﴿ سورة طه - سورة ٢٠ - تعداد آیات ١٣٥ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
طه ﴿١﴾ مَا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لِتَشْقَى ﴿٢﴾ إِلا تَذْکِرَةً لِمَنْ یَخْشَى ﴿٣﴾ تَنْزِیلا مِمَّنْ خَلَقَ الأرْضَ وَالسَّمَاوَاتِ الْعُلا ﴿٤﴾ الرَّحْمَنُ عَلَى الْعَرْشِ اسْتَوَى ﴿٥﴾ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَمَا تَحْتَ الثَّرَى ﴿٦﴾ وَإِنْ تَجْهَرْ بِالْقَوْلِ فَإِنَّهُ یَعْلَمُ السِّرَّ وَأَخْفَى ﴿٧﴾ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ لَهُ الأسْمَاءُ الْحُسْنَى ﴿٨﴾ وَهَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿٩﴾ إِذْ رَأَى نَارًا فَقَالَ لأهْلِهِ امْکُثُوا إِنِّی آنَسْتُ نَارًا لَعَلِّی آتِیکُمْ مِنْهَا بِقَبَسٍ أَوْ أَجِدُ عَلَى النَّارِ هُدًى ﴿١٠﴾ فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِیَ یَا مُوسَى ﴿١١﴾ إِنِّی أَنَا رَبُّکَ فَاخْلَعْ نَعْلَیْکَ إِنَّکَ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿١٢﴾ وَأَنَا اخْتَرْتُکَ فَاسْتَمِعْ لِمَا یُوحَى ﴿١٣﴾ إِنَّنِی أَنَا اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا أَنَا فَاعْبُدْنِی وَأَقِمِ الصَّلاةَ لِذِکْرِی ﴿١٤﴾ إِنَّ السَّاعَةَ آتِیَةٌ أَکَادُ أُخْفِیهَا لِتُجْزَى کُلُّ نَفْسٍ بِمَا تَسْعَى ﴿١٥﴾ فَلا یَصُدَّنَّکَ عَنْهَا مَنْ لا یُؤْمِنُ بِهَا وَاتَّبَعَ هَوَاهُ فَتَرْدَى ﴿١٦﴾ وَمَا تِلْکَ بِیَمِینِکَ یَا مُوسَى ﴿١٧﴾ قَالَ هِیَ عَصَایَ أَتَوَکَّأُ عَلَیْهَا وَأَهُشُّ بِهَا عَلَى غَنَمِی وَلِیَ فِیهَا مَآرِبُ أُخْرَى ﴿١٨﴾ قَالَ أَلْقِهَا یَا مُوسَى ﴿١٩﴾ فَأَلْقَاهَا فَإِذَا هِیَ حَیَّةٌ تَسْعَى ﴿٢٠﴾ قَالَ خُذْهَا وَلا تَخَفْ سَنُعِیدُهَا سِیرَتَهَا الأولَى ﴿٢١﴾ وَاضْمُمْ یَدَکَ إِلَى جَنَاحِکَ تَخْرُجْ بَیْضَاءَ مِنْ غَیْرِ سُوءٍ آیَةً أُخْرَى ﴿٢٢﴾ لِنُرِیَکَ مِنْ آیَاتِنَا الْکُبْرَى ﴿٢٣﴾ اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿٢٤﴾ قَالَ رَبِّ اشْرَحْ لِی صَدْرِی ﴿٢٥﴾ وَیَسِّرْ لِی أَمْرِی ﴿٢٦﴾ وَاحْلُلْ عُقْدَةً مِنْ لِسَانِی ﴿٢٧﴾ یَفْقَهُوا قَوْلِی ﴿٢٨﴾ وَاجْعَلْ لِی وَزِیرًا مِنْ أَهْلِی ﴿٢٩﴾ هَارُونَ أَخِی ﴿٣٠﴾ اشْدُدْ بِهِ أَزْرِی ﴿٣١﴾ وَأَشْرِکْهُ فِی أَمْرِی ﴿٣٢﴾ کَیْ نُسَبِّحَکَ کَثِیرًا ﴿٣٣﴾ وَنَذْکُرَکَ کَثِیرًا ﴿٣٤﴾ إِنَّکَ کُنْتَ بِنَا بَصِیرًا ﴿٣٥﴾ قَالَ قَدْ أُوتِیتَ سُؤْلَکَ یَا مُوسَى ﴿٣٦﴾ وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَیْکَ مَرَّةً أُخْرَى ﴿٣٧﴾ إِذْ أَوْحَیْنَا إِلَى أُمِّکَ مَا یُوحَى ﴿٣٨﴾ أَنِ اقْذِفِیهِ فِی التَّابُوتِ فَاقْذِفِیهِ فِی الْیَمِّ فَلْیُلْقِهِ الْیَمُّ بِالسَّاحِلِ یَأْخُذْهُ عَدُوٌّ لِی وَعَدُوٌّ لَهُ وَأَلْقَیْتُ عَلَیْکَ مَحَبَّةً مِنِّی وَلِتُصْنَعَ عَلَى عَیْنِی ﴿٣٩﴾ إِذْ تَمْشِی أُخْتُکَ فَتَقُولُ هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلَى مَنْ یَکْفُلُهُ فَرَجَعْنَاکَ إِلَى أُمِّکَ کَیْ تَقَرَّ عَیْنُهَا وَلا تَحْزَنَ وَقَتَلْتَ نَفْسًا فَنَجَّیْنَاکَ مِنَ الْغَمِّ وَفَتَنَّاکَ فُتُونًا فَلَبِثْتَ سِنِینَ فِی أَهْلِ مَدْیَنَ ثُمَّ جِئْتَ عَلَى قَدَرٍ یَا مُوسَى ﴿٤٠﴾ وَاصْطَنَعْتُکَ لِنَفْسِی ﴿٤١﴾ اذْهَبْ أَنْتَ وَأَخُوکَ بِآیَاتِی وَلا تَنِیَا فِی ذِکْرِی ﴿٤٢﴾ اذْهَبَا إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿٤٣﴾ فَقُولا لَهُ قَوْلا لَیِّنًا لَعَلَّهُ یَتَذَکَّرُ أَوْ یَخْشَى ﴿٤٤﴾ قَالا رَبَّنَا إِنَّنَا نَخَافُ أَنْ یَفْرُطَ عَلَیْنَا أَوْ أَنْ یَطْغَى ﴿٤٥﴾ قَالَ لا تَخَافَا إِنَّنِی مَعَکُمَا أَسْمَعُ وَأَرَى ﴿٤٦﴾ فَأْتِیَاهُ فَقُولا إِنَّا رَسُولا رَبِّکَ فَأَرْسِلْ مَعَنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ وَلا تُعَذِّبْهُمْ قَدْ جِئْنَاکَ بِآیَةٍ مِنْ رَبِّکَ وَالسَّلامُ عَلَى مَنِ اتَّبَعَ الْهُدَى ﴿٤٧﴾ إِنَّا قَدْ أُوحِیَ إِلَیْنَا أَنَّ الْعَذَابَ عَلَى مَنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى ﴿٤٨﴾ قَالَ فَمَنْ رَبُّکُمَا یَا مُوسَى ﴿٤٩﴾ قَالَ رَبُّنَا الَّذِی أَعْطَى کُلَّ شَیْءٍ خَلْقَهُ ثُمَّ هَدَى ﴿٥٠﴾ قَالَ فَمَا بَالُ الْقُرُونِ الأولَى ﴿٥١﴾ قَالَ عِلْمُهَا عِنْدَ رَبِّی فِی کِتَابٍ لا یَضِلُّ رَبِّی وَلا یَنْسَى ﴿٥٢﴾ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الأرْضَ مَهْدًا وَسَلَکَ لَکُمْ فِیهَا سُبُلا وَأَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْ نَبَاتٍ شَتَّى ﴿٥٣﴾ کُلُوا وَارْعَوْا أَنْعَامَکُمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لأولِی النُّهَى ﴿٥٤﴾ مِنْهَا خَلَقْنَاکُمْ وَفِیهَا نُعِیدُکُمْ وَمِنْهَا نُخْرِجُکُمْ تَارَةً أُخْرَى ﴿٥٥﴾ وَلَقَدْ أَرَیْنَاهُ آیَاتِنَا کُلَّهَا فَکَذَّبَ وَأَبَى ﴿٥٦﴾ قَالَ أَجِئْتَنَا لِتُخْرِجَنَا مِنْ أَرْضِنَا بِسِحْرِکَ یَا مُوسَى ﴿٥٧﴾ فَلَنَأْتِیَنَّکَ بِسِحْرٍ مِثْلِهِ فَاجْعَلْ بَیْنَنَا وَبَیْنَکَ مَوْعِدًا لا نُخْلِفُهُ نَحْنُ وَلا أَنْتَ مَکَانًا سُوًى ﴿٥٨﴾ قَالَ مَوْعِدُکُمْ یَوْمُ الزِّینَةِ وَأَنْ یُحْشَرَ النَّاسُ ضُحًى ﴿٥٩﴾ فَتَوَلَّى فِرْعَوْنُ فَجَمَعَ کَیْدَهُ ثُمَّ أَتَى ﴿٦٠﴾ قَالَ لَهُمْ مُوسَى وَیْلَکُمْ لا تَفْتَرُوا عَلَى اللَّهِ کَذِبًا فَیُسْحِتَکُمْ بِعَذَابٍ وَقَدْ خَابَ مَنِ افْتَرَى ﴿٦١﴾ فَتَنَازَعُوا أَمْرَهُمْ بَیْنَهُمْ وَأَسَرُّوا النَّجْوَى ﴿٦٢﴾ قَالُوا إِنْ هَذَانِ لَسَاحِرَانِ یُرِیدَانِ أَنْ یُخْرِجَاکُمْ مِنْ أَرْضِکُمْ بِسِحْرِهِمَا وَیَذْهَبَا بِطَرِیقَتِکُمُ الْمُثْلَى ﴿٦٣﴾ فَأَجْمِعُوا کَیْدَکُمْ ثُمَّ ائْتُوا صَفًّا وَقَدْ أَفْلَحَ الْیَوْمَ مَنِ اسْتَعْلَى ﴿٦٤﴾ قَالُوا یَا مُوسَى إِمَّا أَنْ تُلْقِیَ وَإِمَّا أَنْ نَکُونَ أَوَّلَ مَنْ أَلْقَى ﴿٦٥﴾ قَالَ بَلْ أَلْقُوا فَإِذَا حِبَالُهُمْ وَعِصِیُّهُمْ یُخَیَّلُ إِلَیْهِ مِنْ سِحْرِهِمْ أَنَّهَا تَسْعَى ﴿٦٦﴾ فَأَوْجَسَ فِی نَفْسِهِ خِیفَةً مُوسَى ﴿٦٧﴾ قُلْنَا لا تَخَفْ إِنَّکَ أَنْتَ الأعْلَى ﴿٦٨﴾ وَأَلْقِ مَا فِی یَمِینِکَ تَلْقَفْ مَا صَنَعُوا إِنَّمَا صَنَعُوا کَیْدُ سَاحِرٍ وَلا یُفْلِحُ السَّاحِرُ حَیْثُ أَتَى ﴿٦٩﴾ فَأُلْقِیَ السَّحَرَةُ سُجَّدًا قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ هَارُونَ وَمُوسَى ﴿٧٠﴾ قَالَ آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَکُمْ إِنَّهُ لَکَبِیرُکُمُ الَّذِی عَلَّمَکُمُ السِّحْرَ فَلأقَطِّعَنَّ أَیْدِیَکُمْ وَأَرْجُلَکُمْ مِنْ خِلافٍ وَلأصَلِّبَنَّکُمْ فِی جُذُوعِ النَّخْلِ وَلَتَعْلَمُنَّ أَیُّنَا أَشَدُّ عَذَابًا وَأَبْقَى ﴿٧١﴾ قَالُوا لَنْ نُؤْثِرَکَ عَلَى مَا جَاءَنَا مِنَ الْبَیِّنَاتِ وَالَّذِی فَطَرَنَا فَاقْضِ مَا أَنْتَ قَاضٍ إِنَّمَا تَقْضِی هَذِهِ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿٧٢﴾ إِنَّا آمَنَّا بِرَبِّنَا لِیَغْفِرَ لَنَا خَطَایَانَا وَمَا أَکْرَهْتَنَا عَلَیْهِ مِنَ السِّحْرِ وَاللَّهُ خَیْرٌ وَأَبْقَى ﴿٧٣﴾ إِنَّهُ مَنْ یَأْتِ رَبَّهُ مُجْرِمًا فَإِنَّ لَهُ جَهَنَّمَ لا یَمُوتُ فِیهَا وَلا یَحْیَا ﴿٧٤﴾ وَمَنْ یَأْتِهِ مُؤْمِنًا قَدْ عَمِلَ الصَّالِحَاتِ فَأُولَئِکَ لَهُمُ الدَّرَجَاتُ الْعُلَى ﴿٧٥﴾ جَنَّاتُ عَدْنٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَذَلِکَ جَزَاءُ مَنْ تَزَکَّى ﴿٧٦﴾ وَلَقَدْ أَوْحَیْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِی فَاضْرِبْ لَهُمْ طَرِیقًا فِی الْبَحْرِ یَبَسًا لا تَخَافُ دَرَکًا وَلا تَخْشَى ﴿٧٧﴾ فَأَتْبَعَهُمْ فِرْعَوْنُ بِجُنُودِهِ فَغَشِیَهُمْ مِنَ الْیَمِّ مَا غَشِیَهُمْ ﴿٧٨﴾ وَأَضَلَّ فِرْعَوْنُ قَوْمَهُ وَمَا هَدَى ﴿٧٩﴾ یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ قَدْ أَنْجَیْنَاکُمْ مِنْ عَدُوِّکُمْ وَوَاعَدْنَاکُمْ جَانِبَ الطُّورِ الأیْمَنَ وَنَزَّلْنَا عَلَیْکُمُ الْمَنَّ وَالسَّلْوَى ﴿٨٠﴾ کُلُوا مِنْ طَیِّبَاتِ مَا رَزَقْنَاکُمْ وَلا تَطْغَوْا فِیهِ فَیَحِلَّ عَلَیْکُمْ غَضَبِی وَمَنْ یَحْلِلْ عَلَیْهِ غَضَبِی فَقَدْ هَوَى ﴿٨١﴾ وَإِنِّی لَغَفَّارٌ لِمَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا ثُمَّ اهْتَدَى ﴿٨٢﴾ وَمَا أَعْجَلَکَ عَنْ قَوْمِکَ یَا مُوسَى ﴿٨٣﴾ قَالَ هُمْ أُولاءِ عَلَى أَثَرِی وَعَجِلْتُ إِلَیْکَ رَبِّ لِتَرْضَى ﴿٨٤﴾ قَالَ فَإِنَّا قَدْ فَتَنَّا قَوْمَکَ مِنْ بَعْدِکَ وَأَضَلَّهُمُ السَّامِرِیُّ ﴿٨٥﴾ فَرَجَعَ مُوسَى إِلَى قَوْمِهِ غَضْبَانَ أَسِفًا قَالَ یَا قَوْمِ أَلَمْ یَعِدْکُمْ رَبُّکُمْ وَعْدًا حَسَنًا أَفَطَالَ عَلَیْکُمُ الْعَهْدُ أَمْ أَرَدْتُمْ أَنْ یَحِلَّ عَلَیْکُمْ غَضَبٌ مِنْ رَبِّکُمْ فَأَخْلَفْتُمْ مَوْعِدِی ﴿٨٦﴾ قَالُوا مَا أَخْلَفْنَا مَوْعِدَکَ بِمَلْکِنَا وَلَکِنَّا حُمِّلْنَا أَوْزَارًا مِنْ زِینَةِ الْقَوْمِ فَقَذَفْنَاهَا فَکَذَلِکَ أَلْقَى السَّامِرِیُّ ﴿٨٧﴾ فَأَخْرَجَ لَهُمْ عِجْلا جَسَدًا لَهُ خُوَارٌ فَقَالُوا هَذَا إِلَهُکُمْ وَإِلَهُ مُوسَى فَنَسِیَ ﴿٨٨﴾ أَفَلا یَرَوْنَ أَلا یَرْجِعُ إِلَیْهِمْ قَوْلا وَلا یَمْلِکُ لَهُمْ ضَرًّا وَلا نَفْعًا ﴿٨٩﴾ وَلَقَدْ قَالَ لَهُمْ هَارُونُ مِنْ قَبْلُ یَا قَوْمِ إِنَّمَا فُتِنْتُمْ بِهِ وَإِنَّ رَبَّکُمُ الرَّحْمَنُ فَاتَّبِعُونِی وَأَطِیعُوا أَمْرِی ﴿٩٠﴾ قَالُوا لَنْ نَبْرَحَ عَلَیْهِ عَاکِفِینَ حَتَّى یَرْجِعَ إِلَیْنَا مُوسَى ﴿٩١﴾ قَالَ یَا هَارُونُ مَا مَنَعَکَ إِذْ رَأَیْتَهُمْ ضَلُّوا ﴿٩٢﴾ أَلا تَتَّبِعَنِ أَفَعَصَیْتَ أَمْرِی ﴿٩٣﴾ قَالَ یَا ابْنَ أُمَّ لا تَأْخُذْ بِلِحْیَتِی وَلا بِرَأْسِی إِنِّی خَشِیتُ أَنْ تَقُولَ فَرَّقْتَ بَیْنَ بَنِی إِسْرَائِیلَ وَلَمْ تَرْقُبْ قَوْلِی ﴿٩٤﴾ قَالَ فَمَا خَطْبُکَ یَا سَامِرِیُّ ﴿٩٥﴾ قَالَ بَصُرْتُ بِمَا لَمْ یَبْصُرُوا بِهِ فَقَبَضْتُ قَبْضَةً مِنْ أَثَرِ الرَّسُولِ فَنَبَذْتُهَا وَکَذَلِکَ سَوَّلَتْ لِی نَفْسِی ﴿٩٦﴾ قَالَ فَاذْهَبْ فَإِنَّ لَکَ فِی الْحَیَاةِ أَنْ تَقُولَ لا مِسَاسَ وَإِنَّ لَکَ مَوْعِدًا لَنْ تُخْلَفَهُ وَانْظُرْ إِلَى إِلَهِکَ الَّذِی ظَلْتَ عَلَیْهِ عَاکِفًا لَنُحَرِّقَنَّهُ ثُمَّ لَنَنْسِفَنَّهُ فِی الْیَمِّ نَسْفًا ﴿٩٧﴾ إِنَّمَا إِلَهُکُمُ اللَّهُ الَّذِی لا إِلَهَ إِلا هُوَ وَسِعَ کُلَّ شَیْءٍ عِلْمًا ﴿٩٨﴾ کَذَلِکَ نَقُصُّ عَلَیْکَ مِنْ أَنْبَاءِ مَا قَدْ سَبَقَ وَقَدْ آتَیْنَاکَ مِنْ لَدُنَّا ذِکْرًا ﴿٩٩﴾ مَنْ أَعْرَضَ عَنْهُ فَإِنَّهُ یَحْمِلُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وِزْرًا ﴿١٠٠﴾ خَالِدِینَ فِیهِ وَسَاءَ لَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ حِمْلا ﴿١٠١﴾ یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ وَنَحْشُرُ الْمُجْرِمِینَ یَوْمَئِذٍ زُرْقًا ﴿١٠٢﴾ یَتَخَافَتُونَ بَیْنَهُمْ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلا عَشْرًا ﴿١٠٣﴾ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَقُولُونَ إِذْ یَقُولُ أَمْثَلُهُمْ طَرِیقَةً إِنْ لَبِثْتُمْ إِلا یَوْمًا ﴿١٠٤﴾ وَیَسْأَلُونَکَ عَنِ الْجِبَالِ فَقُلْ یَنْسِفُهَا رَبِّی نَسْفًا ﴿١٠٥﴾ فَیَذَرُهَا قَاعًا صَفْصَفًا ﴿١٠٦﴾ لا تَرَى فِیهَا عِوَجًا وَلا أَمْتًا ﴿١٠٧﴾ یَوْمَئِذٍ یَتَّبِعُونَ الدَّاعِیَ لا عِوَجَ لَهُ وَخَشَعَتِ الأصْوَاتُ لِلرَّحْمَنِ فَلا تَسْمَعُ إِلا هَمْسًا ﴿١٠٨﴾ یَوْمَئِذٍ لا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ إِلا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَرَضِیَ لَهُ قَوْلا ﴿١٠٩﴾ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلا یُحِیطُونَ بِهِ عِلْمًا ﴿١١٠﴾ وَعَنَتِ الْوُجُوهُ لِلْحَیِّ الْقَیُّومِ وَقَدْ خَابَ مَنْ حَمَلَ ظُلْمًا ﴿١١١﴾ وَمَنْ یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلا یَخَافُ ظُلْمًا وَلا هَضْمًا ﴿١١٢﴾ وَکَذَلِکَ أَنْزَلْنَاهُ قُرْآنًا عَرَبِیًّا وَصَرَّفْنَا فِیهِ مِنَ الْوَعِیدِ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ أَوْ یُحْدِثُ لَهُمْ ذِکْرًا ﴿١١٣﴾ فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ وَلا تَعْجَلْ بِالْقُرْآنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ یُقْضَى إِلَیْکَ وَحْیُهُ وَقُلْ رَبِّ زِدْنِی عِلْمًا ﴿١١٤﴾ وَلَقَدْ عَهِدْنَا إِلَى آدَمَ مِنْ قَبْلُ فَنَسِیَ وَلَمْ نَجِدْ لَهُ عَزْمًا ﴿١١٥﴾ وَإِذْ قُلْنَا لِلْمَلائِکَةِ اسْجُدُوا لآدَمَ فَسَجَدُوا إِلا إِبْلِیسَ أَبَى ﴿١١٦﴾ فَقُلْنَا یَا آدَمُ إِنَّ هَذَا عَدُوٌّ لَکَ وَلِزَوْجِکَ فَلا یُخْرِجَنَّکُمَا مِنَ الْجَنَّةِ فَتَشْقَى ﴿١١٧﴾ إِنَّ لَکَ أَلا تَجُوعَ فِیهَا وَلا تَعْرَى ﴿١١٨﴾ وَأَنَّکَ لا تَظْمَأُ فِیهَا وَلا تَضْحَى ﴿١١٩﴾ فَوَسْوَسَ إِلَیْهِ الشَّیْطَانُ قَالَ یَا آدَمُ هَلْ أَدُلُّکَ عَلَى شَجَرَةِ الْخُلْدِ وَمُلْکٍ لا یَبْلَى ﴿١٢٠﴾ فَأَکَلا مِنْهَا فَبَدَتْ لَهُمَا سَوْآتُهُمَا وَطَفِقَا یَخْصِفَانِ عَلَیْهِمَا مِنْ وَرَقِ الْجَنَّةِ وَعَصَى آدَمُ رَبَّهُ فَغَوَى ﴿١٢١﴾ ثُمَّ اجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَتَابَ عَلَیْهِ وَهَدَى ﴿١٢٢﴾ قَالَ اهْبِطَا مِنْهَا جَمِیعًا بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ عَدُوٌّ فَإِمَّا یَأْتِیَنَّکُمْ مِنِّی هُدًى فَمَنِ اتَّبَعَ هُدَایَ فَلا یَضِلُّ وَلا یَشْقَى ﴿١٢٣﴾ وَمَنْ أَعْرَضَ عَنْ ذِکْرِی فَإِنَّ لَهُ مَعِیشَةً ضَنْکًا وَنَحْشُرُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَعْمَى ﴿١٢٤﴾ قَالَ رَبِّ لِمَ حَشَرْتَنِی أَعْمَى وَقَدْ کُنْتُ بَصِیرًا ﴿١٢٥﴾ قَالَ کَذَلِکَ أَتَتْکَ آیَاتُنَا فَنَسِیتَهَا وَکَذَلِکَ الْیَوْمَ تُنْسَى ﴿١٢٦﴾ وَکَذَلِکَ نَجْزِی مَنْ أَسْرَفَ وَلَمْ یُؤْمِنْ بِآیَاتِ رَبِّهِ وَلَعَذَابُ الآخِرَةِ أَشَدُّ وَأَبْقَى ﴿١٢٧﴾ أَفَلَمْ یَهْدِ لَهُمْ کَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ یَمْشُونَ فِی مَسَاکِنِهِمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لأولِی النُّهَى ﴿١٢٨﴾ وَلَوْلا کَلِمَةٌ سَبَقَتْ مِنْ رَبِّکَ لَکَانَ لِزَامًا وَأَجَلٌ مُسَمًّى ﴿١٢٩﴾ فَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَسَبِّحْ بِحَمْدِ رَبِّکَ قَبْلَ طُلُوعِ الشَّمْسِ وَقَبْلَ غُرُوبِهَا وَمِنْ آنَاءِ اللَّیْلِ فَسَبِّحْ وَأَطْرَافَ النَّهَارِ لَعَلَّکَ تَرْضَى ﴿١٣٠﴾ وَلا تَمُدَّنَّ عَیْنَیْکَ إِلَى مَا مَتَّعْنَا بِهِ أَزْوَاجًا مِنْهُمْ زَهْرَةَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ وَرِزْقُ رَبِّکَ خَیْرٌ وَأَبْقَى ﴿١٣١﴾ وَأْمُرْ أَهْلَکَ بِالصَّلاةِ وَاصْطَبِرْ عَلَیْهَا لا نَسْأَلُکَ رِزْقًا نَحْنُ نَرْزُقُکَ وَالْعَاقِبَةُ لِلتَّقْوَى ﴿١٣٢﴾ وَقَالُوا لَوْلا یَأْتِینَا بِآیَةٍ مِنْ رَبِّهِ أَوَلَمْ تَأْتِهِمْ بَیِّنَةُ مَا فِی الصُّحُفِ الأولَى ﴿١٣٣﴾ وَلَوْ أَنَّا أَهْلَکْنَاهُمْ بِعَذَابٍ مِنْ قَبْلِهِ لَقَالُوا رَبَّنَا لَوْلا أَرْسَلْتَ إِلَیْنَا رَسُولا فَنَتَّبِعَ آیَاتِکَ مِنْ قَبْلِ أَنْ نَذِلَّ وَنَخْزَى ﴿١٣٤﴾ قُلْ کُلٌّ مُتَرَبِّصٌ فَتَرَبَّصُوا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ أَصْحَابُ الصِّرَاطِ السَّوِیِّ وَمَنِ اهْتَدَى ﴿١٣٥﴾
سورة طه
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
طه (1)
ما قرآن را بر تو نازل نکردیم که خود را به زحمت بیفکنی! (2)
آن را فقط برای یادآوری کسانی که (از خدا) میترسند نازل ساختیم. (3)
(این قرآن) از سوی کسی نازل شده که زمین و آسمانهای بلند را آفریده است. (4)
همان بخشندهای که بر عرش مسلط است. (5)
از آن اوست آنچه در آسمانها، و آنچه در زمین، و آنچه میان آن دو، و آنچه در زیر خاک (پنهان) است! (6)
اگر سخن آشکارا بگویی (یا مخفی کنی)، او اسرار -و حتی پنهانتر از آن- را نیز میداند! (7)
او خداوندی است که معبودی جز او نیست; و نامهای نیکوتر از آن اوست! (8)
و آیا خبر موسی به تو رسیده است؟ (9)
هنگامی که (از دور) آتشی مشاهده کرد، و به خانواده خود گفت: «(اندکی) درنگ کنید که من آتشی دیدم! شاید شعلهای از آن برای شما بیاورم; یا بوسیله این آتش راه را پیدا کنم!» (10)
هنگامی که نزد آتش آمد، ندا داده شد که: «ای موسی! (11)
من پروردگار توام! کفشهایت را بیرون آر، که تو در سرزمین مقدس «طوی» هستی! (12)
و من تو را (برای مقام رسالت) برگزیدم; اکنون به آنچه برتو وحی میشود، گوش فراده! (13)
من «الله» هستم; معبودی جز من نیست! مرا بپرست، و نماز را برای یاد من بپادار! (14)
بطور قطع رستاخیز خواهد آمد! میخواهم آن را پنهان کنم، تا هر کس در برابر سعی و کوشش خود، جزا داده شود! (15)
پس مبادا کسی که به آن ایمان ندارد و از هوسهای خویش پیروی میکند، تو را از آن بازدارد; که هلاک خواهی شد! (16)
و آن چیست در دست راست تو، ای موسی؟! (17)
گفت: «این عصای من است; بر آن تکیه میکنم، برگ درختان را با آن برای گوسفندانم فرومیریزم; و مرا با آن کارها و نیازهای دیگری است. (18)
گفت: «ای موسی! آن را بیفکن.» (19)
پس موسی آن (عصا) را افکند، که ناگهان اژدهایی شد که به هر سو میشتافت. (20)
گفت: «آن را بگیر و نترس، ما آن را به صورت اولش بازمیگردانیم. (21)
و دستت را به گریبانت ببر، تا سفید و بیعیب بیرون آید; این نشانه دیگری (از سوی خداوند) است. (22)
تا از نشانههای بزرگ خویش به تو نشان دهیم. (23)
اینک به سوی فرعون برو، که او طغیان کرده است.» (24)
(موسی) گفت: «پروردگارا! سینهام را گشاده کن; (25)
و کارم رابرایم آسان گردان! (26)
و گره از زبانم بگشای; (27)
تا سخنان مرا بفهمند! (28)
و وزیری از خاندانم برای من قرار ده... (29)
برادرم هارون را! (30)
با او پشتم را محکم کن; (31)
و او را در کارم شریک ساز; (32)
تا تو را بسیار تسبیح گوییم; (33)
و تو را بسیار یاد کنیم; (34)
چرا که تو همیشه از حال ما آگاه بودهای!» (35)
فرمود: «ای موسی! آنچه را خواستی به تو داده شد! (36)
و ما بار دیگر تو را مشمول نعمت خود ساختیم... (37)
آن زمان که به مادرت آنچه لازم بود الهام کردیم... (38)
که: «او را در صندوقی بیفکن، و آن صندوق را به دریا بینداز، تا دریا آن را به ساحل افکند; و دشمن من و دشمن او، آن را برگیرد!» و من محبتی از خودم بر تو افکندم، تا در برابر دیدگان ( علم) من، ساخته شوی (و پرورش یابی)! (39)
در آن هنگام که خواهرت (در نزدیکی کاخ فرعون) راه میرفت و میگفت: «آیا کسی را به شما نشان دهم که این نوزاد را کفالت میکند (و دایه خوبی برای او خواهد بود)!» پس تو را به مادرت بازگرداندیم، تا چشمش به تو روشن شود; و غمگین نگردد! و تو یکی (از فرعونیان) را کشتی; اما ما تو را از اندوه نجات دادیم! و بارها تو را آزمودیم! پس از آن، سالیانی در میان مردم «مدین; سذللّه توقف نمودی; سپس در زمان مقدر (برای فرمان رسالت) به این جا آمدی، ای موسی! (40)
و من تو را برای خودم ساختم (و پرورش دادم)! (41)
(اکنون) تو و برادرت با آیات من بروید، و در یاد من کوتاهی نکنید! (42)
بسوی فرعون بروید; که طغیان کرده است! (43)
اما بنرمی با او سخن بگویید; شاید متذکر شود، یا (از خدا) بترسد! (44)
(موسی و هارون) گفتند: «پروردگارا! از این میترسیم که بر ما پیشی گیرد (و قبل از بیان حق، ما را آزار دهد); یا طغیان کند (و نپذیرد)!» (45)
فرمود: «نترسید! من با شما هستم; (همه چیز را) میشنوم و میبینم! (46)
به سراغ او بروید و بگویید: «ما فرستادگان پروردگار توئیم! بنی اسرائیل را با ما بفرست; و آنان را شکنجه و آزار مکن! ما نشانه روشنی از سوی پروردگارت برای تو آوردهایم! و درود بر آن کس باد که از هدایت پیروی میکند! (47)
به ما وحی شده که عذاب بر کسی است که (آیات الهی را) تکذیب کند و سرپیچی نماید!» (48)
(فرعون) گفت: «پروردگار شما کیست، ای موسی؟!» (49)
گفت: «پروردگار ما همان کسی است که به هر موجودی، آنچه را لازمه آفرینش او بوده داده; سپس هدایت کرده است!» (50)
گفت: «پس تکلیف نسلهای گذشته (که به اینها ایمان نداشتند) چه خواهد شد؟!» (51)
گفت: «آگاهی مربوط به آنها، نزد پروردگارم در کتابی ثبت است; پروردگارم هرگز گمراه نمیشود، و فراموش نمیکند (و آنچه شایسته آنهاست به ایشان میدهد)! (52)
همان خداوندی که زمین را برای شما محل آسایش قرار داد; و راههایی در آن ایجاد کرد; و از آسمان، آبی فرستاد!» که با آن، انواع گوناگون گیاهان را (از خاک تیره) برآوردیم. (53)
هم خودتان بخورید; و هم چهارپایانتان را در آن به چرا برید! مسلما در اینها نشانههای روشنی برای خردمندان است! (54)
ما شما را از آن ( زمین) آفریدیم; و در آن بازمیگردانیم; و بار دیگر (در قیامت) شما را از آن بیرون میآوریم! (55)
ما همه آیات خود را به او نشان دادیم; اما او تکذیب کرد و سرباز زد! (56)
گفت: «ای موسی! آیا آمدهای که با سحر خود، ما را از سرزمینمان بیرون کنی؟! (57)
قطعا ما هم سحری همانند آن برای تو خواهیم آورد! هم اکنون (تاریخش را تعیین کن، و) موعدی میان ما و خودت قرار ده که نه ما و نه تو، از آن تخلف نکنیم; آن هم در مکانی که نسبت به همه یکسان باشد!» (58)
گفت: «میعاد ما و شما روز زینت ( روز عید) است; به شرط اینکه همه مردم ، هنگامی که روز، بالا میآید، جمع شوند!» (59)
فرعون آن مجلس را ترک گفت; و تمام مکر و فریب خود را جمع کرد; و سپس همه را (در روز موعود) آورد. (60)
موسی به آنان گفت: «وای بر شما! دروغ بر خدا نبندید، که شما را با عذابی نابود میسازد! و هر کس که (بر خدا) دروغ ببندد، نومید (و شکست خورده) میشود!» (61)
آنها در میان خود، در مورد ادامه راهشان به نزاع برخاستند; و مخفیانه و درگوشی با هم سخن گفتند. (62)
گفتند: «این دو (نفر) مسلما ساحرند! میخواهند با سحرشان شما را از سرزمینتان بیرون کنند و راه و رسم نمونه شما را از بین ببرند! (63)
اکنون که چنین است، تمام نیرو و نقشه خود را جمع کنید، و در یک صف (به میدان مبارزه) بیایید; امروز رستگاری از آن کسی است که برتری خود را اثبات کند! (64)
(ساحران) گفتند: «ای موسی! آیا تو اول (عصای خود را) میافکنی، یا ما کسانی باشیم که اول بیفکنیم؟!» (65)
گفت: «شما اول بیفکنید!» در این هنگام طنابها و عصاهای آنان بر اثر سحرشان چنان به نظر میرسید که حرکت میکند! (66)
موسی ترس خفیفی در دل احساس کرد (مبادا مردم گمراه شوند)! (67)
گفتیم: «نترس! تو مسلما (پیروز و) برتری! (68)
و آنچه را در دست راست داری بیفکن، تمام آنچه را ساختهاند میبلعد! آنچه ساختهاند تنها مکر ساحر است; و ساحر هر جا رود رستگار نخواهد شد!» (69)
(موسی عصای خود را افکند، و آنچه را که آنها ساخته بودند بلعید.) ساحران همگی به سجده افتادند و گفتند: «ما به پروردگار هارون و موسی ایمان آوردیم!» (70)
(فرعون) گفت: «آیا پیش از آنکه به شما اذن دهم به او ایمان آوردید؟! مسلما او بزرگ شماست که به شما سحر آموخته است! به یقین دستها و پاهایتان را بطور مخالف قطع میکنم; و شما را از تنههای نخل به دار میآویزم; و خواهید دانست مجازات کدام یک از ما دردناکتر و پایدارتر است!» (71)
گفتند: «سوگند به آن کسی که ما را آفریده، هرگز تو را بر دلایل روشنی که برای ما آمده، مقدم نخواهیم داشت! هر حکمی میخواهی بکن; تو تنها در این زندگی دنیا میتوانی حکم کنی! (72)
ما به پروردگارمان ایمان آوردیم تا گناهانمان و آنچه را از سحر بر ما تحمیل کردی ببخشاید; و خدا بهتر و پایدارتر است!» (73)
هر کس در محضر پروردگارش خطاکار حاضر شود، آتش دوزخ برای اوست; در آن جا، نه میمیرد و نه زندگی میکند! (74)
و هر کس با ایمان نزد او آید، و اعمال صالح انجام داده باشد، چنین کسانی درجات عالی دارند.. . (75)
باغهای جاویدان بهشت، که نهرها از زیر درختانش جاری است، در حالی که همیشه در آن خواهند بود; این است پاداش کسی که خود را پاک نماید! (76)
ما به موسی وحی فرستادیم که: «شبانه بندگانم را (از مصر) با خود ببر; و برای آنها راهی خشک در دریا بگشا; که نه از تعقیب (فرعونیان) خواهی ترسید، و نه از غرق شدن در دریا! سذللّه (77)
(به این ترتیب) فرعون با لشکریانش آنها را دنبال کردند; و دریا آنان را (در میان امواج خروشان خود) بطور کامل پوشانید! (78)
فرعون قوم خود را گمراه ساخت; و هرگز هدایت نکرد! (79)
ای بنی اسرائیل! ما شما را از چنگال دشمنتان نجات دادیم; و در طرف راست کوه طور، با شما وعده گذاردیم; و «من» و «سلوی» بر شما نازل کردیم! (80)
بخوریداز روزیهای پاکیزهای که به شما دادهایم; و در آن طغیان نکنید، که غضب من بر شما وارد شود و هر کس غضبم بر او وارد شود، سقوب میکند! (81)
و من هر که را توبه کند، و ایمان آورد، و عمل صالح انجام دهد، سپس هدایت شود، میآمرزم! (82)
ای موسی! چه چیز سبب شد که از قومت پیشی گیری، و (برای آمدن به کوه طور)عجله کنی؟! (83)
عرض کرد: «پروردگارا! آنان در پی منند; و من به سوی تو شتاب کردم، تا از من خشنود شوی! سذللّه (84)
فرمود: «ما قوم تو را بعد از تو، آزمودیم و سامری آنها را گمراه ساخت!» (85)
موسی خشمگین و اندوهناک به سوی قوم خود بازگشت و گفت: «ای قوم من! مگر پروردگارتان وعده نیکویی به شما نداد؟! آیا مدت جدایی من از شما به طول انجامید، یا میخواستید غضب پروردگارتان بر شما نازل شود که با وعده من مخالفت کردید؟!» (86)
گفتند: «ما به میل و اراده خود از وعده تو تخلف نکردیم; بلکه مقداری از زیورهای قوم را که با خود داشتیم افکندیم!» و سامری اینچنین القا کرد... (87)
و برای آنان مجسمه گوسالهای که صدایی همچون صدای گوساله (واقعی) داشت پدید آورد; و (به یکدیگر) گفتند: «این خدای شما، و خدای موسی است!» و او فراموش کرد (پیمانی را که با خدا بسته بود)! (88)
آیا نمیبینند که (این گوساله) هیچ پاسخی به آنان نمیدهد، و مالک هیچ گونه سود و زیانی برای آنها نیست؟! (89)
و پیش از آن، هارون به آنها گفته بود: «ای قوم من! شما به این وسیله مورد آزمایش قرار گرفتهاید! پروردگار شما خداوند رحمان است! پس، از من پیروی کنید، و فرمانم را اطاعت نمایید!» (90)
ولی آنها گفتند: «ما همچنان گرد آن میگردیم (و به پرستش گوساله ادامه میدهیم) تا موسی به سوی ما بازگردد!» (91)
(موسی) گفت: «ای هارون! چرا هنگامی که دیدی آنها گمراه شدند... (92)
از من پیروی نکردی؟! آیا فرمان مرا عصیان نمودی؟!» (93)
(هارون) گفت: «ای فرزند مادرم! ( ای برادر!) ریش و سر مرا مگیر! من ترسیدم بگویی تو میان بنی اسرائیل تفرقه انداختی، و سفارش مرا به کار نبستی!» (94)
(موسی رو به سامری کرد و) گفت: «تو چرا این کار را کردی، ای سامری؟!» (95)
گفت: «من چیزی دیدم که آنها ندیدند; من قسمتی از آثار رسول (و فرستاده خدا) را گرفتم، سپس آن را افکندم، و اینچنین (هوای) نفس من این کار را در نظرم جلوه داد!» (96)
(موسی) گفت: «برو، که بهره تو در زندگی دنیا این است که (هر کس با تو نزدیک شود) بگوئی سخللّهبا من تماس نگیر!» و تو میعادی (از عذاب خدا) داری، که هرگز تخلف نخواهد شد! (اکنون) بنگر به این معبودت که پیوسته آن را پرستش میکردی! و ببین ما آن را نخست میسوزانیم; سپس ذرات آن را به دریا میپاشیم! (97)
معبود شما تنها خداوندی است که جز او معبودی نیست; و علم او همه چیز را فرا گرفته است! سذللّه (98)
این گونه بخشی از اخبار پیشین را برای تو بازگو میکنیم; و ما از نزد خود، ذکر (و قرآنی) به تو دادیم! (99)
هر کس از آن روی گردان شود، روز قیامت بار سنگینی (از گناه و مسؤولیت) بر دوش خواهد داشت! (100)
در حالی که جاودانه در آن خواهند ماند; و بد باری است برای آنها در روز قیامت! (101)
همان روزی که در «صور» دمیده میشود; و مجرمان را با بدنهای کبود، در آن روز جمع میکنیم! (102)
آنها آهسته با هم گفتگو میکنند; (بعضی میگویند:) شما فقط ده (شبانه روز در عالم برزخ) توقف کردید! (و نمیدانند چقدر طولانی بوده است!) (103)
ما به آنچه آنها میگویند آگاهتریم، هنگامی که نیکوروشترین آنها میگوید:«شما تنها یک روز درنگ کردید!» (104)
و از تو درباره کوهها سؤال میکنند; بگو: «پروردگارم آنها را (متلاشی کرده) برباد میدهد! (105)
سپس زمین را صاف و هموار و بیآب و گیاه رها میسازد... (106)
به گونهای که در آن، هیچ پستی و بلندی نمیبینی!» (107)
در آن روز، همه از دعوت کننده الهی پیروی نموده، و قدرت بر مخالفت او نخواهند داشت (و همگی از قبرها برمیخیزند); و همه صداها در برابر (عظمت) خداوند رحمان، خاضع میشود; و جز صدای آهسته چیزی نمیشنوی! (108)
در آن روز، شفاعت هیچ کس سودی نمیبخشد، جز کسی که خداوند رحمان به او اجازه داده، و به گفتار او راضی است. (109)
آنچه را پیش رو دارند، و آنچه را (در دنیا) پشت سرگذاشتهاند میداند; ولی آنها به (علم) او احاطه ندارند! (110)
و (در آن روز) همه چهرهها در برابر خداوند حی قیوم، خاضع میشود; و مایوس (و زیانکار) است آن که بار ستمی بر دوش دارد! (111)
(اما) آن کس که کارهای شایسته انجام دهد، در حالی که مؤمن باشد، نه از ظلمی میترسد، و نه از نقصان حقش. (112)
و این گونه آن را قرآنی عربی ( فصیح و گویا) نازل کردیم، و انواع وعیدها (و انذارها) را در آن بازگو نمودیم، شاید تقوا پیشه کنند; یا برای آنان تذکری پدید آورد! (113)
پس بلندمرتبه است خداوندی که سلطان حق است! پس نسبت به (تلاوت) قرآن عجله مکن، پیش از آنکه وحی آن بر تو تمام شود; و بگو: «پروردگارا! علم مرا افزون کن!» (114)
پیش از این، از آدم پیمان گرفته بودیم; اما او فراموش کرد; و عزم استواری برای او نیافتیم! (115)
و به یاد آور هنگامی را که به فرشتگان گفتیم: «برای آدم سجده کنید!» همگی سجده کردند; جز ابلیس که سرباز زد (و سجده نکرد)! (116)
پس گفتیم: «ای آدم! این (ابلیس) دشمن تو و (دشمن) همسر توست! مبادا شما را از بهشت بیرون کند; که به زحمت و رنج خواهی افتاد! (117)
(اما تو در بهشت راحت هستی! و مزیتش) برای تو این است که در آن گرسنه و برهنه نخواهی شد; (118)
و در آن تشنه نمیشوی، و حرارت آفتاب آزارت نمیدهد!» (119)
ولی شیطان او را وسوسه کرد و گفت: «ای آدم! آیا میخواهی تو را به درخت زندگی جاوید، و ملکی بیزوال راهنمایی کنم؟!» (120)
سرانجام هر دو از آن خوردند، (و لباس بهشتیشان فرو ریخت،) و عورتشان آشکار گشت و برای پوشاندن خود، از برگهای (درختان) بهشتی جامه دوختند! (آری) آدم پروردگارش را نافرمانی کرد، و از پاداش او محروم شد! (121)
سپس پروردگارش او را برگزید، و توبهاش را پذیرفت، و هدایتش نمود. (122)
(خداوند) فرمود: «هر دو از آن (بهشت) فرود آیید، در حالی که دشمن یکدیگر خواهید بود! ولی هرگاه هدایت من به سراغ شما آید، هر کس از هدایت من پیروی کند، نه گمراه میشود، و نه در رنج خواهد بود! (123)
و هر کس از یاد من روی گردان شود، زندگی (سخت و) تنگی خواهد داشت; و روز قیامت، او را نابینا محشور میکنیم!» (124)
میگوید: «پروردگارا! چرا نابینا محشورم کردی؟! من که بینا بودم!» (125)
میفرماید: «آن گونه که آیات من برای تو آمد، و تو آنها را فراموش کردی; امروز نیز تو فراموش خواهی شد!» (126)
و این گونه جزا میدهیم کسی را که اسراف کند، و به آیات پروردگارش ایمان نیاورد! و عذاب آخرت، شدیدتر و پایدارتر است! (127)
آیا برای هدایت آنان کافی نیست که بسیاری از نسلهای پیشین را (که طغیان و فساد کردند) هلاک نمودیم، و اینها در مسکنهای (ویران شده) آنان راه میروند! مسلما در این امر، نشانههای روشنی برای خردمندان است. (128)
و اگر سنت و تقدیر پروردگارت و ملاحظه زمان مقرر نبود، عذاب الهی بزودی دامان آنان را میگرفت! (129)
پس در برابر آنچه میگویند، صبر کن! و پیش از طلوع آفتاب، و قبل از غروب آن; تسبیح و حمد پروردگارت را بجا آور; و همچنین (برخی) از ساعات شب و اطراف روز (پروردگارت را) تسبیح گوی; باشد که (از الطاف الهی) خشنود شوی! (130)
و هرگز چشمان خود را به نعمتهای مادی، که به گروههایی از آنان دادهایم، میفکن! اینها شکوفههای زندگی دنیاست; تا آنان را در آن بیازماییم; و روزی پروردگارت بهتر و پایدارتر است! (131)
خانواده خود را به نماز فرمان ده; و بر انجام آن شکیبا باش! از تو روزی نمیخواهیم; (بلکه) ما به تو روزی میدهیم; و عاقبت نیک برای تقواست! (132)
گفتند: «چرا (پیامبر) معجزه و نشانهای از سوی پروردگارش برای ما نمیآورد؟! (بگو:) آیا خبرهای روشنی که در کتابهای (آسمانی) نخستین بوده، برای آنها نیامد؟! (133)
اگر ما آنان را پیش از آن (که قرآن نازل شود) با عذابی هلاک میکردیم، (در قیامت) میگفتند: «پروردگارا! چرا پیامبری برای ما نفرستادی تا از آیات تو پیروی کنیم، پیش از آنکهذلیل و رسوا شویم!» (134)
بگو: «همه (ما و شما) در انتظاریم! (ما در انتظار وعده پیروزی، و شما در انتظار شکست ما!) حال که چنین است، انتظار بکشید! اما بزودی میدانید چه کسی از اصحاب صراط مستقیم، و چه کسی هدایت یافته است! (135)
SURA 20. Ta Ha
1. Ta-Ha.
2. We have not sent down the Qur'an to thee to be [an occasion] for thy
distress,
3. But only as an admonition to those who fear [Allah],-
4. A revelation from Him Who created the earth and the heavens on high.
5. [Allah] Most Gracious is firmly established on the throne [of authority].
6. To Him belongs what is in the heavens and on earth, and all between them, and
all beneath the soil.
7. If thou pronounce the word aloud, [it is no matter]: for verily He knoweth
what is secret and what is yet more hidden.
8. Allah! there is no god but He! To Him belong the most Beautiful Names.
9. Has the story of Moses reached thee?10. Behold, he saw a fire: So he said to his family, "Tarry ye; I perceive a
fire; perhaps I can bring you some burning brand therefrom, or find some
guidance at the fire."
11. But when he came to the fire, a voice was heard: "O Moses!
12. "Verily I am thy Lord! therefore [in My presence] put off thy shoes: thou
art in the sacred valley Tuwa.
13. "I have chosen thee: listen, then, to the inspiration [sent to thee].
14. "Verily, I am Allah: There is no god but I: So serve thou Me [only], and
establish regular prayer for celebrating My praise.
15. "Verily the Hour is coming - My design is to keep it hidden - for every soul
to receive its reward by the measure of its Endeavour.
16. "Therefore let not such as believe not therein but follow their own lusts,
divert thee therefrom, lest thou perish!"..
17. "And what is that in the right hand, O Moses?"
18. He said, "It is my rod: on it I lean; with it I beat down fodder for my
flocks; and in it I find other uses."
19. [Allah] said, "Throw it, O Moses!"
20. He threw it, and behold! It was a snake, active in motion.
21. [Allah] said, "Seize it, and fear not: We shall return it at once to its
former condition"..
22. "Now draw thy hand close to thy side: It shall come forth white [and
shining], without harm [or stain],- as another Sign,-
23. "In order that We may show thee [two] of our Greater Signs.
24. "Go thou to Pharaoh, for he has indeed transgressed all bounds."
25. [Moses] said: "O my Lord! expand me my breast;
26. "Ease my task for me;
27. "And remove the impediment from my speech,
28. "So they may understand what I say:
29. "And give me a Minister from my family,
30. "Aaron, my brother;
31. "Add to my strength through him,
32. "And make him share my task:
33. "That we may celebrate Thy praise without stint,
34. "And remember Thee without stint:
35. "For Thou art He that [ever] regardeth us."
36. [Allah] said: "Granted is thy prayer, O Moses!"
37. "And indeed We conferred a favour on thee another time [before].
38. "Behold! We sent to thy mother, by inspiration, the message:
39. "'Throw [the child] into the chest, and throw [the chest] into the river:
the river will cast him up on the bank, and he will be taken up by one who is an
enemy to Me and an enemy to him': But I cast [the garment of] love over thee
from Me: and [this] in order that thou mayest be reared under Mine eye.
40. "Behold! thy sister goeth forth and saith, 'shall I show you one who will
nurse and rear the [child]?' So We brought thee back to thy mother, that her eye
might be cooled and she should not grieve. Then thou didst slay a man, but We
saved thee from trouble, and We tried thee in various ways. Then didst thou
tarry a number of years with the people of Midian. Then didst thou come hither
as ordained, O Moses!
41. "And I have prepared thee for Myself [for service]"..
42. "Go, thou and thy brother, with My Signs, and slacken not, either of you, in
keeping Me in remembrance.
43. "Go, both of you, to Pharaoh, for he has indeed transgressed all bounds;
44. "But speak to him mildly; perchance he may take warning or fear [Allah]."
45. They [Moses and Aaron] said: "Our Lord! We fear lest he hasten with
insolence against us, or lest he transgress all bounds."
46. He said: "Fear not: for I am with you: I hear and see [everything].
47. "So go ye both to him, and say, 'Verily we are messengers sent by thy Lord:
Send forth, therefore, the Children of Israel with us, and afflict them not:
with a Sign, indeed, have we come from thy Lord! and peace to all who follow
guidance!
48. "'Verily it has been revealed to us that the Penalty [awaits] those who
reject and turn away.'"
49. [When this message was delivered], [Pharaoh] said: "Who, then, O Moses, is
the Lord of you two?"
50. He said: "Our Lord is He Who gave to each [created] thing its form and
nature, and further, gave [it] guidance."
51. [Pharaoh] said: "What then is the condition of previous generations?"
52. He replied: "The knowledge of that is with my Lord, duly recorded: my Lord
never errs, nor forgets,-
53. "He Who has, made for you the earth like a carpet spread out; has enabled
you to go about therein by roads [and channels]; and has sent down water from
the sky." With it have We produced diverse pairs of plants each separate from
the others.
54. Eat [for yourselves] and pasture your cattle: verily, in this are Signs for
men endued with understanding.
55. From the [earth] did We create you, and into it shall We return you, and
from it shall We bring you out once again.
56. And We showed Pharaoh all Our Signs, but he did reject and refuse.
57. He said: "Hast thou come to drive us out of our land with thy magic, O
Moses?
58. "But we can surely produce magic to match thine! So make a tryst between us
and thee, which we shall not fail to keep - neither we nor thou - in a place
where both shall have even chances."
59. Moses said: "Your tryst is the Day of the Festival, and let the people be
assembled when the sun is well up."
60. So Pharaoh withdrew: He concerted his plan, and then came [back].61. Moses said to him: Woe to you! Forge not ye a lie against Allah, lest He
destroy you [at once] utterly by chastisement: the forger must suffer
frustration!"
62. So they disputed, one with another, over their affair, but they kept their
talk secret.
63. They said: "These two are certainly [expert] magicians: their object is to
drive you out from your land with their magic, and to do away with your most
cherished institutions.
64. "Therefore concert your plan, and then assemble in [serried] ranks: He wins
[all along] today who gains the upper hand."
65. They said: "O Moses! whether wilt thou that thou throw [first] or that we be
the first to throw?"
66. He said, "Nay, throw ye first!" Then behold their ropes and their rods-so it
seemed to him on account of their magic - began to be in lively motion!
67. So Moses conceived in his mind a [sort of] fear.
68. We said: "Fear not! for thou hast indeed the upper hand:
69. "Throw that which is in thy right hand: Quickly will it swallow up that
which they have faked what they have faked is but a magician's trick: and the
magician thrives not, [no matter] where he goes."
70. So the magicians were thrown down to prostration: they said, "We believe in
the Lord of Aaron and Moses".
71. [Pharaoh] said: "Believe ye in Him before I give you permission? Surely this
must be your leader, who has taught you magic! be sure I will cut off your hands
and feet on opposite sides, and I will have you crucified on trunks of palmtrees:
so shall ye know for certain, which of us can give the more severe and
the more lasting punishment!"
72. They said: "Never shall we regard thee as more than the Clear Signs that
have come to us, or than Him Who created us! so decree whatever thou desirest to
decree: for thou canst only decree [touching] the life of this world.
73. "For us, we have believed in our Lord: may He forgive us our faults, and the
magic to which thou didst compel us: for Allah is Best and Most Abiding."
74. Verily he who comes to his Lord as a sinner [at Judgment],- for him is Hell:
therein shall he neither die nor live.
75. But such as come to Him as Believers who have worked righteous deeds,- for
them are ranks exalted,-
76. Gardens of Eternity, beneath which flow rivers: they will dwell therein for
aye: such is the reward of those who purify themselves [from evil].
77. We sent an inspiration to Moses: "Travel by night with My servants, and
strike a dry path for them through the sea, without fear of being overtaken [by
Pharaoh] and without [any other] fear."
78. Then Pharaoh pursued them with his forces, but the waters completely
overwhelmed them and covered them up.
79. Pharaoh led his people astray instead of leading them aright.
80. O ye Children of Israel! We delivered you from your enemy, and We made a
Covenant with you on the right side of Mount [Sinai], and We sent down to you
Manna and quails:
81. [Saying]: "Eat of the good things We have provided for your sustenance, but
commit no excess therein, lest My Wrath should justly descend on you: and those
on whom descends My Wrath do perish indeed!
82. "But, without doubt, I am [also] He that forgives again and again, to those
who repent, believe, and do right, who,- in fine, are ready to receive true
guidance."
83. [When Moses was up on the Mount, Allah said:] "What made thee hasten in
advance of thy people, O Moses?"
84. He replied: "Behold, they are close on my footsteps: I hastened to thee, O
my Lord, to please thee."
85. [Allah] said: "We have tested thy people in thy absence: the Samiri has led
them astray."
86. So Moses returned to his people in a state of indignation and sorrow. He
said: "O my people! did not your Lord make a handsome promise to you? Did then
the promise seem to you long [in coming]? Or did ye desire that Wrath should
descend from your Lord on you, and so ye broke your promise to me?"
87. They said: "We broke not the promise to thee, as far as lay in our power:
but we were made to carry the weight of the ornaments of the [whole] people, and
we threw them [into the fire], and that was what the Samiri suggested.
88. "Then he brought out [of the fire] before the [people] the image of a calf:
It seemed to low: so they said: This is your god, and the god of Moses, but
[Moses] has forgotten!"
89. Could they not see that it could not return them a word [for answer], and
that it had no power either to harm them or to do them good?
90. Aaron had already, before this said to them: "O my people! ye are being
tested in this: for verily your Lord is [Allah] Most Gracious; so follow me and
obey my command."
91. They had said: "We will not abandon this cult, but we will devote ourselves
to it until Moses returns to us."
92. [Moses] said: "O Aaron! what kept thee back, when thou sawest them going
wrong,
93. "From following me? Didst thou then disobey my order?"
94. [Aaron] replied: "O son of my mother! Seize [me] not by my beard nor by [the
hair of] my head! Truly I feared lest thou shouldst say, 'Thou has caused a
division among the children of Israel, and thou didst not respect my word!'"
95. [Moses] said: "What then is thy case, O Samiri?"
96. He replied: "I saw what they saw not: so I took a handful [of dust] from the
footprint of the Messenger, and threw it [into the calf]: thus did my soul
suggest to me."
97. [Moses] said: "Get thee gone! but thy [punishment] in this life will be that
thou wilt say, 'touch me not'; and moreover [for a future penalty] thou hast a
promise that will not fail: Now look at thy god, of whom thou hast become a
devoted worshipper: We will certainly [melt] it in a blazing fire and scatter it
broadcast in the sea!"
98. But the god of you all is the One Allah: there is no god but He: all things
He comprehends in His knowledge.99. Thus do We relate to thee some stories of what happened before: for We have
sent thee a Message from Our own Presence.
100. If any do turn away therefrom, verily they will bear a burden on the Day of
judgment;
101. They will abide in this [state]: and grievous will the burden be to them on
that Day,-
102. The Day when the Trumpet will be sounded: that Day, We shall gather the
sinful, blear-eyed [with terror].
103. In whispers will they consult each other: "Yet tarried not longer than ten
[Days];
104. We know best what they will say, when their leader most eminent in conduct
will say: "Ye tarried not longer than a day!"
105. They ask thee concerning the Mountains: say, "My Lord will uproot them and
scatter them as dust;
106. "He will leave them as plains smooth and level;
107. "Nothing crooked or curved wilt thou see in their place."
108. On that Day will they follow the Caller [straight]: no crookedness [can
they show] him: all sounds shall humble themselves in the Presence of [Allah]
Most Gracious: nothing shalt thou hear but the tramp of their feet [as they
march].
109. On that Day shall no intercession avail except for those for whom
permission has been granted by [Allah] Most Gracious and whose word is
acceptable to Him.
110. He knows what [appears to His creatures as] before or after or behind them:
but they shall not compass it with their knowledge.
111. [All] faces shall be humbled before [Him] - the Living, the Self-
Subsisting, Eternal: hopeless indeed will be the man that carries iniquity [on
his back].
112. But he who works deeds of righteousness, and has faith, will have no fear
of harm nor of any curtailment [of what is his due].
113. Thus have We sent this down - an Arabic Qur'an - and explained therein in
detail some of the warnings, in order that they may fear Allah, or that it may
cause their remembrance [of Him].
114. High above all is Allah, the King, the Truth! Be not in haste with the
Qur'an before its revelation to thee is completed, but say, "O my Lord! advance
me in knowledge."
115. We had already, beforehand, taken the covenant of Adam, but he forgot: and
We found on his part no firm resolve.
116. When We said to the angels, "Prostrate yourselves to Adam", they prostrated
themselves, but not Iblis: he refused.
117. Then We said: "O Adam! verily, this is an enemy to thee and thy wife: so
let him not get you both out of the Garden, so that thou art landed in misery.
118. "There is therein [enough provision] for thee not to go hungry nor to go
naked,
119. "Nor to suffer from thirst, nor from the sun's heat."
120. But Satan whispered evil to him: he said, "O Adam! shall I lead thee to the
Tree of Eternity and to a kingdom that never decays?"
121. In the result, they both ate of the tree, and so their nakedness appeared
to them: they began to sew together, for their covering, leaves from the Garden:
thus did Adam disobey his Lord, and allow himself to be seduced.
122. But his Lord chose him [for His Grace]: He turned to him, and gave him
Guidance.
123. He said: "Get ye down, both of you,- all together, from the Garden, with
enmity one to another: but if, as is sure, there comes to you Guidance from Me,
whosoever follows My Guidance, will not lose his way, nor fall into misery.
124. "But whosoever turns away from My Message, verily for him is a life
narrowed down, and We shall raise him up blind on the Day of Judgment."
125. He will say: "O my Lord! why hast Thou raised me up blind, while I had
sight [before]?"
126. [Allah] will say: "Thus didst Thou, when Our Signs came unto thee,
disregard them: so wilt thou, this day, be disregarded."
127. And thus do We recompense him who transgresses beyond bounds and believes
not in the Signs of his Lord: and the Penalty of the Hereafter is far more
grievous and more enduring.
128. Is it not a warning to such men [to call to mind] how many generations
before them We destroyed, in whose haunts they [now] move? Verily, in this are
Signs for men endued with understanding.
129. Had it not been for a Word that went forth before from thy Lord, [their
punishment] must necessarily have come; but there is a Term appointed [for
respite].
130. Therefore be patient with what they say, and celebrate [constantly] the
praises of thy Lord, before the rising of the sun, and before its setting; yea,
celebrate them for part of the hours of the night, and at the sides of the day:
that thou mayest have [spiritual] joy.
131. Nor strain thine eyes in longing for the things We have given for enjoyment
to parties of them, the splendour of the life of this world, through which We
test them: but the provision of thy Lord is better and more enduring.
132. Enjoin prayer on thy people, and be constant therein. We ask thee not to
provide sustenance: We provide it for thee. But the [fruit of] the Hereafter is
for righteousness.
133. They say: "Why does he not bring us a sign from his Lord?" Has not a Clear
Sign come to them of all that was in the former Books of revelation?
134. And if We had inflicted on them a penalty before this, they would have
said: "Our Lord! If only Thou hadst sent us a messenger, we should certainly
have followed Thy Signs before we were humbled and put to shame."
135. Say: "Each one [of us] is waiting: wait ye, therefore, and soon shall ye
know who it is that is on the straight and even way, and who it is that has
received Guidance."
الجزء ١٧
﴿ سورة الأنبیاء - سورة ٢١ - تعداد آیات ١١٢ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
اقْتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمْ وَهُمْ فِی غَفْلَةٍ مُعْرِضُونَ ﴿١﴾ مَا یَأْتِیهِمْ مِنْ ذِکْرٍ مِنْ رَبِّهِمْ مُحْدَثٍ إِلا اسْتَمَعُوهُ وَهُمْ یَلْعَبُونَ ﴿٢﴾ لاهِیَةً قُلُوبُهُمْ وَأَسَرُّوا النَّجْوَى الَّذِینَ ظَلَمُوا هَلْ هَذَا إِلا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ أَفَتَأْتُونَ السِّحْرَ وَأَنْتُمْ تُبْصِرُونَ ﴿٣﴾ قَالَ رَبِّی یَعْلَمُ الْقَوْلَ فِی السَّمَاءِ وَالأرْضِ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿٤﴾ بَلْ قَالُوا أَضْغَاثُ أَحْلامٍ بَلِ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ شَاعِرٌ فَلْیَأْتِنَا بِآیَةٍ کَمَا أُرْسِلَ الأوَّلُونَ ﴿٥﴾ مَا آمَنَتْ قَبْلَهُمْ مِنْ قَرْیَةٍ أَهْلَکْنَاهَا أَفَهُمْ یُؤْمِنُونَ ﴿٦﴾ وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَکَ إِلا رِجَالا نُوحِی إِلَیْهِمْ فَاسْأَلُوا أَهْلَ الذِّکْرِ إِنْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ ﴿٧﴾ وَمَا جَعَلْنَاهُمْ جَسَدًا لا یَأْکُلُونَ الطَّعَامَ وَمَا کَانُوا خَالِدِینَ ﴿٨﴾ ثُمَّ صَدَقْنَاهُمُ الْوَعْدَ فَأَنْجَیْنَاهُمْ وَمَنْ نَشَاءُ وَأَهْلَکْنَا الْمُسْرِفِینَ ﴿٩﴾ لَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَیْکُمْ کِتَابًا فِیهِ ذِکْرُکُمْ أَفَلا تَعْقِلُونَ ﴿١٠﴾ وَکَمْ قَصَمْنَا مِنْ قَرْیَةٍ کَانَتْ ظَالِمَةً وَأَنْشَأْنَا بَعْدَهَا قَوْمًا آخَرِینَ ﴿١١﴾ فَلَمَّا أَحَسُّوا بَأْسَنَا إِذَا هُمْ مِنْهَا یَرْکُضُونَ ﴿١٢﴾ لا تَرْکُضُوا وَارْجِعُوا إِلَى مَا أُتْرِفْتُمْ فِیهِ وَمَسَاکِنِکُمْ لَعَلَّکُمْ تُسْأَلُونَ ﴿١٣﴾ قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿١٤﴾ فَمَا زَالَتْ تِلْکَ دَعْوَاهُمْ حَتَّى جَعَلْنَاهُمْ حَصِیدًا خَامِدِینَ ﴿١٥﴾ وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالأرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا لاعِبِینَ ﴿١٦﴾ لَوْ أَرَدْنَا أَنْ نَتَّخِذَ لَهْوًا لاتَّخَذْنَاهُ مِنْ لَدُنَّا إِنْ کُنَّا فَاعِلِینَ ﴿١٧﴾ بَلْ نَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلَى الْبَاطِلِ فَیَدْمَغُهُ فَإِذَا هُوَ زَاهِقٌ وَلَکُمُ الْوَیْلُ مِمَّا تَصِفُونَ ﴿١٨﴾ وَلَهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَنْ عِنْدَهُ لا یَسْتَکْبِرُونَ عَنْ عِبَادَتِهِ وَلا یَسْتَحْسِرُونَ ﴿١٩﴾ یُسَبِّحُونَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ لا یَفْتُرُونَ ﴿٢٠﴾ أَمِ اتَّخَذُوا آلِهَةً مِنَ الأرْضِ هُمْ یُنْشِرُونَ ﴿٢١﴾ لَوْ کَانَ فِیهِمَا آلِهَةٌ إِلا اللَّهُ لَفَسَدَتَا فَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَرْشِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿٢٢﴾ لا یُسْأَلُ عَمَّا یَفْعَلُ وَهُمْ یُسْأَلُونَ ﴿٢٣﴾ أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَکُمْ هَذَا ذِکْرُ مَنْ مَعِیَ وَذِکْرُ مَنْ قَبْلِی بَلْ أَکْثَرُهُمْ لا یَعْلَمُونَ الْحَقَّ فَهُمْ مُعْرِضُونَ ﴿٢٤﴾ وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رَسُولٍ إِلا نُوحِی إِلَیْهِ أَنَّهُ لا إِلَهَ إِلا أَنَا فَاعْبُدُونِ ﴿٢٥﴾ وَقَالُوا اتَّخَذَ الرَّحْمَنُ وَلَدًا سُبْحَانَهُ بَلْ عِبَادٌ مُکْرَمُونَ ﴿٢٦﴾ لا یَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُمْ بِأَمْرِهِ یَعْمَلُونَ ﴿٢٧﴾ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَلا یَشْفَعُونَ إِلا لِمَنِ ارْتَضَى وَهُمْ مِنْ خَشْیَتِهِ مُشْفِقُونَ ﴿٢٨﴾ وَمَنْ یَقُلْ مِنْهُمْ إِنِّی إِلَهٌ مِنْ دُونِهِ فَذَلِکَ نَجْزِیهِ جَهَنَّمَ کَذَلِکَ نَجْزِی الظَّالِمِینَ ﴿٢٩﴾ أَوَلَمْ یَرَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ کَانَتَا رَتْقًا فَفَتَقْنَاهُمَا وَجَعَلْنَا مِنَ الْمَاءِ کُلَّ شَیْءٍ حَیٍّ أَفَلا یُؤْمِنُونَ ﴿٣٠﴾ وَجَعَلْنَا فِی الأرْضِ رَوَاسِیَ أَنْ تَمِیدَ بِهِمْ وَجَعَلْنَا فِیهَا فِجَاجًا سُبُلا لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ ﴿٣١﴾ وَجَعَلْنَا السَّمَاءَ سَقْفًا مَحْفُوظًا وَهُمْ عَنْ آیَاتِهَا مُعْرِضُونَ ﴿٣٢﴾ وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ وَالشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ فِی فَلَکٍ یَسْبَحُونَ ﴿٣٣﴾ وَمَا جَعَلْنَا لِبَشَرٍ مِنْ قَبْلِکَ الْخُلْدَ أَفَإِنْ مِتَّ فَهُمُ الْخَالِدُونَ ﴿٣٤﴾ کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ وَنَبْلُوکُمْ بِالشَّرِّ وَالْخَیْرِ فِتْنَةً وَإِلَیْنَا تُرْجَعُونَ ﴿٣٥﴾ وَإِذَا رَآکَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِنْ یَتَّخِذُونَکَ إِلا هُزُوًا أَهَذَا الَّذِی یَذْکُرُ آلِهَتَکُمْ وَهُمْ بِذِکْرِ الرَّحْمَنِ هُمْ کَافِرُونَ ﴿٣٦﴾ خُلِقَ الإنْسَانُ مِنْ عَجَلٍ سَأُرِیکُمْ آیَاتِی فَلا تَسْتَعْجِلُونِ ﴿٣٧﴾ وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٣٨﴾ لَوْ یَعْلَمُ الَّذِینَ کَفَرُوا حِینَ لا یَکُفُّونَ عَنْ وُجُوهِهِمُ النَّارَ وَلا عَنْ ظُهُورِهِمْ وَلا هُمْ یُنْصَرُونَ ﴿٣٩﴾ بَلْ تَأْتِیهِمْ بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلا یَسْتَطِیعُونَ رَدَّهَا وَلا هُمْ یُنْظَرُونَ ﴿٤٠﴾ وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِنْ قَبْلِکَ فَحَاقَ بِالَّذِینَ سَخِرُوا مِنْهُمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٤١﴾ قُلْ مَنْ یَکْلَؤُکُمْ بِاللَّیْلِ وَالنَّهَارِ مِنَ الرَّحْمَنِ بَلْ هُمْ عَنْ ذِکْرِ رَبِّهِمْ مُعْرِضُونَ ﴿٤٢﴾ أَمْ لَهُمْ آلِهَةٌ تَمْنَعُهُمْ مِنْ دُونِنَا لا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَ أَنْفُسِهِمْ وَلا هُمْ مِنَّا یُصْحَبُونَ ﴿٤٣﴾ بَلْ مَتَّعْنَا هَؤُلاءِ وَآبَاءَهُمْ حَتَّى طَالَ عَلَیْهِمُ الْعُمُرُ أَفَلا یَرَوْنَ أَنَّا نَأْتِی الأرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا أَفَهُمُ الْغَالِبُونَ ﴿٤٤﴾ قُلْ إِنَّمَا أُنْذِرُکُمْ بِالْوَحْیِ وَلا یَسْمَعُ الصُّمُّ الدُّعَاءَ إِذَا مَا یُنْذَرُونَ ﴿٤٥﴾ وَلَئِنْ مَسَّتْهُمْ نَفْحَةٌ مِنْ عَذَابِ رَبِّکَ لَیَقُولُنَّ یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿٤٦﴾ وَنَضَعُ الْمَوَازِینَ الْقِسْطَ لِیَوْمِ الْقِیَامَةِ فَلا تُظْلَمُ نَفْسٌ شَیْئًا وَإِنْ کَانَ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ أَتَیْنَا بِهَا وَکَفَى بِنَا حَاسِبِینَ ﴿٤٧﴾ وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى وَهَارُونَ الْفُرْقَانَ وَضِیَاءً وَذِکْرًا لِلْمُتَّقِینَ ﴿٤٨﴾ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ وَهُمْ مِنَ السَّاعَةِ مُشْفِقُونَ ﴿٤٩﴾ وَهَذَا ذِکْرٌ مُبَارَکٌ أَنْزَلْنَاهُ أَفَأَنْتُمْ لَهُ مُنْکِرُونَ ﴿٥٠﴾ وَلَقَدْ آتَیْنَا إِبْرَاهِیمَ رُشْدَهُ مِنْ قَبْلُ وَکُنَّا بِهِ عَالِمِینَ ﴿٥١﴾ إِذْ قَالَ لأبِیهِ وَقَوْمِهِ مَا هَذِهِ التَّمَاثِیلُ الَّتِی أَنْتُمْ لَهَا عَاکِفُونَ ﴿٥٢﴾ قَالُوا وَجَدْنَا آبَاءَنَا لَهَا عَابِدِینَ ﴿٥٣﴾ قَالَ لَقَدْ کُنْتُمْ أَنْتُمْ وَآبَاؤُکُمْ فِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٥٤﴾ قَالُوا أَجِئْتَنَا بِالْحَقِّ أَمْ أَنْتَ مِنَ اللاعِبِینَ ﴿٥٥﴾ قَالَ بَل رَبُّکُمْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ الَّذِی فَطَرَهُنَّ وَأَنَا عَلَى ذَلِکُمْ مِنَ الشَّاهِدِینَ ﴿٥٦﴾ وَتَاللَّهِ لأکِیدَنَّ أَصْنَامَکُمْ بَعْدَ أَنْ تُوَلُّوا مُدْبِرِینَ ﴿٥٧﴾ فَجَعَلَهُمْ جُذَاذًا إِلا کَبِیرًا لَهُمْ لَعَلَّهُمْ إِلَیْهِ یَرْجِعُونَ ﴿٥٨﴾ قَالُوا مَنْ فَعَلَ هَذَا بِآلِهَتِنَا إِنَّهُ لَمِنَ الظَّالِمِینَ ﴿٥٩﴾ قَالُوا سَمِعْنَا فَتًى یَذْکُرُهُمْ یُقَالُ لَهُ إِبْرَاهِیمُ ﴿٦٠﴾ قَالُوا فَأْتُوا بِهِ عَلَى أَعْیُنِ النَّاسِ لَعَلَّهُمْ یَشْهَدُونَ ﴿٦١﴾ قَالُوا أَأَنْتَ فَعَلْتَ هَذَا بِآلِهَتِنَا یَا إِبْرَاهِیمُ ﴿٦٢﴾ قَالَ بَلْ فَعَلَهُ کَبِیرُهُمْ هَذَا فَاسْأَلُوهُمْ إِنْ کَانُوا یَنْطِقُونَ ﴿٦٣﴾ فَرَجَعُوا إِلَى أَنْفُسِهِمْ فَقَالُوا إِنَّکُمْ أَنْتُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٦٤﴾ ثُمَّ نُکِسُوا عَلَى رُءُوسِهِمْ لَقَدْ عَلِمْتَ مَا هَؤُلاءِ یَنْطِقُونَ ﴿٦٥﴾ قَالَ أَفَتَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لا یَنْفَعُکُمْ شَیْئًا وَلا یَضُرُّکُمْ ﴿٦٦﴾ أُفٍّ لَکُمْ وَلِمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَفَلا تَعْقِلُونَ ﴿٦٧﴾ قَالُوا حَرِّقُوهُ وَانْصُرُوا آلِهَتَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ فَاعِلِینَ ﴿٦٨﴾ قُلْنَا یَا نَارُ کُونِی بَرْدًا وَسَلامًا عَلَى إِبْرَاهِیمَ ﴿٦٩﴾ وَأَرَادُوا بِهِ کَیْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الأخْسَرِینَ ﴿٧٠﴾ وَنَجَّیْنَاهُ وَلُوطًا إِلَى الأرْضِ الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا لِلْعَالَمِینَ ﴿٧١﴾ وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ نَافِلَةً وَکُلا جَعَلْنَا صَالِحِینَ ﴿٧٢﴾ وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَیْنَا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلاةِ وَإِیتَاءَ الزَّکَاةِ وَکَانُوا لَنَا عَابِدِینَ ﴿٧٣﴾ وَلُوطًا آتَیْنَاهُ حُکْمًا وَعِلْمًا وَنَجَّیْنَاهُ مِنَ الْقَرْیَةِ الَّتِی کَانَتْ تَعْمَلُ الْخَبَائِثَ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَاسِقِینَ ﴿٧٤﴾ وَأَدْخَلْنَاهُ فِی رَحْمَتِنَا إِنَّهُ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿٧٥﴾ وَنُوحًا إِذْ نَادَى مِنْ قَبْلُ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿٧٦﴾ وَنَصَرْنَاهُ مِنَ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمَ سَوْءٍ فَأَغْرَقْنَاهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٧٧﴾ وَدَاوُدَ وَسُلَیْمَانَ إِذْ یَحْکُمَانِ فِی الْحَرْثِ إِذْ نَفَشَتْ فِیهِ غَنَمُ الْقَوْمِ وَکُنَّا لِحُکْمِهِمْ شَاهِدِینَ ﴿٧٨﴾ فَفَهَّمْنَاهَا سُلَیْمَانَ وَکُلا آتَیْنَا حُکْمًا وَعِلْمًا وَسَخَّرْنَا مَعَ دَاوُدَ الْجِبَالَ یُسَبِّحْنَ وَالطَّیْرَ وَکُنَّا فَاعِلِینَ ﴿٧٩﴾ وَعَلَّمْنَاهُ صَنْعَةَ لَبُوسٍ لَکُمْ لِتُحْصِنَکُمْ مِنْ بَأْسِکُمْ فَهَلْ أَنْتُمْ شَاکِرُونَ ﴿٨٠﴾ وَلِسُلَیْمَانَ الرِّیحَ عَاصِفَةً تَجْرِی بِأَمْرِهِ إِلَى الأرْضِ الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا وَکُنَّا بِکُلِّ شَیْءٍ عَالِمِینَ ﴿٨١﴾ وَمِنَ الشَّیَاطِینِ مَنْ یَغُوصُونَ لَهُ وَیَعْمَلُونَ عَمَلا دُونَ ذَلِکَ وَکُنَّا لَهُمْ حَافِظِینَ ﴿٨٢﴾ وَأَیُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الضُّرُّ وَأَنْتَ أَرْحَمُ الرَّاحِمِینَ ﴿٨٣﴾ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ فَکَشَفْنَا مَا بِهِ مِنْ ضُرٍّ وَآتَیْنَاهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنْ عِنْدِنَا وَذِکْرَى لِلْعَابِدِینَ ﴿٨٤﴾ وَإِسْمَاعِیلَ وَإِدْرِیسَ وَذَا الْکِفْلِ کُلٌّ مِنَ الصَّابِرِینَ ﴿٨٥﴾ وَأَدْخَلْنَاهُمْ فِی رَحْمَتِنَا إِنَّهُمْ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿٨٦﴾ وَذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِبًا فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَیْهِ فَنَادَى فِی الظُّلُمَاتِ أَنْ لا إِلَهَ إِلا أَنْتَ سُبْحَانَکَ إِنِّی کُنْتُ مِنَ الظَّالِمِینَ ﴿٨٧﴾ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَنَجَّیْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَکَذَلِکَ نُنْجِی الْمُؤْمِنِینَ ﴿٨٨﴾ وَزَکَرِیَّا إِذْ نَادَى رَبَّهُ رَبِّ لا تَذَرْنِی فَرْدًا وَأَنْتَ خَیْرُ الْوَارِثِینَ ﴿٨٩﴾ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَوَهَبْنَا لَهُ یَحْیَى وَأَصْلَحْنَا لَهُ زَوْجَهُ إِنَّهُمْ کَانُوا یُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَیَدْعُونَنَا رَغَبًا وَرَهَبًا وَکَانُوا لَنَا خَاشِعِینَ ﴿٩٠﴾ وَالَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِیهَا مِنْ رُوحِنَا وَجَعَلْنَاهَا وَابْنَهَا آیَةً لِلْعَالَمِینَ ﴿٩١﴾ إِنَّ هَذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّکُمْ فَاعْبُدُونِ ﴿٩٢﴾ وَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَیْنَهُمْ کُلٌّ إِلَیْنَا رَاجِعُونَ ﴿٩٣﴾ فَمَنْ یَعْمَلْ مِنَ الصَّالِحَاتِ وَهُوَ مُؤْمِنٌ فَلا کُفْرَانَ لِسَعْیِهِ وَإِنَّا لَهُ کَاتِبُونَ ﴿٩٤﴾ وَحَرَامٌ عَلَى قَرْیَةٍ أَهْلَکْنَاهَا أَنَّهُمْ لا یَرْجِعُونَ ﴿٩٥﴾ حَتَّى إِذَا فُتِحَتْ یَأْجُوجُ وَمَأْجُوجُ وَهُمْ مِنْ کُلِّ حَدَبٍ یَنْسِلُونَ ﴿٩٦﴾ وَاقْتَرَبَ الْوَعْدُ الْحَقُّ فَإِذَا هِیَ شَاخِصَةٌ أَبْصَارُ الَّذِینَ کَفَرُوا یَا وَیْلَنَا قَدْ کُنَّا فِی غَفْلَةٍ مِنْ هَذَا بَلْ کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿٩٧﴾ إِنَّکُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنْتُمْ لَهَا وَارِدُونَ ﴿٩٨﴾ لَوْ کَانَ هَؤُلاءِ آلِهَةً مَا وَرَدُوهَا وَکُلٌّ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿٩٩﴾ لَهُمْ فِیهَا زَفِیرٌ وَهُمْ فِیهَا لا یَسْمَعُونَ ﴿١٠٠﴾ إِنَّ الَّذِینَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنَى أُولَئِکَ عَنْهَا مُبْعَدُونَ ﴿١٠١﴾ لا یَسْمَعُونَ حَسِیسَهَا وَهُمْ فِی مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خَالِدُونَ ﴿١٠٢﴾ لا یَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الأکْبَرُ وَتَتَلَقَّاهُمُ الْمَلائِکَةُ هَذَا یَوْمُکُمُ الَّذِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ ﴿١٠٣﴾ یَوْمَ نَطْوِی السَّمَاءَ کَطَیِّ السِّجِلِّ لِلْکُتُبِ کَمَا بَدَأْنَا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِیدُهُ وَعْدًا عَلَیْنَا إِنَّا کُنَّا فَاعِلِینَ ﴿١٠٤﴾ وَلَقَدْ کَتَبْنَا فِی الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّکْرِ أَنَّ الأرْضَ یَرِثُهَا عِبَادِیَ الصَّالِحُونَ ﴿١٠٥﴾ إِنَّ فِی هَذَا لَبَلاغًا لِقَوْمٍ عَابِدِینَ ﴿١٠٦﴾ وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلا رَحْمَةً لِلْعَالَمِینَ ﴿١٠٧﴾ قُلْ إِنَّمَا یُوحَى إِلَیَّ أَنَّمَا إِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ ﴿١٠٨﴾ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنْتُکُمْ عَلَى سَوَاءٍ وَإِنْ أَدْرِی أَقَرِیبٌ أَمْ بَعِیدٌ مَا تُوعَدُونَ ﴿١٠٩﴾ إِنَّهُ یَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَیَعْلَمُ مَا تَکْتُمُونَ ﴿١١٠﴾ وَإِنْ أَدْرِی لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَکُمْ وَمَتَاعٌ إِلَى حِینٍ ﴿١١١﴾ قَالَ رَبِّ احْکُمْ بِالْحَقِّ وَرَبُّنَا الرَّحْمَنُ الْمُسْتَعَانُ عَلَى مَا تَصِفُونَ ﴿١١٢﴾
سورة الانبیاء
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
حساب مردم به آنان نزدیک شده، در حالی که در غفلتند و روی گردانند! (1)
هیچ یادآوری تازهای از طرف پروردگارشان برای آنها نمیآید، مگر آنکه با بازی (و شوخی) به آن گوش میدهند! (2)
این در حالی است که دلهایشان در لهو و بیخبری فرو رفته است! و ستمگران پنهانی نجوا کردند (و گفتند): «آیا جز این است که او بشری همانند شماست؟! آیا به سراغ سحر میروید، با اینکه (چشم دارید و) میبینید؟! (3)
(پیامبر) گفت: «پروردگارم همه سخنان را، چه در آسمان باشد و چه در زمین، میداند; و او شنوا و داناست!» (4)
آنها گفتند: «(آنچه محمد (ص) آورده وحی نیست;) بلکه خوابهایی آشفته است! اصلا آن را بدروغ به خدا بسته; نه، بلکه او یک شاعر است! (اگر راست میگوید) باید معجزهای برای ما بیاورد; همان گونه که پیامبران پیشین (با معجزات) فرستاده شدند!» (5)
تمام آبادیهایی که پیش از اینها هلاک کردیم (تقاضای معجزات گوناگون کردند،و خواسته آنان عملی شد، ولی) هرگز ایمان نیاوردند; آیا اینها ایمان میآورند؟! (6)
ما پیش از تو، جز مردانی که به آنان وحی میکردیم، نفرستادیم! (همه انسانبودند، و از جنس بشر!) اگر نمیدانید، از آگاهان بپرسید. (7)
آنان را پیکرهایی که غذا نخورند قرار ندادیم! عمر جاویدان هم نداشتند! (8)
سپس وعدهای را که به آنان داده بودیم، وفا کردیم! آنها و هر کس را که میخواستیم (از چنگ دشمنانشان) نجات دادیم; و مسرفان را هلاک نمودیم! (9)
ما بر شما کتابی نازل کردیم که وسیله تذکر (و بیداری) شما در آن است! آیا نمیفهمید؟! (10)
چه بسیار آبادیهای ستمگری را در هم شکستیم; و بعد از آنها، قوم دیگری روی کار آوردیم! (11)
هنگامی که عذاب ما را احساس کردند، ناگهان پا به فرار گذاشتند! (12)
(گفتیم:) فرار نکنید; و به زندگی پر ناز و نعمت، و به مسکنهای پر زرق و برقتان بازگردید! شاید (سائلان بیایند و) از شما تقاضا کنند (شما هم آنان را محروم بازگردانید)! (13)
گفتند: «ای وای بر ما! به یقین ما ستمگر بودیم!» (14)
و همچنان این سخن را تکرار میکردند، تا آنها را درو کرده و خاموش ساختیم! (15)
ما آسمان و زمین، و آنچه را در میان آنهاست از روی بازی نیافریدیم! (16)
(بفرض محال) اگر میخواستیم سرگرمی انتخاب کنیم، چیزی متناسب خود انتخابمیکردیم! (17)
بلکه ما حق را بر سر باطل میکوبیم تا آن را هلاک سازد; و این گونه، باطل محو و نابود میشود! اما وای بر شما از توصیفی که (درباره خدا و هدف آفرینش)میکنید! (18)
از آن اوست آنان که در آسمانها و زمینند! و آنها که نزد اویند ( فرشتگان) هیچ گاه از عبادتش استکبار نمیورزند، و هرگز خسته نمیشوند. (19)
(تمام) شب و روز را تسبیح میگویند; و سست نمیگردند. (20)
آیا آنها خدایانی از زمین برگزیدند که (خلق میکنند و) منتشر میسازند؟! (21)
اگر در آسمان و زمین، جز «الله» خدایان دیگری بود، فاسد میشدند (و نظام جهان به هم میخورد)! منزه است خداوند پروردگار عرش، از توصیفی که آنها میکنند! (22)
هیچ کس نمیتواند بر کار او خرده بگیرد; ولی در کارهای آنها، جای سؤال و ایراد است! (23)
آیا آنها معبودانی جز خدا برگزیدند؟! بگو: «دلیلتان را بیاورید! این سخن کسانی است که با من هستند، و سخن کسانی ( پیامبرانی) است که پیش از من بودند!» اما بیشتر آنها حق را نمیدانند; و به همین دلیل (از آن) روی گردانند. (24)
ما پیش از تو هیچ پیامبری را نفرستادیم مگر اینکه به او وحی کردیم که: «معبودی جز من نیست; پس تنها مرا پرستش کنید.» (25)
آنها گفتند: «خداوند رحمان فرزندی برای خود انتخاب کرده است»! او منزه است (از این عیب و نقص); آنها ( فرشتگان) بندگان شایسته اویند. (26)
هرگز در سخن بر او پیشی نمیگیرند; و (پیوسته) به فرمان او عمل میکنند. (27)
او اعمال امروز و آینده و اعمال گذشته آنها را میداند; و آنها جز برای کسی که خدا راضی (به شفاعت برای او) است شفاعت نمیکنند; و از ترس او بیمناکند. (28)
و هر کس از آنها بگوید: «من جز خدا، معبودی دیگرم»، کیفر او را جهنم میدهیم! و ستمگران را این گونه کیفر خواهیم داد. (29)
آیا کافران ندیدند که آسمانها و زمین به هم پیوسته بودند، و ما آنها را از یکدیگر باز کردیم; و هر چیز زندهای را از آب قرار دادیم؟! آیا ایمان نمیآورند؟! (30)
و در زمین، کوههای ثابت و پابرجایی قرار دادیم، مبادا آنها را بلرزاند! و در آن، درهها و راههایی قرار دادیم تا هدایت شوند! (31)
و آسمان را سقف محفوظی قرار دادیم; ولی آنها از آیات آن رویگردانند. (32)
او کسی است که شب و روز خورشید و ماه را آفرید; هر یک در مداری در حرکتند! (33)
پیش از تو (نیز) برای هیچ انسانی جاودانگی قرار ندادیم; (وانگهی آنها که انتظار مرگ تو را میکشند،) آیا اگر تو بمیری، آنان جاوید خواهند بود؟! (34)
هر انسانی طعم مرگ را میچشد! و شما را با بدیها و خوبیها آزمایش میکنیم; و سرانجام بسوی ما بازگردانده میشوید! (35)
هنگامی که کافران تو را میبینند، کاری جز استهزا کردن تو ندارند; (و میگویند:) آیا این همان کسی است که سخن از خدایان شما میگوید؟! در حالی که خودشان ذکر خداوند رحمان را انکار میکنند. (36)
(آری،) انسان از عجله آفریده شده; ولی عجله نکنید; بزودی آیاتم را به شما نشان خواهم داد! (37)
آنها میگویند: «اگر راست میگویید، این وعده (قیامت) کی فرا میرسد؟!» (38)
ولی اگر کافران میدانستند زمانی که (فرا میرسد) نمیتوانند شعلههای آتش را از صورت و از پشتهای خود دور کنند، و هیچ کس آنان را یاری نمیکند (این قدر درباره قیامت شتاب نمیکردند)! (39)
(آری، این مجازات الهی) بطور ناگهانی به سراغشان میآید و مبهوتشان میکند; آنچنان که توانایی دفع آن را ندارند، و به آنها مهلت داده نمیشود! (40)
(اگر تو را استهزا کنند نگران نباش،) پیامبران پیش از تو را (نیز) استهزا کردند; اما سرانجام، آنچه را استهزا میکردند دامان مسخرهکنندگان را گرفت (و مجازات الهی آنها را در هم کوبید)! (41)
بگو: «چه کسی شما را در شب و روز از (مجازات) خداوند بخشنده نگاه میدارد؟!» ولی آنان از یاد پروردگارشان رویگردانند! (42)
آیا آنها خدایانی دارند که میتوانند در برابر ما از آنان دفاع کنند؟! (این خدایان ساختگی، حتی) نمیتوانند خودشان را یاری دهند (تا چه رسد به دیگران); و نه از ناحیه ما با نیرویی یاری میشوند! (43)
ما آنها و پدرانشان را (از نعمتها) بهرهمند ساختیم، تا آنجا که عمر طولانی پیدا کردند (و مایه غرور و طغیانشان شد); آیا نمیبینند که ما پیوسته به سراغ زمین آمده، و از آن (و اهلش) میکاهیم؟! آیا آنها غالبند (یا ما)؟! (44)
بگو: «من تنها بوسیله وحی شما را انذار میکنم!» ولی آنها که گوشهایشان کر است، هنگامی که انذار میشوند، سخنان را نمیشنوند! (45)
اگر کمترین عذاب پروردگارت به آنان برسد، فریادشان بلند میشود که: «ای وای بر ما! ما همگی ستمگر بودیم!» (46)
ما ترازوهای عدل را در روز قیامت برپا میکنیم; پس به هیچ کس کمترین ستمی نمیشود; و اگر بمقدار سنگینی یک دانه خردل (کار نیک و بدی) باشد، ما آن را حاضر میکنیم; و کافی است که ما حسابکننده باشیم! (47)
ما به موسی و هارون، «فرقان» ( وسیله جدا کردن حق از باطل) و نور، و آنچه مایه یادآوری برای پرهیزگاران است، دادیم. (48)
همانان که از پروردگارشان در نهان میترسند، و از قیامت بیم دارند! (49)
و این (قرآن) ذکر مبارکی است که (بر شما) نازل کردیم; آیا شما آن را انکار میکنید؟! (50)
ما وسیله رشد ابراهیم را از قبل به او دادیم; و از (شایستگی) او آگاه بودیم... (51)
آن هنگام که به پدرش (آزر) و قوم او گفت: «این مجسمههای بیروح چیست که شما همواره آنها را پرستش میکنید؟!» (52)
گفتند: «ما پدران خود را دیدیم که آنها را عبادت میکنند.» (53)
گفت: «مسلما هم شما و هم پدرانتان، در گمراهی آشکاری بودهاید!» (54)
گفتند: «آیا مطلب حقی برای ما آوردهای، یا شوخی میکنی؟!» (55)
گفت: «(کاملا حق آوردهام) پروردگار شما همان پروردگار آسمانها و زمین است که آنها را ایجاد کرده; و من بر این امر، از گواهانم! (56)
و به خدا سوگند، در غیاب شما، نقشهای برای نابودی بتهایتان میکشم!» (57)
سرانجام (با استفاده از یک فرصت مناسب)، همه آنها -جز بت بزرگشان- را قطعه قطعه کرد; شاید سراغ او بیایند (و او حقایق را بازگو کند)! (58)
(هنگامی که منظره بتها را دیدند،) گفتند: «هر کس با خدایان ما چنین کرده، قطعا از ستمگران است (و باید کیفر سخت ببیند)!» (59)
(گروهی) گفتند: «شنیدیم نوجوانی از (مخالفت با) بتها سخن میگفت که او را ابراهیم میگویند.» (60)
(جمعیت) گفتند: «او را در برابر دیدگان مردم بیاورید، تا گواهی دهند!» (61)
(هنگامی که ابراهیم را حاضر کردند،) گفتند: «تو این کار را با خدایان ما کردهای، ای ابراهیم؟! سذللّه (62)
گفت: «بلکه این کار را بزرگشان کرده است! از آنها بپرسید اگر سخن میگویند!» (63)
آنها به وجدان خویش بازگشتند; و (به خود) گفتند: «حقا که شما ستمگرید!» (64)
سپس بر سرهایشان واژگونه شدند; (و حکم وجدان را بکلی فراموش کردند و گفتند:) تو میدانی که اینها سخن نمیگویند! (65)
(ابراهیم) گفت: «آیا جز خدا چیزی را میپرستید که نه کمترین سودی برای شما دارد، و نه زیانی به شما میرساند! (نه امیدی به سودشان دارید، و نه ترسی از زیانشان!) (66)
اف بر شما و بر آنچه جز خدا میپرستید! آیا اندیشه نمیکنید (و عقل ندارید)؟! (67)
گفتند: «او را بسوزانید و خدایان خود را یاری کنید، اگر کاری از شما ساخته است!» (68)
(سرانجام او را به آتش افکندند; ولی ما) گفتیم: «ای آتش! بر ابراهیم سرد و سالم باش!» (69)
آنها میخواستند ابراهیم را با این نقشه نابود کنند; ولی ما آنها را زیانکارترین مردم قرار دادیم! (70)
و او و لوط را به سرزمین (شام) -که آن را برای همه جهانیان پربرکت ساختیم- نجات دادیم! (71)
و اسحاق، و علاوه بر او، یعقوب را به وی بخشیدیم; و همه آنان را مردانی صالح قرار دادیم! (72)
و آنان را پیشوایانی قرار دادیم که به فرمان ما، (مردم را) هدایت میکردند; و انجام کارهای نیک و برپاداشتن نماز و ادای زکات را به آنها وحی کردیم; و تنها ما را عبادت میکردند. (73)
و لوط را (به یاد آور) که به او حکومت و علم دادیم; و از شهری که اعمال زشت و کثیف انجام میدادند، رهایی بخشیدیم; چرا که آنها مردم بد و فاسقی بودند! (74)
و او را در رحمت خود داخل کردیم; و او از صالحان بود. (75)
و نوح را (به یاد آور) هنگامی که پیش از آن (زمان، پروردگار خود را) خواند! ما دعای او را مستجاب کردیم; و او و خاندانش را از اندوه بزرگ نجات دادیم; (76)
و او را در برابر جمعیتی که آیات ما را تکذیب کرده بودند یاری دادیم; چرا که قوم بدی بودند; از این رو همه آنها را غرق کردیم! (77)
و داوود و سلیمان را (به خاطر بیاور) هنگامی که درباره کشتزاری که گوسفندان بی شبان قوم، شبانگاه در آن چریده (و آن را تباه کرده) بودند، داوری میکردند; و ما بر حکم آنان شاهد بودیم. (78)
ما (حکم واقعی) آن را به سلیمان فهماندیم; و به هر یک از آنان (شایستگی) داوری، و علم فراوانی دادیم; و کوهها و پرندگان را با داوود مسخر ساختیم، که (همراه او) تسبیح (خدا) میگفتند; و ما این کار را انجام دادیم! (79)
و ساختن زره را بخاطر شما به او تعلیم دادیم، تا شما را در جنگهایتان حفظ کند; آیا شکرگزار (این نعمتهای خدا) هستید؟ (80)
و تندباد را مسخر سلیمان ساختیم، که بفرمان او بسوی سرزمینی که آن را پربرکت کرده بودیم جریان مییافت; و ما از همه چیز آگاه بودهایم. (81)
و گروهی از شیاطین (را نیز مسخر او قرار دادیم، که در دریا) برایش غواصی میکردند; و کارهایی غیر از این (نیز) برای او انجام میدادند; و ما آنها را (از سرکشی) حفظ میکردیم! (82)
و ایوب را (به یاد آور) هنگامی که پروردگارش را خواند (و عرضه داشت): «بدحالی و مشکلات به من روی آورده; و تو مهربانترین مهربانانی!» (83)
ما دعای او را مستجاب کردیم; و ناراحتیهایی را که داشت برطرف ساختیم; و خاندانش را به او بازگرداندیم; و همانندشان را بر آنها افزودیم; تا رحمتی از سوی ما و تذکری برای عبادتکنندگان باشد. (84)
و اسماعیل و ادریس و ذاالکفل را (به یاد آور) که همه از صابران بودند. (85)
و ما آنان را در رحمت خود وارد ساختیم; چرا که آنها از صالحان بودند. (86)
و ذاالنون ( یونس) را (به یاد آور) در آن هنگام که خشمگین (از میان قوم خود) رفت; و چنین میپنداشت که ما بر او تنگ نخواهیم گرفت; (اما موقعی که در کام نهنگ فرو رفت،) در آن ظلمتها(ی متراکم) صدا زد: «(خداوندا!) جز تو معبودی نیست! منزهی تو! من از ستمکاران بودم! » (87)
ما دعای او را به اجابت رساندیم; و از آن اندوه نجاتش بخشیدیم; و این گونه مؤمنان را نجات میدهیم! (88)
و زکریا را (به یاد آور) در آن هنگام که پروردگارش را خواند (و عرض کرد): «پروردگار من! مرا تنها مگذار (و فرزند برومندی به من عطا کن); و تو بهترین وارثانی!» (89)
ما هم دعای او را پذیرفتیم، و یحیی را به او بخشیدیم; و همسرش را (که نازا بود) برایش آماده (بارداری) کردیم; چرا که آنان (خاندانی بودند که) همواره در کارهای خیر بسرعت اقدام میکردند; و در حال بیم و امید ما را میخواندند; و پیوسته برای ما (خاضع و) خاشع بودند. (90)
و به یاد آور زنی را که دامان خود را پاک نگه داشت; و ما از روح خود در او دمیدیم; و او و فرزندش ( مسیح) را نشانه بزرگی برای جهانیان قرار دادیم! (91)
این (پیامبران بزرگ و پیروانشان) همه امت واحدی بودند (و پیرو یک هدف); و من پروردگار شما هستم; پس مرا پرستش کنید! (92)
(گروهی از پیروان ناآگاه آنها) کار خود را به تفرقه در میان خود کشاندند; (ولی سرانجام) همگی بسوی ما بازمیگردند! (93)
و هر کس چیزی از اعمال شایسته بجا آورد، در حالی که ایمان داشته باشد، کوشش او ناسپاسی نخواهد شد; و ما تمام اعمال او را (برای پاداش) مینویسیم. (94)
و حرام است بر شهرها و آبادیهایی که (بر اثر گناه) نابودشان کردیم (که به دنیا بازگردند;) آنها هرگز باز نخواهند گشت! (95)
تا آن زمان که «یاجوج» و «ماجوج» گشوده شوند; و آنها از هر محل مرتفعی بسرعت عبور میکنند. (96)
و وعده حق ( قیامت) نزدیک میشود; در آن هنگام چشمهای کافران از وحشت از حرکت بازمیماند; (میگویند:) ای وای بر ما که از این (جریان) در غفلت بودیم; بلکه ما ستمکار بودیم! (97)
شما و آنچه غیر خدا میپرستید، هیزم جهنم خواهید بود; و همگی در آن وارد میشوید. (98)
اگر اینها خدایانی بودند، هرگز وارد آن نمیشدند! در حالی که همگی در آن جاودانه خواهند بود. (99)
برای آنان در آن ( دوزخ) نالههای دردناکی است و چیزی نمیشنوند. (100)
(اما) کسانی که از قبل، وعده نیک از سوی ما به آنها داده شده ( مؤمنان صالح) از آن دور نگاهداشته میشوند. (101)
آنها صدای آتش دوزخ را نمیشوند; و در آنچه دلشان بخواهد، جاودانه متنعم هستند. (102)
وحشت بزرگ، آنها را اندوهگین نمیکند; و فرشتگان به استقبالشان میآیند، (و میگویند:) این همان روزی است که به شما وعده داده میشد! (103)
در آن روز که آسمان را چون طوماری در هم میپیچیم، (سپس) همان گونه که آفرینش را آغاز کردیم، آن را بازمیگردانیم; این وعدهای است بر ما، و قطعا آن را انجام خواهیم داد. (104)
در «زبور» بعد از ذکر (تورات) نوشتیم: «بندگان شایستهام وارث (حکومت) زمین خواهند شد! سذللّه (105)
در این، ابلاغ روشنی است برای جمعیت عبادتکنندگان! (106)
ما تو را جز برای رحمت جهانیان نفرستادیم. (107)
بگو: «تنها چیزی که به من وحی میشود این است که معبود شما خدای یگانه است; آیا (با این حال) تسلیم (حق) میشوید؟ (و بتها را کنار میگذارید؟)» (108)
اگر باز (روی گردان شوند، بگو: «من به همه شما یکسان اعلام خطر میکنم; و نمیدانم آیا وعده (عذاب خدا) که به شما داده میشود نزدیک است یا دور! (109)
او سخنان آشکار را میداند، و آنچه را کتمان میکنید (نیز) میداند (و چیزی بر او پوشیده نیست)! (110)
و من نمیدانم شاید این آزمایشی برای شماست; و مایه بهرهگیری تا مدتی (معین)! (111)
(و پیامبر) گفت: «پروردگارا! بحق داوری فرما (و این طغیانگران را کیفر ده)! و پروردگار ما (خداوند) رحمان است که در برابر نسبتهای ناروای شما، از او استمداد میطلبم!»(112)
SURA 21. Anbiyaa, or The Prophets
1. Closer and closer to mankind comes their Reckoning: yet they heed not and
they turn away.2. Never comes [aught] to them of a renewed Message from their Lord, but they
listen to it as in jest,-
3. Their hearts toying as with trifles. The wrong-doers conceal their private
counsels, [saying], "Is this [one] more than a man like yourselves? Will ye go
to witchcraft with your eyes open?"
4. Say: "My Lord knoweth [every] word [spoken] in the heavens and on earth: He
is the One that heareth and knoweth [all things]."
5. "Nay," they say, "[these are] medleys of dream! - Nay, He forged it! - Nay,
He is [but] a poet! Let him then bring us a Sign like the ones that were sent to
[Prophets] of old!"
6. [As to those] before them, not one of the populations which We destroyed
believed: will these believe?
7. Before thee, also, the messengers We sent were but men, to whom We granted
inspiration: If ye realise this not, ask of those who possess the Message.
8. Nor did We give them bodies that ate no food, nor were they exempt from
death.
9. In the end We fulfilled to them Our Promise, and We saved them and those whom
We pleased, but We destroyed those who transgressed beyond bounds.
10. We have revealed for you [O men!] a book in which is a Message for you: will
ye not then understand?
11. How many were the populations We utterly destroyed because of their
iniquities, setting up in their places other peoples?
12. Yet, when they felt Our Punishment [coming], behold, they [tried to] flee
from it.
13. Flee not, but return to the good things of this life which were given you,
and to your homes in order that ye may be called to account.
14. They said: "Ah! woe to us! We were indeed wrong-doers!"
15. And that cry of theirs ceased not, till We made them as a field that is
mown, as ashes silent and quenched.
16. Not for [idle] sport did We create the heavens and the earth and all that is
between!
17. If it had been Our wish to take [just] a pastime, We should surely have
taken it from the things nearest to Us, if We would do [such a thing]!
18. Nay, We hurl the Truth against falsehood, and it knocks out its brain, and
behold, falsehood doth perish! Ah! woe be to you for the [false] things ye
ascribe [to Us].
19. To Him belong all [creatures] in the heavens and on earth: Even those who
are in His [very] Presence are not too proud to serve Him, nor are they [ever]
weary [of His service]:
20. They celebrate His praises night and day, nor do they ever flag or intermit.
21. Or have they taken [for worship] gods from the earth who can raise [the
dead]?
22. If there were, in the heavens and the earth, other gods besides Allah, there
would have been confusion in both! but glory to Allah, the Lord of the Throne:
[High is He] above what they attribute to Him!
23. He cannot be questioned for His acts, but they will be questioned [for
theirs].
24. Or have they taken for worship [other] gods besides him? Say, "Bring your
convincing proof: this is the Message of those with me and the Message of those
before me." But most of them know not the Truth, and so turn away.
25. Not a messenger did We send before thee without this inspiration sent by Us
to him: that there is no god but I; therefore worship and serve Me.
26. And they say: "[Allah] Most Gracious has begotten offspring." Glory to Him!
they are [but] servants raised to honour.
27. They speak not before He speaks, and they act [in all things] by His
Command.
28. He knows what is before them, and what is behind them, and they offer no
intercession except for those who are acceptable, and they stand in awe and
reverence of His [Glory].
29. If any of them should say, "I am a god besides Him", such a one We should
reward with Hell: thus do We reward those who do wrong.
30. Do not the Unbelievers see that the heavens and the earth were joined
together [as one unit of creation], before we clove them asunder? We made from
water every living thing. Will they not then believe?
31. And We have set on the earth mountains standing firm, lest it should shake
with them, and We have made therein broad highways [between mountains] for them
to pass through: that they may receive Guidance.
32. And We have made the heavens as a canopy well guarded: yet do they turn away
from the Signs which these things [point to]!
33. It is He Who created the Night and the Day, and the sun and the moon: all
[the celestial bodies] swim along, each in its rounded course.
34. We granted not to any man before thee permanent life [here]: if then thou
shouldst die, would they live permanently?
35. Every soul shall have a taste of death: and We test you by evil and by good
by way of trial. to Us must ye return.
36. When the Unbelievers see thee, they treat thee not except with ridicule. "Is
this," [they say], "the one who talks of your gods?" and they blaspheme at the
mention of [Allah] Most Gracious!
37. Man is a creature of haste: soon [enough] will I show you My Signs; then ye
will not ask Me to hasten them!
38. They say: "When will this promise come to pass, if ye are telling the
truth?"
39. If only the Unbelievers knew [the time] when they will not be able to ward
off the fire from their faces, nor yet from their backs, and [when] no help can
reach them!
40. Nay, it may come to them all of a sudden and confound them: no power will
they have then to avert it, nor will they [then] get respite.
41. Mocked were [many] messenger before thee; But their scoffers were hemmed in
by the thing that they mocked.
42. Say: "Who can keep you safe by night and by day from [the Wrath43. Or have they gods that can guard them from Us? They have no power to aid
themselves, nor can they be defended from Us.
44. Nay, We gave the good things of this life to these men and their fathers
until the period grew long for them; See they not that We gradually reduce the
land [in their control] from its outlying borders? Is it then they who will win?
45. Say, "I do but warn you according to revelation": But the deaf will not hear
the call, [even] when they are warned!
46. If but a breath of the Wrath of thy Lord do touch them, they will then say,
"Woe to us! we did wrong indeed!"
47. We shall set up scales of justice for the Day of Judgment, so that not a
soul will be dealt with unjustly in the least, and if there be [no more than]
the weight of a mustard seed, We will bring it [to account]: and enough are We
to take account.
48. In the past We granted to Moses and Aaron the criterion [for judgment], and
a Light and a Message for those who would do right,-
49. Those who fear their Lord in their most secret thoughts, and who hold the
Hour [of Judgment] in awe.
50. And this is a blessed Message which We have sent down: will ye then reject
it?
51. We bestowed aforetime on Abraham his rectitude of conduct, and well were We
acquainted with him.
52. Behold! he said to his father and his people, "What are these images, to
which ye are [so assiduously] devoted?"
53. They said, "We found our fathers worshipping them."
54. He said, "Indeed ye have been in manifest error - ye and your fathers."
55. They said, "Have you brought us the Truth, or are you one of those who
jest?"
