بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿التکاثر، 0﴾
أَلْهَاکُمُ التَّکَاثُرُ (1)
تفاخر به بیشتر داشتن ، شما را غافل داشت .
﴿التکاثر، 1﴾
حَتَّى زُرْتُمُ الْمَقَابِرَ (2)
تا کارتان [ و پایتان ] به گورستان رسید .
﴿التکاثر، 2﴾
کَلاَّ سَوْفَ تَعْلَمُونَ (3)
نه چنین است ، زودا که بدانید .
﴿التکاثر، 3﴾
ثُمَّ کَلاَّ سَوْفَ تَعْلَمُونَ (4)
باز هم نه چنین است ، زودا که بدانید .
﴿التکاثر، 4﴾
کَلاَّ لَوْ تَعْلَمُونَ عِلْمَ الْیَقِینِ (5)
هرگز چنین نیست ، اگر علم الیقین داشتید !
﴿التکاثر، 5﴾
لَتَرَوُنَّ الْجَحِیمَ (6)
به یقین دوزخ را مىبینید .
﴿التکاثر، 6﴾
ثُمَّ لَتَرَوُنَّهَا عَیْنَ الْیَقِینِ (7)
سپس آن را قطعاً به عین الیقین درمىیابید .
﴿التکاثر، 7﴾
ثُمَّ لَتُسْأَلُنَّ یَوْمَئِذٍ عَنِ النَّعِیمِ (8)
سپس در همان روز است که از نعمتِ [ روى زمین ] پرسیده خواهید شد .
﴿التکاثر، 8﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿العصر، 0﴾
وَ الْعَصْرِ (1)
سوگند به عصرِ [ غلبه حقّ بر باطل ] ،
﴿العصر، 1﴾
إِنَّ الْإِنْسَانَ لَفِی خُسْرٍ (2)
که واقعاً انسان دستخوشِ زیان است ;
﴿العصر، 2﴾
إِلاَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَ تَوَاصَوْا بِالْحَقِّ وَ تَوَاصَوْا بِالصَّبْرِ (3)
مگر کسانى که گرویده و کارهاى شایسته کرده و همدیگر را به حقّ سفارش و به شکیبایى توصیه کردهاند .
﴿العصر، 3﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿الهمزة، 0﴾
وَیْلٌ لِکُلِّ هُمَزَةٍ لُمَزَةٍ (1)
واى بر هر بدگوى عیبجویى ،
﴿الهمزة، 1﴾
الَّذِی جَمَعَ مَالاً وَ عَدَّدَهُ (2)
که مالى گرد آورد و برشمردش .
﴿الهمزة، 2﴾
یَحْسَبُ أَنَّ مَالَهُ أَخْلَدَهُ (3)
پندارد که مالش او را جاوید کرده ;
﴿الهمزة، 3﴾
کَلاَّ لَیُنْبَذَنَّ فِی الْحُطَمَةِ (4)
ولى نه ! قطعاً در آتش خردکننده فرو افکنده خواهد شد .
﴿الهمزة، 4﴾
وَ مَا أَدْرَاکَ مَا الْحُطَمَةُ (5)
و تو چه دانى که آن آتشِ خردکننده چیست ؟
﴿الهمزة، 5﴾
نَارُ اللَّهِ الْمُوقَدَةُ (6)
آتشِ افروخته خدا [ یى ] است .
﴿الهمزة، 6﴾
الَّتِی تَطَّلِعُ عَلَى الْأَفْئِدَةِ (7)
[ آتشى ] که به دلها مىرسد .
﴿الهمزة، 7﴾
إِنَّهَا عَلَیْهِمْ مُؤْصَدَةٌ (8)
و [ آتشى که ] در ستونهایى دراز ، آنان را در میان فرامىگیرد .
﴿الهمزة، 8﴾
فِی عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ (9)
و [ آتشى که ] در ستونهایى دراز ، آنان را در میان فرامىگیرد .
﴿الهمزة، 9﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿الفیل، 0﴾
أَ لَمْ تَرَ کَیْفَ فَعَلَ رَبُّکَ بِأَصْحَابِ الْفِیلِ (1)
مگر ندیدى پروردگارت با پیلداران چه کرد ؟
﴿الفیل، 1﴾
أَ لَمْ یَجْعَلْ کَیْدَهُمْ فِی تَضْلِیلٍ (2)
آیا نیرنگشان را بر باد نداد ؟
﴿الفیل، 2﴾
وَ أَرْسَلَ عَلَیْهِمْ طَیْراً أَبَابِیلَ (3)
و بر سر آنها ، دسته دسته پرندگانى « ابابیل » فرستاد .
﴿الفیل، 3﴾
تَرْمِیهِمْ بِحِجَارَةٍ مِنْ سِجِّیلٍ (4)
[ که ] بر آنان سنگهایى از گِلِ [ سخت ] مىافکندند .
