﴿ سورة القلم - سورة ٦٨ - تعداد آیات ٥٢ ﴾
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم
ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ ﴿١﴾ مَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ ﴿٢﴾
وَإِنَّ لَکَ لأجْرًا غَیْرَ مَمْنُونٍ ﴿٣﴾ وَإِنَّکَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِیمٍ ﴿٤﴾
فَسَتُبْصِرُ وَیُبْصِرُونَ ﴿٥﴾ بِأَیِّکُمُ الْمَفْتُونُ ﴿٦﴾
إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿٧﴾
فَلا تُطِعِ الْمُکَذِّبِینَ ﴿٨﴾ وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُونَ ﴿٩﴾
وَلا تُطِعْ کُلَّ حَلافٍ مَهِینٍ ﴿١٠﴾ هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِیمٍ ﴿١١﴾
مَنَّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿١٢﴾ عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِکَ زَنِیمٍ ﴿١٣﴾
أَنْ کَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِینَ ﴿١٤﴾ إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الأوَّلِینَ
﴿١٥﴾ سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ ﴿١٦﴾
إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ کَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِینَ
﴿١٧﴾ وَلا یَسْتَثْنُونَ ﴿١٨﴾ فَطَافَ عَلَیْهَا طَائِفٌ مِنْ رَبِّکَ وَهُمْ نَائِمُونَ
﴿١٩﴾ فَأَصْبَحَتْ کَالصَّرِیمِ ﴿٢٠﴾ فَتَنَادَوْا مُصْبِحِینَ ﴿٢١﴾
أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَارِمِینَ ﴿٢٢﴾ فَانْطَلَقُوا وَهُمْ یَتَخَافَتُونَ
﴿٢٣﴾ أَنْ لا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْکُمْ مِسْکِینٌ ﴿٢٤﴾ وَغَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِینَ
﴿٢٥﴾ فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ ﴿٢٦﴾ بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿٢٧﴾
قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُلْ لَکُمْ لَوْلا تُسَبِّحُونَ ﴿٢٨﴾ قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ
﴿٢٩﴾ فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَلاوَمُونَ ﴿٣٠﴾ قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا طَاغِینَ
﴿٣١﴾ عَسَى رَبُّنَا أَنْ یُبْدِلَنَا خَیْرًا مِنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ ﴿٣٢﴾
کَذَلِکَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿٣٣﴾
إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿٣٤﴾ أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ کَالْمُجْرِمِینَ
﴿٣٥﴾ مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿٣٦﴾ أَمْ لَکُمْ کِتَابٌ فِیهِ تَدْرُسُونَ ﴿٣٧﴾
إِنَّ لَکُمْ فِیهِ لَمَا تَخَیَّرُونَ ﴿٣٨﴾ أَمْ لَکُمْ أَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَةٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ إِنَّ لَکُمْ لَمَا تَحْکُمُونَ ﴿٣٩﴾ سَلْهُمْ أَیُّهُمْ بِذَلِکَ زَعِیمٌ ﴿٤٠﴾
أَمْ لَهُمْ شُرَکَاءُ فَلْیَأْتُوا بِشُرَکَائِهِمْ إِنْ کَانُوا صَادِقِینَ ﴿٤١﴾
یَوْمَ یُکْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَیُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلا یَسْتَطِیعُونَ ﴿٤٢﴾
خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ کَانُوا یُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ
﴿٤٣﴾ فَذَرْنِی وَمَنْ یُکَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِیثِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ
﴿٤٤﴾ وَأُمْلِی لَهُمْ إِنَّ کَیْدِی مَتِینٌ ﴿٤٥﴾ أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ
﴿٤٦﴾ أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿٤٧﴾
فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلا تَکُنْ کَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَکْظُومٌ
﴿٤٨﴾ لَوْلا أَنْ تَدَارَکَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ ﴿٤٩﴾
فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿٥٠﴾
وَإِنْ یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿٥١﴾ وَمَا هُوَ إِلا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿٥٢﴾
سورة القلم
به نام خداوند بخشنده بخشایشگر
ن، سوگند به قلم و آنچه مینویسند، (1)
که به نعمت پروردگارت تو مجنون نیستی، (2)
و برای تو پاداشی عظیم و همیشگی است! (3)
و تو اخلاق عظیم و برجستهای داری! (4)