56. He said, "Nay, your Lord is the Lord of the heavens and the earth, He Who
created them [from nothing]: and I am a witness to this [Truth].
57. "And by Allah, I have a plan for your idols - after ye go away and turn your
backs"..
58. So he broke them to pieces, [all] but the biggest of them, that they might
turn [and address themselves] to it.
59. They said, "Who has done this to our gods? He must indeed be some man of
impiety!"
60. They said, "We heard a youth talk of them: He is called Abraham."
61. They said, "Then bring him before the eyes of the people, that they may bear
witness."
62. They said, "Art thou the one that did this with our gods, O Abraham?"
63. He said: "Nay, this was done by - this is their biggest one! ask them, if
they can speak intelligently!"
64. So they turned to themselves and said, "Surely ye are the ones in the
wrong!"
65. Then were they confounded with shame: [they said], "Thou knowest full well
that these [idols] do not speak!"
66. [Abraham] said, "Do ye then worship, besides Allah, things that can neither
be of any good to you nor do you harm?
67. "Fie upon you, and upon the things that ye worship besides Allah! Have ye no
sense?"..
68. They said, "Burn him and protect your gods, If ye do [anything at all]!"
69. We said, "O Fire! be thou cool, and [a means of] safety for Abraham!"
70. Then they sought a stratagem against him: but We made them the ones that
lost most!
71. But We delivered him and [his nephew] Lut [and directed them] to the land
which We have blessed for the nations.
72. And We bestowed on him Isaac and, as an additional gift, [a grandson],
Jacob, and We made righteous men of every one [of them].
73. And We made them leaders, guiding [men] by Our Command, and We sent them
inspiration to do good deeds, to establish regular prayers, and to practise
regular charity; and they constantly served Us [and Us only].
74. And to Lut, too, We gave Judgment and Knowledge, and We saved him from the
town which practised abominations: truly they were a people given to Evil, a
rebellious people.
75. And We admitted him to Our Mercy: for he was one of the Righteous.
76. [Remember] Noah, when he cried [to Us] aforetime: We listened to his
[prayer] and delivered him and his family from great distress.
77. We helped him against people who rejected Our Signs: truly they were a
people given to Evil: so We drowned them [in the Flood] all together.
78. And remember David and Solomon, when they gave judgment in the matter of the
field into which the sheep of certain people had strayed by night: We did
witness their judgment.
79. To Solomon We inspired the [right] understanding of the matter: to each [of
them] We gave Judgment and Knowledge; it was Our power that made the hills and
the birds celebrate Our praises, with David: it was We Who did [all these
things].
80. It was We Who taught him the making of coats of mail for your benefit, to
guard you from each other's violence: will ye then be grateful?
81. [It was Our power that made] the violent [unruly] wind flow [tamely] for
Solomon, to his order, to the land which We had blessed: for We do know all
things.
82. And of the evil ones, were some who dived for him, and did other work
besides; and it was We Who guarded them.
83. And [remember] Job, when He cried to his Lord, "Truly distress has seized
me, but Thou art the Most Merciful of those that are merciful."
84. So We listened to him: We removed the distress that was on him, and We
restored his people to him, and doubled their number,- as a Grace from
Ourselves, and a thing for commemoration, for all who serve Us.
85. And [remember] Isma'il, Idris, and Zul-kifl, all [men] of constancy and
patience;
86. We admitted them to Our mercy: for they were of the righteous ones.87. And remember Zun-nun, when he departed in wrath: He imagined that We had no
power over him! But he cried through the depths of darkness, "There is no god
but thou: glory to thee: I was indeed wrong!"
88. So We listened to him: and delivered him from distress: and thus do We
deliver those who have faith.
89. And [remember] Zakariya, when he cried to his Lord: "O my Lord! leave me not
without offspring, though thou art the best of inheritors."
90. So We listened to him: and We granted him Yahya: We cured his wife's
[Barrenness] for him. These [three] were ever quick in emulation in good works;
they used to call on Us with love and reverence, and humble themselves before
Us.
91. And [remember] her who guarded her chastity: We breathed into her of Our
spirit, and We made her and her son a sign for all peoples.
92. Verily, this brotherhood of yours is a single brotherhood, and I am your
Lord and Cherisher: therefore serve Me [and no other].
93. But [later generations] cut off their affair [of unity], one from another:
[yet] will they all return to Us.
94. Whoever works any act of righteousness and has faith,- His endeavour will
not be rejected: We shall record it in his favour.
95. But there is a ban on any population which We have destroyed: that they
shall not return,
96. Until the Gog and Magog [people] are let through [their barrier], and they
swiftly swarm from every hill.
97. Then will the true promise draw nigh [of fulfilment]: then behold! the eyes
of the Unbelievers will fixedly stare in horror: "Ah! Woe to us! we were indeed
heedless of this; nay, we truly did wrong!"
98. Verily ye, [unbelievers], and the [false] gods that ye worship besides
Allah, are [but] fuel for Hell! to it will ye [surely] come!
99. If these had been gods, they would not have got there! but each one will
abide therein.
100. There, sobbing will be their lot, nor will they there hear [aught else].
101. Those for whom the good [record] from Us has gone before, will be removed
far therefrom.
102. Not the slightest sound will they hear of Hell: what their souls desired,
in that will they dwell.
103. The Great Terror will bring them no grief: but the angels will meet them
[with mutual greetings]: "This is your Day,- [the Day] that ye were promised."
104. The Day that We roll up the heavens like a scroll rolled up for books
[completed],- even as We produced the first creation, so shall We produce a new
one: a promise We have undertaken: truly shall We fulfil it.
105. Before this We wrote in the Psalms, after the Message [given to Moses]: My
servants the righteous, shall inherit the earth."
106. Verily in this [Qur'an] is a Message for people who would [truly] worship
Allah.
107. We sent thee not, but as a Mercy for all creatures.
108. Say: "What has come to me by inspiration is that your Allah is One Allah:
will ye therefore bow to His Will [in Islam]?"
109. But if they turn back, Say: "I have proclaimed the Message to you all alike
and in truth; but I know not whether that which ye are promised is near or far.
110. "It is He Who knows what is open in speech and what ye hide [in your
hearts].
111. "I know not but that it may be a trial for you, and a grant of [worldly]
livelihood [to you] for a time."
112. Say: "O my Lord! judge Thou in truth!" "Our Lord Most Gracious is the One
Whose assistance should be sought against the blasphemies ye utter!"
﴿ سورة الحج - سورة ٢٢ - تعداد آیات ٧٨ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
یَا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَیْءٌ عَظِیمٌ ﴿١﴾ یَوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ کُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَتَضَعُ کُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَتَرَى النَّاسَ سُکَارَى وَمَا هُمْ بِسُکَارَى وَلَکِنَّ عَذَابَ اللَّهِ شَدِیدٌ ﴿٢﴾ وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یُجَادِلُ فِی اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَیَتَّبِعُ کُلَّ شَیْطَانٍ مَرِیدٍ ﴿٣﴾ کُتِبَ عَلَیْهِ أَنَّهُ مَنْ تَوَلاهُ فَأَنَّهُ یُضِلُّهُ وَیَهْدِیهِ إِلَى عَذَابِ السَّعِیرِ ﴿٤﴾ یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنْ کُنْتُمْ فِی رَیْبٍ مِنَ الْبَعْثِ فَإِنَّا خَلَقْنَاکُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ مِنْ عَلَقَةٍ ثُمَّ مِنْ مُضْغَةٍ مُخَلَّقَةٍ وَغَیْرِ مُخَلَّقَةٍ لِنُبَیِّنَ لَکُمْ وَنُقِرُّ فِی الأرْحَامِ مَا نَشَاءُ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ نُخْرِجُکُمْ طِفْلا ثُمَّ لِتَبْلُغُوا أَشُدَّکُمْ وَمِنْکُمْ مَنْ یُتَوَفَّى وَمِنْکُمْ مَنْ یُرَدُّ إِلَى أَرْذَلِ الْعُمُرِ لِکَیْلا یَعْلَمَ مِنْ بَعْدِ عِلْمٍ شَیْئًا وَتَرَى الأرْضَ هَامِدَةً فَإِذَا أَنْزَلْنَا عَلَیْهَا الْمَاءَ اهْتَزَّتْ وَرَبَتْ وَأَنْبَتَتْ مِنْ کُلِّ زَوْجٍ بَهِیجٍ ﴿٥﴾ ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّهُ یُحْیِی الْمَوْتَى وَأَنَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٦﴾ وَأَنَّ السَّاعَةَ آتِیَةٌ لا رَیْبَ فِیهَا وَأَنَّ اللَّهَ یَبْعَثُ مَنْ فِی الْقُبُورِ ﴿٧﴾ وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یُجَادِلُ فِی اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَلا هُدًى وَلا کِتَابٍ مُنِیرٍ ﴿٨﴾ ثَانِیَ عِطْفِهِ لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ لَهُ فِی الدُّنْیَا خِزْیٌ وَنُذِیقُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَذَابَ الْحَرِیقِ ﴿٩﴾ ذَلِکَ بِمَا قَدَّمَتْ یَدَاکَ وَأَنَّ اللَّهَ لَیْسَ بِظَلامٍ لِلْعَبِیدِ ﴿١٠﴾ وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَعْبُدُ اللَّهَ عَلَى حَرْفٍ فَإِنْ أَصَابَهُ خَیْرٌ اطْمَأَنَّ بِهِ وَإِنْ أَصَابَتْهُ فِتْنَةٌ انْقَلَبَ عَلَى وَجْهِهِ خَسِرَ الدُّنْیَا وَالآخِرَةَ ذَلِکَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِینُ ﴿١١﴾ یَدْعُو مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لا یَضُرُّهُ وَمَا لا یَنْفَعُهُ ذَلِکَ هُوَ الضَّلالُ الْبَعِیدُ ﴿١٢﴾ یَدْعُو لَمَنْ ضَرُّهُ أَقْرَبُ مِنْ نَفْعِهِ لَبِئْسَ الْمَوْلَى وَلَبِئْسَ الْعَشِیرُ ﴿١٣﴾ إِنَّ اللَّهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ إِنَّ اللَّهَ یَفْعَلُ مَا یُرِیدُ ﴿١٤﴾ مَنْ کَانَ یَظُنُّ أَنْ لَنْ یَنْصُرَهُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ فَلْیَمْدُدْ بِسَبَبٍ إِلَى السَّمَاءِ ثُمَّ لْیَقْطَعْ فَلْیَنْظُرْ هَلْ یُذْهِبَنَّ کَیْدُهُ مَا یَغِیظُ ﴿١٥﴾ وَکَذَلِکَ أَنْزَلْنَاهُ آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ وَأَنَّ اللَّهَ یَهْدِی مَنْ یُرِیدُ ﴿١٦﴾ إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَالَّذِینَ هَادُوا وَالصَّابِئِینَ وَالنَّصَارَى وَالْمَجُوسَ وَالَّذِینَ أَشْرَکُوا إِنَّ اللَّهَ یَفْصِلُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿١٧﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یَسْجُدُ لَهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِی الأرْضِ وَالشَّمْسُ وَالْقَمَرُ وَالنُّجُومُ وَالْجِبَالُ وَالشَّجَرُ وَالدَّوَابُّ وَکَثِیرٌ مِنَ النَّاسِ وَکَثِیرٌ حَقَّ عَلَیْهِ الْعَذَابُ وَمَنْ یُهِنِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُکْرِمٍ إِنَّ اللَّهَ یَفْعَلُ مَا یَشَاءُ ﴿١٨﴾ هَذَانِ خَصْمَانِ اخْتَصَمُوا فِی رَبِّهِمْ فَالَّذِینَ کَفَرُوا قُطِّعَتْ لَهُمْ ثِیَابٌ مِنْ نَارٍ یُصَبُّ مِنْ فَوْقِ رُءُوسِهِمُ الْحَمِیمُ ﴿١٩﴾ یُصْهَرُ بِهِ مَا فِی بُطُونِهِمْ وَالْجُلُودُ ﴿٢٠﴾ وَلَهُمْ مَقَامِعُ مِنْ حَدِیدٍ ﴿٢١﴾ کُلَّمَا أَرَادُوا أَنْ یَخْرُجُوا مِنْهَا مِنْ غَمٍّ أُعِیدُوا فِیهَا وَذُوقُوا عَذَابَ الْحَرِیقِ ﴿٢٢﴾ إِنَّ اللَّهَ یُدْخِلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ یُحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا وَلِبَاسُهُمْ فِیهَا حَرِیرٌ ﴿٢٣﴾ وَهُدُوا إِلَى الطَّیِّبِ مِنَ الْقَوْلِ وَهُدُوا إِلَى صِرَاطِ الْحَمِیدِ ﴿٢٤﴾ إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا وَیَصُدُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ وَالْمَسْجِدِ الْحَرَامِ الَّذِی جَعَلْنَاهُ لِلنَّاسِ سَوَاءً الْعَاکِفُ فِیهِ وَالْبَادِ وَمَنْ یُرِدْ فِیهِ بِإِلْحَادٍ بِظُلْمٍ نُذِقْهُ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿٢٥﴾ وَإِذْ بَوَّأْنَا لإبْرَاهِیمَ مَکَانَ الْبَیْتِ أَنْ لا تُشْرِکْ بِی شَیْئًا وَطَهِّرْ بَیْتِیَ لِلطَّائِفِینَ وَالْقَائِمِینَ وَالرُّکَّعِ السُّجُودِ ﴿٢٦﴾ وَأَذِّنْ فِی النَّاسِ بِالْحَجِّ یَأْتُوکَ رِجَالا وَعَلَى کُلِّ ضَامِرٍ یَأْتِینَ مِنْ کُلِّ فَجٍّ عَمِیقٍ ﴿٢٧﴾ لِیَشْهَدُوا مَنَافِعَ لَهُمْ وَیَذْکُرُوا اسْمَ اللَّهِ فِی أَیَّامٍ مَعْلُومَاتٍ عَلَى مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِیمَةِ الأنْعَامِ فَکُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْبَائِسَ الْفَقِیرَ ﴿٢٨﴾ ثُمَّ لْیَقْضُوا تَفَثَهُمْ وَلْیُوفُوا نُذُورَهُمْ وَلْیَطَّوَّفُوا بِالْبَیْتِ الْعَتِیقِ ﴿٢٩﴾ ذَلِکَ وَمَنْ یُعَظِّمْ حُرُمَاتِ اللَّهِ فَهُوَ خَیْرٌ لَهُ عِنْدَ رَبِّهِ وَأُحِلَّتْ لَکُمُ الأنْعَامُ إِلا مَا یُتْلَى عَلَیْکُمْ فَاجْتَنِبُوا الرِّجْسَ مِنَ الأوْثَانِ وَاجْتَنِبُوا قَوْلَ الزُّورِ ﴿٣٠﴾ حُنَفَاءَ لِلَّهِ غَیْرَ مُشْرِکِینَ بِهِ وَمَنْ یُشْرِکْ بِاللَّهِ فَکَأَنَّمَا خَرَّ مِنَ السَّمَاءِ فَتَخْطَفُهُ الطَّیْرُ أَوْ تَهْوِی بِهِ الرِّیحُ فِی مَکَانٍ سَحِیقٍ ﴿٣١﴾ ذَلِکَ وَمَنْ یُعَظِّمْ شَعَائِرَ اللَّهِ فَإِنَّهَا مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ ﴿٣٢﴾ لَکُمْ فِیهَا مَنَافِعُ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى ثُمَّ مَحِلُّهَا إِلَى الْبَیْتِ الْعَتِیقِ ﴿٣٣﴾ وَلِکُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَکًا لِیَذْکُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَى مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِیمَةِ الأنْعَامِ فَإِلَهُکُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِینَ ﴿٣٤﴾ الَّذِینَ إِذَا ذُکِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَالصَّابِرِینَ عَلَى مَا أَصَابَهُمْ وَالْمُقِیمِی الصَّلاةِ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ ﴿٣٥﴾ وَالْبُدْنَ جَعَلْنَاهَا لَکُمْ مِنْ شَعَائِرِ اللَّهِ لَکُمْ فِیهَا خَیْرٌ فَاذْکُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَیْهَا صَوَافَّ فَإِذَا وَجَبَتْ جُنُوبُهَا فَکُلُوا مِنْهَا وَأَطْعِمُوا الْقَانِعَ وَالْمُعْتَرَّ کَذَلِکَ سَخَّرْنَاهَا لَکُمْ لَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿٣٦﴾ لَنْ یَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَلا دِمَاؤُهَا وَلَکِنْ یَنَالُهُ التَّقْوَى مِنْکُمْ کَذَلِکَ سَخَّرَهَا لَکُمْ لِتُکَبِّرُوا اللَّهَ عَلَى مَا هَدَاکُمْ وَبَشِّرِ الْمُحْسِنِینَ ﴿٣٧﴾ إِنَّ اللَّهَ یُدَافِعُ عَنِ الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ کُلَّ خَوَّانٍ کَفُورٍ ﴿٣٨﴾ أُذِنَ لِلَّذِینَ یُقَاتَلُونَ بِأَنَّهُمْ ظُلِمُوا وَإِنَّ اللَّهَ عَلَى نَصْرِهِمْ لَقَدِیرٌ ﴿٣٩﴾ الَّذِینَ أُخْرِجُوا مِنْ دِیَارِهِمْ بِغَیْرِ حَقٍّ إِلا أَنْ یَقُولُوا رَبُّنَا اللَّهُ وَلَوْلا دَفْعُ اللَّهِ النَّاسَ بَعْضَهُمْ بِبَعْضٍ لَهُدِّمَتْ صَوَامِعُ وَبِیَعٌ وَصَلَوَاتٌ وَمَسَاجِدُ یُذْکَرُ فِیهَا اسْمُ اللَّهِ کَثِیرًا وَلَیَنْصُرَنَّ اللَّهُ مَنْ یَنْصُرُهُ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزِیزٌ ﴿٤٠﴾ الَّذِینَ إِنْ مَکَّنَّاهُمْ فِی الأرْضِ أَقَامُوا الصَّلاةَ وَآتَوُا الزَّکَاةَ وَأَمَرُوا بِالْمَعْرُوفِ وَنَهَوْا عَنِ الْمُنْکَرِ وَلِلَّهِ عَاقِبَةُ الأمُورِ ﴿٤١﴾ وَإِنْ یُکَذِّبُوکَ فَقَدْ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَثَمُودُ ﴿٤٢﴾ وَقَوْمُ إِبْرَاهِیمَ وَقَوْمُ لُوطٍ ﴿٤٣﴾ وَأَصْحَابُ مَدْیَنَ وَکُذِّبَ مُوسَى فَأَمْلَیْتُ لِلْکَافِرِینَ ثُمَّ أَخَذْتُهُمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿٤٤﴾ فَکَأَیِّنْ مِنْ قَرْیَةٍ أَهْلَکْنَاهَا وَهِیَ ظَالِمَةٌ فَهِیَ خَاوِیَةٌ عَلَى عُرُوشِهَا وَبِئْرٍ مُعَطَّلَةٍ وَقَصْرٍ مَشِیدٍ ﴿٤٥﴾ أَفَلَمْ یَسِیرُوا فِی الأرْضِ فَتَکُونَ لَهُمْ قُلُوبٌ یَعْقِلُونَ بِهَا أَوْ آذَانٌ یَسْمَعُونَ بِهَا فَإِنَّهَا لا تَعْمَى الأبْصَارُ وَلَکِنْ تَعْمَى الْقُلُوبُ الَّتِی فِی الصُّدُورِ ﴿٤٦﴾ وَیَسْتَعْجِلُونَکَ بِالْعَذَابِ وَلَنْ یُخْلِفَ اللَّهُ وَعْدَهُ وَإِنَّ یَوْمًا عِنْدَ رَبِّکَ کَأَلْفِ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ ﴿٤٧﴾ وَکَأَیِّنْ مِنْ قَرْیَةٍ أَمْلَیْتُ لَهَا وَهِیَ ظَالِمَةٌ ثُمَّ أَخَذْتُهَا وَإِلَیَّ الْمَصِیرُ ﴿٤٨﴾ قُلْ یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا أَنَا لَکُمْ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿٤٩﴾ فَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ ﴿٥٠﴾ وَالَّذِینَ سَعَوْا فِی آیَاتِنَا مُعَاجِزِینَ أُولَئِکَ أَصْحَابُ الْجَحِیمِ ﴿٥١﴾ وَمَا أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ مِنْ رَسُولٍ وَلا نَبِیٍّ إِلا إِذَا تَمَنَّى أَلْقَى الشَّیْطَانُ فِی أُمْنِیَّتِهِ فَیَنْسَخُ اللَّهُ مَا یُلْقِی الشَّیْطَانُ ثُمَّ یُحْکِمُ اللَّهُ آیَاتِهِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿٥٢﴾ لِیَجْعَلَ مَا یُلْقِی الشَّیْطَانُ فِتْنَةً لِلَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْقَاسِیَةِ قُلُوبُهُمْ وَإِنَّ الظَّالِمِینَ لَفِی شِقَاقٍ بَعِیدٍ ﴿٥٣﴾ وَلِیَعْلَمَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ أَنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ فَیُؤْمِنُوا بِهِ فَتُخْبِتَ لَهُ قُلُوبُهُمْ وَإِنَّ اللَّهَ لَهَادِ الَّذِینَ آمَنُوا إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٥٤﴾ وَلا یَزَالُ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی مِرْیَةٍ مِنْهُ حَتَّى تَأْتِیَهُمُ السَّاعَةُ بَغْتَةً أَوْ یَأْتِیَهُمْ عَذَابُ یَوْمٍ عَقِیمٍ ﴿٥٥﴾ الْمُلْکُ یَوْمَئِذٍ لِلَّهِ یَحْکُمُ بَیْنَهُمْ فَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿٥٦﴾ وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا فَأُولَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ ﴿٥٧﴾ وَالَّذِینَ هَاجَرُوا فِی سَبِیلِ اللَّهِ ثُمَّ قُتِلُوا أَوْ مَاتُوا لَیَرْزُقَنَّهُمُ اللَّهُ رِزْقًا حَسَنًا وَإِنَّ اللَّهَ لَهُوَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ ﴿٥٨﴾ لَیُدْخِلَنَّهُمْ مُدْخَلا یَرْضَوْنَهُ وَإِنَّ اللَّهَ لَعَلِیمٌ حَلِیمٌ ﴿٥٩﴾ ذَلِکَ وَمَنْ عَاقَبَ بِمِثْلِ مَا عُوقِبَ بِهِ ثُمَّ بُغِیَ عَلَیْهِ لَیَنْصُرَنَّهُ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ ﴿٦٠﴾ ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَیُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ وَأَنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ ﴿٦١﴾ ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ هُوَ الْبَاطِلُ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ ﴿٦٢﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَتُصْبِحُ الأرْضُ مُخْضَرَّةً إِنَّ اللَّهَ لَطِیفٌ خَبِیرٌ ﴿٦٣﴾ لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ وَإِنَّ اللَّهَ لَهُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ ﴿٦٤﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَکُمْ مَا فِی الأرْضِ وَالْفُلْکَ تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ وَیُمْسِکُ السَّمَاءَ أَنْ تَقَعَ عَلَى الأرْضِ إِلا بِإِذْنِهِ إِنَّ اللَّهَ بِالنَّاسِ لَرَءُوفٌ رَحِیمٌ ﴿٦٥﴾ وَهُوَ الَّذِی أَحْیَاکُمْ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یُحْیِیکُمْ إِنَّ الإنْسَانَ لَکَفُورٌ ﴿٦٦﴾ لِکُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَکًا هُمْ نَاسِکُوهُ فَلا یُنَازِعُنَّکَ فِی الأمْرِ وَادْعُ إِلَى رَبِّکَ إِنَّکَ لَعَلَى هُدًى مُسْتَقِیمٍ ﴿٦٧﴾ وَإِنْ جَادَلُوکَ فَقُلِ اللَّهُ أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿٦٨﴾ اللَّهُ یَحْکُمُ بَیْنَکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا کُنْتُمْ فِیهِ تَخْتَلِفُونَ ﴿٦٩﴾ أَلَمْ تَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاءِ وَالأرْضِ إِنَّ ذَلِکَ فِی کِتَابٍ إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ ﴿٧٠﴾ وَیَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لَمْ یُنَزِّلْ بِهِ سُلْطَانًا وَمَا لَیْسَ لَهُمْ بِهِ عِلْمٌ وَمَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ نَصِیرٍ ﴿٧١﴾ وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ تَعْرِفُ فِی وُجُوهِ الَّذِینَ کَفَرُوا الْمُنْکَرَ یَکَادُونَ یَسْطُونَ بِالَّذِینَ یَتْلُونَ عَلَیْهِمْ آیَاتِنَا قُلْ أَفَأُنَبِّئُکُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذَلِکُمُ النَّارُ وَعَدَهَا اللَّهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿٧٢﴾ یَا أَیُّهَا النَّاسُ ضُرِبَ مَثَلٌ فَاسْتَمِعُوا لَهُ إِنَّ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لَنْ یَخْلُقُوا ذُبَابًا وَلَوِ اجْتَمَعُوا لَهُ وَإِنْ یَسْلُبْهُمُ الذُّبَابُ شَیْئًا لا یَسْتَنْقِذُوهُ مِنْهُ ضَعُفَ الطَّالِبُ وَالْمَطْلُوبُ ﴿٧٣﴾ مَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ إِنَّ اللَّهَ لَقَوِیٌّ عَزِیزٌ ﴿٧٤﴾ اللَّهُ یَصْطَفِی مِنَ الْمَلائِکَةِ رُسُلا وَمِنَ النَّاسِ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ ﴿٧٥﴾ یَعْلَمُ مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ ﴿٧٦﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا ارْکَعُوا وَاسْجُدُوا وَاعْبُدُوا رَبَّکُمْ وَافْعَلُوا الْخَیْرَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٧٧﴾ وَجَاهِدُوا فِی اللَّهِ حَقَّ جِهَادِهِ هُوَ اجْتَبَاکُمْ وَمَا جَعَلَ عَلَیْکُمْ فِی الدِّینِ مِنْ حَرَجٍ مِلَّةَ أَبِیکُمْ إِبْرَاهِیمَ هُوَ سَمَّاکُمُ الْمُسْلِمِینَ مِنْ قَبْلُ وَفِی هَذَا لِیَکُونَ الرَّسُولُ شَهِیدًا عَلَیْکُمْ وَتَکُونُوا شُهَدَاءَ عَلَى النَّاسِ فَأَقِیمُوا الصَّلاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَاعْتَصِمُوا بِاللَّهِ هُوَ مَوْلاکُمْ فَنِعْمَ الْمَوْلَى وَنِعْمَ النَّصِیرُ ﴿٧٨﴾
سورة الحج
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
ای مردم! از (عذاب) پروردگارتان بترسید، که زلزله رستاخیز امر عظیمی است! (1)
روزی که آن را میبینید، (آنچنان وحشت سراپای همه را فرامیگیرد که) هر مادر شیردهی، کودک شیرخوارش را فراموش میکند; و هر بارداری جنین خود را بر زمین مینهد; و مردم را مست میبینی، در حالی که مست نیستند; ولی عذاب خدا شدید است! (2)
گروهی از مردم، بدون هیچ علم و دانشی، به مجادله درباره خدا برمیخیزند; و از هر شیطان سرکشی پیروی میکنند. (3)
بر او نوشته شده که هر کس ولایتش را بر گردن نهد، بطور مسلم گمراهش میسازد، و به آتش سوزان راهنماییش میکند! (4)
ای مردم! اگر در رستاخیز شک دارید، (به این نکته توجه کنید که:) ما شما را از خاک آفریدیم، سپس از نطفه، و بعد از خون بسته شده، سپس از «مضغه» ( چیزی شبیه گوشت جویده شده)، که بعضی دارای شکل و خلقت است و بعضی بدون شکل; تا برای شما روشن سازیم (که بر هر چیز قادریم)! و جنینهایی را که بخواهیم تا مدت معینی در رحم (مادران) قرارمیدهیم; (و آنچه را بخواهیم ساقظ میکنیم;)بعد شما را بصورت طفل بیرون میآوریم; سپس هدف این است که به حد رشد وبلوغ خویش برسید. در این میان بعضی از شما میمیرند; و بعضی آن قدر عمر میکنند که به بدترین مرحله زندگی (و پیری) میرسند; آنچنان که بعد از علم و آگاهی، چیزی نمیدانند! (از سوی دیگر،) زمین را (در فصل زمستان) خشک و مرده میبینی، اما هنگامی که آب باران بر آن فرو میفرستیم، به حرکت درمیآید و میروید; و از هر نوع گیاهان زیبا میرویاند! (5)
این بخاطر آن است که (بدانید) خداوند حق است; و اوست که مردگان را زنده میکند; و بر هر چیزی تواناست. (6)
و اینکه رستاخیز آمدنی است، و شکی در آن نیست; و خداوند تمام کسانی را که در قبرها هستند زنده میکند. (7)
و گروهی از مردم، بدون هیچ دانش و هیچ هدایت و کتاب روشنی بخشی، درباره خدا مجادله میکنند! (8)
آنها با تکبر و بیاعتنایی (نسبت به سخنان الهی)، میخواهند مردم را از راه خدا گمراه سازند! برای آنان در دنیا رسوایی است; و در قیامت، عذاب سوزان به آنها میچشانیم! (9)
(و به آنان میگوییم:) این در برابر چیزی است که دستهایتان از پیش برای شما فرستاده; و خداوند هرگز به بندگان ظلم نمیکند! (10)
بعضی از مردم خدا را تنها با زبان میپرستند (و ایمان قلبیشان بسیار ضعیف است); همین که (دنیا به آنها رو کند و نفع و) خیری به آنان برسد، حالت اطمینان پیدا میکنند; اما اگر مصیبتی برای امتحان به آنها برسد، دگرگون میشوند (و به کفر رومیآورند)! (به این ترتیب) هم دنیا را از دست دادهاند، و هم آخرت را; و این همان خسران و زیان آشکار است! (11)
او جز خدا کسی را میخواند که نه زیانی به او میرساند، و نه سودی; این همان گمراهی بسیار عمیق است. (12)
او کسی را میخواند که زیانش از نفعش نزدیکتر است; چه بد مولا و یاوری، و چه بد مونس و معاشری! (13)
خداوند کسانی را که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند، در باغهایی از بهشت وارد میکند که نهرها زیر درختانش جاری است; (آری،) خدا هر چه را اراده کند انجام میدهد! (14)
هر کس گمان میکند که خدا پیامبرش را در دنیا و آخرت یاری نخواهد کرد (و از این نظر عصبانی است، هر کاری از دستش ساخته است بکند)، ریسمانی به سقف خانه خود بیاویزد، و خود را حلق آویز و نفس خود را قطع کند (و تا لبه پرتگاه مرگ پیش رود); ببیند آیا این کار خشم او را فرو مینشاند؟! (15)
این گونه ما آن ( قرآن) را بصورت آیات روشنی نازل کردیم; و خداوند هر کس را بخواهد هدایت میکند. (16)
مسلما کسانی که ایمان آوردهاند، و یهود و صابئان ( ستارهپرستان) و نصاری و مجوس و مشرکان، خداوند در میان آنان روز قیامت داوری میکند; (و حق را از باطل جدا میسازد;) خداوند بر هر چیز گواه (و از همه چیز آگاه) است. (17)
آیا ندیدی که تمام کسانی که در آسمانها و کسانی که در زمینند برای خدا سجده میکنند؟! و (همچنین) خورشید و ماه و ستارگان و کوهها و درختان و جنبندگان، و بسیاری از مردم! اما بسیاری (ابا دارند، و) فرمان عذاب درباره آنان حتمی است; و هر کس را خدا خوار کند، کسی او را گرامی نخواهد داشت! خداوند هر کار را بخواهد (و صلاح بداند) انجام میدهد! (18)
اینان دو گروهند که درباره پروردگارشان به مخاصمه و جدال پرداختند; کسانی که کافر شدند، لباسهایی از آتش برای آنها بریده شده، و مایع سوزان و جوشان بر سرشان ریخته میشود; (19)
آنچنان که هم درونشان با آن آب میشود، و هم پوستهایشان. (20)
و برای آنان گرزهایی از آهن (سوزان) است. (21)
هر گاه بخواهند از غم و اندوههای دوزخ خارج شوند، آنها را به آن بازمیگردانند; و (به آنان گفته میشود:) بچشید عذاب سوزان را! (22)
خداوند کسانی را که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند، در باغهایی از بهشت وارد میکند که از زیر درختانش نهرها جاری است; آنان با دستبندهایی از طلا و مروارید زینت میشوند; و در آنجا لباسهایشان از حریر است. (23)
و بسوی سخنان پاکیزه هدایت میشوند، و به راه خداوند شایسته ستایش، راهنمایی میگردند. (24)
کسانی که کافر شدند، و مؤمنان را از راه خدا بازداشتند، و (همچنین) از مسجد الحرام، که آن را برای همه مردم، برابر قرار دادیم، چه کسانی که در آنجا زندگی میکنند یا از نقاط دور وارد میشوند (،مستحق عذابی دردناکند); و هر کس بخواهد در این سرزمین از راه حق منحرف گردد و دست به ستم زند، ما از عذابی دردناک به او میچشانیم! (25)
(به خاطر بیاور) زمانی را که جای خانه (کعبه) را برای ابراهیم آماده ساختیم (تا خانه را بنا کند; و به او گفتیم:) چیزی را همتای من قرار مده! و خانهام را برای طوافکنندگان و قیامکنندگان و رکوعکنندگان و سجودکنندگان (از آلودگی بتها و از هر گونه آلودگی) پاک ساز! (26)
و مردم را دعوت عمومی به حج کن; تا پیاده و سواره بر مرکبهای لاغر از هر راه دوری بسوی تو بیایند... (27)
تا شاهد منافع گوناگون خویش (در این برنامه حیاتبخش) باشند; و در ایام معینی نام خدا را، بر چهارپایانی که به آنان داده است، (به هنگام قربانیکردن) ببرند; پس از گوشت آنها بخورید; و بینوای فقیر را نیز اطعام نمایید! (28)
سپس، باید آلودگیهایشان را برطرف سازند; و به نذرهای خود وفا کنند; و بر گرد خانه گرامی کعبه، طواف کنند. (29)
(مناسک حج) این است! و هر کس برنامههای الهی را بزرگ دارد، نزد پروردگارش برای او بهتر است! و چهارپایان برای شما حلال شده، مگر آنچه (ممنوع بودنش) بر شما خوانده میشود. از پلیدیهای بتها اجتناب کنید! و از سخن باطل بپرهیزید! (30)
(برنامه و مناسک حج را انجام دهید) در حالی که همگی خالص برای خدا باشد!هیچ گونه همتایی برای او قائل نشوید! و هر کس همتایی برای خدا قرار دهد، گویی از آسمان سقوب کرده، و پرندگان (در وسط هوا) او را میربایند; و یا تندباد او را به جای دوردستی پرتاب میکند! (31)
این است (مناسک حج)! و هر کس شعائر الهی را بزرگ دارد، این کار نشانه تقوای دلهاست. (32)
در آن (حیوانات قربانی)، منافعی برای شماست تا زمان معینی( روز ذبح آنها) سپس محل آن، خانه قدیمی و گرامی (کعبه) است. (33)
برای هر امتی قربانگاهی قرار دادیم، تا نام خدا را (به هنگام قربانی) بر چهارپایانی که به آنان روزی دادهایم ببرند، و خدای شما معبود واحدی است; در برابر (فرمان) او تسلیم شوید و بشارت ده متواضعان و تسلیمشوندگان را. (34)
همانها که چون نام خدا برده میشود، دلهایشان پر از خوف (پروردگار) میگردد; و شکیبایان در برابر مصیبتهایی که به آنان میرسد; و آنها که نماز را برپا میدارند، و از آنچه به آنان روزی دادهایم انفاق میکنند. (35)
و شترهای چاق و فربه را (در مراسم حج) برای شما از شعائر الهی قرار دادیم; در آنها برای شما خیر و برکت است; نام خدا را (هنگام قربانی کردن) در حالی که به صف ایستادهاند بر آنها ببرید; و هنگامی که پهلوهایشان آرام گرفت (و جان دادند)، از گوشت آنها بخورید، و مستمندان قانع و فقیران را نیز از آن اطعام کنید! این گونه ما آنها را مسخرتان ساختیم، تا شکر خدا را بجا آورید. (36)
نه گوشتها و نه خونهای آنها، هرگز به خدا نمیرسد. آنچه به او میرسد، تقوا و پرهیزگاری شماست. این گونه خداوند آنها را مسخر شما ساخته، تا او را بخاطر آنکه شما را هدایت کرده است بزرگ بشمرید; و بشارت ده نیکوکاران را! (37)
خداوند از کسانی که ایمان آوردهاند دفاع میکند; خداوند هیچ خیانتکار ناسپاسی را دوست ندارد! (38)
به کسانی که جنگ بر آنان تحمیل گردیده، اجازه جهاد داده شده است; چرا که مورد ستم قرار گرفتهاند; و خدا بر یاری آنها تواناست. (39)
همانها که از خانه و شهر خود، به ناحق رانده شدند، جز اینکه میگفتند: «پروردگار ما، خدای یکتاست!» و اگر خداوند بعضی از مردم را بوسیله بعضی دیگر دفع نکند، دیرها و صومعهها، و معابد یهود و نصارا، و مساجدی که نام خدا در آن بسیار برده میشود، ویران میگردد! و خداوند کسانی را که یاری او کنند (و از آیینش دفاع نمایند) یاری میکند; خداوند قوی و شکست ناپذیر است. (40)
همان کسانی که هر گاه در زمین به آنها قدرت بخشیدیم، نماز را برپا میدارند، و زکات میدهند، و امر به معروف و نهی از منکر میکنند، و پایان همه کارها از آن خداست! (41)
اگر تو را تکذیب کنند، (امر تازهای نیست;) پیش از آنها قوم نوح و عاد و ثمود (پیامبرانشان را) تکذیب کردند. (42)
و همچنین قوم ابراهیم و قوم لوط; (43)
و اصحاب مدین (قوم شعیب); و نیز موسی (از سوی فرعونیان) تکذیب شد; اما من به کافران مهلت دادم، سپس آنها را مجازات کردم. دیدی چگونه (عمل آنها را)انکار نمودم (و چگونه به آنان پاسخ گفتم)؟! (44)
چه بسیار شهرها و آبادیهایی که آنها را نابود و هلاک کردیم در حالی که (مردمش) ستمگر بودند، بگونهای که بر سقفهای خود فروریخت! (نخست سقفها ویران گشت; و بعد دیوارها بر روی سقفها!) و چه بسیار چاه پر آب که بیصاحب ماند; و چه بسیار قصرهای محکم و مرتفع! (45)
آیا آنان در زمین سیر نکردند، تا دلهایی داشته باشند که حقیقت را با آن درک کنند; یا گوشهای شنوایی که با آن (ندای حق را) بشنوند؟! چرا که چشمهای ظاهر نابینا نمیشود، بلکه دلهایی که در سینههاست کور میشود. (46)
آنان از تو تقاضای شتاب در عذاب میکنند; در حالی که خداوند هرگز از وعده خود تخلف نخواهد کرد! و یک روز نزد پروردگارت، همانند هزار سال از سالهایی است که شما میشمرید! (47)
و چه بسیار شهرها و آبادیهایی که به آنها مهلت دادم، در حالی که ستمگر بودند; (اما از این مهلت برای اصلاح خویش استفاده نکردند.) سپس آنها را مجازات کردم; و بازگشت، تنها بسوی من است! (48)
بگو: «ای مردم! من برای شما بیمدهنده آشکاری هستم! (49)
آنها که ایمان آوردند و اعمال صالح انجام دادند، آمرزش و روزی پر ارزشی برای آنهاست! (50)
و آنها که در (محو) آیات ما تلاش کردند، و چنین میپنداشتند که میتوانند بر اراده حتمی ما غالب شوند، اصحاب دوزخند!» (51)
هیچ پیامبری را پیش از تو نفرستادیم مگر اینکه هرگاه آرزو میکرد (و طرحی برای پیشبرد اهداف الهی خود میریخت)، شیطان القائاتی در آن میکرد; اما خداوند القائات شیطان را از میان میبرد، سپس آیات خود را استحکام میبخشید; و خداوند علیم و حکیم است. (52)
هدف این بود که خداوند القای شیطان را آزمونی قرار دهد برای آنها که در دلهایشان بیماری است، و آنها که سنگدلند; و ظالمان در عداوت شدید دور از حق قرار گرفتهاند! (53)
و (نیز) هدف این بود که آگاهان بدانند این حقی است از سوی پروردگارت، و در نتیجه به آن ایمان بیاورند، و دلهایشان در برابر آن خاضع گردد; و خداوند کسانی را که ایمان آوردند، بسوی صراط مستقیم هدایت میکند. (54)
کافران همواره در باره قرآن در شک هستند، تا آنکه روز قیامت بطور ناگهانی فرارسد، یا عذاب روز عقیم ( روزی که قادر بر جبران گذشته نیستند) به سراغشان آید! (55)
حکومت و فرمانروایی در آن روز از آن خداست; و میان آنها داوری میکند: کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادهاند، در باغهای پرنعمت بهشتند; (56)
و کسانی که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند، عذاب خوارکنندهای برای آنهاست! (57)
و کسانی که در راه خدا هجرت کردند، سپس کشته شدند یا به مرگ طبیعی از دنیا رفتند، خداوند به آنها روزی نیکویی میدهد; که او بهترین روزیدهندگان است! (58)
خداوند آنان را در محلی وارد میکند که از آن خشنود خواهند بود; و خداوند دانا و بردبار است. (59)
(آری،) مطلب چنین است! و هر کس به همان مقدار که به او ستم شده مجازات کند، سپس مورد تعدی قرار گیرد، خدا او را یاری خواهد کرد; یقینا خداوند بخشنده و آمرزنده است! (60)
این (وعده نصرت الهی) بخاطر آن است (که او بر هر چیز قادر است; خداوندی) که شب را در روز، و روز را در شب داخل میکند; و خداوند شنوا و بیناست! (61)
این بخاطر آن است که خداوند حق است; و آنچه را غیر از او میخوانند باطل است; و خداوند بلندمقام و بزرگ است! (62)
آیا ندیدی خداوند از آسمان، آبی فرستاد، و زمین (بر اثر آن) سرسبز و خرم میگردد؟! و خداوند لطیف و آگاه است. (63)
آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آن اوست; و خداوند بینیاز، و شایسته هر گونه ستایش است! (64)
آیا ندیدی که خداوند آنچه را در زمین است مسخر شما کرد; و (نیز) کشتیهایی را که به فرمان او بر صفحه اقیانوسها حرکت میکنند; و آسمان ( کرات و سنگهای آسمانی) را نگه میدارد، تا جز بفرمان او، بر زمین فرو نیفتند؟ خداوند نسبت به مردم رحیم و مهربان است! (65)
و او کسی است که شما را زنده کرد، سپس میمیراند، بار دیگر زنده میکند، اما این انسان بسیار ناسپاس است. (66)
برای هر امتی عبادتی قرار دادیم، تا آن عبادت را (در پیشگاه خدا) انجام دهند; پس نباید در این امر با تو به نزاع برخیزند! بسوی پروردگارت دعوت کن، که بر هدایت مستقیم قرار داری (و راه راست همین است که تو میپویی). (67)
و اگر آنان با تو به جدال برخیزند، بگو: «خدا از کارهایی که شما انجام میدهید آگاهتر است! (68)
و خداوند در روز قیامت، میان شما در آنچه اختلاف میکردید، داوری میکند!» (69)
آیا نمیدانستی خداوند آنچه را در آسمان و زمین است میداند؟! همه اینها در کتابی ثبت است (همان کتاب علم بیپایان پروردگار); و این بر خداوند آسان است! (70)
آنها غیر از خداوند، چیزهایی را میپرستند که او هیچ گونه دلیلی بر آن نازل نکرده است، و چیزهایی را که علم و آگاهی به آن ندارند! و برای ستمگران، یاور و راهنمایی نیست! (71)
و هنگامی که آیات روشن ما بر آنان خوانده میشود، در چهره کافران آثار انکار مشاهده میکنی، آنچنان که نزدیک است برخیزند و با مشت به کسانی که آیات ما را بر آنها میخوانند حمله کنند! بگو: «آیا شما را به بدتر از این خبر دهم؟ همان آتش سوزنده ( دوزخ) که خدا به کافران وعده داده; و بد سرانجامی است!» (72)
ای مردم! مثلی زده شده است، به آن گوش فرا دهید: کسانی را که غیر از خدا میخوانید، هرگز نمیتوانند مگسی بیافرینند، هر چند برای این کار دست به دست هم دهند! و هرگاه مگس چیزی از آنها برباید، نمیتوانند آن را باز پس گیرند! هم این طلبکنندگان ناتوانند، و هم آن مطلوبان (هم این عابدان، و هم آن معبودان)! (73)
خدا را آن گونه که باید بشناسند نشناختند; خداوند قوی و شکستناپذیر است!(74)
خداوند از فرشتگان رسولانی برمیگزیند، و همچنین از مردم; خداوند شنوا و بیناست! (75)
آنچه را در پیش روی آنها و پشت سر آنهاست میداند; و همه امور بسوی خدا بازمیگردد. (76)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! رکوع کنید، و سجود بجا آورید، و پروردگارتان را عبادت کنید، و کار نیک انجام دهید، شاید رستگار شوید! (77)
و در راه خدا جهاد کنید، و حق جهادش را ادا نمایید! او شما را برگزید، و در دین (اسلام) کار سنگین و سختی بر شما قرار ندارد; از آیین پدرتان ابراهیم پیروی کنید; خداوند شما را در کتابهای پیشین و در این کتاب آسمانی «مسلمان» نامید، تا پیامبر گواه بر شما باشد، و شما گواهان بر مردم! پس نماز را برپا دارید، و زکات را بدهید، و به خدا تمسک جویید، که او مولا و سرپرست شماست! چه مولای خوب، و چه یاور شایستهای! (78)
SURA 22. Hajj, or The Pilgrimage
1. O mankind! fear your Lord! for the convulsion of the Hour [of Judgment] will
be a thing terrible!
2. The Day ye shall see it, every mother giving suck shall forget her sucklingbabe,
and every pregnant female shall drop her load [unformed]: thou shalt see
mankind as in a drunken riot, yet not drunk: but dreadful will be the Wrath of
Allah.
3. And yet among men there are such as dispute about Allah, without knowledge,
and follow every evil one obstinate in rebellion!
4. About the [Evil One] it is decreed that whoever turns to him for friendship,
him will he lead astray, and he will guide him to the Penalty of the Fire.
5. O mankind! if ye have a doubt about the Resurrection, [consider] that We
created you out of dust, then out of sperm, then out of a leech-like clot, then
out of a morsel of flesh, partly formed and partly unformed, in order that We
may manifest [our power] to you; and We cause whom We will to rest in the wombs
for an appointed term, then do We bring you out as babes, then [foster you] that
ye may reach your age of full strength; and some of you are called to die, and
some are sent back to the feeblest old age, so that they know nothing after
having known [much], and [further], thou seest the earth barren and lifeless,
but when We pour down rain on it, it is stirred [to life], it swells, and it
puts forth every kind of beautiful growth [in pairs].
6. This is so, because Allah is the Reality: it is He Who gives life to the
dead, and it is He Who has power over all things.
7. And verily the Hour will come: there can be no doubt about it, or about [the
fact] that Allah will raise up all who are in the graves.
8. Yet there is among men such a one as disputes about Allah, without Knowledge,
without Guidance, and without a Book of Enlightenment,-
9. [Disdainfully] bending his side, in order to lead [men] astray from the Path
of Allah: for him there is disgrace in this life, and on the Day of Judgment We
shall make him taste the Penalty of burning [Fire].
10. [It will be said]: "This is because of the deeds which thy hands sent forth,
for verily Allah is not unjust to His servants.
11. There are among men some who serve Allah, as it were, on the verge: if good
befalls them, they are, therewith, well content; but if a trial comes to them,
they turn on their faces: they lose both this world and the Hereafter: that is
loss for all to see!
12. They call on such deities, besides Allah, as can neither hurt nor profit
them: that is straying far indeed [from the Way]!
13. [Perhaps] they call on one whose hurt is nearer than his profit: evil,
indeed, is the patron, and evil the companion [or help]!
14. Verily Allah will admit those who believe and work righteous deeds, to
Gardens, beneath which rivers flow: for Allah carries out all that He plans.
15. If any think that Allah will not help him [His Messenger] in this world and
the Hereafter, let him stretch out a rope to the ceiling and cut [himself] off:
then let him see whether his plan will remove that which enrages [him]!
16. Thus have We sent down Clear Signs; and verily Allah doth guide whom He
will!
17. Those who believe [in the Qur'an], those who follow the Jewish [scriptures],
and the Sabians, Christians, Magians, and Polytheists,- Allah will judge between
them on the Day of Judgment: for Allah is witness of all things.
18. Seest thou not that to Allah bow down in worship all things that are in the
heavens and on earth,- the sun, the moon, the stars; the hills, the trees, the
animals; and a great number among mankind? But a great number are [also] such as
are fit for Punishment: and such as Allah shall disgrace,- None can raise to
honour: for Allah carries out all that He wills.
19. These two antagonists dispute with each other about their Lord: But those
who deny [their Lord],- for them will be cut out a garment of Fire: over their
heads will be poured out boiling water.
20. With it will be scalded what is within their bodies, as well as [their]
skins.
21. In addition there will be maces of iron [to punish] them.
22. Every time they wish to get away therefrom, from anguish, they will be
forced back therein, and [it will be said], "Taste ye the Penalty of Burning!"
23. Allah will admit those who believe and work righteous deeds, to Gardens
beneath which rivers flow: they shall be adorned therein with bracelets of gold
and pearls; and their garments there will be of silk.
24. For they have been guided [in this life] to the purest of speeches; they
have been guided to the Path of Him Who is Worthy of [all] Praise.
25. As to those who have rejected [Allah], and would keep back [men] from the
Way of Allah, and from the Sacred Mosque, which We have made [open] to [all] men
- equal is the dweller there and the visitor from the country - and any whose
purpose therein is profanity or wrong-doing - them will We cause to taste of a
most Grievous Penalty.
26. Behold! We gave the site, to Abraham, of the [Sacred] House, [saying]:
"Associate not anything [in worship] with Me; and sanctify My House for those
who compass it round, or stand up, or bow, or prostrate themselves [therein in
prayer].
27. "And proclaim the Pilgrimage among men: they will come to thee on foot and
[mounted] on every kind of camel, lean on account of journeys through deep and
distant mountain highways;
28. "That they may witness the benefits [provided] for them, and celebrate the
name of Allah, through the Days appointed, over the cattle which He has provided
for them [for sacrifice]: then eat ye thereof and feed the distressed ones in
want.29. "Then let them complete the rites prescribed for them, perform their vows,
and [again] circumambulate the Ancient House."
30. Such [is the Pilgrimage]: whoever honours the sacred rites of Allah, for him
it is good in the Sight of his Lord. Lawful to you [for food in Pilgrimage] are
cattle, except those mentioned to you [as exception]: but shun the abomination
of idols, and shun the word that is false,-
31. Being true in faith to Allah, and never assigning partners to Him: if anyone
assigns partners to Allah, is as if he had fallen from heaven and been snatched
up by birds, or the wind had swooped [like a bird on its prey] and thrown him
into a far-distant place.
32. Such [is his state]: and whoever holds in honour the symbols of Allah, [in
the sacrifice of animals], such [honour] should come truly from piety of heart.
33. In them ye have benefits for a term appointed: in the end their place of
sacrifice is near the Ancient House.
34. To every people did We appoint rites [of sacrifice], that they might
celebrate the name of Allah over the sustenance He gave them from animals [fit
for food]. But your god is One God: submit then your wills to Him [in Islam]:
and give thou the good news to those who humble themselves,-
35. To those whose hearts when Allah is mentioned, are filled with fear, who
show patient perseverance over their afflictions, keep up regular prayer, and
spend [in charity] out of what We have bestowed upon them.
36. The sacrificial camels we have made for you as among the symbols from Allah:
in them is [much] good for you: then pronounce the name of Allah over them as
they line up [for sacrifice]: when they are down on their sides [after
slaughter], eat ye thereof, and feed such as [beg not but] live in contentment,
and such as beg with due humility: thus have We made animals subject to you,
that ye may be grateful.
37. It is not their meat nor their blood, that reaches Allah: it is your piety
that reaches Him: He has thus made them subject to you, that ye may glorify
Allah for His Guidance to you and proclaim the good news to all who do right.
38. Verily Allah will defend [from ill] those who believe: verily, Allah loveth
not any that is a traitor to faith, or show ingratitude.
39. To those against whom war is made, permission is given [to fight], because
they are wronged;- and verily, Allah is most powerful for their aid;-
40. [They are] those who have been expelled from their homes in defiance of
right,- [for no cause] except that they say, "our Lord is Allah". Did not Allah
check one set of people by means of another, there would surely have been pulled
down monasteries, churches, synagogues, and mosques, in which the name of Allah
is commemorated in abundant measure. Allah will certainly aid those who aid his
[cause];- for verily Allah is full of Strength, Exalted in Might, [able to
enforce His Will].
41. [They are] those who, if We establish them in the land, establish regular
prayer and give regular charity, enjoin the right and forbid wrong: with Allah
rests the end [and decision] of [all] affairs.
42. If they treat thy [mission] as false, so did the peoples before them [with
their prophets],- the People of Noah, and 'Ad and Thamud;
43. Those of Abraham and Lut;
44. And the Companions of the Madyan People; and Moses was rejected [in the same
way]. But I granted respite to the Unbelievers, and [only] after that did I
punish them: but how [terrible] was my rejection [of them]!
45. How many populations have We destroyed, which were given to wrong-doing?
They tumbled down on their roofs. And how many wells are lying idle and
neglected, and castles lofty and well-built?
46. Do they not travel through the land, so that their hearts [and minds] may
thus learn wisdom and their ears may thus learn to hear? Truly it is not their
eyes that are blind, but their hearts which are in their breasts.
47. Yet they ask thee to hasten on the Punishment! But Allah will not fail in
His Promise. Verily a Day in the sight of thy Lord is like a thousand years of
your reckoning.
48. And to how many populations did I give respite, which were given to wrongdoing?
in the end I punished them. To me is the destination [of all].
49. Say: "O men! I am [sent] to you only to give a Clear Warning:
50. "Those who believe and work righteousness, for them is forgiveness and a
sustenance most generous.
51. "But those who strive against Our Signs, to frustrate them,- they will be
Companions of the Fire."
52. Never did We send a messenger or a prophet before thee, but, when he framed
a desire, Satan threw some [vanity] into his desire: but Allah will cancel
anything [vain] that Satan throws in, and Allah will confirm [and establish] His
Signs: for Allah is full of Knowledge and Wisdom:
53. That He may make the suggestions thrown in by Satan, but a trial for those
in whose hearts is a disease and who are hardened of heart: verily the wrongdoers
are in a schism far [from the Truth]:
54. And that those on whom knowledge has been bestowed may learn that the
[Qur'an] is the Truth from thy Lord, and that they may believe therein, and
their hearts may be made humbly [open] to it: for verily Allah is the Guide of
those who believe, to the Straight Way.
55. Those who reject Faith will not cease to be in doubt concerning [Revelation]
until the Hour [of Judgment] comes suddenly upon them, or there comes to them
the Penalty of a Day of Disaster.
56. On that Day of Dominion will be that of Allah: He will judge between them:
so those who believe and work righteous deeds will be in Gardens of Delight.
57. And for those who reject Faith and deny our Signs, there will be a
humiliating Punishment.
58. Those who leave their homes in the cause of Allah, and are then slain or
die,- On them will Allah bestow verily a goodly Provision: Truly Allah is He Who
bestows the best provision.
59. Verily He will admit them to a place with which they shall be well pleased:
for Allah is All-Knowing, Most Forbearing.
60. That [is so]. And if one has retaliated to no greater extent than the injury
he received, and is again set upon inordinately, Allah will help him: for Allah
is One that blots out [sins] and forgives [again and again].
61. That is because Allah merges night into day, and He merges day into night,
and verily it is Allah Who hears and sees [all things].62. That is because Allah - He is the Reality; and those besides Him whom they
invoke,- they are but vain Falsehood: verily Allah is He, Most High, Most Great.
63. Seest thou not that Allah sends down rain from the sky, and forthwith the
earth becomes clothed with green? for Allah is He Who understands the finest
mysteries, and is well-acquainted [with them].
64. To Him belongs all that is in the heavens and on earth: for verily Allah,-
He is free of all wants, Worthy of all Praise.
65. Seest thou not that Allah has made subject to you [men] all that is on the
earth, and the ships that sail through the sea by His Command? He withholds the
sky [rain] from failing on the earth except by His leave: for Allah is Most Kind
and Most Merciful to man.
66. It is He Who gave you life, will cause you to die, and will again give you
life: Truly man is a most ungrateful creature!
67. To every People have We appointed rites and ceremonies which they must
follow: let them not then dispute with thee on the matter, but do thou invite
[them] to thy Lord: for thou art assuredly on the Right Way.
68. If they do wrangle with thee, say, "Allah knows best what it is ye are
doing."
69. "Allah will judge between you on the Day of Judgment concerning the matters
in which ye differ."
70. Knowest thou not that Allah knows all that is in heaven and on earth? Indeed
it is all in a Record, and that is easy for Allah.
71. Yet they worship, besides Allah, things for which no authority has been sent
down to them, and of which they have [really] no knowledge: for those that do
wrong there is no helper.
72. When Our Clear Signs are rehearsed to them, thou wilt notice a denial on the
faces of the Unbelievers! they nearly attack with violence those who rehearse
Our Signs to them. Say, "Shall I tell you of something [far] worse than these
Signs? It is the Fire [of Hell]! Allah has promised it to the Unbelievers! and
evil is that destination!"
73. O men! Here is a parable set forth! listen to it! Those on whom, besides
Allah, ye call, cannot create [even] a fly, if they all met together for the
purpose! and if the fly should snatch away anything from them, they would have
no power to release it from the fly. Feeble are those who petition and those
whom they petition!
74. No just estimate have they made of Allah: for Allah is He Who is strong and
able to Carry out His Will.
75. Allah chooses messengers from angels and from men for Allah is He Who hears
and sees [all things].
76. He knows what is before them and what is behind them: and to Allah go back
all questions [for decision].
77. O ye who believe! bow down, prostrate yourselves, and adore your Lord; and
do good; that ye may prosper.
78. And strive in His cause as ye ought to strive, [with sincerity and under
discipline]. He has chosen you, and has imposed no difficulties on you in
religion; it is the cult of your father Abraham. It is He Who has named you
Muslims, both before and in this [Revelation]; that the Messenger may be a
witness for you, and ye be witnesses for mankind! So establish regular Prayer,
give regular Charity, and hold fast to Allah! He is your Protector - the Best to
protect and the Best to help!
الجزء ١٨
﴿ سورة المؤمنون - سورة ٢٣ - تعداد آیات ١١٨ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
قَدْ أَفْلَحَ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١﴾ الَّذِینَ هُمْ فِی صَلاتِهِمْ خَاشِعُونَ ﴿٢﴾ وَالَّذِینَ هُمْ عَنِ اللَّغْوِ مُعْرِضُونَ ﴿٣﴾ وَالَّذِینَ هُمْ لِلزَّکَاةِ فَاعِلُونَ ﴿٤﴾ وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ ﴿٥﴾ إِلا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ ﴿٦﴾ فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿٧﴾ وَالَّذِینَ هُمْ لأمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿٨﴾ وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلَوَاتِهِمْ یُحَافِظُونَ ﴿٩﴾ أُولَئِکَ هُمُ الْوَارِثُونَ ﴿١٠﴾ الَّذِینَ یَرِثُونَ الْفِرْدَوْسَ هُمْ فِیهَا خَالِدُونَ ﴿١١﴾ وَلَقَدْ خَلَقْنَا الإنْسَانَ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ طِینٍ ﴿١٢﴾ ثُمَّ جَعَلْنَاهُ نُطْفَةً فِی قَرَارٍ مَکِینٍ ﴿١٣﴾ ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَکَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنْشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبَارَکَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِینَ ﴿١٤﴾ ثُمَّ إِنَّکُمْ بَعْدَ ذَلِکَ لَمَیِّتُونَ ﴿١٥﴾ ثُمَّ إِنَّکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ تُبْعَثُونَ ﴿١٦﴾ وَلَقَدْ خَلَقْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعَ طَرَائِقَ وَمَا کُنَّا عَنِ الْخَلْقِ غَافِلِینَ ﴿١٧﴾ وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً بِقَدَرٍ فَأَسْکَنَّاهُ فِی الأرْضِ وَإِنَّا عَلَى ذَهَابٍ بِهِ لَقَادِرُونَ ﴿١٨﴾ فَأَنْشَأْنَا لَکُمْ بِهِ جَنَّاتٍ مِنْ نَخِیلٍ وَأَعْنَابٍ لَکُمْ فِیهَا فَوَاکِهُ کَثِیرَةٌ وَمِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿١٩﴾ وَشَجَرَةً تَخْرُجُ مِنْ طُورِ سَیْنَاءَ تَنْبُتُ بِالدُّهْنِ وَصِبْغٍ لِلآکِلِینَ ﴿٢٠﴾ وَإِنَّ لَکُمْ فِی الأنْعَامِ لَعِبْرَةً نُسْقِیکُمْ مِمَّا فِی بُطُونِهَا وَلَکُمْ فِیهَا مَنَافِعُ کَثِیرَةٌ وَمِنْهَا تَأْکُلُونَ ﴿٢١﴾ وَعَلَیْهَا وَعَلَى الْفُلْکِ تُحْمَلُونَ ﴿٢٢﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَقَالَ یَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَکُمْ مِنْ إِلَهٍ غَیْرُهُ أَفَلا تَتَّقُونَ ﴿٢٣﴾ فَقَالَ الْمَلأ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ قَوْمِهِ مَا هَذَا إِلا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُرِیدُ أَنْ یَتَفَضَّلَ عَلَیْکُمْ وَلَوْ شَاءَ اللَّهُ لأنْزَلَ مَلائِکَةً مَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِی آبَائِنَا الأوَّلِینَ ﴿٢٤﴾ إِنْ هُوَ إِلا رَجُلٌ بِهِ جِنَّةٌ فَتَرَبَّصُوا بِهِ حَتَّى حِینٍ ﴿٢٥﴾ قَالَ رَبِّ انْصُرْنِی بِمَا کَذَّبُونِ ﴿٢٦﴾ فَأَوْحَیْنَا إِلَیْهِ أَنِ اصْنَعِ الْفُلْکَ بِأَعْیُنِنَا وَوَحْیِنَا فَإِذَا جَاءَ أَمْرُنَا وَفَارَ التَّنُّورُ فَاسْلُکْ فِیهَا مِنْ کُلٍّ زَوْجَیْنِ اثْنَیْنِ وَأَهْلَکَ إِلا مَنْ سَبَقَ عَلَیْهِ الْقَوْلُ مِنْهُمْ وَلا تُخَاطِبْنِی فِی الَّذِینَ ظَلَمُوا إِنَّهُمْ مُغْرَقُونَ ﴿٢٧﴾ فَإِذَا اسْتَوَیْتَ أَنْتَ وَمَنْ مَعَکَ عَلَى الْفُلْکِ فَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی نَجَّانَا مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿٢٨﴾ وَقُلْ رَبِّ أَنْزِلْنِی مُنْزَلا مُبَارَکًا وَأَنْتَ خَیْرُ الْمُنْزِلِینَ ﴿٢٩﴾ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ وَإِنْ کُنَّا لَمُبْتَلِینَ ﴿٣٠﴾ ثُمَّ أَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قَرْنًا آخَرِینَ ﴿٣١﴾ فَأَرْسَلْنَا فِیهِمْ رَسُولا مِنْهُمْ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ مَا لَکُمْ مِنْ إِلَهٍ غَیْرُهُ أَفَلا تَتَّقُونَ ﴿٣٢﴾ وَقَالَ الْمَلأ مِنْ قَوْمِهِ الَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِلِقَاءِ الآخِرَةِ وَأَتْرَفْنَاهُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا مَا هَذَا إِلا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یَأْکُلُ مِمَّا تَأْکُلُونَ مِنْهُ وَیَشْرَبُ مِمَّا تَشْرَبُونَ ﴿٣٣﴾ وَلَئِنْ أَطَعْتُمْ بَشَرًا مِثْلَکُمْ إِنَّکُمْ إِذًا لَخَاسِرُونَ ﴿٣٤﴾ أَیَعِدُکُمْ أَنَّکُمْ إِذَا مِتُّمْ وَکُنْتُمْ تُرَابًا وَعِظَامًا أَنَّکُمْ مُخْرَجُونَ ﴿٣٥﴾ هَیْهَاتَ هَیْهَاتَ لِمَا تُوعَدُونَ ﴿٣٦﴾ إِنْ هِیَ إِلا حَیَاتُنَا الدُّنْیَا نَمُوتُ وَنَحْیَا وَمَا نَحْنُ بِمَبْعُوثِینَ ﴿٣٧﴾ إِنْ هُوَ إِلا رَجُلٌ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ کَذِبًا وَمَا نَحْنُ لَهُ بِمُؤْمِنِینَ ﴿٣٨﴾ قَالَ رَبِّ انْصُرْنِی بِمَا کَذَّبُونِ ﴿٣٩﴾ قَالَ عَمَّا قَلِیلٍ لَیُصْبِحُنَّ نَادِمِینَ ﴿٤٠﴾ فَأَخَذَتْهُمُ الصَّیْحَةُ بِالْحَقِّ فَجَعَلْنَاهُمْ غُثَاءً فَبُعْدًا لِلْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿٤١﴾ ثُمَّ أَنْشَأْنَا مِنْ بَعْدِهِمْ قُرُونًا آخَرِینَ ﴿٤٢﴾ مَا تَسْبِقُ مِنْ أُمَّةٍ أَجَلَهَا وَمَا یَسْتَأْخِرُونَ ﴿٤٣﴾ ثُمَّ أَرْسَلْنَا رُسُلَنَا تَتْرَا کُلَّ مَا جَاءَ أُمَّةً رَسُولُهَا کَذَّبُوهُ فَأَتْبَعْنَا بَعْضَهُمْ بَعْضًا وَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِیثَ فَبُعْدًا لِقَوْمٍ لا یُؤْمِنُونَ ﴿٤٤﴾ ثُمَّ أَرْسَلْنَا مُوسَى وَأَخَاهُ هَارُونَ بِآیَاتِنَا وَسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿٤٥﴾ إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ فَاسْتَکْبَرُوا وَکَانُوا قَوْمًا عَالِینَ ﴿٤٦﴾ فَقَالُوا أَنُؤْمِنُ لِبَشَرَیْنِ مِثْلِنَا وَقَوْمُهُمَا لَنَا عَابِدُونَ ﴿٤٧﴾ فَکَذَّبُوهُمَا فَکَانُوا مِنَ الْمُهْلَکِینَ ﴿٤٨﴾ وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ ﴿٤٩﴾ وَجَعَلْنَا ابْنَ مَرْیَمَ وَأُمَّهُ آیَةً وَآوَیْنَاهُمَا إِلَى رَبْوَةٍ ذَاتِ قَرَارٍ وَمَعِینٍ ﴿٥٠﴾ یَا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّبَاتِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّی بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ ﴿٥١﴾ وَإِنَّ هَذِهِ أُمَّتُکُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَأَنَا رَبُّکُمْ فَاتَّقُونِ ﴿٥٢﴾ فَتَقَطَّعُوا أَمْرَهُمْ بَیْنَهُمْ زُبُرًا کُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَیْهِمْ فَرِحُونَ ﴿٥٣﴾ فَذَرْهُمْ فِی غَمْرَتِهِمْ حَتَّى حِینٍ ﴿٥٤﴾ أَیَحْسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُمْ بِهِ مِنْ مَالٍ وَبَنِینَ ﴿٥٥﴾ نُسَارِعُ لَهُمْ فِی الْخَیْرَاتِ بَل لا یَشْعُرُونَ ﴿٥٦﴾ إِنَّ الَّذِینَ هُمْ مِنْ خَشْیَةِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ ﴿٥٧﴾ وَالَّذِینَ هُمْ بِآیَاتِ رَبِّهِمْ یُؤْمِنُونَ ﴿٥٨﴾ وَالَّذِینَ هُمْ بِرَبِّهِمْ لا یُشْرِکُونَ ﴿٥٩﴾ وَالَّذِینَ یُؤْتُونَ مَا آتَوْا وَقُلُوبُهُمْ وَجِلَةٌ أَنَّهُمْ إِلَى رَبِّهِمْ رَاجِعُونَ ﴿٦٠﴾ أُولَئِکَ یُسَارِعُونَ فِی الْخَیْرَاتِ وَهُمْ لَهَا سَابِقُونَ ﴿٦١﴾ وَلا نُکَلِّفُ نَفْسًا إِلا وُسْعَهَا وَلَدَیْنَا کِتَابٌ یَنْطِقُ بِالْحَقِّ وَهُمْ لا یُظْلَمُونَ ﴿٦٢﴾ بَلْ قُلُوبُهُمْ فِی غَمْرَةٍ مِنْ هَذَا وَلَهُمْ أَعْمَالٌ مِنْ دُونِ ذَلِکَ هُمْ لَهَا عَامِلُونَ ﴿٦٣﴾ حَتَّى إِذَا أَخَذْنَا مُتْرَفِیهِمْ بِالْعَذَابِ إِذَا هُمْ یَجْأَرُونَ ﴿٦٤﴾ لا تَجْأَرُوا الْیَوْمَ إِنَّکُمْ مِنَّا لا تُنْصَرُونَ ﴿٦٥﴾ قَدْ کَانَتْ آیَاتِی تُتْلَى عَلَیْکُمْ فَکُنْتُمْ عَلَى أَعْقَابِکُمْ تَنْکِصُونَ ﴿٦٦﴾ مُسْتَکْبِرِینَ بِهِ سَامِرًا تَهْجُرُونَ ﴿٦٧﴾ أَفَلَمْ یَدَّبَّرُوا الْقَوْلَ أَمْ جَاءَهُمْ مَا لَمْ یَأْتِ آبَاءَهُمُ الأوَّلِینَ ﴿٦٨﴾ أَمْ لَمْ یَعْرِفُوا رَسُولَهُمْ فَهُمْ لَهُ مُنْکِرُونَ ﴿٦٩﴾ أَمْ یَقُولُونَ بِهِ جِنَّةٌ بَلْ جَاءَهُمْ بِالْحَقِّ وَأَکْثَرُهُمْ لِلْحَقِّ کَارِهُونَ ﴿٧٠﴾ وَلَوِ اتَّبَعَ الْحَقُّ أَهْوَاءَهُمْ لَفَسَدَتِ السَّمَاوَاتُ وَالأرْضُ وَمَنْ فِیهِنَّ بَلْ أَتَیْنَاهُمْ بِذِکْرِهِمْ فَهُمْ عَنْ ذِکْرِهِمْ مُعْرِضُونَ ﴿٧١﴾ أَمْ تَسْأَلُهُمْ خَرْجًا فَخَرَاجُ رَبِّکَ خَیْرٌ وَهُوَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ ﴿٧٢﴾ وَإِنَّکَ لَتَدْعُوهُمْ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٧٣﴾ وَإِنَّ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ عَنِ الصِّرَاطِ لَنَاکِبُونَ ﴿٧٤﴾ وَلَوْ رَحِمْنَاهُمْ وَکَشَفْنَا مَا بِهِمْ مِنْ ضُرٍّ لَلَجُّوا فِی طُغْیَانِهِمْ یَعْمَهُونَ ﴿٧٥﴾ وَلَقَدْ أَخَذْنَاهُمْ بِالْعَذَابِ فَمَا اسْتَکَانُوا لِرَبِّهِمْ وَمَا یَتَضَرَّعُونَ ﴿٧٦﴾ حَتَّى إِذَا فَتَحْنَا عَلَیْهِمْ بَابًا ذَا عَذَابٍ شَدِیدٍ إِذَا هُمْ فِیهِ مُبْلِسُونَ ﴿٧٧﴾ وَهُوَ الَّذِی أَنْشَأَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالأبْصَارَ وَالأفْئِدَةَ قَلِیلا مَا تَشْکُرُونَ ﴿٧٨﴾ وَهُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الأرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿٧٩﴾ وَهُوَ الَّذِی یُحْیِی وَیُمِیتُ وَلَهُ اخْتِلافُ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ أَفَلا تَعْقِلُونَ ﴿٨٠﴾ بَلْ قَالُوا مِثْلَ مَا قَالَ الأوَّلُونَ ﴿٨١﴾ قَالُوا أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿٨٢﴾ لَقَدْ وُعِدْنَا نَحْنُ وَآبَاؤُنَا هَذَا مِنْ قَبْلُ إِنْ هَذَا إِلا أَسَاطِیرُ الأوَّلِینَ ﴿٨٣﴾ قُلْ لِمَنِ الأرْضُ وَمَنْ فِیهَا إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٨٤﴾ سَیَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلا تَذَکَّرُونَ ﴿٨٥﴾ قُلْ مَنْ رَبُّ السَّمَاوَاتِ السَّبْعِ وَرَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ ﴿٨٦﴾ سَیَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ أَفَلا تَتَّقُونَ ﴿٨٧﴾ قُلْ مَنْ بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَهُوَ یُجِیرُ وَلا یُجَارُ عَلَیْهِ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٨٨﴾ سَیَقُولُونَ لِلَّهِ قُلْ فَأَنَّى تُسْحَرُونَ ﴿٨٩﴾ بَلْ أَتَیْنَاهُمْ بِالْحَقِّ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿٩٠﴾ مَا اتَّخَذَ اللَّهُ مِنْ وَلَدٍ وَمَا کَانَ مَعَهُ مِنْ إِلَهٍ إِذًا لَذَهَبَ کُلُّ إِلَهٍ بِمَا خَلَقَ وَلَعَلا بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿٩١﴾ عَالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ فَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿٩٢﴾ قُلْ رَبِّ إِمَّا تُرِیَنِّی مَا یُوعَدُونَ ﴿٩٣﴾ رَبِّ فَلا تَجْعَلْنِی فِی الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿٩٤﴾ وَإِنَّا عَلَى أَنْ نُرِیَکَ مَا نَعِدُهُمْ لَقَادِرُونَ ﴿٩٥﴾ ادْفَعْ بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ السَّیِّئَةَ نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا یَصِفُونَ ﴿٩٦﴾ وَقُلْ رَبِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَمَزَاتِ الشَّیَاطِینِ ﴿٩٧﴾ وَأَعُوذُ بِکَ رَبِّ أَنْ یَحْضُرُونِ ﴿٩٨﴾ حَتَّى إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ ﴿٩٩﴾ لَعَلِّی أَعْمَلُ صَالِحًا فِیمَا تَرَکْتُ کَلا إِنَّهَا کَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا وَمِنْ وَرَائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿١٠٠﴾ فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ فَلا أَنْسَابَ بَیْنَهُمْ یَوْمَئِذٍ وَلا یَتَسَاءَلُونَ ﴿١٠١﴾ فَمَنْ ثَقُلَتْ مَوَازِینُهُ فَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿١٠٢﴾ وَمَنْ خَفَّتْ مَوَازِینُهُ فَأُولَئِکَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ فِی جَهَنَّمَ خَالِدُونَ ﴿١٠٣﴾ تَلْفَحُ وُجُوهَهُمُ النَّارُ وَهُمْ فِیهَا کَالِحُونَ ﴿١٠٤﴾ أَلَمْ تَکُنْ آیَاتِی تُتْلَى عَلَیْکُمْ فَکُنْتُمْ بِهَا تُکَذِّبُونَ ﴿١٠٥﴾ قَالُوا رَبَّنَا غَلَبَتْ عَلَیْنَا شِقْوَتُنَا وَکُنَّا قَوْمًا ضَالِّینَ ﴿١٠٦﴾ رَبَّنَا أَخْرِجْنَا مِنْهَا فَإِنْ عُدْنَا فَإِنَّا ظَالِمُونَ ﴿١٠٧﴾ قَالَ اخْسَئُوا فِیهَا وَلا تُکَلِّمُونِ ﴿١٠٨﴾ إِنَّهُ کَانَ فَرِیقٌ مِنْ عِبَادِی یَقُولُونَ رَبَّنَا آمَنَّا فَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا وَأَنْتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ ﴿١٠٩﴾ فَاتَّخَذْتُمُوهُمْ سِخْرِیًّا حَتَّى أَنْسَوْکُمْ ذِکْرِی وَکُنْتُمْ مِنْهُمْ تَضْحَکُونَ ﴿١١٠﴾ إِنِّی جَزَیْتُهُمُ الْیَوْمَ بِمَا صَبَرُوا أَنَّهُمْ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿١١١﴾ قَالَ کَمْ لَبِثْتُمْ فِی الأرْضِ عَدَدَ سِنِینَ ﴿١١٢﴾ قَالُوا لَبِثْنَا یَوْمًا أَوْ بَعْضَ یَوْمٍ فَاسْأَلِ الْعَادِّینَ ﴿١١٣﴾ قَالَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلا قَلِیلا لَوْ أَنَّکُمْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿١١٤﴾ أَفَحَسِبْتُمْ أَنَّمَا خَلَقْنَاکُمْ عَبَثًا وَأَنَّکُمْ إِلَیْنَا لا تُرْجَعُونَ ﴿١١٥﴾ فَتَعَالَى اللَّهُ الْمَلِکُ الْحَقُّ لا إِلَهَ إِلا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْکَرِیمِ ﴿١١٦﴾ وَمَنْ یَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لا بُرْهَانَ لَهُ بِهِ فَإِنَّمَا حِسَابُهُ عِنْدَ رَبِّهِ إِنَّهُ لا یُفْلِحُ الْکَافِرُونَ ﴿١١٧﴾ وَقُلْ رَبِّ اغْفِرْ وَارْحَمْ وَأَنْتَ خَیْرُ الرَّاحِمِینَ ﴿١١٨﴾
سورة المؤمنون
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
مؤمنان رستگار شدند; (1)
آنها که در نمازشان خشوع دارند; (2)
و آنها که از لغو و بیهودگی رویگردانند; (3)
و آنها که زکات را انجام میدهند; (4)
و آنها که دامان خود را (از آلودهشدن به بیعفتی) حفظ میکنند; (5)
تنها آمیزش جنسی با همسران و کنیزانشان دارند، که در بهرهگیری از آنان ملامت نمیشوند; (6)
و کسانی که غیر از این طریق را طلب کنند، تجاوزگرند! (7)
و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت میکنند; (8)
و آنها که بر نمازهایشان مواظبت مینمایند; (9)
(آری،) آنها وارثانند! (10)
(وارثانی) که بهشت برین را ارث میبرند، و جاودانه در آن خواهند ماند! (11)
و ما انسان را از عصارهای از گل آفریدیم; (12)
سپس او را نطفهای در قرارگاه مطمئن ( رحم) قرار دادیم; (13)
سپس نطفه را بصورت علقه ( خون بسته)، و علقه را بصورت مضغه ( چیزی شبیه گوشت جویده شده)، و مضغه را بصورت استخوانهایی درآوردیم; و بر استخوانها گوشت پوشاندیم; سپس آن را آفرینش تازهای دادیم; پس بزرگ است خدایی که بهترین آفرینندگان است! (14)
سپس شما بعد از آن میمیرید; (15)
سپس در روز قیامت برانگیخته میشوید! (16)
ما بر بالای سر شما هفت راه ( طبقات هفتگانه آسمان) قرار دادیم; و ما (هرگز) از خلق (خود) غافل نبودهایم! (17)
و از آسمان، آبی به اندازه معین نازل کردیم; و آن را در زمین (در جایگاه مخصوصی) ساکن نمودیم; و ما بر از بین بردن آن کاملا قادریم! (18)
سپس بوسیله آن باغهایی از درختان نخل و انگور برای شما ایجاد کردیم; باغهایی که در آن میوههای بسیار است; و از آن میخورید! (19)
و (نیز) درختی را که از طور سینا میروید ( درخت زیتون)، و از آن روغن و «نان خورش» برای خورندگان فراهم میگردد (آفریدیم)! (20)
و برای شما در چهارپایان عبرتی است; از آنچه در درون آنهاست ( از شیر) شما را سیراب میکنیم; و برای شما در آنها منافع بسیاری است; و از گوشت آنها میخورید; (21)
و بر آنها و بر کشتیها سوار میشوید! (22)
و ما نوح را بسوی قومش فرستادیم; او به آنها گفت: «ای قوم من! خداوند یکتا را بپرستید، که جز او معبودی برای شما نیست! آیا (از پرستش بتها) پرهیز نمیکنید؟! (23)
جمعیت اشرافی (و مغرور) از قوم نوح که کافر بودند گفتند: «این مرد جز بشری همچون شما نیست، که میخواهد بر شما برتری جوید! اگر خدا میخواست (پیامبری بفرستد) فرشتگانی نازل میکرد; ما چنین چیزی را هرگز در نیاکان خود نشنیدهایم! (24)
او فقط مردی است که به نوعی جنون مبتلاست! پس مدتی درباره او صبر کنید (تا مرگش فرا رسد، یا از این بیماری رهایی یابد!)» (25)
(نوح) گفت: «پروردگارا! مرا در برابر تکذیبهای آنان یاری کن!» (26)
ما به نوح وحی کردیم که: «کشتی را در حضور ما، و مطابق وحی ما بساز. و هنگامی که فرمان ما (برای غرق آنان) فرا رسد، و آب از تنور بجوشد (که نشانه فرا رسیدن طوفان است)، از هر یک از انواع حیوانات یک جفت در کشتی سوار کن; و همچنین خانوادهات را، مگر آنانی که قبلا وعده هلاکشان داده شده ( همسر و فرزند کافرت); و دیگر درباره ستمگران با من سخن مگو، که آنان همگی هلاک خواهند شد. (27)
و هنگامی که تو و همه کسانی که با تو هستند بر کشتی سوار شدید، بگو: «ستایش برای خدایی است که ما را از قوم ستمگر نجات بخشید!» (28)
و بگو: «پروردگارا! ما را در منزلگاهی پربرکت فرود آر، و تو بهترین فرودآورندگانی!» (29)
(آری،) در این ماجرا (برای صاحبان عقل و اندیشه) آیات و نشانههایی است; و ما مسلما همگان را آزمایش میکنیم! (30)
سپس جمعیت دیگری را بعد از آنها به وجود آوردیم. (31)
و در میان آنان رسولی از خودشان فرستادیم که: «خدا را بپرستید; جز او معبودی برای شما نیست; آیا (با این همه، از شرک و بت پرستی) پرهیز نمیکنید؟!» (32)
ولی اشرافیان (خودخواه) از قوم او که کافر بودند، و دیدار آخرت را تکذیب میکردند، و در زندگی دنیا به آنان ناز و نعمت داده بودیم، گفتند: «این بشری است مثل شما; از آنچه میخورید میخورد; و از آنچه مینوشید مینوشد! (پس چگونه میتواند پیامبر باشد؟!) (33)
و اگر از بشری همانند خودتان اطاعت کنید، مسلما زیانکارید. (34)
آیا او به شما وعده میدهد هنگامی که مردید و خاک و استخوانهایی (پوسیده) شدید، بار دیگر (از قبرها) بیرون آورده میشوید؟! (35)
هیهات، هیهات از این وعدههایی که به شما داده میشود! (36)
مسلما غیر از این زندگی دنیای ما، چیزی در کار نیست; پیوسته گروهی از ما میمیریم، و نسل دیگری جای ما را میگیرد; و ما هرگز برانگیخته نخواهیم شد! (37)
او فقط مردی دروغگوست که بر خداافترا بسته; و ما هرگز به او ایمان نخواهیم آورد!» (38)
(پیامبرشان) گفت: «پروردگارا! مرا در برابر تکذیبهای آنان یاری کن!» (39)
خداوند) فرمود: «بزودی از کار خود پشیمان خواهند شد! (اما زمانی که دیگر سودی به حالشان ندارد.)» (40)
سرانجام صیحه آسمانی آنها را بحق فرو گرفت; و ما آنها را همچون خاشاکی بر سیلاب قرار دادیم; دور باد قوم ستمگر (از رحمت خدا)! (41)
سپس اقوام دیگری را پس از آنها پدید آوردیم. (42)
هیچ ابمتی بر اجل و سر رسید حتمی خود پیشی نمیگیرد، و از آن تاخیر نیز نمیکند. (43)
سپس رسولان خود را یکی پس از دیگری فرستادیم; هر زمان رسولی برای (هدایت) قومی میآمد، او را تکذیب میکردند; ولی ما این امتهای سرکش را یکی پس از دیگری هلاک نمودیم، و آنها را احادیثی قرار دادیم (چنان محو شدند که تنها نام و گفتگویی از آنان باقی ماند.) دور باد (از رحمت خدا) قومی که ایمان نمیآورند! (44)
سپس موسی و برادرش هارون را با آیات خود و دلیلی روشن فرستادیم... (45)
بسوی فرعون و اطرافیان اشرافی او; اما آنها تکبر کردند، و آنها مردمی برتریجوی بودند. (46)
آنها گفتند: «آیا ما به دو انسان همانند خودمان ایمان بیاوریم، در حالی که قوم آنها بردگان ما هستند؟!» (47)
(آری،) آنها این دو را تکذیب کردند; و سرانجام همگی هلاک شدند. (48)
و ما به موسی کتاب (آسمانی) دادیم; شاید آنان ( بنی اسرائیل) هدایت شوند. (49)
و ما فرزند مریم ( عیسی) و مادرش را آیت و نشانهای قرار دادیم; و آنها را در سرزمین مرتفعی که دارای امنیت و آب جاری بود جای دادیم. (50)
ای پیامبران! از غذاهای پاکیزه بخورید، و عمل صالح انجام دهید، که من به آنچه انجام میدهید آگاهم. (51)
و این امت شما امت واحدی است; و من پروردگار شما هستم; پس، از مخالفت فرمان من بپرهیزید! (52)
اما آنها کارهای خود را در میان خویش به پراکندگی کشاندند، و هر گروهی به راهی رفتند; (و عجب اینکه) هر گروه به آنچه نزد خود دارند خوشحالند! (53)
آنها را در جهل و غفلتشان بگذار تا زمانی (که مرگشان فرا رسد یا گرفتار عذاب الهی شوند). (54)
آنها گمان میکنند اموال و فرزندانی که بعنوان کمک به آنان میدهیم... (55)
برای این است که درهای خیرات را با شتاب به روی آنها بگشاییم!! (چنین نیست) بلکه آنها نمیفهمند (که این وسیله امتحانشان است). (56)
مسلما کسانی که از خوف پروردگارشان بیمناکند، (57)
و آنان که به آیات پروردگارشان ایمان میآورند، (58)
و آنها که به پروردگارشان شرک نمیورزند، (59)
و آنها که نهایت کوشش را در انجام طاعات به خرج میدهند و با این حال، دلهایشان هراسناک است از اینکه سرانجام بسوی پروردگارشان بازمیگردند، (60)
(آری) چنین کسانی در خیرات سرعت میکنند و از دیگران پیشی میگیرند (و مشمول عنایات ما هستند). (61)
و ما هیچ کس را جز به اندازه تواناییش تکلیف نمیکنیم; و نزد ما کتابی است که (تمام اعمال بندگان را ثبت کرده و) بحق سخن میگوید; و به آنان هیچ ستمی نمیشود. (62)
ولی دلهای آنها از این نامه اعمال (و روز حساب و آیات قرآن) در بیخبری فرورفته; و اعمال (زشت) دیگری جز این دارند که پیوسته آن را انجام میدهند... (63)
تا زمانی که متنعمان مغرور آنها را در چنگال عذاب گرفتار سازیم; در این هنگام، نالههای دردناک و استغاثهآمیز سرمیدهند! (64)
(اما به آنها گفته میشود:) امروز فریاد نکنید، زیرا از سوی ما یاری نخواهید شد! (65)
(آیا فراموش کردهاید که) در گذشته آیات من پیوسته بر شما خوانده میشد; اما شما اعراض کرده به عقب بازمیگشتید؟! (66)
در حالی که در برابر او (پیامبر) استکبار میکردید، و شبها در جلسات خود به بدگویی میپرداختید؟! (67)
آیا آنها در این گفتار نیندیشیدند، یا اینکه چیزی برای آنان آمده که برای نیاکانشان نیامده است؟! (68)
یا اینکه پیامبرشان را نشناختند (و از سوابق او آگاه نیستند)، از این رو او را انکار میکنند؟! (69)
یا میگویند او دیوانه است؟! ولی او حق را برای آنان آورده; اما بیشترشان از حق کراهت دارند (و گریزانند). (70)
و اگر حق از هوسهای آنها پیروی کند، آسمانها و زمین و همه کسانی که در آنها هستند تباه میشوند! ولی ما قرآنی به آنها دادیم که مایه یادآوری (و عزت و شرف) برای آنهاست، اما آنان از (آنچه مایه) یادآوریشان (است) رویگردانند! (71)
یا اینکه تو از آنها مزد و هزینهای (در برابر دعوتت) میخواهی؟ با اینکه مزد پروردگارت بهتر، و او بهترین روزی دهندگان است! (72)
بطور قطع و یقین، تو آنان را به راه راست دعوت میکنی. (73)
اما کسانی که به آخرت ایمان ندارند از این راه منحرفند! (74)
و اگر به آنان رحم کنید و گرفتاریها و مشکلاتشان را برطرف سازیم، (نه تنها بیدار نمیشوند، بلکه) در طغیانشان لجاجت میورزند و (در این وادی) سرگردان میمانند! (75)
ما آنها را به عذاب و بلا گرفتار ساختیم (تا بیدار شوند)، اما آنان نه در برابر پروردگارشان تواضع کردند، و نه به درگاهش تضرع میکنند! (76)
(این وضع همچنان ادامه مییابد) تا زمانی که دری از عذاب شدید به روی آنان بگشاییم، (و چنان گرفتار میشوند که) ناگهان بکلی مایوس گردند. (77)
و او کسی است که برای شما گوش و چشم و قلب (عقل) ایجاد کرد; اما کمتر شکر او را بجا میآورید. (78)
و او کسی است که شما را در زمین آفرید; و به سوی او محشور میشوید! (79)
و او کسی است که زنده میکند و میمیراند; و رفت و آمد شب و روز از آن اوست; آیا اندیشه نمیکنید؟! (80)
(نه،) بلکه آنان نیز مثل آنچه پیشینیان گفته بودند گفتند. (81)
آنها گفتند: «آیا هنگامی که مردیم و خاک و استخوانهایی (پوسیده) شدیم، آیا بار دیگر برانگیخته خواهیم شد؟! (82)
این وعده به ما و پدرانمان از قبل داده شده; این فقط افسانههای پیشینیان است!» (83)
بگو: «زمین و کسانی که در آن هستند از آن کیست، اگر شما میدانید؟!» (84)
بزودی (در پاسخ تو) میگویند: «همه از آن خداست!» بگو: «آیا متذکر نمیشوید؟!» (85)
بگو: «چه کسی پروردگار آسمانهای هفتگانه، و پروردگار عرش عظیم است؟» (86)
بزودی خواهند گفت: «همه اینها از آن خداست!» بگو: «آیا تقوا پیشه نمیکنید (و از خدا نمیترسید و دست از شرک برنمیدارید)؟!» (87)
بگو: «اگر میدانید، چه کسی حکومت همه موجودات را در دست دارد، و به بی پناهان پناه میدهد، و نیاز به پناهدادن ندارد؟!» (88)
خواهند گفت: «(همه اینها) از آن خداست» بگو: «با این حال چگونه میگویید سحر شدهاید (و این سخنان سحر و افسون است)؟!» (89)
نه، (واقع این است که) ما حق را برای آنها آوردیم; و آنان دروغ میگویند! (90)
خدا هرگز فرزندی برای خود انتخاب نکرده; و معبود دیگری با او نیست; که اگر چنین میشد، هر یک از خدایان مخلوقات خود را تدبیر و اداره میکردند و بعضی بر بعضی دیگر برتری میجستند (و جهان هستی به تباهی کشیده میشد); منزه است خدا از آنچه آنان توصیف میکنند! (91)
او دانای نهان و آشکار است; پس برتر است از آنچه برای او همتا قرار میدهند! (92)
بگو: «پروردگار من! اگر عذابهایی را که به آنان وعده داده میشود به من نشان دهی (و در زندگیم آن را ببینم)... (93)
پروردگار من! مرا (در این عذابها) با گروه ستمگران قرار مده!» (94)
و ما تواناییم که آنچه را به آنها وعده میدهیم به تو نشان دهیم! (95)
بدی را به بهترین راه و روش دفع کن (و پاسخ بدی را به نیکی ده)! ما به آنچه توصیف میکنند آگاهتریم! (96)
و بگو: «پروردگارا! از وسوسههای شیاطین به تو پناه میبرم! (97)
و از اینکه آنان نزد من حاضر شوند (نیز) -ای پروردگار من- به تو پناه میبرم!» (98)
(آنها همچنان به راه غلط خود ادامه میدهند) تا زمانی که مرگ یکی از آنان فرارسد، میگوید: «پروردگار من! مرا بازگردانید! (99)
شاید در آنچه ترک کردم (و کوتاهی نمودم) عمل صالحی انجام دهم!» (ولی به او میگویند:) چنین نیست! این سخنی است که او به زبان میگوید (و اگر بازگردد، کارش همچون گذشته است)! و پشت سر آنان برزخی است تا روزی که برانگیخته شوند! (100)
هنگامی که در «صور» دمیده شود، هیچ یک از پیوندهای خویشاوندی میان آنها در آن روز نخواهد بود; و از یکدیگر تقاضای کمک نمیکنند (چون کاری از کسی ساخته نیست)! (101)
و کسانی که وزنه اعمالشان سنگین است، همان رستگارانند! (102)
و آنان که وزنه اعمالشان سبک باشد، کسانی هستند که سرمایه وجود خود را از دست داده، در جهنم جاودانه خواهند ماند! (103)
شعلههای سوزان آتش همچون شمشیر به صورتهایشان نواخته میشود; و در دوزخ چهرهای عبوس دارند. (104)
(به آنها گفته میشود:) آیا آیات من بر شما خوانده نمیشد، پس آن را تکذیب میکردید؟! (105)
میگویند: «پروردگارا! بدبختی ما بر ما چیره شد، و ما قوم گمراهی بودیم! (106)
پروردگارا! ما را از این (دوزخ) بیرون آر، اگر بار دیگر تکرار کردیم قطعا ستمگریم (و مستحق عذاب)!» (107)
(خداوند) میگوید: «دور شوید در دوزخ، و با من سخن مگویید! (108)
(فراموش کردهاید) گروهی از بندگانم میگفتند: پروردگارا! ما ایمان آوردیم; ما را ببخش و بر ما رحم کن; و تو بهترین رحم کنندگانی! (109)
اما شما آنها را به باد مسخره گرفتید تا شما را از یاد من غافل کردند; و شما به آنان میخندیدید! (110)
ولی من امروز آنها را بخاطر صبر و استقامتشان پاداش دادم; آنها پیروز و رستگارند!» (111)
(خداوند) میگوید: «چند سال در روی زمین توقف کردید؟» (112)
(در پاسخ) میگویند: «تنها به اندازه یک روز، یا قسمتی از یک روز! از آنها که میتوانند بشمارند بپرس!» (113)
میگوید: «(آری،) شما مقدار کمی توقف نمودید اگر میدانستید!» (114)
آیا گمان کردید شما را بیهوده آفریدهایم، و بسوی ما باز نمیگردید؟ (115)
پس برتر است خداوندی که فرمانروای حق است (از اینکه شما را بیهدف آفریده باشد)! معبودی جز او نیست; و او پروردگار عرش کریم است! (116)
و هر کس معبود دیگری را با خدا بخواند -و مسلما هیچ دلیلی بر آن نخواهد داشت- حساب او نزد پروردگارش خواهد بود; یقینا کافران رستگار نخواهند شد! (117)
و بگو: «پروردگارا! مرا ببخش و رحمت کن; و تو بهترین رحم کنندگانی! (118)
SURA 23. Muminun, or The Believers
1. The believers must [eventually] win through,-
2. Those who humble themselves in their prayers;
3. Who avoid vain talk;
4. Who are active in deeds of charity;
5. Who abstain from sex,
6. Except with those joined to them in the marriage bond, or [the captives] whom
their right hands possess,- for [in their case] they are free from blame,
7. But those whose desires exceed those limits are transgressors;-
8. Those who faithfully observe their trusts and their covenants;
9. And who [strictly] guard their prayers;-
10. These will be the heirs,
11. Who will inherit Paradise: they will dwell therein [for ever].
12. Man We did create from a quintessence [of clay];
13. Then We placed him as [a drop of] sperm in a place of rest, firmly fixed;
14. Then We made the sperm into a clot of congealed blood; then of that clot We
made a [foetus] lump; then we made out of that lump bones and clothed the bones
with flesh; then we developed out of it another creature. So blessed be Allah,
the best to create!
15. After that, at length ye will die
16. Again, on the Day of Judgment, will ye be raised up.
17. And We have made, above you, seven tracts; and We are never unmindful of
[our] Creation.
18. And We send down water from the sky according to [due] measure, and We cause
it to soak in the soil; and We certainly are able to drain it off [with ease].
19. With it We grow for you gardens of date-palms and vines: in them have ye
abundant fruits: and of them ye eat [and have enjoyment],-
20. Also a tree springing out of Mount Sinai, which produces oil, and relish for
those who use it for food.
21. And in cattle [too] ye have an instructive example: from within their bodies
We produce [milk] for you to drink; there are, in them, [besides], numerous
[other] benefits for you; and of their [meat] ye eat;
22. An on them, as well as in slips, ye side.
23. [Further, We sent a long line of prophets for your instruction]. We sent
Noah to his people: He said, "O my people! worship Allah! Ye have no other god
but Him. Will ye not fear [Him]?"
24. The chiefs of the Unbelievers among his people said: "He is no more than a
man like yourselves: his wish is to assert his superiority over you: if Allah
had wished [to send messengers], He could have sent down angels; never did we
hear such a thing [as he says], among our ancestors of old."
25. [And some said]: "He is only a man possessed: wait [and have patience] with
him for a time."
26. [Noah] said: "O my Lord! help me: for that they accuse me of falsehood!"
27. So We inspired him [with this message]: "Construct the Ark within Our sight
and under Our guidance: then when comes Our Command, and the fountains of the
earth gush forth, take thou on board pairs of every species, male and female,
and thy family- except those of them against whom the Word has already gone
forth: And address Me not in favour of the wrong-doers; for they shall be
drowned [in the Flood].
28. And when thou hast embarked on the Ark - thou and those with thee,- say:
"Praise be to Allah, Who has saved us from the people who do wrong."
29. And say: "O my Lord! enable me to disembark with thy blessing: for Thou art
the Best to enable [us] to disembark."
30. Verily in this there are Signs [for men to understand]; [thus] do We try
[men].
31. Then We raised after them another generation.
32. And We sent to them a messenger from among themselves, [saying], "Worship
Allah! ye have no other god but Him. Will ye not fear [Him]?"
33. And the chiefs of his people, who disbelieved and denied the Meeting in the
Hereafter, and on whom We had bestowed the good things of this life, said: "He
is no more than a man like yourselves: he eats of that of which ye eat, and
drinks of what ye drink.
34. "If ye obey a man like yourselves, behold, it is certain ye will be lost.
35. "Does he promise that when ye die and become dust and bones, ye shall be
brought forth [again]?
36. "Far, very far is that which ye are promised!
37. "There is nothing but our life in this world! We shall die and we live! But
we shall never be raised up again!
38. "He is only a man who invents a lie against Allah, but we are not the ones
to believe in him!"
39. [The prophet] said: "O my Lord! help me: for that they accuse me of
falsehood."
40. [Allah] said: "In but a little while, they are sure to be sorry!"
41. Then the Blast overtook them with justice, and We made them as rubbish of
dead leaves [floating on the stream of Time]! So away with the people who do
wrong!
42. Then We raised after them other generations.
43. No people can hasten their term, nor can they delay [it].
44. Then sent We our messengers in succession: every time there came to a people
their messenger, they accused him of falsehood: so We made them follow each
other [in punishment]: We made them as a tale [that is told]: So away with a
people that will not believe!
45. Then We sent Moses and his brother Aaron, with Our Signs and authority
manifest,
46. To Pharaoh and his Chiefs: But these behaved insolently: they were an
arrogant people.47. They said: "Shall we believe in two men like ourselves? And their people are
subject to us!"
48. So they accused them of falsehood, and they became of those who were
destroyed.
49. And We gave Moses the Book, in order that they might receive guidance.
50. And We made the son of Mary and his mother as a Sign: We gave them both
shelter on high ground, affording rest and security and furnished with springs.
51. O ye messengers! enjoy [all] things good and pure, and work righteousness:
for I am well-acquainted with [all] that ye do.
52. And verily this Brotherhood of yours is a single Brotherhood, and I am your
Lord and Cherisher: therefore fear Me [and no other].
53. But people have cut off their affair [of unity], between them, into sects:
each party rejoices in that which is with itself.
54. But leave them in their confused ignorance for a time.
55. Do they think that because We have granted them abundance of wealth and
sons,
56. We would hasten them on in every good? Nay, they do not understand.
57. Verily those who live in awe for fear of their Lord;
58. Those who believe in the Signs of their Lord;
59. Those who join not [in worship] partners with their Lord;
60. And those who dispense their charity with their hearts full of fear, because
they will return to their Lord;-
61. It is these who hasten in every good work, and these who are foremost in
them.
62. On no soul do We place a burden greater than it can bear: before Us is a
record which clearly shows the truth: they will never be wronged.
63. But their hearts are in confused ignorance of this; and there are, besides
that, deeds of theirs, which they will [continue] to do,-
64. Until, when We seize in Punishment those of them who received the good
things of this world, behold, they will groan in supplication!
65. [It will be said]: "Groan not in supplication this day: for ye shall
certainly not be helped by Us.
66. "My Signs used to be rehearsed to you, but ye used to turn back on your
heels-
67. "In arrogance: talking nonsense about the [Qur'an], like one telling fables
by night."
68. Do they not ponder over the Word [of Allah], or has anything [new] come to
them that did not come to their fathers of old?
69. Or do they not recognise their Messenger, that they deny him?
70. Or do they say, "He is possessed"? Nay, he has brought them the Truth, but
most of them hate the Truth.
71. If the Truth had been in accord with their desires, truly the heavens and
the earth, and all beings therein would have been in confusion and corruption!
Nay, We have sent them their admonition, but they turn away from their
admonition.
72. Or is it that thou askest them for some recompense? But the recompense of
thy Lord is best: He is the Best of those who give sustenance.
73. But verily thou callest them to the Straight Way;
74. And verily those who believe not in the Hereafter are deviating from that
Way.
75. If We had mercy on them and removed the distress which is on them, they
would obstinately persist in their transgression, wandering in distraction to
and fro.
76. We inflicted Punishment on them, but they humbled not themselves to their
Lord, nor do they submissively entreat [Him]!-
77. Until We open on them a gate leading to a severe Punishment: then Lo! they
will be plunged in despair therein!
78. It is He Who has created for you [the faculties of] hearing, sight, feeling
and understanding: little thanks it is ye give!
79. And He has multiplied you through the earth, and to Him shall ye be gathered
back.
80. It is He Who gives life and death, and to Him [is due] the alternation of
Night and Day: will ye not then understand?
81. On the contrary they say things similar to what the ancients said.
82. They say: "What! when we die and become dust and bones, could we really be
raised up again?
83. "Such things have been promised to us and to our fathers before! they are
nothing but tales of the ancients!"
84. Say: "To whom belong the earth and all beings therein? [say] if ye know!"
85. They will say, "To Allah!" say: "Yet will ye not receive admonition?"
86. Say: "Who is the Lord of the seven heavens, and the Lord of the Throne [of
Glory] Supreme?"
87. They will say, "[They belong] to Allah." Say: "Will ye not then be filled
with awe?"
88. Say: "Who is it in whose hands is the governance of all things,- who
protects [all], but is not protected [of any]? [say] if ye know."
89. They will say, "[It belongs] to Allah." Say: "Then how are ye deluded?"
90. We have sent them the Truth: but they indeed practise falsehood!
91. No son did Allah beget, nor is there any god along with Him: [if there were
many gods], behold, each god would have taken away what he had created, and some
would have lorded it over others! Glory to Allah! [He is free] from the [sort
of] things they attribute to Him!
92. He knows what is hidden and what is open: too high is He for the partners
they attribute to Him!
93. Say: "O my Lord! if Thou wilt show me [in my lifetime] that which they are
warned against,-
94. "Then, O my Lord! put me not amongst the people who do wrong!"95. And We are certainly able to show thee [in fulfilment] that against which
they are warned.
96. Repel evil with that which is best: We are well acquainted with the things
they say.
97. And say "O my Lord! I seek refuge with Thee from the suggestions of the Evil
Ones.
98. "And I seek refuge with Thee O my Lord! lest they should come near me."
99. [In Falsehood will they be] Until, when death comes to one of them, he says:
"O my Lord! send me back [to life],-
100. "In order that I may work righteousness in the things I neglected." - "By
no means! It is but a word he says."- Before them is a Partition till the Day
they are raised up.
101. Then when the Trumpet is blown, there will be no more relationships between
them that Day, nor will one ask after another!
102. Then those whose balance [of good deeds] is heavy,- they will attain
salvation:
103. But those whose balance is light, will be those who have lost their souls,
in Hell will they abide.
104. The Fire will burn their faces, and they will therein grin, with their lips
displaced.
105. "Were not My Signs rehearsed to you, and ye did but treat them as
falsehood?"
106. They will say: "our Lord! Our misfortune overwhelmed us, and we became a
people astray!
107. "Our Lord! bring us out of this: if ever we return [to Evil], then shall we
be wrong-doers indeed!"
108. He will say: "Be ye driven into it [with ignominy]! And speak ye not to Me!
109. "A part of My servants there was, who used to pray 'our Lord! we believe;
then do Thou forgive us, and have mercy upon us: For Thou art the Best of those
who show mercy!"
110. "But ye treated them with ridicule, so much so that [ridicule of] them made
you forget My Message while ye were laughing at them!
111. "I have rewarded them this Day for their patience and constancy: they are
indeed the ones that have achieved Bliss..."
112. He will say: "What number of years did ye stay on earth?"
113. They will say: "We stayed a day or part of a day: but ask those who keep
account."
114. He will say: "Ye stayed not but a little,- if ye had only known!
115. "Did ye then think that We had created you in jest, and that ye would not
be brought back to Us [for account]?"
116. Therefore exalted be Allah, the King, the Reality: there is no god but He,
the Lord of the Throne of Honour!
117. If anyone invokes, besides Allah, Any other god, he has no authority
therefor; and his reckoning will be only with his Lord! and verily the
Unbelievers will fail to win through!
118. So say: "O my Lord! grant Thou forgiveness and mercy for Thou art the Best
of those who show mercy!"
