SURA 60. Mumtahana, or the Woman to be Examined - سوره ممتحنه - سورة الممتحنة

﴿ سورة الممتحنة - سورة ٦٠ - تعداد آیات ١٣ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَعَدُوَّکُمْ أَوْلِیَاءَ تُلْقُونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَقَدْ کَفَرُوا بِمَا جَاءَکُمْ مِنَ الْحَقِّ یُخْرِجُونَ الرَّسُولَ وَإِیَّاکُمْ أَنْ تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ رَبِّکُمْ إِنْ کُنْتُمْ خَرَجْتُمْ جِهَادًا فِی سَبِیلِی وَابْتِغَاءَ مَرْضَاتِی تُسِرُّونَ إِلَیْهِمْ بِالْمَوَدَّةِ وَأَنَا أَعْلَمُ بِمَا أَخْفَیْتُمْ وَمَا أَعْلَنْتُمْ وَمَنْ یَفْعَلْهُ مِنْکُمْ فَقَدْ ضَلَّ سَوَاءَ السَّبِیلِ ﴿١﴾ إِنْ یَثْقَفُوکُمْ یَکُونُوا لَکُمْ أَعْدَاءً وَیَبْسُطُوا إِلَیْکُمْ أَیْدِیَهُمْ وَأَلْسِنَتَهُمْ بِالسُّوءِ وَوَدُّوا لَوْ تَکْفُرُونَ ﴿٢﴾ لَنْ تَنْفَعَکُمْ أَرْحَامُکُمْ وَلا أَوْلادُکُمْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ یَفْصِلُ بَیْنَکُمْ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿٣﴾ قَدْ کَانَتْ لَکُمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ فِی إِبْرَاهِیمَ وَالَّذِینَ مَعَهُ إِذْ قَالُوا لِقَوْمِهِمْ إِنَّا بُرَآءُ مِنْکُمْ وَمِمَّا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ کَفَرْنَا بِکُمْ وَبَدَا بَیْنَنَا وَبَیْنَکُمُ الْعَدَاوَةُ وَالْبَغْضَاءُ أَبَدًا حَتَّى تُؤْمِنُوا بِاللَّهِ وَحْدَهُ إِلا قَوْلَ إِبْرَاهِیمَ لأبِیهِ لأسْتَغْفِرَنَّ لَکَ وَمَا أَمْلِکُ لَکَ مِنَ اللَّهِ مِنْ شَیْءٍ رَبَّنَا عَلَیْکَ تَوَکَّلْنَا وَإِلَیْکَ أَنَبْنَا وَإِلَیْکَ الْمَصِیرُ ﴿٤﴾ رَبَّنَا لا تَجْعَلْنَا فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا وَاغْفِرْ لَنَا رَبَّنَا إِنَّکَ أَنْتَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٥﴾ لَقَدْ کَانَ لَکُمْ فِیهِمْ أُسْوَةٌ حَسَنَةٌ لِمَنْ کَانَ یَرْجُو اللَّهَ وَالْیَوْمَ الآخِرَ وَمَنْ یَتَوَلَّ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَنِیُّ الْحَمِیدُ ﴿٦﴾ عَسَى اللَّهُ أَنْ یَجْعَلَ بَیْنَکُمْ وَبَیْنَ الَّذِینَ عَادَیْتُمْ مِنْهُمْ مَوَدَّةً وَاللَّهُ قَدِیرٌ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٧﴾ لا یَنْهَاکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ لَمْ یُقَاتِلُوکُمْ فِی الدِّینِ وَلَمْ یُخْرِجُوکُمْ مِنْ دِیَارِکُمْ أَنْ تَبَرُّوهُمْ وَتُقْسِطُوا إِلَیْهِمْ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الْمُقْسِطِینَ ﴿٨﴾ إِنَّمَا یَنْهَاکُمُ اللَّهُ عَنِ الَّذِینَ قَاتَلُوکُمْ فِی الدِّینِ وَأَخْرَجُوکُمْ مِنْ دِیَارِکُمْ وَظَاهَرُوا عَلَى إِخْرَاجِکُمْ أَنْ تَوَلَّوْهُمْ وَمَنْ یَتَوَلَّهُمْ فَأُولَئِکَ هُمُ الظَّالِمُونَ ﴿٩﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا جَاءَکُمُ الْمُؤْمِنَاتُ مُهَاجِرَاتٍ فَامْتَحِنُوهُنَّ اللَّهُ أَعْلَمُ بِإِیمَانِهِنَّ فَإِنْ عَلِمْتُمُوهُنَّ مُؤْمِنَاتٍ فَلا تَرْجِعُوهُنَّ إِلَى الْکُفَّارِ لا هُنَّ حِلٌّ لَهُمْ وَلا هُمْ یَحِلُّونَ لَهُنَّ وَآتُوهُمْ مَا أَنْفَقُوا وَلا جُنَاحَ عَلَیْکُمْ أَنْ تَنْکِحُوهُنَّ إِذَا آتَیْتُمُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَلا تُمْسِکُوا بِعِصَمِ الْکَوَافِرِ وَاسْأَلُوا مَا أَنْفَقْتُمْ وَلْیَسْأَلُوا مَا أَنْفَقُوا ذَلِکُمْ حُکْمُ اللَّهِ یَحْکُمُ بَیْنَکُمْ وَاللَّهُ عَلِیمٌ حَکِیمٌ ﴿١٠﴾ وَإِنْ فَاتَکُمْ شَیْءٌ مِنْ أَزْوَاجِکُمْ إِلَى الْکُفَّارِ فَعَاقَبْتُمْ فَآتُوا الَّذِینَ ذَهَبَتْ أَزْوَاجُهُمْ مِثْلَ مَا أَنْفَقُوا وَاتَّقُوا اللَّهَ الَّذِی أَنْتُمْ بِهِ مُؤْمِنُونَ ﴿١١﴾ یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِذَا جَاءَکَ الْمُؤْمِنَاتُ یُبَایِعْنَکَ عَلَى أَنْ لا یُشْرِکْنَ بِاللَّهِ شَیْئًا وَلا یَسْرِقْنَ وَلا یَزْنِینَ وَلا یَقْتُلْنَ أَوْلادَهُنَّ وَلا یَأْتِینَ بِبُهْتَانٍ یَفْتَرِینَهُ بَیْنَ أَیْدِیهِنَّ وَأَرْجُلِهِنَّ وَلا یَعْصِینَکَ فِی مَعْرُوفٍ فَبَایِعْهُنَّ وَاسْتَغْفِرْ لَهُنَّ اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿١٢﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَتَوَلَّوْا قَوْمًا غَضِبَ اللَّهُ عَلَیْهِمْ قَدْ یَئِسُوا مِنَ الآخِرَةِ کَمَا یَئِسَ الْکُفَّارُ مِنْ أَصْحَابِ الْقُبُورِ﴿١٣﴾

سورة الممتحنة

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! دشمن من و دشمن خودتان را دوست نگیرید! شما نسبت به آنان اظهار محبت می‏کنید، در حالی که آنها به آنچه از حق برای شما آمده کافر شده‏اند و رسول الله و شما را به خاطر ایمان به خداوندی که پروردگار همه شماست از شهر و دیارتان بیرون می‏رانند; اگر شما برای جهاد در راه من و جلب خشنودیم هجرت کرده‏اید; (پیوند دوستی با آنان برقرار نسازید!) شما مخفیانه با آنها رابطه دوستی برقرار می‏کنید در حالی که من به آنچه پنهان یا آشکار می‏سازید از همه داناترم! و هر کس از شما چنین کاری کند، از راه راست گمراه شده است! (1)

اگر آنها بر شما مسلط شوند، دشمنانتان خواهند بود و دست و زبان خود را به بدی کردن نسبت به شما می‏گشایند، و دوست دارند شما به کفر بازگردید! (2)

هرگز بستگان و فرزندانتان روز قیامت سودی به حالتان نخواهند داشت; میان شما جدایی می‏افکند; و خداوند به آنچه انجام می‏دهید بیناست. (3)

برای شما سرمشق خوبی در زندگی ابراهیم و کسانی که با او بودند وجود داشت، در آن هنگامی که به قوم (مشرک) خود گفتند: «ما از شما و آنچه غیر از خدا می‏پرستید بیزاریم; ما نسبت به شما کافریم; و میان ما و شما عداوت و دشمنی همیشگی آشکار شده است; تا آن زمان که به خدای یگانه ایمان بیاورید! -جز آن سخن ابراهیم که به پدرش ( عمویش آزر) گفت (و وعده داد) که برای تو آمرزش طلب می‏کنم، و در عین حال در برابر خداوند برای تو مالک چیزی نیستم (و اختیاری ندارم)!- پروردگارا! ما بر تو توکل کردیم و به سوی تو بازگشتیم، و همه فرجامها بسوی تو است! (4)

پروردگارا! ما را مایه گمراهی کافران قرار مده، و ما را ببخش، ای پروردگار ما که تو عزیز و حکیمی!» (5)

(آری) برای شما در زندگی آنها اسوه حسنه (و سرمشق نیکویی) بود، برای کسانی که امید به خدا و روز قیامت دارند; و هر کس سرپیچی کند به خویشتن ضرر زده است، زیرا خداوند بی‏نیاز و شایسته ستایش است! (6)

امید است خدا میان شما و کسانی از مشرکین که با شما دشمنی کردند (از راه اسلام) پیوند محبت برقرار کند; خداوند تواناست و خداوند آمرزنده و مهربان است. (7)

خدا شما را از نیکی کردن و رعایت عدالت نسبت به کسانی که در راه دین با شما پیکار نکردند و از خانه و دیارتان بیرون نراندند نهی نمی‏کند; چرا که خداوند عدالت‏پیشگان را دوست دارد. (8)

تنها شما را از دوستی و رابطه با کسانی نهی می‏کند که در امر دین با شما پیکار کردند و شما را از خانه هایتان بیرون راندند یا به بیرون‏راندن شما کمک کردند و هر کس با آنان رابطه دوستی داشته باشد ظالم و ستمگر است! (9)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! هنگامی که زنان باایمان بعنوان هجرت نزد شما آیند، آنها را آزمایش کنید -خداوند به ایمانشان آگاهتر است- هرگاه آنان را مؤمن یافتید، آنها را بسوی کفار بازنگردانید; نه آنها برای کفار حلالند و نه کفار برای آنها حلال; و آنچه را همسران آنها (برای ازدواج با این زنان) پرداخته‏اند به آنان بپردازید; و گناهی بر شما نیست که با آنها ازدواج کنید هرگاه مهرشان را به آنان بدهید و هرگز زنان کافر را در همسری خود نگه ندارید (و اگر کسی از زنان شما کافر شد و به بلاد کفر فرار کرد،) حق دارید مهری را که پرداخته‏اید مطالبه کنید همان‏گونه که آنها حق دارند مهر زنانشان را که از آنان جدا شده‏اند) از شما مطالبه کنند; این حکم خداوند است که در میان شما حکم می‏کند، و خداوند دانا و حکیم است! (10)

و اگر بعضی از همسران شما از دستتان بروند (و به سوی کفار بازگردند) و شما در جنگی بر آنان پیروز شدید و غنایمی گرفتید، به کسانی که همسرانشان رفته‏اند، همانند مهری را که پرداخته‏اند بدهید; و از (مخالفت) خداوندی که همه به او ایمان دارید بپرهیزید! (11)

ای پیامبر! هنگامی که زنان مؤمن نزد تو آیند و با تو بیعت کنند که چیزی را شریک خدا قرار ندهند، دزدی و زنا نکنند، فرزندان خود را نکشند، تهمت و افترایی پیش دست و پای خود نیاورند و در هیچ کار شایسته‏ای مخالفت فرمان تو نکنند، با آنها بیعت کن و برای آنان از درگاه خداوند آمرزش بطلب که خداوند آمرزنده و مهربان است! (12)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! با قومی که خداوند آنان را مورد غضب قرار داده دوستی نکنید; آنان از آخرت مایوسند همان‏گونه که کفار مدفون در قبرها مایوس می‏باشند! (13)

SURA 60. Mumtahana, or the Woman to be Examined

1. O ye who believe! Take not my enemies and yours as friends [or protectors],-

offering them [your] love, even though they have rejected the Truth that has

come to you, and have [on the contrary] driven out the Prophet and yourselves

[from your homes], [simply] because ye believe in Allah your Lord! If ye have

come out to strive in My Way and to seek My Good Pleasure, [take them not as

friends], holding secret converse of love [and friendship] with them: for I know

full well all that ye conceal and all that ye reveal. And any of you that does

this has strayed from the Straight Path.

