بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿الحدید، 0﴾
سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ (1)
آنچه در آسمانها و زمین است ، خدا را به پاکى مىستایند ، و اوست ارجمند حکیم .
﴿الحدید، 1﴾
لَهُ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ یُحْیِی وَ یُمِیتُ وَ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ (2)
فرمانروایى آسمانها و زمین از آنِ اوست : زنده مىکند و مىمیراند ، و او بر هر چیزى تواناست .
﴿الحدید، 2﴾
هُوَ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ الظَّاهِرُ وَ الْبَاطِنُ وَ هُوَ بِکُلِّ شَیْ‌ءٍ عَلِیمٌ (3)
اوست اوّل و آخر و ظاهر و باطن ، و او به هر چیزى داناست .
﴿الحدید، 3﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ (0)
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿المجادلة، 0﴾
قَدْ سَمِعَ اللَّهُ قَوْلَ الَّتِی تُجَادِلُکَ فِی زَوْجِهَا وَ تَشْتَکِی إِلَى اللَّهِ وَ اللَّهُ یَسْمَعُ تَحَاوُرَکُمَا إِنَّ اللَّهَ سَمِیعٌ بَصِیرٌ (1)
خدا گفتار [ زنى ] را که در باره شوهرش با تو گفتگو و به خدا شکایت مىکرد شنید ; و خدا گفتگوى شما را مىشنود ، زیرا خدا شنواى بیناست .
﴿المجادلة، 1﴾
الَّذِینَ یُظَاهِرُونَ مِنْکُمْ مِنْ نِسَائِهِمْ مَا هُنَّ أُمَّهَاتِهِمْ إِنْ أُمَّهَاتُهُمْ إِلاَّ اللاَّئِی وَلَدْنَهُمْ وَ إِنَّهُمْ لَیَقُولُونَ مُنْکَراً مِنَ الْقَوْلِ وَ زُوراً وَ إِنَّ اللَّهَ لَعَفُوٌّ غَفُورٌ (2)
از میان شما کسانى که زنانشان را « ظهار » مىکنند [ و مىگویند : پشت تو چون پشت مادر من است ] آنان مادرانشان نیستند . مادران آنها تنها کسانىاند که ایشان را زادهاند ، و قطعاً آنها سخنى زشت و باطل مىگویند ، و [ لى ] خدا مسلّماً درگذرنده آمرزنده است .
﴿المجادلة، 2﴾
وَ الَّذِینَ یُظَاهِرُونَ مِنْ نِسَائِهِمْ ثُمَّ یَعُودُونَ لِمَا قَالُوا فَتَحْرِیرُ رَقَبَةٍ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَتَمَاسَّا ذٰلِکُمْ تُوعَظُونَ بِهِ وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ (3)
و کسانى که زنانشان را ظهار مىکنند ، سپس از آنچه گفتهاند پشیمان مىشوند ، بر ایشان [ فرض ] است که پیش از آنکه با یکدیگر همخوابگى کنند ، بندهاى را آزاد گردانند . این [ حکمى ] است که بدان پند داده مىشوید ، و خدا به آنچه انجام مىدهید آگاه است .
﴿المجادلة، 3﴾
فَمَنْ لَمْ یَجِدْ فَصِیَامُ شَهْرَیْنِ مُتَتَابِعَیْنِ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَتَمَاسَّا فَمَنْ لَمْ یَسْتَطِعْ فَإِطْعَامُ سِتِّینَ مِسْکِیناً ذٰلِکَ لِتُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ تِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ وَ لِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ أَلِیمٌ (4)
و آن کس که [ بر آزادکردن بنده ] دسترسى ندارد ، باید پیش از تماس [ با زن خود ] دو ماه پیاپى روزه بدارد ; و هر که نتواند ، باید شصت بینوا را خوراک بدهد . این [ حکم ] براى آن است که به خدا و فرستاده او ایمان بیاورید ، و این است حدود خدا . و کافران را عذابى پردرد خواهد بود .
﴿المجادلة، 4﴾
إِنَّ الَّذِینَ یُحَادُّونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ کُبِتُوا کَمَا کُبِتَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ وَ قَدْ أَنْزَلْنَا آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ وَ لِلْکَافِرِینَ عَذَابٌ مُهِینٌ (5)
بىگمان ، کسانى که با خدا و فرستاده او مخالفت مىکنند ذلیل خواهند شد ، همانگونه که آنان که پیش از ایشان بودند ذلیل شدند ، و به راستى آیات روشن [ خود ] را فرستادهایم ، و کافران را عذابى خفّتآور خواهد بود .
﴿المجادلة، 5﴾
یَوْمَ یَبْعَثُهُمُ اللَّهُ جَمِیعاً فَیُنَبِّئُهُمْ بِمَا عَمِلُوا أَحْصَاهُ اللَّهُ وَ نَسُوهُ وَ اللَّهُ عَلَى کُلِّ شَیْ‌ءٍ شَهِیدٌ (6)
روزى که خداوند همه آنان را بر مىانگیزد و به آنچه کردهاند آگاهشان مىگرداند . خدا [ کارهایشان را ] برشمرده است و حال آنکه آنها آن را فراموش کردهاند ، و خدا بر هر چیزى گواه است .
﴿المجادلة، 6﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿الحشر، 0﴾
سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ (1)
آنچه در آسمانها و در زمین است تسبیحگوىِ خداى هستند ، و اوست شکستناپذیر سنجیدهکار .