﴿ سورة النور - سورة ٢٤ - تعداد آیات ٦٤ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
سُورَةٌ أَنْزَلْنَاهَا وَفَرَضْنَاهَا وَأَنْزَلْنَا فِیهَا آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿١﴾ الزَّانِیَةُ وَالزَّانِی فَاجْلِدُوا کُلَّ وَاحِدٍ مِنْهُمَا مِائَةَ جَلْدَةٍ وَلا تَأْخُذْکُمْ بِهِمَا رَأْفَةٌ فِی دِینِ اللَّهِ إِنْ کُنْتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَلْیَشْهَدْ عَذَابَهُمَا طَائِفَةٌ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٢﴾ الزَّانِی لا یَنْکِحُ إلا زَانِیَةً أَوْ مُشْرِکَةً وَالزَّانِیَةُ لا یَنْکِحُهَا إِلا زَانٍ أَوْ مُشْرِکٌ وَحُرِّمَ ذَلِکَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ ﴿٣﴾ وَالَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ ثُمَّ لَمْ یَأْتُوا بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَاجْلِدُوهُمْ ثَمَانِینَ جَلْدَةً وَلا تَقْبَلُوا لَهُمْ شَهَادَةً أَبَدًا وَأُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿٤﴾ إِلا الَّذِینَ تَابُوا مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ وَأَصْلَحُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٥﴾ وَالَّذِینَ یَرْمُونَ أَزْوَاجَهُمْ وَلَمْ یَکُنْ لَهُمْ شُهَدَاءُ إِلا أَنْفُسُهُمْ فَشَهَادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِینَ ﴿٦﴾ وَالْخَامِسَةُ أَنَّ لَعْنَةَ اللَّهِ عَلَیْهِ إِنْ کَانَ مِنَ الْکَاذِبِینَ ﴿٧﴾ وَیَدْرَأُ عَنْهَا الْعَذَابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهَادَاتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْکَاذِبِینَ ﴿٨﴾ وَالْخَامِسَةَ أَنَّ غَضَبَ اللَّهِ عَلَیْهَا إِنْ کَانَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿٩﴾ وَلَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ تَوَّابٌ حَکِیمٌ ﴿١٠﴾ إِنَّ الَّذِینَ جَاءُوا بِالإفْکِ عُصْبَةٌ مِنْکُمْ لا تَحْسَبُوهُ شَرًّا لَکُمْ بَلْ هُوَ خَیْرٌ لَکُمْ لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ مَا اکْتَسَبَ مِنَ الإثْمِ وَالَّذِی تَوَلَّى کِبْرَهُ مِنْهُمْ لَهُ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿١١﴾ لَوْلا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ ظَنَّ الْمُؤْمِنُونَ وَالْمُؤْمِنَاتُ بِأَنْفُسِهِمْ خَیْرًا وَقَالُوا هَذَا إِفْکٌ مُبِینٌ ﴿١٢﴾ لَوْلا جَاءُوا عَلَیْهِ بِأَرْبَعَةِ شُهَدَاءَ فَإِذْ لَمْ یَأْتُوا بِالشُّهَدَاءِ فَأُولَئِکَ عِنْدَ اللَّهِ هُمُ الْکَاذِبُونَ ﴿١٣﴾ وَلَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ لَمَسَّکُمْ فِی مَا أَفَضْتُمْ فِیهِ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿١٤﴾ إِذْ تَلَقَّوْنَهُ بِأَلْسِنَتِکُمْ وَتَقُولُونَ بِأَفْوَاهِکُمْ مَا لَیْسَ لَکُمْ بِهِ عِلْمٌ وَتَحْسَبُونَهُ هَیِّنًا وَهُوَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِیمٌ ﴿١٥﴾ وَلَوْلا إِذْ سَمِعْتُمُوهُ قُلْتُمْ مَا یَکُونُ لَنَا أَنْ نَتَکَلَّمَ بِهَذَا سُبْحَانَکَ هَذَا بُهْتَانٌ عَظِیمٌ ﴿١٦﴾ یَعِظُکُمُ اللَّهُ أَنْ تَعُودُوا لِمِثْلِهِ أَبَدًا إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿١٧﴾ وَیُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الآیَاتِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿١٨﴾ إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَنْ تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ ﴿١٩﴾ وَلَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ وَأَنَّ اللَّهَ رَءُوفٌ رَحِیمٌ ﴿٢٠﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّبِعُوا خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ وَمَنْ یَتَّبِعْ خُطُوَاتِ الشَّیْطَانِ فَإِنَّهُ یَأْمُرُ بِالْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ وَلَوْلا فَضْلُ اللَّهِ عَلَیْکُمْ وَرَحْمَتُهُ مَا زَکَا مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ أَبَدًا وَلَکِنَّ اللَّهَ یُزَکِّی مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿٢١﴾ وَلا یَأْتَلِ أُولُو الْفَضْلِ مِنْکُمْ وَالسَّعَةِ أَنْ یُؤْتُوا أُولِی الْقُرْبَى وَالْمَسَاکِینَ وَالْمُهَاجِرِینَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلْیَعْفُوا وَلْیَصْفَحُوا أَلا تُحِبُّونَ أَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَکُمْ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٢٢﴾ إِنَّ الَّذِینَ یَرْمُونَ الْمُحْصَنَاتِ الْغَافِلاتِ الْمُؤْمِنَاتِ لُعِنُوا فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ وَلَهُمْ عَذَابٌ عَظِیمٌ ﴿٢٣﴾ یَوْمَ تَشْهَدُ عَلَیْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَأَیْدِیهِمْ وَأَرْجُلُهُمْ بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٢٤﴾ یَوْمَئِذٍ یُوَفِّیهِمُ اللَّهُ دِینَهُمُ الْحَقَّ وَیَعْلَمُونَ أَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ الْمُبِینُ ﴿٢٥﴾ الْخَبِیثَاتُ لِلْخَبِیثِینَ وَالْخَبِیثُونَ لِلْخَبِیثَاتِ وَالطَّیِّبَاتُ لِلطَّیِّبِینَ وَالطَّیِّبُونَ لِلطَّیِّبَاتِ أُولَئِکَ مُبَرَّءُونَ مِمَّا یَقُولُونَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ ﴿٢٦﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُیُوتًا غَیْرَ بُیُوتِکُمْ حَتَّى تَسْتَأْنِسُوا وَتُسَلِّمُوا عَلَى أَهْلِهَا ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ ﴿٢٧﴾ فَإِنْ لَمْ تَجِدُوا فِیهَا أَحَدًا فَلا تَدْخُلُوهَا حَتَّى یُؤْذَنَ لَکُمْ وَإِنْ قِیلَ لَکُمُ ارْجِعُوا فَارْجِعُوا هُوَ أَزْکَى لَکُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ عَلِیمٌ ﴿٢٨﴾ لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَدْخُلُوا بُیُوتًا غَیْرَ مَسْکُونَةٍ فِیهَا مَتَاعٌ لَکُمْ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا تُبْدُونَ وَمَا تَکْتُمُونَ ﴿٢٩﴾ قُلْ لِلْمُؤْمِنِینَ یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ وَیَحْفَظُوا فُرُوجَهُمْ ذَلِکَ أَزْکَى لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا یَصْنَعُونَ ﴿٣٠﴾ وَقُلْ لِلْمُؤْمِنَاتِ یَغْضُضْنَ مِنْ أَبْصَارِهِنَّ وَیَحْفَظْنَ فُرُوجَهُنَّ وَلا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلا مَا ظَهَرَ مِنْهَا وَلْیَضْرِبْنَ بِخُمُرِهِنَّ عَلَى جُیُوبِهِنَّ وَلا یُبْدِینَ زِینَتَهُنَّ إِلا لِبُعُولَتِهِنَّ أَوْ آبَائِهِنَّ أَوْ آبَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ أَبْنَائِهِنَّ أَوْ أَبْنَاءِ بُعُولَتِهِنَّ أَوْ إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی إِخْوَانِهِنَّ أَوْ بَنِی أَخَوَاتِهِنَّ أَوْ نِسَائِهِنَّ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ أَوِ التَّابِعِینَ غَیْرِ أُولِی الإرْبَةِ مِنَ الرِّجَالِ أَوِ الطِّفْلِ الَّذِینَ لَمْ یَظْهَرُوا عَلَى عَوْرَاتِ النِّسَاءِ وَلا یَضْرِبْنَ بِأَرْجُلِهِنَّ لِیُعْلَمَ مَا یُخْفِینَ مِنْ زِینَتِهِنَّ وَتُوبُوا إِلَى اللَّهِ جَمِیعًا أَیُّهَا الْمُؤْمِنُونَ لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿٣١﴾ وَأَنْکِحُوا الأیَامَى مِنْکُمْ وَالصَّالِحِینَ مِنْ عِبَادِکُمْ وَإِمَائِکُمْ إِنْ یَکُونُوا فُقَرَاءَ یُغْنِهِمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَاللَّهُ وَاسِعٌ عَلِیمٌ ﴿٣٢﴾ وَلْیَسْتَعْفِفِ الَّذِینَ لا یَجِدُونَ نِکَاحًا حَتَّى یُغْنِیَهُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ وَالَّذِینَ یَبْتَغُونَ الْکِتَابَ مِمَّا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ فَکَاتِبُوهُمْ إِنْ عَلِمْتُمْ فِیهِمْ خَیْرًا وَآتُوهُمْ مِنْ مَالِ اللَّهِ الَّذِی آتَاکُمْ وَلا تُکْرِهُوا فَتَیَاتِکُمْ عَلَى الْبِغَاءِ إِنْ أَرَدْنَ تَحَصُّنًا لِتَبْتَغُوا عَرَضَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَمَنْ یُکْرِهُّنَّ فَإِنَّ اللَّهَ مِنْ بَعْدِ إِکْرَاهِهِنَّ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٣٣﴾ وَلَقَدْ أَنْزَلْنَا إِلَیْکُمْ آیَاتٍ مُبَیِّنَاتٍ وَمَثَلا مِنَ الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلِکُمْ وَمَوْعِظَةً لِلْمُتَّقِینَ ﴿٣٤﴾ اللَّهُ نُورُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ مَثَلُ نُورِهِ کَمِشْکَاةٍ فِیهَا مِصْبَاحٌ الْمِصْبَاحُ فِی زُجَاجَةٍ الزُّجَاجَةُ کَأَنَّهَا کَوْکَبٌ دُرِّیٌّ یُوقَدُ مِنْ شَجَرَةٍ مُبَارَکَةٍ زَیْتُونَةٍ لا شَرْقِیَّةٍ وَلا غَرْبِیَّةٍ یَکَادُ زَیْتُهَا یُضِیءُ وَلَوْ لَمْ تَمْسَسْهُ نَارٌ نُورٌ عَلَى نُورٍ یَهْدِی اللَّهُ لِنُورِهِ مَنْ یَشَاءُ وَیَضْرِبُ اللَّهُ الأمْثَالَ لِلنَّاسِ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿٣٥﴾ فِی بُیُوتٍ أَذِنَ اللَّهُ أَنْ تُرْفَعَ وَیُذْکَرَ فِیهَا اسْمُهُ یُسَبِّحُ لَهُ فِیهَا بِالْغُدُوِّ وَالآصَالِ ﴿٣٦﴾ رِجَالٌ لا تُلْهِیهِمْ تِجَارَةٌ وَلا بَیْعٌ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَإِقَامِ الصَّلاةِ وَإِیتَاءِ الزَّکَاةِ یَخَافُونَ یَوْمًا تَتَقَلَّبُ فِیهِ الْقُلُوبُ وَالأبْصَارُ ﴿٣٧﴾ لِیَجْزِیَهُمُ اللَّهُ أَحْسَنَ مَا عَمِلُوا وَیَزِیدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ وَاللَّهُ یَرْزُقُ مَنْ یَشَاءُ بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿٣٨﴾ وَالَّذِینَ کَفَرُوا أَعْمَالُهُمْ کَسَرَابٍ بِقِیعَةٍ یَحْسَبُهُ الظَّمْآنُ مَاءً حَتَّى إِذَا جَاءَهُ لَمْ یَجِدْهُ شَیْئًا وَوَجَدَ اللَّهَ عِنْدَهُ فَوَفَّاهُ حِسَابَهُ وَاللَّهُ سَرِیعُ الْحِسَابِ ﴿٣٩﴾ أَوْ کَظُلُمَاتٍ فِی بَحْرٍ لُجِّیٍّ یَغْشَاهُ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ مَوْجٌ مِنْ فَوْقِهِ سَحَابٌ ظُلُمَاتٌ بَعْضُهَا فَوْقَ بَعْضٍ إِذَا أَخْرَجَ یَدَهُ لَمْ یَکَدْ یَرَاهَا وَمَنْ لَمْ یَجْعَلِ اللَّهُ لَهُ نُورًا فَمَا لَهُ مِنْ نُورٍ ﴿٤٠﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُسَبِّحُ لَهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَالطَّیْرُ صَافَّاتٍ کُلٌّ قَدْ عَلِمَ صَلاتَهُ وَتَسْبِیحَهُ وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِمَا یَفْعَلُونَ ﴿٤١﴾ وَلِلَّهِ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ ﴿٤٢﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُزْجِی سَحَابًا ثُمَّ یُؤَلِّفُ بَیْنَهُ ثُمَّ یَجْعَلُهُ رُکَامًا فَتَرَى الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ وَیُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مِنْ جِبَالٍ فِیهَا مِنْ بَرَدٍ فَیُصِیبُ بِهِ مَنْ یَشَاءُ وَیَصْرِفُهُ عَنْ مَنْ یَشَاءُ یَکَادُ سَنَا بَرْقِهِ یَذْهَبُ بِالأبْصَارِ ﴿٤٣﴾ یُقَلِّبُ اللَّهُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لأولِی الأبْصَارِ ﴿٤٤﴾ وَاللَّهُ خَلَقَ کُلَّ دَابَّةٍ مِنْ مَاءٍ فَمِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلَى بَطْنِهِ وَمِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلَى رِجْلَیْنِ وَمِنْهُمْ مَنْ یَمْشِی عَلَى أَرْبَعٍ یَخْلُقُ اللَّهُ مَا یَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٤٥﴾ لَقَدْ أَنْزَلْنَا آیَاتٍ مُبَیِّنَاتٍ وَاللَّهُ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٤٦﴾ وَیَقُولُونَ آمَنَّا بِاللَّهِ وَبِالرَّسُولِ وَأَطَعْنَا ثُمَّ یَتَوَلَّى فَرِیقٌ مِنْهُمْ مِنْ بَعْدِ ذَلِکَ وَمَا أُولَئِکَ بِالْمُؤْمِنِینَ ﴿٤٧﴾ وَإِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ إِذَا فَرِیقٌ مِنْهُمْ مُعْرِضُونَ ﴿٤٨﴾ وَإِنْ یَکُنْ لَهُمُ الْحَقُّ یَأْتُوا إِلَیْهِ مُذْعِنِینَ ﴿٤٩﴾ أَفِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ أَمِ ارْتَابُوا أَمْ یَخَافُونَ أَنْ یَحِیفَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ وَرَسُولُهُ بَلْ أُولَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٥٠﴾ إِنَّمَا کَانَ قَوْلَ الْمُؤْمِنِینَ إِذَا دُعُوا إِلَى اللَّهِ وَرَسُولِهِ لِیَحْکُمَ بَیْنَهُمْ أَنْ یَقُولُوا سَمِعْنَا وَأَطَعْنَا وَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٥١﴾ وَمَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَیَخْشَ اللَّهَ وَیَتَّقْهِ فَأُولَئِکَ هُمُ الْفَائِزُونَ ﴿٥٢﴾ وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِمْ لَئِنْ أَمَرْتَهُمْ لَیَخْرُجُنَّ قُلْ لا تُقْسِمُوا طَاعَةٌ مَعْرُوفَةٌ إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿٥٣﴾ قُلْ أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّوْا فَإِنَّمَا عَلَیْهِ مَا حُمِّلَ وَعَلَیْکُمْ مَا حُمِّلْتُمْ وَإِنْ تُطِیعُوهُ تَهْتَدُوا وَمَا عَلَى الرَّسُولِ إِلا الْبَلاغُ الْمُبِینُ ﴿٥٤﴾ وَعَدَ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا مِنْکُمْ وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَیَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِی الأرْضِ کَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَلَیُمَکِّنَنَّ لَهُمْ دِینَهُمُ الَّذِی ارْتَضَى لَهُمْ وَلَیُبَدِّلَنَّهُمْ مِنْ بَعْدِ خَوْفِهِمْ أَمْنًا یَعْبُدُونَنِی لا یُشْرِکُونَ بِی شَیْئًا وَمَنْ کَفَرَ بَعْدَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْفَاسِقُونَ ﴿٥٥﴾ وَأَقِیمُوا الصَّلاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ ﴿٥٦﴾ لا تَحْسَبَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا مُعْجِزِینَ فِی الأرْضِ وَمَأْوَاهُمُ النَّارُ وَلَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿٥٧﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِیَسْتَأْذِنْکُمُ الَّذِینَ مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ وَالَّذِینَ لَمْ یَبْلُغُوا الْحُلُمَ مِنْکُمْ ثَلاثَ مَرَّاتٍ مِنْ قَبْلِ صَلاةِ الْفَجْرِ وَحِینَ تَضَعُونَ ثِیَابَکُمْ مِنَ الظَّهِیرَةِ وَمِنْ بَعْدِ صَلاةِ الْعِشَاءِ ثَلاثُ عَوْرَاتٍ لَکُمْ لَیْسَ عَلَیْکُمْ وَلا عَلَیْهِمْ جُنَاحٌ بَعْدَهُنَّ طَوَّافُونَ عَلَیْکُمْ بَعْضُکُمْ عَلَى بَعْضٍ کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الآیَاتِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿٥٨﴾ وَإِذَا بَلَغَ الأطْفَالُ مِنْکُمُ الْحُلُمَ فَلْیَسْتَأْذِنُوا کَمَا اسْتَأْذَنَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمْ آیَاتِهِ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿٥٩﴾ وَالْقَوَاعِدُ مِنَ النِّسَاءِ اللاتِی لا یَرْجُونَ نِکَاحًا فَلَیْسَ عَلَیْهِنَّ جُنَاحٌ أَنْ یَضَعْنَ ثِیَابَهُنَّ غَیْرَ مُتَبَرِّجَاتٍ بِزِینَةٍ وَأَنْ یَسْتَعْفِفْنَ خَیْرٌ لَهُنَّ وَاللَّهُ سَمِیعٌ عَلِیمٌ ﴿٦٠﴾ لَیْسَ عَلَى الأعْمَى حَرَجٌ وَلا عَلَى الأعْرَجِ حَرَجٌ وَلا عَلَى الْمَرِیضِ حَرَجٌ وَلا عَلَى أَنْفُسِکُمْ أَنْ تَأْکُلُوا مِنْ بُیُوتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ آبَائِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أُمَّهَاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ إِخْوَانِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَخَوَاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَعْمَامِکُمْ أَوْ بُیُوتِ عَمَّاتِکُمْ أَوْ بُیُوتِ أَخْوَالِکُمْ أَوْ بُیُوتِ خَالاتِکُمْ أَوْ مَا مَلَکْتُمْ مَفَاتِحَهُ أَوْ صَدِیقِکُمْ لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ أَنْ تَأْکُلُوا جَمِیعًا أَوْ أَشْتَاتًا فَإِذَا دَخَلْتُمْ بُیُوتًا فَسَلِّمُوا عَلَى أَنْفُسِکُمْ تَحِیَّةً مِنْ عِنْدِ اللَّهِ مُبَارَکَةً طَیِّبَةً کَذَلِکَ یُبَیِّنُ اللَّهُ لَکُمُ الآیَاتِ لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٦١﴾ إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِینَ آمَنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَإِذَا کَانُوا مَعَهُ عَلَى أَمْرٍ جَامِعٍ لَمْ یَذْهَبُوا حَتَّى یَسْتَأْذِنُوهُ إِنَّ الَّذِینَ یَسْتَأْذِنُونَکَ أُولَئِکَ الَّذِینَ یُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ فَإِذَا اسْتَأْذَنُوکَ لِبَعْضِ شَأْنِهِمْ فَأْذَنْ لِمَنْ شِئْتَ مِنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمُ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٦٢﴾ لا تَجْعَلُوا دُعَاءَ الرَّسُولِ بَیْنَکُمْ کَدُعَاءِ بَعْضِکُمْ بَعْضًا قَدْ یَعْلَمُ اللَّهُ الَّذِینَ یَتَسَلَّلُونَ مِنْکُمْ لِوَاذًا فَلْیَحْذَرِ الَّذِینَ یُخَالِفُونَ عَنْ أَمْرِهِ أَنْ تُصِیبَهُمْ فِتْنَةٌ أَوْ یُصِیبَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٦٣﴾ أَلا إِنَّ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ قَدْ یَعْلَمُ مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ وَیَوْمَ یُرْجَعُونَ إِلَیْهِ فَیُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿٦٤﴾
سورة النور
به نام خداوند بخشنده و بخشایشگر
(این) سورهای است که آن را فرو فرستادیم، و (عمل به آن را) واجب نمودیم، و در آن آیات روشنی نازل کردیم، شاید شما متذکر شوید! (1)
هر یک از زن و مرد زناکار را صد تازیانه بزنید; و نباید رافت (و محبت کاذب) نسبت به آن دو شما را از اجرای حکم الهی مانع شود، اگر به خدا و روز جزا ایمان دارید! و باید گروهی از مؤمنان مجازاتشان را مشاهده کنند! (2)
مرد زناکار جز با زن زناکار یا مشرک ازدواج نمیکند; و زن زناکار را، جز مرد زناکار یا مشرک، به ازدواج خود درنمیآورد; و این کار بر مؤمنان حرام شده است! (3)
و کسانی که آنان پاکدامن را متهم میکنند، سپس چهار شاهد (بر مدعای خود) نمیآورند ، آنها را هشتاد تازیانه بزنید و شهادتشان را هرگز نپذیرید; و آنها همان فاسقانند! (4)
مگر کسانی که بعد از آن توبه کنند و جبران نمایند (که خداوند آنها را میبخشد) زیرا خداوند آمرزنده و مهربان است. (5)
و کسانی که همسران خود را (به عمل منافی عفت) متهم میکنند، و گواهانی جز خودشان ندارند، هر یک از آنها باید چهار مرتبه به نام خدا شهادت دهد که از راستگویان است; (6)
و در پنجمین بار بگوید که لعنت خدا بر او باد اگر از دروغگویان باشد. (7)
آن زن نیز میتواند کیفر (زنا) را از خود دور کند، به این طریق که چهار بار خدا را به شهادت طلبد که آن مرد (در این نسبتی که به او میدهد) از دروغگویان است. (8)
و بار پنجم بگوید که غضب خدا بر او باد اگر آن مرد از راستگویان باشد. (9)
و اگر فضل و رحمت خدا شامل حال شما نبود و اینکه او توبهپذیر و حکیم است (بسیاری از شما گرفتار مجازات سخت الهی میشدید)! (10)
مسلما کسانی که آن تهمت عظیم را عنوان کردند گروهی (متشکل و توطئهگر) از شما بودند; اما گمان نکنید این ماجرا برای شما بد است، بلکه خیر شما در آن است; آنها هر کدام سهم خود را از این گناهی که مرتکب شدند دارند; و از آنان کسی که بخش مهم آن را بر عهده داشت عذاب عظیمی برای اوست! (11)
چرا هنگامی که این (تهمت) را شنیدید، مردان و زنان با ایمان نسبت به خود (و کسی که همچون خود آنها بود) گمان خیر نبردند و نگفتند این دروغی بزرگ و آشکار است؟! (12)
چرا چهار شاهد برای آن نیاوردند؟! اکنون که این گواهان را نیاوردند، آنان در پیشگاه خدا دروغگویانند! (13)
و اگر فضل و رحمت الهی در دنیا و آخرت شامل شما نمیشد، بخاطر این گناهی که کردید عذاب سختی به شما میرسید! (14)
به خاطر بیاورید زمانی را که این شایعه را از زبان یکدیگر میگرفتید، و با دهان خود سخنی میگفتید که به آن یقین نداشتید; و آن را کوچک میپنداشتید در حالی که نزد خدا بزرگ است! (15)
چرا هنگامی که آن را شنیدید نگفتید: «ما حق نداریم که به این سخن تکلم کنیم; خداوندا منزهی تو، این بهتان بزرگی است»؟! (16)
خداوند شما را اندرز میدهد که هرگز چنین کاری را تکرار نکنید اگر ایمان دارید! (17)
و خداوند آیات را برای شما بیان میکند، و خدا دانا و حکیم است. (18)
کسانی که دوست دارند زشتیها در میان مردم با ایمان شیوع یابد، عذاب دردناکی برای آنان در دنیا و آخرت است; و خداوند میداند و شما نمیدانید! (19)
و اگر فضل و رحمت الهی شامل حال شما نبود و اینکه خدا مهربان و رحیم است (مجازات سختی دامانتان را میگرفت)! (20)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! از گامهای شیطان پیروی نکنید! هر کس پیرو شیطان شود (گمراهش میسازد، زیرا) او به فحشا و منکر فرمان میدهد! و اگر فضل و رحمت الهی بر شمانبود، هرگز احدی از شما پاک نمیشد; ولی خداوند هر که را بخواهد تزکیه میکند، و خدا شنوا و داناست! (21)
آنها که از میان شما دارای برتری (مالی) و وسعت زندگی هستند نباید سوگند یاد کنند که از انفاق نسبت به نزدیکان و مستمندان و مهاجران در راه خدا دریغ نمایند; آنها باید عفو کنند و چشم بپوشند; آیا دوست نمیدارید خداوند شما را ببخشد؟! و خداوند آمرزنده و مهربان است! (22)
کسانی که زنان پاکدامن و بیخبر (از هرگونه آلودگی) و مؤمن را متهم میسازند، در دنیا و آخرت از رحمت الهی بدورند و عذاب بزرگی برای آنهاست. (23)
در آن روز زبانها و دستها و پاهایشان بر ضد آنها به اعمالی که مرتکب میشدند گواهی میدهد! (24)
آن روز، خداوند جزای واقعی آنان را بیکم و کاست میدهد; و میدانند که خداوند حق آشکار است! (25)
زنان ناپاک از آن مردان ناپاکند، و مردان ناپاک نیز به زنان ناپاک تعلق دارند; و زنان پاک از آن مردان پاک، و مردان پاک از آن زنان پاکند! اینان از نسبتهای ناروایی که (ناپاکان) به آنان میدهند مبرا هستند; و برای آنان آمرزش (الهی) و روزی پرارزشی است! (26)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! در خانههایی غیر از خانه خود وارد نشوید تا اجازه بگیرید و بر اهل آن خانه سلام کنید; این برای شما بهتر است; شاید متذکر شوید! (27)
و اگر کسی را در آن نیافتید، وارد نشوید تا به شما اجازه داده شود; و اگر گفته شد: «بازگردید! سذللّه بازگردید; این برای شما پاکیزهتر است; و خداوند به آنچه انجام میدهید آگاه است! (28)
(ولی) گناهی بر شما نیست که وارد خانههای غیر مسکونی بشوید که در آن متاعی متعلق به شما وجود دارد; و خدا آنچه را آشکار میکنید و آنچه را پنهان میدارید، میداند! (29)
به مؤمنان بگو چشمهای خود را (از نگاه به نامحرمان) فروگیرند، و عفاف خود را حفظ کنند; این برای آنان پاکیزهتر است; خداوند از آنچه انجام میدهید آگاه است! (30)
و به آنان با ایمان بگو چشمهای خود را (از نگاه هوسآلود) فروگیرند، و دامان خویش را حفظ کنند و زینت خود را -جز آن مقدار که نمایان است- آشکار ننمایند و (اطراف) روسریهای خود را بر سینه خود افکنند (تا گردن و سینه با آن پوشانده شود)، و زینت خود را آشکار نسازند مگر برای شوهرانشان، یا پدرانشان، یا پدر شوهرانشان، یا پسرانشان، یا پسران همسرانشان، یا برادرانشان، یا پسران برادرانشان، یا پسران خواهرانشان، یا زنان همکیششان، یا بردگانشان (کنیزانشان)، یا افراد سفیه که تمایلی به زن ندارند، یا کودکانی که از امور جنسی مربوط به زنان آگاه نیستند; و هنگام راه رفتن پاهای خود را به زمین نزنند تا زینت پنهانیشان دانسته شود (و صدای خلخال که برپا دارند به گوش رسد). و همگی بسوی خدا بازگردید ای مؤمنان، تا رستگار شوید! (31)
مردان و زنان بیهمسر خود را همسر دهید، همچنین غلامان و کنیزان صالح و درستکارتان را; اگر فقیر و تنگدست باشند، خداوند از فضل خود آنان را بینیاز میسازد; خداوند گشایشدهنده و آگاه است! (32)
و کسانی که امکانی برای ازدواج نمییابند، باید پاکدامنی پیشه کنند تا خداوند از فضل خود آنان را بینیاز گرداند! و آن بردگانتان که خواستار مکاتبه (قرار داد مخصوص برای آزاد شدن) هستند، با آنان قرار داد ببندید اگر رشد و صلاح در آنان احساس میکنید (که بعد از آزادی، توانایی زندگی مستقل را دارند); و چیزی از مال خدا را که به شما داده است به آنان بدهید! و کنیزان خود را برای دستیابی متاع ناپایدار زندگی دنیا مجبور به خود فروشی نکنید اگر خودشان میخواهند پاک بمانند! و هر کس آنهارا (بر این کار) اجبار کند، (سپس پشیمان گردد، ) خداوند بعد از این اجبار آنها غفور و رحیم است! (توبه کنید و بازگردید، تا خدا شما را ببخشد! ) (33)
ما بر شما آیاتی فرستادیم که حقایق بسیاری را تبیین میکند، و اخباری از کسانی که پیش از شما بودند، و موعظه و اندرزی برای پرهیزگاران! (34)
خداوند نور آسمانها و زمین است; مثل نور خداوند همانند چراغدانی است که در آن چراغی (پر فروغ) باشد، آن چراغ در حبابی قرار گیرد، حبابی شفاف و درخشنده همچون یک ستاره فروزان، این چراغ با روغنی افروخته میشود که از درخت پربرکت زیتونی گرفته شده که نه شرقی است و نه غربی; (روغنش آنچنان صاف و خالص است که) نزدیک است بدون تماس با آتش شعلهور شود; نوری است بر فراز نوری; و خدا هر کس را بخواهد به نور خود هدایت میکند، و خداوند به هر چیزی داناست. (35)
(این چراغ پرفروغ) در خانههایی قرار دارد که خداوند اذن فرموده دیوارهای آن را بالا برند (تا از دستبرد شیاطین و هوسبازان در امان باشد); خانههایی که نام خدا در آنها برده میشود، و صبح و شام در آنها تسبیح او میگویند... (36)
مردانی که نه تجارت و نه معاملهای آنان را از یاد خدا و برپاداشتن نماز و ادای زکات غافل نمیکند; آنها از روزی میترسند که در آن، دلها و چشمها زیر و رو میشود. (37)
(آنها به سراغ این کارها میروند) تا خداوند آنان را به بهترین اعمالی که انجام دادهاند پاداش دهد، و از فضل خود بر پاداششان بیفزاید; و خداوند به هر کس بخواهد بی حساب روزی میدهد (و از مواهب بیانتهای خویش بهرهمند میسازد). (38)
کسانی که کافر شدند، اعمالشان همچون سرابی است در یک کویر که انسان تشنه از دور آن را آب میپندارد; اما هنگامی که به سراغ آن میآید چیزی نمییابد، و خدا را نزد آن مییابد که حساب او را بطور کامل میدهد; و خداوند سریع الحساب است! (39)
یا همچون ظلماتی در یک دریای عمیق و پهناور که موج آن را پوشانده، و بر فراز آن موج دیگری، و بر فراز آن ابری تاریک است; ظلمتهایی است یکی بر فراز دیگری، آن گونه که هر گاه دست خود را خارج کند ممکن نیست آن را ببیند! و کسی که خدا نوری برای او قرار نداده، نوری برای او نیست! (40)
آیا ندیدی تمام آنان که در آسمانها و زمینند برای خدا تسبیح میکنند، و همچنین پرندگان به هنگامی که بر فراز آسمان بال گستردهاند؟! هر یک از آنها نماز و تسبیح خود را میداند; و خداوند به آنچه انجام میدهند داناست! (41)
و از برای خداست حکومت و مالکیت آسمانها و زمین; و بازگشت (تمامی موجودات) بسوی اوست! (42)
آیا ندیدی که خداوند ابرهایی را به آرامی میراند، سپس میان آنها پیوند میدهد، و بعد آن را متراکم میسازد؟! در این حال، دانههای باران را میبینی که از لابهلای آن خارج میشود; و از آسمان -از کوههایی که در آن است (ابرهایی که همچون کوهها انباشته شدهاند)- دانههای تگرگ نازل میکند، و هر کس را بخواهد بوسیله آن زیان میرساند، و از هر کس بخواهد این زیان را برطرف میکند; نزدیک است درخشندگی برق آن (ابرها) چشمها را ببرد! (43)
خداوند شب و روز را دگرگون میسازد; در این عبرتی است برای صاحبان بصیرت! (44)
و خداوند هر جنبندهای را از آبی آفرید; گروهی از آنها بر شکم خود راه میروند، و گروهی بر دو پای خود، و گروهی بر چهار پا راه میروند; خداوند هر چه را بخواهد میآفریند، زیرا خدا بر همه چیز تواناست! (45)
ما آیات روشنگری نازل کردیم; و خدا هر که را بخواهد به صراط مستقیم هدایت میکند! (46)
آنها میگویند: «به خدا و پیامبر ایمان داریم و اطاعت میکنیم!» ولی بعد از این ادعا، گروهی از آنان رویگردان میشوند; آنها (در حقیقت) مؤمن نیستند! (47)
و هنگامی که از آنان دعوت شود که بسوی خدا و پیامبرش بیایند تا در میانشان داوری کند، ناگهان گروهی از آنان رویگردان میشوند! (48)
ولی اگر حق داشته باشند (و داوری به نفع آنان شود) با سرعت و تسلیم بسوی او میآیند! (49)
آیا در دلهای آنان بیماری است، یا شک و تردید دارند، یا میترسند خدا و رسولش بر آنان ستم کنند؟! نه، بلکه آنها خودشان ستمگرند! (50)
سخن مؤمنان، هنگامی که بسوی خدا و رسولش دعوت شوند تا میان آنان داوری کند، تنها این است که میگویند: «شنیدیم و اطاعت کردیم!» و اینها همان رستگاران واقعی هستند. (51)
و هر کس خدا و پیامبرش را اطاعت کند، و از خدا بترسد و از مخالفت فرمانش بپرهیزد، چنین کسانی همان پیروزمندان واقعی هستند! (52)
آنها با نهایت تاکید سوگند یاد کردند که اگر به آنان فرمان دهی، (از خانه و اموال خود) بیرون میروند (و جان را در طبق اخلاص گذارده تقدیم میکنند); بگو: «سوگند یاد نکنید; شما طاعت خالصانه نشان دهید که خداوند به آنچه انجام میدهید آگاه است!» (53)
بگو: «خدا را اطاعت کنید، و از پیامبرش فرمان برید! و اگر سرپیچی نمایید، پیامبر مسؤول اعمال خویش است و شما مسؤول اعمال خود! اما اگر از او اطاعت کنید، هدایت خواهید شد; و بر پیامبر چیزی جز رساندن آشکار نیست!» (54)
خداوند به کسانی از شما که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادهاند وعده میدهد که قطعا آنان را حکمران روی زمین خواهد کرد، همان گونه که به پیشینیان آنها خلافت روی زمین را بخشید; و دین و آیینی را که برای آنان پسندیده، پابرجا و ریشهدار خواهد ساخت; و ترسشان را به امنیت و آرامش مبدل میکند، آنچنان که تنها مرا می پرستند و چیزی را شریک من نخواهند ساخت. و کسانی که پس از آن کافر شوند، آنها فاسقانند. (55)
و نماز را برپا دارید، و زکات را بدهید، و رسول (خدا) را اطاعت کنید تا مشمول رحمت (او) شوید. (56)
گمان مبر کافران میتوانند از چنگال مجازات الهی در زمین فرار کنند! جایگاه آنان آتش است، و چه بد جایگاهی است! (57)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! بردگان شما، و همچنین کودکانتان که به حد بلوغ نرسیدهاند، در سه وقت باید از شما اجازه بگیرند: پیش از نماز صبح، و نیمروز هنگامی که لباسهای (معمولی) خود را بیرون میآورید، و بعد از نماز عشا; این سه وقت خصوصی برای شماست; اما بعد از این سه وقت، گناهی بر شما و بر آنان نیست (که بدون اذن وارد شوند) و بر گرد یکدیگر بگردید (و با صفا و صمیمیت به یکدیگر خدمت نمایید). این گونه خداوند آیات را برای شما بیان میکند، و خداوند دانا و حکیم است! (58)
و هنگامی که اطفال شما به سن بلوغ رسند باید اجازه بگیرند، همان گونه که اشخاصی که پیش از آنان بودند اجازه میگرفتند; اینچنین خداوند آیاتش را برای شما بیان میکند، و خدا دانا و حکیم است! (59)
و زنان از کارافتادهای که امید به ازدواج ندارند، گناهی بر آنان نیست که لباسهای (رویین) خود را بر زمین بگذارند، بشرط اینکه در برابر مردم خودآرایی نکنند; و اگر خود را بپوشانند برای آنان بهتر است; و خداوند شنوا و داناست. (60)
بر نابینا و افراد لنگ و بیمار گناهی نیست (که با شما هم غذا شوند)، و بر شما نیز گناهی نیست که از خانههای خودتان (خانههای فرزندان یا همسرانتان که خانه خود شما محسوب میشود بدون اجازه خاصی) غذا بخورید; و همچنین خانههای پدرانتان، یا خانههای مادرانتان، یا خانههای برادرانتان،یا خانههای خواهرانتان، یا خانههای عموهایتان، یا خانههای عمههایتان، یا خانههای داییهایتان، یا خانههای خالههایتان، یا خانهای که کلیدش در اختیار شماست، یا خانههای دوستانتان، بر شما گناهی نیست که بطور دستهجمعی یا جداگانه غذا بخورید; و هنگامی که داخل خانهای شدید، بر خویشتن سلام کنید، سلام و تحیتی از سوی خداوند، سلامی پربرکت و پاکیزه! این گونه خداوند آیات را برای شما روشن میکند، باشد که بیندیشید! (61)
مؤمنان واقعی کسانی هستند که به خدا و رسولش ایمان آوردهاند و هنگامی که در کار مهمی با او باشند، بیاجازه او جایی نمیروند; کسانی که از تو اجازه میگیرند، براستی به خدا و پیامبرش ایمان آوردهاند! در این صورت، هر گاه برای بعضی کارهای مهم خود از تو اجازه بخواهند، به هر یک از آنان که میخواهی (و صلاح میبینی) اجازه ده، و برایشان از خدا آمرزش بخواه که خداوند آمرزنده و مهربان است! (62)
صدا کردن پیامبر را در میان خود، مانند صدا کردن یکدیگر قرار ندهی; خداوند کسانی از شما را که پشت سر دیگران پنهان میشوند، و یکی پس از دیگری فرار میکنند میداند! پس آنان که فرمان او را مخالفت میکنند، باید بترسند از اینکه فتنهای دامنشان را بگیرد، یا عذابی دردناک به آنها برسد! (63)
آگاه باشید که برای خداست آنچه در آسمانها و زمین است; او میداند آنچه را که شما بر آن هستید، و (میداند) روزی را که بسوی او بازمیگردند; و (در آن روز) آنها را از اعمالی که انجام دادند آگاه میسازد; و خداوند به هر چیزی داناست! (64)
SURA 24. Nur, or Light
1. A Sura which We have sent down and which We have ordained in it have We sent
down Clear Signs, in order that ye may receive admonition.
2. The woman and the man guilty of adultery or fornication,- flog each of them
with a hundred stripes: Let not compassion move you in their case, in a matter
prescribed by Allah, if ye believe in Allah and the Last Day: and let a party of
the Believers witness their punishment.
3. Let no man guilty of adultery or fornication marry and but a woman similarly
guilty, or an Unbeliever: nor let any but such a man or an Unbeliever marry such
a woman: to the Believers such a thing is forbidden.
4. And those who launch a charge against chaste women, and produce not four
witnesses [to support their allegations],- flog them with eighty stripes; and
reject their evidence ever after: for such men are wicked transgressors;-
5. Unless they repent thereafter and mend [their conduct]; for Allah is Oft-
Forgiving, Most Merciful.
6. And for those who launch a charge against their spouses, and have [in
support] no evidence but their own,- their solitary evidence [can be received]
if they bear witness four times [with an oath] by Allah that they are solemnly
telling the truth;
7. And the fifth [oath] [should be] that they solemnly invoke the curse of Allah
on themselves if they tell a lie.
8. But it would avert the punishment from the wife, if she bears witness four
times [with an oath] By Allah, that [her husband] is telling a lie;
9. And the fifth [oath] should be that she solemnly invokes the wrath of Allah
on herself if [her accuser] is telling the truth.
10. If it were not for Allah's grace and mercy on you, and that Allah is Oft-
Returning, full of Wisdom,- [Ye would be ruined indeed].
11. Those who brought forward the lie are a body among yourselves: think it not
to be an evil to you; On the contrary it is good for you: to every man among
them [will come the punishment] of the sin that he earned, and to him who took
on himself the lead among them, will be a penalty grievous.
12. Why did not the believers - men and women - when ye heard of the affair,-
put the best construction on it in their own minds and say, "This [charge] is an
obvious lie"?
13. Why did they not bring four witnesses to prove it? When they have not
brought the witnesses, such men, in the sight of Allah, [stand forth] themselves
as liars!
14. Were it not for the grace and mercy of Allah on you, in this world and the
Hereafter, a grievous penalty would have seized you in that ye rushed glibly
into this affair.
15. Behold, ye received it on your tongues, and said out of your mouths things
of which ye had no knowledge; and ye thought it to be a light matter, while it
was most serious in the sight of Allah.16. And why did ye not, when ye heard it, say? - "It is not right of us to speak
of this: Glory to Allah! this is a most serious slander!"
17. Allah doth admonish you, that ye may never repeat such [conduct], if ye are
[true] Believers.
18. And Allah makes the Signs plain to you: for Allah is full of knowledge and
wisdom.
19. Those who love [to see] scandal published broadcast among the Believers,
will have a grievous Penalty in this life and in the Hereafter: Allah knows, and
ye know not.
20. Were it not for the grace and mercy of Allah on you, and that Allah is full
of kindness and mercy, [ye would be ruined indeed].
21. O ye who believe! follow not Satan's footsteps: if any will follow the
footsteps of Satan, he will [but] command what is shameful and wrong: and were
it not for the grace and mercy of Allah on you, not one of you would ever have
been pure: but Allah doth purify whom He pleases: and Allah is One Who hears and
knows [all things].
22. Let not those among you who are endued with grace and amplitude of means
resolve by oath against helping their kinsmen, those in want, and those who have
left their homes in Allah's cause: let them forgive and overlook, do you not
wish that Allah should forgive you? For Allah is Oft-Forgiving, Most Merciful.
23. Those who slander chaste women, indiscreet but believing, are cursed in this
life and in the Hereafter: for them is a grievous Penalty,-
24. On the Day when their tongues, their hands, and their feet will bear witness
against them as to their actions.
25. On that Day Allah will pay them back [all] their just dues, and they will
realise that Allah is the [very] Truth, that makes all things manifest.
26. Women impure are for men impure, and men impure for women impure and women
of purity are for men of purity, and men of purity are for women of purity:
these are not affected by what people say: for them there is forgiveness, and a
provision honourable.
27. O ye who believe! enter not houses other than your own, until ye have asked
permission and saluted those in them: that is best for you, in order that ye may
heed [what is seemly].
28. If ye find no one in the house, enter not until permission is given to you:
if ye are asked to go back, go back: that makes for greater purity for
yourselves: and Allah knows well all that ye do.
29. It is no fault on your part to enter houses not used for living in, which
serve some [other] use for you: And Allah has knowledge of what ye reveal and
what ye conceal.
30. Say to the believing men that they should lower their gaze and guard their
modesty: that will make for greater purity for them: And Allah is well
acquainted with all that they do.
31. And say to the believing women that they should lower their gaze and guard
their modesty; that they should not display their beauty and ornaments except
what [must ordinarily] appear thereof; that they should draw their veils over
their bosoms and not display their beauty except to their husbands, their
fathers, their husband's fathers, their sons, their husbands' sons, their
brothers or their brothers' sons, or their sisters' sons, or their women, or the
slaves whom their right hands possess, or male servants free of physical needs,
or small children who have no sense of the shame of sex; and that they should
not strike their feet in order to draw attention to their hidden ornaments. And
O ye Believers! turn ye all together towards Allah, that ye may attain Bliss.
32. Marry those among you who are single, or the virtuous ones among yourselves,
male or female: if they are in poverty, Allah will give them means out of His
grace: for Allah encompasseth all, and he knoweth all things.
33. Let those who find not the wherewithal for marriage keep themselves chaste,
until Allah gives them means out of His grace. And if any of your slaves ask for
a deed in writing [to enable them to earn their freedom for a certain sum], give
them such a deed if ye know any good in them: yea, give them something
yourselves out of the means which Allah has given to you. But force not your
maids to prostitution when they desire chastity, in order that ye may make a
gain in the goods of this life. But if anyone compels them, yet, after such
compulsion, is Allah, Oft-Forgiving, Most Merciful [to them],
34. We have already sent down to you verses making things clear, an illustration
from [the story of] people who passed away before you, and an admonition for
those who fear [Allah].
35. Allah is the Light of the heavens and the earth. The Parable of His Light is
as if there were a Niche and within it a Lamp: the Lamp enclosed in Glass: the
glass as it were a brilliant star: Lit from a blessed Tree, an Olive, neither of
the east nor of the west, whose oil is well-nigh luminous, though fire scarce
touched it: Light upon Light! Allah doth guide whom He will to His Light: Allah
doth set forth Parables for men: and Allah doth know all things.
36. [Lit is such a Light] in houses, which Allah hath permitted to be raised to
honour; for the celebration, in them, of His name: In them is He glorified in
the mornings and in the evenings, [again and again],-
37. By men whom neither traffic nor merchandise can divert from the Remembrance
of Allah, nor from regular Prayer, nor from the practice of regular Charity:
Their [only] fear is for the Day when hearts and eyes will be transformed [in a
world wholly new],-
38. That Allah may reward them according to the best of their deeds, and add
even more for them out of His Grace: for Allah doth provide for those whom He
will, without measure.
39. But the Unbelievers,- their deeds are like a mirage in sandy deserts, which
the man parched with thirst mistakes for water; until when he comes up to it, he
finds it to be nothing: But he finds Allah [ever] with him, and Allah will pay
him his account: and Allah is swift in taking account.
40. Or [the Unbelievers' state] is like the depths of darkness in a vast deep
ocean, overwhelmed with billow topped by billow, topped by [dark] clouds: depths
of darkness, one above another: if a man stretches out his hands, he can hardly
see it! for any to whom Allah giveth not light, there is no light!
41. Seest thou not that it is Allah Whose praises all beings in the heavens and
on earth do celebrate, and the birds [of the air] with wings outspread? Each one
knows its own [mode of] prayer and praise. And Allah knows well all that they
do.
42. Yea, to Allah belongs the dominion of the heavens and the earth; and to
Allah is the final goal [of all].
43. Seest thou not that Allah makes the clouds move gently, then joins them
together, then makes them into a heap? - then wilt thou see rain issue forth
from their midst. And He sends down from the sky mountain masses [of clouds]
wherein is hail: He strikes therewith whom He pleases and He turns it away from
whom He pleases, the vivid flash of His lightning well-nigh blinds the sight.
44. It is Allah Who alternates the Night and the Day: verily in these things is
an instructive example for those who have vision!
45. And Allah has created every animal from water: of them there are some that
creep on their bellies; some that walk on two legs; and some that walk on four.
Allah creates what He wills for verily Allah has power over all things.
46. We have indeed sent down signs that make things manifest: and Allah guides
whom He wills to a way that is straight.
47. They say, "We believe in Allah and in the messenger, and we obey": but even
after that, some of them turn away: they are not [really] Believers.
48. When they are summoned to Allah and His messenger, in order that He may
judge between them, behold some of them decline [to come].
49. But if the right is on their side, they come to him with all submission.
50. Is it that there is a disease in their hearts? or do they doubt, or are they
in fear, that Allah and His Messenger will deal unjustly with them? Nay, it is
they themselves who do wrong.
51. The answer of the Believers, when summoned to Allah and His Messenger, in
order that He may judge between them, is no other than this: they say, "We hear
and we obey": it is such as these that will attain felicity.
52. It is such as obey Allah and His Messenger, and fear Allah and do right,
that will win [in the end],
53. They swear their strongest oaths by Allah that, if only thou wouldst command
them, they would leave [their homes]. Say: "Swear ye not; Obedience is [more]
reasonable; verily, Allah is well acquainted with all that ye do."
54. Say: "Obey Allah, and obey the Messenger: but if ye turn away, he is only
responsible for the duty placed on him and ye for that placed on you. If ye obey
him, ye shall be on right guidance. The Messenger's duty is only to preach the
clear [Message].
55. Allah has promised, to those among you who believe and work righteous deeds,
that He will, of a surety, grant them in the land, inheritance [of power], as He
granted it to those before them; that He will establish in authority their
religion - the one which He has chosen for them; and that He will change [their
state], after the fear in which they [lived], to one of security and peace:
'They will worship Me [alone] and not associate aught with Me. 'If any do reject
Faith after this, they are rebellious and wicked.
56. So establish regular Prayer and give regular Charity; and obey the
Messenger; that ye may receive mercy.
57. Never think thou that the Unbelievers are going to frustrate [Allah's Plan]
on earth: their abode is the Fire,- and it is indeed an evil refuge!
58. O ye who believe! let those whom your right hands possess, and the
[children] among you who have not come of age ask your permission [before they
come to your presence], on three occasions: before morning prayer; the while ye
doff your clothes for the noonday heat; and after the late-night prayer: these
are your three times of undress: outside those times it is not wrong for you or
for them to move about attending to each other: Thus does Allah make clear the
Signs to you: for Allah is full of knowledge and wisdom.
59. But when the children among you come of age, let them [also] ask for
permission, as do those senior to them [in age]: Thus does Allah make clear His
Signs to you: for Allah is full of knowledge and wisdom.
60. Such elderly women as are past the prospect of marriage,- there is no blame
on them if they lay aside their [outer] garments, provided they make not a
wanton display of their beauty: but it is best for them to be modest: and Allah
is One Who sees and knows all things.
61. It is no fault in the blind nor in one born lame, nor in one afflicted with
illness, nor in yourselves, that ye should eat in your own houses, or those of
your fathers, or your mothers, or your brothers, or your sisters, or your
father's brothers or your father's sisters, or your mother's brothers, or your
mother's sisters, or in houses of which the keys are in your possession, or in
the house of a sincere friend of yours: there is no blame on you, whether ye eat
in company or separately. But if ye enter houses, salute each other - a greeting
of blessing and purity as from Allah. Thus does Allah make clear the signs to
you: that ye may understand.
62. Only those are believers, who believe in Allah and His Messenger: when they
are with him on a matter requiring collective action, they do not depart until
they have asked for his leave; those who ask for thy leave are those who believe
in Allah and His Messenger; so when they ask for thy leave, for some business of
theirs, give leave to those of them whom thou wilt, and ask Allah for their
forgiveness: for Allah is Oft- Forgiving, Most Merciful.
63. Deem not the summons of the Messenger among yourselves like the summons of
one of you to another: Allah doth know those of you who slip away under shelter
of some excuse: then let those beware who withstand the Messenger's order, lest
some trial befall them, or a grievous penalty be inflicted on them.
64. Be quite sure that to Allah doth belong whatever is in the heavens and on
earth. Well doth He know what ye are intent upon: and one day they will be
brought back to Him, and He will tell them the truth of what they did: for Allah
doth know all things.
﴿ سورة الفرقان - سورة ٢٥ - تعداد آیات ٧٧ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
تَبَارَکَ الَّذِی نَزَّلَ الْفُرْقَانَ عَلَى عَبْدِهِ لِیَکُونَ لِلْعَالَمِینَ نَذِیرًا ﴿١﴾ الَّذِی لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَلَمْ یَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ یَکُنْ لَهُ شَرِیکٌ فِی الْمُلْکِ وَخَلَقَ کُلَّ شَیْءٍ فَقَدَّرَهُ تَقْدِیرًا ﴿٢﴾ وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ آلِهَةً لا یَخْلُقُونَ شَیْئًا وَهُمْ یُخْلَقُونَ وَلا یَمْلِکُونَ لأنْفُسِهِمْ ضَرًّا وَلا نَفْعًا وَلا یَمْلِکُونَ مَوْتًا وَلا حَیَاةً وَلا نُشُورًا ﴿٣﴾ وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِنْ هَذَا إِلا إِفْکٌ افْتَرَاهُ وَأَعَانَهُ عَلَیْهِ قَوْمٌ آخَرُونَ فَقَدْ جَاءُوا ظُلْمًا وَزُورًا ﴿٤﴾ وَقَالُوا أَسَاطِیرُ الأوَّلِینَ اکْتَتَبَهَا فَهِیَ تُمْلَى عَلَیْهِ بُکْرَةً وَأَصِیلا ﴿٥﴾ قُلْ أَنْزَلَهُ الَّذِی یَعْلَمُ السِّرَّ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ إِنَّهُ کَانَ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿٦﴾ وَقَالُوا مَالِ هَذَا الرَّسُولِ یَأْکُلُ الطَّعَامَ وَیَمْشِی فِی الأسْوَاقِ لَوْلا أُنْزِلَ إِلَیْهِ مَلَکٌ فَیَکُونَ مَعَهُ نَذِیرًا ﴿٧﴾ أَوْ یُلْقَى إِلَیْهِ کَنْزٌ أَوْ تَکُونُ لَهُ جَنَّةٌ یَأْکُلُ مِنْهَا وَقَالَ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلا رَجُلا مَسْحُورًا ﴿٨﴾ انْظُرْ کَیْفَ ضَرَبُوا لَکَ الأمْثَالَ فَضَلُّوا فَلا یَسْتَطِیعُونَ سَبِیلا ﴿٩﴾ تَبَارَکَ الَّذِی إِنْ شَاءَ جَعَلَ لَکَ خَیْرًا مِنْ ذَلِکَ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ وَیَجْعَلْ لَکَ قُصُورًا ﴿١٠﴾ بَلْ کَذَّبُوا بِالسَّاعَةِ وَأَعْتَدْنَا لِمَنْ کَذَّبَ بِالسَّاعَةِ سَعِیرًا ﴿١١﴾ إِذَا رَأَتْهُمْ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ سَمِعُوا لَهَا تَغَیُّظًا وَزَفِیرًا ﴿١٢﴾ وَإِذَا أُلْقُوا مِنْهَا مَکَانًا ضَیِّقًا مُقَرَّنِینَ دَعَوْا هُنَالِکَ ثُبُورًا ﴿١٣﴾ لا تَدْعُوا الْیَوْمَ ثُبُورًا وَاحِدًا وَادْعُوا ثُبُورًا کَثِیرًا ﴿١٤﴾ قُلْ أَذَلِکَ خَیْرٌ أَمْ جَنَّةُ الْخُلْدِ الَّتِی وُعِدَ الْمُتَّقُونَ کَانَتْ لَهُمْ جَزَاءً وَمَصِیرًا ﴿١٥﴾ لَهُمْ فِیهَا مَا یَشَاءُونَ خَالِدِینَ کَانَ عَلَى رَبِّکَ وَعْدًا مَسْئُولا ﴿١٦﴾ وَیَوْمَ یَحْشُرُهُمْ وَمَا یَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَیَقُولُ أَأَنْتُمْ أَضْلَلْتُمْ عِبَادِی هَؤُلاءِ أَمْ هُمْ ضَلُّوا السَّبِیلَ ﴿١٧﴾ قَالُوا سُبْحَانَکَ مَا کَانَ یَنْبَغِی لَنَا أَنْ نَتَّخِذَ مِنْ دُونِکَ مِنْ أَوْلِیَاءَ وَلَکِنْ مَتَّعْتَهُمْ وَآبَاءَهُمْ حَتَّى نَسُوا الذِّکْرَ وَکَانُوا قَوْمًا بُورًا ﴿١٨﴾ فَقَدْ کَذَّبُوکُمْ بِمَا تَقُولُونَ فَمَا تَسْتَطِیعُونَ صَرْفًا وَلا نَصْرًا وَمَنْ یَظْلِمْ مِنْکُمْ نُذِقْهُ عَذَابًا کَبِیرًا ﴿١٩﴾ وَمَا أَرْسَلْنَا قَبْلَکَ مِنَ الْمُرْسَلِینَ إِلا إِنَّهُمْ لَیَأْکُلُونَ الطَّعَامَ وَیَمْشُونَ فِی الأسْوَاقِ وَجَعَلْنَا بَعْضَکُمْ لِبَعْضٍ فِتْنَةً أَتَصْبِرُونَ وَکَانَ رَبُّکَ بَصِیرًا ﴿٢٠﴾
الجزء ١٩
وَقَالَ الَّذِینَ لا یَرْجُونَ لِقَاءَنَا لَوْلا أُنْزِلَ عَلَیْنَا الْمَلائِکَةُ أَوْ نَرَى رَبَّنَا لَقَدِ اسْتَکْبَرُوا فِی أَنْفُسِهِمْ وَعَتَوْا عُتُوًّا کَبِیرًا ﴿٢١﴾ یَوْمَ یَرَوْنَ الْمَلائِکَةَ لا بُشْرَى یَوْمَئِذٍ لِلْمُجْرِمِینَ وَیَقُولُونَ حِجْرًا مَحْجُورًا ﴿٢٢﴾ وَقَدِمْنَا إِلَى مَا عَمِلُوا مِنْ عَمَلٍ فَجَعَلْنَاهُ هَبَاءً مَنْثُورًا ﴿٢٣﴾ أَصْحَابُ الْجَنَّةِ یَوْمَئِذٍ خَیْرٌ مُسْتَقَرًّا وَأَحْسَنُ مَقِیلا ﴿٢٤﴾ وَیَوْمَ تَشَقَّقُ السَّمَاءُ بِالْغَمَامِ وَنُزِّلَ الْمَلائِکَةُ تَنْزِیلا ﴿٢٥﴾ الْمُلْکُ یَوْمَئِذٍ الْحَقُّ لِلرَّحْمَنِ وَکَانَ یَوْمًا عَلَى الْکَافِرِینَ عَسِیرًا ﴿٢٦﴾ وَیَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلَى یَدَیْهِ یَقُولُ یَا لَیْتَنِی اتَّخَذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلا ﴿٢٧﴾ یَا وَیْلَتَى لَیْتَنِی لَمْ أَتَّخِذْ فُلانًا خَلِیلا ﴿٢٨﴾ لَقَدْ أَضَلَّنِی عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِی وَکَانَ الشَّیْطَانُ لِلإنْسَانِ خَذُولا ﴿٢٩﴾ وَقَالَ الرَّسُولُ یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا ﴿٣٠﴾ وَکَذَلِکَ جَعَلْنَا لِکُلِّ نَبِیٍّ عَدُوًّا مِنَ الْمُجْرِمِینَ وَکَفَى بِرَبِّکَ هَادِیًا وَنَصِیرًا ﴿٣١﴾ وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَوْلا نُزِّلَ عَلَیْهِ الْقُرْآنُ جُمْلَةً وَاحِدَةً کَذَلِکَ لِنُثَبِّتَ بِهِ فُؤَادَکَ وَرَتَّلْنَاهُ تَرْتِیلا ﴿٣٢﴾ وَلا یَأْتُونَکَ بِمَثَلٍ إِلا جِئْنَاکَ بِالْحَقِّ وَأَحْسَنَ تَفْسِیرًا ﴿٣٣﴾ الَّذِینَ یُحْشَرُونَ عَلَى وُجُوهِهِمْ إِلَى جَهَنَّمَ أُولَئِکَ شَرٌّ مَکَانًا وَأَضَلُّ سَبِیلا ﴿٣٤﴾ وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ وَجَعَلْنَا مَعَهُ أَخَاهُ هَارُونَ وَزِیرًا ﴿٣٥﴾ فَقُلْنَا اذْهَبَا إِلَى الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا فَدَمَّرْنَاهُمْ تَدْمِیرًا ﴿٣٦﴾ وَقَوْمَ نُوحٍ لَمَّا کَذَّبُوا الرُّسُلَ أَغْرَقْنَاهُمْ وَجَعَلْنَاهُمْ لِلنَّاسِ آیَةً وَأَعْتَدْنَا لِلظَّالِمِینَ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿٣٧﴾ وَعَادًا وَثَمُودَ وَأَصْحَابَ الرَّسِّ وَقُرُونًا بَیْنَ ذَلِکَ کَثِیرًا ﴿٣٨﴾ وَکُلا ضَرَبْنَا لَهُ الأمْثَالَ وَکُلا تَبَّرْنَا تَتْبِیرًا ﴿٣٩﴾ وَلَقَدْ أَتَوْا عَلَى الْقَرْیَةِ الَّتِی أُمْطِرَتْ مَطَرَ السَّوْءِ أَفَلَمْ یَکُونُوا یَرَوْنَهَا بَلْ کَانُوا لا یَرْجُونَ نُشُورًا ﴿٤٠﴾ وَإِذَا رَأَوْکَ إِنْ یَتَّخِذُونَکَ إِلا هُزُوًا أَهَذَا الَّذِی بَعَثَ اللَّهُ رَسُولا ﴿٤١﴾ إِنْ کَادَ لَیُضِلُّنَا عَنْ آلِهَتِنَا لَوْلا أَنْ صَبَرْنَا عَلَیْهَا وَسَوْفَ یَعْلَمُونَ حِینَ یَرَوْنَ الْعَذَابَ مَنْ أَضَلُّ سَبِیلا ﴿٤٢﴾ أَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ أَفَأَنْتَ تَکُونُ عَلَیْهِ وَکِیلا ﴿٤٣﴾ أَمْ تَحْسَبُ أَنَّ أَکْثَرَهُمْ یَسْمَعُونَ أَوْ یَعْقِلُونَ إِنْ هُمْ إِلا کَالأنْعَامِ بَلْ هُمْ أَضَلُّ سَبِیلا ﴿٤٤﴾ أَلَمْ تَرَ إِلَى رَبِّکَ کَیْفَ مَدَّ الظِّلَّ وَلَوْ شَاءَ لَجَعَلَهُ سَاکِنًا ثُمَّ جَعَلْنَا الشَّمْسَ عَلَیْهِ دَلِیلا ﴿٤٥﴾ ثُمَّ قَبَضْنَاهُ إِلَیْنَا قَبْضًا یَسِیرًا ﴿٤٦﴾ وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ لِبَاسًا وَالنَّوْمَ سُبَاتًا وَجَعَلَ النَّهَارَ نُشُورًا ﴿٤٧﴾ وَهُوَ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیَاحَ بُشْرًا بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً طَهُورًا ﴿٤٨﴾ لِنُحْیِیَ بِهِ بَلْدَةً مَیْتًا وَنُسْقِیَهُ مِمَّا خَلَقْنَا أَنْعَامًا وَأَنَاسِیَّ کَثِیرًا ﴿٤٩﴾ وَلَقَدْ صَرَّفْنَاهُ بَیْنَهُمْ لِیَذَّکَّرُوا فَأَبَى أَکْثَرُ النَّاسِ إِلا کُفُورًا ﴿٥٠﴾ وَلَوْ شِئْنَا لَبَعَثْنَا فِی کُلِّ قَرْیَةٍ نَذِیرًا ﴿٥١﴾ فَلا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَجَاهِدْهُمْ بِهِ جِهَادًا کَبِیرًا ﴿٥٢﴾ وَهُوَ الَّذِی مَرَجَ الْبَحْرَیْنِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَجَعَلَ بَیْنَهُمَا بَرْزَخًا وَحِجْرًا مَحْجُورًا ﴿٥٣﴾ وَهُوَ الَّذِی خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَرًا فَجَعَلَهُ نَسَبًا وَصِهْرًا وَکَانَ رَبُّکَ قَدِیرًا ﴿٥٤﴾ وَیَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ مَا لا یَنْفَعُهُمْ وَلا یَضُرُّهُمْ وَکَانَ الْکَافِرُ عَلَى رَبِّهِ ظَهِیرًا ﴿٥٥﴾ وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلا مُبَشِّرًا وَنَذِیرًا ﴿٥٦﴾ قُلْ مَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِلا مَنْ شَاءَ أَنْ یَتَّخِذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلا ﴿٥٧﴾ وَتَوَکَّلْ عَلَى الْحَیِّ الَّذِی لا یَمُوتُ وَسَبِّحْ بِحَمْدِهِ وَکَفَى بِهِ بِذُنُوبِ عِبَادِهِ خَبِیرًا ﴿٥٨﴾ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ الرَّحْمَنُ فَاسْأَلْ بِهِ خَبِیرًا ﴿٥٩﴾ وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اسْجُدُوا لِلرَّحْمَنِ قَالُوا وَمَا الرَّحْمَنُ أَنَسْجُدُ لِمَا تَأْمُرُنَا وَزَادَهُمْ نُفُورًا ﴿٦٠﴾ تَبَارَکَ الَّذِی جَعَلَ فِی السَّمَاءِ بُرُوجًا وَجَعَلَ فِیهَا سِرَاجًا وَقَمَرًا مُنِیرًا ﴿٦١﴾ وَهُوَ الَّذِی جَعَلَ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ خِلْفَةً لِمَنْ أَرَادَ أَنْ یَذَّکَّرَ أَوْ أَرَادَ شُکُورًا ﴿٦٢﴾ وَعِبَادُ الرَّحْمَنِ الَّذِینَ یَمْشُونَ عَلَى الأرْضِ هَوْنًا وَإِذَا خَاطَبَهُمُ الْجَاهِلُونَ قَالُوا سَلامًا ﴿٦٣﴾ وَالَّذِینَ یَبِیتُونَ لِرَبِّهِمْ سُجَّدًا وَقِیَامًا ﴿٦٤﴾ وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا اصْرِفْ عَنَّا عَذَابَ جَهَنَّمَ إِنَّ عَذَابَهَا کَانَ غَرَامًا ﴿٦٥﴾ إِنَّهَا سَاءَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا ﴿٦٦﴾ وَالَّذِینَ إِذَا أَنْفَقُوا لَمْ یُسْرِفُوا وَلَمْ یَقْتُرُوا وَکَانَ بَیْنَ ذَلِکَ قَوَامًا ﴿٦٧﴾ وَالَّذِینَ لا یَدْعُونَ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ وَلا یَقْتُلُونَ النَّفْسَ الَّتِی حَرَّمَ اللَّهُ إِلا بِالْحَقِّ وَلا یَزْنُونَ وَمَنْ یَفْعَلْ ذَلِکَ یَلْقَ أَثَامًا ﴿٦٨﴾ یُضَاعَفْ لَهُ الْعَذَابُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَیَخْلُدْ فِیهِ مُهَانًا ﴿٦٩﴾ إِلا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ عَمَلا صَالِحًا فَأُولَئِکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿٧٠﴾ وَمَنْ تَابَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَإِنَّهُ یَتُوبُ إِلَى اللَّهِ مَتَابًا ﴿٧١﴾ وَالَّذِینَ لا یَشْهَدُونَ الزُّورَ وَإِذَا مَرُّوا بِاللَّغْوِ مَرُّوا کِرَامًا ﴿٧٢﴾ وَالَّذِینَ إِذَا ذُکِّرُوا بِآیَاتِ رَبِّهِمْ لَمْ یَخِرُّوا عَلَیْهَا صُمًّا وَعُمْیَانًا ﴿٧٣﴾ وَالَّذِینَ یَقُولُونَ رَبَّنَا هَبْ لَنَا مِنْ أَزْوَاجِنَا وَذُرِّیَّاتِنَا قُرَّةَ أَعْیُنٍ وَاجْعَلْنَا لِلْمُتَّقِینَ إِمَامًا ﴿٧٤﴾ أُولَئِکَ یُجْزَوْنَ الْغُرْفَةَ بِمَا صَبَرُوا وَیُلَقَّوْنَ فِیهَا تَحِیَّةً وَسَلامًا ﴿٧٥﴾ خَالِدِینَ فِیهَا حَسُنَتْ مُسْتَقَرًّا وَمُقَامًا ﴿٧٦﴾ قُلْ مَا یَعْبَأُ بِکُمْ رَبِّی لَوْلا دُعَاؤُکُمْ فَقَدْ کَذَّبْتُمْ فَسَوْفَ یَکُونُ لِزَامًا ﴿٧٧﴾
سورة الفرقان
به نام خداوند بخشاینده و بخشایشگر
زوال ناپذیر و پر برکت است کسی که قرآن را بر بندهاش نازل کرد تا بیمدهنده جهانیان باشد. (1)
خداوندی که حکومت آسمانها و زمین از آن اوست، و فرزندی برای خود انتخاب نکرد، و همتایی در حکومت و مالکیت ندارد، و همه چیز را آفرید، و به دقت اندازهگیری نمود! (2)
آنان غیر از خداوند معبودانی برای خود برگزیدند; معبودانی که چیزی را نمیآفرینند، بلکه خودشان مخلوقند، و مالک زیان و سود خویش نیستند، و نه مالک مرگ و حیات و رستاخیز خویشند. (3)
و کافران گفتند: «این فقط دروغی است که او ساخته، و گروهی دیگر او را بر این کار یاری دادهاند.» آنها (با این سخن،) ظلم و دروغ بزرگی را مرتکب شدند. (4)
و گفتند: «این همان افسانههای پیشینیان است که وی آن را رونویس کرده، و هر صبح و شام بر او املا میشود.» (5)
بگو: «کسی آن را نازل کرده که اسرار آسمانها و زمین را میداند; او (همیشه) آمرزنده و مهربان بوده است!» (6)
و گفتند: «چرا این پیامبر غذا میخورد و در بازارها راه میرود؟! (نه سنت فرشتگان را دارد و نه روش شاهان را!) چرا فرشتهای بر او نازل نشده که همراهوی مردم را انذار کند (و گواه صدق دعوی او باشد)؟! (7)
یا گنجی (از آسمان) برای او فرستاده شود، یا باغی داشته باشد که از (میوه) آن بخورد (و امرار معاش کند)؟!» و ستمگران گفتند: «شما تنها از مردی مجنون پیروی میکنید!» (8)
ببین چگونه برای تو مثلها زدند و گمراه شدند، آن گونه که قدرت پیدا کردن راه را ندارند! (9)
زوال ناپذیر و بزرگ است خدایی که اگر بخواهد برای تو بهتر از این قرار میدهد: باغهایی که نهرها از زیر درختانش جاری است، و (اگر بخواهد) برای تو کاخهایی مجلل قرارمیدهد. (10)
(اینها همه بهانه است) بلکه آنان قیامت را تکذیب کردهاند; و ما برای کسی که قیامت را تکذیب کند، آتشی شعلهور و سوزان فراهم کردهایم! (11)
هنگامی که این آتش آنان را از مکانی دور ببیند، صدای وحشتناک و خشم آلودش را که با نفسزدن شدید همراه است میشنوند. (12)
و هنگامی که در جای تنگ و محدودی از آن افکنده شوند در حالی که در غل و زنجیرند، فریاد واویلای آنان بلند میشود! (13)
(به آنان گفته میشود:) امروز یک بار واویلا نگویید، بلکه بسیار واویلا بگویید! (14)
(ای پیامبر!) بگو: «آیا این بهتر است یا بهشت جاویدانی که به پرهیزگاران وعده داده شده؟! بهشتی که پاداش اعمال آنها، و قرارگاهشان است.» (15)
هر چه بخواهند در آنجا برایشان فراهم است; جاودانه در آن خواهند ماند; این وعدهای است مسلم که پروردگارت بر عهده گرفته است! (16)
(به خاطر بیاور) روزی را که همه آنان و معبودهایی را که غیر از خدا میپرستند جمع میکند، آنگاه به آنها میگوید: «آیا شما این بندگان مرا گمراه کردید یا خود آنان راه را گم کردند؟!» (17)
(در پاسخ) میگویند: «منزهی تو! برای ما شایسته نبود که غیر از تو اولیایی برگزینیم، ولی آنان و پدرانشان را از نعمتها برخوردار نمودی تا اینکه (به جای شکر نعمت) یاد تو را فراموش کردند و تباه و هلاک شدند.» (18)
(خداوند به آنان میگوید: ببینید) این معبودان، شما را در آنچه میگویید تکذیب کردند! اکنون نمیتوانید عذاب الهی را برطرف بسازید، یا از کسی یاری بطلبید! و هر کس از شما ستم کند، عذاب شدیدی به او میچشانیم! (19)
ما هیچ یک از رسولان را پیش از تو نفرستادیم مگر اینکه غذا میخوردند و در بازارها راه میرفتند; و بعضی از شما را وسیله امتحان بعضی دیگر قراردادیم، آیا صبر و شکیبایی میکنید (و از عهده امتحان برمیآیید)؟! و پروردگار تو همواره بصیر و بینا بوده است. (20)
و کسانی که امیدی به دیدار ما ندارند (و رستاخیز را انکار میکنند) گفتند: «چرا فرشتگان بر ما نازل نشدند و یا پروردگارمان را با چشم خود نمیبینیم؟!» آنها درباره خود تکبر ورزیدند و طغیان بزرگی کردند! (21)
(آنها به آرزوی خود میرسند،) اما روزی که فرشتگان را میبینند، روز بشارت برای مجرمان نخواهد بود (بلکه روز مجازات و کیفر آنان است)! و میگویند: «ما را امان دهید، ما را معاف دارید!» (اما سودی ندارد!) (22)
و ما به سراغ اعمالی که انجام دادهاند میرویم، و همه را همچون ذرات غبار پراکنده در هوا قرار میدهیم! (23)
بهشتیان در آن روز قرارگاهشان از همه بهتر، و استراحتگاهشان نیکوتر است! (24)
و (بخاطر آور) روزی را که آسمان با ابرها شکافته میشود، و فرشتگان نازل میگردند. (25)
حکومت در آن روز از آن خداوند رحمان است; و آن روز، روز سختی برای کافران خواهد بود! (26)
و (به خاطر آور) روزی را که ستمکار دست خود را (از شدت حسرت) به دندان میگزد و میگوید: «ای کاش با رسول (خدا) راهی برگزیده بودم! (27)
ای وای بر من، کاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نکرده بودم! (28)
او مرا از یادآوری (حق) گمراه ساخت بعد از آنکه (یاد حق) به سراغ من آمده بود!» و شیطان همیشه خوارکنند× انسان بوده است! (29)
و پیامبر عرضه داشت: «پروردگارا! قوم من قرآن را رها کردند». (30)
(آری،) این گونه برای هر پیامبری دشمنی از مجرمان قرار دادیم; اما (برای تو) همین بس که پروردگارت هادی و یاور (تو) باشد! (31)
و کافران گفتند: «چرا قرآن یکجا بر او نازل نمیشود؟!» این بخاطر آن است که قلب تو را بوسیله آن محکم داریم، و (از این رو) آن را به تدریج بر تو خواندیم. (32)
آنان هیچ مثلی برای تو نمیآورند مگر اینکه ما حق را برای تو میآوریم، و تفسیری بهتر (و پاسخی دندان شکن که در برابر آن ناتوان شوند)! (33)
(تو گمراه نیستی،) آنان که بر صورتهایشان بسوی جهنم محشور میشوند، بدترین محل را دارند و گمراهترین افرادند! (34)
و ما به موسی کتاب (آسمانی) دادیم; و برادرش هارون را یاور او قرار دادیم; (35)
و گفتیم: «به سوی این قوم که آیات ما را تکذیب کردند بروید!» (اما آن مردم به مخالفت برخاستند) و ما به شدت آنان را درهم کوبیدیم! (36)
و قوم نوح را هنگامی که رسولان (ما) را تکذیب کردند غرق نمودیم، و آنان را درس عبرتی برای مردم قرار دادیم; و برای ستمگران عذاب دردناکی فراهم ساختهایم! (37)
(همچنین) قوم عاد و ثمود و اصحاب الرس ( گروهی که درختان صنوبر را میپرستیدند) و اقوام بسیار دیگری را که در این میان بودند، هلاک کردیم! (38)
و برای هر یک از آنها مثلها زدیم; و (چون سودی نداد،) همگی را نابود کردیم! (39)
آنها ( مشرکان مکه) از کنار شهری که باران شر ( بارانی از سنگهای آسمانی) بر آن باریده بود ( دیار قوم لوط) گذشتند; آیا آن را نمیدیدند؟! (آری، میدیدند) ولی به رستاخیز ایمان نداشتند! (40)
و هنگامی که تو را میبینند، تنها به باد استهزایت میگیرند (و میگویند:) آیا این همان کسی است که خدا او را بعنوان پیامبر برانگیخته است؟! (41)
اگر ما بر پرستش خدایانمان استقامت نمیکردیم، بیم آن میرفت که ما را گمراه سازد! اما هنگامی که عذاب الهی را ببینند، بزودی میفهمند چه کسی گمراهتر بوده است! (42)
آیا دیدی کسی را که هوای نفسش را معبود خود برگزیده است؟! آیا تو میتوانیاو را هدایت کنی (یا به دفاع از او برخیزی)؟! (43)
آیا گمان میبری بیشتر آنان میشنوند یا میفهمند؟! آنان فقط همچون چهارپایانند، بلکه گمراهترند! (44)
آیا ندیدی چگونه پروردگارت سایه را گسترده ساخت؟! و اگر میخواست آن را ساکن قرار میداد; سپس خورشید را بر وجود آن دلیل قرار دادیم! (45)
سپس آن را آهسته جمع میکنیم (و نظام سایه و آفتاب را حاکم میسازیم)! (46)
او کسی است که شب را برای شما لباس قرار داد، و خواب را مایه استراحت، و روز را وسیله حرکت و حیات! (47)
او کسی است که بادها را بشارتگرانی پیش از رحمتش فرستاد، و از آسمان آبی پاککننده نازل کردیم... (48)
تا بوسیله آن، سرزمین مردهای را زنده کنیم; و آن را به مخلوقاتی که آفریدهایم -چهارپایان و انسانهای بسیار- مینوشانیم. (49)
ما این آیات را بصورتهای گوناگون برای آنان بیان کردیم تا متذکر شوند، ولی بیشتر مردم از هر کاری جز انکار و کفر ابا دارند. (50)
و اگر میخواستیم، در هر شهر و دیاری بیمدهندهای برمیانگیختیم (ولی این کار لزومی نداشت). (51)
بنابر این از کافران اطاعت مکن، و بوسیله آن ( قرآن) با آنان جهاد بزرگی بنما! (52)
او کسی است که دو دریا را در کنار هم قرار داد; یکی گوارا و شیرین، و دیگر شور و تلخ; و در میان آنها برزخی قرار داد تا با هم مخلوط نشوند (گویی هر یک به دیگری میگوید:) دور باش و نزدیک نیا! (53)
او کسی است که از آب، انسانی را آفرید; سپس او را نسب و سبب قرار داد (و نسل او را از این دو طریق گسترش داد); و پروردگار تو همواره توانا بوده است. (54)
آنان جز خدا چیزهایی را میپرستند که نه به آنان سودی میرساند و نه زیانی; و کافران همیشه در برابر پروردگارشان (در طریق کفر) پشتیبان یکدیگرند. (55)
(ای پیامبر!) ما تو را جز بعنوان بشارت دهنده و انذار کننده نفرستادیم! (56)
بگو: «من در برابر آن (ابلاغ آیین خدا) هیچ گونه پاداشی از شما نمیطلبم; مگر کسی که بخواهد راهی بسوی پروردگارش برگزیند (این پاداش من است.)» (57)
و توکل کن بر آن زندهای که هرگز نمیمیرد; و تسبیح و حمد او را بجا آور; و همین بس که او از گناهان بندگانش آگاه است! (58)
همان (خدایی) که آسمانها و زمین و آنچه را میان این دو وجود دارد، در شش روز ( شش دوران) آفرید; سپس بر عرش (قدرت) قرار گرفت (وبه تدبیر جهان پرداخت، او خداوند) رحمان است; از او بخواه که از همه چیز آگاه است! (59)
و هنگامی که به آنان گفته شود: «برای خداوند رحمان سجده کنید!» میگویند:«رحمان چیست؟ ! (ما اصلا رحمان را نمیشناسیم!) آیا برای چیزی سجده کنیم که تو به ما دستور میدهی؟! سذللّه (این سخن را میگویند) و بر نفرتشان افزوده میشود! (60)
جاودان و پربرکت است آن (خدایی) که در آسمان منزلگاههائی برای ستارگان قرار داد; و در میان آن، چراغ روشن و ماه تابانی آفرید! (61)
و او همان کسی است که شب و روز را جانشین یکدیگر قرار داد برای کسی که بخواهد متذکر شود یا شکرگزاری کند (و آنچه را در روز کوتاهی کرده در شب انجام دهد و به عکس). (62)
بندگان (خاص خداوند) رحمان، کسانی هستند که با آرامش و بیتکبر بر زمین راه میروند; و هنگامی که جاهلان آنها را مخاطب سازند (و سخنان نابخردانه گویند)، به آنها سلام میگویند (و با بیاعتنایی و بزرگواری میگذرند); (63)
کسانی که شبانگاه برای پروردگارشان سجده و قیام میکنند; (64)
و کسانی که میگویند: «پروردگارا! عذاب جهنم را از ما برطرف گردان، که عذابش سخت و پر دوام است! (65)
مسلما آن (جهنم)، بد جایگاه و بد محل اقامتی است!» (66)
و کسانی که هرگاه انفاق کنند، نه اسراف مینمایند و نه سختگیری; بلکه در میان این دو، حد اعتدالی دارند. (67)
و کسانی که معبود دیگری را با خداوند نمیخوانند; و انسانی را که خداوند خونش را حرام شمرده، جز بحق نمیکشند; و زنا نمیکنند; و هر کس چنین کند، مجازات سختی خواهد دید! (68)
عذاب او در قیامت مضاعف میگردد، و همیشه با خواری در آن خواهد ماند! (69)
مگر کسانی که توبه کنند و ایمان آورند و عمل صالح انجام دهند، که خداوند گناهان آنان را به حسنات مبدل میکند; و خداوند همواره آمرزنده و مهربان بوده است! (70)
و کسی که توبه کند و عمل صالح انجام دهد، بسوی خدا بازگشت میکند (و پاداش خود را از او میگیرد.) (71)
و کسانی که شهادت به باطل نمیدهند (و در مجالس باطل شرکت نمیکنند); و هنگامی که با لغو و بیهودگی برخورد کنند، بزرگوارانه از آن میگذرند. (72)
و کسانی که هرگاه آیات پروردگارشان به آنان گوشزد شود، کر و کور روی آن نمی افتند. (73)
و کسانی که میگویند: «پروردگارا! از همسران و فرزندانمان مایه روشنی چشم ما قرارده، و ما را برای پرهیزگاران پیشوا گردان!» (74)
(آری،) آنها هستند که درجات عالی بهشت در برابر شکیباییشان به آنان پاداش داده میشود; و در آن، با تحیت و سلام روبهرو میشوند. (75)
در حالی که جاودانه در آن خواهند ماند; چه قرارگاه و محل اقامت خوبی! (76)
بگو: «پروردگارم برای شما ارجی قائل نیست اگر دعای شما نباشد; شما (آیات خدا و پیامبران را) تکذیب کردید، و (این عمل) دامان شما را خواهد گرفت و از شما جدا نخواهد شد!»خ (77)
SURA 25. Furqan, or The Criterion
1. Blessed is He who sent down the criterion to His servant, that it may be an
admonition to all creatures;-
2. He to whom belongs the dominion of the heavens and the earth: no son has He
begotten, nor has He a partner in His dominion: it is He who created all things,
and ordered them in due proportions.
3. Yet have they taken, besides him, gods that can create nothing but are
themselves created; that have no control of hurt or good to themselves; nor can
they control death nor life nor resurrection.
4. But the misbelievers say: "Naught is this but a lie which he has forged, and
others have helped him at it." In truth it is they who have put forward an
iniquity and a falsehood.
5. And they say: "Tales of the ancients, which he has caused to be written: and
they are dictated before him morning and evening."
6. Say: "The [Qur'an] was sent down by Him who knows the mystery [that is] in
the heavens and the earth: verily He is Oft-Forgiving, Most Merciful."7. And they say: "What sort of a messenger is this, who eats food, and walks
through the streets? Why has not an angel been sent down to him to give
admonition with him?
8. "Or [Why] has not a treasure been bestowed on him, or why has he [not] a
garden for enjoyment?" The wicked say: "Ye follow none other than a man
bewitched."
9. See what kinds of comparisons they make for thee! But they have gone astray,
and never a way will they be able to find!
10. Blessed is He who, if that were His will, could give thee better [things]
than those,- Gardens beneath which rivers flow; and He could give thee palaces
[secure to dwell in].
11. Nay they deny the hour [of the judgment to come]: but We have prepared a
blazing fire for such as deny the hour:
12. When it sees them from a place far off, they will hear its fury and its
ranging sigh.
13. And when they are cast, bound together into a constricted place therein,
they will plead for destruction there and then!
14. "This day plead not for a single destruction: plead for destruction oftrepeated!"
15. Say: "Is that best, or the eternal garden, promised to the righteous? for
them, that is a reward as well as a goal [of attainment].
16. "For them there will be therein all that they wish for: they will dwell
[there] for aye: A promise to be prayed for from thy Lord."
17. The day He will gather them together as well as those whom they worship
besides Allah, He will ask: "Was it ye who let these My servants astray, or did
they stray from the Path themselves?"
18. They will say: "Glory to Thee! not meet was it for us that we should take
for protectors others besides Thee: But Thou didst bestow, on them and their
fathers, good things [in life], until they forgot the Message: for they were a
people [worthless and] lost."
19. [Allah will say]: "Now have they proved you liars in what ye say: so ye
cannot avert [your penalty] nor [get] help." And whoever among you does wrong,
him shall We cause to taste of a grievous Penalty.
20. And the messengers whom We sent before thee were all [men] who ate food and
walked through the streets: We have made some of you as a trial for others: will
ye have patience? for Allah is One Who sees [all things].
21. Such as fear not the meeting with Us [for Judgment] say: "Why are not the
angels sent down to us, or [why] do we not see our Lord?" Indeed they have an
arrogant conceit of themselves, and mighty is the insolence of their impiety!
22. The Day they see the angels,- no joy will there be to the sinners that Day:
The [angels] will say: "There is a barrier forbidden [to you] altogether!"
23. And We shall turn to whatever deeds they did [in this life], and We shall
make such deeds as floating dust scattered about.
24. The Companions of the Garden will be well, that Day, in their abode, and
have the fairest of places for repose.
25. The Day the heaven shall be rent asunder with clouds, and angels shall be
sent down, descending [in ranks],-
26. That Day, the dominion as of right and truth, shall be [wholly] for [Allah]
Most Merciful: it will be a Day of dire difficulty for the Misbelievers.
27. The Day that the wrong-doer will bite at his hands, he will say, "Oh! would
that I had taken a [straight] path with the Messenger!
28. "Ah! woe is me! Would that I had never taken such a one for a friend!
29. "He did lead me astray from the Message [of Allah] after it had come to me!
Ah! the Evil One is but a traitor to man!"
30. Then the Messenger will say: "O my Lord! Truly my people took this Qur'an
for just foolish nonsense."
31. Thus have We made for every prophet an enemy among the sinners: but enough
is thy Lord to guide and to help.
32. Those who reject Faith say: "Why is not the Qur'an revealed to him all at
once? Thus [is it revealed], that We may strengthen thy heart thereby, and We
have rehearsed it to thee in slow, well-arranged stages, gradually.
33. And no question do they bring to thee but We reveal to thee the truth and
the best explanation [thereof].
34. Those who will be gathered to Hell [prone] on their faces,- they will be in
an evil plight, and, as to Path, most astray.
35. [Before this,] We sent Moses The Book, and appointed his brother Aaron with
him as minister;
36. And We command: "Go ye both, to the people who have rejected our Signs:" And
those [people] We destroyed with utter destruction.
37. And the people of Noah,- when they rejected the messengers, We drowned them,
and We made them as a Sign for mankind; and We have prepared for [all] wrongdoers
a grievous Penalty;-
38. As also 'Ad and Thamud, and the Companions of the Rass, and many a
generation between them.
39. To each one We set forth Parables and examples; and each one We broke to
utter annihilation [for their sins].
40. And the [Unbelievers] must indeed have passed by the town on which was
rained a shower of evil: did they not then see it [with their own eyes]? But
they fear not the Resurrection.
41. When they see thee, they treat thee no otherwise than in mockery: "Is this
the one whom Allah has sent as a messenger?"
42. "He indeed would well-nigh have misled us from our gods, had it not been
that we were constant to them!" - Soon will they know, when they see the
Penalty, who it is that is most misled in Path!
43. Seest thou such a one as taketh for his god his own passion [or impulse]?
Couldst thou be a disposer of affairs for him?
44. Or thinkest thou that most of them listen or understand? They are only like
cattle;- nay, they are worse astray in Path.
45. Hast thou not turned thy vision to thy Lord?- How He doth prolong the
shadow! If He willed, He could make it stationary! then do We make the sun its
guide;
46. Then We draw it in towards Ourselves,- a contraction by easy stages.47. And He it is Who makes the Night as a Robe for you, and Sleep as Repose, and
makes the Day [as it were] a Resurrection.
48. And He it is Who sends the winds as heralds of glad tidings, going before
His mercy, and We send down pure water from the sky,-
49. That with it We may give life to a dead land, and slake the thirst of things
We have created,- cattle and men in great numbers.
50. And We have distributed the [water] amongst them, in order that they may
celebrate [our] praises, but most men are averse [to aught] but [rank]
ingratitude.
51. Had it been Our Will, We could have sent a warner to every centre of
population.
52. Therefore listen not to the Unbelievers, but strive against them with the
utmost strenuousness, with the [Qur'an].
53. It is He Who has let free the two bodies of flowing water: One palatable and
sweet, and the other salt and bitter; yet has He made a barrier between them, a
partition that is forbidden to be passed.
54. It is He Who has created man from water: then has He established
relationships of lineage and marriage: for thy Lord has power [over all things].
55. Yet do they worship, besides Allah, things that can neither profit them nor
harm them: and the Misbeliever is a helper [of Evil], against his own Lord!
56. But thee We only sent to give glad tidings and admonition.
57. Say: "No reward do I ask of you for it but this: that each one who will may
take a [straight] Path to his Lord."
58. And put thy trust in Him Who lives and dies not; and celebrate his praise;
and enough is He to be acquainted with the faults of His servants;-
59. He Who created the heavens and the earth and all that is between, in six
days, and is firmly established on the Throne [of Authority]: Allah Most
Gracious: ask thou, then, about Him of any acquainted [with such things].
60. When it is said to them, "Prostrate to [Allah] Most Gracious!", they say,
"And what is [Allah] Most Gracious? Shall we prostrate to that which thou
commandest us?" And it increases their flight [from the Truth].
61. Blessed is He Who made constellations in the skies, and placed therein a
Lamp and a Moon giving light;
62. And it is He Who made the Night and the Day to follow each other: for such
as have the will to celebrate His praises or to show their gratitude.
63. And the servants of [Allah] Most Gracious are those who walk on the earth in
humility, and when the ignorant address them, they say, "Peace!";
64. Those who spend the night in adoration of their Lord prostrate and standing;
65. Those who say, "Our Lord! avert from us the Wrath of Hell, for its Wrath is
indeed an affliction grievous,-
66. "Evil indeed is it as an abode, and as a place to rest in";
67. Those who, when they spend, are not extravagant and not niggardly, but hold
a just [balance] between those [extremes];
68. Those who invoke not, with Allah, any other god, nor slay such life as Allah
has made sacred except for just cause, nor commit fornication; - and any that
does this [not only] meets punishment.
69. [But] the Penalty on the Day of Judgment will be doubled to him, and he will
dwell therein in ignominy,-
70. Unless he repents, believes, and works righteous deeds, for Allah will
change the evil of such persons into good, and Allah is Oft-Forgiving, Most
Merciful,
71. And whoever repents and does good has truly turned to Allah with an
[acceptable] conversion;-
72. Those who witness no falsehood, and, if they pass by futility, they pass by
it with honourable [avoidance];
73. Those who, when they are admonished with the Signs of their Lord, droop not
down at them as if they were deaf or blind;
74. And those who pray, "Our Lord! Grant unto us wives and offspring who will be
the comfort of our eyes, and give us [the grace] to lead the righteous."
75. Those are the ones who will be rewarded with the highest place in heaven,
because of their patient constancy: therein shall they be met with salutations
and peace,
76. Dwelling therein;- how beautiful an abode and place of rest!
77. Say [to the Rejecters]: "My Lord is not uneasy because of you if ye call not
on Him: But ye have indeed rejected [Him], and soon will come the inevitable
[punishment]!"