2. If they were to get the better of you, they would behave to you as enemies,

and stretch forth their hands and their tongues against you for evil: and they

desire that ye should reject the Truth.

3. Of no profit to you will be your relatives and your children on the Day of

Judgment: He will judge between you: for Allah sees well all that ye do.

4. There is for you an excellent example [to follow] in Abraham and those with

him, when they said to their people: "We are clear of you and of whatever ye

worship besides Allah: we have rejected you, and there has arisen, between us

and you, enmity and hatred for ever,- unless ye believe in Allah and Him alone":

But not when Abraham said to his father: "I will pray for forgiveness for thee,

though I have no power [to get] aught on thy behalf from Allah." [They prayed]:

"Our Lord! in Thee do we trust, and to Thee do we turn in repentance: to Thee is

[our] Final Goal.

5. "Our Lord! Make us not a [test and] trial for the Unbelievers, but forgive

us, our Lord! for Thou art the Exalted in Might, the Wise."

6. There was indeed in them an excellent example for you to follow,- for those

whose hope is in Allah and in the Last Day. But if any turn away, truly Allah is

Free of all Wants, Worthy of all Praise.

7. It may be that Allah will grant love [and friendship] between you and those

whom ye [now] hold as enemies. For Allah has power [over all things]; And Allah

is Oft-Forgiving, Most Merciful.

8. Allah forbids you not, with regard to those who fight you not for [your]

Faith nor drive you out of your homes, from dealing kindly and justly with them:

for Allah loveth those who are just.

9. Allah only forbids you, with regard to those who fight you for [your] Faith,

and drive you out of your homes, and support [others] in driving you out, from

turning to them [for friendship and protection]. It is such as turn to them [in

these circumstances], that do wrong.

10. O ye who believe! When there come to you believing women refugees, examine

[and test] them: Allah knows best as to their Faith: if ye ascertain that they

are Believers, then send them not back to the Unbelievers. They are not lawful

[wives] for the Unbelievers, nor are the [Unbelievers] lawful [husbands] for

them. But pay the Unbelievers what they have spent [on their dower], and there

will be no blame on you if ye marry them on payment of their dower to them. But

hold not to the guardianship of unbelieving women: ask for what ye have spent on

their dowers, and let the [Unbelievers] ask for what they have spent [on the

dowers of women who come over to you]. Such is the command of Allah: He judges

[with justice] between you. And Allah is Full of Knowledge and Wisdom.

11. And if any of your wives deserts you to the Unbelievers, and ye have an

accession [by the coming over of a woman from the other side], then pay to those

whose wives have deserted the equivalent of what they had spent [on their

dower]. And fear Allah, in Whom ye believe.

12. O Prophet! When believing women come to thee to take the oath of fealty to

thee, that they will not associate in worship any other thing whatever with

Allah, that they will not steal, that they will not commit adultery [or

fornication], that they will not kill their children, that they will not utter

slander, intentionally forging falsehood, and that they will not disobey thee in

any just matter,- then do thou receive their fealty, and pray to Allah for the

forgiveness [of their sins]: for Allah is Oft-Forgiving, Most Merciful.

13. O ye who believe! Turn not [for friendship] to people on whom is the Wrath

of Allah, of the Hereafter they are already in despair, just as the Unbelievers

are in despair about those [buried] in graves.

سوره صف - SURA 61. Saff, or Battle Array سورة الصف

﴿ سورة الصف - سورة ٦١ - تعداد آیات ١٤ ﴾  

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

سَبَّحَ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿١﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لا تَفْعَلُونَ ﴿٢﴾ کَبُرَ مَقْتًا عِنْدَ اللَّهِ أَنْ تَقُولُوا مَا لا تَفْعَلُونَ ﴿٣﴾ إِنَّ اللَّهَ یُحِبُّ الَّذِینَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِهِ صَفًّا کَأَنَّهُمْ بُنْیَانٌ مَرْصُوصٌ ﴿٤﴾ وَإِذْ قَالَ مُوسَى لِقَوْمِهِ یَا قَوْمِ لِمَ تُؤْذُونَنِی وَقَدْ تَعْلَمُونَ أَنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ فَلَمَّا زَاغُوا أَزَاغَ اللَّهُ قُلُوبَهُمْ وَاللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ ﴿٥﴾ وَإِذْ قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ یَا بَنِی إِسْرَائِیلَ إِنِّی رَسُولُ اللَّهِ إِلَیْکُمْ مُصَدِّقًا لِمَا بَیْنَ یَدَیَّ مِنَ التَّوْرَاةِ وَمُبَشِّرًا بِرَسُولٍ یَأْتِی مِنْ بَعْدِی اسْمُهُ أَحْمَدُ فَلَمَّا جَاءَهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ قَالُوا هَذَا سِحْرٌ مُبِینٌ ﴿٦﴾ وَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرَى عَلَى اللَّهِ الْکَذِبَ وَهُوَ یُدْعَى إِلَى الإسْلامِ وَاللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿٧﴾ یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ ﴿٨﴾ هُوَ الَّذِی أَرْسَلَ رَسُولَهُ بِالْهُدَى وَدِینِ الْحَقِّ لِیُظْهِرَهُ عَلَى الدِّینِ کُلِّهِ وَلَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ ﴿٩﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا هَلْ أَدُلُّکُمْ عَلَى تِجَارَةٍ تُنْجِیکُمْ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ ﴿١٠﴾ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَتُجَاهِدُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ بِأَمْوَالِکُمْ وَأَنْفُسِکُمْ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿١١﴾ یَغْفِرْ لَکُمْ ذُنُوبَکُمْ وَیُدْخِلْکُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ وَمَسَاکِنَ طَیِّبَةً فِی جَنَّاتِ عَدْنٍ ذَلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿١٢﴾ وَأُخْرَى تُحِبُّونَهَا نَصْرٌ مِنَ اللَّهِ وَفَتْحٌ قَرِیبٌ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِنِینَ ﴿١٣﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا کُونُوا أَنْصَارَ اللَّهِ کَمَا قَالَ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ لِلْحَوَارِیِّینَ مَنْ أَنْصَارِی إِلَى اللَّهِ قَالَ الْحَوَارِیُّونَ نَحْنُ أَنْصَارُ اللَّهِ فَآمَنَتْ طَائِفَةٌ مِنْ بَنِی إِسْرَائِیلَ وَکَفَرَتْ طَائِفَةٌ فَأَیَّدْنَا الَّذِینَ آمَنُوا عَلَى عَدُوِّهِمْ فَأَصْبَحُوا ظَاهِرِینَ ﴿١٤﴾

سورة الصف

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همه تسبیح خدا می‏گویند; و او شکست‏ناپذیر و حکیم است! (1)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! چرا سخنی می‏گویید که عمل نمی‏کنید؟! (2)

نزد خدا بسیار موجب خشم است که سخنی بگویید که عمل نمی‏کنید! (3)

خداوند کسانی را دوست می‏دارد که در راه او پیکار می‏کنند گوئی بنایی آهنین‏اند! (4)

(به یاد آورید) هنگامی را که موسی به قومش گفت: «ای قوم من! چرا مرا آزار می‏دهید با اینکه می‏دانید من فرستاده خدا به سوی شما هستم؟!» هنگامی که آنها از حق منحرف شدند، خداوند قلوبشان را منحرف ساخت; و خدا فاسقان را هدایت نمی‏کند! (5)

و (به یاد آورید) هنگامی را که عیسی بن مریم گفت: «ای بنی اسرائیل! من فرستاده خدا به سوی شما هستم در حالی که تصدیق‏کننده کتابی که قبل از من فرستاده شده ( تورات) می‏باشم، و بشارت‏دهنده به رسولی که بعد از من می‏آید و نام او احمد است!» هنگامی که او ( احمد) با معجزات و دلایل روشن به سراغ آنان آمد، گفتند: «این سحری است آشکار»! (6)

چه کسی ظالمتر است از آن کس که بر خدا دروغ بسته در حالی که دعوت به اسلام می‏شود؟! خداوند گروه ستمکاران را هدایت نمی‏کند! (7)

آنان می‏خواهند نور خدا را با دهان خود خاموش سازند; ولی خدا نور خود را کامل می‏کند هر چند کافران خوش نداشته باشند! (8)

او کسی است که رسول خود را با هدایت و دین حق فرستاد تا او را بر همه ادیان غالب سازد، هر چند مشرکان کراهت داشته باشند! (9)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! آیا شما را به تجارتی راهنمائی کنم که شما را از عذاب دردناک رهایی می‏بخشد؟! (10)

به خدا و رسولش ایمان بیاورید و با اموال و جانهایتان در راه خدا جهاد کنید; این برای شما (از هر چیز) بهتر است اگر بدانید! (11)

(اگر چنین کنید) گناهانتان را می‏بخشد و شما را در باغهایی از بهشت داخل می‏کند که نهرها از زیر درختانش جاری است و در مسکنهای پاکیزه در بهشت جاویدان جای می‏دهد; و این پیروزی عظیم است! (12)

و (نعمت) دیگری که آن را دوست دارید به شما می‏بخشد، و آن یاری خداوند و پیروزی نزدیک است; و مؤمنان را بشارت ده (به این پیروزی بزرگ)! (13)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! یاوران خدا باشید همان‏گونه که عیسی بن مریم به حواریون گفت: «چه کسانی در راه خدا یاوران من هستند؟!» حواریون گفتند: «ما یاوران خدائیم‏» در این هنگام گروهی از بنی اسرائیل ایمان آوردند و گروهی کافر شدند; ما کسانی را که ایمان آورده بودند در برابر دشمنانشان تایید کردیم و سرانجام بر آنان پیروز شدند! (14)

SURA 61. Saff, or Battle Array

1. Whatever is in the heavens and on earth, let it declare the Praises and Glory

of Allah: for He is the Exalted in Might, the Wise.

2. O ye who believe! Why say ye that which ye do not?

3. Grievously odious is it in the sight of Allah that ye say that which ye do

not.

4. Truly Allah loves those who fight in His Cause in battle array, as if they

were a solid cemented structure.

5. And remember, Moses said to his people: "O my people! why do ye vex and

insult me, though ye know that I am the messenger of Allah [sent] to you?" Then

when they went wrong, Allah let their hearts go wrong. For Allah guides not

those who are rebellious transgressors.

6. And remember, Jesus, the son of Mary, said: "O Children of Israel! I am the

messenger of Allah [sent] to you, confirming the Law [which came] before me, and

giving Glad Tidings of a Messenger to come after me, whose name shall be Ahmad."

But when he came to them with Clear Signs, they said, "this is evident sorcery!"

7. Who doth greater wrong than one who invents falsehood against Allah, even as

he is being invited to Islam? And Allah guides not those who do wrong.

8. Their intention is to extinguish Allah's Light [by blowing] with their

mouths: But Allah will complete [the revelation of] His Light, even though the

Unbelievers may detest [it].

9. It is He Who has sent His Messenger with Guidance and the Religion of Truth,

that he may proclaim it over all religion, even though the Pagans may detest

[it].

10. O ye who believe! Shall I lead you to a bargain that will save you from a

grievous Penalty?-

11. That ye believe in Allah and His Messenger, and that ye strive [your utmost]

in the Cause of Allah, with your property and your persons: That will be best

for you, if ye but knew!

12. He will forgive you your sins, and admit you to Gardens beneath which Rivers

flow, and to beautiful mansions in Gardens of Eternity: that is indeed the

Supreme Achievement.

13. And another [favour will He bestow,] which ye do love,- help from Allah and

a speedy victory. So give the Glad Tidings to the Believers.

14. O ye who believe! Be ye helpers of Allah: As said Jesus the son of Mary to

the Disciples, "Who will be my helpers to [the work of] Allah?" Said the

disciples, "We are Allah's helpers!" then a portion of the Children of Israel

believed, and a portion disbelieved: But We gave power to those who believed,

against their enemies, and they became the ones that prevailed.

