ عَلَیْهِمْ عَمًى أُولَئِکَ یُنَادَوْنَ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ ﴿٤٤﴾ وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ فَاخْتُلِفَ فِیهِ وَلَوْلا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّکَ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَفِی شَکٍّ مِنْهُ مُرِیبٍ ﴿٤٥﴾ مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیْهَا وَمَا رَبُّکَ بِظَلامٍ لِلْعَبِیدِ ﴿٤٦﴾

الجزء ٢٥

 إِلَیْهِ یُرَدُّ عِلْمُ السَّاعَةِ وَمَا تَخْرُجُ مِنْ ثَمَرَاتٍ مِنْ أَکْمَامِهَا وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنْثَى وَلا تَضَعُ إِلا بِعِلْمِهِ وَیَوْمَ یُنَادِیهِمْ أَیْنَ شُرَکَائِی قَالُوا آذَنَّاکَ مَا مِنَّا مِنْ شَهِیدٍ ﴿٤٧﴾ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَدْعُونَ مِنْ قَبْلُ وَظَنُّوا مَا لَهُمْ مِنْ مَحِیصٍ ﴿٤٨﴾ لا یَسْأَمُ الإنْسَانُ مِنْ دُعَاءِ الْخَیْرِ وَإِنْ مَسَّهُ الشَّرُّ فَیَئُوسٌ قَنُوطٌ ﴿٤٩﴾ وَلَئِنْ أَذَقْنَاهُ رَحْمَةً مِنَّا مِنْ بَعْدِ ضَرَّاءَ مَسَّتْهُ لَیَقُولَنَّ هَذَا لِی وَمَا أَظُنُّ السَّاعَةَ قَائِمَةً وَلَئِنْ رُجِعْتُ إِلَى رَبِّی إِنَّ لِی عِنْدَهُ لَلْحُسْنَى فَلَنُنَبِّئَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا بِمَا عَمِلُوا وَلَنُذِیقَنَّهُمْ مِنْ عَذَابٍ غَلِیظٍ ﴿٥٠﴾ وَإِذَا أَنْعَمْنَا عَلَى الإنْسَانِ أَعْرَضَ وَنَأَى بِجَانِبِهِ وَإِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ فَذُو دُعَاءٍ عَرِیضٍ ﴿٥١﴾ قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ کَانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ ثُمَّ کَفَرْتُمْ بِهِ مَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ هُوَ فِی شِقَاقٍ بَعِیدٍ ﴿٥٢﴾ سَنُرِیهِمْ آیَاتِنَا فِی الآفَاقِ وَفِی أَنْفُسِهِمْ حَتَّى یَتَبَیَّنَ لَهُمْ أَنَّهُ الْحَقُّ أَوَلَمْ یَکْفِ بِرَبِّکَ أَنَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿٥٣﴾ أَلا إِنَّهُمْ فِی مِرْیَةٍ مِنْ لِقَاءِ رَبِّهِمْ أَلا إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ مُحِیطٌ ﴿٥٤﴾

سورة فصلت

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حم (1)

این کتابی است که از سوی خداوند رحمان و رحیم نازل شده است; (2)

کتابی که آیاتش هر مطلبی را در جای خود بازگو کرده، در حالی که فصیح و گویاست برای جمعیتی که آگاهند! (3)

قرآنی که بشارت دهنده و بیم دهنده است; ولی بیشتر آنان روی گردان شدند; از این رو چیزی نمی‏شنوند! (4)

آنها گفتند: «قلبهای ما نسبت به آنچه ما را به آن دعوت می‏کنی در پوششهایی قرار گرفته و در گوشهای ما سنگینی است، و میان ما و تو حجابی وجود دارد; پس تو بدنبال عمل خود باش، ما هم برای خود عمل می‏کنیم!» (5)

بگو: من فقط انسانی مثل شما هستم; این حقیقت بر من وحی می‏شود که معبود شما معبودی یگانه است; پس تمام توجه خویش را به او کنید و از وی آمرزش طلبید; وای بر مشرکان! (6)

همانها که زکات را نمی‏پردازند، و آخرت را منکرند! (7)

اما کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادند، پاداشی دائمی دارند! (8)

بگو: آیا شما به آن کس که زمین را در دو روز آفرید کافر هستید و برای او همانندهایی قرارمی‏دهید؟! او پروردگار جهانیان است! (9)

او در زمین کوه‏های استواری قرار داد و برکاتی در آن آفرید و مواد غذایی آن را مقدر فرمود، - ینها همه در چهار روز بود- درست به اندازه نیاز تقاضا کنندگان! (10)

سپس به آفرینش آسمان پرداخت، در حالی که بصورت دود بود; به آن و به زمین دستور داد: س‏خ‏للّهبه وجود آیید (و شکل گیرید)، خواه از روی اطاعت و خواه اکراه!» آنها گفتند: «ما از روی طاعت می‏آییم (و شکل می‏گیریم)!» (11)

در این هنگام آنها را بصورت هفت آسمان در دو روز آفرید، و در هر آسمانی کار آن (آسمان) را وحی (و مقرر) فرمود، و آسمان پایین را با چراغهایی ( ستارگان) زینت بخشیدیم، و (با شهابها از رخنه شیاطین) حفظ کردیم، این است تقدیر خداوند توانا و دانا! (12)

اگر آنها روی‏گردان شوند، بگو: من شما را از صاعقه‏ای همانند صاعقه عاد و ثمود می‏ترسانم! (13)

در آن هنگام که رسولان از پیش رو و پشت سر (و از هر سو) به سراغشان آمدند (و آنان را دعوت کردند) که جز خدا را نپرستید آنها گفتند: «اگر پروردگار ما می‏خواست فرشتگانی نازل می‏کرد; از این رو ما به آنچه شما مبعوث به آن هستید کافریم!» (14)

اما قوم عاد بناحق در زمین تکبر ورزیدند و گفتند: «چه کسی از ما نیرومندتر است؟!»آیا نمی‏دانستند خداوندی که آنان را آفریده از آنها قویتر است؟ و (به خاطر این پندار) پیوسته آیات ما را انکار می‏کردند. (15)

سرانجام تندبادی شدید و هول‏انگیز و سرد و سخت در روزهایی شوم و پرغبار بر آنها فرستادیم تا عذاب خوارکننده را در زندگی دنیا به آنها بچشانیم; و عذاب آخرت از آن هم خوارکننده‏تر است، و (از هیچ طرف) یاری نمی‏شوند! (16)

اما ثمود را هدایت کردیم، ولی آنها نابینایی را بر هدایت ترجیح دادند; به همین جهت صاعقه -آن عذاب خوارکننده- به خاطر اعمالی که انجام می‏دادند آنها را فروگرفت! (17)

و کسانی را که ایمان آوردند و پرهیزگار بودند نجات بخشیدیم! (18)

به خاطر بیاورید روزی را که دشمنان خدا را جمع کرده به سوی دوزخ می‏برند،و صفوف پیشین را نگه می‏دارند (تا صفهای بعد به آنها ملحق شوند!) (19)

وقتی به آن می‏رسند، گوشها و چشمها و پوستهای تنشان به آنچه می‏کردند گواهی می‏دهند. (20)

آنها به پوستهای تنشان می‏گویند: «چرا بر ضد ما گواهی دادید؟!» آنها جواب می‏دهند: «همان خدایی که هر موجودی را به نطق درآورده ما را گویا ساخته ; و او شما را نخستین بار آفرید، و بازگشتتان بسوی اوست! (21)

شما اگر گناهانتان را مخفی می‏کردید نه بخاطر این بود که از شهادت گوش و چشمها و پوستهای تنتان بیم داشتید، بلکه شما گمان می‏کردید که خداوند بسیاری از اعمالی را که انجام می‏دهید نمی‏داند! (22)

آری این گمان بدی بود که درباره پروردگارتان داشتید و همان موجب هلاکت شما گردید، و سرانجام از زیانکاران شدید! (23)

اگر صبر کنند (یا نکنند، به هر حال) دوزخ جایگاه آنهاست; و اگر تقاضای عفو کنند، مورد عفو قرار نمی‏گیرند! (24)

ما برای آنها همنشینانی (زشت‏سیرت) قرار دادیم که زشتیها را از پیش رو و پشت سر آنها در نظرشان جلوه دادند; و فرمان الهی در باره آنان تحقق یافت و به سرنوشت اقوام گمراهی از جن و انس که قبل از آنها بودند گرفتار شدند; آنها مسلما زیانکار بودند! (25)

کافران گفتند: «گوش به این قرآن فراندهید; و به هنگام تلاوت آن جنجال کنید، شاید پیروز شوید!» (26)

به یقین به کافران عذاب شدیدی می‏چشمانیم، و آنها را به بدترین اعمالی که انجام می دادند کیفر می‏دهیم! (27)

این آتش کیفر دشمنان خدا است، سرای جاویدشان در آن خواهد بود، کیفری است بخاطر اینکه آیات ما را انکار می‏کردند. (28)

کافران گفتند: «پروردگارا! آنهایی که از جن و انس ما را گمراه کردند به ما نشان ده تا زیر پای خود نهیم (و لگدمالشان کنیم) تا از پست ترین مردم باشند!» (29)

به یقین کسانی که گفتند: «پروردگار ما خداوند یگانه است!» سپس استقامت کردند، فرشتگان بر آنان نازل می‏شوند که: «نترسید و غمگین مباشید، و بشارت باد بر شما به آن بهشتی که به شما وعده داده شده است! (30)

ما یاران و مددکاران شما در زندگی دنیا و آخرت هستیم; و برای شما هر چه دلتان بخواهد در بهشت فراهم است، و هر چه طلب کنید به شما داده می‏شود! (31)

اینها وسیله پذیرایی از سوی خداوند غفور و رحیم است!» (32)

چه کسی خوش گفتارتر است از آن کس که دعوت به سوی خدا می‏کند و عمل صالح انجام می‏دهد و می‏گوید: «من از مسلمانانم‏»؟! (33)

هرگز نیکی و بدی یکسان نیست; بدی را با نیکی دفع کن، ناگاه (خواهی دید) همان کس که میان تو و او دشمنی است، گویی دوستی گرم و صمیمی است! (34)

اما جز کسانی که دارای صبر و استقامتند به این مقام نمی‏رسند، و جز کسانی که بهره عظیمی (از ایمان و تقوا) دارند به آن نایل نمی‏گردند! (35)

و هرگاه وسوسه‏هایی از شیطان متوجه تو گردد، از خدا پناه بخواه که او شنوده و داناست! (36)

و از نشانه‏های او، شب و روز و خورشید و ماه است; برای خورشید و ماه سجده نکنید، برای خدایی که آفریننده آنهاست سجده کنید اگر می‏خواهید او را بپرستید! (37)

و اگر (از عبادت پروردگار) تکبر کنند، کسانی که نزد پروردگار تو هستند شب و روز برای او تسبیح می‏گویند و خسته نمی‏شوند! (38)

و از آیات او این است که زمین را خشک (و بی‏جان) می‏بینی، اما هنگامی که آب (باران) بر آن می‏فرستیم به جنبش درمی‏آید و نمو می‏کند; همان کسی که آن را زنده کرد، مردگان را نیز زنده می‏کند; او بر هر چیز تواناست! (39)

کسانی که آیات ما را تحریف می‏کنند بر ما پوشیده نخواهند بود! آیا کسی که در آتش افکنده می‏شود بهتر است یا کسی که در نهایت امن و امان در قیامت به عرصه محشر می‏آید؟! هر کاری می‏خواهید بکنید، او به آنچه انجام می‏دهید بیناست! (40)

کسانی که به این ذکر ( قرآن) هنگامی که به سراغشان آمد کافر شدند (نیز بر ما مخفی نخواهد ماند)! و این کتابی است قطعا شکست ناپذیر... (41)

که هیچ گونه باطلی، نه از پیش رو و نه از پشت سر، به سراغ آن نمی‏آید; چرا که از سوی خداوند حکیم و شایسته ستایش نازل شده است! (42)

آنچه به ناروا درباره تو می‏گویند همان است که درباره پیامبران قبل از تو نیز گفته شده; پروردگار تو دارای مغفرت و (هم) دارای مجازات دردناکی است! (43)

هرگاه آن را قرآنی عجمی قرار می‏دادیم حتما می‏گفتند: «چرا آیاتش روشن نیست؟! قرآن عجمی از پیغمبری عربی؟!» بگو: «این (کتاب) برای کسانی که ایمان آورده‏اند هدایت و درمان است; ولی کسانی که ایمان نمی‏آورند، در گوشهایشان سنگینی است و گویی نابینا هستند و آن را نمی‏بینند; آنها (همچون کسانی هستند که گوئی) از راه دور صدا زده می‏شوند!» (44)

ما به موسی کتاب آسمانی دادیم; سپس در آن اختلاف شد; و اگر فرمانی از ناحیه پروردگارت در این باره صادر نشده بود (که باید به آنان مهلت داد تا اتمام حجت شود)، در میان آنها داوری می‏شد (و به کیفر می‏رسیدند); ولی آنها هنوز درباره آن شکی تهمت‏انگیز دارند! (45)

کسی که عمل صالحی انجام دهد، سودش برای خود اوست; و هر کس بدی کند، به خویشتن بدی کرده است; و پروردگارت هرگز به بندگان ستم نمی‏کند! (46)

علم به قیامت (و لحظه وقوع آن) تنها به خدا بازمی‏گردد; هیچ میوه‏ای از غلاف خود خارج نمی‏شود، و هیچ زنی باردار نمی‏گردد و وضع حمل نمی‏کند مگر به علم او; و آن روز که آنها را ندا می‏دهد (و می‏گوید:) کجایند شریکانی که برای من می‏پنداشتید؟! می‏گویند: «(پروردگارا!) ما عرضه داشتیم که هیچ گواهی بر گفته خود نداریم!» (47)

و همه معبودانی را که قبلا می‏خواندند محو و گم می‏شوند; و می‏دانند هیچ گریزگاهی ندارند! (48)

انسان هرگز از تقاضای نیکی (و نعمت) خسته نمی‏شود; و هرگاه شر و بدی به او رسد، بسیار مایوس و نومید می‏گردد! (49)

و هرگاه او را رحمتی از سوی خود بعد از ناراحتی که به او رسیده بچشانیم می‏گوید: «این بخاطر شایستگی و استحقاق من بوده، و گمان نمی‏کنم قیامت برپا شود; و (بفرض که قیامتی باشد،) هرگاه بسوی پروردگارم بازگردانده شوم، برای من نزد او پاداشهای نیک است. ما کافران را از اعمالی که انجام داده‏اند (بزودی) آگاه خواهیم کرد و از عذاب شدید به آنها می‏چشانیم. (50)

و هرگاه به انسان (غافل و بی‏خبر) نعمت دهیم، روی می‏گرداند و به حال تکبر از حق دور می‏شود; ولی هرگاه مختصر ناراحتی به او رسد، تقاضای فراوان و مستمر (برای بر طرف شدن آن) دارد! (51)

بگو: «به من خبر دهید اگر این قرآن از سوی خداوند باشد و شما به آن کافر شوید، چه کسی گمراهتر خواهد بود از کسی که در مخالفت شدیدی قرار دارد؟! (52)

به زودی نشانه‏های خود را در اطراف جهان و در درون جانشان به آنها نشان می‏دهیم تا برای آنان آشکار گردد که او حق است; آیا کافی نیست که پروردگارت بر همه چیز شاهد و گواه است؟ ! (53)

آگاه باشید که آنها از لقای پروردگارشان در شک و تردیدند; و آگاه باشید که خداوند به همه چیز احاطه دارد! (54)

SURA 41. Ha Mim

1. Ha Mim:

2. A Revelation from [Allah], Most Gracious, Most Merciful;-

3. A Book, whereof the verses are explained in detail;- a Qur'an in Arabic, for

people who understand;-

4. Giving good news and admonition: yet most of them turn away, and so they hear

not.

5. They say: "Our hearts are under veils, [concealed] from that to which thou

dost invite us, and in our ears in a deafness, and between us and thee is a

screen: so do thou [what thou wilt]; for us, we shall do [what we will!]"

6. Say thou: "I am but a man like you: It is revealed to me by Inspiration, that

your Allah is one Allah: so stand true to Him, and ask for His Forgiveness." And

woe to those who join gods with Allah,-

7. Those who practise not regular Charity, and who even deny the Hereafter.

8. For those who believe and work deeds of righteousness is a reward that will

never fail.

9. Say: Is it that ye deny Him Who created the earth in two Days? And do ye join

equals with Him? He is the Lord of [all] the Worlds.

10. He set on the [earth], mountains standing firm, high above it, and bestowed

blessings on the earth, and measure therein all things to give them nourishment

in due proportion, in four Days, in accordance with [the needs of] those who

seek [Sustenance].

11. Moreover He comprehended in His design the sky, and it had been [as] smoke:

He said to it and to the earth: "Come ye together, willingly or unwillingly."

They said: "We do come [together], in willing obedience."

12. So He completed them as seven firmaments in two Days, and He assigned to

each heaven its duty and command. And We adorned the lower heaven with lights,

and [provided it] with guard. Such is the Decree of [Him] the Exalted in Might,

Full of Knowledge.

13. But if they turn away, say thou: "I have warned you of a stunning Punishment

[as of thunder and lightning] like that which [overtook] the 'Ad and the

Thamud!"

14. Behold, the messengers came to them, from before them and behind them,

[preaching]: "Serve none but Allah." They said, "If our Lord had so pleased, He

would certainly have sent down angels [to preach]. Now we reject your mission

[altogether]."

15. Now the 'Ad behaved arrogantly through the land, against [all] truth and

reason, and said: "Who is superior to us in strength?" What! did they not see

that Allah, Who created them, was superior to them in strength? But they

continued to reject Our Signs!

16. So We sent against them a furious Wind through days of disaster, that We

might give them a taste of a Penalty of humiliation in this life; but the

Penalty of a Hereafter will be more humiliating still: and they will find no

help.

17. As to the Thamud, We gave them Guidance, but they preferred blindness [of

heart] to Guidance: so the stunning Punishment of humiliation seized them,

because of what they had earned.

18. But We delivered those who believed and practised righteousness.

19. On the Day that the enemies of Allah will be gathered together to the Fire,

they will be marched in ranks.

20. At length, when they reach the [Fire], their hearing, their sight, and their

skins will bear witness against them, as to [all] their deeds.

21. They will say to their skins: "Why bear ye witness against us?" They will

say: "Allah hath given us speech,- [He] Who giveth speech to everything: He

created you for the first time, and unto Him were ye to return.

22. "Ye did not seek to hide yourselves, lest your hearing, your sight, and your

skins should bear witness against you! But ye did think that Allah knew not many

of the things that ye used to do!

23. "But this thought of yours which ye did entertain concerning your Lord, hath

brought you to destruction, and [now] have ye become of those utterly lost!"

24. If, then, they have patience, the Fire will be a home for them! and if they

beg to be received into favour, into favour will they not [then] be received.

25. And We have destined for them intimate companions [of like nature], who made

alluring to them what was before them and behind them; and the sentence among

the previous generations of Jinns and men, who have passed away, is proved

against them; for they are utterly lost.

26. The Unbelievers say: "Listen not to this Qur'an, but talk at random in the

midst of its [reading], that ye may gain the upper hand!"

27. But We will certainly give the Unbelievers a taste of a severe Penalty, and

We will requite them for the worst of their deeds.

28. Such is the requital of the enemies of Allah,- the Fire: therein will be for

them the Eternal Home: a [fit] requital, for that they were wont to reject Our

Signs.

29. And the Unbelievers will say: "Our Lord! Show us those, among Jinns and men,

who misled us: We shall crush them beneath our feet, so that they become the

vilest [before all]."

30. In the case of those who say, "Our Lord is Allah", and, further, stand

straight and steadfast, the angels descend on them [from time to time]: "Fear ye

not!" [they suggest], "Nor grieve! but receive the Glad Tidings of the Garden

[of Bliss], the which ye were promised!

31. "We are your protectors in this life and in the Hereafter: therein shall ye

have all that your souls shall desire; therein shall ye have all that ye ask

for!-

32. "A hospitable gift from one Oft-Forgiving, Most Merciful!"

33. Who is better in speech than one who calls [men] to Allah, works

righteousness, and says, "I am of those who bow in Islam"?

34. Nor can goodness and Evil be equal. Repel [Evil] with what is better: Then

will he between whom and thee was hatred become as it were thy friend and

intimate!

35. And no one will be granted such goodness except those who exercise patience

and self-restraint,- none but persons of the greatest good fortune.

36. And if [at any time] an incitement to discord is made to thee by the Evil

One, seek refuge in Allah. He is the One Who hears and knows all things.

37. Among His Signs are the Night and the Day, and the Sun and the Moon. Do not

prostrate to the sun and the moon, but prostrate to Allah, Who created them, if

it is Him ye wish to serve.

38. But is the [Unbelievers] are arrogant, [no matter]: for in the presence of

thy Lord are those who celebrate His praises by night and by day. And they never

flag [nor feel themselves above it].

39. And among His Signs in this: thou seest the earth barren and desolate; but

when We send down rain to it, it is stirred to life and yields increase. Truly,

He Who gives life to the [dead] earth can surely give life to [men] who are

dead. For He has power over all things.

40. Those who pervert the Truth in Our Signs are not hidden from Us. Which is

better?- he that is cast into the Fire, or he that comes safe through, on the

Day of Judgment? Do what ye will: verily He seeth [clearly] all that ye do.

41. Those who reject the Message when it comes to them [are not hidden from Us].

And indeed it is a Book of exalted power.

42. No falsehood can approach it from before or behind it: It is sent down by

One Full of Wisdom, Worthy of all Praise.

43. Nothing is said to thee that was not said to the messengers before thee:

that thy lord has at his Command [all] forgiveness as well as a most Grievous

Penalty.

44. Had We sent this as a Qur'an [in the language] other than Arabic, they would

have said: "Why are not its verses explained in detail? What! [a Book] not in

Arabic and [a Messenger an Arab?" Say: "It is a Guide and a Healing to those who

believe; and for those who believe not, there is a deafness in their ears, and

it is blindness in their [eyes]: They are [as it were] being called from a place

far distant!"

45. We certainly gave Moses the Book aforetime: but disputes arose therein. Had

it not been for a Word that went forth before from thy Lord, [their differences]

would have been settled between them: but they remained in suspicious

disquieting doubt thereon.

46. Whoever works righteousness benefits his own soul; whoever works evil, it is

against his own soul: nor is thy Lord ever unjust [in the least] to His

Servants.

47. To Him is referred the Knowledge of the Hour [of Judgment: He knows all]: No

date-fruit comes out of its sheath, nor does a female conceive [within her womb]

nor bring forth the Day that [Allah] will propound to them the [question],

"Where are the partners [ye attributed to Me?" They will say, "We do assure thee

not one of us can bear witness!"

48. The [deities] they used to invoke aforetime will leave them in the lurch,

and they will perceive that they have no way of escape.

49. Man does not weary of asking for good [things], but if ill touches him, he

gives up all hope [and] is lost in despair.

50. When we give him a taste of some Mercy from Ourselves, after some adversity

has touched him, he is sure to say, "This is due to my [merit]: I think not that

the Hour [of Judgment] will [ever] be established; but if I am brought back to

my Lord, I have [much] good [stored] in His sight!" But We will show the

Unbelievers the truth of all that they did, and We shall give them the taste of

a severe Penalty.

51. When We bestow favours on man, he turns away, and gets himself remote on his

side [instead of coming to Us]; and when evil seizes him, [he comes] full of

prolonged prayer!

52. Say: "See ye if the [Revelation] is [really] from Allah, and yet do ye

reject it? Who is more astray than one who is in a schism far [from any

purpose]?"

53. Soon will We show them our Signs in the [furthest] regions [of the earth],

and in their own souls, until it becomes manifest to them that this is the

Truth. Is it not enough that thy Lord doth witness all things?

54. Ah indeed! Are they in doubt concerning the Meeting with their Lord? Ah

indeed! It is He that doth encompass all things!

- سوره شوری -سورة الشورى SURA 42. Shura, or Consultation

﴿ سورة الشورى - سورة ٤٢ -   تعداد آیات ٥٣ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

حم ﴿١﴾ عسق ﴿٢﴾ کَذَلِکَ یُوحِی إِلَیْکَ وَإِلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکَ اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٣﴾ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ وَهُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ ﴿٤﴾ تَکَادُ السَّمَاوَاتُ یَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ وَالْمَلائِکَةُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَیَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِی الأرْضِ أَلا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿٥﴾ وَالَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَولِیَاءَ اللَّهُ حَفِیظٌ عَلَیْهِمْ وَمَا أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِوَکِیلٍ ﴿٦﴾ وَکَذَلِکَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ قُرْآنًا عَرَبِیًّا لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَمَنْ حَوْلَهَا وَتُنْذِرَ یَوْمَ الْجَمْعِ لا رَیْبَ فِیهِ فَرِیقٌ فِی الْجَنَّةِ وَفَرِیقٌ فِی السَّعِیرِ ﴿٧﴾ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَلَکِنْ یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمُونَ مَا لَهُمْ مِنْ وَلِیٍّ وَلا نَصِیرٍ ﴿٨﴾ أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیَاءَ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِیُّ وَهُوَ یُحْیِی الْمَوْتَى وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٩﴾ وَمَا اخْتَلَفْتُمْ فِیهِ مِنْ شَیْءٍ فَحُکْمُهُ إِلَى اللَّهِ ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبِّی عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَإِلَیْهِ أُنِیبُ ﴿١٠﴾ فَاطِرُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ جَعَلَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوَاجًا وَمِنَ الأنْعَامِ أَزْوَاجًا یَذْرَؤُکُمْ فِیهِ لَیْسَ کَمِثْلِهِ شَیْءٌ وَهُوَ السَّمِیعُ الْبَصِیرُ ﴿١١﴾ لَهُ مَقَالِیدُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَقْدِرُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿١٢﴾ شَرَعَ لَکُمْ مِنَ الدِّینِ مَا وَصَّى بِهِ نُوحًا وَالَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ وَمَا وَصَّیْنَا بِهِ إِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى وَعِیسَى أَنْ أَقِیمُوا الدِّینَ وَلا تَتَفَرَّقُوا فِیهِ کَبُرَ عَلَى الْمُشْرِکِینَ مَا تَدْعُوهُمْ إِلَیْهِ اللَّهُ یَجْتَبِی إِلَیْهِ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی إِلَیْهِ مَنْ یُنِیبُ ﴿١٣﴾ وَمَا تَفَرَّقُوا إِلا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ وَلَوْلا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّکَ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَإِنَّ الَّذِینَ أُورِثُوا الْکِتَابَ مِنْ بَعْدِهِمْ لَفِی شَکٍّ مِنْهُ مُرِیبٍ ﴿١٤﴾ فَلِذَلِکَ فَادْعُ وَاسْتَقِمْ کَمَا أُمِرْتَ وَلا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَهُمْ وَقُلْ آمَنْتُ بِمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنْ کِتَابٍ وَأُمِرْتُ لأعْدِلَ بَیْنَکُمُ اللَّهُ رَبُّنَا وَرَبُّکُمْ لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَکُمْ أَعْمَالُکُمْ لا حُجَّةَ بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمُ اللَّهُ یَجْمَعُ بَیْنَنَا وَإِلَیْهِ الْمَصِیرُ ﴿١٥﴾ وَالَّذِینَ یُحَاجُّونَ فِی اللَّهِ مِنْ بَعْدِ مَا اسْتُجِیبَ لَهُ حُجَّتُهُمْ دَاحِضَةٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَعَلَیْهِمْ غَضَبٌ وَلَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ ﴿١٦﴾ اللَّهُ الَّذِی أَنْزَلَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ وَالْمِیزَانَ وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّ السَّاعَةَ قَرِیبٌ ﴿١٧﴾ یَسْتَعْجِلُ بِهَا الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِهَا وَالَّذِینَ آمَنُوا مُشْفِقُونَ مِنْهَا وَیَعْلَمُونَ أَنَّهَا الْحَقُّ أَلا إِنَّ الَّذِینَ یُمَارُونَ فِی السَّاعَةِ لَفِی ضَلالٍ بَعِیدٍ ﴿١٨﴾ اللَّهُ لَطِیفٌ بِعِبَادِهِ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ وَهُوَ الْقَوِیُّ الْعَزِیزُ ﴿١٩﴾ مَنْ کَانَ یُرِیدُ حَرْثَ الآخِرَةِ نَزِدْ لَهُ فِی حَرْثِهِ وَمَنْ کَانَ یُرِیدُ حَرْثَ الدُّنْیَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَا لَهُ فِی الآخِرَةِ مِنْ نَصِیبٍ ﴿٢٠﴾ أَمْ لَهُمْ شُرَکَاءُ شَرَعُوا لَهُمْ مِنَ الدِّینِ مَا لَمْ یَأْذَنْ بِهِ اللَّهُ وَلَوْلا کَلِمَةُ الْفَصْلِ لَقُضِیَ بَیْنَهُمْ وَإِنَّ الظَّالِمِینَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٢١﴾ تَرَى الظَّالِمِینَ مُشْفِقِینَ مِمَّا کَسَبُوا وَهُوَ وَاقِعٌ بِهِمْ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِی رَوْضَاتِ الْجَنَّاتِ لَهُمْ مَا یَشَاءُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذَلِکَ هُوَ الْفَضْلُ الْکَبِیرُ ﴿٢٢﴾ ذَلِکَ الَّذِی یُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ أَجْرًا إِلا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى وَمَنْ یَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِیهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَکُورٌ ﴿٢٣﴾ أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ کَذِبًا فَإِنْ یَشَأِ اللَّهُ یَخْتِمْ عَلَى قَلْبِکَ وَیَمْحُ اللَّهُ الْبَاطِلَ وَیُحِقُّ الْحَقَّ بِکَلِمَاتِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٢٤﴾ وَهُوَ الَّذِی یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَیَعْفُو عَنِ السَّیِّئَاتِ وَیَعْلَمُ مَا تَفْعَلُونَ ﴿٢٥﴾ وَیَسْتَجِیبُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَیَزِیدُهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَالْکَافِرُونَ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ ﴿٢٦﴾ وَلَوْ بَسَطَ اللَّهُ الرِّزْقَ لِعِبَادِهِ لَبَغَوْا فِی الأرْضِ وَلَکِنْ یُنَزِّلُ بِقَدَرٍ مَا یَشَاءُ إِنَّهُ بِعِبَادِهِ خَبِیرٌ بَصِیرٌ ﴿٢٧﴾ وَهُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ الْغَیْثَ مِنْ بَعْدِ مَا قَنَطُوا وَیَنْشُرُ رَحْمَتَهُ وَهُوَ الْوَلِیُّ الْحَمِیدُ ﴿٢٨﴾ وَمِنْ آیَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَثَّ فِیهِمَا مِنْ دَابَّةٍ وَهُوَ عَلَى جَمْعِهِمْ إِذَا یَشَاءُ قَدِیرٌ ﴿٢٩﴾ وَمَا أَصَابَکُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِمَا کَسَبَتْ أَیْدِیکُمْ وَیَعْفُو عَنْ کَثِیرٍ ﴿٣٠﴾ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ فِی الأرْضِ وَمَا لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَلا نَصِیرٍ ﴿٣١﴾ وَمِنْ آیَاتِهِ الْجَوَارِ فِی الْبَحْرِ کَالأعْلامِ ﴿٣٢﴾ إِنْ یَشَأْ یُسْکِنِ الرِّیحَ فَیَظْلَلْنَ رَوَاکِدَ عَلَى ظَهْرِهِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ ﴿٣٣﴾ أَوْ یُوبِقْهُنَّ بِمَا کَسَبُوا وَیَعْفُ عَنْ کَثِیرٍ ﴿٣٤﴾ وَیَعْلَمَ الَّذِینَ یُجَادِلُونَ فِی آیَاتِنَا مَا لَهُمْ مِنْ مَحِیصٍ ﴿٣٥﴾ فَمَا أُوتِیتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَمَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ وَأَبْقَى لِلَّذِینَ آمَنُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ ﴿٣٦﴾ وَالَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبَائِرَ الإثْمِ وَالْفَوَاحِشَ وَإِذَا مَا غَضِبُوا هُمْ یَغْفِرُونَ ﴿٣٧﴾ وَالَّذِینَ اسْتَجَابُوا لِرَبِّهِمْ وَأَقَامُوا الصَّلاةَ وَأَمْرُهُمْ شُورَى بَیْنَهُمْ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ ﴿٣٨﴾ وَالَّذِینَ إِذَا أَصَابَهُمُ الْبَغْیُ هُمْ یَنْتَصِرُونَ ﴿٣٩﴾ وَجَزَاءُ سَیِّئَةٍ سَیِّئَةٌ مِثْلُهَا فَمَنْ عَفَا وَأَصْلَحَ فَأَجْرُهُ عَلَى اللَّهِ إِنَّهُ لا یُحِبُّ الظَّالِمِینَ ﴿٤٠﴾ وَلَمَنِ انْتَصَرَ بَعْدَ ظُلْمِهِ فَأُولَئِکَ مَا عَلَیْهِمْ مِنْ سَبِیلٍ ﴿٤١﴾ إِنَّمَا السَّبِیلُ عَلَى الَّذِینَ یَظْلِمُونَ النَّاسَ وَیَبْغُونَ فِی الأرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ أُولَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٤٢﴾ وَلَمَنْ صَبَرَ وَغَفَرَ إِنَّ ذَلِکَ لَمِنْ عَزْمِ الأمُورِ ﴿٤٣﴾ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ وَلِیٍّ مِنْ بَعْدِهِ وَتَرَى الظَّالِمِینَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ یَقُولُونَ هَلْ إِلَى مَرَدٍّ مِنْ سَبِیلٍ ﴿٤٤﴾ وَتَرَاهُمْ یُعْرَضُونَ عَلَیْهَا خَاشِعِینَ مِنَ الذُّلِّ یَنْظُرُونَ مِنْ طَرْفٍ خَفِیٍّ وَقَالَ الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ الْخَاسِرِینَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِیهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَلا إِنَّ الظَّالِمِینَ فِی عَذَابٍ مُقِیمٍ ﴿٤٥﴾ وَمَا کَانَ لَهُمْ مِنْ أَوْلِیَاءَ یَنْصُرُونَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ سَبِیلٍ ﴿٤٦﴾ اسْتَجِیبُوا لِرَبِّکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ مَا لَکُمْ مِنْ مَلْجَإٍ یَوْمَئِذٍ وَمَا لَکُمْ مِنْ نَکِیرٍ ﴿٤٧﴾ فَإِنْ أَعْرَضُوا فَمَا أَرْسَلْنَاکَ عَلَیْهِمْ حَفِیظًا إِنْ عَلَیْکَ إِلا الْبَلاغُ وَإِنَّا إِذَا أَذَقْنَا الإنْسَانَ مِنَّا رَحْمَةً فَرِحَ بِهَا وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَیِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ فَإِنَّ الإنْسَانَ کَفُورٌ ﴿٤٨﴾ لِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ یَهَبُ لِمَنْ یَشَاءُ إِنَاثًا وَیَهَبُ لِمَنْ یَشَاءُ الذُّکُورَ ﴿٤٩﴾ أَوْ یُزَوِّجُهُمْ ذُکْرَانًا وَإِنَاثًا وَیَجْعَلُ مَنْ یَشَاءُ عَقِیمًا إِنَّهُ عَلِیمٌ قَدِیرٌ ﴿٥٠﴾ وَمَا کَانَ لِبَشَرٍ أَنْ یُکَلِّمَهُ اللَّهُ إِلا وَحْیًا أَوْ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ أَوْ یُرْسِلَ رَسُولا فَیُوحِیَ بِإِذْنِهِ مَا یَشَاءُ إِنَّهُ عَلِیٌّ حَکِیمٌ ﴿٥١﴾ وَکَذَلِکَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ رُوحًا مِنْ أَمْرِنَا مَا کُنْتَ تَدْرِی مَا الْکِتَابُ وَلا الإیمَانُ وَلَکِنْ جَعَلْنَاهُ نُورًا نَهْدِی بِهِ مَنْ نَشَاءُ مِنْ عِبَادِنَا وَإِنَّکَ لَتَهْدِی إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٥٢﴾ صِرَاطِ اللَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ أَلا إِلَى اللَّهِ تَصِیرُ الأمُورُ ﴿٥٣﴾  

سورة الشوری

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حم. (1)

عسق. (2)

این گونه خداوند عزیز و حکیم به تو و پیامبرانی که پیش از تو بودند وحی می‏کند. (3)

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست; و او بلندمرتبه و بزرگ است! (4)

نزدیک است آسمانها (بخاطر نسبتهای ناروای مشرکان) از بالا متلاشی شوند و فرشتگان پیوسته تسبیح و حمد پروردگارشان را بجا می‏آورند و برای کسانی که در زمین هستند استغفار می‏کنند; آگاه باشید خداوند آمرزنده و مهربان است. (5)

کسانی که غیر خدا را ولی خود انتخاب کردند، خداوند حساب همه اعمال آنها را نگه می‏دارد; و تو مامور نیستی که آنان را مجبور به قبول حق کنی! (6)

و این گونه قرآنی عربی ( فصیح و گویا) را بر تو وحی کردیم تا «ام‏القری‏» ( مکه) و مردم پیرامون آن را انذار کنی و آنها را از روزی که همه خلایق در آن روز جمع می‏شوند و شک و تردید در آن نیست بترسانی; گروهی در بهشتند و گروهی در آتش سوزان! (7)

و اگر خدا می‏خواست همه آنها را امت واحدی قرار می‏داد (و به زور هدایت می‏کرد، ولی هدایت اجباری سودی ندارد); اما خداوند هر کس را بخواهد در رحمتش وارد می‏کند، و برای ظالمان ولی و یاوری نیست. (8)

آیا آنها غیر از خدا را ولی خود برگزیدند؟! در حالی که «ولی‏» فقط خداوند است و اوست که مردگان را زنده می‏کند، و اوست که بر هر چیزی تواناست! (9)

در هر چیز اختلاف کنید، داوریش با خداست; این است خداوند، پروردگار من، بر او توکل کرده‏ام و به سوی او بازمی‏گردم! (10)

او آفریننده آسمانها و زمین است و از جنس شما همسرانی برای شما قرار داد و جفتهایی از چهارپایان آفرید; و شما را به این وسیله ( بوسیله همسران)زیاد می کند; هیچ چیز همانند او نیست و او شنوا و بیناست! (11)

کلیدهای آسمانها و زمین از آن اوست; روزی را برای هر کس بخواهد گسترش می دهد یا محدود می‏سازد; او به همه چیز داناست. (12)

آیینی را برای شما تشریع کرد که به نوح توصیه کرده بود; و آنچه را بر تو وحی فرستادیم و به ابراهیم و موسی و عیسی سفارش کردیم این بود که: دین را برپا دارید و در آن تفرقه ایجاد نکنید! و بر مشرکان گران است آنچه شما آنان را به سویش دعوت می کنید! خداوند هر کس را بخواهد برمی‏گزیند، و کسی را که به سوی او بازگردد هدایت می‏کند. (13)

آنان پراکنده نشدند مگر بعد از آنکه علم و آگاهی به سراغشان آمد; و این تفرقه جویی بخاطر انحراف از حق( و عداوت و حسد) بود; و اگر فرمانی از سوی پروردگارت صادر نشده بود که تا سرآمد معینی (زنده و آزاد) باشند، در میان آنها داوری می‏شد; و کسانی که بعد از آنها وارثان کتاب شدند نسبت به آن در شک و تردیدند، شکی همراه با بدبینی! (14)

پس به همین خاطر تو نیز آنان را به سوی این آیین واحد الهی دعوت کن و آنچنان که مامور شده‏ای استقامت نما، و از هوی و هوسهای آنان پیروی مکن، و بگو: «به هر کتابی که خدا نازل کرده ایمان آورده‏ام و مامورم در میان شما عدالت کنم; خداوند پروردگار ما و شماست; نتیجه اعمال ما از آن ما است و نتیجه اعمال شما از آن شما، خصومت شخصی در میان ما نیست; و خداوند ما و شما را در یکجا جمع می‏کند، و بازگشت (همه) به سوی اوست!» (15)

کسانی که (از روی لجاجت) درباره خدا بعد از پذیرفتن (و ایمان به) او، محاجه می کنند، دلیلشان نزد پروردگارشان باطل و بی‏پایه است; و غضب بر آنهاست و عذابی شدید دارند. (16)

خداوند کسی است که کتاب را بحق نازل کرد و میزان (سنجش حق و باطل و خبر قیامت) را نیز; تو چه می‏دانی شاید ساعت (قیام قیامت) نزدیک باشد! (17)

کسانی که به قیامت ایمان ندارند درباره آن شتاب می‏کنند; ولی آنها که ایمان آورده‏اند پیوسته از آن هراسانند، و می‏دانند آن حق است; آگاه باشید کسانی که در قیامت تردید می‏کنند، در گمراهی عمیقی هستند. (18)

خداوند نسبت به بندگانش لطف (و آگاهی) دارد; هر کس را بخواهد روزی می‏دهد و او قوی و شکست‏ناپذیر است! (19)

کسی که زراعت آخرت را بخواهد، به کشت او برکت و افزایش می‏دهیم و بر محصولش می‏افزاییم; و کسی که فقط کشت دنیا را بطلبد، کمی از آن به او می‏دهیم اما در آخرت هیچ بهره‏ای ندارد! (20)

آیا معبودانی دارند که بی‏اذن خداوند آیینی برای آنها ساخته‏اند؟! اگر مهلت معینی برای آنها نبود، در میانشان داوری می‏شد (و دستور عذاب صادر می‏گشت) و برای ظالمان عذاب دردناکی است! (21)

(در آن روز) ستمگران را می‏بینی که از اعمالی که انجام داده‏اند سخت بیمناکند، ولی آنها را فرامی‏گیرد! اما کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‏اند در باغهای بهشتند و هر چه بخواهند نزد پروردگارشان برای آنها فراهم است; این است فضل (و بخشش) بزرگ! (22)

این همان چیزی است که خداوند بندگانش را که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند به آن نوید می‏دهد! بگو: «من هیچ پاداشی از شما بر رسالتم درخواست نمی‏کنم جز دوست‏داشتن نزدیکانم ( اهل بیتم); و هر کس کار نیکی انجام دهد ، بر نیکی‏اش می‏افزاییم; چرا که خداوند آمرزنده و سپاسگزار است. (23)

آیا می‏گویند: «او بر خدا دروغ بسته است‏»؟! در حالی که اگر خدا بخواهد بر قلب تو مهر می‏نهد (و اگر خلاف بگوئی قدرت اظهار این آیات را از تو می‏گیرد) و باطل را محو می‏کند و حق را بفرمانش پابرجا می‏سازد; چرا که او از آنچه درون سینه‏هاست آگاه است. (24)

او کسی است که توبه را از بندگانش می‏پذیرد و بدیها را می‏بخشد، و آنچه را انجام می‏دهید می‏داند. (25)

و درخواست کسانی را که ایمان آورده و کارهای نیک انجام داده‏اند می‏پذیرد و از فضل خود بر آنها می‏افزاید; اما برای کافران عذاب شدیدی است! (26)

هرگاه خداوند روزی را برای بندگانش وسعت بخشد، در زمین طغیان و ستم می‏کنند; از این‏رو بمقداری که می‏خواهد (و مصلحت می‏داند) نازل می‏کند، که نسبه به بندگانش آگاه و بیناست! (27)

او کسی است که باران سودمند را پس از آنکه مایوس شدند نازل می‏کند و رحمت خویش را می‏گستراند; و او ولی و (سرپرست) و ستوده است! (28)

و از آیات اوست آفرینش آسمانها و زمین و آنچه از جنبندگان در آنها منتشر نموده; و او هرگاه بخواهد بر جمع آنها تواناست! (29)

هر مصیبتی به شما رسد بخاطر اعمالی است که انجام داده‏اید، و بسیاری را نیز عفو می‏کند! (30)

و شما هرگز نمی‏توانید در زمین از قدرت خداوند فرار کنید; و غیر از خدا هیچ ولی و یاوری برای شما نیست. (31)

از نشانه‏های او کشتیهایی است که در دریا همچون کوه‏ها به نظر می‏رسند! (32)

اگر او اراده کند، باد را ساکن می‏سازد تا آنها بر پشت دریا بی‏حرکت بمانند; در این نشانه‏هایی است برای هر صبرکننده شکرگزار! (33)

یا اگر بخواهد آنها را بخاطر اعمالی که سرنشینانش مرتکب شده‏اند نابود می‏سازد; و در عین حال بسیاری را می‏بخشد. (34)

کسانی که در آیات ما مجادله می‏کنند بدانند هیچ گریزگاهی ندارند! (35)

آنچه به شما عطا شده متاع زودگذر زندگی دنیاست، و آنچه نزد خداست برای کسانی که ایمان آورده و بر پروردگارشان توکل می‏کنند بهتر و پایدارتر است. (36)

همان کسانی که از گناهان بزرگ و اعمال زشت اجتناب می‏ورزند، و هنگامی که خشمگین شوند عفو می‏کنند. (37)

و کسانی که دعوت پروردگارشان را اجابت کرده و نماز را برپا می‏دارند و کارهایشان به صورت مشورت در میان آنهاست و از آنچه به آنها روزی داده‏ایم انفاق می‏کنند، (38)

و کسانی که هرگاه ستمی به آنها رسد، (تسلیم ظلم نمی‏شوند و) یاری می‏طلبند! (39)

کیفر بدی، مجازاتی است همانند آن; و هر کس عفو و اصلاح کند، پاداش او با خداست; خداوند ظالمان را دوست ندارد! (40)

و کسی که بعد از مظلوم‏شدن یاری طلبد، ایرادی بر او نیست; (41)

ایراد و مجازات بر کسانی است که به مردم ستم می‏کنند و در زمین بناحق ظلم روا می‏دارند; برای آنان عذاب دردناکی است! (42)

اما کسانی که شکیبایی و عفو کنند، این از کارهای پرارزش است! (43)

کسی را که خدا گمراه کند، ولی و یاوری جز او نخواهد داشت; و ظالمان را (روز قیامت) می‏بینی هنگامی که عذاب الهی را مشاهده می‏کنند میگویند: «آیا راهی به سوی بازگشت (و جبران) وجود دارد؟!» (44)

و آنها را می‏بینی که بر آتش عرضه می‏شوند در حالی که از شدت مذلت خاشعند و زیر چشمی (به آن) نگاه می‏کنند; و کسانی که ایمان آورده‏اند می‏گویند: «زیانکاران واقعی آنانند که خود و خانواده خویش را روز قیامت از دست داده‏اند; آگاه باشید که ظالمان (آن روز) در عذاب دائمند!; س‏ذللّه (45)

آنها جز خدا اولیا و یاورانی ندارند که یاریشان کنند; و هر کس را خدا گمراه سازد، هیچ راه نجاتی برای او نیست! (46)

اجابت کنید دعوت پروردگار خود را پیش از آنکه روزی فرا رسد که بازگشتی برای آن در برابر اراده خدا نیست; و در آن روز، نه پناهگاهی دارید و نه مدافعی! (47)

و اگر روی‏گردان شوند (غمگین مباش)، ما تو را حافظ آنان (و مامور اجبارشان) قرار نداده‏ایم; وظیف‏ه تو تنها ابلاغ رسالت است! و هنگامی که ما رحمتی از سوی خود به انسان بچشانیم به آن دلخوش می‏شود، و اگر بلایی بخاطر اعمالی که انجام داده‏اند به آنها رسد (به کفران می‏پردازند)، چرا که انسان بسیار کفران‏کننده است! (48)

مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین از آن خداست; هر چه را بخواهد می‏آفریند; به هر کس اراده کند دختر می‏بخشد و به هر کس بخواهد پسر، (49)

یا (اگر بخواهد) پسر و دختر -هر دو- را برای آنان جمع میکند و هر کس را بخواهد عقیم می‏گذارد; زیرا که او دانا و قادر است. (50)

و شایسته هیچ انسانی نیست که خدا با او سخن گوید، مگر از راه وحی یا از پشت حجاب، یا رسولی می‏فرستد و بفرمان او آنچه را بخواهد وحی می‏کند; چرا که او بلندمقام و حکیم است! (51)

همان گونه (که بر پیامبران پیشین وحی فرستادیم) بر تو نیز روحی را بفرمان خود وحی کردیم; تو پیش از این نمی‏دانستی کتاب و ایمان چیست (و از محتوای قرآن آگاه نبودی); ولی ما آن را نوری قرار دادیم که بوسیله آن هر کس از بندگان خویش را بخواهیم هدایت می‏کنیم; و تو مسلما به سوی راه راست هدایت می‏کنی. (52)

راه خداوندی که تمامی آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست; آگاه باشید که همه کارها تنها بسوی خدا بازمی‏گردد! (53)

SURA 42. Shura, or Consultation

1. Ha-Mim

2. 'Ain. Sin. Qaf.

3. Thus doth [He] send inspiration to thee as [He did] to those before thee,-

Allah, Exalted in Power, Full of Wisdom.

4. To Him belongs all that is in the heavens and on earth: and He is Most High,

Most Great.

5. The heavens are almost rent asunder from above them [by Him Glory]: and the

angels celebrate the Praises of their Lord, and pray for forgiveness for [all]

beings on earth: Behold! Verily Allah is He, the Oft-Forgiving, Most Merciful.

6. And those who take as protectors others besides Him,- Allah doth watch over

them; and thou art not the disposer of their affairs.

7. Thus have We sent by inspiration to thee an Arabic Qur'an: that thou mayest

warn the Mother of Cities and all around her,- and warn [them] of the Day of

Assembly, of which there is no doubt: [when] some will be in the Garden, and

some in the Blazing Fire.

8. If Allah had so willed, He could have made them a single people; but He

admits whom He will to His Mercy; and the Wrong-doers will have no protector nor

helper.

9. What! Have they taken [for worship] protectors besides Him? But it is Allah,-

He is the Protector, and it is He Who gives life to the dead: It is He Who has

power over all things,

10. Whatever it be wherein ye differ, the decision thereof is with Allah: such

is Allah my Lord: In Him I trust, and to Him I turn.

11. [He is] the Creator of the heavens and the earth: He has made for you pairs

from among yourselves, and pairs among cattle: by this means does He multiply

you: there is nothing whatever like unto Him, and He is the One that hears and

sees [all things].

12. To Him belong the keys of the heavens and the earth: He enlarges and

restricts. The Sustenance to whom He will: for He knows full well all things.

13. The same religion has He established for you as that which He enjoined on

Noah - the which We have sent by inspiration to thee - and that which We

enjoined on Abraham, Moses, and Jesus: Namely, that ye should remain steadfast

in religion, and make no divisions therein: to those who worship other things

than Allah, hard is the [way] to which thou callest them. Allah chooses to

Himself those whom He pleases, and guides to Himself those who turn [to Him].