و بزودی تو میبینی و آنان نیز میبینند، (5)
که کدام یک از شما مجنونند! (6)
پروردگارت بهتر از هر کس میداند چه کسی از راه او گمراه شده، و هدایتیافتگان را نیز بهتر میشناسد! (7)
حال که چنین است از تکذیبکنندگان اطاعت مکن! (8)
آنها دوست دارند نرمش نشان دهی تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشی توام با انحراف از مسیر حق)! (9)
و از کسی که بسیار سوگند یاد میکند و پست است اطاعت مکن، (10)
کسی که بسیار عیبجوست و به سخن چینی آمد و شد میکند، (11)
و بسیار مانع کار خیر، و متجاوز و گناهکار است; (12)
علاوه بر اینها کینه توز و پرخور و خشن و بدنام است! (13)
مبادا بخاطر اینکه صاحب مال و فرزندان فراوان است (از او پیروی کنی)! (14)
هنگامی که آیات ما بر او خوانده میشود میگوید: «اینها افسانههای خرافی پیشینیان است! سذللّه (15)
(ولی) ما بزودی بر بینی او علامت و داغ ننگ مینهیم! (16)
ما آنها را آزمودیم، همان گونه که «صاحبان باغ» را آزمایش کردیم، هنگامی که سوگند یاد کردند که میوههای باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچینند. (17)
و هیچ از آن استثنا نکنند; (18)
اما عذابی فراگیر (شب هنگام) بر (تمام) باغ آنها فرود آمد در حالی که همه در خواب بودند، (19)
و آن باغ سرسبز همچون شب سیاه و ظلمانی شد! (20)
صبحگاهان یکدیگر را صدا زدند، (21)
که بسوی کشتزار و باغ خود حرکت کنید اگر قصد چیدن میوهها را دارید! (22)
آنها حرکت کردند در حالی که آهسته با هم میگفتند:» (23)
«مواظب باشید امروز حتی یک فقیر وارد بر شما نشود!» (24)
(آری) آنها صبحگاهان تصمیم داشتند که با قدرت از مستمندان جلوگیری کنند. (25)
هنگامی که (وارد باغ شدند و) آن را دیدند گفتند: «حقا» ما گمراهیم! (26)
(آری، همه چیز از دست ما رفته) بلکه ما محرومیم!» (27)
یکی از آنها که از همه عاقلتر بود گفت: «آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمیگویید؟! (28)
گفتند: «منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بودیم!» (29)
سپس روبه یکدیگر کرده به ملامت هم پرداختند، (30)
(و فریادشان بلند شد) گفتند: «وای بر ما که طغیانگر بودیم! (31)
امیدواریم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن به جای آن به ما بدهد، چرا که ما به او علاقهمندیم!» (32)
این گونه است عذاب (خداوند در دنیا)، و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر میدانستند! (33)
مسلما برای پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغهای پر نعمت بهشت است! (34)
آیا مؤمنان را همچون مجرمان قرار میدهیم؟! (35)
شما را چه میشود؟! چگونه داوری میکنید؟! (36)
آیا کتابی دارید که از آن درس میخوانید... (37)
که آنچه را شما انتخاب میکنید از آن شماست؟! (38)
یا اینکه عهد و پیمان مؤکد و مستمری تا روز قیامت بر ما دارید که هر چه را حکم کنید برای شما باشد؟! (39)
از آنها بپرس کدام یک از آنان چنین چیزی را تضمین میکند؟! (40)
یا اینکه معبودانی دارند که آنها را شریک خدا قرار دادهاند (و برای آنان شفاعت میکنند)؟! اگر راست میگویند معبودان خود را بیاورند! (41)
(به خاطر بیاورید) روزی را که ساق پاها (از وحشت) برهنه میگردد و دعوت به سجود میشوند، اما نمیتوانند (سجود کنند). (42)
این در حالی است که چشمهایشان (از شدت شرمساری) به زیر افتاده، و ذلت و خواری وجودشان را فراگرفته; آنها پیش از این دعوت به سجود میشدند در حالی که سالم بودند (ولی امروز دیگر توانایی آن را ندارند)! (43)
اکنون مرا با آنها که این سخن را تکذیب میکنند واگذار! ما آنان را از آنجا که نمیدانند به تدریج به سوی عذاب پیش میبریم. (44)
و به آنها مهلت (بازگشت) میدهم; چرا که نقشههای من محکم و دقیق است! (45)
یا اینکه تو از آنها مزدی میطلبی که پرداختش برای آنها سنگین است؟! (46)
یا اسرار غیب نزد آنهاست و آن را مینویسند (و به یکدیگر میدهند)؟! (47)
اکنون که چنین است صبر کن و منتظر فرمان پروردگارت باش، و مانند صاحب ماهی ( یونس) مباش (که در تقاضای مجازات قومش عجله کرد و گرفتار مجازات ترک اولی شد) در آن زمان که با نهایت اندوه خدا را خواند. (48)
و اگر رحمت خدا به یاریش نیامده بود، (از شکم ماهی) بیرون افکنده میشد در حالی که نکوهیده بود! (49)
ولی پروردگارش او را برگزید و از صالحان قرار داد! (50)
نزدیک است کافران هنگامی که آیات قرآن را میشنوند با چشمزخم خود تو را از بین ببرند، و میگویند: «او دیوانه است!» (51)
در حالی که این (قرآن) جز مایه بیداری برای جهانیان نیست! (52)