SURA 62. Jumua, or the Assembly (Friday) Prayer. - سوره جمعه -سورة الجمعة

﴿ سورة الجمعة - سورة ٦٢ - تعداد آیات ١١ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

یُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ الْمَلِکِ الْقُدُّوسِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ ﴿١﴾ هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الأمِّیِّینَ رَسُولا مِنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَیُزَکِّیهِمْ وَیُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَالْحِکْمَةَ وَإِنْ کَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِی ضَلالٍ مُبِینٍ ﴿٢﴾ وَآخَرِینَ مِنْهُمْ لَمَّا یَلْحَقُوا بِهِمْ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿٣﴾ ذَلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشَاءُ وَاللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ ﴿٤﴾ مَثَلُ الَّذِینَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ یَحْمِلُوهَا کَمَثَلِ الْحِمَارِ یَحْمِلُ أَسْفَارًا بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ ﴿٥﴾ قُلْ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ هَادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّکُمْ أَوْلِیَاءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٦﴾ وَلا یَتَمَنَّوْنَهُ أَبَدًا بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِالظَّالِمِینَ ﴿٧﴾ قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِی تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلاقِیکُمْ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٨﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِذَا نُودِیَ لِلصَّلاةِ مِنْ یَوْمِ الْجُمُعَةِ فَاسْعَوْا إِلَى ذِکْرِ اللَّهِ وَذَرُوا الْبَیْعَ ذَلِکُمْ خَیْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٩﴾ فَإِذَا قُضِیَتِ الصَّلاةُ فَانْتَشِرُوا فِی الأرْضِ وَابْتَغُوا مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَاذْکُرُوا اللَّهَ کَثِیرًا لَعَلَّکُمْ تُفْلِحُونَ ﴿١٠﴾ وَإِذَا رَأَوْا تِجَارَةً أَوْ لَهْوًا انْفَضُّوا إِلَیْهَا وَتَرَکُوکَ قَائِمًا قُلْ مَا عِنْدَ اللَّهِ خَیْرٌ مِنَ اللَّهْوِ وَمِنَ التِّجَارَةِ وَاللَّهُ خَیْرُ الرَّازِقِینَ ﴿١١﴾

سورة الجمعة

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است همواره تسبیح خدا می‏گویند، خداوندی که مالک و حاکم است و از هر عیب و نقصی مبرا، و عزیز و حکیم است! (1)

و کسی است که در میان جمعیت درس نخوانده رسولی از خودشان برانگیخت که آیاتش را بر آنها می‏خواند و آنها را تزکیه می‏کند و به آنان کتاب (قرآن) و حکمت می‏آموزد هر چند پیش از آن در گمراهی آشکاری بودند! (2)

و (همچنین) رسول است بر گروه دیگری که هنوز به آنها ملحق نشده‏اند; و او عزیز و حکیم است! (3)

این فضل خداست که به هر کس بخواهد (و شایسته بداند) می‏بخشد; و خداوند صاحب فضل عظیم است! (4)

کسانی که مکلف به تورات شدند ولی حق آن را ادا نکردند، مانند درازگوشی هستند که کتابهایی حمل می‏کند، (آن را بر دوش می‏کشد اما چیزی از آن نمی‏فهمد)! گروهی که آیات خدا را انکار کردند مثال بدی دارند، و خداوند قوم ستمگر را هدایت نمی‏کند! (5)

بگو: «ای یهودیان! اگر گمان می‏کنید که (فقط) شما دوستان خدائید نه سایر مردم، پس آرزوی مرگ کنید اگر راست می‏گویید (تا به لقای محبوبتان برسید)!» (6)

ولی آنان هرگز تمنای مرگ نمی‏کنند بخاطراعمالی که از پیش فرستاده‏اند; و خداوند ظالمان را بخوبی می‏شناسد! (7)

بگو: «این مرگی که از آن فرار می‏کنید سرانجام با شما ملاقات خواهد کرد; سپس به سوی کسی که دانای پنهان و آشکار است بازگردانده می‏شوید; آنگاه شما را از آنچه انجام می‏دادید خبر می‏دهد!» (8)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! هنگامی که برای نماز روز جمعه اذان گفته شود، به سوی ذکر خدا بشتابید و خرید و فروش را رها کنید که این برای شما بهتر است اگر می‏دانستید! (9)

و هنگامی که نماز پایان گرفت (شما آزادید) در زمین پراکنده شوید و از فضل خدا بطلبید، و خدا را بسیار یاد کنید شاید رستگار شوید! (10)

هنگامی که آنها تجارت یا سرگرمی و لهوی را ببینند پراکنده می‏شوند و به سوی آن می روند و تو را ایستاده به حال خود رها می‏کنند; بگو: آنچه نزد خداست بهتر از لهو و تجارت است، و خداوند بهترین روزی‏دهندگان است. (11)

SURA 62. Jumua, or the Assembly (Friday) Prayer.

1. Whatever is in the heavens and on earth, doth declare the Praises and Glory

of Allah,- the Sovereign, the Holy One, the Exalted in Might, the Wise.

2. It is He Who has sent amongst the Unlettered a messenger from among

themselves, to rehearse to them His Signs, to sanctify them, and to instruct

them in Scripture and Wisdom,- although they had been, before, in manifest

error;-

3. As well as [to confer all these benefits upon] others of them, who have not

already joined them: And He is exalted in Might, Wise.

4. Such is the Bounty of Allah, which He bestows on whom He will: and Allah is

the Lord of the highest bounty.

5. The similitude of those who were charged with the [obligations of the] Mosaic

Law, but who subsequently failed in those [obligations], is that of a donkey

which carries huge tomes [but understands them not]. Evil is the similitude of

people who falsify the Signs of Allah: and Allah guides not people who do wrong.

6. Say: "O ye that stand on Judaism! If ye think that ye are friends to Allah,

to the exclusion of [other] men, then express your desire for Death, if ye are

truthful!"

7. But never will they express their desire [for Death], because of the [deeds]

their hands have sent on before them! and Allah knows well those that do wrong!

8. Say: "The Death from which ye flee will truly overtake you: then will ye be

sent back to the Knower of things secret and open: and He will tell you [the

truth of] the things that ye did!"

9. O ye who believe! When the call is proclaimed to prayer on Friday [the Day of

Assembly], hasten earnestly to the Remembrance of Allah, and leave off business

[and traffic]: That is best for you if ye but knew!

10. And when the Prayer is finished, then may ye disperse through the land, and

seek of the Bounty of Allah: and celebrate the Praises of Allah often [and

without stint]: that ye may prosper.

11. But when they see some bargain or some amusement, they disperse headlong to

it, and leave thee standing. Say: "The [blessing] from the Presence of Allah is

better than any amusement or bargain! and Allah is the Best to provide [for all

needs]."

SURA 63. Munafiqun, or the Hypocrites - سوره منافقون - سورة المنافقون

﴿ سورة المنافقون - سورة ٦٣ - تعداد آیات ١١ ﴾  

 بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

إِذَا جَاءَکَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّکَ لَرَسُولُهُ وَاللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَکَاذِبُونَ ﴿١﴾ اتَّخَذُوا أَیْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ ﴿٢﴾ ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لا یَفْقَهُونَ ﴿٣﴾ وَإِذَا رَأَیْتَهُمْ تُعْجِبُکَ أَجْسَامُهُمْ وَإِنْ یَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ کَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ یَحْسَبُونَ کُلَّ صَیْحَةٍ عَلَیْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى یُؤْفَکُونَ ﴿٤﴾ وَإِذَا قِیلَ لَهُمْ تَعَالَوْا یَسْتَغْفِرْ لَکُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُءُوسَهُمْ وَرَأَیْتَهُمْ یَصُدُّونَ وَهُمْ مُسْتَکْبِرُونَ ﴿٥﴾ سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ یَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لا یَهْدِی الْقَوْمَ الْفَاسِقِینَ ﴿٦﴾ هُمُ الَّذِینَ یَقُولُونَ لا تُنْفِقُوا عَلَى مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى یَنْفَضُّوا وَلِلَّهِ خَزَائِنُ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَلَکِنَّ الْمُنَافِقِینَ لا یَفْقَهُونَ ﴿٧﴾ یَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنَا إِلَى الْمَدِینَةِ لَیُخْرِجَنَّ الأعَزُّ مِنْهَا الأذَلَّ وَلِلَّهِ الْعِزَّةُ وَلِرَسُولِهِ وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَلَکِنَّ الْمُنَافِقِینَ لا یَعْلَمُونَ ﴿٨﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تُلْهِکُمْ أَمْوَالُکُمْ وَلا أَوْلادُکُمْ عَنْ ذِکْرِ اللَّهِ وَمَنْ یَفْعَلْ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْخَاسِرُونَ ﴿٩﴾ وَأَنْفِقُوا مِنْ مَا رَزَقْنَاکُمْ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَ أَحَدَکُمُ الْمَوْتُ فَیَقُولَ رَبِّ لَوْلا أَخَّرْتَنِی إِلَى أَجَلٍ قَرِیبٍ فَأَصَّدَّقَ وَأَکُنْ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿١٠﴾ وَلَنْ یُؤَخِّرَ اللَّهُ نَفْسًا إِذَا جَاءَ أَجَلُهَا وَاللَّهُ خَبِیرٌ بِمَا تَعْمَلُونَ ﴿١١﴾

سورة المنافقون

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

هنگامی که منافقان نزد تو آیند می‏گویند: «ما شهادت می‏دهیم که یقینا تو رسول خدایی! س‏ذللّه خداوند می‏داند که تو رسول او هستی، ولی خداوند شهادت می‏دهد که منافقان دروغگو هستند (و به گفته خود ایمان ندارند). (1)

آنها سوگندهایشان را سپر ساخته‏اند تا مردم را از راه خدا باز دارند، و کارهای بسیار بدی انجام می‏دهند! (2)

این بخاطر آن است که نخست ایمان آوردند سپس کافر شدند; از این رو بر دلهای آنان مهر نهاده شده، و حقیقت را درک نمی‏کنند! (3)

هنگامی که آنها را می‏بینی، جسم و قیافه آنان تو را در شگفتی فرو می‏برد; و اگر سخن بگویند، به سخنانشان گوش فرا می‏دهی; اما گویی چوبهای خشکی هستند که به دیوار تکیه داده شده‏اند! هر فریادی از هر جا بلند شود بر ضد خود می‏پندارند; آنها دشمنان واقعی تو هستند، پس از آنان بر حذر باش! خداوند آنها را بکشد، چگونه از حق منحرف می‏شوند؟! (4)

هنگامی که به آنان گفته شود: «بیایید تا رسول خدا برای شما استغفار کند!»، سرهای خود را (از روی استهزا و کبر و غرور) تکان می‏دهند; و آنها را می‏بینی که از سخنان تو اعراض کرده و تکبر می‏ورزند! (5)

برای آنها تفاوت نمی‏کند، خواه استغفار برایشان کنی یا نکنی، هرگز خداوند آنان را نمی‏بخشد; زیرا خداوند قوم فاسق را هدایت نمی‏کند! (6)

آنها کسانی هستند که می‏گویند: «به افرادی که نزد رسول خدا هستند انفاق نکنید تا پراکنده شوند!» (غافل از اینکه) خزاین آسمانها و زمین از آن خداست، ولی منافقان نمی‏فهمند! (7)

آنها می‏گویند: «اگر به مدینه بازگردیم، عزیزان ذلیلان را بیرون می‏کنند!» در حالی که عزت مخصوص خدا و رسول او و مؤمنان است; ولی منافقان نمی‏دانند! (8)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! اموال و فرزندانتان شما را از یاد خدا غافل نکند! و کسانی که چنین کنند، زیانکارانند! (9)

از آنچه به شما روزی داده‏ایم انفاق کنید، پیش از آنکه مرگ یکی از شما فرا رسد و بگوید: س‏خ‏للّهپروردگارا! چرا (مرگ) مرا مدت کمی به تاخیر نینداختی تا (در راه خدا) صدقه دهم و از صالحان باشم؟!» (10)

خداوند هرگز مرگ کسی را هنگامی که اجلش فرا رسد به تاخیر نمی‏اندازد، و خداوند به آنچه انجام می‏دهید آگاه است. (11)

SURA 63. Munafiqun, or the Hypocrites

1. When the Hypocrites come to thee, they say, "We bear witness that thou art

indeed the Messenger of Allah." Yea, Allah knoweth that thou art indeed His

Messenger, and Allah beareth witness that the Hypocrites are indeed liars.