14. And they became divided only after Knowledge reached them,- through selfish

envy as between themselves. Had it not been for a Word that went forth before

from thy Lord, [tending] to a Term appointed, the matter would have been settled

between them: But truly those who have inherited the Book after them are in

suspicious [disquieting] doubt concerning it.

15. Now then, for that [reason], call [them to the Faith], and stand steadfast

as thou art commanded, nor follow thou their vain desires; but say: "I believe

in the Book which Allah has sent down; and I am commanded to judge justly

between you. Allah is our Lord and your Lord: for us [is the responsibility for]

our deeds, and for you for your deeds. There is no contention between us and

you. Allah will bring us together, and to Him is [our] Final Goal.

16. But those who dispute concerning Allah after He has been accepted,- futile

is their dispute in the Sight of their Lord: on them will be a Penalty terrible.

17. It is Allah Who has sent down the Book in Truth, and the Balance [by which

to weigh conduct]. And what will make thee realise that perhaps the Hour is

close at hand?

18. Only those wish to hasten it who believe not in it: those who believe hold

it in awe, and know that it is the Truth. Behold, verily those that dispute

concerning the Hour are far astray.

19. Gracious is Allah to His servants: He gives Sustenance to whom He pleases:

and He has power and can carry out His Will.

20. To any that desires the tilth of the Hereafter, We give increase in his

tilth, and to any that desires the tilth of this world, We grant somewhat

thereof, but he has no share or lot in the Hereafter.

21. What! have they partners [in godhead], who have established for them some

religion without the permission of Allah? Had it not been for the Decree of

Judgment, the matter would have been decided between them [at once]. But verily

the Wrong-doers will have a grievous Penalty.

22. Thou wilt see the Wrong-doers in fear on account of what they have earned,

and [the burden of] that must [necessarily] fall on them. But those who believe

and work righteous deeds will be in the luxuriant meads of the Gardens: they

shall have, before their Lord, all that they wish for. That will indeed be the

magnificent Bounty [of Allah].

23. That is [the Bounty] whereof Allah gives Glad Tidings to His Servants who

believe and do righteous deeds. Say: "No reward do I ask of you for this except

the love of those near of kin." And if any one earns any good, We shall give him

an increase of good in respect thereof: for Allah is Oft-Forgiving, Most Ready

to appreciate [service].

24. What! Do they say, "He has forged a falsehood against Allah"? But if Allah

willed, He could seal up thy heart. And Allah blots out Vanity, and proves the

Truth by His Words. For He knows well the secrets of all hearts.

25. He is the One that accepts repentance from His Servants and forgives sins:

and He knows all that ye do.

26. And He listens to those who believe and do deeds of righteousness, and gives

them increase of His Bounty: but for the Unbelievers their is a terrible

Penalty.

27. If Allah were to enlarge the provision for His Servants, they would indeed

transgress beyond all bounds through the earth; but he sends [it] down in due

measure as He pleases. For He is with His Servants Well-acquainted, Watchful.

28. He is the One that sends down rain [even] after [men] have given up all

hope, and scatters His Mercy [far and wide]. And He is the Protector, Worthy of

all Praise.

29. And among His Signs is the creation of the heavens and the earth, and the

living creatures that He has scattered through them: and He has power to gather

them together when He wills.

30. Whatever misfortune happens to you, is because on the things your hands have

wrought, and for many [of them] He grants forgiveness.

31. Nor can ye frustrate [aught], [fleeing] through the earth; nor have ye,

besides Allah, any one to protect or to help.

32. And among His Signs are the ships, smooth-running through the ocean, [tall]

as mountains.

33. If it be His Will He can still the Wind: then would they become motionless

on the back of the [ocean]. Verily in this are Signs for everyone who patiently

perseveres and is grateful.

34. Or He can cause them to perish because of the [evil] which [the men] have

earned; but much doth He forgive.

35. But let those know, who dispute about Our Signs, that there is for them no

way of escape.

36. Whatever ye are given [here] is [but] a convenience of this life: but that

which is with Allah is better and more lasting: [it is] for those who believe

and put their trust in their Lord:

37. Those who avoid the greater crimes and shameful deeds, and, when they are

angry even then forgive;

38. Those who hearken to their Lord, and establish regular Prayer; who [conduct]

their affairs by mutual Consultation; who spend out of what We bestow on them

for Sustenance;

39. And those who, when an oppressive wrong is inflicted on them, [are not cowed

but] help and defend themselves.

40. The recompense for an injury is an injury equal thereto [in degree]: but if

a person forgives and makes reconciliation, his reward is due from Allah: for

[Allah] loveth not those who do wrong.

41. But indeed if any do help and defend themselves after a wrong [done] to

them, against such there is no cause of blame.

42. The blame is only against those who oppress men and wrong-doing and

insolently transgress beyond bounds through the land, defying right and justice:

for such there will be a penalty grievous.

43. But indeed if any show patience and forgive, that would truly be an exercise

of courageous will and resolution in the conduct of affairs.

44. For any whom Allah leaves astray, there is no protector thereafter. And thou

wilt see the Wrong-doers, when in sight of the Penalty, Say: "Is there any way

[to effect] a return?"

45. And thou wilt see them brought forward to the [Penalty], in a humble frame

of mind because of [their] disgrace, [and] looking with a stealthy glance. And

the Believers will say: "Those are indeed in loss, who have given to perdition

their own selves and those belonging to them on the Day of Judgment. Behold!

Truly the Wrong-doers are in a lasting Penalty!"

46. And no protectors have they to help them, other than Allah. And for any whom

Allah leaves to stray, there is no way [to the Goal].

47. Hearken ye to your Lord, before there come a Day which there will be no

putting back, because of [the Ordainment of] Allah! that Day there will be for

you no place of refuge nor will there be for you any room for denial [of your

sins]!

48. If then they run away, We have not sent thee as a guard over them. Thy duty

is but to convey [the Message]. And truly, when We give man a taste of a Mercy

from Ourselves, he doth exult thereat, but when some ill happens to him, on

account of the deeds which his hands have sent forth, truly then is man

ungrateful!

49. To Allah belongs the dominion of the heavens and the earth. He creates what

He wills [and plans]. He bestows [children] male or female according to His Will

[and Plan],

50. Or He bestows both males and females, and He leaves barren whom He will: for

He is full of Knowledge and Power.

51. It is not fitting for a man that Allah should speak to him except by

inspiration, or from behind a veil, or by the sending of a messenger to reveal,

with Allah's permission, what Allah wills: for He is Most High, Most Wise.

52. And thus have We, by Our Command, sent inspiration to thee: thou knewest not

[before] what was Revelation, and what was Faith; but We have made the [Qur'an]

a Light, wherewith We guide such of Our servants as We will; and verily thou

dost guide [men] to the Straight Way,-

53. The Way of Allah, to Whom belongs whatever is in the heavens and whatever is

on earth. Behold [how] all affairs tend towards Allah!

SURA 43. Zukhruf, or Gold Adornments سوره زخرف- سورة الزخرف

﴿ سورة الزخرف - سورة ٤٣ - تعداد آیات ٨٩ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

حم ﴿١﴾ وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿٢﴾ إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِیًّا لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٣﴾ وَإِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ ﴿٤﴾ أَفَنَضْرِبُ عَنْکُمُ الذِّکْرَ صَفْحًا أَنْ کُنْتُمْ قَوْمًا مُسْرِفِینَ ﴿٥﴾ وَکَمْ أَرْسَلْنَا مِنْ نَبِیٍّ فِی الأوَّلِینَ ﴿٦﴾ وَمَا یَأْتِیهِمْ مِنْ نَبِیٍّ إِلا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٧﴾ فَأَهْلَکْنَا أَشَدَّ مِنْهُمْ بَطْشًا وَمَضَى مَثَلُ الأوَّلِینَ ﴿٨﴾ وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ لَیَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِیزُ الْعَلِیمُ ﴿٩﴾ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الأرْضَ مَهْدًا وَجَعَلَ لَکُمْ فِیهَا سُبُلا لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ ﴿١٠﴾ وَالَّذِی نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَنْشَرْنَا بِهِ بَلْدَةً مَیْتًا کَذَلِکَ تُخْرَجُونَ ﴿١١﴾ وَالَّذِی خَلَقَ الأزْوَاجَ کُلَّهَا وَجَعَلَ لَکُمْ مِنَ الْفُلْکِ وَالأنْعَامِ مَا تَرْکَبُونَ ﴿١٢﴾ لِتَسْتَوُوا عَلَى ظُهُورِهِ ثُمَّ تَذْکُرُوا نِعْمَةَ رَبِّکُمْ إِذَا اسْتَوَیْتُمْ عَلَیْهِ وَتَقُولُوا سُبْحَانَ الَّذِی سَخَّرَ لَنَا هَذَا وَمَا کُنَّا لَهُ مُقْرِنِینَ ﴿١٣﴾ وَإِنَّا إِلَى رَبِّنَا لَمُنْقَلِبُونَ ﴿١٤﴾ وَجَعَلُوا لَهُ مِنْ عِبَادِهِ جُزْءًا إِنَّ الإنْسَانَ لَکَفُورٌ مُبِینٌ ﴿١٥﴾ أَمِ اتَّخَذَ مِمَّا یَخْلُقُ بَنَاتٍ وَأَصْفَاکُمْ بِالْبَنِینَ ﴿١٦﴾ وَإِذَا بُشِّرَ أَحَدُهُمْ بِمَا ضَرَبَ لِلرَّحْمَنِ مَثَلا ظَلَّ وَجْهُهُ مُسْوَدًّا وَهُوَ کَظِیمٌ ﴿١٧﴾ أَوَمَنْ یُنَشَّأُ فِی الْحِلْیَةِ وَهُوَ فِی الْخِصَامِ غَیْرُ مُبِینٍ ﴿١٨﴾ وَجَعَلُوا الْمَلائِکَةَ الَّذِینَ هُمْ عِبَادُ الرَّحْمَنِ إِنَاثًا أَشَهِدُوا خَلْقَهُمْ سَتُکْتَبُ شَهَادَتُهُمْ وَیُسْأَلُونَ ﴿١٩﴾ وَقَالُوا لَوْ شَاءَ الرَّحْمَنُ مَا عَبَدْنَاهُمْ مَا لَهُمْ بِذَلِکَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلا یَخْرُصُونَ ﴿٢٠﴾ أَمْ آتَیْنَاهُمْ کِتَابًا مِنْ قَبْلِهِ فَهُمْ بِهِ مُسْتَمْسِکُونَ ﴿٢١﴾ بَلْ قَالُوا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَى أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَى آثَارِهِمْ مُهْتَدُونَ ﴿٢٢﴾ وَکَذَلِکَ مَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ فِی قَرْیَةٍ مِنْ نَذِیرٍ إِلا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا وَجَدْنَا آبَاءَنَا عَلَى أُمَّةٍ وَإِنَّا عَلَى آثَارِهِمْ مُقْتَدُونَ ﴿٢٣﴾ قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُکُمْ بِأَهْدَى مِمَّا وَجَدْتُمْ عَلَیْهِ آبَاءَکُمْ قَالُوا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ کَافِرُونَ ﴿٢٤﴾ فَانْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَانْظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُکَذِّبِینَ ﴿٢٥﴾ وَإِذْ قَالَ إِبْرَاهِیمُ لأبِیهِ وَقَوْمِهِ إِنَّنِی بَرَاءٌ مِمَّا تَعْبُدُونَ ﴿٢٦﴾ إِلا الَّذِی فَطَرَنِی فَإِنَّهُ سَیَهْدِینِ ﴿٢٧﴾ وَجَعَلَهَا کَلِمَةً بَاقِیَةً فِی عَقِبِهِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ﴿٢٨﴾ بَلْ مَتَّعْتُ هَؤُلاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّى جَاءَهُمُ الْحَقُّ وَرَسُولٌ مُبِینٌ ﴿٢٩﴾ وَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ وَإِنَّا بِهِ کَافِرُونَ ﴿٣٠﴾ وَقَالُوا لَوْلا نُزِّلَ هَذَا الْقُرْآنُ عَلَى رَجُلٍ مِنَ الْقَرْیَتَیْنِ عَظِیمٍ ﴿٣١﴾ أَهُمْ یَقْسِمُونَ رَحْمَةَ رَبِّکَ نَحْنُ قَسَمْنَا بَیْنَهُمْ مَعِیشَتَهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِیَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا سُخْرِیًّا وَرَحْمَةُ رَبِّکَ خَیْرٌ مِمَّا یَجْمَعُونَ ﴿٣٢﴾ وَلَوْلا أَنْ یَکُونَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً لَجَعَلْنَا لِمَنْ یَکْفُرُ بِالرَّحْمَنِ لِبُیُوتِهِمْ سُقُفًا مِنْ فَضَّةٍ وَمَعَارِجَ عَلَیْهَا یَظْهَرُونَ ﴿٣٣﴾ وَلِبُیُوتِهِمْ أَبْوَابًا وَسُرُرًا عَلَیْهَا یَتَّکِئُونَ ﴿٣٤﴾ وَزُخْرُفًا وَإِنْ کُلُّ ذَلِکَ لَمَّا مَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَالآخِرَةُ عِنْدَ رَبِّکَ لِلْمُتَّقِینَ ﴿٣٥﴾ وَمَنْ یَعْشُ عَنْ ذِکْرِ الرَّحْمَنِ نُقَیِّضْ لَهُ شَیْطَانًا فَهُوَ لَهُ قَرِینٌ ﴿٣٦﴾ وَإِنَّهُمْ لَیَصُدُّونَهُمْ عَنِ السَّبِیلِ وَیَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ مُهْتَدُونَ ﴿٣٧﴾ حَتَّى إِذَا جَاءَنَا قَالَ یَا لَیْتَ بَیْنِی وَبَیْنَکَ بُعْدَ الْمَشْرِقَیْنِ فَبِئْسَ الْقَرِینُ ﴿٣٨﴾ وَلَنْ یَنْفَعَکُمُ الْیَوْمَ إِذْ ظَلَمْتُمْ أَنَّکُمْ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ ﴿٣٩﴾ أَفَأَنْتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ أَوْ تَهْدِی الْعُمْیَ وَمَنْ کَانَ فِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٤٠﴾ فَإِمَّا نَذْهَبَنَّ بِکَ فَإِنَّا مِنْهُمْ مُنْتَقِمُونَ ﴿٤١﴾ أَوْ نُرِیَنَّکَ الَّذِی وَعَدْنَاهُمْ فَإِنَّا عَلَیْهِمْ مُقْتَدِرُونَ ﴿٤٢﴾ فَاسْتَمْسِکْ بِالَّذِی أُوحِیَ إِلَیْکَ إِنَّکَ عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٤٣﴾ وَإِنَّهُ لَذِکْرٌ لَکَ وَلِقَوْمِکَ وَسَوْفَ تُسْأَلُونَ ﴿٤٤﴾ وَاسْأَلْ مَنْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رُسُلِنَا أَجَعَلْنَا مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ آلِهَةً یُعْبَدُونَ ﴿٤٥﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَى بِآیَاتِنَا إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَقَالَ إِنِّی رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٤٦﴾ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِآیَاتِنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا یَضْحَکُونَ ﴿٤٧﴾ وَمَا نُرِیهِمْ مِنْ آیَةٍ إِلا هِیَ أَکْبَرُ مِنْ أُخْتِهَا وَأَخَذْنَاهُمْ بِالْعَذَابِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ﴿٤٨﴾ وَقَالُوا یَا أَیُّهَا السَّاحِرُ ادْعُ لَنَا رَبَّکَ بِمَا عَهِدَ عِنْدَکَ إِنَّنَا لَمُهْتَدُونَ ﴿٤٩﴾ فَلَمَّا کَشَفْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِذَا هُمْ یَنْکُثُونَ ﴿٥٠﴾ وَنَادَى فِرْعَوْنُ فِی قَوْمِهِ قَالَ یَا قَوْمِ أَلَیْسَ لِی مُلْکُ مِصْرَ وَهَذِهِ الأنْهَارُ تَجْرِی مِنْ تَحْتِی أَفَلا تُبْصِرُونَ ﴿٥١﴾ أَمْ أَنَا خَیْرٌ مِنْ هَذَا الَّذِی هُوَ مَهِینٌ وَلا یَکَادُ یُبِینُ ﴿٥٢﴾ فَلَوْلا أُلْقِیَ عَلَیْهِ أَسْوِرَةٌ مِنْ ذَهَبٍ أَوْ جَاءَ مَعَهُ الْمَلائِکَةُ مُقْتَرِنِینَ ﴿٥٣﴾ فَاسْتَخَفَّ قَوْمَهُ فَأَطَاعُوهُ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا فَاسِقِینَ ﴿٥٤﴾ فَلَمَّا آسَفُونَا انْتَقَمْنَا مِنْهُمْ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٥٥﴾ فَجَعَلْنَاهُمْ سَلَفًا وَمَثَلا لِلآخِرِینَ ﴿٥٦﴾ وَلَمَّا ضُرِبَ ابْنُ مَرْیَمَ مَثَلا إِذَا قَوْمُکَ مِنْهُ یَصِدُّونَ ﴿٥٧﴾ وَقَالُوا أَآلِهَتُنَا خَیْرٌ أَمْ هُوَ مَا ضَرَبُوهُ لَکَ إِلا جَدَلا بَلْ هُمْ قَوْمٌ خَصِمُونَ ﴿٥٨﴾ إِنْ هُوَ إِلا عَبْدٌ أَنْعَمْنَا عَلَیْهِ وَجَعَلْنَاهُ مَثَلا لِبَنِی إِسْرَائِیلَ ﴿٥٩﴾ وَلَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَا مِنْکُمْ مَلائِکَةً فِی الأرْضِ یَخْلُفُونَ ﴿٦٠﴾ وَإِنَّهُ لَعِلْمٌ لِلسَّاعَةِ فَلا تَمْتَرُنَّ بِهَا وَاتَّبِعُونِ هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ ﴿٦١﴾ وَلا یَصُدَّنَّکُمُ الشَّیْطَانُ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ ﴿٦٢﴾ وَلَمَّا جَاءَ عِیسَى بِالْبَیِّنَاتِ قَالَ قَدْ جِئْتُکُمْ بِالْحِکْمَةِ وَلأبَیِّنَ لَکُمْ بَعْضَ الَّذِی تَخْتَلِفُونَ فِیهِ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿٦٣﴾ إِنَّ اللَّهَ هُوَ رَبِّی وَرَبُّکُمْ فَاعْبُدُوهُ هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ ﴿٦٤﴾ فَاخْتَلَفَ الأحْزَابُ مِنْ بَیْنِهِمْ فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْ عَذَابِ یَوْمٍ أَلِیمٍ ﴿٦٥﴾ هَلْ یَنْظُرُونَ إِلا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِیَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لا یَشْعُرُونَ ﴿٦٦﴾ الأخِلاءُ یَوْمَئِذٍ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ إِلا الْمُتَّقِینَ ﴿٦٧﴾ یَا عِبَادِ لا خَوْفٌ عَلَیْکُمُ الْیَوْمَ وَلا أَنْتُمْ تَحْزَنُونَ ﴿٦٨﴾ الَّذِینَ آمَنُوا بِآیَاتِنَا وَکَانُوا مُسْلِمِینَ ﴿٦٩﴾ ادْخُلُوا الْجَنَّةَ أَنْتُمْ وَأَزْوَاجُکُمْ تُحْبَرُونَ ﴿٧٠﴾ یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِصِحَافٍ مِنْ ذَهَبٍ وَأَکْوَابٍ وَفِیهَا مَا تَشْتَهِیهِ الأنْفُسُ وَتَلَذُّ الأعْیُنُ وَأَنْتُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٧١﴾ وَتِلْکَ الْجَنَّةُ الَّتِی أُورِثْتُمُوهَا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٧٢﴾ لَکُمْ فِیهَا فَاکِهَةٌ کَثِیرَةٌ مِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿٧٣﴾ إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی عَذَابِ جَهَنَّمَ خَالِدُونَ ﴿٧٤﴾ لا یُفَتَّرُ عَنْهُمْ وَهُمْ فِیهِ مُبْلِسُونَ ﴿٧٥﴾ وَمَا ظَلَمْنَاهُمْ وَلَکِنْ کَانُوا هُمُ الظَّالِمِینَ ﴿٧٦﴾ وَنَادَوْا یَا مَالِکُ لِیَقْضِ عَلَیْنَا رَبُّکَ قَالَ إِنَّکُمْ مَاکِثُونَ ﴿٧٧﴾ لَقَدْ جِئْنَاکُمْ بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَکُمْ لِلْحَقِّ کَارِهُونَ ﴿٧٨﴾ أَمْ أَبْرَمُوا أَمْرًا فَإِنَّا مُبْرِمُونَ ﴿٧٩﴾ أَمْ یَحْسَبُونَ أَنَّا لا نَسْمَعُ سِرَّهُمْ وَنَجْوَاهُمْ بَلَى وَرُسُلُنَا لَدَیْهِمْ یَکْتُبُونَ ﴿٨٠﴾ قُلْ إِنْ کَانَ لِلرَّحْمَنِ وَلَدٌ فَأَنَا أَوَّلُ الْعَابِدِینَ ﴿٨١﴾ سُبْحَانَ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿٨٢﴾ فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿٨٣﴾ وَهُوَ الَّذِی فِی السَّمَاءِ إِلَهٌ وَفِی الأرْضِ إِلَهٌ وَهُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ ﴿٨٤﴾ وَتَبَارَکَ الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَعِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٨٥﴾ وَلا یَمْلِکُ الَّذِینَ یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الشَّفَاعَةَ إِلا مَنْ شَهِدَ بِالْحَقِّ وَهُمْ یَعْلَمُونَ ﴿٨٦﴾ وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنَّى یُؤْفَکُونَ ﴿٨٧﴾ وَقِیلِهِ یَا رَبِّ إِنَّ هَؤُلاءِ قَوْمٌ لا یُؤْمِنُونَ ﴿٨٨﴾ فَاصْفَحْ عَنْهُمْ وَقُلْ سَلامٌ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿٨٩﴾  

سورة الزخرف

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حم. (1)

سوگند به کتاب مبین (و روشنگر)، (2)

که ما آن را قرآنی فصیح و عربی قرار دادیم، شاید شما (آن را) درک کنید! (3)

و آن در «ام‏الکتاب‏» ( لوح محفوظ) نزد ما بلندپایه و استوار است! (4)

آیا این ذکر ( قرآن) را از شما بازگیریم بخاطر اینکه قومی اسرافکارید؟! (5)

چه بسیار پیامبرانی که (برای هدایت) در میان اقوام پیشین فرستادیم; (6)

ولی هیچ پیامبری به سوی آنها نمی‏آمد مگر اینکه او را استهزا می‏کردند. (7)

ولی ما کسانی را که نیرومندتر از آنها بودند هلاک کردیم، و داستان پیشینیان گذشت. (8)

هر گاه از آنان بپرسی: «چه کسی آسمانها و زمین را آفریده است؟» مسلما می‏گویند: «خداوند قادر و دانا آنها را آفریده است‏»! (9)

همان کسی که زمین را محل آرامش شما قرار داد، و برای شما در آن راه‏هایی آفرید باشد، که هدایت شوید (و به مقصد برسید)! (10)

همان کسی که از آسمان آبی فرستاد بمقدار معین، و بوسیله آن سرزمین مرده را حیات بخشیدیم; همین گونه (در قیامت از قبرها) شما را خارج می‏سازند! (11)

و همان کسی که همه زوجها را آفرید، وبرای شما از کشتیها و چهارپایان مرکبهایی قرارداد که بر آن سوار می‏شوید، (12)

تا بر پشت آنها بخوبی قرار گیرید; سپس هنگامی که بر آنها سوار شدید، نعمت پروردگارتان را متذکر شوید و بگویید: «پاک و منزه است کسی که این را مسخر ما ساخت، وگرنه ما توانایی تسخیر آن را نداشتیم; (13)

و ما به سوی پروردگارمان بازمی‏گردیم!» (14)

آنها برای خداوند از میان بندگانش جزئی قرار دادند (و ملائکه را دختران خدا خواندند); انسان کفران‏کننده آشکاری است! (15)

آیا از میان مخلوقاتش دختران را برای خود انتخاب کرده و پسران را برای شما برگزیده است؟! (16)

در حالی که هرگاه یکی از آنها را به همان چیزی که برای خداوند رحمان شبیه قرار داده ( به تولد دختر) بشارت دهند، صورتش (از فرط ناراحتی) سیاه می‏شود و خشمگین می‏گردد! (17)

آیا کسی را که در لابلای زینتها پرورش می‏یابد و به هنگام جدال قادر به تبیین مقصود خود نیست (فرزند خدا می‏خوانید)؟! (18)

آنها فرشتگان را که بندگان خداوند رحمانند مؤنث پنداشتند; آیا شاهد آفرینش آنها بوده اند؟ ! گواهی آنان نوشته می‏شود و (از آن) بازخواست خواهند شد! (19)

آنان گفتند: «اگر خداوند رحمان می‏خواست ما آنها را پرستش نمی‏کردیم!» ولی به این امر هیچ گونه علم و یقین ندارند و جز دروغ چیزی نمی‏گویند! (20)

یا اینکه ما کتابی پیش از این به آنان داده‏ایم و آنها به آن تمسک می‏جویند؟! (21)

بلکه آنها می‏گویند: «ما نیاکان خود را بر آئینی یافتیم، و ما نیز به پیروی آنان هدایت یافته‏ایم.; س‏ذللّه (22)

و این‏گونه در هیچ شهر و دیاری پیش از تو پیامبر انذارکننده‏ای نفرستادیم مگر اینکه ثروتمندان مست و مغرور آن گفتند: «ما پدران خود را بر آئینی یافتیم و به آثار آنان اقتدا می‏کنیم.» (23)

(پیامبرشان) گفت: «آیا اگر من آیینی هدایت‏بخش‏تر از آنچه پدرانتان را بر آن یافتید آورده باشم (باز هم انکار می‏کنید)؟!» گفتند: «(آری،) ما به آنچه شما به آن فرستاده شده‏اید کافریم! س‏ذللّه (24)

به همین جهت از آنها انتقام گرفتیم; بنگر پایان کار تکذیب‏کنندگان چگونه بود! (25)

و به خاطر بیاور هنگامی را که ابراهیم به پدرش ( عمویش آزر) و قومش گفت: «من از آنچه شما می‏پرستید بیزارم. (26)

مگر آن کسی که مرا آفریده، که او هدایتم خواهد کرد!» (27)

او کلمه توحید را کلمه پاینده‏ای در نسلهای بعد از خود قرار داد، شاید به سوی خدا باز گردند! (28)

ولی من این گروه و پدرانشان را از مواهب دنیا بهره‏مند ساختم تا حق و فرستاده آشکار (الهی) به سراغشان آمد; (29)

هنگامی که حق به سراغشان آمد; گفتند: «این سحر است، و ما نسبت به آن کافریم‏»! (30)

و گفتند: «چرا این قرآن بر مرد بزرگ (و ثروتمندی) از این دو شهر (مکه و طائف) ناز ل نشده است؟!» (31)

آیا آنان رحمت پروردگارت را تقسیم می‏کنند؟! ما معیشت آنها را در حیات دنیا در میانشان تقسیم کردیم و بعضی را بر بعضی برتری دادیم تا یکدیگر را مسخر کرده (و با هم تعاون نمایند); و رحمت پروردگارت از تمام آنچه جمع‏آوری می‏کنند بهتر است! (32)

اگر (تمکن کفار از مواهب مادی) سبب نمی‏شد که همه مردم امت واحد (گمراهی) شوند، ما برای کسانی که به (خداوند) رحمان کافر می‏شدند خانه‏هایی قرار می‏دادیم با سقفهایی از نقره و نردبانهایی که از آن بالا روند، (33)

و برای خانه‏هایشان درها و تختهایی (زیبا و نقره‏ای) قرار می‏دادیم که بر آن تکیه کنند; (34)

و انواع زیورها; ولی تمام اینها بهره زندگی دنیاست، و آخرت نزد پروردگارت از آن پرهیزگاران است! (35)

و هر کس از یاد خدا روی‏گردان شود شیطان را به سراغ او میفرستیم پس همواره قرین اوست! (36)

و آنها ( شیاطین) این گروه را از راه خدا بازمی‏دارند، در حالی که گمان می‏کنند هدایت‏یافتگان حقیقی آنها هستند! (37)

تا زمانی که (در قیامت) نزد ما حاضر شود می‏گوید: ای کاش میان من و تو فاصله مشرق و مغرب بود; چه بد همنشینی بودی! (38)

(ولی به آنها می‏گوییم:) هرگز این گفتگوها امروز به حال شما سودی ندارد، چرا که ظلم کردید; و همه در عذاب مشترکید! (39)

(ای پیامبر!) آیا تو می‏توانی سخن خود را به گوش کران برسانی، یا کوران و کسانی را که در گمراهی آشکاری هستند هدایت کنی؟! (40)

و هرگاه تو را از میان آنها ببریم، حتما از آنان انتقام خواهیم گرفت; (41)

یا اگر (زنده بمانی و) و آنچه را (از عذاب) به آنان وعده داده‏ایم به تو نشان دهیم، باز ما بر آنها مسلطیم! (42)

آنچه را بر تو وحی شده محکم بگیر که تو بر صراط مستقیمی. (43)

و این مایه یادآوری (و عظمت) تو و قوم تو است و بزودی سؤال خواهید شد. (44)

از رسولانی که پیش از تو فرستادیم بپرس: آیا غیر از خداوند رحمان معبودانی برای پرستش قرار دادیم؟! (45)

ما موسی را با آیات خود به سوی فرعون و درباریان او فرستادیم; (موسی به آنها) گفت: «من فرستاده پروردگار جهانیانم‏» (46)

ولی هنگامی که او آیات ما را برای آنها آورد، به آن می‏خندیدند! (47)

ما هیچ آیه (و معجزه‏ای) به آنان نشان نمی‏دادیم مگر اینکه از دیگری بزرگتر (و مهمتر) بود; و آنها را به (انواع) عذاب گرفتار کردیم شاید بازگردند! (48)

(وقتی گرفتار بلا می‏شدند می)گفتند: «ای ساحر! پروردگارت را به عهدی که با تو کرده بخوان (تا ما را از این بلا برهاند) که ما هدایت خواهیم یافت (و ایمان می‏آوریم)!» (49)

اما هنگامی که عذاب را از آنها برطرف می‏ساختیم پیمان خود را می‏شکستند! (50)

فرعون در میان قوم خود ندا داد و گفت: «ای قوم من! آیا حکومت مصر از آن من نیست، و این نهرها تحت فرمان من جریان ندارد؟ آیا نمی‏بینید؟ (51)

مگر نه این است که من از این مردی که از خانواده و طبقه پستی است و هرگز نمی‏تواند فصیح سخن بگوید برترم؟ (52)

(اگر راست می‏گوید) چرا دستبندهای طلا به او داده نشده، یا اینکه چرا فرشتگان دوشادوش او نیامده‏اند (تا گفتارش را تایید کنند)؟! (53)

(فرعون) قوم خود را سبک شمرد، در نتیجه از او اطاعت کردند; آنان قومی فاسق بودند! (54)

اما هنگامی که ما را به خشم آوردند، از آنها انتقام گرفتیم و همه را غرق کردیم. (55)

و آنها را پیشگامان (در عذاب) و عبرتی برای دیگران قرار دادیم. (56)

و هنگامی که درباره فرزند مریم مثلی زده شد، ناگهان قوم تو بخاطر آن داد و فریاد راه انداختند. (57)

و گفتند: «آیا خدایان ما بهترند یا او ( مسیح)؟! (اگر معبودان ما در دوزخند، مسیح نیز در دوزخ است، چرا که معبود واقع شده)!» ولی آنها این مثل را جز از طریق جدال (و لجاج) برای تو نزدند; آنان گروهی کینه‏توز و پرخاشگرند! (58)

مسیح فقط بنده‏ای بود که ما نعمت به او بخشیدیم و او را نمونه و الگوئی برای بنی اسرائیل قرار دادیم. (59)

و هرگاه بخواهیم به جای شما در زمین فرشتگانی قرار می‏دهیم که جانشین (شما) گردند! (60)

و او ( مسیح) سبب آگاهی بر روز قیامت است. (زیرا نزول عیسی گواه نزدیکی رستاخیز است); هرگز در آن تردید نکنید; و از من پیروی کنید که این راه مستقیم است! (61)

و شیطان شما را (از راه خدا) باز ندارد، که او دشمن آشکار شماست! (62)

و هنگامی که عیسی دلایل روشن (برای آنها) آورد گفت: «من برای شما حکمت آورده‏ام، و آمده‏ام تا برخی از آنچه را که در آن اختلاف دارید روشن کنم; پس تقوای الهی پیشه کنید و از من اطاعت نمایید! (63)

خداوند پروردگار من و پروردگار شماست; (تنها) او را پرستش کنید که راه راست همین است! س‏ذللّه (64)

ولی گروه‏هایی از میان آنها (درباره مسیح) اختلاف کردند (و بعضی او را خدا پنداشتند); وای بر کسانی که ستم کردند از عذاب روزی دردناک! (65)

آیا جز این انتظار دارند که قیامت ناگهان به سراغشان آید در حالی که نمی‏فهمند؟ (66)

دوستان در آن روز دشمن یکدیگرند، مگر پرهیزگاران! (67)

ای بندگان من! امروز نه ترسی بر شماست و نه اندوهگین می‏شوید! (68)

همان کسانی که به آیات ما ایمان آوردند و تسلیم بودند. (69)

(به آنها خطاب می‏شود:) شما و همسرانتان در نهایت شادمانی وارد بهشت شوید! (70)

(این در حالی است که) ظرفها(ی غذا) و جامهای طلائی (شراب طهور) را گرداگرد آنها می‏گردانند; و در آن (بهشت) آنچه دلها می‏خواهد و چشمها از آن لذت می‏برد موجود است; و شما همیشه در آن خواهید ماند! (71)

این بهشتی است که شما وارث آن می‏شوید بخاطر اعمالی که انجام می‏دادید! (72)

و در آن برای شما میوه‏های فراوان است که از آن می‏خورید. (73)

(ولی) مجرمان در عذاب دوزخ جاودانه می‏مانند. (74)

هرگز عذاب آنان تخفیف نمی‏یابد، و در آنجا از همه چیز مایوسند. (75)

ما به آنها ستم نکردیم، آنان خود ستمکار بودند! (76)

آنها فریاد می‏کشند: «ای مالک دوزخ! (ای کاش) پروردگارت ما را بمیراند (تا آسوده شویم)! س‏ذللّه می‏گوید: «شما در این جا ماندنی هستید!» (77)

ما حق را برای شما آوردیم; ولی بیشتر شما از حق کراهت داشتید! (78)

بلکه آنها تصمیم محکم بر توطئه گرفتند; ما نیز اراده محکمی (درباره آنها) داریم! (79)

آیا آنان می‏پندارند که ما اسرار نهانی و سخنان درگوشی آنان را نمی‏شنویم؟ آری، رسولان (و فرشتگان) ما نزد آنها هستند و می‏نویسند! (80)

بگو: «اگر برای خداوند فرزندی بود، من نخستین پرستنده او بودم!» (81)

منزه است پروردگار آسمانها و زمین، پروردگار عرش، از توصیفی که آنها می‏کنند! (82)

آنان را به حال خود واگذار تا در باطل غوطه‏ور باشند و سرگرم بازی شوند تا روزی را که به آنها وعده داده شده است ملاقات کنند (و نتیجه کار خود را ببینند)! (83)

او کسی است که در آسمان معبود است و در زمین معبود; و او حکیم و علیم است! (84)

پر برکت و پایدار است کسی که حکومت آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است از آن اوست; و آگاهی از قیام قیامت نزد اوست و به سوی او بازگردانده می‏شوید! (85)

کسانی را که غیر از او می‏خوانند قادر بر شفاعت نیستند; مگر آنها که شهادت به حق داده‏اند و بخوبی آگاهند! (86)

و اگر از آنها بپرسی چه کسی آنان را آفریده، قطعا می‏گویند: خدا; پس چگونه از عبادت او منحرف می‏شوند؟! (87)

آنها چگونه از شکایت پیامبر که می‏گوید: «پروردگارا! اینها قومی هستند که ایمان نمی آورند س‏ذللّه (غافل می‏شوند؟!) (88)

پس (اکنون که چنین است) از آنان روی برگردان و بگو: «سلام بر شما»، اما بزودی خواهند دانست! (89)

SURA 43. Zukhruf, or Gold Adornments

1. Ha-Mim

2. By the Book that makes things clear,-

3. We have made it a Qur'an in Arabic, that ye may be able to understand [and

learn wisdom].

4. And verily, it is in the Mother of the Book, in Our Presence, high [in

dignity], full of wisdom.

5. Shall We then take away the Message from you and repel [you], for that ye are

a people transgressing beyond bounds?

6. But how many were the prophets We sent amongst the peoples of old?

7. And never came there a prophet to them but they mocked him.

8. So We destroyed [them]- stronger in power than these;- and [thus] has passed

on the Parable of the peoples of old.

9. If thou wert to question them, 'Who created the heavens and the earth?' They

would be sure to reply, 'they were created by [Him], the Exalted in Power, Full

of Knowledge';-

10. [Yea, the same that] has made for you the earth [like a carpet] spread out,

and has made for you roads [and channels] therein, in order that ye may find

guidance [on the way];

11. That sends down [from time to time] rain from the sky in due measure;- and

We raise to life therewith a land that is dead; even so will ye be raised [from

the dead];-

12. That has created pairs in all things, and has made for you ships and cattle

on which ye ride,

13. In order that ye may sit firm and square on their backs, and when so seated,

ye may celebrate the [kind] favour of your Lord, and say, "Glory to Him Who has

subjected these to our [use], for we could never have accomplished this [by

ourselves],

14. "And to our Lord, surely, must we turn back!"

15. Yet they attribute to some of His servants a share with Him [in his

godhead]! truly is man a blasphemous ingrate avowed!

16. What! has He taken daughters out of what He himself creates, and granted to

you sons for choice?

17. When news is brought to one of them of [the birth of] what he sets up as a

likeness to [Allah] Most Gracious, his face darkens, and he is filled with

inward grief!

18. Is then one brought up among trinkets, and unable to give a clear account in

a dispute [to be associated with Allah]?

19. And they make into females angels who themselves serve Allah. Did they

witness their creation? Their evidence will be recorded, and they will be called

to account!

20. ["Ah!"] they say, "If it had been the will of [Allah] Most Gracious, we

should not have worshipped such [deities]!" Of that they have no knowledge! they

do nothing but lie!

21. What! have We given them a Book before this, to which they are holding fast?

22. Nay! they say: "We found our fathers following a certain religion, and we do

guide ourselves by their footsteps."

23. Just in the same way, whenever We sent a Warner before thee to any people,

the wealthy ones among them said: "We found our fathers following a certain

religion, and we will certainly follow in their footsteps."

24. He said: "What! Even if I brought you better guidance than that which ye

found your fathers following?" They said: "For us, we deny that ye [prophets]

are sent [on a mission at all]."

25. So We exacted retribution from them: now see what was the end of those who

rejected [Truth]!

26. Behold! Abraham said to his father and his people: "I do indeed clear myself

of what ye worship:

27. "[I worship] only Him Who made me, and He will certainly guide me."

28. And he left it as a Word to endure among those who came after him, that they

may turn back [to Allah].

29. Yea, I have given the good things of this life to these [men] and their

fathers, until the Truth has come to them, and a messenger making things clear.

30. But when the Truth came to them, they said: "This is sorcery, and we do

reject it."

31. Also, they say: "Why is not this Qur'an sent down to some leading man in

either of the two [chief] cities?"

32. Is it they who would portion out the Mercy of thy Lord? It is We Who portion

out between them their livelihood in the life of this world: and We raise some

of them above others in ranks, so that some may command work from others. But

the Mercy of thy Lord is better than the [wealth] which they amass.

33. And were it not that [all] men might become of one [evil] way of life, We

would provide, for everyone that blasphemes against [Allah] Most Gracious,

silver roofs for their houses and [silver] stair-ways on which to go up,

34. And [silver] doors to their houses, and thrones [of silver] on which they

could recline,

35. And also adornments of gold. But all this were nothing but conveniences of

the present life: The Hereafter, in the sight of thy Lord is for the Righteous.

36. If anyone withdraws himself from remembrance of [Allah] Most Gracious, We

appoint for him an evil one, to be an intimate companion to him.

37. Such [evil ones] really hinder them from the Path, but they think that they

are being guided aright!

38. At length, when [such a one] comes to Us, he says [to his evil companion]:

"Would that between me and thee were the distance of East and West!" Ah! evil is

the companion [indeed]!

39. When ye have done wrong, it will avail you nothing, that Day, that ye shall

be partners in Punishment!

40. Canst thou then make the deaf to hear, or give direction to the blind or to

such as [wander] in manifest error?

41. Even if We take thee away, We shall be sure to exact retribution from them,

42. Or We shall show thee that [accomplished] which We have promised them: for

verily We shall prevail over them.

43. So hold thou fast to the Revelation sent down to thee; verily thou art on a

Straight Way.

44. The [Qur'an] is indeed the message, for thee and for thy people; and soon

shall ye [all] be brought to account.

45. And question thou our messengers whom We sent before thee; did We appoint

any deities other than [Allah] Most Gracious, to be worshipped?

46. We did send Moses aforetime, with Our Signs, to Pharaoh and his Chiefs: He

said, "I am a messenger of the Lord of the Worlds."

47. But when he came to them with Our Signs, behold they ridiculed them.

48. We showed them Sign after Sign, each greater than its fellow, and We seized

them with Punishment, in order that they might turn [to Us].

49. And they said, "O thou sorcerer! Invoke thy Lord for us according to His

covenant with thee; for we shall truly accept guidance."

50. But when We removed the Penalty from them, behold, they broke their word.

51. And Pharaoh proclaimed among his people, saying: "O my people! Does not the

dominion of Egypt belong to me, [witness] these streams flowing underneath my

[palace]? What! see ye not then?

52. "Am I not better than this [Moses], who is a contemptible wretch and can

scarcely express himself clearly?

53. "Then why are not gold bracelets bestowed on him, or [why] come [not] with

him angels accompanying him in procession?"

54. Thus did he make fools of his people, and they obeyed him: truly were they a

people rebellious [against Allah].

55. When at length they provoked Us, We exacted retribution from them, and We

drowned them all.

56. And We made them [a people] of the Past and an Example to later ages.

57. When [Jesus] the son of Mary is held up as an example, behold, thy people

raise a clamour thereat [in ridicule]!

58. And they say, "Are our gods best, or he?" This they set forth to thee, only

by way of disputation: yea, they are a contentious people.

59. He was no more than a servant: We granted Our favour to him, and We made him

an example to the Children of Israel.

60. And if it were Our Will, We could make angels from amongst you, succeeding

each other on the earth.

61. And [Jesus] shall be a Sign [for the coming of] the Hour [of Judgment]:

therefore have no doubt about the [Hour], but follow ye Me: this is a Straight

Way.

62. Let not the Evil One hinder you: for he is to you an enemy avowed.

63. When Jesus came with Clear Signs, he said: "Now have I come to you with

Wisdom, and in order to make clear to you some of the [points] on which ye

dispute: therefore fear Allah and obey me.

64. "For Allah, He is my Lord and your Lord: so worship ye Him: this is a

Straight Way."

65. But sects from among themselves fell into disagreement: then woe to the

wrong-doers, from the Penalty of a Grievous Day!

66. Do they only wait for the Hour - that it should come on them all of a

sudden, while they perceive not?

67. Friends on that day will be foes, one to another,- except the Righteous.

68. My devotees! no fear shall be on you that Day, nor shall ye grieve,-

69. [Being] those who have believed in Our Signs and bowed [their wills to Ours]

in Islam.

70. Enter ye the Garden, ye and your wives, in [beauty and] rejoicing.

71. To them will be passed round, dishes and goblets of gold: there will be

there all that the souls could desire, all that their ayes could delight in: and

ye shall abide therein [for eye].

72. Such will be the Garden of which ye are made heirs for your [good] deeds [in

life].

73. Ye shall have therein abundance of fruit, from which ye shall have

satisfaction.

74. The sinners will be in the Punishment of Hell, to dwell therein [for aye]:

75. Nowise will the [Punishment] be lightened for them, and in despair will they

be there overwhelmed.

76. Nowise shall We be unjust to them: but it is they who have been unjust

themselves.

77. They will cry: "O Malik! would that thy Lord put an end to us!" He will say,

"Nay, but ye shall abide!"

78. Verily We have brought the Truth to you: but most of you have a hatred for

Truth.

79. What! have they settled some plan [among themselves]? But it is We Who

settle things.

80. Or do they think that We hear not their secrets and their private counsels?

Indeed [We do], and Our messengers are by them, to record.

81. Say: "If [Allah] Most Gracious had a son, I would be the first to worship."

82. Glory to the Lord of the heavens and the earth, the Lord of the Throne [of

Authority]! [He is free] from the things they attribute [to him]!

83. So leave them to babble and play [with vanities] until they meet that Day of

theirs, which they have been promised.

84. It is He Who is Allah in heaven and Allah on earth; and He is full of Wisdom

and Knowledge.

85. And blessed is He to Whom belongs the dominion of the heavens and the earth,

and all between them: with Him is the Knowledge of the Hour [of Judgment]: and

to Him shall ye be brought back.

86. And those whom they invoke besides Allah have no power of intercession;-

only he who bears witness to the Truth, and they know [him].

87. If thou ask them, who created them, they will certainly say, Allah: How then

are they deluded away [from the Truth]?

88. [Allah has knowledge] of the [Prophet's] cry, "O my Lord! Truly these are

people who will not believe!"