﴿ سورة الشعراء - سورة ٢٦ - تعداد آیات ٢٢٧ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
طسم ﴿١﴾ تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿٢﴾ لَعَلَّکَ بَاخِعٌ نَفْسَکَ أَلا یَکُونُوا مُؤْمِنِینَ ﴿٣﴾ إِنْ نَشَأْ نُنَزِّلْ عَلَیْهِمْ مِنَ السَّمَاءِ آیَةً فَظَلَّتْ أَعْنَاقُهُمْ لَهَا خَاضِعِینَ ﴿٤﴾ وَمَا یَأْتِیهِمْ مِنْ ذِکْرٍ مِنَ الرَّحْمَنِ مُحْدَثٍ إِلا کَانُوا عَنْهُ مُعْرِضِینَ ﴿٥﴾ فَقَدْ کَذَّبُوا فَسَیَأْتِیهِمْ أَنْبَاءُ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٦﴾ أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَى الأرْضِ کَمْ أَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ کُلِّ زَوْجٍ کَرِیمٍ ﴿٧﴾ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿٨﴾ وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿٩﴾ وَإِذْ نَادَى رَبُّکَ مُوسَى أَنِ ائْتِ الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿١٠﴾ قَوْمَ فِرْعَوْنَ أَلا یَتَّقُونَ ﴿١١﴾ قَالَ رَبِّ إِنِّی أَخَافُ أَنْ یُکَذِّبُونِ ﴿١٢﴾ وَیَضِیقُ صَدْرِی وَلا یَنْطَلِقُ لِسَانِی فَأَرْسِلْ إِلَى هَارُونَ ﴿١٣﴾ وَلَهُمْ عَلَیَّ ذَنْبٌ فَأَخَافُ أَنْ یَقْتُلُونِ ﴿١٤﴾ قَالَ کَلا فَاذْهَبَا بِآیَاتِنَا إِنَّا مَعَکُمْ مُسْتَمِعُونَ ﴿١٥﴾ فَأْتِیَا فِرْعَوْنَ فَقُولا إِنَّا رَسُولُ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿١٦﴾ أَنْ أَرْسِلْ مَعَنَا بَنِی إِسْرَائِیلَ ﴿١٧﴾ قَالَ أَلَمْ نُرَبِّکَ فِینَا وَلِیدًا وَلَبِثْتَ فِینَا مِنْ عُمُرِکَ سِنِینَ ﴿١٨﴾ وَفَعَلْتَ فَعْلَتَکَ الَّتِی فَعَلْتَ وَأَنْتَ مِنَ الْکَافِرِینَ ﴿١٩﴾ قَالَ فَعَلْتُهَا إِذًا وَأَنَا مِنَ الضَّالِّینَ ﴿٢٠﴾ فَفَرَرْتُ مِنْکُمْ لَمَّا خِفْتُکُمْ فَوَهَبَ لِی رَبِّی حُکْمًا وَجَعَلَنِی مِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿٢١﴾ وَتِلْکَ نِعْمَةٌ تَمُنُّهَا عَلَیَّ أَنْ عَبَّدْتَ بَنِی إِسْرَائِیلَ ﴿٢٢﴾ قَالَ فِرْعَوْنُ وَمَا رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿٢٣﴾ قَالَ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا إِنْ کُنْتُمْ مُوقِنِینَ ﴿٢٤﴾ قَالَ لِمَنْ حَوْلَهُ أَلا تَسْتَمِعُونَ ﴿٢٥﴾ قَالَ رَبُّکُمْ وَرَبُّ آبَائِکُمُ الأوَّلِینَ ﴿٢٦﴾ قَالَ إِنَّ رَسُولَکُمُ الَّذِی أُرْسِلَ إِلَیْکُمْ لَمَجْنُونٌ ﴿٢٧﴾ قَالَ رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ وَمَا بَیْنَهُمَا إِنْ کُنْتُمْ تَعْقِلُونَ ﴿٢٨﴾ قَالَ لَئِنِ اتَّخَذْتَ إِلَهًا غَیْرِی لأجْعَلَنَّکَ مِنَ الْمَسْجُونِینَ ﴿٢٩﴾ قَالَ أَوَلَوْ جِئْتُکَ بِشَیْءٍ مُبِینٍ ﴿٣٠﴾ قَالَ فَأْتِ بِهِ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿٣١﴾ فَأَلْقَى عَصَاهُ فَإِذَا هِیَ ثُعْبَانٌ مُبِینٌ ﴿٣٢﴾ وَنَزَعَ یَدَهُ فَإِذَا هِیَ بَیْضَاءُ لِلنَّاظِرِینَ ﴿٣٣﴾ قَالَ لِلْمَلإ حَوْلَهُ إِنَّ هَذَا لَسَاحِرٌ عَلِیمٌ ﴿٣٤﴾ یُرِیدُ أَنْ یُخْرِجَکُمْ مِنْ أَرْضِکُمْ بِسِحْرِهِ فَمَاذَا تَأْمُرُونَ ﴿٣٥﴾ قَالُوا أَرْجِهْ وَأَخَاهُ وَابْعَثْ فِی الْمَدَائِنِ حَاشِرِینَ ﴿٣٦﴾ یَأْتُوکَ بِکُلِّ سَحَّارٍ عَلِیمٍ ﴿٣٧﴾ فَجُمِعَ السَّحَرَةُ لِمِیقَاتِ یَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿٣٨﴾ وَقِیلَ لِلنَّاسِ هَلْ أَنْتُمْ مُجْتَمِعُونَ ﴿٣٩﴾ لَعَلَّنَا نَتَّبِعُ السَّحَرَةَ إِنْ کَانُوا هُمُ الْغَالِبِینَ ﴿٤٠﴾ فَلَمَّا جَاءَ السَّحَرَةُ قَالُوا لِفِرْعَوْنَ أَئِنَّ لَنَا لأجْرًا إِنْ کُنَّا نَحْنُ الْغَالِبِینَ ﴿٤١﴾ قَالَ نَعَمْ وَإِنَّکُمْ إِذًا لَمِنَ الْمُقَرَّبِینَ ﴿٤٢﴾ قَالَ لَهُمْ مُوسَى أَلْقُوا مَا أَنْتُمْ مُلْقُونَ ﴿٤٣﴾ فَأَلْقَوْا حِبَالَهُمْ وَعِصِیَّهُمْ وَقَالُوا بِعِزَّةِ فِرْعَوْنَ إِنَّا لَنَحْنُ الْغَالِبُونَ ﴿٤٤﴾ فَأَلْقَى مُوسَى عَصَاهُ فَإِذَا هِیَ تَلْقَفُ مَا یَأْفِکُونَ ﴿٤٥﴾ فَأُلْقِیَ السَّحَرَةُ سَاجِدِینَ ﴿٤٦﴾ قَالُوا آمَنَّا بِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٤٧﴾ رَبِّ مُوسَى وَهَارُونَ ﴿٤٨﴾ قَالَ آمَنْتُمْ لَهُ قَبْلَ أَنْ آذَنَ لَکُمْ إِنَّهُ لَکَبِیرُکُمُ الَّذِی عَلَّمَکُمُ السِّحْرَ فَلَسَوْفَ تَعْلَمُونَ لأقَطِّعَنَّ أَیْدِیَکُمْ وَأَرْجُلَکُمْ مِنْ خِلافٍ وَلأصَلِّبَنَّکُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٤٩﴾ قَالُوا لا ضَیْرَ إِنَّا إِلَى رَبِّنَا مُنْقَلِبُونَ ﴿٥٠﴾ إِنَّا نَطْمَعُ أَنْ یَغْفِرَ لَنَا رَبُّنَا خَطَایَانَا أَنْ کُنَّا أَوَّلَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٥١﴾ وَأَوْحَیْنَا إِلَى مُوسَى أَنْ أَسْرِ بِعِبَادِی إِنَّکُمْ مُتَّبَعُونَ ﴿٥٢﴾ فَأَرْسَلَ فِرْعَوْنُ فِی الْمَدَائِنِ حَاشِرِینَ ﴿٥٣﴾ إِنَّ هَؤُلاءِ لَشِرْذِمَةٌ قَلِیلُونَ ﴿٥٤﴾ وَإِنَّهُمْ لَنَا لَغَائِظُونَ ﴿٥٥﴾ وَإِنَّا لَجَمِیعٌ حَاذِرُونَ ﴿٥٦﴾ فَأَخْرَجْنَاهُمْ مِنْ جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿٥٧﴾ وَکُنُوزٍ وَمَقَامٍ کَرِیمٍ ﴿٥٨﴾ کَذَلِکَ وَأَوْرَثْنَاهَا بَنِی إِسْرَائِیلَ ﴿٥٩﴾ فَأَتْبَعُوهُمْ مُشْرِقِینَ ﴿٦٠﴾ فَلَمَّا تَرَاءَى الْجَمْعَانِ قَالَ أَصْحَابُ مُوسَى إِنَّا لَمُدْرَکُونَ ﴿٦١﴾ قَالَ کَلا إِنَّ مَعِیَ رَبِّی سَیَهْدِینِ ﴿٦٢﴾ فَأَوْحَیْنَا إِلَى مُوسَى أَنِ اضْرِبْ بِعَصَاکَ الْبَحْرَ فَانْفَلَقَ فَکَانَ کُلُّ فِرْقٍ کَالطَّوْدِ الْعَظِیمِ ﴿٦٣﴾ وَأَزْلَفْنَا ثَمَّ الآخَرِینَ ﴿٦٤﴾ وَأَنْجَیْنَا مُوسَى وَمَنْ مَعَهُ أَجْمَعِینَ ﴿٦٥﴾ ثُمَّ أَغْرَقْنَا الآخَرِینَ ﴿٦٦﴾ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿٦٧﴾ وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿٦٨﴾ وَاتْلُ عَلَیْهِمْ نَبَأَ إِبْرَاهِیمَ ﴿٦٩﴾ إِذْ قَالَ لأبِیهِ وَقَوْمِهِ مَا تَعْبُدُونَ ﴿٧٠﴾ قَالُوا نَعْبُدُ أَصْنَامًا فَنَظَلُّ لَهَا عَاکِفِینَ ﴿٧١﴾ قَالَ هَلْ یَسْمَعُونَکُمْ إِذْ تَدْعُونَ ﴿٧٢﴾ أَوْ یَنْفَعُونَکُمْ أَوْ یَضُرُّونَ ﴿٧٣﴾ قَالُوا بَلْ وَجَدْنَا آبَاءَنَا کَذَلِکَ یَفْعَلُونَ ﴿٧٤﴾ قَالَ أَفَرَأَیْتُمْ مَا کُنْتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿٧٥﴾ أَنْتُمْ وَآبَاؤُکُمُ الأقْدَمُونَ ﴿٧٦﴾ فَإِنَّهُمْ عَدُوٌّ لِی إِلا رَبَّ الْعَالَمِینَ ﴿٧٧﴾ الَّذِی خَلَقَنِی فَهُوَ یَهْدِینِ ﴿٧٨﴾ وَالَّذِی هُوَ یُطْعِمُنِی وَیَسْقِینِ ﴿٧٩﴾ وَإِذَا مَرِضْتُ فَهُوَ یَشْفِینِ ﴿٨٠﴾ وَالَّذِی یُمِیتُنِی ثُمَّ یُحْیِینِ ﴿٨١﴾ وَالَّذِی أَطْمَعُ أَنْ یَغْفِرَ لِی خَطِیئَتِی یَوْمَ الدِّینِ ﴿٨٢﴾ رَبِّ هَبْ لِی حُکْمًا وَأَلْحِقْنِی بِالصَّالِحِینَ ﴿٨٣﴾ وَاجْعَلْ لِی لِسَانَ صِدْقٍ فِی الآخِرِینَ ﴿٨٤﴾ وَاجْعَلْنِی مِنْ وَرَثَةِ جَنَّةِ النَّعِیمِ ﴿٨٥﴾ وَاغْفِرْ لأبِی إِنَّهُ کَانَ مِنَ الضَّالِّینَ ﴿٨٦﴾ وَلا تُخْزِنِی یَوْمَ یُبْعَثُونَ ﴿٨٧﴾ یَوْمَ لا یَنْفَعُ مَالٌ وَلا بَنُونَ ﴿٨٨﴾ إِلا مَنْ أَتَى اللَّهَ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ ﴿٨٩﴾ وَأُزْلِفَتِ الْجَنَّةُ لِلْمُتَّقِینَ ﴿٩٠﴾ وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِلْغَاوِینَ ﴿٩١﴾ وَقِیلَ لَهُمْ أَیْنَ مَا کُنْتُمْ تَعْبُدُونَ ﴿٩٢﴾ مِنْ دُونِ اللَّهِ هَلْ یَنْصُرُونَکُمْ أَوْ یَنْتَصِرُونَ ﴿٩٣﴾ فَکُبْکِبُوا فِیهَا هُمْ وَالْغَاوُونَ ﴿٩٤﴾ وَجُنُودُ إِبْلِیسَ أَجْمَعُونَ ﴿٩٥﴾ قَالُوا وَهُمْ فِیهَا یَخْتَصِمُونَ ﴿٩٦﴾ تَاللَّهِ إِنْ کُنَّا لَفِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٩٧﴾ إِذْ نُسَوِّیکُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٩٨﴾ وَمَا أَضَلَّنَا إِلا الْمُجْرِمُونَ ﴿٩٩﴾ فَمَا لَنَا مِنْ شَافِعِینَ ﴿١٠٠﴾ وَلا صَدِیقٍ حَمِیمٍ ﴿١٠١﴾ فَلَوْ أَنَّ لَنَا کَرَّةً فَنَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿١٠٢﴾ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿١٠٣﴾ وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿١٠٤﴾ کَذَّبَتْ قَوْمُ نُوحٍ الْمُرْسَلِینَ ﴿١٠٥﴾ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ نُوحٌ أَلا تَتَّقُونَ ﴿١٠٦﴾ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿١٠٧﴾ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿١٠٨﴾ وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿١٠٩﴾ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿١١٠﴾ قَالُوا أَنُؤْمِنُ لَکَ وَاتَّبَعَکَ الأرْذَلُونَ ﴿١١١﴾ قَالَ وَمَا عِلْمِی بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿١١٢﴾ إِنْ حِسَابُهُمْ إِلا عَلَى رَبِّی لَوْ تَشْعُرُونَ ﴿١١٣﴾ وَمَا أَنَا بِطَارِدِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿١١٤﴾ إِنْ أَنَا إِلا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿١١٥﴾ قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یَا نُوحُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمَرْجُومِینَ ﴿١١٦﴾ قَالَ رَبِّ إِنَّ قَوْمِی کَذَّبُونِ ﴿١١٧﴾ فَافْتَحْ بَیْنِی وَبَیْنَهُمْ فَتْحًا وَنَجِّنِی وَمَنْ مَعِیَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿١١٨﴾ فَأَنْجَیْنَاهُ وَمَنْ مَعَهُ فِی الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿١١٩﴾ ثُمَّ أَغْرَقْنَا بَعْدُ الْبَاقِینَ ﴿١٢٠﴾ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿١٢١﴾ وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿١٢٢﴾ کَذَّبَتْ عَادٌ الْمُرْسَلِینَ ﴿١٢٣﴾ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ هُودٌ أَلا تَتَّقُونَ ﴿١٢٤﴾ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿١٢٥﴾ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿١٢٦﴾ وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿١٢٧﴾ أَتَبْنُونَ بِکُلِّ رِیعٍ آیَةً تَعْبَثُونَ ﴿١٢٨﴾ وَتَتَّخِذُونَ مَصَانِعَ لَعَلَّکُمْ تَخْلُدُونَ ﴿١٢٩﴾ وَإِذَا بَطَشْتُمْ بَطَشْتُمْ جَبَّارِینَ ﴿١٣٠﴾ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿١٣١﴾ وَاتَّقُوا الَّذِی أَمَدَّکُمْ بِمَا تَعْلَمُونَ ﴿١٣٢﴾ أَمَدَّکُمْ بِأَنْعَامٍ وَبَنِینَ ﴿١٣٣﴾ وَجَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿١٣٤﴾ إِنِّی أَخَافُ عَلَیْکُمْ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿١٣٥﴾ قَالُوا سَوَاءٌ عَلَیْنَا أَوَعَظْتَ أَمْ لَمْ تَکُنْ مِنَ الْوَاعِظِینَ ﴿١٣٦﴾ إِنْ هَذَا إِلا خُلُقُ الأوَّلِینَ ﴿١٣٧﴾ وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿١٣٨﴾ فَکَذَّبُوهُ فَأَهْلَکْنَاهُمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿١٣٩﴾ وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿١٤٠﴾ کَذَّبَتْ ثَمُودُ الْمُرْسَلِینَ ﴿١٤١﴾ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ صَالِحٌ أَلا تَتَّقُونَ ﴿١٤٢﴾ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿١٤٣﴾ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿١٤٤﴾ وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿١٤٥﴾ أَتُتْرَکُونَ فِی مَا هَا هُنَا آمِنِینَ ﴿١٤٦﴾ فِی جَنَّاتٍ وَعُیُونٍ ﴿١٤٧﴾ وَزُرُوعٍ وَنَخْلٍ طَلْعُهَا هَضِیمٌ ﴿١٤٨﴾ وَتَنْحِتُونَ مِنَ الْجِبَالِ بُیُوتًا فَارِهِینَ ﴿١٤٩﴾ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿١٥٠﴾ وَلا تُطِیعُوا أَمْرَ الْمُسْرِفِینَ ﴿١٥١﴾ الَّذِینَ یُفْسِدُونَ فِی الأرْضِ وَلا یُصْلِحُونَ ﴿١٥٢﴾ قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِینَ ﴿١٥٣﴾ مَا أَنْتَ إِلا بَشَرٌ مِثْلُنَا فَأْتِ بِآیَةٍ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿١٥٤﴾ قَالَ هَذِهِ نَاقَةٌ لَهَا شِرْبٌ وَلَکُمْ شِرْبُ یَوْمٍ مَعْلُومٍ ﴿١٥٥﴾ وَلا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَیَأْخُذَکُمْ عَذَابُ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿١٥٦﴾ فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُوا نَادِمِینَ ﴿١٥٧﴾ فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿١٥٨﴾ وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿١٥٩﴾ کَذَّبَتْ قَوْمُ لُوطٍ الْمُرْسَلِینَ ﴿١٦٠﴾ إِذْ قَالَ لَهُمْ أَخُوهُمْ لُوطٌ أَلا تَتَّقُونَ ﴿١٦١﴾ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿١٦٢﴾ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿١٦٣﴾ وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿١٦٤﴾ أَتَأْتُونَ الذُّکْرَانَ مِنَ الْعَالَمِینَ ﴿١٦٥﴾ وَتَذَرُونَ مَا خَلَقَ لَکُمْ رَبُّکُمْ مِنْ أَزْوَاجِکُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ عَادُونَ ﴿١٦٦﴾ قَالُوا لَئِنْ لَمْ تَنْتَهِ یَا لُوطُ لَتَکُونَنَّ مِنَ الْمُخْرَجِینَ ﴿١٦٧﴾ قَالَ إِنِّی لِعَمَلِکُمْ مِنَ الْقَالِینَ ﴿١٦٨﴾ رَبِّ نَجِّنِی وَأَهْلِی مِمَّا یَعْمَلُونَ ﴿١٦٩﴾ فَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِینَ ﴿١٧٠﴾ إِلا عَجُوزًا فِی الْغَابِرِینَ ﴿١٧١﴾ ثُمَّ دَمَّرْنَا الآخَرِینَ ﴿١٧٢﴾ وَأَمْطَرْنَا عَلَیْهِمْ مَطَرًا فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِینَ ﴿١٧٣﴾ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿١٧٤﴾ وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿١٧٥﴾ کَذَّبَ أَصْحَابُ الأیْکَةِ الْمُرْسَلِینَ ﴿١٧٦﴾ إِذْ قَالَ لَهُمْ شُعَیْبٌ أَلا تَتَّقُونَ ﴿١٧٧﴾ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ ﴿١٧٨﴾ فَاتَّقُوا اللَّهَ وَأَطِیعُونِ ﴿١٧٩﴾ وَمَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ إِنْ أَجْرِیَ إِلا عَلَى رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿١٨٠﴾ أَوْفُوا الْکَیْلَ وَلا تَکُونُوا مِنَ الْمُخْسِرِینَ ﴿١٨١﴾ وَزِنُوا بِالْقِسْطَاسِ الْمُسْتَقِیمِ ﴿١٨٢﴾ وَلا تَبْخَسُوا النَّاسَ أَشْیَاءَهُمْ وَلا تَعْثَوْا فِی الأرْضِ مُفْسِدِینَ ﴿١٨٣﴾ وَاتَّقُوا الَّذِی خَلَقَکُمْ وَالْجِبِلَّةَ الأوَّلِینَ ﴿١٨٤﴾ قَالُوا إِنَّمَا أَنْتَ مِنَ الْمُسَحَّرِینَ ﴿١٨٥﴾ وَمَا أَنْتَ إِلا بَشَرٌ مِثْلُنَا وَإِنْ نَظُنُّکَ لَمِنَ الْکَاذِبِینَ ﴿١٨٦﴾ فَأَسْقِطْ عَلَیْنَا کِسَفًا مِنَ السَّمَاءِ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿١٨٧﴾ قَالَ رَبِّی أَعْلَمُ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١٨٨﴾ فَکَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذَابُ یَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ کَانَ عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿١٨٩﴾ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً وَمَا کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُؤْمِنِینَ ﴿١٩٠﴾ وَإِنَّ رَبَّکَ لَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿١٩١﴾ وَإِنَّهُ لَتَنْزِیلُ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿١٩٢﴾ نَزَلَ بِهِ الرُّوحُ الأمِینُ ﴿١٩٣﴾ عَلَى قَلْبِکَ لِتَکُونَ مِنَ الْمُنْذِرِینَ ﴿١٩٤﴾ بِلِسَانٍ عَرَبِیٍّ مُبِینٍ ﴿١٩٥﴾ وَإِنَّهُ لَفِی زُبُرِ الأوَّلِینَ ﴿١٩٦﴾ أَوَلَمْ یَکُنْ لَهُمْ آیَةً أَنْ یَعْلَمَهُ عُلَمَاءُ بَنِی إِسْرَائِیلَ ﴿١٩٧﴾ وَلَوْ نَزَّلْنَاهُ عَلَى بَعْضِ الأعْجَمِینَ ﴿١٩٨﴾ فَقَرَأَهُ عَلَیْهِمْ مَا کَانُوا بِهِ مُؤْمِنِینَ ﴿١٩٩﴾ کَذَلِکَ سَلَکْنَاهُ فِی قُلُوبِ الْمُجْرِمِینَ ﴿٢٠٠﴾ لا یُؤْمِنُونَ بِهِ حَتَّى یَرَوْا الْعَذَابَ الألِیمَ ﴿٢٠١﴾ فَیَأْتِیَهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لا یَشْعُرُونَ ﴿٢٠٢﴾ فَیَقُولُوا هَلْ نَحْنُ مُنْظَرُونَ ﴿٢٠٣﴾ أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ ﴿٢٠٤﴾ أَفَرَأَیْتَ إِنْ مَتَّعْنَاهُمْ سِنِینَ ﴿٢٠٥﴾ ثُمَّ جَاءَهُمْ مَا کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿٢٠٦﴾ مَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا کَانُوا یُمَتَّعُونَ ﴿٢٠٧﴾ وَمَا أَهْلَکْنَا مِنْ قَرْیَةٍ إِلا لَهَا مُنْذِرُونَ ﴿٢٠٨﴾ ذِکْرَى وَمَا کُنَّا ظَالِمِینَ ﴿٢٠٩﴾ وَمَا تَنَزَّلَتْ بِهِ الشَّیَاطِینُ ﴿٢١٠﴾ وَمَا یَنْبَغِی لَهُمْ وَمَا یَسْتَطِیعُونَ ﴿٢١١﴾ إِنَّهُمْ عَنِ السَّمْعِ لَمَعْزُولُونَ ﴿٢١٢﴾ فَلا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ فَتَکُونَ مِنَ الْمُعَذَّبِینَ ﴿٢١٣﴾ وَأَنْذِرْ عَشِیرَتَکَ الأقْرَبِینَ ﴿٢١٤﴾ وَاخْفِضْ جَنَاحَکَ لِمَنِ اتَّبَعَکَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٢١٥﴾ فَإِنْ عَصَوْکَ فَقُلْ إِنِّی بَرِیءٌ مِمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٢١٦﴾ وَتَوَکَّلْ عَلَى الْعَزِیزِ الرَّحِیمِ ﴿٢١٧﴾ الَّذِی یَرَاکَ حِینَ تَقُومُ ﴿٢١٨﴾ وَتَقَلُّبَکَ فِی السَّاجِدِینَ ﴿٢١٩﴾ إِنَّهُ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿٢٢٠﴾ هَلْ أُنَبِّئُکُمْ عَلَى مَنْ تَنَزَّلُ الشَّیَاطِینُ ﴿٢٢١﴾ تَنَزَّلُ عَلَى کُلِّ أَفَّاکٍ أَثِیمٍ ﴿٢٢٢﴾ یُلْقُونَ السَّمْعَ وَأَکْثَرُهُمْ کَاذِبُونَ ﴿٢٢٣﴾ وَالشُّعَرَاءُ یَتَّبِعُهُمُ الْغَاوُونَ ﴿٢٢٤﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّهُمْ فِی کُلِّ وَادٍ یَهِیمُونَ ﴿٢٢٥﴾ وَأَنَّهُمْ یَقُولُونَ مَا لا یَفْعَلُونَ ﴿٢٢٦﴾ إِلا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَذَکَرُوا اللَّهَ کَثِیرًا وَانْتَصَرُوا مِنْ بَعْدِ مَا ظُلِمُوا وَسَیَعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبُونَ ﴿٢٢٧﴾
سورة الشعراء
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
طسم (1)
این آیات کتاب روشنگر است. (2)
گویی میخواهی جان خود را از شدت اندوه از دست دهی بخاطر اینکه آنها ایمان نمیآورند! (3)
اگر ما اراده کنیم، از آسمان بر آنان آیهای نازل میکنیم که گردنهایشان در برابر آن خاضع گردد! (4)
و هیچ ذکر تازهای از سوی خداوند مهربان برای آنها نمیآید مگر اینکه از آن رویگردان میشوند! (5)
آنان تکذیب کردند; اما بزودی اخبار (کیفر) آنچه را استهزا میکردند به آنان میرسد! (6)
آیا آنان به زمین نگاه نکردند که چقدر از انواع گیاهان پرارزش در آن رویاندیم؟! (7)
در این، نشانه روشنی است (بر وجود خدا); ولی بیشترشان هرگز مؤمن نبودهاند! (8)
و پروردگار تو عزیز و رحیم است! (9)
(به خاطر بیاور) هنگامی را که پروردگارت موسی را ندا داد که به سراغ قوم ستمگر برو... (10)
قوم فرعون، آیا آنان (از مخالفت فرمان پروردگار) پرهیز نمیکنند؟! (11)
(موسی) عرض کرد: «پروردگارا! از آن بیم دارم که مرا تکذیب کنند، (12)
و سینهام تنگ شود، و زبانم بقدر کافی گویا نیست; (برادرم) هارون را نیز رسالت ده (تا مرا یاری کند)! (13)
و آنان (به اعتقاد خودشان) بر گردن من گناهی دارند; میترسم مرا بکشند (و این رسالت به پایان نرسد)! (14)
فرمود: «چنین نیست، (آنان کاری نمیتوانند انجام دهند)! شما هر دو با آیات ما (برای هدایتشان) بروید; ما با شما هستیم و (سخنانتان را) میشنویم! (15)
به سراغ فرعون بروید و بگویید: ما فرستاده پروردگار جهانیان هستیم; (16)
بنی اسرائیل را با ما بفرست!» (آنها به سراغ فرعون آمدند); (17)
(فرعون) گفت: «آیا ما تو را در کودکی در میان خود پرورش ندادیم، و سالهایی از زندگیت را در میان ما نبودی؟! (18)
و سرانجام، آن کارت را (که نمیبایست انجام دهی) انجام دادی (و یک نفر از ما را کشتی)، و تو از ناسپاسانی!» (19)
(موسی) گفت: «من آن کار را انجام دادم در حالی که از بیخبران بودم! (20)
پس هنگامی که از شما ترسیدم فرار کردم; و پروردگارم به من حکمت و دانش بخشید، و مرا از پیامبران قرار داد! (21)
آیا این منتی است که تو بر من میگذاری که بنی اسرائیل را برده خود ساختهای؟!» (22)
فرعون گفت: «پروردگار عالمیان چیست؟!» (23)
(موسی) گفت: «پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است، اگر اهل یقین هستید!». (24)
(فرعون) به اطرافیانش گفت: «آیا نمیشنوید (این مرد چه میگوید)؟!» (25)
(موسی) گفت: «او پروردگار شما و پروردگار نیاکان شماست!» (26)
(فرعون) گفت: «پیامبری که بسوی شما فرستاده شده مسلما دیوانه است!» (27)
(موسی) گفت: «او پروردگار مشرق و مغرب و آنچه میان آن دو است میباشد، اگر شما عقل و اندیشه خود را به کار میگرفتید!» (28)
(فرعون خشمگین شد و) گفت: «اگر معبودی غیر از من برگزینی، تو را از زندانیان قرار خواهم داد!» (29)
(موسی) گفت: «حتی اگر نشانه آشکاری برای تو بیاورم (باز ایمان نمیآوری)؟!» (30)
گفت: «اگر راست میگویی آن را بیاور!» (31)
در این هنگام موسی عصای خود را افکند، و ناگهان مار عظیم و آشکاری شد; (32)
و دست خود را (در گریبان فرو برد و) بیرون آورد، و در برابر بینندگان سفید و روشن بود. (33)
(فرعون) به گروهی که اطراف او بودند گفت: «این ساحر آگاه و ماهری است! (34)
او میخواهد با سحرش شما را از سرزمینتان بیرون کند! شما چه نظر میدهید؟» (35)
گفتند: «او و برادرش را مهلت ده; و ماموران را برای بسیج به تمام شهرها اعزام کن، (36)
تا هر ساحر ماهر و دانایی را نزد تو آورند!» (37)
سرانجام ساحران برای وعدهگاه روز معینی جمعآوری شدند. (38)
و به مردم گفته شد: «آیا شما نیز (در این صحنه) اجتماع میکنید... (39)
تا اگر ساحران پیروز شوند، از آنان پیروی کنیم؟!» (40)
هنگامی که ساحران آمدند، به فرعون گفتند: «آیا اگر ما پیروز شویم، پاداش مهمی خواهیم داشت؟» (41)
گفت: «(آری،) و در آن صورت شما از مقربان خواهید بود!» (42)
(روز موعود فرا رسید و همگی جمع شدند;) موسی به ساحران گفت: «آنچه را میخواهید بیفکنید، بیفکنید!» (43)
آنها طنابها و عصاهای خود را افکندند و گفتند: «به عزت فرعون، ما قطعا پیروزیم!» (44)
سپس موسی عصایش را افکند، ناگهان تمام وسایل دروغین آنها را بلعید! (45)
فورا همه ساحران به سجده افتادند. (46)
گفتند: «ما به پروردگار عالمیان ایمان آوردیم، (47)
پروردگار موسی و هارون!» (48)
(فرعون) گفت: «آیا پیش از اینکه به شما اجازه دهم به او ایمان آوردید؟! مسلما او بزرگ و استاد شماست که به شما سحرآموخته (و این یک توطئه است)! اما بزودی خواهید دانست! دستها و پاهای شما را بعکس یکدیگر قطع میکنم، و همه شما را به دار میآویزم!» (49)
گفتند: «مهم نیست، (هر کاری از دستت ساخته است بکن)! ما بسوی پروردگارمان بازمیگردیم! (50)
ما امیدواریم که پروردگارمان خطاهای ما را ببخشد، چرا که ما نخستین ایمانآورندگان بودیم!; سذللّه (51)
و به موسی وحی کردیم که شبانه بندگانم را (از مصر) کوچ ده، زیرا شما مورد تعقیب هستید! سذللّه (52)
فرعون (از این ماجرا آگاه شد و) ماموران بسیج نیرو را به شهرها فرستاد، (53)
(و گفت:) اینها مسلما گروهی اندکند; (54)
و اینها ما را به خشم آوردهاند; (55)
و ما همگی آماده پیکاریم!» (56)
(سرانجام فرعونیان مغلوب شدند،) و ما آنها را از باغها و چشمهها بیرون راندیم، (57)
و از گنجها و قصرهای مجلل! (58)
(آری،) اینچنین کردیم! و بنی اسرائیل را وارث آنها ساختیم! (59)
آنان به تعقیب بنی اسرائیل پرداختند، و به هنگام طلوع آفتاب به آنها رسیدند. (60)
هنگامی که دو گروه یکدیگر را دیدند، یاران موسی گفتند: «ما در چنگال فرعونیان گرفتار شدیم!» (61)
(موسی) گفت: «چنین نیست! یقینا پروردگارم با من است، بزودی مرا هدایت خواهد کرد!» (62)
و بدنبال آن به موسی وحی کردیم: «عصایت را به دریا بزن!» (عصایش را به دریا زد،) و دریا از هم شکافته شد، و هر بخشی همچون کوه عظیمی بود! (63)
و در آنجا دیگران ( لشکر فرعون) را نیز (به دریا) نزدیک ساختیم! (64)
و موسی و تمام کسانی را که با او بودند نجات دادیم! (65)
سپس دیگران را غرق کردیم! (66)
در این جریان، نشانه روشنی است ولی بیشترشان ایمان نیاوردند! (چرا که طالب حق نبودند) (67)
و پروردگارت شکستناپذیر و مهربان است! (68)
و بر آنان خبر ابراهیم را بخوان، (69)
هنگامی که به پدر و قومش گفت: «چه چیز را میپرستید؟!» (70)
گفتند: «بتهایی را میپرستیم، و همه روز ملازم عبادت آنهاییم.» (71)
گفت: «آیا هنگامی که آنها را میخوانید صدای شما را میشنوند؟! (72)
یا سود و زیانی به شما میرسانند؟!» (73)
گفتند: «ما فقط نیاکان خود را یافتیم که چنین میکنند.» (74)
گفت: «آیا دیدید (این) چیزهایی را که پیوسته پرستش میکردید... (75)
شما و پدران پیشین شما، (76)
همه آنها دشمن من هستند (و من دشمن آنها)، مگر پروردگار عالمیان! (77)
همان کسی که مرا آفرید، و پیوسته راهنمائیم میکند، (78)
و کسی که مرا غذا میدهد و سیراب مینماید، (79)
و هنگامی که بیمار شوم مرا شفا میدهد، (80)
و کسی که مرا میمیراند و سپس زنده میکند، (81)
و کسی که امید دارم گناهم را در روز جزا ببخشد! (82)
پروردگارا! به من علم و دانش ببخش، و مرا به صالحان ملحق کن! (83)
و برای من در میان امتهای آینده، زبان صدق (و ذکر خیری) قرار ده! (84)
و مرا وارثان بهشت پرنعمت گردان! (85)
و پدرم ( عمویم) را بیامرز، که او از گمراهان بود! (86)
و در آن روز که مردم برانگیخته میشوند، مرا شرمنده و رسوا مکن! (87)
در آن روز که مال و فرزندان سودی نمیبخشد، (88)
مگر کسی که با قلب سلیم به پیشگاه خدا آید!» (89)
(در آن روز،) بهشت برای پرهیزکاران نزدیک میشود، (90)
و دوزخ برای گمراهان آشکار میگردد، (91)
و به آنان گفته میشود: «کجا هستند معبودانی که آنها را پرستش میکردید... (92)
معبودهایی غیر از خدا؟! آیا آنها شمارا یاری میکنند، یا کسی به یاری آنها میآید؟!» (93)
در آن هنگام همه آن معبودان با عابدان گمراه به دوزخ افکنده میشوند; (94)
و همچنین همگی لشکریان ابلیس! (95)
آنها در آنجا در حالی که به مخاصمه برخاستهاند میگویند: (96)
«به خدا سوگند که ما در گمراهی آشکاری بودیم، (97)
چون شما را با پروردگار عالمیان برابر میشمردیم! (98)
اما کسی جز مجرمان ما را گمراه نکرد! (99)
(افسوس که امروز) شفاعتکنندگانی برای ما وجود ندارد، (100)
و نه دوست گرم و پرمحبتی! (101)
ای کاش بار دیگر (به دنیا) بازگردیم و از مؤمنان باشیم!» (102)
در این ماجرا، نشانه (و عبرتی) است; ولی بیشتر آنان مؤمن نبودند! (103)
و پروردگار تو عزیز و رحیم است! (104)
قوم نوح رسولان را تکذیب کردند، (105)
هنگامی که برادرشان نوح به آنان گفت: «آیا تقوا پیشه نمیکنید؟! (106)
مسلما من برای شما پیامبری امین هستم! (107)
تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! (108)
من برای این دعوت، هیچ مزدی از شما نمیطلبم; اجر من تنها بر پروردگار عالمیان است! (109)
پس، تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید!» (110)
گفتند: «آیا ما به تو ایمان بیاوریم در حالی که افراد پست و بیارزش از تو پیروی کردهاند؟!» (111)
(نوح) گفت: «من چه میدانم آنها چه کاری داشتهاند! (112)
حساب آنها تنها با پروردگار من است اگر شما میفهمیدید! (113)
و من هرگز مؤمنان را طرد نخواهم کرد. (114)
من تنها انذارکنندهای آشکارم.» (115)
گفتند: «ای نوح! اگر (از حرفهایت) دست برنداری، سنگباران خواهی شد!» (116)
گفت: «پروردگارا! قوم من، مرا تکذیب کردند! (117)
اکنون میان من و آنها جدایی بیفکن; و مرا و مؤمنانی را که با من هستند رهایی بخش!» (118)
ما، او و کسانی را که با او بودند، در آن کشتی که پر (از انسان و انواع حیوانات) بود، رهایی بخشیدیم! (119)
سپس بقیه را غرق کردیم! (120)
در این ماجرا نشانه روشنی است; اما بیشتر آنان مؤمن نبودند. (121)
و پروردگار تو عزیز و رحیم است. (122)
قوم عاد (نیز) رسولان (خدا) را تکذیب کردند، (123)
هنگامی که برادرشان هود گفت: «آیا تقوا پیشه نمیکنید؟! (124)
مسلما من برای شما پیامبری امین هستم. (125)
پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! (126)
من در برابر این دعوت، هیچ اجر و پاداشی از شما نمیطلبم; اجر و پاداش من تنها بر پروردگار عالمیان است. (127)
آیا شما بر هر مکان مرتفعی نشانهای از روی هوا و هوس میسازید؟! (128)
و قصرها و قلعههای زیبا و محکم بنا میکنید شاید در دنیا جاودانه بمانید؟! (129)
و هنگامی که کسی را مجازات میکنید همچون جباران کیفر میدهید! (130)
پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! (131)
و از (نافرمانی) خدایی بپرهیزید که شما را به نعمتهایی که میدانید امداد کرده; (132)
شما را به چهارپایان و نیز پسران (لایق و برومند) امداد فرموده; (133)
همچنین به باغها و چشمهها! (134)
(اگر کفران کنید،) من بر شما از عذاب روزی بزرگ میترسم!» (135)
آنها ( قوم عاد) گفتند: «برای ما تفاوت نمیکند، چه ما را انذار کنی یا نکنی; (بیهوده خود را خسته مکن)! (136)
این همان روش (و افسانههای) پیشینیان است! (137)
و ما هرگز مجازات نخواهیم شد!» (138)
آنان هود را تکذیب کردند، ما هم نابودشان کردیم; و در این، آیتو نشانهای است (برای آگاهان) ; ولی بیشتر آنان مؤمن نبودند! (139)
و پروردگار تو عزیز و رحیم است! (140)
قوم ثمود رسولان (خدا) را تکذیب کردند، (141)
هنگامی که صالح به آنان گفت: «آیا تقوا پیشه نمیکنید؟! (142)
من برای شما پیامبری امین هستم! (143)
پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! (144)
من در برابر این دعوت، اجر و پاداشی از شما نمیطلبم; اجر من تنها بر پروردگار عالمیان است! (145)
آیا شما تصور میکنید همیشه در نهایت امنیت در نعمتهایی که اینجاست میمانید، (146)
در این باغها و چشمهها، (147)
در این زراعتها و نخلهایی که میوههایش شیرین و رسیده است؟! (148)
و از کوهها خانههایی میتراشید، و در آن به عیش و نوش میپردازید! (149)
پس از خدا بترسید و مرا اطاعت کنید! (150)
و فرمان مسرفان را اطاعت نکنید! (151)
همانها که در زمین فساد میکنند و اصلاح نمیکنند!» (152)
گفتند: «(ای صالح!) تو از افسون شدگانی (و عقل خود را از دست دادهای!) (153)
تو فقط بشری همچون مائی; اگر راست میگویی آیت و نشانهای بیاور!» (154)
گفت: «این ناقهای است (که آیت الهی است) برای او سهمی (از آب قریه)، و برای شما سهم روز معینی است! (155)
کمترین آزاری به آن نرسانید، که عذاب روزی بزرگ شما را فرا خواهد گرفت!» (156)
سرانجام بر آن (ناقه) حمله نموده آن را «پی» کردند; (و هلاک نمودند) سپس از کرده خود پشیمان شدند! (157)
و عذاب الهی آنان را فرا گرفت; در این، آیت و نشانهای است; ولی بیشتر آنان مؤمن نبودند! (158)
و پروردگار تو عزیز و رحیم است! (159)
قوم لوط فرستادگان (خدا) را تکذیب کردند، (160)
هنگامی که برادرشان لوط به آنان گفت: «آیا تقوا پیشه نمیکنید؟! (161)
من برای شما پیامبری امین هستم! (162)
پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! (163)
من در برابر این دعوت، اجری از شما نمیطلبم، اجر من فقط بر پروردگار عالمیان است! (164)
آیا در میان جهانیان، شما به سراغ جنس ذکور میروید (و همجنس بازی میکنید، آیا این زشت و ننگین نیست؟!) (165)
و همسرانی را که پروردگارتان برای شما آفریده است رها میکنید؟! (حقا) شما قوم تجاوزگری هستید!» (166)
گفتند: «ای لوط! اگر (از این سخنان) دست برنداری، به یقین از اخراج شدگان خواهی بود!» (167)
گفت: «من دشمن سرسخت اعمال شما هستم! (168)
پروردگارا! من و خاندانم را از آنچه اینها انجام میدهند رهایی بخش!» (169)
ما او و تمامی خاندانش را نجات دادیم، (170)
جز پیرزنی که در میان بازماندگان بود! (171)
سپس دیگران را هلاک کردیم! (172)
و بارانی (از سنگ) بر آنها فرستادیم; چه باران بدی بود باران انذارشدگان! (173)
در این (ماجرای قوم لوط و سرنوشت شوم آنها) آیتی است; اما بیشترشان مؤمن نبودند. (174)
و پروردگار تو عزیز و رحیم است! (175)
اصحاب ایکه ( شهری نزدیک مدین) رسولان (خدا) را تکذیب کردند، (176)
هنگامی که شعیب به آنها گفت: «آیا تقوا پیشه نمیکنید؟! (177)
مسلما من برای شما پیامبری امین هستم! (178)
پس تقوای الهی پیشه کنید و مرا اطاعت نمایید! (179)
من در برابر این دعوت، پاداشی از شما نمیطلبم; اجر من تنها بر پروردگار عالمیان است! (180)
حق پیمانه را ادا کنید (و کم فروشی نکنید)، و دیگران را به خسارت نیفکنید! (181)
و با ترازوی صحیح وزن کنید! (182)
و حق مردم را کم نگذارید، و در زمین تلاش برای فساد نکنید! (183)
و از (نافرمانی) کسی که شما و اقوام پیشین را آفرید بپرهیزید!» (184)
آنها گفتند: «تو فقط از افسونشدگانی! (185)
تو بشری همچون مائی، تنها گمانی که درباره تو داریم این است که از دروغگویانی! (186)
اگر راست میگویی، سنگهایی از آسمان بر سر ما بباران!» (187)
(شعیب) گفت: «پروردگار من به اعمالی که شما انجام میدهید داناتر است!» (188)
سرانجام او را تکذیب کردند، و عذاب روز سایبان (سایبانی از ابر صاعقهخیز) آنها را فراگرفت; یقینا آن عذاب روز بزرگی بود! (189)
در این ماجرا، آیت و نشانهای است; ولی بیشتر آنها مؤمن نبودند. (190)
و پروردگار تو عزیز و رحیم است! (191)
مسلما این (قرآن) از سوی پروردگار جهانیان نازل شده است! (192)
روح الامین آن را نازل کرده است... (193)
بر قلب (پاک) تو، تا از انذارکنندگان باشی! (194)
آن را به زبان عربی آشکار (نازل کرد)! (195)
و توصیف آن در کتابهای پیشینیان نیز آمده است! (196)
آیا همین نشانه برای آنها کافی نیست که علمای بنی اسرائیل بخوبی از آن آگاهند؟! (197)
هرگاه ما آن را بر بعضی از عجم ( غیر عرب)ها نازل میکردیم... (198)
و او آن را بر ایشان میخواند، به آن ایمان نمیآورند! (199)
(آری،) این گونه (با بیانی رسا) قرآن را در دلهای مجرمان وارد میکنیم! (200)
(اما) به آن ایمان نمیآورند تا عذاب دردناک را با چشم خود ببینند! (201)
ناگهان به سراغشان میآید، در حالی که توجه ندارند! (202)
و (در آن هنگام) میگویند: «آیا به ما مهلتی داده خواهد شد؟!» (203)
آیا برای عذاب ما عجله میکنند؟! (204)
به ما خبر ده، اگر (باز هم) سالیانی آنها را از این زندگی بهرهمند سازیم... (205)
سپس عذابی که به آنها وعده داده شده به سراغشان بیاید... (206)
این تمتع و بهرهگیری از دنیا برای آنها سودی نخواهد داشت! (207)
ما هیچ شهر و دیاری را هلاک نکردیم مگر اینکه انذارکنندگانی (از پیامبران الهی) داشتند. (208)
تا متذکر شوند; و ما هرگز ستمکار نبودیم! (که بدون اتمام حجت مجازات کنیم) (209)
شیاطین و جنیان (هرگز) این آیات را نازل نکردند! (210)
و برای آنها سزاوار نیست; و قدرت ندارند! (211)
آنها از استراق سمع (و شنیدن اخبار آسمانها) برکنارند! (212)
(ای پیامبر!) هیچ معبودی را با خداوند مخوان، که از معذبین خواهی بود! (213)
و خویشاوندان نزدیکت را انذار کن! (214)
و بال و پر خود را برای مؤمنانی که از تو پیروی میکنند بگستر! (215)
اگر تو را نافرمانی کنند بگو: «من از آنچه شما انجام میدهید بیزارم!» (216)
و بر خداوند عزیز و رحیم توکل کن! (217)
همان کسی که تو را به هنگامی که (برای عبادت) برمیخیزی میبیند; (218)
و (نیز) حرکت تو را در میان سجدهکنندگان! (219)
اوست خدای شنوا و دانا. (220)
آیا به شما خبر دهم که شیاطین بر چه کسی نازل میشوند؟! (221)
آنها بر هر دروغگوی گنهکار نازل میگردند; (222)
آنچه را میشنوند (به دیگران) القا میکنند; و بیشترشان دروغگو هستند! (223)
(پیامبر اسلام شاعر نیست;) شاعران کسانی هستند که گمراهان از آنان پیروی میکنند. (224)
آیا نمیبینی آنها در هر وادی سرگردانند؟ (225)
و سخنانی میگویند که (به آنها) عمل نمیکنند؟! (226)
مگر کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام میدهند و خدا را بسیار یاد می کنند، و به هنگامی که مورد ستم واقع میشوند به دفاع از خویشتن (و مؤمنان) برمیخیزند (و از شعر در این راه کمک میگیرند); آنها که ستم کردند به زودی میدانند که بازگشتشان به کجاست! (227)
SURA 26. Shuaraa, or The Poets
1. Ta. Sin. Mim.
2. These are verses of the Book that makes [things] clear.
3. It may be thou frettest thy soul with grief, that they do not become
Believers.
4. If [such] were Our Will, We could send down to them from the sky a Sign, to
which they would bend their necks in humility.
5. But there comes not to them a newly-revealed Message from [Allah] Most
Gracious, but they turn away therefrom.
6. They have indeed rejected [the Message]: so they will know soon [enough] the
truth of what they mocked at!
7. Do they not look at the earth,- how many noble things of all kinds We have
produced therein?
8. Verily, in this is a Sign: but most of them do not believe.
9. And verily, thy Lord is He, the Exalted in Might, Most Merciful.
10. Behold, thy Lord called Moses: "Go to the people of iniquity,-
11. "The people of the Pharaoh: will they not fear Allah?"
12. He said: "O my Lord! I do fear that they will charge me with falsehood:
13. "My breast will be straitened. And my speech may not go [smoothly]: so send
unto Aaron.
14. "And [further], they have a charge of crime against me; and I fear they may
slay me."
15. Allah said: "By no means! proceed then, both of you, with Our Signs; We are
with you, and will listen [to your call].
16. "So go forth, both of you, to Pharaoh, and say: 'We have been sent by the
Lord and Cherisher of the worlds;
17. "'Send thou with us the Children of Israel.'"
18. [Pharaoh] said: "Did we not cherish thee as a child among us, and didst thou
not stay in our midst many years of thy life?
19. "And thou didst a deed of thine which [thou knowest] thou didst, and thou
art an ungrateful [wretch]!"
20. Moses said: "I did it then, when I was in error.
21. "So I fled from you [all] when I feared you; but my Lord has [since]
invested me with judgment [and wisdom] and appointed me as one of the
messengers.
22. "And this is the favour with which thou dost reproach me,- that thou hast
enslaved the Children of Israel!"
23. Pharaoh said: "And what is the 'Lord and Cherisher of the worlds'?"
24. [Moses] said: "The Lord and Cherisher of the heavens and the earth, and all
between,- if ye want to be quite sure."
25. [Pharaoh] said to those around: "Did ye not listen [to what he says]?"
26. [Moses] said: "Your Lord and the Lord of your fathers from the beginning!"
27. [Pharaoh] said: "Truly your messenger who has been sent to you is a
veritable madman!"
28. [Moses] said: "Lord of the East and the West, and all between! if ye only
had sense!"
29. [Pharaoh] said: "If thou dost put forward any god other than me, I will
certainly put thee in prison!"
30. [Moses] said: "Even if I showed you something clear [and] convincing?"
31. [Pharaoh] said: "Show it then, if thou tellest the truth!"
32. So [Moses] threw his rod, and behold, it was a serpent, plain [for all to
see]!
33. And he drew out his hand, and behold, it was white to all beholders!
34. [Pharaoh] said to the Chiefs around him: "This is indeed a sorcerer wellversed:
35. "His plan is to get you out of your land by his sorcery; then what is it ye
counsel?"
36. They said: "Keep him and his brother in suspense [for a while], and dispatch
to the Cities heralds to collect-
37. "And bring up to thee all [our] sorcerers well-versed."
38. So the sorcerers were got together for the appointment of a day well- known,
39. And the people were told: "Are ye [now] assembled?-
40. "That we may follow the sorcerers [in religion] if they win?"
41. So when the sorcerers arrived, they said to Pharaoh: "Of course - shall we
have a [suitable] reward if we win?42. He said: "Yea, [and more],- for ye shall in that case be [raised to posts]
nearest [to my person]."
43. Moses said to them: "Throw ye - that which ye are about to throw!"
44. So they threw their ropes and their rods, and said: "By the might of
Pharaoh, it is we who will certainly win!"
45. Then Moses threw his rod, when, behold, it straightway swallows up all the
falsehoods which they fake!
46. Then did the sorcerers fall down, prostrate in adoration,
47. Saying: "We believe in the Lord of the Worlds,
48. "The Lord of Moses and Aaron."
49. Said [Pharaoh]: "Believe ye in Him before I give you permission? surely he
is your leader, who has taught you sorcery! but soon shall ye know! Be sure I
will cut off your hands and your feet on opposite sides, and I will cause you
all to die on the cross!"
50. They said: "No matter! for us, we shall but return to our Lord!
51. "Only, our desire is that our Lord will forgive us our faults, that we may
become foremost among the believers!"
52. By inspiration we told Moses: "Travel by night with my servants; for surely
ye shall be pursued."
53. Then Pharaoh sent heralds to [all] the Cities,
54. [Saying]: "These [Israelites] are but a small band,
55. "And they are raging furiously against us;
56. "But we are a multitude amply fore-warned."
57. So We expelled them from gardens, springs,
58. Treasures, and every kind of honourable position;
59. Thus it was, but We made the Children of Israel inheritors of such things.
60. So they pursued them at sunrise.
61. And when the two bodies saw each other, the people of Moses said: "We are
sure to be overtaken."
62. [Moses] said: "By no means! my Lord is with me! Soon will He guide me!"
63. Then We told Moses by inspiration: "Strike the sea with thy rod." So it
divided, and each separate part became like the huge, firm mass of a mountain.
64. And We made the other party approach thither.
65. We delivered Moses and all who were with him;
66. But We drowned the others.
67. Verily in this is a Sign: but most of them do not believe.
68. And verily thy Lord is He, the Exalted in Might, Most Merciful.
69. And rehearse to them [something of] Abraham's story.
70. Behold, he said to his father and his people: "What worship ye?"
71. They said: "We worship idols, and we remain constantly in attendance on
them."
72. He said: "Do they listen to you when ye call [on them]?"
73. "Or do you good or harm?"
74. They said: "Nay, but we found our fathers doing thus [what we do]."
75. He said: "Do ye then see whom ye have been worshipping,-
76. "Ye and your fathers before you?-
77. "For they are enemies to me; not so the Lord and Cherisher of the Worlds;
78. "Who created me, and it is He Who guides me;
79. "Who gives me food and drink,
80. "And when I am ill, it is He Who cures me;
81. "Who will cause me to die, and then to life [again];
82. "And who, I hope, will forgive me my faults on the day of Judgment.
83. "O my Lord! bestow wisdom on me, and join me with the righteous;
84. "Grant me honourable mention on the tongue of truth among the latest
[generations];
85. "Make me one of the inheritors of the Garden of Bliss;
86. "Forgive my father, for that he is among those astray;
87. "And let me not be in disgrace on the Day when [men] will be raised up;-
88. "The Day whereon neither wealth nor sons will avail,
89. "But only he [will prosper] that brings to Allah a sound heart;
90. "To the righteous, the Garden will be brought near,
91. "And to those straying in Evil, the Fire will be placed in full view;
92. "And it shall be said to them: 'Where are the [gods] ye worshipped-
93. "'Besides Allah? Can they help you or help themselves?'
94. "Then they will be thrown headlong into the [Fire],- they and those straying
in Evil,
95. "And the whole hosts of Iblis together.
96. "They will say there in their mutual bickerings:
97. "'By Allah, we were truly in an error manifest,
98. "'When we held you as equals with the Lord of the Worlds;
99. "'And our seducers were only those who were steeped in guilt.
100. "'Now, then, we have none to intercede [for us],
101. "'Nor a single friend to feel [for us].
102. "'Now if we only had a chance of return we shall truly be of those who
believe!'"
103. Verily in this is a Sign but most of them do not believe.
104. And verily thy Lord is He, the Exalted in Might, Most Merciful.
105. The people of Noah rejected the messengers.
106. Behold, their brother Noah said to them: "Will ye not fear [Allah]?107. "I am to you a messenger worthy of all trust:
108. "So fear Allah, and obey me.
109. "No reward do I ask of you for it: my reward is only from the Lord of the
Worlds:
110. "So fear Allah, and obey me."
111. They said: "Shall we believe in thee when it is the meanest that follow
thee?"
112. He said: "And what do I know as to what they do?
113. "Their account is only with my Lord, if ye could [but] understand.
114. "I am not one to drive away those who believe.
115. "I am sent only to warn plainly in public."
116. They said: "If thou desist not, O Noah! thou shalt be stoned [to death]."
117. He said: "O my Lord! truly my people have rejected me.
118. "Judge Thou, then, between me and them openly, and deliver me and those of
the Believers who are with me."
119. So We delivered him and those with him, in the Ark filled [with all
creatures].
120. Thereafter We drowned those who remained behind.
121. Verily in this is a Sign: but most of them do not believe.
122. And verily thy Lord is He, the Exalted in Might, Most Merciful.
123. The 'Ad [people] rejected the messengers.
124. Behold, their brother Hud said to them: "Will ye not fear [Allah]?
125. "I am to you a messenger worthy of all trust:
126. "So fear Allah and obey me.
127. "No reward do I ask of you for it: my reward is only from the Lord of the
Worlds.
128. "Do ye build a landmark on every high place to amuse yourselves?
129. "And do ye get for yourselves fine buildings in the hope of living therein
[for ever]?
130. "And when ye exert your strong hand, do ye do it like men of absolute
power?
131. "Now fear Allah, and obey me.
132. "Yea, fear Him Who has bestowed on you freely all that ye know.
133. "Freely has He bestowed on you cattle and sons,-
134. "And Gardens and Springs.
135. "Truly I fear for you the Penalty of a Great Day."
136. They said: "It is the same to us whether thou admonish us or be not among
[our] admonishers!
137. "This is no other than a customary device of the ancients,
138. "And we are not the ones to receive Pains and Penalties!"
139. So they rejected him, and We destroyed them. Verily in this is a Sign: but
most of them do not believe.
140. And verily thy Lord is He, the Exalted in Might, Most Merciful.
141. The Thamud [people] rejected the messengers.
142. Behold, their brother Salih said to them: "Will you not fear [Allah]?
143. "I am to you a messenger worthy of all trust.
144. "So fear Allah, and obey me.
145. "No reward do I ask of you for it: my reward is only from the Lord of the
Worlds.
146. "Will ye be left secure, in [the enjoyment of] all that ye have here?-
147. "Gardens and Springs,
148. "And corn-fields and date-palms with spathes near breaking [with the weight
of fruit]?
149. "And ye carve houses out of [rocky] mountains with great skill.
150. "But fear Allah and obey me;
151. "And follow not the bidding of those who are extravagant,-
152. "Who make mischief in the land, and mend not [their ways]."
153. They said: "Thou art only one of those bewitched!
154. "Thou art no more than a mortal like us: then bring us a Sign, if thou
tellest the truth!"
155. He said: "Here is a she-camel: she has a right of watering, and ye have a
right of watering, [severally] on a day appointed.
156. "Touch her not with harm, lest the Penalty of a Great Day seize you."
157. But they ham-strung her: then did they become full of regrets.
158. But the Penalty seized them. Verily in this is a Sign: but most of them do
not believe.
159. And verily thy Lord is He, the Exalted in Might, Most Merciful.
160. The people of Lut rejected the messengers.
161. Behold, their brother Lut said to them: "Will ye not fear [Allah]?
162. "I am to you a messenger worthy of all trust.
163. "So fear Allah and obey me.
164. "No reward do I ask of you for it: my reward is only from the lord of the
Worlds.
165. "Of all the creatures in the world, will ye approach males,
166. "And leave those whom Allah has created for you to be your mates? Nay, ye
are a people transgressing [all limits]!"
167. They said: "If thou desist not, O Lut! thou wilt assuredly be cast out!"
168. He said: "I do detest your doings."
169. "O my Lord! deliver me and my family from such things as they do!"
170. So We delivered him and his family,- all171. Except an old woman who lingered behind.
172. But the rest We destroyed utterly.
173. We rained down on them a shower [of brimstone]: and evil was the shower on
those who were admonished [but heeded not]!
174. Verily in this is a Sign: but most of them do not believe.
175. And verily thy Lord is He, the Exalted in Might Most Merciful.
176. The Companions of the Wood rejected the messengers.
177. Behold, Shu'aib said to them: "Will ye not fear [Allah]?
178. "I am to you a messenger worthy of all trust.
179. "So fear Allah and obey me.
180. "No reward do I ask of you for it: my reward is only from the Lord of the
Worlds.
181. "Give just measure, and cause no loss [to others by fraud].
182. "And weigh with scales true and upright.
183. "And withhold not things justly due to men, nor do evil in the land,
working mischief.
184. "And fear Him Who created you and [who created] the generations before
[you]"
185. They said: "Thou art only one of those bewitched!
186. "Thou art no more than a mortal like us, and indeed we think thou art a
liar!
187. "Now cause a piece of the sky to fall on us, if thou art truthful!"
188. He said: "My Lord knows best what ye do."
189. But they rejected him. Then the punishment of a day of overshadowing gloom
seized them, and that was the Penalty of a Great Day.
190. Verily in that is a Sign: but most of them do not believe.
191. And verily thy Lord is He, the Exalted in Might, Most Merciful.
192. Verily this is a Revelation from the Lord of the Worlds:
193. With it came down the spirit of Faith and Truth-
194. To thy heart and mind, that thou mayest admonish.
195. In the perspicuous Arabic tongue.
196. Without doubt it is [announced] in the mystic Books of former peoples.
197. Is it not a Sign to them that the Learned of the Children of Israel knew it
[as true]?
198. Had We revealed it to any of the non-Arabs,
199. And had he recited it to them, they would not have believed in it.
200. Thus have We caused it to enter the hearts of the sinners.
201. They will not believe in it until they see the grievous Penalty;
202. But the [Penalty] will come to them of a sudden, while they perceive it
not;
203. Then they will say: "Shall we be respited?"
204. Do they then ask for Our Penalty to be hastened on?
205. Seest thou? If We do let them enjoy [this life] for a few years,
206. Yet there comes to them at length the [Punishment] which they were
promised!
207. It will profit them not that they enjoyed [this life]!
208. Never did We destroy a population, but had its warners -
209. By way of reminder; and We never are unjust.
210. No evil ones have brought down this [Revelation]:
211. It would neither suit them nor would they be able [to produce it].
212. Indeed they have been removed far from even [a chance of] hearing it.
213. So call not on any other god with Allah, or thou wilt be among those under
the Penalty.
214. And admonish thy nearest kinsmen,
215. And lower thy wing to the Believers who follow thee.
216. Then if they disobey thee, say: "I am free [of responsibility] for what ye
do!"
217. And put thy trust on the Exalted in Might, the Merciful,-
218. Who seeth thee standing forth [in prayer],
219. And thy movements among those who prostrate themselves,
220. For it is He Who heareth and knoweth all things.
221. Shall I inform you, [O people!], on whom it is that the evil ones descend?
222. They descend on every lying, wicked person,
223. [Into whose ears] they pour hearsay vanities, and most of them are liars.
224. And the Poets,- It is those straying in Evil, who follow them:
225. Seest thou not that they wander distracted in every valley?-
226. And that they say what they practise not?-
227. Except those who believe, work righteousness, engage much in the
remembrance of Allah, and defend themselves only after they are unjustly
attacked. And soon will the unjust assailants know what vicissitudes their
affairs will take!
﴿ سورة النمل - سورة ٢٧- تعداد آیات ٩٣ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
طس تِلْکَ آیَاتُ الْقُرْآنِ وَکِتَابٍ مُبِینٍ ﴿١﴾ هُدًى وَبُشْرَى لِلْمُؤْمِنِینَ ﴿٢﴾ الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ بِالآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ ﴿٣﴾ إِنَّ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ زَیَّنَّا لَهُمْ أَعْمَالَهُمْ فَهُمْ یَعْمَهُونَ ﴿٤﴾ أُولَئِکَ الَّذِینَ لَهُمْ سُوءُ الْعَذَابِ وَهُمْ فِی الآخِرَةِ هُمُ الأخْسَرُونَ ﴿٥﴾ وَإِنَّکَ لَتُلَقَّى الْقُرْآنَ مِنْ لَدُنْ حَکِیمٍ عَلِیمٍ ﴿٦﴾ إِذْ قَالَ مُوسَى لأهْلِهِ إِنِّی آنَسْتُ نَارًا سَآتِیکُمْ مِنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ آتِیکُمْ بِشِهَابٍ قَبَسٍ لَعَلَّکُمْ تَصْطَلُونَ ﴿٧﴾ فَلَمَّا جَاءَهَا نُودِیَ أَنْ بُورِکَ مَنْ فِی النَّارِ وَمَنْ حَوْلَهَا وَسُبْحَانَ اللَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٨﴾ یَا مُوسَى إِنَّهُ أَنَا اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٩﴾ وَأَلْقِ عَصَاکَ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ کَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّى مُدْبِرًا وَلَمْ یُعَقِّبْ یَا مُوسَى لا تَخَفْ إِنِّی لا یَخَافُ لَدَیَّ الْمُرْسَلُونَ ﴿١٠﴾ إِلا مَنْ ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسْنًا بَعْدَ سُوءٍ فَإِنِّی غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿١١﴾ وَأَدْخِلْ یَدَکَ فِی جَیْبِکَ تَخْرُجْ بَیْضَاءَ مِنْ غَیْرِ سُوءٍ فِی تِسْعِ آیَاتٍ إِلَى فِرْعَوْنَ وَقَوْمِهِ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا فَاسِقِینَ ﴿١٢﴾ فَلَمَّا جَاءَتْهُمْ آیَاتُنَا مُبْصِرَةً قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿١٣﴾ وَجَحَدُوا بِهَا وَاسْتَیْقَنَتْهَا أَنْفُسُهُمْ ظُلْمًا وَعُلُوًّا فَانْظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُفْسِدِینَ ﴿١٤﴾ وَلَقَدْ آتَیْنَا دَاوُدَ وَسُلَیْمَانَ عِلْمًا وَقَالا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی فَضَّلَنَا عَلَى کَثِیرٍ مِنْ عِبَادِهِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿١٥﴾ وَوَرِثَ سُلَیْمَانُ دَاوُدَ وَقَالَ یَا أَیُّهَا النَّاسُ عُلِّمْنَا مَنْطِقَ الطَّیْرِ وَأُوتِینَا مِنْ کُلِّ شَیْءٍ إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَضْلُ الْمُبِینُ ﴿١٦﴾ وَحُشِرَ لِسُلَیْمَانَ جُنُودُهُ مِنَ الْجِنِّ وَالإنْسِ وَالطَّیْرِ فَهُمْ یُوزَعُونَ ﴿١٧﴾ حَتَّى إِذَا أَتَوْا عَلَى وَادِ النَّمْلِ قَالَتْ نَمْلَةٌ یَا أَیُّهَا النَّمْلُ ادْخُلُوا مَسَاکِنَکُمْ لا یَحْطِمَنَّکُمْ سُلَیْمَانُ وَجُنُودُهُ وَهُمْ لا یَشْعُرُونَ ﴿١٨﴾ فَتَبَسَّمَ ضَاحِکًا مِنْ قَوْلِهَا وَقَالَ رَبِّ أَوْزِعْنِی أَنْ أَشْکُرَ نِعْمَتَکَ الَّتِی أَنْعَمْتَ عَلَیَّ وَعَلَى وَالِدَیَّ وَأَنْ أَعْمَلَ صَالِحًا تَرْضَاهُ وَأَدْخِلْنِی بِرَحْمَتِکَ فِی عِبَادِکَ الصَّالِحِینَ ﴿١٩﴾ وَتَفَقَّدَ الطَّیْرَ فَقَالَ مَا لِیَ لا أَرَى الْهُدْهُدَ أَمْ کَانَ مِنَ الْغَائِبِینَ ﴿٢٠﴾ لأعَذِّبَنَّهُ عَذَابًا شَدِیدًا أَوْ لأذْبَحَنَّهُ أَوْ لَیَأْتِیَنِّی بِسُلْطَانٍ مُبِینٍ ﴿٢١﴾ فَمَکَثَ غَیْرَ بَعِیدٍ فَقَالَ أَحَطتُ بِمَا لَمْ تُحِطْ بِهِ وَجِئْتُکَ مِنْ سَبَإٍ بِنَبَإٍ یَقِینٍ ﴿٢٢﴾ إِنِّی وَجَدْتُ امْرَأَةً تَمْلِکُهُمْ وَأُوتِیَتْ مِنْ کُلِّ شَیْءٍ وَلَهَا عَرْشٌ عَظِیمٌ ﴿٢٣﴾ وَجَدْتُهَا وَقَوْمَهَا یَسْجُدُونَ لِلشَّمْسِ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَزَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِیلِ فَهُمْ لا یَهْتَدُونَ ﴿٢٤﴾ أَلا یَسْجُدُوا لِلَّهِ الَّذِی یُخْرِجُ الْخَبْءَ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَیَعْلَمُ مَا تُخْفُونَ وَمَا تُعْلِنُونَ ﴿٢٥﴾ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ رَبُّ الْعَرْشِ الْعَظِیمِ ﴿٢٦﴾ قَالَ سَنَنْظُرُ أَصَدَقْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْکَاذِبِینَ ﴿٢٧﴾ اذْهَبْ بِکِتَابِی هَذَا فَأَلْقِهِ إِلَیْهِمْ ثُمَّ تَوَلَّ عَنْهُمْ فَانْظُرْ مَاذَا یَرْجِعُونَ ﴿٢٨﴾ قَالَتْ یَا أَیُّهَا الْمَلأ إِنِّی أُلْقِیَ إِلَیَّ کِتَابٌ کَرِیمٌ ﴿٢٩﴾ إِنَّهُ مِنْ سُلَیْمَانَ وَإِنَّهُ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ﴿٣٠﴾ أَلا تَعْلُوا عَلَیَّ وَأْتُونِی مُسْلِمِینَ ﴿٣١﴾ قَالَتْ یَا أَیُّهَا الْمَلأ أَفْتُونِی فِی أَمْرِی مَا کُنْتُ قَاطِعَةً أَمْرًا حَتَّى تَشْهَدُونِ ﴿٣٢﴾ قَالُوا نَحْنُ أُولُو قُوَّةٍ وَأُولُو بَأْسٍ شَدِیدٍ وَالأمْرُ إِلَیْکِ فَانْظُرِی مَاذَا تَأْمُرِینَ ﴿٣٣﴾ قَالَتْ إِنَّ الْمُلُوکَ إِذَا دَخَلُوا قَرْیَةً أَفْسَدُوهَا وَجَعَلُوا أَعِزَّةَ أَهْلِهَا أَذِلَّةً وَکَذَلِکَ یَفْعَلُونَ ﴿٣٤﴾ وَإِنِّی مُرْسِلَةٌ إِلَیْهِمْ بِهَدِیَّةٍ فَنَاظِرَةٌ بِمَ یَرْجِعُ الْمُرْسَلُونَ ﴿٣٥﴾ فَلَمَّا جَاءَ سُلَیْمَانَ قَالَ أَتُمِدُّونَنِ بِمَالٍ فَمَا آتَانِیَ اللَّهُ خَیْرٌ مِمَّا آتَاکُمْ بَلْ أَنْتُمْ بِهَدِیَّتِکُمْ تَفْرَحُونَ ﴿٣٦﴾ ارْجِعْ إِلَیْهِمْ فَلَنَأْتِیَنَّهُمْ بِجُنُودٍ لا قِبَلَ لَهُمْ بِهَا وَلَنُخْرِجَنَّهُمْ مِنْهَا أَذِلَّةً وَهُمْ صَاغِرُونَ ﴿٣٧﴾ قَالَ یَا أَیُّهَا الْمَلأ أَیُّکُمْ یَأْتِینِی بِعَرْشِهَا قَبْلَ أَنْ یَأْتُونِی مُسْلِمِینَ ﴿٣٨﴾ قَالَ عِفْریتٌ مِنَ الْجِنِّ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَنْ تَقُومَ مِنْ مَقَامِکَ وَإِنِّی عَلَیْهِ لَقَوِیٌّ أَمِینٌ ﴿٣٩﴾ قَالَ الَّذِی عِنْدَهُ عِلْمٌ مِنَ الْکِتَابِ أَنَا آتِیکَ بِهِ قَبْلَ أَنْ یَرْتَدَّ إِلَیْکَ طَرْفُکَ فَلَمَّا رَآهُ مُسْتَقِرًّا عِنْدَهُ قَالَ هَذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّی لِیَبْلُوَنِی أَأَشْکُرُ أَمْ أَکْفُرُ وَمَنْ شَکَرَ فَإِنَّمَا یَشْکُرُ لِنَفْسِهِ وَمَنْ کَفَرَ فَإِنَّ رَبِّی غَنِیٌّ کَرِیمٌ ﴿٤٠﴾ قَالَ نَکِّرُوا لَهَا عَرْشَهَا نَنْظُرْ أَتَهْتَدِی أَمْ تَکُونُ مِنَ الَّذِینَ لا یَهْتَدُونَ ﴿٤١﴾ فَلَمَّا جَاءَتْ قِیلَ أَهَکَذَا عَرْشُکِ قَالَتْ کَأَنَّهُ هُوَ وَأُوتِینَا الْعِلْمَ مِنْ قَبْلِهَا وَکُنَّا مُسْلِمِینَ ﴿٤٢﴾ وَصَدَّهَا مَا کَانَتْ تَعْبُدُ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنَّهَا کَانَتْ مِنْ قَوْمٍ کَافِرِینَ ﴿٤٣﴾ قِیلَ لَهَا ادْخُلِی الصَّرْحَ فَلَمَّا رَأَتْهُ حَسِبَتْهُ لُجَّةً وَکَشَفَتْ عَنْ سَاقَیْهَا قَالَ إِنَّهُ صَرْحٌ مُمَرَّدٌ مِنْ قَوَارِیرَ قَالَتْ رَبِّ إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی وَأَسْلَمْتُ مَعَ سُلَیْمَانَ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٤٤﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا إِلَى ثَمُودَ أَخَاهُمْ صَالِحًا أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ فَإِذَا هُمْ فَرِیقَانِ یَخْتَصِمُونَ ﴿٤٥﴾ قَالَ یَا قَوْمِ لِمَ تَسْتَعْجِلُونَ بِالسَّیِّئَةِ قَبْلَ الْحَسَنَةِ لَوْلا تَسْتَغْفِرُونَ اللَّهَ لَعَلَّکُمْ تُرْحَمُونَ ﴿٤٦﴾ قَالُوا اطَّیَّرْنَا بِکَ وَبِمَنْ مَعَکَ قَالَ طَائِرُکُمْ عِنْدَ اللَّهِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تُفْتَنُونَ ﴿٤٧﴾ وَکَانَ فِی الْمَدِینَةِ تِسْعَةُ رَهْطٍ یُفْسِدُونَ فِی الأرْضِ وَلا یُصْلِحُونَ ﴿٤٨﴾ قَالُوا تَقَاسَمُوا بِاللَّهِ لَنُبَیِّتَنَّهُ وَأَهْلَهُ ثُمَّ لَنَقُولَنَّ لِوَلِیِّهِ مَا شَهِدْنَا مَهْلِکَ أَهْلِهِ وَإِنَّا لَصَادِقُونَ ﴿٤٩﴾ وَمَکَرُوا مَکْرًا وَمَکَرْنَا مَکْرًا وَهُمْ لا یَشْعُرُونَ ﴿٥٠﴾ فَانْظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ مَکْرِهِمْ أَنَّا دَمَّرْنَاهُمْ وَقَوْمَهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٥١﴾ فَتِلْکَ بُیُوتُهُمْ خَاوِیَةً بِمَا ظَلَمُوا إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ ﴿٥٢﴾ وَأَنْجَیْنَا الَّذِینَ آمَنُوا وَکَانُوا یَتَّقُونَ ﴿٥٣﴾ وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ وَأَنْتُمْ تُبْصِرُونَ ﴿٥٤﴾ أَئِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ شَهْوَةً مِنْ دُونِ النِّسَاءِ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ تَجْهَلُونَ ﴿٥٥﴾
الجزء ٢٠
فَمَا کَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلا أَنْ قَالُوا أَخْرِجُوا آلَ لُوطٍ مِنْ قَرْیَتِکُمْ إِنَّهُمْ أُنَاسٌ یَتَطَهَّرُونَ ﴿٥٦﴾ فَأَنْجَیْنَاهُ وَأَهْلَهُ إِلا امْرَأَتَهُ قَدَّرْنَاهَا مِنَ الْغَابِرِینَ ﴿٥٧﴾ وَأَمْطَرْنَا عَلَیْهِمْ مَطَرًا فَسَاءَ مَطَرُ الْمُنْذَرِینَ ﴿٥٨﴾ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ وَسَلامٌ عَلَى عِبَادِهِ الَّذِینَ اصْطَفَى آللَّهُ خَیْرٌ أَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿٥٩﴾ أَمَّنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَأَنْزَلَ لَکُمْ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنْبَتْنَا بِهِ حَدَائِقَ ذَاتَ بَهْجَةٍ مَا کَانَ لَکُمْ أَنْ تُنْبِتُوا شَجَرَهَا أَإِلَهٌ مَعَ اللَّهِ بَلْ هُمْ قَوْمٌ یَعْدِلُونَ ﴿٦٠﴾ أَمَّنْ جَعَلَ الأرْضَ قَرَارًا وَجَعَلَ خِلالَهَا أَنْهَارًا وَجَعَلَ لَهَا رَوَاسِیَ وَجَعَلَ بَیْنَ الْبَحْرَیْنِ حَاجِزًا أَإِلَهٌ مَعَ اللَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لا یَعْلَمُونَ ﴿٦١﴾ أَمَّنْ یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ وَیَجْعَلُکُمْ خُلَفَاءَ الأرْضِ أَإِلَهٌ مَعَ اللَّهِ قَلِیلا مَا تَذَکَّرُونَ ﴿٦٢﴾ أَمَّنْ یَهْدِیکُمْ فِی ظُلُمَاتِ الْبَرِّ وَالْبَحْرِ وَمَنْ یُرْسِلُ الرِّیَاحَ بُشْرًا بَیْنَ یَدَیْ رَحْمَتِهِ أَإِلَهٌ مَعَ اللَّهِ تَعَالَى اللَّهُ عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿٦٣﴾ أَمَّنْ یَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ وَمَنْ یَرْزُقُکُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالأرْضِ أَإِلَهٌ مَعَ اللَّهِ قُلْ هَاتُوا بُرْهَانَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٦٤﴾ قُلْ لا یَعْلَمُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ الْغَیْبَ إِلا اللَّهُ وَمَا یَشْعُرُونَ أَیَّانَ یُبْعَثُونَ ﴿٦٥﴾ بَلِ ادَّارَکَ عِلْمُهُمْ فِی الآخِرَةِ بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ مِنْهَا بَلْ هُمْ مِنْهَا عَمُونَ ﴿٦٦﴾ وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَئِذَا کُنَّا تُرَابًا وَآبَاؤُنَا أَئِنَّا لَمُخْرَجُونَ ﴿٦٧﴾ لَقَدْ وُعِدْنَا هَذَا نَحْنُ وَآبَاؤُنَا مِنْ قَبْلُ إِنْ هَذَا إِلا أَسَاطِیرُ الأوَّلِینَ ﴿٦٨﴾ قُلْ سِیرُوا فِی الأرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُجْرِمِینَ ﴿٦٩﴾ وَلا تَحْزَنْ عَلَیْهِمْ وَلا تَکُنْ فِی ضَیْقٍ مِمَّا یَمْکُرُونَ ﴿٧٠﴾ وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٧١﴾ قُلْ عَسَى أَنْ یَکُونَ رَدِفَ لَکُمْ بَعْضُ الَّذِی تَسْتَعْجِلُونَ ﴿٧٢﴾ وَإِنَّ رَبَّکَ لَذُو فَضْلٍ عَلَى النَّاسِ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَشْکُرُونَ ﴿٧٣﴾ وَإِنَّ رَبَّکَ لَیَعْلَمُ مَا تُکِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿٧٤﴾ وَمَا مِنْ غَائِبَةٍ فِی السَّمَاءِ وَالأرْضِ إِلا فِی کِتَابٍ مُبِینٍ ﴿٧٥﴾ إِنَّ هَذَا الْقُرْآنَ یَقُصُّ عَلَى بَنِی إِسْرَائِیلَ أَکْثَرَ الَّذِی هُمْ فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿٧٦﴾ وَإِنَّهُ لَهُدًى وَرَحْمَةٌ لِلْمُؤْمِنِینَ ﴿٧٧﴾ إِنَّ رَبَّکَ یَقْضِی بَیْنَهُمْ بِحُکْمِهِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْعَلِیمُ ﴿٧٨﴾ فَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّکَ عَلَى الْحَقِّ الْمُبِینِ ﴿٧٩﴾ إِنَّکَ لا تُسْمِعُ الْمَوْتَى وَلا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِینَ ﴿٨٠﴾ وَمَا أَنْتَ بِهَادِ الْعُمْیِ عَنْ ضَلالَتِهِمْ إِنْ تُسْمِعُ إِلا مَنْ یُؤْمِنُ بِآیَاتِنَا فَهُمْ مُسْلِمُونَ ﴿٨١﴾ وَإِذَا وَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ أَخْرَجْنَا لَهُمْ دَابَّةً مِنَ الأرْضِ تُکَلِّمُهُمْ أَنَّ النَّاسَ کَانُوا بِآیَاتِنَا لا یُوقِنُونَ ﴿٨٢﴾ وَیَوْمَ نَحْشُرُ مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ فَوْجًا مِمَّنْ یُکَذِّبُ بِآیَاتِنَا فَهُمْ یُوزَعُونَ ﴿٨٣﴾ حَتَّى إِذَا جَاءُوا قَالَ أَکَذَّبْتُمْ بِآیَاتِی وَلَمْ تُحِیطُوا بِهَا عِلْمًا أَمَّاذَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٨٤﴾ وَوَقَعَ الْقَوْلُ عَلَیْهِمْ بِمَا ظَلَمُوا فَهُمْ لا یَنْطِقُونَ ﴿٨٥﴾ أَلَمْ یَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا اللَّیْلَ لِیَسْکُنُوا فِیهِ وَالنَّهَارَ مُبْصِرًا إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿٨٦﴾ وَیَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَفَزِعَ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِی الأرْضِ إِلا مَنْ شَاءَ اللَّهُ وَکُلٌّ أَتَوْهُ دَاخِرِینَ ﴿٨٧﴾ وَتَرَى الْجِبَالَ تَحْسَبُهَا جَامِدَةً وَهِیَ تَمُرُّ مَرَّ السَّحَابِ صُنْعَ اللَّهِ الَّذِی أَتْقَنَ کُلَّ شَیْءٍ إِنَّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَفْعَلُونَ ﴿٨٨﴾ مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْهَا وَهُمْ مِنْ فَزَعٍ یَوْمَئِذٍ آمِنُونَ ﴿٨٩﴾ وَمَنْ جَاءَ بِالسَّیِّئَةِ فَکُبَّتْ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ هَلْ تُجْزَوْنَ إِلا مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٩٠﴾ إِنَّمَا أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ رَبَّ هَذِهِ الْبَلْدَةِ الَّذِی حَرَّمَهَا وَلَهُ کُلُّ شَیْءٍ وَأُمِرْتُ أَنْ أَکُونَ مِنَ الْمُسْلِمِینَ ﴿٩١﴾ وَأَنْ أَتْلُوَ الْقُرْآنَ فَمَنِ اهْتَدَى فَإِنَّمَا یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ وَمَنْ ضَلَّ فَقُلْ إِنَّمَا أَنَا مِنَ الْمُنْذِرِینَ ﴿٩٢﴾ وَقُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ سَیُرِیکُمْ آیَاتِهِ فَتَعْرِفُونَهَا وَمَا رَبُّکَ بِغَافِلٍ عَمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٩٣﴾
سورة النمل
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
طس - این آیات قرآن و کتاب مبین است، (1)
وسیله هدایت و بشارت برای مؤمنان است; (2)
همان کسانی که نماز را برپا میدارند، و زکات را ادا میکنند، و آنان به آخرت یقین دارند. (3)
کسانی که به آخرت ایمان ندارند، اعمال (بد)شان را برای آنان زینت میدهیم بطوری که سرگردان میشوند. (4)
آنان کسانی هستند که عذاب بد (و دردناک) برای آنهاست; و آنها در آخرت، زیانکارترین مردمند! (5)
به یقین این قرآن از سوی حکیم و دانایی بر تو القا میشود. (6)
(به خاطر بیاور) هنگامی را که موسی به خانواده خود گفت: «من آتشی از دور دیدم; (همین جا توقف کنید;) بزودی خبری از آن برای شما میآورم، یا شعله آتشی تا گرم شوید.» (7)
هنگامی که نزد آتش آمد، ندایی برخاست که: «مبارک باد آن کس که در آتش است و کسی که در اطراف آن است ( فرشتگان و موسی) و منزه است خداوندی که پروردگار جهانیان است! (8)
ای موسی! من خداوند عزیز و حکیمم! (9)
و عصایت را بیفکن! -هنگامی که (موسی) به آن نگاه کرد، دید (با سرعت) همچون ماری به هر سو میدود (ترسید و) به عقب برگشت، و حتی پشت سر خود را نگاه نکرد- ای موسی! نترس، که رسولان در نزد من نمیترسند! (10)
مگر کسی که ستم کند; سپس بدی را به نیکی تبدیل نماید، که (توبه او را میپذیرم، و) من غفور و رحیمم! (11)
و دستت را در گریبانت داخل کن; هنگامی که خارج میشود، سفید و درخشنده است بی آنکه عیبی در آن باشد; این در زمره معجزات نهگانهای است که تو با آنها بسوی فرعون و قومش فرستاده میشوی; آنان قومی فاسق و طغیانگرند!» (12)
و هنگامی که آیات روشنیبخش ما به سراغ آنها آمد گفتند: «این سحری است آشکار!» (13)
و آن را از روی ظلم و سرکشی انکار کردند، در حالی که در دل به آن یقین داشتند! پس بنگر سرانجام تبهکاران (و مفسدان) چگونه بود! (14)
و ما به داوود و سلیمان، دانشی عظیم دادیم; و آنان گفتند: «ستایش از آن خداوندی است که ما را بر بسیاری از بندگان مؤمنش برتری بخشید.» (15)
و سلیمان وارث داوود شد، و گفت: «ای مردم! زبان پرندگان به ما تعلیم داده شده، و از هر چیز به ما عطا گردیده; این فضیلت آشکاری است.» (16)
لشکریان سلیمان، از جن و انس و پرندگان، نزد او جمع شدند; آنقدر زیاد بودند که باید توقف میکردند تا بههم ملحق شوند! (17)
(آنها حرکت کردند) تا به سرزمین مورچگان رسیدند; مورچهای گفت: «به لانههای خود بروید تا سلیمان و لشکرش شما را پایمال نکنند در حالی که نمیفهمند!» (18)
سلیمان از سخن او تبسمی کرد و خندید و گفت: «پروردگارا! شکر نعمتهایی را که بر من و پدر و مادرم ارزانی داشتهای به من الهام کن، و توفیق ده تا عمل صالحی که موجب رضای توست انجام دهم، و مرا برحمت خود در زمره بندگان صالحت وارد کن!» (19)
(سلیمان) در جستجوی آن پرنده ( هدهد) برآمد و گفت: «چرا هدهد را نمیبینم، یا اینکه او از غایبان است؟! (20)
قطعا او را کیفر شدیدی خواهم داد، یا او را ذبح میکنم، یا باید دلیل روشنی (برای غیبتش) برای من بیاورد! (21)
چندان درنگ نکرد (که هدهد آمد و) گفت: «من بر چیزی آگاهی یافتم که تو بر آن آگاهی نیافتی; من از سرزمین «سبا» یک خبر قطعی برای تو آوردهام! (22)
من زنی را دیدم که بر آنان حکومت میکند، و همه چیز در اختیار دارد، و (به خصوص) تخت عظیمی دارد! (23)
او و قومش را دیدم که برای غیر خدا -خورشید- سجده میکنند; و شیطان اعمالشان را در نظرشان جلوه داده، و آنها را از راه بازداشته; و از این رو هدایت نمیشوند!» (24)
چرا برای خداوندی سجده نمیکنند که آنچه را در آسمانها و زمین پنهان است خارج (و آشکار) میسازد، و آنچه را پنهان میدارید یا آشکار میکنید میداند؟! (25)
خداوندی که معبودی جز او نیست، و پروردگار عرش عظیم است! (26)
(سلیمان) گفت: «ما تحقیق میکنیم ببینیم راست گفتی یا از دروغگویان هستی؟ (27)
این نامه مرا ببر و بر آنان بیفکن; سپس برگرد (و در گوشهای توقف کن) ببین آنها چه عکس العملی نشان میدهند! (28)
(ملکه سبا) گفت: «ای اشراف! نامه پرارزشی به سوی من افکنده شده! (29)
این نامه از سلیمان است، و چنین میباشد: به نام خداوند بخشنده مهربان (30)
توصیه من این است که نسبت به من برتریجویی نکنید، و بسوی من آیید در حالی که تسلیم حق هستید!» (31)
(سپس) گفت: «ای اشراف (و ای بزرگان)! نظر خود را در این امر مهم به من بازگو کنید، که من هیچ کار مهمی را بدون حضور (و مشورت) شما انجام ندادهام! (32)
گفتند: «ما دارای نیروی کافی و قدرت جنگی فراوان هستیم، ولی تصمیم نهایی با توست; ببین چه دستور میدهی!» (33)
گفت: پادشاهان هنگامی که وارد منطقه آبادی شوند آن را به فساد و تباهی میکشند، و عزیزان آنجا را ذلیل میکنند; (آری) کار آنان همینگونه است! (34)
و من (اکنون جنگ را صلاح نمیبینم،) هدیه گرانبهایی برای آنان میفرستم تا ببینم فرستادگان من چه خبر میآورند (و از این طریق آنها را بیازمایم)!» (35)
هنگامی که (فرستاده ملکه سبا)ا نزد سلیمان آمد، گفت: «میخواهید مرا با مال کمک کنید (و فریب دهید)؟! آنچه خدا به من داده، بهتر است از آنچه به شما داده است; بلکه شما هستید که به هدیههایتان خوشحال میشوید! (36)
بسوی آنان بازگرد (و اعلام کن) با لشکریانی به سراغ آنان میآییم که قدرت مقابله با آن را نداشته باشند; و آنان را از آن (سرزمین آباد) با ذلت و خواری بیرون میرانیم!» (37)
(سلیمان) گفت: «ای بزرگان! کدام یک از شما تخت او را برای من میآورد پیش از آنکه به حال تسلیم نزد من آیند؟» (38)
عفریتی از جن گفت: «من آن را نزد تو میآورم پیش از آنکه از مجلست برخیزی و من نسبت به این امر، توانا و امینم!» (39)
(اما) کسی که دانشی از کتاب (آسمانی) داشت گفت: «پیش از آنکه چشم بر هم زنی، آن را نزد تو خواهم آورد!» و هنگامی که(سلیمان) آن (تخت) را نزد خود ثابت و پابرجا دید گفت: «این از فضل پروردگار من است، تا مرا آزمایش کند که آیا شکر او را بجا میآورم یا کفران میکنم؟! و هر کس شکر کند، به نفع خود شکر میکند; و هر کس کفران نماید (بزیان خویش نموده است، که) پروردگار من، غنی و کریم است!» (40)
(سلیمان) گفت: «تخت او را برایش ناشناس سازید; ببینم آیا متوجه میشود یا از کسانی است که هدایت نخواهند شد؟! (41)
هنگامی که آمد، به او گفته شد: «آیا تخت تو این گونه است؟» گفت: گویا خود آن است! و ما پیش از این هم آگاه بودیم و اسلام آورده بودیم!» (42)
و او را از آنچه غیر از خدا میپرستید بازداشت، که او ( ملکه سبا) از قوم کافران بود. (43)
به او گفته شد: «داخل حیاط (قصر) شو!» هنگامی که نظر به آن افکند، پنداشت نهر آبی است و ساق پاهای خود را برهنه کرد (تا از آب بگذرد; اما سلیمان) گفت: «(این آب نیست،) بلکه قصری است از بلور صاف!» (ملکه سبا) گفت: «پروردگارا! من به خود ستم کردم; و (اینک) با سلیمان برای خداوندی که پروردگار عالمیان است اسلام آوردم!» (44)
ما به سوی «ثمود»، برادرشان «صالح» را فرستادیم که: خدای یگانهرا بپرستید! اما آنان به دو گروه تقسیم شدند که به مخاصمه پرداختند. (45)
(صالح) گفت: «ای قوم من! چرا برای بدی قبل از نیکی عجله میکنید (و عذاب الهی را میطلبید نه رحمت او را)؟! چرا از خداوند تقاضای آمرزش نمیکنید تا شاید مشمول رحمت (او) شوید؟!» (46)
آنها گفتند: «ما تو را و کسانی که با تو هستند به فال بد گرفتیم!» (صالح) گفت: «فال (نیک و) بد شما نزد خداست (و همه مقدرات به قدرت او تعیین میگردد); بلکه شما گروهی هستید فریبخورده! (47)
و در آن شهر، نه گروهک بودند که در زمین فساد میکردند و اصلاح نمیکردند. (48)
آنها گفتند: «بیایید قسم یاد کنید به خدا که بر او ( صالح) و خانواده اش شبیخون می زنیم (و آنها را به قتل میرسانیم;) سپس به ولی دم او میگوییم: ما هرگز از هلاکت خانواده او خبر نداشتیم و در این گفتار خود صادق هستیم!» (49)
آنها نقشه مهمی کشیدند، و ما هم نقشه مهمی; در حالی که آنها درک نمیکردند! (50)
بنگر عاقبت توطئه آنها چه شد، که ما آنها و قومشان همگی را نابود کردیم; (51)
این خانههای آنهاست که بخاطر ظلم و ستمشان خالی مانده; و در این نشانه روشنی است برای کسانی که آگاهند! (52)
و کسانی را که ایمان آورده و تقوا پیشه کرده بودند نجات دادیم! (53)
و لوط را (به یاد آور) هنگامی که به قومش گفت: «آیا شما به سراغ کار بسیار زشتی میروید در حالی که (نتایج شوم آن را) میبینید؟! (54)
آیا شما بجای زنان، از روی شهوت به سراغ مردان میروید؟! شما قومی نادانید!» (55)
آنها پاسخی جز این نداشتند که (به یکدیگر) گفتند: «خاندان لوط را از شهر و دیار خود بیرون کنید، که اینها افرادی پاکدامن هستند!» (56)
ما او و خانوادهاش را نجات دادیم، بجز همسرش که مقدر کردیم جزء باقیماندگان (در آن شهر) باشد! (57)
سپس بارانی (از سنگ) بر سر آنها باراندیم (و همگی زیر آن مدفون شدند); و چه بد است باران انذارشدگان! (58)
بگو: «حمد مخصوص خداست; و سلام بر بندگان برگزیدهاش!» آیا خداوند بهتر است یا بتهایی که همتای او قرارمیدهند؟! (59)
(آیا بتهایی که معبود شما هستند بهترند) یا کسی که آسمانها و زمین را آفریده؟! و برای شما از آسمان، آبی فرستاد که با آن، باغهایی زیبا و سرورانگیز رویاندیم; شما هرگز قدرت نداشتید درختان آن را برویانید! آیا معبود دیگری با خداست؟! نه، بلکه آنها گروهی هستند که (از روی نادانی، مخلوقات را) همطراز (پروردگارشان) قرار میدهند! (60)
یا کسی که زمین را مستقر و آرام قرار داد، و میان آن نهرهایی روان ساخت، و برای آن کوههای ثابت و پابرجا ایجاد کرد، و میان دو دریا مانعی قرار داد (تا با هم مخلوط نشوند; با این حال) آیا معبودی با خداست؟! نه، بلکه بیشتر آنان نمیدانند (و جاهلند)! (61)
یا کسی که دعای مضطر را اجابت میکند و گرفتاری را برطرف میسازد، و شما را خلفای زمین قرارمیدهد; آیا معبودی با خداست؟! کمتر متذکر میشوید! (62)
یا کسی که شما را در تاریکیهای صحرا و دریا هدایت میکند، و کسی که بادها را بعنوان بشارت پیش از نزول رحمتش میفرستد; آیا معبودی با خداست؟! خداوند برتر است از آنچه برای او شریک قرارمیدهند! (63)
یا کسی که آفرینش را آغاز کرد، سپس آن را تجدید میکند، و کسی که شما را از آسمان و زمین روزی میدهد; آیا معبودی با خداست؟! بگو: «دلیلتان را بیاورید اگر راست میگویید! سذللّه (64)
بگو: «کسانی که در آسمانها و زمین هستند غیب نمیدانند جز خدا، و نمیدانند کی برانگیخته میشوند!» (65)
آنها ( مشرکان) اطلاع صحیحی درباره آخرت ندارند; بلکه در اصل آن شک دارند; بلکه نسبت به آن نابینایند! (66)
و کافران گفتند: «آیا هنگامی که ما و پدرانمان خاک شدیم، (زنده میشویم و) از دل خاک بیرون میآییم؟! (67)
این وعدهای است که به ما و پدرانمان از پیش داده شده; اینها همان افسانههای خرافی پیشینیان است!» (68)
بگو: «در روی زمین سیر کنید و ببینید عاقبت کار مجرمان به کجا رسید!» (69)
از (تکذیب و انکار) آنان غمگین مباش، و سینهات از توطئه آنان تنگ نشود! (70)
آنها میگویند: «این وعده (عذاب که به ما میدهید) کی خواهد آمد اگر راست میگویید؟!» (71)
بگو: «شاید پارهای از آنچه درباره آن شتاب میکنید، نزدیک و در کنار شما باشد!» (72)
مسلما پروردگار تو نسبت به مردم، فضل (و رحمت) دارد; ولی بیشترشان شکرگزار نیستند! (73)
و پروردگارت آنچه را در سینههایشان پنهان میدارند و آنچه را آشکار میکنند بخوبی میداند! (74)
و هیچ موجود پنهانی در آسمان و زمین نیست مگر اینکه در کتاب مبین (در لوح محفوظ و علم بیپایان پروردگار) ثبت است! (75)
این قرآن اکثر چیزهایی را که بنی اسرائیل در آن اختلاف دارند برای آنان بیان میکند; (76)
و مایه هدایت و رحمت برای مؤمنان است! (77)
پروردگار تو میان آنها در قیامت به حکم خود داوری میکند; و اوست قادر دانا. (78)
پس بر خدا توکل کن، که تو بر حق آشکار هستی! (79)
مسلما تو نمیتوانی سخنت را به گوش مردگان برسانی، و نمیتوانی کران را هنگامی که روی برمیگردانند و پشت میکنند فراخوانی! (80)
و نیز نمیتوانی کوران را از گمراهیشان برهانی; تو فقط میتوانی سخن خود را به گوش کسانی برسانی که آماده پذیرش ایمان به آیات ما هستند و در برابر حق تسلیمند! (81)
و هنگامی که فرمان عذاب آنها رسد (و در آستانه رستاخیز قرار گیرند)، جنبندهای را از زمین برای آنها خارج میکنیم که با آنان تکلم میکند (و میگوید) که مردم به آیات ما ایمان نمیآوردند. (82)
(به خاطر آور) روزی را که ما از هر امتی، گروهی را از کسانی که آیات ما را تکذیب میکردند محشور میکنیم; و آنها را نگه میداریم تا به یکدیگر ملحق شوند! (83)
تا زمانی که (به پای حساب) میآیند، (به آنان) میگوید: «آیا آیات مرا تکذیب کردید و در صدد تحقیق برنیامدید؟! شما چه اعمالی انجام میدادید؟!» (84)
دراین هنگام، فرمان عذاب بخاطر ظلمشان بر آنها واقع میشود، و آنها سخنی ندارند که بگویند! (85)
یا ندیدند که ما شب را برای آرامش آنها قرار دادیم و روز را روشنیبخش؟! در این امور نشانههای روشنی است برای کسانی که ایمان میآورند (و آماده قبول حقند). (86)
و (به خاطر آورید) روزی را که در «صور» دمیده میشود، و تمام کسانی که در آسمانها و زمین هستند در وحشت فرو میروند، جز کسانی که خدا خواسته; و همگی با خضوع در پیشگاه او حاضر میشوند! (87)
کوهها را میبینی، و آنها را ساکن و جامد میپنداری، در حالی که مانند ابر در حرکتند; این صنع و آفرینش خداوندی است که همه چیز را متقن آفریده; او از کارهایی که شما انجام میدهید مسلما آگاه است! (88)
کسانی که کار نیکی انجام دهند پاداشی بهتر از آن خواهند داشت; و آنان از وحشت آن روز درامانند! (89)
و آنها که اعمال بدی انجام دهند، به صورت در آتش افکنده میشوند; آیا جزایی جز آنچه عمل میکردید خواهید داشت؟! (90)
(بگو:) من مامورم پروردگار این شهر (مقدس مکه) را عبادت کنم، همان کسی که این شهر را حرمت بخشیده; در حالی که همه چیز از آن اوست! و من مامورم که از مسلمین باشم; (91)
و اینکه قرآن را تلاوت کنم! هر کس هدایت شود بسود خود هدایت شده; و هر کس گمراه گردد (زیانش متوجه خود اوست;) بگو: «من فقط از انذارکنندگانم!» (92)
بگو: «حمد و ستایش مخصوص ذات خداست; بزودی آیاتش را به شما نشان میدهد تا آن را بشناسید; و پروردگار تو از آنچه انجام میدهید غافل نیست! (93)
SURA 27. Naml, or the Ants
1. These are verses of the Qur'an,-a book that makes [things] clear;
2. A guide: and glad tidings for the believers,-
3. Those who establish regular prayers and give in regular charity, and also
have [full] assurance of the hereafter.
4. As to those who believe not in the Hereafter, We have made their deeds
pleasing in their eyes; and so they wander about in distraction.
5. Such are they for whom a grievous Penalty is [waiting]; and in the Hereafter
theirs will be the greatest loss.
6. As to thee, the Qur'an is bestowed upon thee from the presence of one who is
wise and all-knowing.
7. Behold! Moses said to his family: "I perceive a fire; soon will I bring you
from there some information, or I will bring you a burning brand to light our
fuel, that ye may warn yourselves.
8. But when he came to the [fire], a voice was heard: "Blessed are those in the
fire and those around: and glory to Allah, the Lord of the worlds.
9. "O Moses! verily, I am Allah, the exalted in might, the wise!...
10. "Now do thou throw thy rod!" But when he saw it moving [of its own accord]as
if it had been a snake, he turned back in retreat, and retraced not his steps:
"O Moses!" [it was said], "Fear not: truly, in My presence, those called as
messengers have no fear,-
11. "But if any have done wrong and have thereafter substituted good to take the
place of evil, truly, I am Oft-Forgiving, Most Merciful.
12. "Now put thy hand into thy bosom, and it will come forth white without stain
[or harm]: [these are] among the nine Signs [thou wilt take] to Pharaoh and his
people: for they are a people rebellious in transgression."
13. But when Our Signs came to them, that should have opened their eyes, they
said: "This is sorcery manifest!"
14. And they rejected those Signs in iniquity and arrogance, though their souls
were convinced thereof: so see what was the end of those who acted corruptly!
15. We gave [in the past] knowledge to David and Solomon: And they both said:
"Praise be to Allah, Who has favoured us above many of his servants who
believe!"
16. And Solomon was David's heir. He said: "O ye people! We have been taught the
speech of birds, and on us has been bestowed [a little] of all things: this is
indeed Grace manifest [from Allah.]"
17. And before Solomon were marshalled his hosts,- of Jinns and men and birds,
and they were all kept in order and ranks.
18. At length, when they came to a [lowly] valley of ants, one of the ants said:
"O ye ants, get into your habitations, lest Solomon and his hosts crush you
[under foot] without knowing it."
19. So he smiled, amused at her speech; and he said: "O my Lord! so order me
that I may be grateful for Thy favours, which thou hast bestowed on me and on my
parents, and that I may work the righteousness that will please Thee: And admit
me, by Thy Grace, to the ranks of Thy righteous Servants."
20. And he took a muster of the Birds; and he said: "Why is it I see not the
Hoopoe? Or is he among the absentees?
21. "I will certainly punish him with a severe penalty, or execute him, unless
he bring me a clear reason [for absence]."
22. But the Hoopoe tarried not far: he [came up and] said: "I have compassed
[territory] which thou hast not compassed, and I have come to thee from Saba
with tidings true.
23. "I found [there] a woman ruling over them and provided with every requisite;
and she has a magnificent throne.24. "I found her and her people worshipping the sun besides Allah: Satan has
made their deeds seem pleasing in their eyes, and has kept them away from the
Path,- so they receive no guidance,-
25. "[Kept them away from the Path], that they should not worship Allah, Who
brings to light what is hidden in the heavens and the earth, and knows what ye
hide and what ye reveal.
26. "Allah!- there is no god but He!- Lord of the Throne Supreme!"
27. [Solomon] said: "Soon shall we see whether thou hast told the truth or lied!
28. "Go thou, with this letter of mine, and deliver it to them: then draw back
from them, and [wait to] see what answer they return"...
29. [The queen] said: "Ye chiefs! here is delivered to me - a letter worthy of
respect.
30. "It is from Solomon, and is [as follows]: 'In the name of Allah, Most
Gracious, Most Merciful:
31. "'Be ye not arrogant against me, but come to me in submission [to the true
Religion].'"
32. She said: "Ye chiefs! advise me in [this] my affair: no affair have I
decided except in your presence."
33. They said: "We are endued with strength, and given to vehement war: but the
command is with thee; so consider what thou wilt command."
34. She said: "Kings, when they enter a country, despoil it, and make the
noblest of its people its meanest thus do they behave.
35. "But I am going to send him a present, and [wait] to see with what [answer]
return [my] ambassadors."
36. Now when [the embassy] came to Solomon, he said: "Will ye give me abundance
in wealth? But that which Allah has given me is better than that which He has
given you! Nay it is ye who rejoice in your gift!
37. "Go back to them, and be sure we shall come to them with such hosts as they
will never be able to meet: We shall expel them from there in disgrace, and they
will feel humbled [indeed]."
38. He said [to his own men]: "Ye chiefs! which of you can bring me her throne
before they come to me in submission?"
39. Said an 'Ifrit, of the Jinns: "I will bring it to thee before thou rise from
thy council: indeed I have full strength for the purpose, and may be trusted."
40. Said one who had knowledge of the Book: "I will bring it to thee within the
twinkling of an eye!" Then when [Solomon] saw it placed firmly before him, he
said: "This is by the Grace of my Lord!- to test me whether I am grateful or
ungrateful! and if any is grateful, truly his gratitude is [a gain] for his own
soul; but if any is ungrateful, truly my Lord is Free of all Needs, Supreme in
Honour!"
41. He said: "Transform her throne out of all recognition by her: let us see
whether she is guided [to the truth] or is one of those who receive no
guidance."
42. So when she arrived, she was asked, "Is this thy throne?" She said, "It was
just like this; and knowledge was bestowed on us in advance of this, and we have
submitted to Allah [in Islam]."
43. And he diverted her from the worship of others besides Allah: for she was
[sprung] of a people that had no faith.
44. She was asked to enter the lofty Palace: but when she saw it, she thought it
was a lake of water, and she [tucked up her skirts], uncovering her legs. He
said: "This is but a palace paved smooth with slabs of glass." She said: "O my
Lord! I have indeed wronged my soul: I do [now] submit [in Islam], with Solomon,
to the Lord of the Worlds."
45. We sent [aforetime], to the Thamud, their brother Salih, saying, "Serve
Allah": But behold, they became two factions quarrelling with each other.
46. He said: "O my people! why ask ye to hasten on the evil in preference to the
good? If only ye ask Allah for forgiveness, ye may hope to receive mercy.
47. They said: "Ill omen do we augur from thee and those that are with thee". He
said: "Your ill omen is with Allah; yea, ye are a people under trial."
48. There were in the city nine men of a family, who made mischief in the land,
and would not reform.
49. They said: "Swear a mutual oath by Allah that we shall make a secret night
attack on him and his people, and that we shall then say to his heir [when he
seeks vengeance]: 'We were not present at the slaughter of his people, and we
are positively telling the truth.'"
50. They plotted and planned, but We too planned, even while they perceived it
not.
51. Then see what was the end of their plot!- this, that We destroyed them and
their people, all [of them].
52. Now such were their houses, - in utter ruin, - because they practised wrongdoing.
Verily in this is a Sign for people of knowledge.
53. And We saved those who believed and practised righteousness.
54. [We also sent] Lut [as a messenger]: behold, He said to his people, "Do ye
do what is shameful though ye see [its iniquity]?
55. Would ye really approach men in your lusts rather than women? Nay, ye are a
people [grossly] ignorant!
56. But his people gave no other answer but this: they said, "Drive out the
followers of Lut from your city: these are indeed men who want to be clean and
pure!"
57. But We saved him and his family, except his wife; her We destined to be of
those who lagged behind.
58. And We rained down on them a shower [of brimstone]: and evil was the shower
on those who were admonished [but heeded not]!
59. Say: Praise be to Allah, and Peace on his servants whom He has chosen [for
his Message]. [Who] is better?- Allah or the false gods they associate [with
Him]?
60. Or, Who has created the heavens and the earth, and Who sends you down rain
from the sky? Yea, with it We cause to grow well-planted orchards full of beauty
of delight: it is not in your power to cause the growth of the trees in them.
[Can there be another] god besides Allah? Nay, they are a people who swerve from
justice.
61. Or, Who has made the earth firm to live in; made rivers in its midst; set
thereon mountains immovable; and made a separating bar between the two bodies offlowing water? [can there be another] god besides Allah? Nay, most of them know
not.
62. Or, Who listens to the [soul] distressed when it calls on Him, and Who
relieves its suffering, and makes you [mankind] inheritors of the earth? [Can
there be another] god besides Allah? Little it is that ye heed!
63. Or, Who guides you through the depths of darkness on land and sea, and Who
sends the winds as heralds of glad tidings, going before His Mercy? [Can there
be another] god besides Allah?- High is Allah above what they associate with
Him!
64. Or, Who originates creation, then repeats it, and who gives you sustenance
from heaven and earth? [Can there be another] god besides Allah? Say, "Bring
forth your argument, if ye are telling the truth!"
65. Say: None in the heavens or on earth, except Allah, knows what is hidden:
nor can they perceive when they shall be raised up [for Judgment].
66. Still less can their knowledge comprehend the Hereafter: Nay, they are in
doubt and uncertainty thereanent; nay, they are blind thereunto!
67. The Unbelievers say: "What! when we become dust,- we and our fathers,- shall
we really be raised [from the dead]?
68. "It is true we were promised this,- we and our fathers before [us]: these
are nothing but tales of the ancients."
69. Say: "Go ye through the earth and see what has been the end of those guilty
[of sin]."
70. But grieve not over them, nor distress thyself because of their plots.
71. They also say: "When will this promise [come to pass]? [Say] if ye are
truthful."
72. Say: "It may be that some of the events which ye wish to hasten on may be
[close] in your pursuit!"
73. But verily thy Lord is full of grace to mankind: Yet most of them are
ungrateful.
74. And verily thy Lord knoweth all that their hearts do hide. As well as all
that they reveal.
75. Nor is there aught of the unseen, in heaven or earth, but is [recorded] in a
clear record.
76. Verily this Qur'an doth explain to the Children of Israel most of the
matters in which they disagree.
77. And it certainly is a Guide and a Mercy to those who believe.
78. Verily thy Lord will decide between them by His Decree: and He is Exalted in
Might, All-Knowing.
79. So put thy trust in Allah: for thou art on [the path of] manifest Truth.
80. Truly thou canst not cause the dead to listen, nor canst thou cause the deaf
to hear the call, [especially] when they turn back in retreat.
81. Nor canst thou be a guide to the blind, [to prevent them] from straying:
only those wilt thou get to listen who believe in Our Signs, and they will bow
in Islam.
82. And when the Word is fulfilled against them [the unjust], we shall produce
from the earth a beast to [face] them: He will speak to them, for that mankind
did not believe with assurance in Our Signs.
83. One day We shall gather together from every people a troop of those who
reject our Signs, and they shall be kept in ranks,-
84. Until, when they come [before the Judgment-seat], [Allah] will say: "Did ye
reject My Signs, though ye comprehended them not in knowledge, or what was it ye
did?"
85. And the Word will be fulfilled against them, because of their wrong-doing,
and they will be unable to speak [in plea].
86. See they not that We have made the Night for them to rest in and the Day to
give them light? Verily in this are Signs for any people that believe!
87. And the Day that the Trumpet will be sounded - then will be smitten with
terror those who are in the heavens, and those who are on earth, except such as
Allah will please [to exempt]: and all shall come to His [Presence] as beings
conscious of their lowliness.
88. Thou seest the mountains and thinkest them firmly fixed: but they shall pass
away as the clouds pass away: [such is] the artistry of Allah, who disposes of
all things in perfect order: for he is well acquainted with all that ye do.
89. If any do good, good will [accrue] to them therefrom; and they will be
secure from terror that Day.
90. And if any do evil, their faces will be thrown headlong into the Fire: "Do
ye receive a reward other than that which ye have earned by your deeds?"
91. For me, I have been commanded to serve the Lord of this city, Him Who has
sanctified it and to Whom [belong] all things: and I am commanded to be of those
who bow in Islam to Allah's Will,-
92. And to rehearse the Qur'an: and if any accept guidance, they do it for the
good of their own souls, and if any stray, say: "I am only a Warner".
93. And say: "Praise be to Allah, Who will soon show you His Signs, so that ye
shall know them"; and thy Lord is not unmindful of all that ye do.