2. They have made their oaths a screen [for their misdeeds]: thus they obstruct

[men] from the Path of Allah: truly evil are their deeds.

3. That is because they believed, then they rejected Faith: So a seal was set on

their hearts: therefore they understand not.

4. When thou lookest at them, their exteriors please thee; and when they speak,

thou listenest to their words. They are as [worthless as hollow] pieces of

timber propped up, [unable to stand on their own]. They think that every cry is

against them. They are the enemies; so beware of them. The curse of Allah be on

them! How are they deluded [away from the Truth]!

5. And when it is said to them, "Come, the Messenger of Allah will pray for your

forgiveness", they turn aside their heads, and thou wouldst see them turning

away their faces in arrogance.

6. It is equal to them whether thou pray for their forgiveness or not. Allah

will not forgive them. Truly Allah guides not rebellious transgressors.

7. They are the ones who say, "Spend nothing on those who are with Allah's

Messenger, to the end that they may disperse [and quit Medina]." But to Allah

belong the treasures of the heavens and the earth; but the Hypocrites understand

not.

8. They say, "If we return to Medina, surely the more honourable [element] will

expel therefrom the meaner." But honour belongs to Allah and His Messenger, and

to the Believers; but the Hypocrites know not.

9. O ye who believe! Let not your riches or your children divert you from the

remembrance of Allah. If any act thus, the loss is their own.

10. and spend something [in charity] out of the substance which We have bestowed

on you, before Death should come to any of you and he should say, "O my Lord!

why didst Thou not give me respite for a little while? I should then have given

[largely] in charity, and I should have been one of the doers of good".

11. But to no soul will Allah grant respite when the time appointed [for it] has

come; and Allah is well acquainted with [all] that ye do.

SURA 64. Tagabun, or Mutual Loss and Gain سوره تغابن - سورة التغابن

﴿ سورة التغابن - سورة ٦٤ - تعداد آیات ١٨ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

یُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَمَا فِی الأرْضِ لَهُ الْمُلْکُ وَلَهُ الْحَمْدُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿١﴾ هُوَ الَّذِی خَلَقَکُمْ فَمِنْکُمْ کَافِرٌ وَمِنْکُمْ مُؤْمِنٌ وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ ﴿٢﴾ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضَ بِالْحَقِّ وَصَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ وَإِلَیْهِ الْمَصِیرُ ﴿٣﴾ یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَیَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَمَا تُعْلِنُونَ وَاللَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿٤﴾ أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَبَأُ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ قَبْلُ فَذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿٥﴾ ذَلِکَ بِأَنَّهُ کَانَتْ تَأْتِیهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَقَالُوا أَبَشَرٌ یَهْدُونَنَا فَکَفَرُوا وَتَوَلَّوْا وَاسْتَغْنَى اللَّهُ وَاللَّهُ غَنِیٌّ حَمِیدٌ ﴿٦﴾ زَعَمَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنْ لَنْ یُبْعَثُوا قُلْ بَلَى وَرَبِّی لَتُبْعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِمَا عَمِلْتُمْ وَذَلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ ﴿٧﴾ فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَرَسُولِهِ وَالنُّورِ الَّذِی أَنْزَلْنَا وَاللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ ﴿٨﴾ یَوْمَ یَجْمَعُکُمْ لِیَوْمِ الْجَمْعِ ذَلِکَ یَوْمُ التَّغَابُنِ وَمَنْ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَیَعْمَلْ صَالِحًا یُکَفِّرْ عَنْهُ سَیِّئَاتِهِ وَیُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ذَلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ ﴿٩﴾ وَالَّذِینَ کَفَرُوا وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا أُولَئِکَ أَصْحَابُ النَّارِ خَالِدِینَ فِیهَا وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿١٠﴾ مَا أَصَابَ مِنْ مُصِیبَةٍ إِلا بِإِذْنِ اللَّهِ وَمَنْ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ یَهْدِ قَلْبَهُ وَاللَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ ﴿١١﴾ وَأَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ فَإِنْ تَوَلَّیْتُمْ فَإِنَّمَا عَلَى رَسُولِنَا الْبَلاغُ الْمُبِینُ ﴿١٢﴾ اللَّهُ لا إِلَهَ إِلا هُوَ وَعَلَى اللَّهِ فَلْیَتَوَکَّلِ الْمُؤْمِنُونَ ﴿١٣﴾ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا إِنَّ مِنْ أَزْوَاجِکُمْ وَأَوْلادِکُمْ عَدُوًّا لَکُمْ فَاحْذَرُوهُمْ وَإِنْ تَعْفُوا وَتَصْفَحُوا وَتَغْفِرُوا فَإِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿١٤﴾ إِنَّمَا أَمْوَالُکُمْ وَأَوْلادُکُمْ فِتْنَةٌ وَاللَّهُ عِنْدَهُ أَجْرٌ عَظِیمٌ ﴿١٥﴾ فَاتَّقُوا اللَّهَ مَا اسْتَطَعْتُمْ وَاسْمَعُوا وَأَطِیعُوا وَأَنْفِقُوا خَیْرًا لأنْفُسِکُمْ وَمَنْ یُوقَ شُحَّ نَفْسِهِ فَأُولَئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ ﴿١٦﴾ إِنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا یُضَاعِفْهُ لَکُمْ وَیَغْفِرْ لَکُمْ وَاللَّهُ شَکُورٌ حَلِیمٌ ﴿١٧﴾ عَالِمُ الْغَیْبِ وَالشَّهَادَةِ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ ﴿١٨﴾

سورة التغابن

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است برای خدا تسبیح می‏گویند; مالکیت و حکومت از آن اوست و ستایش از آن او; و او بر همه چیز تواناست! (1)

او کسی است که شما را آفرید (و به شما آزادی و اختیار داد); گروهی از شما کافرید و گروهی مؤمن; و خداوند به آنچه انجام می‏دهید بیناست! (2)

آسمانها و زمین را بحق آفرید; و شما را (در عالم جنین) تصویر کرد، تصویری زیبا و دلپذیر; و سرانجام (همه) بسوی اوست. (3)

آنچه را در آسمانها و زمین است می‏داند، و از آنچه پنهان یا آشکار می‏کنید با خبر است; و خداوند از آنچه در درون سینه‏هاست آگاه است. (4)

آیا خبر کسانی که پیش از این کافر شدند به شما نرسیده است؟! (آری) آنها طعم کیفر گناهان بزرگ خود را چشیدند; و عذاب دردناک برای آنهاست! (5)

این بخاطر آن است که رسولان آنها (پیوسته) با دلایل روشن به سراغشان می‏آمدند، ولی آنها (از روی کبر و غرور) گفتند: «آیا بشرهایی (مثل ما) می‏خواهند ما را هدایت کنند؟!» از این رو کافر شدند و روی برگرداندند; و خداوند (از ایمان و طاعتشان) بی نیاز بود، و خدا غنی و شایسته ستایش است! (6)

کافران پنداشتند که هرگز برانگیخته نخواهند شد، بگو: «آری به پروردگارم سوگند که همه شما (در قیامت) برانگیخته خواهید شد، سپس آنچه را عمل می‏کردید به شما خبر داده می‏شود، و این برای خداوند آسان است!» (7)

حال که چنین است، به خدا و رسول او و نوری که نازل کرده‏ایم ایمان بیاورید; و بدانید خدا به آنچه انجام می‏دهید آگاه است! (8)

این در زمانی خواهد بود که همه شما را در روز اجتماع ( روز رستاخیز) گردآوری می‏کند; آن روز روز تغابن است (روز احساس خسارت و پشیمانی)! و هر کس به خدا ایمان بیاورد و عمل صالح انجام دهد، گناهان او را می‏بخشد و او را در باغهایی از بهشت که نهرها از زیر درختانش جاری است وارد می‏کند، جاودانه در آن می مانند; و این پیروزی بزرگ است! (9)

اما کسانی که کافر شدند و آیات ما را تکذیب کردند اصحاب دوزخند، جاودانه در آن می‏مانند، و (سرانجام آنها) سرانجام بدی است! (10)

هیچ مصیبتی رخ نمی‏دهد مگر به اذن خدا! و هر کس به خدا ایمان آورد، خداوند قلبش را هدایت می‏کند; و خدا به هر چیز داناست! (11)

اطاعت کنید خدا را، و اطاعت کنید پیامبر را; و اگر روی‏گردان شوید، رسول ما جز ابلاغ آشکار وظیفه‏ای ندارد! (12)

خداوند کسی است که هیچ معبودی جز او نیست، و مؤمنان باید فقط بر او توکل کنند! (13)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید! بعضی از همسران و فرزندانتان دشمنان شما هستند، از آنها برحذر باشید; و اگر عفو کنید و چشم بپوشید و ببخشید، (خدا شما را می‏بخشد); چرا که خداوند بخشنده و مهربان است! (14)

اموال و فرزندانتان فقط وسیله آزمایش شما هستند; و خداست که پاداش عظیم نزد اوست! (15)

پس تا می‏توانید تقوای الهی پیشه کنید و گوش دهید و اطاعت نمایید و انفاق کنید که برای شما بهتر است; و کسانی که از بخل و حرص خویشتن مصون بمانند رستگارانند! (16)

اگر به خدا قرض‏الحسنه دهید، آن را برای شما مضاعف می‏سازد و شما را می‏بخشد; و خداوند شکرکننده و بردبار است! (17)

او دانای پنهان و آشکار است; و او عزیز و حکیم است! (18)

SURA 64. Tagabun, or Mutual Loss and Gain

1. Whatever is in the heavens and on earth, doth declare the Praises and Glory

of Allah: to Him belongs dominion, and to Him belongs praise: and He has power

over all things.

2. It is He Who has created you; and of you are some that are Unbelievers, and

some that are Believers: and Allah sees well all that ye do.

3. He has created the heavens and the earth in just proportions, and has given

you shape, and made your shapes beautiful: and to Him is the final Goal.

4. He knows what is in the heavens and on earth; and He knows what ye conceal

and what ye reveal: yea, Allah knows well the [secrets] of [all] hearts.

5. Has not the story reached you, of those who rejected Faith aforetime? So they

tasted the evil result of their conduct; and they had a grievous Penalty.

6. That was because there came to them messengers with Clear Signs, but they

said: "Shall [mere] human beings direct us?" So they rejected [the Message] and

turned away. But Allah can do without [them]: and Allah is free of all needs,

worthy of all praise.

7. The Unbelievers think that they will not be raised up [for Judgment]. Say:

"Yea, By my Lord, Ye shall surely be raised up: then shall ye be told [the

truth] of all that ye did. And that is easy for Allah."

8. Believe, therefore, in Allah and His Messenger, and in the Light which we

have sent down. And Allah is well acquainted with all that ye do.

9. The Day that He assembles you [all] for a Day of Assembly,- that will be a

Day of mutual loss and gain [among you], and those who believe in Allah and work

righteousness,- He will remove from them their ills, and He will admit them to

Gardens beneath which Rivers flow, to dwell therein for ever: that will be the

Supreme Achievement.

10. But those who reject Faith and treat Our Signs as falsehoods, they will be

Companions of the Fire, to dwell therein for aye: and evil is that Goal.

11. No kind of calamity can occur, except by the leave of Allah: and if any one

believes in Allah, [Allah] guides his heart [aright]: for Allah knows all

things.

12. So obey Allah, and obey His Messenger: but if ye turn back, the duty of Our

Messenger is but to proclaim [the Message] clearly and openly.

13. Allah! There is no god but He: and on Allah, therefore, let the Believers

put their trust.

14. O ye who believe! Truly, among your wives and your children are [some that

are] enemies to yourselves: so beware of them! But if ye forgive and overlook,

and cover up [their faults], verily Allah is Oft-Forgiving, Most Merciful.