251

89. But turn away from them, and say "Peace!" But soon shall they know!

سوره دخان -سورة الدخان SURA 44. Dukhan, or Smoke (or Mist)

﴿ سورة الدخان - سورة ٤٤ - تعداد آیات ٥٩ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

حم ﴿١﴾ وَالْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿٢﴾ إِنَّا أَنْزَلْنَاهُ فِی لَیْلَةٍ مُبَارَکَةٍ إِنَّا کُنَّا مُنْذِرِینَ ﴿٣﴾ فِیهَا یُفْرَقُ کُلُّ أَمْرٍ حَکِیمٍ ﴿٤﴾ أَمْرًا مِنْ عِنْدِنَا إِنَّا کُنَّا مُرْسِلِینَ ﴿٥﴾ رَحْمَةً مِنْ رَبِّکَ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿٦﴾ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا إِنْ کُنْتُمْ مُوقِنِینَ ﴿٧﴾ لا إِلَهَ إِلا هُوَ یُحْیِی وَیُمِیتُ رَبُّکُمْ وَرَبُّ آبَائِکُمُ الأوَّلِینَ ﴿٨﴾ بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ یَلْعَبُونَ ﴿٩﴾ فَارْتَقِبْ یَوْمَ تَأْتِی السَّمَاءُ بِدُخَانٍ مُبِینٍ ﴿١٠﴾ یَغْشَى النَّاسَ هَذَا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١١﴾ رَبَّنَا اکْشِفْ عَنَّا الْعَذَابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ ﴿١٢﴾ أَنَّى لَهُمُ الذِّکْرَى وَقَدْ جَاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِینٌ ﴿١٣﴾ ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَقَالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ ﴿١٤﴾ إِنَّا کَاشِفُوا الْعَذَابِ قَلِیلا إِنَّکُمْ عَائِدُونَ ﴿١٥﴾ یَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْکُبْرَى إِنَّا مُنْتَقِمُونَ ﴿١٦﴾ وَلَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ وَجَاءَهُمْ رَسُولٌ کَرِیمٌ ﴿١٧﴾ أَنْ أَدُّوا إِلَیَّ عِبَادَ اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿١٨﴾ وَأَنْ لا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ إِنِّی آتِیکُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿١٩﴾ وَإِنِّی عُذْتُ بِرَبِّی وَرَبِّکُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ ﴿٢٠﴾ وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِی فَاعْتَزِلُونِ ﴿٢١﴾ فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَؤُلاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ ﴿٢٢﴾ فَأَسْرِ بِعِبَادِی لَیْلا إِنَّکُمْ مُتَّبَعُونَ ﴿٢٣﴾ وَاتْرُکِ الْبَحْرَ رَهْوًا إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ ﴿٢٤﴾ کَمْ تَرَکُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿٢٥﴾ وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ ﴿٢٦﴾ وَنَعْمَةٍ کَانُوا فِیهَا فَاکِهِینَ ﴿٢٧﴾ کَذَلِکَ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِینَ ﴿٢٨﴾ فَمَا بَکَتْ عَلَیْهِمُ السَّمَاءُ وَالأرْضُ وَمَا کَانُوا مُنْظَرِینَ ﴿٢٩﴾ وَلَقَدْ نَجَّیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِینِ ﴿٣٠﴾ مِنْ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ کَانَ عَالِیًا مِنَ الْمُسْرِفِینَ ﴿٣١﴾ وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَى عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿٣٢﴾ وَآتَیْنَاهُمْ مِنَ الآیَاتِ مَا فِیهِ بَلاءٌ مُبِینٌ ﴿٣٣﴾ إِنَّ هَؤُلاءِ لَیَقُولُونَ ﴿٣٤﴾ إِنْ هِیَ إِلا مَوْتَتُنَا الأولَى وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِینَ ﴿٣٥﴾ فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٣٦﴾ أَهُمْ خَیْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ أَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا مُجْرِمِینَ ﴿٣٧﴾ وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لاعِبِینَ ﴿٣٨﴾ مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلا بِالْحَقِّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ ﴿٣٩﴾ إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ مِیقَاتُهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٤٠﴾ یَوْمَ لا یُغْنِی مَوْلًى عَنْ مَوْلًى شَیْئًا وَلا هُمْ یُنْصَرُونَ ﴿٤١﴾ إِلا مَنْ رَحِمَ اللَّهُ إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿٤٢﴾ إِنَّ شَجَرَةَ الزَّقُّومِ ﴿٤٣﴾ طَعَامُ الأثِیمِ ﴿٤٤﴾ کَالْمُهْلِ یَغْلِی فِی الْبُطُونِ ﴿٤٥﴾ کَغَلْیِ الْحَمِیمِ ﴿٤٦﴾ خُذُوهُ فَاعْتِلُوهُ إِلَى سَوَاءِ الْجَحِیمِ ﴿٤٧﴾ ثُمَّ صُبُّوا فَوْقَ رَأْسِهِ مِنْ عَذَابِ الْحَمِیمِ ﴿٤٨﴾ ذُقْ إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْکَرِیمُ ﴿٤٩﴾ إِنَّ هَذَا مَا کُنْتُمْ بِهِ تَمْتَرُونَ ﴿٥٠﴾ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی مَقَامٍ أَمِینٍ ﴿٥١﴾ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿٥٢﴾ یَلْبَسُونَ مِنْ سُنْدُسٍ وَإِسْتَبْرَقٍ مُتَقَابِلِینَ ﴿٥٣﴾ کَذَلِکَ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِینٍ ﴿٥٤﴾ یَدْعُونَ فِیهَا بِکُلِّ فَاکِهَةٍ آمِنِینَ ﴿٥٥﴾ لا یَذُوقُونَ فِیهَا الْمَوْتَ إِلا الْمَوْتَةَ الأولَى وَوَقَاهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿٥٦﴾ فَضْلا مِنْ رَبِّکَ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿٥٧﴾ فَإِنَّمَا یَسَّرْنَاهُ بِلِسَانِکَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿٥٨﴾ فَارْتَقِبْ إِنَّهُمْ مُرْتَقِبُونَ ﴿٥٩﴾

سورة الجاثیة

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حم (1)

این کتاب از سوی خداوند عزیز و حکیم نازل شده است! (2)

بی‏شک در آسمانها و زمین نشانه‏های (فراوانی) برای مؤمنان وجود دارد; (3)

و نیز در آفرینش شما و جنبندگانی که (در سراسر زمین) پراکنده ساخته، نشانه‏هایی است برای جمعیتی که اهل یقینند. (4)

و نیز در آمد و شد شب و روز، و رزق (و بارانی) که خداوند از آسمان نازل کرده و بوسیله آن زمین را بعد از مردنش حیات بخشیده و همچنین در وزش بادها، نشانه‏های روشنی است برای گروهی که اهل تفکرند! (5)

اینها آیات خداوند است که ما آن را بحق بر تو تلاوت می‏کنیم; اگر آنها به این آیات ایمان نیاورند، به کدام سخن بعد از سخن خدا و آیاتش ایمان می‏آورند؟! (6)

وای بر هر دروغگوی گنهکار... (7)

که پیوسته آیات خدا را می‏شنود که بر او تلاوت می‏شود، اما از روی تکبر اصرار بر مخالفت دارد; گویی اصلا آن را هیچ نشنیده است; چنین کسی را به عذابی دردناک بشارت ده! (8)

و هرگاه از بعضی آیات ما آگاه شود، آن را به باد استهزا می‏گیرد; برای آنان عذاب خوارکننده‏ای است! (9)

و پشت سرشان دوزخ است; و هرگز آنچه رابه دست آورده‏اند آنها را (از عذاب الهی) رهایی نمی‏بخشد، و نه اولیایی که غیر از خدا برای خود برگزیدند (مایه نجاتشان خواهند بود); و عذاب بزرگی برای آنهاست! (10)

این (قرآن) مایه هدایت است، و کسانی که به آیات پروردگارشان کافر شدند، عذابی سخت و دردناک دارند! (11)

خداوند همان کسی است که دریا را مسخر شما کرد تا کشتیها بفرمانش در آن حرکت کنند و بتوانند از فضل او بهره گیرید، و شاید شکر نعمتهایش را بجا آورید! (12)

او آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه را از سوی خودش مسخر شما ساخته; در این نشانه‏های (مهمی) است برای کسانی که اندیشه می‏کنند! (13)

به مؤمنان بگو: «کسانی را که امید به ایام الله ( روز رستاخیز) ندارند مورد عفو قرار دهند تا خداوند هر قومی را به اعمالی که انجام می‏دادند جزا دهد»! (14)

هر کس کار شایسته‏ای بجا آورد، برای خود بجا آورده است; و کسی که کار بد می‏کند، به زیان خود اوست; سپس همه شما به سوی پروردگارتان بازگردانده می‏شوید! (15)

ما بنی اسرائیل را کتاب (آسمانی) و حکومت و نبوت بخشیدیم و از روزیهای پاکیزه به آنها عطا کردیم و آنان را بر جهانیان (و مردم عصر خویش) برتری بخشیدیم; (16)

و دلایل روشنی از امر نبوت و شریعت در اختیارشان قرار دادیم; آنها اختلاف نکردند مگر بعد از علم و آگاهی; و این اختلاف بخاطر ستم و برتری‏جویی آنان بود; اما پروردگارت روز قیامت در میان آنها در آنچه اختلاف داشتند داوری می‏کند. (17)

سپس تو را بر شریعت و آیین حقی قرار دادیم; از آن پیروی کن و از هوسهای کسانی که آگاهی ندارند پیروی مکن! (18)

آنها هرگز نمی‏توانند تو را در برابر خداوند بی‏نیاز کنند (و از عذابش برهانند); و ظالمان یار و یاور یکدیگرند، اما خداوند یار و یاور پرهیزگاران است! (19)

این (قرآن و شریعت آسمانی) وسایل بینایی و مایه هدایت و رحمت است برای مردمی که (به آن) یقین دارند! (20)

آیا کسانی که مرتکب بدیها و گناهان شدند گمان کردند که ما آنها را همچون کسانی قرارمی‏دهیم که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند که حیات و مرگشان یکسان باشد؟! چه بد داوری می‏کنند! (21)

و خداوند آسمانها و زمین را بحق آفریده است تا هر کس در برابر اعمالی که انجام داده است جزا داده شود; و به آنها ستمی نخواهد شد! (22)

آیا دیدی کسی را که معبود خود را هوای نفس خویش قرار داده و خداوند او را با آگاهی (بر اینکه شایسته هدایت نیست) گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مهر زده و بر چشمش پرده‏ای افکنده است؟! با این حال چه کسی می‏تواند غیر از خدا او را هدایت کند؟! آیا متذکر نمی‏شوید؟! (23)

آنها گفتند: «چیزی جز همین زندگی دنیای ما در کار نیست; گروهی از ما می‏میرند و گروهی جای آنها را می‏گیرند; و جز طبیعت و روزگار ما را هلاک نمی‏کند!» آنان به این سخن که می‏گویند علمی ندارند، بلکه تنها حدس می‏زنند (و گمانی بی‏پایه دارند)! (24)

و هنگامی که آیات روشن ما بر آنها خوانده می‏شود، دلیلی در برابر آن ندارند جز اینکه می‏گویند: «اگر راست می‏گویید پدران ما را (زنده کنید) و بیاورید (تا گواهی دهند)!» (25)

بگو: «خداوند شما را زنده می‏کند، سپس می‏میراند، بار دیگر در روز قیامت که در آن تردیدی نیست گردآوری می‏کند; ولی بیشتر مردم نمی‏دانند.» (26)

مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین برای خداست; و آن روز که قیامت برپا شود اهل باطل زیان می‏بینند! (27)

در آن روز هر امتی را می‏بینی (که از شدت ترس و وحشت) بر زانو نشسته; هر امتی بسوی کتابش خوانده می‏شود، و (به آنها می‏گویند:) امروز جزای آنچه را انجام می‏دادید به شما می‏دهند! (28)

این کتاب ما است که بحق با شما سخن می‏گوید (و اعمال شما را بازگو می‏کند); ما آنچه را انجام می‏دادید می‏نوشتیم! (29)

اما کسانی که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، پروردگارشان آنها را در رحمت خود وارد می‏کند; این همان پیروزی بزرگ است! (30)

اما کسانی که کافر شدند (به آنها گفته می‏شود:) مگر آیات من بر شما خوانده نمی‏شد و شما استکبار کردید و قوم مجرمی بودید؟! (31)

و هنگامی که گفته می‏شد: «وعده خداوند حق است، و در قیامت هیچ شکی نیست‏» ، شما می‏گفتید: «ما نمی‏دانیم قیامت چیست؟ ما تنها گمانی در این باره داریم، و به هیچ‏وجه یقین نداریم!» (32)

و بدیهای اعمالشان برای آنان آشکار می‏شود، و سرانجام آنچه را استهزا می‏کردند آنها را فرامی‏گیرد! (33)

و به آنها گفته می‏شود: «امروز شما را فراموش می‏کنیم همان‏گونه که شما دیدار امروزتان را فراموش کردید; و جایگاه شما دوزخ است و هیچ یاوری ندارید! (34)

این بخاطر آن است که شما آیات خدا را به مسخره گرفتید و زندگی دنیا شما را فریب داد! س‏خ‏للّهامروز نه آنان را از دوزخ بیرون می‏آورند، و نه هیچ‏گونه عذری از آنها پذیرفته می‏شود! (35)

پس حمد و ستایش مخصوص خداست، پروردگار آسمانها و پروردگار زمین و پروردگار همه جهانیان! (36)

و برای اوست کبریا و عظمت در آسمانها و زمین، و اوست عزیز و حکیم! (37)

SURA 44. Dukhan, or Smoke (or Mist)

1. Ha-Mim.

2. By the Book that makes things clear;-

3. We sent it down during a Blessed Night: for We [ever] wish to warn [against

Evil].

4. In the [Night] is made distinct every affair of wisdom,

5. By command, from Our Presence. For We [ever] send [revelations],

6. As Mercy from thy Lord: for He hears and knows [all things];

7. The Lord of the heavens and the earth and all between them, if ye [but] have

an assured faith.

8. There is no god but He: It is He Who gives life and gives death,- The Lord

and Cherisher to you and your earliest ancestors.

9. Yet they play about in doubt.

10. Then watch thou for the Day that the sky will bring forth a kind of smoke

[or mist] plainly visible,

11. Enveloping the people: this will be a Penalty Grievous.

12. [They will say:] "Our Lord! remove the Penalty from us, for we do really

believe!"

13. How shall the message be [effectual] for them, seeing that an Messenger

explaining things clearly has [already] come to them,-

14. Yet they turn away from him and say: "Tutored [by others], a man possessed!"

15. We shall indeed remove the Penalty for a while, [but] truly ye will revert

[to your ways].

16. One day We shall seize you with a mighty onslaught: We will indeed [then]

exact Retribution!

17. We did, before them, try the people of Pharaoh: there came to them a

messenger most honourable,

18. Saying: "Restore to me the Servants of Allah: I am to you an messenger

worthy of all trust;

19. "And be not arrogant as against Allah: for I come to you with authority

manifest.

20. "For me, I have sought safety with my Lord and your Lord, against your

injuring me.

21. "If ye believe me not, at least keep yourselves away from me."

22. [But they were aggressive:] then he cried to his Lord: "These are indeed a

people given to sin."

23. [The reply came:] "March forth with My Servants by night: for ye are sure to

be pursued.

24. "And leave the sea as a furrow [divided]: for they are a host [destined] to

be drowned."

25. How many were the gardens and springs they left behind,

26. And corn-fields and noble buildings,

27. And wealth [and conveniences of life], wherein they had taken such delight!

28. Thus [was their end]! And We made other people inherit [those things]!

29. And neither heaven nor earth shed a tear over them: nor were they given a

respite [again].

30. We did deliver aforetime the Children of Israel from humiliating Punishment,

31. Inflicted by Pharaoh, for he was arrogant [even] among inordinate

transgressors.

32. And We chose them aforetime above the nations, knowingly,

33. And granted them Signs in which there was a manifest trial

34. As to these [Quraish], they say forsooth:

35. "There is nothing beyond our first death, and we shall not be raised again.

36. "Then bring [back] our forefathers, if what ye say is true!"

37. What! Are they better than the people of Tubba and those who were before

them? We destroyed them because they were guilty of sin.

38. We created not the heavens, the earth, and all between them, merely in

[idle] sport:

39. We created them not except for just ends: but most of them do not

understand.

40. Verily the Day of sorting out is the time appointed for all of them,-

41. The Day when no protector can avail his client in aught, and no help can

they receive,

42. Except such as receive Allah's Mercy: for He is Exalted in Might, Most

Merciful.

43. Verily the tree of Zaqqum

44. Will be the food of the Sinful,-

45. Like molten brass; it will boil in their insides.

46. Like the boiling of scalding water.

47. [A voice will cry: "Seize ye him and drag him into the midst of the Blazing

Fire!

48. "Then pour over his head the Penalty of Boiling Water,

49. "Taste thou [this]! Truly wast thou mighty, full of honour!

50. "Truly this is what ye used to doubt!"

51. As to the Righteous [they will be] in a position of Security,

52. Among Gardens and Springs;

53. Dressed in fine silk and in rich brocade, they will face each other;

54. So; and We shall join them to fair women with beautiful, big, and lustrous

eyes.

55. There can they call for every kind of fruit in peace and security;

253

56. Nor will they there taste Death, except the first death; and He will

preserve them from the Penalty of the Blazing Fire,-

57. As a Bounty from thy Lord! that will be the supreme achievement!

58. Verily, We have made this [Qur'an] easy, in thy tongue, in order that they

may give heed.

59. So wait thou and watch; for they [too] are waiting.

سوره جاثیه -سورة الجاثیة SURA 45. Jathiya, or Bowing the Knee

﴿ سورة الجاثیة - سورة ٤٥ - تعداد آیات ٣٧ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

حم ﴿١﴾ تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ ﴿٢﴾ إِنَّ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ لآیَاتٍ لِلْمُؤْمِنِینَ ﴿٣﴾ وَفِی خَلْقِکُمْ وَمَا یَبُثُّ مِنْ دَابَّةٍ آیَاتٌ لِقَوْمٍ یُوقِنُونَ ﴿٤﴾ وَاخْتِلافِ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَمَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ رِزْقٍ فَأَحْیَا بِهِ الأرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَتَصْرِیفِ الرِّیَاحِ آیَاتٌ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ ﴿٥﴾ تِلْکَ آیَاتُ اللَّهِ نَتْلُوهَا عَلَیْکَ بِالْحَقِّ فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَ اللَّهِ وَآیَاتِهِ یُؤْمِنُونَ ﴿٦﴾ وَیْلٌ لِکُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٍ ﴿٧﴾ یَسْمَعُ آیَاتِ اللَّهِ تُتْلَى عَلَیْهِ ثُمَّ یُصِرُّ مُسْتَکْبِرًا کَأَنْ لَمْ یَسْمَعْهَا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿٨﴾ وَإِذَا عَلِمَ مِنْ آیَاتِنَا شَیْئًا اتَّخَذَهَا هُزُوًا أُولَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ ﴿٩﴾ مِنْ وَرَائِهِمْ جَهَنَّمُ وَلا یُغْنِی عَنْهُمْ مَا کَسَبُوا شَیْئًا وَلا مَا اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِیَاءَ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿١٠﴾ هَذَا هُدًى وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِیمٌ ﴿١١﴾ اللَّهُ الَّذِی سَخَّرَ لَکُمُ الْبَحْرَ لِتَجْرِیَ الْفُلْکُ فِیهِ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿١٢﴾ وَسَخَّرَ لَکُمْ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ جَمِیعًا مِنْهُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ ﴿١٣﴾ قُلْ لِلَّذِینَ آمَنُوا یَغْفِرُوا لِلَّذِینَ لا یَرْجُونَ أَیَّامَ اللَّهِ لِیَجْزِیَ قَوْمًا بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿١٤﴾ مَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ أَسَاءَ فَعَلَیْهَا ثُمَّ إِلَى رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ ﴿١٥﴾ وَلَقَدْ آتَیْنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ الْکِتَابَ وَالْحُکْمَ وَالنُّبُوَّةَ وَرَزَقْنَاهُمْ مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَفَضَّلْنَاهُمْ عَلَى الْعَالَمِینَ ﴿١٦﴾ وَآتَیْنَاهُمْ بَیِّنَاتٍ مِنَ الأمْرِ فَمَا اخْتَلَفُوا إِلا مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَهُمُ الْعِلْمُ بَغْیًا بَیْنَهُمْ إِنَّ رَبَّکَ یَقْضِی بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿١٧﴾ ثُمَّ جَعَلْنَاکَ عَلَى شَرِیعَةٍ مِنَ الأمْرِ فَاتَّبِعْهَا وَلا تَتَّبِعْ أَهْوَاءَ الَّذِینَ لا یَعْلَمُونَ ﴿١٨﴾ إِنَّهُمْ لَنْ یُغْنُوا عَنْکَ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا وَإِنَّ الظَّالِمِینَ بَعْضُهُمْ أَوْلِیَاءُ بَعْضٍ وَاللَّهُ وَلِیُّ الْمُتَّقِینَ ﴿١٩﴾ هَذَا بَصَائِرُ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِقَوْمٍ یُوقِنُونَ ﴿٢٠﴾ أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ اجْتَرَحُوا السَّیِّئَاتِ أَنْ نَجْعَلَهُمْ کَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَوَاءً مَحْیَاهُمْ وَمَمَاتُهُمْ سَاءَ مَا یَحْکُمُونَ ﴿٢١﴾ وَخَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ بِالْحَقِّ وَلِتُجْزَى کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ وَهُمْ لا یُظْلَمُونَ ﴿٢٢﴾ أَفَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَى عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَى سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَى بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَنْ یَهْدِیهِ مِنْ بَعْدِ اللَّهِ أَفَلا تَذَکَّرُونَ ﴿٢٣﴾ وَقَالُوا مَا هِیَ إِلا حَیَاتُنَا الدُّنْیَا نَمُوتُ وَنَحْیَا وَمَا یُهْلِکُنَا إِلا الدَّهْرُ وَمَا لَهُمْ بِذَلِکَ مِنْ عِلْمٍ إِنْ هُمْ إِلا یَظُنُّونَ ﴿٢٤﴾ وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ مَا کَانَ حُجَّتَهُمْ إِلا أَنْ قَالُوا ائْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٢٥﴾ قُلِ اللَّهُ یُحْیِیکُمْ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یَجْمَعُکُمْ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ لا رَیْبَ فِیهِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ ﴿٢٦﴾ وَلِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَیَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ یَوْمَئِذٍ یَخْسَرُ الْمُبْطِلُونَ ﴿٢٧﴾ وَتَرَى کُلَّ أُمَّةٍ جَاثِیَةً کُلُّ أُمَّةٍ تُدْعَى إِلَى کِتَابِهَا الْیَوْمَ تُجْزَوْنَ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٢٨﴾ هَذَا کِتَابُنَا یَنْطِقُ عَلَیْکُمْ بِالْحَقِّ إِنَّا کُنَّا نَسْتَنْسِخُ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٢٩﴾ فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَیُدْخِلُهُمْ رَبُّهُمْ فِی رَحْمَتِهِ ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْمُبِینُ ﴿٣٠﴾ وَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا أَفَلَمْ تَکُنْ آیَاتِی تُتْلَى عَلَیْکُمْ فَاسْتَکْبَرْتُمْ وَکُنْتُمْ قَوْمًا مُجْرِمِینَ ﴿٣١﴾ وَإِذَا قِیلَ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَالسَّاعَةُ لا رَیْبَ فِیهَا قُلْتُمْ مَا نَدْرِی مَا السَّاعَةُ إِنْ نَظُنُّ إِلا ظَنًّا وَمَا نَحْنُ بِمُسْتَیْقِنِینَ ﴿٣٢﴾ وَبَدَا لَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا عَمِلُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٣﴾ وَقِیلَ الْیَوْمَ نَنْسَاکُمْ کَمَا نَسِیتُمْ لِقَاءَ یَوْمِکُمْ هَذَا وَمَأْوَاکُمُ النَّارُ وَمَا لَکُمْ مِنْ نَاصِرِینَ ﴿٣٤﴾ ذَلِکُمْ بِأَنَّکُمُ اتَّخَذْتُمْ آیَاتِ اللَّهِ هُزُوًا وَغَرَّتْکُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا فَالْیَوْمَ لا یُخْرَجُونَ مِنْهَا وَلا هُمْ یُسْتَعْتَبُونَ ﴿٣٥﴾ فَلِلَّهِ الْحَمْدُ رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَرَبِّ الأرْضِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٣٦﴾ وَلَهُ الْکِبْرِیَاءُ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٣٧﴾

سورة الجاثیة

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حم (1)

این کتاب از سوی خداوند عزیز و حکیم نازل شده است! (2)

بی‏شک در آسمانها و زمین نشانه‏های (فراوانی) برای مؤمنان وجود دارد; (3)

و نیز در آفرینش شما و جنبندگانی که (در سراسر زمین) پراکنده ساخته، نشانه‏هایی است برای جمعیتی که اهل یقینند. (4)

و نیز در آمد و شد شب و روز، و رزق (و بارانی) که خداوند از آسمان نازل کرده و بوسیله آن زمین را بعد از مردنش حیات بخشیده و همچنین در وزش بادها، نشانه‏های روشنی است برای گروهی که اهل تفکرند! (5)

اینها آیات خداوند است که ما آن را بحق بر تو تلاوت می‏کنیم; اگر آنها به این آیات ایمان نیاورند، به کدام سخن بعد از سخن خدا و آیاتش ایمان می‏آورند؟! (6)

وای بر هر دروغگوی گنهکار... (7)

که پیوسته آیات خدا را می‏شنود که بر او تلاوت می‏شود، اما از روی تکبر اصرار بر مخالفت دارد; گویی اصلا آن را هیچ نشنیده است; چنین کسی را به عذابی دردناک بشارت ده! (8)

و هرگاه از بعضی آیات ما آگاه شود، آن را به باد استهزا می‏گیرد; برای آنان عذاب خوارکننده‏ای است! (9)

و پشت سرشان دوزخ است; و هرگز آنچه رابه دست آورده‏اند آنها را (از عذاب الهی) رهایی نمی‏بخشد، و نه اولیایی که غیر از خدا برای خود برگزیدند (مایه نجاتشان خواهند بود); و عذاب بزرگی برای آنهاست! (10)

این (قرآن) مایه هدایت است، و کسانی که به آیات پروردگارشان کافر شدند، عذابی سخت و دردناک دارند! (11)

خداوند همان کسی است که دریا را مسخر شما کرد تا کشتیها بفرمانش در آن حرکت کنند و بتوانند از فضل او بهره گیرید، و شاید شکر نعمتهایش را بجا آورید! (12)

او آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه را از سوی خودش مسخر شما ساخته; در این نشانه‏های (مهمی) است برای کسانی که اندیشه می‏کنند! (13)

به مؤمنان بگو: «کسانی را که امید به ایام الله ( روز رستاخیز) ندارند مورد عفو قرار دهند تا خداوند هر قومی را به اعمالی که انجام می‏دادند جزا دهد»! (14)

هر کس کار شایسته‏ای بجا آورد، برای خود بجا آورده است; و کسی که کار بد می‏کند، به زیان خود اوست; سپس همه شما به سوی پروردگارتان بازگردانده می‏شوید! (15)

ما بنی اسرائیل را کتاب (آسمانی) و حکومت و نبوت بخشیدیم و از روزیهای پاکیزه به آنها عطا کردیم و آنان را بر جهانیان (و مردم عصر خویش) برتری بخشیدیم; (16)

و دلایل روشنی از امر نبوت و شریعت در اختیارشان قرار دادیم; آنها اختلاف نکردند مگر بعد از علم و آگاهی; و این اختلاف بخاطر ستم و برتری‏جویی آنان بود; اما پروردگارت روز قیامت در میان آنها در آنچه اختلاف داشتند داوری می‏کند. (17)

سپس تو را بر شریعت و آیین حقی قرار دادیم; از آن پیروی کن و از هوسهای کسانی که آگاهی ندارند پیروی مکن! (18)

آنها هرگز نمی‏توانند تو را در برابر خداوند بی‏نیاز کنند (و از عذابش برهانند); و ظالمان یار و یاور یکدیگرند، اما خداوند یار و یاور پرهیزگاران است! (19)

این (قرآن و شریعت آسمانی) وسایل بینایی و مایه هدایت و رحمت است برای مردمی که (به آن) یقین دارند! (20)

آیا کسانی که مرتکب بدیها و گناهان شدند گمان کردند که ما آنها را همچون کسانی قرارمی‏دهیم که ایمان آورده و اعمال صالح انجام داده‏اند که حیات و مرگشان یکسان باشد؟! چه بد داوری می‏کنند! (21)

و خداوند آسمانها و زمین را بحق آفریده است تا هر کس در برابر اعمالی که انجام داده است جزا داده شود; و به آنها ستمی نخواهد شد! (22)

آیا دیدی کسی را که معبود خود را هوای نفس خویش قرار داده و خداوند او را با آگاهی (بر اینکه شایسته هدایت نیست) گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مهر زده و بر چشمش پرده‏ای افکنده است؟! با این حال چه کسی می‏تواند غیر از خدا او را هدایت کند؟! آیا متذکر نمی‏شوید؟! (23)

آنها گفتند: «چیزی جز همین زندگی دنیای ما در کار نیست; گروهی از ما می‏میرند و گروهی جای آنها را می‏گیرند; و جز طبیعت و روزگار ما را هلاک نمی‏کند!» آنان به این سخن که می‏گویند علمی ندارند، بلکه تنها حدس می‏زنند (و گمانی بی‏پایه دارند)! (24)

و هنگامی که آیات روشن ما بر آنها خوانده می‏شود، دلیلی در برابر آن ندارند جز اینکه می‏گویند: «اگر راست می‏گویید پدران ما را (زنده کنید) و بیاورید (تا گواهی دهند)!» (25)

بگو: «خداوند شما را زنده می‏کند، سپس می‏میراند، بار دیگر در روز قیامت که در آن تردیدی نیست گردآوری می‏کند; ولی بیشتر مردم نمی‏دانند.» (26)

مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین برای خداست; و آن روز که قیامت برپا شود اهل باطل زیان می‏بینند! (27)

در آن روز هر امتی را می‏بینی (که از شدت ترس و وحشت) بر زانو نشسته; هر امتی بسوی کتابش خوانده می‏شود، و (به آنها می‏گویند:) امروز جزای آنچه را انجام می‏دادید به شما می‏دهند! (28)

این کتاب ما است که بحق با شما سخن می‏گوید (و اعمال شما را بازگو می‏کند); ما آنچه را انجام می‏دادید می‏نوشتیم! (29)

اما کسانی که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، پروردگارشان آنها را در رحمت خود وارد می‏کند; این همان پیروزی بزرگ است! (30)

اما کسانی که کافر شدند (به آنها گفته می‏شود:) مگر آیات من بر شما خوانده نمی‏شد و شما استکبار کردید و قوم مجرمی بودید؟! (31)

و هنگامی که گفته می‏شد: «وعده خداوند حق است، و در قیامت هیچ شکی نیست‏» ، شما می‏گفتید: «ما نمی‏دانیم قیامت چیست؟ ما تنها گمانی در این باره داریم، و به هیچ‏وجه یقین نداریم!» (32)

و بدیهای اعمالشان برای آنان آشکار می‏شود، و سرانجام آنچه را استهزا می‏کردند آنها را فرامی‏گیرد! (33)

و به آنها گفته می‏شود: «امروز شما را فراموش می‏کنیم همان‏گونه که شما دیدار امروزتان را فراموش کردید; و جایگاه شما دوزخ است و هیچ یاوری ندارید! (34)

این بخاطر آن است که شما آیات خدا را به مسخره گرفتید و زندگی دنیا شما را فریب داد! س‏خ‏للّهامروز نه آنان را از دوزخ بیرون می‏آورند، و نه هیچ‏گونه عذری از آنها پذیرفته می‏شود! (35)

پس حمد و ستایش مخصوص خداست، پروردگار آسمانها و پروردگار زمین و پروردگار همه جهانیان! (36)

و برای اوست کبریا و عظمت در آسمانها و زمین، و اوست عزیز و حکیم! (37)

SURA 45. Jathiya, or Bowing the Knee

1. Ha-Mim.

2. The revelation of the Book is from Allah the Exalted in Power, Full of

Wisdom.

3. Verily in the heavens and the earth, are Signs for those who believe.

4. And in the creation of yourselves and the fact that animals are scattered

[through the earth], are Signs for those of assured Faith.

5. And in the alternation of Night and Day, and the fact that Allah sends down

Sustenance from the sky, and revives therewith the earth after its death, and in

the change of the winds,- are Signs for those that are wise.

6. Such are the Signs of Allah, which We rehearse to thee in Truth; then in what

exposition will they believe after [rejecting] Allah and His Signs?

7. Woe to each sinful dealer in Falsehoods:

8. He hears the Signs of Allah rehearsed to him, yet is obstinate and lofty, as

if he had not heard them: then announce to him a Penalty Grievous!

9. And when he learns something of Our Signs, he takes them in jest: for such

there will be a humiliating Penalty.

10. In front of them is Hell: and of no profit to them is anything they may have

earned, nor any protectors they may have taken to themselves besides Allah: for

them is a tremendous Penalty.

11. This is [true] Guidance and for those who reject the Signs of their Lord, is

a grievous Penalty of abomination.

12. It is Allah Who has subjected the sea to you, that ships may sail through it

by His command, that ye may seek of his Bounty, and that ye may be grateful.

13. And He has subjected to you, as from Him, all that is in the heavens and on

earth: Behold, in that are Signs indeed for those who reflect.

14. Tell those who believe, to forgive those who do not look forward to the Days

of Allah: It is for Him to recompense [for good or ill] each People according to

what they have earned.

15. If any one does a righteous deed, it ensures to the benefit of his own soul;

if he does evil, it works against [his own soul]. In the end will ye [all] be

brought back to your Lord.

16. We did aforetime grant to the Children of Israel the Book the Power of

Command, and Prophethood; We gave them, for Sustenance, things good and pure;

and We favoured them above the nations.

17. And We granted them Clear Signs in affairs [of Religion]: it was only after

knowledge had been granted to them that they fell into schisms, through insolent

envy among themselves. Verily thy Lord will judge between them on the Day of

Judgment as to those matters in which they set up differences.

18. Then We put thee on the [right] Way of Religion: so follow thou that [Way],

and follow not the desires of those who know not.

19. They will be of no use to thee in the sight of Allah: it is only Wrong-doers

[that stand as] protectors, one to another: but Allah is the Protector of the

Righteous.

20. These are clear evidences to men and a Guidance and Mercy to those of

assured Faith.

21. What! Do those who seek after evil ways think that We shall hold them equal

with those who believe and do righteous deeds,- that equal will be their life

and their death? Ill is the judgment that they make.

22. Allah created the heavens and the earth for just ends, and in order that

each soul may find the recompense of what it has earned, and none of them be

wronged.

23. Then seest thou such a one as takes as his god his own vain desire? Allah

has, knowing [him as such], left him astray, and sealed his hearing and his

heart [and understanding], and put a cover on his sight. Who, then, will guide

him after Allah [has withdrawn Guidance]? Will ye not then receive admonition?

24. And they say: "What is there but our life in this world? We shall die and we

live, and nothing but time can destroy us." But of that they have no knowledge:

they merely conjecture:

25. And when Our Clear Signs are rehearsed to them their argument is nothing but

this: They say, "Bring [back] our forefathers, if what ye say is true!"

26. Say: "It is Allah Who gives you life, then gives you death; then He will

gather you together for the Day of Judgment about which there is no doubt": But

most men do not understand.

27. To Allah belongs the dominion of the heavens and the earth, and the Day that

the Hour of Judgment is established,- that Day will the dealers in Falsehood

perish!

28. And thou wilt see every sect bowing the knee: Every sect will be called to

its Record: "This Day shall ye be recompensed for all that ye did!

29. "This Our Record speaks about you with truth: For We were wont to put on

Record all that ye did."

30. Then, as to those who believed and did righteous deeds, their Lord will

admit them to His Mercy that will be the achievement for all to see.

31. But as to those who rejected Allah, [to them will be said]: "Were not Our

Signs rehearsed to you? But ye were arrogant, and were a people given to sin!

32. "And when it was said that the promise of Allah was true, and that the Hourthere

was no doubt about its [coming], ye used to say, 'We know not what is the

hour: we only think it is an idea, and we have no firm assurance.'"

33. Then will appear to them the evil [fruits] of what they did, and they will

be completely encircled by that which they used to mock at!

34. It will also be said: "This Day We will forget you as ye forgot the meeting

of this Day of yours! and your abode is the Fire, and no helpers have ye!

255

35. "This, because ye used to take the Signs of Allah in jest, and the life of

the world deceived you:" [From] that Day, therefore, they shall not be taken out

thence, nor shall they be received into Grace.

36. Then Praise be to Allah, Lord of the heavens and Lord of the earth,- Lord

and Cherisher of all the Worlds!

37. To Him be glory throughout the heavens and the earth: and He is Exalted in

Power, Full of Wisdom!

سوره احقاف -سورة الأحقاف SURA 46. Ahqaf, or Winding Sand tracts

الجزء ٢٦

﴿ سورة الأحقاف - سورة ٤٦ - تعداد آیات ٣٥ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

حم ﴿١﴾ تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ ﴿٢﴾ مَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا إِلا بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُسَمًّى وَالَّذِینَ کَفَرُوا عَمَّا أُنْذِرُوا مُعْرِضُونَ ﴿٣﴾ قُلْ أَرَأَیْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونِی مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الأرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْکٌ فِی السَّمَاوَاتِ اِئْتُونِی بِکِتَابٍ مِنْ قَبْلِ هَذَا أَوْ أَثَارَةٍ مِنْ عِلْمٍ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٤﴾ وَمَنْ أَضَلُّ مِمَّنْ یَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَنْ لا یَسْتَجِیبُ لَهُ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ وَهُمْ عَنْ دُعَائِهِمْ غَافِلُونَ ﴿٥﴾ وَإِذَا حُشِرَ النَّاسُ کَانُوا لَهُمْ أَعْدَاءً وَکَانُوا بِعِبَادَتِهِمْ کَافِرِینَ ﴿٦﴾ وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ هَذَا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿٧﴾ أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ قُلْ إِنِ افْتَرَیْتُهُ فَلا تَمْلِکُونَ لِی مِنَ اللَّهِ شَیْئًا هُوَ أَعْلَمُ بِمَا تُفِیضُونَ فِیهِ کَفَى بِهِ شَهِیدًا بَیْنِی وَبَیْنَکُمْ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿٨﴾ قُلْ مَا کُنْتُ بِدْعًا مِنَ الرُّسُلِ وَمَا أَدْرِی مَا یُفْعَلُ بِی وَلا بِکُمْ إِنْ أَتَّبِعُ إِلا مَا یُوحَى إِلَیَّ وَمَا أَنَا إِلا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿٩﴾ قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ کَانَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَکَفَرْتُمْ بِهِ وَشَهِدَ شَاهِدٌ مِنْ بَنِی إِسْرَائِیلَ عَلَى مِثْلِهِ فَآمَنَ وَاسْتَکْبَرْتُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿١٠﴾ وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا لَوْ کَانَ خَیْرًا مَا سَبَقُونَا إِلَیْهِ وَإِذْ لَمْ یَهْتَدُوا بِهِ فَسَیَقُولُونَ هَذَا إِفْکٌ قَدِیمٌ ﴿١١﴾ وَمِنْ قَبْلِهِ کِتَابُ مُوسَى إِمَامًا وَرَحْمَةً وَهَذَا کِتَابٌ مُصَدِّقٌ لِسَانًا عَرَبِیًّا لِیُنْذِرَ الَّذِینَ ظَلَمُوا وَبُشْرَى لِلْمُحْسِنِینَ ﴿١٢﴾ إِنَّ الَّذِینَ قَالُوا رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَامُوا فَلا خَوْفٌ عَلَیْهِمْ وَلا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿١٣﴾ أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ خَالِدِینَ فِیهَا جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿١٤﴾ وَوَصَّیْنَا الإنْسَانَ بِوَالِدَیْهِ إِحْسَانًا حَمَلَتْهُ أُمُّهُ کُرْهًا وَوَضَعَتْهُ کُرْهًا وَحَمْلُهُ وَفِصَالُهُ ثَلاثُونَ شَهْرًا حَتَّى إِذَا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَبَلَغَ أَرْبَعِینَ سَنَةً قَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلَى وَالِدَیَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَصْلِحْ لِی فِی ذُرِّیَّتِی إِنِّی تُبْتُ إِلَیْکَ وَإِنِّی مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿١٥﴾ أُولَئِکَ الَّذِینَ نَتَقَبَّلُ عَنْهُمْ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَنَتَجاوَزُ عَنْ سَیِّئَاتِهِمْ فِی أَصْحَابِ الْجَنَّةِ وَعْدَ الصِّدْقِ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿١٦﴾ وَالَّذِی قَالَ لِوَالِدَیْهِ أُفٍّ لَکُمَا أَتَعِدَانِنِی أَنْ أُخْرَجَ وَقَدْ خَلَتِ الْقُرُونُ مِنْ قَبْلِی وَهُمَا یَسْتَغِیثَانِ اللَّهَ وَیْلَکَ آمِنْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَیَقُولُ مَا هَذَا إِلا أَسَاطِیرُ الأوَّلِینَ ﴿١٧﴾ أُولَئِکَ الَّذِینَ حَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ فِی أُمَمٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْجِنِّ وَالإنْسِ إِنَّهُمْ کَانُوا خَاسِرِینَ ﴿١٨﴾ وَلِکُلٍّ دَرَجَاتٌ مِمَّا عَمِلُوا وَلِیُوَفِّیَهُمْ أَعْمَالَهُمْ وَهُمْ لا یُظْلَمُونَ ﴿١٩﴾ وَیَوْمَ یُعْرَضُ الَّذِینَ کَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَذْهَبْتُمْ طَیِّبَاتِکُمْ فِی حَیَاتِکُمُ الدُّنْیَا وَاسْتَمْتَعْتُمْ بِهَا فَالْیَوْمَ تُجْزَوْنَ عَذَابَ الْهُونِ بِمَا کُنْتُمْ تَسْتَکْبِرُونَ فِی الأرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَبِمَا کُنْتُمْ تَفْسُقُونَ ﴿٢٠﴾ وَاذْکُرْ أَخَا عَادٍ إِذْ أَنْذَرَ قَوْمَهُ بِالأحْقَافِ وَقَدْ خَلَتِ النُّذُرُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ أَلا تَعْبُدُوا إِلا اللَّهَ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿٢١﴾ قَالُوا أَجِئْتَنَا لِتَأْفِکَنَا عَنْ آلِهَتِنَا فَأْتِنَا بِمَا تَعِدُنَا إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿٢٢﴾ قَالَ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَأُبَلِّغُکُمْ مَا أُرْسِلْتُ بِهِ وَلَکِنِّی أَرَاکُمْ قَوْمًا تَجْهَلُونَ ﴿٢٣﴾ فَلَمَّا رَأَوْهُ عَارِضًا مُسْتَقْبِلَ أَوْدِیَتِهِمْ قَالُوا هَذَا عَارِضٌ مُمْطِرُنَا بَلْ هُوَ مَا اسْتَعْجَلْتُمْ بِهِ رِیحٌ فِیهَا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٢٤﴾ تُدَمِّرُ کُلَّ شَیْءٍ بِأَمْرِ رَبِّهَا فَأَصْبَحُوا لا یُرَى إِلا مَسَاکِنُهُمْ کَذَلِکَ نَجْزِی الْقَوْمَ الْمُجْرِمِینَ ﴿٢٥﴾ وَلَقَدْ مَکَّنَّاهُمْ فِیمَا إِنْ مَکَّنَّاکُمْ فِیهِ وَجَعَلْنَا لَهُمْ سَمْعًا وَأَبْصَارًا وَأَفْئِدَةً فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ سَمْعُهُمْ وَلا أَبْصَارُهُمْ وَلا أَفْئِدَتُهُمْ مِنْ شَیْءٍ إِذْ کَانُوا یَجْحَدُونَ بِآیَاتِ اللَّهِ وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٢٦﴾ وَلَقَدْ أَهْلَکْنَا مَا حَوْلَکُمْ مِنَ الْقُرَى وَصَرَّفْنَا الآیَاتِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ﴿٢٧﴾ فَلَوْلا نَصَرَهُمُ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ قُرْبَانًا آلِهَةً بَلْ ضَلُّوا عَنْهُمْ وَذَلِکَ إِفْکُهُمْ وَمَا کَانُوا یَفْتَرُونَ ﴿٢٨﴾ وَإِذْ صَرَفْنَا إِلَیْکَ نَفَرًا مِنَ الْجِنِّ یَسْتَمِعُونَ الْقُرْآنَ فَلَمَّا حَضَرُوهُ قَالُوا أَنْصِتُوا فَلَمَّا قُضِیَ وَلَّوْا إِلَى قَوْمِهِمْ مُنْذِرِینَ ﴿٢٩﴾ قَالُوا یَا قَوْمَنَا إِنَّا سَمِعْنَا کِتَابًا أُنْزِلَ مِنْ بَعْدِ مُوسَى مُصَدِّقًا لِمَا بَیْنَ یَدَیْهِ یَهْدِی إِلَى الْحَقِّ وَإِلَى طَرِیقٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٣٠﴾ یَا قَوْمَنَا أَجِیبُوا دَاعِیَ اللَّهِ وَآمِنُوا بِهِ یَغْفِرْ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ وَیُجِرْکُمْ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿٣١﴾ وَمَنْ لا یُجِبْ دَاعِیَ اللَّهِ فَلَیْسَ بِمُعْجِزٍ فِی الأرْضِ وَلَیْسَ لَهُ مِنْ دُونِهِ أَولِیَاءُ أُولَئِکَ فِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٣٢﴾ أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَلَمْ یَعْیَ بِخَلْقِهِنَّ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَى بَلَى إِنَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٣٣﴾ وَیَوْمَ یُعْرَضُ الَّذِینَ کَفَرُوا عَلَى النَّارِ أَلَیْسَ هَذَا بِالْحَقِّ قَالُوا بَلَى وَرَبِّنَا قَالَ فَذُوقُوا الْعَذَابَ بِمَا کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ ﴿٣٤﴾ فَاصْبِرْ کَمَا صَبَرَ أُولُو الْعَزْمِ مِنَ الرُّسُلِ وَلا تَسْتَعْجِلْ لَهُمْ کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَ مَا یُوعَدُونَ لَمْ یَلْبَثُوا إِلا سَاعَةً مِنْ نَهَارٍ بَلاغٌ فَهَلْ یُهْلَکُ إِلا الْقَوْمُ الْفَاسِقُونَ ﴿٣٥﴾

سورة الاحقاف

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

حم (1)

این کتاب از سوی خداوند عزیز و حکیم نازل شده است! (2)

ما آسمانها و زمین و آنچه را در میان این دو است جز بحق و برای سرآمد معینی نیافریدیم; اما کافران از آنچه انذار می‏شوند روی گردانند! (3)

به آنان بگو: «این معبودهایی را که غیر از خدا پرستش می‏کنید به من نشان دهید چه چیزی از زمین را آفریده‏اند، یا شرکتی در آفرینش آسمانها دارند؟ کتابی آسمانی پیش از این، یا اثر علمی از گذشتگان برای من بیاورید (که دلیل صدق گفتار شما باشد) اگر راست می‏گویید!» (4)

چه کسی گمراهتر است از آن کس که معبودی غیر خدا را می‏خواند که تا قیامت هم به او پاسخ نمی‏گوید و از خواندن آنها (کاملا) بی‏خبر است؟! (و صدای آنها را هیچ نمی‏شنود!) (5)

و هنگامی که مردم محشور می‏شوند، معبودهای آنها دشمنانشان خواهند بود; حتی عبادت آنها را انکار می‏کنند! (6)

هنگامی که آیات روشن ما بر آنان خوانده می‏شود، کافران در برابر حقی که برای آنها آمده می‏گویند: «این سحری آشکار است!» (7)

بلکه می‏گویند: «این آیات را بر خدا افترا بسته است!» بگو: «اگر من آن را بدروغ به خدا نسبت داده باشم (لازم است مرا رسوا کند و) شما نمی‏توانید در برابر خداوند از من دفاع کنید! او کارهایی را که شما در آن وارد می‏شوید بهتر می‏داند; همین بس که خداوند گواه میان من و شما باشد; و او آمرزنده و مهربان است!» (8)

بگو: «من پیامبر نوظهوری نیستم; و نمی‏دانم با من و شما چه خواهد شد; من تنها از آنچه بر من وحی می‏شود پیروی می‏کنم، و جز بیم‏دهنده آشکاری نیستم!» (9)

بگو: «به من خبر دهید اگر این قرآن از سوی خدا باشد و شما به آن کافر شوید، در حالی که شاهدی از بنی اسرائیل بر آن شهادت دهد، و او ایمان آورد و شما استکبار کنید (چه کسی گمراهتر از شما خواهد بود)؟! خداوند گروه ستمگر را هدایت نمی‏کند!» (10)

کافران درباره مؤمنان چنین گفتند: «اگر (اسلام) چیز خوبی بود، هرگز آنها (در پذیرش آن) بر ما پیشی نمی‏گرفتند!» و چون خودشان بوسیله آن هدایت نشدند می‏گویند: «این یک دروغ قدیمی است!» (11)

و پیش از آن، کتاب موسی که پیشوا و رحمت بود (نشانه‏های آن را بیان کرده)، و این کتاب هماهنگ با نشانه‏های تورات است در حالی که به زبان عربی و فصیح و گویاست، تا ظالمان را بیم دهد و برای نیکوکاران بشارتی باشد! (12)

کسانی که گفتند: «پروردگار ما الله است‏»، سپس استقامت کردند، نه ترسی برای آنان است و نه اندوهگین می‏شوند. (13)

آنها اهل بهشتند و جاودانه در آن می‏مانند; این پاداش اعمالی است که انجام می‏دادند. (14)

ما به انسان توصیه کردیم که به پدر و مادرش نیکی کند، مادرش او را با ناراحتی حمل می‏کند و با ناراحتی بر زمین می‏گذارد; و دوران حمل و از شیر بازگرفتنش سی ماه است; تا زمانی که به کمال قدرت و رشد برسد و به چهل سالگی بالغ گردد می‏گوید: «پروردگارا! مرا توفیق ده تا شکر نعمتی را که به من و پدر و مادرم دادی بجا آورم و کار شایسته‏ای انجام دهم که از آن خشنود باشی، و فرزندان مرا صالح گردان; من به سوی تو بازمی‏گردم و توبه می‏کنم، و من از مسلمانانم!» (15)

آنها کسانی هستند که ما بهترین اعمالشان را قبول می‏کنیم و از گناهانشان می‏گذریم و در میان بهشتیان جای دارند; این وعده راستی است که وعده داده می‏شدند. (16)

و کسی که به پدر و مادرش می‏گوید: «اف بر شما! آیا به من وعده می‏دهید که من روز قیامت مبعوث می‏شوم؟! در حالی که پیش از من اقوام زیادی بودند (و هرگز مبعوث نشدند)! و آن دو پیوسته فریاد می‏کشند و خدا را به یاری می‏طلبند که: وای بر تو، ایمان بیاور که وعده خدا حق است اما او پیوسته می‏گوید:» اینها چیزی جز افسانه‏های پیشینیان نیست! (17)

آنها کسانی هستند که فرمان عذاب درباره آنان همراه اقوام (کافری) که پیش از آنان از جن و انس بودند مسلم شده، چرا که همگی زیانکار بودند! (18)

و برای هر کدام از آنها درجاتی است بر طبق اعمالی که انجام داده‏اند، تا خداوند کارهایشان را بی‏کم و کاست به آنان تحویل دهد; و به آنها هیچ ستمی نخواهد شد! (19)

آن روز که کافران را بر آتش عرضه می‏کنند (به آنها گفته می‏شود:) از طیبات و لذائذ در زندگی دنیا خود استفاده کردید و از آن بهره گرفتید; اما امروز عذاب ذلت‏بار بخاطر استکباری که در زمین بناحق کردید و بخاطر گناهانی که انجام می‏دادید; جزای شما خواهد بود! (20)

(سرگذشت هود) برادر قوم عاد را یاد کن، آن زمان که قومش را در سرزمین «احقاف‏» بیم داد در حالی که پیامبران زیادی قبل از او در گذشته‏های دور و نزدیک آمده بودند که: جز خدای یگانه را نپرستید! (و گفت:) من بر شما از عذاب روزی بزرگ می‏ترسم! (21)

آنها گفتند: «آیا آمده‏ای که ما را (با دروغهایت) از معبودانمان بازگردانی؟! اگر راست می‏گویی عذابی را که به ما وعده می‏دهی بیاور!» (22)

گفت: «علم (آن) تنها نزد خداست (و او می‏داند چه زمانی شما را مجازات کند); من آنچه را به آن فرستاده شده‏ام به شما می‏رسانم، (وظیفه من همین است!) ولی شما را قومی می‏بینیم که پیوسته در نادانی هستید!» (23)

هنگامی که آن (عذاب الهی) را بصورت ابر گسترده‏ای دیدند که بسوی دره‏ها و آبگیرهای آنان در حرکت است (خوشحال شدند) گفتند: «این ابری است که بر ما می‏بارد!» (ولی به آنها گفته شد:) این همان چیزی است که برای آمدنش شتاب می‏کردید، تندبادی است (وحشتناک) که عذاب دردناکی در آن است! (24)

همه چیز را بفرمان پروردگارش در هم میکوبد و نابود میکند (آری) آنها صبح کردند در حالی که چیزی جز خانه‏هایشان به چشم نمی‏خورد; ما این‏گونه گروه مجرمان را کیفر می‏دهیم! (25)

ما به آنها ( قوم عاد) قدرتی دادیم که به شما ندادیم، و برای آنان گوش و چشم و دل قرار دادیم; (اما به هنگام نزول عذاب) نه گوشها و چشمها و نه عقلهایشان برای آنان هیچ سودی نداشت، چرا که آیات خدا را انکار می‏کردند; و سرانجام آنچه را استهزا می‏کردند بر آنها وارد شد! (26)

ما آبادیهایی را که پیرامون شما بودند نابود ساختیم، و آیات خود را بصورتهای گوناگون (برای مردم آنها) بیان کردیم شاید بازگردند! (27)

پس چرا معبودانی را که غیر از خدا برگزیدند -به گمان اینکه به خدا نزدیکشان سازد- آنها را یاری نکردند؟! بلکه از میانشان گم شدند! این بود نتیجه دروغ آنها و آنچه افترا می‏بستند! (28)

(به یاد آور) هنگامی که گروهی از جن را به سوی تو متوجه ساختیم که قرآن را بشنوند; وقتی حضور یافتند به یکدیگر گفتند: «خاموش باشید و بشنوید!» و هنگامی که پایان گرفت، به سوی قوم خود بازگشتند و آنها را بیم دادند! (29)

گفتند: «ای قوم ما! ما کتابی را شنیدیم که بعد از موسی نازل شده، هماهنگ با نشانه‏های کتابهای پیش از آن، که به سوی حق و راه راست هدایت می‏کند. (30)

ای قوم ما! دعوت کننده الهی را اجابت کنید و به او ایمان آورید تا گناهانتان را ببخشد و شما را از عذابی دردناک پناه دهد! (31)

و هر کس به دعوت کننده الهی پاسخ نگوید، هرگز نمی‏تواند از چنگال عذاب الهی در زمین فرار کند، و غیر از خدا یار و یاوری برای او نیست; چنین کسانی در گمراهی آشکارند!» (32)

آیا آنها نمی‏دانند خداوندی که آسمانها و زمین را آفریده و از آفرینش آنها ناتوان نشده است، می‏تواند مردگان را زنده کند؟! آری او بر هر چیز تواناست! (33)

روزی را به یاد آور که کافران را بر آتش عرضه می‏دارند (و به آنها گفته می‏شود:) آیا این حق نیست؟! می‏گویند: «آری، به پروردگارمان سوگند (که حق است)!» (در این هنگام خداوند) می‏گوید: «پس عذاب را بخاطر کفرتان بچشید!» (34)

پس صبر کن آن‏گونه که پیامبران «اولو العزم‏» صبر کردند، و برای (عذاب) آنان شتاب مکن! هنگامی که وعده‏هایی را که به آنها داده می‏شود ببینند، احساس می‏کنند که گویی فقط ساعتی از یک روز (در دنیا) توقف داشتند; این ابلاغی است برای همگان; آیا جز قوم فاسق هلاک می‏شوند؟! (35)

SURA 46. Ahqaf, or Winding Sand tracts

1. Ha-Mim.

2. The Revelation of the Book is from Allah the Exalted in Power, Full of

Wisdom.