﴿الحشر، 1﴾
هُوَ الَّذِی أَخْرَجَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتَابِ مِنْ دِیَارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ مَا ظَنَنْتُمْ أَنْ یَخْرُجُوا وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ مَانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللَّهِ فَأَتَاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَیْثُ لَمْ یَحْتَسِبُوا وَ قَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ یُخْرِبُونَ بُیُوتَهُمْ بِأَیْدِیهِمْ وَ أَیْدِی الْمُؤْمِنِینَ فَاعْتَبِرُوا یَا أُولِی الْأَبْصَارِ (2)
اوست کسى که ، از میان اهل کتاب کسانى را که کفر ورزیدند در نخستین اخراج [ از مدینه ] بیرون کرد . گمان نمىکردید که بیرون روند و خودشان گمان داشتند که دژهایشان در برابر خدا مانع آنها خواهد بود ، و [ لى ] خدا از آنجایى که تصوّر نمىکردند بر آنان درآمد و در دلهایشان بیم افکند ، [ به طورى که ] خود به دست خود و دست مؤمنان خانههاى خود را خراب مىکردند . پس اى دیدهوران ، عبرت گیرید .
﴿الحشر، 2﴾
وَ لَوْ لاَ أَنْ کَتَبَ اللَّهُ عَلَیْهِمُ الْجَلاَءَ لَعَذَّبَهُمْ فِی الدُّنْیَا وَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ عَذَابُ النَّارِ (3)
و اگر خدا این جلاى وطن را بر آنان مقرّر نکرده بود ، قطعاً آنها را در دنیا عذاب مىکرد و در آخرت [ هم ] عذاب آتش داشتند .
﴿الحشر، 3﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ
به نام خداوند رحمتگر مهربان
﴿الممتحنة، 0﴾
یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لاَ تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَ عَدُوَّکُمْ أَوْلِیَاءَ تُلْقُونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ قَدْ کَفَرُوا بِمَا جَاءَکُمْ مِنَ الْحَقِّ یُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَ إِیَّاکُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّکُمْ إِنْ کُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَاداً فِی سَبِیلِی وَ ابْتِغَاءَ مَرْضَاتِی تُسِرُّونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَ أَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَیْتُمْ وَ مَا أَعْلَنْتُمْ وَ مَنْ یَفْعَلْهُ مِنْکُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِیلِ (1)
اى کسانى که ایمان آوردهاید ، دشمن من و دشمن خودتان را به دوستى برمگیرید [ به طورى ] که با آنها اظهار دوستى کنید ، و حال آنکه قطعاً به آن حقیقت که براى شما آمده کافرند [ و ] پیامبر [ خدا ] و شما را [ از مکّه ] بیرون مىکنند که [ چرا ] به خدا ، پروردگارتان ایمان آوردهاید ، اگر براى جهاد در راه من و طلب خشنودى من بیرون آمدهاید . [ شما ] پنهانى با آنان رابطه دوستى برقرار مىکنید در حالى که من به آنچه پنهان داشتید و آنچه آشکار نمودید داناترم . و هر کس از شما چنین کند ، قطعاً از راه درست منحرف گردیده است .
﴿الممتحنة، 1﴾
إِنْ یَثْقَفُوکُمْ یَکُونُوا لَکُمْ أَعْدَاءً وَ یَبْسُطُوا إِلَیْکُمْ أَیْدِیَهُمْ وَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالسُّوءِ وَ وَدُّوا لَوْ تَکْفُرُونَ (2)
اگر بر شما دست یابند ، دشمن شما باشند و بر شما به بدى دست و زبان بگشایند و آرزو دارند که کافر شوید .
﴿الممتحنة، 2﴾
لَنْ تَنْفَعَکُمْ أَرْحَامُکُمْ وَ لاَ أَوْلاَدُکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یَفْصِلُ بَیْنَکُمْ وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ (3)
روز قیامت نه خویشان شما و نه فرزندانتان هرگز به شما سود نمىرسانند . [ خدا ] میانتان فیصله مىدهد ، و خدا به آنچه انجام مىدهید بیناست .
﴿الممتحنة، 3﴾
قَدْ کَانَتْ لَکُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِی إِبْرَاهِیمَ وَ الَّذِینَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآءُ مِنْکُمْ وَ مِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ کَفَرْنَا بِکُمْ وَ بَدَا بَیْنَنَا وَ بَیْنَکُمُ الْعَدَاوَةُ وَ الْبَغْضَاءُ أَبَداً حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلاَّ قَوْلَ إِبْرَاهِیمَ لِأَبِیهِ لَأَسْتَغْفِرَنَّ لَکَ وَ مَا أَمْلِکُ لَکَ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَیْ‌ءٍ رَبَّنَا عَلَیْکَ تَوَکَّلْنَا وَ إِلَیْکَ أَنَبْنَا وَ إِلَیْکَ الْمَصِیرُ (4)
قطعاً براى شما در [ پیروى از ] ابراهیم و کسانى که با اویند سرمشقى نیکوست : آن گاه که به قوم خود گفتند : « ما از شما و از آنچه به جاى خدا مىپرستید بیزاریم . به شما کفر مىورزیم و میان ما و شما دشمنى و کینه همیشگى پدیدار شده تا وقتى که فقط به خدا ایمان آورید . » جز [ در ] سخن ابراهیم [ که ] به [ نا ] پدر [ ى ] خود [ گفت : ] « حتماً براى تو آمرزش خواهم خواست ، با آنکه در برابر خدا اختیار چیزى را براى تو ندارم . » « اى پروردگار ما ! بر تو اعتماد کردیم و به سوى تو بازگشتیم و فرجام به سوى توست .
﴿الممتحنة، 4﴾
رَبَّنَا لاَ تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا وَ اغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ (5)
پروردگارا ، ما را وسیله آزمایش [ و آماج آزار ] براى کسانى که کفر ورزیدهاند مگردان ، و بر ما ببخشاى که تو خود تواناى سنجیدهکارى . »
﴿الممتحنة، 5﴾