﴿الفیل، 4﴾
فَجَعَلَهُمْ کَعَصْفٍ مَأْکُولٍ (5)
و [ سرانجام ، خدا ] آنان را مانند کاه جویده شده گردانید .
﴿الفیل، 5﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿قریش، 0﴾
لِإِیلاَفِ قُرَیْشٍ (1)
براى اُلفت دادنِ قریش ،
﴿قریش، 1﴾
إِیلاَفِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتَاءِ وَ الصَّیْفِ (2)
الفتشان هنگام کوچ زمستان و تابستان ، [ خدا پیلداران را نابود کرد . ]
﴿قریش، 2﴾
فَلْیَعْبُدُوا رَبَّ هٰذَا الْبَیْتِ (3)
پس باید خداوند این خانه را بپرستند ;
﴿قریش، 3﴾
الَّذِی أَطْعَمَهُمْ مِنْ جُوعٍ وَ آمَنَهُمْ مِنْ خَوْفٍ (4)
همان [ خدایى ] که در گرسنگى غذایشان داد ، و از بیم [ دشمن ] آسودهخاطرشان کرد .
﴿قریش، 4﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿الماعون، 0﴾
أَ رَأَیْتَ الَّذِی یُکَذِّبُ بِالدِّینِ (1)
آیا کسى را که [ روزِ ] جزا را دروغ مىخواند ، دیدى ؟
﴿الماعون، 1﴾
فَذٰلِکَ الَّذِی یَدُعُّ الْیَتِیمَ (2)
این همان کس است که یتیم را بسختى مىراند ،
﴿الماعون، 2﴾
وَ لاَ یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ (3)
و به خوراک دادن بینوا ترغیب نمىکند .
﴿الماعون، 3﴾
فَوَیْلٌ لِلْمُصَلِّینَ (4)
پس واى بر نمازگزارانى
﴿الماعون، 4﴾
الَّذِینَ هُمْ عَنْ صَلاَتِهِمْ سَاهُونَ (5)
که از نمازشان غافلند ،
﴿الماعون، 5﴾
الَّذِینَ هُمْ یُرَاءُونَ (6)
آنان که ریا مىکنند ،
﴿الماعون، 6﴾
وَ یَمْنَعُونَ الْمَاعُونَ (7)
و از [ دادن ] زکات [ و وسایل و ما یحتاج خانه ] خوددارى مىورزند .
﴿الماعون، 7﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿الکوثر، 0﴾
إِنَّا أَعْطَیْنَاکَ الْکَوْثَرَ (1)
ما تو را [ چشمه ] کوثر دادیم ،
﴿الکوثر، 1﴾
فَصَلِّ لِرَبِّکَ وَ انْحَرْ (2)
پس براى پروردگارت نماز گزار و قربانى کن .
﴿الکوثر، 2﴾
إِنَّ شَانِئَکَ هُوَ الْأَبْتَرُ (3)
دشمنت خود بىتبار خواهد بود .
﴿الکوثر، 3﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿الکافرون، 0﴾
قُلْ یَا أَیُّهَا الْکَافِرُونَ (1)
بگو : « اى کافران ،
﴿الکافرون، 1﴾
لاَ أَعْبُدُ مَا تَعْبُدُونَ (2)
آنچه مىپرستید ، نمىپرستم .
﴿الکافرون، 2﴾
وَ لاَ أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ (3)
و آنچه مىپرستم ، شما نمىپرستید .
﴿الکافرون، 3﴾
وَ لاَ أَنَا عَابِدٌ مَا عَبَدْتُمْ (4)
و نه آنچه پرستیدید من مىپرستم .
﴿الکافرون، 4﴾
وَ لاَ أَنْتُمْ عَابِدُونَ مَا أَعْبُدُ (5)
و نه آنچه مىپرستم شما مىپرستید .
﴿الکافرون، 5﴾
لَکُمْ دِینُکُمْ وَ لِیَ دِینِ (6)
دین شما براى خودتان ، و دینِ من براى خودم . »
﴿الکافرون، 6﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿النصر، 0﴾
إِذَا جَاءَ نَصْرُ اللَّهِ وَ الْفَتْحُ (1)
چون یارىِ خدا و پیروزى فرا رَسَد ،
﴿النصر، 1﴾
وَ رَأَیْتَ النَّاسَ یَدْخُلُونَ فِی دِینِ اللَّهِ أَفْوَاجاً (2)
و ببینى که مردم دستهدسته در دین خدا درآیند ،
﴿النصر، 2﴾
فَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ وَ اسْتَغْفِرْهُ إِنَّهُ کَانَ تَوَّاباً (3)
پس به ستایش پروردگارت نیایشگر باش و از او آمرزش خواه ، که وى همواره توبهپذیر است .