3. We created not the heavens and the earth and all between them but for just

ends, and for a Term Appointed: But those who reject Faith turn away from that

whereof they are warned.

4. Say: "Do ye see what it is ye invoke besides Allah? Show me what it is they

have created on earth, or have they a share in the heavens bring me a book

[revealed] before this, or any remnant of knowledge [ye may have], if ye are

telling the truth!

5. And who is more astray than one who invokes besides Allah, such as will not

answer him to the Day of Judgment, and who [in fact] are unconscious of their

call [to them]?

6. And when mankind are gathered together [at the Resurrection], they will be

hostile to them and reject their worship [altogether]!

7. When Our Clear Signs are rehearsed to them, the Unbelievers say, of the Truth

when it comes to them: "This is evident sorcery!"

8. Or do they say, "He has forged it"? Say: "Had I forged it, then can ye obtain

no single [blessing] for me from Allah. He knows best of that whereof ye talk

[so glibly]! Enough is He for a witness between me and you! And he is Oft-

Forgiving, Most Merciful."

9. Say: "I am no bringer of new-fangled doctrine among the messengers, nor do I

know what will be done with me or with you. I follow but that which is revealed

to me by inspiration; I am but a Warner open and clear."

10. Say: "See ye? If [this teaching] be from Allah, and ye reject it, and a

witness from among the Children of Israel testifies to its similarity [with

earlier scripture], and has believed while ye are arrogant, [how unjust ye are!]

truly, Allah guides not a people unjust."

11. The Unbelievers say of those who believe: "If [this Message] were a good

thing, [such men] would not have gone to it first, before us!" And seeing that

they guide not themselves thereby, they will say, "this is an [old,] falsehood!"

12. And before this, was the Book of Moses as a guide and a mercy: And this Book

confirms [it] in the Arabic tongue; to admonish the unjust, and as Glad Tidings

to those who do right.

13. Verily those who say, "Our Lord is Allah," and remain firm [on that Path],-

on them shall be no fear, nor shall they grieve.

14. Such shall be Companions of the Gardens, dwelling therein [for aye]: a

recompense for their [good] deeds.

15. We have enjoined on man kindness to his parents: In pain did his mother bear

him, and in pain did she give him birth. The carrying of the [child] to his

weaning is [a period of] thirty months. At length, when he reaches the age of

full strength and attains forty years, he says, "O my Lord! Grant me that I may

be grateful for Thy favour which Thou has bestowed upon me, and upon both my

parents, and that I may work righteousness such as Thou mayest approve; and be

gracious to me in my issue. Truly have I turned to Thee and truly do I bow [to

Thee] in Islam."

16. Such are they from whom We shall accept the best of their deeds and pass by

their ill deeds: [They shall be] among the Companions of the Garden: a promise!

of truth, which was made to them [in this life].

17. But [there is one] who says to his parents, "Fie on you! Do ye hold out the

promise to me that I shall be raised up, even though generations have passed

before me [without rising again]?" And they two seek Allah's aid, [and rebuke

the son]: "Woe to thee! Have faith! for the promise of Allah is true." But he

says, "This is nothing but tales of the ancients!"

18. Such are they against whom is proved the sentence among the previous

generations of Jinns and men, that have passed away; for they will be [utterly]

lost.

19. And to all are [assigned] degrees according to the deeds which they [have

done], and in order that [Allah] may recompense their deeds, and no injustice be

done to them.

20. And on the Day that the Unbelievers will be placed before the Fire, [It will

be said to them]: "Ye received your good things in the life of the world, and ye

took your pleasure out of them: but today shall ye be recompensed with a Penalty

of humiliation: for that ye were arrogant on earth without just cause, and that

ye [ever] transgressed."

21. Mention [Hud] one of 'Ad's [own] brethren: Behold, he warned his people

about the winding Sand-tracts: but there have been warners before him and after

him: "Worship ye none other than Allah: Truly I fear for you the Penalty of a

Mighty Day."

22. They said: "Hast thou come in order to turn us aside from our gods? Then

bring upon us the [calamity] with which thou dost threaten us, if thou art

telling the truth?"

23. He said: "The Knowledge [of when it will come] is only with Allah: I

proclaim to you the mission on which I have been sent: But I see that ye are a

people in ignorance!"..

24. Then, when they saw the [Penalty in the shape of] a cloud traversing the

sky, coming to meet their valleys, they said, "This cloud will give us rain!"

"Nay, it is the [Calamity] ye were asking to be hastened!- A wind wherein is a

Grievous Penalty!

25. "Everything will it destroy by the command of its Lord!" Then by the morning

they - nothing was to be seen but [the ruins of] their houses! thus do We

recompense those given to sin!

26. And We had firmly established them in a [prosperity and] power which We have

not given to you [ye Quraish!] and We had endowed them with [faculties of]

hearing, seeing, heart and intellect: but of no profit to them were their

[faculties of] hearing, sight, and heart and intellect, when they went on

rejecting the Signs of Allah; and they were [completely] encircled by that which

they used to mock at!

27. We destroyed aforetime populations round about you; and We have shown the

Signs in various ways, that they may turn [to Us].

28. Why then was no help forthcoming to them from those whom they worshipped as

gods, besides Allah, as a means of access [to Allah]? Nay, they left them in the

lurch: but that was their falsehood and their invention.

29. Behold, We turned towards thee a company of Jinns [quietly] listening to the

Qur'an: when they stood in the presence thereof, they said, "Listen in silence!"

When the [reading] was finished, they returned to their people, to warn [them of

their sins].

30. They said, "O our people! We have heard a Book revealed after Moses,

confirming what came before it: it guides [men] to the Truth and to a Straight

Path.

31. "O our people, hearken to the one who invites [you] to Allah, and believe in

him: He will forgive you your faults, and deliver you from a Penalty Grievous.

32. "If any does not hearken to the one who invites [us] to Allah, he cannot

frustrate [Allah's Plan] on earth, and no protectors can he have besides Allah:

such men [wander] in manifest error."

33. See they not that Allah, Who created the heavens and the earth, and never

wearied with their creation, is able to give life to the dead? Yea, verily He

has power over all things.

34. And on the Day that the Unbelievers will be placed before the Fire, [they

will be asked,] "Is this not the Truth?" they will say, "Yea, by our Lord!" [One

will say:] "Then taste ye the Penalty, for that ye were wont to deny [Truth]!"

35. Therefore patiently persevere, as did [all] messengers of inflexible

purpose; and be in no haste about the [Unbelievers]. On the Day that they see

the [Punishment] promised them, [it will be] as if they had not tarried more

than an hour in a single day. [Thine but] to proclaim the Message: but shall any

be destroyed except those who transgress?

SURA 47. Muhammad (the Prophet) سوره محمد .سورة محمد

﴿ سورة محمد - سورة ٤٧ - تعداد آیات ٣٨ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ أَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ ﴿١﴾ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَآمَنُوا بِمَا نُزِّلَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَهُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّهِمْ کَفَّرَ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَأَصْلَحَ بَالَهُمْ ﴿٢﴾ ذَلِکَ بِأَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا اتَّبَعُوا الْبَاطِلَ وَأَنَّ الَّذِینَ آمَنُوا اتَّبَعُوا الْحَقَّ مِنْ رَبِّهِمْ کَذَلِکَ یَضْرِبُ اللَّهُ لِلنَّاسِ أَمْثَالَهُمْ ﴿٣﴾ فَإِذا لَقِیتُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا فَضَرْبَ الرِّقَابِ حَتَّى إِذَا أَثْخَنْتُمُوهُمْ فَشُدُّوا الْوَثَاقَ فَإِمَّا مَنًّا بَعْدُ وَإِمَّا فِدَاءً حَتَّى تَضَعَ الْحَرْبُ أَوْزَارَهَا ذَلِکَ وَلَوْ یَشَاءُ اللَّهُ لانْتَصَرَ مِنْهُمْ وَلَکِنْ لِیَبْلُوَ بَعْضَکُمْ بِبَعْضٍ وَالَّذِینَ قُتِلُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَلَنْ یُضِلَّ أَعْمَالَهُمْ ﴿٤﴾ سَیَهْدِیهِمْ وَیُصْلِحُ بَالَهُمْ ﴿٥﴾ وَیُدْخِلُهُمُ الْجَنَّةَ عَرَّفَهَا لَهُمْ ﴿٦﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ تَنْصُرُوا اللَّهَ یَنْصُرْکُمْ وَیُثَبِّتْ أَقْدَامَکُمْ ﴿٧﴾ وَالَّذِینَ کَفَرُوا فَتَعْسًا لَهُمْ وَأَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ ﴿٨﴾ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ کَرِهُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ ﴿٩﴾ أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الأرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ دَمَّرَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَلِلْکَافِرِینَ أَمْثَالُهَا ﴿١٠﴾ ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ مَوْلَى الَّذِینَ آمَنُوا وَأَنَّ الْکَافِرِینَ لا مَوْلَى لَهُمْ ﴿١١﴾ إِنَّ اللَّهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ وَالَّذِینَ کَفَرُوا یَتَمَتَّعُونَ وَیَأْکُلُونَ کَمَا تَأْکُلُ الأنْعَامُ وَالنَّارُ مَثْوًى لَهُمْ ﴿١٢﴾ وَکَأَیِّنْ مِنْ قَرْیَةٍ هِیَ أَشَدُّ قُوَّةً مِنْ قَرْیَتِکَ الَّتِی أَخْرَجَتْکَ أَهْلَکْنَاهُمْ فَلا نَاصِرَ لَهُمْ ﴿١٣﴾ أَفَمَنْ کَانَ عَلَى بَیِّنَةٍ مِنْ رَبِّهِ کَمَنْ زُیِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ﴿١٤﴾ مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ فِیهَا أَنْهَارٌ مِنْ مَاءٍ غَیْرِ آسِنٍ وَأَنْهَارٌ مِنْ لَبَنٍ لَمْ یَتَغَیَّرْ طَعْمُهُ وَأَنْهَارٌ مِنْ خَمْرٍ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ وَأَنْهَارٌ مِنْ عَسَلٍ مُصَفًّى وَلَهُمْ فِیهَا مِنْ کُلِّ الثَّمَرَاتِ وَمَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ کَمَنْ هُوَ خَالِدٌ فِی النَّارِ وَسُقُوا مَاءً حَمِیمًا فَقَطَّعَ أَمْعَاءَهُمْ ﴿١٥﴾ وَمِنْهُمْ مَنْ یَسْتَمِعُ إِلَیْکَ حَتَّى إِذَا خَرَجُوا مِنْ عِنْدِکَ قَالُوا لِلَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ مَاذَا قَالَ آنِفًا أُولَئِکَ الَّذِینَ طَبَعَ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِهِمْ وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ ﴿١٦﴾ وَالَّذِینَ اهْتَدَوْا زَادَهُمْ هُدًى وَآتَاهُمْ تَقْوَاهُمْ ﴿١٧﴾ فَهَلْ یَنْظُرُونَ إِلا السَّاعَةَ أَنْ تَأْتِیَهُمْ بَغْتَةً فَقَدْ جَاءَ أَشْرَاطُهَا فَأَنَّى لَهُمْ إِذَا جَاءَتْهُمْ ذِکْرَاهُمْ ﴿١٨﴾ فَاعْلَمْ أَنَّهُ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَاسْتَغْفِرْ لِذَنْبِکَ وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مُتَقَلَّبَکُمْ وَمَثْوَاکُمْ ﴿١٩﴾ وَیَقُولُ الَّذِینَ آمَنُوا لَوْلا نُزِّلَتْ سُورَةٌ فَإِذَا أُنْزِلَتْ سُورَةٌ مُحْکَمَةٌ وَذُکِرَ فِیهَا الْقِتَالُ رَأَیْتَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ یَنْظُرُونَ إِلَیْکَ نَظَرَ الْمَغْشِیِّ عَلَیْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَأَوْلَى لَهُمْ ﴿٢٠﴾ طَاعَةٌ وَقَوْلٌ مَعْرُوفٌ فَإِذَا عَزَمَ الأمْرُ فَلَوْ صَدَقُوا اللَّهَ لَکَانَ خَیْرًا لَهُمْ ﴿٢١﴾ فَهَلْ عَسَیْتُمْ إِنْ تَوَلَّیْتُمْ أَنْ تُفْسِدُوا فِی الأرْضِ وَتُقَطِّعُوا أَرْحَامَکُمْ ﴿٢٢﴾ أُولَئِکَ الَّذِینَ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فَأَصَمَّهُمْ وَأَعْمَى أَبْصَارَهُمْ ﴿٢٣﴾ أَفَلا یَتَدَبَّرُونَ الْقُرْآنَ أَمْ عَلَى قُلُوبٍ أَقْفَالُهَا ﴿٢٤﴾ إِنَّ الَّذِینَ ارْتَدُّوا عَلَى أَدْبَارِهِمْ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْهُدَى الشَّیْطَانُ سَوَّلَ لَهُمْ وَأَمْلَى لَهُمْ ﴿٢٥﴾ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَالُوا لِلَّذِینَ کَرِهُوا مَا نَزَّلَ اللَّهُ سَنُطِیعُکُمْ فِی بَعْضِ الأمْرِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ إِسْرَارَهُمْ ﴿٢٦﴾ فَکَیْفَ إِذَا تَوَفَّتْهُمُ الْمَلائِکَةُ یَضْرِبُونَ وُجُوهَهُمْ وَأَدْبَارَهُمْ ﴿٢٧﴾ ذَلِکَ بِأَنَّهُمُ اتَّبَعُوا مَا أَسْخَطَ اللَّهَ وَکَرِهُوا رِضْوَانَهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ ﴿٢٨﴾ أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَنْ لَنْ یُخْرِجَ اللَّهُ أَضْغَانَهُمْ ﴿٢٩﴾ وَلَوْ نَشَاءُ لأرَیْنَاکَهُمْ فَلَعَرَفْتَهُمْ بِسِیمَاهُمْ وَلَتَعْرِفَنَّهُمْ فِی لَحْنِ الْقَوْلِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ أَعْمَالَکُمْ ﴿٣٠﴾ وَلَنَبْلُوَنَّکُمْ حَتَّى نَعْلَمَ الْمُجَاهِدِینَ مِنْکُمْ وَالصَّابِرِینَ وَنَبْلُوَ أَخْبَارَکُمْ ﴿٣١﴾ إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَشَاقُّوا الرَّسُولَ مِنْ بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْهُدَى لَنْ یَضُرُّوا اللَّهَ شَیْئًا وَسَیُحْبِطُ أَعْمَالَهُمْ ﴿٣٢﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَلا تُبْطِلُوا أَعْمَالَکُمْ ﴿٣٣﴾ إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ مَاتُوا وَهُمْ کُفَّارٌ فَلَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ﴿٣٤﴾ فَلا تَهِنُوا وَتَدْعُوا إِلَى السَّلْمِ وَأَنْتُمُ الأعْلَوْنَ وَاللَّهُ مَعَکُمْ وَلَنْ یَتِرَکُمْ أَعْمَالَکُمْ ﴿٣٥﴾ إِنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَإِنْ تُؤْمِنُوا وَتَتَّقُوا یُؤْتِکُمْ أُجُورَکُمْ وَلا یَسْأَلْکُمْ أَمْوَالَکُمْ ﴿٣٦﴾ إِنْ یَسْأَلْکُمُوهَا فَیُحْفِکُمْ تَبْخَلُوا وَیُخْرِجْ أَضْغَانَکُمْ ﴿٣٧﴾ هَا أَنْتُمْ هَؤُلاءِ تُدْعَوْنَ لِتُنْفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَمِنْکُمْ مَنْ یَبْخَلُ وَمَنْ یَبْخَلْ فَإِنَّمَا یَبْخَلُ عَنْ نَفْسِهِ وَاللَّهُ الْغَنِیُّ وَأَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ وَإِنْ تَتَوَلَّوْا یَسْتَبْدِلْ قَوْمًا غَیْرَکُمْ ثُمَّ لا یَکُونُوا أَمْثَالَکُمْ ﴿٣٨﴾

سورة محمد

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

کسانی که کافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند، (خداوند) اعمالشان را نابود می‏کند! (1)

و کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند و به آنچه بر محمد (ص) نازل شده -و همه حق است و از سوی پروردگارشان- نیز ایمان آوردند، خداوند گناهانشان را می‏بخشد و کارشان را اصلاح می‏کند! (2)

این بخاطر آن است که کافران از باطل پیروی کردند، و مؤمنان از حقی که از سوی پروردگارشان بود تبعیت نمودند; این‏گونه خداوند برای مردم مثلهای (زندگی) آنان را بیان می‏کند! (3)

و هنگامی که با کافران (جنایت‏پیشه) در میدان جنگ روبه‏رو شدید گردنهایشان را بزنید، (و این کار را همچنان ادامه دهید) تا به اندازه کافی دشمن را در هم بکوبید; در این هنگام اسیران را محکم ببندید; سپس یا بر آنان منت گذارید (و آزادشان کنید) یا در برابر آزادی از آنان فدیه ( غرامت) بگیرید; (و این وضع باید همچنان ادامه یابد) تا جنگ بار سنگین خود را بر زمین نهد، (آری) برنامه این است! و اگر خدا می‏خواست خودش آنها را مجازات می‏کرد، اما می‏خواهد بعضی از شما را با بعضی دیگر بیازماید; و کسانی که در راه خدا کشته شدند، خداوند هرگز اعمالشان را از بین نمی‏برد! (4)

بزودی آنان را هدایت نموده و کارشان را اصلاح می‏کند; (5)

و آنها را در بهشت (جاویدانش) که اوصاف آن را برای آنان بازگو کرده وارد می‏کند. (6)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! اگر (آیین) خدا را یاری کنید، شما را یاری می‏کند و گامهایتان را استوار می‏دارد. (7)

و کسانی که کافر شدند، مرگ بر آنان! و اعمالشان نابود باد! (8)

این بخاطر آن است که از آنچه خداوند نازل کرده کراهت داشتند; از این رو خدا اعمالشان را حبط و نابود کرد! (9)

آیا در زمین سیر نکردند تا ببینند عاقبت کسانی که قبل از آنان بودند چگونه بود؟! خداوند آنها را هلاک کرد; و برای کافران امثال این مجازاتها خواهد بود! (10)

این برای آن است که خداوند مولا و سرپرست کسانی است که ایمان آوردند; اما کافران مولایی ندارند! (11)

خداوند کسانی را که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند وارد باغهایی از بهشت می‏کند که نهرها از زیر (درختانش) جاری است; در حالی که کافران از متاع زودگذر دنیا بهره می‏گیرند و همچون چهارپایان می‏خورند، و سرانجام آتش دوزخ جایگاه آنهاست! (12)

« و چه بسیار شهرهایی که از شهری که تو را بیرون کرد نیرومندتر بودند; ما همه آنها را نابود کردیم و هیچ یاوری نداشتند! (13)

آیا کسی که دلیل روشنی از سوی پروردگارش دارد، همانند کسی است که زشتی اعمالش در نظرش آراسته شده و از هوای نفسشان پیروی می‏کنند؟! (14)

توصیف بهشتی که به پرهیزگاران وعده داده شده، چنین است: در آن نهرهایی از آب صاف و خالص که بدبو نشده، و نهرهایی از شیر که طعم آن دگرگون نگشته، و نهرهایی از شراب (طهور) که مایه لذت نوشندگان است، و نهرهایی از عسل مصفاست، و برای آنها در آن از همه انواع میوه‏ها وجود دارد; و (از همه بالاتر) آمرزشی است از سوی پروردگارشان! آیا اینها همانند کسانی هستند که همیشه در آتش دوزخند و از آب جوشان نوشانده می‏شوند که اندرونشان را از هم متلاشی می‏کند؟! (15)

گروهی از آنان به سخنانت گوش فرامی‏دهند، اما هنگامی که از نزد تو خارج می‏شوند به کسانی که علم و دانش به آنان بخشیده شده (از روی استهزا) می‏گویند: «(این مرد) الان چه گفت؟!» آنها کسانی هستند که خداوند بر دلهایشان مهر نهاده و از هوای نفسشان پیروی کرده‏اند (از این رو چیزی نمی‏فهمند)! (16)

کسانی که ه

آیا آنها ( کافران) جز این انتظاری دارند که قیامت ناگهان فرا رسد (آنگاه ایمان آورند)، در حالی که هم‏اکنون نشانه‏های آن آمده است; اما هنگامی که بیاید، تذکر (و ایمان) آنها سودی نخواهد داشت! (18)

پس بدان که معبودی جز «الله‏» نیست; و برای گناه خود و مردان و زنان باایمان استغفار کن! و خداوند محل حرکت و قرارگاه شما را می‏داند! (19)

کسانی که ایمان آورده‏اند می‏گویند: «چرا سوره‏ای نازل نمی‏شود (که در آن فرمان جهاد باشد)؟ !» اما هنگامی که سوره واضح و روشنی نازل می‏گردد که در آن سخنی از جنگ است، منافقان بیماردل را می‏بینی که همچون کسی که در آستانه مرگ قرار گرفته به تو نگاه می‏کنند; پس مرگ و نابودی برای آنان سزاوارتر است! (20)

(ولی) اطاعت و سخن سنجیده برای آنان بهتر است; و اگر هنگامی که فرمان جهاد قطعی می‏شود به خدا راست گویند (و از در صدق و صفا درآیند) برای آنها بهتر می‏باشد! (21)

اگر (از این دستورها) روی گردان شوید، جز این انتظار می‏رود که در زمین فساد و قطع پیوند خویشاوندی کنید؟! (22)

آنها کسانی هستند که خداوند از رحمت خویش دورشان ساخته، گوشهایشان را کر و چشمهایشان را کور کرده است! (23)

آیا آنها در قرآن تدبر نمی‏کنند، یا بر دلهایشان قفل نهاده شده است؟! (24)

کسانی که بعد از روشن شدن هدایت برای آنها، پشت به حق کردند، شیطان اعمال زشتشان را در نظرشان زینت داده و آنان را با آرزوهای طولانی فریفته است! (25)

این بخاطر آن است که آنان به کسانی که نزول وحی الهی را کراهت داشتند گفتند: «ما در بعضی از امور از شما پیروی می‏کنیم؟» در حالی که خداوند پنهانکاری آنان را می‏داند. (26)

حال آنها چگونه خواهد بود هنگامی که فرشتگان (مرگ) بر صورت و پشت آنان می‏زنند و جانشان را می‏گیرند؟! (27)

این بخاطر آن است که آنها از آنچه خداوند را به خشم می‏آورد پیروی کردند، و آنچه را موجب خشنودی اوست کراهت داشتند; از این رو (خداوند) اعمالشان را نابود کرد! (28)

آیا کسانی که در دلهایشان بیماری است گمان کردند خدا کینه‏هایشان را آشکار نمی‏کند؟! (29)

و اگر ما بخواهیم آنها را به تو نشان می‏دهیم تا آنان را با قیافه‏هایشان بشناسی، هر چند می‏توانی آنها را از طرز سخنانشان بشناسی; و خداوند اعمال شمارا می‏داند! (30)

ما همه شما را قطعا می‏آزمائیم تا معلوم شود مجاهدان واقعی و صابران از میان شما کیانند، و اخبار شما را بیازماییم! (31)

آنان که کافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند و بعد از روشن‏شدن هدایت برای آنان (باز) به مخالفت با رسول (خدا) برخاستند، هرگز زیانی به خدا نمی‏رسانند و (خداوند) بزودی اعمالشان را نابود می‏کند! (32)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! اطاعت کنید خدا را، و اطاعت کنید رسول (خدا) را، و اعمال خود را باطل نسازید! (33)

کسانی که کافر شدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند سپس در حال کفر از دنیا رفتند، خدا هرگز آنها را نخواهد بخشید. (34)

پس هرگز سست نشوید و (دشمنان را) به صلح (ذلت‏بار) دعوت نکنید در حالی که شما برترید، و خداوند با شماست و چیزی از (ثواب) اعمالتان را کم نمی‏کند! (35)

زندگی دنیا تنها بازی و سرگرمی است; و اگر ایمان آورید و تقوا پیشه کنید، پاداشهای شما را می‏دهد و اموال شما را نمی‏طلبد، (36)

چرا که هر گاه اموال شما را مطالبه کند و حتی اصرار نماید، بخل می‏ورزید; و کینه و خشم شما را آشکار می‏سازد! (37)

آری، شما همان گروهی هستید که برای انفاق در راه خدا دعوت می‏شوید، بعضی از شما بخل می‏ورزند; و هر کس بخل ورزد، نسبت به خود بخل کرده است; و خداوند بی‏نیاز است و شما همه نیازمندید; و هرگاه سرپیچی کنید، خداوند گروه دیگری را جای شما می‏آورد پس آنها مانند شما نخواهند بود (و سخاوتمندانه در راه خدا انفاق می‏کنند). (38)

SURA 47. Muhammad (the Prophet)

1. Those who reject Allah and hinder [men] from the Path of Allah,- their deeds

will Allah render astray [from their mark].

2. But those who believe and work deeds of righteousness, and believe in the

[Revelation] sent down to Muhammad - for it is the Truth from their Lord,- He

will remove from them their ills and improve their condition.

3. This because those who reject Allah follow vanities, while those who believe

follow the Truth from their Lord: Thus does Allah set forth for men their

lessons by similitudes.

4. Therefore, when ye meet the Unbelievers [in fight], smite at their necks; At

length, when ye have thoroughly subdued them, bind a bond firmly [on them]:

thereafter [is the time for] either generosity or ransom: Until the war lays

down its burdens. Thus [are ye commanded]: but if it had been Allah's Will, He

could certainly have exacted retribution from them [Himself]; but [He lets you

fight] in order to test you, some with others. But those who are slain in the

Way of Allah,- He will never let their deeds be lost.

5. Soon will He guide them and improve their condition,

6. And admit them to the Garden which He has announced for them.

7. O ye who believe! If ye will aid [the cause of] Allah, He will aid you, and

plant your feet firmly.

8. But those who reject [Allah],- for them is destruction, and [Allah] will

render their deeds astray [from their mark].

9. That is because they hate the Revelation of Allah; so He has made their deeds

fruitless.

10. Do they not travel through the earth, and see what was the End of those

before them [who did evil]? Allah brought utter destruction on them, and similar

[fates await] those who reject Allah.

11. That is because Allah is the Protector of those who believe, but those who

reject Allah have no protector.

12. Verily Allah will admit those who believe and do righteous deeds, to Gardens

beneath which rivers flow; while those who reject Allah will enjoy [this world]

and eat as cattle eat; and the Fire will be their abode.

13. And how many cities, with more power than thy city which has driven thee

out, have We destroyed [for their sins]? and there was none to aid them.

14. Is then one who is on a clear [Path] from his Lord, no better than one to

whom the evil of his conduct seems pleasing, and such as follow their own lusts?

15. [Here is] a Parable of the Garden which the righteous are promised: in it

are rivers of water incorruptible; rivers of milk of which the taste never

changes; rivers of wine, a joy to those who drink; and rivers of honey pure and

clear. In it there are for them all kinds of fruits; and Grace from their Lord.

[Can those in such Bliss] be compared to such as shall dwell for ever in the

Fire, and be given, to drink, boiling water, so that it cuts up their bowels [to

pieces]?

16. And among them are men who listen to thee, but in the end, when they go out

from thee, they say to those who have received Knowledge, "What is it he said

just then?" Such are men whose hearts Allah has sealed, and who follow their own

lusts.

17. But to those who receive Guidance, He increases the [light of] Guidance, and

bestows on them their Piety and Restraint [from evil].

18. Do they then only wait for the Hour,- that it should come on them of a

sudden? But already have come some tokens thereof, and when it [actually] is on

them, how can they benefit then by their admonition?

19. Know, therefore, that there is no god but Allah, and ask forgiveness for thy

fault, and for the men and women who believe: for Allah knows how ye move about

and how ye dwell in your homes.

20. Those who believe say, "Why is not a Sura sent down [for us]?" But when a

Sura of basic or categorical meaning is revealed, and fighting is mentioned

therein, thou wilt see those in whose hearts is a disease looking at thee with a

look of one in swoon at the approach of death. But more fitting for them-

21. Were it to obey and say what is just, and when a matter is resolved on, it

were best for them if they were true to Allah.

22. Then, is it to be expected of you, if ye were put in authority, that ye will

do mischief in the land, and break your ties of kith and kin?

23. Such are the men whom Allah has cursed for He has made them deaf and blinded

their sight.

24. Do they not then earnestly seek to understand the Qur'an, or are their

hearts locked up by them?

25. Those who turn back as apostates after Guidance was clearly shown to them,-

the Evil One has instigated them and busied them up with false hopes.

26. This, because they said to those who hate what Allah has revealed, "We will

obey you in part of [this] matter"; but Allah knows their [inner] secrets.

27. But how [will it be] when the angels take their souls at death, and smite

their faces and their backs?

28. This because they followed that which called forth the Wrath of Allah, and

they hated Allah's good pleasure; so He made their deeds of no effect.

29. Or do those in whose hearts is a disease, think that Allah will not bring to

light all their rancour?

30. Had We so wiled, We could have shown them up to thee, and thou shouldst have

known them by their marks: but surely thou wilt know them by the tone of their

speech! And Allah knows all that ye do.

31. And We shall try you until We test those among you who strive their utmost

and persevere in patience; and We shall try your reported [mettle].

32. Those who reject Allah, hinder [men] from the Path of Allah, and resist the

Messenger, after Guidance has been clearly shown to them, will not injure Allah

in the least, but He will make their deeds of no effect.

33. O ye who believe! Obey Allah, and obey the messenger, and make not vain your

deeds!

34. Those who reject Allah, and hinder [men] from the Path of Allah, then die

rejecting Allah,- Allah will not forgive them.

35. Be not weary and faint-hearted, crying for peace, when ye should be

uppermost: for Allah is with you, and will never put you in loss for your [good]

deeds.

36. The life of this world is but play and amusement: and if ye believe and

guard against Evil, He will grant you your recompense, and will not ask you [to

give up] your possessions.

37. If He were to ask you for all of them, and press you, ye would covetously

withhold, and He would bring out all your ill-feeling.

38. Behold, ye are those invited to spend [of your substance] in the Way of

Allah: But among you are some that are niggardly. But any who are niggardly are

so at the expense of their own souls. But Allah is free of all wants, and it is

ye that are needy. If ye turn back [from the Path], He will substitute in your

stead another people; then they would not be like you!

سوره فتح - سورة الفتح SURA 48. Fath, or Victory

﴿ سورة الفتح - سورة ٤٨ - تعداد آیات ٢٩ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

إِنَّا فَتَحْنَا لَکَ فَتْحًا مُبِینًا ﴿١﴾ لِیَغْفِرَ لَکَ اللَّهُ مَا تَقَدَّمَ مِنْ ذَنْبِکَ وَمَا تَأَخَّرَ وَیُتِمَّ نِعْمَتَهُ عَلَیْکَ وَیَهْدِیَکَ صِرَاطًا مُسْتَقِیمًا ﴿٢﴾ وَیَنْصُرَکَ اللَّهُ نَصْرًا عَزِیزًا ﴿٣﴾ هُوَ الَّذِی أَنْزَلَ السَّکِینَةَ فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لِیَزْدَادُوا إِیمَانًا مَعَ إِیمَانِهِمْ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿٤﴾ لِیُدْخِلَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَیُکَفِّرَ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَکَانَ ذَلِکَ عِنْدَ اللَّهِ فَوْزًا عَظِیمًا ﴿٥﴾ وَیُعَذِّبَ الْمُنَافِقِینَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِکِینَ وَالْمُشْرِکَاتِ الظَّانِّینَ بِاللَّهِ ظَنَّ السَّوْءِ عَلَیْهِمْ دَائِرَةُ السَّوْءِ وَغَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَلَعَنَهُمْ وَأَعَدَّ لَهُمْ جَهَنَّمَ وَسَاءَتْ مَصِیرًا ﴿٦﴾ وَلِلَّهِ جُنُودُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَکَانَ اللَّهُ عَزِیزًا حَکِیمًا ﴿٧﴾ إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِیرًا ﴿٨﴾ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُعَزِّرُوهُ وَتُوَقِّرُوهُ وَتُسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلا ﴿٩﴾ إِنَّ الَّذِینَ یُبَایِعُونَکَ إِنَّمَا یُبَایِعُونَ اللَّهَ یَدُ اللَّهِ فَوْقَ أَیْدِیهِمْ فَمَنْ نَکَثَ فَإِنَّمَا یَنْکُثُ عَلَى نَفْسِهِ وَمَنْ أَوْفَى بِمَا عَاهَدَ عَلَیْهُ اللَّهَ فَسَیُؤْتِیهِ أَجْرًا عَظِیمًا ﴿١٠﴾ سَیَقُولُ لَکَ الْمُخَلَّفُونَ مِنَ الأعْرَابِ شَغَلَتْنَا أَمْوَالُنَا وَأَهْلُونَا فَاسْتَغْفِرْ لَنَا یَقُولُونَ بِأَلْسِنَتِهِمْ مَا لَیْسَ فِی قُلُوبِهِمْ قُلْ فَمَنْ یَمْلِکُ لَکُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا إِنْ أَرَادَ بِکُمْ ضَرًّا أَوْ أَرَادَ بِکُمْ نَفْعًا بَلْ کَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًا ﴿١١﴾ بَلْ ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ یَنْقَلِبَ الرَّسُولُ وَالْمُؤْمِنُونَ إِلَى أَهْلِیهِمْ أَبَدًا وَزُیِّنَ ذَلِکَ فِی قُلُوبِکُمْ وَظَنَنْتُمْ ظَنَّ السَّوْءِ وَکُنْتُمْ قَوْمًا بُورًا ﴿١٢﴾ وَمَنْ لَمْ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ فَإِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَعِیرًا ﴿١٣﴾ وَلِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ یَغْفِرُ لِمَنْ یَشَاءُ وَیُعَذِّبُ مَنْ یَشَاءُ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿١٤﴾ سَیَقُولُ الْمُخَلَّفُونَ إِذَا انْطَلَقْتُمْ إِلَى مَغَانِمَ لِتَأْخُذُوهَا ذَرُونَا نَتَّبِعْکُمْ یُرِیدُونَ أَنْ یُبَدِّلُوا کَلامَ اللَّهِ قُلْ لَنْ تَتَّبِعُونَا کَذَلِکُمْ قَالَ اللَّهُ مِنْ قَبْلُ فَسَیَقُولُونَ بَلْ تَحْسُدُونَنَا بَلْ کَانُوا لا یَفْقَهُونَ إِلا قَلِیلا ﴿١٥﴾ قُلْ لِلْمُخَلَّفِینَ مِنَ الأعْرَابِ سَتُدْعَوْنَ إِلَى قَوْمٍ أُولِی بَأْسٍ شَدِیدٍ تُقَاتِلُونَهُمْ أَوْ یُسْلِمُونَ فَإِنْ تُطِیعُوا یُؤْتِکُمُ اللَّهُ أَجْرًا حَسَنًا وَإِنْ تَتَوَلَّوْا کَمَا تَوَلَّیْتُمْ مِنْ قَبْلُ یُعَذِّبْکُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿١٦﴾ لَیْسَ عَلَى الأعْمَى حَرَجٌ وَلا عَلَى الأعْرَجِ حَرَجٌ وَلا عَلَى الْمَرِیضِ حَرَجٌ وَمَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ یُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ وَمَنْ یَتَوَلَّ یُعَذِّبْهُ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿١٧﴾ لَقَدْ رَضِیَ اللَّهُ عَنِ الْمُؤْمِنِینَ إِذْ یُبَایِعُونَکَ تَحْتَ الشَّجَرَةِ فَعَلِمَ مَا فِی قُلُوبِهِمْ فَأَنْزَلَ السَّکِینَةَ عَلَیْهِمْ وَأَثَابَهُمْ فَتْحًا قَرِیبًا ﴿١٨﴾ وَمَغَانِمَ کَثِیرَةً یَأْخُذُونَهَا وَکَانَ اللَّهُ عَزِیزًا حَکِیمًا ﴿١٩﴾ وَعَدَکُمُ اللَّهُ مَغَانِمَ کَثِیرَةً تَأْخُذُونَهَا فَعَجَّلَ لَکُمْ هَذِهِ وَکَفَّ أَیْدِیَ النَّاسِ عَنْکُمْ وَلِتَکُونَ آیَةً لِلْمُؤْمِنِینَ وَیَهْدِیَکُمْ صِرَاطًا مُسْتَقِیمًا ﴿٢٠﴾ وَأُخْرَى لَمْ تَقْدِرُوا عَلَیْهَا قَدْ أَحَاطَ اللَّهُ بِهَا وَکَانَ اللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرًا ﴿٢١﴾ وَلَوْ قَاتَلَکُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوَلَّوُا الأدْبَارَ ثُمَّ لا یَجِدُونَ وَلِیًّا وَلا نَصِیرًا ﴿٢٢﴾ سُنَّةَ اللَّهِ الَّتِی قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلُ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِیلا ﴿٢٣﴾ وَهُوَ الَّذِی کَفَّ أَیْدِیَهُمْ عَنْکُمْ وَأَیْدِیَکُمْ عَنْهُمْ بِبَطْنِ مَکَّةَ مِنْ بَعْدِ أَنْ أَظْفَرَکُمْ عَلَیْهِمْ وَکَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرًا ﴿٢٤﴾ هُمُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَصَدُّوکُمْ عَنِ الْمَسْجِدِ الْحَرَامِ وَالْهَدْیَ مَعْکُوفًا أَنْ یَبْلُغَ مَحِلَّهُ وَلَوْلا رِجَالٌ مُؤْمِنُونَ وَنِسَاءٌ مُؤْمِنَاتٌ لَمْ تَعْلَمُوهُمْ أَنْ تَطَئُوهُمْ فَتُصِیبَکُمْ مِنْهُمْ مَعَرَّةٌ بِغَیْرِ عِلْمٍ لِیُدْخِلَ اللَّهُ فِی رَحْمَتِهِ مَنْ یَشَاءُ لَوْ تَزَیَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿٢٥﴾ إِذْ جَعَلَ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی قُلُوبِهِمُ الْحَمِیَّةَ حَمِیَّةَ الْجَاهِلِیَّةِ فَأَنْزَلَ اللَّهُ سَکِینَتَهُ عَلَى رَسُولِهِ وَعَلَى الْمُؤْمِنِینَ وَأَلْزَمَهُمْ کَلِمَةَ التَّقْوَى وَکَانُوا أَحَقَّ بِهَا وَأَهْلَهَا وَکَانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمًا ﴿٢٦﴾ لَقَدْ صَدَقَ اللَّهُ رَسُولَهُ الرُّؤْیَا بِالْحَقِّ لَتَدْخُلُنَّ الْمَسْجِدَ الْحَرَامَ إِنْ شَاءَ اللَّهُ آمِنِینَ مُحَلِّقِینَ رُءُوسَکُمْ وَمُقَصِّرِینَ لا تَخَافُونَ فَعَلِمَ مَا لَمْ تَعْلَمُوا فَجَعَلَ مِنْ دُونِ ذَلِکَ فَتْحًا قَرِیبًا ﴿٢٧﴾ هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ شَهِیدًا ﴿٢٨﴾ مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَالَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَمَاءُ بَیْنَهُمْ تَرَاهُمْ رُکَّعًا سُجَّدًا یَبْتَغُونَ فَضْلا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا سِیمَاهُمْ فِی وُجُوهِهِمْ مِنْ أَثَرِ السُّجُودِ ذَلِکَ مَثَلُهُمْ فِی التَّوْرَاةِ وَمَثَلُهُمْ فِی الإنْجِیلِ کَزَرْعٍ أَخْرَجَ شَطْأَهُ فَآزَرَهُ فَاسْتَغْلَظَ فَاسْتَوَى عَلَى سُوقِهِ یُعْجِبُ الزُّرَّاعَ لِیَغِیظَ بِهِمُ الْکُفَّارَ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِیمًا ﴿٢٩﴾

سورة الفتح

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ما برای تو پیروزی آشکاری فراهم ساختیم!... (1)

تا خداوند گناهان گذشته و آینده‏ای را که به تو نسبت می‏دادند ببخشد (و حقانیت تو را ثابت نموده) و نعمتش را بر تو تمام کند و به راه راست هدایتت فرماید; (2)

و پیروزی شکست‏ناپذیری نصیب تو کند. (3)

او کسی است که آرامش را در دلهای مؤمنان نازل کرد تا ایمانی بر ایمانشان بیفزایند; لشکریان آسمانها و زمین از آن خداست، و خداوند دانا و حکیم است. (4)

هدف (دیگر از آن فتح مبین) این بود که مردان و زنان با ایمان را در باغهایی (از بهشت) وارد کند که نهرها از زیر (درختانش) جاری است، در حالی که جاودانه در آن می‏مانند، و گناهانشان را می‏بخشد، و این نزد خدا رستگاری بزرگی است! (5)

و (نیز) مردان و زنان منافق و مردان و زنان مشرک را که به خدا گمان بد می‏برند مجازات کند; (آری) حوادث ناگواری (که برای مؤمنان انتظار می‏کشند) تنها بر خودشان نازل می‏شود! خداوند بر آنان غضب کرده و از رحمت خود دورشان ساخته و جهنم را برای آنان آماده کرده; و چه بد سرانجامی است! (6)

لشکریان آسمانها و زمین تنها از آن خداست; و خداوند شکست‏ناپذیر و حکیم است.! (7)

به یقین ما تو را گواه (بر اعمال آنها) و بشارت‏دهنده و بیم‏دهنده فرستادیم، (8)

تا (شما مردم) به خدا و رسولش ایمان بیاورید و از او دفاع کنید و او را بزرگ دارید، و خدا را صبح و شام تسبیح گویید. (9)

کسانی که با تو بیعت می‏کنند (در حقیقت) تنها با خدا بیعت می‏نمایند، و دست خدا بالای دست آنهاست; پس هر کس پیمان‏شکنی کند، تنها به زیان خود پیمان شکسته است; و آن کس که نسبت به عهدی که با خدا بسته وفا کند، بزودی پاداش عظیمی به او خواهد داد. (10)

بزودی متخلفان از اعراب بادیه‏نشین (عذرتراشی کرده) می‏گویند: «(حفظ) اموال و خانواده‏های ما، ما را به خود مشغول داشت (و نتوانستیم در سفر حدیبیه تو را همراهی کنیم)، برای ما طلب آمرزش کن!» آنها به زبان خود چیزی می‏گویند که در دل ندارند! بگو: «چه کسی می‏تواند در برابر خداوند از شما دفاع کند هرگاه زیانی برای شما بخواهد، و یا اگر نفعی اراده کند (مانع گردد)؟! و خداوند به همه کارهایی که انجام می‏دهید آگاه است!» (11)

ولی شما گمان کردید پیامبر و مؤمنان هرگز به خانواده‏های خود بازنخواهند گشت; و این (پندار غلط) در دلهای شما زینت یافته بود و گمان بد کردید; و سرانجام (در دام شیطان افتادید و) هلاک شدید! (12)

آن کس که به خدا و پیامبرش ایمان نیاورده (سرنوشتش دوزخ است)، چرا که ما برای کافران آتش فروزان آماده کرده‏ایم! (13)

مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین از آن خداست; هر کس را بخواهد (و شایسته بداند) می‏بخشد، و هر کس را بخواهد مجازات می‏کند; و خداوند آمرزنده و رحیم است. (14)

هنگامی که شما برای به دست آوردن غنایمی حرکت کنید، متخلفان (حدیبیه) می‏گویند: س‏خ‏للّهبگذارید ما هم در پی شما بیائیم، آنها می‏خواهند کلام خدا را تغییر دهند; بگو: «هرگز نباید بدنبال ما بیایید; این گونه خداوند از قبل گفته است!»آنها به زودی می‏گویند: «شما نسبت به ما حسد می‏ورزید!» ولی آنها جز اندکی نمی‏فهمند! (15)

به متخلفان از اعراب بگو: «بزودی از شما دعوت می‏شود که بسوی قومی نیرومند و جنگجو بروید و با آنها پیکار کنید تا اسلام بیاورند; اگر اطاعت کنید، خداوند پاداش نیکی به شما می‏دهد; و اگر سرپیچی نمایید -همان گونه که در گذشته نیز سرپیچی کردید- شما را با عذاب دردناکی کیفر می‏دهد!» (16)

بر نابینا و لنگ و بیمار گناهی نیست (اگر در میدان جهاد شرکت نکنند); و هر کس خدا و رسولش را اطاعت نماید، او را در باغهای (از بهشت) وارد می‏کند که نهرها از زیر (درختانش) جاری است; و آن کس که سرپیچی کند، او را به عذاب دردناکی گرفتار می‏سازد! (17)

خداوند از مؤمنان -هنگامی که در زیر آن درخت با تو بیعت کردند- راضی و خشنود شد; خدا آنچه را در درون دلهایشان (از ایمان و صداقت) نهفته بود می‏دانست; از این رو آرامش را بر دلهایشان نازل کرد و پیروزی نزدیکی بعنوان پاداش نصیب آنها فرمود; (18)

و (همچنین) غنایم بسیاری که آن را به دست می‏آورید; و خداوند شکست ناپذیر و حکیم است! (19)

خداوند غنایم فراوانی به شما وعده داده بود که آنها را به دست می‏آورید، ولی این یکی را زودتر برای شما فراهم ساخت; و دست تعدی مردم ( دشمنان) را از شما بازداشت تا نشانه‏ای برای مؤمنان باشد و شما را به راه راست هدایت کند! (20)

و نیز غنایم و فتوحات دیگری (نصیبتان می‏کند) که شما توانایی آن را ندارید، ولی قدرت خدا به آن احاطه دارد; و خداوند بر همه چیز تواناست! (21)

و اگر کافران (در سرزمین حدیبیه) با شما پیکار می‏کردند بزودی فرار می‏کردند، سپس ولی و یاوری نمی‏یافتند!(22)

این سنت الهی است که در گذشته نیز بوده است; و هرگز برای سنت الهی تغییر و تبدیلی نخواهی یافت! (23)

او کسی است که دست آنها را از شما، و دست شما را از آنان در دل مکه کوتاه کرد، بعد از آنکه شما را بر آنها پیروز ساخت; و خداوند به آنچه انجام می‏دهید بیناست! (24)

آنها کسانی هستند که کافر شدند و شما را از (زیارت) مسجد الحرام و رسیدن قربانیهایتان به محل قربانگاه بازداشتند; و هرگاه مردان و زنان با ایمانی در این میان بدون آگاهی شما، زیر دست و پا، از بین نمی‏رفتند که از این راه عیب و عاری ناآگاهانه به شما می‏رسید، (خداوند هرگز مانع این جنگ نمی‏شد)! هدف این بود که خدا هر کس را می‏خواهد در رحمت خود وارد کند; و اگر مؤمنان و کفار (در مکه) از هم جدا می‏شدند، کافران را عذاب دردناکی می‏کردیم! (25)

(به خاطر بیاورید) هنگامی را که کافران در دلهای خود خشم و نخوت جاهلیت داشتند; و (در مقابل،) خداوند آرامش و سکینه خود را بر فرستاده خویش و مؤمنان نازل فرمود و آنها را به حقیقت تقوا ملزم ساخت، و آنان از هر کس شایسته‏تر و اهل آن بودند; و خداوند به همه چیز دانا است. (26)

خداوند آنچه را به پیامبرش در عالم خواب نشان داد راست گفت; بطور قطع همه شما بخواست خدا وارد مسجد الحرام می‏شوید در نهایت امنیت و در حالی که سرهای خود را تراشیده یا کوتاه کرده‏اید و از هیچ کس ترس و وحشتی ندارید; ولی خداوند چیزهایی را می‏دانست که شما نمی‏دانستید (و در این تاخیر حکمتی بود); و قبل از آن، فتح نزدیکی (برای شما) قرار داده است. (27)

او کسی است که رسولش را با هدایت و دین حق فرستاده تا آن را بر همه ادایان پیروز کند; و کافی است که خدا گواه این موضوع باشد! (28)

محمد (ص) فرستاده خداست; و کسانی که با او هستند در برابر کفار سرسخت و شدید، و در میان خود مهربانند; پیوسته آنها را در حال رکوع و سجود می‏بینی در حالی که همواره فضل خدا و رضای او را می‏طلبند; نشانه آنها در صورتشان از اثر سجده نمایان است; این توصیف آنان در تورات و توصیف آنان در انجیل است، همانند زراعتی که جوانه‏های خود را خارج ساخته، سپس به تقویت آن پرداخته تا محکم شده و بر پای خود ایستاده است و بقدری نمو و رشد کرده که زارعان را به شگفتی وامی‏دارد; این برای آن است که کافران را به خشم آورد (ولی) کسانی از آنها را که ایمان آورده و کارهای شایسته‏انجام داده‏اند، خداوند وعده آمرزش و اجر عظیمی داده است. (29)

SURA 48. Fath, or Victory

1. Verily We have granted thee a manifest Victory:

2. That Allah may forgive thee thy faults of the past and those to follow;

fulfil His favour to thee; and guide thee on the Straight Way;

3. And that Allah may help thee with powerful help.

4. It is He Who sent down tranquillity into the hearts of the Believers, that

they may add faith to their faith;- for to Allah belong the Forces of the

heavens and the earth; and Allah is Full of Knowledge and Wisdom;-

5. That He may admit the men and women who believe, to Gardens beneath which

rivers flow, to dwell therein for aye, and remove their ills from them;- and

that is, in the sight of Allah, the highest achievement [for man],-

6. And that He may punish the Hypocrites, men and women, and the Polytheists men

and women, who imagine an evil opinion of Allah. On them is a round of Evil: the

Wrath of Allah is on them: He has cursed them and got Hell ready for them: and

evil is it for a destination.