15. Your riches and your children may be but a trial: but in the Presence of

Allah, is the highest, Reward.

16. So fear Allah as much as ye can; listen and obey and spend in charity for

the benefit of your own soul and those saved from the covetousness of their own

souls,- they are the ones that achieve prosperity.

17. If ye loan to Allah, a beautiful loan, He will double it to your [credit],

and He will grant you Forgiveness: for Allah is most Ready to appreciate

[service], Most Forbearing,-

18. Knower of what is open, Exalted in Might, Full of Wisdom.

SURA 65. Talaq, or Divorce - سوره طلاق - سورة الطلاق

﴿ سورة الطلاق - سورة ٦٥ - تعداد آیات ١٢ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَأَحْصُوا الْعِدَّةَ وَاتَّقُوا اللَّهَ رَبَّکُمْ لا تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُیُوتِهِنَّ وَلا یَخْرُجْنَ إِلا أَنْ یَأْتِینَ بِفَاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ وَتِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ وَمَنْ یَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لا تَدْرِی لَعَلَّ اللَّهَ یُحْدِثُ بَعْدَ ذَلِکَ أَمْرًا ﴿١﴾ فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِکُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فَارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَأَشْهِدُوا ذَوَیْ عَدْلٍ مِنْکُمْ وَأَقِیمُوا الشَّهَادَةَ لِلَّهِ ذَلِکُمْ یُوعَظُ بِهِ مَنْ کَانَ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الآخِرِ وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجًا ﴿٢﴾ وَیَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لا یَحْتَسِبُ وَمَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْءٍ قَدْرًا ﴿٣﴾ وَاللائِی یَئِسْنَ مِنَ الْمَحِیضِ مِنْ نِسَائِکُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلاثَةُ أَشْهُرٍ وَاللائِی لَمْ یَحِضْنَ وَأُولاتُ الأحْمَالِ أَجَلُهُنَّ أَنْ یَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ یُسْرًا ﴿٤﴾ ذَلِکَ أَمْرُ اللَّهِ أَنْزَلَهُ إِلَیْکُمْ وَمَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یُکَفِّرْ عَنْهُ سَیِّئَاتِهِ وَیُعْظِمْ لَهُ أَجْرًا ﴿٥﴾ أَسْکِنُوهُنَّ مِنْ حَیْثُ سَکَنْتُمْ مِنْ وُجْدِکُمْ وَلا تُضَارُّوهُنَّ لِتُضَیِّقُوا عَلَیْهِنَّ وَإِنْ کُنَّ أُولاتِ حَمْلٍ فَأَنْفِقُوا عَلَیْهِنَّ حَتَّى یَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَکُمْ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ وَأْتَمِرُوا بَیْنَکُمْ بِمَعْرُوفٍ وَإِنْ تَعَاسَرْتُمْ فَسَتُرْضِعُ لَهُ أُخْرَى ﴿٦﴾ لِیُنْفِقْ ذُو سَعَةٍ مِنْ سَعَتِهِ وَمَنْ قُدِرَ عَلَیْهِ رِزْقُهُ فَلْیُنْفِقْ مِمَّا آتَاهُ اللَّهُ لا یُکَلِّفُ اللَّهُ نَفْسًا إِلا مَا آتَاهَا سَیَجْعَلُ اللَّهُ بَعْدَ عُسْرٍ یُسْرًا ﴿٧﴾ وَکَأَیِّنْ مِنْ قَرْیَةٍ عَتَتْ عَنْ أَمْرِ رَبِّهَا وَرُسُلِهِ فَحَاسَبْنَاهَا حِسَابًا شَدِیدًا وَعَذَّبْنَاهَا عَذَابًا نُکْرًا ﴿٨﴾ فَذَاقَتْ وَبَالَ أَمْرِهَا وَکَانَ عَاقِبَةُ أَمْرِهَا خُسْرًا ﴿٩﴾ أَعَدَّ اللَّهُ لَهُمْ عَذَابًا شَدِیدًا فَاتَّقُوا اللَّهَ یَا أُولِی الألْبَابِ الَّذِینَ آمَنُوا قَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ إِلَیْکُمْ ذِکْرًا ﴿١٠﴾ رَسُولا یَتْلُو عَلَیْکُمْ آیَاتِ اللَّهِ مُبَیِّنَاتٍ لِیُخْرِجَ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَمَنْ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَیَعْمَلْ صَالِحًا یُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا قَدْ أَحْسَنَ اللَّهُ لَهُ رِزْقًا ﴿١١﴾ اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ وَمِنَ الأرْضِ مِثْلَهُنَّ یَتَنَزَّلُ الأمْرُ بَیْنَهُنَّ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ وَأَنَّ اللَّهَ قَدْ أَحَاطَ بِکُلِّ شَیْءٍ عِلْمًا ﴿١٢﴾

سورة الطلاق

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ای پیامبر! هر زمان خواستید زنان را طلاق دهید، در زمان عده، آنها را طلاق گویید ( زمانی که از عادت ماهانه پاک شده و با همسرشان نزدیکی نکرده باشند )، و حساب عده را نگه دارید; و از خدایی که پروردگار شماست بپرهیزید; نه شما آنها را از خانه‏هایشان بیرون کنید و نه آنها (در دوران عده) بیرون روند، مگر آنکه کار زشت آشکاری انجام دهند; این حدود خداست، و هر کس از حدود الهی تجاوز کند به خویشتن ستم کرده; تو نمی‏دانی شاید خداوند بعد از این، وضع تازه (و وسیله اصلاحی) فراهم کند! (1)

و چون عده آنها سرآمد، آنها را بطرز شایسته‏ای نگه دارید یا بطرز شایسته‏ای از آنان جدا شوید; و دو مرد عادل از خودتان را گواه گیرید; و شهادت را برای خدا برپا دارید; این چیزی است که مؤمنان به خدا و روز قیامت به آن اندرز داده می‏شوند! و هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند راه نجاتی برای او فراهم می‏کند، (2)

و او را از جایی که گمان ندارد روزی می‏دهد; و هر کس بر خدا توکل کند، کفایت امرش را می‏کند; خداوند فرمان خود را به انجام می‏رساند; و خدا برای هر چیزی اندازه‏ای قرار داده است! (3)

و از زنانتان، آنان که از عادت ماهانه مایوسند، اگر در وضع آنها (از نظر بارداری) شک کنید، عده آنان سه ماه است، و همچنین آنها که عادت ماهانه ندیده‏اند; و عده زنان باردار این است که بار خود را بر زمین بگذارند; و هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند کار را بر او آسان می‏سازد! (4)

این فرمان خداست که بر شما نازل کرده; و هر کس تقوای الهی پیشه کند، خداوند گناهانش را می‏بخشد و پاداش او را بزرگ می‏دارد! (5)

آنها ( زنان مطلقه) را هر جا خودتان سکونت دارید و در توانایی شماست سکونت دهید; و به آنها زیان نرسانید تا کار را بر آنان تنگ کنید (و مجبور به ترک منزل شوند); و اگر باردار باشند، نفقه آنها را بپردازید تا وضع حمل کنند; و اگر برای شما (فرزند را) شیر می‏دهند، پاداش آنها را بپردازید; و (درباره فرزندان، کار را) با مشاوره شایسته انجام دهید; و اگر به توافق نرسیدید، آن دیگری شیردادن آن بچه را بر عهده می‏گیرد. (6)

آنان که امکانات وسیعی دارند، باید از امکانات وسیع خود انفاق کنند و آنها که تنگدستند، از آنچه که خدا به آنها داده انفاق نمایند; خداوند هیچ کس را جز به مقدار توانایی که به او داده تکلیف نمی‏کند; خداوند بزودی بعد از سختیها آسانی قرار می‏دهد! (7)

چه بسیار شهرها و آبادیها که اهل آن از فرمان خدا و رسولانش سرپیچی کردند و ما بشدت به حسابشان رسیدیم و به مجازات کم‏نظیری گرفتار ساختیم! (8)

آنها آثار سوء کار خود را چشیدند; و عاقبت کارشان خسران بود! (9)

خداوند عذاب سختی برای آنها فراهم ساخته; پس از (مخالفت فرمان) خدا بپرهیزید ای خردمندانی که ایمان آورده‏اید! (زیرا) خداوند چیزی که مایه تذکر است بر شما نازل کرده; (10)

رسولی به سوی شما فرستاده که آیات روشن خدا را بر شما تلاوت می‏کند تا کسانی را که ایمان آورده و کارهای شایسته انجام داده‏اند، از تاریکیها بسوی نور خارج سازد! و هر کس به خدا ایمان آورده و اعمال صالح انجام دهد، او را در باغهایی از بهشت وارد سازد که از زیر (درختانش) نهرها جاری است، جاودانه در آن می‏مانند، و خداوند روزی نیکویی برای او قرار داده است! (11)

خداوند همان کسی است که هفت آسمان را آفرید، و از زمین نیز همانند آنها را; فرمان او در میان آنها پیوسته فرود می‏آید تا بدانید خداوند بر هر چیز تواناست و اینکه علم او به همه چیز احاطه دارد! (12)

SURA 65. Talaq, or Divorce

1. O Prophet! When ye do divorce women, divorce them at their prescribed

periods, and count [accurately], their prescribed periods: And fear Allah your

Lord: and turn them not out of their houses, nor shall they [themselves] leave,

except in case they are guilty of some open lewdness, those are limits set by

Allah: and any who transgresses the limits of Allah, does verily wrong his [own]

soul: thou knowest not if perchance Allah will bring about thereafter some new

situation.

2. Thus when they fulfil their term appointed, either take them back on

equitable terms or part with them on equitable terms; and take for witness two

persons from among you, endued with justice, and establish the evidence [as]

before Allah. Such is the admonition given to him who believes in Allah and the

Last Day. And for those who fear Allah, He [ever] prepares a way out,

3. And He provides for him from [sources] he never could imagine. And if any one

puts his trust in Allah, sufficient is [Allah] for him. For Allah will surely

accomplish his purpose: verily, for all things has Allah appointed a due

proportion.

4. Such of your women as have passed the age of monthly courses, for them the

prescribed period, if ye have any doubts, is three months, and for those who

have no courses [it is the same]: for those who carry [life within their wombs],

their period is until they deliver their burdens: and for those who fear Allah,

He will make their path easy.

5. That is the Command of Allah, which He has sent down to you: and if any one

fears Allah, He will remove his ills, from him, and will enlarge his reward.

6. Let the women live [in 'iddat] in the same style as ye live, according to

your means: Annoy them not, so as to restrict them. And if they carry [life in

their wombs], then spend [your substance] on them until they deliver their

burden: and if they suckle your [offspring], give them their recompense: and

take mutual counsel together, according to what is just and reasonable. And if

ye find yourselves in difficulties, let another woman suckle [the child] on the

[father's] behalf.

7. Let the man of means spend according to his means: and the man whose

resources are restricted, let him spend according to what Allah has given him.

Allah puts no burden on any person beyond what He has given him. After a

difficulty, Allah will soon grant relief.

8. How many populations that insolently opposed the Command of their Lord and of

His messengers, did We not then call to account,- to severe account?- and We

imposed on them an exemplary Punishment.

9. Then did they taste the evil result of their conduct, and the End of their

conduct was Perdition.

10. Allah has prepared for them a severe Punishment [in the Hereafter].

Therefore fear Allah, O ye men of understanding - who have believed!- for Allah

hath indeed sent down to you a Message,-

11. An Messenger, who rehearses to you the Signs of Allah containing clear

explanations, that he may lead forth those who believe and do righteous deeds

from the depths of Darkness into Light. And those who believe in Allah and work

righteousness, He will admit to Gardens beneath which Rivers flow, to dwell

therein for ever: Allah has indeed granted for them a most excellent Provision.

12. Allah is He Who created seven Firmaments and of the earth a similar number.

Through the midst of them [all] descends His Command: that ye may know that

Allah has power over all things, and that Allah comprehends, all things in [His]

Knowledge.