﴿ سورة القصص - سورة ٢٨ - تعداد آیات ٨٨ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
طسم ﴿١﴾ تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ الْمُبِینِ ﴿٢﴾ نَتْلُوا عَلَیْکَ مِنْ نَبَإِ مُوسَى وَفِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿٣﴾ إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلا فِی الأرْضِ وَجَعَلَ أَهْلَهَا شِیَعًا یَسْتَضْعِفُ طَائِفَةً مِنْهُمْ یُذَبِّحُ أَبْنَاءَهُمْ وَیَسْتَحْیِی نِسَاءَهُمْ إِنَّهُ کَانَ مِنَ الْمُفْسِدِینَ ﴿٤﴾ وَنُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الأرْضِ وَنَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَنَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ ﴿٥﴾ وَنُمَکِّنَ لَهُمْ فِی الأرْضِ وَنُرِیَ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا مِنْهُمْ مَا کَانُوا یَحْذَرُونَ ﴿٦﴾ وَأَوْحَیْنَا إِلَى أُمِّ مُوسَى أَنْ أَرْضِعِیهِ فَإِذَا خِفْتِ عَلَیْهِ فَأَلْقِیهِ فِی الْیَمِّ وَلا تَخَافِی وَلا تَحْزَنِی إِنَّا رَادُّوهُ إِلَیْکِ وَجَاعِلُوهُ مِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿٧﴾ فَالْتَقَطَهُ آلُ فِرْعَوْنَ لِیَکُونَ لَهُمْ عَدُوًّا وَحَزَنًا إِنَّ فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا کَانُوا خَاطِئِینَ ﴿٨﴾ وَقَالَتِ امْرَأَةُ فِرْعَوْنَ قُرَّةُ عَیْنٍ لِی وَلَکَ لا تَقْتُلُوهُ عَسَى أَنْ یَنْفَعَنَا أَوْ نَتَّخِذَهُ وَلَدًا وَهُمْ لا یَشْعُرُونَ ﴿٩﴾ وَأَصْبَحَ فُؤَادُ أُمِّ مُوسَى فَارِغًا إِنْ کَادَتْ لَتُبْدِی بِهِ لَوْلا أَنْ رَبَطْنَا عَلَى قَلْبِهَا لِتَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿١٠﴾ وَقَالَتْ لأخْتِهِ قُصِّیهِ فَبَصُرَتْ بِهِ عَنْ جُنُبٍ وَهُمْ لا یَشْعُرُونَ ﴿١١﴾ وَحَرَّمْنَا عَلَیْهِ الْمَرَاضِعَ مِنْ قَبْلُ فَقَالَتْ هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلَى أَهْلِ بَیْتٍ یَکْفُلُونَهُ لَکُمْ وَهُمْ لَهُ نَاصِحُونَ ﴿١٢﴾ فَرَدَدْنَاهُ إِلَى أُمِّهِ کَیْ تَقَرَّ عَیْنُهَا وَلا تَحْزَنَ وَلِتَعْلَمَ أَنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ ﴿١٣﴾ وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُ وَاسْتَوَى آتَیْنَاهُ حُکْمًا وَعِلْمًا وَکَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿١٤﴾ وَدَخَلَ الْمَدِینَةَ عَلَى حِینِ غَفْلَةٍ مِنْ أَهْلِهَا فَوَجَدَ فِیهَا رَجُلَیْنِ یَقْتَتِلانِ هَذَا مِنْ شِیعَتِهِ وَهَذَا مِنْ عَدُوِّهِ فَاسْتَغَاثَهُ الَّذِی مِنْ شِیعَتِهِ عَلَى الَّذِی مِنْ عَدُوِّهِ فَوَکَزَهُ مُوسَى فَقَضَى عَلَیْهِ قَالَ هَذَا مِنْ عَمَلِ الشَّیْطَانِ إِنَّهُ عَدُوٌّ مُضِلٌّ مُبِینٌ ﴿١٥﴾ قَالَ رَبِّ إِنِّی ظَلَمْتُ نَفْسِی فَاغْفِرْ لِی فَغَفَرَ لَهُ إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿١٦﴾ قَالَ رَبِّ بِمَا أَنْعَمْتَ عَلَیَّ فَلَنْ أَکُونَ ظَهِیرًا لِلْمُجْرِمِینَ ﴿١٧﴾ فَأَصْبَحَ فِی الْمَدِینَةِ خَائِفًا یَتَرَقَّبُ فَإِذَا الَّذِی اسْتَنْصَرَهُ بِالأمْسِ یَسْتَصْرِخُهُ قَالَ لَهُ مُوسَى إِنَّکَ لَغَوِیٌّ مُبِینٌ ﴿١٨﴾ فَلَمَّا أَنْ أَرَادَ أَنْ یَبْطِشَ بِالَّذِی هُوَ عَدُوٌّ لَهُمَا قَالَ یَا مُوسَى أَتُرِیدُ أَنْ تَقْتُلَنِی کَمَا قَتَلْتَ نَفْسًا بِالأمْسِ إِنْ تُرِیدُ إِلا أَنْ تَکُونَ جَبَّارًا فِی الأرْضِ وَمَا تُرِیدُ أَنْ تَکُونَ مِنَ الْمُصْلِحِینَ ﴿١٩﴾ وَجَاءَ رَجُلٌ مِنْ أَقْصَى الْمَدِینَةِ یَسْعَى قَالَ یَا مُوسَى إِنَّ الْمَلأ یَأْتَمِرُونَ بِکَ لِیَقْتُلُوکَ فَاخْرُجْ إِنِّی لَکَ مِنَ النَّاصِحِینَ ﴿٢٠﴾ فَخَرَجَ مِنْهَا خَائِفًا یَتَرَقَّبُ قَالَ رَبِّ نَجِّنِی مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿٢١﴾ وَلَمَّا تَوَجَّهَ تِلْقَاءَ مَدْیَنَ قَالَ عَسَى رَبِّی أَنْ یَهْدِیَنِی سَوَاءَ السَّبِیلِ ﴿٢٢﴾ وَلَمَّا وَرَدَ مَاءَ مَدْیَنَ وَجَدَ عَلَیْهِ أُمَّةً مِنَ النَّاسِ یَسْقُونَ وَوَجَدَ مِنْ دُونِهِمُ امْرَأتَیْنِ تَذُودَانِ قَالَ مَا خَطْبُکُمَا قَالَتَا لا نَسْقِی حَتَّى یُصْدِرَ الرِّعَاءُ وَأَبُونَا شَیْخٌ کَبِیرٌ ﴿٢٣﴾ فَسَقَى لَهُمَا ثُمَّ تَوَلَّى إِلَى الظِّلِّ فَقَالَ رَبِّ إِنِّی لِمَا أَنْزَلْتَ إِلَیَّ مِنْ خَیْرٍ فَقِیرٌ ﴿٢٤﴾ فَجَاءَتْهُ إِحْدَاهُمَا تَمْشِی عَلَى اسْتِحْیَاءٍ قَالَتْ إِنَّ أَبِی یَدْعُوکَ لِیَجْزِیَکَ أَجْرَ مَا سَقَیْتَ لَنَا فَلَمَّا جَاءَهُ وَقَصَّ عَلَیْهِ الْقَصَصَ قَالَ لا تَخَفْ نَجَوْتَ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿٢٥﴾ قَالَتْ إِحْدَاهُمَا یَا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ إِنَّ خَیْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ الْقَوِیُّ الأمِینُ ﴿٢٦﴾ قَالَ إِنِّی أُرِیدُ أَنْ أُنْکِحَکَ إِحْدَى ابْنَتَیَّ هَاتَیْنِ عَلَى أَنْ تَأْجُرَنِی ثَمَانِیَ حِجَجٍ فَإِنْ أَتْمَمْتَ عَشْرًا فَمِنْ عِنْدِکَ وَمَا أُرِیدُ أَنْ أَشُقَّ عَلَیْکَ سَتَجِدُنِی إِنْ شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿٢٧﴾ قَالَ ذَلِکَ بَیْنِی وَبَیْنَکَ أَیَّمَا الأجَلَیْنِ قَضَیْتُ فَلا عُدْوَانَ عَلَیَّ وَاللَّهُ عَلَى مَا نَقُولُ وَکِیلٌ ﴿٢٨﴾ فَلَمَّا قَضَى مُوسَى الأجَلَ وَسَارَ بِأَهْلِهِ آنَسَ مِنْ جَانِبِ الطُّورِ نَارًا قَالَ لأهْلِهِ امْکُثُوا إِنِّی آنَسْتُ نَارًا لَعَلِّی آتِیکُمْ مِنْهَا بِخَبَرٍ أَوْ جَذْوَةٍ مِنَ النَّارِ لَعَلَّکُمْ تَصْطَلُونَ ﴿٢٩﴾ فَلَمَّا أَتَاهَا نُودِیَ مِنْ شَاطِئِ الْوَادِ الأیْمَنِ فِی الْبُقْعَةِ الْمُبَارَکَةِ مِنَ الشَّجَرَةِ أَنْ یَا مُوسَى إِنِّی أَنَا اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ ﴿٣٠﴾ وَأَنْ أَلْقِ عَصَاکَ فَلَمَّا رَآهَا تَهْتَزُّ کَأَنَّهَا جَانٌّ وَلَّى مُدْبِرًا وَلَمْ یُعَقِّبْ یَا مُوسَى أَقْبِلْ وَلا تَخَفْ إِنَّکَ مِنَ الآمِنِینَ ﴿٣١﴾ اسْلُکْ یَدَکَ فِی جَیْبِکَ تَخْرُجْ بَیْضَاءَ مِنْ غَیْرِ سُوءٍ وَاضْمُمْ إِلَیْکَ جَنَاحَکَ مِنَ الرَّهْبِ فَذَانِکَ بُرْهَانَانِ مِنْ رَبِّکَ إِلَى فِرْعَوْنَ وَمَلَئِهِ إِنَّهُمْ کَانُوا قَوْمًا فَاسِقِینَ ﴿٣٢﴾ قَالَ رَبِّ إِنِّی قَتَلْتُ مِنْهُمْ نَفْسًا فَأَخَافُ أَنْ یَقْتُلُونِ ﴿٣٣﴾ وَأَخِی هَارُونُ هُوَ أَفْصَحُ مِنِّی لِسَانًا فَأَرْسِلْهُ مَعِیَ رِدْءًا یُصَدِّقُنِی إِنِّی أَخَافُ أَنْ یُکَذِّبُونِ ﴿٣٤﴾ قَالَ سَنَشُدُّ عَضُدَکَ بِأَخِیکَ وَنَجْعَلُ لَکُمَا سُلْطَانًا فَلا یَصِلُونَ إِلَیْکُمَا بِآیَاتِنَا أَنْتُمَا وَمَنِ اتَّبَعَکُمَا الْغَالِبُونَ ﴿٣٥﴾ فَلَمَّا جَاءَهُمْ مُوسَى بِآیَاتِنَا بَیِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَذَا إِلا سِحْرٌ مُفْتَرًى وَمَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِی آبَائِنَا الأوَّلِینَ ﴿٣٦﴾ وَقَالَ مُوسَى رَبِّی أَعْلَمُ بِمَنْ جَاءَ بِالْهُدَى مِنْ عِنْدِهِ وَمَنْ تَکُونُ لَهُ عَاقِبَةُ الدَّارِ إِنَّهُ لا یُفْلِحُ الظَّالِمُونَ ﴿٣٧﴾ وَقَالَ فِرْعَوْنُ یَا أَیُّهَا الْمَلأ مَا عَلِمْتُ لَکُمْ مِنْ إِلَهٍ غَیْرِی فَأَوْقِدْ لِی یَا هَامَانُ عَلَى الطِّینِ فَاجْعَلْ لِی صَرْحًا لَعَلِّی أَطَّلِعُ إِلَى إِلَهِ مُوسَى وَإِنِّی لأظُنُّهُ مِنَ الْکَاذِبِینَ ﴿٣٨﴾ وَاسْتَکْبَرَ هُوَ وَجُنُودُهُ فِی الأرْضِ بِغَیْرِ الْحَقِّ وَظَنُّوا أَنَّهُمْ إِلَیْنَا لا یُرْجَعُونَ ﴿٣٩﴾ فَأَخَذْنَاهُ وَجُنُودَهُ فَنَبَذْنَاهُمْ فِی الْیَمِّ فَانْظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الظَّالِمِینَ ﴿٤٠﴾ وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً یَدْعُونَ إِلَى النَّارِ وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ لا یُنْصَرُونَ ﴿٤١﴾ وَأَتْبَعْنَاهُمْ فِی هَذِهِ الدُّنْیَا لَعْنَةً وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ هُمْ مِنَ الْمَقْبُوحِینَ ﴿٤٢﴾ وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ مِنْ بَعْدِ مَا أَهْلَکْنَا الْقُرُونَ الأولَى بَصَائِرَ لِلنَّاسِ وَهُدًى وَرَحْمَةً لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿٤٣﴾ وَمَا کُنْتَ بِجَانِبِ الْغَرْبِیِّ إِذْ قَضَیْنَا إِلَى مُوسَى الأمْرَ وَمَا کُنْتَ مِنَ الشَّاهِدِینَ ﴿٤٤﴾ وَلَکِنَّا أَنْشَأْنَا قُرُونًا فَتَطَاوَلَ عَلَیْهِمُ الْعُمُرُ وَمَا کُنْتَ ثَاوِیًا فِی أَهْلِ مَدْیَنَ تَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِنَا وَلَکِنَّا کُنَّا مُرْسِلِینَ ﴿٤٥﴾ وَمَا کُنْتَ بِجَانِبِ الطُّورِ إِذْ نَادَیْنَا وَلَکِنْ رَحْمَةً مِنْ رَبِّکَ لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أَتَاهُمْ مِنْ نَذِیرٍ مِنْ قَبْلِکَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿٤٦﴾ وَلَوْلا أَنْ تُصِیبَهُمْ مُصِیبَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ فَیَقُولُوا رَبَّنَا لَوْلا أَرْسَلْتَ إِلَیْنَا رَسُولا فَنَتَّبِعَ آیَاتِکَ وَنَکُونَ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٤٧﴾ فَلَمَّا جَاءَهُمُ الْحَقُّ مِنْ عِنْدِنَا قَالُوا لَوْلا أُوتِیَ مِثْلَ مَا أُوتِیَ مُوسَى أَوَلَمْ یَکْفُرُوا بِمَا أُوتِیَ مُوسَى مِنْ قَبْلُ قَالُوا سِحْرَانِ تَظَاهَرَا وَقَالُوا إِنَّا بِکُلٍّ کَافِرُونَ ﴿٤٨﴾ قُلْ فَأْتُوا بِکِتَابٍ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ هُوَ أَهْدَى مِنْهُمَا أَتَّبِعْهُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٤٩﴾ فَإِنْ لَمْ یَسْتَجِیبُوا لَکَ فَاعْلَمْ أَنَّمَا یَتَّبِعُونَ أَهْوَاءَهُمْ وَمَنْ أَضَلُّ مِمَّنَ اتَّبَعَ هَوَاهُ بِغَیْرِ هُدًى مِنَ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿٥٠﴾ وَلَقَدْ وَصَّلْنَا لَهُمُ الْقَوْلَ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿٥١﴾ الَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ مِنْ قَبْلِهِ هُمْ بِهِ یُؤْمِنُونَ ﴿٥٢﴾ وَإِذَا یُتْلَى عَلَیْهِمْ قَالُوا آمَنَّا بِهِ إِنَّهُ الْحَقُّ مِنْ رَبِّنَا إِنَّا کُنَّا مِنْ قَبْلِهِ مُسْلِمِینَ ﴿٥٣﴾ أُولَئِکَ یُؤْتَوْنَ أَجْرَهُمْ مَرَّتَیْنِ بِمَا صَبَرُوا وَیَدْرَءُونَ بِالْحَسَنَةِ السَّیِّئَةَ وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ ﴿٥٤﴾ وَإِذَا سَمِعُوا اللَّغْوَ أَعْرَضُوا عَنْهُ وَقَالُوا لَنَا أَعْمَالُنَا وَلَکُمْ أَعْمَالُکُمْ سَلامٌ عَلَیْکُمْ لا نَبْتَغِی الْجَاهِلِینَ ﴿٥٥﴾ إِنَّکَ لا تَهْدِی مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَکِنَّ اللَّهَ یَهْدِی مَنْ یَشَاءُ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿٥٦﴾ وَقَالُوا إِنْ نَتَّبِعِ الْهُدَى مَعَکَ نُتَخَطَّفْ مِنْ أَرْضِنَا أَوَلَمْ نُمَکِّنْ لَهُمْ حَرَمًا آمِنًا یُجْبَى إِلَیْهِ ثَمَرَاتُ کُلِّ شَیْءٍ رِزْقًا مِنْ لَدُنَّا وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ ﴿٥٧﴾ وَکَمْ أَهْلَکْنَا مِنْ قَرْیَةٍ بَطِرَتْ مَعِیشَتَهَا فَتِلْکَ مَسَاکِنُهُمْ لَمْ تُسْکَنْ مِنْ بَعْدِهِمْ إِلا قَلِیلا وَکُنَّا نَحْنُ الْوَارِثِینَ ﴿٥٨﴾ وَمَا کَانَ رَبُّکَ مُهْلِکَ الْقُرَى حَتَّى یَبْعَثَ فِی أُمِّهَا رَسُولا یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِنَا وَمَا کُنَّا مُهْلِکِی الْقُرَى إِلا وَأَهْلُهَا ظَالِمُونَ ﴿٥٩﴾ وَمَا أُوتِیتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَمَتَاعُ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَزِینَتُهَا وَمَا عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ وَأَبْقَى أَفَلا تَعْقِلُونَ ﴿٦٠﴾ أَفَمَنْ وَعَدْنَاهُ وَعْدًا حَسَنًا فَهُوَ لاقِیهِ کَمَنْ مَتَّعْنَاهُ مَتَاعَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ثُمَّ هُوَ یَوْمَ الْقِیَامَةِ مِنَ الْمُحْضَرِینَ ﴿٦١﴾ وَیَوْمَ یُنَادِیهِمْ فَیَقُولُ أَیْنَ شُرَکَائِیَ الَّذِینَ کُنْتُمْ تَزْعُمُونَ ﴿٦٢﴾ قَالَ الَّذِینَ حَقَّ عَلَیْهِمُ الْقَوْلُ رَبَّنَا هَؤُلاءِ الَّذِینَ أَغْوَیْنَا أَغْوَیْنَاهُمْ کَمَا غَوَیْنَا تَبَرَّأْنَا إِلَیْکَ مَا کَانُوا إِیَّانَا یَعْبُدُونَ ﴿٦٣﴾ وَقِیلَ ادْعُوا شُرَکَاءَکُمْ فَدَعَوْهُمْ فَلَمْ یَسْتَجِیبُوا لَهُمْ وَرَأَوُا الْعَذَابَ لَوْ أَنَّهُمْ کَانُوا یَهْتَدُونَ ﴿٦٤﴾ وَیَوْمَ یُنَادِیهِمْ فَیَقُولُ مَاذَا أَجَبْتُمُ الْمُرْسَلِینَ ﴿٦٥﴾ فَعَمِیَتْ عَلَیْهِمُ الأنْبَاءُ یَوْمَئِذٍ فَهُمْ لا یَتَسَاءَلُونَ ﴿٦٦﴾ فَأَمَّا مَنْ تَابَ وَآمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَعَسَى أَنْ یَکُونَ مِنَ الْمُفْلِحِینَ ﴿٦٧﴾ وَرَبُّکَ یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ وَیَخْتَارُ مَا کَانَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ سُبْحَانَ اللَّهِ وَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿٦٨﴾ وَرَبُّکَ یَعْلَمُ مَا تُکِنُّ صُدُورُهُمْ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿٦٩﴾ وَهُوَ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ لَهُ الْحَمْدُ فِی الأولَى وَالآخِرَةِ وَلَهُ الْحُکْمُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٧٠﴾ قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ جَعَلَ اللَّهُ عَلَیْکُمُ اللَّیْلَ سَرْمَدًا إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ مَنْ إِلَهٌ غَیْرُ اللَّهِ یَأْتِیکُمْ بِضِیَاءٍ أَفَلا تَسْمَعُونَ ﴿٧١﴾ قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ جَعَلَ اللَّهُ عَلَیْکُمُ النَّهَارَ سَرْمَدًا إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ مَنْ إِلَهٌ غَیْرُ اللَّهِ یَأْتِیکُمْ بِلَیْلٍ تَسْکُنُونَ فِیهِ أَفَلا تُبْصِرُونَ ﴿٧٢﴾ وَمِنْ رَحْمَتِهِ جَعَلَ لَکُمُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ لِتَسْکُنُوا فِیهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿٧٣﴾ وَیَوْمَ یُنَادِیهِمْ فَیَقُولُ أَیْنَ شُرَکَائِیَ الَّذِینَ کُنْتُمْ تَزْعُمُونَ ﴿٧٤﴾ وَنَزَعْنَا مِنْ کُلِّ أُمَّةٍ شَهِیدًا فَقُلْنَا هَاتُوا بُرْهَانَکُمْ فَعَلِمُوا أَنَّ الْحَقَّ لِلَّهِ وَضَلَّ عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَفْتَرُونَ ﴿٧٥﴾ إِنَّ قَارُونَ کَانَ مِنْ قَوْمِ مُوسَى فَبَغَى عَلَیْهِمْ وَآتَیْنَاهُ مِنَ الْکُنُوزِ مَا إِنَّ مَفَاتِحَهُ لَتَنُوءُ بِالْعُصْبَةِ أُولِی الْقُوَّةِ إِذْ قَالَ لَهُ قَوْمُهُ لا تَفْرَحْ إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ الْفَرِحِینَ ﴿٧٦﴾ وَابْتَغِ فِیمَا آتَاکَ اللَّهُ الدَّارَ الآخِرَةَ وَلا تَنْسَ نَصِیبَکَ مِنَ الدُّنْیَا وَأَحْسِنْ کَمَا أَحْسَنَ اللَّهُ إِلَیْکَ وَلا تَبْغِ الْفَسَادَ فِی الأرْضِ إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ الْمُفْسِدِینَ ﴿٧٧﴾ قَالَ إِنَّمَا أُوتِیتُهُ عَلَى عِلْمٍ عِنْدِی أَوَلَمْ یَعْلَمْ أَنَّ اللَّهَ قَدْ أَهْلَکَ مِنْ قَبْلِهِ مِنَ الْقُرُونِ مَنْ هُوَ أَشَدُّ مِنْهُ قُوَّةً وَأَکْثَرُ جَمْعًا وَلا یُسْأَلُ عَنْ ذُنُوبِهِمُ الْمُجْرِمُونَ ﴿٧٨﴾ فَخَرَجَ عَلَى قَوْمِهِ فِی زِینَتِهِ قَالَ الَّذِینَ یُرِیدُونَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا یَا لَیْتَ لَنَا مِثْلَ مَا أُوتِیَ قَارُونُ إِنَّهُ لَذُو حَظٍّ عَظِیمٍ ﴿٧٩﴾ وَقَالَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَیْلَکُمْ ثَوَابُ اللَّهِ خَیْرٌ لِمَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا وَلا یُلَقَّاهَا إِلا الصَّابِرُونَ ﴿٨٠﴾ فَخَسَفْنَا بِهِ وَبِدَارِهِ الأرْضَ فَمَا کَانَ لَهُ مِنْ فِئَةٍ یَنْصُرُونَهُ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَمَا کَانَ مِنَ الْمُنْتَصِرِینَ ﴿٨١﴾ وَأَصْبَحَ الَّذِینَ تَمَنَّوْا مَکَانَهُ بِالأمْسِ یَقُولُونَ وَیْکَأَنَّ اللَّهَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَیَقْدِرُ لَوْلا أَنْ مَنَّ اللَّهُ عَلَیْنَا لَخَسَفَ بِنَا وَیْکَأَنَّهُ لا یُفْلِحُ الْکَافِرُونَ ﴿٨٢﴾ تِلْکَ الدَّارُ الآخِرَةُ نَجْعَلُهَا لِلَّذِینَ لا یُرِیدُونَ عُلُوًّا فِی الأرْضِ وَلا فَسَادًا وَالْعَاقِبَةُ لِلْمُتَّقِینَ ﴿٨٣﴾ مَنْ جَاءَ بِالْحَسَنَةِ فَلَهُ خَیْرٌ مِنْهَا وَمَنْ جَاءَ بِالسَّیِّئَةِ فَلا یُجْزَى الَّذِینَ عَمِلُوا السَّیِّئَاتِ إِلا مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٨٤﴾ إِنَّ الَّذِی فَرَضَ عَلَیْکَ الْقُرْآنَ لَرَادُّکَ إِلَى مَعَادٍ قُلْ رَبِّی أَعْلَمُ مَنْ جَاءَ بِالْهُدَى وَمَنْ هُوَ فِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٨٥﴾ وَمَا کُنْتَ تَرْجُو أَنْ یُلْقَى إِلَیْکَ الْکِتَابُ إِلا رَحْمَةً مِنْ رَبِّکَ فَلا تَکُونَنَّ ظَهِیرًا لِلْکَافِرِینَ ﴿٨٦﴾ وَلا یَصُدُّنَّکَ عَنْ آیَاتِ اللَّهِ بَعْدَ إِذْ أُنْزِلَتْ إِلَیْکَ وَادْعُ إِلَى رَبِّکَ وَلا تَکُونَنَّ مِنَ الْمُشْرِکِینَ ﴿٨٧﴾ وَلا تَدْعُ مَعَ اللَّهِ إِلَهًا آخَرَ لا إِلَهَ إِلا هُوَ کُلُّ شَیْءٍ هَالِکٌ إِلا وَجْهَهُ لَهُ الْحُکْمُ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٨٨﴾
سورة القصص
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
طسم! (1)
اینها از آیات کتاب مبین است! (2)
ما از داستان موسی و فرعون بحق بر تو میخوانیم، برای گروهی که (طالب حقند و) ایمان میآورند! (3)
فرعون در زمین برتریجویی کرد، و اهل آن را به گروههای مختلفی تقسیم نمود; گروهی را به ضعف و ناتوانی میکشاند، پسرانشان را سر میبرید و زنانشان را (برای کنیزی و خدمت) زنده نگه میداشت; او به یقین از مفسدان بود! (4)
ما میخواهیم بر مستضعفان زمین منت نهیم و آنان را پیشوایان و وارثان روی زمین قرار دهیم! (5)
و حکومتشان را در زمین پابرجا سازیم; و به فرعون و هامان و لشکریانشان، آنچه را از آنها ( بنی اسرائیل) بیم داشتند نشان دهیم! (6)
ما به مادر موسی الهام کردیم که: «او را شیر ده; و هنگامی که بر او ترسیدی، وی را در دریا(ی نیل) بیفکن; و نترس و غمگین مباش، که ما او را به تو بازمیگردانیم، و او را از رسولان قرار میدهیم!» (7)
(هنگامی که مادر بفرمان خدا او را به دریا افکند) خاندان فرعون او را از آب گرفتند، تا سرانجام دشمن آنان و مایه اندوهشان گردد! مسلما فرعون و هامان و لشکریانشان خطاکار بودند.(8)
همسر فرعون (چون دید آنها قصد کشتن کودک را دارند) گفت: «نور چشم من و توست! او را نکشید شاید برای ما مفید باشد، یا او را بعنوان پسر خود برگزینیم!» و آنها نمیفهمیدند (که دشمن اصلی خود را در آغوش خویش میپرورانند)! (9)
(سرانجام) قلب مادر موسی از همه چیز (جز یاد فرزندش) تهی گشت; و اگر دل او را (بوسیله ایمان و امید) محکم نکرده بودیم، نزدیک بود مطلب را افشا کند! (10)
و (مادر موسی) به خواهر او گفت: «وضع حال او را پیگیری کن!» او نیز از دور ماجرا را مشاهده کرد در حالی که آنان بیخبر بودند. (11)
ما همه زنان شیرده را از پیش بر او حرام کردیم (تا تنها به آغوش مادر بازگردد); و خواهرش (که بیتابی ماموران را برای پیدا کردن دایه مشاهده کرد) گفت: «آیا شما را به خانوادهای راهنمایی کنم که میتوانند این نوزاد را برای شما کفالت کنند و خیرخواه او باشند؟!» (12)
ما او را به مادرش بازگرداندیم تا چشمش روشن شود و غمگین نباشد و بداند که وعده الهی حق است; ولی بیشتر آنان نمیدانند! (13)
و هنگامی که (موسی) نیرومند و کامل شد، حکمت و دانش به او دادیم; و این گونه نیکوکاران را جزا میدهیم! (14)
او به هنگامی که اهل شهر در غفلت بودند وارد شهر شد; ناگهان دو مرد را دید که به جنگ و نزاع مشغولند; یکی از پیروان او بود (و از بنی اسرائیل)، و دیگری از دشمنانش، آن که از پیروان او بود در برابر دشمنش از وی تقاضای کمک نمود; موسی مشت محکمی بر سینه او زد و کار او را ساخت (و بر زمین افتاد و مرد); موسی گفت: «این (نزاع شما) از عمل شیطان بود، که او دشمن و گمراهکننده آشکاری است» (15)
(سپس) عرض کرد: «پروردگارا! من به خویشتن ستم کردم; مرا ببخش!» خداوند او را بخشید، که او غفور و رحیم است! (16)
عرض کرد: «پروردگارا! بشکرانه نعمتی که به من دادی، هرگز پشتیبان مجرمان نخواهم بود! سذللّه (17)
موسی در شهر ترسان بود و هر لحظه در انتظار حادثهای (و در جستجوی اخبار); ناگهان دید همان کسی که دیروز از او یاری طلبیده بود فریاد میزند و از او کمک میخواهد، موسی به او گفت: «تو آشکارا انسان (ماجراجو و) گمراهی هستی!» (18)
و هنگامی که خواست با کسی که دشمن هر دوی آنها بود درگیر شود و با قدرت مانع او گردد، (فریادش بلند شد،) گفت: «ای موسی میخواهی! مرا بکشی همان گونه که دیروز انسانی را کشتی؟! تو فقط میخواهی جباری در روی زمین باشی، و نمیخواهی از مصلحان باشی!» (19)
(در این هنگام) مردی با سرعت از دورترین نقطه شهر ( مرکز فرعونیان) آمد و گفت: «ای موسی! این جمعیت برای کشتن تو به مشورت نشستهاند; فورا از شهر خارج شو، که من از خیرخواهان توام!» (20)
موسی از شهر خارج شد در حالی که ترسان بود و هر لحظه در انتظار حادثهای; عرض کرد: سخللّهپروردگارا! مرا از این قوم ظالم رهایی بخش!» (21)
و هنگامی که متوجه جانب مدین شد گفت: «امیدوارم پروردگارم مرا به راه راست هدایت کند! سذللّه (22)
و هنگامی که به (چاه) آب مدین رسید، گروهی از مردم را در آنجا دید که چهارپایان خود را سیراب میکنند; و در کنار آنان دو زن را دید که مراقب گوسفندان خویشند (و به چاه نزدیک نمیشوند; موسی) به آن دو گفت: «کار شما چیست؟ (چرا گوسفندان خود را آب نمیدهید؟!) سذللّه گفتند: «ما آنها را آب نمیدهیم تا چوپانها همگی خارج شوند; و پدر ما پیرمرد کهنسالی است (و قادر بر این کارها نیست.)!» (23)
موسی برای (گوسفندان) آن دو آب کشید; سپس رو به سایه آورد و عرض کرد: «پروردگارا! هر خیر و نیکی بر من فرستی، به آن نیازمندم!» (24)
ناگهان یکی از آن دو (زن) به سراغ او آمد در حالی که با نهایت حیا گام برمیداشت، گفت: سخللّهپدرم از تو دعوت میکند تا مزد آب دادن (به گوسفندان) را که برای ما انجام دادی به تو بپردازد.» هنگامی که موسی نزد او ( شعیب) آمد و سرگذشت خود را شرح داد، گفت: «نترس، از قوم ظالم نجات یافتی!» (25)
یکی از آن دو (دختر) گفت: «پدرم! او را استخدام کن، زیرا بهترین کسی را که میتوانی استخدام کنی آن کسی است که قوی و امین باشد (و او همین مرد است)!» (26)
(شعیب) گفت: «من میخواهم یکی از این دو دخترم را به همسری تو درآورم به این شرط که هشت سال برای من کار کنی; و اگر آن را تا ده سال افزایش دهی، محبتی از ناحیه توست; من نمیخواهم کار سنگینی بر دوش تو بگذارم; و ان شاء الله مرا از صالحان خواهی یافت» (27)
(موسی) گفت: «(مانعی ندارد،) این قراردادی میان من و تو باشد; البته هر کدام از این دو مدت را انجام دهم ستمی بر من نخواهد بود (و من در انتخاب آن آزادم)! و خدا بر آنچه ما میگوییم گواه است!» (28)
هنگامی که موسی مدت خود را به پایان رسانید و همراه خانوادهاش (از مدین به سوی مصر) حرکت کرد، از جانب طور آتشی دید! به خانوادهاش گفت: «درنگ کنید که من آتشی دیدم! (میروم) شاید خبری از آن برای شما بیاورم، یا شعلهای از آتش تا با آن گرم شوید!» (29)
هنگامی که به سراغ آتش آمد، از کرانه راست دره، در آن سرزمین پر برکت، از میان یک درخت ندا داده شد که: «ای موسی! منم خداوند، پروردگار جهانیان! (30)
عصایت را بیفکن!» هنگامی که (عصا را افکند و) دید همچون ماری با سرعت حرکت میکند، ترسید و به عقب برگشت، و حتی پشت سر خود را نگاه نکرد! ندا آمد: «برگرد و نترس، تو در امان هستی! (31)
دستت را در گریبان خود فروبر، هنگامی که خارج میشود سفید و درخشنده است بدون عیب و نقص; و دستهایت را بر سینهات بگذار، تا ترس و وحشت از تو دور شود! این دو ( معجزه عصا و ید بیضا) برهان روشن از پروردگارت بسوی فرعون و اطرافیان اوست، که آنان قوم فاسقی هستند!» (32)
عرض کرد: «پروردگارا! من یک تن از آنان را کشتهام; میترسم مرا به قتل برسانند! (33)
و برادرم هارون زبانش از من فصیحتر است; او را همراه من بفرست تا یاور من باشد و مرا تصدیق کند; میترسم مرا تکذیب کنند!» (34)
فرمود: «بزودی بازوان تو را بوسیله برادرت محکم (و نیرومند) میکنیم، و برای شما سلطه و برتری قرارمیدهیم; و به برکت آیات ما، بر شما دست نمییابند; شما و پیروانتان پیروزید!» (35)
هنگامی که موسی معجزات روشن ما را برای آنان آورد، گفتند: «این چیزی جز سحر نیست که بدروغ به خدا بسته شده; ما هرگز چنین چیزی را در نیاکان خود نشنیدهایم!» (36)
موسی گفت: «پروردگارم از حال کسانی که هدایت را از نزد او آوردهاند، و کسانی که عاقبت نیک سرا(ی دنیا و آخرت) از آن آنهاست آگاهتر است! مسلما ظالمان رستگار نخواهند شد! سذللّه (37)
فرعون گفت: «ای جمعیت اشراف! من خدایی جز خودم برای شما سراغ ندارم. (اما برای تحقیق بیشتر،) ای هامان، برایم آتشی بر گل بیفروز (و آجرهای محکم بساز)، و برای من برج بلندی ترتیب ده تا از خدای موسی خبر گیرم; هر چند من گمان میکنم او از دروغگویان است!» (38)
(سرانجام) فرعون و لشکریانش بدون حق در زمین استکبار کردند، و پنداشتند بسوی ما بازگردانده نمیشوند! (39)
ما نیز او و لشکریانش را گرفتیم و به دریا افکندیم; اکنون بنگر پایان کار ظالمان چگونه بود! (40)
و آنان ( فرعونیان) را پیشوایانی قرار دادیم که به آتش (دوزخ) دعوت میکنند; وروز رستاخیز یاری نخواهند شد! (41)
و در این دنیا نیز لعنتی بدنبال آنان قرار دادیم; و روز قیامت از زشترویانند! (42)
و ما به موسی کتاب آسمانی دادیم بعد از آنکه اقوام قرون نخستین را هلاک نمودیم; کتابی که برای مردم بصیرتآفرین بود، و مایه هدایت و رحمت; شاید متذکر شوند! (43)
تو در جانب غربی نبودی هنگامی که ما فرمان نبوت را به موسی دادیم; و تو از شاهدان نبودی (در آن هنگام که معجزات را در اختیار موسی گذاردیم)! (44)
ولی ما اقوامی را در اعصار مختلف خلق کردیم، و زمانهای طولانی بر آنها گذشت (که آثار انبیا از دلهایشان محو شد; پس تو را با کتاب آسمانیت فرستادیم)! تو هرگز در میان مردم مدین اقامت نداشتی تا (از وضع آنان آگاه باشی و) آیات ما را برای آنها ( مشرکان مکه) بخوانی، ولی ما بودیم که تو را فرستادیم (و این آیات را در اختیارت قرار دادیم)! (45)
تو در کنار طور نبودی زمانی که ما ندا دادیم; ولی این رحمتی از سوی پروردگارت بود (که این اخبار را در اختیار تو نهاد) تا بوسیله آن قومی را انذار کنی که پیش از تو هیچ انذارکنندهای برای آنان نیامده است; شاید متذکر شوند! (46)
هرگاه(پیش از فرستادن پیامبری) مجازات و مصیبتی بر اثر اعمالشان به آنان میرسید، میگفتند: «پروردگارا! چرا رسولی برای ما نفرستادی تا از آیات تو پیروی کنیم و از مؤمنان باشیم؟!» (47)
ولی هنگامی که حق از نزد ما برای آنها آمد گفتند: «چرا مثل همان چیزی که به موسی داده شد به این پیامبر داده نشده است؟!» مگر بهانهجویانی همانند آنان، معجزاتی را که در گذشته به موسی داده شد، انکار نکردند و گفتند: «این دو نفر ( موسی و هارون) دو ساحرند که دست به دست هم دادهاند (تا ما را گمراه کنند) و ما به هر دو کافریم»؟! (48)
بگو: «اگر راست میگویید (که تورات و قرآن از سوی خدا نیست)، کتابی هدایتبخشتر از این دو از نزد خدا بیاورید، تا من از آن پیروی کنم!» (49)
اگر این پیشنهاد تو را نپذیرند، بدان که آنان تنها از هوسهای خود پیروی میکنند! و آیا گمراهتر از آن کس که پیروی هوای نفس خویش کرده و هیچ هدایت الهی را نپذیرفته، کسی پیدا میشود؟! مسلما خداوند قوم ستمگر را هدایت نمیکند! (50)
ما آیات قرآن را یکی پس از دیگری برای آنان آوردیم شاید متذکر شوند! (51)
کسانی که قبلا کتاب آسمانی به آنان دادهایم به آن ( قرآن) ایمان میآورند! (52)
و هنگامی که بر آنان خوانده شود میگویند: «به آن ایمان آوردیم; اینها همه حق است و از سوی پروردگار ماست; ما پیش از این هم مسلمان بودیم!» (53)
آنها کسانی هستند که بخاطر شکیباییشان، اجر و پادششان را دو بار دریافت میدارند; و بوسیله نیکیها بدیها را دفع میکنند; و از آنچه به آنان روزی دادهایم انفاق مینمایند; (54)
و هرگاه سخن لغو و بیهوده بشنوند، از آن روی میگردانند و میگویند: «اعمال ما از آن ماست و اعمال شما از آن خودتان; سلام بر شما (سلام وداع); ما خواهان جاهلان نیستیم!» (55)
تو نمیتوانی کسی را که دوست داری هدایت کنی; ولی خداوند هر کس را بخواهد هدایت میکند; و او به هدایت یافتگان آگاهتر است! (56)
آنها گفتند: «ما اگر هدایت را همراه تو پذیرا شویم، ما را از سرزمینمان میربایند!» آیا ما حرم امنی در اختیار آنها قرار ندادیم که ثمرات هر چیزی (از هر شهر و دیاری) بسوی آن آورده میشود؟! رزقی است از جانب ما; ولی بیشتر آنان نمیدانند! (57)
و چه بسیار از شهرها و آبادیهایی را که بر اثر فراوانی نعمت، مست و مغرور شده بودند هلاک کردیم! این خانههای آنهاست (کهویران شده)، و بعد از آنان جز اندکی کسی در آنها سکونت نکرد; و ما وارث آنان بودیم! (58)
و پروردگار تو هرگز شهرها و آبادیها را هلاک نمیکرد تا اینکه در کانون آنها پیامبری مبعوث کند که آیات ما را بر آنان بخواند; و ما هرگز آبادیها و شهرها را هلاک نکردیم مگر آنکه اهلش ظالم بودند! (59)
آنچه به شما داده شده، متاع زندگی دنیا و زینت آن است; و آنچه نزد خداست بهتر و پایدارتر است; آیا اندیشه نمیکنید؟! (60)
آیا کسی که به او وعده نیکو دادهایم و به آن خواهد رسید، همانند کسی است که متاع زندگی دنیا به او دادهایم سپس روز قیامت (برای حساب و جزا) از احضارشدگان خواهد بود؟! (61)
روزی را (به خاطر بیاورید) که خداوند آنان را ندا میدهد و میگوید: «کجا هستند همتایانی که برای من میپنداشتید؟!» (62)
گروهی (از معبودان) که فرمان عذاب درباره آنها مسلم شده است میگویند: «پروردگارا! ما اینها ( عابدان) را گمراه کردیم; (آری) ما آنها را گمراه کردیم همانگونه که خودمان گمراه شدیم; ما از آنان به سوی تو بیزاری میجوییم; آنان در حقیقت ما را نمیپرستیدند (بلکه هوای نفس خود را پرستش میکردند)!» (63)
و به آنها ( عابدان) گفته میشود: «معبودهایتان را که همتای خدا میپنداشتید بخوانید (تا شما را یاری کنند)!» معبودهایشان را میخوانند، ولی جوابی به آنان نمیدهند! و (در این هنگام) عذاب الهی را (با چشم خود) میبینند، و آرزو میکنند ای کاش هدایت یافته بودند! (64)
(به خاطر آورید) روزی را که خداوند آنان را ندا میدهد و میگوید: «چه پاسخی به پیامبران (من) گفتید؟!» (65)
در آن روز، همه اخبار به آنان پوشیده میماند، (حتی نمیتوانند) از یکدیگر سؤالی کنند! (66)
اما کسی که توبه کند، و ایمان آورد و عمل صالحی انجام دهد، امید است از رستگاران باشد! (67)
پروردگار تو هر چه بخواهد میآفریند، و هر چه بخواهد برمیگزیند; آنان (در برابر او) اختیاری ندارند; منزه است خداوند، و برتر است از همتایانی که برای او قائل میشوند! (68)
و پروردگار تو میداند آنچه را که سینههایشان پنهان میدارد و آنچه را آشکار میسازند! (69)
و او خدایی است که معبودی جز او نیست; ستایش برای اوست در این جهان و در جهان دیگر; حاکمیت (نیز) از آن اوست; و همه شما به سوی او بازگردانده میشوید! (70)
بگو: «به من خبر دهید اگر خداوند شب را تا قیامت بر شما جاودان سازد، آیا معبودی جز خدا میتواند روشنایی برای شما بیاورد؟! آیا نمیشنوید؟!» (71)
بگو: «به من خبر دهید اگر خداوند روز را تا قیامت بر شما جاودان کند، کدام معبود غیر از خداست که شبی برای شما بیاورد تا در آن آرامش یابید؟ آیا نمیبینید؟!» (72)
و از رحمت اوست که برای شما شب و روز قرار داد تا هم در آن آرامش داشته باشید و هم برای بهرهگیری از فضل خدا تلاش کنید، و شاید شکر نعمت او را بجا آورید! (73)
(به خاطر آورید) روزی را که آنها را ندا میدهد و میگوید: «کجایند همتایانی که برای من میپنداشتید؟!» (74)
(در آن روز) از هر امتی گواهی برمیگزینیم و (به مشرکان) میگوییم: «دلیل خود را بیاورید! سذللّه اما آنها میدانند که حق از آن خداست، و تمام آنچه را افترا میبستند از (نظر) آنها گم خواهد شد! (75)
قارون از قوم موسی بود، اما بر آنان ستم کرد; ما آنقدر از گنجها به او داده بودیم که حمل کلیدهای آن برای یک گروه زورمند مشکل بود! (به خاطر آورید) هنگامی را که قومش به او گفتند: «این همه شادی مغرورانه مکن، که خداوند شادیکنندگان مغرور را دوست نمیدارد! (76)
و درآنچه خدا به تو داده، سرای آخرت را بطلب; و بهرهات را از دنیا فراموش مکن; و همانگونه که خدا به تو نیکی کرده نیکی کن; و هرگز در زمین در جستجوی فساد مباش، که خدا مفسدان را دوست ندارد! (77)
(قارون) گفت: «این ثروت را بوسیله دانشی که نزد من است به دست آوردهام!» آیا او نمیدانست که خداوند اقوامی را پیش از او هلاک کرد که نیرومندتر و ثروتمندتر از او بودند؟! (و هنگامی که عذاب الهی فرا رسد،) مجرمان از گناهانشان سؤال نمیشوند. (78)
(روزی قارون) با تمام زینت خود در برابر قومش ظاهر شد، آنها که خواهان زندگی دنیا بودند گفتند: «ای کاش همانند آنچه به قارون داده شده است ما نیز داشتیم! به راستی که او بهره عظیمی دارد!» (79)
اما کسانی که علم و دانش به آنها داده شده بود گفتند: «وای بر شما ثواب الهی برای کسانی که ایمان آوردهاند و عمل صالح انجام میدهند بهتر است، اما جز صابران آن را دریافت نمیکنند. سذللّه (80)
سپس ما، او و خانهاش را در زمین فرو بردیم، و گروهی نداشت که او را در برابر عذاب الهی یاری کنند، و خود نیز نمیتوانست خویشتن را یاری دهد. (81)
و آنها که دیروز آرزو میکردند بجای او باشند (هنگامی که این صحنه را دیدند) گفتند: «وای بر ما! گویی خدا روزی را بر هر کس از بندگانش بخواهد گسترش میدهد یا تنگ میگیرد! اگر خدا بر ما منت ننهاده بود، ما را نیز به قعر زمین فرو می برد! ای وای گویی کافران هرگز رستگار نمیشوند! (82)
(آری،) این سرای آخر تو را (تنها) برای کسانی قرارمیدهیم که اراده برتریجویی در زمین و فساد را ندارند; و عاقبت نیک برای پرهیزگاران است! (83)
کسی که کار نیکی انجام دهد، برای او پاداشی بهتر از آن است; و به کسانی که کارهای بد انجام دهند، مجازات بدکاران جز (به مقدار) اعمالشان نخواهد بود. (84)
آن کس که قرآن را بر تو فرض کرد، تو را به جایگاهت ( زادگاهت) بازمیگرداند! بگو: «پروردگار من از همه بهتر میداند چه کسی (برنامه) هدایت آورده، و چه کسی در گمراهی آشکار است! سذللّه (85)
و تو هرگز امید نداشتی که این کتاب آسمانی به تو القا گردد; ولی رحمت پروردگارت چنین ایجاب کرد! اکنون که چنین است، هرگز از کافران پشتیبانی مکن! (86)
و هرگز (آنها) تو را از آیات خداوند، بعد از آنکه بر تو نازل گشت، بازندارند! و بسوی پروردگارت دعوت کن، و هرگز از مشرکان مباش! (87)
معبود دیگری را با خدا مخوان، که هیچ معبودی جز او نیست; همه چیز جز ذات (پاک) او فانی میشود; حاکمیت تنها از آن اوست; و همه بسوی او بازگردانده می شوید! (88)
SURA 28. Qasas, or Narration
1. Ta. Sin. Mim.
2. These are Verses of the Book that makes [things] clear.
3. We rehearse to thee some of the story of Moses and Pharaoh in Truth, for
people who believe.
4. Truly Pharaoh elated himself in the land and broke up its people into
sections, depressing a small group among them: their sons he slew, but he kept
alive their females: for he was indeed a maker of mischief.
5. And We wished to be Gracious to those who were being depressed in the land,
to make them leaders [in Faith] and make them heirs,
6. To establish a firm place for them in the land, and to show Pharaoh, Haman,
and their hosts, at their hands, the very things against which they were taking
precautions.
7. So We sent this inspiration to the mother of Moses: "Suckle [thy child], but
when thou hast fears about him, cast him into the river, but fear not nor
grieve: for We shall restore him to thee, and We shall make him one of Our
messengers."
8. Then the people of Pharaoh picked him up [from the river]: [It was intended]
that [Moses] should be to them an adversary and a cause of sorrow: for Pharaoh
and Haman and [all] their hosts were men of sin.
9. The wife of Pharaoh said: "[Here is] joy of the eye, for me and for thee:
slay him not. It may be that he will be use to us, or we may adopt him as a
son." And they perceived not [what they were doing]!
10. But there came to be a void in the heart of the mother of Moses: She was
going almost to disclose his [case], had We not strengthened her heart [with
faith], so that she might remain a [firm] believer.
11. And she said to the sister of [Moses], "Follow him" so she [the sister]
watched him in the character of a stranger. And they knew not.
12. And we ordained that he refused suck at first, until [His sister came up
and] said: "Shall I point out to you the people of a house that will nourish and
bring him up for you and be sincerely attached to him?"...
13. Thus did We restore him to his mother, that her eye might be comforted, that
she might not grieve, and that she might know that the promise of Allah is true:
but most of them do not understand.
14. When he reached full age, and was firmly established [in life], We bestowed
on him wisdom and knowledge: for thus do We reward those who do good.
15. And he entered the city at a time when its people were not watching: and he
found there two men fighting,- one of his own religion, and the other, of his
foes. Now the man of his own religion appealed to him against his foe, and Moses
struck him with his fist and made an end of him. He said: "This is a work of
Evil [Satan]: for he is an enemy that manifestly misleads!"
16. He prayed: "O my Lord! I have indeed wronged my soul! Do Thou then forgive
me!" So [Allah] forgave him: for He is the Oft-Forgiving, Most Merciful.
17. He said: "O my Lord! For that Thou hast bestowed Thy Grace on me, never
shall I be a help to those who sin!"
18. So he saw the morning in the city, looking about, in a state of fear, when
behold, the man who had, the day before, sought his help called aloud for his
help [again]. Moses said to him: "Thou art truly, it is clear, a quarrelsome
fellow!"
19. Then, when he decided to lay hold of the man who was an enemy to both of
them, that man said: "O Moses! Is it thy intention to slay me as thou slewest a
man yesterday? Thy intention is none other than to become a powerful violent man
in the land, and not to be one who sets things right!"
20. And there came a man, running, from the furthest end of the City. He said:
"O Moses! the Chiefs are taking counsel together about thee, to slay thee: so
get thee away, for I do give thee sincere advice."
21. He therefore got away therefrom, looking about, in a state of fear. He
prayed "O my Lord! save me from people given to wrong-doing."
22. Then, when he turned his face towards [the land of] Madyan, he said: "I do
hope that my Lord will show me the smooth and straight Path."
23. And when he arrived at the watering [place] in Madyan, he found there a
group of men watering [their flocks], and besides them he found two women who
were keeping back [their flocks]. He said: "What is the matter with you?" They
said: "We cannot water [our flocks] until the shepherds take back [their
flocks]: And our father is a very old man."
24. So he watered [their flocks] for them; then he turned back to the shade, and
said: “O my Lord! truly am I in [desperate] need of any good that Thou dost send
me!"
25. Afterwards one of the [damsels] came [back] to him, walking bashfully. She
said: "My father invites thee that he may reward thee for having watered [our
flocks] for us." So when he came to him and narrated the story, he said: "Fear
thou not: [well] hast thou escaped from unjust people."
26. Said one of the [damsels]: "O my [dear] father! engage him on wages: truly
the best of men for thee to employ is the [man] who is strong and trusty"....
27. He said: "I intend to wed one of these my daughters to thee, on condition
that thou serve me for eight years; but if thou complete ten years, it will be
[grace] from thee. But I intend not to place thee under a difficulty: thou wilt
find me, indeed, if Allah wills, one of the righteous."
28. He said: "Be that [the agreement] between me and thee: whichever of the two
terms I fulfil, let there be no ill-will to me. Be Allah a witness to what we
say."
29. Now when Moses had fulfilled the term, and was travelling with his family,
he perceived a fire in the direction of Mount Tur. He said to his family: "Tarry
ye; I perceive a fire; I hope to bring you from there some information, or a
burning firebrand, that ye may warm yourselves."
30. But when he came to the [fire], a voice was heard from the right bank of the
valley, from a tree in hallowed ground: "O Moses! Verily I am Allah, the Lord of
the Worlds....
31. "Now do thou throw thy rod!" but when he saw it moving [of its own accord]
as if it had been a snake, he turned back in retreat, and retraced not his
steps: O Moses!" [It was said], "Draw near, and fear not: for thou art of those
who are secure.
32. "Move thy hand into thy bosom, and it will come forth white without stain
[or harm], and draw thy hand close to thy side [to guard] against fear. Those
are the two credentials from thy Lord to Pharaoh and his Chiefs: for truly they
are a people rebellious and wicked."
33. He said: "O my Lord! I have slain a man among them, and I fear lest they
slay me.
34. "And my brother Aaron - He is more eloquent in speech than I: so send him
with me as a helper, to confirm [and strengthen] me: for I fear that they may
accuse me of falsehood."
35. He said: "We will certainly strengthen thy arm through thy brother, and
invest you both with authority, so they shall not be able to touch you: with Our
Sign shall ye triumph,- you two as well as those who follow you."
36. When Moses came to them with Our clear signs, they said: "This is nothing
but sorcery faked up: never did we head the like among our fathers of old!"
37. Moses said: "My Lord knows best who it is that comes with guidance from Him
and whose end will be best in the Hereafter: certain it is that the wrong-doers
will not prosper."
38. Pharaoh said: "O Chiefs! no god do I know for you but myself: therefore, O
Haman! light me a [kiln to bake bricks] out of clay, and build me a lofty
palace, that I may mount up to the god of Moses: but as far as I am concerned, I
think [Moses] is a liar!"
39. And he was arrogant and insolent in the land, beyond reason,- He and his
hosts: they thought that they would not have to return to Us!
40. So We seized him and his hosts, and We flung them into the sea: Now behold
what was the end of those who did wrong!
41. And we made them [but] leaders inviting to the Fire; and on the Day of
Judgment no help shall they find.
42. in this world We made a curse to follow them and on the Day of Judgment they
will be among the loathed [and despised].
43. We did reveal to Moses the Book after We had destroyed the earlier
generations, [to give] Insight to men, and guidance and Mercy, that they might
receive admonition.
44. Thou wast not on the Western side when We decreed the Commission to Moses,
nor wast thou a witness [of those events].
45. But We raised up [new] generations, and long were the ages that passed over
them; but thou wast not a dweller among the people of Madyan, rehearsing Our
Signs to them; but it is We Who send messengers [with inspiration].
46. Nor wast thou at the side of [the Mountain of] Tur when we called [to
Moses]. Yet [art thou sent] as Mercy from thy Lord, to give warning to a people
to whom no warner had come before thee: in order that they may receive
admonition.
47. If [We had] not [sent thee to the Quraish],- in case a calamity should seize
them for [the deeds] that their hands have sent forth, they might say: "Our
Lord! why didst Thou not sent us a messenger? We should then have followed Thy
Signs and been amongst those who believe!"
48. But [now], when the Truth has come to them from Ourselves, they say, "Why
are not [Signs] sent to him, like those which were sent to Moses?" Do they not
then reject [the Signs] which were formerly sent to Moses? They say: "Two kinds
of sorcery, each assisting the other!" And they say: "For us, we reject all
[such things]!"
49. Say: "Then bring ye a Book from Allah, which is a better guide than either
of them, that I may follow it! [do], if ye are truthful!"
50. But if they hearken not to thee, know that they only follow their own lusts:
and who is more astray than one who follow his own lusts, devoid of guidance
from Allah? for Allah guides not people given to wrong-doing.
51. Now have We caused the Word to reach them themselves, in order that they may
receive admonition.
52. Those to whom We sent the Book before this,- they do believe in this
[revelation]:
53. And when it is recited to them, they say: "We believe therein, for it is the
Truth from our Lord: indeed we have been Muslims [bowing to Allah's Will] from
before this.
54. Twice will they be given their reward, for that they have persevered, that
they avert Evil with Good, and that they spend [in charity] out of what We have
given them.
55. And when they hear vain talk, they turn away therefrom and say: "To us our
deeds, and to you yours; peace be to you: we seek not the ignorant."
56. It is true thou wilt not be able to guide every one, whom thou lovest; but
Allah guides those whom He will and He knows best those who receive guidance.
57. They say: "If we were to follow the guidance with thee, we should be
snatched away from our land." Have We not established for them a secure
sanctuary, to which are brought as tribute fruits of all kinds,- a provision
from Ourselves? but most of them understand not.
58. And how many populations We destroyed, which exulted in their life [of ease
and plenty]! now those habitations of theirs, after them, are deserted,- All but
a [miserable] few! and We are their heirs!
59. Nor was thy Lord the one to destroy a population until He had sent to its
centre a messenger, rehearsing to them Our Signs; nor are We going to destroy a
population except when its members practise iniquity.
60. The [material] things which ye are given are but the conveniences of this
life and the glitter thereof; but that which is with Allah is better and more
enduring: will ye not then be wise?
61. Are [these two] alike?- one to whom We have made a goodly promise, and who
is going to reach its [fulfilment], and one to whom We have given the good
things of this life, but who, on the Day of Judgment, is to be among those
brought up [for punishment]?
62. That Day [Allah] will call to them, and say "Where are my 'partners'?- whom
ye imagined [to be such]?"
63. Those against whom the charge will be proved, will say: "Our Lord! These are
the ones whom we led astray: we led them astray, as we were astray ourselves: we
free ourselves [from them] in Thy presence: it was not us they worshipped."
64. It will be said [to them]: "Call upon your 'partners' [for help]" :they will
call upon them, but they will not listen to them; and they will see the Penalty
[before them]; [how they will wish] 'if only they had been open to guidance!'
65. That Day [Allah] will call to them, and say: "What was the answer ye gave to
the messengers?"
66. Then the [whole] story that Day will seem obscure to them [like light to the
blind] and they will not be able [even] to question each other.
67. But any that [in this life] had repented, believed, and worked
righteousness, will have hopes to be among those who achieve salvation.
68. Thy Lord does create and choose as He pleases: no choice have they [in the
matter]: Glory to Allah! and far is He above the partners they ascribe [to Him]!
69. And thy Lord knows all that their hearts conceal and all that they reveal.
70. And He is Allah: There is no god but He. To Him be praise, at the first and
at the last: for Him is the Command, and to Him shall ye [all] be brought back.
71. Say: See ye? If Allah were to make the night perpetual over you to the Day
of Judgment, what god is there other than Allah, who can give you enlightenment?
Will ye not then hearken?
72. Say: See ye? If Allah were to make the day perpetual over you to the Day of
Judgment, what god is there other than Allah, who can give you a night in which
ye can rest? Will ye not then see?
73. It is out of His Mercy that He has made for you Night and Day,- that ye may
rest therein, and that ye may seek of his Grace;- and in order that ye may be
grateful.
74. The Day that He will call on them, He will say: "Where are my 'partners'?
whom ye imagined [to be such]?"
75. And from each people shall We draw a witness, and We shall say: "Produce
your Proof": then shall they know that the Truth is in Allah [alone], and the
[lies] which they invented will leave them in lurch.
76. Qarun was doubtless, of the people of Moses; but he acted insolently towards
them: such were the treasures We had bestowed on him that their very keys would
have been a burden to a body of strong men, behold, his people said to him:
"Exult not, for Allah loveth not those who exult [in riches].
77. "But seek, with the [wealth] which Allah has bestowed on thee, the Home of
the Hereafter, nor forget thy portion in this world: but do thou good, as Allah
has been good to thee, and seek not [occasions for] mischief in the land: for
Allah loves not those who do mischief."
78. He said: "This has been given to me because of a certain knowledge which I
have." Did he not know that Allah had destroyed, before him, [whole]
generations,- which were superior to him in strength and greater in the amount
[of riches] they had collected? but the wicked are not called[immediately] to
account for their sins.
79. So he went forth among his people in the [pride of his worldly] glitter.
Said those whose aim is the Life of this World: "Oh! that we had the like of
what Qarun has got! for he is truly a lord of mighty good fortune!"
80. But those who had been granted [true] knowledge said: "Alas for you! The
reward of Allah [in the Hereafter] is best for those who believe and work
righteousness: but this none shall attain, save those who steadfastly persevere
[in good]."
81. Then We caused the earth to swallow up him and his house; and he had not
[the least little] party to help him against Allah, nor could he defend himself.
82. And those who had envied his position the day before began to say on the
morrow: "Ah! it is indeed Allah Who enlarges the provision or restricts it, to
any of His servants He pleases! had it not been that Allah was gracious to us,
He could have caused the earth to swallow us up! Ah! those who reject Allah will
assuredly never prosper."
83. That Home of the Hereafter We shall give to those who intend not highhandedness
or mischief on earth: and the end is [best] for the righteous.
84. If any does good, the reward to him is better than his deed; but if any does
evil, the doers of evil are only punished [to the extent] of their deeds.
85. Verily He Who ordained the Qur'an for thee, will bring thee back to the
Place of Return. Say: "My Lord knows best who it is that brings true guidance,
and who is in manifest error."
86. And thou hadst not expected that the Book would be sent to thee except as a
Mercy from thy Lord: Therefore lend not thou support in any way to those who
reject [Allah's Message].
87. And let nothing keep thee back from the Signs of Allah after they have been
revealed to thee: and invite [men] to thy Lord, and be not of the company of
those who join gods with Allah.
88. And call not, besides Allah, on another god. There is no god but He.
Everything [that exists] will perish except His own Face. To Him belongs the
Command, and to Him will ye [all] be brought back.
﴿ سورة العنکبوت - سورة ٢٩ - تعداد آیات ٦٩ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
الم ﴿١﴾ أَحَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَهُمْ لا یُفْتَنُونَ ﴿٢﴾ وَلَقَدْ فَتَنَّا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَیَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَلَیَعْلَمَنَّ الْکَاذِبِینَ ﴿٣﴾ أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئَاتِ أَنْ یَسْبِقُونَا سَاءَ مَا یَحْکُمُونَ ﴿٤﴾ مَنْ کَانَ یَرْجُو لِقَاءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لآتٍ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿٥﴾ وَمَنْ جَاهَدَ فَإِنَّمَا یُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِیٌّ عَنِ الْعَالَمِینَ ﴿٦﴾ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُکَفِّرَنَّ عَنْهُمْ سَیِّئَاتِهِمْ وَلَنَجْزِیَنَّهُمْ أَحْسَنَ الَّذِی کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٧﴾ وَوَصَّیْنَا الإنْسَانَ بِوَالِدَیْهِ حُسْنًا وَإِنْ جَاهَدَاکَ لِتُشْرِکَ بِی مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُمَا إِلَیَّ مَرْجِعُکُمْ فَأُنَبِّئُکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٨﴾ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُدْخِلَنَّهُمْ فِی الصَّالِحِینَ ﴿٩﴾ وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِیَ فِی اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ کَعَذَابِ اللَّهِ وَلَئِنْ جَاءَ نَصْرٌ مِنْ رَبِّکَ لَیَقُولُنَّ إِنَّا کُنَّا مَعَکُمْ أَوَلَیْسَ اللَّهُ بِأَعْلَمَ بِمَا فِی صُدُورِ الْعَالَمِینَ ﴿١٠﴾ وَلَیَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ آمَنُوا وَلَیَعْلَمَنَّ الْمُنَافِقِینَ ﴿١١﴾ وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلَّذِینَ آمَنُوا اتَّبِعُوا سَبِیلَنَا وَلْنَحْمِلْ خَطَایَاکُمْ وَمَا هُمْ بِحَامِلِینَ مِنْ خَطَایَاهُمْ مِنْ شَیْءٍ إِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿١٢﴾ وَلَیَحْمِلُنَّ أَثْقَالَهُمْ وَأَثْقَالا مَعَ أَثْقَالِهِمْ وَلَیُسْأَلُنَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عَمَّا کَانُوا یَفْتَرُونَ ﴿١٣﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ فَلَبِثَ فِیهِمْ أَلْفَ سَنَةٍ إِلا خَمْسِینَ عَامًا فَأَخَذَهُمُ الطُّوفَانُ وَهُمْ ظَالِمُونَ ﴿١٤﴾ فَأَنْجَیْنَاهُ وَأَصْحَابَ السَّفِینَةِ وَجَعَلْنَاهَا آیَةً لِلْعَالَمِینَ ﴿١٥﴾ وَإِبْرَاهِیمَ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿١٦﴾ إِنَّمَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثَانًا وَتَخْلُقُونَ إِفْکًا إِنَّ الَّذِینَ تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ لا یَمْلِکُونَ لَکُمْ رِزْقًا فَابْتَغُوا عِنْدَ اللَّهِ الرِّزْقَ وَاعْبُدُوهُ وَاشْکُرُوا لَهُ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿١٧﴾ وَإِنْ تُکَذِّبُوا فَقَدْ کَذَّبَ أُمَمٌ مِنْ قَبْلِکُمْ وَمَا عَلَى الرَّسُولِ إِلا الْبَلاغُ الْمُبِینُ ﴿١٨﴾ أَوَلَمْ یَرَوْا کَیْفَ یُبْدِئُ اللَّهُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ ﴿١٩﴾ قُلْ سِیرُوا فِی الأرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ بَدَأَ الْخَلْقَ ثُمَّ اللَّهُ یُنْشِئُ النَّشْأَةَ الآخِرَةَ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٢٠﴾ یُعَذِّبُ مَنْ یَشَاءُ وَیَرْحَمُ مَنْ یَشَاءُ وَإِلَیْهِ تُقْلَبُونَ ﴿٢١﴾ وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِینَ فِی الأرْضِ وَلا فِی السَّمَاءِ وَمَا لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِیٍّ وَلا نَصِیرٍ ﴿٢٢﴾ وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ اللَّهِ وَلِقَائِهِ أُولَئِکَ یَئِسُوا مِنْ رَحْمَتِی وَأُولَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٢٣﴾ فَمَا کَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلا أَنْ قَالُوا اقْتُلُوهُ أَوْ حَرِّقُوهُ فَأَنْجَاهُ اللَّهُ مِنَ النَّارِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿٢٤﴾ وَقَالَ إِنَّمَا اتَّخَذْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْثَانًا مَوَدَّةَ بَیْنِکُمْ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا ثُمَّ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یَکْفُرُ بَعْضُکُمْ بِبَعْضٍ وَیَلْعَنُ بَعْضُکُمْ بَعْضًا وَمَأْوَاکُمُ النَّارُ وَمَا لَکُمْ مِنْ نَاصِرِینَ ﴿٢٥﴾ فَآمَنَ لَهُ لُوطٌ وَقَالَ إِنِّی مُهَاجِرٌ إِلَى رَبِّی إِنَّهُ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٢٦﴾ وَوَهَبْنَا لَهُ إِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ وَجَعَلْنَا فِی ذُرِّیَّتِهِ النُّبُوَّةَ وَالْکِتَابَ وَآتَیْنَاهُ أَجْرَهُ فِی الدُّنْیَا وَإِنَّهُ فِی الآخِرَةِ لَمِنَ الصَّالِحِینَ ﴿٢٧﴾ وَلُوطًا إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ إِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الْفَاحِشَةَ مَا سَبَقَکُمْ بِهَا مِنْ أَحَدٍ مِنَ الْعَالَمِینَ ﴿٢٨﴾ أَئِنَّکُمْ لَتَأْتُونَ الرِّجَالَ وَتَقْطَعُونَ السَّبِیلَ وَتَأْتُونَ فِی نَادِیکُمُ الْمُنْکَرَ فَمَا کَانَ جَوَابَ قَوْمِهِ إِلا أَنْ قَالُوا ائْتِنَا بِعَذَابِ اللَّهِ إِنْ کُنْتَ مِنَ الصَّادِقِینَ ﴿٢٩﴾ قَالَ رَبِّ انْصُرْنِی عَلَى الْقَوْمِ الْمُفْسِدِینَ ﴿٣٠﴾ وَلَمَّا جَاءَتْ رُسُلُنَا إِبْرَاهِیمَ بِالْبُشْرَى قَالُوا إِنَّا مُهْلِکُو أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْیَةِ إِنَّ أَهْلَهَا کَانُوا ظَالِمِینَ ﴿٣١﴾ قَالَ إِنَّ فِیهَا لُوطًا قَالُوا نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَنْ فِیهَا لَنُنَجِّیَنَّهُ وَأَهْلَهُ إِلا امْرَأَتَهُ کَانَتْ مِنَ الْغَابِرِینَ ﴿٣٢﴾ وَلَمَّا أَنْ جَاءَتْ رُسُلُنَا لُوطًا سِیءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعًا وَقَالُوا لا تَخَفْ وَلا تَحْزَنْ إِنَّا مُنَجُّوکَ وَأَهْلَکَ إِلا امْرَأَتَکَ کَانَتْ مِنَ الْغَابِرِینَ ﴿٣٣﴾ إِنَّا مُنْزِلُونَ عَلَى أَهْلِ هَذِهِ الْقَرْیَةِ رِجْزًا مِنَ السَّمَاءِ بِمَا کَانُوا یَفْسُقُونَ ﴿٣٤﴾ وَلَقَدْ تَرَکْنَا مِنْهَا آیَةً بَیِّنَةً لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ ﴿٣٥﴾ وَإِلَى مَدْیَنَ أَخَاهُمْ شُعَیْبًا فَقَالَ یَا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَارْجُوا الْیَوْمَ الآخِرَ وَلا تَعْثَوْا فِی الأرْضِ مُفْسِدِینَ ﴿٣٦﴾ فَکَذَّبُوهُ فَأَخَذَتْهُمُ الرَّجْفَةُ فَأَصْبَحُوا فِی دَارِهِمْ جَاثِمِینَ ﴿٣٧﴾ وَعَادًا وَثَمُودَ وَقَدْ تَبَیَّنَ لَکُمْ مِنْ مَسَاکِنِهِمْ وَزَیَّنَ لَهُمُ الشَّیْطَانُ أَعْمَالَهُمْ فَصَدَّهُمْ عَنِ السَّبِیلِ وَکَانُوا مُسْتَبْصِرِینَ ﴿٣٨﴾ وَقَارُونَ وَفِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَلَقَدْ جَاءَهُمْ مُوسَى بِالْبَیِّنَاتِ فَاسْتَکْبَرُوا فِی الأرْضِ وَمَا کَانُوا سَابِقِینَ ﴿٣٩﴾ فَکُلا أَخَذْنَا بِذَنْبِهِ فَمِنْهُمْ مَنْ أَرْسَلْنَا عَلَیْهِ حَاصِبًا وَمِنْهُمْ مَنْ أَخَذَتْهُ الصَّیْحَةُ وَمِنْهُمْ مَنْ خَسَفْنَا بِهِ الأرْضَ وَمِنْهُمْ مَنْ أَغْرَقْنَا وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیَظْلِمَهُمْ وَلَکِنْ کَانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ﴿٤٠﴾ مَثَلُ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ أَوْلِیَاءَ کَمَثَلِ الْعَنْکَبُوتِ اتَّخَذَتْ بَیْتًا وَإِنَّ أَوْهَنَ الْبُیُوتِ لَبَیْتُ الْعَنْکَبُوتِ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿٤١﴾ إِنَّ اللَّهَ یَعْلَمُ مَا یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مِنْ شَیْءٍ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٤٢﴾ وَتِلْکَ الأمْثَالُ نَضْرِبُهَا لِلنَّاسِ وَمَا یَعْقِلُهَا إِلا الْعَالِمُونَ ﴿٤٣﴾ خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ بِالْحَقِّ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لِلْمُؤْمِنِینَ ﴿٤٤﴾ اتْلُ مَا أُوحِیَ إِلَیْکَ مِنَ الْکِتَابِ وَأَقِمِ الصَّلاةَ إِنَّ الصَّلاةَ تَنْهَى عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنْکَرِ وَلَذِکْرُ اللَّهِ أَکْبَرُ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا تَصْنَعُونَ ﴿٤٥﴾
الجزء ٢١
وَلا تُجَادِلُوا أَهْلَ الْکِتَابِ إِلا بِالَّتِی هِیَ أَحْسَنُ إِلا الَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْهُمْ وَقُولُوا آمَنَّا بِالَّذِی أُنْزِلَ إِلَیْنَا وَأُنْزِلَ إِلَیْکُمْ وَإِلَهُنَا وَإِلَهُکُمْ وَاحِدٌ وَنَحْنُ لَهُ مُسْلِمُونَ ﴿٤٦﴾ وَکَذَلِکَ أَنْزَلْنَا إِلَیْکَ الْکِتَابَ فَالَّذِینَ آتَیْنَاهُمُ الْکِتَابَ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَمِنْ هَؤُلاءِ مَنْ یُؤْمِنُ بِهِ وَمَا یَجْحَدُ بِآیَاتِنَا إِلا الْکَافِرُونَ ﴿٤٧﴾ وَمَا کُنْتَ تَتْلُو مِنْ قَبْلِهِ مِنْ کِتَابٍ وَلا تَخُطُّهُ بِیَمِینِکَ إِذًا لارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ ﴿٤٨﴾ بَلْ هُوَ آیَاتٌ بَیِّنَاتٌ فِی صُدُورِ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَمَا یَجْحَدُ بِآیَاتِنَا إِلا الظَّالِمُونَ ﴿٤٩﴾ وَقَالُوا لَوْلا أُنْزِلَ عَلَیْهِ آیَاتٌ مِنْ رَبِّهِ قُلْ إِنَّمَا الآیَاتُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿٥٠﴾ أَوَلَمْ یَکْفِهِمْ أَنَّا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ یُتْلَى عَلَیْهِمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَرَحْمَةً وَذِکْرَى لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿٥١﴾ قُلْ کَفَى بِاللَّهِ بَیْنِی وَبَیْنَکُمْ شَهِیدًا یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَالَّذِینَ آمَنُوا بِالْبَاطِلِ وَکَفَرُوا بِاللَّهِ أُولَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿٥٢﴾ وَیَسْتَعْجِلُونَکَ بِالْعَذَابِ وَلَوْلا أَجَلٌ مُسَمًّى لَجَاءَهُمُ الْعَذَابُ وَلَیَأْتِیَنَّهُمْ بَغْتَةً وَهُمْ لا یَشْعُرُونَ ﴿٥٣﴾ یَسْتَعْجِلُونَکَ بِالْعَذَابِ وَإِنَّ جَهَنَّمَ لَمُحِیطَةٌ بِالْکَافِرِینَ ﴿٥٤﴾ یَوْمَ یَغْشَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ فَوْقِهِمْ وَمِنْ تَحْتِ أَرْجُلِهِمْ وَیَقُولُ ذُوقُوا مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٥٥﴾ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ أَرْضِی وَاسِعَةٌ فَإِیَّایَ فَاعْبُدُونِ ﴿٥٦﴾ کُلُّ نَفْسٍ ذَائِقَةُ الْمَوْتِ ثُمَّ إِلَیْنَا تُرْجَعُونَ ﴿٥٧﴾ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَنُبَوِّئَنَّهُمْ مِنَ الْجَنَّةِ غُرَفًا تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا نِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَ ﴿٥٨﴾ الَّذِینَ صَبَرُوا وَعَلَى رَبِّهِمْ یَتَوَکَّلُونَ ﴿٥٩﴾ وَکَأَیِّنْ مِنْ دَابَّةٍ لا تَحْمِلُ رِزْقَهَا اللَّهُ یَرْزُقُهَا وَإِیَّاکُمْ وَهُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ ﴿٦٠﴾ وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ فَأَنَّى یُؤْفَکُونَ ﴿٦١﴾ اللَّهُ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَیَقْدِرُ لَهُ إِنَّ اللَّهَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿٦٢﴾ وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ نَزَّلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَحْیَا بِهِ الأرْضَ مِنْ بَعْدِ مَوْتِهَا لَیَقُولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لا یَعْقِلُونَ ﴿٦٣﴾ وَمَا هَذِهِ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا إِلا لَهْوٌ وَلَعِبٌ وَإِنَّ الدَّارَ الآخِرَةَ لَهِیَ الْحَیَوَانُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿٦٤﴾ فَإِذَا رَکِبُوا فِی الْفُلْکِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ إِذَا هُمْ یُشْرِکُونَ ﴿٦٥﴾ لِیَکْفُرُوا بِمَا آتَیْنَاهُمْ وَلِیَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿٦٦﴾ أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّا جَعَلْنَا حَرَمًا آمِنًا وَیُتَخَطَّفُ النَّاسُ مِنْ حَوْلِهِمْ أَفَبِالْبَاطِلِ یُؤْمِنُونَ وَبِنِعْمَةِ اللَّهِ یَکْفُرُونَ ﴿٦٧﴾ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ کَذِبًا أَوْ کَذَّبَ بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُ أَلَیْسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْکَافِرِینَ ﴿٦٨﴾ وَالَّذِینَ جَاهَدُوا فِینَا لَنَهْدِیَنَّهُمْ سُبُلَنَا وَإِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ ﴿٦٩﴾
سورة العنکبوت
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
الم (1)
آیا مردم گمان کردند همین که بگویند: «ایمان آوردیم»، به حال خود رها میشوند و آزمایش نخواهند شد؟! (2)
ما کسانی را که پیش از آنان بودند آزمودیم (و اینها را نیز امتحان میکنیم); باید علم خدا درباره کسانی که راست میگویند و کسانی که دروغ میگویند تحقق یابد! (3)
آیا کسانی که اعمال بد انجام میدهند گمان کردند بر قدرت ما چیره خواهند شد؟! چه بد داوری میکنند! (4)
کسی که امید به لقاء الله (و رستاخیز) دارد (باید در اطاعت فرمان او بکوشد!) زیرا سرآمدی را که خدا تعیین کرده فرامیرسد; و او شنوا و داناست! (5)
کسی که جهاد و تلاش کند، برای خود جهاد میکند; چرا که خداوند از همه جهانیان بی نیاز است. (6)
و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادند، گناهان آنان را میپوشانیم (و میبخشیم) و آنان را به بهترین اعمالی که انجام میدادند پاداش میدهیم. (7)
ما به انسان توصیه کردیم که به پدر و مادرش نیکی کند، و اگر آن دو (مشرک باشند و) تلاش کنند که برای من همتایی قائل شوی که به آن علم نداری، از آنها پیروی مکن! بازگشت شما به سوی من است، و شما را از آنچه انجام میدادید با خبر خواهم ساخت! (8)
و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادند، آنها را در زمره صالحان وارد خواهیم کرد! (9)
و از مردم کسانی هستند که میگویند: «به خدا ایمان آوردهایم!» اما هنگامی که در راه خدا شکنجه و آزار میبینند، آزار مردم را همچون عذاب الهی میشمارند (و از آن سخت وحشت میکنند); ولی هنگامی که پیروزی از سوی پروردگارت (برای شما) بیاید، میگویند: «ما هم با شما بودیم (و در این پیروزی شریکیم)»!! آیا خداوند به آنچه در سینههای جهانیان است آگاهتر نیست؟! (10)
مسلما خداوند مؤمنان را میشناسد، و به یقین منافقان را (نیز) میشناسد. (11)
و کافران به مؤمنان گفتند: «شما از راه ما پیروی کنید، (و اگر گناهی دارد) ما گناهانتان را بر عهده خواهیم گرفت!» آنان هرگز چیزی از گناهان اینها را بر دوش نخواهند گرفت; آنان به یقین دروغگو هستند! (12)
آنها بار سنگین (گناهان) خویش را بر دوش میکشند، و (همچنین) بارهای سنگین دیگری را اضافه بر بارهای سنگین خود; و روز قیامت به یقین از تهمتهائی که میبستند سؤال خواهند شد! (13)
و ما نوح را بسوی قومش فرستادیم; و او را در میان آنان هزار سال مگر پنجاه سال، درنگ کرد; اما سرانجام طوفان و سیلاب آنان را فراگرفت در حالی که ظالم بودند. (14)
ما او و سرنشینان کشتی را رهایی بخشیدیم، و آن را آیتی برای جهانیان قرار دادیم! (15)
ما ابراهیم را (نیز) فرستادیم، هنگامی که به قومش گفت: «خدا را پرستش کنید و از (عذاب) او بپرهیزید که این برای شما بهتر است اگر بدانید! (16)
شما غیر از خدا فقط بتهایی (از سنگ و چوب) را میپرستید و دروغی به هم میبافید; آنهایی را که غیر از خدا پرستش میکنید، مالک هیچ رزقی برای شما نیستند; روزی را تنها نزد خدا بطلبید و او را پرستش کنید و شکر او را بجا آورید که بسوی او بازگشت داده میشوید! (17)
اگر شما (مرا) تکذیب کنید (جای تعجب نیست)، امتهایی پیش از شما نیز (پیامبرانشان را) تکذیب کردند; وظیفه فرستاده (خدا) جز ابلاغ آشکار نیست». (18)
آیا آنان ندیدند چگونه خداوند آفرینش را آغاز میکند، سپس بازمیگرداند؟! این کار برای خدا آسان است! (19)
بگو: «در زمین بگردید و بنگرید خداوند چگونه آفرینش را آغاز کرده است؟ سپس خداوند (به همینگونه) جهان آخرت را ایجاد میکند; یقینا خدا بر هر چیز توانا است! (20)
هر کس را بخواهد (و مستحق بداند) مجازات میکند، و هر کس را بخواهد مورد رحمت قرارمیدهد; و شما را به سوی او بازمیگردانند. (21)
شما هرگز نمیتوانید بر اراده خدا چیره شوید و از حوزه قدرت او در زمین و آسمان بگریزید; و برای شما جز خدا، ولی و یاوری نیست!» (22)
کسانی که به آیات خدا و دیدار او کافر شدند، از رحمت من مایوسند; و برای آنها عذاب دردناکی است! (23)
اما جواب قوم او ( ابراهیم) جز این نبود که گفتند: «او را بکشید یا بسوزانید!» ولی خداوند او را از آتش رهایی بخشید; در این ماجرا نشانههایی است برای کسانی که ایمان میآورند. (24)
(ابراهیم) گفت: «شما غیر از خدا بتهایی برای خود انتخاب کردهاید که مایه دوستی و محبت میان شما در زندگی دنیا باشد; سپس روز قیامت از یکدیگر بیزاری میجویید و یکدیگر را لعن میکنید; و جایگاه (همه) شما آتش است و هیچ یار و یاوری برای شما نخواهد بود!» (25)
و لوط به او ( ابراهیم) ایمان آورد، و (ابراهیم) گفت: «من بسوی پروردگارم هجرت میکنم که او صاحب قدرت و حکیم است!» (26)
و (در اواخر عمر،) اسحاق و یعقوب را به او بخشیدیم و نبوت و کتاب آسمانی را در دودمانش قرار دادیم و پاداش او را در دنیا دادیم و او در آخرت از صالحان است! (27)
و لوط را فرستادیم هنگامی که به قوم خود گفت: «شما عمل بسیار زشتی انجام میدهید که هیچ یک از مردم جهان پیش از شما آن را انجام نداده است! (28)
آیا شما به سراغ مردان میروید و راه (تداوم نسل انسان) را قطع میکنید و در مجلستان اعمال ناپسند انجام میدهید؟! «اما پاسخ قومش جز این نبود که گفتند:» اگر راست میگویی عذاب الهی را برای ما بیاور! (29)
(لوط) عرض کرد: «پروردگارا! مرا در برابر این قوم تبهکار یاری فرما!» (30)
و هنگامی که فرستادگان ما (از فرشتگان) بشارت (تولد فرزند) برای ابراهیم آوردند، گفتند: سخللّهما اهل این شهر و آبادی را (و به شهرهای قوم لوط اشاره کردند) هلاک خواهیم کرد، چرا که اهل آن ستمگرند!» (31)
(ابراهیم) گفت: «در این آبادی لوط است!» گفتند: «ما به کسانی که در آن هستند آگاهتریم! او و خانوادهاش را نجات میدهیم; جز همسرش که در میان قوم (گنهکار) باقی خواهد ماند.» (32)
هنگامی که فرستادگان ما نزد لوط آمدند، از دیدن آنها بدحال و دلتنگ شد; گفتند:«نترس و غمگین مباش، ما تو و خانوادهات را نجات خواهیم داد، جز همسرت که در میان قوم باقی میماند. (33)
ما بر اهل این شهر و آبادی به خاطر گناهانشان، عذابی از آسمان فرو خواهیم ریخت!» (34)
و از این آبادی نشانه روشنی (و درس عبرتی) برای کسانی که میاندیشند باقی گذاردیم! (35)
و ما بسوی «مدین»، برادرشان «شعیب» را فرستادیم; گفت: «ای قوم من! خدا را بپرستید، و به روز بازپسین امیدوار باشید، و در زمین فساد نکنید!» (36)
(ولی) آنها او را تکذیب کردند، و به این سبب زلزله آنان را فراگرفت، و بامدادان در خانههای خود به رو در افتاده و مرده بودند! (37)
ما طایفه «عاد» و «ثمود» را نیز (هلاک کردیم)، و مساکن (ویران شده) آنان برای شما آشکار است; شیطان اعمالشان را برای آنان آراسته بود، از این رو آنان را از راه (خدا) بازداشت در حالی که بینا بودند. (38)
و «قارون» و «فرعون» و «هامان» را نیز هلاک کردیم; موسی با دلایل روشن به سراغشان آمد، اما آنان در زمین برتری جویی کردند، ولی نتوانستند بر خدا پیشی گیرند! (39)
ما هر یک از آنان را به گناهانشان گرفتیم، بر بعضی از آنها طوفانی از سنگریزه فرستادیم، و بعضی از آنان را صیحه آسمانی فروگرفت، و بعضی دیگر را در زمین فرو بردیم، و بعضی را غرق کردیم; خداوند هرگز به آنها ستم نکرد، ولی آنها خودشان بر خود ستم میکردند! (40)
مثل کسانی که غیر از خدا را اولیای خود برگزیدند، مثل عنکبوت است که خانهای برای خود انتخاب کرده; در حالی که سستترین خانههای خانه عنکبوت است اگر میدانستند! (41)
خداوند آنچه را غیر از او میخوانند میداند، و او شکستناپذیر و حکیم است. (42)
اینها مثالهایی است که ما برای مردم میزنیم، و جز دانایان آن را درک نمیکنند. (43)
خداوند، آسمانها و زمین را بحق آفرید; و در این آیتی است برای مؤمنان. (44)
آنچه را از کتاب (آسمانی) به تو وحی شده تلاوت کن، و نماز را برپا دار، که نماز (انسان را) از زشتیها و گناه بازمیدارد، و یاد خدا بزرگتر است; و خداوند میداند شما چه کارهایی انجام میدهید! (45)
با اهل کتاب جز به روشی که از همه نیکوتر است مجادله نکنید، مگر کسانی از آنان که ستم کردند; و (به آنها) بگویید: «ما به تمام آنچه از سوی خدا بر ما و شما نازل شده ایمان آوردهایم، و معبود ما و شما یکی است، و ما در برابراو تسلیم هستیم!» (46)
و این گونه، کتاب ( قرآن) را بر تو نازل کردیم، کسانی که کتاب (آسمانی)به آنها دادهایم به این کتاب ایمان میآورند; و بعضی از این گروه ( مشرکان) نیز به آن مؤمن میشوند; و آیات ما را جز کافران انکار نمیکنند. (47)
تو هرگز پیش از این کتابی نمیخواندی، و با دست خود چیزی نمینوشتی، مبادا کسانی که در صدد (تکذیب و) ابطال سخنان تو هستند، شک و تردید کنند! (48)
ولی این آیات روشنی است که در سینه دانشوران جای دارد; و آیات ما را جز ستمگران انکار نمیکنند! (49)
گفتند: «چرا معجزاتی از سوی پروردگارش بر او نازل نشده؟!» بگو: «معجزات همه نزد خداست (و به فرمان او نازل میشود، نه به میل من و شما); من تنها بیم دهندهای آشکارم! (50)
آیا برای آنان کافی نیست که این کتاب را بر تو نازل کردیم که پیوسته بر آنها تلاوت میشود؟! در این، رحمت و تذکری است برای کسانی که ایمان میآورند (و این معجزه بسیار واضحی است) . (51)
بگو: «همین بس که خدا میان من و شما گواه است; آنچه را در آسمانها و زمین است میداند; و کسانی که به باطل ایمان آوردند و به خدا کافر شدند زیانکاران واقعی هستند! (52)
آنان با شتاب از تو عذاب را میطلبند; و اگر موعد مقرری تعیین نشده بود، عذاب (الهی) به سراغ آنان میآمد; و سرانجام این عذاب بطور ناگهانی بر آنها نازل میشود در حالی که نمیدانند (و غافلند). (53)
آنان با عجله از تو عذاب میطلبند، در حالی که جهنم به کافران احاطه دارد! (54)
آن روز که عذاب (الهی) آنها را از بالای سر و پایین پایشان فرامیگیرد و به آنها ید: «بچشید آنچه را عمل میکردید» (روز سخت و دردناکی برای آنهاست!) (55)
ای بندگان من که ایمان آوردهاید! زمین من وسیع است، پس تنها مرا بپرستید (و در برابر فشارهای دشمنان تسلیم نشوید)! (56)
هر انسانی مرگ را میچشد، سپس شما را بسوی ما بازمیگردانند. (57)
و کسانی که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادند، آنان را در غرفههایی از بهشت جای میدهیم که نهرها در زیر آن جاری است; جاودانه در آن خواهند ماند; چه خوب است پاداش عملکنندگان! (58)
همانها که (در برابر مشکلات) صبر (و استقامت) کردند و بر پروردگارشان توکل میکنند. (59)
چه بسا جنبندهای که قدرت حمل روزی خود را ندارد، خداوند او و شما را روزی میدهد; و او شنوا و داناست. (60)
و هر گاه از آنان بپرسی: «چه کسی آسمانها و زمین را آفریده، و خورشید و ماه را مسخر کرده است؟» میگویند: «الله»! پس با این حال چگونه آنان را (از عبادت خدا) منحرف میسازند؟! (61)
خداوند روزی را برای هر کس از بندگانش بخواهد گسترده میکند، و برای هر کس بخواهد محدود میسازد; خداوند به همه چیز داناست! (62)
و اگر از آنان بپرسی: «چه کسی از آسمان آبی فرستاد و بوسیله آن زمین را پس از مردنش زنده کرد؟ میگویند: «الله»! بگو: «حمد و ستایش مخصوص خداست!»اما بیشتر آنها نمیدانند. (63)
این زندگی دنیا چیزی جز سرگرمی و بازی نیست; و زندگی واقعی سرای آخرت است، اگر میدانستند! (64)
هنگامی که بر سوار بر کشتی شوند، خدا را با اخلاص میخوانند (و غیر او را فراموش میکنند); اما هنگامی که خدا آنان را به خشکی رساند و نجات داد، باز مشرک میشوند! (65)
(بگذار) آنچه را (از آیات) به آنها دادهایم انکار کنند و از لذات زودگذر زندگی بهره گیرند; اما بزودی خواهند فهمید! (66)
آیا ندیدند که ما حرم امنی (برای آنها) قرار دادیم در حالی که مردم را در اطراف آنان (در بیرون این حرم) میربایند؟! آیا به باطل ایمان میآورند و نعمت خدا را کفران میکنند؟! (67)
چه کسی ستمکارتر از آن کس است که بر خدا دروغ بسته یا حق را پس از آنکه به سراغش آمده تکذیب نماید؟! آیا جایگاه کافران در دوزخ نیست؟! (68)
و آنها که در راه ما (با خلوص نیت) جهاد کنند، قطعا به راههای خود، هدایتشان خواهیم کرد; و خداوند با نیکوکاران است. (69)
SURA 29. Ankabut, or the Spider
1. A. L. M.
2. Do men think that they will be left alone on saying, "We believe", and that
they will not be tested?
3. We did test those before them, and Allah will certainly know those who are
true from those who are false.
4. Do those who practise evil think that they will get the better of Us? Evil is
their judgment!
5. For those whose hopes are in the meeting with Allah [in the Hereafter, let
them strive]; for the term [appointed] by Allah is surely coming and He hears
and knows [all things].
6. And if any strive [with might and main], they do so for their own souls: for
Allah is free of all needs from all creation.
7. Those who believe and work righteous deeds,- from them shall We blot out all
evil [that may be] in them, and We shall reward them according to the best of
their deeds.
8. We have enjoined on man kindness to parents: but if they [either of them]
strive [to force] thee to join with Me [in worship] anything of which thou hast
no knowledge, obey them not. Ye have [all] to return to me, and I will tell you
[the truth] of all that ye did.
9. And those who believe and work righteous deeds,- them shall We admit to the
company of the Righteous.
10. Then there are among men such as say, "We believe in Allah"; but when they
suffer affliction in [the cause of] Allah, they treat men's oppression as if it
were the Wrath of Allah! And if help comes [to thee] from thy Lord, they are
sure to say, "We have [always] been with you!" Does not Allah know best all that
is in the hearts of all creation?
11. And Allah most certainly knows those who believe, and as certainly those who
are Hypocrites.
12. And the Unbelievers say to those who believe: "Follow our path, and we will
bear [the consequences] of your faults." Never in the least will they bear their
faults: in fact they are liars!
13. They will bear their own burdens, and [other] burdens along with their own,
and on the Day of Judgments they will be called to account for their falsehoods.
14. We [once] sent Noah to his people, and he tarried among them a thousand
years less fifty: but the Deluge overwhelmed them while they [persisted in] sin.
15. But We saved him and the companions of the Ark, and We made the [Ark] a Sign
for all peoples!
16. And [We also saved] Abraham: behold, he said to his people, "Serve Allah and
fear Him: that will be best for you- If ye understand!
17. "For ye do worship idols besides Allah, and ye invent falsehood. The things
that ye worship besides Allah have no power to give you sustenance: then seek ye
sustenance from Allah, serve Him, and be grateful to Him: to Him will be your
return.
18. "And if ye reject [the Message], so did generations before you: and the duty
of the messenger is only to preach publicly [and clearly]."
19. See they not how Allah originates creation, then repeats it: truly that is
easy for Allah.
20. Say: "Travel through the earth and see how Allah did originate creation; so
will Allah produce a later creation: for Allah has power over all things.
21. "He punishes whom He pleases, and He grants Mercy to whom He pleases, and
towards Him are ye turned.
22. "Not on earth nor in heaven will ye be able [fleeing] to frustrate [his
Plan], nor have ye, besides Allah, any protector or helper."
23. Those who reject the Signs of Allah and the Meeting with Him [in the
Hereafter],- it is they who shall despair of My Mercy: it is they who will
[suffer] a most grievous Penalty.
24. So naught was the answer of [Abraham's] people except that they said: "Slay
him or burn him." But Allah did save him from the Fire. Verily in this are Signs
for people who believe.
25. And he said: "For you, ye have taken [for worship] idols besides Allah, out
of mutual love and regard between yourselves in this life; but on the Day of
Judgment ye shall disown each other and curse each other: and your abode will be
the Fire, and ye shall have none to help."
26. But Lut had faith in Him: He said: "I will leave home for the sake of my
Lord: for He is Exalted in Might, and Wise."
27. And We gave [Abraham] Isaac and Jacob, and ordained among his progeny
Prophethood and Revelation, and We granted him his reward in this life; and he
was in the Hereafter [of the company] of the Righteous.
28. And [remember] Lut: behold, he said to his people: "Ye do commit lewdness,
such as no people in Creation [ever] committed before you.
29. "Do ye indeed approach men, and cut off the highway?- and practise
wickedness [even] in your councils?" But his people gave no answer but this:
they said: "Bring us the Wrath of Allah if thou tellest the truth."
30. He said: "O my Lord! help Thou me against people who do mischief!"
31. When Our Messengers came to Abraham with the good news, they said: "We are
indeed going to destroy the people of this township: for truly they are
[addicted to] crime."
32. He said: "But there is Lut there." They said: "Well do we know who is there
: we will certainly save him and his following,- except his wife: she is of
those who lag behind!"
33. And when Our Messengers came to Lut, he was grieved on their account, and
felt himself powerless [to protect] them: but they said: "Fear thou not, nor
grieve: we are [here] to save thee and thy following, except thy wife: she is of
those who lag behind.
34. "For we are going to bring down on the people of this township a Punishment
from heaven, because they have been wickedly rebellious."
35. And We have left thereof an evident Sign, for any people who [care to]
understand.
36. To the Madyan [people] [We sent] their brother Shu'aib. Then he said: "O my
people! serve Allah, and fear the Last Day: nor commit evil on the earth, with
intent to do mischief."
37. But they rejected him: Then the mighty Blast seized them, and they lay
prostrate in their homes by the morning.
38. [Remember also] the 'Ad and the Thamud [people]: clearly will appear to you
from [the traces] of their buildings [their fate]: the Evil One made their deeds
alluring to them, and kept them back from the Path, though they were gifted with
intelligence and skill.
39. [Remember also] Qarun, Pharaoh, and Haman: there came to them Moses with
Clear Signs, but they behaved with insolence on the earth; yet they could not
overreach [Us].
40. Each one of them We seized for his crime: of them, against some We sent a
violent tornado [with showers of stones]; some were caught by a [mighty] Blast;
some We caused the earth to swallow up; and some We drowned [in the waters]: It
was not Allah Who injured [or oppressed] them:" They injured [and oppressed]
their own souls.
41. The parable of those who take protectors other than Allah is that of the
spider, who builds [to itself] a house; but truly the flimsiest of houses is the
spider's house;- if they but knew.
42. Verily Allah doth know of [every thing] whatever that they call upon besides
Him: and He is Exalted [in power], Wise.
43. And such are the Parables We set forth for mankind, but only those
understand them who have knowledge.
44. Allah created the heavens and the earth in true [proportions]: verily in
that is a Sign for those who believe.
45. Recite what is sent of the Book by inspiration to thee, and establish
regular Prayer: for Prayer restrains from shameful and unjust deeds; and
remembrance of Allah is the greatest [thing in life] without doubt. And Allah
knows the [deeds] that ye do.
46. And dispute ye not with the People of the Book, except with means better
[than mere disputation], unless it be with those of them who inflict wrong [and
injury]: but say, "We believe in the revelation which has come down to us and in
that which came down to you; Our Allah and your Allah is one; and it is to Him
we bow [in Islam]."
47. And thus [it is] that We have sent down the Book to thee. So the People of
the Book believe therein, as also do some of these [pagan Arabs]: and none but
Unbelievers reject our signs.
48. And thou wast not [able] to recite a Book before this [Book came], nor art
thou [able] to transcribe it with thy right hand: In that case, indeed, would
the talkers of vanities have doubted.
49. Nay, here are Signs self-evident in the hearts of those endowed with
knowledge: and none but the unjust reject Our Signs.
50. Ye they say: "Why are not Signs sent down to him from his Lord?" Say: "The
signs are indeed with Allah: and I am indeed a clear Warner."
51. And is it not enough for them that we have sent down to thee the Book which
is rehearsed to them? Verily, in it is Mercy and a Reminder to those who
believe.
52. Say: "Enough is Allah for a witness between me and you: He knows what is in
the heavens and on earth. And it is those who believe in vanities and reject
Allah, that will perish [in the end].
53. They ask thee to hasten on the Punishment [for them]: had it not been for a
term [of respite] appointed, the Punishment would certainly have come to them:
and it will certainly reach them,- of a sudden, while they perceive not!
54. They ask thee to hasten on the Punishment: but, of a surety, Hell will
encompass the Rejecters of Faith!-
55. On the Day that the Punishment shall cover them from above them and from
below them, and [a Voice] shall say: "Taste ye [the fruits] of your deeds!"
56. O My servants who believe! truly, spacious is My Earth: therefore serve ye
Me - [and Me alone]!
57. Every soul shall have a taste of death in the end to Us shall ye be brought
back.
58. But those who believe and work deeds of righteousness - to them shall We
give a Home in Heaven,- lofty mansions beneath which flow rivers,- to dwell
therein for aye;- an excellent reward for those who do [good]!-
59. Those who persevere in patience, and put their trust, in their Lord and
Cherisher.
60. How many are the creatures that carry not their own sustenance? It is Allah
who feeds [both] them and you: for He hears and knows [all things].
61. If indeed thou ask them who has created the heavens and the earth and
subjected the sun and the moon [to his Law], they will certainly reply, "Allah".
How are they then deluded away [from the truth]?
62. Allah enlarges the sustenance [which He gives] to whichever of His servants
He pleases; and He [similarly] grants by [strict] measure, [as He pleases]: for
Allah has full knowledge of all things.
63. And if indeed thou ask them who it is that sends down rain from the sky, and
gives life therewith to the earth after its death, they will certainly reply,
"Allah!" Say, "Praise be to Allah!" But most of them understand not.
64. What is the life of this world but amusement and play? but verily the Home
in the Hereafter,- that is life indeed, if they but knew.
65. Now, if they embark on a boat, they call on Allah, making their devotion
sincerely [and exclusively] to Him; but when He has delivered them safely to
[dry] land, behold, they give a share [of their worship to others]!-
66. Disdaining ungratefully Our gifts, and giving themselves up to [worldly]
enjoyment! But soon will they know.
67. Do they not then see that We have made a sanctuary secure, and that men are
being snatched away from all around them? Then, do they believe in that which is
vain, and reject the Grace of Allah?
68. And who does more wrong than he who invents a lie against Allah or rejects
the Truth when it reaches him? Is there not a home in Hell for those who reject
Faith?
69. And those who strive in Our [cause],- We will certainly guide them to our
Paths: For verily Allah is with those who do right.
﴿ سورة الروم - سورة ٣٠ - تعداد آیات ٦٠ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
الم ﴿١﴾ غُلِبَتِ الرُّومُ ﴿٢﴾ فِی أَدْنَى الأرْضِ وَهُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیَغْلِبُونَ ﴿٣﴾ فِی بِضْعِ سِنِینَ لِلَّهِ الأمْرُ مِنْ قَبْلُ وَمِنْ بَعْدُ وَیَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ ﴿٤﴾ بِنَصْرِ اللَّهِ یَنْصُرُ مَنْ یَشَاءُ وَهُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿٥﴾ وَعْدَ اللَّهِ لا یُخْلِفُ اللَّهُ وَعْدَهُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ ﴿٦﴾ یَعْلَمُونَ ظَاهِرًا مِنَ الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَهُمْ عَنِ الآخِرَةِ هُمْ غَافِلُونَ ﴿٧﴾ أَوَلَمْ یَتَفَکَّرُوا فِی أَنْفُسِهِمْ مَا خَلَقَ اللَّهُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا إِلا بِالْحَقِّ وَأَجَلٍ مُسَمًّى وَإِنَّ کَثِیرًا مِنَ النَّاسِ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ لَکَافِرُونَ ﴿٨﴾ أَوَلَمْ یَسِیرُوا فِی الأرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ کَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَأَثَارُوا الأرْضَ وَعَمَرُوهَا أَکْثَرَ مِمَّا عَمَرُوهَا وَجَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَمَا کَانَ اللَّهُ لِیَظْلِمَهُمْ وَلَکِنْ کَانُوا أَنْفُسَهُمْ یَظْلِمُونَ ﴿٩﴾ ثُمَّ کَانَ عَاقِبَةَ الَّذِینَ أَسَاءُوا السُّوءَى أَنْ کَذَّبُوا بِآیَاتِ اللَّهِ وَکَانُوا بِهَا یَسْتَهْزِئُونَ ﴿١٠﴾ اللَّهُ یَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿١١﴾ وَیَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ یُبْلِسُ الْمُجْرِمُونَ ﴿١٢﴾ وَلَمْ یَکُنْ لَهُمْ مِنْ شُرَکَائِهِمْ شُفَعَاءُ وَکَانُوا بِشُرَکَائِهِمْ کَافِرِینَ ﴿١٣﴾ وَیَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ یَوْمَئِذٍ یَتَفَرَّقُونَ ﴿١٤﴾ فَأَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَهُمْ فِی رَوْضَةٍ یُحْبَرُونَ ﴿١٥﴾ وَأَمَّا الَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا وَلِقَاءِ الآخِرَةِ فَأُولَئِکَ فِی الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ ﴿١٦﴾ فَسُبْحَانَ اللَّهِ حِینَ تُمْسُونَ وَحِینَ تُصْبِحُونَ ﴿١٧﴾ وَلَهُ الْحَمْدُ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَعَشِیًّا وَحِینَ تُظْهِرُونَ ﴿١٨﴾ یُخْرِجُ الْحَیَّ مِنَ الْمَیِّتِ وَیُخْرِجُ الْمَیِّتَ مِنَ الْحَیِّ وَیُحْیِی الأرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا وَکَذَلِکَ تُخْرَجُونَ ﴿١٩﴾ وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَکُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ إِذَا أَنْتُمْ بَشَرٌ تَنْتَشِرُونَ ﴿٢٠﴾ وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوَاجًا لِتَسْکُنُوا إِلَیْهَا وَجَعَلَ بَیْنَکُمْ مَوَدَّةً وَرَحْمَةً إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ ﴿٢١﴾ وَمِنْ آیَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَاخْتِلافُ أَلْسِنَتِکُمْ وَأَلْوَانِکُمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِلْعَالِمِینَ ﴿٢٢﴾ وَمِنْ آیَاتِهِ مَنَامُکُمْ بِاللَّیْلِ وَالنَّهَارِ وَابْتِغَاؤُکُمْ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَسْمَعُونَ ﴿٢٣﴾ وَمِنْ آیَاتِهِ یُرِیکُمُ الْبَرْقَ خَوْفًا وَطَمَعًا وَیُنَزِّلُ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَیُحْیِی بِهِ الأرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ ﴿٢٤﴾ وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ تَقُومَ السَّمَاءُ وَالأرْضُ بِأَمْرِهِ ثُمَّ إِذَا دَعَاکُمْ دَعْوَةً مِنَ الأرْضِ إِذَا أَنْتُمْ تَخْرُجُونَ ﴿٢٥﴾ وَلَهُ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ کُلٌّ لَهُ قَانِتُونَ ﴿٢٦﴾ وَهُوَ الَّذِی یَبْدَأُ الْخَلْقَ ثُمَّ یُعِیدُهُ وَهُوَ أَهْوَنُ عَلَیْهِ وَلَهُ الْمَثَلُ الأعْلَى فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٢٧﴾ ضَرَبَ لَکُمْ مَثَلا مِنْ أَنْفُسِکُمْ هَلْ لَکُمْ مِنْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُکُمْ مِنْ شُرَکَاءَ فِی مَا رَزَقْنَاکُمْ فَأَنْتُمْ فِیهِ سَوَاءٌ تَخَافُونَهُمْ کَخِیفَتِکُمْ أَنْفُسَکُمْ کَذَلِکَ نُفَصِّلُ الآیَاتِ لِقَوْمٍ یَعْقِلُونَ ﴿٢٨﴾ بَلِ اتَّبَعَ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَهْوَاءَهُمْ بِغَیْرِ عِلْمٍ فَمَنْ یَهْدِی مَنْ أَضَلَّ اللَّهُ وَمَا لَهُمْ مِنْ نَاصِرِینَ ﴿٢٩﴾ فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ حَنِیفًا فِطْرَةَ اللَّهِ الَّتِی فَطَرَ النَّاسَ عَلَیْهَا لا تَبْدِیلَ لِخَلْقِ اللَّهِ ذَلِکَ الدِّینُ الْقَیِّمُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ ﴿٣٠﴾ مُنِیبِینَ إِلَیْهِ وَاتَّقُوهُ وَأَقِیمُوا الصَّلاةَ وَلا تَکُونُوا مِنَ الْمُشْرِکِینَ ﴿٣١﴾ مِنَ الَّذِینَ فَرَّقُوا دِینَهُمْ وَکَانُوا شِیَعًا کُلُّ حِزْبٍ بِمَا لَدَیْهِمْ فَرِحُونَ ﴿٣٢﴾ وَإِذَا مَسَّ النَّاسَ ضُرٌّ دَعَوْا رَبَّهُمْ مُنِیبِینَ إِلَیْهِ ثُمَّ إِذَا أَذَاقَهُمْ مِنْهُ رَحْمَةً إِذَا فَرِیقٌ مِنْهُمْ بِرَبِّهِمْ یُشْرِکُونَ ﴿٣٣﴾ لِیَکْفُرُوا بِمَا آتَیْنَاهُمْ فَتَمَتَّعُوا فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿٣٤﴾ أَمْ أَنْزَلْنَا عَلَیْهِمْ سُلْطَانًا فَهُوَ یَتَکَلَّمُ بِمَا کَانُوا بِهِ یُشْرِکُونَ ﴿٣٥﴾ وَإِذَا أَذَقْنَا النَّاسَ رَحْمَةً فَرِحُوا بِهَا وَإِنْ تُصِبْهُمْ سَیِّئَةٌ بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ إِذَا هُمْ یَقْنَطُونَ ﴿٣٦﴾ أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّ اللَّهَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَقْدِرُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿٣٧﴾ فَآتِ ذَا الْقُرْبَى حَقَّهُ وَالْمِسْکِینَ وَابْنَ السَّبِیلِ ذَلِکَ خَیْرٌ لِلَّذِینَ یُرِیدُونَ وَجْهَ اللَّهِ وَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٣٨﴾ وَمَا آتَیْتُمْ مِنْ رِبًا لِیَرْبُوَ فِی أَمْوَالِ النَّاسِ فَلا یَرْبُو عِنْدَ اللَّهِ وَمَا آتَیْتُمْ مِنْ زَکَاةٍ تُرِیدُونَ وَجْهَ اللَّهِ فَأُولَئِکَ هُمُ الْمُضْعِفُونَ ﴿٣٩﴾ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَکُمْ ثُمَّ رَزَقَکُمْ ثُمَّ یُمِیتُکُمْ ثُمَّ یُحْیِیکُمْ هَلْ مِنْ شُرَکَائِکُمْ مَنْ یَفْعَلُ مِنْ ذَلِکُمْ مِنْ شَیْءٍ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿٤٠﴾ ظَهَرَ الْفَسَادُ فِی الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِی النَّاسِ لِیُذِیقَهُمْ بَعْضَ الَّذِی عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ﴿٤١﴾ قُلْ سِیرُوا فِی الأرْضِ فَانْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلُ کَانَ أَکْثَرُهُمْ مُشْرِکِینَ ﴿٤٢﴾ فَأَقِمْ وَجْهَکَ لِلدِّینِ الْقَیِّمِ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ یَوْمٌ لا مَرَدَّ لَهُ مِنَ اللَّهِ یَوْمَئِذٍ یَصَّدَّعُونَ ﴿٤٣﴾ مَنْ کَفَرَ فَعَلَیْهِ کُفْرُهُ وَمَنْ عَمِلَ صَالِحًا فَلأنْفُسِهِمْ یَمْهَدُونَ ﴿٤٤﴾ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّهُ لا یُحِبُّ الْکَافِرِینَ ﴿٤٥﴾ وَمِنْ آیَاتِهِ أَنْ یُرْسِلَ الرِّیَاحَ مُبَشِّرَاتٍ وَلِیُذِیقَکُمْ مِنْ رَحْمَتِهِ وَلِتَجْرِیَ الْفُلْکُ بِأَمْرِهِ وَلِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿٤٦﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مِنْ قَبْلِکَ رُسُلا إِلَى قَوْمِهِمْ فَجَاءُوهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَانْتَقَمْنَا مِنَ الَّذِینَ أَجْرَمُوا وَکَانَ حَقًّا عَلَیْنَا نَصْرُ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٤٧﴾ اللَّهُ الَّذِی یُرْسِلُ الرِّیَاحَ فَتُثِیرُ سَحَابًا فَیَبْسُطُهُ فِی السَّمَاءِ کَیْفَ یَشَاءُ وَیَجْعَلُهُ کِسَفًا فَتَرَى الْوَدْقَ یَخْرُجُ مِنْ خِلالِهِ فَإِذَا أَصَابَ بِهِ مَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ إِذَا هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ ﴿٤٨﴾ وَإِنْ کَانُوا مِنْ قَبْلِ أَنْ یُنَزَّلَ عَلَیْهِمْ مِنْ قَبْلِهِ لَمُبْلِسِینَ ﴿٤٩﴾ فَانْظُرْ إِلَى آثَارِ رَحْمَةِ اللَّهِ کَیْفَ یُحْیِی الأرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا إِنَّ ذَلِکَ لَمُحْیِی الْمَوْتَى وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٥٠﴾ وَلَئِنْ أَرْسَلْنَا رِیحًا فَرَأَوْهُ مُصْفَرًّا لَظَلُّوا مِنْ بَعْدِهِ یَکْفُرُونَ ﴿٥١﴾ فَإِنَّکَ لا تُسْمِعُ الْمَوْتَى وَلا تُسْمِعُ الصُّمَّ الدُّعَاءَ إِذَا وَلَّوْا مُدْبِرِینَ ﴿٥٢﴾ وَمَا أَنْتَ بِهَادِ الْعُمْیِ عَنْ ضَلالَتِهِمْ إِنْ تُسْمِعُ إِلا مَنْ یُؤْمِنُ بِآیَاتِنَا فَهُمْ مُسْلِمُونَ ﴿٥٣﴾ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَکُمْ مِنْ ضَعْفٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ ضَعْفٍ قُوَّةً ثُمَّ جَعَلَ مِنْ بَعْدِ قُوَّةٍ ضَعْفًا وَشَیْبَةً یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ وَهُوَ الْعَلِیمُ الْقَدِیرُ ﴿٥٤﴾ وَیَوْمَ تَقُومُ السَّاعَةُ یُقْسِمُ الْمُجْرِمُونَ مَا لَبِثُوا غَیْرَ سَاعَةٍ کَذَلِکَ کَانُوا یُؤْفَکُونَ ﴿٥٥﴾ وَقَالَ الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ وَالإیمَانَ لَقَدْ لَبِثْتُمْ فِی کِتَابِ اللَّهِ إِلَى یَوْمِ الْبَعْثِ فَهَذَا یَوْمُ الْبَعْثِ وَلَکِنَّکُمْ کُنْتُمْ لا تَعْلَمُونَ ﴿٥٦﴾ فَیَوْمَئِذٍ لا یَنْفَعُ الَّذِینَ ظَلَمُوا مَعْذِرَتُهُمْ وَلا هُمْ یُسْتَعْتَبُونَ ﴿٥٧﴾ وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِی هَذَا الْقُرْآنِ مِنْ کُلِّ مَثَلٍ وَلَئِنْ جِئْتَهُمْ بِآیَةٍ لَیَقُولَنَّ الَّذِینَ کَفَرُوا إِنْ أَنْتُمْ إِلا مُبْطِلُونَ ﴿٥٨﴾ کَذَلِکَ یَطْبَعُ اللَّهُ عَلَى قُلُوبِ الَّذِینَ لا یَعْلَمُونَ ﴿٥٩﴾ فَاصْبِرْ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ وَلا یَسْتَخِفَّنَّکَ الَّذِینَ لا یُوقِنُونَ ﴿٦٠﴾
سورة الروم
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
الم (1)
رومیان مغلوب شدند! (2)
(و این شکست) در سرزمین نزدیکی رخ داد; اما آنان پس از (این) مغلوبیت بزودی غلبه خواهند کرد... (3)
در چند سال همه کارها از آن خداست; چه قبل و چه بعد (از این شکست و پیروزی); و در آن روز، مؤمنان (بخاطر پیروزی دیگری) خوشحال خواهند شد... (4)
به سبب یاری خداوند; و او هر کس را بخواهد یاری میدهد; و او صاحب قدرت و رحیم است! (5)
این وعدهای است که خدا کرده; و خداوند هرگز از وعدهاش تخلف نمیکند; ولی بیشتر مردم نمیدانند! (6)
آنها فقط ظاهری از زندگی دنیا را میدانند، و از آخرت (و پایان کار) غافلند! (7)
آیا آنان با خود نیندیشیدند که خداوند، آسمانها و زمین و آنچه را میان آن دو است جز بحق و برای زمان معینی نیافریده است؟! ولی بسیاری از مردم (رستاخیز و) لقای پروردگارشان را منکرند! (8)
آیا در زمین گردش نکردند تا ببینند عاقبت کسانی که قبل از آنان بودند چگونه بود؟! آنها نیرومندتر از اینان بودند، و زمین را (برای زراعت و آبادی)بیش از اینان دگرگون ساختند و آباد کردند، و پیامبرانشان با دلایل روشن بهسراغشان آمدند (اما آنها انکار کردند و کیفر خود را دیدند); خداوند هرگز به آنان ستم نکرد، آنها به خودشان ستم میکردند! (9)
سپس سرانجام کسانی که اعمال بد مرتکب شدند به جایی رسید که آیات خدا را تکذیب کردند و آن را به مسخره گرفتند! (10)
خداوند آفرینش را آغاز میکند، سپس آن را بازمیگرداند، سپس شما را بسوی او باز میگردانند! (11)
آن روز که قیامت برپا میشود، مجرمان در نومیدی و غم و اندوه فرو میروند! (12)
و برای آنان شفیعانی از معبودانشان نخواهد بود، و نسبت به معبودهایی که آنها را همتای خدا قرار داده بودند کافر میشوند! (13)
آن روز که قیامت برپا میگردد، (مردم) از هم جدا میشوند; (14)
اما آنان که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادند، در باغی از بهشت شاد و مسرور خواهند بود. (15)
و اما آنان که به آیات ما و لقای آخرت کافر شدند، در عذاب الهی احضار میشوند. (16)
منزه است خداوند به هنگامی که شام میکنید و صبح میکنید; (17)
و حمد و ستایش مخصوص اوست در آسمان و زمین، و به هنگام عصر و هنگامی که ظهر میکنید. (18)
او زنده را از مرده بیرون میآورد، و مرده رااز زنده، و زمین را پس از مردنش حیات میبخشد، و به همین گونه روز قیامت (از گورها) بیرون آورده میشوید! (19)
از نشانههای او این است که شما را از خاک آفرید، سپس بناگاه انسانهایی شدید و در روی زمین گسترش یافتید! (20)
و از نشانههای او اینکه همسرانی از جنس خودتان برای شما آفرید تا در کنار آنان آرامش یابید، و در میانتان مودت و رحمت قرار داد; در این نشانههایی است برای گروهی که تفکر میکنند! (21)
و از آیات او آفرینش آسمانها و زمین، و تفاوت زبانها و رنگهای شماست; در این نشانههایی است برای عالمان! (22)
و از نشانههای او خواب شما در شب و روز است و تلاش و کوششتان برای بهرهگیری از فضل پروردگار (و تامین معاش); در این امور نشانههایی است برای آنان که گوش شنوا دارند! (23)
و از آیات او این است که برق و رعد را به شما نشان میدهد که هم مایه ترس و هم امید است (ترس از صاعقه، و امید به نزول باران)، و از آسمان آبی فرو میفرستد که زمین را بعد از مردنش بوسیله آن زنده میکند; در این نشانههایی است برای جمعیتی که میاندیشند! (24)
و از آیات او این است که آسمان و زمین به فرمان او برپاست; سپس هنگامی که شما را (در قیامت) از زمین فراخواند، ناگهان همه خارج میشوید (و در صحنه محشر حضور مییابید)! (25)
و از آن اوست تمام کسانی که در آسمانها و زمیناند و همگی در برابر او خاضع و مطیعاند! (26)
او کسی است که آفرینش را آغاز میکند، سپس آن را بازمیگرداند، و این کار برای او آسانتر میباشد; و برای اوست توصیف برتر در آسمانها و زمین; و اوست توانمند و حکیم! (27)
خداوند مثالی از خودتان، برای شما زده است: آیا (اگر مملوک و بردهای داشته باشید)، این بردههای شما هرگز در روزیهایی که به شما دادهایم شریک شما میباشند; آنچنان که هر دو مساوی بوده و از تصرف مستقل و بدون اجازه آنان بیم داشته باشید، آن گونه که در مورد شرکای آزاد خود بیم دارید؟! اینچنین آیات خود را برای کسانی که تعقل میکنند شرح میدهیم. (28)
ولی ظالمان بدون علم و آگاهی، از هوی و هوسهای خود پیروی کردند! پس چه کسی میتواند آنان را که خدا گمراه کرده است هدایت کند؟! و برای آنها هیچ یاوری نخواهد بود! (29)
پس روی خود را متوجه آیین خالص پروردگار کن! این فطرتی است که خداوند،انسانها را بر آن آفریده; دگرگونی در آفرینش الهی نیست; این است آیین استوار; ولی اکثر مردم نمیدانند! (30)
این باید در حالی باشد که شما بسوی او بازگشت میکنید و از (مخالفت فرمان) او بپرهیزید، نماز را برپا دارید و از مشرکان نباشید... (31)
از کسانی که دین خود را پراکنده ساختند و به دستهها و گروهها تقسیم شدند! و (عجب اینکه) هر گروهی به آنچه نزد آنهاست (دلبسته و) خوشحالند! (32)
هنگامی که رنج و زیانی به مردم برسد، پروردگار خود را میخوانند و توبهکنان بسوی او بازمیگردند; اما همین که رحمتی از خودش به آنان بچشاند، بناگاه گروهی از آنان نسبت به پروردگارشان مشرک میشوند. (33)
(بگذار) نعمتهایی را که ما به آنها دادهایم کفران کنند! و (از نعمتهای زودگذر دنیا هر چه میتوانید) بهره گیرید; اما بزودی خواهید دانست (که نتیجه کفران و کامجوییهای بی حساب شما چه بوده است)! (34)
آیا ما دلیل محکمی بر آنان فرستادیم که از شرکشان سخن میگوید (و آن را موجه میشمارد)؟ ! (35)
و هنگامی که رحمتی به مردم بچشانیم، از آن خوشحال میشوند; و هرگاه رنج و مصیبتی بخاطر اعمالی که انجام دادهاند به آنان رسد، ناگهان مایوس میشوند! (36)
آیا ندیدند که خداوند روزی را برای هر کس بخواهد گسترده یا تنگ میسازد؟!در این نشانههایی است برای گروهی که ایمان میآورند. (37)
پس حق نزدیکان و مسکینان و در راهماندگان را ادا کن! این برای آنها که رضای خدا را میطلبند بهتر است، و چنین کسانی رستگارانند. (38)
آنچه بعنوان ربا میپردازید تا در اموال مردم فزونی یابد، نزد خدا فزونی نخواهد یافت; و آنچه را بعنوان زکات میپردازید و تنها رضای خدا را میطلبید (مایه برکت است; و) کسانی که چنین میکنند دارای پاداش مضاعفند. (39)
خداوند همان کسی است که شما را آفرید، سپس روزی داد، بعد میمیراند، سپس زنده میکند; آیا هیچ یک از همتایانی که برای خدا قرار دادهاید چیزی از این کارها را میتوانند انجام دهند؟! او منزه و برتر است از آنچه همتای او قرار میدهند. (40)
فساد، در خشکی و دریا بخاطر کارهایی که مردم انجام دادهاند آشکار شده است; خدا میخواهد نتیجه بعضی از اعمالشان را به آنان بچشاند، شاید (بسوی حق)بازگردند! (41)
بگو: «در زمین سیر کنید و بنگرید عاقبت کسانی که قبل از شما بودند چگونه بود؟ بیشتر آنها مشرک بودند! (42)
روی خود را بسوی آیین مستقیم و پایدار بدار، پیش از آنکه روزی فرا رسد که هیچ کس نمیتواند آن را از خدا بازگرداند; در آن روز مردم به گروههایی تقسیم میشوند: (43)
هر کس کافر شود، کفرش بر زیان خود اوست; و آنها که کار شایسته انجام دهند، به سود خودشان آماده میسازند. (44)
این برای آن است که خداوند کسانی را که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند، از فضلش پاداش دهد; او کافران را دوست نمیدارد! (45)
و از آیات (عظمت) خدا این است که بادها را بعنوان بشارتگرانی میفرستد تا شما را از رحمتش بچشاند (و سیراب کند) و کشتیها بفرمانش حرکت کنند و از فضل او بهره گیرید; شاید شکرگزاری کنید. (46)
و پیش از تو پیامبرانی را بسوی قومشان فرستادیم; آنها با دلایل روشن به سراغ قوم خود رفتند، ولی (هنگامی که اندرزها سودی نداد) از مجرمان انتقام گرفتیم (و مؤمنان را یاری کردیم); و یاری مؤمنان، همواره حقی است بر عهده ما! (47)
خداوند همان کسی است که بادها را میفرستد تا ابرهایی را به حرکت در آورند، سپس آنها را در پهنه آسمان آن گونه که بخواهد میگستراند و متراکم میسازد; در این هنگام دانههای باران را میبینی که از لا به لای آن خارج میشود،هنگامی که این (باران حیاتبخش) را به هر کس از بندگانش که بخواهد میرساند، ناگهان خوشحال میشوند... (48)
و قطعا پیش از آنکه بر آنان نازل شود مایوس بودند! (49)
به آثار رحمت الهی بنگر که چگونه زمین را بعد از مردنش زنده میکند; چنین کسی (که زمین مرده را زنده کرد) زندهکننده مردگان (در قیامت) است; و او بر همه چیز تواناست! (50)
و اگر ما بادی بفرستیم (داغ و سوزان)، و بر اثر آن زراعت و باغ خود را زرد و پژمرده ببینند، (مایوس شده و) پس از آن راه کفران پیش میگیرند! (51)
تو نمیتوانی صدای خود را به گوش مردگان برسانی، و نه سخنت را به گوش کران هنگامی که روی برگردانند و دور شوند! (52)
و (نیز) نمیتوانی نابینایان را از گمراهیشان هدایت کنی; تو تنها سخنت را به گوش کسانی میرسانی که ایمان به آیات ما میآورند و در برابر حق تسلیمند! (53)
خدا همان کسی است که شما را آفرید در حالی که ضعیف بودید; سپس بعد از ناتوانی ، قوت بخشید و باز بعد از قوت، ضعف و پیری قرار داد; او هر چه بخواهد میآفریند، و دانا و تواناست. (54)
و روزی که قیامت برپا شود، مجرمان سوگند یاد میکنند که جز ساعتی (در عالم برزخ) درنگ نکردند! اینچنین از درک حقیقت بازگردانده میشوند. (55)
ولی کسانی که علم و ایمان به آنان داده شده میگویند: «شما بفرمان خدا تا روز قیامت (در عالم برزخ) درنگ کردید، و اکنون روز رستاخیز است، اما شما نمیدانستید!» (56)
آن روز عذرخواهی ظالمان سودی به حالشان ندارد، و توبه آنان پذیرفته نمیشود. (57)
ما برای مردم در این قرآن از هر گونه مثال و مطلبی بیان کردیم; و اگر آیهای برای آنان بیاوری، کافران میگویند: «شما اهل باطلید (و اینها سحر و جادو است)!» (58)
این گونه خداوند بر دلهای آنان که آگاهی ندارند مهر مینهد! (59)
اکنون که چنین است صبر پیشه کن که وعده خدا حق است; و هرگز کسانی که ایمان ندارند تو را خشمگین نسازند (و از راه خود منحرف نکنند)! (60)
SURA 30. Rum, or The Roman Empire
1. Alif, Lam, Mim.
2. The Roman Empire has been defeated3. In a land close by; but they, [even] after [this] defeat of theirs, will soon
be victorious-
4. Within a few years. With Allah is the Decision, in the past and in the
Future: on that Day shall the Believers rejoice-
5. With the help of Allah. He helps whom He will, and He is exalted in might,
most merciful.
6. [It is] the promise of Allah. Never does Allah depart from His promise: but
most men understand not.
7. They know but the outer [things] in the life of this world: but of the End of
things they are heedless.
8. Do they not reflect in their own minds? Not but for just ends and for a term
appointed, did Allah create the heavens and the earth, and all between them: yet
are there truly many among men who deny the meeting with their Lord [at the
Resurrection]!
9. Do they not travel through the earth, and see what was the end of those
before them? They were superior to them in strength: they tilled the soil and
populated it in greater numbers than these have done: there came to them their
messengers with Clear [Signs]. [Which they rejected, to their own destruction]:
It was not Allah Who wronged them, but they wronged their own souls.
10. In the long run evil in the extreme will be the End of those who do evil;
for that they rejected the Signs of Allah, and held them up to ridicule.
11. It is Allah Who begins [the process of] creation; then repeats it; then
shall ye be brought back to Him.
12. On the Day that the Hour will be established, the guilty will be struck dumb
with despair.
13. No intercessor will they have among their "Partners" and they will
[themselves] reject their "Partners".