7. For to Allah belong the Forces of the heavens and the earth; and Allah is

Exalted in Power, Full of Wisdom.

8. We have truly sent thee as a witness, as a bringer of Glad Tidings, and as a

Warner:

9. In order that ye [O men] may believe in Allah and His Messenger, that ye may

assist and honour Him, and celebrate His praise morning and evening.

10. Verily those who plight their fealty to thee do no less than plight their

fealty to Allah: the Hand of Allah is over their hands: then any one who

violates his oath, does so to the harm of his own soul, and any one who fulfils

what he has covenanted with Allah,- Allah will soon grant him a great Reward.

11. The desert Arabs who lagged behind will say to thee: "We were engaged in

[looking after] our flocks and herds, and our families: do thou then ask

forgiveness for us." They say with their tongues what is not in their hearts.

Say: "Who then has any power at all [to intervene] on your behalf with Allah, if

His Will is to give you some loss or to give you some profit? But Allah is well

acquainted with all that ye do.

12. "Nay, ye thought that the Messenger and the Believers would never return to

their families; this seemed pleasing in your hearts, and ye conceived an evil

thought, for ye are a people lost [in wickedness]."

13. And if any believe not in Allah and His Messenger, We have prepared, for

those who reject Allah, a Blazing Fire!

14. To Allah belongs the dominion of the heavens and the earth: He forgives whom

He wills, and He punishes whom He wills: but Allah is Oft-Forgiving, Most

Merciful.

15. Those who lagged behind [will say], when ye [are free to] march and take

booty [in war]: "Permit us to follow you." They wish to change Allah's decree:

Say: "Not thus will ye follow us: Allah has already declared [this] beforehand":

then they will say, "But ye are jealous of us." Nay, but little do they

understand [such things].

16. Say to the desert Arabs who lagged behind: "Ye shall be summoned [to fight]

against a people given to vehement war: then shall ye fight, or they shall

submit. Then if ye show obedience, Allah will grant you a goodly reward, but if

ye turn back as ye did before, He will punish you with a grievous Penalty."

17. No blame is there on the blind, nor is there blame on the lame, nor on one

ill [if he joins not the war]: But he that obeys Allah and his Messenger,-

[Allah] will admit him to Gardens beneath which rivers flow; and he who turns

back, [Allah] will punish him with a grievous Penalty.

18. Allah's Good Pleasure was on the Believers when they swore Fealty to thee

under the Tree: He knew what was in their hearts, and He sent down Tranquillity

to them; and He rewarded them with a speedy Victory;

19. And many gains will they acquire [besides]: and Allah is Exalted in Power,

Full of Wisdom.

20. Allah has promised you many gains that ye shall acquire, and He has given

you these beforehand; and He has restrained the hands of men from you; that it

may be a Sign for the Believers, and that He may guide you to a Straight Path;

21. And other gains [there are], which are not within your power, but which

Allah has compassed: and Allah has power over all things.

22. If the Unbelievers should fight you, they would certainly turn their backs;

then would they find neither protector nor helper.

23. [Such has been] the practice [approved] of Allah already in the past: no

change wilt thou find in the practice [approved] of Allah.

24. And it is He Who has restrained their hands from you and your hands from

them in the midst of Makka, after that He gave you the victory over them. And

Allah sees well all that ye do.

25. They are the ones who denied Revelation and hindered you from the Sacred

Mosque and the sacrificial animals, detained from reaching their place of

sacrifice. Had there not been believing men and believing women whom ye did not

know that ye were trampling down and on whose account a crime would have accrued

to you without [your] knowledge, [Allah would have allowed you to force your

way, but He held back your hands] that He may admit to His Mercy whom He will.

If they had been apart, We should certainly have punished the Unbelievers among

them with a grievous Punishment.

26. While the Unbelievers got up in their hearts heat and cant - the heat and

cant of ignorance,- Allah sent down His Tranquillity to his Messenger and to the

Believers, and made them stick close to the command of self-restraint; and well

were they entitled to it and worthy of it. And Allah has full knowledge of all

things.

27. Truly did Allah fulfil the vision for His Messenger: ye shall enter the

Sacred Mosque, if Allah wills, with minds secure, heads shaved, hair cut short,

and without fear. For He knew what ye knew not, and He granted, besides this, a

speedy victory.

28. It is He Who has sent His Messenger with Guidance and the Religion of Truth,

to proclaim it over all religion: and enough is Allah for a Witness.

29. Muhammad is the messenger of Allah; and those who are with him are strong

against Unbelievers, [but] compassionate amongst each other. Thou wilt see them

bow and prostrate themselves [in prayer], seeking Grace from Allah and [His]

Good Pleasure. On their faces are their marks, [being] the traces of their

prostration. This is their similitude in the Taurat; and their similitude in the

Gospel is: like a seed which sends forth its blade, then makes it strong; it

then becomes thick, and it stands on its own stem, [filling] the sowers with

wonder and delight. As a result, it fills the Unbelievers with rage at them.

Allah has promised those among them who believe and do righteous deeds

forgiveness, and a great Reward.

SURA 49. Hujurat, or the Inner Apartments سوره حجرات - سورة الحجرات

﴿ سورة الحجرات - سورة ٤٩ - تعداد آیات ١٨ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیِ اللَّهِ وَرَسُولِهِ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿١﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْوَاتَکُمْ فَوْقَ صَوْتِ النَّبِیِّ وَلا تَجْهَرُوا لَهُ بِالْقَوْلِ کَجَهْرِ بَعْضِکُمْ لِبَعْضٍ أَنْ تَحْبَطَ أَعْمَالُکُمْ وَأَنْتُمْ لا تَشْعُرُونَ ﴿٢﴾ إِنَّ الَّذِینَ یَغُضُّونَ أَصْوَاتَهُمْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ أُولَئِکَ الَّذِینَ امْتَحَنَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ لِلتَّقْوَى لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ عَظِیمٌ ﴿٣﴾ إِنَّ الَّذِینَ یُنَادُونَکَ مِنْ وَرَاءِ الْحُجُرَاتِ أَکْثَرُهُمْ لا یَعْقِلُونَ ﴿٤﴾ وَلَوْ أَنَّهُمْ صَبَرُوا حَتَّى تَخْرُجَ إِلَیْهِمْ لَکَانَ خَیْرًا لَهُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٥﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنْ جَاءَکُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَیَّنُوا أَنْ تُصِیبُوا قَوْمًا بِجَهَالَةٍ فَتُصْبِحُوا عَلَى مَا فَعَلْتُمْ نَادِمِینَ ﴿٦﴾ وَاعْلَمُوا أَنَّ فِیکُمْ رَسُولَ اللَّهِ لَوْ یُطِیعُکُمْ فِی کَثِیرٍ مِنَ الأمْرِ لَعَنِتُّمْ وَلَکِنَّ اللَّهَ حَبَّبَ إِلَیْکُمُ الإیمَانَ وَزَیَّنَهُ فِی قُلُوبِکُمْ وَکَرَّهَ إِلَیْکُمُ الْکُفْرَ وَالْفُسُوقَ وَالْعِصْیَانَ أُولَئِکَ هُمُ الرَّاشِدُونَ ﴿٧﴾ فَضْلا مِنَ اللَّهِ وَنِعْمَةً وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿٨﴾ وَإِنْ طَائِفَتَانِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ اقْتَتَلُوا فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا فَإِنْ بَغَتْ إِحْدَاهُمَا عَلَى الأخْرَى فَقَاتِلُوا الَّتِی تَبْغِی حَتَّى تَفِیءَ إِلَى أَمْرِ اللَّهِ فَإِنْ فَاءَتْ فَأَصْلِحُوا بَیْنَهُمَا بِالْعَدْلِ وَأَقْسِطُوا إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ ﴿٩﴾ إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ إِخْوَةٌ فَأَصْلِحُوا بَیْنَ أَخَوَیْکُمْ وَاتَّقُوا اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ ﴿١٠﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا یَسْخَرْ قَومٌ مِنْ قَوْمٍ عَسَى أَنْ یَکُونُوا خَیْرًا مِنْهُمْ وَلا نِسَاءٌ مِنْ نِسَاءٍ عَسَى أَنْ یَکُنَّ خَیْرًا مِنْهُنَّ وَلا تَلْمِزُوا أَنْفُسَکُمْ وَلا تَنَابَزُوا بِالألْقَابِ بِئْسَ الاسْمُ الْفُسُوقُ بَعْدَ الإیمَانِ وَمَنْ لَمْ یَتُبْ فَأُولَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿١١﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اجْتَنِبُوا کَثِیرًا مِنَ الظَّنِّ إِنَّ بَعْضَ الظَّنِّ إِثْمٌ وَلا تَجَسَّسُوا وَلا یَغْتَبْ بَعْضُکُمْ بَعْضًا أَیُحِبُّ أَحَدُکُمْ أَنْ یَأْکُلَ لَحْمَ أَخِیهِ مَیْتًا فَکَرِهْتُمُوهُ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ رَحِیمٌ ﴿١٢﴾ یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّا خَلَقْنَاکُمْ مِنْ ذَکَرٍ وَأُنْثَى وَجَعَلْنَاکُمْ شُعُوبًا وَقَبَائِلَ لِتَعَارَفُوا إِنَّ أَکْرَمَکُمْ عِنْدَ اللَّهِ أَتْقَاکُمْ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ ﴿١٣﴾ قَالَتِ الأعْرَابُ آمَنَّا قُلْ لَمْ تُؤْمِنُوا وَلَکِنْ قُولُوا أَسْلَمْنَا وَلَمَّا یَدْخُلِ الإیمَانُ فِی قُلُوبِکُمْ وَإِنْ تُطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ لا یَلِتْکُمْ مِنْ أَعْمَالِکُمْ شَیْئًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿١٤﴾ إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ ثُمَّ لَمْ یَرْتَابُوا وَجَاهَدُوا بِأَمْوَالِهِمْ وَأَنْفُسِهِمْ فِی سَبِیلِ اللَّهِ أُولَئِکَ هُمُ الصَّادِقُونَ ﴿١٥﴾ قُلْ أَتُعَلِّمُونَ اللَّهَ بِدِینِکُمْ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیم ﴿١٦﴾ یَمُنُّونَ عَلَیْکَ أَنْ أَسْلَمُوا قُلْ لا تَمُنُّوا عَلَیَّ إِسْلامَکُمْ بَلِ اللَّهُ یَمُنُّ عَلَیْکُمْ أَنْ هَدَاکُمْ لِلإیمَانِ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿١٧﴾ إِنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ غَیْبَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَاللَّهُ بَصِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٨﴾  

سورة الحجرات

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! چیزی را بر خدا و رسولش مقدم نشمرید (و پیشی مگیرید)، و تقوای الهی پیشه کنید که خداوند شنوا و داناست! (1)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! صدای خود را فراتر از صدای پیامبر نکنید، و در برابر او بلند سخن مگویید (و داد و فریاد نزنید) آن گونه که بعضی از شما در برابر بعضی بلند صدا می‏کنند، مبادا اعمال شما نابود گردد در حالی که نمی‏دانید! (2)

آنها که صدای خود را نزد رسول خدا کوتاه می‏کنند همان کسانی هستند که خداوند دلهایشان را برای تقوا خالص نموده، و برای آنان آمرزش و پاداش عظیمی است! (3)

(ولی) کسانی که تو را از پشت حجره‏ها بلند صدا می‏زنند، بیشترشان نمی‏فهمند! (4)

اگر آنها صبر می‏کردند تا خود به سراغشان آیی، برای آنان بهتر بود; و خداوند آمرزنده و رحیم است! (5)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! اگر شخص فاسقی خبری برای شما بیاورد، درباره آن تحقیق کنید، مبادا به گروهی از روی نادانی آسیب برسانید و از کرده خود پشیمان شوید! (6)

و بدانید رسول خدا در میان شماست; هرگاه در بسیاری از کارها از شما اطاعت کند، به مشقت خواهید افتاد; ولی خداوند ایمان را محبوب شما قرار داده و آن را در دلهایتان زینت بخشیده، و (به عکس) کفر و فسق و گناه را منفورتان قرار داده است; کسانی که دارای این صفاتند هدایت یافتگانند! (7)

(و این برای شما بعنوان) فضل و نعمتی از سوی خداست; و خداوند دانا و حکیم است.! (8)

و هرگاه دو گروه از مؤمنان با هم به نزاع و جنگ پردازند، آنها را آشتی دهید; و اگر یکی از آن دو بر دیگری تجاوز کند، با گروه متجاوز پیکار کنید تا به فرمان خدا بازگردد; و هرگاه بازگشت (و زمینه صلح فراهم شد)، در میان آن دو به عدالت صلح برقرار سازید; و عدالت پیشه کنید که خداوند عدالت پیشگان را دوست می‏دارد. (9)

مؤمنان برادر یکدیگرند; پس دو برادر خود را صلح و آشتی دهید و تقوای الهی پیشه کنید، باشد که مشمول رحمت او شوید! (10)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! نباید گروهی از مردان شما گروه دیگر را مسخره کنند، شاید آنها از اینها بهتر باشند; و نه زنانی زنان دیگر را، شاید آنان بهتر از اینان باشند; و یکدیگر را مورد طعن و عیبجویی قرار ندهید و با القاب زشت و ناپسند یکدیگر را یاد نکنید، بسیار بد است که بر کسی پس از ایمان نام کفرآمیز بگذارید; و آنها که توبه نکنند، ظالم و ستمگرند! (11)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! از بسیاری از گمانها بپرهیزید، چرا که بعضی از گمانها گناه است; و هرگز (در کار دیگران) تجسس نکنید; و هیچ یک از شما دیگری را غیبت نکند، آیا کسی از شما دوست دارد که گوشت برادر مرده خود را بخورد؟! (به یقین) همه شما از این امر کراهت دارید; تقوای الهی پیشه کنید که خداوند توبه‏پذیر و مهربان است! (12)

ای مردم! ما شما را از یک مرد و زن آفریدیم و شما را تیره‏ها و قبیله‏ها قرار دادیم تا یکدیگر را بشناسید; (اینها ملاک امتیاز نیست،) گرامی‏ترین شما نزد خداوند با تقواترین شماست; خداوند دانا و آگاه است! (13)

عربهای بادیه‏نشین گفتند: «ایمان آورده‏ایم‏» بگو: «شما ایمان نیاورده‏اید، ولی بگویید اسلام آورده‏ایم، اما هنوز ایمان وارد قلب شما نشده است! و اگر از خدا و رسولش اطاعت کنید، چیزی از پاداش کارهای شما را فروگذار نمی‏کند، خداوند، آمرزنده مهربان است.» (14)

مؤمنان واقعی تنها کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آورده‏اند، سپس هرگز شک و تردیدی به خود راه نداده و با اموال و جانهای خود در راه خدا جهاد کرده‏اند;آنها راستگویانند. (15)

بگو: «آیا خدا را از ایمان خود با خبر می‏سازید؟! او تمام آنچه را در آسمانها و زمین است می‏داند; و خداوند از همه چیز آگاه است!» (16)

آنها بر تو منت می‏نهند که اسلام آورده‏اند; بگو: «اسلام آوردن خود را بر من منت نگذارید، بلکه خداوند بر شما منت می‏نهد که شما را به سوی ایمان هدایت کرده است، اگر (در ادعای ایمان) راستگو هستید! (17)

خداوند غیبت آسمانها و زمین را می‏داند و نسبت به آنچه انجام می‏دهید بیناست!» (18)

SURA 49. Hujurat, or the Inner Apartments

1. O Ye who believe! Put not yourselves forward before Allah and His Messenger;

but fear Allah: for Allah is He Who hears and knows all things.

2. O ye who believe! Raise not your voices above the voice of the Prophet, nor

speak aloud to him in talk, as ye may speak aloud to one another, lest your

deeds become vain and ye perceive not.

3. Those that lower their voices in the presence of Allah's Messenger,- their

hearts has Allah tested for piety: for them is Forgiveness and a great Reward.

4. Those who shout out to thee from without the inner apartments - most of them

lack understanding.

5. If only they had patience until thou couldst come out to them, it would be

best for them: but Allah is Oft-Forgiving, Most Merciful.

6. O ye who believe! If a wicked person comes to you with any news, ascertain

the truth, lest ye harm people unwittingly, and afterwards become full of

repentance for what ye have done.

7. And know that among you is Allah's Messenger: were he, in many matters, to

follow your [wishes], ye would certainly fall into misfortune: But Allah has

endeared the Faith to you, and has made it beautiful in your hearts, and He has

made hateful to you Unbelief, wickedness, and rebellion: such indeed are those

who walk in righteousness;-

8. A Grace and Favour from Allah; and Allah is full of Knowledge and Wisdom.

9. If two parties among the Believers fall into a quarrel, make ye peace between

them: but if one of them transgresses beyond bounds against the other, then

fight ye [all] against the one that transgresses until it complies with the

command of Allah; but if it complies, then make peace between them with justice,

and be fair: for Allah loves those who are fair [and just].

10. The Believers are but a single Brotherhood: So make peace and reconciliation

between your two [contending] brothers; and fear Allah, that ye may receive

Mercy.

11. O ye who believe! Let not some men among you laugh at others: It may be that

the [latter] are better than the [former]: Nor let some women laugh at others:

It may be that the [latter are better than the [former]: Nor defame nor be

sarcastic to each other, nor call each other by [offensive] nicknames: Illseeming

is a name connoting wickedness, [to be used of one] after he has

believed: And those who do not desist are [indeed] doing wrong.

12. O ye who believe! Avoid suspicion as much [as possible]: for suspicion in

some cases is a sin: And spy not on each other behind their backs. Would any of

you like to eat the flesh of his dead brother? Nay, ye would abhor it ... But

fear Allah: For Allah is Oft-Returning, Most Merciful.

13. O mankind! We created you from a single [pair] of a male and a female, and

made you into nations and tribes, that ye may know each other [not that ye may

despise [each other]. Verily the most honoured of you in the sight of Allah is

[he who is] the most righteous of you. And Allah has full knowledge and is well

acquainted [with all things].

14. The desert Arabs say, "We believe." Say, "Ye have no faith; but ye

[only]say, 'We have submitted our wills to Allah,' For not yet has Faith entered

your hearts. But if ye obey Allah and His Messenger, He will not belittle aught

of your deeds: for Allah is Oft-Forgiving, Most Merciful."

15. Only those are Believers who have believed in Allah and His Messenger, and

have never since doubted, but have striven with their belongings and their

persons in the Cause of Allah: Such are the sincere ones.

16. Say: "What! Will ye instruct Allah about your religion? But Allah knows all

that is in the heavens and on earth: He has full knowledge of all things.

263

17. They impress on thee as a favour that they have embraced Islam. Say, "Count

not your Islam as a favour upon me: Nay, Allah has conferred a favour upon you

that He has guided you to the faith, if ye be true and sincere.

18. "Verily Allah knows the secrets of the heavens and the earth: and Allah Sees

well all that ye do."

SURA 50. Qaf سوره ق سورة ق

﴿ سورة ق - سورة ٥٠ - تعداد آیات ٤٥ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

ق وَالْقُرْآنِ الْمَجِیدِ ﴿١﴾ بَلْ عَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ فَقَالَ الْکَافِرُونَ هَذَا شَیْءٌ عَجِیبٌ ﴿٢﴾ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا ذَلِکَ رَجْعٌ بَعِیدٌ ﴿٣﴾ قَدْ عَلِمْنَا مَا تَنْقُصُ الأرْضُ مِنْهُمْ وَعِنْدَنَا کِتَابٌ حَفِیظٌ ﴿٤﴾ بَلْ کَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ فَهُمْ فِی أَمْرٍ مَرِیجٍ ﴿٥﴾ أَفَلَمْ یَنْظُرُوا إِلَى السَّمَاءِ فَوْقَهُمْ کَیْفَ بَنَیْنَاهَا وَزَیَّنَّاهَا وَمَا لَهَا مِنْ فُرُوجٍ ﴿٦﴾ وَالأرْضَ مَدَدْنَاهَا وَأَلْقَیْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ وَأَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ کُلِّ زَوْجٍ بَهِیجٍ ﴿٧﴾ تَبْصِرَةً وَذِکْرَى لِکُلِّ عَبْدٍ مُنِیبٍ ﴿٨﴾ وَنَزَّلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً مُبَارَکًا فَأَنْبَتْنَا بِهِ جَنَّاتٍ وَحَبَّ الْحَصِیدِ ﴿٩﴾ وَالنَّخْلَ بَاسِقَاتٍ لَهَا طَلْعٌ نَضِیدٌ ﴿١٠﴾ رِزْقًا لِلْعِبَادِ وَأَحْیَیْنَا بِهِ بَلْدَةً مَیْتًا کَذَلِکَ الْخُرُوجُ ﴿١١﴾ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَأَصْحَابُ الرَّسِّ وَثَمُودُ ﴿١٢﴾ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ وَإِخْوَانُ لُوطٍ ﴿١٣﴾ وَأَصْحَابُ الأیْکَةِ وَقَوْمُ تُبَّعٍ کُلٌّ کَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِیدِ ﴿١٤﴾ أَفَعَیِینَا بِالْخَلْقِ الأوَّلِ بَلْ هُمْ فِی لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدِیدٍ ﴿١٥﴾ وَلَقَدْ خَلَقْنَا الإنْسَانَ وَنَعْلَمُ مَا تُوَسْوِسُ بِهِ نَفْسُهُ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَرِیدِ ﴿١٦﴾ إِذْ یَتَلَقَّى الْمُتَلَقِّیَانِ عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ قَعِیدٌ ﴿١٧﴾ مَا یَلْفِظُ مِنْ قَوْلٍ إِلا لَدَیْهِ رَقِیبٌ عَتِیدٌ ﴿١٨﴾ وَجَاءَتْ سَکْرَةُ الْمَوْتِ بِالْحَقِّ ذَلِکَ مَا کُنْتَ مِنْهُ تَحِیدُ ﴿١٩﴾ وَنُفِخَ فِی الصُّورِ ذَلِکَ یَوْمُ الْوَعِیدِ ﴿٢٠﴾ وَجَاءَتْ کُلُّ نَفْسٍ مَعَهَا سَائِقٌ وَشَهِیدٌ ﴿٢١﴾ لَقَدْ کُنْتَ فِی غَفْلَةٍ مِنْ هَذَا فَکَشَفْنَا عَنْکَ غِطَاءَکَ فَبَصَرُکَ الْیَوْمَ حَدِیدٌ ﴿٢٢﴾ وَقَالَ قَرِینُهُ هَذَا مَا لَدَیَّ عَتِیدٌ ﴿٢٣﴾ أَلْقِیَا فِی جَهَنَّمَ کُلَّ کَفَّارٍ عَنِیدٍ ﴿٢٤﴾ مَنَّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ مُرِیبٍ ﴿٢٥﴾ الَّذِی جَعَلَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَأَلْقِیَاهُ فِی الْعَذَابِ الشَّدِیدِ ﴿٢٦﴾ قَالَ قَرِینُهُ رَبَّنَا مَا أَطْغَیْتُهُ وَلَکِنْ کَانَ فِی ضَلالٍ بَعِیدٍ ﴿٢٧﴾ قَالَ لا تَخْتَصِمُوا لَدَیَّ وَقَدْ قَدَّمْتُ إِلَیْکُمْ بِالْوَعِیدِ ﴿٢٨﴾ مَا یُبَدَّلُ الْقَوْلُ لَدَیَّ وَمَا أَنَا بِظَلامٍ لِلْعَبِیدِ ﴿٢٩﴾ یَوْمَ نَقُولُ لِجَهَنَّمَ هَلِ امْتَلأتِ وَتَقُولُ هَلْ مِنْ مَزِیدٍ ﴿٣٠﴾ وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِینَ غَیْرَ بَعِیدٍ ﴿٣١﴾ هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِکُلِّ أَوَّابٍ حَفِیظٍ ﴿٣٢﴾ مَنْ خَشِیَ الرَّحْمَنَ بِالْغَیْبِ وَجَاءَ بِقَلْبٍ مُنِیبٍ ﴿٣٣﴾ ادْخُلُوهَا بِسَلامٍ ذَلِکَ یَوْمُ الْخُلُودِ ﴿٣٤﴾ لَهُمْ مَا یَشَاءُونَ فِیهَا وَلَدَیْنَا مَزِیدٌ ﴿٣٥﴾ وَکَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْنٍ هُمْ أَشَدُّ مِنْهُمْ بَطْشًا فَنَقَّبُوا فِی الْبِلادِ هَلْ مِنْ مَحِیصٍ ﴿٣٦﴾ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَذِکْرَى لِمَنْ کَانَ لَهُ قَلْبٌ أَوْ أَلْقَى السَّمْعَ وَهُوَ شَهِیدٌ ﴿٣٧﴾ وَلَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ وَمَا مَسَّنَا مِنْ لُغُوبٍ ﴿٣٨﴾ فَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ الْغُرُوبِ ﴿٣٩﴾ وَمِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَأَدْبَارَ السُّجُودِ ﴿٤٠﴾ وَاسْتَمِعْ یَوْمَ یُنَادِ الْمُنَادِ مِنْ مَکَانٍ قَرِیبٍ ﴿٤١﴾ یَوْمَ یَسْمَعُونَ الصَّیْحَةَ بِالْحَقِّ ذَلِکَ یَوْمُ الْخُرُوجِ ﴿٤٢﴾ إِنَّا نَحْنُ نُحْیِی وَنُمِیتُ وَإِلَیْنَا الْمَصِیرُ ﴿٤٣﴾ یَوْمَ تَشَقَّقُ الأرْضُ عَنْهُمْ سِرَاعًا ذَلِکَ حَشْرٌ عَلَیْنَا یَسِیرٌ ﴿٤٤﴾ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَقُولُونَ وَمَا أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِجَبَّارٍ فَذَکِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ یَخَافُ وَعِیدِ ﴿٤٥﴾

سورة ق

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ق، سوگند به قرآن مجید (که قیامت و رستاخیز حق است)! (1)

آنها تعجب کردند که پیامبری انذارگر از میان خودشان آمده; و کافران گفتند: «این چیز عجیبی است! (2)

آیا هنگامی که مردیم و خاک شدیم (دوباره به زندگی بازمی‏گردیم)؟! این بازگشتی بعید است!; س‏ذللّه (3)

ولی ما می‏دانیم آنچه را زمین از بدن آنها می‏کاهد; و نزد ما کتابی است که همه چیز در آن محفوظ است! (4)

آنها حق را هنگامی که به سراغشان آمد تکذیب کردند; از این رو پیوسته در کار پراکنده خود متحیرند! (5)

آیا آنان به آسمان بالای سرشان نگاه نکردند که چگونه ما آن را بنا کرده‏ایم، و چگونه آن را (بوسیله ستارگان) زینت بخشیده‏ایم و هیچ شکاف و شکستی در آن نیست؟! (6)

و زمین را گسترش دادیم و در آن کوه‏هائی عظیم و استوار افکندیم و از هر نوع گیاه بهجت‏انگیز در آن رویاندیم، (7)

تا وسیله بینایی و یادآوری برای هر بنده توبه کاری باشد! (8)

و از آسمان، آبی پربرکت نازل کردیم، و بوسیله آن باغها و دانه‏هایی را که درو می‏کند رویاندیم، (9)

و نخلهای بلندقامت که میوه‏های متراکم دارند; (10)

همه اینها برای روزی‏بخشیدن به بندگان است و بوسیله باران سرزمین مرده را زنده کردیم; (آری) زنده‏شدن مردگان نیز همین گونه است! (11)

پیش از آنان قوم نوح و «اصحاب الرس‏» ( قومی که در یمامه زندگی می‏کردند و پیامبری به نام حنظله داشتند) و قوم ثمود (پیامبرانشان را) تکذیب کردند، (12)

و همچنین قوم عاد و فرعون و قوم لوط، (13)

و «اصحاب الایکه‏» ( قوم شعیب) و قوم تبع (که در سرزمین یمن زندگی می‏کردند)، هر یک از آنها فرستادگان الهی را تکذیب کردند و وعده عذاب درباره آنان تحقق یافت! (14)

آیا ما از آفرینش نخستین عاجز ماندیم (که قادر بر آفرینش رستاخیز نباشیم)؟! ولی آنها (با این همه دلایل روشن) باز در آفرینش جدید تردید دارند! (15)

ما انسان را آفریدیم و وسوسه‏های نفس او را می‏دانیم، و ما به او از رگ قلبش نزدیکتریم! (16)

(به خاطر بیاورید) هنگامی را که دو فرشته راست و چپ که ملازم انسانند اعمال او را دریافت می‏دارند; (17)

انسان هیچ سخنی را بر زبان نمی‏آورد مگر اینکه همان دم، فرشته‏ای مراقب و آماده برای انجام ماموریت (و ضبط آن) است! (18)

و سرانجام، سکرات (و بیخودی در آستانه) مرگ بحق فرامی‏رسد (و به انسان گفته می‏شود:) این همان چیزی است که تو از آن می‏گریختی! (19)

و در «صور» دمیده می‏شود; آن روز، روز تحقق وعده وحشتناک است! (20)

هر انسانی وارد محشر می‏گردد در حالی که همراه او حرکت دهنده و گواهی است! (21)

(به او خطاب می‏شود:) تو از این صحنه (و دادگاه بزرگ) غافل بودی و ما پرده را از چشم تو کنار زدیم، و امروز چشمت کاملا تیزبین است! (22)

فرشته همنشین او می‏گوید: «این نامه اعمال اوست که نزد من حاضر و آماده است!» (23)

(خداوند فرمان می‏دهد:) هر کافر متکبر لجوج را در جهنم افکنید! (24)

آن کسی که به شدت مانع خیر و متجاوز و در شک و تردید است (حتی دیگران را به تردید می افکند); (25)

همان کسی که معبود دیگری با خدا قرار داده، (آری) او را در عذاب شدید بیفکنید! (26)

و همنشینش (از شیاطین) می‏گوید: «پروردگارا! من او را به طغیان وانداشتم، لکن او خود در گمراهی دور و درازی بود!» (27)

(خداوند) می‏گوید: «نزد من جدال و مخاصمه نکنید; من پیشتر به شما هشدار داده‏ام (و اتمام حجت کرده‏ام)! (28)

سخن من تغییر ناپذیر است، و من هرگز به بندگان ستم نخواهم کرد!» (29)

(به خاطر بیاورید) روزی را که به جهنم می‏گوییم: «آیا پر شده‏ای؟» و او می‏گوید: «آیا افزون بر این هم هست؟!» (30)

(در آن روز) بهشت را به پرهیزگاران نزدیک می‏کنند، و فاصله‏ای از آنان ندارد! (31)

این چیزی است که به شما وعده داده می‏شود، و برای کسانی است که بسوی خدا بازمی‏گردند و پیمانها و احکام او را حفظ می‏کنند، (32)

آن کس که از خداوند رحمان در نهان بترسد و با قلبی پرانابه در محضر او حاضر شود! (33)

(به آنان گفته می‏شود:) بسلامت وارد بهشت شوید، امروز روز جاودانگی است! (34)

هر چه بخواهند در آنجا برای آنها هست، و نزد ما نعمتهای بیشتری است (که به فکر هیچ کس نمی‏رسد)! (35)

چه بسیار اقوامی را که پیش از آنها هلاک کردیم، اقوامی که از آنان قویتر بودند و شهرها (و کشورها) را گشودند; آیا راه فراری (از عذاب الهی) وجود دارد! (36)

در این تذکری است برای آن کس که عقل دارد، یا گوش دل فرادهد در حالی که حاضر باشد! (37)

ما آسمانها و زمین و آنچه را در میان آنهاست در شش روز ( شش دوران) آفریدیم، و هیچ گونه رنج و سختی به ما نرسید! (با این حال چگونه زنده‏کردن مردگان برای ما مشکل است؟!) (38)

در برابر آنچه آنها می‏گویند شکیبا باش، و پیش از طلوع آفتاب و پیش از غروب تسبیح و حمد پروردگارت را بجا آور، (39)

و در بخشی از شب او را تسبیح کن، و بعد از سجده‏ها! (40)

و گوش فرا ده و منتظر روزی باش که منادی از مکانی نزدیک ندا می‏دهد، (41)

روزی که همگان صیحه رستاخیز را بحق می‏شنوند; آن روز، روز خروج (از قبرها) است! (42)

ماییم که زنده می‏کنیم و می‏میرانیم، و بازگشت تنها بسوی ماست! (43)

روزی که زمین به سرعت از روی آنها شکافته می‏شود و (از قبرها) خارج می‏گردند; و این جمع کردن برای ما آسان است! (44)

ما به آنچه آنها می‏گویند آگاهتریم، و تو مامور به اجبار آنها (به ایمان) نیستی; پس بوسیله قرآن، کسانی را که از عذاب من می‏ترسند متذکر ساز (وظیفه تو همین است)! (45)

SURA 50. Qaf

1. Qaf: By the Glorious Qur'an [Thou art Allah's Messenger].

2. But they wonder that there has come to them a Warner from among themselves.

So the Unbelievers say: "This is a wonderful thing!

3. "What! When we die and become dust, [shall we live again?] That is a [sort

of] return far [from our understanding]."

4. We already know how much of them the earth takes away: With Us is a record

guarding [the full account].

5. But they deny the Truth when it comes to them: so they are in a confused

state.

6. Do they not look at the sky above them?- How We have made it and adorned it,

and there are no flaws in it?

7. And the earth- We have spread it out, and set thereon mountains standing

firm, and produced therein every kind of beautiful growth [in pairs]-

8. To be observed and commemorated by every devotee turning [to Allah].

9. And We send down from the sky rain charted with blessing, and We produce

therewith gardens and Grain for harvests;

10. And tall [and stately] palm-trees, with shoots of fruit-stalks, piled one

over another;-

11. As sustenance for [Allah's] Servants;- and We give [new] life therewith to

land that is dead: Thus will be the Resurrection.

12. Before them was denied [the Hereafter] by the People of Noah, the Companions

of the Rass, the Thamud,

13. The 'Ad, Pharaoh, the brethren of Lut,

14. The Companions of the Wood, and the People of Tubba'; each one [of them]

rejected the messengers, and My warning was duly fulfilled [in them].

15. Were We then weary with the first Creation, that they should be in confused

doubt about a new Creation?

16. It was We Who created man, and We know what dark suggestions his soul makes

to him: for We are nearer to him than [his] jugular vein.

17. Behold, two [guardian angels] appointed to learn [his doings] learn [and

noted them], one sitting on the right and one on the left.

18. Not a word does he utter but there is a sentinel by him, ready [to note it].

19. And the stupor of death will bring Truth [before his eyes]: "This was the

thing which thou wast trying to escape!"

20. And the Trumpet shall be blown: that will be the Day whereof Warning [had

been given].

21. And there will come forth every soul: with each will be an [angel] to drive,

and an [angel] to bear witness.

22. [It will be said:] "Thou wast heedless of this; now have We removed thy

veil, and sharp is thy sight this Day!"

23. And his Companion will say: "Here is [his Record] ready with me!"

24. [The sentence will be:] "Throw, throw into Hell every contumacious Rejecter

[of Allah]!-

25. "Who forbade what was good, transgressed all bounds, cast doubts and

suspicions;

26. "Who set up another god beside Allah: Throw him into a severe penalty."

27. His Companion will say: "Our Lord! I did not make him transgress, but he was

[himself] far astray."

28. He will say: "Dispute not with each other in My Presence: I had already in

advance sent you Warning.

29. "The Word changes not before Me, and I do not the least injustice to My

Servants."

30. One Day We will ask Hell, "Art thou filled to the full?" It will say, "Are

there any more [to come]?"

31. And the Garden will be brought nigh to the Righteous,- no more a thing

distant.

32. [A voice will say:] "This is what was promised for you,- for every one who

turned [to Allah] in sincere repentance, who kept [His Law],

33. "Who feared [Allah] Most Gracious Unseen, and brought a heart turned in

devotion [to Him]:

34. "Enter ye therein in Peace and Security; this is a Day of Eternal Life!"

35. There will be for them therein all that they wish,- and more besides in Our

Presence.

36. But how many generations before them did We destroy [for their sins],-

stronger in power than they? Then did they wander through the land: was there

any place of escape [for them]?

37. Verily in this is a Message for any that has a heart and understanding or

who gives ear and earnestly witnesses [the truth].

38. We created the heavens and the earth and all between them in Six Days, nor

did any sense of weariness touch Us.

39. Bear, then, with patience, all that they say, and celebrate the praises of

thy Lord, before the rising of the sun and before [its] setting.

40. And during part of the night, [also,] celebrate His praises, and [so

likewise] after the postures of adoration.

41. And listen for the Day when the Caller will call out from a place quiet

near,-

42. The Day when they will hear a [mighty] Blast in [very] truth: that will be

the Day of Resurrection.

43. Verily it is We Who give Life and Death; and to Us is the Final Goal-

44. The Day when the Earth will be rent asunder, from [men] hurrying out: that

will be a gathering together,- quite easy for Us.

265

45. We know best what they say; and thou art not one to overawe them by force.

So admonish with the Qur'an such as fear My Warning!

SURA 51. Zariyat, or the Winds that Scatter سوره ذاریات سورة الذاریات

﴿ سورة الذاریات - سورة ٥١ - تعداد آیات ٦٠ ﴾

 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

وَالذَّارِیَاتِ ذَرْوًا ﴿١﴾ فَالْحَامِلاتِ وِقْرًا ﴿٢﴾ فَالْجَارِیَاتِ یُسْرًا ﴿٣﴾ فَالْمُقَسِّمَاتِ أَمْرًا ﴿٤﴾ إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَصَادِقٌ ﴿٥﴾ وَإِنَّ الدِّینَ لَوَاقِعٌ ﴿٦﴾ وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْحُبُکِ ﴿٧﴾ إِنَّکُمْ لَفِی قَوْلٍ مُخْتَلِفٍ ﴿٨﴾ یُؤْفَکُ عَنْهُ مَنْ أُفِکَ ﴿٩﴾ قُتِلَ الْخَرَّاصُونَ ﴿١٠﴾ الَّذِینَ هُمْ فِی غَمْرَةٍ سَاهُونَ ﴿١١﴾ یَسْأَلُونَ أَیَّانَ یَوْمُ الدِّینِ ﴿١٢﴾ یَوْمَ هُمْ عَلَى النَّارِ یُفْتَنُونَ ﴿١٣﴾ ذُوقُوا فِتْنَتَکُمْ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَسْتَعْجِلُونَ ﴿١٤﴾ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿١٥﴾ آخِذِینَ مَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُحْسِنِینَ ﴿١٦﴾ کَانُوا قَلِیلا مِنَ اللَّیْلِ مَا یَهْجَعُونَ ﴿١٧﴾ وَبِالأسْحَارِ هُمْ یَسْتَغْفِرُونَ ﴿١٨﴾ وَفِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿١٩﴾ وَفِی الأرْضِ آیَاتٌ لِلْمُوقِنِینَ ﴿٢٠﴾ وَفِی أَنْفُسِکُمْ أَفَلا تُبْصِرُونَ ﴿٢١﴾ وَفِی السَّمَاءِ رِزْقُکُمْ وَمَا تُوعَدُونَ ﴿٢٢﴾ فَوَرَبِّ السَّمَاءِ وَالأرْضِ إِنَّهُ لَحَقٌّ مِثْلَ مَا أَنَّکُمْ تَنْطِقُونَ ﴿٢٣﴾ هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ ضَیْفِ إِبْرَاهِیمَ الْمُکْرَمِینَ ﴿٢٤﴾ إِذْ دَخَلُوا عَلَیْهِ فَقَالُوا سَلامًا قَالَ سَلامٌ قَوْمٌ مُنْکَرُونَ ﴿٢٥﴾ فَرَاغَ إِلَى أَهْلِهِ فَجَاءَ بِعِجْلٍ سَمِینٍ ﴿٢٦﴾ فَقَرَّبَهُ إِلَیْهِمْ قَالَ أَلا تَأْکُلُونَ ﴿٢٧﴾ فَأَوْجَسَ مِنْهُمْ خِیفَةً قَالُوا لا تَخَفْ وَبَشَّرُوهُ بِغُلامٍ عَلِیمٍ ﴿٢٨﴾ فَأَقْبَلَتِ امْرَأَتُهُ فِی صَرَّةٍ فَصَکَّتْ وَجْهَهَا وَقَالَتْ عَجُوزٌ عَقِیمٌ ﴿٢٩﴾ قَالُوا کَذَلِکَ قَالَ رَبُّکِ إِنَّهُ هُوَ الْحَکِیمُ الْعَلِیمُ ﴿٣٠﴾

الجزء ٢٧

قَالَ فَمَا خَطْبُکُمْ أَیُّهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿٣١﴾ قَالُوا إِنَّا أُرْسِلْنَا إِلَى قَوْمٍ مُجْرِمِینَ ﴿٣٢﴾ لِنُرْسِلَ عَلَیْهِمْ حِجَارَةً مِنْ طِینٍ ﴿٣٣﴾ مُسَوَّمَةً عِنْدَ رَبِّکَ لِلْمُسْرِفِینَ ﴿٣٤﴾ فَأَخْرَجْنَا مَنْ کَانَ فِیهَا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٣٥﴾ فَمَا وَجَدْنَا فِیهَا غَیْرَ بَیْتٍ مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿٣٦﴾ وَتَرَکْنَا فِیهَا آیَةً لِلَّذِینَ یَخَافُونَ الْعَذَابَ الألِیمَ ﴿٣٧﴾ وَفِی مُوسَى إِذْ أَرْسَلْنَاهُ إِلَى فِرْعَوْنَ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿٣٨﴾ فَتَوَلَّى بِرُکْنِهِ وَقَالَ سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿٣٩﴾ فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِی الْیَمِّ وَهُوَ مُلِیمٌ ﴿٤٠﴾ وَفِی عَادٍ إِذْ أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمُ الرِّیحَ الْعَقِیمَ ﴿٤١﴾ مَا تَذَرُ مِنْ شَیْءٍ أَتَتْ عَلَیْهِ إِلا جَعَلَتْهُ کَالرَّمِیمِ ﴿٤٢﴾ وَفِی ثَمُودَ إِذْ قِیلَ لَهُمْ تَمَتَّعُوا حَتَّى حِینٍ ﴿٤٣﴾ فَعَتَوْا عَنْ أَمْرِ رَبِّهِمْ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّاعِقَةُ وَهُمْ یَنْظُرُونَ ﴿٤٤﴾ فَمَا اسْتَطَاعُوا مِنْ قِیَامٍ وَمَا کَانُوا مُنْتَصِرِینَ ﴿٤٥﴾ وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا فَاسِقِینَ ﴿٤٦﴾ وَالسَّمَاءَ بَنَیْنَاهَا بِأَیْدٍ وَإِنَّا لَمُوسِعُونَ ﴿٤٧﴾ وَالأرْضَ فَرَشْنَاهَا فَنِعْمَ الْمَاهِدُونَ ﴿٤٨﴾ وَمِنْ کُلِّ شَیْءٍ خَلَقْنَا زَوْجَیْنِ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿٤٩﴾ فَفِرُّوا إِلَى اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿٥٠﴾ وَلا تَجْعَلُوا مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ إِنِّی لَکُمْ مِنْهُ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿٥١﴾ کَذَلِکَ مَا أَتَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلا قَالُوا سَاحِرٌ أَوْ مَجْنُونٌ ﴿٥٢﴾ أَتَوَاصَوْا بِهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿٥٣﴾ فَتَوَلَّ عَنْهُمْ فَمَا أَنْتَ بِمَلُومٍ ﴿٥٤﴾ وَذَکِّرْ فَإِنَّ الذِّکْرَى تَنْفَعُ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٥٥﴾ وَمَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالإنْسَ إِلا لِیَعْبُدُونِ ﴿٥٦﴾ مَا أُرِیدُ مِنْهُمْ مِنْ رِزْقٍ وَمَا أُرِیدُ أَنْ یُطْعِمُونِ ﴿٥٧﴾ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الرَّزَّاقُ ذُو الْقُوَّةِ الْمَتِینُ ﴿٥٨﴾ فَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذَنُوبًا مِثْلَ ذَنُوبِ أَصْحَابِهِمْ فَلا یَسْتَعْجِلُونِ ﴿٥٩﴾ فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ یَوْمِهِمُ الَّذِی یُوعَدُونَ ﴿٦٠﴾

سورة الذاریات

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به بادهایی که (ابرها را) به حرکت درمی‏آورند، (1)

سوگند به آن ابرها که بار سنگینی (از باران را) با خود حمل می‏کنند، (2)

و سوگند به کشتیهایی که به آسانی به حرکت درمی‏آیند، (3)

و سوگند به فرشتگانی که کارها را تقسیم می‏کنند، (4)

(آری سوگند به همه اینها) که آنچه به شما وعده شده قطعا راست است; (5)

و بی‏شک (رستاخیز) و جزای اعمال واقع‏شدنی است! (6)

قسم به آسمان که دارای چین و شکنهای زیباست، (7)

که شما (درباره قیامت) در گفتاری مختلف و گوناگونید! (8)

(تنها) کسی از ایمان به آن منحرف می‏شود که از قبول حق سرباز می‏زند! (9)

کشته باد دروغگویان (و مرگ بر آنها)! (10)

همانها که در جهل و غفلت فرو رفته‏اند، (11)

و پیوسته سؤال می‏کنند: «روز جزا چه موقع است؟!» (12)

(آری) همان روزی است که آنها را بر آتش می‏سوزانند! (13)

(و گفته می‏شود:) بچشید عذاب خود را، این همان چیزی است که برای آن شتاب داشتید! (14)

به یقین، پرهیزگاران در باغهای بهشت و در میان چشمه‏ها قرار دارند، (15)

و آنچه پروردگارشان به آنها بخشیده دریافت می‏دارند، زیرا پیش از آن (در سرای دنیا) از نیکوکاران بودند! (16)

آنها کمی از شب را می‏خوابیدند، (17)

و در سحرگاهان استغفار می‏کردند، (18)

و در اموال آنها حقی برای سائل و محروم بود! (19)

و در زمین آیاتی برای جویندگان یقین است، (20)

و در وجود خود شما (نیز آیاتی است); آیا نمی‏بینید؟! (21)

و روزی شما در آسمان است و آنچه به شما وعده داده می‏شود! (22)

سوگند به پروردگار آسمان و زمین که این مطلب حق است همان گونه که شما سخن می‏گویید! (23)

آیا خبر مهمانهای بزرگوار ابراهیم به تو رسیده است؟ (24)

در آن زمان که بر او وارد شدند و گفتند: «سلام بر تو!» او گفت: «سلام بر شما که جمعیتی ناشناخته‏اید!» (25)

سپس پنهانی به سوی خانواده خود رفت و گوساله فربه (و بریان شده‏ای را برای آنها) آورد، (26)

و نزدیک آنها گذارد، (ولی با تعجب دید دست بسوی غذا نمی‏برند) گفت: «آیا شما غذا نمی‏خورید؟!» (27)

و از آنها احساس وحشت کرد، گفتند: «نترس (ما رسولان و فرشتگان پروردگار توایم)!» و او را بشارت به تولد پسری دانا دادند. (28)

در این هنگام همسرش جلو آمد در حالی که (از خوشحالی و تعجب) فریاد می‏کشید به صورت خود زد و گفت: «(آیا پسری خواهم آورد در حالی که) پیرزنی نازا هستم؟!» (29)

گفتند: «پروردگارت چنین گفته است، و او حکیم و داناست!» (30)

(ابراهیم) گفت: «ماموریت شما چیست ای فرستادگان (خدا)؟» (31)

گفتند: «ما به سوی قوم مجرمی فرستاده شده‏ایم... (32)

تا بارانی از «سنگ - گل‏» بر آنها بفرستیم; (33)

سنگهایی که از ناحیه پروردگارت برای اسرافکاران نشان گذاشته شده است!» (34)

ما مؤمنانی را که در آن شهرها(ی قوم لوط) زندگی می‏کردند (قبل از نزول عذاب) خارج کردیم، (35)

ولی جز یک خانواده باایمان در تمام آنها نیافتیم! (36)

و در آن (شهرهای بلا دیده) نشانه‏ای روشن برای کسانی که از عذاب دردناک می‏ترسند به جای گذاردیم. (37)

و در (زندگی) موسی نیز (نشانه و درس عبرتی بود) هنگامی که او را با دلیلی آشکار به سوی فرعون فرستادیم; (38)

اما او با تمام وجودش از وی روی برتافت و گفت: «این مرد یا ساحر است یا دیوانه!» (39)

از این رو ما او و لشکریانش را گرفتیم و به دریا افکندیم در حالی که در خور سرزنش‏بود! (40)

و (همچنین) در سرگذشت «عاد» (آیتی است) در آن هنگام که تندبادی بی‏باران بر آنها فرستادیم، (41)

که بر هیچ چیز نمی‏گذشت مگر اینکه آن را همچون استخوانهای پوسیده می‏ساخت. (42)

و نیز در سرگذشت قوم «ثمود» عبرتی است در آن هنگام که به آنان گفته شد: «مدتی کوتاه بهره‏مند باشید (و سپس منتظر عذاب)!» (43)

آنها از فرمان پروردگارشان سرباز زدند، و صاعقه آنان را فراگرفت در حالی که (خیره خیره) نگاه می‏کردند (بی‏آنکه قدرت دفاع داشته باشند)! (44)

چنان بر زمین افتادند که توان برخاستن نداشتند و نتوانستند از کسی یاری طلبند! (45)

همچنین قوم نوح را پیش از آنها هلاک کردیم، چرا که قوم فاسقی بودند! (46)

و ما آسمان را با قدرت بنا کردیم، و همواره آن را وسعت می‏بخشیم! (47)

و زمین را گستردیم، و چه خوب گستراننده‏ای هستیم! (48)

و از هر چیز دو جفت آفریدیم، شاید متذکر شوید! (49)

پس به سوی خدا بگریزید، که من از سوی او برای شما بیم‏دهنده‏ای آشکارم! (50)

و با خدا معبود دیگری قرار ندهید، که من برای شما از سوی او بیم‏دهنده‏ای آشکارم! (51)

این گونه است که هیچ پیامبری قبل از اینها بسوی قومی فرستاده نشد مگر اینکه گفتند: س‏خ‏للّهاو ساحر است یا دیوانه!» (52)

آیا یکدیگر را به آن سفارش می‏کردند (که همه چنین تهمتی بزنند)؟! نه، بلکه آنها قومی طغیانگرند. (53)

حال که چنین است از آنها روی بگردان که هرگز در خور ملامت نخواهی بود; (54)

و پیوسته تذکر ده، زیرا تذکر مؤمنان را سود می‏بخشد. (55)

من جن و انس را نیافریدم جز برای اینکه عبادتم کنند (و از این راه تکامل یابند و به من نزدیک شوند)! (56)

هرگز از آنها روزی نمی‏خواهم، و نمی‏خواهم مرا اطعام کنند! (57)

خداوند روزی‏دهنده و صاحب قوت و قدرت است! (58)

و برای کسانی که ستم کردند، سهم بزرگی از عذاب است همانند سهم یارانشان (از اقوام ستمگر پیشین); بنابر این عجله نکنند! (59)

پس وای بر کسانی که کافر شدند از روزی که به آنها وعده داده می‏شود! (60)

SURA 51. Zariyat, or the Winds that Scatter

1. By the [Winds] that scatter broadcast;

2. And those that lift and bear away heavy weights;

3. And those that flow with ease and gentleness;

4. And those that distribute and apportion by Command;-

5. Verily that which ye are promised is true;

6. And verily Judgment and Justice must indeed come to pass.

7. By the Sky with [its] numerous Paths,

8. Truly ye are in a doctrine discordant,

9. Through which are deluded [away from the Truth] such as would be deluded.

10. Woe to the falsehood-mongers,-

11. Those who [flounder] heedless in a flood of confusion:

12. They ask, "When will be the Day of Judgment and Justice?"

13. [It will be] a Day when they will be tried [and tested] over the Fire!