SURA 66. Tahrim, or Holding (something) to be Forbidden سوره تحریم - سورة التحریم

﴿ سورة التحریم - سورة ٦٦ - تعداد آیات ١٢﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَکَ تَبْتَغِی مَرْضَاةَ أَزْوَاجِکَ وَاللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿١﴾ قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَکُمْ تَحِلَّةَ أَیْمَانِکُمْ وَاللَّهُ مَوْلاکُمْ وَهُوَ الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ ﴿٢﴾

 وَإِذْ أَسَرَّ النَّبِیُّ إِلَى بَعْضِ أَزْوَاجِهِ حَدِیثًا فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَأَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَیْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَأَعْرَضَ عَنْ بَعْضٍ فَلَمَّا نَبَّأَهَا بِهِ قَالَتْ مَنْ أَنْبَأَکَ هَذَا قَالَ نَبَّأَنِیَ الْعَلِیمُ الْخَبِیرُ

 ﴿٣﴾ إِنْ تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکُمَا وَإِنْ تَظَاهَرَا عَلَیْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَجِبْرِیلُ وَصَالِحُ الْمُؤْمِنِینَ وَالْمَلائِکَةُ بَعْدَ ذَلِکَ ظَهِیرٌ ﴿٤﴾

عَسَى رَبُّهُ إِنْ طَلَّقَکُنَّ أَنْ یُبْدِلَهُ أَزْوَاجًا خَیْرًا مِنْکُنَّ مُسْلِمَاتٍ مُؤْمِنَاتٍ قَانِتَاتٍ تَائِبَاتٍ عَابِدَاتٍ سَائِحَاتٍ ثَیِّبَاتٍ وَأَبْکَارًا ﴿٥﴾

 یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَأَهْلِیکُمْ نَارًا وَقُودُهَا النَّاسُ وَالْحِجَارَةُ عَلَیْهَا مَلائِکَةٌ غِلاظٌ شِدَادٌ لا یَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَیَفْعَلُونَ مَا یُؤْمَرُونَ ﴿٦﴾

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ کَفَرُوا لا تَعْتَذِرُوا الْیَوْمَ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٧﴾

 یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَى اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحًا عَسَى رَبُّکُمْ أَنْ یُکَفِّرَ عَنْکُمْ سَیِّئَاتِکُمْ وَیُدْخِلَکُمْ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الأنْهَارُ یَوْمَ لا یُخْزِی اللَّهُ النَّبِیَّ وَالَّذِینَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ یَسْعَى بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ یَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا إِنَّکَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿٨﴾ یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ جَاهِدِ الْکُفَّارَ وَالْمُنَافِقِینَ وَاغْلُظْ عَلَیْهِمْ وَمَأْوَاهُمْ جَهَنَّمُ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿٩﴾ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلا لِلَّذِینَ کَفَرُوا اِمْرَأَةَ نُوحٍ وَامْرَأَةَ لُوطٍ کَانَتَا تَحْتَ عَبْدَیْنِ مِنْ عِبَادِنَا صَالِحَیْنِ فَخَانَتَاهُمَا فَلَمْ یُغْنِیَا عَنْهُمَا مِنَ اللَّهِ شَیْئًا وَقِیلَ ادْخُلا النَّارَ مَعَ الدَّاخِلِینَ

 ﴿١٠﴾ وَضَرَبَ اللَّهُ مَثَلا لِلَّذِینَ آمَنُوا اِمْرَأَةَ فِرْعَوْنَ إِذْ قَالَتْ رَبِّ ابْنِ لِی عِنْدَکَ بَیْتًا فِی الْجَنَّةِ وَنَجِّنِی مِنْ فِرْعَوْنَ وَعَمَلِهِ وَنَجِّنِی مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمِینَ ﴿١١﴾

 وَمَرْیَمَ ابْنَتَ عِمْرَانَ الَّتِی أَحْصَنَتْ فَرْجَهَا فَنَفَخْنَا فِیهِ مِنْ رُوحِنَا وَصَدَّقَتْ بِکَلِمَاتِ رَبِّهَا وَکُتُبِهِ وَکَانَتْ مِنَ الْقَانِتِینَ ﴿١٢﴾

سورة التحریم

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ای پیامبر! چرا چیزی را که خدا بر تو حلال کرده بخاطر جلب رضایت همسرانت بر خود حرام می‏کنی؟! و خداوند آمرزنده و رحیم است. (1)

خداوند راه گشودن سوگندهایتان را (در این گونه موارد) روشن ساخته; و خداوند مولای شماست و او دانا و حکیم است. (2)

(به خاطر بیاورید) هنگامی را که پیامبر یکی از رازهای خود را به بعضی از همسرانش گفت، ولی هنگامی که وی آن را افشا کرد و خداوند پیامبرش را از آن آگاه ساخت، قسمتی از آن را برای او بازگو کرد و از قسمت دیگر خودداری نمود; هنگامی که پیامبر همسرش را از آن خبر داد، گفت: ; س‏خ‏للّهچه کسی تو را از این راز آگاه ساخت؟» فرمود: «خداوند عالم و آگاه مرا باخبر ساخت! س‏ذللّه (3)

اگر شما (همسران پیامبر) از کار خود توبه کنید (به نفع شماست، زیرا) دلهایتان از حق منحرف گشته; و اگر بر ضد او دست به دست هم دهید، (کاری از پیش نخواهید برد) زیرا خداوند یاور اوست و همچنین جبرئیل و مؤمنان صالح، و فرشتگان بعد از آنان پشتیبان اویند. (4)

امید است که اگر او شما را طلاق دهد، پروردگارش به جای شما همسرانی بهتر برای او قرار دهد، همسرانی مسلمان، مؤمن، متواضع، توبه کار، عابد، هجرت‏کننده ، زنانی غیرباکره و باکره! (5)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید خود و خانواده خویش را از آتشی که هیزم آن انسانها و سنگهاست نگه دارید; آتشی که فرشتگانی بر آن گمارده شده که خشن و سختگیرند و هرگز فرمان خدا را مخالفت نمی‏کنند و آنچه را فرمان داده شده‏اند (به طور کامل) اجرا می‏نمایند! (6)

ای کسانی که کافر شده‏اید امروز عذرخواهی نکنید، چرا که تنها به اعمالتان جزا داده می‏شوید! (7)

ای کسانی که ایمان آورده‏اید بسوی خدا توبه کنید، توبه‏ای خالص; امید است (با این کار) پروردگارتان گناهانتان را ببخشد و شما را در باغهایی از بهشت که نهرها از زیر درختانش جاری است وارد کند، در آن روزی که خداوند پیامبر و کسانی را که با او ایمان آوردند خوار نمی‏کند; این در حالی است که نورشان پیشاپیش آنان و از سوی راستشان در حرکت است، و می‏گویند: «پروردگارا! نور ما را کامل کن و ما را ببخش که تو بر هر چیز توانائی!» (8)

ای پیامبر! با کفار و منافقین پیکار کن و بر آنان سخت بگیر! جایگاهشان جهنم است، و بد فرجامی است! (9)

خداوند برای کسانی که کافر شده‏اند به همسر نوح و همسر لوط مثل زده است، آن دو تحت سرپرستی دو بنده از بندگان صالح ما بودند، ولی به آن دو خیانت کردند و ارتباط با این دو (پیامبر) سودی به حالشان (در برابر عذاب الهی) نداشت، و به آنها گفته شد: «وارد آتش شوید همراه کسانی که وارد می‏شوند!» (10)

و خداوند برای مؤمنان، به همسر فرعون مثل زده است، در آن هنگام که گفت: «پروردگارا! خانه‏ای برای من نزد خودت در بهشت بساز، و مرا از فرعون و کار او نجات ده و مرا از گروه ستمگران رهایی بخش!» (11)

و همچنین به مریم دختر عمران که دامان خود را پاک نگه داشت، و ما را از روح خود در آن دمیدیم; او کلمات پروردگار و کتابهایش را تصدیق کرد و از مطیعان فرمان خدا بود! (12)

SURA 66. Tahrim, or Holding (something) to be

Forbidden

1. O Prophet! Why holdest thou to be forbidden that which Allah has made lawful

to thee? Thou seekest to please thy consorts. But Allah is Oft- Forgiving, Most

Merciful.

2. Allah has already ordained for you, [O men], the dissolution of your oaths

[in some cases]: and Allah is your Protector, and He is Full of Knowledge and

Wisdom.

3. When the Prophet disclosed a matter in confidence to one of his consorts, and

she then divulged it [to another], and Allah made it known to him, he confirmed

part thereof and repudiated a part. Then when he told her thereof, she said,

"Who told thee this? "He said, "He told me Who knows and is well-acquainted

[with all things]."

4. If ye two turn in repentance to Him, your hearts are indeed so inclined; But

if ye back up each other against him, truly Allah is his Protector, and Gabriel,

and [every] righteous one among those who believe,- and furthermore, the angels

- will back [him] up.

5. It may be, if he divorced you [all], that Allah will give him in exchange

consorts better than you,- who submit [their wills], who believe, who are

devout, who turn to Allah in repentance, who worship [in humility], who travel

[for Faith] and fast,- previously married or virgins.

6. O ye who believe! save yourselves and your families from a Fire whose fuel is

Men and Stones, over which are [appointed] angels stern [and] severe, who flinch

not [from executing] the Commands they receive from Allah, but do [precisely]

what they are commanded.

7. [They will say], "O ye Unbelievers! Make no excuses this Day! Ye are being

but requited for all that ye did!"

8. O ye who believe! Turn to Allah with sincere repentance: In the hope that

your Lord will remove from you your ills and admit you to Gardens beneath which

Rivers flow,- the Day that Allah will not permit to be humiliated the Prophet

and those who believe with him. Their Light will run forward before them and by

their right hands, while they say, "Our Lord! Perfect our Light for us, and

grant us Forgiveness: for Thou hast power over all things."

9. O Prophet! Strive hard against the Unbelievers and the Hypocrites, and be

firm against them. Their abode is Hell,- an evil refuge [indeed].

10. Allah sets forth, for an example to the Unbelievers, the wife of Noah and

the wife of Lut: they were [respectively] under two of our righteous servants,

but they were false to their [husbands], and they profited nothing before Allah

on their account, but were told: "Enter ye the Fire along with [others] that

enter!"

11. And Allah sets forth, as an example to those who believe the wife of

Pharaoh: Behold she said: "O my Lord! Build for me, in nearness to Thee, a

mansion in the Garden, and save me from Pharaoh and his doings, and save me from

those that do wrong";

12. And Mary the daughter of 'Imran, who guarded her chastity; and We breathed

into [her body] of Our spirit; and she testified to the truth of the words of

her Lord and of His Revelations, and was one of the devout [servants].