14. On the Day that the Hour will be established,- that Day shall [all men] be
sorted out.
15. Then those who have believed and worked righteous deeds, shall be made happy
in a Mead of Delight.
16. And those who have rejected Faith and falsely denied our Signs and the
meeting of the Hereafter,- such shall be brought forth to Punishment.
17. So [give] glory to Allah, when ye reach eventide and when ye rise in the
morning;
18. Yea, to Him be praise, in the heavens and on earth; and in the late
afternoon and when the day begins to decline.
19. It is He Who brings out the living from the dead, and brings out the dead
from the living, and Who gives life to the earth after it is dead: and thus
shall ye be brought out [from the dead].
20. Among His Signs in this, that He created you from dust; and then,- behold,
ye are men scattered [far and wide]!
21. And among His Signs is this, that He created for you mates from among
yourselves, that ye may dwell in tranquillity with them, and He has put love and
mercy between your [hearts]: verily in that are Signs for those who reflect.
22. And among His Signs is the creation of the heavens and the earth, and the
variations in your languages and your colours: verily in that are Signs for
those who know.
23. And among His Signs is the sleep that ye take by night and by day, and the
quest that ye [make for livelihood] out of His Bounty: verily in that are signs
for those who hearken.
24. And among His Signs, He shows you the lightning, by way both of fear and of
hope, and He sends down rain from the sky and with it gives life to the earth
after it is dead: verily in that are Signs for those who are wise.
25. And among His Signs is this, that heaven and earth stand by His Command:
then when He calls you, by a single call, from the earth, behold, ye
[straightway] come forth.
26. To Him belongs every being that is in the heavens and on earth: all are
devoutly obedient to Him.
27. It is He Who begins [the process of] creation; then repeats it; and for Him
it is most easy. To Him belongs the loftiest similitude [we can think of] in the
heavens and the earth: for He is Exalted in Might, full of wisdom.
28. He does propound to you a similitude from your own [experience]: do ye have
partners among those whom your right hands possess, to share as equals in the
wealth We have bestowed on you? Do ye fear them as ye fear each other? Thus do
we explain the Signs in detail to a people that understand.
29. Nay, the wrong-doers [merely] follow their own lusts, being devoid of
knowledge. But who will guide those whom Allah leaves astray? To them there will
be no helpers.
30. So set thou thy face steadily and truly to the Faith: [establish] Allah's
handiwork according to the pattern on which He has made mankind: no change [let
there be] in the work [wrought] by Allah: that is the standard Religion: but
most among mankind understand not.
31. Turn ye back in repentance to Him, and fear Him: establish regular prayers,
and be not ye among those who join gods with Allah,-
32. Those who split up their Religion, and become [mere] Sects,- each party
rejoicing in that which is with itself!
33. When trouble touches men, they cry to their Lord, turning back to Him in
repentance: but when He gives them a taste of Mercy as from Himself, behold,
some of them pay part-worship to other god's besides their Lord,-
34. [As if] to show their ingratitude for the [favours] We have bestowed on
them! Then enjoy [your brief day]; but soon will ye know [your folly].
35. Or have We sent down authority to them, which points out to them the things
to which they pay part-worship?
36. When We give men a taste of Mercy, they exult thereat: and when some evil
afflicts them because of what their [own] hands have sent forth, behold, they
are in despair!
37. See they not that Allah enlarges the provision and restricts it, to
whomsoever He pleases? Verily in that are Signs for those who believe.
38. So give what is due to kindred, the needy, and the wayfarer. That is best
for those who seek the Countenance, of Allah, and it is they who will prosper.
39. That which ye lay out for increase through the property of [other] people,
will have no increase with Allah: but that which ye lay out for charity, seeking
the Countenance of Allah, [will increase]: it is these who will get a recompense
multiplied.
40. It is Allah Who has created you: further, He has provided for your
sustenance; then He will cause you to die; and again He will give you life. Are
there any of your [false] "Partners" who can do any single one of these things?
Glory to Him! and high is He above the partners they attribute [to him]!
41. Mischief has appeared on land and sea because of [the meed] that the hands
of men have earned, that [Allah] may give them a taste of some of their deeds:
in order that they may turn back [from Evil].
42. Say: "Travel through the earth and see what was the end of those before
[you]: Most of them worshipped others besides Allah."
43. But set thou thy face to the right Religion before there come from Allah the
Day which there is no chance of averting: on that Day shall men be divided [in
two].
44. Those who reject Faith will suffer from that rejection: and those who work
righteousness will spread their couch [of repose] for themselves [in heaven]:
45. That He may reward those who believe and work righteous deeds, out of his
Bounty. For He loves not those who reject Faith.
46. Among His Signs is this, that He sends the Winds, as heralds of Glad
Tidings, giving you a taste of His [Grace and] Mercy,- that the ships may sail
[majestically] by His Command and that ye may seek of His Bounty: in order that
ye may be grateful.
47. We did indeed send, before thee, messengers to their [respective] peoples,
and they came to them with Clear Signs: then, to those who transgressed, We
meted out Retribution: and it was due from Us to aid those who believed.
48. It is Allah Who sends the Winds, and they raise the Clouds: then does He
spread them in the sky as He wills, and break them into fragments, until thou
seest rain-drops issue from the midst thereof: then when He has made them reach
such of his servants as He wills behold, they do rejoice!-
49. Even though, before they received [the rain] - just before this - they were
dumb with despair!
50. Then contemplate [O man!] the memorials of Allah's Mercy!- how He gives life
to the earth after its death: verily the same will give life to the men who are
dead: for He has power over all things.
51. And if We [but] send a Wind from which they see [their tilth] turn yellow,-
behold, they become, thereafter, Ungrateful [Unbelievers]!
52. So verily thou canst not make the dead to hear, nor canst thou make the deaf
to hear the call, when they show their backs and turn away.
53. Nor canst thou lead back the blind from their straying: only those wilt thou
make to hear, who believe in Our signs and submit [their wills in Islam].
54. It is Allah Who created you in a state of [helpless] weakness, then gave
[you] strength after weakness, then, after strength, gave [you weakness and a
hoary head: He creates as He wills, and it is He Who has all knowledge and
power.
55. On the Day that the Hour [of Reckoning] will be established, the
transgressors will swear that they tarried not but an hour: thus were they used
to being deluded!
56. But those endued with knowledge and faith will say: "Indeed ye did tarry,
within Allah's Decree, to the Day of Resurrection, and this is the Day of
Resurrection: but ye - ye were not aware!"
57. So on that Day no excuse of theirs will avail the transgressors, nor will
they be invited [then] to seek grace [by repentance].
58. verily We have propounded for men, in this Qur'an every kind of Parable: But
if thou bring to them any Sign, the Unbelievers are sure to say, "Ye do nothing
but talk vanities."
59. Thus does Allah seal up the hearts of those who understand not.
60. So patiently persevere: for verily the promise of Allah is true: nor let
those shake thy firmness, who have [themselves] no certainty of faith.
﴿ سورة لقمان - سورة ٣١ - تعداد آیات ٣٤ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
الم ﴿١﴾ تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ الْحَکِیمِ ﴿٢﴾ هُدًى وَرَحْمَةً لِلْمُحْسِنِینَ ﴿٣﴾ الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاةَ وَیُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَهُمْ بِالآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ ﴿٤﴾ أُولَئِکَ عَلَى هُدًى مِنْ رَبِّهِمْ وَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿٥﴾ وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْتَرِی لَهْوَ الْحَدِیثِ لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَیَتَّخِذَهَا هُزُوًا أُولَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ ﴿٦﴾ وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا وَلَّى مُسْتَکْبِرًا کَأَنْ لَمْ یَسْمَعْهَا کَأَنَّ فِی أُذُنَیْهِ وَقْرًا فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿٧﴾ إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتُ النَّعِیمِ ﴿٨﴾ خَالِدِینَ فِیهَا وَعْدَ اللَّهِ حَقًّا وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٩﴾ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا وَأَلْقَى فِی الأرْضِ رَوَاسِیَ أَنْ تَمِیدَ بِکُمْ وَبَثَّ فِیهَا مِنْ کُلِّ دَابَّةٍ وَأَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ کُلِّ زَوْجٍ کَرِیمٍ ﴿١٠﴾ هَذَا خَلْقُ اللَّهِ فَأَرُونِی مَاذَا خَلَقَ الَّذِینَ مِنْ دُونِهِ بَلِ الظَّالِمُونَ فِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿١١﴾ وَلَقَدْ آتَیْنَا لُقْمَانَ الْحِکْمَةَ أَنِ اشْکُرْ لِلَّهِ وَمَنْ یَشْکُرْ فَإِنَّمَا یَشْکُرُ لِنَفْسِهِ وَمَنْ کَفَرَ فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ حَمِیدٌ ﴿١٢﴾ وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لابْنِهِ وَهُوَ یَعِظُهُ یَا بُنَیَّ لا تُشْرِکْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْکَ لَظُلْمٌ عَظِیمٌ ﴿١٣﴾ وَوَصَّیْنَا الإنْسَانَ بِوَالِدَیْهِ حَمَلَتْهُ أُمُّهُ وَهْنًا عَلَى وَهْنٍ وَفِصَالُهُ فِی عَامَیْنِ أَنِ اشْکُرْ لِی وَلِوَالِدَیْکَ إِلَیَّ الْمَصِیرُ ﴿١٤﴾ وَإِنْ جَاهَدَاکَ عَلى أَنْ تُشْرِکَ بِی مَا لَیْسَ لَکَ بِهِ عِلْمٌ فَلا تُطِعْهُمَا وَصَاحِبْهُمَا فِی الدُّنْیَا مَعْرُوفًا وَاتَّبِعْ سَبِیلَ مَنْ أَنَابَ إِلَیَّ ثُمَّ إِلَیَّ مَرْجِعُکُمْ فَأُنَبِّئُکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿١٥﴾ یَا بُنَیَّ إِنَّهَا إِنْ تَکُ مِثْقَالَ حَبَّةٍ مِنْ خَرْدَلٍ فَتَکُنْ فِی صَخْرَةٍ أَوْ فِی السَّمَاوَاتِ أَوْ فِی الأرْضِ یَأْتِ بِهَا اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ لَطِیفٌ خَبِیرٌ ﴿١٦﴾ یَا بُنَیَّ أَقِمِ الصَّلاةَ وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ الْمُنْکَرِ وَاصْبِرْ عَلَى مَا أَصَابَکَ إِنَّ ذَلِکَ مِنْ عَزْمِ الأمُورِ ﴿١٧﴾ وَلا تُصَعِّرْ خَدَّکَ لِلنَّاسِ وَلا تَمْشِ فِی الأرْضِ مَرَحًا إِنَّ اللَّهَ لا یُحِبُّ کُلَّ مُخْتَالٍ فَخُورٍ ﴿١٨﴾ وَاقْصِدْ فِی مَشْیِکَ وَاغْضُضْ مِنْ صَوْتِکَ إِنَّ أَنْکَرَ الأصْوَاتِ لَصَوْتُ الْحَمِیرِ ﴿١٩﴾ أَلَمْ تَرَوْا أَنَّ اللَّهَ سَخَّرَ لَکُمْ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ وَأَسْبَغَ عَلَیْکُمْ نِعَمَهُ ظَاهِرَةً وَبَاطِنَةً وَمِنَ النَّاسِ مَنْ یُجَادِلُ فِی اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَلا هُدًى وَلا کِتَابٍ مُنِیرٍ ﴿٢٠﴾ وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ اتَّبِعُوا مَا أَنْزَلَ اللَّهُ قَالُوا بَلْ نَتَّبِعُ مَا وَجَدْنَا عَلَیْهِ آبَاءَنَا أَوَلَوْ کَانَ الشَّیْطَانُ یَدْعُوهُمْ إِلَى عَذَابِ السَّعِیرِ ﴿٢١﴾ وَمَنْ یُسْلِمْ وَجْهَهُ إِلَى اللَّهِ وَهُوَ مُحْسِنٌ فَقَدِ اسْتَمْسَکَ بِالْعُرْوَةِ الْوُثْقَى وَإِلَى اللَّهِ عَاقِبَةُ الأمُورِ ﴿٢٢﴾ وَمَنْ کَفَرَ فَلا یَحْزُنْکَ کُفْرُهُ إِلَیْنَا مَرْجِعُهُمْ فَنُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٢٣﴾ نُمَتِّعُهُمْ قَلِیلا ثُمَّ نَضْطَرُّهُمْ إِلَى عَذَابٍ غَلِیظٍ ﴿٢٤﴾ وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ قُلِ الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لا یَعْلَمُونَ ﴿٢٥﴾ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ ﴿٢٦﴾ وَلَوْ أَنَّمَا فِی الأرْضِ مِنْ شَجَرَةٍ أَقْلامٌ وَالْبَحْرُ یَمُدُّهُ مِنْ بَعْدِهِ سَبْعَةُ أَبْحُرٍ مَا نَفِدَتْ کَلِمَاتُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ حَکِیمٌ ﴿٢٧﴾ مَا خَلْقُکُمْ وَلا بَعْثُکُمْ إِلا کَنَفْسٍ وَاحِدَةٍ إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ ﴿٢٨﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَیُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ یَجْرِی إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى وَأَنَّ اللَّهَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿٢٩﴾ ذَلِکَ بِأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْحَقُّ وَأَنَّ مَا یَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ الْبَاطِلُ وَأَنَّ اللَّهَ هُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّ الْفُلْکَ تَجْرِی فِی الْبَحْرِ بِنِعْمَةِ اللَّهِ لِیُرِیَکُمْ مِنْ آیَاتِهِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ ﴿٣١﴾ وَإِذَا غَشِیَهُمْ مَوْجٌ کَالظُّلَلِ دَعَوُا اللَّهَ مُخْلِصِینَ لَهُ الدِّینَ فَلَمَّا نَجَّاهُمْ إِلَى الْبَرِّ فَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَمَا یَجْحَدُ بِآیَاتِنَا إِلا کُلُّ خَتَّارٍ کَفُورٍ ﴿٣٢﴾ یَا أَیُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّکُمْ وَاخْشَوْا یَوْمًا لا یَجْزِی وَالِدٌ عَنْ وَلَدِهِ وَلا مَوْلُودٌ هُوَ جَازٍ عَنْ وَالِدِهِ شَیْئًا إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَلا یَغُرَّنَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ ﴿٣٣﴾ إِنَّ اللَّهَ عِنْدَهُ عِلْمُ السَّاعَةِ وَیُنَزِّلُ الْغَیْثَ وَیَعْلَمُ مَا فِی الأرْحَامِ وَمَا تَدْرِی نَفْسٌ مَاذَا تَکْسِبُ غَدًا وَمَا تَدْرِی نَفْسٌ بِأَیِّ أَرْضٍ تَمُوتُ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ خَبِیرٌ ﴿٣٤﴾
سورة لقمان
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
الم (1)
این آیات کتاب حکیم است (کتابی پرمحتوا و استوار)! (2)
مایه هدایت و رحمت برای نیکوکاران است. (3)
همانان که نماز را برپا میدارند، و زکات را میپردازند و آنها به آخرت یقین دارند. (4)
آنان بر طریق هدایت از پروردگارشانند، و آنانند رستگاران! (5)
و بعضی از مردم سخنان بیهوده را میخرند تا مردم را از روی نادانی، از راه خدا گمراه سازند و آیات الهی را به استهزا گیرند; برای آنان عذابی خوارکننده است! (6)
و هنگامی که آیات ما بر او خوانده میشود، مستکبرانه روی برمیگرداند، گویی آن را نشنیده است; گویی اصلا گوشهایش سنگین است! او را به عذابی دردناک بشارت ده! (7)
(ولی) کسانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند، باغهای پرنعمت بهشت از آن آنهاست; (8)
جاودانه در آن خواهند ماند; این وعده حتمی الهی است; و اوست عزیز و حکیم (شکستناپذیر و دانا). (9)
(او) آسمانها را بدون ستونی که آن را ببینید آفرید، و در زمین کوههایی افکند تا شما را نلرزاند (و جایگاه شما آرام باشد) و از هر گونه جنبندهای روی آن منتشر ساخت; و از آسمان آبی نازل کردیم و بوسیله آن در روی زمین انواع گوناگونی از جفتهای گیاهان پر ارزش رویاندیم. (10)
این آفرینش خداست; اما به من نشان دهید معبودانی غیر او چه چیز را آفریدهاند؟! ولی ظالمان در گمراهی آشکارند. (11)
ما به لقمان حکمت دادیم; (و به او گفتیم:) شکر خدا را بجای آور هر کس شکرگزاری کند، تنها به سود خویش شکر کرده; و آن کس که کفران کند، (زیانی به خدا نمیرساند); چرا که خداوند بینیاز و ستوده است. (12)
(به خاطر بیاور) هنگامی را که لقمان به فرزندش -در حالی که او را موعظه میکرد- گفت: سخللّهپسرم! چیزی را همتای خدا قرار مده که شرک، ظلم بزرگی است.» (13)
و ما به انسان درباره پدر و مادرش سفارش کردیم; مادرش او را با ناتوانی روی ناتوانی حمل کرد (به هنگام بارداری هر روز رنج و ناراحتی تازهای را متحمل میشد)، و دوران شیرخوارگی او در دو سال پایان مییابد; (آری به او توصیه کردم) که برای من و برای پدر و مادرت شکر بجا آور که بازگشت (همه شما)به سوی من است! (14)
و هرگاه آن دو، تلاش کنند که تو چیزی را همتای من قرار دهی، که از آن آگاهی نداری (بلکه میدانی باطل است)، از ایشان اطاعت مکن، ولی با آن دو، در دنیا به طرز شایستهای رفتار کن; و از راه کسانی پیروی کن که توبهکنان به سوی من آمدهاند; سپس بازگشت همه شما به سوی من است و من شما را از آنچه عمل میکردید آگاه میکنم. (15)
پسرم! اگر به اندازه سنگینی دانه خردلی (کار نیک یا بد) باشد، و در دل سنگی یا در (گوشهای از) آسمانها و زمین قرار گیرد، خداوند آن را (در قیامت برای حساب) میآورد; خداوند دقیق و آگاه است! (16)
پسرم! نماز را برپا دار، و امر به معروف و نهی از منکر کن، و در برابر مصایبی که به تو میرسد شکیبا باش که این از کارهای مهم است! (17)
(پسرم!) با بیاعتنایی از مردم روی مگردان، و مغرورانه بر زمین راه مرو که خداوند هیچ متکبر مغروری را دوست ندارد. (18)
(پسرم!) در راهرفتن، اعتدال را رعایت کن; از صدای خود بکاه (و هرگز فریاد مزن) که زشتترین صداها صدای خران است. (19)
آیا ندیدید خداوند آنچه را در آسمانها و زمین است مسخر شما کرده، و نعمتهای آشکار و پنهان خود را به طور فراوان بر شما ارزانی داشته است؟! ولی بعضی از مردم بدون هیچ دانش و هدایت و کتاب روشنگری درباره خدا مجادله میکنند! (20)
و هنگامی که به آنان گفته شود: «از آنچه خدا نازل کرده پیروی کنید!»، میگویند: «نه، بلکه ما از چیزی پیروی میکنیم که پدران خود را بر آن یافتیم!»آیا حتی اگر شیطان آنان را دعوت به عذاب آتش فروزان کند (باز هم تبعیت میکنند)؟! (21)
کسی که روی خود را تسلیم خدا کند در حالی که نیکوکار باشد، به دستگیره محکمی چنگ زده (و به تکیهگاه مطمئنی تکیه کرده است); و عاقبت همه کارها به سوی خداست. (22)
و کسی که کافر شود، کفر او تو را غمگین نسازد; بازگشت همه آنان به سوی ماست و ما آنها را از اعمالی که انجام دادهاند (و نتایج شوم آن) آگاه خواهیم ساخت; خداوند به آنچه درون سینههاست آگاه است. (23)
ما اندکی آنها را از متاع دنیا بهرهمند میکنیم، سپس آنها را به تحمل عذاب شدیدی وادار میسازیم! (24)
و هرگاه از آنان سؤال کنی: «چه کسی آسمانها و زمین را آفریده است؟» مسلما میگویند: «الله سذللّه، بگو: «الحمد لله (که خود شما معترفید)!» ولی بیشتر آنان نمیدانند! (25)
آنچه در آسمانها و زمین است از آن خداست، چرا که خداوند بینیاز و شایسته ستایش است! (26)
و اگر همه درختان روی زمین قلم شود، و دریا برای آن مرکب گردد، و هفت دریاچه به آن افزوده شود، اینها همه تمام میشود ولی کلمات خدا پایان نمیگیرد; خداوند عزیز و حکیم است. (27)
آفرینش و برانگیختن (و زندگی دوباره) همه شما (در قیامت) همانند یک فرد بیش نیست; خداوند شنوا و بیناست! (28)
آیا ندیدی که خداوند شب را در روز، و روز را در شب داخل میکند، و خورشید و ماه را مسخر ساخته و هر کدام تا سرآمد یعنی به حرکت خود ادامه میدهند؟! خداوند به آنچه انجام میدهید آگاه است. (29)
اینها همه دلیل بر آن است که خداوند حق است، و آنچه غیر از او میخوانند باطل است، و خداوند بلند مقام و بزرگ مرتبه است! (30)
آیا ندیدی کشتیها بر (صفحه) دریاها به فرمان خدا، و به (برکت) نعمت او حرکت میکنند تا بخشی از آیاتش را به شما نشان دهد؟! در اینها نشانههایی است برای کسانی که شکیبا و شکرگزارند! (31)
و هنگامی که (در سفر دریا) موجی همچون ابرها آنان را بپوشاند (و بالا رود و بالای سرشان قرار گیرد)، خدا را با اخلاص میخوانند; اما وقتی آنها را به خشکی رساند و نجات داد، بعضی راه اعتدال را پیش میگیرند (و به ایمان خود وفادار میمانند، در حالی که بعضی دیگر فراموش کرده راه کفر پیش میگیرند); ولی آیات ما را هیچ کس جز پیمانشکنان ناسپاس انکار نمیکنند! (32)
ای مردم! تقوای الهی پیشه کنید و بترسید از روزی که نه پدر کیفر اعمال فرزندش را تحمل میکند، و نه فرزند چیزی از کیفر (اعمال) پدرش را; به یقین وعده الهی حق است; پس مبادا زندگانی دنیا شما را بفریبد، و مبادا (شیطان) فریبکار شما را (به کرم) خدا مغرور سازد! (33)
آگاهی از زمان قیام قیامت مخصوص خداست، و اوست که باران را نازل میکند، و آنچه را که در رحمها(ی مادران) است میداند، و هیچ کس نمیداند فردا چه به دست میآورد، و هیچ کس نمیداند در چه سرزمینی میمیرد؟ خداوند عالم و آگاه است! (34)
SURA 31. Luqman (the Wise)
1. Alif, Lam, Mim.
2. These are Verses of the Wise Book,-
3. A Guide and a Mercy to the Doers of Good,-
4. Those who establish regular Prayer, and give regular Charity, and have [in
their hearts] the assurance of the Hereafter.
5. These are on [true] guidance from their Lord: and these are the ones who will
prosper.
6. But there are, among men, those who purchase idle tales, without knowledge
[or meaning], to mislead [men] from the Path of Allah and throw ridicule [on the
Path]: for such there will be a Humiliating Penalty.
7. When Our Signs are rehearsed to such a one, he turns away in arrogance, as if
he heard them not, as if there were deafness in both his ears: announce to him a
grievous Penalty.
8. For those who believe and work righteous deeds, there will be Gardens of
Bliss,-
9. To dwell therein. The promise of Allah is true: and He is Exalted in Power,
Wise.
10. He created the heavens without any pillars that ye can see; He set on the
earth mountains standing firm, lest it should shake with you; and He scattered
through it beasts of all kinds. We send down rain from the sky, and produce on
the earth every kind of noble creature, in pairs.
11. Such is the Creation of Allah: now show Me what is there that others besides
Him have created: nay, but the Transgressors are in manifest error.
12. we bestowed [in the past] Wisdom on Luqman: "Show [thy] gratitude to Allah."
Any who is [so] grateful does so to the profit of his own soul: but if any is
ungrateful, verily Allah is free of all wants, Worthy of all praise.
13. Behold, Luqman said to his son by way of instruction: "O my son! join not in
worship [others] with Allah: for false worship is indeed the highest wrongdoing."
14. And We have enjoined on man [to be good] to his parents: in travail upon
travail did his mother bear him, and in years twain was his weaning: [hear the
command], "Show gratitude to Me and to thy parents: to Me is [thy final] Goal.
15. "But if they strive to make thee join in worship with Me things of which
thou hast no knowledge, obey them not; yet bear them company in this life with
justice [and consideration], and follow the way of those who turn to me [in
love]: in the end the return of you all is to Me, and I will tell you the truth
[and meaning] of all that ye did."
16. "O my son!" [said Luqman], "If there be [but] the weight of a mustard-seed
and it were [hidden] in a rock, or [anywhere] in the heavens or on earth, Allah
will bring it forth: for Allah understands the finest mysteries, [and] is wellacquainted
[with them].
17. "O my son! establish regular prayer, enjoin what is just, and forbid what is
wrong: and bear with patient constancy whatever betide thee; for this is
firmness [of purpose] in [the conduct of] affairs.
18. "And swell not thy cheek [for pride] at men, nor walk in insolence through
the earth; for Allah loveth not any arrogant boaster.
19. "And be moderate in thy pace, and lower thy voice; for the harshest of
sounds without doubt is the braying of the ass."
20. Do ye not see that Allah has subjected to your [use] all things in the
heavens and on earth, and has made his bounties flow to you in exceeding
measure, [both] seen and unseen? Yet there are among men those who dispute about
Allah, without knowledge and without guidance, and without a Book to enlighten
them!
21. When they are told to follow the [Revelation] that Allah has sent down, they
say: "Nay, we shall follow the ways that we found our fathers [following].
"What! even if it is Satan beckoning them to the Penalty of the [Blazing] Fire?
22. Whoever submits his whole self to Allah, and is a doer of good, has grasped
indeed the most trustworthy hand-hold: and with Allah rests the End and Decision
of [all] affairs.
23. But if any reject Faith, let not his rejection grieve thee: to Us is their
return, and We shall tell them the truth of their deeds: for Allah knows well
all that is in [men's] hearts.
24. We grant them their pleasure for a little while: in the end shall We drive
them to a chastisement unrelenting.
25. If thou ask them, who it is that created the heavens and the earth. They
will certainly say, "Allah". Say: "Praise be to Allah!" But most of them
understand not.
26. To Allah belong all things in heaven and earth: verily Allah is He [that is]
free of all wants, worthy of all praise.
27. And if all the trees on earth were pens and the ocean [were ink], with seven
oceans behind it to add to its [supply], yet would not the words of Allah be
exhausted [in the writing]: for Allah is Exalted in Power, full of Wisdom.
28. And your creation or your resurrection is in no wise but as an individual
soul: for Allah is He Who hears and sees [all things].
29. Seest thou not that Allah merges Night into Day and he merges Day into
Night; that He has subjected the sun, and the moon [to his Law], each running
its course for a term appointed; and that Allah is well-acquainted with all that
ye do?
30. That is because Allah is the [only] Reality, and because whatever else they
invoke besides Him is Falsehood; and because Allah,- He is the Most High, Most
Great.
31. Seest thou not that the ships sail through the ocean by the Grace of Allah?-
that He may show you of His Signs? Verily in this are Signs for all who
constantly persevere and give thanks.
32. When a wave covers them like the canopy [of clouds], they call to Allah,
offering Him sincere devotion. But when He has delivered them safely to land,
there are among them those that halt between [right and wrong]. But none reject
Our Signs except only a perfidious ungrateful [wretch]!
33. O mankind! do your duty to your Lord, and fear [the coming of] a Day when no
father can avail aught for his son, nor a son avail aught for his father.
Verily, the promise of Allah is true: let not then this present life deceive
you, nor let the chief Deceiver deceive you about Allah.
34. Verily the knowledge of the Hour is with Allah [alone]. It is He Who sends
down rain, and He Who knows what is in the wombs. Nor does any one know what it
is that he will earn on the morrow: Nor does any one know in what land he is to
die. Verily with Allah is full knowledge and He is acquainted [with all things].
﴿ سورة السجدة - سورة ٣٢ - تعداد آیات ٣٠ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
الم ﴿١﴾ تَنْزِیلُ الْکِتَابِ لا رَیْبَ فِیهِ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٢﴾ أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أَتَاهُمْ مِنْ نَذِیرٍ مِنْ قَبْلِکَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ ﴿٣﴾ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ مَا لَکُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِیٍّ وَلا شَفِیعٍ أَفَلا تَتَذَکَّرُونَ ﴿٤﴾ یُدَبِّرُ الأمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الأرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ ﴿٥﴾ ذَلِکَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ ﴿٦﴾ الَّذِی أَحْسَنَ کُلَّ شَیْءٍ خَلَقَهُ وَبَدَأَ خَلْقَ الإنْسَانِ مِنْ طِینٍ ﴿٧﴾ ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلالَةٍ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ ﴿٨﴾ ثُمَّ سَوَّاهُ وَنَفَخَ فِیهِ مِنْ رُوحِهِ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالأبْصَارَ وَالأفْئِدَةَ قَلِیلا مَا تَشْکُرُونَ ﴿٩﴾ وَقَالُوا أَئِذَا ضَلَلْنَا فِی الأرْضِ أَئِنَّا لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ بَلْ هُمْ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ کَافِرُونَ ﴿١٠﴾ قُلْ یَتَوَفَّاکُمْ مَلَکُ الْمَوْتِ الَّذِی وُکِّلَ بِکُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ ﴿١١﴾ وَلَوْ تَرَى إِذِ الْمُجْرِمُونَ نَاکِسُو رُءُوسِهِمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ رَبَّنَا أَبْصَرْنَا وَسَمِعْنَا فَارْجِعْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا إِنَّا مُوقِنُونَ ﴿١٢﴾ وَلَوْ شِئْنَا لآتَیْنَا کُلَّ نَفْسٍ هُدَاهَا وَلَکِنْ حَقَّ الْقَوْلُ مِنِّی لأمْلأنَّ جَهَنَّمَ مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ أَجْمَعِینَ ﴿١٣﴾ فَذُوقُوا بِمَا نَسِیتُمْ لِقَاءَ یَوْمِکُمْ هَذَا إِنَّا نَسِینَاکُمْ وَذُوقُوا عَذَابَ الْخُلْدِ بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿١٤﴾ إِنَّمَا یُؤْمِنُ بِآیَاتِنَا الَّذِینَ إِذَا ذُکِّرُوا بِهَا خَرُّوا سُجَّدًا وَسَبَّحُوا بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَهُمْ لا یَسْتَکْبِرُونَ ﴿١٥﴾ تَتَجَافَى جُنُوبُهُمْ عَنِ الْمَضَاجِعِ یَدْعُونَ رَبَّهُمْ خَوْفًا وَطَمَعًا وَمِمَّا رَزَقْنَاهُمْ یُنْفِقُونَ ﴿١٦﴾ فَلا تَعْلَمُ نَفْسٌ مَا أُخْفِیَ لَهُمْ مِنْ قُرَّةِ أَعْیُنٍ جَزَاءً بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿١٧﴾ أَفَمَنْ کَانَ مُؤْمِنًا کَمَنْ کَانَ فَاسِقًا لا یَسْتَوُونَ ﴿١٨﴾ أَمَّا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ فَلَهُمْ جَنَّاتُ الْمَأْوَى نُزُلا بِمَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿١٩﴾ وَأَمَّا الَّذِینَ فَسَقُوا فَمَأْوَاهُمُ النَّارُ کُلَّمَا أَرَادُوا أَنْ یَخْرُجُوا مِنْهَا أُعِیدُوا فِیهَا وَقِیلَ لَهُمْ ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿٢٠﴾ وَلَنُذِیقَنَّهُمْ مِنَ الْعَذَابِ الأدْنَى دُونَ الْعَذَابِ الأکْبَرِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ ﴿٢١﴾ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ ذُکِّرَ بِآیَاتِ رَبِّهِ ثُمَّ أَعْرَضَ عَنْهَا إِنَّا مِنَ الْمُجْرِمِینَ مُنْتَقِمُونَ ﴿٢٢﴾ وَلَقَدْ آتَیْنَا مُوسَى الْکِتَابَ فَلا تَکُنْ فِی مِرْیَةٍ مِنْ لِقَائِهِ وَجَعَلْنَاهُ هُدًى لِبَنِی إِسْرَائِیلَ ﴿٢٣﴾ وَجَعَلْنَا مِنْهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا لَمَّا صَبَرُوا وَکَانُوا بِآیَاتِنَا یُوقِنُونَ ﴿٢٤﴾ إِنَّ رَبَّکَ هُوَ یَفْصِلُ بَیْنَهُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ فِیمَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿٢٥﴾ أَوَلَمْ یَهْدِ لَهُمْ کَمْ أَهْلَکْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنَ الْقُرُونِ یَمْشُونَ فِی مَسَاکِنِهِمْ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ أَفَلا یَسْمَعُونَ ﴿٢٦﴾ أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّا نَسُوقُ الْمَاءَ إِلَى الأرْضِ الْجُرُزِ فَنُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا تَأْکُلُ مِنْهُ أَنْعَامُهُمْ وَأَنْفُسُهُمْ أَفَلا یُبْصِرُونَ ﴿٢٧﴾ وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْفَتْحُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٢٨﴾ قُلْ یَوْمَ الْفَتْحِ لا یَنْفَعُ الَّذِینَ کَفَرُوا إِیمَانُهُمْ وَلا هُمْ یُنْظَرُونَ ﴿٢٩﴾ فَأَعْرِضْ عَنْهُمْ وَانْتَظِرْ إِنَّهُمْ مُنْتَظِرُونَ ﴿٣٠﴾
سورة السجده
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
الم (1)
این کتابی است که از سوی پروردگار جهانیان نازل شده، و شک و تردیدی در آن نیست! (2)
ولی آنان میگویند: «(محمد) آن را بدروغ به خدا بسته است»، اما این سخن حقی است از سوی پروردگارت تا گروهی را انذار کنی که پیش از تو هیچ انذارکنندهای برای آنان نیامده است، شاید (پند گیرند و) هدایت شوند! (3)
خداوند کسی است که آسمانها و زمین و آنچه را میان این دو است در شش روز ( شش دوران) آفرید، سپس بر عرش (قدرت) قرار گرفت; هیچ سرپرست و شفاعت کنندهای برای شما جز او نیست; آیا متذکر نمیشوید؟! (4)
امور این جهان را از آسمان به سوی زمین تدبیر میکند; سپس در روزی که مقدار آن هزار سال از سالهایی است که شما میشمرید بسوی او بالا میرود (و دنیا پایان مییابد). (5)
او خداوندی است که از پنهان و آشکار با خبر است، و شکستناپذیر و مهربان است! (6)
او همان کسی است که هر چه را آفرید نیکو آفرید; و آفرینش انسان را از گل آغاز کرد; (7)
سپس نسل او را از عصارهای از آب ناچیز و بیقدر آفرید. (8)
سپس (اندام) او را موزون ساخت و از روح خویش در وی دمید; و برای شما گوش و چشمها و دلها قرار داد; اما کمتر شکر نعمتهای او را بجا میآورید! (9)
آنها گفتند: «آیا هنگامی که ما (مردیم و) در زمین گم شدیم، آفرینش تازهای خواهیم یافت؟! سذللّه ولی آنان لقای پروردگارشان را انکار میکنند (و میخواهند با انکار معاد، آزادانه به هوسرانی خویش ادامه دهند). (10)
بگو: «فرشته مرگ که بر شما مامور شده، (روح) شما را میگیرد; سپس شما را بسوی پروردگارتان بازمیگردانند.» (11)
و اگر ببینی مجرمان را هنگامی که در پیشگاه پروردگارشان سر به زیر افکنده، میگویند: سخللّهپروردگارا! آنچه وعده کرده بودی دیدیم و شنیدیم; ما را بازگردان تا کار شایستهای انجام دهیم; ما (به قیامت) یقین داریم!» (12)
و اگر میخواستیم به هر انسانی هدایت لازمش را (از روی اجبار بدهیم) میدادیم; ولی (من آنها را آزاد گذاردهام و) سخن و وعدهام حق است که دوزخ را (از افراد بیایمان و گنهکار) از جن و انس همگی پر کنم! (13)
(و به آنها میگویم:) بچشید (عذاب جهنم را)! بخاطر اینکه دیدار امروزتان را فراموش کردید، ما نیز شما را فراموش کردیم; و بچشید عذاب جاودان را به خاطر اعمالی که انجام میدادید! (14)
تنها کسانی که به آیات ما ایمان میآورند که هر وقت این آیات به آنان یادآوری شود به سجده میافتند و تسبیح و حمد پروردگارشان را بجا میآورند، و تکبر نمیکنند. (15)
پهلوهایشان از بسترها در دل شب دور میشود (و بپا میخیزند و رو به درگاه خدا می آورند) و پروردگار خود را با بیم و امید میخوانند، و از آنچه به آنان روزی دادهایم انفاق میکنند! (16)
هیچ کس نمیداند چه پاداشهای مهمی که مایه روشنی چشمهاست برای آنها نهفته شده، این پاداش کارهائی است که انجام میدادند! (17)
آیا کسی که باایمان باشد همچون کسی است که فاسق است؟! نه، هرگز این دو برابر نیستند. (18)
اما کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، باغهای بهشت جاویدان از آن آنها خواهد بود، این وسیله پذیرایی (خداوند) از آنهاست به پاداش آنچه انجام میدادند. (19)
و اما کسانی که فاسق شدند (و از اطاعت خدا سرباز زدند)، جایگاه همیشگی آنها آتش است; هر زمان بخواهند از آن خارج شوند، آنها را به آن بازمیگردانند و به آنان گفته د: «بچشید عذاب آتشی را که انکار میکردید!» (20)
به آنان از عذاب نزدیک (عذاب این دنیا) پیش از عذاب بزرگ (آخرت) میچشانیم، شاید بازگردند! (21)
چه کسی ستمکارتر است از آن کس که آیات پروردگارش به او یادآوری شده و او از آن اعراض کرده است؟! مسلما ما از مجرمان انتقام خواهیم گرفت! (22)
ما به موسی کتاب آسمانی دادیم; و شک نداشته باش که او آیات الهی را دریافت داشت; و ما آن را وسیله هدایت بنی اسرائیل قرار دادیم! (23)
و از آنان امامان (و پیشوایانی) قرار دادیم که به فرمان ما (مردم را) هدایت میکردند; چون شکیبایی نمودند، و به آیات ما یقین داشتند. (24)
البته پروردگار تو میان آنان روز قیامت در آنچه اختلاف داشتند داوری میکند (و هر کس را به سزای اعمالش میرساند)! (25)
آیا برای هدایت آنها همین کافی نیست که افراد زیادی را که در قرن پیش از آنان زندگی داشتند هلاک کردیم؟! اینها در مساکن (ویران شده) آنان راه میروند; در این آیاتی است (از قدرت خداوند و مجازات دردناک مجرمان); آیا نمیشنوند؟! (26)
آیا ندیدند که ما آب را بسوی زمینهای خشک میرانیم و بوسیله آن زراعتهایی میرویانیم که هم چهارپایانشان از آن میخورند و هم خودشان تغذیه میکنند; آیا نمی بینند؟! (27)
آنان میگویند: «اگر راستمیگویید، این پیروزی شما کی خواهد بود؟!» (28)
بگو: «روز پیروزی، ایمان آوردن، سودی به حال کافران نخواهد داشت; و به آنها هیچ مهلت داده نمیشود!» (29)
حال که چنین است، از آنها روی بگردان و منتظر باش; آنها نیز منتظرند! (تو منتظر رحمت خدا و آنها هم منتظر عذاب او!) (30)
SURA 32. Sajda, or Adoration
1. Alif, Lam, Mim.
2. [This is] the Revelation of the Book in which there is no doubt,- from the
Lord of the Worlds.
3. Or do they say, "He has forged it"? Nay, it is the Truth from thy Lord, that
thou mayest admonish a people to whom no warner has come before thee: in order
that they may receive guidance.
4. It is Allah Who has created the heavens and the earth, and all between them,
in six Days, and is firmly established on the Throne [of Authority]: ye have
none, besides Him, to protect or intercede [for you]: will ye not then receive
admonition?
5. He rules [all] affairs from the heavens to the earth: in the end will [all
affairs] go up to Him, on a Day, the space whereof will be [as] a thousand years
of your reckoning.
6. Such is He, the Knower of all things, hidden and open, the Exalted [in
power], the Merciful;-
7. He Who has made everything which He has created most good: He began the
creation of man with [nothing more than] clay,
8. And made his progeny from a quintessence of the nature of a fluid despised:
9. But He fashioned him in due proportion, and breathed into him something of
His spirit. And He gave you [the faculties of] hearing and sight and feeling
[and understanding]: little thanks do ye give!
10. And they say: "What! when we lie, hidden and lost, in the earth, shall we
indeed be in a Creation renewed? Nay, they deny the Meeting with their Lord.
11. Say: "The Angel of Death, put in charge of you, will [duly] take your souls:
then shall ye be brought back to your Lord."
12. If only thou couldst see when the guilty ones will bend low their heads
before their Lord, [saying:] "Our Lord! We have seen and we have heard: Now then
send us back [to the world]: we will work righteousness: for we do indeed [now]
believe."
13. If We had so willed, We could certainly have brought every soul its true
guidance: but the Word from Me will come true, "I will fill Hell with Jinns and
men all together."
14. "Taste ye then - for ye forgot the Meeting of this Day of yours, and We too
will forget you - taste ye the Penalty of Eternity for your [evil] deeds!"
15. Only those believe in Our Signs, who, when they are recited to them, fall
down in prostration, and celebrate the praises of their Lord, nor are they
[ever] puffed up with pride.
16. Their limbs do forsake their beds of sleep, the while they call on their
Lord, in Fear and Hope: and they spend [in charity] out of the sustenance which
We have bestowed on them.
17. Now no person knows what delights of the eye are kept hidden [in reserve]
for them - as a reward for their [good] deeds.
18. Is then the man who believes no better than the man who is rebellious and
wicked? Not equal are they.
19. For those who believe and do righteous deeds are Gardens as hospitable
homes, for their [good] deeds.
20. As to those who are rebellious and wicked, their abode will be the Fire:
every time they wish to get away therefrom, they will be forced There into, and
it will be said to them: "Taste ye the Penalty of the Fire, the which ye were
wont to reject as false."
21. And indeed We will make them taste of the Penalty of this [life] prior to
the supreme Penalty, in order that they may [repent and] return.
22. And who does more wrong than one to whom are recited the Signs of his Lord,
and who then turns away therefrom? Verily from those who transgress We shall
exact [due] Retribution.
23. We did indeed aforetime give the Book to Moses: be not then in doubt of its
reaching [thee]: and We made it a guide to the Children of Israel.
24. And We appointed, from among them, leaders, giving guidance under Our
command, so long as they persevered with patience and continued to have faith in
Our Signs.
25. Verily thy Lord will judge between them on the Day of Judgment, in the
matters wherein they differ [among themselves]
26. Does it not teach them a lesson, how many generations We destroyed before
them, in whose dwellings they [now] go to and fro? Verily in that are Signs: Do
they not then listen?
27. And do they not see that We do drive rain to parched soil [bare of herbage],
and produce therewith crops, providing food for their cattle and themselves?
Have they not the vision?
28. They say: "When will this decision be, if ye are telling the truth?"
29. Say: "On the Day of Decision, no profit will it be to Unbelievers if they
[then] believe! nor will they be granted a respite."
30. So turn away from them, and wait: they too are waiting.
﴿ سورة الأحزاب - سورة ٣٣ - تعداد آیات ٧٣ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللَّهَ وَلا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿١﴾ وَاتَّبِعْ مَا یُوحَى إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرًا ﴿٢﴾ وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ وَکِیلا ﴿٣﴾ مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فِی جَوْفِهِ وَمَا جَعَلَ أَزْوَاجَکُمُ اللائِی تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِکُمْ وَمَا جَعَلَ أَدْعِیَاءَکُمْ أَبْنَاءَکُمْ ذَلِکُمْ قَوْلُکُمْ بِأَفْوَاهِکُمْ وَاللَّهُ یَقُولُ الْحَقَّ وَهُوَ یَهْدِی السَّبِیلَ ﴿٤﴾ ادْعُوهُمْ لآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُکُمْ فِی الدِّینِ وَمَوَالِیکُمْ وَلَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ فِیمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَلَکِنْ مَا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُکُمْ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿٥﴾ النَّبِیُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ وَأُولُو الأرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِی کِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُهَاجِرِینَ إِلا أَنْ تَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِیَائِکُمْ مَعْرُوفًا کَانَ ذَلِکَ فِی الْکِتَابِ مَسْطُورًا ﴿٦﴾ وَإِذْ أَخَذْنَا مِنَ النَّبِیِّینَ مِیثَاقَهُمْ وَمِنْکَ وَمِنْ نُوحٍ وَإِبْرَاهِیمَ وَمُوسَى وَعِیسَى ابْنِ مَرْیَمَ وَأَخَذْنَا مِنْهُمْ مِیثَاقًا غَلِیظًا ﴿٧﴾ لِیَسْأَلَ الصَّادِقِینَ عَنْ صِدْقِهِمْ وَأَعَدَّ لِلْکَافِرِینَ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿٨﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ إِذْ جَاءَتْکُمْ جُنُودٌ فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ رِیحًا وَجُنُودًا لَمْ تَرَوْهَا وَکَانَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرًا ﴿٩﴾ إِذْ جَاءُوکُمْ مِنْ فَوْقِکُمْ وَمِنْ أَسْفَلَ مِنْکُمْ وَإِذْ زَاغَتِ الأبْصَارُ وَبَلَغَتِ الْقُلُوبُ الْحَنَاجِرَ وَتَظُنُّونَ بِاللَّهِ الظُّنُونَا ﴿١٠﴾ هُنَالِکَ ابْتُلِیَ الْمُؤْمِنُونَ وَزُلْزِلُوا زِلْزَالا شَدِیدًا ﴿١١﴾ وَإِذْ یَقُولُ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ إِلا غُرُورًا ﴿١٢﴾ وَإِذْ قَالَتْ طَائِفَةٌ مِنْهُمْ یَا أَهْلَ یَثْرِبَ لا مُقَامَ لَکُمْ فَارْجِعُوا وَیَسْتَأْذِنُ فَرِیقٌ مِنْهُمُ النَّبِیَّ یَقُولُونَ إِنَّ بُیُوتَنَا عَوْرَةٌ وَمَا هِیَ بِعَوْرَةٍ إِنْ یُرِیدُونَ إِلا فِرَارًا ﴿١٣﴾ وَلَوْ دُخِلَتْ عَلَیْهِمْ مِنْ أَقْطَارِهَا ثُمَّ سُئِلُوا الْفِتْنَةَ لآتَوْهَا وَمَا تَلَبَّثُوا بِهَا إِلا یَسِیرًا ﴿١٤﴾ وَلَقَدْ کَانُوا عَاهَدُوا اللَّهَ مِن قَبْلُ لَا یُوَلُّونَ الْأَدْبَارَ وَکَانَ عَهْدُ اللَّهِ مَسْؤُولًا﴿١٥﴾ قُلْ لَنْ یَنْفَعَکُمُ الْفِرَارُ إِنْ فَرَرْتُمْ مِنَ الْمَوْتِ أَوِ الْقَتْلِ وَإِذًا لا تُمَتَّعُونَ إِلا قَلِیلا ﴿١٦﴾ قُلْ مَنْ ذَا الَّذِی یَعْصِمُکُمْ مِنَ اللَّهِ إِنْ أَرَادَ بِکُمْ سُوءًا أَوْ أَرَادَ بِکُمْ رَحْمَةً وَلا یَجِدُونَ لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَلِیًّا وَلا نَصِیرًا ﴿١٧﴾ قَدْ یَعْلَمُ اللَّهُ الْمُعَوِّقِینَ مِنْکُمْ وَالْقَائِلِینَ لإخْوَانِهِمْ هَلُمَّ إِلَیْنَا وَلا یَأْتُونَ الْبَأْسَ إِلا قَلِیلا ﴿١٨﴾ أَشِحَّةً عَلَیْکُمْ فَإِذَا جَاءَ الْخَوْفُ رَأَیْتَهُمْ یَنْظُرُونَ إِلَیْکَ تَدُورُ أَعْیُنُهُمْ کَالَّذِی یُغْشَى عَلَیْهِ مِنَ الْمَوْتِ فَإِذَا ذَهَبَ الْخَوْفُ سَلَقُوکُمْ بِأَلْسِنَةٍ حِدَادٍ أَشِحَّةً عَلَى الْخَیْرِ أُولَئِکَ لَمْ یُؤْمِنُوا فَأَحْبَطَ اللَّهُ أَعْمَالَهُمْ وَکَانَ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرًا ﴿١٩﴾ یَحْسَبُونَ الأحْزَابَ لَمْ یَذْهَبُوا وَإِنْ یَأْتِ الأحْزَابُ یَوَدُّوا لَوْ أَنَّهُمْ بَادُونَ فِی الأعْرَابِ یَسْأَلُونَ عَنْ أَنْبَائِکُمْ وَلَوْ کَانُوا فِیکُمْ مَا قَاتَلُوا إِلا قَلِیلا ﴿٢٠﴾ لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِی رَسُولِ اللَّهِ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الآخِرَ وَذَکَرَ اللَّهَ کَثِیرًا ﴿٢١﴾ وَلَمَّا رَأَى الْمُؤْمِنُونَ الأحْزَابَ قَالُوا هَذَا مَا وَعَدَنَا اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَصَدَقَ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَمَا زَادَهُمْ إِلا إِیمَانًا وَتَسْلِیمًا ﴿٢٢﴾ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ رِجَالٌ صَدَقُوا مَا عَاهَدُوا اللَّهَ عَلَیْهِ فَمِنْهُمْ مَنْ قَضَى نَحْبَهُ وَمِنْهُمْ مَنْ یَنْتَظِرُ وَمَا بَدَّلُوا تَبْدِیلا ﴿٢٣﴾ لِیَجْزِیَ اللَّهُ الصَّادِقِینَ بِصِدْقِهِمْ وَیُعَذِّبَ الْمُنَافِقِینَ إِنْ شَاءَ أَوْ یَتُوبَ عَلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ کَانَ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿٢٤﴾ وَرَدَّ اللَّهُ الَّذِینَ کَفَرُوا بِغَیْظِهِمْ لَمْ یَنَالُوا خَیْرًا وَکَفَى اللَّهُ الْمُؤْمِنِینَ الْقِتَالَ وَکَانَ اللَّهُ قَوِیًّا عَزِیزًا ﴿٢٥﴾ وَأَنْزَلَ الَّذِینَ ظَاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مِنْ صَیَاصِیهِمْ وَقَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِیقًا تَقْتُلُونَ وَتَأْسِرُونَ فَرِیقًا ﴿٢٦﴾ وَأَوْرَثَکُمْ أَرْضَهُمْ وَدِیَارَهُمْ وَأَمْوَالَهُمْ وَأَرْضًا لَمْ تَطَئُوهَا وَکَانَ اللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرًا ﴿٢٧﴾ یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لأزْوَاجِکَ إِنْ کُنْتُنَّ تُرِدْنَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا وَزِینَتَهَا فَتَعَالَیْنَ أُمَتِّعْکُنَّ وَأُسَرِّحْکُنَّ سَرَاحًا جَمِیلا ﴿٢٨﴾ وَإِنْ کُنْتُنَّ تُرِدْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ وَالدَّارَ الآخِرَةَ فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنْکُنَّ أَجْرًا عَظِیمًا ﴿٢٩﴾ یَا نِسَاءَ النَّبِیِّ مَنْ یَأْتِ مِنْکُنَّ بِفَاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ یُضَاعَفْ لَهَا الْعَذَابُ ضِعْفَیْنِ وَکَانَ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرًا ﴿٣٠﴾
الجزء ٢٢
وَمَنْ یَقْنُتْ مِنْکُنَّ لِلَّهِ وَرَسُولِهِ وَتَعْمَلْ صَالِحًا نُؤْتِهَا أَجْرَهَا مَرَّتَیْنِ وَأَعْتَدْنَا لَهَا رِزْقًا کَرِیمًا ﴿٣١﴾ یَا نِسَاءَ النَّبِیِّ لَسْتُنَّ کَأَحَدٍ مِنَ النِّسَاءِ إِنِ اتَّقَیْتُنَّ فَلا تَخْضَعْنَ بِالْقَوْلِ فَیَطْمَعَ الَّذِی فِی قَلْبِهِ مَرَضٌ وَقُلْنَ قَوْلا مَعْرُوفًا ﴿٣٢﴾ وَقَرْنَ فِی بُیُوتِکُنَّ وَلا تَبَرَّجْنَ تَبَرُّجَ الْجَاهِلِیَّةِ الأولَى وَأَقِمْنَ الصَّلاةَ وآتِینَ الزَّکَاةَ وَأَطِعْنَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ إِنَّمَا یُرِیدُ اللَّهُ لِیُذْهِبَ عَنْکُمُ الرِّجْسَ أَهْلَ الْبَیْتِ وَیُطَهِّرَکُمْ تَطْهِیرًا ﴿٣٣﴾ وَاذْکُرْنَ مَا یُتْلَى فِی بُیُوتِکُنَّ مِنْ آیَاتِ اللَّهِ وَالْحِکْمَةِ إِنَّ اللَّهَ کَانَ لَطِیفًا خَبِیرًا ﴿٣٤﴾ إِنَّ الْمُسْلِمِینَ وَالْمُسْلِمَاتِ وَالْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَالْقَانِتِینَ وَالْقَانِتَاتِ وَالصَّادِقِینَ وَالصَّادِقَاتِ وَالصَّابِرِینَ وَالصَّابِرَاتِ وَالْخَاشِعِینَ وَالْخَاشِعَاتِ وَالْمُتَصَدِّقِینَ وَالْمُتَصَدِّقَاتِ وَالصَّائِمِینَ وَالصَّائِمَاتِ وَالْحَافِظِینَ فُرُوجَهُمْ وَالْحَافِظَاتِ وَالذَّاکِرِینَ اللَّهَ کَثِیرًا وَالذَّاکِرَاتِ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ مَغْفِرَةً وَأَجْرًا عَظِیمًا ﴿٣٥﴾ وَمَا کَانَ لِمُؤْمِنٍ وَلا مُؤْمِنَةٍ إِذَا قَضَى اللَّهُ وَرَسُولُهُ أَمْرًا أَنْ یَکُونَ لَهُمُ الْخِیَرَةُ مِنْ أَمْرِهِمْ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ ضَلَّ ضَلالا مُبِینًا ﴿٣٦﴾ وَإِذْ تَقُولُ لِلَّذِی أَنْعَمَ اللَّهُ عَلَیْهِ وَأَنْعَمْتَ عَلَیْهِ أَمْسِکْ عَلَیْکَ زَوْجَکَ وَاتَّقِ اللَّهَ وَتُخْفِی فِی نَفْسِکَ مَا اللَّهُ مُبْدِیهِ وَتَخْشَى النَّاسَ وَاللَّهُ أَحَقُّ أَنْ تَخْشَاهُ فَلَمَّا قَضَى زَیْدٌ مِنْهَا وَطَرًا زَوَّجْنَاکَهَا لِکَیْ لا یَکُونَ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ حَرَجٌ فِی أَزْوَاجِ أَدْعِیَائِهِمْ إِذَا قَضَوْا مِنْهُنَّ وَطَرًا وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ مَفْعُولا ﴿٣٧﴾ مَا کَانَ عَلَى النَّبِیِّ مِنْ حَرَجٍ فِیمَا فَرَضَ اللَّهُ لَهُ سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَکَانَ أَمْرُ اللَّهِ قَدَرًا مَقْدُورًا ﴿٣٨﴾ الَّذِینَ یُبَلِّغُونَ رِسَالاتِ اللَّهِ وَیَخْشَوْنَهُ وَلا یَخْشَوْنَ أَحَدًا إِلا اللَّهَ وَکَفَى بِاللَّهِ حَسِیبًا ﴿٣٩﴾ مَا کَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِنْ رِجَالِکُمْ وَلَکِنْ رَسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِیِّینَ وَکَانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمًا ﴿٤٠﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اذْکُرُوا اللَّهَ ذِکْرًا کَثِیرًا ﴿٤١﴾ وَسَبِّحُوهُ بُکْرَةً وَأَصِیلا ﴿٤٢﴾ هُوَ الَّذِی یُصَلِّی عَلَیْکُمْ وَمَلائِکَتُهُ لِیُخْرِجَکُمْ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَکَانَ بِالْمُؤْمِنِینَ رَحِیمًا ﴿٤٣﴾ تَحِیَّتُهُمْ یَوْمَ یَلْقَوْنَهُ سَلامٌ وَأَعَدَّ لَهُمْ أَجْرًا کَرِیمًا ﴿٤٤﴾ یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ شَاهِدًا وَمُبَشِّرًا وَنَذِیرًا ﴿٤٥﴾ وَدَاعِیًا إِلَى اللَّهِ بِإِذْنِهِ وَسِرَاجًا مُنِیرًا ﴿٤٦﴾ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ بِأَنَّ لَهُمْ مِنَ اللَّهِ فَضْلا کَبِیرًا ﴿٤٧﴾ وَلا تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَالْمُنَافِقِینَ وَدَعْ أَذَاهُمْ وَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَکَفَى بِاللَّهِ وَکِیلا ﴿٤٨﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نَکَحْتُمُ الْمُؤْمِنَاتِ ثُمَّ طَلَّقْتُمُوهُنَّ مِنْ قَبْلِ أَنْ تَمَسُّوهُنَّ فَمَا لَکُمْ عَلَیْهِنَّ مِنْ عِدَّةٍ تَعْتَدُّونَهَا فَمَتِّعُوهُنَّ وَسَرِّحُوهُنَّ سَرَاحًا جَمِیلا ﴿٤٩﴾ یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِنَّا أَحْلَلْنَا لَکَ أَزْوَاجَکَ اللاتِی آتَیْتَ أُجُورَهُنَّ وَمَا مَلَکَتْ یَمِینُکَ مِمَّا أَفَاءَ اللَّهُ عَلَیْکَ وَبَنَاتِ عَمِّکَ وَبَنَاتِ عَمَّاتِکَ وَبَنَاتِ خَالِکَ وَبَنَاتِ خَالاتِکَ اللاتِی هَاجَرْنَ مَعَکَ وَامْرَأَةً مُؤْمِنَةً إِنْ وَهَبَتْ نَفْسَهَا لِلنَّبِیِّ إِنْ أَرَادَ النَّبِیُّ أَنْ یَسْتَنْکِحَهَا خَالِصَةً لَکَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنِینَ قَدْ عَلِمْنَا مَا فَرَضْنَا عَلَیْهِمْ فِی أَزْوَاجِهِمْ وَمَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ لِکَیْلا یَکُونَ عَلَیْکَ حَرَجٌ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿٥٠﴾ تُرْجِی مَنْ تَشَاءُ مِنْهُنَّ وَتُؤْوِی إِلَیْکَ مَنْ تَشَاءُ وَمَنِ ابْتَغَیْتَ مِمَّنْ عَزَلْتَ فَلا جُنَاحَ عَلَیْکَ ذَلِکَ أَدْنَى أَنْ تَقَرَّ أَعْیُنُهُنَّ وَلا یَحْزَنَّ وَیَرْضَیْنَ بِمَا آتَیْتَهُنَّ کُلُّهُنَّ وَاللَّهُ یَعْلَمُ مَا فِی قُلُوبِکُمْ وَکَانَ اللَّهُ عَلِیمًا حَلِیمًا ﴿٥١﴾ لا یَحِلُّ لَکَ النِّسَاءُ مِنْ بَعْدُ وَلا أَنْ تَبَدَّلَ بِهِنَّ مِنْ أَزْوَاجٍ وَلَوْ أَعْجَبَکَ حُسْنُهُنَّ إِلا مَا مَلَکَتْ یَمِینُکَ وَکَانَ اللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ رَقِیبًا ﴿٥٢﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَدْخُلُوا بُیُوتَ النَّبِیِّ إِلا أَنْ یُؤْذَنَ لَکُمْ إِلَى طَعَامٍ غَیْرَ نَاظِرِینَ إِنَاهُ وَلَکِنْ إِذَا دُعِیتُمْ فَادْخُلُوا فَإِذَا طَعِمْتُمْ فَانْتَشِرُوا وَلا مُسْتَأْنِسِینَ لِحَدِیثٍ إِنَّ ذَلِکُمْ کَانَ یُؤْذِی النَّبِیَّ فَیَسْتَحْیِی مِنْکُمْ وَاللَّهُ لا یَسْتَحْیِی مِنَ الْحَقِّ وَإِذَا سَأَلْتُمُوهُنَّ مَتَاعًا فَاسْأَلُوهُنَّ مِنْ وَرَاءِ حِجَابٍ ذَلِکُمْ أَطْهَرُ لِقُلُوبِکُمْ وَقُلُوبِهِنَّ وَمَا کَانَ لَکُمْ أَنْ تُؤْذُوا رَسُولَ اللَّهِ وَلا أَنْ تَنْکِحُوا أَزْوَاجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَدًا إِنَّ ذَلِکُمْ کَانَ عِنْدَ اللَّهِ عَظِیمًا ﴿٥٣﴾ إِنْ تُبْدُوا شَیْئًا أَوْ تُخْفُوهُ فَإِنَّ اللَّهَ کَانَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمًا ﴿٥٤﴾ لا جُنَاحَ عَلَیْهِنَّ فِی آبَائِهِنَّ وَلا أَبْنَائِهِنَّ وَلا إِخْوَانِهِنَّ وَلا أَبْنَاءِ إِخْوَانِهِنَّ وَلا أَبْنَاءِ أَخَوَاتِهِنَّ وَلا نِسَائِهِنَّ وَلا مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُنَّ وَاتَّقِینَ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدًا ﴿٥٥﴾ إِنَّ اللَّهَ وَمَلائِکَتَهُ یُصَلُّونَ عَلَى النَّبِیِّ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَیْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِیمًا ﴿٥٦﴾ إِنَّ الَّذِینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَرَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیَا وَالآخِرَةِ وَأَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا مُهِینًا ﴿٥٧﴾ وَالَّذِینَ یُؤْذُونَ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ بِغَیْرِ مَا اکْتَسَبُوا فَقَدِ احْتَمَلُوا بُهْتَانًا وَإِثْمًا مُبِینًا ﴿٥٨﴾ یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُلْ لأزْوَاجِکَ وَبَنَاتِکَ وَنِسَاءِ الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِنْ جَلابِیبِهِنَّ ذَلِکَ أَدْنَى أَنْ یُعْرَفْنَ فَلا یُؤْذَیْنَ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿٥٩﴾ لَئِنْ لَمْ یَنْتَهِ الْمُنَافِقُونَ وَالَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْمُرْجِفُونَ فِی الْمَدِینَةِ لَنُغْرِیَنَّکَ بِهِمْ ثُمَّ لا یُجَاوِرُونَکَ فِیهَا إِلا قَلِیلا ﴿٦٠﴾ مَلْعُونِینَ أَیْنَمَا ثُقِفُوا أُخِذُوا وَقُتِّلُوا تَقْتِیلا ﴿٦١﴾ سُنَّةَ اللَّهِ فِی الَّذِینَ خَلَوْا مِنْ قَبْلُ وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِیلا ﴿٦٢﴾ یَسْأَلُکَ النَّاسُ عَنِ السَّاعَةِ قُلْ إِنَّمَا عِلْمُهَا عِنْدَ اللَّهِ وَمَا یُدْرِیکَ لَعَلَّ السَّاعَةَ تَکُونُ قَرِیبًا ﴿٦٣﴾ إِنَّ اللَّهَ لَعَنَ الْکَافِرِینَ وَأَعَدَّ لَهُمْ سَعِیرًا ﴿٦٤﴾ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا لا یَجِدُونَ وَلِیًّا وَلا نَصِیرًا ﴿٦٥﴾ یَوْمَ تُقَلَّبُ وُجُوهُهُمْ فِی النَّارِ یَقُولُونَ یَا لَیْتَنَا أَطَعْنَا اللَّهَ وَأَطَعْنَا الرَّسُولا ﴿٦٦﴾ وَقَالُوا رَبَّنَا إِنَّا أَطَعْنَا سَادَتَنَا وَکُبَرَاءَنَا فَأَضَلُّونَا السَّبِیلا ﴿٦٧﴾ رَبَّنَا آتِهِمْ ضِعْفَیْنِ مِنَ الْعَذَابِ وَالْعَنْهُمْ لَعْنًا کَبِیرًا ﴿٦٨﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَکُونُوا کَالَّذِینَ آذَوْا مُوسَى فَبَرَّأَهُ اللَّهُ مِمَّا قَالُوا وَکَانَ عِنْدَ اللَّهِ وَجِیهًا ﴿٦٩﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَقُولُوا قَوْلا سَدِیدًا ﴿٧٠﴾ یُصْلِحْ لَکُمْ أَعْمَالَکُمْ وَیَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَمَنْ یُطِعِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَقَدْ فَازَ فَوْزًا عَظِیمًا ﴿٧١﴾ إِنَّا عَرَضْنَا الأمَانَةَ عَلَى السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَالْجِبَالِ فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَهَا وَأَشْفَقْنَ مِنْهَا وَحَمَلَهَا الإنْسَانُ إِنَّهُ کَانَ ظَلُومًا جَهُولا ﴿٧٢﴾ لِیُعَذِّبَ اللَّهُ الْمُنَافِقِینَ وَالْمُنَافِقَاتِ وَالْمُشْرِکِینَ وَالْمُشْرِکَاتِ وَیَتُوبَ اللَّهُ عَلَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَکَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَحِیمًا ﴿٧٣﴾
سورة الاحزاب
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
ای پیامبر! تقوای الهی پیشه کن و از کافران و منافقان اطاعت مکن که خداوند عالم و حکیم است. (1)
و از آنچه از سوی پروردگارت به تو وحی میشود پیروی کن که خداوند به آنچه انجام میدهید آگاه است. (2)
و بر خدا توکل کن، و همین بس که خداوند حافظ و مدافع (انسان) باشد! (3)
خداوند برای هیچ کس دو دل در درونش نیافریده; و هرگز همسرانتان را که مورد «ظهار» قرارمیدهید مادران شما قرار نداده; و (نیز) فرزندخواندههای شما را فرزند حقیقی شما قرارنداده است; این سخن شماست که به دهان خود میگویید (سخنی باطل و بیپایه); اما خداوند حق را میگوید و او به راه راست هدایت میکند. (4)
آنها را به نام پدرانشان بخوانید که این کار نزد خدا عادلانهتر است; و اگر پدرانشان را نمیشناسید، آنها برادران دینی و موالی شما هستند; اما گناهی بر شما نیست در خطاهایی که از شما سرمیزند (و بیتوجه آنها را به نام دیگران صدا میزنید)، ولی آنچه را از روی عمد میگویید (مورد حساب قرار خواهد داد); و خداوند آمرزنده و رحیم است. (5)
پیامبر نسبت به مؤمنان از خودشان سزاوارتر است; و همسران او مادران آنها ( مؤمنان) محسوب میشوند; و خویشاوندان نسبت به یکدیگر از مؤمنان و مهاجران در آنچه خدا مقرر داشته اولی هستند، مگر اینکه بخواهید نسبت به دوستانتان نیکی کنید (و سهمی از اموال خود را به آنها بدهید); این حکم در کتاب (الهی) نوشته شده است. (6)
(به خاطر آور) هنگامی را که از پیامبران پیمان گرفتیم، و (همچنین) از تو و از نوح و ابراهیم و موسی و عیسی بن مریم، و ما از همه آنان پیمان محکمی گرفتیم (که در ادای مسؤولیت تبلیغ و رسالت کوتاهی نکنند)! (7)
به این منظور که خدا راستگویان را از صدقشان (در ایمان و عمل صالح) سؤال کند; و برای کافران عذابی دردناک آماده ساخته است. (8)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! نعمت خدا را بر خود به یاد آورید در آن هنگام که لشکرهایی (عظیم) به سراغ شما آمدند; ولی ما باد و طوفان سختی بر آنان فرستادیم و لشکریانی که آنها را نمیدیدید (و به این وسیله آنها را در هم شکستیم); و خداوند همیشه به آنچه انجام میدهید بینا بوده است. (9)
(به خاطر بیاورید) زمانی را که آنها از طرف بالا و پایین (شهر) بر شما وارد شدند (و مدینه را محاصره کردند) و زمانی را که چشمها از شدت وحشت خیره شده و جانها به لب رسیده بود، و گمانهای گوناگون بدی به خدا میبردید. (10)
آنجا بود که مؤمنان آزمایش شدند و تکان سختی خوردند! (11)
و (نیز) به خاطر آورید زمانی را که منافقان و بیماردلان میگفتند: «خدا و پیامبرش جز وعدههای دروغین به ما ندادهاند!» (12)
و (نیز) به خاطر آورید زمانی را که گروهی از آنها گفتند: «ای اهل یثرب (ای مردم مدینه)! اینجا جای توقف شما نیست; به خانههای خود بازگردید!» و گروهی از آنان از پیامبر اجازه بازگشت میخواستند و میگفتند: «خانههای ما بیحفاظ است!»، در حالی که بیحفاظ نبود; آنها فقط میخواستند (از جنگ) فرار کنند. (13)
آنها چنان بودند که اگر دشمنان از اطراف مدینه بر آنان وارد میشدند و پیشنهاد بازگشت به سوی شرک به آنان میکردند میپذیرفتند، و جز مدت کمی (برای انتخاب این راه) درنگ نمیکردند! (14)
(در حالی که) آنان قبل از این با خدا عهد کرده بودند که پشت به دشمن نکنند; و عهد الهی مورد سؤال قرار خواهد گرفت (و در برابر آن مسؤولند)! (15)
بگو: «اگر از مرگ یا کشتهشدن فرار کنید، سودی به حال شما نخواهد داشت; و در آن هنگام جز بهره کمی از زندگانی نخواهید گرفت!» (16)
بگو: «چه کسی میتواند شما را در برابر اراده خدا حفظ کند اگر او بدی یا رحمتی را برای شما اراده کند؟!» و آنها جز خدا هیچ سرپرست و یاوری برای خود نخواهند یافت. (17)
خداوند کسانی که مردم را از جنگ بازمیداشتند و کسانی را که به برادران خود میگفتند: سخللّهبسوی ما بیایید (و خود را از معرکه بیرون کشید)» بخوبی میشناسد; و آنها (مردمی ضعیفند و) جز اندکی پیکار نمیکنند! (18)
آنها در همه چیز نسبت به شما بخیلند; و هنگامی که (لحظات) ترس (و بحرانی) پیش آید، میبینی آنچنان به تو نگاه میکنند، و چشمهایشان در حدقه میچرخد، که گویی میخواهند قالب تهی کنند! اما وقتی حالت خوف و ترس فرو نشست، زبانهای تند و خشن خود را با انبوهی از خشم و عصبانیت بر شما میگشایند (و سهم خود را از غنایم مطالبه میکنند!) در حالی که در آن نیز حریص و بخیلند; آنها (هرگز) ایمان نیاوردهاند، از این رو خداوند اعمالشان را حبط و نابود کرد; و این کار بر خدا آسان است. (19)
آنها گمان میکنند هنوز لشکر احزاب نرفتهاند; و اگر برگردند (از ترس آنان) دوست میدارند در میان اعراب بادیهنشین پراکنده (و پنهان) شوند و از اخبار شما جویا گردند; و اگر در میان شما باشند جز اندکی پیکار نمیکنند! (20)
مسلما برای شما در زندگی رسول خدا سرمشق نیکویی بود، برای آنها که امید به رحمت خدا و روز رستاخیز دارند و خدا را بسیار یاد میکنند. (21)
(اما) مؤمنان وقتی لشکر احزاب را دیدند گفتند: «این همان است که خدا و رسولش به ما وعده داده، و خدا و رسولش راست گفتهاند!» و این موضوع جز بر ایمان و تسلیم آنان نیفزود. (22)
در میان مؤمنان مردانی هستند که بر سر عهدی که با خدا بستند صادقانه ایستادهاند; بعضی پیمان خود را به آخر بردند (و در راه او شربت شهادت نوشیدند)، و بعضی دیگر در انتظارند; و هرگز تغییر و تبدیلی در عهد و پیمان خود ندادند. (23)
هدف این است که خداوند صادقان را بخاطر صدقشان پاداش دهد، و منافقان را هرگاه اراده کند عذاب نماید یا (اگر توبه کنند) توبه آنها را بپذیرد; چرا که خداوند آمرزنده و رحیم است. (24)
خدا کافران را با دلی پر از خشم بازگرداند بیآنکه نتیجهای از کار خود گرفته باشند; و خداوند (در این میدان)، مؤمنان را از جنگ بینیاز ساخت (و پیروزی را نصیبشان کرد); و خدا قوی و شکستناپذیر است! (25)
و خداوند گروهی از اهل کتاب ( یهود) را که از آنان ( مشرکان عرب) حمایت کردند از قلعههای محکمشان پایین کشید و در دلهایشان رعب افکند; (و کارشان به جایی رسید که) گروهی را به قتل میرساندید و گروهی را اسیر میکردید! (26)
و زمینها و خانهها و اموالشان را در اختیار شما گذاشت، و (همچنین) زمینی را که هرگز در آن گام ننهاده بودید; و خداوند بر هر چیز تواناست! (27)
ای پیامبر! به همسرانت بگو: «اگر شما زندگی دنیا و زرق و برق آن را میخواهید بیایید با هدیهای شما را بهرهمند سازم و شما را بطرز نیکویی رها سازم! (28)
و اگر شما خدا و پیامبرش و سرای آخرت را میخواهید، خداوند برای نیکوکاران شما پاداش عظیمی آماده ساخته است.» (29)
ای همسران پیامبر! هر کدام از شما گناه آشکار و فاحشی مرتکب شود، عذاب او دوچندان خواهد بود; و این برای خدا آسان است. (30)
و هر کس از شما برای خدا و پیامبرش خضوع کند و عمل صالح انجام دهد، پاداش او را دو چندان خواهیم ساخت، و روزی پرارزشی برای او آماده کردهایم. (31)
ای همسران پیامبر! شما همچون یکی از آنان معمولی نیستید اگر تقوا پیشه کنید; پس به گونهای هوسانگیز سخن نگویید که بیماردلان در شما طمع کنند، و سخن شایسته بگویید! (32)
و در خانههای خود بمانید، و همچون دوران جاهلیت نخستین (در میان مردم) ظاهر نشوید، و نماز را برپا دارید، و زکات را بپردازید، و خدا و رسولش را اطاعت کنید; خداوند فقط میخواهد پلیدی و گناه را از شما اهل بیت دور کند و کاملا شما را پاک سازد. (33)
آنچه را در خانههای شما از آیات خداوند و حکمت و دانش خوانده میشود یاد کنید; خداوند لطیف و خبیر است! (34)
به یقین، مردان مسلمان و زنان مسلمان، مردان با ایمان و زنان با ایمان، مردان مطیع فرمان خدا و زنان مطیع فرمان خدا، مردان راستگو و زنان راستگو، مردان صابر و شکیبا و زنان صابر و شکیبا، مردان با خشوع و زنان با خشوع، مردان انفاق کننده و زنان انفاق کننده، مردان روزهدار و زنان روزهدار، مردان پاکدامن و زنان پاکدامن و مردانی که بسیار به یاد خدا هستند و زنانی که بسیار یاد خدا میکنند، خداوند برای همه آنان مغفرت و پاداش عظیمی فراهم ساخته است. (35)
هیچ مرد و زن با ایمانی حق ندارد هنگامی که خدا و پیامبرش امری را لازم بدانند، اختیاری (در برابر فرمان خدا) داشته باشد; و هر کس نافرمانی خدا و رسولش را کند، به گمراهی آشکاری گرفتار شده است! (36)
(به خاطر بیاور) زمانی را که به آن کس که خداوند به او نعمت داده بود و تو نیز به او نعمت داده بودی (به فرزند خواندهات «زید») میگفتی: «همسرت را نگاهدار و از خدا بپرهیز!» (و پیوسته این امر را تکرار میکردی); و در دل چیزی را پنهان میداشتی که خداوند آن را آشکار میکند; و از مردم میترسیدی در حالی که خداوند سزاوارتر است که از او بترسی! هنگامی که زید نیازش را از آن زن به سرآورد (و از او جدا شد)، ما او را به همسری تو درآوردیم تا مشکلی برای مؤمنان در ازدواج با همسران پسر خواندههایشان -هنگامی که طلاق گیرند- نباشد; و فرمان خدا انجام شدنی است (و سنت غلط تحریم این زنان باید شکسته شود). (37)
هیچ گونه منعی بر پیامبر در آنچه خدا بر او واجب کرده نیست; این سنت الهی در مورد کسانی که پیش از این بودهاند نیز جاری بوده; و فرمان خدا روی حساب و برنامه دقیقی است! (38)
(پیامبران) پیشین کسانی بودند که تبلیغ رسالتهای الهی میکردند و (تنها) از او می ترسیدند، و از هیچ کس جز خدا بیم نداشتند; و همین بس که خداوند حسابگر (و پاداشدهنده اعمال آنها) است! (39)
آنه آنه محمد (ص) پدر هیچ یک از مردان شما نبوده و نیست; ولی رسول خدا و ختمکننده و آخرین پیامبران است; و خداوند به همه چیز آگاه است! (40)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! خدا را بسیار یاد کنید، (41)
و صبح و شام او را تسبیح گویید! (42)
او کسی است که بر شما درود و رحمت میفرستد، و فرشتگان او (نیز) برای شما تقاضای رحمت میکنند تا شما را از ظلمات (جهل و شرک گناه) به سوی نور (ایمان و علم و تقوا) رهنمون گردد; او نسبت به مؤمنان همواره مهربان بوده است! (43)
تحیت آنان در روزی که او را دیدار میکنند سلام است; و برای آنها پاداش پرارزشی فراهم ساخته است. (44)
ای پیامبر! ما تو را گواه فرستادیم و بشارتدهنده و انذارکننده! (45)
و تو را دعوتکننده بسوی خدا به فرمان او قرار دادیم، و چراغی روشنیبخش! (46)
و مؤمنان را بشارت ده که برای آنان از سوی خدا فضل بزرگی است. (47)
و از کافران و منافقان اطاعت مکن، و به آزارهای آنها اعتنا منما، و بر خدا توکل کن، و همین بس که خدا حامی و مدافع (تو) است! (48)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! هنگامی که با زنان با ایمان ازدواجکردید و قبل از همبستر شدن طلاق دادید، عدهای برای شما بر آنها نیست که بخواهید حساب آن را نگاه دارید; آنها را با هدیه مناسبی بهرهمند سازید و بطرز شایستهای رهایشان کنید. (49)
ای پیامبر! ما همسران تو را که مهرشان را پرداختهای برای تو حلال کردیم، و همچنین کنیزانی که از طریق غنایمی که خدا به تو بخشیده است مالک شدهای و دختران عموی تو، و دختران عمهها، و دختران دایی تو، و دختران خالهها که با تو مهاجرت کردند (ازدواج با آنها برای تو حلال است) و هرگاه رن با ایمانی خود را به پیامبر ببخشد (و مهری برای خود نخواهد) چنانچه پیامبر بخواهد میتواند او را به همسری برگزیند; اما چنین ازدواجی تنها برای تو مجاز است نه دیگر مؤمنان; ما میدانیم برای آنان در مورد همسرانشان و کنیزانشان چه حکمی مقرر داشتهایم (و مصلحت آنان چه حکمی را ایجاب میکند); این بخاطر آن است که مشکلی (در ادای رسالت) بر تو نباشد (و از این راه حامیان فزونتری فراهم سازی); و خداوند آمرزنده و مهربان است! (50)
(موعد) هر یک از همسرانت را بخواهی میتوانی به تاخیر اندازی، و هر کدام را بخواهی نزد خود جای دهی; و هرگاه بعضی از آنان را که برکنار ساختهای بخواهی نزد خود جای دهی، گناهی بر تو نیست; این حکم الهی برای روشنی چشم آنان، و اینکه غمگین نباشند و به آنچه به آنان میدهی همگی راضی شوند نزدیکتر است; و خدا آنچه را در قلوب شماست میداند، و خداوند دانا و بردبار است (از مصالح بندگان خود با خبر است، و در کیفر آنها عجله نمیکند)! (51)
بعد از این دیگر زنی بر تو حلال نیست، و نمیتوانی همسرانت را به همسران دیگری مبدل کنی ( بعضی را طلاق دهی و همسر دیگری به جای او برگزینی) هر چند جمال آنها مورد توجه تو واقع شود، مگر آنچه که بصورت کنیز در ملک تو درآید! و خداوند ناظر و مراقب هر چیز است (و با این حکم فشار قبایل عرب را در اختیار همسر از آنان، از تو برداشتیم). (52)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! در خانههای پیامبر داخل نشوید مگر به شما برای صرف غذا اجازه داده شود، در حالی که (قبل از موعد نیایید و) در انتظار وقت غذا ننشینید; اما هنگامی که دعوت شدید داخل شوید; و وقتی غذا خوردید پراکنده شوید، و (بعد از صرف غذا) به بحث و صحبت ننشینید; این عمل، پیامبر را ناراحت مینماید، ولی از شما شرم میکند (و چیزی نمیگوید); اما خداوند از (بیان) حق شرم ندارد! و هنگامی که چیزی از وسایل زندگی را (بعنوان عاریت) از آنان ( همسران پیامبر) میخواهید از پشت پرده بخواهید; این کار برای پاکی دلهای شما و آنها بهتر است! و شما حق ندارید رسول خدا را آزار دهید، و نه هرگز همسران او را بعد از او به همسری خود درآورید که این کار نزد خدا بزرگ است! (53)
اگر چیزی را آشکار کنید یا آن را پنهان دارید، خداوند از همه چیز آگاه است! (54)
بر آنان ( همسران پیامبر) گناهی نیست در مورد پدران و فرزندان و برادران و فرزندان برادران و فرزندان خواهران خود و زنان مسلمان و بردگان خویش (که بدون حجاب و پرده با آنها تماس بگیرند); و تقوای الهی را پیشه کنید که خداوند نسبت به هر چیزی شاهد و آگاه است. (55)
خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود میفرستد; ای کسانی که ایمان آوردهاید، بر او درود فرستید و سلام گویید و کاملا تسلیم (فرمان او) باشید. (56)
آنها که خدا و پیامبرش را آزار میدهند، خداوند آنان را از رحمت خود در دنیا و آخرت دور ساخته، و برای آنها عذاب خوارکنندهای آماده کرده است. (57)
و آنان که مردان و زنان باایمان را به خاطر کاری که انجام ندادهاند آزار میدهند; بار بهتان و گناه آشکاری را به دوش کشیدهاند. (58)
گ گ ای پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مؤمنان بگو: «جلبابها ( روسریهای بلند) خود را بر خویش فروافکنند، این کار برای اینکه شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است; (و اگر تاکنون خطا و کوتاهی از آنها سر زده توبه کنند) خداوند همواره آمرزنده رحیم است. (59)
اگر منافقان و بیماردلان و آنها که اخبار دروغ و شایعات بیاساس در مدینه پخش می کنند دست از کار خود بر ندارند، تو را بر ضد آنان میشورانیم، سپس جز مدت کوتاهی نمیتوانند در کنار تو در این شهر بمانند! (60)
و از همه جا طرد میشوند، و هر جا یافته شوند گرفته خواهند شد و به سختی به قتل خواهند رسید! (61)
این سنت خداوند در اقوام پیشین است، و برای سنت الهی هیچ گونه تغییر نخواهی یافت! (62)
مردم از تو درباره (زمان قیام) قیامت سؤال میکنند، بگو: «علم آن تنها نزد خداست!» و چه میدانی شاید قیامت نزدیک باشد! (63)
خداوند کافران را لعن کرده (و از رحمت خود دور داشته) و برای آنان آتش سوزانندهای آماده نموده است، (64)
در حالی که همواره در آن تا ابد میمانند، و ولی و یاوری نخواهند یافت! (65)
در آن روز که صورتهای آنان در آتش (دوزخ) دگرگون خواهد شد (از کار خویش پشیمان میشوند و) میگویند: «ای کاش خدا و پیامبر را اطاعت کرده بودیم!» (66)
و میگویند: «پروردگارا! ما از سران و بزرگان خود اطاعت کردیم و ما را گمراه ساختند! (67)
پروردگارا! آنان را از عذاب، دو چندان ده و آنها را لعن بزرگی فرما!» (68)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! همانند کسانی نباشید که موسی را آزار دادند; و خداوند او را از آنچه در حق او میگفتند مبرا ساخت; و او نزد خداوند، آبرومند (و گرانقدر) بود! (69)
ای کسانی که ایمان آوردهاید! تقوای الهی پیشه کنید و سخن حق بگویید... (70)
تا خدا کارهای شما را اصلاح کند و گناهانتان را بیامرزد; و هر کس اطاعت خدا و رسولش کند، به رستگاری (و پیروزی) عظیمی دست یافته است! (71)
ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهیه) را بر آسمانها و زمین و کوهها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند; اما انسان آن را بر دوش کشید; او بسیار ظالم و جاهل بود، (چون قدر این مقام عظیم را نشناخت و به خود ستم کرد)! (72)
هدف این بود که خداوند مردان و زنانمنافق و مردان و زنان مشرک را (از مؤمنان جدا سازد و آنان را) عذاب کند، و خدا رحمت خود را بر مردان و زنان باایمان بفرستد; خداوند همواره آمرزنده و رحیم است! (73)
SURA 33. Ahzab, or The Confederates
1. O Prophet! Fear Allah, and hearken not to the Unbelievers and the Hypocrites:
verily Allah is full of Knowledge and Wisdom.
2. But follow that which comes to thee by inspiration from thy Lord: for Allah
is well acquainted with [all] that ye do.
3. And put thy trust in Allah, and enough is Allah as a disposer of affairs.
4. Allah has not made for any man two hearts in his [one] body: nor has He made
your wives whom ye divorce by Zihar your mothers: nor has He made your adopted
sons your sons. Such is [only] your [manner of] speech by your mouths. But Allah
tells [you] the Truth, and He shows the [right] Way.
5. Call them by [the names of] their fathers: that is juster in the sight of
Allah. But if ye know not their father's [names, call them] your Brothers in
faith, or your friends. But there is no blame on you if ye make a mistake
therein: [what counts is] the intention of your hearts: and Allah is Oft-
Returning, Most Merciful.
6. The Prophet is closer to the Believers than their own selves, and his wives
are their mothers. Blood-relations among each other have closer personal ties,
in the Decree of Allah. Than [the Brotherhood of] Believers and Muhajirs:
nevertheless do ye what is just to your closest friends: such is the writing in
the Decree [of Allah].
7. And remember We took from the prophets their covenant: As [We did] from thee:
from Noah, Abraham, Moses, and Jesus the son of Mary: We took from them a solemn
covenant:
8. That [Allah] may question the [custodians] of Truth concerning the Truth they
[were charged with]: And He has prepared for the Unbelievers a grievous Penalty.
9. O ye who believe! Remember the Grace of Allah, [bestowed] on you, when there
came down on you hosts [to overwhelm you]: But We sent against them a hurricane
and forces that ye saw not: but Allah sees [clearly] all that ye do.
10. Behold! they came on you from above you and from below you, and behold, the
eyes became dim and the hearts gaped up to the throats, and ye imagined various
[vain] thoughts about Allah!
11. In that situation were the Believers tried: they were shaken as by a
tremendous shaking.
12. And behold! The Hypocrites and those in whose hearts is a disease [even]
say: "Allah and His Messenger promised us nothing but delusion!"
13. Behold! A party among them said: "Ye men of Yathrib! ye cannot stand [the
attack]! therefore go back!" And a band of them ask for leave of the Prophet,
saying, "Truly our houses are bare and exposed," though they were not exposed
they intended nothing but to run away.
14. And if an entry had been effected to them from the sides of the [city], and
they had been incited to sedition, they would certainly have brought it to pass,
with none but a brief delay!
15. And yet they had already covenanted with Allah not to turn their backs, and
a covenant with Allah must [surely] be answered for.
16. Say: "Running away will not profit you if ye are running away from death or
slaughter; and even if [ye do escape], no more than a brief [respite] will ye be
allowed to enjoy!"
17. Say: "Who is it that can screen you from Allah if it be His wish to give you
punishment or to give you Mercy?" Nor will they find for themselves, besides
Allah, any protector or helper.
18. Verily Allah knows those among you who keep back [men] and those who say to
their brethren, "Come along to us", but come not to the fight except for just a
little while.
19. Covetous over you. Then when fear comes, thou wilt see them looking to thee,
their eyes revolving, like [those of] one over whom hovers death: but when the
fear is past, they will smite you with sharp tongues, covetous of goods. Such
men have no faith, and so Allah has made their deeds of none effect: and that is
easy for Allah.
20. They think that the Confederates have not withdrawn; and if the Confederates
should come [again], they would wish they were in the deserts [wandering] among
the Bedouins, and seeking news about you [from a safe distance]; and if they
were in your midst, they would fight but little.
21. Ye have indeed in the Messenger of Allah a beautiful pattern [of conduct]
for any one whose hope is in Allah and the Final Day, and who engages much in
the Praise of Allah.
22. When the Believers saw the Confederate forces, they said: "This is what
Allah and his Messenger had promised us, and Allah and His Messenger told us
what was true." And it only added to their faith and their zeal in obedience.
23. Among the Believers are men who have been true to their covenant with Allah:
of them some have completed their vow [to the extreme], and some [still] wait:
but they have never changed [their determination] in the least:
24. That Allah may reward the men of Truth for their Truth, and punish the
Hypocrites if that be His Will, or turn to them in Mercy: for Allah is Oft-
Forgiving, Most Merciful.
25. And Allah turned back the Unbelievers for [all] their fury: no advantage did
they gain; and enough is Allah for the believers in their fight. And Allah is
full of Strength, able to enforce His Will.
26. And those of the People of the Book who aided them - Allah did take them
down from their strongholds and cast terror into their hearts. [So that] some ye
slew, and some ye made prisoners.
27. And He made you heirs of their lands, their houses, and their goods, and of
a land which ye had not frequented [before]. And Allah has power over all
things.
28. O Prophet! Say to thy Consorts: "If it be that ye desire the life of this
World, and its glitter,- then come! I will provide for your enjoyment and set
you free in a handsome manner.
29. But if ye seek Allah and His Messenger, and the Home of the Hereafter,
verily Allah has prepared for the well-doers amongst you a great reward.
30. O Consorts of the Prophet! If any of you were guilty of evident unseemly
conduct, the Punishment would be doubled to her, and that is easy for Allah.
31. But any of you that is devout in the service of Allah and His Messenger, and
works righteousness,- to her shall We grant her reward twice: and We have
prepared for her a generous Sustenance.
32. O Consorts of the Prophet! Ye are not like any of the [other] women: if ye
do fear [Allah], be not too complacent of speech, lest one in whose heart is a
disease should be moved with desire: but speak ye a speech [that is] just.
33. And stay quietly in your houses, and make not a dazzling display, like that
of the former Times of Ignorance; and establish regular Prayer, and give regular
Charity; and obey Allah and His Messenger. And Allah only wishes to remove all
abomination from you, ye members of the Family, and to make you pure and
spotless.
34. And recite what is rehearsed to you in your homes, of the Signs of Allah and
His Wisdom: for Allah understands the finest mysteries and is well-acquainted
[with them].
35. For Muslim men and women,- for believing men and women, for devout men and
women, for true men and women, for men and women who are patient and constant,
for men and women who humble themselves, for men and women who give in Charity,
for men and women who fast [and deny themselves], for men and women who guard
their chastity, and for men and women who engage much in Allah's praise,- for
them has Allah prepared forgiveness and great reward.
36. It is not fitting for a Believer, man or woman, when a matter has been
decided by Allah and His Messenger to have any option about their decision: if
any one disobeys Allah and His Messenger, he is indeed on a clearly wrong Path.
37. Behold! Thou didst say to one who had received the grace of Allah and thy
favour: "Retain thou [in wedlock] thy wife, and fear Allah." But thou didst hide
in thy heart that which Allah was about to make manifest: thou didst fear the
people, but it is more fitting that thou shouldst fear Allah. Then when Zaid had
dissolved [his marriage] with her, with the necessary [formality], We joined her
in marriage to thee: in order that [in future] there may be no difficulty to the
Believers in [the matter of] marriage with the wives of their adopted sons, when
the latter have dissolved with the necessary [formality] [their marriage] with
them. And Allah's command must be fulfilled.
38. There can be no difficulty to the Prophet in what Allah has indicated to him
as a duty. It was the practice [approved] of Allah amongst those of old that
have passed away. And the command of Allah is a decree determined.
39. [It is the practice of those] who preach the Messages of Allah, and fear
Him, and fear none but Allah. And enough is Allah to call [men] to account.
40. Muhammad is not the father of any of your men, but [he is] the Messenger of
Allah, and the Seal of the Prophets: and Allah has full knowledge of all things.
41. O ye who believe! Celebrate the praises of Allah, and do this often;
42. And glorify Him morning and evening.
43. He it is Who sends blessings on you, as do His angels, that He may bring you
out from the depths of Darkness into Light: and He is Full of Mercy to the
Believers.
44. Their salutation on the Day they meet Him will be "Peace!"; and He has
prepared for them a generous Reward.
45. O Prophet! Truly We have sent thee as a Witness, a Bearer of Glad Tidings,
and Warner,-
46. And as one who invites to Allah's [grace] by His leave, and as a lamp
spreading light.
47. Then give the Glad Tidings to the Believers, that they shall have from Allah
a very great Bounty.
48. And obey not [the behests] of the Unbelievers and the Hypocrites, and heed
not their annoyances, but put thy Trust in Allah. For enough is Allah as a
Disposer of affairs.
49. O ye who believe! When ye marry believing women, and then divorce them
before ye have touched them, no period of 'Iddat have ye to count in respect of
them: so give them a present. And set them free in a handsome manner.
50. O Prophet! We have made lawful to thee thy wives to whom thou hast paid
their dowers; and those whom thy right hand possesses out of the prisoners of
war whom Allah has assigned to thee; and daughters of thy paternal uncles and
aunts, and daughters of thy maternal uncles and aunts, who migrated [from Makka]
with thee; and any believing woman who dedicates her soul to the Prophet if the
Prophet wishes to wed her;- this only for thee, and not for the Believers [at
large]; We know what We have appointed for them as to their wives and the
captives whom their right hands possess;- in order that there should be no
difficulty for thee. And Allah is Oft- Forgiving, Most Merciful.
51. Thou mayest defer [the turn of] any of them that thou pleasest, and thou
mayest receive any thou pleasest: and there is no blame on thee if thou invite
one whose [turn] thou hadst set aside. This were nigher to the cooling of their
eyes, the prevention of their grief, and their satisfaction - that of all of
them - with that which thou hast to give them: and Allah knows [all] that is in
your hearts: and Allah is All-Knowing, Most Forbearing.
52. It is not lawful for thee [to marry more] women after this, nor to change
them for [other] wives, even though their beauty attract thee, except any thy
right hand should possess [as handmaidens]: and Allah doth watch over all
things.
53. O ye who believe! Enter not the Prophet's houses,- until leave is given
you,- for a meal, [and then] not [so early as] to wait for its preparation: but
when ye are invited, enter; and when ye have taken your meal, disperse, without
seeking familiar talk. Such [behaviour] annoys the Prophet: he is ashamed to
dismiss you, but Allah is not ashamed [to tell you] the truth. And when ye ask
[his ladies] for anything ye want, ask them from before a screen: that makes for
greater purity for your hearts and for theirs. Nor is it right for you that ye
should annoy Allah's Messenger, or that ye should marry his widows after him at
any time. Truly such a thing is in Allah's sight an enormity.
54. Whether ye reveal anything or conceal it, verily Allah has full knowledge of
all things.
55. There is no blame [on these ladies if they appear] before their fathers or
their sons, their brothers, or their brother's sons, or their sisters' sons, or
their women, or the [slaves] whom their right hands possess. And, [ladies], fear
Allah; for Allah is Witness to all things.
56. Allah and His angels send blessings on the Prophet: O ye that believe! Send
ye blessings on him, and salute him with all respect.
57. Those who annoy Allah and His Messenger - Allah has cursed them in this
World and in the Hereafter, and has prepared for them a humiliating Punishment.
58. And those who annoy believing men and women undeservedly, bear [on
themselves] a calumny and a glaring sin.
59. O Prophet! Tell thy wives and daughters, and the believing women, that they
should cast their outer garments over their persons [when abroad]: that is most
convenient, that they should be known [as such] and not molested. And Allah is
Oft-Forgiving, Most Merciful.
60. Truly, if the Hypocrites, and those in whose hearts is a disease, and those
who stir up sedition in the City, desist not, We shall certainly stir thee up
against them: Then will they not be able to stay in it as thy neighbours for any
length of time:
61. They shall have a curse on them: whenever they are found, they shall be
seized and slain [without mercy].
62. [Such was] the practice [approved] of Allah among those who lived aforetime:
No change wilt thou find in the practice [approved] of Allah.
63. Men ask thee concerning the Hour: Say, "The knowledge thereof is with Allah
[alone]": and what will make thee understand?- perchance the Hour is nigh!
64. Verily Allah has cursed the Unbelievers and prepared for them a Blazing
Fire,-
65. To dwell therein for ever: no protector will they find, nor helper.
66. The Day that their faces will be turned upside down in the Fire, they will
say: "Woe to us! Would that we had obeyed Allah and obeyed the Messenger!"
67. And they would say: "Our Lord! We obeyed our chiefs and our great ones, and
they misled us as to the [right] Path.
68. "Our Lord! Give them double Penalty and curse them with a very great Curse!"
69. O ye who believe! Be ye not like those who vexed and insulted Moses, but
Allah cleared him of the [calumnies] they had uttered: and he was honourable in
Allah's sight.
70. O ye who believe! Fear Allah, and [always] say a word directed to the Right:
71. That He may make your conduct whole and sound and forgive you your sins: He
that obeys Allah and His Messenger, has already attained the highest
achievement.
72. We did indeed offer the Trust to the Heavens and the Earth and the
Mountains; but they refused to undertake it, being afraid thereof: but man
undertook it;- He was indeed unjust and foolish;-
73. [With the result] that Allah has to punish the Hypocrites, men and women,
and the Unbelievers, men and women, and Allah turns in Mercy to the Believers,
men and women: for Allah is Oft-Forgiving, Most Merciful.