14. "Taste ye your trial! This is what ye used to ask to be hastened!"

15. As to the Righteous, they will be in the midst of Gardens and Springs,

16. Taking joy in the things which their Lord gives them, because, before then,

they lived a good life.

17. They were in the habit of sleeping but little by night,

18. And in the hour of early dawn, they [were found] praying for Forgiveness;

19. And in their wealth and possessions [was remembered] the right of the

[needy,] him who asked, and him who [for some reason] was prevented [from

asking].

20. On the earth are signs for those of assured Faith,

21. As also in your own selves: Will ye not then see?

22. And in heaven is your Sustenance, as [also] that which ye are promised.

23. Then, by the Lord of heaven and earth, this is the very Truth, as much as

the fact that ye can speak intelligently to each other.

24. Has the story reached thee, of the honoured guests of Abraham?

25. Behold, they entered his presence, and said: "Peace!" He said, "Peace!" [and

thought, "These seem] unusual people."

26. Then he turned quickly to his household, brought out a fatted calf,

27. And placed it before them.. he said, "Will ye not eat?"

28. [When they did not eat], He conceived a fear of them. They said, "Fear not,"

and they gave him glad tidings of a son endowed with knowledge.

29. But his wife came forward [laughing] aloud: she smote her forehead and said:

"A barren old woman!"

30. They said, "Even so has thy Lord spoken: and He is full of Wisdom and

Knowledge."

31. [Abraham] said: "And what, O ye Messengers, is your errand [now]?"

32. They said, "We have been sent to a people [deep] in sin;-

33. "To bring on, on them, [a shower of] stones of clay [brimstone],

34. "Marked as from thy Lord for those who trespass beyond bounds."

35. Then We evacuated those of the Believers who were there,

36. But We found not there any just [Muslim] persons except in one house:

37. And We left there a Sign for such as fear the Grievous Penalty.

38. And in Moses [was another Sign]: Behold, We sent him to Pharaoh, with

authority manifest.

39. But [Pharaoh] turned back with his Chiefs, and said, "A sorcerer, or one

possessed!"

40. So We took him and his forces, and threw them into the sea; and his was the

blame.

41. And in the 'Ad [people] [was another Sign]: Behold, We sent against them the

devastating Wind:

42. It left nothing whatever that it came up against, but reduced it to ruin and

rottenness.

43. And in the Thamud [was another Sign]: Behold, they were told, "Enjoy [your

brief day] for a little while!"

44. But they insolently defied the Command of their Lord: So the stunning noise

[of an earthquake] seized them, even while they were looking on.

45. Then they could not even stand [on their feet], nor could they help

themselves.

46. So were the People of Noah before them for they wickedly transgressed.

47. With power and skill did We construct the Firmament: for it is We Who create

the vastness of pace.

48. And We have spread out the [spacious] earth: How excellently We do spread

out!

49. And of every thing We have created pairs: That ye may receive instruction.

50. Hasten ye then [at once] to Allah: I am from Him a Warner to you, clear and

open!

51. And make not another an object of worship with Allah: I am from Him a Warner

to you, clear and open!

52. Similarly, no messenger came to the Peoples before them, but they said [of

him] in like manner, "A sorcerer, or one possessed"!

53. Is this the legacy they have transmitted, one to another? Nay, they are

themselves a people transgressing beyond bounds!

54. So turn away from them: not thine is the blame.

55. But teach [thy Message] for teaching benefits the Believers.

56. I have only created Jinns and men, that they may serve Me.

57. No Sustenance do I require of them, nor do I require that they should feed

Me.

58. For Allah is He Who gives [all] Sustenance,- Lord of Power,- Steadfast [for

ever].

59. For the Wrong-doers, their portion is like unto the portion of their fellows

[of earlier generations]: then let them not ask Me to hasten [that portion]!

60. Woe, then, to the Unbelievers, on account of that Day of theirs which they

have been promised!

SURA 52. Tur, or the Mount = سوره طور -سورة الطور

﴿ سورة الطور - سورة ٥٢ - تعداد آیات ٤٩ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

وَالطُّورِ ﴿١﴾ وَکِتَابٍ مَسْطُورٍ ﴿٢﴾ فِی رَقٍّ مَنْشُورٍ ﴿٣﴾ وَالْبَیْتِ الْمَعْمُورِ ﴿٤﴾ وَالسَّقْفِ الْمَرْفُوعِ ﴿٥﴾ وَالْبَحْرِ الْمَسْجُورِ ﴿٦﴾ إِنَّ عَذَابَ رَبِّکَ لَوَاقِعٌ ﴿٧﴾ مَا لَهُ مِنْ دَافِعٍ ﴿٨﴾ یَوْمَ تَمُورُ السَّمَاءُ مَوْرًا ﴿٩﴾ وَتَسِیرُ الْجِبَالُ سَیْرًا ﴿١٠﴾ فَوَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿١١﴾ الَّذِینَ هُمْ فِی خَوْضٍ یَلْعَبُونَ ﴿١٢﴾ یَوْمَ یُدَعُّونَ إِلَى نَارِ جَهَنَّمَ دَعًّا ﴿١٣﴾ هَذِهِ النَّارُ الَّتِی کُنْتُمْ بِهَا تُکَذِّبُونَ ﴿١٤﴾ أَفَسِحْرٌ هَذَا أَمْ أَنْتُمْ لا تُبْصِرُونَ ﴿١٥﴾ اصْلَوْهَا فَاصْبِرُوا أَوْ لا تَصْبِرُوا سَوَاءٌ عَلَیْکُمْ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿١٦﴾ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَعِیمٍ ﴿١٧﴾ فَاکِهِینَ بِمَا آتَاهُمْ رَبُّهُمْ وَوَقَاهُمْ رَبُّهُمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ ﴿١٨﴾ کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿١٩﴾ مُتَّکِئِینَ عَلَى سُرُرٍ مَصْفُوفَةٍ وَزَوَّجْنَاهُمْ بِحُورٍ عِینٍ ﴿٢٠﴾ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَاتَّبَعَتْهُمْ ذُرِّیَّتُهُمْ بِإِیمَانٍ أَلْحَقْنَا بِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَمَا أَلَتْنَاهُمْ مِنْ عَمَلِهِمْ مِنْ شَیْءٍ کُلُّ امْرِئٍ بِمَا کَسَبَ رَهِینٌ ﴿٢١﴾ وَأَمْدَدْنَاهُمْ بِفَاکِهَةٍ وَلَحْمٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿٢٢﴾ یَتَنَازَعُونَ فِیهَا کَأْسًا لا لَغْوٌ فِیهَا وَلا تَأْثِیمٌ ﴿٢٣﴾ وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ غِلْمَانٌ لَهُمْ کَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَکْنُونٌ ﴿٢٤﴾ وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿٢٥﴾ قَالُوا إِنَّا کُنَّا قَبْلُ فِی أَهْلِنَا مُشْفِقِینَ ﴿٢٦﴾ فَمَنَّ اللَّهُ عَلَیْنَا وَوَقَانَا عَذَابَ السَّمُومِ ﴿٢٧﴾ إِنَّا کُنَّا مِنْ قَبْلُ نَدْعُوهُ إِنَّهُ هُوَ الْبَرُّ الرَّحِیمُ ﴿٢٨﴾ فَذَکِّرْ فَمَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِکَاهِنٍ وَلا مَجْنُونٍ ﴿٢٩﴾ أَمْ یَقُولُونَ شَاعِرٌ نَتَرَبَّصُ بِهِ رَیْبَ الْمَنُونِ ﴿٣٠﴾ قُلْ تَرَبَّصُوا فَإِنِّی مَعَکُمْ مِنَ الْمُتَرَبِّصِینَ ﴿٣١﴾ أَمْ تَأْمُرُهُمْ أَحْلامُهُمْ بِهَذَا أَمْ هُمْ قَوْمٌ طَاغُونَ ﴿٣٢﴾ أَمْ یَقُولُونَ تَقَوَّلَهُ بَلْ لا یُؤْمِنُونَ ﴿٣٣﴾ فَلْیَأْتُوا بِحَدِیثٍ مِثْلِهِ إِنْ کَانُوا صَادِقِینَ ﴿٣٤﴾ أَمْ خُلِقُوا مِنْ غَیْرِ شَیْءٍ أَمْ هُمُ الْخَالِقُونَ ﴿٣٥﴾ أَمْ خَلَقُوا السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ بَل لا یُوقِنُونَ ﴿٣٦﴾ أَمْ عِنْدَهُمْ خَزَائِنُ رَبِّکَ أَمْ هُمُ الْمُسَیْطِرُونَ ﴿٣٧﴾ أَمْ لَهُمْ سُلَّمٌ یَسْتَمِعُونَ فِیهِ فَلْیَأْتِ مُسْتَمِعُهُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿٣٨﴾ أَمْ لَهُ الْبَنَاتُ وَلَکُمُ الْبَنُونَ ﴿٣٩﴾ أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ ﴿٤٠﴾ أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿٤١﴾ أَمْ یُرِیدُونَ کَیْدًا فَالَّذِینَ کَفَرُوا هُمُ الْمَکِیدُونَ ﴿٤٢﴾ أَمْ لَهُمْ إِلَهٌ غَیْرُ اللَّهِ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿٤٣﴾ وَإِنْ یَرَوْا کِسْفًا مِنَ السَّمَاءِ سَاقِطًا یَقُولُوا سَحَابٌ مَرْکُومٌ ﴿٤٤﴾ فَذَرْهُمْ حَتَّى یُلاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی فِیهِ یُصْعَقُونَ ﴿٤٥﴾ یَوْمَ لا یُغْنِی عَنْهُمْ کَیْدُهُمْ شَیْئًا وَلا هُمْ یُنْصَرُونَ ﴿٤٦﴾ وَإِنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا عَذَابًا دُونَ ذَلِکَ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ ﴿٤٧﴾ وَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ فَإِنَّکَ بِأَعْیُنِنَا وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ حِینَ تَقُومُ ﴿٤٨﴾ وَمِنَ اللَّیْلِ فَسَبِّحْهُ وَإِدْبَارَ النُّجُومِ ﴿٤٩﴾  

سورة الطور

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به کوه طور، (1)

و کتابی که نوشته شده، (2)

در صفحه‏ای گسترده، (3)

و سوگند به «بیت المعمور»، (4)

و سقف برافراشته، (5)

و دریای مملو و برافروخته، (6)

که عذاب پروردگارت واقع می‏شود، (7)

و چیزی از آن مانع نخواهد بود! (8)

(این عذاب الهی) در آن روزی است که آسمان به شدت به حرکت درمی‏آید، (9)

و کوه‏ها از جا کنده و متحرک می‏شوند! (10)

وای در آن روز بر تکذیب‏کنندگان، (11)

همانها که در سخنان باطل به بازی مشغولند! (12)

در آن روز که آنها را بزور به سوی آتش دوزخ می‏رانند! (13)

(به آنها می‏گویند:) این همان آتشی است که آن را انکار می‏کردید. (14)

آیا این سحر است یا شما نمی‏بینید؟! (15)

در آن وارد شوید و بسوزید; می‏خواهید صبر کنید یا نکنید، برای شما یکسان است; چرا که تنها به اعمالتان جزا داده می‏شوید! (16)

ولی پرهیزگاران در میان باغهای بهشت و نعمتهای فراوان جای دارند، (17)

و از آنچه پروردگارشان به آنها داده و آنان را از عذاب دوزخ نگاه داشته است شاد و مسرورند! (18)

(به آنها گفته می‏شود:) بخورید و بیاشامید گوارا; اینها در برابر اعمالی است که انجام می‏دادید! (19)

این در حالی که بر تختهای صف‏کشیده در کنار هم تکیه می‏زنند، و «حور العین‏» را به همسری آنها درمی‏آوریم! (20)

کسانی که ایمان آوردند و فرزندانشان به پیروی از آنان ایمان اختیار کردند، فرزندانشان را (در بهشت) به آنان ملحق می‏کنیم; و از (پاداش) عملشان چیزی نمی‏کاهیم; و هر کس در گرو اعمال خویش است! (21)

و همواره از انواع میوه‏ها و گوشتها -از هر نوع که بخواهند- در اختیارشان می‏گذاریم! (22)

آنها در بهشت جامهای پر از شراب طهور را که نه بیهوده‏گویی در آن است و نه گناه، از یکدیگر می‏گیرند! (23)

و پیوسته بر گردشان نوجوانانی برای (خدمت) آنان گردش می‏کنند که همچون مرواریدهای درون صدفند! (24)

در این هنگام رو به یکدیگر کرده (از گذشته) سؤال می‏نمایند; (25)

می‏گویند: «ما در میان خانواده خود ترسان بودیم (مبادا گناهان آنها دامن ما را بگیرد)! (26)

اما خداوند بر ما منت نهاد و از عذاب‏کشنده ما را حفظ کرد! (27)

ما از پیش او را می‏خواندیم (و می‏پرستیدیم)، که اوست نیکوکار و مهربان!» (28)

پس تذکر ده، که به لطف پروردگارت تو کاهن و مجنون نیستی! (29)

بلکه آنها می‏گویند: «او شاعری است که ما انتظار مرگش را می‏کشیم!» (30)

بگو: «انتظار بکشید که من هم با (شما انتظار می‏کشم شما انتظار مرگ مرا، و من انتظار نابودی شما را با عذاب الهی)!» (31)

آیا عقلهایشان آنها را به این اعمال دستور می‏دهد، یا قومی طغیانگرند؟ (32)

یا می‏گویند: «قرآن را به خدا افترا بسته‏»، ولی آنان ایمان ندارند. (33)

اگر راست می‏گویند سخنی همانند آن بیاورند! (34)

یا آنها بی هیچ آفریده شده‏اند، یا خود خالق خویشند؟! (35)

آیا آنها آسمانها و زمین را آفریده‏اند؟! بلکه آنها جویای یقین نیستند! (36)

آیا خزاین پروردگارت نزد آنهاست؟! یا بر همه چیز عالم سیطره دارند؟! (37)

آیا نردبانی دارند (که به آسمان بالا می‏روند) و بوسیله آن اسرار وحی را می‏شنوند؟! کسی که از آنها این ادعا را دارد دلیل روشنی بیاورد! (38)

آیا سهم خدا دختران است و سهم شما پسران (که فرشتگان را دختران خدا می‏نامید)؟! (39)

آیا تو از آنها پاداشی می‏طلبی که در زیر بار گران آن قرار دارند؟! (40)

آیا اسرار غیب نزد آنهاست و از روی آن می‏نویسند؟! (41)

آیا می‏خواهند نقشه شیطانی برای تو بکشند؟! ولی بدانند خود کافران در دام این نقشه‏ها گرفتار می‏شوند! (42)

یا معبودی غیر خداوند دارند (که قول یاری به آنها داده)؟! منزه است خدا از آنچه همتای او قرارمی‏دهند! (43)

آنها (چنان لجوجند که) اگر ببینند قطعه سنگی از آسمان (برای عذابشان) سقوط می‏کند می‏گویند: «این ابر متراکمی است!» (44)

حال که چنین است آنها را رها کن تا روز مرگ خود را ملاقات کنند; (45)

روزی که نقشه‏های آنان سودی به حالشان نخواهد داشت و (از هیچ سو) یاری نمی‏شوند! (46)

و برای ستمگران عذابی قبل از آن است (در همین جهان); ولی بیشترشان نمی‏دانند! (47)

در راه ابلاغ حکم پروردگارت صبر و استقامت کن، چرا که تو در حفاظت کامل ما قرار داری! و هنگامی که برمی‏خیزی پروردگارت را تسبیح و حمد گوی! (48)

(همچنین) به هنگام شب او را تسبیح کن و به هنگام پشت کردن ستارگان (و طلوع صبح)! (49)

SURA 52. Tur, or the Mount

1. By the Mount [of Revelation];

2. By a Decree inscribed

3. In a Scroll unfolded;

4. By the much-frequented Fane;

5. By the Canopy Raised High;

6. And by the Ocean filled with Swell;-

7. Verily, the Doom of thy Lord will indeed come to pass;-

8. There is none can avert it;-

9. On the Day when the firmament will be in dreadful commotion.

10. And the mountains will fly hither and thither.

11. Then woe that Day to those that treat [Truth] as Falsehood;-

12. That play [and paddle] in shallow trifles.

13. That Day shall they be thrust down to the Fire of Hell, irresistibly.

14. "This:, it will be said, "Is the Fire,- which ye were wont to deny!

15. "Is this then a fake, or is it ye that do not see?

16. "Burn ye therein: the same is it to you whether ye bear it with patience, or

not: Ye but receive the recompense of your [own] deeds."

17. As to the Righteous, they will be in Gardens, and in Happiness,-

18. Enjoying the [Bliss] which their Lord hath bestowed on them, and their Lord

shall deliver them from the Penalty of the Fire.

19. [To them will be said:] "Eat and drink ye, with profit and health, because

of your [good] deeds."

20. They will recline [with ease] on Thrones [of dignity] arranged in ranks; and

We shall join them to Companions, with beautiful big and lustrous eyes.

21. And those who believe and whose families follow them in Faith,- to them

shall We join their families: Nor shall We deprive them [of the fruit] of aught

of their works: [Yet] is each individual in pledge for his deeds.

22. And We shall bestow on them, of fruit and meat, anything they shall desire.

23. They shall there exchange, one with another, a [loving] cup free of

frivolity, free of all taint of ill.

24. Round about them will serve, [devoted] to them, young male servants

[handsome] as Pearls well-guarded.

25. They will advance to each other, engaging in mutual enquiry.

26. They will say: "Aforetime, we were not without fear for the sake of our

people.

27. "But Allah has been good to us, and has delivered us from the Penalty of the

Scorching Wind.

28. "Truly, we did call unto Him from of old: truly it is He, the Beneficent,

the Merciful!"

29. Therefore proclaim thou the praises [of thy Lord]: for by the Grace of thy

Lord, thou art no [vulgar] soothsayer, nor art thou one possessed.

30. Or do they say:- "A Poet! we await for him some calamity [hatched] by Time!"

31. Say thou: "Await ye!- I too will wait along with you!"

32. Is it that their faculties of understanding urge them to this, or are they

but a people transgressing beyond bounds?

33. Or do they say, "He fabricated the [Message]"? Nay, they have no faith!

34. Let them then produce a recital like unto it,- If [it be] they speak the

truth!

35. Were they created of nothing, or were they themselves the creators?

36. Or did they create the heavens and the earth? Nay, they have no firm belief.

37. Or are the Treasures of thy Lord with them, or are they the managers [of

affairs]?

38. Or have they a ladder, by which they can [climb up to heaven and] listen [to

its secrets]? Then let [such a] listener of theirs produce a manifest proof.

39. Or has He only daughters and ye have sons?

40. Or is it that thou dost ask for a reward, so that they are burdened with a

load of debt?-

41. Or that the Unseen in it their hands, and they write it down?

42. Or do they intend a plot [against thee]? But those who defy Allah are

themselves involved in a Plot!

43. Or have they a god other than Allah? Exalted is Allah far above the things

they associate with Him!

44. Were they to see a piece of the sky falling [on them], they would [only]

say: "Clouds gathered in heaps!"

45. So leave them alone until they encounter that Day of theirs, wherein they

shall [perforce] swoon [with terror],-

46. The Day when their plotting will avail them nothing and no help shall be

given them.

47. And verily, for those who do wrong, there is another punishment besides

this: But most of them understand not.

48. Now await in patience the command of thy Lord: for verily thou art in Our

eyes: and celebrate the praises of thy Lord the while thou standest forth,

49. And for part of the night also praise thou Him,- and at the retreat of the

stars!

سوره نجم - سورة النجم SURA 53. Najm, or the Star

﴿ سورة النجم - سورة ٥٣ - تعداد آیات ٦٢ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَى ﴿١﴾ مَا ضَلَّ صَاحِبُکُمْ وَمَا غَوَى ﴿٢﴾ وَمَا یَنْطِقُ عَنِ الْهَوَى ﴿٣﴾ إِنْ هُوَ إِلا وَحْیٌ یُوحَى ﴿٤﴾ عَلَّمَهُ شَدِیدُ الْقُوَى ﴿٥﴾ ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَى ﴿٦﴾ وَهُوَ بِالأفُقِ الأعْلَى ﴿٧﴾ ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّى ﴿٨﴾ فَکَانَ قَابَ قَوْسَیْنِ أَوْ أَدْنَى ﴿٩﴾ فَأَوْحَى إِلَى عَبْدِهِ مَا أَوْحَى ﴿١٠﴾ مَا کَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَى ﴿١١﴾ أَفَتُمَارُونَهُ عَلَى مَا یَرَى ﴿١٢﴾ وَلَقَدْ رَآهُ نَزْلَةً أُخْرَى ﴿١٣﴾ عِنْدَ سِدْرَةِ الْمُنْتَهَى ﴿١٤﴾ عِنْدَهَا جَنَّةُ الْمَأْوَى ﴿١٥﴾ إِذْ یَغْشَى السِّدْرَةَ مَا یَغْشَى ﴿١٦﴾ مَا زَاغَ الْبَصَرُ وَمَا طَغَى ﴿١٧﴾ لَقَدْ رَأَى مِنْ آیَاتِ رَبِّهِ الْکُبْرَى ﴿١٨﴾ أَفَرَأَیْتُمُ اللاتَ وَالْعُزَّى ﴿١٩﴾ وَمَنَاةَ الثَّالِثَةَ الأخْرَى ﴿٢٠﴾ أَلَکُمُ الذَّکَرُ وَلَهُ الأنْثَى ﴿٢١﴾ تِلْکَ إِذًا قِسْمَةٌ ضِیزَى ﴿٢٢﴾ إِنْ هِیَ إِلا أَسْمَاءٌ سَمَّیْتُمُوهَا أَنْتُمْ وَآبَاؤُکُمْ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ بِهَا مِنْ سُلْطَانٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلا الظَّنَّ وَمَا تَهْوَى الأنْفُسُ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنْ رَبِّهِمُ الْهُدَى ﴿٢٣﴾ أَمْ لِلإنْسَانِ مَا تَمَنَّى ﴿٢٤﴾ فَلِلَّهِ الآخِرَةُ وَالأولَى ﴿٢٥﴾ وَکَمْ مِنْ مَلَکٍ فِی السَّمَاوَاتِ لا تُغْنِی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا إِلا مِنْ بَعْدِ أَنْ یَأْذَنَ اللَّهُ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَرْضَى ﴿٢٦﴾ إِنَّ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ لَیُسَمُّونَ الْمَلائِکَةَ تَسْمِیَةَ الأنْثَى ﴿٢٧﴾ وَمَا لَهُمْ بِهِ مِنْ عِلْمٍ إِنْ یَتَّبِعُونَ إِلا الظَّنَّ وَإِنَّ الظَّنَّ لا یُغْنِی مِنَ الْحَقِّ شَیْئًا ﴿٢٨﴾ فَأَعْرِضْ عَنْ مَنْ تَوَلَّى عَنْ ذِکْرِنَا وَلَمْ یُرِدْ إِلا الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿٢٩﴾ ذَلِکَ مَبْلَغُهُمْ مِنَ الْعِلْمِ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اهْتَدَى ﴿٣٠﴾ وَلِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ أَسَاءُوا بِمَا عَمِلُوا وَیَجْزِیَ الَّذِینَ أَحْسَنُوا بِالْحُسْنَى ﴿٣١﴾ الَّذِینَ یَجْتَنِبُونَ کَبَائِرَ الإثْمِ وَالْفَوَاحِشَ إِلا اللَّمَمَ إِنَّ رَبَّکَ وَاسِعُ الْمَغْفِرَةِ هُوَ أَعْلَمُ بِکُمْ إِذْ أَنْشَأَکُمْ مِنَ الأرْضِ وَإِذْ أَنْتُمْ أَجِنَّةٌ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ فَلا تُزَکُّوا أَنْفُسَکُمْ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنِ اتَّقَى ﴿٣٢﴾ أَفَرَأَیْتَ الَّذِی تَوَلَّى ﴿٣٣﴾ وَأَعْطَى قَلِیلا وَأَکْدَى ﴿٣٤﴾ أَعِنْدَهُ عِلْمُ الْغَیْبِ فَهُوَ یَرَى ﴿٣٥﴾ أَمْ لَمْ یُنَبَّأْ بِمَا فِی صُحُفِ مُوسَى ﴿٣٦﴾ وَإِبْرَاهِیمَ الَّذِی وَفَّى ﴿٣٧﴾ أَلا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ﴿٣٨﴾ وَأَنْ لَیْسَ لِلإنْسَانِ إِلا مَا سَعَى ﴿٣٩﴾ وَأَنَّ سَعْیَهُ سَوْفَ یُرَى ﴿٤٠﴾ ثُمَّ یُجْزَاهُ الْجَزَاءَ الأوْفَى ﴿٤١﴾ وَأَنَّ إِلَى رَبِّکَ الْمُنْتَهَى ﴿٤٢﴾ وَأَنَّهُ هُوَ أَضْحَکَ وَأَبْکَى ﴿٤٣﴾ وَأَنَّهُ هُوَ أَمَاتَ وَأَحْیَا ﴿٤٤﴾ وَأَنَّهُ خَلَقَ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالأنْثَى ﴿٤٥﴾ مِنْ نُطْفَةٍ إِذَا تُمْنَى ﴿٤٦﴾ وَأَنَّ عَلَیْهِ النَّشْأَةَ الأخْرَى ﴿٤٧﴾ وَأَنَّهُ هُوَ أَغْنَى وَأَقْنَى ﴿٤٨﴾ وَأَنَّهُ هُوَ رَبُّ الشِّعْرَى ﴿٤٩﴾ وَأَنَّهُ أَهْلَکَ عَادًا الأولَى ﴿٥٠﴾ وَثَمُودَ فَمَا أَبْقَى ﴿٥١﴾ وَقَوْمَ نُوحٍ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا هُمْ أَظْلَمَ وَأَطْغَى ﴿٥٢﴾ وَالْمُؤْتَفِکَةَ أَهْوَى ﴿٥٣﴾ فَغَشَّاهَا مَا غَشَّى ﴿٥٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکَ تَتَمَارَى ﴿٥٥﴾ هَذَا نَذِیرٌ مِنَ النُّذُرِ الأولَى ﴿٥٦﴾ أَزِفَتِ الآزِفَةُ ﴿٥٧﴾ لَیْسَ لَهَا مِنْ دُونِ اللَّهِ کَاشِفَةٌ ﴿٥٨﴾ أَفَمِنْ هَذَا الْحَدِیثِ تَعْجَبُونَ ﴿٥٩﴾ وَتَضْحَکُونَ وَلا تَبْکُونَ ﴿٦٠﴾ وَأَنْتُمْ سَامِدُونَ ﴿٦١﴾ فَاسْجُدُوا لِلَّهِ وَاعْبُدُوا ﴿٦٢﴾

سورة النجم

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به ستاره هنگامی که افول می‏کند، (1)

که هرگز دوست شما ( محمد «ص‏») منحرف نشده و مقصد را گم نکرده است، (2)

و هرگز از روی هوای نفس سخن نمی‏گوید! (3)

آنچه می‏گوید چیزی جز وحی که بر او نازل شده نیست! (4)

آن کس که قدرت عظیمی دارد ( جبرئیل امین) او را تعلیم داده است; (5)

همان کس که توانایی فوق العاده دارد; او سلطه یافت... (6)

در حالی که در افق اعلی قرار داشت! (7)

سپس نزدیکتر و نزدیکتر شد... (8)

تا آنکه فاصله او (با پیامبر) به اندازه فاصله دو کمان یا کمتر بود; (9)

در اینجا خداوند آنچه را وحی کردنی بود به بنده‏اش وحی نمود. (10)

قلب (پاک او) در آنچه دید هرگز دروغ نگفت. (11)

آیا با او درباره آنچه (با چشم خود) دیده مجادله می‏کنید؟! (12)

و بار دیگر نیز او را مشاهده کرد، (13)

نزد «سدرة المنتهی‏»، (14)

که «جنت الماوی‏» در آنجاست! (15)

در آن هنگام که چیزی ( نور خیره‏کننده‏ای) سدرة المنتهی را پوشانده بود، (16)

چشم او هرگز منحرف نشد و طغیان نکرد (آنچه ابد واقعیت بود)! (17 )

او پاره‏ای از آیات و نشانه‏های بزرگ پروردگارش را دید! (18)

به من خبر دهید آیا بتهای «لات‏» و «عزی‏»... (19)

و «منات‏» که سومین آنهاست (دختران خدا هستند)؟! (20)

آیا سهم شما پسر است و سهم او دختر؟! (در حالی که بزعم شما دختران کم ارزش‏ترند!) (21)

در این صورت این تقسیمی ناعادلانه است! (22)

اینها فقط نامهایی است که شما و پدرانتان بر آنها گذاشته‏اید (نامهایی بی‏محتوا و اسمهایی بی مسما)، و هرگز خداوند دلیل و حجتی بر آن نازل نکرده; آنان فقط از گمانهای بی‏اساس و هوای نفس پیروی می‏کنند در حالی که هدایت از سوی پروردگارشان برای آنها آمده است! (23)

یا آنچه انسان تمنا دارد به آن می‏رسد؟! (24)

در حالی که آخرت و دنیا از آن خداست! (25)

و چه بسیار فرشتگان آسمانها که شفاعت آنها سودی نمی‏بخشد مگر پس از آنکه خدا برای هر کس بخواهد و راضی باشد اجازه (شفاعت) دهد! (26)

کسانی که به آخرت ایمان ندارند، فرشتگان را دختر (خدا) نامگذاری می‏کنند! (27)

آنها هرگز به این سخن دانشی ندارند، تنها از گمان بی‏پایه پیروی می‏کنند با اینکه «گمان‏» هرگز انسان را از حق بی‏نیاز نمی‏کند!(28)

حال که چنین است از کسی که از یاد ما روی می‏گرداند و جز زندگی مادی دنیا را نمی‏طلبد، اعراض کن! (29)

این آخرین حد آگاهی آنهاست; پروردگار تو کسانی را که از راه او گمراه شده‏اند بهتر می‏شناسد، و (همچنین) هدایت‏یافتگان را از همه بهتر می‏شناسد! (30)

و برای خداست آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است تا بدکاران را به کیفر کارهای بدشان برساند و نیکوکاران را در برابر اعمال نیکشان پاداش دهد! (31)

همانها که از گناهان بزرگ و اعمال زشت دوری می‏کنند، جز گناهان صغیره (که گاه آلوده آن می‏شوند); آمرزش پروردگار تو گسترده است; او نسبت به شما از همه آگاهتر است از آن هنگام که شما را از زمین آفرید و در آن موقع که بصورت جنینهایی در شکم مادرانتان بودید; پس خودستایی نکنید، او پرهیزگاران را بهتر می‏شناسد! (32)

آیا دیدی آن کس را که (از اسلام -یا انفاق-) روی گردان شد؟! (33)

و کمی عطا کرد، و از بیشتر امساک نمود! (34)

آیا نزد او علم غیب است و می‏بیند (که دیگران می‏توانند گناهان او را بر دوش گیرند)؟! (35)

یا از آنچه در کتب موسی نازل گردیده با خبر نشده است؟! (36)

و در کتب ابراهیم، همان کسی که وظیفه خود را بطور کامل ادا کرد، (37)

که هیچ کس بار گناه دیگری را بر دوش نمی‏گیرد، (38)

و اینکه برای انسان بهره‏ای جز سعی و کوشش او نیست، (39)

و اینکه تلاش او بزودی دیده می‏شود، (40)

سپس به او جزای کافی داده خواهد شد! (41)

(و آیا از کتب پیشین انبیا به او نرسیده است) که همه امور به پروردگارت منتهی می‏گردد؟! (42)

و اینکه اوست که خنداند و گریاند، (43)

و اوست که میراند و زنده کرد، (44)

و اوست که دو زوج نر و ماده را آفرید... (45)

از نطفه‏ای هنگامی که خارج می‏شود (و در رحم می‏ریزد)، (46)

و اینکه بر خداست ایجاد عالم دیگر (تا عدالت اجرا گردد)، (47)

و اینکه اوست که بی‏نیاز کرد و سرمایه باقی بخشید، (48)

و اینکه اوست پروردگار ستاره «شعرا»! (49)

(و آیا به انسان نرسیده است که در کتب انبیای پیشین آمده) که خداوند قوم «عاد نخستین س‏ذللّه را هلاک کرد؟! (50)

و همچنین قوم «ثمود» را، و کسی از آنان را باقی نگذارد! (51)

و نیز قوم نوح را پیش از آنها، چرا که آنان از همه ظالمتر و طغیانگرتر بودند! (52)

و نیز شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) را فرو کوبید، (53)

سپس آنها را با عذاب سنگین پوشانید! (54)

(بگو:) در کدام یک از نعمتهای پروردگارت تردید داری؟! (55)

این (پیامبر) بیم‏دهنده‏ای از بیم‏دهندگان پیشین است! (56)

آنچه باید نزدیک شود، نزدیک شده است (و قیامت فرامی‏رسد)، (57)

و هیچ کس جز خدا نمی‏تواند سختیهای آن را برطرف سازد! (58)

آیا از این سخن تعجب می‏کنید، (59)

و می‏خندید و نمی‏گریید، (60)

و پیوسته در غفلت و هوسرانی به سر می‏برید؟! (61)

حال که چنین است همه برای خدا سجده کنید و او را بپرستید! (62)

SURA 53. Najm, or the Star

1. By the Star when it goes down,-

2. Your Companion is neither astray nor being misled.

3. Nor does he say [aught] of [his own] Desire.

4. It is no less than inspiration sent down to him:

5. He was taught by one Mighty in Power,

6. Endued with Wisdom: for he appeared [in stately form];

7. While he was in the highest part of the horizon:

8. Then he approached and came closer,

9. And was at a distance of but two bow-lengths or [even] nearer;

10. So did [Allah] convey the inspiration to His Servant- [conveyed] what He

[meant] to convey.

11. The [Prophet's] [mind and] heart in no way falsified that which he saw.

12. Will ye then dispute with him concerning what he saw?

13. For indeed he saw him at a second descent,

14. Near the Lote-tree beyond which none may pass:

15. Near it is the Garden of Abode.

16. Behold, the Lote-tree was shrouded [in mystery unspeakable!]

17. [His] sight never swerved, nor did it go wrong!

18. For truly did he see, of the Signs of his Lord, the Greatest!

19. Have ye seen Lat. and 'Uzza,

20. And another, the third [goddess], Manat?

21. What! for you the male sex, and for Him, the female?

22. Behold, such would be indeed a division most unfair!

23. These are nothing but names which ye have devised,- ye and your fathers,-

for which Allah has sent down no authority [whatever]. They follow nothing but

conjecture and what their own souls desire!- Even though there has already come

to them Guidance from their Lord!

24. Nay, shall man have [just] anything he hankers after?

25. But it is to Allah that the End and the Beginning [of all things] belong.

26. How many-so-ever be the angels in the heavens, their intercession will avail

nothing except after Allah has given leave for whom He pleases and that he is

acceptable to Him.

27. Those who believe not in the Hereafter, name the angels with female names.

28. But they have no knowledge therein. They follow nothing but conjecture; and

conjecture avails nothing against Truth.

29. Therefore shun those who turn away from Our Message and desire nothing but

the life of this world.

30. That is as far as knowledge will reach them. Verily thy Lord knoweth best

those who stray from His Path, and He knoweth best those who receive guidance.

31. Yea, to Allah belongs all that is in the heavens and on earth: so that He

rewards those who do evil, according to their deeds, and He rewards those who do

good, with what is best.

32. Those who avoid great sins and shameful deeds, only [falling into] small

faults,- verily thy Lord is ample in forgiveness. He knows you well when He

brings you out of the earth, And when ye are hidden in your mothers' wombs.

Therefore justify not yourselves: He knows best who it is that guards against

evil.

33. Seest thou one who turns back,

34. Gives a little, then hardens [his heart]?

35. What! Has he knowledge of the Unseen so that he can see?

36. Nay, is he not acquainted with what is in the Books of Moses-

37. And of Abraham who fulfilled his engagements?-

38. Namely, that no bearer of burdens can bear the burden of another;

39. That man can have nothing but what he strives for;

40. That [the fruit of] his striving will soon come in sight:

41. Then will he be rewarded with a reward complete;

42. That to thy Lord is the final Goal;

43. That it is He Who granteth Laughter and Tears;

44. That it is He Who granteth Death and Life;

45. That He did create in pairs,- male and female,

46. From a seed when lodged [in its place];

47. That He hath promised a Second Creation [Raising of the Dead];

48. That it is He Who giveth wealth and satisfaction;

49. That He is the Lord of Sirius [the Mighty Star];

50. And that it is He Who destroyed the [powerful] ancient 'Ad [people],

51. And the Thamud nor gave them a lease of perpetual life.

52. And before them, the people of Noah, for that they were [all] most unjust

and most insolent transgressors,

53. And He destroyed the Overthrown Cities [of Sodom and Gomorrah].

54. So that [ruins unknown] have covered them up.

55. Then which of the gifts of thy Lord, [O man,] wilt thou dispute about?

56. This is a Warner, of the [series of] Warners of old!

57. The [Judgment] ever approaching draws nigh:

58. No [soul] but Allah can lay it bare.

59. Do ye then wonder at this recital?

60. And will ye laugh and not weep,-

61. Wasting your time in vanities?

62. But fall ye down in prostration to Allah, and adore [Him]!

سوره قمر - SURA 54. Qamar, or the Moon سورة القمر

﴿ سورة القمر - سورة ٥٤ - تعداد آیات ٥٥ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَانْشَقَّ الْقَمَرُ ﴿١﴾ وَإِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَیَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ ﴿٢﴾ وَکَذَّبُوا وَاتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ وَکُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ ﴿٣﴾ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الأنْبَاءِ مَا فِیهِ مُزْدَجَرٌ ﴿٤﴾ حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ ﴿٥﴾ فَتَوَلَّ عَنْهُمْ یَوْمَ یَدْعُو الدَّاعِ إِلَى شَیْءٍ نُکُرٍ ﴿٦﴾ خُشَّعًا أَبْصَارُهُمْ یَخْرُجُونَ مِنَ الأجْدَاثِ کَأَنَّهُمْ جَرَادٌ مُنْتَشِرٌ ﴿٧﴾ مُهْطِعِینَ إِلَى الدَّاعِ یَقُولُ الْکَافِرُونَ هَذَا یَوْمٌ عَسِرٌ ﴿٨﴾ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ فَکَذَّبُوا عَبْدَنَا وَقَالُوا مَجْنُونٌ وَازْدُجِرَ ﴿٩﴾ فَدَعَا رَبَّهُ أَنِّی مَغْلُوبٌ فَانْتَصِرْ ﴿١٠﴾ فَفَتَحْنَا أَبْوَابَ السَّمَاءِ بِمَاءٍ مُنْهَمِرٍ ﴿١١﴾ وَفَجَّرْنَا الأرْضَ عُیُونًا فَالْتَقَى الْمَاءُ عَلَى أَمْرٍ قَدْ قُدِرَ ﴿١٢﴾ وَحَمَلْنَاهُ عَلَى ذَاتِ أَلْوَاحٍ وَدُسُرٍ ﴿١٣﴾ تَجْرِی بِأَعْیُنِنَا جَزَاءً لِمَنْ کَانَ کُفِرَ ﴿١٤﴾ وَلَقَدْ تَرَکْنَاهَا آیَةً فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿١٥﴾ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿١٦﴾ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿١٧﴾ کَذَّبَتْ عَادٌ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿١٨﴾ إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا صَرْصَرًا فِی یَوْمِ نَحْسٍ مُسْتَمِرٍّ ﴿١٩﴾ تَنْزِعُ النَّاسَ کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ مُنْقَعِرٍ ﴿٢٠﴾ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿٢١﴾ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿٢٢﴾ کَذَّبَتْ ثَمُودُ بِالنُّذُرِ ﴿٢٣﴾ فَقَالُوا أَبَشَرًا مِنَّا وَاحِدًا نَتَّبِعُهُ إِنَّا إِذًا لَفِی ضَلالٍ وَسُعُرٍ ﴿٢٤﴾ أَؤُلْقِیَ الذِّکْرُ عَلَیْهِ مِنْ بَیْنِنَا بَلْ هُوَ کَذَّابٌ أَشِرٌ ﴿٢٥﴾ سَیَعْلَمُونَ غَدًا مَنِ الْکَذَّابُ الأشِرُ ﴿٢٦﴾ إِنَّا مُرْسِلُو النَّاقَةِ فِتْنَةً لَهُمْ فَارْتَقِبْهُمْ وَاصْطَبِرْ ﴿٢٧﴾ وَنَبِّئْهُمْ أَنَّ الْمَاءَ قِسْمَةٌ بَیْنَهُمْ کُلُّ شِرْبٍ مُحْتَضَرٌ ﴿٢٨﴾ فَنَادَوْا صَاحِبَهُمْ فَتَعَاطَى فَعَقَرَ ﴿٢٩﴾ فَکَیْفَ کَانَ عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿٣٠﴾ إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ صَیْحَةً وَاحِدَةً فَکَانُوا کَهَشِیمِ الْمُحْتَظِرِ ﴿٣١﴾ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿٣٢﴾ کَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ بِالنُّذُرِ ﴿٣٣﴾ إِنَّا أَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ حَاصِبًا إِلا آلَ لُوطٍ نَجَّیْنَاهُمْ بِسَحَرٍ ﴿٣٤﴾ نِعْمَةً مِنْ عِنْدِنَا کَذَلِکَ نَجْزِی مَنْ شَکَرَ ﴿٣٥﴾ وَلَقَدْ أَنْذَرَهُمْ بَطْشَتَنَا فَتَمَارَوْا بِالنُّذُرِ ﴿٣٦﴾ وَلَقَدْ رَاوَدُوهُ عَنْ ضَیْفِهِ فَطَمَسْنَا أَعْیُنَهُمْ فَذُوقُوا عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿٣٧﴾ وَلَقَدْ صَبَّحَهُمْ بُکْرَةً عَذَابٌ مُسْتَقِرٌّ ﴿٣٨﴾ فَذُوقُوا عَذَابِی وَنُذُرِ ﴿٣٩﴾ وَلَقَدْ یَسَّرْنَا الْقُرْآنَ لِلذِّکْرِ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿٤٠﴾ وَلَقَدْ جَاءَ آلَ فِرْعَوْنَ النُّذُرُ ﴿٤١﴾ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کُلِّهَا فَأَخَذْنَاهُمْ أَخْذَ عَزِیزٍ مُقْتَدِرٍ ﴿٤٢﴾ أَکُفَّارُکُمْ خَیْرٌ مِنْ أُولَئِکُمْ أَمْ لَکُمْ بَرَاءَةٌ فِی الزُّبُرِ ﴿٤٣﴾ أَمْ یَقُولُونَ نَحْنُ جَمِیعٌ مُنْتَصِرٌ ﴿٤٤﴾ سَیُهْزَمُ الْجَمْعُ وَیُوَلُّونَ الدُّبُرَ ﴿٤٥﴾ بَلِ السَّاعَةُ مَوْعِدُهُمْ وَالسَّاعَةُ أَدْهَى وَأَمَرُّ ﴿٤٦﴾ إِنَّ الْمُجْرِمِینَ فِی ضَلالٍ وَسُعُرٍ ﴿٤٧﴾ یَوْمَ یُسْحَبُونَ فِی النَّارِ عَلَى وُجُوهِهِمْ ذُوقُوا مَسَّ سَقَرَ ﴿٤٨﴾ إِنَّا کُلَّ شَیْءٍ خَلَقْنَاهُ بِقَدَرٍ ﴿٤٩﴾ وَمَا أَمْرُنَا إِلا وَاحِدَةٌ کَلَمْحٍ بِالْبَصَرِ ﴿٥٠﴾ وَلَقَدْ أَهْلَکْنَا أَشْیَاعَکُمْ فَهَلْ مِنْ مُدَّکِرٍ ﴿٥١﴾ وَکُلُّ شَیْءٍ فَعَلُوهُ فِی الزُّبُرِ ﴿٥٢﴾ وَکُلُّ صَغِیرٍ وَکَبِیرٍ مُسْتَطَرٌ ﴿٥٣﴾ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی جَنَّاتٍ وَنَهَرٍ ﴿٥٤﴾ فِی مَقْعَدِ صِدْقٍ عِنْدَ مَلِیکٍ مُقْتَدِرٍ ﴿٥٥﴾

سورة القمر

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

قیامت نزدیک شد و ماه از هم شکافت! (1)

و هرگاه نشانه و معجزه‏ای را ببینند روی گردانده، می‏گویند: «این سحری مستمر است‏»! (2)

آنها (آیات خدا را) تکذیب کردند و از هوای نفسشان پیروی نمودند; و هر امری قرارگاهی دارد! (3)

به اندازه کافی برای بازداشتن از بدیها اخبار (انبیا و امتهای پیشین) به آنان رسیده است! (4)

این آیات، حکمت بالغه الهی است; اما انذارها (برای افراد لجوج) فایده نمی‏دهد! (5)

بنابر این از آنها روی بگردان، و روزی را به یاد آور که دعوت کننده الهی مردم را به امر وحشتناکی دعوت می‏کند (دعوت به حساب اعمال)! (6)

آنان در حالی که چشمهایشان از شدت وحشت به زیر افتاده، همچون ملخهای پراکنده از قبرها خارج می‏شوند، (7)

در حالی که (بر اثر وحشت و اضطراب) بسوی این دعوت کننده گردن می‏کشند; کافران می‏گویند: «امروز روز سخت و دردناکی است!» (8)

پیش از آنها قوم نوح تکذیب کردند، (آری) بنده ما (نوح) را تکذیب کرده و گفتند: «او دیوانه است!» و (با انواع آزارها از ادامه رسالتش) بازداشته شد. (9)

او به درگاه پروردگار عرضه داشت:«من مغلوب (این قوم طغیانگر) شده‏ام، انتقام مرا از آنها بگیر!» (10)

در این هنگام درهای آسمان را با آبی فراوان و پی‏درپی گشودیم; (11)

و زمین را شکافتیم و چشمه‏های زیادی بیرون فرستادیم; و این دو آب به اندازه مقدر با هم درآمیختند (و دریای وحشتناکی شد)! (12)

و او را بر مرکبی از الواح و میخهایی ساخته شده سوار کردیم; (13)

مرکبی که زیر نظر ما حرکت می‏کرد! این کیفری بود برای کسانی که (به او) کافر شده بودند! (14)

ما این ماجرا را بعنوان نشانه‏ای در میان امتها باقی گذاردیم; آیا کسی هست که پند گیرد؟! (15)

(اکنون بنگرید) عذاب و انذارهای من چگونه بود! (16)

ما قرآن را برای تذکر آسان ساختیم; آیا کسی هست که متذکر شود؟! (17)

قوم عاد (نیز پیامبر خود را) تکذیب کردند; پس (ببینید) عذاب و انذارهای من چگونه بود! (18)

ما تندباد وحشتناک و سردی را در یک روز شوم مستمر بر آنان فرستادیم... (19)

که مردم را همچون تنه‏های نخل ریشه‏کن شده از جا برمی‏کند! (20)

پس (ببینید) عذاب و انذارهای من چگونه بود! (21)

ما قرآن را برای تذکر آسان ساختیم; آیا کسی هست که متذکر شود! (22)

طایفه ثمود (نیز) انذارهای الهی را تکذیب کردند، (23)

و گفتند: «آیا ما از بشری از جنس خود پیروی کنیم؟! اگر چنین کنیم در گمراهی و جنون خواهیم بود! (24)

آیا از میان ما تنها بر او وحی نازل شده؟! نه، او آدم بسیار دروغگوی هوسبازی است! (25)

ولی فردا می‏فهمند چه کسی دروغگوی هوسباز است! (26)

ما «ناقه‏» را برای آزمایش آنها می‏فرستیم; در انتظار پایان کار آنان باش و صبر کن! (27)

و به آنها خبر ده که آب (قریه) باید در میانشان تقسیم شود، (یک روز سهم ناقه، و یک روز برای آنها) و هر یک در نوبت خود باید حاضر شوند! (28)

آنها یکی از یاران خود را صدا زدند، او به سراغ این کار آمد و (ناقه را)پی کرد! (29)

پس (بنگرید) عذاب و انذارهای من چگونه بود! (30)

ما فقط یک صیحه ( صاعقه عظیم) بر آنها فرستادیم و بدنبال آن همگی بصورت گیاه خشکی درآمدند که صاحب چهارپایان (در آغل) جمع‏آوری می‏کند! (31)

ما قرآن را برای یادآوری آسان ساختیم; آیا کسی هست که متذکر شود؟! (32)

قوم لوط انذارها(ی پی‏درپی پیامبرشان) را تکذیب کردند; (33)

ما بر آنها تندبادی که ریگها را به حرکت درمی‏آورد فرستادیم (و همه را هلاک کردیم)، جز خاندان لوط را که سحرگاهان نجاتشان دادیم! (34)

این نعمتی بود از ناحیه ما; این گونه هر کسی را که شکر کند پاداش می‏دهیم! (35)

او آنها را از مجازات ما بیم داد، ولی بر آنها اصرار بر مجادله و القای شک داشتند! (36)

آنها از لوط خواستند میهمانانش را در اختیارشان بگذارد; ولی ما چشمانشان را نابینا و محو کردیم (و گفتیم:) بچشید عذاب و انذارهای مرا! (37)

سرانجام صبحگاهان و در اول روز عذابی پایدار و ثابت به سراغشان آمد! (38)

(و گفتیم:) پس بچشید عذاب و انذارهای مرا! (39)

ما قرآن را برای یادآوری آسان ساختیم; آیا کسی هست که متذکر شود؟! (40)

و (همچنین) انذارها و هشدارها (یکی پس از دیگری) به سراغ آل فرعون آمد، (41)

اما آنها همه آیات ما را تکذیب کردند، و ما آنها را گرفتیم و مجازات کردیم، گرفتن شخصی قدرتمند و توانا! (42)

آیا کفار شما بهتر از آنانند یا برای شما امان‏نامه‏ای در کتب آسمانی نازل شده است؟! (43)

یا می‏گویند: «ما جماعتی متحد و نیرومند و پیروزیم‏»؟! (44)

(ولی بدانند) که بزودی جمعشان شکست می‏خورد و پا به فرارمی‏گذارند! (45)

(علاوه بر این) رستاخیز موعد آنهاست، و مجازات قیامت هولناکتر و تلختر است! (46)

مجرمان در گمراهی و شعله‏های آتشند، (47)

در آن روز که در آتش دوزخ به صورتشان کشیده می‏شوند (و به آنها گفته می‏شود:) بچشید آتش دوزخ را! (48)

البته ما هر چیز را به اندازه آفریدیم! (49)

و فرمان ما یک امر بیش نیست، همچون یک چشم بر هم زدن! (50)

ما کسانی را که در گذشته شبیه شما بودند هلاک کردیم; آیا کسی هست که پند گیرد؟! (51)

و هر کاری را انجام دادند در نامه‏های اعمالشان ثبت است، (52)

و هر کار کوچک و بزرگی نوشته شده است. (53)

یقینا پرهیزگاران در باغها و نهرهای بهشتی جای دارند، (54)

در جایگاه صدق نزد خداوند مالک مقتدر! (55)

SURA 54. Qamar, or the Moon

1. The Hour [of Judgment] is nigh, and the moon is cleft asunder.

2. But if they see a Sign, they turn away, and say, "This is [but] transient

magic."