سوره ملک - SURA 67. Mulk, or Dominion سورة الملک

الجزء ٢٩

﴿ سورة الملک - سورة ٦٧ - تعداد آیات ٣٠ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ

تَبَارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ الْمُلْکُ وَهُوَ عَلَى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیرٌ ﴿١﴾

 الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَالْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلا وَهُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ ﴿٢﴾

الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا مَا تَرَى فِی خَلْقِ الرَّحْمَنِ مِنْ تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِنْ فُطُورٍ ﴿٣﴾ ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ یَنْقَلِبْ إِلَیْکَ الْبَصَرُ خَاسِئًا وَهُوَ حَسِیر

ٌ ﴿٤﴾ وَلَقَدْ زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَجَعَلْنَاهَا رُجُومًا لِلشَّیَاطِینِ وَأَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِیرِ ﴿٥﴾ وَلِلَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ ﴿٦﴾

 إِذَا أُلْقُوا فِیهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِیقًا وَهِیَ تَفُورُ ﴿٧﴾

تَکَادُ تَمَیَّزُ مِنَ الْغَیْظِ کُلَّمَا أُلْقِیَ فِیهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَلَمْ یَأْتِکُمْ نَذِیرٌ ﴿٨﴾

 قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءَنَا نَذِیرٌ فَکَذَّبْنَا وَقُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَیْءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلا فِی ضَلالٍ کَبِیرٍ ﴿٩﴾ وَقَالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿١٠﴾

فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقًا لأصْحَابِ السَّعِیرِ ﴿١١﴾

 إِنَّ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَأَجْرٌ کَبِیرٌ ﴿١٢﴾

 وَأَسِرُّوا قَوْلَکُمْ أَوِ اجْهَرُوا بِهِ إِنَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ ﴿١٣﴾

 أَلا یَعْلَمُ مَنْ خَلَقَ وَهُوَ اللَّطِیفُ الْخَبِیرُ ﴿١٤﴾

هُوَ الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الأرْضَ ذَلُولا فَامْشُوا فِی مَنَاکِبِهَا وَکُلُوا مِنْ رِزْقِهِ وَإِلَیْهِ النُّشُورُ

 ﴿١٥﴾ أَأَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یَخْسِفَ بِکُمُ الأرْضَ فَإِذَا هِیَ تَمُورُ ﴿١٦﴾

 أَمْ أَمِنْتُمْ مَنْ فِی السَّمَاءِ أَنْ یُرْسِلَ عَلَیْکُمْ حَاصِبًا فَسَتَعْلَمُونَ کَیْفَ نَذِیرِ ﴿١٧﴾

 وَلَقَدْ کَذَّبَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَکَیْفَ کَانَ نَکِیرِ ﴿١٨﴾

أَوَلَمْ یَرَوْا إِلَى الطَّیْرِ فَوْقَهُمْ صَافَّاتٍ وَیَقْبِضْنَ مَا یُمْسِکُهُنَّ إِلا الرَّحْمَنُ إِنَّهُ بِکُلِّ شَیْءٍ بَصِیرٌ ﴿١٩﴾ أَمْ مَنْ هَذَا الَّذِی هُوَ جُنْدٌ لَکُمْ یَنْصُرُکُمْ مِنْ دُونِ الرَّحْمَنِ إِنِ الْکَافِرُونَ إِلا فِی غُرُورٍ ﴿٢٠﴾ أَمْ مَنْ هَذَا الَّذِی یَرْزُقُکُمْ إِنْ أَمْسَکَ رِزْقَهُ بَلْ لَجُّوا فِی عُتُوٍّ وَنُفُورٍ ﴿٢١﴾ أَفَمَنْ یَمْشِی مُکِبًّا عَلَى وَجْهِهِ أَهْدَى أَمْ مَنْ یَمْشِی سَوِیًّا عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ

 ﴿٢٢﴾ قُلْ هُوَ الَّذِی أَنْشَأَکُمْ وَجَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَالأبْصَارَ وَالأفْئِدَةَ قَلِیلا مَا تَشْکُرُونَ ﴿٢٣﴾ قُلْ هُوَ الَّذِی ذَرَأَکُمْ فِی الأرْضِ وَإِلَیْهِ تُحْشَرُونَ ﴿٢٤﴾

 وَیَقُولُونَ مَتَى هَذَا الْوَعْدُ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ ﴿٢٥﴾

 قُلْ إِنَّمَا الْعِلْمُ عِنْدَ اللَّهِ وَإِنَّمَا أَنَا نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿٢٦﴾

 فَلَمَّا رَأَوْهُ زُلْفَةً سِیئَتْ وُجُوهُ الَّذِینَ کَفَرُوا وَقِیلَ هَذَا الَّذِی کُنْتُمْ بِهِ تَدَّعُونَ ﴿٢٧﴾

 قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَهْلَکَنِیَ اللَّهُ وَمَنْ مَعِیَ أَوْ رَحِمَنَا فَمَنْ یُجِیرُ الْکَافِرِینَ مِنْ عَذَابٍ أَلِیمٍ

 ﴿٢٨﴾ قُلْ هُوَ الرَّحْمَنُ آمَنَّا بِهِ وَعَلَیْهِ تَوَکَّلْنَا فَسَتَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ فِی ضَلالٍ مُبِینٍ

 ﴿٢٩﴾ قُلْ أَرَأَیْتُمْ إِنْ أَصْبَحَ مَاؤُکُمْ غَوْرًا فَمَنْ یَأْتِیکُمْ بِمَاءٍ مَعِینٍ ﴿٣٠﴾

سورة الملک

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

پربرکت و زوال‏ناپذیر است کسی که حکومت جهان هستی به دست اوست، و او بر هر چیز تواناست. (1)

آن کس که مرگ و حیات را آفرید تا شما را بیازماید که کدام یک از شما بهتر عمل می‏کنید، و او شکست‏ناپذیر و بخشنده است. (2)

همان کسی که هفت آسمان را بر فراز یکدیگر آفرید; در آفرینش خداوند رحمان هیچ تضاد و عیبی نمی‏بینی! بار دیگر نگاه کن، آیا هیچ شکاف و خللی مشاهده می‏کنی؟! (3)

بار دیگر (به عالم هستی) نگاه کن، سرانجام چشمانت (در جستجوی خلل و نقصان ناکام مانده) به سوی تو باز می‏گردد در حالی که خسته و ناتوان است! (4)

ما آسمان پایین (نزدیک) را با چراغهای فروزانی زینت بخشیدیم، و آنها ( شهابها ) را تیرهایی برای شیاطین قرار دادیم، و برای آنان عذاب آتش فروزان فراهم ساختیم! (5)

و برای کسانی که به پروردگارشان کافر شدند عذاب جهنم است، و بد فرجامی است! (6)

هنگامی که در آن افکنده شوند صدای وحشتناکی از آن می‏شنوند، و این در حالی است که پیوسته می‏جوشد! (7)

نزدیک است (دوزخ) از شدت غضب پاره پاره شود; هر زمان که گروهی در آن افکنده می‏شوند، نگهبانان دوزخ از آنها می‏پرسند: «مگر بیم‏دهنده الهی به سراغ شما نیامد؟!» (8)

می‏گویند: «آری، بیم‏دهنده به سراغ ما آمد، ولی ما او را تکذیب کردیم و گفتیم: خداوند هرگز چیزی نازل نکرده، و شما در گمراهی بزرگی هستید!» (9)

و می‏گویند: «اگر ما گوش شنوا داشتیم یا تعقل می‏کردیم، در میان دوزخیان نبودیم!» (10)

اینجاست که به گناه خود اعتراف می‏کنند; دور باشند دوزخیان از رحمت خدا! (11)

(اما) کسانی که از پروردگارشان در نهان می‏ترسند، مسلما آمرزش و پاداش بزرگی دارند! (12)

گفتار خود را پنهان کنید یا آشکار (تفاوتی نمی‏کند)، او به آنچه در سینه‏هاست آگاه است! (13)

آیا آن کسی که موجودات را آفریده از حال آنها آگاه نیست؟! در حالی که او (از اسرار دقیق) باخبر و آگاه است! (14)

او کسی است که زمین را برای شما رام کرد، بر شانه‏های آن راه بروید و از روزیهای خداوند بخورید; و بازگشت و اجتماع همه به سوی اوست! (15)

آیا خود را از عذاب کسی که حاکم بر آسمان است در امان می‏دانید که دستور دهد زمین بشکافد و شما را فرو برد و به لرزش خود ادامه دهد؟! (16)

یا خود را از عذاب خداوند آسمان در امان می‏دانید که تندبادی پر از سنگریزه بر شما فرستد؟! و بزودی خواهید دانست تهدیدهای من چگونه است! (17)

کسانی که پیش از آنان بودند (آیات الهی را) تکذیب کردند، اما (ببین) مجازات من چگونه بود! (18)

آیا به پرندگانی که بالای سرشان است، و گاه بالهای خود را گسترده و گاه جمع می‏کنند، نگاه نکردند؟! جز خداوند رحمان کسی آنها را بر فراز آسمان نگه نمی‏دارد، چرا که او به هر چیز بیناست! (19)

آیا این کسی که لشکر شماست می‏تواند شما را در برابر خداوند یاری دهد؟ ولی کافران تنها گرفتار فریبند! (20)

یا آن کسی که شما را روزی می‏دهد، اگر روزیش را بازدارد (چه کسی می‏تواند نیاز شما را تامین کند)؟! ولی آنها در سرکشی و فرار از حقیقت لجاجت می‏ورزند! (21)

آیا کسی که به رو افتاده حرکت می‏کند به هدایت نزدیکتر است یا کسی که راست‏قامت در صراط مستقیم گام برمی‏دارد؟! (22)

بگو: «او کسی است که شما را آفرید و برای شما گوش و چشم و قلب قرار داد; اما کمتر سپاسگزاری می‏کنید!» (23)

بگو: «او کسی است که شما را در زمین آفرید و به سوی او محشور می‏شوید!» (24)

آنها می‏گویند: «اگر راست می‏گویید این وعده قیامت چه زمانی است؟!» (25)

بگو: «علم آن تنها نزد خداست; و من فقط بیم‏دهنده آشکاری هستم!» (26)

هنگامی که آن (وعده الهی) را از نزدیک می‏بینند، صورت کافران زشت و سیاه می‏گردد، و به آنها گفته می‏شود: «این همان چیزی است که تقاضای آن را داشتید»! (27)

بگو: «به من خبر دهید اگر خداوند مرا و تمام کسانی را که با من هستند هلاک کند، یا مورد ترحم قرار دهد، چه کسی کافران را از عذاب دردناک پناه می‏دهد؟!» (28)

بگو: «او خداوند رحمان است، ما به او ایمان آورده و بر او توکل کرده‏ایم; و بزودی می‏دانید چه کسی در گمراهی آشکار است!» (29)

بگو: «به من خبر دهید اگر آبهای (سرزمین) شما در زمین فرو رود، چه کسی می‏تواند آب جاری و گوارا در دسترس شما قرار دهد؟!» (30)

SURA 67. Mulk, or Dominion

1. Blessed be He in Whose hands is Dominion; and He over all things hath Power;-

2. He Who created Death and Life, that He may try which of you is best in deed:

and He is the Exalted in Might, Oft-Forgiving;-

3. He Who created the seven heavens one above another: No want of proportion

wilt thou see in the Creation of [Allah] Most Gracious. So turn thy vision

again: seest thou any flaw?

4. Again turn thy vision a second time: [thy] vision will come back to thee dull

and discomfited, in a state worn out.

5. And we have, [from of old], adorned the lowest heaven with Lamps, and We have

made such [Lamps] [as] missiles to drive away the Evil Ones, and have prepared

for them the Penalty of the Blazing Fire.

6. For those who reject their Lord [and Cherisher] is the Penalty of Hell: and

evil is [such], Destination.

7. When they are cast therein, they will hear the [terrible] drawing in of its

breath even as it blazes forth,

8. Almost bursting with fury: Every time a Group is cast therein, its Keepers

will ask, "Did no Warner come to you?"

9. They will say: "Yes indeed; a Warner did come to us, but we rejected him and

said, 'Allah never sent down any [Message]: ye are nothing but an egregious

delusion!'"

10. They will further say: "Had we but listened or used our intelligence, we

should not [now] be among the Companions of the Blazing Fire!"

11. They will then confess their sins: but far will be [Forgiveness] from the

Companions of the Blazing Fire!

12. As for those who fear their Lord unseen, for them is Forgiveness and a great

Reward.

13. And whether ye hide your word or publish it, He certainly has [full]

knowledge, of the secrets of [all] hearts.

14. Should He not know,- He that created? and He is the One that understands the

finest mysteries [and] is well-acquainted [with them].

15. It is He Who has made the earth manageable for you, so traverse ye through

its tracts and enjoy of the Sustenance which He furnishes: but unto Him is the

Resurrection.

16. Do ye feel secure that He Who is in heaven will not cause you to be

swallowed up by the earth when it shakes [as in an earthquake]?

17. Or do ye feel secure that He Who is in Heaven will not send against you a

violent tornado [with showers of stones], so that ye shall know how [terrible]

was My warning?

18. But indeed men before them rejected [My warning]: then how [terrible] was My

rejection [of them]?

19. Do they not observe the birds above them, spreading their wings and folding

them in? None can uphold them except [Allah] Most Gracious: Truly [Allah] Most

Gracious: Truly it is He that watches over all things.

20. Nay, who is there that can help you, [even as] an army, besides [Allah] Most

Merciful? In nothing but delusion are the Unbelievers.

21. Or who is there that can provide you with Sustenance if He were to withhold

His provision? Nay, they obstinately persist in insolent impiety and flight

[from the Truth].

22. Is then one who walks headlong, with his face grovelling, better guided,- or

one who walks evenly on a Straight Way?