﴿النصر، 3﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿المسد، 0﴾
تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَ تَبَ (1)
بریده باد دو دست ابو لهب ، و مرگ بر او باد .
﴿المسد، 1﴾
مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَ مَا کَسَبَ (2)
دارایى او و آنچه اندوخت ، سودش نکرد .
﴿المسد، 2﴾
سَیَصْلَى نَاراً ذَاتَ لَهَبٍ (3)
بزودى در آتشى پُرزبانه درآید .
﴿المسد، 3﴾
وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ (4)
و زنش ، آن هیمهکش [ آتش فروز ] ،
﴿المسد، 4﴾
فِی جِیدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ (5)
بر گردنش طنابى از لیف خرماست .
﴿المسد، 5﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿المسد، 0﴾
تَبَّتْ یَدَا أَبِی لَهَبٍ وَ تَبَ (1)
بریده باد دو دست ابو لهب ، و مرگ بر او باد .
﴿المسد، 1﴾
مَا أَغْنَى عَنْهُ مَالُهُ وَ مَا کَسَبَ (2)
دارایى او و آنچه اندوخت ، سودش نکرد .
﴿المسد، 2﴾
سَیَصْلَى نَاراً ذَاتَ لَهَبٍ (3)
بزودى در آتشى پُرزبانه درآید .
﴿المسد، 3﴾
وَ امْرَأَتُهُ حَمَّالَةَ الْحَطَبِ (4)
و زنش ، آن هیمهکش [ آتش فروز ] ،
﴿المسد، 4﴾
فِی جِیدِهَا حَبْلٌ مِنْ مَسَدٍ (5)
بر گردنش طنابى از لیف خرماست .
﴿المسد، 5﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿الإخلاص، 0﴾
قُلْ هُوَ اللَّهُ أَحَدٌ (1)
بگو : « او خدایى است یکتا ،
﴿الإخلاص، 1﴾
اللَّهُ الصَّمَدُ (2)
خداى صمد .
﴿الإخلاص، 2﴾
لَمْ یَلِدْ وَ لَمْ یُولَدْ (3)
نه کس را زاده ، نه زاییده از کَس ،
﴿الإخلاص، 3﴾
وَ لَمْ یَکُنْ لَهُ کُفُواً أَحَدٌ (4)
و او را هیچ همتایى نباشد . »
﴿الإخلاص، 4﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿الفلق، 0﴾
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ الْفَلَقِ (1)
بگو : « پناه مىبرم به پروردگار سپیده دم ،
﴿الفلق، 1﴾
مِنْ شَرِّ مَا خَلَقَ (2)
از شرّ آنچه آفریده ،
﴿الفلق، 2﴾
وَ مِنْ شَرِّ غَاسِقٍ إِذَا وَقَبَ (3)
و از شرّ تاریکى چون فراگیرد ،
﴿الفلق، 3﴾
وَ مِنْ شَرِّ النَّفَّاثَاتِ فِی الْعُقَدِ (4)
و از شرّ دمندگان افسون در گرهها ،
﴿الفلق، 4﴾
وَ مِنْ شَرِّ حَاسِدٍ إِذَا حَسَدَ (5)
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿الناس، 0﴾
قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ (1)
بگو : « پناه مىبرم به پروردگار مردم ،
﴿الناس، 1﴾
مَلِکِ النَّاسِ (2)
پادشاه مردم ،
﴿الناس، 2﴾
إِلٰهِ النَّاسِ (3)
معبودِ مردم ،
﴿الناس، 3﴾
مِنْ شَرِّ الْوَسْوَاسِ الْخَنَّاسِ (4)
از شرّ وسوسهگر نهانى ;
﴿الناس، 4﴾
الَّذِی یُوَسْوِسُ فِی صُدُورِ النَّاسِ (5)
آن کس که در سینههاى مردم وسوسه مىکند ،
﴿الناس، 5﴾
مِنَ الْجِنَّةِ وَ النَّاسِ (6)
چه از جنّ و [ چه از ] انس . »
﴿الناس، 6﴾
خدایا!
من پیامبرت را ندیده ام اما به او ایمان آوردم پس خدایا خودت کاری کن در اون دنیا همنشین او در بهشت شوم.
آمین
میلاد با سعادت پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی (ص) را به همه دوستان گلم و مسلمانان جهان تبریک عرض میکنم
خدایا!
من پیامبرت را ندیده ام اما به او ایمان آوردم پس خدایا خودت کاری کن در اون دنیا همنشین او در بهشت شوم.
آمین
میلاد با سعادت پیامبر گرامی اسلام حضرت محمد مصطفی (ص) را به همه دوستان گلم و مسلمانان جهان تبریک عرض میکنم
روز قیامت قرآن از شما شکایت میکند نزد خدا :
که ان را در تاقچه خانه گذاشتید و تلاوت نکردید
اربعین امام حسین علیه السلام بر شما تسلیت باد