﴿ سورة سبأ - سورة ٣٤- تعداد آیات ٥٤ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ وَلَهُ الْحَمْدُ فِی الآخِرَةِ وَهُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ ﴿١﴾ یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الأرْضِ وَمَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَمَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا یَعْرُجُ فِیهَا وَهُوَ الرَّحِیمُ الْغَفُورُ ﴿٢﴾ وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لا تَأْتِینَا السَّاعَةُ قُلْ بَلَى وَرَبِّی لَتَأْتِیَنَّکُمْ عَالِمِ الْغَیْبِ لا یَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَلا فِی الأرْضِ وَلا أَصْغَرُ مِنْ ذَلِکَ وَلا أَکْبَرُ إِلا فِی کِتَابٍ مُبِینٍ ﴿٣﴾ لِیَجْزِیَ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولَئِکَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَرِزْقٌ کَرِیمٌ ﴿٤﴾ وَالَّذِینَ سَعَوْا فِی آیَاتِنَا مُعَاجِزِینَ أُولَئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِیمٌ ﴿٥﴾ وَیَرَى الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِی أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ هُوَ الْحَقَّ وَیَهْدِی إِلَى صِرَاطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ ﴿٦﴾ وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا هَلْ نَدُلُّکُمْ عَلَى رَجُلٍ یُنَبِّئُکُمْ إِذَا مُزِّقْتُمْ کُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّکُمْ لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ ﴿٧﴾ أَفْتَرَى عَلَى اللَّهِ کَذِبًا أَمْ بِهِ جِنَّةٌ بَلِ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ فِی الْعَذَابِ وَالضَّلالِ الْبَعِیدِ ﴿٨﴾ أَفَلَمْ یَرَوْا إِلَى مَا بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَمَا خَلْفَهُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالأرْضِ إِنْ نَشَأْ نَخْسِفْ بِهِمُ الأرْضَ أَوْ نُسْقِطْ عَلَیْهِمْ کِسَفًا مِنَ السَّمَاءِ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَةً لِکُلِّ عَبْدٍ مُنِیبٍ ﴿٩﴾ وَلَقَدْ آتَیْنَا دَاوُدَ مِنَّا فَضْلا یَا جِبَالُ أَوِّبِی مَعَهُ وَالطَّیْرَ وَأَلَنَّا لَهُ الْحَدِیدَ ﴿١٠﴾ أَنِ اعْمَلْ سَابِغَاتٍ وَقَدِّرْ فِی السَّرْدِ وَاعْمَلُوا صَالِحًا إِنِّی بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿١١﴾ وَلِسُلَیْمَانَ الرِّیحَ غُدُوُّهَا شَهْرٌ وَرَوَاحُهَا شَهْرٌ وَأَسَلْنَا لَهُ عَیْنَ الْقِطْرِ وَمِنَ الْجِنِّ مَنْ یَعْمَلُ بَیْنَ یَدَیْهِ بِإِذْنِ رَبِّهِ وَمَنْ یَزِغْ مِنْهُمْ عَنْ أَمْرِنَا نُذِقْهُ مِنْ عَذَابِ السَّعِیرِ ﴿١٢﴾ یَعْمَلُونَ لَهُ مَا یَشَاءُ مِنْ مَحَارِیبَ وَتَمَاثِیلَ وَجِفَانٍ کَالْجَوَابِ وَقُدُورٍ رَاسِیَاتٍ اعْمَلُوا آلَ دَاوُدَ شُکْرًا وَقَلِیلٌ مِنْ عِبَادِیَ الشَّکُورُ ﴿١٣﴾ فَلَمَّا قَضَیْنَا عَلَیْهِ الْمَوْتَ مَا دَلَّهُمْ عَلَى مَوْتِهِ إِلا دَابَّةُ الأرْضِ تَأْکُلُ مِنْسَأَتَهُ فَلَمَّا خَرَّ تَبَیَّنَتِ الْجِنُّ أَنْ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ الْغَیْبَ مَا لَبِثُوا فِی الْعَذَابِ الْمُهِینِ ﴿١٤﴾ لَقَدْ کَانَ لِسَبَإٍ فِی مَسْکَنِهِمْ آیَةٌ جَنَّتَانِ عَنْ یَمِینٍ وَشِمَالٍ کُلُوا مِنْ رِزْقِ رَبِّکُمْ وَاشْکُرُوا لَهُ بَلْدَةٌ طَیِّبَةٌ وَرَبٌّ غَفُورٌ ﴿١٥﴾ فَأَعْرَضُوا فَأَرْسَلْنَا عَلَیْهِمْ سَیْلَ الْعَرِمِ وَبَدَّلْنَاهُمْ بِجَنَّتَیْهِمْ جَنَّتَیْنِ ذَوَاتَیْ أُکُلٍ خَمْطٍ وَأَثْلٍ وَشَیْءٍ مِنْ سِدْرٍ قَلِیلٍ ﴿١٦﴾ ذَلِکَ جَزَیْنَاهُمْ بِمَا کَفَرُوا وَهَلْ نُجَازِی إِلا الْکَفُورَ ﴿١٧﴾ وَجَعَلْنَا بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ الْقُرَى الَّتِی بَارَکْنَا فِیهَا قُرًى ظَاهِرَةً وَقَدَّرْنَا فِیهَا السَّیْرَ سِیرُوا فِیهَا لَیَالِیَ وَأَیَّامًا آمِنِینَ ﴿١٨﴾ فَقَالُوا رَبَّنَا بَاعِدْ بَیْنَ أَسْفَارِنَا وَظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ فَجَعَلْنَاهُمْ أَحَادِیثَ وَمَزَّقْنَاهُمْ کُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِکُلِّ صَبَّارٍ شَکُورٍ ﴿١٩﴾ وَلَقَدْ صَدَّقَ عَلَیْهِمْ إِبْلِیسُ ظَنَّهُ فَاتَّبَعُوهُ إِلا فَرِیقًا مِنَ الْمُؤْمِنِینَ ﴿٢٠﴾ وَمَا کَانَ لَهُ عَلَیْهِمْ مِنْ سُلْطَانٍ إِلا لِنَعْلَمَ مَنْ یُؤْمِنُ بِالآخِرَةِ مِمَّنْ هُوَ مِنْهَا فِی شَکٍّ وَرَبُّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ حَفِیظٌ ﴿٢١﴾ قُلِ ادْعُوا الَّذِینَ زَعَمْتُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ لا یَمْلِکُونَ مِثْقَالَ ذَرَّةٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَلا فِی الأرْضِ وَمَا لَهُمْ فِیهِمَا مِنْ شِرْکٍ وَمَا لَهُ مِنْهُمْ مِنْ ظَهِیرٍ ﴿٢٢﴾ وَلا تَنْفَعُ الشَّفَاعَةُ عِنْدَهُ إِلا لِمَنْ أَذِنَ لَهُ حَتَّى إِذَا فُزِّعَ عَنْ قُلُوبِهِمْ قَالُوا مَاذَا قَالَ رَبُّکُمْ قَالُوا الْحَقَّ وَهُوَ الْعَلِیُّ الْکَبِیرُ ﴿٢٣﴾ قُلْ مَنْ یَرْزُقُکُمْ مِنَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ قُلِ اللَّهُ وَإِنَّا أَوْ إِیَّاکُمْ لَعَلَى هُدًى أَوْ فِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٢٤﴾ قُلْ لا تُسْأَلُونَ عَمَّا أَجْرَمْنَا وَلا نُسْأَلُ عَمَّا تَعْمَلُونَ ﴿٢٥﴾ قُلْ یَجْمَعُ بَیْنَنَا رَبُّنَا ثُمَّ یَفْتَحُ بَیْنَنَا بِالْحَقِّ وَهُوَ الْفَتَّاحُ الْعَلِیمُ ﴿٢٦﴾ قُلْ أَرُونِیَ الَّذِینَ أَلْحَقْتُمْ بِهِ شُرَکَاءَ کَلا بَلْ هُوَ اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٢٧﴾ وَمَا أَرْسَلْنَاکَ إِلا کَافَّةً لِلنَّاسِ بَشِیرًا وَنَذِیرًا وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ ﴿٢٨﴾ وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٢٩﴾ قُلْ لَکُمْ مِیعَادُ یَوْمٍ لا تَسْتَأْخِرُونَ عَنْهُ سَاعَةً وَلا تَسْتَقْدِمُونَ ﴿٣٠﴾ وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لَنْ نُؤْمِنَ بِهَذَا الْقُرْآنِ وَلا بِالَّذِی بَیْنَ یَدَیْهِ وَلَوْ تَرَى إِذِ الظَّالِمُونَ مَوْقُوفُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ یَرْجِعُ بَعْضُهُمْ إِلَى بَعْضٍ الْقَوْلَ یَقُولُ الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا لَوْلا أَنْتُمْ لَکُنَّا مُؤْمِنِینَ ﴿٣١﴾ قَالَ الَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا لِلَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا أَنَحْنُ صَدَدْنَاکُمْ عَنِ الْهُدَى بَعْدَ إِذْ جَاءَکُمْ بَلْ کُنْتُمْ مُجْرِمِینَ ﴿٣٢﴾ وَقَالَ الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا لِلَّذِینَ اسْتَکْبَرُوا بَلْ مَکْرُ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ إِذْ تَأْمُرُونَنَا أَنْ نَکْفُرَ بِاللَّهِ وَنَجْعَلَ لَهُ أَنْدَادًا وَأَسَرُّوا النَّدَامَةَ لَمَّا رَأَوُا الْعَذَابَ وَجَعَلْنَا الأغْلالَ فِی أَعْنَاقِ الَّذِینَ کَفَرُوا هَلْ یُجْزَوْنَ إِلا مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٣٣﴾ وَمَا أَرْسَلْنَا فِی قَرْیَةٍ مِنْ نَذِیرٍ إِلا قَالَ مُتْرَفُوهَا إِنَّا بِمَا أُرْسِلْتُمْ بِهِ کَافِرُونَ ﴿٣٤﴾ وَقَالُوا نَحْنُ أَکْثَرُ أَمْوَالا وَأَوْلادًا وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿٣٥﴾ قُلْ إِنَّ رَبِّی یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَقْدِرُ وَلَکِنَّ أَکْثَرَ النَّاسِ لا یَعْلَمُونَ ﴿٣٦﴾ وَمَا أَمْوَالُکُمْ وَلا أَوْلادُکُمْ بِالَّتِی تُقَرِّبُکُمْ عِنْدَنَا زُلْفَى إِلا مَنْ آمَنَ وَعَمِلَ صَالِحًا فَأُولَئِکَ لَهُمْ جَزَاءُ الضِّعْفِ بِمَا عَمِلُوا وَهُمْ فِی الْغُرُفَاتِ آمِنُونَ ﴿٣٧﴾ وَالَّذِینَ یَسْعَوْنَ فِی آیَاتِنَا مُعَاجِزِینَ أُولَئِکَ فِی الْعَذَابِ مُحْضَرُونَ ﴿٣٨﴾ قُلْ إِنَّ رَبِّی یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ مِنْ عِبَادِهِ وَیَقْدِرُ لَهُ وَمَا أَنْفَقْتُمْ مِنْ شَیْءٍ فَهُوَ یُخْلِفُهُ وَهُوَ خَیْرُ الرَّازِقِینَ ﴿٣٩﴾ وَیَوْمَ یَحْشُرُهُمْ جَمِیعًا ثُمَّ یَقُولُ لِلْمَلائِکَةِ أَهَؤُلاءِ إِیَّاکُمْ کَانُوا یَعْبُدُونَ ﴿٤٠﴾ قَالُوا سُبْحَانَکَ أَنْتَ وَلِیُّنَا مِنْ دُونِهِمْ بَلْ کَانُوا یَعْبُدُونَ الْجِنَّ أَکْثَرُهُمْ بِهِمْ مُؤْمِنُونَ ﴿٤١﴾ فَالْیَوْمَ لا یَمْلِکُ بَعْضُکُمْ لِبَعْضٍ نَفْعًا وَلا ضَرًّا وَنَقُولُ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا ذُوقُوا عَذَابَ النَّارِ الَّتِی کُنْتُمْ بِهَا تُکَذِّبُونَ ﴿٤٢﴾ وَإِذَا تُتْلَى عَلَیْهِمْ آیَاتُنَا بَیِّنَاتٍ قَالُوا مَا هَذَا إِلا رَجُلٌ یُرِیدُ أَنْ یَصُدَّکُمْ عَمَّا کَانَ یَعْبُدُ آبَاؤُکُمْ وَقَالُوا مَا هَذَا إِلا إِفْکٌ مُفْتَرًى وَقَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِلْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ إِنْ هَذَا إِلا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿٤٣﴾ وَمَا آتَیْنَاهُمْ مِنْ کُتُبٍ یَدْرُسُونَهَا وَمَا أَرْسَلْنَا إِلَیْهِمْ قَبْلَکَ مِنْ نَذِیرٍ ﴿٤٤﴾ وَکَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَمَا بَلَغُوا مِعْشَارَ مَا آتَیْنَاهُمْ فَکَذَّبُوا رُسُلِی فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿٤٥﴾ قُلْ إِنَّمَا أَعِظُکُمْ بِوَاحِدَةٍ أَنْ تَقُومُوا لِلَّهِ مَثْنَى وَفُرَادَى ثُمَّ تَتَفَکَّرُوا مَا بِصَاحِبِکُمْ مِنْ جِنَّةٍ إِنْ هُوَ إِلا نَذِیرٌ لَکُمْ بَیْنَ یَدَیْ عَذَابٍ شَدِیدٍ ﴿٤٦﴾ قُلْ مَا سَأَلْتُکُمْ مِنْ أَجْرٍ فَهُوَ لَکُمْ إِنْ أَجْرِیَ إِلا عَلَى اللَّهِ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ شَهِیدٌ ﴿٤٧﴾ قُلْ إِنَّ رَبِّی یَقْذِفُ بِالْحَقِّ عَلامُ الْغُیُوبِ ﴿٤٨﴾ قُلْ جَاءَ الْحَقُّ وَمَا یُبْدِئُ الْبَاطِلُ وَمَا یُعِیدُ ﴿٤٩﴾ قُلْ إِنْ ضَلَلْتُ فَإِنَّمَا أَضِلُّ عَلَى نَفْسِی وَإِنِ اهْتَدَیْتُ فَبِمَا یُوحِی إِلَیَّ رَبِّی إِنَّهُ سَمِیعٌ قَرِیبٌ ﴿٥٠﴾ وَلَوْ تَرَى إِذْ فَزِعُوا فَلا فَوْتَ وَأُخِذُوا مِنْ مَکَانٍ قَرِیبٍ ﴿٥١﴾ وَقَالُوا آمَنَّا بِهِ وَأَنَّى لَهُمُ التَّنَاوُشُ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ ﴿٥٢﴾ وَقَدْ کَفَرُوا بِهِ مِنْ قَبْلُ وَیَقْذِفُونَ بِالْغَیْبِ مِنْ مَکَانٍ بَعِیدٍ ﴿٥٣﴾ وَحِیلَ بَیْنَهُمْ وَبَیْنَ مَا یَشْتَهُونَ کَمَا فُعِلَ بِأَشْیَاعِهِمْ مِنْ قَبْلُ إِنَّهُمْ کَانُوا فِی شَکٍّ مُرِیبٍ ﴿٥٤﴾
سورة سبا
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
حمد (و ستایش) مخصوص خداوندی است که تمام آنچه در آسمانها و زمین است از آن اوست; و (نیز) حمد (و سپاس) برای اوست در سرای آخرت; و او حکیم و آگاه است. (1)
آنچه در زمین فرومیرود و آنچه را از آن برمیآید میداند، و (همچنین) آنچه از آسمان نازل میشود و آنچه بر آن بالا میرود; و او مهربان و آمرزنده است. (2)
کافران گفتند: «قیامت هرگز به سراغ ما نخواهد آمد!» بگو: «آری به پروردگارم سوگند که به سراغ شما خواهد آمد، خداوندی که از غیب آگاه است و به اندازه سنگینی ذرهای در آسمانها و زمین از علم او دور نخواهد ماند، و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتر، مگر اینکه در کتابی آشکار ثبت است!» (3)
تا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادهاند پاداش دهد; برای آنان مغفرت و روزی پرارزشی است! (4)
و کسانی که سعی در (تکذیب) آیات ما داشتند و گمان کردند میتوانند از حوزه قدرت ما بگریزند، عذابی بد و دردناک خواهند داشت! (5)
کسانی که به ایشان علم داده شده، آنچه را از سوی پروردگارت بر تو نازل شده حق می دانند و به راه خداوند عزیز و حمید هدایت میکند. (6)
« و کافران گفتند: «آیا مردی را به شما نشان دهیم که به شما خبر میدهد هنگامی که (مردید و) سخت از هم متلاشی شدید، (بار دیگر) آفرینش تازهای خواهید یافت؟! (7)
آیا او بر خدا دروغ بسته یا به نوعی جنون گرفتار است؟!» (چنین نیست)، بلکه کسانی که به آخرت ایمان نمیآورند، در عذاب و گمراهی دوری هستند (و نشانه گمراهی آنها همین انکار شدید است). (8)
آیا به آنچه پیش رو و پشت سر آنان از آسمان و زمین قرار دارد نگاه نکردند (تا به قدرت خدا بر همه چیز واقف شوند)؟! اگر ما بخواهیم آنها را (با یک زمینلرزه) در زمین فرومیبریم، یا قطعههایی از سنگهای آسمانی را بر آنها فرومیریزیم; در این نشانهای است (بر قدرت خدا) برای هر بنده توبهکار! (9)
و ما به داوود از سوی خود فضیلتی بزرگ بخشیدیم; (ما به کوهها و پرندگان گفتیم:) ای کوهها و ای پرندگان! با او همآواز شوید و همراه او تسبیح خدا گویید! و آهن را برای او نرم کردیم. (10)
(و به او گفتیم:) زرههای کامل و فراخ بساز، و حلقهها را به اندازه و متناسب کن! و عمل صالح بجا آورید که من به آنچه انجام میدهید بینا هستم! (11)
و برای سلیمان باد را مسخر ساختیم که مسیر یک ماه را; و چشمه مس (مذاب) را برای او روان ساختیم; و گروهی از جن پیش روی او به اذن پروردگارش کار میکردند; و هر کدام از آنها که از فرمان ما سرپیچی میکرد، او را عذاب آتش سوزان میچشانیم! (12)
آنها هر چه سلیمان میخواست برایش درست میکردند: معبدها، تمثالها، ظروف بزرگ غذا همانند حوضها، و دیگهای ثابت (که از بزرگی قابل حمل و نقل نبود; و به آنان گفتیم:) ای آل داوود! شکر (این همه نعمت را) بجا آورید; ولی عده کمی از بندگان من شکرگزارند! (13)
(با این همه جلال و شکوه سلیمان) هنگامی که مرگ را بر او مقرر داشتیم، کسی آنها را از مرگ وی آگاه نساخت مگر جنبنده زمین ( موریانه) که عصای او را میخورد (تا شکست و پیکر سلیمان فرو افتاد); هنگامی که بر زمین افتاد جنیان فهمیدند که اگر از غیب آگاه بودند در عذاب خوارکننده باقی نمیماندند! (14)
برای قوم «سبا» در محل سکونتشان نشانهای (از قدرت الهی) بود: دو باغ (بزرگ و گسترده) از راست و چپ (رودخانه عظیم با میوههای فراوان; و به آنها گفتیم:) از روزی پروردگارتان بخورید و شکر او را بجا آورید; شهری است پاک و پاکیزه، و پروردگاری آمرزنده (و مهربان)! (15)
اما آنها (از خدا) رویگردان شدند، و ما سیل ویرانگر را بر آنان فرستادیم، و دو باغ (پربرکت) شان را به دو باغ (بیارزش) با میوههای تلخ و درختان شوره گز و اندکی درخت سدر مبدل ساختیم! (16)
این کیفر را بخاطر کفرانشان به آنها دادیم; و آیا جز کفران کننده را کیفر میدهیم؟! (17)
و میان آنها و شهرهایی که برکت داده بودیم، آبادیهای آشکاری قرار دادیم; و سفر در میان آنها را بطور متناسب (با فاصله نزدیک) مقرر داشتیم; (و به آنان گفتیم:) شبها و روزها در این آبادیها با ایمنی (کامل) سفر کنید! (18)
ولی (این ناسپاس مردم) گفتند: «پروردگارا! میان سفرهای ما دوری بیفکن» (تا بینوایان نتوانند دوش به دوش اغنیا سفر کنند! و به این طریق) آنها به خویشتن ستم کردند! و ما آنان را داستانهایی (برای عبرت دیگران) قرار دادیم و جمعیتشان را متلاشی ساختیم; در این ماجرا، نشانههای عبرتی برای هر صابر شکرگزار است. (19)
(آری) بیقین، ابلیس گمان خود را درباره آنها محقق یافت که همگی از او پیروی کردند جز گروه اندکی از مؤمنان! (20)
او سلطه بر آنان نداشت جز برای اینکه مؤمنان به آخرت را از آنها که در شک هستند باز شناسیم; و پروردگار تو، نگاهبان همه چیز است! (21)
بگو: «کسانی را که غیر از خدا (معبود خود) میپندارید بخوانید! (آنها هرگز گرهی از کار شما نمیگشایند، چرا که) آنها به اندازه ذرهای در آسمانها و زمین مالک نیستند، و نه در (خلقت و مالکیت) آنها شریکند، و نه یاور او (در آفرینش) بودند. (22)
هیچ شفاعتی نزد او، جز برای کسانی که اذن داده، سودی ندارد! (در آن روز همه در اضطرابند) تا زمانی که اضطراب از دلهای آنان زایل گردد (و فرمان از ناحیه او صادر شود; در این هنگام مجرمان به شفیعان) میگویند: «پروردگارتان چه دستوری داده؟» میگویند: «حق را (بیان کرد و اجازه شفاعت درباره مستحقان داد); و اوست بلندمقام و بزرگمرتبه!» (23)
بگو: «چه کسی شما را از آسمانها و زمین روزی میدهد؟» بگو: «الله! و ما یا شما بر (طریق) هدایت یا در ضلالت آشکاری هستیم!» (24)
بگو: «شما از گناهی که ما کردهایم سؤال نخواهید شد، (همان گونه که) ما در برابر اعمال شما مسؤول نیستیم!» (25)
بگو: «پروردگار ما همه ما را جمع میکند، سپس در میان ما بحق داوری مینماید (و صفوف مجرمان رااز نیکوکاران جدا میسازد)، و اوست داور (و جداکننده) آگاه!» (26)
بگو: «کسانی را که بعنوان شریک به او ملحق ساختهاید به من نشان دهید! هرگز چنین نیست! (او شریک و شبیهی ندارد)، بلکه او خداوند عزیز و حکیم است! (27)
و ما تو را جز برای همه مردم نفرستادیم تا (آنها را به پاداشهای الهی) بشارت دهی و (از عذاب او) بترسانی; ولی بیشتر مردم نمیدانند! (28)
میگویند: «اگر راست میگویید، این وعده (رستاخیز) کی خواهد بود؟!» (29)
بگو: «وعده شما روزی خواهد بود که نه ساعتی از آن تاخیر میکنید و نه (بر آن) پیشی خواهید گرفت!» (30)
کافران گفتند: «ما هرگز به این قرآن و کتابهای دیگری که پیش از آن بوده ایمان نخواهیم آورد!; سذللّه اگر ببینی هنگامی که این ستمگران در پیشگاه پروردگارشان (برای حساب و جزا) نگه داشته شدهاند در حالی که هر کدام گناه خود را به گردن دیگری میاندازد (از وضع آنها تعجب میکنی)! مستضعفان به مستکبران میگویند: «اگر شما نبودید ما مؤمن بودیم!» (31)
(اما) مستکبران به مستضعفان پاسخ میدهند: «آیا ما شما را از هدایت بازداشتیم بعد از آنکه به سراغ شما آمد (و آن را بخوبی دریافتید)؟! بلکه شما خود مجرم بودید!» (32)
و مستضعفان به مستکبران میگویند: «وسوسههای فریبکارانه شما در شب و روز (مایه گمراهی ما شد)، هنگامی که به ما دستور میدادید که به خداوند کافر شویم و همتایانی برای او قرار دهیم!» و آنان هنگامی که عذاب (الهی) را میبینند پشیمانی خود را پنهان میکنند (تا بیشتر رسوا نشوند)! و ما غل و زنجیرها در گردن کافران می نهیم; آیا جز آنچه عمل میکردند به آنها جزا داده میشود؟! (33)
و ما در هیچ شهر و دیاری پیامبری بیمدهنده نفرستادیم مگر اینکه مترفین آنها (که مست ناز و نعمت بودند) گفتند: «ما به آنچه فرستاده شدهاید کافریم!» (34)
و گفتند: «اموال و اولاد ما (از همه) بیشتر است (و این نشانه علاقه خدا به ماست!); و ما هرگز مجازات نخواهیم شد!» (35)
بگو: «پروردگار من روزی را برای هر کس بخواهد وسیع یا تنگ میکند، (این ربطی به قرب در درگاه او ندارد); ولی بیشتر مردم نمیدانند! (36)
اموال و فرزندانتان هرگز شما را نزد ما مقرب نمیسازد، جز کسانی که ایمان بیاورند و عمل صالحی انجام دهند که برای آنان پاداش مضاعف در برابر کارهایی است که انجام دادهاند; و آنها در غرفههای (بهشتی)در (نهایت) امنیت خواهند بود! (37)
و کسانی که برای انکار و ابطال آیات ما تلاش میکنند و میپندارند از چنگ قدرت ما فرار خواهند کرد، در عذاب (الهی) احضار میشوند! (38)
بگو: «پروردگارم روزی را برای هر کس بخواهد وسعت میبخشد، و برای هر کس بخواهد تنگ (و محدود) میسازد; و هر چیزی را (در راه او) انفاق کنید، عوض آن را میدهد (و جای آن را پر میکند); و او بهترین روزیدهندگان است!» (39)
(به خاطر بیاور) روزی را که خداوند همه آنان را بر میانگیزد، سپس به فرشتگان میگوید: سخللّهآیا اینها شما را پرستش میکردند؟!» (40)
آنها میگویند: «منزهی (از اینکه همتایی داشته باشی)! تنها تو ولی مائی، نه آنها; (آنها ما را پرستش نمیکردند) بلکه جن را پرستش مینمودند; و اکثرشان به آنها ایمان داشتند!» (41)
(آری) امروز هیچ یک از شما نسبت به دیگری مالک سود و زیانی نیست! و به ظالمان میگوییم: «بچشید عذاب آتشی را که تکذیب میکردید!» (42)
و هنگامی که آیات روشنگر ما بر آنان خوانده میشود، میگویند: «او فقط مردی است که میخواهد شما را از آنچه پدرانتان میپرستیدند بازدارد!» و میگویند: «این جز دروغ بزرگی که (به خدا)بسته شده چیز دیگری نیست!» و کافران هنگامی که حق به سراغشان آمد گفتند: سخللّهاین، جز افسونی آشکار نیست!» (43)
ما (قبلا) چیزی از کتابهای آسمانی را به آنان ندادهایم که آن را بخوانند (و به اتکای آن سخنان تو را تکذیب کنند)، و پیش از تو هیچ بیمدهنده ( پیامبری ) برای آنان نفرستادیم! (44)
کسانی که پیش از آنان بودند (نیز آیات الهی را) تکذیب کردند، در حالی که اینها به یک دهم آنچه به آنان دادیم نمیرسند! (آری) آنها رسولان مرا تکذیب کردند; پس ببین مجازات من (نسبت به آنها) چگونه بود! (45)
بگو: «شما را تنها به یک چیز اندرز میدهم، و آن اینکه: دو نفر دو نفر یا یک نفر یک نفر برای خدا قیام کنید، سپس بیندیشید این دوست و همنشین شما ( محمد) هیچ گونه جنونی ندارد; او فقط بیمدهنده شما در برابر عذاب شدید (الهی) است!» (46)
بگو: «هر اجر و پاداشی از شما خواستهام برای خود شماست; اجر من تنها بر خداوند است، و او بر همه چیز گواه است!» (47)
بگو: «پروردگار من حق را (بر دل پیامبران خود) میافکند، که او دانای غیبها (و اسرار نهان) است.» (48)
بگو: «حق آمد! و باطل (کاری از آن ساخته نیست و) نمیتواند آغازگر چیزی باشد و نه تجدیدکننده آن!» (49)
بگو: «اگر من گمراه شوم، از ناحیه خود گمراه میشوم; و اگر هدایت یابم، به وسیله آنچه پروردگارم به من وحی میکند هدایت مییابم; او شنوای نزدیک است !» (50)
اگر ببینی هنگامی که فریادشان بلند میشود اما نمیتوانند (از عذاب الهی) بگریزند، و آنها را از جای نزدیکی (که حتی انتظارش را ندارند) میگیرند (از درماندگی آنها تعجب خواهی کرد)! (51)
و (در آن حال) میگویند: «به حق ایمان آوردیم!»، ولی چگونه میتوانند از فاصله دور به آن دسترسی پیدا کنند! (52)
آنها پیش از این (که در نهایت آزادی بودند) به آن کافر شدند و دورا دور، و غائبانه (و بدون آگاهی). نسبتهای ناروا میدادند. (53)
(سرانجام) میان آنها و خواستههایشان جدایی افکنده شد، همان گونه که با پیروان (و هممسلکان) آنها از قبل عمل شد، چرا که آنها در شک و تردید بودند! (54)
SURA 34. Saba, or the City of Saba
1. Praise be to Allah, to Whom belong all things in the heavens and on earth: to
Him be Praise in the Hereafter: and He is Full of Wisdom, acquainted with all
things.
2. He knows all that goes into the earth, and all that comes out thereof; all
that comes down from the sky and all that ascends thereto and He is the Most
Merciful, the Oft-Forgiving.
3. The Unbelievers say, "Never to us will come the Hour": Say, "Nay! but most
surely, by my Lord, it will come upon you;- by Him Who knows the unseen,- from
Whom is not hidden the least little atom in the heavens or on earth: Nor is
there anything less than that, or greater, but is in the Record Perspicuous:
4. That He may reward those who believe and work deeds of righteousness: for
such is Forgiveness and a Sustenance Most Generous."
5. But those who strive against Our Signs, to frustrate them,- for such will be
a Penalty,- a Punishment most humiliating.
6. And those to whom knowledge has come see that the [Revelation] sent down to
thee from thy Lord - that is the Truth, and that it guides to the Path of the
Exalted [in might], Worthy of all praise.
7. The Unbelievers say [in ridicule]: "Shall we point out to you a man that will
tell you, when ye are all scattered to pieces in disintegration, that ye shall
[then be raised] in a New Creation?
8. "Has he invented a falsehood against Allah, or has a spirit [seized] him?"-
Nay, it is those who believe not in the Hereafter, that are in [real] Penalty,
and in farthest error.
9. See they not what is before them and behind them, of the sky and the earth?
If We wished, We could cause the earth to swallow them up, or cause a piece of
the sky to fall upon them. Verily in this is a Sign for every devotee that turns
to Allah [in repentance].
10. We bestowed Grace aforetime on David from ourselves: "O ye Mountains! Sing
ye back the Praises of Allah with him! and ye birds [also]! And We made the iron
soft for him;-
11. [Commanding], "Make thou coast of mail, balancing well the rings of chain
armour, and work ye righteousness; for be sure I see [clearly] all that ye do."
12. And to Solomon [We made] the Wind [obedient]: Its early morning [stride] was
a month's [journey], and its evening [stride] was a month's [journey]; and We
made a Font of molten brass to flow for him; and there were Jinns that worked in
front of him, by the leave of his Lord, and if any of them turned aside from our
command, We made him taste of the Penalty of the Blazing Fire.
13. They worked for him as he desired, [making] arches, images, basins as large
as reservoirs, and [cooking] cauldrons fixed [in their places]: "Work ye, sons
of David, with thanks! but few of My servants are grateful!"
14. Then, when We decreed [Solomon's] death, nothing showed them his death
except a little worm of the earth, which kept [slowly] gnawing away at his
staff: so when he fell down, the Jinns saw plainly that if they had known the
unseen, they would not have tarried in the humiliating Penalty [of their Task].
15. There was, for Saba, aforetime, a Sign in their home-land - two Gardens to
the right and to the left. "Eat of the Sustenance [provided] by your Lord, and
be grateful to Him: a territory fair and happy, and a Lord Oft-Forgiving!
16. But they turned away [from Allah], and We sent against them the Flood
[released] from the dams, and We converted their two garden [rows] into
"gardens" producing bitter fruit, and tamarisks, and some few [stunted] Lotetrees.
17. That was the Requital We gave them because they ungratefully rejected Faith:
and never do We give [such] requital except to such as are ungrateful rejecters.
18. Between them and the Cities on which We had poured our blessings, We had
placed Cities in prominent positions, and between them We had appointed stages
of journey in due proportion: "Travel therein, secure, by night and by day."
19. But they said: "Our Lord! Place longer distances between our journeystages":
but they wronged themselves [therein]. At length We made them as a tale
[that is told], and We dispersed them all in scattered fragments. Verily in this
are Signs for every [soul that is] patiently constant and grateful.
20. And on them did Satan prove true his idea, and they followed him, all but a
party that believed.
21. But he had no authority over them,- except that We might test the man who
believes in the Hereafter from him who is in doubt concerning it: and thy Lord
doth watch over all things.
22. Say: "Call upon other [gods] whom ye fancy, besides Allah: They have no
power,- not the weight of an atom,- in the heavens or on earth: No [sort of]
share have they therein, nor is any of them a helper to Allah.
23. "No intercession can avail in His Presence, except for those for whom He has
granted permission. So far [is this the case] that, when terror is removed from
their hearts [at the Day of Judgment, then] will they say, 'what is it that your
Lord commanded?' they will say, 'That which is true and just; and He is the Most
High Most Great'."
24. Say: "Who gives you sustenance, from the heavens and the earth?" Say: "It is
Allah; and certain it is that either we or ye are on right guidance or in
manifest error!"
25. Say: "Ye shall not be questioned as to our sins, nor shall we be questioned
as to what ye do."
26. Say: "Our Lord will gather us together and will in the end decide the matter
between us [and you] in truth and justice: and He is the one to decide, the One
Who knows all."
27. Say: "Show me those whom ye have joined with Him as partners: by no means
[can ye]. Nay, He is Allah, the Exalted in Power, the Wise."
28. We have not sent thee but as a universal [Messenger] to men, giving them
glad tidings, and warning them [against sin], but most men understand not.
29. They say: "When will this promise [come to pass] if ye are telling the
truth?"
30. Say: "The appointment to you is for a Day, which ye cannot put back for an
hour nor put forward."
31. The Unbelievers say: "We shall neither believe in this scripture nor in
[any] that [came] before it." Couldst thou but see when the wrong-doers will be
made to stand before their Lord, throwing back the word [of blame] on one
another! Those who had been despised will say to the arrogant ones: "Had it not
been for you, we should certainly have been believers!"
32. The arrogant ones will say to those who had been despised: "Was it we who
kept you back from Guidance after it reached you? Nay, rather, it was ye who
transgressed.
33. Those who had been despised will say to the arrogant ones: "Nay! it was a
plot [of yours] by day and by night: Behold! Ye [constantly] ordered us to be
ungrateful to Allah and to attribute equals to Him!" They will declare [their]
repentance when they see the Penalty: We shall put yokes on the necks of the
Unbelievers: It would only be a requital for their [ill] Deeds.
34. Never did We send a warner to a population, but the wealthy ones among them
said: "We believe not in the [Message] with which ye have been sent."
35. They said: "We have more in wealth and in sons, and we cannot be punished."
36. Say: "Verily my Lord enlarges and restricts the Provision to whom He
pleases, but most men understand not."
37. It is not your wealth nor your sons, that will bring you nearer to Us in
degree: but only those who believe and work righteousness - these are the ones
for whom there is a multiplied Reward for their deeds, while secure they
[reside] in the dwellings on high!
38. Those who strive against Our Signs, to frustrate them, will be given over
39. Say: "Verily my Lord enlarges and restricts the Sustenance to such of his
servants as He pleases: and nothing do ye spend in the least [in His cause] but
He replaces it: for He is the Best of those who grant Sustenance.
40. One Day He will gather them all together, and say to the angels, "Was it you
that these men used to worship?"
341. They will say, "Glory to Thee! our [tie] is with Thee - as Protector - not
with them. Nay, but they worshipped the Jinns: most of them believed in them."
42. So on that Day no power shall they have over each other, for profit or harm:
and We shall say to the wrong-doers, "Taste ye the Penalty of the Fire,- the
which ye were wont to deny!"
43. When Our Clear Signs are rehearsed to them, they say, "This is only a man
who wishes to hinder you from the [worship] which your fathers practised." And
they say, "This is only a falsehood invented!" and the Unbelievers say of the
Truth when it comes to them, "This is nothing but evident magic!"
44. But We had not given them Books which they could study, nor sent messengers
to them before thee as Warners.
45. And their predecessors rejected [the Truth]; these have not received a tenth
of what We had granted to those: yet when they rejected My messengers, how
[terrible] was My rejection [of them]!
46. Say: "I do admonish you on one point: that ye do stand up before Allah,- [It
may be] in pairs, or [it may be] singly,- and reflect [within yourselves]: your
Companion is not possessed: he is no less than a warner to you, in face of a
terrible Penalty."
47. Say: "No reward do I ask of you: it is [all] in your interest: my reward is
only due from Allah: And He is witness to all things."
48. Say: "Verily my Lord doth cast the [mantle of] Truth [over His servants],-
He that has full knowledge of [all] that is hidden."
49. Say: "The Truth has arrived, and Falsehood neither creates anything new, nor
restores anything."
50. Say: "If I am astray, I only stray to the loss of my own soul: but if I
receive guidance, it is because of the inspiration of my Lord to me: it is He
Who hears all things, and is [ever] near."
51. If thou couldst but see when they will quake with terror; but then there
will be no escape [for them], and they will be seized from a position [quite]
near.
52. And they will say, "We do believe [now] in the [Truth]"; but how could they
receive [Faith] from a position [so far off,-
53. Seeing that they did reject Faith [entirely] before, and that they
[continually] cast [slanders] on the unseen from a position far off?
54. And between them and their desires, is placed a barrier, as was done in the
past with their partisans: for they were indeed in suspicious [disquieting]
doubt.
﴿ سورة فاطر - سورة ٣٥ - تعداد آیات ٤٥ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ جَاعِلِ الْمَلائِکَةِ رُسُلا أُولِی أَجْنِحَةٍ مَثْنَى وَثُلاثَ وَرُبَاعَ یَزِیدُ فِی الْخَلْقِ مَا یَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿١﴾ مَا یَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلا مُمْسِکَ لَهَا وَمَا یُمْسِکْ فَلا مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٢﴾ یَا أَیُّهَا النَّاسُ اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَیْرُ اللَّهِ یَرْزُقُکُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَالأرْضِ لا إِلَهَ إِلا هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَکُونَ ﴿٣﴾ وَإِنْ یُکَذِّبُوکَ فَقَدْ کُذِّبَتْ رُسُلٌ مِنْ قَبْلِکَ وَإِلَى اللَّهِ تُرْجَعُ الأمُورُ ﴿٤﴾ یَا أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّ وَعْدَ اللَّهِ حَقٌّ فَلا تَغُرَّنَّکُمُ الْحَیَاةُ الدُّنْیَا وَلا یَغُرَّنَّکُمْ بِاللَّهِ الْغَرُورُ ﴿٥﴾ إِنَّ الشَّیْطَانَ لَکُمْ عَدُوٌّ فَاتَّخِذُوهُ عَدُوًّا إِنَّمَا یَدْعُو حِزْبَهُ لِیَکُونُوا مِنْ أَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿٦﴾ الَّذِینَ کَفَرُوا لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَالَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿٧﴾ أَفَمَنْ زُیِّنَ لَهُ سُوءُ عَمَلِهِ فَرَآهُ حَسَنًا فَإِنَّ اللَّهَ یُضِلُّ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ فَلا تَذْهَبْ نَفْسُکَ عَلَیْهِمْ حَسَرَاتٍ إِنَّ اللَّهَ عَلِیمٌ بِمَا یَصْنَعُونَ ﴿٨﴾ وَاللَّهُ الَّذِی أَرْسَلَ الرِّیَاحَ فَتُثِیرُ سَحَابًا فَسُقْنَاهُ إِلَى بَلَدٍ مَیِّتٍ فَأَحْیَیْنَا بِهِ الأرْضَ بَعْدَ مَوْتِهَا کَذَلِکَ النُّشُورُ ﴿٩﴾ مَنْ کَانَ یُرِیدُ الْعِزَّةَ فَلِلَّهِ الْعِزَّةُ جَمِیعًا إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ وَالَّذِینَ یَمْکُرُونَ السَّیِّئَاتِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ وَمَکْرُ أُولَئِکَ هُوَ یَبُورُ ﴿١٠﴾ وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ مِنْ تُرَابٍ ثُمَّ مِنْ نُطْفَةٍ ثُمَّ جَعَلَکُمْ أَزْوَاجًا وَمَا تَحْمِلُ مِنْ أُنْثَى وَلا تَضَعُ إِلا بِعِلْمِهِ وَمَا یُعَمَّرُ مِنْ مُعَمَّرٍ وَلا یُنْقَصُ مِنْ عُمُرِهِ إِلا فِی کِتَابٍ إِنَّ ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ ﴿١١﴾ وَمَا یَسْتَوِی الْبَحْرَانِ هَذَا عَذْبٌ فُرَاتٌ سَائِغٌ شَرَابُهُ وَهَذَا مِلْحٌ أُجَاجٌ وَمِنْ کُلٍّ تَأْکُلُونَ لَحْمًا طَرِیًّا وَتَسْتَخْرِجُونَ حِلْیَةً تَلْبَسُونَهَا وَتَرَى الْفُلْکَ فِیهِ مَوَاخِرَ لِتَبْتَغُوا مِنْ فَضْلِهِ وَلَعَلَّکُمْ تَشْکُرُونَ ﴿١٢﴾ یُولِجُ اللَّیْلَ فِی النَّهَارِ وَیُولِجُ النَّهَارَ فِی اللَّیْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ یَجْرِی لأجَلٍ مُسَمًّى ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ لَهُ الْمُلْکُ وَالَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِهِ مَا یَمْلِکُونَ مِنْ قِطْمِیرٍ ﴿١٣﴾ إِنْ تَدْعُوهُمْ لا یَسْمَعُوا دُعَاءَکُمْ وَلَوْ سَمِعُوا مَا اسْتَجَابُوا لَکُمْ وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ یَکْفُرُونَ بِشِرْکِکُمْ وَلا یُنَبِّئُکَ مِثْلُ خَبِیرٍ ﴿١٤﴾ یَا أَیُّهَا النَّاسُ أَنْتُمُ الْفُقَرَاءُ إِلَى اللَّهِ وَاللَّهُ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ ﴿١٥﴾ إِنْ یَشَأْ یُذْهِبْکُمْ وَیَأْتِ بِخَلْقٍ جَدِیدٍ ﴿١٦﴾ وَمَا ذَلِکَ عَلَى اللَّهِ بِعَزِیزٍ ﴿١٧﴾ وَلا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى وَإِنْ تَدْعُ مُثْقَلَةٌ إِلَى حِمْلِهَا لا یُحْمَلْ مِنْهُ شَیْءٌ وَلَوْ کَانَ ذَا قُرْبَى إِنَّمَا تُنْذِرُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ وَأَقَامُوا الصَّلاةَ وَمَنْ تَزَکَّى فَإِنَّمَا یَتَزَکَّى لِنَفْسِهِ وَإِلَى اللَّهِ الْمَصِیرُ ﴿١٨﴾ وَمَا یَسْتَوِی الأعْمَى وَالْبَصِیرُ ﴿١٩﴾ وَلا الظُّلُمَاتُ وَلا النُّورُ ﴿٢٠﴾ وَلا الظِّلُّ وَلا الْحَرُورُ ﴿٢١﴾ وَمَا یَسْتَوِی الأحْیَاءُ وَلا الأمْوَاتُ إِنَّ اللَّهَ یُسْمِعُ مَنْ یَشَاءُ وَمَا أَنْتَ بِمُسْمِعٍ مَنْ فِی الْقُبُورِ ﴿٢٢﴾ إِنْ أَنْتَ إِلا نَذِیرٌ ﴿٢٣﴾ إِنَّا أَرْسَلْنَاکَ بِالْحَقِّ بَشِیرًا وَنَذِیرًا وَإِنْ مِنْ أُمَّةٍ إِلا خَلا فِیهَا نَذِیرٌ ﴿٢٤﴾ وَإِنْ یُکَذِّبُوکَ فَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ جَاءَتْهُمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ وَبِالزُّبُرِ وَبِالْکِتَابِ الْمُنِیرِ ﴿٢٥﴾ ثُمَّ أَخَذْتُ الَّذِینَ کَفَرُوا فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿٢٦﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَخْرَجْنَا بِهِ ثَمَرَاتٍ مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهَا وَمِنَ الْجِبَالِ جُدَدٌ بِیضٌ وَحُمْرٌ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهَا وَغَرَابِیبُ سُودٌ ﴿٢٧﴾ وَمِنَ النَّاسِ وَالدَّوَابِّ وَالأنْعَامِ مُخْتَلِفٌ أَلْوَانُهُ کَذَلِکَ إِنَّمَا یَخْشَى اللَّهَ مِنْ عِبَادِهِ الْعُلَمَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَزِیزٌ غَفُورٌ ﴿٢٨﴾ إِنَّ الَّذِینَ یَتْلُونَ کِتَابَ اللَّهِ وَأَقَامُوا الصَّلاةَ وَأَنْفَقُوا مِمَّا رَزَقْنَاهُمْ سِرًّا وَعَلانِیَةً یَرْجُونَ تِجَارَةً لَنْ تَبُورَ ﴿٢٩﴾ لِیُوَفِّیَهُمْ أُجُورَهُمْ وَیَزِیدَهُمْ مِنْ فَضْلِهِ إِنَّهُ غَفُورٌ شَکُورٌ ﴿٣٠﴾ وَالَّذِی أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ مِنَ الْکِتَابِ هُوَ الْحَقُّ مُصَدِّقًا لِمَا بَیْنَ یَدَیْهِ إِنَّ اللَّهَ بِعِبَادِهِ لَخَبِیرٌ بَصِیرٌ ﴿٣١﴾ ثُمَّ أَوْرَثْنَا الْکِتَابَ الَّذِینَ اصْطَفَیْنَا مِنْ عِبَادِنَا فَمِنْهُمْ ظَالِمٌ لِنَفْسِهِ وَمِنْهُمْ مُقْتَصِدٌ وَمِنْهُمْ سَابِقٌ بِالْخَیْرَاتِ بِإِذْنِ اللَّهِ ذَلِکَ هُوَ الْفَضْلُ الْکَبِیرُ ﴿٣٢﴾ جَنَّاتُ عَدْنٍ یَدْخُلُونَهَا یُحَلَّوْنَ فِیهَا مِنْ أَسَاوِرَ مِنْ ذَهَبٍ وَلُؤْلُؤًا وَلِبَاسُهُمْ فِیهَا حَرِیرٌ ﴿٣٣﴾ وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی أَذْهَبَ عَنَّا الْحَزَنَ إِنَّ رَبَّنَا لَغَفُورٌ شَکُورٌ ﴿٣٤﴾ الَّذِی أَحَلَّنَا دَارَ الْمُقَامَةِ مِنْ فَضْلِهِ لا یَمَسُّنَا فِیهَا نَصَبٌ وَلا یَمَسُّنَا فِیهَا لُغُوبٌ ﴿٣٥﴾ وَالَّذِینَ کَفَرُوا لَهُمْ نَارُ جَهَنَّمَ لا یُقْضَى عَلَیْهِمْ فَیَمُوتُوا وَلا یُخَفَّفُ عَنْهُمْ مِنْ عَذَابِهَا کَذَلِکَ نَجْزِی کُلَّ کَفُورٍ ﴿٣٦﴾ وَهُمْ یَصْطَرِخُونَ فِیهَا رَبَّنَا أَخْرِجْنَا نَعْمَلْ صَالِحًا غَیْرَ الَّذِی کُنَّا نَعْمَلُ أَوَلَمْ نُعَمِّرْکُمْ مَا یَتَذَکَّرُ فِیهِ مَنْ تَذَکَّرَ وَجَاءَکُمُ النَّذِیرُ فَذُوقُوا فَمَا لِلظَّالِمِینَ مِنْ نَصِیرٍ ﴿٣٧﴾ إِنَّ اللَّهَ عَالِمُ غَیْبِ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٣٨﴾ هُوَ الَّذِی جَعَلَکُمْ خَلائِفَ فِی الأرْضِ فَمَنْ کَفَرَ فَعَلَیْهِ کُفْرُهُ وَلا یَزِیدُ الْکَافِرِینَ کُفْرُهُمْ عِنْدَ رَبِّهِمْ إِلا مَقْتًا وَلا یَزِیدُ الْکَافِرِینَ کُفْرُهُمْ إِلا خَسَارًا ﴿٣٩﴾ قُلْ أَرَأَیْتُمْ شُرَکَاءَکُمُ الَّذِینَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَرُونِی مَاذَا خَلَقُوا مِنَ الأرْضِ أَمْ لَهُمْ شِرْکٌ فِی السَّمَاوَاتِ أَمْ آتَیْنَاهُمْ کِتَابًا فَهُمْ عَلَى بَیِّنَةٍ مِنْهُ بَلْ إِنْ یَعِدُ الظَّالِمُونَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا إِلا غُرُورًا ﴿٤٠﴾ إِنَّ اللَّهَ یُمْسِکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ أَنْ تَزُولا وَلَئِنْ زَالَتَا إِنْ أَمْسَکَهُمَا مِنْ أَحَدٍ مِنْ بَعْدِهِ إِنَّهُ کَانَ حَلِیمًا غَفُورًا ﴿٤١﴾ وَأَقْسَمُوا بِاللَّهِ جَهْدَ أَیْمَانِهِمْ لَئِنْ جَاءَهُمْ نَذِیرٌ لَیَکُونُنَّ أَهْدَى مِنْ إِحْدَى الأمَمِ فَلَمَّا جَاءَهُمْ نَذِیرٌ مَا زَادَهُمْ إِلا نُفُورًا ﴿٤٢﴾ اسْتِکْبَارًا فِی الأرْضِ وَمَکْرَ السَّیِّئِ وَلا یَحِیقُ الْمَکْرُ السَّیِّئُ إِلا بِأَهْلِهِ فَهَلْ یَنْظُرُونَ إِلا سُنَّةَ الأوَّلِینَ فَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَبْدِیلا وَلَنْ تَجِدَ لِسُنَّةِ اللَّهِ تَحْوِیلا ﴿٤٣﴾ أَوَلَمْ یَسِیرُوا فِی الأرْضِ فَیَنْظُرُوا کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَکَانُوا أَشَدَّ مِنْهُمْ قُوَّةً وَمَا کَانَ اللَّهُ لِیُعْجِزَهُ مِنْ شَیْءٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَلا فِی الأرْضِ إِنَّهُ کَانَ عَلِیمًا قَدِیرًا ﴿٤٤﴾ وَلَوْ یُؤَاخِذُ اللَّهُ النَّاسَ بِمَا کَسَبُوا مَا تَرَکَ عَلَى ظَهْرِهَا مِنْ دَابَّةٍ وَلَکِنْ یُؤَخِّرُهُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى فَإِذَا جَاءَ أَجَلُهُمْ فَإِنَّ اللَّهَ کَانَ بِعِبَادِهِ بَصِیرًا ﴿٤٥﴾
سورة الفاطر
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر!
ستایش مخصوص خداوندی است آفریننده آسمانها و زمین، که فرشتگان را رسولانی قرار داد دارای بالهای دوگانه و سهگانه و چهارگانه، او هر چه بخواهد در آفرینش میافزاید، و او بر هر چیزی تواناست! (1)
هر رحمتی را خدا به روی مردم بگشاید، کسی نمیتواند جلو آن را بگیرد; و هر چه را امساک کند، کسی غیر از او قادر به فرستادن آن نیست; و او عزیز و حکیم است! (2)
ای مردم! به یاد آورید نعمت خدا را بر شما; آیا آفرینندهای جز خدا هست که شما را از آسمان و زمین روزی دهد؟! هیچ معبودی جز او نیست; با این حال چگونه به سوی باطل منحرف میشوید؟! (3)
اگر تو را تکذیب کنند (غم مخور، موضوع تازهای نیست) پیامبران پیش از تو نیز تکذیب شدند; و همه کارها بسوی خدا بازمیگردد. (4)
ای مردم! وعده خداوند حق است; مبادا زندگی دنیا شما را بفریبد، و مبادا شیطان شما را فریب دهد و به (کرم) خدا مغرور سازد! (5)
البته شیطان دشمن شماست، پس او را دشمن بدانید; او فقط حزبش را به این دعوت میکند که اهل آتش سوزان (جهنم) باشند! (6)
کسانی که راه کفر پیش گرفتند، برای آنان عذابی سخت است; و کسانی که ایمان آوردند و کارهای شایسته انجام دادند، آمرزش و پاداش بزرگ از آن آنهاست! (7)
آیا کسی که عمل بدش برای او آراسته شده و آن را خوب و زیبا میبیند (همانند کسی است که واقع را آنچنان که هست مییابد)؟! خداوند هر کس را بخواهد گمراه می سازد و هر کس را بخواهد هدایت میکند; پس جانت به خاطر شدت تاسف بر آنان از دست نرود; خداوند به آنچه انجام میدهند داناست! (8)
خداوند کسی است که بادها را فرستاد تا ابرهایی را به حرکت درآورند; سپس ما این ابرها را به سوی زمین مردهای راندیم و به وسیله آن، زمین را پس از مردنش زنده میکنیم; رستاخیز نیز همین گونه است! (9)
کسی که خواهان عزت است (باید از خدا بخواهد چرا که) تمام عزت برای خداست; سخنان پاکیزه به سوی او صعود میکند، و عمل صالح را بالا میبرد; و آنها که نقشههای بد میکشند، عذاب سختی برای آنهاست و مکر (و تلاش افسادگرانه) آنان نابود میشود (و به جایی نمیرسد) ! (10)
خداوند شما را از خاکی آفرید، سپس از نطفهای; سپس شما را بصورت زوجهایی قرار داد; هیچ جنس مادهای باردار نمیشود و وضع حمل نمیکند مگر به علم او، و هیچ کس عمر طولانی نمیکند، یا از عمرش کاسته نمیشود مگر اینکه در کتاب (علم خداوند) ثبت است; اینها همه برای خداوند آسان است. (11)
دو دریا یکسان نیستند: این یکی دریایی است که آبش گوارا و شیرین و نوشیدنش خوشگوار است، و آن یکی شور و تلخ و گلوگیر; (اما) از هر دو گوشتی تازه می خورید و وسایل زینتی استخراج کرده میپوشید; و کشتیها را در آن میبینی که آنها را میشکافند (و به سوی مقصد پیش میروند) تا از فضل خداوند بهرهگیرید، و شاید شکر (نعمتهای او را) بجا آورید! (12)
او شب را در روز داخل میکند و روز را در شب; و خورشید و ماه را مسخر (شما) کرده، هر یک تا سرآمد معینی به حرکت خود ادامه میدهد; این است خداوند، پروردگار شما; حاکمیت (در سراسر عالم) از آن اوست: و کسانی را که جز او میخوانید (و میپرستید) حتی به اندازه پوست نازک هسته خرما مالک نیستند! (13)
اگر آنها را بخوانید صدای شما را نمیشنوند، و اگر بشنوند به شما پاسخ نمیگویند; و روز قیامت، شرک (و پرستش) شما را منکر میشوند، و هیچ کس مانند (خداوند آگاه و) خبیر تو را (از حقایق) با خبر نمیسازد! (14)
ای مردم شما (همگی) نیازمند به خدائید; تنها خداوند است که بینیاز و شایسته هرگونه حمد و ستایش است! (15)
اگر بخواهد شما را میبرد و خلق جدیدی میآورد; (16)
و این برای خداوند مشکل نیست! (17)
هیچ گنهکاری بار گناه دیگری را بر دوش نمیکشد; و اگر شخص سنگینباری دیگری را برای حمل گناه خود بخواند، چیزی از آن را بر دوش نخواهد گرفت، هر چند از نزدیکان او باشد! تو فقط کسانی را بیممیدهی که از پروردگار خود در پنهانی میترسند و نماز را برپا میدارند; و هر کس پاکی (و تقوا) پیشه کند، نتیجه آن به خودش بازمیگردد; و بازگشت (همگان) به سوی خداست! (18)
و نابینا و بینا هرگز برابر نیستند، (19)
و نه ظلمتها و روشنایی، (20)
و نه سایه (آرامبخش) و باد داغ و سوزان! (21)
و هرگز مردگان و زندگان یکسان نیستند! خداوند پیام خود را به گوش هر کس بخواهد میرساند، و تو نمیتوانی سخن خود را به گوش آنان که در گور خفتهاند برسانی! (22)
تو فقط انذارکنندهای، (اگر ایمان نیاورند نگران نباش، وظیفهات را انجام ده.) (23)
ما تو را بحق برای بشارت و انذار فرستادیم; و هر امتی در گذشته انذارکنندهای داشته است! (24)
اگر تو را تکذیب کنند (عجیب نیست); کسانی که پیش از آنان بودند (نیز پیامبران خود را) تکذیب کردند; آنها با دلایل روشن و کتابهای پند و موعظه و کتب آسمانی روشنگر (مشتمل بر معارف و احکام) به سراغ آنان آمدند (اما کوردلان ایمان نیاوردند). (25)
سپس من کافران را (بعد از اتمام حجت) گرفتم (و سخت مجازات کردم); مجازات من نسبت به آنان چگونه بود؟! (26)
آیا ندیدی خداوند از آسمان آبی فرو فرستاد که بوسیله آن میوههایی رنگارنگ (از زمین) خارج ساختیم و از کوهها نیز (به لطف پروردگار) جادههایی آفریده شده سفید و سرخ و به رنگهای مختلف و گاه به رنگ کاملا سیاه! (27)
و از انسانها و جنبندگان و چهارپایان انواعی با رنگهای مختلف، (آری) حقیقت چنین است: از میان بندگان خدا، تنها دانشمندان از او میترسند; خداوند عزیز و غفور است! (28)
کسانی که کتاب الهی را تلاوت میکنند و نماز را برپا میدارند و از آنچه به آنان روزی دادهایم پنهان و آشکار انفاق میکنند، تجارتی (پرسود و) بیزیان و خالی از کساد را امید دارند. (29)
(آنها این اعمال صالح را انجام میدهند) تا خداوند اجر و پاداش کامل به آنها دهد و از فضلش بر آنها بیفزاید که او آمرزنده و شکرگزار است! (30)
و آنچه از کتاب به تو وحی کردیم حق است و تصدیقکننده و هماهنگ با کتب پیش از آن; خداوند نسبت به بندگانش خبیر و بیناست! (31)
سپس این کتاب (آسمانی) را به گروهی از بندگان برگزیده خود به میراث دادیم; (اما) از میان آنها عدهای بر خود ستم کردند، و عدهای میانه رو بودند،و گروهی به اذن خدا در نیکیها (از همه) پیشی گرفتند، و این، همان فضیلت بزرگ است! (32)
(پاداش آنان) باغهای جاویدان بهشت است که در آن وارد میشوند در حالی که با دستبندهایی از طلا و مروارید آراستهاند، و لباسشان در آنجا حریر است! (33)
آنها میگویند: «حمد (و ستایش) برای خداوندی است که اندوه را از ما برطرف ساخت; پروردگار ما آمرزنده و سپاسگزار است! (34)
همان کسی که با فضل خود ما را در این سرای اقامت (جاویدان) جای داد که نه در آن رنجی به ما میرسد و نه سستی و واماندگی! (35)
و کسانی که کافر شدند، آتش دوزخ برای آنهاست; هرگز فرمان مرگشان صادر نمیشود تا بمیرند، و نه چیزی از عذابش از آنان تخفیف داده میشود; این گونه هر کفرانکنندهای را کیفر میدهیم! (36)
آنها در دوزخ فریاد میزنند: «پروردگارا! ما را خارج کن تا عمل صالحی انجام دهیم غیر از آنچه انجام میدادیم!» (در پاسخ به آنان گفته میشود:) آیا شما را به اندازهای که هر کس اهل تذکر است در آن متذکر میشود عمر ندادیم، و انذارکننده (الهی) به سراغ شما نیامد؟! اکنون بچشید که برای ظالمان هیچ یاوری نیست! (37)
خداوند از غیب آسمانها و زمین آگاه است، و آنچه را در درون دلهاست میداند! (38)
اوست که شما را جانشینانی در زمین قرار داد; هر کس کافر شود، کفر او به زیان خودش خواهد بود، و کافران را کفرشان جز خشم و غضب در نزد پروردگار چیزی نمیافزاید، و (نیز) کفرشان جز زیان و خسران چیزی بر آنها اضافه نمیکند! (39)
بگو: «این معبودانی را که جز خدا میخوانید به من نشان دهید چه چیزی از زمین را آفریدهاند، یا اینکه شرکتی در (آفرینش و مالکیت) آسمانها دارند؟! یا به آنان کتابی (آسمانی) دادهایم و دلیلی از آن برای (شرک) خود دارند؟!» نه هیچ یک از اینها نیست، ظالمان فقط وعدههای دروغین به یکدیگر میدهند! (40)
خداوند آسمانها و زمین را نگاه میدارد تا از نظام خود منحرف نشوند; و هرگاه منحرف گردند، کسی جز او نمیتواند آنها را نگاه دارد، او بردبار و غفور است! (41)
آنان با نهایت تاکید به خدا سوگند خوردند که اگر پیامبری انذارکننده به سراغشان آید، هدایت یافتهترین امتها خواهند بود; اما چون پیامبری برای آنان آمد، جز فرار و فاصلهگرفتن از (حق) چیزی بر آنها نیفزود! (42)
اینها همه بخاطر استکبار در زمین و نیرنگهای بدشان بود; اما این نیرنگها تنها دامان صاحبانش را میگیرد; آیا آنها چیزی جز سنت پیشینیان و (عذابهای دردناک آنان) را انتظار دارند؟! هرگز برای سنت خدا تبدیل نخواهی یافت، و هرگز برای سنت الهی تغییری نمییابی! (43)
آیا آنان در زمین نگشتند تا ببینند عاقبت کسانی که پیش از آنها بودند چگونه بود؟! همانها که از اینان قویتر (و نیرومندتر) بودند; نه چیزی در آسمانها و نه چیزی در زمین از حوزه قدرت او بیرون نخواهد رفت; او دانا و تواناست! (44)
اگر خداوند مردم را به سبب کارهایی که انجام دادهاند مجازات کند، جنبندهای را بر پشت زمین باقی نخواهد گذاشت! ولی (به لطفش) آنها را تا سرآمد معینی تاخیر میاندازد (و مهلت اصلاح میدهد) اما هنگامی که اجل آنان فرا رسد، (خداوند هر کس را به مقتضای عملش جزا میدهد) او نسبت به بندگانش بیناست (و از اعمال و نیات همه آگاه است)! (45)
SURA 35. Fatir, or The Originator of Creation; or
Malaika, or The Angels
1. Praise be to Allah, Who created [out of nothing] the heavens and the earth,
Who made the angels, messengers with wings,- two, or three, or four [pairs]: He
adds to Creation as He pleases: for Allah has power over all things.
2. What Allah out of his Mercy doth bestow on mankind there is none can
withhold: what He doth withhold, there is none can grant, apart from Him: and He
is the Exalted in Power, full of Wisdom.
3. O men! Call to mind the grace of Allah unto you! is there a creator, other
than Allah, to give you sustenance from heaven or earth? There is no god but He:
how then are ye deluded away from the Truth?
4. And if they reject thee, so were messengers rejected before thee: to Allah
back for decision all affairs.
5. O men! Certainly the promise of Allah is true. Let not then this present life
deceive you, nor let the Chief Deceiver deceive you about Allah.
6. Verily Satan is an enemy to you: so treat him as an enemy. He only invites
his adherents, that they may become Companions of the Blazing Fire.
7. For those who reject Allah, is a terrible Penalty: but for those who believe
and work righteous deeds, is Forgiveness, and a magnificent Reward.
8. Is he, then, to whom the evil of his conduct is made alluring, so that he
looks upon it as good, [equal to one who is rightly guided]? For Allah leaves to
stray whom He wills, and guides whom He wills. So let not thy soul go out in
[vainly] sighing after them: for Allah knows well all that they do!
9. It is Allah Who sends forth the Winds, so that they raise up the Clouds, and
We drive them to a land that is dead, and revive the earth therewith after its
death: even so [will be] the Resurrection!
10. If any do seek for glory and power,- to Allah belong all glory and power. To
Him mount up [all] Words of Purity: It is He Who exalts each Deed of
Righteousness. Those that lay Plots of Evil,- for them is a Penalty terrible;
and the plotting of such will be void [of result].
11. And Allah did create you from dust; then from a sperm-drop; then He made you
in pairs. And no female conceives, or lays down [her load], but with His
knowledge. Nor is a man long-lived granted length of days, nor is a part cut off
from his life, but is in a Decree [ordained]. All this is easy to Allah.
12. Nor are the two bodies of flowing water alike,- the one palatable, sweet,
and pleasant to drink, and the other, salt and bitter. Yet from each [kind of
water] do ye eat flesh fresh and tender, and ye extract ornaments to wear; and
thou seest the ships therein that plough the waves, that ye may seek [thus] of
the Bounty of Allah that ye may be grateful.
13. He merges Night into Day, and he merges Day into Night, and he has subjected
the sun and the moon [to his Law]: each one runs its course for a term
appointed. Such is Allah your Lord: to Him belongs all Dominion. And those whom
ye invoke besides Him have not the least power.
14. If ye invoke them, they will not listen to your call, and if they were to
listen, they cannot answer your [prayer]. On the Day of Judgment they will
reject your "Partnership". and none, [O man!] can tell thee [the Truth] like the
One Who is acquainted with all things.
15. O ye men! It is ye that have need of Allah: but Allah is the One Free of all
wants, worthy of all praise.
16. If He so pleased, He could blot you out and bring in a New Creation.
17. Nor is that [at all] difficult for Allah.
18. Nor can a bearer of burdens bear another's burdens if one heavily laden
should call another to [bear] his load. Not the least portion of it can be
carried [by the other]. Even though he be nearly related. Thou canst but
admonish such as fear their Lord unseen and establish regular Prayer. And
whoever purifies himself does so for the benefit of his own soul; and the
destination [of all] is to Allah.
19. The blind and the seeing are not alike;
20. Nor are the depths of Darkness and the Light;
21. Nor are the [chilly] shade and the [genial] heat of the sun:
22. Nor are alike those that are living and those that are dead. Allah can make
any that He wills to hear; but thou canst not make those to hear who are
[buried] in graves.
23. Thou art no other than a warner.
24. Verily We have sent thee in truth, as a bearer of glad tidings, and as a
warner: and there never was a people, without a warner having lived among them
[in the past].
25. And if they reject thee, so did their predecessors, to whom came their
messengers with Clear Signs, Books of dark prophecies, and the Book of
Enlightenment.
26. In the end did I punish those who rejected Faith: and how [terrible] was My
rejection [of them]!
27. Seest thou not that Allah sends down rain from the sky? With it We then
bring out produce of various colours. And in the mountains are tracts white and
red, of various shades of colour, and black intense in hue.
28. And so amongst men and crawling creatures and cattle, are they of various
colours. Those truly fear Allah, among His Servants, who have knowledge: for
Allah is Exalted in Might, Oft-Forgiving.
29. Those who rehearse the Book of Allah, establish regular Prayer, and spend
[in Charity] out of what We have provided for them, secretly and openly, hope
for a commerce that will never fail:
30. For He will pay them their meed, nay, He will give them [even] more out of
His Bounty: for He is Oft-Forgiving, Most Ready to appreciate [service].
31. That which We have revealed to thee of the Book is the Truth,- confirming
what was [revealed] before it: for Allah is assuredly- with respect to His
Servants - well acquainted and Fully Observant.
32. Then We have given the Book for inheritance to such of Our Servants as We
have chosen: but there are among them some who wrong their own souls; some who
follow a middle course; and some who are, by Allah's leave, foremost in good
deeds; that is the highest Grace.
33. Gardens of Eternity will they enter: therein will they be adorned with
34. And they will say: "Praise be to Allah, Who has removed from us [all]
sorrow: for our Lord is indeed Oft-Forgiving Ready to appreciate [service]:
35. "Who has, out of His Bounty, settled us in a Home that will last: no toil
nor sense of weariness shall touch us therein."
36. But those who reject [Allah] - for them will be the Fire of Hell: No term
shall be determined for them, so they should die, nor shall its Penalty be
lightened for them. Thus do We reward every ungrateful one!
37. Therein will they cry aloud [for assistance]: "Our Lord! Bring us out: we
shall work righteousness, not the [deeds] we used to do!" - "Did We not give you
long enough life so that he that would should receive admonition? and [moreover]
the warner came to you. So taste ye [the fruits of your deeds]: for the wrongdoers
there is no helper."
38. Verily Allah knows [all] the hidden things of the heavens and the earth:
verily He has full knowledge of all that is in [men's] hearts.
39. He it is That has made you inheritors in the earth: if, then, any do reject
[Allah], their rejection [works] against themselves: their rejection but adds to
the odium for the Unbelievers in the sight of their Lord: their rejection but
adds to [their own] undoing.
40. Say: "Have ye seen [these] 'Partners' of yours whom ye call upon besides
Allah? Show Me what it is they have created in the [wide] earth. Or have they a
share in the heavens? Or have We given them a Book from which they [can derive]
clear [evidence]?- Nay, the wrong-doers promise each other nothing but
delusions.
41. It is Allah Who sustains the heavens and the earth, lest they cease [to
function]: and if they should fail, there is none - not one - can sustain them
thereafter: Verily He is Most Forbearing, Oft-Forgiving.
42. They swore their strongest oaths by Allah that if a warner came to them,
they would follow his guidance better than any [other] of the Peoples: But when
a warner came to them, it has only increased their flight [from righteousness],-
43. On account of their arrogance in the land and their plotting of Evil, but
the plotting of Evil will hem in only the authors thereof. Now are they but
looking for the way the ancients were dealt with? But no change wilt thou find
in Allah's way [of dealing]: no turning off wilt thou find in Allah's way [of
dealing].
44. Do they not travel through the earth, and see what was the End of those
before them,- though they were superior to them in strength? Nor is Allah to be
frustrated by anything whatever in the heavens or on earth: for He is All-
Knowing. All-Powerful.
45. If Allah were to punish men according to what they deserve. He would not
leave on the back of the [earth] a single living creature: but He gives them
respite for a stated Term: when their Term expires, verily Allah has in His
sight all His Servants.
﴿ سورة یس - سورة ٣٦ - تعداد آیات ٨٣ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
یس ﴿١﴾ وَالْقُرْآنِ الْحَکِیمِ ﴿٢﴾ إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿٣﴾ عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ ﴿٤﴾ تَنْزِیلَ الْعَزِیزِ الرَّحِیمِ ﴿٥﴾ لِتُنْذِرَ قَوْمًا مَا أُنْذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ ﴿٦﴾ لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَى أَکْثَرِهِمْ فَهُمْ لا یُؤْمِنُونَ ﴿٧﴾ إِنَّا جَعَلْنَا فِی أَعْنَاقِهِمْ أَغْلالا فَهِیَ إِلَى الأذْقَانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ ﴿٨﴾ وَجَعَلْنَا مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدًّا وَمِنْ خَلْفِهِمْ سَدًّا فَأَغْشَیْنَاهُمْ فَهُمْ لا یُبْصِرُونَ ﴿٩﴾ وَسَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَأَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لا یُؤْمِنُونَ ﴿١٠﴾ إِنَّمَا تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ وَخَشِیَ الرَّحْمَنَ بِالْغَیْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَأَجْرٍ کَرِیمٍ ﴿١١﴾ إِنَّا نَحْنُ نُحْیِی الْمَوْتَى وَنَکْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَآثَارَهُمْ وَکُلَّ شَیْءٍ أحْصَیْنَاهُ فِی إِمَامٍ مُبِینٍ ﴿١٢﴾ وَاضْرِبْ لَهُمْ مَثَلا أَصْحَابَ الْقَرْیَةِ إِذْ جَاءَهَا الْمُرْسَلُونَ ﴿١٣﴾ إِذْ أَرْسَلْنَا إِلَیْهِمُ اثْنَیْنِ فَکَذَّبُوهُمَا فَعَزَّزْنَا بِثَالِثٍ فَقَالُوا إِنَّا إِلَیْکُمْ مُرْسَلُونَ ﴿١٤﴾ قَالُوا مَا أَنْتُمْ إِلا بَشَرٌ مِثْلُنَا وَمَا أَنْزَلَ الرَّحْمَنُ مِنْ شَیْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلا تَکْذِبُونَ ﴿١٥﴾ قَالُوا رَبُّنَا یَعْلَمُ إِنَّا إِلَیْکُمْ لَمُرْسَلُونَ ﴿١٦﴾ وَمَا عَلَیْنَا إِلا الْبَلاغُ الْمُبِینُ ﴿١٧﴾ قَالُوا إِنَّا تَطَیَّرْنَا بِکُمْ لَئِنْ لَمْ تَنْتَهُوا لَنَرْجُمَنَّکُمْ وَلَیَمَسَّنَّکُمْ مِنَّا عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١٨﴾ قَالُوا طَائِرُکُمْ مَعَکُمْ أَئِنْ ذُکِّرْتُمْ بَلْ أَنْتُمْ قَوْمٌ مُسْرِفُونَ ﴿١٩﴾ وَجَاءَ مِنْ أَقْصَى الْمَدِینَةِ رَجُلٌ یَسْعَى قَالَ یَا قَوْمِ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِینَ ﴿٢٠﴾ اتَّبِعُوا مَنْ لا یَسْأَلُکُمْ أَجْرًا وَهُمْ مُهْتَدُونَ ﴿٢١﴾ وَمَا لِیَ لا أَعْبُدُ الَّذِی فَطَرَنِی وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٢٢﴾ أَأَتَّخِذُ مِنْ دُونِهِ آلِهَةً إِنْ یُرِدْنِ الرَّحْمَنُ بِضُرٍّ لا تُغْنِ عَنِّی شَفَاعَتُهُمْ شَیْئًا وَلا یُنْقِذُونِ ﴿٢٣﴾ إِنِّی إِذًا لَفِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٢٤﴾ إِنِّی آمَنْتُ بِرَبِّکُمْ فَاسْمَعُونِ ﴿٢٥﴾ قِیلَ ادْخُلِ الْجَنَّةَ قَالَ یَا لَیْتَ قَوْمِی یَعْلَمُونَ ﴿٢٦﴾ بِمَا غَفَرَ لِی رَبِّی وَجَعَلَنِی مِنَ الْمُکْرَمِینَ ﴿٢٧﴾
الجزء ٢٣
وَمَا أَنْزَلْنَا عَلَى قَوْمِهِ مِنْ بَعْدِهِ مِنْ جُنْدٍ مِنَ السَّمَاءِ وَمَا کُنَّا مُنْزِلِینَ ﴿٢٨﴾ إِنْ کَانَتْ إِلا صَیْحَةً وَاحِدَةً فَإِذَا هُمْ خَامِدُونَ ﴿٢٩﴾ یَا حَسْرَةً عَلَى الْعِبَادِ مَا یَأْتِیهِمْ مِنْ رَسُولٍ إِلا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٣٠﴾ أَلَمْ یَرَوْا کَمْ أَهْلَکْنَا قَبْلَهُمْ مِنَ الْقُرُونِ أَنَّهُمْ إِلَیْهِمْ لا یَرْجِعُونَ ﴿٣١﴾ وَإِنْ کُلٌّ لَمَّا جَمِیعٌ لَدَیْنَا مُحْضَرُونَ ﴿٣٢﴾ وَآیَةٌ لَهُمُ الأرْضُ الْمَیْتَةُ أَحْیَیْنَاهَا وَأَخْرَجْنَا مِنْهَا حَبًّا فَمِنْهُ یَأْکُلُونَ ﴿٣٣﴾ وَجَعَلْنَا فِیهَا جَنَّاتٍ مِنْ نَخِیلٍ وَأَعْنَابٍ وَفَجَّرْنَا فِیهَا مِنَ الْعُیُونِ ﴿٣٤﴾ لِیَأْکُلُوا مِنْ ثَمَرِهِ وَمَا عَمِلَتْهُ أَیْدِیهِمْ أَفَلا یَشْکُرُونَ ﴿٣٥﴾ سُبْحَانَ الَّذِی خَلَقَ الأزْوَاجَ کُلَّهَا مِمَّا تُنْبِتُ الأرْضُ وَمِنْ أَنْفُسِهِمْ وَمِمَّا لا یَعْلَمُونَ ﴿٣٦﴾ وَآیَةٌ لَهُمُ اللَّیْلُ نَسْلَخُ مِنْهُ النَّهَارَ فَإِذَا هُمْ مُظْلِمُونَ ﴿٣٧﴾ وَالشَّمْسُ تَجْرِی لِمُسْتَقَرٍّ لَهَ إِنَّ أَصْحَابَ الْجَنَّةِ الْیَوْمَ فِی شُغُلٍ فَاکِهُونَ ﴿٥٥﴾ هُمْ وَأَزْوَاجُهُمْ فِی ظِلالٍ عَلَى الأرَائِکِ مُتَّکِئُونَ ﴿٥٦﴾ لَهُمْ فِیهَا فَاکِهَةٌ وَلَهُمْ مَا یَدَّعُونَ ﴿٥٧﴾ سَلامٌ قَوْلا مِنْ رَبٍّ رَحِیمٍ ﴿٥٨﴾ وَامْتَازُوا الْیَوْمَ أَیُّهَا الْمُجْرِمُونَ ﴿٥٩﴾ أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْکُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَنْ لا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبِینٌ ﴿٦٠﴾ وَأَنِ اعْبُدُونِی هَذَا صِرَاطٌ مُسْتَقِیمٌ ﴿٦١﴾ وَلَقَدْ أَضَلَّ مِنْکُمْ جِبِلا کَثِیرًا أَفَلَمْ تَکُونُوا تَعْقِلُونَ ﴿٦٢﴾ هَذِهِ جَهَنَّمُ الَّتِی کُنْتُمْ تُوعَدُونَ ﴿٦٣﴾ اصْلَوْهَا الْیَوْمَ بِمَا کُنْتُمْ تَکْفُرُونَ ﴿٦٤﴾ الْیَوْمَ نَخْتِمُ عَلَى أَفْوَاهِهِمْ وَتُکَلِّمُنَا أَیْدِیهِمْ وَتَشْهَدُ أَرْجُلُهُمْ بِمَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿٦٥﴾ وَلَوْ نَشَاءُ لَطَمَسْنَا عَلَى أَعْیُنِهِمْ فَاسْتَبَقُوا الصِّرَاطَ فَأَنَّى یُبْصِرُونَ ﴿٦٦﴾ وَلَوْ نَشَاءُ لَمَسَخْنَاهُمْ عَلَى مَکَانَتِهِمْ فَمَا اسْتَطَاعُوا مُضِیًّا وَلا یَرْجِعُونَ ﴿٦٧﴾ وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَکِّسْهُ فِی الْخَلْقِ أَفَلا یَعْقِلُونَ ﴿٦٨﴾ وَمَا عَلَّمْنَاهُ الشِّعْرَ وَمَا یَنْبَغِی لَهُ إِنْ هُوَ إِلا ذِکْرٌ وَقُرْآنٌ مُبِینٌ ﴿٦٩﴾ لِیُنْذِرَ مَنْ کَانَ حَیًّا وَیَحِقَّ الْقَوْلُ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿٧٠﴾ أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّا خَلَقْنَا لَهُمْ مِمَّا عَمِلَتْ أَیْدِینَا أَنْعَامًا فَهُمْ لَهَا مَالِکُونَ ﴿٧١﴾ وَذَلَّلْنَاهَا لَهُمْ فَمِنْهَا رَکُوبُهُمْ وَمِنْهَا یَأْکُلُونَ ﴿٧٢﴾ وَلَهُمْ فِیهَا مَنَافِعُ وَمَشَارِبُ أَفَلا یَشْکُرُونَ ﴿٧٣﴾ وَاتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ یُنْصَرُونَ ﴿٧٤﴾ لا یَسْتَطِیعُونَ نَصْرَهُمْ وَهُمْ لَهُمْ جُنْدٌ مُحْضَرُونَ ﴿٧٥﴾ فَلا یَحْزُنْکَ قَوْلُهُمْ إِنَّا نَعْلَمُ مَا یُسِرُّونَ وَمَا یُعْلِنُونَ ﴿٧٦﴾ أَوَلَمْ یَرَ الإنْسَانُ أَنَّا خَلَقْنَاهُ مِنْ نُطْفَةٍ فَإِذَا هُوَ خَصِیمٌ مُبِینٌ ﴿٧٧﴾ وَضَرَبَ لَنَا مَثَلا وَنَسِیَ خَلْقَهُ قَالَ مَنْ یُحْیِی الْعِظَامَ وَهِیَ رَمِیمٌ ﴿٧٨﴾ قُلْ یُحْیِیهَا الَّذِی أَنْشَأَهَا أَوَّلَ مَرَّةٍ وَهُوَ بِکُلِّ خَلْقٍ عَلِیمٌ ﴿٧٩﴾ الَّذِی جَعَلَ لَکُمْ مِنَ الشَّجَرِ الأخْضَرِ نَارًا فَإِذَا أَنْتُمْ مِنْهُ تُوقِدُونَ ﴿٨٠﴾ أَوَلَیْسَ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یَخْلُقَ مِثْلَهُمْ بَلَى وَهُوَ الْخَلاقُ الْعَلِیمُ ﴿٨١﴾ إِنَّمَا أَمْرُهُ إِذَا أَرَادَ شَیْئًا أَنْ یَقُولَ لَهُ کُنْ فَیَکُونُ ﴿٨٢﴾ فَسُبْحَانَ الَّذِی بِیَدِهِ مَلَکُوتُ کُلِّ شَیْءٍ وَإِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٨٣﴾
سورة یس
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
یس. (1)
سوگند به قرآن حکیم. (2)
که تو قطعا از رسولان (خداوند) هستی، (3)
بر راهی راست (قرار داری); (4)
این قرآنی است که از سوی خداوند عزیز و رحیم نازل شده است (5)
تا قومی را بیم دهی که پدرانشان انذار نشدند، از این رو آنان غافلند! (6)
فرمان (الهی) درباره بیشتر آنها تحقق یافته، به همین جهت ایمان نمیآورند! (7)
ما در گردنهای آنان غلهایی قرار دادیم که تا چانهها ادامه دارد و سرهای آنان را به بالا نگاه داشته است! (8)
و در پیش روی آنان سدی قرار دادیم، و در پشت سرشان سدی; و چشمانشان را پوشاندهایم، لذا نمیبینند! (9)
برای آنان یکسان است: چه انذارشان کنی یا نکنی، ایمان نمیآورند! (10)
تو فقط کسی را انذار میکنی که از این یادآوری (الهی) پیروی کند و از خداوند رحمان در نهان بترسد; چنین کسی را به آمرزش و پاداشی پرارزش بشارت ده! (11)
به یقین ما مردگان را زنده میکنیم و آنچه را از پیش فرستادهاند و تمام آثار آنها را می نویسیم; و همه چیز را در کتاب آشکار کنندهای برشمردهایم! (12)
و برای آنها، اصحاب قریه (انطاکیه) را مثال بزن هنگامی که فرستادگان خدا به سوی آنان آمدند; (13)
هنگامی که دو نفر از رسولان را بسوی آنها فرستادیم، اما آنان رسولان (ما) را تکذیب کردند; پس برای تقویت آن دو، شخص سومی فرستادیم، آنها همگی گفتند: «ما فرستادگان (خدا) به سوی شما هستیم!» (14)
اما آنان (در جواب) گفتند: «شما جز بشری همانند ما نیستید، و خداوند رحمان چیزی نازل نکرده، شما فقط دروغ میگویید!» (15)
(رسولان ما) گفتند: «پروردگار ما آگاه است که ما قطعا فرستادگان (او) به سوی شما هستیم، (16)
و بر عهده ما چیزی جز ابلاغ آشکار نیست!» (17)
آنان گفتند: «ما شما را به فال بد گرفتهایم (و وجود شما را شوم میدانیم)، و اگر (از این سخنان) دست برندارید شما را سنگسار خواهیم کرد و شکنجه دردناکی از ما به شما خواهد رسید! (18)
(رسولان) گفتند: «شومی شما از خودتان است اگر درست بیندیشید، بلکه شما گروهی اسرافکارید!» (19)
و مردی (با ایمان) از دورترین نقطه شهر با شتاب فرا رسید، گفت: «ای قوم من! از فرستادگان (خدا) پیروی کنید! (20)
از کسانی پیروی کنید که از شما مزدی نمیخواهند و خود هدایت یافتهاند! (21)
من چرا کسی را پرستش نکنم که مرا آفریده، و همگی به سوی او بازگشت داده میشوید؟! (22)
آیا غیر از او معبودانی را انتخاب کنم که اگر خداوند رحمان بخواهد زیانی به من برساند، شفاعت آنها کمترین فایدهای برای من ندارد و مرا (از مجازات او) نجات نخواهند داد! (23)
اگر چنین کنم، من در گمراهی آشکاری خواهم بود! (24)
(به همین دلیل) من به پروردگارتان ایمان آوردم; پس به سخنان من گوش فرا دهید!» (25)
(سرانجام او را شهید کردند و) به او گفته شد: «وارد بهشت شو!» گفت: «ای کاش قوم من میدانستند... (26)
که پروردگارم مرا آمرزیده و از گرامیداشتگان قرار داده است!» (27)
و ما بعد از او بر قومش هیچ لشکری از آسمان نفرستادیم، و هرگز سنت ما بر این نبود; (28)
(بلکه) فقط یک صیحه آسمانی بود، ناگهان همگی خاموش شدند! (29)
افسوس بر این بندگان که هیچ پیامبری برای هدایت آنان نیامد مگر اینکه او را استهزا میکردند! (30)
آیا ندیدند چقدر از اقوام پیش از آنان را (بخاطر گناهانشان) هلاک کردیم، آنها هرگز به سوی ایشان بازنمیگردند (و زنده نمیشوند)! (31)
و همه آنان (روز قیامت) نزد ما احضار میشوند! (32)
زمین مرده برای آنها آیتی است، ما آن را زنده کردیم و دانههای (غذایی) از آن خارج ساختیم که از آن میخورند; (33)
و در آن باغهایی از نخلها و انگورها قرار دادیم و چشمههایی از آن جاری ساختیم، (34)
تا از میوه آن بخورند در حالی که دست آنان هیچ دخالتی در ساختن آن نداشته است! آیا شکر خدا را بجا نمیآورند؟! (35)
منزه است کسی که تمام زوجها را آفرید، از آنچه زمین میرویاند، و از خودشان، و از آنچه نمیدانند! (36)
شب (نیز) برای آنها نشانهای است (از عظمت خدا); ما روز را از آن برمیگیریم، ناگهان تاریکی آنان را فرا میگیرد! (37)
و خورشید (نیز برای آنها آیتی است) که پیوسته بسوی قرارگاهش در حرکت است; این تقدیر خداوند قادر و داناست. (38)
و برای ماه منزلگاههایی قرار دادیم، (و هنگامی که این منازل را طی کرد) سرانجام بصورت سخللّهشاخه کهنه قوسی شکل و زرد رنگ خرما» در میآید. (39)
نه خورشید را سزاست که به ماه رسد، و نه شب بر روز پیشی میگیرد; و هر کدام در مسیر خود شناورند. (40)
نشانهای (دیگر از عظمت پروردگار) برای آنان است که ما فرزندانشان را در کشتیهایی پر (از وسایل و بارها) حمل کردیم. (41)
و برای آنها مرکبهای دیگری همانند آن آفریدیم. (42)
و اگر بخواهیم آنها را غرق میکنیم بطوری که نه فریادرسی داشته باشند و نه نجات داده شوند! (43)
مگر اینکه رحمت ما شامل حال آنان شود، و تا زمان معینی از این زندگی بهره گیرند! (44)
و هرگاه به آنها گفته شود: «از آنچه پیش رو و پشت سر شماست ( از عذابهای الهی) بترسید تا مشمول رحمت الهی شوید!» (اعتنا نمیکنند). (45)
و هیچ آیهای از آیات پروردگارشان برای آنها نمیآید مگر اینکه از آن رویگردان می شوند. (46)
و هنگامی که به آنان گفته شود: «از آنچه خدا به شما روزی کرده انفاق کنید!»، کافران به مؤمنان میگویند: «آیا ما کسی را اطعام کنیم که اگر خدا میخواست او را اطعام میکرد؟! (پس خدا خواسته است او گرسنه باشد)، شما فقط در گمراهی آشکارید»! (47)
آنها میگویند: «اگر راست میگویید، این وعده (قیامت) کی خواهد بود؟! (48)
(اما)جز این انتظار نمیکشند که یک صیحه عظیم (آسمانی) آنها را فراگیرد، در حالی که مشغول جدال (در امور دنیا) هستند. (49)
(چنان غافلگیر میشوند که حتی) نمیتوانند وصیتی کنند یا به سوی خانواده خود بازگردند! (50)
(بار دیگر) در «صور» دمیده میشود، ناگهان آنها از قبرها، شتابان به سوی (دادگاه) پروردگارشان میروند! (51)
میگویند: «ای وای بر ما! چه کسی ما را از خوابگاهمان برانگیخت؟! (آری) این همان است که خداوند رحمان وعده داده، و فرستادگان (او) راست گفتند!» (52)
صیحه واحدی بیش نیست، (فریادی عظیم برمیخیزد) ناگهان همگی نزد ما احضار میشوند! (53)
(و به آنها گفته میشود:) امروز به هیچ کس ذرهای ستم نمیشود، و جز آنچه را عمل میکردید جزا داده نمیشوید! (54)
بهشتیان، امروز به نعمتهای خدا مشغول و مسرورند. (55)
آنها و همسرانشان در سایههای (قصرها و درختان بهشتی) بر تختها تکیه زدهاند. (56)
برای آنها در بهشت میوه بسیار لذتبخشی است، و هر چه بخواهند در اختیار آنان خواهد بود! (57)
بر آنها سلام (و درود الهی) است; این سخنی است از سوی پروردگاری مهربان! (58)
(و به آنها میگویند:) جدا شوید امروز ای گنهکاران! (59)
آیا با شما عهد نکردم ای فرزندان آدم که شیطان را نپرستید، که او برای شما دشمن آشکاری است؟! (60)
و اینکه مرا بپرستید که راه مستقیم این است؟! (61)
او گروه زیادی از شما را گمراه کرد، آیا اندیشه نکردید؟! (62)
این همان دوزخی است که به شما وعده داده میشد! (63)
امروز وارد آن شوید و به خاطر کفری که داشتید به آتش آن بسوزید! (64)
امروز بر دهانشان مهر مینهیم، و دستهایشان با ما سخن میگویند و پاهایشان کارهایی را که انجام میدادند شهادت میدهند! (65)
و اگر بخواهیم چشمانشان را محو کنیم; سپس برای عبور از راه، میخواهند بر یکدیگر پیشی بگیرند، اما چگونه میتوانند ببینند؟! (66)
و اگر بخواهیم آنها را در جای خود مسخ میکنیم (و به مجسمههایی بیروح مبدل میسازیم) تا نتوانند راه خود را ادامه دهند یا به عقب برگردند! (67)
هر کس را طول عمر دهیم، در آفرینش واژگونهاش میکنیم (و به ناتوانی کودکی باز میگردانیم) ; آیا اندیشه نمیکنند؟! (68)
ما هرگز شعر به او ( پیامبر) نیاموختیم، و شایسته او نیست (شاعر باشد); این (کتاب آسمانی) فقط ذکر و قرآن مبین است! (69)
تا افرادی را که زندهاند بیم دهد (و بر کافران اتمام حجت شود) و فرمان عذاب بر آنان مسلم گردد! (70)
آیا ندیدند کهاز آنچه با قدرت خود به عمل آوردهایم چهارپایانی برای آنان آفریدیم که آنان مالک آن هستند؟! (71)
و آنها را رام ایشان ساختیم، هم مرکب آنان از آن است و هم از آن تغذیه میکنند; (72)
و برای آنان بهرههای دیگری در آن (حیوانات) است و نوشیدنیهائی گوارا; آیا با این حال شکرگزاری نمیکنند؟! (73)
آنان غیر از خدا معبودانی برای خویش برگزیدند به این امید که یاری شوند! (74)
ولی آنها قادر به یاری ایشان نیستند، و این (عبادتکنندگان در قیامت) لشکری برای آنها خواهند بود که در آتش دوزخ احضار میشوند! (75)
پس سخنانشان تو را غمگین نسازد، ما آنچه را پنهان میدارند و آنچه را آشکار میکنند میدانیم! (76)
آیا انسان نمیداند که ما او را از نطفهای بیارزش آفریدیم؟! و او (چنان صاحب قدرت و شعور و نطق شد که) به مخاصمه آشکار (با ما) برخاست! (77)
و برای ما مثالی زد و آفرینش خود را فراموش کرد و گفت: «چه کسی این استخوانها را زنده میکند در حالی که پوسیده است؟!» (78)
بگو: «همان کسی آن را زنده میکند که نخستین بار آن را آفرید; و او به هر مخلوقی داناست! (79)
همان کسی که برای شما از درخت سبز، آتش آفرید و شما بوسیله آن، آتش میافروزید!» (80)
آیا کسی که آسمانها و زمین را آفرید، نمیتواند همانند آنان ( انسانهای خاک شده) را بیافریند؟ ! آری (میتواند)، و او آفریدگار داناست! (81)
فرمان او چنین است که هرگاه چیزی را اراده کند، تنها به آن میگوید: «موجود باش!»، آن نیز بیدرنگ موجود میشود! (82)
پس منزه است خداوندی که مالکیت و حاکمیت همه چیز در دست اوست; و شما را به سوی او بازمیگردانند! (83)
SURA 36. Ya-Sin
1. Ya Sin.
2. By the Qur'an, full of Wisdom,-
3. Thou art indeed one of the messengers,
4. On a Straight Way.
5. It is a Revelation sent down by [Him], the Exalted in Might, Most Merciful.
6. In order that thou mayest admonish a people, whose fathers had received no
admonition, and who therefore remain heedless [of the Signs of Allah].
7. The Word is proved true against the greater part of them: for they do not
believe.
8. We have put yokes round their necks right up to their chins, so that their
heads are forced up [and they cannot see].
9. And We have put a bar in front of them and a bar behind them, and further, We
have covered them up; so that they cannot see.
10. The same is it to them whether thou admonish them or thou do not admonish
them: they will not believe.
11. Thou canst but admonish such a one as follows the Message and fears the
[Lord] Most Gracious, unseen: give such a one, therefore, good tidings, of
Forgiveness and a Reward most generous.
12. Verily We shall give life to the dead, and We record that which they send
before and that which they leave behind, and of all things have We taken account
in a clear Book [of evidence].
13. Set forth to them, by way of a parable, the [story of] the Companions of the
City. Behold!, there came messengers to it.
14. When We [first] sent to them two messengers, they rejected them: But We
strengthened them with a third: they said, "Truly, we have been sent on a
mission to you."
15. The [people] said: "Ye are only men like ourselves; and [Allah] Most
Gracious sends no sort of revelation: ye do nothing but lie."
16. They said: "Our Lord doth know that we have been sent on a mission to you:
17. "And our duty is only to proclaim the clear Message."
18. The [people] said: "for us, we augur an evil omen from you: if ye desist
not, we will certainly stone you. And a grievous punishment indeed will be
inflicted on you by us."
19. They said: "Your evil omens are with yourselves: [deem ye this an evil
omen]. If ye are admonished? Nay, but ye are a people transgressing all bounds!"
20. Then there came running, from the farthest part of the City, a man, saying,
"O my people! Obey the messengers:
21. "Obey those who ask no reward of you [for themselves], and who have
themselves received Guidance.
22. "It would not be reasonable in me if I did not serve Him Who created me, and
to Whom ye shall [all] be brought back.
23. "Shall I take [other] gods besides Him? If [Allah] Most Gracious should
intend some adversity for me, of no use whatever will be their intercession for
me, nor can they deliver me.
24. "I would indeed, if I were to do so, be in manifest Error.
25. "For me, I have faith in the Lord of you [all]: listen, then, to me!"
26. It was said: "Enter thou the Garden." He said: "Ah me! Would that my People
knew [what I know]!-
27. "For that my Lord has granted me Forgiveness and has enrolled me among those
held in honour!"
28. And We sent not down against his People, after him, any hosts from heaven,
nor was it needful for Us so to do.
29. It was no more than a single mighty Blast, and behold! they were [like
ashes] quenched and silent.
30. Ah! Alas for [My] Servants! There comes not a messenger to them but they
mock him!
31. See they not how many generations before them we destroyed? Not to them will
they return:
32. But each one of them all - will be brought before Us [for judgment].
33. A Sign for them is the earth that is dead: We do give it life, and produce
grain therefrom, of which ye do eat.
34. And We produce therein orchard with date-palms and vines, and We cause
springs to gush forth therein:
35. That they may enjoy the fruits of this [artistry]: It was not their hands
that made this: will they not then give thanks?
36. Glory to Allah, Who created in pairs all things that the earth produces, as
well as their own [human] kind and [other] things of which they have no
knowledge.
37. And a Sign for them is the Night: We withdraw therefrom the Day, and behold
they are plunged in darkness;
38. And the sun runs his course for a period determined for him: that is the
decree of [Him], the Exalted in Might, the All-Knowing.
39. And the Moon,- We have measured for her mansions [to traverse] till she
returns like the old [and withered] lower part of a date-stalk.
40. It is not permitted to the Sun to catch up the Moon, nor can the Night
outstrip the Day: Each [just] swims along in [its own] orbit [according to Law].
341. And a Sign for them is that We bore their race [through the Flood] in the
loaded Ark;
42. And We have created for them similar [vessels] on which they ride.
43. If it were Our Will, We could drown them: then would there be no helper [to
hear their cry], nor could they be delivered,
44. Except by way of Mercy from Us, and by way of [world] convenience [to serve
them] for a time.
45. When they are told, "Fear ye that which is before you and that which will be
after you, in order that ye may receive Mercy," [they turn back].
46. Not a Sign comes to them from among the Signs of their Lord, but they turn
away therefrom.
47. And when they are told, "Spend ye of [the bounties] with which Allah has
provided you," the Unbelievers say to those who believe: "Shall we then feed
those whom, if Allah had so willed, He would have fed, [Himself]?- Ye are in
nothing but manifest error."
48. Further, they say, "When will this promise [come to pass], if what ye say is
true?"
49. They will not [have to] wait for aught but a single Blast: it will seize
them while they are yet disputing among themselves!
50. No [chance] will they then have, by will, to dispose [of their affairs], nor
to return to their own people!
51. The trumpet shall be sounded, when behold! from the sepulchres [men] will
rush forth to their Lord!
52. They will say: "Ah! Woe unto us! Who hath raised us up from our beds of
repose?"... [A voice will say:] "This is what [Allah] Most Gracious had
promised. And true was the word of the messengers!"
53. It will be no more than a single Blast, when lo! they will all be brought up
before Us!
54. Then, on that Day, not a soul will be wronged in the least, and ye shall but
be repaid the meeds of your past Deeds.
55. Verily the Companions of the Garden shall that Day have joy in all that they
do;
56. They and their associates will be in groves of [cool] shade, reclining on
Thrones [of dignity];
57. [Every] fruit [enjoyment] will be there for them; they shall have whatever
they call for;
58. "Peace!" - a word [of salutation] from a Lord Most Merciful!
59. "And O ye in sin! Get ye apart this Day!
60. "Did I not enjoin on you, O ye Children of Adam, that ye should not worship
Satan; for that he was to you an enemy avowed?-
61. "And that ye should worship Me, [for that] this was the Straight Way?
62. "But he did lead astray a great multitude of you. Did ye not, then,
understand?
63. "This is the Hell of which ye were [repeatedly] warned!
64. "Embrace ye the [fire] this Day, for that ye [persistently] rejected
[Truth]."
65. That Day shall We set a seal on their mouths. But their hands will speak to
us, and their feet bear witness, to all that they did.
66. If it had been our Will, We could surely have blotted out their eyes; then
should they have run about groping for the Path, but how could they have seen?
67. And if it had been Our Will, We could have transformed them [to remain] in
their places; then should they have been unable to move about, nor could they
have returned [after error].
68. If We grant long life to any, We cause him to be reversed in nature: Will
they not then understand?
69. We have not instructed the [Prophet] in Poetry, nor is it meet for him: this
is no less than a Message and a Qur'an making things clear:
70. That it may give admonition to any [who are] alive, and that the charge may
be proved against those who reject [Truth].
71. See they not that it is We Who have created for them - among the things
which Our hands have fashioned - cattle, which are under their dominion?-
72. And that We have subjected them to their [use]? of them some do carry them
and some they eat:
73. And they have [other] profits from them [besides], and they get [milk] to
drink. Will they not then be grateful?
74. Yet they take [for worship] gods other than Allah, [hoping] that they might
be helped!
75. They have not the power to help them: but they will be brought up [before
Our Judgment-seat] as a troop [to be condemned].
76. Let not their speech, then, grieve thee. Verily We know what they hide as
well as what they disclose.
77. Doth not man see that it is We Who created him from sperm? yet behold! he
[stands forth] as an open adversary!
78. And he makes comparisons for Us, and forgets his own [origin and] Creation:
He says, "Who can give life to [dry] bones and decomposed ones [at that]?"
79. Say, "He will give them life Who created them for the first time! for He is
Well-versed in every kind of creation!-
80. "The same Who produces for you fire out of the green tree, when behold! ye
kindle therewith [your own fires]!
81. "Is not He Who created the heavens and the earth able to create the like
thereof?" - Yea, indeed! for He is the Creator Supreme, of skill and knowledge
[infinite]!
82. Verily, when He intends a thing, His Command is, "be", and it is!
83. So glory to Him in Whose hands is the dominion of all things: and to Him
will ye be all brought back.
﴿ سورة الصافات - سورة ٣٧ - تعداد آیات ١٨٢ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
وَالصَّافَّاتِ صَفًّا ﴿١﴾ فَالزَّاجِرَاتِ زَجْرًا ﴿٢﴾ فَالتَّالِیَاتِ ذِکْرًا ﴿٣﴾ إِنَّ إِلَهَکُمْ لَوَاحِدٌ ﴿٤﴾ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا وَرَبُّ الْمَشَارِقِ ﴿٥﴾ إِنَّا زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِزِینَةٍ الْکَوَاکِبِ ﴿٦﴾ وَحِفْظًا مِنْ کُلِّ شَیْطَانٍ مَارِدٍ ﴿٧﴾ لا یَسَّمَّعُونَ إِلَى الْمَلإ الأعْلَى وَیُقْذَفُونَ مِنْ کُلِّ جَانِبٍ ﴿٨﴾ دُحُورًا وَلَهُمْ عَذَابٌ وَاصِبٌ ﴿٩﴾ إِلا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهَابٌ ثَاقِبٌ ﴿١٠﴾ فَاسْتَفْتِهِمْ أَهُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمْ مَنْ خَلَقْنَا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِنْ طِینٍ لازِبٍ ﴿١١﴾ بَلْ عَجِبْتَ وَیَسْخَرُونَ ﴿١٢﴾ وَإِذَا ذُکِّرُوا لا یَذْکُرُونَ ﴿١٣﴾ وَإِذَا رَأَوْا آیَةً یَسْتَسْخِرُونَ ﴿١٤﴾ وَقَالُوا إِنْ هَذَا إِلا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿١٥﴾ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَبْعُوثُونَ ﴿١٦﴾ أَوَآبَاؤُنَا الأوَّلُونَ ﴿١٧﴾ قُلْ نَعَمْ وَأَنْتُمْ دَاخِرُونَ ﴿١٨﴾ فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ فَإِذَا هُمْ یَنْظُرُونَ ﴿١٩﴾ وَقَالُوا یَا وَیْلَنَا هَذَا یَوْمُ الدِّینِ ﴿٢٠﴾ هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿٢١﴾ احْشُرُوا الَّذِینَ ظَلَمُوا وَأَزْوَاجَهُمْ وَمَا کَانُوا یَعْبُدُونَ ﴿٢٢﴾ مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِلَى صِرَاطِ الْجَحِیمِ ﴿٢٣﴾ وَقِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ ﴿٢٤﴾ مَا لَکُمْ لا تَنَاصَرُونَ ﴿٢٥﴾ بَلْ هُمُ الْیَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ ﴿٢٦﴾ وَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿٢٧﴾ قَالُوا إِنَّکُمْ کُنْتُمْ تَأْتُونَنَا عَنِ الْیَمِینِ ﴿٢٨﴾ قَالُوا بَلْ لَمْ تَکُونُوا مُؤْمِنِینَ ﴿٢٩﴾ وَمَا کَانَ لَنَا عَلَیْکُمْ مِنْ سُلْطَانٍ بَلْ کُنْتُمْ قَوْمًا طَاغِینَ ﴿٣٠﴾ فَحَقَّ عَلَیْنَا قَوْلُ رَبِّنَا إِنَّا لَذَائِقُونَ ﴿٣١﴾ فَأَغْوَیْنَاکُمْ إِنَّا کُنَّا غَاوِینَ ﴿٣٢﴾ فَإِنَّهُمْ یَوْمَئِذٍ فِی الْعَذَابِ مُشْتَرِکُونَ ﴿٣٣﴾ إِنَّا کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿٣٤﴾ إِنَّهُمْ کَانُوا إِذَا قِیلَ لَهُمْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ یَسْتَکْبِرُونَ ﴿٣٥﴾ وَیَقُولُونَ أَئِنَّا لَتَارِکُو آلِهَتِنَا لِشَاعِرٍ مَجْنُونٍ ﴿٣٦﴾ بَلْ جَاءَ بِالْحَقِّ وَصَدَّقَ الْمُرْسَلِینَ ﴿٣٧﴾ إِنَّکُمْ لَذَائِقُو الْعَذَابِ الألِیمِ ﴿٣٨﴾ وَمَا تُجْزَوْنَ إِلا مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٣٩﴾ إِلا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿٤٠﴾ أُولَئِکَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ ﴿٤١﴾ فَوَاکِهُ وَهُمْ مُکْرَمُونَ ﴿٤٢﴾ فِی جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿٤٣﴾ عَلَى سُرُرٍ مُتَقَابِلِینَ ﴿٤٤﴾ یُطَافُ عَلَیْهِمْ بِکَأْسٍ مِنْ مَعِینٍ ﴿٤٥﴾ بَیْضَاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِینَ ﴿٤٦﴾ لا فِیهَا غَوْلٌ وَلا هُمْ عَنْهَا یُنْزَفُونَ ﴿٤٧﴾ وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ عِینٌ ﴿٤٨﴾ کَأَنَّهُنَّ بَیْضٌ مَکْنُونٌ ﴿٤٩﴾ فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿٥٠﴾ قَالَ قَائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّی کَانَ لِی قَرِینٌ ﴿٥١﴾ یَقُولُ أَئِنَّکَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِینَ ﴿٥٢﴾ أَئِذَا مِتْنَا وَکُنَّا تُرَابًا وَعِظَامًا أَئِنَّا لَمَدِینُونَ ﴿٥٣﴾ قَالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ ﴿٥٤﴾ فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِی سَوَاءِ الْجَحِیمِ ﴿٥٥﴾ قَالَ تَاللَّهِ إِنْ کِدْتَ لَتُرْدِینِ ﴿٥٦﴾ وَلَوْلا نِعْمَةُ رَبِّی لَکُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِینَ ﴿٥٧﴾ أَفَمَا نَحْنُ بِمَیِّتِینَ ﴿٥٨﴾ إِلا مَوْتَتَنَا الأولَى وَمَا نَحْنُ بِمُعَذَّبِینَ ﴿٥٩﴾ إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿٦٠﴾ لِمِثْلِ هَذَا فَلْیَعْمَلِ الْعَامِلُونَ ﴿٦١﴾ أَذَلِکَ خَیْرٌ نُزُلا أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ ﴿٦٢﴾ إِنَّا جَعَلْنَاهَا فِتْنَةً لِلظَّالِمِینَ ﴿٦٣﴾ إِنَّهَا شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الْجَحِیمِ ﴿٦٤﴾ طَلْعُهَا کَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّیَاطِینِ ﴿٦٥﴾ فَإِنَّهُمْ لآکِلُونَ مِنْهَا فَمَالِئُونَ مِنْهَا الْبُطُونَ ﴿٦٦﴾ ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَیْهَا لَشَوْبًا مِنْ حَمِیمٍ ﴿٦٧﴾ ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لإلَى الْجَحِیمِ ﴿٦٨﴾ إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آبَاءَهُمْ ضَالِّینَ ﴿٦٩﴾ فَهُمْ عَلَى آثَارِهِمْ یُهْرَعُونَ ﴿٧٠﴾ وَلَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَکْثَرُ الأوَّلِینَ ﴿٧١﴾ وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا فِیهِمْ مُنْذِرِینَ ﴿٧٢﴾ فَانْظُرْ کَیْفَ کَانَ عَاقِبَةُ الْمُنْذَرِینَ ﴿٧٣﴾ إِلا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿٧٤﴾ وَلَقَدْ نَادَانَا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِیبُونَ ﴿٧٥﴾ وَنَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿٧٦﴾ وَجَعَلْنَا ذُرِّیَّتَهُ هُمُ الْبَاقِینَ ﴿٧٧﴾ وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الآخِرِینَ ﴿٧٨﴾ سَلامٌ عَلَى نُوحٍ فِی الْعَالَمِینَ ﴿٧٩﴾ إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿٨٠﴾ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿٨١﴾ ثُمَّ أَغْرَقْنَا الآخَرِینَ ﴿٨٢﴾ وَإِنَّ مِنْ شِیعَتِهِ لإبْرَاهِیمَ ﴿٨٣﴾ إِذْ جَاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِیمٍ ﴿٨٤﴾ إِذْ قَالَ لأبِیهِ وَقَوْمِهِ مَاذَا تَعْبُدُونَ ﴿٨٥﴾ أَئِفْکًا آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِیدُونَ ﴿٨٦﴾ فَمَا ظَنُّکُمْ بِرَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٨٧﴾ فَنَظَرَ نَظْرَةً فِی النُّجُومِ ﴿٨٨﴾ فَقَالَ إِنِّی سَقِیمٌ ﴿٨٩﴾ فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِینَ ﴿٩٠﴾ فَرَاغَ إِلَى آلِهَتِهِمْ فَقَالَ أَلا تَأْکُلُونَ ﴿٩١﴾ مَا لَکُمْ لا تَنْطِقُونَ ﴿٩٢﴾ فَرَاغَ عَلَیْهِمْ ضَرْبًا بِالْیَمِینِ ﴿٩٣﴾ فَأَقْبَلُوا إِلَیْهِ یَزِفُّونَ ﴿٩٤﴾ قَالَ أَتَعْبُدُونَ مَا تَنْحِتُونَ ﴿٩٥﴾ وَاللَّهُ خَلَقَکُمْ وَمَا تَعْمَلُونَ ﴿٩٦﴾ قَالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْیَانًا فَأَلْقُوهُ فِی الْجَحِیمِ ﴿٩٧﴾ فَأَرَادُوا بِهِ کَیْدًا فَجَعَلْنَاهُمُ الأسْفَلِینَ ﴿٩٨﴾ وَقَالَ إِنِّی ذَاهِبٌ إِلَى رَبِّی سَیَهْدِینِ ﴿٩٩﴾ رَبِّ هَبْ لِی مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿١٠٠﴾ فَبَشَّرْنَاهُ بِغُلامٍ حَلِیمٍ ﴿١٠١﴾ فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْیَ قَالَ یَا بُنَیَّ إِنِّی أَرَى فِی الْمَنَامِ أَنِّی أَذْبَحُکَ فَانْظُرْ مَاذَا تَرَى قَالَ یَا أَبَتِ افْعَلْ مَا تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِی إِنْ شَاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِینَ ﴿١٠٢﴾ فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِینِ ﴿١٠٣﴾ وَنَادَیْنَاهُ أَنْ یَا إِبْرَاهِیمُ ﴿١٠٤﴾ قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْیَا إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿١٠٥﴾ إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلاءُ الْمُبِینُ ﴿١٠٦﴾ وَفَدَیْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِیمٍ ﴿١٠٧﴾ وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الآخِرِینَ ﴿١٠٨﴾ سَلامٌ عَلَى إِبْرَاهِیمَ ﴿١٠٩﴾ کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿١١٠﴾ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿١١١﴾ وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِیًّا مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿١١٢﴾ وَبَارَکْنَا عَلَیْهِ وَعَلَى إِسْحَاقَ وَمِنْ ذُرِّیَّتِهِمَا مُحْسِنٌ وَظَالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِینٌ ﴿١١٣﴾ وَلَقَدْ مَنَنَّا عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ ﴿١١٤﴾ وَنَجَّیْنَاهُمَا وَقَوْمَهُمَا مِنَ الْکَرْبِ الْعَظِیمِ ﴿١١٥﴾ وَنَصَرْنَاهُمْ فَکَانُوا هُمُ الْغَالِبِینَ ﴿١١٦﴾ وَآتَیْنَاهُمَا الْکِتَابَ الْمُسْتَبِینَ ﴿١١٧﴾ وَهَدَیْنَاهُمَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِیمَ ﴿١١٨﴾ وَتَرَکْنَا عَلَیْهِمَا فِی الآخِرِینَ ﴿١١٩﴾ سَلامٌ عَلَى مُوسَى وَهَارُونَ ﴿١٢٠﴾ إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿١٢١﴾ إِنَّهُمَا مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿١٢٢﴾ وَإِنَّ إِلْیَاسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿١٢٣﴾ إِذْ قَالَ لِقَوْمِهِ أَلا تَتَّقُونَ ﴿١٢٤﴾ أَتَدْعُونَ بَعْلا وَتَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخَالِقِینَ ﴿١٢٥﴾ اللَّهَ رَبَّکُمْ وَرَبَّ آبَائِکُمُ الأوَّلِینَ ﴿١٢٦﴾ فَکَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ ﴿١٢٧﴾ إِلا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿١٢٨﴾ وَتَرَکْنَا عَلَیْهِ فِی الآخِرِینَ ﴿١٢٩﴾ سَلامٌ عَلَى إِلْ یَاسِینَ ﴿١٣٠﴾ إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿١٣١﴾ إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِینَ ﴿١٣٢﴾ وَإِنَّ لُوطًا لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿١٣٣﴾ إِذْ نَجَّیْنَاهُ وَأَهْلَهُ أَجْمَعِینَ ﴿١٣٤﴾ إِلا عَجُوزًا فِی الْغَابِرِینَ ﴿١٣٥﴾ ثُمَّ دَمَّرْنَا الآخَرِینَ ﴿١٣٦﴾ وَإِنَّکُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَیْهِمْ مُصْبِحِینَ ﴿١٣٧﴾ وَبِاللَّیْلِ أَفَلا تَعْقِلُونَ ﴿١٣٨﴾ وَإِنَّ یُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ ﴿١٣٩﴾ إِذْ أَبَقَ إِلَى الْفُلْکِ الْمَشْحُونِ ﴿١٤٠﴾ فَسَاهَمَ فَکَانَ مِنَ الْمُدْحَضِینَ ﴿١٤١﴾ فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَهُوَ مُلِیمٌ ﴿١٤٢﴾ فَلَوْلا أَنَّهُ کَانَ مِنَ الْمُسَبِّحِینَ ﴿١٤٣﴾ لَلَبِثَ فِی بَطْنِهِ إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿١٤٤﴾ فَنَبَذْنَاهُ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ سَقِیمٌ ﴿١٤٥﴾ وَأَنْبَتْنَا عَلَیْهِ شَجَرَةً مِنْ یَقْطِینٍ ﴿١٤٦﴾ وَأَرْسَلْنَاهُ إِلَى مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ یَزِیدُونَ ﴿١٤٧﴾ فَآمَنُوا فَمَتَّعْنَاهُمْ إِلَى حِینٍ ﴿١٤٨﴾ فَاسْتَفْتِهِمْ أَلِرَبِّکَ الْبَنَاتُ وَلَهُمُ الْبَنُونَ ﴿١٤٩﴾ أَمْ خَلَقْنَا الْمَلائِکَةَ إِنَاثًا وَهُمْ شَاهِدُونَ ﴿١٥٠﴾ أَلا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْکِهِمْ لَیَقُولُونَ ﴿١٥١﴾ وَلَدَ اللَّهُ وَإِنَّهُمْ لَکَاذِبُونَ ﴿١٥٢﴾ أَصْطَفَى الْبَنَاتِ عَلَى الْبَنِینَ ﴿١٥٣﴾ مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿١٥٤﴾ أَفَلا تَذَکَّرُونَ ﴿١٥٥﴾ أَمْ لَکُمْ سُلْطَانٌ مُبِینٌ ﴿١٥٦﴾ فَأْتُوا بِکِتَابِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿١٥٧﴾ وَجَعَلُوا بَیْنَهُ وَبَیْنَ الْجِنَّةِ نَسَبًا وَلَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ ﴿١٥٨﴾ سُبْحَانَ اللَّهِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿١٥٩﴾ إِلا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿١٦٠﴾ فَإِنَّکُمْ وَمَا تَعْبُدُونَ ﴿١٦١﴾ مَا أَنْتُمْ عَلَیْهِ بِفَاتِنِینَ ﴿١٦٢﴾ إِلا مَنْ هُوَ صَالِ الْجَحِیمِ ﴿١٦٣﴾ وَمَا مِنَّا إِلا لَهُ مَقَامٌ مَعْلُومٌ ﴿١٦٤﴾ وَإِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ ﴿١٦٥﴾ وَإِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ ﴿١٦٦﴾ وَإِنْ کَانُوا لَیَقُولُونَ ﴿١٦٧﴾ لَوْ أَنَّ عِنْدَنَا ذِکْرًا مِنَ الأوَّلِینَ ﴿١٦٨﴾ لَکُنَّا عِبَادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِینَ ﴿١٦٩﴾ فَکَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ یَعْلَمُونَ ﴿١٧٠﴾ وَلَقَدْ سَبَقَتْ کَلِمَتُنَا لِعِبَادِنَا الْمُرْسَلِینَ ﴿١٧١﴾ إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ ﴿١٧٢﴾ وَإِنَّ جُنْدَنَا لَهُمُ الْغَالِبُونَ ﴿١٧٣﴾ فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿١٧٤﴾ وَأَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿١٧٥﴾ أَفَبِعَذَابِنَا یَسْتَعْجِلُونَ ﴿١٧٦﴾ فَإِذَا نَزَلَ بِسَاحَتِهِمْ فَسَاءَ صَبَاحُ الْمُنْذَرِینَ ﴿١٧٧﴾ وَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّى حِینٍ ﴿١٧٨﴾ وَأَبْصِرْ فَسَوْفَ یُبْصِرُونَ ﴿١٧٩﴾ سُبْحَانَ رَبِّکَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا یَصِفُونَ ﴿١٨٠﴾ وَسَلامٌ عَلَى الْمُرْسَلِینَ ﴿١٨١﴾ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿١٨٢﴾
سورة الصافات
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
سوگند به (فرشتگان) صفکشیده (و منظم) (1)
و به نهیکنندگان و (بازدارندگان) (2)
و تلاوتکنندگان پیاپی آیات الهی... (3)
که معبود شما یگانه است; (4)
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آنهاست، و پروردگار مشرقها! (5)
ما آسمان نزدیک ( پایین) را با ستارگان آراستیم، (6)
تا آن را از هر شیطان خبیثی حفظ کنیم! (7)
آنها نمیتوانند به (سخنان) فرشتگان عالم بالا گوش فرادهند، (و هرگاه چنین کنند) از هر سو هدف قرارمیگیرند! (8)
آنها به شدت به عقب رانده میشوند; و برای آنان مجازاتی دائم است! (9)
مگر آنها که در لحظهای کوتاه برای استراق سمع به آسمان نزدیک شوند، که «شهاب ثاقب سذللّه آنها را تعقیب میکند! (10)
از آنان بپرس: «آیا آفرینش (و معاد) آنان سختتر است یا آفرینش فرشتگان (و آسمانها و زمین)؟! ما آنان را از گل چسبندهای آفریدیم! (11)
تو از انکارشان تعجب میکنی، ولی آنها مسخره میکنند! (12)
و هنگامی که به آنان تذکر داده شود، هرگز متذکر نمیشوند! (13)
و هنگامی که معجزهای را ببینند، دیگران را نیز به استهزا دعوتمیکنند! (14)
و میگویند: «این فقط سحری آشکار است! (15)
آیا هنگامی که ما مردیم و به خاک و استخوان مبدل شدیم، بار دیگر برانگیخته خواهیم شد؟! (16)
یا پدران نخستین ما (بازمیگردند)؟!» (17)
بگو: «آری، همه شما زنده میشوید در حالی که خوار و کوچک خواهید بود! (18)
تنها یک صیحه عظیم واقع میشود، ناگهان همه (از قبرها برمیخیزند و) نگاه میکنند! (19)
و میگویند: «ای وای بر ما، این روز جزاست!» (20)
(آری) این همان روز جدایی (حق از باطل) است که شما آن را تکذیب میکردید! (21)
(در این هنگام به فرشتگان دستور داده میشود:) ظالمان و همردیفانشان و آنچه را میپرستیدند... (22)
(آری آنچه را) جز خدا میپرستیدند جمع کنید و بسوی راه دوزخ هدایتشان کنید! (23)
آنها را نگهدارید که باید بازپرسی شوند! (24)
شما را چه شده که از هم یاری نمیطلبید؟! (25)
ولی آنان در آن روز تسلیم قدرت خداوندند! (26)
(و در این حال) رو به یکدیگر کرده و از هم میپرسند... (27)
گروهی (میگویند: «شما رهبران گمراهی بودید که به ظاهر) از طریق خیرخواهی و نیکی وارد شدید اما جز فریب چیزی در کارتان نبود)!» (28)
(آنها در جواب) میگویند: «شما خودتان اهل ایمان نبودید (تقصیر ما چیست)؟! (29)
ما هیچ گونه سلطهای بر شما نداشتیم، بلکه شما خود قومی طغیانگر بودید! (30)
اکنون فرمان پروردگارمان بر همه ما مسلم شده، و همگی از عذاب او میچشیم! (31)
ما شما را گمراه کردیم، همان گونه که خود گمراه بودیم! (32)
(آری) همه آنها ( پیشوایان و پیروان گمراه) در آن روز در عذاب الهی مشترکند! (33)
ما این گونه با مجرمان رفتار میکنیم! (34)
چرا که وقتی به آنها گفته میشد: «معبودی جز خدا وجود ندارد»، تکبر و سرکشی میکردند... (35)
و پیوسته میگفتند: «آیا ما معبودان خود را بخاطر شاعری دیوانه رها کنیم؟!» (36)
چنین نیست، او حق را آورده و پیامبران پیشین را تصدیق کرده است! (37)
اما شما (مستکبران کوردل) بطور مسلم عذاب دردناک (الهی) را خواهید چشید! (38)
و جز به آنچه انجام میدادید کیفر داده نمیشوید، (39)
جز بندگان مخلص خدا (که از این کیفرها برکنارند)! (40)
برای آنان ( بندگان مخلص) روزی معین و ویژهای است، (41)
میوهها(ی گوناگون پر ارزش)، و آنها گرامی داشته میشوند... (42)
در باغهای پر نعمت بهشت; (43)
در حالی که بر تختها رو به روی یکدیگر تکیه زدهاند، (44)
و گرداگردشان قدحهای لبریز از شراب طهور را میگردانند; (45)
شرابی سفید و درخشنده، و لذتبخش برای نوشندگان; (46)
شرابی که نه در آن مایه تباهی عقل است و نه از آن مست میشوند! (47)
و نزد آنها همسرانی زیبا چشم است که جز به شوهران خود عشق نمیورزند. (48)
گویی از (لطافت و سفیدی) همچون تخممرغهایی هستند که (در زیر بال و پر مرغ) پنهان مانده (و دست انسانی هرگز آن را لمس نکرده است)! (49)
(در حالی که آنها غرق گفتگو هستند) بعضی رو به بعضی دیگر کرده میپرسند... (50)
کسی از آنها میگوید: «من همنشینی داشتم... (51)
که پیوسته میگفت: آیا (به راستی) تو این سخن را باور کردهای... (52)
که وقتی ما مردیم و به خاک و استخوان مبدل شدیم، (بار دیگر) زنده میشویم و جزا داده خواهیم شد؟!» (53)
(سپس) میگوید: «آیا شما میتوانید از او خبری بگیرید؟» (54)
اینجاست که نگاهی میکند، ناگهان او را در میان دوزخ میبیند. (55)
میگوید:«به خدا سوگند نزدیک بود مرا (نیز) به هلاکت بکشانی! (56)
و اگر نعمت پروردگارم نبود، من نیز از احضارشدگان (در دوزخ) بودم! (57)
(سپس به یاران خود میگوید: ای دوستان!) آیا ما هرگز نمیمیریم (و در بهشت جاودانه خواهیم بود)، (58)
و جز همان مرگ اول، مرگی به سراغ ما نخواهد آمد، و ما هرگز عذاب نخواهیم شد. (59)
راستی این همان پیروزی بزرگ است! (60)
آری، برای مثل این، باید عملکنندگان عمل کنند! (61)
آیا این (نعمتهای جاویدان بهشتی) بهتر است یا درخت (نفرتانگیز) زقوم؟! (62)
ما آن را مایه درد و رنج ظالمان قرار دادیم! (63)
آن درختی است که از قعر جهنم میروید! (64)
شکوفه آن مانند سرهای شیاطین است! (65)
آنها ( مجرمان) از آن میخورند و شکمها را از آن پر میکنند! (66)
سپس روی آن آب داغ متعفنی مینوشند! (67)
سپس بازگشت آنها به سوی جهنم است! (68)
چرا که آنها پدران خود را گمراه یافتند، (69)
با این حال به سرعت بدنبال آنان کشانده میشوند! (70)
و قبل از آنها بیشتر پیشینیان (نیز) گمراه شدند! (71)
ما در میان آنها انذارکنندگانی فرستادیم، (72)
ولی بنگر عاقبت انذارشوندگان چگونه بود! (73)
مگر بندگان مخلص خدا! (74)
و نوح، ما را خواند (و ما دعای او را اجابت کردیم); و چه خوب اجابت کنندهای هستیم! (75)
و او و خاندانش را از اندوه بزرگ رهایی بخشیدیم، (76)
و فرزندانش را همان بازماندگان (روی زمین) قرار دادیم، (77)
و نام نیک او را در میان امتهای بعد باقی نهادیم. (78)
سلام بر نوح در میان جهانیان باد! (79)
ما این گونه نیکوکاران را پاداش میدهیم! (80)
چرا که او از بندگان باایمان ما بود! (81)
سپس دیگران ( دشمنان او) را غرق کردیم! (82)
و از پیروان او ابراهیم بود; (83)
(به خاطر بیاور) هنگامی را که با قلب سلیم به پیشگاه پروردگارش آمد; (84)
هنگامی که به پدر و قومش گفت: «اینها چیست که میپرستید؟! (85)
آیا غیر از خدا به سراغ این معبودان دروغین میروید؟! (86)
شما درباره پروردگار عالمیان چه گمان میبرید؟! (87)
(سپس) نگاهی به ستارگان افکند... (88)
و گفت: «من بیمارم (و با شما به مراسم جشن نمیآیم)!» (89)
آنها از او روی برتافته و به او پشت کردند (و بسرعت دور شدند.) (90)
(او وارد بتخانه شد) مخفیانه نگاهی به معبودانشان کرد و از روی تمسخر گفت: «چرا (از این غذاها) نمیخورید؟! (91)
(اصلا) چرا سخن نمیگویید؟!» (92)
سپس بسوی آنها رفت و ضربهای محکم با دست راست بر پیکر آنها فرود آورد (و جز بت بزرگ، همه را درهم شکست). (93)
آنها با سرعت به او روی آوردند. (94)
گفت: «آیا چیزی را میپرستید که با دست خود میتراشید؟! (95)
با اینکه خداوند هم شما را آفریده و هم بتهایی که میسازید!» (96)
(بتپرستان) گفتند: «بنای مرتفعی برای او بسازید و او را در جهنمی از آتش بیفکنید!» (97)
آنها طرحی برای نابودی ابراهیم ریخته بودند، ولی ما آنان را پست و مغلوب ساختیم! (98)
(او از این مهلکه بسلامت بیرون آمد) و گفت: «من به سوی پروردگارم میروم، او مرا هدایت خواهد کرد! (99)
پروردگارا! به من از صالحان ( فرزندان صالح) ببخش!» (100)
ما او ( ابراهیم) را به نوجوانی بردبار و صبور بشارت دادیم! (101)
هنگامی که با او به مقام سعی و کوشش رسید، گفت: «پسرم! من در خواب دیدم که تو را ذبح میکنم، نظر تو چیست؟» گفت«پدرم! هر چه دستور داری اجرا کن، به خواست خدا مرا از صابران خواهی یافت!» (102)
هنگامی که هر دو تسلیم شدند و ابراهیم جبین او را بر خاک نهاد... (103)
او را ندا دادیم که: «ای ابراهیم! (104)
آن رؤیا را تحقق بخشیدی (و به ماموریت خود عمل کردی)!» ما این گونه، نیکوکاران را جزا میدهیم! (105)
این مسلما همان امتحان آشکار است! (106)
ما ذبح عظیمی را فدای او کردیم، (107)
و نام نیک او را در امتهای بعد باقی نهادیم! (108)
سلام بر ابراهیم! (109)
این گونه نیکوکاران را پاداش میدهیم! (110)
او از بندگان باایمان ما است! (111)
ما او را به اسحاق -پیامبری از شایستگان- بشارت دادیم! (112)
ما به او و اسحاق برکت دادیم; و از دودمان آن دو، افرادی بودند نیکوکار و افرادی آشکارا به خود ستم کردند! (113)
ما به موسی و هارون نعمت بخشیدیم! (114)
و آن دو و قومشان را از اندوه بزرگ نجات دادیم! (115)
و آنها را یاری کردیم تا بر دشمنان خود پیروز شدند! (116)
ما به آن دو، کتاب روشنگر دادیم، (117)
و آن دو را به راه راست هدایت نمودیم! (118)
و نام نیکشان را در اقوام بعد باقی گذاردیم! (119)
سلام بر موسی و هارون! (120)
ما این گونه نیکوکاران را پاداش میدهیم! (121)
آن دو از بندگان مؤمن ما بودند! (122)
و الیاس از رسولان (ما) بود! (123)
به خاطر بیاور هنگامی را که به قومش گفت: «آیا تقوا پیشه نمیکنید؟! (124)
آیا بت «بعل» را میخوانید و بهترین آفریدگارها را رها میسازید؟! (125)
خدایی که پروردگار شما و پروردگار نیاکان شماست!» (126)
اما آنها او را تکذیب کردند; ولی به یقین همگی (در دادگاه عدل الهی) احضار میشوند! (127)
مگر بندگان مخلص خدا! (128)
ما نام نیک او را در میان امتهای بعد باقی گذاردیم! (129)
سلام بر الیاسین! (130)
ما این گونه نیکوکاران را پاداش میدهیم! (131)
او از بندگان مؤمن ما است! (132)
و لوط از رسولان (ما) است! (133)
و به خاطر بیاور زمانی را که او و خاندانش را همگی نجات دادیم، (134)
مگر پیرزنی که از بازماندگان بود (و به سرنوشت آنان گرفتار شد)! (135)
سپس بقیه را نابود کردیم! (136)
و شما پیوسته صبحگاهان از کنار (ویرانههای شهرهای) آنها میگذرید... (137)
و (همچنین) شبانگاه; آیا نمیاندیشید؟! (138)
و یونس از رسولان (ما) است! (139)
به خاطر بیاور زمانی را که به سوی کشتی پر (از جمعیت و بار) فرار کرد. (140)
و با آنها قرعه افکند، (و قرعه به نام او افتاد و) مغلوب شد! (141)
(او را به دریا افکندند) و ماهی عظیمی او را بلعید، در حالی که مستحق سرزنش بود! (142)
و اگر او از تسبیحکنندگان نبود... (143)
تا روز قیامت در شکم ماهی میماند! (144)
(به هر حال ما او را رهایی بخشیدیم و) او را در یک سرزمین خشک خالی از گیاه افکندیم در حالی که بیمار بود! (145)
و بوته کدوئی بر او رویاندیم (تا در سایه برگهای پهن و مرطوبش آرامش یابد)! (146)
و او را به سوی جمعیت یکصد هزار نفری -یا بیشتر- فرستادیم! (147)
آنها ایمان آوردند، از این رو تا مدت معلومی آنان را از مواهب زندگی بهرهمند ساختیم! (148)
از آنان بپرس: آیا پروردگارت دخترانی دارد و پسران از آن آنهاست؟! (149)
آیا ما فرشتگان را مؤنث آفریدیم و آنها ناظر بودند؟! (150)
دانید آنها با این تهمت بزرگشان میگویند: (151)
«خداوند فرزند آورده!» ولی آنها به یقین دروغ میگویند! (152)
آیا دختران را بر پسران ترجیح داده است؟! (153)
شما را چه شده است؟! چگونه حکم میکنید؟! (هیچ میفهمید چه میگویید؟!) (154)
آیا متذکر نمیشوید؟! (155)
یا شما دلیل روشنی در این باره دارید؟ (156)
کتابتان را بیاورید اگر راست میگویید! (157)
آنها ( مشرکان) میان او ( خداوند) و جن، (خویشاوندی و) نسبتی قائل شدند; در حالی که جنیان بخوبی میدانند که این بتپرستان در دادگاه الهی احضار میشوند! (158)
منزه است خداوند از آنچه توصیف میکنند، (159)
مگر بندگان مخلص خدا! (160)
شما و آنچه را پرستش میکنید، (161)
هرگز نمیتوانید کسی را (با آن) فریب دهید، (162)
مگر آنها که در آتش دوزخ وارد میشوند! (163)
و هیچ یک از ما نیست جز آنکه مقام معلومی دارد; (164)
و ما همگی (برای اطاعت فرمان خداوند) به صف ایستادهایم; (165)
و ما همه تسبیحگوی او هستیم! (166)
آنها پیوسته میگفتند: (167)
«اگر یکی از کتابهای پیشینیان نزد ما بود، (168)
به یقین، ما بندگان مخلص خدا بودیم!» (169)
(اما هنگامی که این کتاب بزرگ آسمانی بر آنها نازل شد،) به آن کافر شدند; ولی بزودی (نتیجه کار خود را) خواهند دانست! (170)
وعده قطعی ما برای بندگان فرستاده ما از پیش مسلم شده... (171)
که آنان یاری شدگانند، (172)
و لشکر ما پیروزند! (173)
از آنها ( کافران) روی بگردان تا زمان معینی (که فرمان جهاد فرارسد)! (174)
و وضع آنها را بنگر (چه بیمحتواست) اما بزودی (نتیجه اعمال خود را) میبینند! (175)
آیا آنها برای عذاب ما شتاب میکنند؟! (176)
اما هنگامی که عذاب ما در آستانه خانههایشان فرود آید، انذارشدگان صبحگاه بدی خواهند داشت! (177)
از آنان روی بگردان تا زمان معینی! (178)
و وضع کارشان را ببین; آنها نیز به زودی (نتیجه اعمال خود را) میبینند! (179)
منزه است پروردگار تو، پروردگار عزت (و قدرت) از آنچه آنان توصیف میکنند. (180)
و سلام بر رسولان! (181)
و حمد و ستایش مخصوص خداوندی است که پروردگار جهانیان است! (182)
SURA 37. Saffat, or Those Ranged in Ranks
1. By those who range themselves in ranks,
2. And so are strong in repelling [evil],
3. And thus proclaim the Message [of Allah]!
4. Verily, verily, your Allah is one!-
5. Lord of the heavens and of the earth and all between them, and Lord of every
point at the rising of the sun!