3. They reject [the warning] and follow their [own] lusts but every matter has

its appointed time.

4. There have already come to them Recitals wherein there is [enough] to check

[them],

5. Mature wisdom;- but [the preaching of] Warners profits them not.

6. Therefore, [O Prophet,] turn away from them. The Day that the Caller will

call [them] to a terrible affair,

7. They will come forth,- their eyes humbled - from [their] graves, [torpid]

like locusts scattered abroad,

8. Hastening, with eyes transfixed, towards the Caller!- "Hard is this Day!",

the Unbelievers will say.

9. Before them the People of Noah rejected [their messenger]: they rejected Our

servant, and said, "Here is one possessed!", and he was driven out.

10. Then he called on his Lord: "I am one overcome: do Thou then help [me]!"

11. So We opened the gates of heaven, with water pouring forth.

12. And We caused the earth to gush forth with springs, so the waters met [and

rose] to the extent decreed.

13. But We bore him on an [Ark] made of broad planks and caulked with palmfibre:

14. She floats under our eyes [and care]: a recompense to one who had been

rejected [with scorn]!

15. And We have left this as a Sign [for all time]: then is there any that will

receive admonition?

16. But how [terrible] was My Penalty and My Warning?

17. And We have indeed made the Qur'an easy to understand and remember: then is

there any that will receive admonition?

18. The 'Ad [people] [too] rejected [Truth]: then how terrible was My Penalty

and My Warning?

19. For We sent against them a furious wind, on a Day of violent Disaster,

20. Plucking out men as if they were roots of palm-trees torn up [from the

ground].

21. Yea, how [terrible] was My Penalty and My Warning!

22. But We have indeed made the Qur'an easy to understand and remember: then is

there any that will receive admonition?

23. The Thamud [also] rejected [their] Warners.

24. For they said: "What! a man! a Solitary one from among ourselves! shall we

follow such a one? Truly should we then be straying in mind, and mad!

25. "Is it that the Message is sent to him, of all people amongst us? Nay, he is

a liar, an insolent one!"

26. Ah! they will know on the morrow, which is the liar, the insolent one!

27. For We will send the she-camel by way of trial for them. So watch them, [O

Salih], and possess thyself in patience!

28. And tell them that the water is to be divided between them: Each one's right

to drink being brought forward [by suitable turns].

29. But they called to their companion, and he took a sword in hand, and

hamstrung [her].

30. Ah! how [terrible] was My Penalty and My Warning!

31. For We sent against them a single Mighty Blast, and they became like the dry

stubble used by one who pens cattle.

32. And We have indeed made the Qur'an easy to understand and remember: then is

there any that will receive admonition?

33. The people of Lut rejected [his] warning.

34. We sent against them a violent Tornado with showers of stones, [which

destroyed them], except Lut's household: them We delivered by early Dawn,-

35. As a Grace from Us: thus do We reward those who give thanks.

36. And [Lut] did warn them of Our Punishment, but they disputed about the

Warning.

37. And they even sought to snatch away his guests from him, but We blinded

their eyes. [They heard:] "Now taste ye My Wrath and My Warning."

38. Early on the morrow an abiding Punishment seized them:

39. "So taste ye My Wrath and My Warning."

40. And We have indeed made the Qur'an easy to understand and remember: then is

there any that will receive admonition?

41. To the People of Pharaoh, too, aforetime, came Warners [from Allah].

42. The [people] rejected all Our Signs; but We seized them with such Penalty

[as comes] from One Exalted in Power, able to carry out His Will.

43. Are your Unbelievers, [O Quraish], better than they? Or have ye an immunity

in the Sacred Books?

44. Or do they say: "We acting together can defend ourselves"?

45. Soon will their multitude be put to flight, and they will show their backs.

46. Nay, the Hour [of Judgment] is the time promised them [for their full

recompense]: And that Hour will be most grievous and most bitter.

47. Truly those in sin are the ones straying in mind, and mad.

48. The Day they will be dragged through the Fire on their faces, [they will

hear:] "Taste ye the touch of Hell!"

49. Verily, all things have We created in proportion and measure.

50. And Our Command is but a single [Act],- like the twinkling of an eye.

51. And [oft] in the past, have We destroyed gangs like unto you: then is there

any that will receive admonition?

52. All that they do is noted in [their] Books [of Deeds]:

53. Every matter, small and great, is on record.

54. As to the Righteous, they will be in the midst of Gardens and Rivers,

55. In an Assembly of Truth, in the Presence of a Sovereign Omnipotent.

SURA 55. Rahman, or (Allah) Most Gracious سورة الرحمن -سوره رحمن

﴿ سورة الرحمن - سورة ٥٥- تعداد آیات ٧٨ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

الرَّحْمَنُ ﴿١﴾ عَلَّمَ الْقُرْآنَ ﴿٢﴾ خَلَقَ الإنْسَانَ ﴿٣﴾ عَلَّمَهُ الْبَیَانَ ﴿٤﴾ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ ﴿٥﴾ وَالنَّجْمُ وَالشَّجَرُ یَسْجُدَانِ ﴿٦﴾ وَالسَّمَاءَ رَفَعَهَا وَوَضَعَ الْمِیزَانَ ﴿٧﴾ أَلا تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ ﴿٨﴾ وَأَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَلا تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ ﴿٩﴾ وَالأرْضَ وَضَعَهَا لِلأنَامِ ﴿١٠﴾ فِیهَا فَاکِهَةٌ وَالنَّخْلُ ذَاتُ الأکْمَامِ ﴿١١﴾ وَالْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَالرَّیْحَانُ ﴿١٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿١٣﴾ خَلَقَ الإنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ ﴿١٤﴾ وَخَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ ﴿١٥﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿١٦﴾ رَبُّ الْمَشْرِقَیْنِ وَرَبُّ الْمَغْرِبَیْنِ ﴿١٧﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿١٨﴾ مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ یَلْتَقِیَانِ ﴿١٩﴾ بَیْنَهُمَا بَرْزَخٌ لا یَبْغِیَانِ ﴿٢٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢١﴾ یَخْرُجُ مِنْهُمَا اللُّؤْلُؤُ وَالْمَرْجَانُ ﴿٢٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢٣﴾ وَلَهُ الْجَوَارِ الْمُنْشَآتُ فِی الْبَحْرِ کَالأعْلامِ ﴿٢٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢٥﴾ کُلُّ مَنْ عَلَیْهَا فَانٍ ﴿٢٦﴾ وَیَبْقَى وَجْهُ رَبِّکَ ذُو الْجَلالِ وَالإکْرَامِ ﴿٢٧﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٢٨﴾ یَسْأَلُهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ کُلَّ یَوْمٍ هُوَ فِی شَأْنٍ ﴿٢٩﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٠﴾ سَنَفْرُغُ لَکُمْ أَیُّهَا الثَّقَلانِ ﴿٣١﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٢﴾ یَا مَعْشَرَ الْجِنِّ وَالإنْسِ إِنِ اسْتَطَعْتُمْ أَنْ تَنْفُذُوا مِنْ أَقْطَارِ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ فَانْفُذُوا لا تَنْفُذُونَ إِلا بِسُلْطَانٍ ﴿٣٣﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٤﴾ یُرْسَلُ عَلَیْکُمَا شُوَاظٌ مِنْ نَارٍ وَنُحَاسٌ فَلا تَنْتَصِرَانِ ﴿٣٥﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٦﴾ فَإِذَا انْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ وَرْدَةً کَالدِّهَانِ ﴿٣٧﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٣٨﴾ فَیَوْمَئِذٍ لا یُسْأَلُ عَنْ ذَنْبِهِ إِنْسٌ وَلا جَانٌّ ﴿٣٩﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٠﴾ یُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسِیمَاهُمْ فَیُؤْخَذُ بِالنَّوَاصِی وَالأقْدَامِ ﴿٤١﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٢﴾ هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی یُکَذِّبُ بِهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿٤٣﴾ یَطُوفُونَ بَیْنَهَا وَبَیْنَ حَمِیمٍ آنٍ ﴿٤٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٥﴾ وَلِمَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ جَنَّتَانِ ﴿٤٦﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٧﴾ ذَوَاتَا أَفْنَانٍ ﴿٤٨﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٤٩﴾ فِیهِمَا عَیْنَانِ تَجْرِیَانِ ﴿٥٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥١﴾ فِیهِمَا مِنْ کُلِّ فَاکِهَةٍ زَوْجَانِ ﴿٥٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥٣﴾ مُتَّکِئِینَ عَلَى فُرُشٍ بَطَائِنُهَا مِنْ إِسْتَبْرَقٍ وَجَنَى الْجَنَّتَیْنِ دَانٍ ﴿٥٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥٥﴾ فِیهِنَّ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلا جَانٌّ ﴿٥٦﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥٧﴾ کَأَنَّهُنَّ الْیَاقُوتُ وَالْمَرْجَانُ ﴿٥٨﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٥٩﴾ هَلْ جَزَاءُ الإحْسَانِ إِلا الإحْسَانُ ﴿٦٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦١﴾ وَمِنْ دُونِهِمَا جَنَّتَانِ ﴿٦٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦٣﴾ مُدْهَامَّتَانِ ﴿٦٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦٥﴾ فِیهِمَا عَیْنَانِ نَضَّاخَتَانِ ﴿٦٦﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦٧﴾ فِیهِمَا فَاکِهَةٌ وَنَخْلٌ وَرُمَّانٌ ﴿٦٨﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٦٩﴾ فِیهِنَّ خَیْرَاتٌ حِسَانٌ ﴿٧٠﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧١﴾ حُورٌ مَقْصُورَاتٌ فِی الْخِیَامِ ﴿٧٢﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧٣﴾ لَمْ یَطْمِثْهُنَّ إِنْسٌ قَبْلَهُمْ وَلا جَانٌّ ﴿٧٤﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧٥﴾ مُتَّکِئِینَ عَلَى رَفْرَفٍ خُضْرٍ وَعَبْقَرِیٍّ حِسَانٍ ﴿٧٦﴾ فَبِأَیِّ آلاءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ ﴿٧٧﴾ تَبَارَکَ اسْمُ رَبِّکَ ذِی الْجَلالِ وَالإکْرَامِ ﴿٧٨﴾

سورة الرحمن

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

خداوند رحمان، (1)

قرآن را تعلیم فرمود، (2)

انسان را آفرید، (3)

و به او «بیان‏» را آموخت. (4)

خورشید و ماه با حساب منظمی می‏گردند، (5)

و گیاه و درخت برای او سجده می‏کنند! (6)

و آسمان را برافراشت، و میزان و قانون (در آن) گذاشت، (7)

تا در میزان طغیان نکنید (و از مسیر عدالت منحرف نشوید)، (8)

و وزن را بر اساس عدل برپا دارید و میزان را کم نگذارید! (9)

زمین را برای خلایق آفرید، (10)

که در آن میوه‏ها و نخلهای پرشکوفه است، (11)

و دانه‏هایی که همراه با ساقه و برگی است که بصورت کاه درمی‏آید، و گیاهان خوشبو! (12)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را تکذیب می‏کنید (شما ای گروه جن و انس)؟! (13)

انسان را از گل خشکیده‏ای همچون سفال آفرید، (14)

و جن را از شعله‏های مختلط و متحرک آتش خلق کرد! (15)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (16)

او پروردگار دو مشرق و پروردگار دو مغرب است! (17)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (18)

دو دریای مختلف (شور و شیرین، گرم و سرد) را در کنار هم قرار داد، در حالی که با هم تماس دارند; (19)

در میان آن دو برزخی است که یکی بر دیگری غلبه نمی‏کند (و به هم نمی‏آمیزند)! (20)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (21)

از آن دو، لؤلؤ و مرجان خارج می‏شود. (22)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (23)

و برای اوست کشتیهای ساخته شده که در دریا به حرکت درمی‏آیند و همچون کوهی هستند! (24)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (25)

همه کسانی که روی آن ( زمین) هستند فانی می‏شوند، (26)

و تنها ذات ذوالجلال و گرامی پروردگارت باقی می‏ماند! (27)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (28)

تمام کسانی که در آسمانها و زمین هستند از او تقاضا می‏کنند، و او هر روز در شان و کاری است! (29)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (30)

بزودی به حساب شما می‏پردازیم ای دو گروه انس و جن! (31)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (32)

ای گروه جن و انس! اگر می‏توانید از مرزهای آسمانها و زمین بگذرید، پس بگذرید، ولی هرگز نمی‏توانید، مگر با نیرویی (فوق العاده)! (33)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (34)

شعله‏هایی از آتش بی‏دود، و دودهایی متراکم بر شما فرستاده می‏شود; و نمی‏توانید از کسی یاری بطلبید! (35)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (36)

در آن هنگام که آسمان شکافته شود و همچون روغن مذاب گلگون گردد (حوادث هولناکی رخ می‏دهد که تاب تحمل آن را نخواهید داشت)! (37)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (38)

در آن روز هیچ کس از انس و جن از گناهش سؤال نمی‏شود (و همه چیز روشن است)! (39)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (40)

مجرمان از چهره‏هایشان شناخته می‏شوند; و آنگاه آنها را از موهای پیش سر، و پاهایشان می‏گیرند (و به دوزخ می‏افکنند)! (41)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (42)

این همان دوزخی است که مجرمان آن را انکار می‏کردند! (43)

امروز در میان آن و آب سوزان در رفت و آمدند! (44)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (45)

و برای کسی که از مقام پروردگارش بترسد، دو باغ بهشتی است! (46)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (47)

(آن دو باغ بهشتی) دارای انواع نعمتها و درختان پرطراوت است! (48)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (49)

در آنها دو چشمه همیشه جاری است! (50)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (51)

در آن دو، از هر میوه‏ای دو نوع وجود دارد (هر یک از دیگری بهتر)! (52)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (53)

این در حالی است که آنها بر فرشهایی تکیه کرده‏اند با آسترهائی از دیبا و ابریشم، و میوه‏های رسیده آن دو باغ بهشتی در دسترس است! (54)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (55)

در آن باغهای بهشتی زنانی هستند که جز به همسران خود عشق نمی‏ورزند; و هیچ انس و جن پیش از اینها با آنان تماس نگرفته است. (56)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (57)

آنها همچون یاقوت و مرجانند! (58)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (59)

آیا جزای نیکی جز نیکی است؟! (60)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (61)

و پایین تر از آنها، دو باغ بهشتی دیگر است. (62)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (63)

هر دو خرم و سرسبزند! (64)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (65)

در آنها دو چشمه جوشنده است! (66)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (67)

در آنها میوه‏های فراوان و درخت خرما و انار است! (68)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (69)

و در آن باغهای بهشتی زنانی نیکو خلق و زیبایند! (70)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (71)

حوریانی که در خیمه‏های بهشتی مستورند! (72)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (73)

هیچ انس و جن پیش از ایشان با آنها تماس نگرفته (و دوشیزه‏اند)! (74)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (75)

این در حالی است که بهشتیان بر تختهایی تکیه زده‏اند که با بهترین و زیباترین پارچه‏های سبزرنگ پوشانده شده است. (76)

پس کدامین نعمتهای پروردگارتان را انکار می‏کنید؟! (77)

پربرکت و زوال‏ناپذیر است نام پروردگار صاحب جلال و بزرگوار تو! (78)

SURA 55. Rahman, or (Allah) Most Gracious

1. [Allah] Most Gracious!

2. It is He Who has taught the Qur'an.

3. He has created man:

4. He has taught him speech [and intelligence].

5. The sun and the moon follow courses [exactly] computed;

6. And the herbs and the trees - both [alike] prostrate in adoration.

7. And the Firmament has He raised high, and He has set up the Balance [of

Justice],

8. In order that ye may not transgress [due] balance.

9. So establish weight with justice and fall not short in the balance.

10. It is He Who has spread out the earth for [His] creatures:

11. Therein is fruit and date-palms, producing spathes [enclosing dates];

12. Also corn, with [its] leaves and stalk for fodder, and sweet-smelling

plants.

13. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

14. He created man from sounding clay like unto pottery,

15. And He created Jinns from fire free of smoke:

16. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

17. [He is] Lord of the two Easts and Lord of the two Wests:

18. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

19. He has let free the two bodies of flowing water, meeting together:

20. Between them is a Barrier which they do not transgress:

21. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

22. Out of them come Pearls and Coral:

23. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

24. And His are the Ships sailing smoothly through the seas, lofty as mountains:

25. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

26. All that is on earth will perish:

27. But will abide [for ever] the Face of thy Lord,- full of Majesty, Bounty and

Honour.

28. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

29. Of Him seeks [its need] every creature in the heavens and on earth: every

day in [new] Splendour doth He [shine]!

30. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

31. Soon shall We settle your affairs, O both ye worlds!

32. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

33. O ye assembly of Jinns and men! If it be ye can pass beyond the zones of the

heavens and the earth, pass ye! not without authority shall ye be able to pass!

34. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

35. On you will be sent [O ye evil ones twain!] a flame of fire [to burn] and a

smoke [to choke]: no defence will ye have:

36. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

37. When the sky is rent asunder, and it becomes red like ointment:

38. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

39. On that Day no question will be asked of man or Jinn as to his sin.

40. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

41. [For] the sinners will be known by their marks: and they will be seized by

their forelocks and their feet.

42. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

43. This is the Hell which the Sinners deny:

44. In its midst and in the midst of boiling hot water will they wander round!

45. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

46. But for such as fear the time when they will stand before [the Judgment Seat

of] their Lord, there will be two Gardens-

47. Then which of the favours of your Lord will ye deny?-

48. Containing all kinds [of trees and delights];-

49. Then which of the favours of your Lord will ye deny?-

50. In them [each] will be two Springs flowing [free];

51. Then which of the favours of your Lord will ye deny?-

52. In them will be Fruits of every kind, two and two.

53. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

54. They will recline on Carpets, whose inner linings will be of rich brocade:

the Fruit of the Gardens will be near [and easy of reach].

55. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

56. In them will be [Maidens], chaste, restraining their glances, whom no man or

Jinn before them has touched;-

57. Then which of the favours of your Lord will ye deny?-

58. Like unto Rubies and coral.

59. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

60. Is there any Reward for Good - other than Good?

61. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

62. And besides these two, there are two other Gardens,-

63. Then which of the favours of your Lord will ye deny?-

64. Dark-green in colour [from plentiful watering].

65. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

66. In them [each] will be two Springs pouring forth water in continuous

abundance:

67. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

68. In them will be Fruits, and dates and pomegranates:

69. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

70. In them will be fair [Companions], good, beautiful;-

71. Then which of the favours of your Lord will ye deny?-

72. Companions restrained [as to their glances], in [goodly] pavilions;-

73. Then which of the favours of your Lord will ye deny?-

74. Whom no man or Jinn before them has touched;-

75. Then which of the favours of your Lord will ye deny?-

76. Reclining on green Cushions and rich Carpets of beauty.

77. Then which of the favours of your Lord will ye deny?

78. Blessed be the name of thy Lord, full of Majesty, Bounty and Honour.

- سورة الواقعة سوره واقعه -SURA 56. Waqia, or The Inevitable Event

﴿ سورة الواقعة - سورة ٥٦ - تعداد آیات ٩٦ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

إِذَا وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿١﴾ لَیْسَ لِوَقْعَتِهَا کَاذِبَةٌ ﴿٢﴾ خَافِضَةٌ رَافِعَةٌ ﴿٣﴾ إِذَا رُجَّتِ الأرْضُ رَجًّا ﴿٤﴾ وَبُسَّتِ الْجِبَالُ بَسًّا ﴿٥﴾ فَکَانَتْ هَبَاءً مُنْبَثًّا ﴿٦﴾ وَکُنْتُمْ أَزْوَاجًا ثَلاثَةً ﴿٧﴾ فَأَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَیْمَنَةِ ﴿٨﴾ وَأَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ مَا أَصْحَابُ الْمَشْأَمَةِ ﴿٩﴾ وَالسَّابِقُونَ السَّابِقُونَ ﴿١٠﴾ أُولَئِکَ الْمُقَرَّبُونَ ﴿١١﴾ فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿١٢﴾ ثُلَّةٌ مِنَ الأوَّلِینَ ﴿١٣﴾ وَقَلِیلٌ مِنَ الآخِرِینَ ﴿١٤﴾ عَلَى سُرُرٍ مَوْضُونَةٍ ﴿١٥﴾ مُتَّکِئِینَ عَلَیْهَا مُتَقَابِلِینَ ﴿١٦﴾ یَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ ﴿١٧﴾ بِأَکْوَابٍ وَأَبَارِیقَ وَکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿١٨﴾ لا یُصَدَّعُونَ عَنْهَا وَلا یُنْزِفُونَ ﴿١٩﴾ وَفَاکِهَةٍ مِمَّا یَتَخَیَّرُونَ ﴿٢٠﴾ وَلَحْمِ طَیْرٍ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿٢١﴾ وَحُورٌ عِینٌ ﴿٢٢﴾ کَأَمْثَالِ اللُّؤْلُؤِ الْمَکْنُونِ ﴿٢٣﴾ جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٢٤﴾ لا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلا تَأْثِیمًا ﴿٢٥﴾ إِلا قِیلا سَلامًا سَلامًا ﴿٢٦﴾ وَأَصْحَابُ الْیَمِینِ مَا أَصْحَابُ الْیَمِینِ ﴿٢٧﴾ فِی سِدْرٍ مَخْضُودٍ ﴿٢٨﴾ وَطَلْحٍ مَنْضُودٍ ﴿٢٩﴾ وَظِلٍّ مَمْدُودٍ ﴿٣٠﴾ وَمَاءٍ مَسْکُوبٍ ﴿٣١﴾ وَفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ ﴿٣٢﴾ لا مَقْطُوعَةٍ وَلا مَمْنُوعَةٍ ﴿٣٣﴾ وَفُرُشٍ مَرْفُوعَةٍ ﴿٣٤﴾ إِنَّا أَنْشَأْنَاهُنَّ إِنْشَاءً ﴿٣٥﴾ فَجَعَلْنَاهُنَّ أَبْکَارًا ﴿٣٦﴾ عُرُبًا أَتْرَابًا ﴿٣٧﴾ لأصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿٣٨﴾ ثُلَّةٌ مِنَ الأوَّلِینَ ﴿٣٩﴾ وَثُلَّةٌ مِنَ الآخِرِینَ ﴿٤٠﴾ وَأَصْحَابُ الشِّمَالِ مَا أَصْحَابُ الشِّمَالِ ﴿٤١﴾ فِی سَمُومٍ وَحَمِیمٍ ﴿٤٢﴾ وَظِلٍّ مِنْ یَحْمُومٍ ﴿٤٣﴾ لا بَارِدٍ وَلا کَرِیمٍ ﴿٤٤﴾ إِنَّهُمْ کَانُوا قَبْلَ ذَلِکَ مُتْرَفِینَ ﴿٤٥﴾ وَکَانُوا یُصِرُّونَ عَلَى الْحِنْثِ الْعَظِیمِ ﴿٤٦﴾ وَکَانُوا یَقُولُونَ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿٤٧﴾ أَوَآبَاؤُنَا الأوَّلُونَ ﴿٤٨﴾ قُلْ إِنَّ الأوَّلِینَ وَالآخِرِینَ ﴿٤٩﴾ لَمَجْمُوعُونَ إِلَى مِیقَاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿٥٠﴾ ثُمَّ إِنَّکُمْ أَیُّهَا الضَّالُّونَ الْمُکَذِّبُونَ ﴿٥١﴾ لآکِلُونَ مِنْ شَجَرٍ مِنْ زَقُّومٍ ﴿٥٢﴾ فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿٥٣﴾ فَشَارِبُونَ عَلَیْهِ مِنَ الْحَمِیمِ ﴿٥٤﴾ فَشَارِبُونَ شُرْبَ الْهِیمِ ﴿٥٥﴾ هَذَا نُزُلُهُمْ یَوْمَ الدِّینِ ﴿٥٦﴾ نَحْنُ خَلَقْنَاکُمْ فَلَوْلا تُصَدِّقُونَ ﴿٥٧﴾ أَفَرَأَیْتُمْ مَا تُمْنُونَ ﴿٥٨﴾ أَأَنْتُمْ تَخْلُقُونَهُ أَمْ نَحْنُ الْخَالِقُونَ ﴿٥٩﴾ نَحْنُ قَدَّرْنَا بَیْنَکُمُ الْمَوْتَ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿٦٠﴾ عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ أَمْثَالَکُمْ وَنُنْشِئَکُمْ فِی مَا لا تَعْلَمُونَ ﴿٦١﴾ وَلَقَدْ عَلِمْتُمُ النَّشْأَةَ الأولَى فَلَوْلا تَذَکَّرُونَ ﴿٦٢﴾ أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَحْرُثُونَ ﴿٦٣﴾ أَأَنْتُمْ تَزْرَعُونَهُ أَمْ نَحْنُ الزَّارِعُونَ ﴿٦٤﴾ لَوْ نَشَاءُ لَجَعَلْنَاهُ حُطَامًا فَظَلْتُمْ تَفَکَّهُونَ ﴿٦٥﴾ إِنَّا لَمُغْرَمُونَ ﴿٦٦﴾ بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿٦٧﴾ أَفَرَأَیْتُمُ الْمَاءَ الَّذِی تَشْرَبُونَ ﴿٦٨﴾ أَأَنْتُمْ أَنْزَلْتُمُوهُ مِنَ الْمُزْنِ أَمْ نَحْنُ الْمُنْزِلُونَ ﴿٦٩﴾ لَوْ نَشَاءُ جَعَلْنَاهُ أُجَاجًا فَلَوْلا تَشْکُرُونَ ﴿٧٠﴾ أَفَرَأَیْتُمُ النَّارَ الَّتِی تُورُونَ ﴿٧١﴾ أَأَنْتُمْ أَنْشَأْتُمْ شَجَرَتَهَا أَمْ نَحْنُ الْمُنْشِئُونَ ﴿٧٢﴾ نَحْنُ جَعَلْنَاهَا تَذْکِرَةً وَمَتَاعًا لِلْمُقْوِینَ ﴿٧٣﴾ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿٧٤﴾ فَلا أُقْسِمُ بِمَوَاقِعِ النُّجُومِ ﴿٧٥﴾ وَإِنَّهُ لَقَسَمٌ لَوْ تَعْلَمُونَ عَظِیمٌ ﴿٧٦﴾ إِنَّهُ لَقُرْآنٌ کَرِیمٌ ﴿٧٧﴾ فِی کِتَابٍ مَکْنُونٍ ﴿٧٨﴾ لا یَمَسُّهُ إِلا الْمُطَهَّرُونَ ﴿٧٩﴾ تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٨٠﴾ أَفَبِهَذَا الْحَدِیثِ أَنْتُمْ مُدْهِنُونَ ﴿٨١﴾ وَتَجْعَلُونَ رِزْقَکُمْ أَنَّکُمْ تُکَذِّبُونَ ﴿٨٢﴾ فَلَوْلا إِذَا بَلَغَتِ الْحُلْقُومَ ﴿٨٣﴾ وَأَنْتُمْ حِینَئِذٍ تَنْظُرُونَ ﴿٨٤﴾ وَنَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْکُمْ وَلَکِنْ لا تُبْصِرُونَ ﴿٨٥﴾ فَلَوْلا إِنْ کُنْتُمْ غَیْرَ مَدِینِینَ ﴿٨٦﴾ تَرْجِعُونَهَا إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٨٧﴾ فَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿٨٨﴾ فَرَوْحٌ وَرَیْحَانٌ وَجَنَّةُ نَعِیمٍ ﴿٨٩﴾ وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿٩٠﴾ فَسَلامٌ لَکَ مِنْ أَصْحَابِ الْیَمِینِ ﴿٩١﴾ وَأَمَّا إِنْ کَانَ مِنَ الْمُکَذِّبِینَ الضَّالِّینَ ﴿٩٢﴾ فَنُزُلٌ مِنْ حَمِیمٍ ﴿٩٣﴾ وَتَصْلِیَةُ جَحِیمٍ ﴿٩٤﴾ إِنَّ هَذَا لَهُوَ حَقُّ الْیَقِینِ ﴿٩٥﴾ فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿٩٦﴾

سورة الواقعة

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

هنگامی که واقعه عظیم (قیامت) واقع شود، (1)

هیچ کس نمی‏تواند آن را انکار کند! (2)

(این واقعه) گروهی را پایین می‏آورد و گروهی را بالا می‏برد! (3)

در آن هنگام که زمین بشدت به لرزه درمی‏آید، (4)

و کوه‏ها در هم کوبیده می‏شود، (5)

و بصورت غبار پراکنده درمی‏آید، (6)

و شما سه گروه خواهید بود! (7)

(نخست) سعادتمندان و خجستگان (هستند); چه سعادتمندان و خجستگانی! (8)

گروه دیگر شقاوتمندان و شومانند، چه شقاوتمندان و شومانی! (9)

و (سومین گروه) پیشگامان پیشگامند، (10)

آنها مقربانند! (11)

در باغهای پرنعمت بهشت (جای دارند)! (12)

گروه زیادی (از آنها) از امتهای نخستینند، (13)

و اندکی از امت آخرین! (14)

آنها ( مقربان) بر تختهایی که صف‏کشیده و به هم پیوسته است قراردارند، (15)

در حالی که بر آن تکیه زده و رو به روی یکدیگرند! (16)

نوجوانانی جاودان (در شکوه و طراوت) پیوسته گرداگرد آنان می‏گردند، (17)

با قدحها و کوزه‏ها و جامهایی از نهرهای جاری بهشتی (و شراب طهور)! (18)

اما شرابی که از آن درد سر نمی‏گیرند و نه مست می‏شوند! (19)

و میوه‏هایی از هر نوع که انتخاب کنند، (20)

و گوشت پرنده از هر نوع که مایل باشند! (21)

و همسرانی از حور العین دارند، (22)

همچون مروارید در صدف پنهان! (23)

اینها پاداشی است در برابر اعمالی که انجام می‏دادند! (24)

در آن (باغهای بهشتی) نه لغو و بیهوده‏ای می‏شنوند نه سخنان گناه آلود; (25)

تنها چیزی که می‏شنوند «سلام‏» است «سلام‏»! (26)

و اصحاب یمین و خجستگان، چه اصحاب یمین و خجستگانی! (27)

آنها در سایه درختان «سدر» بی‏خار قرار دارند، (28)

و در سایه درخت «طلح‏» پربرگ ( درختی خوشرنگ و خوشبو)، (29)

و سایه کشیده و گسترده، (30)

و در کنار آبشارها، (31)

و میوه‏های فراوان، (32)

که هرگز قطع و ممنوع نمی‏شود، (33)

و همسرانی بلندمرتبه! (34)

ما آنها را آفرینش نوینی بخشیدیم، (35)

و همه را دوشیزه قرار دادیم، (36)

زنانی که تنها به همسرشان عشق می‏ورزند و خوش زبان و فصیح و هم سن و سالند! (37)

اینها همه برای اصحاب یمین است، (38)

که گروهی از امتهای نخستینند،(39)

و گروهی از امتهای آخرین! (40)

و اصحاب شمال، چه اصحاب شمالی (که نامه اعمالشان به نشانه جرمشان به دست چپ آنها داده می‏شود)! (41)

آنها در میان بادهای کشنده و آب سوزان قرار دارند، (42)

و در سایه دودهای متراکم و آتشزا! (43)

سایه‏ای که نه خنک است و نه آرامبخش! (44)

آنها پیش از این (در عالم دنیا) مست و مغرور نعمت بودند، (45)

و بر گناهان بزرگ اصرار می‏ورزیدند، (46)

و می‏گفتند: «هنگامی که ما مردیم و خاک و استخوان شدیم، آیا برانگیخته خواهیم شد؟! (47)

یا نیاکان نخستین ما (برانگیخته می‏شوند)؟!» (48)

بگو: «اولین و آخرین، (49)

همگی در موعد روز معینی گردآوری می‏شوند، (50)

سپس شما ای گمراهان تکذیب‏کننده! (51)

قطعا از درخت زقوم می‏خورید، (52)

و شکمها را از آن پر می‏کنید، (53)

و روی آن از آب سوزان می‏نوشید، (54)

و همچون شتران مبتلا به بیماری عطش، از آن می‏آشامید! (55)

این است وسیله پذیرایی از آنها در قیامت! (56)

»ما شما را آفریدیم; پس چرا (آفرینش مجدد را) تصدیق نمی‏کنید؟! (57)

آیا از نطفه‏ای که در رحم می‏ریزید آگاهید؟! (58)

آیا شما آن را (در دوران جنینی) آفرینش (پی در پی) می‏دهید یا ما آفریدگاریم؟! (59)

ما در میان شما مرگ را مقدر ساختیم; و هرگز کسی بر ما پیشی نمی‏گیرد! (60)

تا گروهی را به جای گروه دیگری بیاوریم و شما را در جهانی که نمی‏دانید آفرینش تازه‏ای بخشیم! (61)

شما عالم نخستین را دانستید; چگونه متذکر نمی‏شوید (که جهانی بعد از آن است)؟! (62)

آیا هیچ درباره آنچه کشت می‏کنید اندیشیده‏اید؟! (63)

آیا شما آن را می‏رویانید یا ما می‏رویانیم؟! (64)

هرگاه بخواهیم آن را مبدل به کاه در هم کوبیده می‏کنیم که تعجب کنید! (65)

(بگونه‏ای که بگویید:) براستی ما زیان کرده‏ایم، (66)

بلکه ما بکلی محرومیم! (67)

آیا به آبی که می‏نوشید اندیشیده‏اید؟! (68)

آیا شما آن را از ابر نازل کرده‏اید یا ما نازل می‏کنیم؟! (69)

هرگاه بخواهیم، این آب گوارا را تلخ و شور قرار می‏دهیم; پس چرا شکر نمی‏کنید؟! (70)

آیا درباره آتشی که می‏افروزید فکر کرده‏اید؟! (71)

آیا شما درخت آن را آفریده‏اید یا ما آفریده‏ایم؟! (72)

ما آن را وسیله یادآوری (برای همگان)و وسیله زندگی برای مسافران قرار داده‏ایم! (73)

حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را پاک و منزه بشمار)! (74)

سوگند به جایگاه ستارگان (و محل طلوع و غروب آنها)! (75)

و این سوگندی است بسیار بزرگ، اگر بدانید! (76)

که آن، قرآن کریمی است، (77)

که در کتاب محفوظی جای دارد، (78)

و جز پاکان نمی‏توانند به آن دست زنند ( دست یابند). (79)

آن از سوی پروردگار عالمیان نازل شده; (80)

آیا این سخن را ( این قرآن را با اوصافی که گفته شد) سست و کوچک می‏شمرید، (81)

و به جای شکر روزیهایی که به شما داده شده آن را تکذیب می‏کنید؟! (82)

پس چرا هنگامی که جان به گلوگاه می‏رسد (توانایی بازگرداندن آن را ندارید)؟! (83)

و شما در این حال نظاره می‏کنید (و کاری از دستتان ساخته نیست); (84)

و ما از شما به او نزدیکتریم ولی نمی‏بینید! (85)

اگر هرگز در برابر اعمالتان جزا داده نمی‏شوید، (86)

پس آن (روح) را بازگردانید اگر راست می‏گویید! (87)

پس اگر او از مقربان باشد، (88)

در روح و ریحان و بهشت پرنعمت است! (89)

اما اگر از اصحاب یمین باشد، (90)

(به او گفته می‏شود:) سلام بر تو از سوی دوستانت که از اصحاب یمینند! (91)

اما اگر او از تکذیب‏کنندگان گمراه باشد، (92)

با آب جوشان دوزخ از او پذیرایی می‏شوید! (93)

و سرنوشت او ورود در آتش جهنم است، (94)

این مطلب حق و یقین است! (95)

پس به نام پروردگار بزرگت تسبیح کن (و او را منزه بشمار)! (96)

SURA 56. Waqia, or The Inevitable Event

1. When the Event inevitable cometh to pass,

2. Then will no [soul] entertain falsehood concerning its coming.

3. [Many] will it bring low; [many] will it exalt;

4. When the earth shall be shaken to its depths,

5. And the mountains shall be crumbled to atoms,

6. Becoming dust scattered abroad,

7. And ye shall be sorted out into three classes.

8. Then [there will be] the Companions of the Right Hand;- What will be the

Companions of the Right Hand?

9. And the Companions of the Left Hand,- what will be the Companions of the Left

Hand?

10. And those Foremost [in Faith] will be Foremost [in the Hereafter].

11. These will be those Nearest to Allah:

12. In Gardens of Bliss:

13. A number of people from those of old,

276

14. And a few from those of later times.

15. [They will be] on Thrones encrusted [with gold and precious stones],

16. Reclining on them, facing each other.

17. Round about them will [serve] youths of perpetual [freshness],

18. With goblets, [shining] beakers, and cups [filled] out of clear-flowing

fountains:

19. No after-ache will they receive therefrom, nor will they suffer

intoxication:

20. And with fruits, any that they may select:

21. And the flesh of fowls, any that they may desire.

22. And [there will be] Companions with beautiful, big, and lustrous eyes,-

23. Like unto Pearls well-guarded.

24. A Reward for the deeds of their past [life].

25. Not frivolity will they hear therein, nor any taint of ill,-

26. Only the saying, "Peace! Peace".

27. The Companions of the Right Hand,- what will be the Companions of the Right

Hand?

28. [They will be] among Lote-trees without thorns,

29. Among Talh trees with flowers [or fruits] piled one above another,-

30. In shade long-extended,

31. By water flowing constantly,

32. And fruit in abundance.

33. Whose season is not limited, nor [supply] forbidden,

34. And on Thrones [of Dignity], raised high.

35. We have created [their Companions] of special creation.

36. And made them virgin - pure [and undefiled], -

37. Beloved [by nature], equal in age,-

38. For the Companions of the Right Hand.

39. A [goodly] number from those of old,

40. And a [goodly] number from those of later times.

41. The Companions of the Left Hand,- what will be the Companions of the Left

Hand?

42. [They will be] in the midst of a Fierce Blast of Fire and in Boiling Water,

43. And in the shades of Black Smoke:

44. Nothing [will there be] to refresh, nor to please:

45. For that they were wont to be indulged, before that, in wealth [and luxury],

46. And persisted obstinately in wickedness supreme!

47. And they used to say, "What! when we die and become dust and bones, shall we

then indeed be raised up again?-

48. "[We] and our fathers of old?"

49. Say: "Yea, those of old and those of later times,

50. "All will certainly be gathered together for the meeting appointed for a Day

well-known.

51. "Then will ye truly,- O ye that go wrong, and treat [Truth] as Falsehood!-

52. "Ye will surely taste of the Tree of Zaqqum.

53. "Then will ye fill your insides therewith,

54. "And drink Boiling Water on top of it:

55. "Indeed ye shall drink like diseased camels raging with thirst!"

56. Such will be their entertainment on the Day of Requital!

57. It is We Who have created you: why will ye not witness the Truth?

58. Do ye then see?- The [human Seed] that ye throw out,-

59. Is it ye who create it, or are We the Creators?

60. We have decreed Death to be your common lot, and We are not to be frustrated

61. from changing your Forms and creating you [again] in [forms] that ye know

not.

62. And ye certainly know already the first form of creation: why then do ye not

celebrate His praises?

63. See ye the seed that ye sow in the ground?

64. Is it ye that cause it to grow, or are We the Cause?

65. Were it Our Will, We could crumble it to dry powder, and ye would be left in

wonderment,

66. [Saying], "We are indeed left with debts [for nothing]:

67. "Indeed are we shut out [of the fruits of our labour]"

68. See ye the water which ye drink?

69. Do ye bring it down [in rain] from the cloud or do We?

70. Were it Our Will, We could make it salt [and unpalatable]: then why do ye

not give thanks?

71. See ye the Fire which ye kindle?

72. Is it ye who grow the tree which feeds the fire, or do We grow it?

73. We have made it a memorial [of Our handiwork], and an article of comfort and

convenience for the denizens of deserts.

74. Then celebrate with praises the name of thy Lord, the Supreme!

75. Furthermore I call to witness the setting of the Stars,-

76. And that is indeed a mighty adjuration if ye but knew,-

77. That this is indeed a qur'an Most Honourable,

78. In Book well-guarded,

79. Which none shall touch but those who are clean:

80. A Revelation from the Lord of the Worlds.

278

81. Is it such a Message that ye would hold in light esteem?

82. And have ye made it your livelihood that ye should declare it false?

83. Then why do ye not [intervene] when [the soul of the dying man] reaches the

throat,-

84. And ye the while [sit] looking on,-

85. But We are nearer to him than ye, and yet see not,-

86. Then why do ye not,- If you are exempt from [future] account,-

87. Call back the soul, if ye are true [in the claim of independence]?

88. Thus, then, if he be of those Nearest to Allah,

89. [There is for him] Rest and Satisfaction, and a Garden of Delights.

90. And if he be of the Companions of the Right Hand,

91. [For him is the salutation], "Peace be unto thee", from the Companions of

the Right Hand.

92. And if he be of those who treat [Truth] as Falsehood, who go wrong,

93. For him is Entertainment with Boiling Water.

94. And burning in Hell-Fire.

95. Verily, this is the Very Truth and Certainly.

96. So celebrate with praises the name of thy Lord, the Supreme.

سوره حدید - سورة الحدید SURA 57. Hadid, or Iron

﴿ سورة الحدید - سورة ٥٧ - تعداد آیات ٢٩ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿١﴾ لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ یُحْیِی وَیُمِیتُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٢﴾ هُوَ الأوَّلُ وَالآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿٣﴾ هُوَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الأرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا یَعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿٤﴾ لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ ﴿٥﴾ یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَیُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ وَهُوَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٦﴾ آمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَأَنْفِقُوا مِمَّا جَعَلَکُمْ مُسْتَخْلَفِینَ فِیهِ فَالَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَأَنْفَقُوا لَهُمْ أَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿٧﴾ وَمَا لَکُمْ لا تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالرَّسُولُ یَدْعُوکُمْ لِتُؤْمِنُوا بِرَبِّکُمْ وَقَدْ أَخَذَ مِیثَاقَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿٨﴾ هُوَ الَّذِی یُنَزِّلُ عَلَى عَبْدِهِ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَإِنَّ اللَّهَ بِکُمْ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ ﴿٩﴾ وَمَا لَکُمْ أَلا تُنْفِقُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلِلَّهِ مِیرَاثُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ لا یَسْتَوِی مِنْکُمْ مَنْ أَنْفَقَ مِنْ قَبْلِ الْفَتْحِ وَقَاتَلَ أُولَئِکَ أَعْظَمُ دَرَجَةً مِنَ الَّذِینَ أَنْفَقُوا مِنْ بَعْدُ وَقَاتَلُوا وَکُلا وَعَدَ اللَّهُ الْحُسْنَى وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿١٠﴾ مَنْ ذَا الَّذِی یُقْرِضُ اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا فَیُضَاعِفَهُ لَهُ وَلَهُ أَجْرٌ کَرِیمٌ ﴿١١﴾ یَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ یَسْعَى نُورُهُمْ بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ بُشْرَاکُمُ الْیَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ذَلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿١٢﴾ یَوْمَ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالْمُنَافِقَاتُ لِلَّذِینَ آمَنُوا انْظُرُونَا نَقْتَبِسْ مِنْ نُورِکُمْ قِیلَ ارْجِعُوا وَرَاءَکُمْ فَالْتَمِسُوا نُورًا فَضُرِبَ بَیْنَهُمْ بِسُورٍ لَهُ بَابٌ بَاطِنُهُ فِیهِ الرَّحْمَةُ وَظَاهِرُهُ مِنْ قِبَلِهِ الْعَذَابُ ﴿١٣﴾ یُنَادُونَهُمْ أَلَمْ نَکُنْ مَعَکُمْ قَالُوا بَلَى وَلَکِنَّکُمْ فَتَنْتُمْ أَنْفُسَکُمْ وَتَرَبَّصْتُمْ وَارْتَبْتُمْ وَغَرَّتْکُمُ الأمَانِیُّ حَتَّى جَاءَ أَمْرُ اللَّهِ وَغَرَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ ﴿١٤﴾ فَالْیَوْمَ لا یُؤْخَذُ مِنْکُمْ فِدْیَةٌ وَلا مِنَ الَّذِینَ کَفَرُوا مَأْوَاکُمُ النَّارُ هِیَ مَوْلاکُمْ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿١٥﴾ أَلَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ وَمَا نَزَلَ مِنَ الْحَقِّ وَلا یَکُونُوا کَالَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ مِنْ قَبْلُ فَطَالَ عَلَیْهِمُ الأمَدُ فَقَسَتْ قُلُوبُهُمْ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿١٦﴾ اعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یُحْیِی الأرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا قَدْ بَیَّنَّا لَکُمُ الآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿١٧﴾ إِنَّ الْمُصَّدِّقِینَ وَالْمُصَّدِّقَاتِ وَأَقْرَضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا یُضَاعَفُ لَهُمْ وَلَهُمْ أَجْرٌ کَرِیمٌ ﴿١٨﴾ وَالَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ أُولَئِکَ هُمُ الصِّدِّیقُونَ وَالشُّهَدَاءُ عِنْدَ رَبِّهِمْ لَهُمْ أَجْرُهُمْ وَنُورُهُمْ وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْجَحِیمِ ﴿١٩﴾ اعْلَمُوا أَنَّمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا لَعِبٌ وَلَهْوٌ وَزِینَةٌ وَتَفَاخُرٌ بَیْنَکُمْ وَتَکَاثُرٌ فِی الأمْوَالِ وَالأوْلادِ کَمَثَلِ غَیْثٍ أَعْجَبَ الْکُفَّارَ نَبَاتُهُ ثُمَّ یَهِیجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَکُونُ حُطَامًا وَفِی الآخِرَةِ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَغْفِرَةٌ مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانٌ وَمَا الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلا مَتَاعُ الْغُرُورِ ﴿٢٠﴾ سَابِقُوا إِلَى مَغْفِرَةٍ مِنْ رَبِّکُمْ وَجَنَّةٍ عَرْضُهَا کَعَرْضِ السَّمَاءِ وَالأرْضِ أُعِدَّتْ لِلَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرُسُلِهِ ذَلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿٢١﴾ مَا أَصَابَ مِنْ مُصِیبَةٍ فِی الأرْضِ وَلا فِی أَنْفُسِکُمْ إِلا فِی کِتَابٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَبْرَأَهَا إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ ﴿٢٢﴾ لِکَیْلا تَأْسَوْا عَلَى مَا فَاتَکُمْ وَلا تَفْرَحُوا بِمَا آتَاکُمْ وَاللَّهُ لا یُحِبُّ کُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ ﴿٢٣﴾ الَّذِینَ یَبْخَلُونَ وَیَأْمُرُونَ النَّاسَ بِالْبُخْلِ وَمَنْ یَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ ﴿٢٤﴾ لَقَدْ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا بِالْبَیِّنَاتِ وَأَنْزَلْنَا مَعَهُمُ الْکِتَابَ وَالْمِیزَانَ لِیَقُومَ النَّاسُ بِالْقِسْطِ وَأَنْزَلْنَا الْحَدِیدَ فِیهِ بَأْسٌ شَدِیدٌ وَمَنَافِعُ لِلنَّاسِ وَلِیَعْلَمَ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ وَرُسُلَهُ بِالْغَیْبِ إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ ﴿٢٥﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا وَإِبْرَاهِیمَ وَجَعَلْنَا فِی ذُرِّیَّتِهِمَا النُّبُوَّةَ وَالْکِتَابَ فَمِنْهُمْ مُهْتَدٍ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿٢٦﴾ ثُمَّ قَفَّیْنَا عَلَى آثَارِهِمْ بِرُسُلِنَا وَقَفَّیْنَا بِعِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ وَآتَیْنَاهُ الإنْجِیلَ وَجَعَلْنَا فِی قُلُوبِ الَّذِینَ اتَّبَعُوهُ رَأْفَةً وَرَحْمَةً وَرَهْبَانِیَّةً ابْتَدَعُوهَا مَا کَتَبْنَاهَا عَلَیْهِمْ إِلا ابْتِغَاءَ رِضْوَانِ اللَّهِ فَمَا رَعَوْهَا حَقَّ رِعَایَتِهَا فَآتَیْنَا الَّذِینَ آمَنُوا مِنْهُمْ أَجْرَهُمْ وَکَثِیرٌ مِنْهُمْ فَاسِقُونَ ﴿٢٧﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَآمِنُوا بِرَسُولِهِ یُؤْتِکُمْ کِفْلَیْنِ مِنْ رَحْمَتِهِ وَیَجْعَلْ لَکُمْ نُورًا تَمْشُونَ بِهِ وَیَغْفِرْ لَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٢٨﴾ لِئَلا یَعْلَمَ أَهْلُ الْکِتَابِ أَلا یَقْدِرُونَ عَلَى شَیْءٍ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَأَنَّ الْفَضْلَ بِیَدِ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿٢٩﴾