SURA 68. Qalam, or the Pen, or Nun
1. Nun. By the Pen and the [Record] which [men] write,-
2. Thou art not, by the Grace of thy Lord, mad or possessed.
3. Nay, verily for thee is a Reward unfailing:
4. And thou [standest] on an exalted standard of character.
5. Soon wilt thou see, and they will see,
6. Which of you is afflicted with madness.
7. Verily it is thy Lord that knoweth best, which [among men] hath strayed from
His Path: and He knoweth best those who receive [true] Guidance.
8. So hearken not to those who deny [the Truth].
9. Their desire is that thou shouldst be pliant: so would they be pliant.
10. Heed not the type of despicable men,- ready with oaths,
11. A slanderer, going about with calumnies,
12. [Habitually] hindering [all] good, transgressing beyond bounds, deep in sin,
13. Violent [and cruel],- with all that, base-born,-
293
14. Because he possesses wealth and [numerous] sons.
15. When to him are rehearsed Our Signs, "Tales of the ancients", he cries!
16. Soon shall We brand [the beast] on the snout!
17. Verily We have tried them as We tried the People of the Garden, when they
resolved to gather the fruits of the [garden] in the morning.
18. But made no reservation, ["If it be Allah's Will"].
19. Then there came on the [garden] a visitation from thy Lord, [which swept
away] all around, while they were asleep.
20. So the [garden] became, by the morning, like a dark and desolate spot,
[whose fruit had been gathered].
21. As the morning broke, they called out, one to another,-
22. "Go ye to your tilth [betimes] in the morning, if ye would gather the
fruits."
23. So they departed, conversing in secret low tones, [saying]-
24. "Let not a single indigent person break in upon you into the [garden] this
day."
25. And they opened the morning, strong in an [unjust] resolve.
26. But when they saw the [garden], they said: "We have surely lost our way:
27. "Indeed we are shut out [of the fruits of our labour]!"
28. Said one of them, more just [than the rest]: "Did I not say to you, 'Why not
glorify [Allah]?'"
29. They said: "Glory to our Lord! Verily we have been doing wrong!"
30. Then they turned, one against another, in reproach.
31. They said: "Alas for us! We have indeed transgressed!
32. "It may be that our Lord will give us in exchange a better [garden] than
this: for we do turn to Him [in repentance]!"
33. Such is the Punishment [in this life]; but greater is the Punishment in the
Hereafter,- if only they knew!
34. Verily, for the Righteous, are Gardens of Delight, in the Presence of their
Lord.
35. Shall We then treat the People of Faith like the People of Sin?
36. What is the matter with you? How judge ye?
37. Or have ye a book through which ye learn-
38. That ye shall have, through it whatever ye choose?
39. Or have ye Covenants with Us to oath, reaching to the Day of Judgment,
[providing] that ye shall have whatever ye shall demand?
40. Ask thou of them, which of them will stand surety for that!
41. Or have they some "Partners" [in Allahhead]? Then let them produce their
"partners", if they are truthful!
42. The Day that the shin shall be laid bare, and they shall be summoned to bow
in adoration, but they shall not be able,-
294
43. Their eyes will be cast down,- ignominy will cover them; seeing that they
had been summoned aforetime to bow in adoration, while they were whole, [and had
refused].
44. Then leave Me alone with such as reject this Message: by degrees shall We
punish them from directions they perceive not.
45. A [long] respite will I grant them: truly powerful is My Plan.
46. Or is it that thou dost ask them for a reward, so that they are burdened
with a load of debt?-
47. Or that the Unseen is in their hands, so that they can write it down?
48. So wait with patience for the Command of thy Lord, and be not like the
Companion of the Fish,- when he cried out in agony.
49. Had not Grace from his Lord reached him, he would indeed have been cast off
on the naked shore, in disgrace.
50. Thus did his Lord choose him and make him of the Company of the Righteous.
51. And the Unbelievers would almost trip thee up with their eyes when they hear
the Message; and they say: "Surely he is possessed!"
52. But it is nothing less than a Message to all the worlds.