6. We have indeed decked the lower heaven with beauty [in] the stars,-
7. [For beauty] and for guard against all obstinate rebellious evil spirits,
8. [So] they should not strain their ears in the direction of the Exalted
Assembly but be cast away from every side,
9. Repulsed, for they are under a perpetual penalty,
10. Except such as snatch away something by stealth, and they are pursued by a
flaming fire, of piercing brightness.
11. Just ask their opinion: are they the more difficult to create, or the
[other] beings We have created? Them have We created out of a sticky clay!
12. Truly dost thou marvel, while they ridicule,
13. And, when they are admonished, pay no heed,-
14. And, when they see a Sign, turn it to mockery,
15. And say, "This is nothing but evident sorcery!
16. "What! when we die, and become dust and bones, shall we [then] be raised up
[again]
17. "And also our fathers of old?"
18. Say thou: "Yea, and ye shall then be humiliated [on account of your evil]."
19. Then it will be a single [compelling] cry; and behold, they will begin to
see!
20. They will say, "Ah! Woe to us! This is the Day of Judgment!"
21. [A voice will say,] "This is the Day of Sorting Out, whose truth ye [once]
denied!"
22. "Bring ye up", it shall be said, "The wrong-doers and their wives, and the
things they worshipped-
23. "Besides Allah, and lead them to the Way to the [Fierce] Fire!
24. "But stop them, for they must be asked:
25. "'What is the matter with you that ye help not each other?'"
26. Nay, but that day they shall submit [to Judgment];
27. And they will turn to one another, and question one another.
28. They will say: "It was ye who used to come to us from the right hand [of
power and authority]!"
29. They will reply: "Nay, ye yourselves had no Faith!
30. "Nor had we any authority over you. Nay, it was ye who were a people in
obstinate rebellion!
31. "So now has been proved true, against us, the word of our Lord that we shall
indeed [have to] taste [the punishment of our sins].
32. "We led you astray: for truly we were ourselves astray."
33. Truly, that Day, they will [all] share in the Penalty.
34. Verily that is how We shall deal with Sinners.
35. For they, when they were told that there is no god except Allah, would puff
themselves up with Pride,
36. And say: "What! shall we give up our gods for the sake of a Poet possessed?"
37. Nay! he has come with the [very] Truth, and he confirms [the Message of] the
messengers [before him].
38. Ye shall indeed taste of the Grievous Penalty;-
39. But it will be no more than the retribution of [the Evil] that ye have
wrought;-
40. But the sincere [and devoted] Servants of Allah,-
41. For them is a Sustenance determined,
42. Fruits [Delights]; and they [shall enjoy] honour and dignity,
43. In Gardens of Felicity,
44. Facing each other on Thrones [of Dignity]:
45. Round will be passed to them a Cup from a clear-flowing fountain,
46. Crystal-white, of a taste delicious to those who drink [thereof],
47. Free from headiness; nor will they suffer intoxication therefrom.
48. And besides them will be chaste women, restraining their glances, with big
eyes [of wonder and beauty].
49. As if they were [delicate] eggs closely guarded.
50. Then they will turn to one another and question one another.
51. One of them will start the talk and say: "I had an intimate companion [on
the earth],
52. "Who used to say, 'what! art thou amongst those who bear witness to the
Truth [of the Message]?
53. "'When we die and become dust and bones, shall we indeed receive rewards and
punishments?'"
54. [A voice] said: "Would ye like to look down?"
55. He looked down and saw him in the midst of the Fire.
56. He said: "By Allah! thou wast little short of bringing me to perdition!
57. "Had it not been for the Grace of my Lord, I should certainly have been
among those brought [there]!
58. "Is it [the case] that we shall not die,
59. "Except our first death, and that we shall not be punished?"
60. Verily this is the supreme achievement!
61. For the like of this let all strive, who wish to strive.
62. Is that the better entertainment or the Tree of Zaqqum?
63. For We have truly made it [as] a trial for the wrong-doers.
64. For it is a tree that springs out of the bottom of Hell-Fire:
65. The shoots of its fruit-stalks are like the heads of devils:
66. Truly they will eat thereof and fill their bellies therewith.
67. Then on top of that they will be given a mixture made of boiling water.
68. Then shall their return be to the [Blazing] Fire.
69. Truly they found their fathers on the wrong Path;
70. So they [too] were rushed down on their footsteps!
71. And truly before them, many of the ancients went astray;-
72. But We sent aforetime, among them, [messengers] to admonish them;-
73. Then see what was the end of those who were admonished [but heeded not],-
74. Except the sincere [and devoted] Servants of Allah.
75. [In the days of old], Noah cried to Us, and We are the best to hear prayer.
76. And We delivered him and his people from the Great Calamity,
77. And made his progeny to endure [on this earth];
78. And We left [this blessing] for him among generations to come in later
times:
79. "Peace and salutation to Noah among the nations!"
80. Thus indeed do we reward those who do right.
81. For he was one of our believing Servants.
82. Then the rest we overwhelmed in the Flood.
83. Verily among those who followed his Way was Abraham.
84. Behold! he approached his Lord with a sound heart.
85. Behold! he said to his father and to his people, "What is that which ye
worship?
86. "Is it a falsehood- gods other than Allah- that ye desire?
87. "Then what is your idea about the Lord of the worlds?"
88. Then did he cast a glance at the Stars.
89. And he said, "I am indeed sick [at heart]!"
90. So they turned away from him, and departed.
91. Then did he turn to their gods and said, "will ye not eat [of the offerings
before you]?...
92. "What is the matter with you that ye speak not [intelligently]?"
93. Then did he turn upon them, striking [them] with the right hand.
94. Then came [the worshippers] with hurried steps, and faced [him].
95. He said: "Worship ye that which ye have [yourselves] carved?
96. "But Allah has created you and your handwork!"
97. They said, "Build him a furnace, and throw him into the blazing fire!"
98. [This failing], they then sought a stratagem against him, but We made them
the ones most humiliated!
99. He said: "I will go to my Lord! He will surely guide me!
100. "O my Lord! Grant me a righteous [son]!"
101. So We gave him the good news of a boy ready to suffer and forbear.
102. Then, when [the son] reached [the age of] [serious] work with him, he said:
"O my son! I see in vision that I offer thee in sacrifice: Now see what is thy
view!" [The son] said: "O my father! Do as thou art commanded: thou will find
me, if Allah so wills one practising Patience and Constancy!"
103. So when they had both submitted their wills [to Allah], and he had laid him
prostrate on his forehead [for sacrifice],
104. We called out to him "O Abraham!
105. "Thou hast already fulfilled the vision!" - thus indeed do We reward those
who do right.
106. For this was obviously a trial-
107. And We ransomed him with a momentous sacrifice:
108. And We left [this blessing] for him among generations [to come] in later
times:
109. "Peace and salutation to Abraham!"
110. Thus indeed do We reward those who do right.
111. For he was one of our believing Servants.
112. And We gave him the good news of Isaac - a prophet,- one of the Righteous.
113. We blessed him and Isaac: but of their progeny are [some] that do right,
and [some] that obviously do wrong, to their own souls.
114. Again [of old] We bestowed Our favour on Moses and Aaron,
115. And We delivered them and their people from [their] Great Calamity;
116. And We helped them, so they overcame [their troubles];
117. And We gave them the Book which helps to make things clear;
118. And We guided them to the Straight Way.
119. And We left [this blessing] for them among generations [to come] in later
times:
120. "Peace and salutation to Moses and Aaron!"
121. Thus indeed do We reward those who do right.
122. For they were two of our believing Servants.
123. So also was Elias among those sent [by Us].
124. Behold, he said to his people, "Will ye not fear [Allah]?
125. "Will ye call upon Baal and forsake the Best of Creators,-
126. "Allah, your Lord and Cherisher and the Lord and Cherisher of your fathers
of old?"
127. But they rejected him, and they will certainly be called up [for
punishment],-
128. Except the sincere and devoted Servants of Allah [among them].
129. And We left [this blessing] for him among generations [to come] in later
times:
130. "Peace and salutation to such as Elias!"
131. Thus indeed do We reward those who do right.
132. For he was one of our believing Servants.
133. So also was Lut among those sent [by Us].
134. Behold, We delivered him and his adherents, all
135. Except an old woman who was among those who lagged behind:
136. Then We destroyed the rest.
137. Verily, ye pass by their [sites], by day-
138. And by night: will ye not understand?
139. So also was Jonah among those sent [by Us].
140. When he ran away [like a slave from captivity] to the ship [fully] laden,
141. He [agreed to] cast lots, and he was condemned:
142. Then the big Fish did swallow him, and he had done acts worthy of blame.143. Had it not been that he [repented and] glorified Allah,
144. He would certainly have remained inside the Fish till the Day of
Resurrection.
145. But We cast him forth on the naked shore in a state of sickness,
146. And We caused to grow, over him, a spreading plant of the gourd kind.
147. And We sent him [on a mission] to a hundred thousand [men] or more.
148. And they believed; so We permitted them to enjoy [their life] for a while.
149. Now ask them their opinion: Is it that thy Lord has [only] daughters, and
they have sons?-
150. Or that We created the angels female, and they are witnesses [thereto]?
151. Is it not that they say, from their own invention,
152. "Allah has begotten children"? but they are liars!
153. Did He [then] choose daughters rather than sons?
154. What is the matter with you? How judge ye?
155. Will ye not then receive admonition?
156. Or have ye an authority manifest?
157. Then bring ye your Book [of authority] if ye be truthful!
158. And they have invented a blood-relationship between Him and the Jinns: but
the Jinns know [quite well] that they have indeed to appear [before his
Judgment-Seat]!
159. Glory to Allah! [He is free] from the things they ascribe [to Him]!
160. Not [so do] the Servants of Allah, sincere and devoted.
161. For, verily, neither ye nor those ye worship-
162. Can lead [any] into temptation concerning Allah,
163. Except such as are [themselves] going to the blazing Fire!
164. [Those ranged in ranks say]: "Not one of us but has a place appointed;
165. "And we are verily ranged in ranks [for service];
166. "And we are verily those who declare [Allah's] glory!"
167. And there were those who said,
168. "If only we had had before us a Message from those of old,
169. "We should certainly have been Servants of Allah, sincere [and devoted]!"
170. But [now that the Qur'an has come], they reject it: But soon will they
know!
171. Already has Our Word been passed before [this] to our Servants sent [by
Us],
172. That they would certainly be assisted,
173. And that Our forces,- they surely must conquer.
174. So turn thou away from them for a little while,
175. And watch them [how they fare], and they soon shall see [how thou farest]!
176. Do they wish [indeed] to hurry on our Punishment?
177. But when it descends into the open space before them, evil will be the
morning for those who were warned [and heeded not]!
178. So turn thou away from them for a little while,
179. And watch [how they fare] and they soon shall see [how thou farest]!
180. Glory to thy Lord, the Lord of Honour and Power! [He is free] from what
they ascribe [to Him]!
181. And Peace on the messengers!
182. And Praise to Allah, the Lord and Cherisher of the Worlds.
﴿ سورة ص - سورة ٣٨- تعداد آیات ٨٨ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
ص وَالْقُرْآنِ ذِی الذِّکْرِ ﴿١﴾ بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی عِزَّةٍ وَشِقَاقٍ ﴿٢﴾ کَمْ أَهْلَکْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ فَنَادَوْا وَلاتَ حِینَ مَنَاصٍ ﴿٣﴾ وَعَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ وَقَالَ الْکَافِرُونَ هَذَا سَاحِرٌ کَذَّابٌ ﴿٤﴾ أَجَعَلَ الآلِهَةَ إِلَهًا وَاحِدًا إِنَّ هَذَا لَشَیْءٌ عُجَابٌ ﴿٥﴾ وَانْطَلَقَ الْمَلأ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَاصْبِرُوا عَلَى آلِهَتِکُمْ إِنَّ هَذَا لَشَیْءٌ یُرَادُ ﴿٦﴾ مَا سَمِعْنَا بِهَذَا فِی الْمِلَّةِ الآخِرَةِ إِنْ هَذَا إِلا اخْتِلاقٌ ﴿٧﴾ أَؤُنْزِلَ عَلَیْهِ الذِّکْرُ مِنْ بَیْنِنَا بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ مِنْ ذِکْرِی بَلْ لَمَّا یَذُوقُوا عَذَابِ ﴿٨﴾ أَمْ عِنْدَهُمْ خَزَائِنُ رَحْمَةِ رَبِّکَ الْعَزِیزِ الْوَهَّابِ ﴿٩﴾ أَمْ لَهُمْ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا فَلْیَرْتَقُوا فِی الأسْبَابِ ﴿١٠﴾ جُنْدٌ مَا هُنَالِکَ مَهْزُومٌ مِنَ الأحْزَابِ ﴿١١﴾ کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَعَادٌ وَفِرْعَوْنُ ذُو الأوْتَادِ ﴿١٢﴾ وَثَمُودُ وَقَوْمُ لُوطٍ وَأَصْحَابُ الأیْکَةِ أُولَئِکَ الأحْزَابُ ﴿١٣﴾ إِنْ کُلٌّ إِلا کَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقَابِ ﴿١٤﴾ وَمَا یَنْظُرُ هَؤُلاءِ إِلا صَیْحَةً وَاحِدَةً مَا لَهَا مِنْ فَوَاقٍ ﴿١٥﴾ وَقَالُوا رَبَّنَا عَجِّلْ لَنَا قِطَّنَا قَبْلَ یَوْمِ الْحِسَابِ ﴿١٦﴾ اصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَاذْکُرْ عَبْدَنَا دَاوُدَ ذَا الأیْدِ إِنَّهُ أَوَّابٌ ﴿١٧﴾ إِنَّا سَخَّرْنَا الْجِبَالَ مَعَهُ یُسَبِّحْنَ بِالْعَشِیِّ وَالإشْرَاقِ ﴿١٨﴾ وَالطَّیْرَ مَحْشُورَةً کُلٌّ لَهُ أَوَّابٌ ﴿١٩﴾ وَشَدَدْنَا مُلْکَهُ وَآتَیْنَاهُ الْحِکْمَةَ وَفَصْلَ الْخِطَابِ ﴿٢٠﴾ وَهَلْ أَتَاکَ نَبَأُ الْخَصْمِ إِذْ تَسَوَّرُوا الْمِحْرَابَ ﴿٢١﴾ إِذْ دَخَلُوا عَلَى دَاوُدَ فَفَزِعَ مِنْهُمْ قَالُوا لا تَخَفْ خَصْمَانِ بَغَى بَعْضُنَا عَلَى بَعْضٍ فَاحْکُمْ بَیْنَنَا بِالْحَقِّ وَلا تُشْطِطْ وَاهْدِنَا إِلَى سَوَاءِ الصِّرَاطِ ﴿٢٢﴾ إِنَّ هَذَا أَخِی لَهُ تِسْعٌ وَتِسْعُونَ نَعْجَةً وَلِیَ نَعْجَةٌ وَاحِدَةٌ فَقَالَ أَکْفِلْنِیهَا وَعَزَّنِی فِی الْخِطَابِ ﴿٢٣﴾ قَالَ لَقَدْ ظَلَمَکَ بِسُؤَالِ نَعْجَتِکَ إِلَى نِعَاجِهِ وَإِنَّ کَثِیرًا مِنَ الْخُلَطَاءِ لَیَبْغِی بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ إِلا الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ وَقَلِیلٌ مَا هُمْ وَظَنَّ دَاوُدُ أَنَّمَا فَتَنَّاهُ فَاسْتَغْفَرَ رَبَّهُ وَخَرَّ رَاکِعًا وَأَنَابَ ﴿٢٤﴾ فَغَفَرْنَا لَهُ ذَلِکَ وَإِنَّ لَهُ عِنْدَنَا لَزُلْفَى وَحُسْنَ مَآبٍ ﴿٢٥﴾ یَا دَاوُدُ إِنَّا جَعَلْنَاکَ خَلِیفَةً فِی الأرْضِ فَاحْکُمْ بَیْنَ النَّاسِ بِالْحَقِّ وَلا تَتَّبِعِ الْهَوَى فَیُضِلَّکَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ إِنَّ الَّذِینَ یَضِلُّونَ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ لَهُمْ عَذَابٌ شَدِیدٌ بِمَا نَسُوا یَوْمَ الْحِسَابِ ﴿٢٦﴾ وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاءَ وَالأرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا بَاطِلا ذَلِکَ ظَنُّ الَّذِینَ کَفَرُوا فَوَیْلٌ لِلَّذِینَ کَفَرُوا مِنَ النَّارِ ﴿٢٧﴾ أَمْ نَجْعَلُ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ کَالْمُفْسِدِینَ فِی الأرْضِ أَمْ نَجْعَلُ الْمُتَّقِینَ کَالْفُجَّارِ ﴿٢٨﴾ کِتَابٌ أَنْزَلْنَاهُ إِلَیْکَ مُبَارَکٌ لِیَدَّبَّرُوا آیَاتِهِ وَلِیَتَذَکَّرَ أُولُو الألْبَابِ ﴿٢٩﴾ وَوَهَبْنَا لِدَاوُدَ سُلَیْمَانَ نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ ﴿٣٠﴾ إِذْ عُرِضَ عَلَیْهِ بِالْعَشِیِّ الصَّافِنَاتُ الْجِیَادُ ﴿٣١﴾ فَقَالَ إِنِّی أَحْبَبْتُ حُبَّ الْخَیْرِ عَنْ ذِکْرِ رَبِّی حَتَّى تَوَارَتْ بِالْحِجَابِ ﴿٣٢﴾ رُدُّوهَا عَلَیَّ فَطَفِقَ مَسْحًا بِالسُّوقِ وَالأعْنَاقِ ﴿٣٣﴾ وَلَقَدْ فَتَنَّا سُلَیْمَانَ وَأَلْقَیْنَا عَلَى کُرْسِیِّهِ جَسَدًا ثُمَّ أَنَابَ ﴿٣٤﴾ قَالَ رَبِّ اغْفِرْ لِی وَهَبْ لِی مُلْکًا لا یَنْبَغِی لأحَدٍ مِنْ بَعْدِی إِنَّکَ أَنْتَ الْوَهَّابُ ﴿٣٥﴾ فَسَخَّرْنَا لَهُ الرِّیحَ تَجْرِی بِأَمْرِهِ رُخَاءً حَیْثُ أَصَابَ ﴿٣٦﴾ وَالشَّیَاطِینَ کُلَّ بَنَّاءٍ وَغَوَّاصٍ ﴿٣٧﴾ وَآخَرِینَ مُقَرَّنِینَ فِی الأصْفَادِ ﴿٣٨﴾ هَذَا عَطَاؤُنَا فَامْنُنْ أَوْ أَمْسِکْ بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿٣٩﴾ وَإِنَّ لَهُ عِنْدَنَا لَزُلْفَى وَحُسْنَ مَآبٍ ﴿٤٠﴾ وَاذْکُرْ عَبْدَنَا أَیُّوبَ إِذْ نَادَى رَبَّهُ أَنِّی مَسَّنِیَ الشَّیْطَانُ بِنُصْبٍ وَعَذَابٍ ﴿٤١﴾ ارْکُضْ بِرِجْلِکَ هَذَا مُغْتَسَلٌ بَارِدٌ وَشَرَابٌ ﴿٤٢﴾ وَوَهَبْنَا لَهُ أَهْلَهُ وَمِثْلَهُمْ مَعَهُمْ رَحْمَةً مِنَّا وَذِکْرَى لأولِی الألْبَابِ ﴿٤٣﴾ وَخُذْ بِیَدِکَ ضِغْثًا فَاضْرِبْ بِهِ وَلا تَحْنَثْ إِنَّا وَجَدْنَاهُ صَابِرًا نِعْمَ الْعَبْدُ إِنَّهُ أَوَّابٌ ﴿٤٤﴾ وَاذْکُرْ عِبَادَنَا إبْرَاهِیمَ وَإِسْحَاقَ وَیَعْقُوبَ أُولِی الأیْدِی وَالأبْصَارِ ﴿٤٥﴾ إِنَّا أَخْلَصْنَاهُمْ بِخَالِصَةٍ ذِکْرَى الدَّارِ ﴿٤٦﴾ وَإِنَّهُمْ عِنْدَنَا لَمِنَ الْمُصْطَفَیْنَ الأخْیَارِ ﴿٤٧﴾ وَاذْکُرْ إِسْمَاعِیلَ وَالْیَسَعَ وَذَا الْکِفْلِ وَکُلٌّ مِنَ الأخْیَارِ ﴿٤٨﴾ هَذَا ذِکْرٌ وَإِنَّ لِلْمُتَّقِینَ لَحُسْنَ مَآبٍ ﴿٤٩﴾ جَنَّاتِ عَدْنٍ مُفَتَّحَةً لَهُمُ الأبْوَابُ ﴿٥٠﴾ مُتَّکِئِینَ فِیهَا یَدْعُونَ فِیهَا بِفَاکِهَةٍ کَثِیرَةٍ وَشَرَابٍ ﴿٥١﴾ وَعِنْدَهُمْ قَاصِرَاتُ الطَّرْفِ أَتْرَابٌ ﴿٥٢﴾ هَذَا مَا تُوعَدُونَ لِیَوْمِ الْحِسَابِ ﴿٥٣﴾ إِنَّ هَذَا لَرِزْقُنَا مَا لَهُ مِنْ نَفَادٍ ﴿٥٤﴾ هَذَا وَإِنَّ لِلطَّاغِینَ لَشَرَّ مَآبٍ ﴿٥٥﴾ جَهَنَّمَ یَصْلَوْنَهَا فَبِئْسَ الْمِهَادُ ﴿٥٦﴾ هَذَا فَلْیَذُوقُوهُ حَمِیمٌ وَغَسَّاقٌ ﴿٥٧﴾ وَآخَرُ مِنْ شَکْلِهِ أَزْوَاجٌ ﴿٥٨﴾ هَذَا فَوْجٌ مُقْتَحِمٌ مَعَکُمْ لا مَرْحَبًا بِهِمْ إِنَّهُمْ صَالُوا النَّارِ ﴿٥٩﴾ قَالُوا بَلْ أَنْتُمْ لا مَرْحَبًا بِکُمْ أَنْتُمْ قَدَّمْتُمُوهُ لَنَا فَبِئْسَ الْقَرَارُ ﴿٦٠﴾ قَالُوا رَبَّنَا مَنْ قَدَّمَ لَنَا هَذَا فَزِدْهُ عَذَابًا ضِعْفًا فِی النَّارِ ﴿٦١﴾ وَقَالُوا مَا لَنَا لا نَرَى رِجَالا کُنَّا نَعُدُّهُمْ مِنَ الأشْرَارِ ﴿٦٢﴾ أَتَّخَذْنَاهُمْ سِخْرِیًّا أَمْ زَاغَتْ عَنْهُمُ الأبْصَارُ ﴿٦٣﴾ إِنَّ ذَلِکَ لَحَقٌّ تَخَاصُمُ أَهْلِ النَّارِ ﴿٦٤﴾ قُلْ إِنَّمَا أَنَا مُنْذِرٌ وَمَا مِنْ إِلَهٍ إِلا اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ ﴿٦٥﴾ رَبُّ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الْعَزِیزُ الْغَفَّارُ ﴿٦٦﴾ قُلْ هُوَ نَبَأٌ عَظِیمٌ ﴿٦٧﴾ أَنْتُمْ عَنْهُ مُعْرِضُونَ ﴿٦٨﴾ مَا کَانَ لِیَ مِنْ عِلْمٍ بِالْمَلإ الأعْلَى إِذْ یَخْتَصِمُونَ ﴿٦٩﴾ إِنْ یُوحَى إِلَیَّ إِلا أَنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿٧٠﴾ إِذْ قَالَ رَبُّکَ لِلْمَلائِکَةِ إِنِّی خَالِقٌ بَشَرًا مِنْ طِینٍ ﴿٧١﴾ فَإِذَا سَوَّیْتُهُ وَنَفَخْتُ فِیهِ مِنْ رُوحِی فَقَعُوا لَهُ سَاجِدِینَ ﴿٧٢﴾ فَسَجَدَ الْمَلائِکَةُ کُلُّهُمْ أَجْمَعُونَ ﴿٧٣﴾ إِلا إِبْلِیسَ اسْتَکْبَرَ وَکَانَ مِنَ الْکَافِرِینَ ﴿٧٤﴾ قَالَ یَا إِبْلِیسُ مَا مَنَعَکَ أَنْ تَسْجُدَ لِمَا خَلَقْتُ بِیَدَیَّ أَسْتَکْبَرْتَ أَمْ کُنْتَ مِنَ الْعَالِینَ ﴿٧٥﴾ قَالَ أَنَا خَیْرٌ مِنْهُ خَلَقْتَنِی مِنْ نَارٍ وَخَلَقْتَهُ مِنْ طِینٍ ﴿٧٦﴾ قَالَ فَاخْرُجْ مِنْهَا فَإِنَّکَ رَجِیمٌ ﴿٧٧﴾ وَإِنَّ عَلَیْکَ لَعْنَتِی إِلَى یَوْمِ الدِّینِ ﴿٧٨﴾ قَالَ رَبِّ فَأَنْظِرْنِی إِلَى یَوْمِ یُبْعَثُونَ ﴿٧٩﴾ قَالَ فَإِنَّکَ مِنَ الْمُنْظَرِینَ ﴿٨٠﴾ إِلَى یَوْمِ الْوَقْتِ الْمَعْلُومِ ﴿٨١﴾ قَالَ فَبِعِزَّتِکَ لأغْوِیَنَّهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٨٢﴾ إِلا عِبَادَکَ مِنْهُمُ الْمُخْلَصِینَ ﴿٨٣﴾ قَالَ فَالْحَقُّ وَالْحَقَّ أَقُولُ ﴿٨٤﴾ لأمْلأنَّ جَهَنَّمَ مِنْکَ وَمِمَّنْ تَبِعَکَ مِنْهُمْ أَجْمَعِینَ ﴿٨٥﴾ قُلْ مَا أَسْأَلُکُمْ عَلَیْهِ مِنْ أَجْرٍ وَمَا أَنَا مِنَ الْمُتَکَلِّفِینَ ﴿٨٦﴾ إِنْ هُوَ إِلا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿٨٧﴾ وَلَتَعْلَمُنَّ نَبَأَهُ بَعْدَ حِینٍ ﴿٨٨﴾
سورة ص
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
ص، سوگند به قرآنی که دارای ذکر است (که این کتاب، معجزه الهی است). (1)
ولی کافران گرفتار غرور اختلافند! (2)
چه بسیار اقوامی را که پیش از آنها هلاک کردیم; و به هنگام نزول عذاب فریاد میزدند (و کمک میخواستند) ولی وقت نجات گذشته بود! (3)
آنها تعجب کردند که پیامبر بیمدهندهای از میان آنان به سویشان آمده; و کافران گفتند: این ساحر بسیار دروغگویی است! (4)
آیا او بجای اینهمه خدایان، خدای واحدی قرار داده؟! این براستی چیز عجیبی است!» (5)
سرکردگان آنها بیرون آمدند و گفتند: «بروید و خدایانتان را محکم بچسبید، این چیزی است که خواستهاند (شما را گمراه کنند)! (6)
ما هرگز چنین چیزی در آیین دیگری نشنیدهایم; این تنها یک آئین ساختگی است! (7)
آیا از میان همه ما، قرآن تنها بر او ( محمد) نازل شده؟!» آنها در حقیقت در اصل وحی من تردید دارند، بلکه آنان هنوز عذاب الهی را نچشیدهاند (که این چنین گستاخانه سخن میگویند)! (8)
مگر خزاین رحمت پروردگار توانا و بخشندهات نزد آنهاست (تا به هر کس میل دارند بدهند)؟! (9)
یا اینکه مالکیت و حاکمیت آسمانها و زمین و آنچه میان این دو است از آن آنهاست؟! (اگر چنین است) با هر وسیله ممکن به آسمانها بروند (و جلو نزول وحی را بر قلب پاک محمد بگیرند)! (10)
(آری) اینها لشکر کوچک شکستخوردهای از احزابند! (11)
پیش از آنان قوم نوح و عاد و فرعون صاحب قدرت (پیامبران ما را) تکذیب کردند! (12)
و (نیز) قوم ثمود و لوط و اصحاب الایکه ( قوم شعیب)، اینها احزابی بودند (که به تکذیب پیامبران برخاستند)! (13)
هر یک (از این گروهها) رسولان را تکذیب کردند، و عذاب الهی درباره آنان تحقق یافت! (14)
اینها (با این اعمالشان) جز یک صیحه آسمانی را انتظار نمیکشند که هیچ مهلت و بازگشتی برای آن وجود ندارد (و همگی را نابود میسازد)! (15)
آنها (از روی خیرهسری) گفتند: «پروردگارا! بهره ما را از عذاب هر چه زودتر قبل از روز حساب به ما ده!» (16)
در برابر آنچه میگویند شکیبا باش، و به خاطر بیاور بنده ما داوود صاحب قدرت را، که او بسیار توبهکننده بود! (17)
ما کوهها را مسخر او ساختیم که هر شامگاه و صبحگاه با او تسبیح میگفتند! (18)
پرندگان را نیز دسته جمعی مسخر او کردیم (تا همراه او تسبیح خدا گویند);و همه اینها بازگشتکننده به سوی او بودند! (19)
و حکومت او را استحکام بخشیدیم، (هم) دانش به او دادیم و (هم) داوری عادلانه! (20)
آیا داستان شاکیان هنگامی که از محراب (داوود) بالا رفتند به تو رسیده است؟! (21)
در آن هنگام که (بیمقدمه) بر او وارد شدند و او از دیدن آنها وحشت کرد; گفتند: «نترس، دو نفر شاکی هستیم که یکی از ما بر دیگری ستم کرده; اکنون در میان ما بحق داوری کن و ستم روا مدار و ما را به راه راست هدایت کن! (22)
این برادر من است; و او نود و نه میش دارد و من یکی بیش ندارم اما او اصرار میکند که: این یکی را هم به من واگذار; و در سخن بر من غلبه کرده است!» (23)
(داوود) گفت: «مسلما او با درخواست یک میش تو برای افزودن آن به میشهایش، بر تو ستم نموده; و بسیاری از شریکان (و دوستان) به یکدیگر ستم میکنند، مگر کسانی که ایمان آورده و اعمال صالح انجام دادهاند; اما عده آنان کم است!» داوود دانست که ما او را (با این ماجرا) آزمودهایم، از این رو از پروردگارش طلب آمرزش نمود و به سجده افتاد و توبه کرد. (24)
ما این عمل را بر او بخشیدیم; و او نزد ما دارای مقامی والا و سرانجامی نیکوست! (25)
ای داوود! ما تو را خلیفه و (نماینده خود) در زمین قرار دادیم; پس در میان مردم بحق داوری کن، و از هوای نفس پیروی مکن که تو را از راه خدا منحرف سازد; کسانی که از راه خدا گمراه شوند، عذاب شدیدی بخاطر فراموش کردن روز حساب دارند! (26)
ما آسمان و زمین و آنچه را میان آنهاست بیهوده نیافریدیم; این گمان کافران است; وای بر کافران از آتش (دوزخ)! (27)
آیا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام دادهاند همچون مفسدان در زمین قرار میدهیم، یا پرهیزگاران را همچون فاجران؟! (28)
این کتابی است پربرکت که بر تو نازل کردهایم تا در آیات آن تدبر کنند و خردمندان متذکر شوند! (29)
ما سلیمان را به داوود بخشیدیم; چه بنده خوبی! زیرا همواره به سوی خدا بازگشت میکرد (و به یاد او بود)! (30)
به خاطر بیاور هنگامی را که عصرگاهان اسبان چابک تندرو را بر او عرضه داشتند، (31)
گفت: «من این اسبان را بخاطر پروردگارم دوست دارم (و میخواهم از آنها در جهاد استفاده کنم»، او همچنان به آنها نگاه میکرد) تا از دیدگانش پنهان شدند. (32)
(آنها به قدری جالب بودند که گفت:) بار دیگر آنها را نزد من بازگردانید! و دست به ساقها و گردنهای آنها کشید (و آنها را نوازش داد). (33)
ما سلیمان را آزمودیم و بر تخت او جسدی افکندیم; سپس او به درگاه خداوند توبه کرد. (34)
گفت: پروردگارا! مرا ببخش و حکومتی به من عطا کن که بعد از من سزاوار هیچ کس نباشد، که تو بسیار بخشندهای! (35)
پس ما باد را مسخر او ساختیم تا به فرمانش بنرمی حرکت کند و به هر جا او میخواهد برود! (36)
و شیاطین را مسخر او کردیم، هر بنا و غواصی از آنها را! (37)
و گروه دیگری (از شیاطین) را در غل و زنجیر (تحت سلطه او) قرار دادیم، (38)
(و به او گفتیم:) این عطای ما است، به هر کس میخواهی (و صلاح میبینی) ببخش، و از هر کس میخواهی امساک کن، و حسابی بر تو نیست (تو امین هستی)! (39)
و برای او ( سلیمان) نزد ما مقامی ارجمند و سرانجامی نیکوست! (40)
و به خاطر بیاور بنده ما ایوب را، هنگامی که پروردگارش را خواند (و گفت: پروردگارا!) شیطان مرا به رنج و عذاب افکنده است. (41)
(به او گفتیم:) پای خود را بر زمین بکوب! این چشمه آبی خنک برای شستشو و نوشیدن است! (42)
و خانوادهاش را به او بخشیدیم، و همانند آنها را بر آنان افزودیم، تا رحمتی از سوی ما باشد و تذکری برای اندیشمندان. (43)
(و به او گفتیم:) بستهای از ساقههای گندم (یا مانند آن) را برگیر و با آن (همسرت را) بزن و سوگند خود را مشکن! ما او را شکیبا یافتیم; چه بنده خوبی که بسیار بازگشتکننده (به سوی خدا) بود! (44)
و به خاطر بیاور بندگان ما ابراهیم و اسحاق و یعقوب را، صاحبان دستها(ی نیرومند) و چشمها(ی بینا)! (45)
ما آنها را با خلوص ویژهای خالص کردیم، و آن یادآوری سرای آخرت بود! (46)
و آنها نزد ما از برگزیدگان و نیکانند! (47)
و به خاطر بیاور «اسماعیل» و «الیسع» و «ذا الکفل» را که همه از نیکان بودند! (48)
این یک یادآوری است، و برای پرهیزکاران فرجام نیکویی است: (49)
باغهای جاویدان بهشتی که درهایش به روی آنان گشوده است، (50)
در حالی که در آن بر تختها تکیه کردهاند و میوههای بسیار و نوشیدنیها در اختیار آنان است! (51)
و نزد آنان همسرانی است که تنها چشم به شوهرانشان دوختهاند، و همسن و سالند! (52)
این همان است که برای روز حساب به شما وعده داده میشود (وعدهای تخلف ناپذیر)! (53)
این روزی ما است که هرگز آن را پایانی نیست! (54)
این (پاداش پرهیزگاران است)، و برای طغیانگران بدترین محل بازگشت است: (55)
دوزخ، که در آن وارد میشوند; و چه بستر بدی است! (56)
این نوشابه «حمیم» و «غساق» است ( دو مایع سوزان و تیره رنگ) که باید از آن بچشند! (57)
و جز اینها کیفرهای دیگری همانند آن دارند! (58)
(به آنان گفته میشود:) این گروهی است که همراه شما وارد دوزخ میشوند (اینها همان سران گمراهیند); خوشامد بر آنها مباد، همگی در آتش خواهند سوخت! (59)
آنها (به رؤسای خود) میگویند: «بلکه خوشامد بر شما مباد که این عذاب را شما برای ما فراهم ساختید! چه بد قرارگاهی است اینجا!» (60)
(سپس) میگویند: «پروردگارا! هر کس این عذاب را برای ما فراهم ساخته، عذابی مضاعف در آتش بر او بیفزا!» (61)
آنها میگویند: «چرا مردانی را که ما از اشرار میشمردیم (در اینجا، در آتش دوزخ) نمیبینیم؟! (62)
آیا ما آنان را به مسخره گرفتیم یا (به اندازهای حقیرند که) چشمها آنها را نمیبیند؟! (63)
این یک واقعیت است گفتگوهای خصمانه دوزخیان! (64)
بگو: «من تنها یک بیمدهندهام; و هیچ معبودی جز خداوند یگانه قهار نیست! (65)
پروردگار آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است، پروردگار عزیز و غفار!» (66)
بگو: «این خبری بزرگ است، (67)
که شما از آن رویگردانید! (68)
من از ملا اعلی (و فرشتگان عالم بالا) به هنگامی که (درباره آفرینش آدم) مخاصمه میکردند خبر ندارم! (69)
تنها چیزی که به من وحی میشود این است که من انذارکننده آشکاری هستم!» (70)
و به خاطر بیاور هنگامی را که پروردگارت به فرشتگان گفت: «من بشری را از گل میآفرینم! (71)
هنگامی که آن را نظام بخشیدم و از روح خود در آن دمیدم، برای او به سجده افتید!» (72)
در آن هنگام همه فرشتگان سجده کردند، (73)
جز ابلیس که تکبر ورزید و از کافران بود! (74)
گفت: «ای ابلیس! چه چیز مانع تو شد که بر مخلوقی که با قدرت خود او را آفریدم سجده کنی؟ ! آیا تکبر کردی یا از برترینها بودی؟! (برتر از اینکه فرمان سجود به تو داده شود!)» (75)
گفت: «من از او بهترم; مرا از آتش آفریدهای و او را از گل!» (76)
فرمود: «از آسمانها (و صفوف ملائکه) خارج شو، که تو رانده درگاه منی! (77)
و مسلما لعنت من بر تو تا روز قیامت خواهد بود! (78)
گفت: «پروردگارا! مرا تا روزی که انسانها برانگیخته میشوند مهلت ده!» (79)
فرمود: «تو از مهلت دادهشدگانی، (80)
ولی تا روز و زمان معین!» (81)
گفت: «به عزتت سوگند، همه آنان را گمراه خواهم کرد، (82)
مگر بندگان خالص تو، از میان آنها!» (83)
فرمود: «به حق سوگند، و حق میگویم، (84)
که جهنم را از تو و هر کدام از آنان که از تو پیروی کند، پر خواهم کرد!» (85)
(ای پیامبر!) بگو: «من برای دعوت نبوت هیچ پاداشی از شما نمیطلبم، و من از متکلفین نیستم! (سخنانم روشن و همراه با دلیل است!)» (86)
این (قرآن) تذکری برای همه جهانیان است; (87)
و خبر آن را بعد از مدتی میشنوید! (88)
SURA 38. Sad
1. Sad: By the Qur'an, Full of Admonition: [This is the Truth].
2. But the Unbelievers [are steeped] in self-glory and Separatism.
3. How many generations before them did We destroy? In the end they cried [for
mercy]- when there was no longer time for being saved!
4. So they wonder that a Warner has come to them from among themselves! and the
Unbelievers say, "This is a sorcerer telling lies!
5. "Has he made the gods [all] into one Allah? Truly this is a wonderful thing!"
6. And the leader among them go away [impatiently], [saying], "Walk ye away, and
remain constant to your gods! For this is truly a thing designed [against you]!
7. "We never heard [the like] of this among the people of these latter days:
this is nothing but a made-up tale!"
8. "What! has the Message been sent to him - [Of all persons] among us?" ... but
they are in doubt concerning My [Own] Message! Nay, they have not yet tasted My
Punishment!
9. Or have they the treasures of the mercy of thy Lord,- the Exalted in Power,
the Grantor of Bounties without measure?
10. Or have they the dominion of the heavens and the earth and all between? If
so, let them mount up with the ropes and means [to reach that end]!
11. But there - will be put to flight even a host of confederates.
12. Before them [were many who] rejected messengers,- the people of Noah, and
'Ad, and Pharaoh, the Lord of Stakes,
13. And Thamud, and the people of Lut, and the Companions of the Wood; - such
were the Confederates.
14. Not one [of them] but rejected the messengers, but My punishment came justly
and inevitably [on them].
15. These [today] only wait for a single mighty Blast, which [when it comes]
will brook no delay.
16. They say: "Our Lord! hasten to us our sentence [even] before the Day of
Account!"
17. Have patience at what they say, and remember our servant David, the man of
strength: for he ever turned [to Allah].
18. It was We that made the hills declare, in unison with him, Our Praises, at
eventide and at break of day,
19. And the birds gathered [in assemblies]: all with him did turn [to Allah].
20. We strengthened his kingdom, and gave him wisdom and sound judgment in
speech and decision.
21. Has the Story of the Disputants reached thee? Behold, they climbed over the
wall of the private chamber;
22. When they entered the presence of David, and he was terrified of them, they
said: "Fear not: we are two disputants, one of whom has wronged the other:
Decide now between us with truth, and treat us not with injustice, but guide us
to the even Path..
23. "This man is my brother: He has nine and ninety ewes, and I have [but] one:
Yet he says, 'commit her to my care,' and is [moreover] harsh to me in speech."
24. [David] said: "He has undoubtedly wronged thee in demanding thy [single] ewe
to be added to his [flock of] ewes: truly many are the partners [in business]
who wrong each other: Not so do those who believe and work deeds of
righteousness, and how few are they?" ... and David gathered that We had tried
him: he asked forgiveness of his Lord, fell down, bowing [in prostration], and
turned [to Allah in repentance].
25. So We forgave him this [lapse]: he enjoyed, indeed, a Near Approach to Us,
and a beautiful place of [Final] Return.
26. O David! We did indeed make thee a vicegerent on earth: so judge thou
between men in truth [and justice]: Nor follow thou the lusts [of thy heart],
for they will mislead thee from the Path of Allah: for those who wander astray
from the Path of Allah, is a Penalty Grievous, for that they forget the Day of
Account.
27. Not without purpose did We create heaven and earth and all between! that
were the thought of Unbelievers! but woe to the Unbelievers because of the Fire
[of Hell]!
28. Shall We treat those who believe and work deeds of righteousness, the same
as those who do mischief on earth? Shall We treat those who guard against evil,
the same as those who turn aside from the right?
29. [Here is] a Book which We have sent down unto thee, full of blessings, that
they may mediate on its Signs, and that men of understanding may receive
admonition.
30. To David We gave Solomon [for a son],- How excellent in Our service! Ever
did he turn [to Us]!
31. Behold, there were brought before him, at eventide coursers of the highest
breeding, and swift of foot;
32. And he said, "Truly do I love the love of good, with a view to the glory of
my Lord,"- until [the sun] was hidden in the veil [of night]:
33. "Bring them back to me." then began he to pass his hand over [their] legs
and their necks.
34. And We did try Solomon: We placed on his throne a body [without life]; but
he did turn [to Us in true devotion]:
35. He said, "O my Lord! Forgive me, and grant me a kingdom which, [it may be],
suits not another after me: for Thou art the Grantor of Bounties [without
measure].
36. Then We subjected the wind to his power, to flow gently to his order,
Whithersoever he willed,-
37. As also the evil ones, [including] every kind of builder and diver,-
38. As also others bound together in fetters.
39. "Such are Our Bounties: whether thou bestow them [on others] or withhold
them, no account will be asked."
40. And he enjoyed, indeed, a Near Approach to Us, and a beautiful Place of
[Final] Return.
41. Commemorate Our Servant Job. Behold he cried to his Lord: "The Evil One has
afflicted me with distress and suffering!"
42. [The command was given:] "Strike with thy foot: here is [water] wherein to
wash, cool and refreshing, and [water] to drink."
43. And We gave him [back] his people, and doubled their number,- as a Grace
from Ourselves, and a thing for commemoration, for all who have Understanding.
44. "And take in thy hand a little grass, and strike therewith: and break not
[thy oath]." Truly We found him full of patience and constancy. How excellent in
Our service! ever did he turn [to Us]!
45. And commemorate Our Servants Abraham, Isaac, and Jacob, possessors of Power
and Vision.
46. Verily We did choose them for a special [purpose]- proclaiming the Message
of the Hereafter.
47. They were, in Our sight, truly, of the company of the Elect and the Good.
48. And commemorate Isma'il, Elisha, and Zul-Kifl: Each of them was of the
Company of the Good.
49. This is a Message [of admonition]: and verily, for the righteous, is a
beautiful Place of [Final] Return,-
50. Gardens of Eternity, whose doors will [ever] be open to them;
51. Therein will they recline [at ease]: Therein can they call [at pleasure] for
fruit in abundance, and [delicious] drink;
52. And beside them will be chaste women restraining their glances, [companions]
of equal age.
53. Such is the Promise made, to you for the Day of Account!
54. Truly such will be Our Bounty [to you]; it will never fail;-
55. Yea, such! but - for the wrong-doers will be an evil place of [Final]
Return!-
56. Hell!- they will burn therein, - an evil bed [indeed, to lie on]!-
57. Yea, such! - then shall they taste it,- a boiling fluid, and a fluid dark,
murky, intensely cold!-
58. And other Penalties of a similar kind, to match them!
59. Here is a troop rushing headlong with you! No welcome for them! truly, they
shall burn in the Fire!
60. [The followers shall cry to the misleaders:] "Nay, ye [too]! No welcome for
you! It is ye who have brought this upon us! Now evil is [this] place to stay
in!"
61. They will say: "Our Lord! whoever brought this upon us,- Add to him a double
Penalty in the Fire!"
62. And they will say: "What has happened to us that we see not men whom we used
to number among the bad ones?
63. "Did we treat them [as such] in ridicule, or have [our] eyes failed to
perceive them?"
64. Truly that is just and fitting,- the mutual recriminations of the People of
the Fire!
65. Say: "Truly am I a Warner: no god is there but the one Allah, Supreme and
Irresistible,-
66. "The Lord of the heavens and the earth, and all between,- Exalted in Might,
able to enforce His Will, forgiving again and again."
67. Say: "That is a Message Supreme [above all],-
68. "From which ye do turn away!
69. "No knowledge have I of the Chiefs on high, when they discuss [matters]
among themselves.
70. 'Only this has been revealed to me: that I am to give warning plainly and
publicly."
71. Behold, thy Lord said to the angels: "I am about to create man from clay:
72. "When I have fashioned him [in due proportion] and breathed into him of My
spirit, fall ye down in obeisance unto him."
73. So the angels prostrated themselves, all of them together:
74. Not so Iblis: he was haughty, and became one of those who reject Faith.
75. [Allah] said: "O Iblis! What prevents thee from prostrating thyself to one
whom I have created with my hands? Art thou haughty? Or art thou one of the high
[and mighty] ones?"
76. [Iblis] said: "I am better than he: thou createdst me from fire, and him
thou createdst from clay."
77. [Allah] said: "Then get thee out from here: for thou art rejected, accursed.
78. "And My curse shall be on thee till the Day of Judgment."
79. [Iblis] said: "O my Lord! Give me then respite till the Day the [dead] are
raised."
80. [Allah] said: "Respite then is granted thee-
81. "Till the Day of the Time Appointed."
82. [Iblis] said: "Then, by Thy power, I will put them all in the wrong,-
83. "Except Thy Servants amongst them, sincere and purified [by Thy Grace]."
84. [Allah] said: "Then it is just and fitting- and I say what is just and
fitting-
85. "That I will certainly fill Hell with thee and those that follow thee,-
every one."
86. Say: "No reward do I ask of you for this [Qur'an], nor am I a pretender.
87. "This is no less than a Message to [all] the Worlds.
88. "And ye shall certainly know the truth of it [all] after a while."
﴿ سورة الزمر - سورة ٣٩ - تعداد آیات ٧٥ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ ﴿١﴾ إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَیْکَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّینَ ﴿٢﴾ أَلا لِلَّهِ الدِّینُ الْخَالِصُ وَالَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلا لِیُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى إِنَّ اللَّهَ یَحْکُمُ بَیْنَهُمْ فِی مَا هُمْ فِیهِ یَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی مَنْ هُوَ کَاذِبٌ کَفَّارٌ ﴿٣﴾ لَوْ أَرَادَ اللَّهُ أَنْ یَتَّخِذَ وَلَدًا لاصْطَفَى مِمَّا یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ سُبْحَانَهُ هُوَ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ ﴿٤﴾ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ بِالْحَقِّ یُکَوِّرُ اللَّیْلَ عَلَى النَّهَارِ وَیُکَوِّرُ النَّهَارَ عَلَى اللَّیْلِ وَسَخَّرَ الشَّمْسَ وَالْقَمَرَ کُلٌّ یَجْرِی لأجَلٍ مُسَمًّى أَلا هُوَ الْعَزِیزُ الْغَفَّارُ ﴿٥﴾ خَلَقَکُمْ مِنْ نَفْسٍ وَاحِدَةٍ ثُمَّ جَعَلَ مِنْهَا زَوْجَهَا وَأَنْزَلَ لَکُمْ مِنَ الأنْعَامِ ثَمَانِیَةَ أَزْوَاجٍ یَخْلُقُکُمْ فِی بُطُونِ أُمَّهَاتِکُمْ خَلْقًا مِنْ بَعْدِ خَلْقٍ فِی ظُلُمَاتٍ ثَلاثٍ ذَلِکُمُ اللَّهُ رَبُّکُمْ لَهُ الْمُلْکُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ فَأَنَّى تُصْرَفُونَ ﴿٦﴾ إِنْ تَکْفُرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَنِیٌّ عَنْکُمْ وَلا یَرْضَى لِعِبَادِهِ الْکُفْرَ وَإِنْ تَشْکُرُوا یَرْضَهُ لَکُمْ وَلا تَزِرُ وَازِرَةٌ وِزْرَ أُخْرَى ثُمَّ إِلَى رَبِّکُمْ مَرْجِعُکُمْ فَیُنَبِّئُکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٧﴾ وَإِذَا مَسَّ الإنْسَانَ ضُرٌّ دَعَا رَبَّهُ مُنِیبًا إِلَیْهِ ثُمَّ إِذَا خَوَّلَهُ نِعْمَةً مِنْهُ نَسِیَ مَا کَانَ یَدْعُو إِلَیْهِ مِنْ قَبْلُ وَجَعَلَ لِلَّهِ أَنْدَادًا لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِهِ قُلْ تَمَتَّعْ بِکُفْرِکَ قَلِیلا إِنَّکَ مِنْ أَصْحَابِ النَّارِ ﴿٨﴾ أَمَّنْ هُوَ قَانِتٌ آنَاءَ اللَّیْلِ سَاجِدًا وَقَائِمًا یَحْذَرُ الآخِرَةَ وَیَرْجُو رَحْمَةَ رَبِّهِ قُلْ هَلْ یَسْتَوِی الَّذِینَ یَعْلَمُونَ وَالَّذِینَ لا یَعْلَمُونَ إِنَّمَا یَتَذَکَّرُ أُولُو الألْبَابِ ﴿٩﴾ قُلْ یَا عِبَادِ الَّذِینَ آمَنُوا اتَّقُوا رَبَّکُمْ لِلَّذِینَ أَحْسَنُوا فِی هَذِهِ الدُّنْیَا حَسَنَةٌ وَأَرْضُ اللَّهِ وَاسِعَةٌ إِنَّمَا یُوَفَّى الصَّابِرُونَ أَجْرَهُمْ بِغَیْرِ حِسَابٍ ﴿١٠﴾ قُلْ إِنِّی أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ مُخْلِصًا لَهُ الدِّینَ ﴿١١﴾ وَأُمِرْتُ لأنْ أَکُونَ أَوَّلَ الْمُسْلِمِینَ ﴿١٢﴾ قُلْ إِنِّی أَخَافُ إِنْ عَصَیْتُ رَبِّی عَذَابَ یَوْمٍ عَظِیمٍ ﴿١٣﴾ قُلِ اللَّهَ أَعْبُدُ مُخْلِصًا لَهُ دِینِی ﴿١٤﴾ فَاعْبُدُوا مَا شِئْتُمْ مِنْ دُونِهِ قُلْ إِنَّ الْخَاسِرِینَ الَّذِینَ خَسِرُوا أَنْفُسَهُمْ وَأَهْلِیهِمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ أَلا ذَلِکَ هُوَ الْخُسْرَانُ الْمُبِینُ ﴿١٥﴾ لَهُمْ مِنْ فَوْقِهِمْ ظُلَلٌ مِنَ النَّارِ وَمِنْ تَحْتِهِمْ ظُلَلٌ ذَلِکَ یُخَوِّفُ اللَّهُ بِهِ عِبَادَهُ یَا عِبَادِ فَاتَّقُونِ ﴿١٦﴾ وَالَّذِینَ اجْتَنَبُوا الطَّاغُوتَ أَنْ یَعْبُدُوهَا وَأَنَابُوا إِلَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرَى فَبَشِّرْ عِبَادِی ﴿١٧﴾ الَّذِینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِکَ الَّذِینَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِکَ هُمْ أُولُو الألْبَابِ ﴿١٨﴾ أَفَمَنْ حَقَّ عَلَیْهِ کَلِمَةُ الْعَذَابِ أَفَأَنْتَ تُنْقِذُ مَنْ فِی النَّارِ ﴿١٩﴾ لَکِنِ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ لَهُمْ غُرَفٌ مِنْ فَوْقِهَا غُرَفٌ مَبْنِیَّةٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ وَعْدَ اللَّهِ لا یُخْلِفُ اللَّهُ الْمِیعَادَ ﴿٢٠﴾ أَلَمْ تَرَ أَنَّ اللَّهَ أَنْزَلَ مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَسَلَکَهُ یَنَابِیعَ فِی الأرْضِ ثُمَّ یُخْرِجُ بِهِ زَرْعًا مُخْتَلِفًا أَلْوَانُهُ ثُمَّ یَهِیجُ فَتَرَاهُ مُصْفَرًّا ثُمَّ یَجْعَلُهُ حُطَامًا إِنَّ فِی ذَلِکَ لَذِکْرَى لأولِی الألْبَابِ ﴿٢١﴾ أَفَمَنْ شَرَحَ اللَّهُ صَدْرَهُ لِلإسْلامِ فَهُوَ عَلَى نُورٍ مِنْ رَبِّهِ فَوَیْلٌ لِلْقَاسِیَةِ قُلُوبُهُمْ مِنْ ذِکْرِ اللَّهِ أُولَئِکَ فِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٢٢﴾ اللَّهُ نَزَّلَ أَحْسَنَ الْحَدِیثِ کِتَابًا مُتَشَابِهًا مَثَانِیَ تَقْشَعِرُّ مِنْهُ جُلُودُ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ ثُمَّ تَلِینُ جُلُودُهُمْ وَقُلُوبُهُمْ إِلَى ذِکْرِ اللَّهِ ذَلِکَ هُدَى اللَّهِ یَهْدِی بِهِ مَنْ یَشَاءُ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿٢٣﴾ أَفَمَنْ یَتَّقِی بِوَجْهِهِ سُوءَ الْعَذَابِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَقِیلَ لِلظَّالِمِینَ ذُوقُوا مَا کُنْتُمْ تَکْسِبُونَ ﴿٢٤﴾ کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَأَتَاهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَیْثُ لا یَشْعُرُونَ ﴿٢٥﴾ فَأَذَاقَهُمُ اللَّهُ الْخِزْیَ فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَلَعَذَابُ الآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿٢٦﴾ وَلَقَدْ ضَرَبْنَا لِلنَّاسِ فِی هَذَا الْقُرْآنِ مِنْ کُلِّ مَثَلٍ لَعَلَّهُمْ یَتَذَکَّرُونَ ﴿٢٧﴾ قُرْآنًا عَرَبِیًّا غَیْرَ ذِی عِوَجٍ لَعَلَّهُمْ یَتَّقُونَ ﴿٢٨﴾ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلا رَجُلا فِیهِ شُرَکَاءُ مُتَشَاکِسُونَ وَرَجُلا سَلَمًا لِرَجُلٍ هَلْ یَسْتَوِیَانِ مَثَلا الْحَمْدُ لِلَّهِ بَلْ أَکْثَرُهُمْ لا یَعْلَمُونَ ﴿٢٩﴾ إِنَّکَ مَیِّتٌ وَإِنَّهُمْ مَیِّتُونَ ﴿٣٠﴾ ثُمَّ إِنَّکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ عِنْدَ رَبِّکُمْ تَخْتَصِمُونَ ﴿٣١﴾
الجزء ٢٤
فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنْ کَذَبَ عَلَى اللَّهِ وَکَذَّبَ بِالصِّدْقِ إِذْ جَاءَهُ أَلَیْسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْکَافِرِینَ ﴿٣٢﴾ وَالَّذِی جَاءَ بِالصِّدْقِ وَصَدَّقَ بِهِ أُولَئِکَ هُمُ الْمُتَّقُونَ ﴿٣٣﴾ لَهُمْ مَا یَشَاءُونَ عِنْدَ رَبِّهِمْ ذَلِکَ جَزَاءُ الْمُحْسِنِینَ ﴿٣٤﴾ لِیُکَفِّرَ اللَّهُ عَنْهُمْ أَسْوَأَ الَّذِی عَمِلُوا وَیَجْزِیَهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ الَّذِی کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٣٥﴾ أَلَیْسَ اللَّهُ بِکَافٍ عَبْدَهُ وَیُخَوِّفُونَکَ بِالَّذِینَ مِنْ دُونِهِ وَمَنْ یُضْلِلِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ هَادٍ ﴿٣٦﴾ وَمَنْ یَهْدِ اللَّهُ فَمَا لَهُ مِنْ مُضِلٍّ أَلَیْسَ اللَّهُ بِعَزِیزٍ ذِی انْتِقَامٍ ﴿٣٧﴾ وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ لَیَقُولُنَّ اللَّهُ قُلْ أَفَرَأَیْتُمْ مَا تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ إِنْ أَرَادَنِیَ اللَّهُ بِضُرٍّ هَلْ هُنَّ کَاشِفَاتُ ضُرِّهِ أَوْ أَرَادَنِی بِرَحْمَةٍ هَلْ هُنَّ مُمْسِکَاتُ رَحْمَتِهِ قُلْ حَسْبِیَ اللَّهُ عَلَیْهِ یَتَوَکَّلُ الْمُتَوَکِّلُونَ ﴿٣٨﴾ قُلْ یَا قَوْمِ اعْمَلُوا عَلَى مَکَانَتِکُمْ إِنِّی عَامِلٌ فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ ﴿٣٩﴾ مَنْ یَأْتِیهِ عَذَابٌ یُخْزِیهِ وَیَحِلُّ عَلَیْهِ عَذَابٌ مُقِیمٌ ﴿٤٠﴾ إِنَّا أَنْزَلْنَا عَلَیْکَ الْکِتَابَ لِلنَّاسِ بِالْحَقِّ فَمَنِ اهْتَدَى فَلِنَفْسِهِ وَمَنْ ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا وَمَا أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِوَکِیلٍ ﴿٤١﴾ اللَّهُ یَتَوَفَّى الأنْفُسَ حِینَ مَوْتِهَا وَالَّتِی لَمْ تَمُتْ فِی مَنَامِهَا فَیُمْسِکُ الَّتِی قَضَى عَلَیْهَا الْمَوْتَ وَیُرْسِلُ الأخْرَى إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِقَوْمٍ یَتَفَکَّرُونَ ﴿٤٢﴾ أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ شُفَعَاءَ قُلْ أَوَلَوْ کَانُوا لا یَمْلِکُونَ شَیْئًا وَلا یَعْقِلُونَ ﴿٤٣﴾ قُلْ لِلَّهِ الشَّفَاعَةُ جَمِیعًا لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ ثُمَّ إِلَیْهِ تُرْجَعُونَ ﴿٤٤﴾ وَإِذَا ذُکِرَ اللَّهُ وَحْدَهُ اشْمَأَزَّتْ قُلُوبُ الَّذِینَ لا یُؤْمِنُونَ بِالآخِرَةِ وَإِذَا ذُکِرَ الَّذِینَ مِنْ دُونِهِ إِذَا هُمْ یَسْتَبْشِرُونَ ﴿٤٥﴾ قُلِ اللَّهُمَّ فَاطِرَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ عَالِمَ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ أَنْتَ تَحْکُمُ بَیْنَ عِبَادِکَ فِی مَا کَانُوا فِیهِ یَخْتَلِفُونَ ﴿٤٦﴾ وَلَوْ أَنَّ لِلَّذِینَ ظَلَمُوا مَا فِی الأرْضِ جَمِیعًا وَمِثْلَهُ مَعَهُ لافْتَدَوْا بِهِ مِنْ سُوءِ الْعَذَابِ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَبَدَا لَهُمْ مِنَ اللَّهِ مَا لَمْ یَکُونُوا یَحْتَسِبُونَ ﴿٤٧﴾ وَبَدَا لَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا کَسَبُوا وَحَاقَ بِهِمْ مَا کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِئُونَ ﴿٤٨﴾ فَإِذَا مَسَّ الإنْسَانَ ضُرٌّ دَعَانَا ثُمَّ إِذَا خَوَّلْنَاهُ نِعْمَةً مِنَّا قَالَ إِنَّمَا أُوتِیتُهُ عَلَى عِلْمٍ بَلْ هِیَ فِتْنَةٌ وَلَکِنَّ أَکْثَرَهُمْ لا یَعْلَمُونَ ﴿٤٩﴾ قَدْ قَالَهَا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَمَا أَغْنَى عَنْهُمْ مَا کَانُوا یَکْسِبُونَ ﴿٥٠﴾ فَأَصَابَهُمْ سَیِّئَاتُ مَا کَسَبُوا وَالَّذِینَ ظَلَمُوا مِنْ هَؤُلاءِ سَیُصِیبُهُمْ سَیِّئَاتُ مَا کَسَبُوا وَمَا هُمْ بِمُعْجِزِینَ ﴿٥١﴾ أَوَلَمْ یَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ یَبْسُطُ الرِّزْقَ لِمَنْ یَشَاءُ وَیَقْدِرُ إِنَّ فِی ذَلِکَ لآیَاتٍ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ ﴿٥٢﴾ قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ ﴿٥٣﴾ وَأَنِیبُوا إِلَى رَبِّکُمْ وَأَسْلِمُوا لَهُ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَکُمُ الْعَذَابُ ثُمَّ لا تُنْصَرُونَ ﴿٥٤﴾ وَاتَّبِعُوا أَحْسَنَ مَا أُنْزِلَ إِلَیْکُمْ مِنْ رَبِّکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَکُمُ الْعَذَابُ بَغْتَةً وَأَنْتُمْ لا تَشْعُرُونَ ﴿٥٥﴾ أَنْ تَقُولَ نَفْسٌ یَا حَسْرَتَا عَلَى مَا فَرَّطْتُ فِی جَنْبِ اللَّهِ وَإِنْ کُنْتُ لَمِنَ السَّاخِرِینَ ﴿٥٦﴾ أَوْ تَقُولَ لَوْ أَنَّ اللَّهَ هَدَانِی لَکُنْتُ مِنَ الْمُتَّقِینَ ﴿٥٧﴾ أَوْ تَقُولَ حِینَ تَرَى الْعَذَابَ لَوْ أَنَّ لِی کَرَّةً فَأَکُونَ مِنَ الْمُحْسِنِینَ ﴿٥٨﴾ بَلَى قَدْ جَاءَتْکَ آیَاتِی فَکَذَّبْتَ بِهَا وَاسْتَکْبَرْتَ وَکُنْتَ مِنَ الْکَافِرِینَ ﴿٥٩﴾ وَیَوْمَ الْقِیَامَةِ تَرَى الَّذِینَ کَذَبُوا عَلَى اللَّهِ وُجُوهُهُمْ مُسْوَدَّةٌ أَلَیْسَ فِی جَهَنَّمَ مَثْوًى لِلْمُتَکَبِّرِینَ ﴿٦٠﴾ وَیُنَجِّی اللَّهُ الَّذِینَ اتَّقَوْا بِمَفَازَتِهِمْ لا یَمَسُّهُمُ السُّوءُ وَلا هُمْ یَحْزَنُونَ ﴿٦١﴾ اللَّهُ خَالِقُ کُلِّ شَیْءٍ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ وَکِیلٌ ﴿٦٢﴾ لَهُ مَقَالِیدُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَالَّذِینَ کَفَرُوا بِآیَاتِ اللَّهِ أُولَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿٦٣﴾ قُلْ أَفَغَیْرَ اللَّهِ تَأْمُرُونِّی أَعْبُدُ أَیُّهَا الْجَاهِلُونَ ﴿٦٤﴾ وَلَقَدْ أُوحِیَ إِلَیْکَ وَإِلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکَ لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ وَلَتَکُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِینَ ﴿٦٥﴾ بَلِ اللَّهَ فَاعْبُدْ وَکُنْ مِنَ الشَّاکِرِینَ ﴿٦٦﴾ وَمَا قَدَرُوا اللَّهَ حَقَّ قَدْرِهِ وَالأرْضُ جَمِیعًا قَبْضَتُهُ یَوْمَ الْقِیَامَةِ وَالسَّماوَاتُ مَطْوِیَّاتٌ بِیَمِینِهِ سُبْحَانَهُ وَتَعَالَى عَمَّا یُشْرِکُونَ ﴿٦٧﴾ وَنُفِخَ فِی الصُّورِ فَصَعِقَ مَنْ فِی السَّمَاوَاتِ وَمَنْ فِی الأرْضِ إِلا مَنْ شَاءَ اللَّهُ ثُمَّ نُفِخَ فِیهِ أُخْرَى فَإِذَا هُمْ قِیَامٌ یَنْظُرُونَ ﴿٦٨﴾ وَأَشْرَقَتِ الأرْضُ بِنُورِ رَبِّهَا وَوُضِعَ الْکِتَابُ وَجِیءَ بِالنَّبِیِّینَ وَالشُّهَدَاءِ وَقُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَهُمْ لا یُظْلَمُونَ ﴿٦٩﴾ وَوُفِّیَتْ کُلُّ نَفْسٍ مَا عَمِلَتْ وَهُوَ أَعْلَمُ بِمَا یَفْعَلُونَ ﴿٧٠﴾ وَسِیقَ الَّذِینَ کَفَرُوا إِلَى جَهَنَّمَ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاءُوهَا فُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یَأْتِکُمْ رُسُلٌ مِنْکُمْ یَتْلُونَ عَلَیْکُمْ آیَاتِ رَبِّکُمْ وَیُنْذِرُونَکُمْ لِقَاءَ یَوْمِکُمْ هَذَا قَالُوا بَلَى وَلَکِنْ حَقَّتْ کَلِمَةُ الْعَذَابِ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿٧١﴾ قِیلَ ادْخُلُوا أَبْوَابَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا فَبِئْسَ مَثْوَى الْمُتَکَبِّرِینَ ﴿٧٢﴾ وَسِیقَ الَّذِینَ اتَّقَوْا رَبَّهُمْ إِلَى الْجَنَّةِ زُمَرًا حَتَّى إِذَا جَاءُوهَا وَفُتِحَتْ أَبْوَابُهَا وَقَالَ لَهُمْ خَزَنَتُهَا سَلامٌ عَلَیْکُمْ طِبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالِدِینَ ﴿٧٣﴾ وَقَالُوا الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی صَدَقَنَا وَعْدَهُ وَأَوْرَثَنَا الأرْضَ نَتَبَوَّأُ مِنَ الْجَنَّةِ حَیْثُ نَشَاءُ فَنِعْمَ أَجْرُ الْعَامِلِینَ ﴿٧٤﴾ وَتَرَى الْمَلائِکَةَ حَافِّینَ مِنْ حَوْلِ الْعَرْشِ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَقُضِیَ بَیْنَهُمْ بِالْحَقِّ وَقِیلَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ ﴿٧٥﴾
سورة الزمر
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
این کتابی است که از سوی خداوند عزیز و حکیم نازل شده است. (1)
ما این کتاب را بحق بر تو نازل کردیم; پس خدا را پرستش کن و دین خود را برای او خالص گردان! (2)
آگاه باشید که دین خالص از آن خداست، و آنها که غیر خدا را اولیای خود قرار دادند و دلیلشان این بود که: «اینها را نمیپرستیم مگر بخاطر اینکه ما را به خداوند نزدیک کنند»، خداوند روز قیامت میان آنان در آنچه اختلاف داشتند داوری میکند; خداوند آن کس را که دروغگو و کفرانکننده است هرگز هدایت نمیکند! (3)
اگر (بفرض محال) خدا میخواست فرزندی انتخاب کند، از میان مخلوقاتش آنچه را میخواست برمیگزید; منزه است (از اینکه فرزندی داشته باشد)! او خداوند یکتای پیروز است! (4)
آسمانها و زمین را بحق آفرید; شب را بر روز میپیچد و روز را بر شب; و خورشید و ماه را مسخر فرمان خویش قرار داد; هر کدام تا سرآمد معینی به حرکت خود ادامه میدهند; آگاه باشید که او قادر و آمرزنده است! (5)
او شما را از یک نفس آفرید، و همسرش را از (باقیمانده گل) او خلق کرد; و برای شما هشت زوج از چهارپایان ایجاد کرد; او شما را در شکم مادرانتان آفرینشی بعد از آفرینش دیگر، در میان تاریکیهای سه گانه، میبخشد! این است خداوند، پروردگار شما که حکومت (عالم هستی) از آن اوست; هیچ معبودی جز او نیست; پس چگونه از راه حق منحرف میشوید؟! (6)
اگر کفران کنید، خداوند از شما بینیاز است و هرگز کفران را برای بندگانش نمی پسندد; و اگر شکر او را بجا آورید آن را برای شما میپسندد! و هیچ گنهکاری گناه دیگری را بر دوش نمیکشد! سپس بازگشت همه شما به سوی پروردگارتان است، و شما را از آنچه انجام میدادید آگاه میسازد; چرا که او به آنچه در سینههاست آگاه است! (7)
هنگامی که انسان را زیانی رسد، پروردگار خود را میخواند و بسوی او باز می گردد; اما هنگامی که نعمتی از خود به او عطا کند، آنچه را به خاطر آن قبلا خدا را می خواند از یاد میبرد و برای خداوند همتایانی قرارمیدهد تا مردم را از راه او منحرف سازد; بگو: «چند روزی از کفرت بهرهگیر که از دوزخیانی!» (8)
(آیا چنین کسی با ارزش است) یا کسی که در ساعات شب به عبادت مشغول است و در حال سجده و قیام، از عذاب آخرت میترسد و به رحمت پروردگارش امیدوار است؟! بگو: «آیا کسانی که میدانند با کسانی که نمیدانند یکسانند؟! تنها خردمندان متذکر میشوند!» (9)
بگو: «ای بندگان من که ایمان آوردهاید! از (مخالفت) پروردگارتان بپرهیزید! برای کسانی که در این دنیا نیکی کردهاند پاداش نیکی است! و زمین خدا وسیع است، (اگر تحت فشار سران کفر بودید مهاجرت کنید) که صابران اجر و پاداش خود را بیحساب دریافت میدارند! (10)
بگو: «من مامورم که خدا را پرستش کنم در حالی که دینم را برای او خالص کرده باشم، (11)
و مامورم که نخستین مسلمان باشم! (12)
بگو: «من اگر نافرمانی پروردگارم کنم، از عذاب روز بزرگ (قیامت) میترسم!» (13)
بگو: «من تنها خدا را میپرستم در حالی که دینم را برای او خالص میکنم. (14)
شما هر چه را جز او میخواهید بپرستید!» بگو: «زیانکاران واقعی آنانند که سرمایه وجود خویش و بستگانشان را در روز قیامت از دست دادهاند! آگاه باشید زیان آشکار همین است! سذللّه (15)
برای آنان از بالای سرشان سایبانهایی از آتش، و در زیر پایشان نیز سایبانهایی از آتش است; این چیزی است که خداوند با آن بندگانش را میترساند! ای بندگان من! از نافرمانی من بپرهیزید! (16)
و کسانی که از عبادت طاغوت پرهیز کردند وبه سوی خداوند بازگشتند، بشارت از آن آنهاست; پس بندگان مرا بشارت ده! (17)
همان کسانی که سخنان را میشنوند و از نیکوترین آنها پیروی میکنند; آنان کسانی هستند که خدا هدایتشان کرده، و آنها خردمندانند. (18)
آیا تو میتوانی کسی را که فرمان عذاب درباره او قطعی شده رهایی بخشی؟! آیا تو میتوانی کسی را که در درون آتش است برگیری و نجات دهی؟! (19)
ولی آنها که تقوای الهی پیشه کردند، غرفههایی در بهشت دارند که بر فراز آنها غرفههای دیگری بنا شده و از زیر آنها نهرها جاری است این وعده الهی است، و خداوند در وعده خود تخلف نمیکند! (20)
آیا ندیدی که خداوند از آسمان آبی فرستاد و آن را بصورت چشمههایی در زمین وارد نمود، سپس با آن زراعتی را خارج میسازد که رنگهای مختلف دارد; بعد آن گیاه خشک میشود، بگونهای که آن را زرد و بیروح میبینی; سپس آن را در هم میشکند و خرد میکند; در این مثال تذکری است برای خردمندان (از ناپایداری دنیا)! (21)
آیا کسی که خدا سینهاش را برای اسلام گشاده است و بر فراز مرکبی از نور الهی قرار گرفته (همچون کوردلان گمراه است؟!) وای بر آنان که قلبهایی سخت در برابر ذکر خدا دارند! آنها در گمراهی آشکاری هستند! (22)
خداوند بهترین سخن را نازل کرده، کتابی که آیاتش (در لطف و زیبایی و عمق و محتوا) همانند یکدیگر است; آیاتی مکرر دارد (با تکراری شوقانگیز) که از شنیدن آیاتش لرزه بر اندام کسانی که از پروردگارشان میترسند میافتد; سپس برون و درونشان نرم و متوجه ذکر خدا میشود; این هدایت الهی است که هر کس را بخواهد با آن راهنمایی میکند; و هر کس را خداوند گمراه سازد، راهنمایی برای او نخواهد بود! (23)
آیا کسی که با صورت خود عذاب دردناک (الهی) را در روز قیامت دور میسازد (همانند کسی است که هرگز آتش دوزخ به او نمیرسد)؟! و به ظالمان گفته می شود: «بچشید آنچه را به دست میآوردید (و انجام میدادید)!» (24)
کسانی که قبل از آنها بودند نیز (آیات ما را) تکذیب نمودند، و عذاب (الهی) از جایی که فکر نمیکردند به سراغشان آمد! (25)
پس خداوند خواری را در زندگی این دنیا به آنها چشانید، و عذاب آخرت شدیدتر است اگر میدانستند. (26)
ما برای مردم در این قرآن از هر نوع مثلی زدیم، شاید متذکر شوند. (27)
قرآنی است فصیح و خالی از هر گونه کجی و نادرستی، شاید آنان پرهیزگاری پیشه کنند! (28)
خداوند مثالی زده است: مردی را که مملوک شریکانی است که درباره او پیوسته با هم به مشاجره مشغولند، و مردی که تنها تسلیم یک نفر است; آیا این دو یکسانند؟! حمد، مخصوص خداست، ولی بیشتر آنان نمیدانند. (29)
تو میمیری و آنها نیز خواهند مرد! (30)
سپس شما روز قیامت نزد پروردگارتان مخاصمه میکنید. (31)
پس چه کسی ستمکارتر است از آن کسی که بر خدا دروغ ببندد و سخن راست را هنگامی که به سراغ او آمده تکذیب کند؟! آیا در جهنم جایگاهی برای کافران نیست؟! (32)
اما کسی که سخن راست بیاورد و کسی که آن را تصدیق کند، آنان پرهیزگارانند! (33)
آنچه بخواهند نزد پروردگارشان برای آنان موجود است; و این است جزای نیکوکاران! (34)
تا خداوند بدترین اعمالی را که انجام دادهاند (در سایه ایمان و صداقت آنها) بیامرزد، و آنها را به بهترین اعمالی که انجام میدادند پاداش دهد! (35)
آیا خداوند برای (نجات و دفاع از) بندهاش کافی نیست؟! اما آنها تو را از غیر او میترسانند. و هر کس را خداوند گمراه کند، هیچ هدایتکنندهای ندارد! (36)
و هر کس را خدا هدایت کند، هیچ گمراهکنندهای نخواهد داشت آیا خداوند توانا و دارای مجازات نیست؟! (37)
و اگر از آنها بپرسی: «چه کسی آسمانها و زمین را آفریده؟» حتما میگویند:«خدا!» بگو: «آیا هیچ درباره معبودانی که غیر از خدا میخوانید اندیشه میکنید که اگر خدا زیانی برای من بخواهد، آیا آنها میتوانند گزند او را برطرف سازند؟! و یا اگر رحمتی برای من بخواهد، آیا آنها میتوانند جلو رحمت او را بگیرند؟!» بگو: «خدا مرا کافی است; و همه متوکلان تنها بر او توکل میکنند!» (38)
بگو: «ای قوم من! شما هر چه در توان دارید انجام دهید، من نیز به وظیفه خود عمل میکنم; اما بزودی خواهید دانست... (39)
چه کسی عذاب خوارکنندهای (در دنیا) به سراغش میآید، و (سپس) عذابی جاویدان (در آخرت) بر او وارد میگردد!» (40)
ما این کتاب (آسمانی) را برای مردم بحق بر تو نازل کردیم; هر کس هدایت را پذیرد به نفع خود اوست; و هر کس گمراهی را برگزیند، تنها به زیان خود گمراه میگردد; و تو مامور اجبار آنها به هدایت نیستی. (41)
خداوند ارواح را به هنگام مرگ قبض میکند، و ارواحی را که نمردهاند نیز به هنگام خواب میگیرد; سپس ارواح کسانی که فرمان مرگشان را صادر کرده نگه میدارد و ارواح دیگری را (که باید زنده بمانند) بازمیگرداند تا سرآمدی معین;در این امر نشانههای روشنی است برای کسانی که اندیشه میکنند! (42)
آیا آنان غیر از خدا شفیعانی گرفتهاند؟! به آنان بگو: «آیا (از آنها شفاعت میطلبید) هر چند مالک چیزی نباشند و درک و شعوری برای آنها نباشد؟!» (43)
بگو: «تمام شفاعت از آن خداست، (زیرا) حاکمیت آسمانها و زمین از آن اوست و سپس همه شما را به سوی او بازمیگردانند!» (44)
هنگامی که خداوند به یگانگی یاد میشود، دلهای کسانی که به آخرت ایمان ندارند مشمئز (و متنفر) میگردد; اما هنگامی که از معبودهای دیگر یاد میشود، آنان خوشحال میشوند. (45)
بگو: «خداوندا! ای آفریننده آسمانها و زمین، و آگاه از اسرار نهان و آشکار، تو در میان بندگانت در آنچه اختلاف داشتند داوری خواهی کرد!» (46)
اگر ستمکاران تمام آنچه را روی زمین است مالک باشند و همانند آن بر آن افزوده شود، حاضرند همه را فدا کنند تا از عذاب شدید روز قیامت رهایی یابند;و از سوی خدا برای آنها اموری ظاهر میشود که هرگز گمان نمیکردند! (47)
در آن روز اعمال بدی را که انجام دادهاند برای آنها آشکار میشود، و آنچه را استهزا میکردند بر آنها واقع میگردد. (48)
هنگامی که انسان را زیانی رسد، ما را (برای حل مشکلش) میخواند; سپس هنگامی که از جانب خود به او نعمتی دهیم، میگوید: «این نعمت را بخاطر کاردانی خودم به من دادهاند»; ولی این وسیله آزمایش (آنها) است، اما بیشترشان نمیدانند. (49)
این سخن را کسانی که قبل از آنها بودند نیز گفتند، ولی آنچه را به دست میآوردند برای آنها سودی نداشت! (50)
سپس بدیهای اعمالشان به آنها رسید; و ظالمان این گروه ( اهل مکه) نیز بزودی گرفتار بدیهای اعمالی که انجام دادهاند خواهند شد، و هرگز نمیتوانند از چنگال عذاب الهی بگریزند. (51)
آیا آنها ندانستند که خداوند روزی را برای هر کس بخواهد گسترده یا تنگ میسازد؟! در این، آیات و نشانههایی است برای گروهی که ایمان میآورند. (52)
بگو: «ای بندگان من که بر خود اسراف و ستم کردهاید! از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را میآمرزد، زیرا او بسیار آمرزنده و مهربان است. (53)
و به درگاه پروردگارتان بازگردید و در برابر او تسلیم شوید، پیش از آنکه عذاب به سراغ شما آید، سپس از سوی هیچ کس یاری نشوید!(54)
و از بهترین دستورهائی که از سوی پروردگارتان بر شما نازل شده پیروی کنید پیش از آنکه عذاب (الهی) ناگهان به سراغ شما آید در حالی که از آن خبر ندارید!» (55)
(این دستورها برای آن است که) مبادا کسی روز قیامت بگوید: «افسوس بر من از کوتاهیهایی که در اطاعت فرمان خدا کردم و از مسخرهکنندگان (آیات او) بودم!» (56)
یا بگوید: «اگر خداوند مرا هدایت میکرد، از پرهیزگاران بودم!» (57)
یا هنگامی که عذاب را میبیند بگوید: «ای کاش بار دیگر (به دنیا) بازمیگشتم و از نیکوکاران بودم!» (58)
آری، آیات من به سراغ تو آمد، اما آن را تکذیب کردی و تکبر نمودی و از کافران بودی! (59)
و روز قیامت کسانی را که بر خدا دروغ بستند میبینی که صورتهایشان سیاه است; آیا در جهنم جایگاهی برای متکبران نیست؟! (60)
و خداوند کسانی را که تقوا پیشه کردند با رستگاری رهایی میبخشد; هیچ بدی به آنان نمیرسد و هرگز غمگین نخواهند شد. (61)
خداوند آفریدگار همه چیز است و حافظ و ناظر بر همه اشیا است. (62)
کلیدهای آسمانها و زمین از آن اوست; و کسانی که به آیات خداوند کافر شدند زیانکارانند. (63)
بگو: «آیا به من دستور میدهید که غیر خدا را بپرستم ای جاهلان؟!» (64)
به تو و همه پیامبران پیشین وحی شده که اگر مشرک شوی، تمام اعمالت تباه میشود و از زیانکاران خواهی بود! (65)
بلکه تنها خداوند را عبادت کن و از شکرگزاران باش! (66)
آنها خدا را آن گونه که شایسته است نشناختند، در حالی که تمام زمین در روز قیامت در قبضه اوست و آسمانها پیچیده در دست او; خداوند منزه و بلندمقام است از شریکیهایی که برای او میپندارند (67)
و در «صور» دمیده میشود، پس همه کسانی که در آسمانها و زمینند میمیرند، مگر کسانی که خدا بخواهد; سپس بار دیگر در «صور» دمیده میشود، ناگهان همگی به پا میخیزند و در انتظار (حساب و جزا) هستند. (68)
و زمین (در آن روز) به نور پروردگارش روشن میشود، و نامههای اعمال را پیش مینهند و پیامبران و گواهان را حاضر میسازند، و میان آنها بحق داوری میشود و به آنان ستم نخواهد شد! (69)
و به هر کس آنچه انجام داده است بیکم و کاست داده میشود; و او نسبت به آنچه انجام میدادند از همه آگاهتر است. (70)
و کسانی که کافر شدند گروه گروه به سوی جهنم رانده میشوند; وقتی به دوزخ میرسند، درهای آن گشوده میشود و نگهبانان دوزخ به آنها میگویند: «آیا رسولانی از میان شما به سویتان نیامدند که آیات پروردگارتان را برای شما بخوانند و از ملاقات این روز شما را بر حذر دارند؟!» میگویند: «آری، (پیامبران آمدند و آیات الهی را بر ما خواندند، و ما مخالفت کردیم!) ولی فرمان عذاب الهی بر کافران مسلم شده است. (71)
به آنان گفته میشود: «از درهای جهنم وارد شوید، جاودانه در آن بمانید; چه بد جایگاهی است جایگاه متکبران!» (72)
و کسانی که تقوای الهی پیشه کردند گروه گروه به سوی بهشت برده میشوند; هنگامی که به آن میرسند درهای بهشت گشوده میشود و نگهبانان به آنان میگویند:«سلام بر شما! گوارایتان باد این نعمتها! داخل بهشت شوید و جاودانه بمانید!» (73)
آنها میگویند: «حمد و ستایش مخصوص خداوندی است که به وعده خویش درباره ما وفا کرد و زمین (بهشت) را میراث ما قرار داد که هر جا را بخواهیم منزلگاه خود قرار دهیم; چه نیکوست پاداش عمل کنندگان!» (74)
(در آن روز) فرشتگان را میبینی که بر گرد عرش خدا حلقه زدهاند و با ستایش پروردگارشان تسبیح میگویند; و در میان بندگان بحق داوری میشود; و (سرانجام) گفته خواهد شد: «حمد مخصوص خدا پروردگار جهانیان است!» (75)
SURA 39. Zumar, or the Crowds
1. The revelation of this Book is from Allah, the Exalted in Power, full of
Wisdom.
2. Verily it is We Who have revealed the Book to thee in Truth: so serve Allah,
offering Him sincere devotion.
3. Is it not to Allah that sincere devotion is due? But those who take for
protectors other than Allah [say]: "We only serve them in order that they may
bring us nearer to Allah." Truly Allah will judge between them in that wherein
they differ. But Allah guides not such as are false and ungrateful.
4. Had Allah wished to take to Himself a son, He could have chosen whom He
pleased out of those whom He doth create: but Glory be to Him! [He is above such
things.] He is Allah, the One, the Irresistible.
5. He created the heavens and the earth in true [proportions]: He makes the
Night overlap the Day, and the Day overlap the Night: He has subjected the sun
and the moon [to His law]: Each one follows a course for a time appointed. Is
not He the Exalted in Power - He Who forgives again and again?
6. He created you [all] from a single person: then created, of like nature, his
mate; and he sent down for you eight head of cattle in pairs: He makes you, in
the wombs of your mothers, in stages, one after another, in three veils of
darkness. such is Allah, your Lord and Cherisher: to Him belongs [all] dominion.
There is no god but He: then how are ye turned away [from your true Centre]?
7. If ye reject [Allah], Truly Allah hath no need of you; but He liketh not
ingratitude from His servants: if ye are grateful, He is pleased with you. No
bearer of burdens can bear the burden of another. In the end, to your Lord is
your Return, when He will tell you the truth of all that ye did [in this life].
for He knoweth well all that is in [men's] hearts.
8. When some trouble toucheth man, he crieth unto his Lord, turning to Him in
repentance: but when He bestoweth a favour upon him as from Himself, [man] doth
forget what he cried and prayed for before, and he doth set up rivals unto
Allah, thus misleading others from Allah's Path. Say, "Enjoy thy blasphemy for a
little while: verily thou art [one] of the Companions of the Fire!"
9. Is one who worships devoutly during the hour of the night prostrating himself
or standing [in adoration], who takes heed of the Hereafter, and who places his
hope in the Mercy of his Lord - [like one who does not]? Say: "Are those equal,
those who know and those who do not know? It is those who are endued with
understanding that receive admonition.
10. Say: "O ye my servants who believe! Fear your Lord, good is [the reward] for
those who do good in this world. Spacious is Allah's earth! those who patiently
persevere will truly receive a reward without measure!"
11. Say: "Verily, I am commanded to serve Allah with sincere devotion;
12. "And I am commanded to be the first of those who bow to Allah in Islam."
13. Say: "I would, if I disobeyed my Lord, indeed have fear of the Penalty of a
Mighty Day."
14. Say: "It is Allah I serve, with my sincere [and exclusive] devotion:
15. "Serve ye what ye will besides him." Say: "Truly, those in loss are those
who lose their own souls and their People on the Day of Judgment: Ah! that is
indeed the [real and] evident Loss!
16. They shall have Layers of Fire above them, and Layers [of Fire] below them:
with this doth Allah warn off his servants: "O My Servants! then fear ye Me!"
17. Those who eschew Evil,- and fall not into its worship,- and turn to Allah
[in repentance],- for them is Good News: so announce the Good News to My
Servants,-
18. Those who listen to the Word, and follow the best [meaning] in it: those are
the ones whom Allah has guided, and those are the ones endued with
understanding.
19. Is, then, one against whom the decree of Punishment is justly due [equal to
one who eschews Evil]? Wouldst thou, then, deliver one [who is] in the Fire?
20. But it is for those who fear their Lord. That lofty mansions, one above
another, have been built: beneath them flow rivers [of delight]: [such is] the
Promise of Allah: never doth Allah fail in [His] promise.
21. Seest thou not that Allah sends down rain from the sky, and leads it through
springs in the earth? Then He causes to grow, therewith, produce of various
colours: then it withers; thou wilt see it grow yellow; then He makes it dry up
and crumble away. Truly, in this, is a Message of remembrance to men of
understanding.
22. Is one whose heart Allah has opened to Islam, so that he has received
Enlightenment from Allah, [no better than one hard-hearted]? Woe to those whose
hearts are hardened against celebrating the praises of Allah! they are
manifestly wandering [in error]!
23. Allah has revealed [from time to time] the most beautiful Message in the
form of a Book, consistent with itself, [yet] repeating [its teaching in various
aspects]: the skins of those who fear their Lord tremble thereat; then their
skins and their hearts do soften to the celebration of Allah's praises. Such is
the guidance of Allah: He guides therewith whom He pleases, but such as Allah
leaves to stray, can have none to guide.
24. Is, then, one who has to fear the brunt of the Penalty on the Day of
Judgment [and receive it] on his face, [like one guarded therefrom]? It will be
said to the wrong-doers: "Taste ye [the fruits of] what ye earned!"
25. Those before them [also] rejected [revelation], and so the Punishment came
to them from directions they did not perceive.
26. So Allah gave them a taste of humiliation in the present life, but greater
is the punishment of the Hereafter, if they only knew!
27. We have put forth for men, in this Qur'an every kind of Parable, in order
that they may receive admonition.
28. [It is] a Qur'an in Arabic, without any crookedness [therein]: in order that
they may guard against Evil.
29. Allah puts forth a Parable a man belonging to many partners at variance with
each other, and a man belonging entirely to one master: are those two equal in
comparison? Praise be to Allah! but most of them have no knowledge.
30. Truly thou wilt die [one day], and truly they [too] will die [one day].
31. In the end will ye [all], on the Day of Judgment, settle your disputes in
the presence of your Lord.
32. Who, then, doth more wrong than one who utters a lie concerning Allah, and
rejects the Truth when it comes to him; is there not in Hell an abode for
blasphemers?
33. And he who brings the Truth and he who confirms [and supports] it - such are
the men who do right.
34. They shall have all that they wish for, in the presence of their Lord: such
is the reward of those who do good:
35. So that Allah will turn off from them [even] the worst in their deeds and
give them their reward according to the best of what they have done.
36. Is not Allah enough for his Servant? But they try to frighten thee with
other [gods] besides Him! for such as Allah leaves to stray, there can be no
guide.
37. And such as Allah doth guide there can be none to lead astray. Is not Allah
Exalted in Power, [Able to enforce His Will], Lord of Retribution?
38. If indeed thou ask them who it is that created the heavens and the earth,
they would be sure to say, "Allah". Say: "See ye then? the things that ye invoke
besides Allah,- can they, if Allah wills some Penalty for me, remove His
Penalty?- Or if He wills some Grace for me, can they keep back his Grace?" Say:
"Sufficient is Allah for me! In Him trust those who put their trust."
39. Say: "O my People! Do whatever ye can: I will do [my part]: but soon will ye
know-
40. "Who it is to whom comes a Penalty of ignominy, and on whom descends a
Penalty that abides."
41. Verily We have revealed the Book to thee in Truth, for [instructing]
mankind. He, then, that receives guidance benefits his own soul: but he that
strays injures his own soul. Nor art thou set over them to dispose of their
affairs.
42. It is Allah that takes the souls [of men] at death; and those that die not
[He takes] during their sleep: those on whom He has passed the decree of death,
He keeps back [from returning to life], but the rest He sends [to their bodies]
for a term appointed verily in this are Signs for those who reflect.
43. What! Do they take for intercessors others besides Allah? Say: "Even if they
have no power whatever and no intelligence?"
44. Say: "To Allah belongs exclusively [the right to grant] intercession: to Him
belongs the dominion of the heavens and the earth: In the End, it is to Him that
ye shall be brought back."
45. When Allah, the One and Only, is mentioned, the hearts of those who believe
not in the Hereafter are filled with disgust and horror; but when [gods] other
than He are mentioned, behold, they are filled with joy!
46. Say: "O Allah! Creator of the heavens and the earth! Knower of all that is
hidden and open! it is Thou that wilt judge between Thy Servants in those
matters about which they have differed."
47. Even if the wrong-doers had all that there is on earth, and as much more,
[in vain] would they offer it for ransom from the pain of the Penalty on the Day
of Judgment: but something will confront them from Allah, which they could never
have counted upon!
48. For the evils of their Deeds will confront them, and they will be
[completely] encircled by that which they used to mock at!
49. Now, when trouble touches man, he cries to Us: But when We bestow a favour
upon him as from Ourselves, he says, "This has been given to me because of a
certain knowledge [I have]!" Nay, but this is but a trial, but most of them
understand not!
50. Thus did the [generations] before them say! But all that they did was of no
profit to them.
51. Nay, the evil results of their Deeds overtook them. And the wrong-doers of
this [generation]- the evil results of their Deeds will soon overtake them
[too], and they will never be able to frustrate [Our Plan]!
52. Know they not that Allah enlarges the provision or restricts it, for any He
pleases? Verily, in this are Signs for those who believe!
53. Say: "O my Servants who have transgressed against their souls! Despair not
of the Mercy of Allah: for Allah forgives all sins: for He is Oft- Forgiving,
Most Merciful.
54. "Turn ye to our Lord [in repentance] and bow to His [Will], before the
Penalty comes on you: after that ye shall not be helped.
55. "And follow the best of [the courses] revealed to you from your Lord, before
the Penalty comes on you - of a sudden while ye perceive not!-
56. "Lest the soul should [then] say: 'Ah! Woe is me!- In that I neglected [my
duty] towards Allah, and was but among those who mocked!'-
57. "Or [lest] it should say: 'If only Allah had guided me, I should certainly
have been among the righteous!'-
58. "Or [lest] it should say when it [actually] sees the penalty: 'If only I had
another chance, I should certainly be among those who do good!'
59. "[The reply will be:] 'Nay, but there came to thee my Signs, and thou didst
reject them: thou wast Haughty, and became one of those who reject faith!'"
60. On the Day of Judgment wilt thou see those who told lies against Allah;-
their faces will be turned black; Is there not in Hell an abode for the Haughty?
61. But Allah will deliver the righteous to their place of salvation: no evil
shall touch them, nor shall they grieve.
62. Allah is the Creator of all things, and He is the Guardian and Disposer of
all affairs.
63. To Him belong the keys of the heavens and the earth: and those who reject
the Signs of Allah,- it is they who will be in loss.
64. Say: "Is it some one other than Allah that ye order me to worship, O ye
ignorant ones?"
65. But it has already been revealed to thee,- as it was to those before thee,-
"If thou wert to join [gods with Allah], truly fruitless will be thy work [in
life], and thou wilt surely be in the ranks of those who lose [all spiritual
good]".
66. Nay, but worship Allah, and be of those who give thanks.
67. No just estimate have they made of Allah, such as is due to Him: On the Day
of Judgment the whole of the earth will be but His handful, and the heavens will
be rolled up in His right hand: Glory to Him! High is He above the Partners they
attribute to Him!
68. The Trumpet will [just] be sounded, when all that are in the heavens and on
earth will swoon, except such as it will please Allah [to exempt]. Then will a
second one be sounded, when, behold, they will be standing and looking on!
69. And the Earth will shine with the Glory of its Lord: the Record [of Deeds]
will be placed [open]; the prophets and the witnesses will be brought forward
and a just decision pronounced between them; and they will not be wronged [in
the least].
70. And to every soul will be paid in full [the fruit] of its Deeds; and [Allah]
knoweth best all that they do.
71. The Unbelievers will be led to Hell in crowd: until, when they arrive,
there, its gates will be opened. And its keepers will say, "Did not messengers
come to you from among yourselves, rehearsing to you the Signs of your Lord, and
warning you of the Meeting of This Day of yours?" The answer will be: "True: but
the Decree of Punishment has been proved true against the Unbelievers!"
72. [To them] will be said: "Enter ye the gates of Hell, to dwell therein: and
evil is [this] Abode of the Arrogant!"
73. And those who feared their Lord will be led to the Garden in crowds: until
behold, they arrive there; its gates will be opened; and its keepers will say:
"Peace be upon you! well have ye done! enter ye here, to dwell therein."
74. They will say: "Praise be to Allah, Who has truly fulfilled His Promise to
us, and has given us [this] land in heritage: We can dwell in the Garden as we
will: how excellent a reward for those who work [righteousness]!"
75. And thou wilt see the angels surrounding the Throne [Divine] on all sides,
singing Glory and Praise to their Lord. The Decision between them [at Judgment]
will be in [perfect] justice, and the cry [on all sides] will be, "Praise be to
Allah, the Lord of the Worlds!"