سورة الحدید

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

آنچه در آسمانها و زمین است برای خدا تسبیح می‏گویند; و او عزیز و حکیم است. (1)

مالکیت (و حاکمیت) آسمانها و زمین از آن اوست; زنده می‏کند و می‏میراند; و او بر هر چیز توانا است! (2)

اول و آخر و پیدا و پنهان اوست; و او به هر چیز داناست. (3)

او کسی است که آسمانها و زمین را در شش روز ( شش دوران) آفرید; سپس بر تخت قدرت قرار گرفت (و به تدبیر جهان پرداخت); آنچه را در زمین فرو می‏رود می‏داند، و آنچه را از آن خارج می‏شود و آنچه از آسمان نازل می‏گردد و آنچه به آسمان بالا می‏رود; و هر جا باشید او با شما است، و خداوند نسبت به آنچه انجام می‏دهید بیناست! (4)

مالکیت آسمانها و زمین از آن اوست; و همه کارها به سوی او بازمی‏گردد. (5)

شب را در روز می‏کند و روز را در شب; و او به آنچه در دل سینه‏ها وجود دارد داناست. (6)

به خدا و رسولش ایمان بیاورید و از آنچه شما را جانشین و نماینده (خود) در آن قرار داده انفاق کنید; (زیرا) کسانی که از شما ایمان بیاورند و انفاق کنند، اجر بزرگی دارند! (7)

چرا به خدا ایمان نیاورید در حالی که رسول (او) شما را می‏خواند که به پروردگارتان ایمان بیاورید، و از شما پیمان گرفته است (پیمانی از طریق فطرت و خرد)، اگر آماده ایمان‏آوردنید. (8)

او کسی است که آیات روشنی بر بنده‏اش ( محمد) نازل می‏کند تا شما را از تاریکیها به سوی نور برد; و خداوند نسبت به شما مهربان و رحیم است. (9)

چرا در راه خدا انفاق نکنید در حالی که میراث آسمانها و زمین همه از آن خداست (و کسی چیزی را با خود نمی‏برد)! کسانی که قبل از پیروزی انفاق کردند و جنگیدند (با کسانی که پس از پیروزی انفاق کردند) یکسان نیستند; آنها بلندمقامتر از کسانی هستند که بعد از فتح انفاق نمودند و جهاد کردند; و خداوند به هر دو وعده نیک داده; و خدا به آنچه انجام می‏دهید آگاه است. (10)

کیست که به خدا وام نیکو دهد (و از اموالی که به او ارزانی داشته انفاق کند) تا خداوند آن را برای او چندین برابر کند؟ و برای او پاداش پرارزشی است! (11)

(این پاداش بزرگ) در روزی است که مردان و زنان باایمان را می‏نگری که نورشان پیش‏رو و در سمت راستشان بسرعت حرکت می‏کند (و به آنها می‏گویند:) بشارت باد بر شما امروز به باغهایی از بهشت که نهرها زیر (درختان) آن جاری است; جاودانه درآن خواهید ماند! و این همان رستگاری بزرگ است! (12)

روزی که مردان و زنان منافق به مؤمنان می‏گویند: «نظری به ما بیفکنید تا از نور شما پرتوی برگیریم!» به آنها گفته می‏شود: «به پشت سر خود بازگردید و کسب نور کنید!» در این هنگام دیواری میان آنها زده می‏شود که دری دارد، درونش رحمت است و برونش عذاب! (13)

آنها را صدا می‏زنند: «مگر ما با شما نبودیم؟!» می‏گویند: «آری، ولی شما خود را به هلاکت افکندید و انتظار (مرگ پیامبر را) کشیدید، و (در همه چیز) شک و تردید داشتید، و آرزوهای دور و دراز شما را فریب داد تا فرمان خدا فرا رسید، و شیطان فریبکار شما را در برابر (فرمان) خداوند فریب داد! (14)

پس امروز نه از شما فدیه‏ای پذیرفته می‏شود، و نه از کافران; و جایگاهتان آتش است و همان سرپرستتان می‏باشد; و چه بد جایگاهی است! (15)

آیا وقت آن نرسیده است که دلهای مؤمنان در برابر ذکر خدا و آنچه از حق نازل کرده است خاشع گردد؟! و مانند کسانی نباشند که در گذشته به آنها کتاب آسمانی داده شد، سپس زمانی طولانی بر آنها گذشت و قلبهایشان قساوت پیدا کرد; و بسیاری از آنها گنهکارند! (16)

بدانید خداوند زمین را بعد از مرگ آن زنده می‏کند! ما آیات (خود) را برای شما بیان کردیم، شاید اندیشه کنید! (17)

مردان و زنان انفاق‏کننده، و آنها که (از این راه) به خدا «قرض الحسنه‏» دهند، (این قرض الحسنه) برای آنان مضاعف می‏شود و پاداش پرارزشی دارند! (18)

کسانی که به خدا و رسولانش ایمان آوردند، آنها صدیقین و شهدا نزد پروردگارشانند; برای آنان است پاداش (اعمال)شان و نور (ایمان)شان; و کسانی که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند، آنها دوزخیانند. (19)

بدانید زندگی دنیا تنها بازی و سرگرمی و تجمل پرستی و فخرفروشی در میان شما و افزون طلبی در اموال و فرزندان است، همانند بارانی که محصولش کشاورزان را در شگفتی فرو می‏برد، سپس خشک می‏شود بگونه‏ای که آن را زردرنگ می‏بینی; سپس تبدیل به کاه می‏شود! و در آخرت، عذاب شدید است یا مغفرت و رضای الهی; و (به هر حال) زندگی دنیا چیزی جز متاع فریب نیست! (20)

به پیش تازید برای رسیدن به مغفرت پروردگارتان و بهشتی که پهنه آن مانند پهنه آسمان و زمین است و برای کسانی که به خدا و رسولانش ایمان آورده‏اند; آماده شده است، این فضل خداوند است که به هر کس بخواهد می‏دهد; و خداوند صاحب فضل‏عظیم است! (21)

هیچ مصیبتی (ناخواسته) در زمین و نه در وجود شما روی نمی‏دهد مگر اینکه همه آنها قبل از آنکه زمین را بیافرینیم در لوح محفوظ ثبت است; و این امر برای خدا آسان است! (22)

این بخاطر آن است که برای آنچه از دست داده‏اید تاسف نخورید، و به آنچه به شما داده است دلبسته و شادمان نباشید; و خداوند هیچ متکبر فخرفروشی را دوست ندارد! (23)

همانها که بخل می‏ورزند و مردم را به بخل دعوت می‏کنند; و هر کس (از این فرمان) روی‏گردان شود، (به خود زیان می‏رساند نه به خدا)، چرا که خداوند بی‏نیاز و شایسته ستایش است! (24)

ما رسولان خود را با دلایل روشن فرستادیم، و با آنها کتاب (آسمانی) و میزان (شناسایی حق از باطل و قوانین عادلانه) نازل کردیم تا مردم قیام به عدالت کنند; و آهن را نازل کردیم که در آن نیروی شدید و منافعی برای مردم است، تا خداوند بداند چه کسی او و رسولانش را یاری می‏کند بی‏آنکه او را ببینند; خداوند قوی و شکست‏ناپذیر است! (25)

ما نوح و ابراهیم را فرستادیم، و در دودمان آن دو نبوت و کتاب قرار دادیم; بعضی از آنها هدایت یافته‏اند و بسیاری از آنها گنهکارند. (26)

سپس در پی آنان‏رسولان دیگر خود را فرستادیم، و بعد از آنان عیسی بن مریم را مبعوث کردیم و به او انجیل عطا کردیم، و در دل کسانی که از او پیروی کردند رافت و رحمت قرار دادیم; و رهبانیتی را که ابداع کرده بودند، ما بر آنان مقرر نداشته بودیم; گرچه هدفشان جلب خشنودی خدا بود، ولی حق آن را رعایت نکردند; از این‏رو ما به کسانی از آنها که ایمان آوردند پاداششان را دادیم; و بسیاری از آنها فاسقند! (27)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! تقوای الهی پیشه کنید و به رسولش ایمان بیاورید تا دو سهم از رحمتش به شما ببخشد و برای شما نوری قرار دهد که با آن (در میان مردم و در مسیر زندگی خود) راه بروید و گناهان شما را ببخشد; و خداوند غفور و رحیم است. (28)

تا اهل کتاب بدانند که قادر بر چیزی از فضل خدا نیستند، و تمام فضل (و رحمت) به دست اوست، به هر کس بخواهد آن را می‏بخشد; و خداوند دارای فضل عظیم است! (29)

SURA 57. Hadid, or Iron

1. Whatever is in the heavens and on earth,- let it declare the Praises and

Glory of Allah: for He is the Exalted in Might, the Wise.

2. To Him belongs the dominion of the heavens and the earth: It is He Who gives

Life and Death; and He has Power over all things.

3. He is the First and the Last, the Evident and the Immanent: and He has full

knowledge of all things.

4. He it is Who created the heavens and the earth in Six Days, and is moreover

firmly established on the Throne [of Authority]. He knows what enters within the

earth and what comes forth out of it, what comes down from heaven and what

mounts up to it. And He is with you wheresoever ye may be. And Allah sees well

all that ye do.

5. To Him belongs the dominion of the heavens and the earth: and all affairs are

referred back to Allah.

6. He merges Night into Day, and He merges Day into Night; and He has full

knowledge of the secrets of [all] hearts.

7. Believe in Allah and His messenger, and spend [in charity] out of the

[substance] whereof He has made you heirs. For, those of you who believe and

spend [in charity],- for them is a great Reward.

8. What cause have ye why ye should not believe in Allah?- and the Messenger

invites you to believe in your Lord, and has indeed taken your Covenant, if ye

are men of Faith.

9. He is the One Who sends to His Servant Manifest Signs, that He may lead you

from the depths of Darkness into the Light and verily Allah is to you most kind

and Merciful.

10. And what cause have ye why ye should not spend in the cause of Allah?- For

to Allah belongs the heritage of the heavens and the earth. Not equal among you

are those who spent [freely] and fought, before the Victory, [with those who did

so later]. Those are higher in rank than those who spent [freely] and fought

afterwards. But to all has Allah promised a goodly [reward]. And Allah is well

acquainted with all that ye do.

11. Who is he that will Loan to Allah a beautiful loan? for [Allah] will

increase it manifold to his credit, and he will have [besides] a liberal Reward.

12. One Day shalt thou see the believing men and the believing women- how their

Light runs forward before them and by their right hands: [their greeting will

be]: "Good News for you this Day! Gardens beneath which flow rivers! to dwell

therein for aye! This is indeed the highest Achievement!"

13. One Day will the Hypocrites- men and women - say to the Believers: "Wait for

us! Let us borrow [a Light] from your Light!" It will be said: "Turn ye back to

your rear! then seek a Light [where ye can]!" So a wall will be put up betwixt

them, with a gate therein. Within it will be Mercy throughout, and without it,

all alongside, will be [Wrath and] Punishment!

14. [Those without] will call out, "Were we not with you?" [The others] will

reply, "True! but ye led yourselves into temptation; ye looked forward [to our

ruin]; ye doubted [Allah's Promise]; and [your false] desires deceived you;

until there issued the Command of Allah. And the Deceiver deceived you in

respect of Allah.

15. "This Day shall no ransom be accepted of you, nor of those who rejected

Allah." Your abode is the Fire: that is the proper place to claim you: and an

evil refuge it is!"

16. Has not the Time arrived for the Believers that their hearts in all humility

should engage in the remembrance of Allah and of the Truth which has been

revealed [to them], and that they should not become like those to whom was given

Revelation aforetime, but long ages passed over them and their hearts grew hard?

For many among them are rebellious transgressors.

17. Know ye [all] that Allah giveth life to the earth after its death! already

have We shown the Signs plainly to you, that ye may learn wisdom.

18. For those who give in Charity, men and women, and loan to Allah a Beautiful

Loan, it shall be increased manifold [to their credit], and they shall have

[besides] a liberal reward.

19. And those who believe in Allah and His messengers- they are the Sincere

[lovers of Truth], and the witnesses [who testify], in the eyes of their Lord:

They shall have their Reward and their Light. But those who reject Allah and

deny Our Signs,- they are the Companions of Hell-Fire.

20. Know ye [all], that the life of this world is but play and amusement, pomp

and mutual boasting and multiplying, [in rivalry] among yourselves, riches and

children. Here is a similitude: How rain and the growth which it brings forth,

delight [the hearts of] the tillers; soon it withers; thou wilt see it grow

yellow; then it becomes dry and crumbles away. But in the Hereafter is a Penalty

severe [for the devotees of wrong]. And Forgiveness from Allah and [His] Good

Pleasure [for the devotees of Allah]. And what is the life of this world, but

goods and chattels of deception?

21. Be ye foremost [in seeking] Forgiveness from your Lord, and a Garden [of

Bliss], the width whereof is as the width of heaven and earth, prepared for

those who believe in Allah and His messengers: that is the Grace of Allah, which

He bestows on whom he pleases: and Allah is the Lord of Grace abounding.

22. No misfortune can happen on earth or in your souls but is recorded in a

decree before We bring it into existence: That is truly easy for Allah:

23. In order that ye may not despair over matters that pass you by, nor exult

over favours bestowed upon you. For Allah loveth not any vainglorious boaster,-

24. Such persons as are covetous and commend covetousness to men. And if any

turn back [from Allah's Way], verily Allah is Free of all Needs, Worthy of all

Praise.

25. We sent aforetime our messengers with Clear Signs and sent down with them

the Book and the Balance [of Right and Wrong], that men may stand forth in

justice; and We sent down Iron, in which is [material for] mighty war, as well

as many benefits for mankind, that Allah may test who it is that will help,

Unseen, Him and His messengers: For Allah is Full of Strength, Exalted in Might

[and able to enforce His Will].

26. And We sent Noah and Abraham, and established in their line Prophethood and

Revelation: and some of them were on right guidance. But many of them became

rebellious transgressors.

27. Then, in their wake, We followed them up with [others of] Our messengers: We

sent after them Jesus the son of Mary, and bestowed on him the Gospel; and We

ordained in the hearts of those who followed him Compassion and Mercy. But the

Monasticism which they invented for themselves, We did not prescribe for them:

[We commanded] only the seeking for the Good Pleasure of Allah; but that they

did not foster as they should have done. Yet We bestowed, on those among them

who believed, their [due] reward, but many of them are rebellious transgressors.

28. O ye that believe! Fear Allah, and believe in His Messenger, and He will

bestow on you a double portion of His Mercy: He will provide for you a Light by

which ye shall walk [straight in your path], and He will forgive you [your

past]: for Allah is Oft-Forgiving, Most Merciful.

29. That the People of the Book may know that they have no power whatever over

the Grace of Allah, that [His] Grace is [entirely] in His Hand, to bestow it on

whomsoever He wills. For Allah is the Lord of Grace abounding.

سوره مجادله - SURA 58. Mujadila, or The Woman who Pleads سورة المجادلة

  الجزء ٢٨

﴿ سورة المجادلة - سورة ٥٨ - تعداد آیات ٢٢ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِی تُجَادِلُکَ فِی زَوْجِهَا وَتَشْتَکِی إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ یَسْمَعُ تَحَاوُرَکُمَا إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ ﴿١﴾ الَّذِینَ یُظَاهِرُونَ مِنْکُمْ مِنْ نِسَائِهِمْ مَا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلا اللائِی وَلَدْنَهُمْ وَإِنَّهُمْ لَیَقُولُونَ مُنْکَرًا مِنَ الْقَوْلِ وَزُورًا وَإِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ ﴿٢﴾ وَالَّذِینَ یُظَاهِرُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ ثُمَّ یَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِیرُ رَقَبَةٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَتَمَاسَّا ذَلِکُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿٣﴾ فَمَنْ لَمْ یَجِدْ فَصِیَامُ شَهْرَیْنِ مُتَتَابِعَیْنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَتَمَاسَّا فَمَنْ لَمْ یَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّینَ مِسْکِینًا ذَلِکَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٤﴾ إِنَّ الَّذِینَ یُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ کُبِتُوا کَمَا کُبِتَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَقَدْ أَنْزَلْنَا آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ وَلِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ مُهِینٌ ﴿٥﴾ یَوْمَ یَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِیعًا فَیُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا أَحْصَاهُ اللَّهُ وَنَسُوهُ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿٦﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ مَا یَکُونُ مِنْ نَجْوَى ثَلاثَةٍ إِلا هُوَ رَابِعُهُمْ وَلا خَمْسَةٍ إِلا هُوَ سَادِسُهُمْ وَلا أَدْنَى مِنْ ذَلِکَ وَلا أَکْثَرَ إِلا هُوَ مَعَهُمْ أَیْنَ مَا کَانُوا ثُمَّ یُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿٧﴾ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ نُهُوا عَنِ النَّجْوَى ثُمَّ یَعُودُونَ لِمَا نُهُوا عَنْهُ وَیَتَنَاجَوْنَ بِالإثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِیَةِ الرَّسُولِ وَإِذَا جَاءُوکَ حَیَّوْکَ بِمَا لَمْ یُحَیِّکَ بِهِ اللَّهُ وَیَقُولُونَ فِی أَنْفُسِهِمْ لَوْلا یُعَذِّبُنَا اللَّهُ بِمَا نَقُولُ حَسْبُهُمْ جَهَنَّمُ یَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿٨﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا تَنَاجَیْتُمْ فَلا تَتَنَاجَوْا بِالإثْمِ وَالْعُدْوَانِ وَمَعْصِیَةِ الرَّسُولِ وَتَنَاجَوْا بِالْبِرِّ وَالتَّقْوَى وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِی إِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿٩﴾ إِنَّمَا النَّجْوَى مِنَ الشَّیْطَانِ لِیَحْزُنَ الَّذِینَ آمَنُوا وَلَیْسَ بِضَارِّهِمْ شَیْئًا إِلا بِإِذْنِ اللَّهِ وَعَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١٠﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا قِیلَ لَکُمْ تَفَسَّحُوا فِی الْمَجَالِسِ فَافْسَحُوا یَفْسَحِ اللَّهُ لَکُمْ وَإِذَا قِیلَ انْشُزُوا فَانْشُزُوا یَرْفَعِ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَالَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ دَرَجَاتٍ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿١١﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نَاجَیْتُمُ الرَّسُولَ فَقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیْ نَجْوَاکُمْ صَدَقَةً ذَلِکَ خَیْرٌ لَکُمْ وَأَطْهَرُ فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿١٢﴾ أَأَشْفَقْتُمْ أَنْ تُقَدِّمُوا بَیْنَ یَدَیْ نَجْوَاکُمْ صَدَقَاتٍ فَإِذْ لَمْ تَفْعَلُوا وَتَابَ اللَّهُ عَلَیْکُمْ فَأَقِیمُوا الصَّلاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَطِیعُوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَاللَّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٣﴾ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ تَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ مَا هُمْ مِنْکُمْ وَلا مِنْهُمْ وَیَحْلِفُونَ عَلَى الْکَذِبِ وَهُمْ یَعْلَمُونَ ﴿١٤﴾ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِیدًا إِنَّهُمْ سَاءَ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿١٥﴾ اتَّخَذُوا أَیْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ فَلَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ ﴿١٦﴾ لَنْ تُغْنِیَ عَنْهُمْ أَمْوَالُهُمْ وَلا أَوْلادُهُمْ مِنَ اللَّهِ شَیْئًا أُولَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿١٧﴾ یَوْمَ یَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِیعًا فَیَحْلِفُونَ لَهُ کَمَا یَحْلِفُونَ لَکُمْ وَیَحْسَبُونَ أَنَّهُمْ عَلَى شَیْءٍ أَلا إِنَّهُمْ هُمُ الْکَاذِبُونَ ﴿١٨﴾ اسْتَحْوَذَ عَلَیْهِمُ الشَّیْطَانُ فَأَنْسَاهُمْ ذِکْرَ اللَّهِ أُولَئِکَ حِزْبُ الشَّیْطَانِ أَلا إِنَّ حِزْبَ الشَّیْطَانِ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿١٩﴾ إِنَّ الَّذِینَ یُحَادُّونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُولَئِکَ فِی الأذَلِّینَ ﴿٢٠﴾ کَتَبَ اللَّهُ لأغْلِبَنَّ أَنَا وَرُسُلِی إِنَّ اللَّهَ قَوِیٌّ عَزِیزٌ ﴿٢١﴾ لا تَجِدُ قَوْمًا یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ یُوَادُّونَ مَنْ حَادَّ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَلَوْ کَانُوا آبَاءَهُمْ أَوْ أَبْنَاءَهُمْ أَوْ إِخْوَانَهُمْ أَوْ عَشِیرَتَهُمْ أُولَئِکَ کَتَبَ فِی قُلُوبِهِمُ الإیمَانَ وَأَیَّدَهُمْ بِرُوحٍ مِنْهُ وَیُدْخِلُهُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا رَضِیَ اللَّهُ عَنْهُمْ وَرَضُوا عَنْهُ أُولَئِکَ حِزْبُ اللَّهِ أَلا إِنَّ حِزْبَ اللَّهِ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٢٢﴾

سورة المجادلة

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

خداوند سخن زنی را که درباره شوهرش به تو مراجعه کرده بود و به خداوند شکایت می‏کرد شنید (و تقاضای او را اجابت کرد); خداوند گفتگوی شما را با هم (و اصرار آن زن را درباره حل مشکلش) می‏شنید; و خداوند شنوا و بیناست. (1)

کسانی که از شما نسبت به همسرانشان «ظهار» می‏کنند (و می‏گویند: «انت علی کظهر امی تو نسبت به من بمنزله مادرم هستی‏»)، آنان هرگز مادرانشان نیستند; مادرانشان تنها کسانی‏اند که آنها را به دنیا آورده‏اند! آنها سخنی زشت و باطل می‏گویند; و خداوند بخشنده و آمرزنده است! (2)

کسانی که همسران خود را «ظهار» می‏کنند، سپس از گفته خود بازمی‏گردند، باید پیش از آمیزش جنسی با هم، برده‏ای را آزاد کنند; این دستوری است که به آن اندرز داده می‏شوید; و خداوند به آنچه انجام می‏دهید آگاه است! (3)

و کسی که توانایی (آزاد کردن برده‏ای) نداشته باشد، دو ماه پیاپی قبل از آمیزش روزه بگیرد; و کسی که این را هم نتواند، شصت مسکین را اطعام کند; این برای آن است که به خدا و رسولش ایمان بیاورید; اینها مرزهای الهی است; و کسانی که با آن مخالفت کنند، عذاب دردناکی دارند! (4)

« کسانی که با خدا و رسولش دشمنی می‏کنند خوار و ذلیل شدند آن‏گونه که پیشینیان خوار و ذلیل شدند; ما آیات روشنی نازل کردیم، و برای کافران عذاب خوارکننده‏ای است... (5)

در آن روز که خداوند همه آنها را برمی‏انگیزد و از اعمالی که انجام دادند با خبر می‏سازد، اعمالی که خداوند حساب آن را نگه داشته و آنها فراموشش کردند; و خداوند بر هر چیز شاهد و ناظر است! (6)

آیا نمی‏دانی که خداوند آنچه را در آسمانها و آنچه را در زمین است می‏داند; هیچ گاه سه نفر با هم نجوا نمی‏کنند مگر اینکه خداوند چهارمین آنهاست، و هیچ گاه پنج نفر با هم نجوا نمی‏کنند مگر اینکه خداوند ششمین آنهاست، و نه تعدادی کمتر و نه بیشتر از آن مگر اینکه او همراه آنهاست هر جا که باشند، سپس روز قیامت آنها را از اعمالشان آگاه می‏سازد، چرا که خداوند به هر چیزی داناست! (7)

آیا ندیدی کسانی را که از نجوا ( سخنان درگوشی) نهی شدند، سپس به کاری که از آن نهی شده بودند بازمی‏گردند و برای انجام گناه و تعدی و نافرمانی رسول خدا به نجوا می‏پردازند و هنگامی که نزد تو می‏آیند تو را تحیتی (و خوشامدی) می‏گویند که خدا به تو نگفته است، و در دل می‏گویند: «چرا خ است، وارد آن می‏شوند، و چه بد فرجامی است! (8)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! هنگامی که نجوا می‏کنید، و به گناه و تعدی و نافرمانی رسول (خدا) نجوا نکنید، و به کار نیک و تقوا نجوا کنید، و از خدایی که همگی نزد او جمع می‏شوید بپرهیزید! (9)

نجوا تنها از سوی شیطان است; می‏خواهد با آن مؤمنان غمگین شوند; ولی نمی تواند هیچ گونه ضرری به آنها برساند جز بفرمان خدا; پس مؤمنان تنها بر خدا توکل کنند! (10)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! هنگامی که به شما گفته شود: «مجلس را وسعت بخشید (و به تازه‏واردها جا دهید)»، وسعت بخشید، خداوند (بهشت را) برای شما وسعت می‏بخشد; و هنگامی که گفته شود: «برخیزید»، برخیزید; اگر چنین کنید، خداوند کسانی را که ایمان آورده‏اند و کسانی را که علم به آنان داده شده درجات عظیمی می‏بخشد; و خداوند به آنچه انجام می‏دهید آگاه است! (11)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! هنگامی که می‏خواهید با رسول خدا نجوا کنید (و سخنان درگوشی بگویید)، قبل از آن صدقه‏ای (در راه خدا) بدهید; این برای شما بهتر و پاکیزه‏تر است و اگر توانایی نداشته باشید، خداوند غفور و رحیم است! (12)

آیا ترسیدید فقیر شوید که از دادن صدقات قبل از نجوا خودداری کردید؟! اکنون که این کار را نکردید و خداوند توبه شما را پذیرفت، نماز را برپا دارید و زکات را ادا کنید و خدا و پیامبرش را اطاعت نمایید و (بدانید) خداوند از آنچه انجام می‏دهید با خبر است! (13)

آیا ندیدی کسانی را که طرح دوستی با گروهی که مورد غضب خدا بودند ریختند؟! آنها نه از شما هستند و نه از آنان! سوگند دروغ یاد می‏کنند (که از شما هستند) در حالی که خودشان می‏دانند (دروغ نمی‏گویند)! (14)

خداوند عذاب شدیدی برای آنان فراهم ساخته، چرا که اعمال بدی انجام می‏دادند! (15)

آنها سوگندهای خود را سپری قرار دادند و مردم را از راه خدا بازداشتند; از این‏رو برای آنان عذاب خوارکننده‏ای است! (16)

هرگز اموال و اولادشان آنها را از عذاب الهی حفظ نمی‏کند; آنها اهل آتشند و جاودانه در آن می‏مانند! (17)

(به خاطر بیاورید) روزی را که خداوند همه آنها را برمی‏انگیزد، آنها برای خدا نیز سوگند (دروغ) یاد می‏کنند همان‏گونه که (امروز) برای شما یاد می‏کنند; و گمان می‏کنند کاری می‏توانند انجام دهند; بدانید آنها دروغگویانند! (18)

شیطان بر آنان مسلط شده و یاد خدا را از خاطر آنها برده; آنان حزب شیطانند! بدانید حزب شیطان زیانکارانند! (19)

کسانی که با خدا و رسولش دشمنی می‏کنند، آنها در زمره ذلیل‏ترین افرادند.! (20)

خداوند چنین مقرر داشته که من و رسولانم پیروز می‏شویم; چرا که خداوند قوی و شکست‏ناپذیر است! (21)

هیچ قومی را که ایمان به خدا و روز رستاخیز دارند نمی‏یابی که با دشمنان خدا و رسولش دوستی کنند، هر چند پدران یا فرزندان یا برادران یا خویشاوندانشان باشند; آنان کسانی هستند که خدا ایمان را بر صفحه دلهایشان نوشته و با روحی از ناحیه خودش آنها را تقویت فرموده، و آنها را در باغهایی از بهشت وارد می‏کند که نهرها از زیر (درختانش) جاری است، جاودانه در آن می‏مانند; خدا از آنها خشنود است، و آنان نیز از خدا خشنودند; آنها «حزب الله س‏ذللّهاند; بدانید «حزب الله‏» پیروزان و رستگارانند. (22)

SURA 58. Mujadila, or The Woman who Pleads

1. Allah has indeed heard [and accepted] the statement of the woman who pleads

with thee concerning her husband and carries her complaint [in prayer] to Allah:

and Allah [always] hears the arguments between both sides among you: for Allah

hears and sees [all things].

2. If any men among you divorce their wives by Zihar [calling them mothers],

they cannot be their mothers: None can be their mothers except those who gave

them birth. And in fact they use words [both] iniquitous and false: but truly

Allah is one that blots out [sins], and forgives [again and again].

3. But those who divorce their wives by Zihar, then wish to go back on the words

they uttered,- [It is ordained that such a one] should free a slave before they

touch each other: Thus are ye admonished to perform: and Allah is wellacquainted

with [all] that ye do.

4. And if any has not [the wherewithal], he should fast for two months

consecutively before they touch each other. But if any is unable to do so, he

should feed sixty indigent ones, this, that ye may show your faith in Allah and

His Messenger. Those are limits [set by] Allah. For those who reject [Him],

there is a grievous Penalty.

5. Those who resist Allah and His Messenger will be humbled to dust, as were

those before them: for We have already sent down Clear Signs. And the

Unbelievers [will have] a humiliating Penalty,-

6. On the Day that Allah will raise them all up [again] and show them the Truth

[and meaning] of their conduct. Allah has reckoned its [value], though they may

have forgotten it, for Allah is Witness to all things.

7. Seest thou not that Allah doth know [all] that is in the heavens and on

earth? There is not a secret consultation between three, but He makes the fourth

among them, - Nor between five but He makes the sixth,- nor between fewer nor

more, but He is in their midst, wheresoever they be: In the end will He tell

them the truth of their conduct, on the Day of Judgment. For Allah has full

knowledge of all things.

8. Turnest thou not thy sight towards those who were forbidden secret counsels

yet revert to that which they were forbidden [to do]? And they hold secret

counsels among themselves for iniquity and hostility, and disobedience to the

Messenger. And when they come to thee, they salute thee, not as Allah salutes

thee, [but in crooked ways]: And they say to themselves, "Why does not Allah

punish us for our words?" Enough for them is Hell: In it will they burn, and

evil is that destination!

9. O ye who believe! When ye hold secret counsel, do it not for iniquity and

hostility, and disobedience to the Prophet; but do it for righteousness and

self-restraint; and fear Allah, to Whom ye shall be brought back.

10. Secret counsels are only [inspired] by the Evil One, in order that he may

cause grief to the Believers; but he cannot harm them in the least, except as

Allah permits; and on Allah let the Believers put their trust.

11. O ye who believe! When ye are told to make room in the assemblies, [spread

out and] make room: [ample] room will Allah provide for you. And when ye are

told to rise up, rise up Allah will rise up, to [suitable] ranks [and degrees],

those of you who believe and who have been granted [mystic] Knowledge. And Allah

is well-acquainted with all ye do.

12. O ye who believe! When ye consult the Messenger in private, spend something

in charity before your private consultation. That will be best for you, and most

conducive to purity [of conduct]. But if ye find not [the wherewithal], Allah is

Oft-Forgiving, Most Merciful.

13. Is it that ye are afraid of spending sums in charity before your private

consultation [with him]? If, then, ye do not so, and Allah forgives you, then

[at least] establish regular prayer; practise regular charity; and obey Allah

and His Messenger. And Allah is well-acquainted with all that ye do.

14. Turnest thou not thy attention to those who turn [in friendship] to such as

have the Wrath of Allah upon them? They are neither of you nor of them, and they

swear to falsehood knowingly.

15. Allah has prepared for them a severe Penalty: evil indeed are their deeds.

16. They have made their oaths a screen [for their misdeeds]: thus they obstruct

[men] from the Path of Allah: therefore shall they have a humiliating Penalty.

282

17. Of no profit whatever to them, against Allah, will be their riches nor their

sons: they will be Companions of the Fire, to dwell therein [for aye]!

18. One day will Allah raise them all up [for Judgment]: then will they swear to

Him as they swear to you: And they think that they have something [to stand

upon]. No, indeed! they are but liars!

19. The Evil One has got the better of them: so he has made them lose the

remembrance of Allah. They are the Party of the Evil One. Truly, it is the Party

of the Evil One that will perish!

20. Those who resist Allah and His Messenger will be among those most

humiliated.

21. Allah has decreed: "It is I and My messengers who must prevail": For Allah

is One full of strength, able to enforce His Will.

22. Thou wilt not find any people who believe in Allah and the Last Day, loving

those who resist Allah and His Messenger, even though they were their fathers or

their sons, or their brothers, or their kindred. For such He has written Faith

in their hearts, and strengthened them with a spirit from Himself. And He will

admit them to Gardens beneath which Rivers flow, to dwell therein [for ever].

Allah will be well pleased with them, and they with Him. They are the Party of

Allah. Truly it is the Party of Allah that will achieve Felicity.

SURA 59. Hashr, or The Gathering (or Banishment) سوره حشر - سورة الحشر

﴿ سورة الحشر - سورة ٥٩ - تعداد آیات ٢٤ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿١﴾ هُوَ الَّذِی أَخْرَجَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مِنْ دِیَارِهِمْ لأوَّلِ الْحَشْرِ مَا ظَنَنْتُمْ أَنْ یَخْرُجُوا وَظَنُّوا أَنَّهُمْ مَانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَیْثُ لَمْ یَحْتَسِبُوا وَقَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ یُخْرِبُونَ بُیُوتَهُمْ بِأَیْدِیهِمْ وَأَیْدِی الْمُؤْمِنِینَ فَاعْتَبِرُوا یَا أُولِی الأبْصَارِ ﴿٢﴾ وَلَوْلا أَنْ کَتَبَ اللَّهُ عَلَیْهِمُ الْجَلاءَ لَعَذَّبَهُمْ فِی الدُّنْیَا وَلَهُمْ فِی الآخِرَةِ عَذَابُ النَّارِ ﴿٣﴾ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَمَنْ یُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿٤﴾ مَا قَطَعْتُمْ مِنْ لِینَةٍ أَوْ تَرَکْتُمُوهَا قَائِمَةً عَلَى أُصُولِهَا فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَلِیُخْزِیَ الْفَاسِقِینَ ﴿٥﴾ وَمَا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْهُمْ فَمَا أَوْجَفْتُمْ عَلَیْهِ مِنْ خَیْلٍ وَلا رِکَابٍ وَلَکِنَّ اللَّهَ یُسَلِّطُ رُسُلَهُ عَلَى مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٦﴾ مَا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَى رَسُولِهِ مِنْ أَهْلِ الْقُرَى فَلِلَّهِ وَلِلرَّسُولِ وَلِذِی الْقُرْبَى وَالْیَتَامَى وَالْمَسَاکِینِ وَابْنِ السَّبِیلِ کَیْ لا یَکُونَ دُولَةً بَیْنَ الأغْنِیَاءِ مِنْکُمْ وَمَا آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَمَا نَهَاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقَابِ ﴿٧﴾ لِلْفُقَرَاءِ الْمُهَاجِرِینَ الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیارِهِمْ وَأَمْوَالِهِمْ یَبْتَغُونَ فَضْلا مِنَ اللَّهِ وَرِضْوَانًا وَیَنْصُرُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ أُولَئِکَ هُمُ الصَّادِقُونَ ﴿٨﴾ وَالَّذِینَ تَبَوَّءُوا الدَّارَ وَالإیمَانَ مِنْ قَبْلِهِمْ یُحِبُّونَ مَنْ هَاجَرَ إِلَیْهِمْ وَلا یَجِدُونَ فِی صُدُورِهِمْ حَاجَةً مِمَّا أُوتُوا وَیُؤْثِرُونَ عَلَى أَنْفُسِهِمْ وَلَوْ کَانَ بِهِمْ خَصَاصَةٌ وَمَنْ یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٩﴾ وَالَّذِینَ جَاءُوا مِنْ بَعْدِهِمْ یَقُولُونَ رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلإخْوَانِنَا الَّذِینَ سَبَقُونَا بِالإیمَانِ وَلا تَجْعَلْ فِی قُلُوبِنَا غِلا لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا إِنَّکَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ ﴿١٠﴾ أَلَمْ تَرَ إِلَى الَّذِینَ نَافَقُوا یَقُولُونَ لإخْوَانِهِمُ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ لَئِنْ أُخْرِجْتُمْ لَنَخْرُجَنَّ مَعَکُمْ وَلا نُطِیعُ فِیکُمْ أَحَدًا أَبَدًا وَإِنْ قُوتِلْتُمْ لَنَنْصُرَنَّکُمْ وَاللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿١١﴾ لَئِنْ أُخْرِجُوا لا یَخْرُجُونَ مَعَهُمْ وَلَئِنْ قُوتِلُوا لا یَنْصُرُونَهُمْ وَلَئِنْ نَصَرُوهُمْ لَیُوَلُّنَّ الأدْبَارَ ثُمَّ لا یُنْصَرُونَ ﴿١٢﴾ لأنْتُمْ أَشَدُّ رَهْبَةً فِی صُدُورِهِمْ مِنَ اللَّهِ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا یَفْقَهُونَ ﴿١٣﴾ لا یُقَاتِلُونَکُمْ جَمِیعًا إِلا فِی قُرًى مُحَصَّنَةٍ أَوْ مِنْ وَرَاءِ جُدُرٍ بَأْسُهُمْ بَیْنَهُمْ شَدِیدٌ تَحْسَبُهُمْ جَمِیعًا وَقُلُوبُهُمْ شَتَّى ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ قَوْمٌ لا یَعْقِلُونَ ﴿١٤﴾ کَمَثَلِ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ قَرِیبًا ذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١٥﴾ کَمَثَلِ الشَّیْطَانِ إِذْ قَالَ لِلإنْسَانِ اکْفُرْ فَلَمَّا کَفَرَ قَالَ إِنِّی بَرِیءٌ مِنْکَ إِنِّی أَخَافُ اللَّهَ رَبَّ الْعَالَمِینَ ﴿١٦﴾ فَکَانَ عَاقِبَتَهُمَا أَنَّهُمَا فِی النَّارِ خَالِدَیْنِ فِیهَا وَذَلِکَ جَزَاءُ الظَّالِمِینَ ﴿١٧﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَلْتَنْظُرْ نَفْسٌ مَا قَدَّمَتْ لِغَدٍ وَاتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٨﴾ وَلا تَکُونُوا کَالَّذِینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْسَاهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿١٩﴾ لا یَسْتَوِی أَصْحَابُ النَّارِ وَأَصْحَابُ الْجَنَّةِ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿٢٠﴾ لَوْ أَنْزَلْنَا هَذَا الْقُرْآنَ عَلَى جَبَلٍ لَرَأَیْتَهُ خَاشِعًا مُتَصَدِّعًا مِنْ خَشْیَةِ اللَّهِ وَتِلْکَ الأمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَتَفَکَّرُونَ ﴿٢١﴾ هُوَ اللَّهُ الَّذِی لا إِلَهَ إِلا هُوَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ هُوَ الرَّحْمَنُ الرَّحِیمُ ﴿٢٢﴾ هُوَ اللَّهُ الَّذِی لا إِلَهَ إِلا هُوَ الْمَلِکُ الْقُدُّوسُ السَّلامُ الْمُؤْمِنُ الْمُهَیْمِنُ الْعَزِیزُ الْجَبَّارُ الْمُتَکَبِّرُ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿٢٣﴾ هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الأسْمَاءُ الْحُسْنَى یُسَبِّحُ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٢٤﴾

سورة الحشر

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر!

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، برای خدا تسبیح می‏گوید; و او عزیز و حکیم است! (1)

او کسی است که کافران اهل کتاب را در نخستین برخورد (با مسلمانان) از خانه‏هایشان بیرون راند! گمان نمی‏کردید آنان خارج شوند، و خودشان نیز گمان می‏کردند که دژهای محکمشان آنها را از عذاب الهی مانع می‏شود; اما خداوند از آنجا که گمان نمی‏کردند به سراغشان آمد و در دلهایشان ترس و وحشت افکند، بگونه‏ای که خانه‏های خود را با دست خویش و با دست مؤمنان ویران می‏کردند; پس عبرت بگیرید ای صاحبان چشم! (2)

و اگر نه این بود که خداوند ترک وطن را بر آنان مقرر داشته بود، آنها را در همین دنیا مجازات می‏کرد; و برای آنان در آخرت نیز عذاب آتش است! (3)

این به خاطر آن است که آنها با خدا و رسولش دشمنی کردند; و هر کس با خدا دشمنی کند (باید بداند) که خدا مجازات شدیدی دارد! (4)

هر درخت باارزش نخل را قطع کردید یا آن را به حال خود واگذاشتید، همه به فرمان خدا بود; و برای این بود که فاسقان را خوار و رسوا کند! (5)

و آنچه را خدا از آنان ( یهود) به رسولش بازگردانده (و بخشیده) چیزی است که شما برای به دست آوردن آن (زحمتی نکشیدید،) نه اسبی تاختید و نه شتری; ولی خداوند رسولان خود را بر هر کس بخواهد مسلط می‏سازد; و خدا بر هر چیز توانا است! (6)

آنچه را خداوند از اهل این آبادیها به رسولش بازگرداند، از آن خدا و رسول و خویشاوندان او، و یتیمان و مستمندان و در راه ماندگان است، تا (این اموال عظیم) در میان ثروتمندان شما دست به دست نگردد! آنچه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آنچه نهی کرده خودداری نمایید; و از (مخالفت) خدا بپرهیزید که خداوند کیفرش شدید است! (7)

این اموال برای فقیران مهاجرانی است که از خانه و کاشانه و اموال خود بیرون رانده شدند در حالی که فضل الهی و رضای او را می‏طلبند و خدا و رسولش را یاری می‏کنند; و آنها راستگویانند! (8)

و برای کسانی است که در این سرا ( سرزمین مدینه) و در سرای ایمان پیش از مهاجران مسکن گزیدند و کسانی را که به سویشان هجرت کنند دوست می‏دارند، و در دل خود نیازی به آنچه به مهاجران داده شده احساس نمی‏کنند و آنها را بر خود مقدم می‏دارند هر چند خودشان بسیار نیازمند باشند; کسانی که از بخل و حرص نفس خویش باز داشته شده‏اند رستگارانند! (9)

(همچنین) کسانی که بعد از آنها ( بعد از مهاجران و انصار) آمدند و می‏گویند: «پروردگارا! ما و برادرانمان را که در ایمان بر ما پیشی گرفتند بیامرز، و در دلهایمان حسد و کینه‏ای نسبت به مؤمنان قرار مده! پروردگارا، تو مهربان و رحیمی!» (10)

آیا منافقان را ندیدی که پیوسته به برادران کفارشان از اهل کتاب می‏گفتند: «هرگاه شما را (از وطن) بیرون کنند، ما هم با شما بیرون خواهیم رفت و هرگز سخن هیچ کس را درباره شما اطاعت نخواهیم کرد; و اگر با شما پیکار شود، یاریتان خواهیم نمود!» خداوند شهادت می‏دهد که آنها دروغگویانند! (11)

اگر آنها را بیرون کنند با آنان بیرون نمی‏روند، و اگر با آنها پیکار شود یاریشان نخواهند کرد، و اگر یاریشان کنند پشت به میدان کرده فرار می‏کنند; سپس کسی آنان را یاری نمی‏کند! (12)

وحشت از شما در دلهای آنها بیش از ترس از خداست; این به خاطر آن است که آنها گروهی نادانند! (13)

آنها هرگز با شما بصورت گروهی نمی‏جنگند جز در دژهای محکم یا از پشت دیوارها! پیکارشان در میان خودشان شدید است، (اما در برابر شما ضعیف!) آنها را متحد می‏پنداری، در حالی که دلهایشان پراکنده است; این به خاطر آن است که آنها قومی هستند که تعقل نمی‏کنند! (14)

کار این گروه از یهود همانند کسانی است که کمی قبل از آنان بودند، طعم تلخ کار خود را چشیدند و برای آنها عذابی دردناک است! (15)

کار آنها همچون شیطان است که به انسان گفت: «کافر شو (تا مشکلات تو را حل کنم)!» اما هنگامی که کافر شد گفت: «من از تو بیزارم، من از خداوندی که پروردگار عالمیان است بیم دارم!» (16)

سرانجام کارشان این شد که هر دو در آتش دوزخ خواهند بود، جاودانه در آن می‏مانند; و این است کیفر ستمکاران! (17)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید از (مخالفت) خدا بپرهیزید; و هر کس باید بنگرد تا برای فردایش چه چیز از پیش فرستاده; و از خدا بپرهیزید که خداوند از آنچه انجام می‏دهید آگاه است! (18)

و همچون کسانی نباشید که خدا را فراموش کردند و خدا نیز آنها را به «خود فراموشی‏» گرفتار کرد، آنها فاسقانند. (19)

هرگز دوزخیان و بهشتیان یکسان نیستند; اصحاب بهشت رستگار و پیروزند! (20)

اگر این قرآن را بر کوهی نازل می‏کردیم، می‏دیدی که در برابر آن خاشع می‏شود و از خوف خدا می‏شکافد! اینها مثالهایی است که برای مردم می‏زنیم، شاید در آن بیندیشید! (21)

او خدایی است که معبودی جز او نیست، دانای آشکار و نهان است، و او رحمان و رحیم است! (22)

و خدایی است که معبودی جز او نیست، حاکم و مالک اصلی اوست، از هر عیب منزه است، به کسی یتم نمی‏کند، امنیت بخش است، مراقب همه چیز است، قدرتمندی شکست‏ناپذیر که با اراده نافذ خود هر امری را اصلاح می‏کند، و شایسته عظمت است; خداوند منزه است از آنچه شریک برای او قرارمی‏دهند! (23)

او خداوندی است خالق، آفریننده‏ای بی‏سابقه، و صورتگری (بی‏نظیر); برای او نامهای نیک است; آنچه در آسمانها و زمین است تسبیح او می‏گویند; و او عزیز و حکیم است! (24)

SURA 59. Hashr, or The Gathering (or Banishment)

1. Whatever is in the heavens and on earth, let it declare the Praises and Glory

of Allah: for He is the Exalted in Might, the Wise.

2. It is He Who got out the Unbelievers among the People of the Book from their

homes at the first gathering [of the forces]. Little did ye think that they

would get out: And they thought that their fortresses would defend them from

Allah! But the [Wrath of] Allah came to them from quarters from which they

little expected [it], and cast terror into their hearts, so that they destroyed

their dwellings by their own hands and the hands of the Believers, take warning,

then, O ye with eyes [to see]!

3. And had it not been that Allah had decreed banishment for them, He would

certainly have punished them in this world: And in the Hereafter they shall

[certainly] have the Punishment of the Fire.

4. That is because they resisted Allah and His Messenger: and if any one resists

Allah, verily Allah is severe in Punishment.

5. Whether ye cut down [O ye Muslim!] The tender palm-trees, or ye left them

standing on their roots, it was by leave of Allah, and in order that He might

cover with shame the rebellious transgresses.

6. What Allah has bestowed on His Messenger [and taken away] from them - for

this ye made no expedition with either cavalry or camelry: but Allah gives power

to His messengers over any He pleases: and Allah has power over all things.

7. What Allah has bestowed on His Messenger [and taken away] from the people of

the townships,- belongs to Allah,- to His Messenger and to kindred and orphans,

the needy and the wayfarer; In order that it may not [merely] make a circuit

between the wealthy among you. So take what the Messenger assigns to you, and

deny yourselves that which he withholds from you. And fear Allah; for Allah is

strict in Punishment.

8. [Some part is due] to the indigent Muhajirs, those who were expelled from

their homes and their property, while seeking Grace from Allah and [His] Good

Pleasure, and aiding Allah and His Messenger: such are indeed the sincere ones:-

9. But those who before them, had homes [in Medina] and had adopted the Faith,-

show their affection to such as came to them for refuge, and entertain no desire

in their hearts for things given to the [latter], but give them preference over

themselves, even though poverty was their [own lot]. And those saved from the

covetousness of their own souls,- they are the ones that achieve prosperity.

10. And those who came after them say: "Our Lord! Forgive us, and our brethren

who came before us into the Faith, and leave not, in our hearts, rancour [or

sense of injury] against those who have believed. Our Lord! Thou art indeed Full

of Kindness, Most Merciful."

11. Hast thou not observed the Hypocrites say to their misbelieving brethren

among the People of the Book? - "If ye are expelled, we too will go out with

you, and we will never hearken to any one in your affair; and if ye are attacked

[in fight] we will help you". But Allah is witness that they are indeed liars.

12. If they are expelled, never will they go out with them; and if they are

attacked [in fight], they will never help them; and if they do help them, they

will turn their backs; so they will receive no help.

13. Of a truth ye are stronger [than they] because of the terror in their

hearts, [sent] by Allah. This is because they are men devoid of understanding.

14. They will not fight you [even] together, except in fortified townships, or

from behind walls. Strong is their fighting [spirit] amongst themselves: thou

wouldst think they were united, but their hearts are divided: that is because

they are a people devoid of wisdom.

15. Like those who lately preceded them, they have tasted the evil result of

their conduct; and [in the Hereafter there is] for them a grievous Penalty;-

16. [Their allies deceived them], like the Evil One, when he says to man, "Deny

Allah": but when [man] denies Allah, [the Evil One] says, "I am free of thee: I

do fear Allah, the Lord of the Worlds!"

17. The end of both will be that they will go into the Fire, dwelling therein

for ever. Such is the reward of the wrong-doers.

18. O ye who believe! Fear Allah, and let every soul look to what [provision] He

has sent forth for the morrow. Yea, fear Allah: for Allah is well-acquainted

with [all] that ye do.

19. And be ye not like those who forgot Allah; and He made them forget their own

souls! Such are the rebellious transgressors!

20. Not equal are the Companions of the Fire and the Companions of the Garden:

it is the Companions of the Garden, that will achieve Felicity.

21. Had We sent down this Qur'an on a mountain, verily, thou wouldst have seen

it humble itself and cleave asunder for fear of Allah. Such are the similitudes

which We propound to men, that they may reflect.

22. Allah is He, than Whom there is no other god;- Who knows [all things] both

secret and open; He, Most Gracious, Most Merciful.

23. Allah is He, than Whom there is no other god;- the Sovereign, the Holy One,

the Source of Peace [and Perfection], the Guardian of Faith, the Preserver of

Safety, the Exalted in Might, the Irresistible, the Supreme: Glory to Allah!

[High is He] above the partners they attribute to Him.

284

24. He is Allah, the Creator, the Evolver, the Bestower of Forms [or Colours].

To Him belong the Most Beautiful Names: whatever is in the heavens and on earth,

doth declare His Praises and Glory: and He is the Exalted in Might, the Wise.