23. Say: "It is He Who has created you [and made you grow], and made for you the

faculties of hearing, seeing, feeling and understanding: little thanks it is ye

give.

24. Say: "It is He Who has multiplied you through the earth, and to Him shall ye

be gathered together."

25. They ask: When will this promise be [fulfilled]? - If ye are telling the

truth.

26. Say: "As to the knowledge of the time, it is with Allah alone: I am [sent]

only to warn plainly in public."

27. At length, when they see it close at hand, grieved will be the faces of the

Unbelievers, and it will be said [to them]: "This is [the promise fulfilled],

which ye were calling for!"

28. Say: "See ye?- If Allah were to destroy me, and those with me, or if He

bestows His Mercy on us,- yet who can deliver the Unbelievers from a grievous

Penalty?"

29. Say: "He is [Allah] Most Gracious: We have believed in Him, and on Him have

we put our trust: So, soon will ye know which [of us] it is that is in manifest

error."

30. Say: "See ye?- If your stream be some morning lost [in the underground

earth], who then can supply you with clear-flowing water?"

سوره قلم - SURA 68. Qalam, or the Pen, or Nun سورة القلم

﴿ سورة القلم - سورة ٦٨ - تعداد آیات ٥٢ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

ن وَالْقَلَمِ وَمَا یَسْطُرُونَ ﴿١﴾ مَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ ﴿٢﴾

 وَإِنَّ لَکَ لأجْرًا غَیْرَ مَمْنُونٍ ﴿٣﴾ وَإِنَّکَ لَعَلى خُلُقٍ عَظِیمٍ ﴿٤﴾

 فَسَتُبْصِرُ وَیُبْصِرُونَ ﴿٥﴾ بِأَیِّکُمُ الْمَفْتُونُ ﴿٦﴾

إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ ﴿٧﴾

 فَلا تُطِعِ الْمُکَذِّبِینَ ﴿٨﴾ وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُونَ ﴿٩﴾

 وَلا تُطِعْ کُلَّ حَلافٍ مَهِینٍ ﴿١٠﴾ هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِیمٍ ﴿١١﴾

 مَنَّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ ﴿١٢﴾ عُتُلٍّ بَعْدَ ذَلِکَ زَنِیمٍ ﴿١٣﴾

 أَنْ کَانَ ذَا مَالٍ وَبَنِینَ ﴿١٤﴾ إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الأوَّلِینَ

 ﴿١٥﴾ سَنَسِمُهُ عَلَى الْخُرْطُومِ ﴿١٦﴾

 إِنَّا بَلَوْنَاهُمْ کَمَا بَلَوْنَا أَصْحَابَ الْجَنَّةِ إِذْ أَقْسَمُوا لَیَصْرِمُنَّهَا مُصْبِحِینَ

﴿١٧﴾ وَلا یَسْتَثْنُونَ ﴿١٨﴾ فَطَافَ عَلَیْهَا طَائِفٌ مِنْ رَبِّکَ وَهُمْ نَائِمُونَ

﴿١٩﴾ فَأَصْبَحَتْ کَالصَّرِیمِ ﴿٢٠﴾ فَتَنَادَوْا مُصْبِحِینَ ﴿٢١﴾

أَنِ اغْدُوا عَلَى حَرْثِکُمْ إِنْ کُنْتُمْ صَارِمِینَ ﴿٢٢﴾ فَانْطَلَقُوا وَهُمْ یَتَخَافَتُونَ

 ﴿٢٣﴾ أَنْ لا یَدْخُلَنَّهَا الْیَوْمَ عَلَیْکُمْ مِسْکِینٌ ﴿٢٤﴾ وَغَدَوْا عَلَى حَرْدٍ قَادِرِینَ

 ﴿٢٥﴾ فَلَمَّا رَأَوْهَا قَالُوا إِنَّا لَضَالُّونَ ﴿٢٦﴾ بَلْ نَحْنُ مَحْرُومُونَ ﴿٢٧﴾

 قَالَ أَوْسَطُهُمْ أَلَمْ أَقُلْ لَکُمْ لَوْلا تُسَبِّحُونَ ﴿٢٨﴾ قَالُوا سُبْحَانَ رَبِّنَا إِنَّا کُنَّا ظَالِمِینَ

 ﴿٢٩﴾ فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَلَى بَعْضٍ یَتَلاوَمُونَ ﴿٣٠﴾ قَالُوا یَا وَیْلَنَا إِنَّا کُنَّا طَاغِینَ

﴿٣١﴾ عَسَى رَبُّنَا أَنْ یُبْدِلَنَا خَیْرًا مِنْهَا إِنَّا إِلَى رَبِّنَا رَاغِبُونَ ﴿٣٢﴾

کَذَلِکَ الْعَذَابُ وَلَعَذَابُ الآخِرَةِ أَکْبَرُ لَوْ کَانُوا یَعْلَمُونَ ﴿٣٣﴾

إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتِ النَّعِیمِ ﴿٣٤﴾ أَفَنَجْعَلُ الْمُسْلِمِینَ کَالْمُجْرِمِینَ

 ﴿٣٥﴾ مَا لَکُمْ کَیْفَ تَحْکُمُونَ ﴿٣٦﴾ أَمْ لَکُمْ کِتَابٌ فِیهِ تَدْرُسُونَ ﴿٣٧﴾

إِنَّ لَکُمْ فِیهِ لَمَا تَخَیَّرُونَ ﴿٣٨﴾ أَمْ لَکُمْ أَیْمَانٌ عَلَیْنَا بَالِغَةٌ إِلَى یَوْمِ الْقِیَامَةِ إِنَّ لَکُمْ لَمَا تَحْکُمُونَ ﴿٣٩﴾ سَلْهُمْ أَیُّهُمْ بِذَلِکَ زَعِیمٌ ﴿٤٠﴾

 أَمْ لَهُمْ شُرَکَاءُ فَلْیَأْتُوا بِشُرَکَائِهِمْ إِنْ کَانُوا صَادِقِینَ ﴿٤١﴾

 یَوْمَ یُکْشَفُ عَنْ سَاقٍ وَیُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ فَلا یَسْتَطِیعُونَ ﴿٤٢﴾

 خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ وَقَدْ کَانُوا یُدْعَوْنَ إِلَى السُّجُودِ وَهُمْ سَالِمُونَ

﴿٤٣﴾ فَذَرْنِی وَمَنْ یُکَذِّبُ بِهَذَا الْحَدِیثِ سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَیْثُ لا یَعْلَمُونَ

﴿٤٤﴾ وَأُمْلِی لَهُمْ إِنَّ کَیْدِی مَتِینٌ ﴿٤٥﴾ أَمْ تَسْأَلُهُمْ أَجْرًا فَهُمْ مِنْ مَغْرَمٍ مُثْقَلُونَ

﴿٤٦﴾ أَمْ عِنْدَهُمُ الْغَیْبُ فَهُمْ یَکْتُبُونَ ﴿٤٧﴾

 فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلا تَکُنْ کَصَاحِبِ الْحُوتِ إِذْ نَادَى وَهُوَ مَکْظُومٌ

﴿٤٨﴾ لَوْلا أَنْ تَدَارَکَهُ نِعْمَةٌ مِنْ رَبِّهِ لَنُبِذَ بِالْعَرَاءِ وَهُوَ مَذْمُومٌ ﴿٤٩﴾

 فَاجْتَبَاهُ رَبُّهُ فَجَعَلَهُ مِنَ الصَّالِحِینَ ﴿٥٠﴾

 وَإِنْ یَکَادُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَیُزْلِقُونَکَ بِأَبْصَارِهِمْ لَمَّا سَمِعُوا الذِّکْرَ وَیَقُولُونَ إِنَّهُ لَمَجْنُونٌ ﴿٥١﴾ وَمَا هُوَ إِلا ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ ﴿٥٢﴾

سورة القلم

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ن، سوگند به قلم و آنچه مینویسند، (1)

که به نعمت پروردگارت تو مجنون نیستی، (2)

و برای تو پاداشی عظیم و همیشگی است! (3)

و تو اخلاق عظیم و برجسته‏ای داری! (4)

و بزودی تو می‏بینی و آنان نیز می‏بینند، (5)

که کدام یک از شما مجنونند! (6)

پروردگارت بهتر از هر کس می‏داند چه کسی از راه او گمراه شده، و هدایت‏یافتگان را نیز بهتر می‏شناسد! (7)

حال که چنین است از تکذیب‏کنندگان اطاعت مکن! (8)

آنها دوست دارند نرمش نشان دهی تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشی توام با انحراف از مسیر حق)! (9)

و از کسی که بسیار سوگند یاد می‏کند و پست است اطاعت مکن، (10)

کسی که بسیار عیبجوست و به سخن چینی آمد و شد می‏کند، (11)

و بسیار مانع کار خیر، و متجاوز و گناهکار است; (12)

علاوه بر اینها کینه توز و پرخور و خشن و بدنام است! (13)

مبادا بخاطر اینکه صاحب مال و فرزندان فراوان است (از او پیروی کنی)! (14)

هنگامی که آیات ما بر او خوانده می‏شود می‏گوید: «اینها افسانه‏های خرافی پیشینیان است! س‏ذللّه (15)

(ولی) ما بزودی بر بینی او علامت و داغ ننگ می‏نهیم! (16)

ما آنها را آزمودیم، همان گونه که «صاحبان باغ‏» را آزمایش کردیم، هنگامی که سوگند یاد کردند که میوه‏های باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچینند. (17)

و هیچ از آن استثنا نکنند; (18)

اما عذابی فراگیر (شب هنگام) بر (تمام) باغ آنها فرود آمد در حالی که همه در خواب بودند، (19)

و آن باغ سرسبز همچون شب سیاه و ظلمانی شد! (20)

صبحگاهان یکدیگر را صدا زدند، (21)

که بسوی کشتزار و باغ خود حرکت کنید اگر قصد چیدن میوه‏ها را دارید! (22)

آنها حرکت کردند در حالی که آهسته با هم می‏گفتند:» (23)

«مواظب باشید امروز حتی یک فقیر وارد بر شما نشود!» (24)

(آری) آنها صبحگاهان تصمیم داشتند که با قدرت از مستمندان جلوگیری کنند. (25)

هنگامی که (وارد باغ شدند و) آن را دیدند گفتند: «حقا» ما گمراهیم! (26)

(آری، همه چیز از دست ما رفته) بلکه ما محرومیم!» (27)

یکی از آنها که از همه عاقلتر بود گفت: «آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمی‏گویید؟! (28)

گفتند: «منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بودیم!» (29)

سپس روبه یکدیگر کرده به ملامت هم پرداختند، (30)

(و فریادشان بلند شد) گفتند: «وای بر ما که طغیانگر بودیم! (31)

امیدواریم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن به جای آن به ما بدهد، چرا که ما به او علاقه‏مندیم!» (32)

این گونه است عذاب (خداوند در دنیا)، و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر می‏دانستند! (33)

مسلما برای پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغهای پر نعمت بهشت است! (34)

آیا مؤمنان را همچون مجرمان قرار می‏دهیم؟! (35)

شما را چه می‏شود؟! چگونه داوری می‏کنید؟! (36)

آیا کتابی دارید که از آن درس می‏خوانید... (37)

که آنچه را شما انتخاب می‏کنید از آن شماست؟! (38)

یا اینکه عهد و پیمان مؤکد و مستمری تا روز قیامت بر ما دارید که هر چه را حکم کنید برای شما باشد؟! (39)

از آنها بپرس کدام یک از آنان چنین چیزی را تضمین می‏کند؟! (40)

یا اینکه معبودانی دارند که آنها را شریک خدا قرار داده‏اند (و برای آنان شفاعت می‏کنند)؟! اگر راست می‏گویند معبودان خود را بیاورند! (41)

(به خاطر بیاورید) روزی را که ساق پاها (از وحشت) برهنه می‏گردد و دعوت به سجود می‏شوند، اما نمی‏توانند (سجود کنند). (42)

این در حالی است که چشمهایشان (از شدت شرمساری) به زیر افتاده، و ذلت و خواری وجودشان را فراگرفته; آنها پیش از این دعوت به سجود می‏شدند در حالی که سالم بودند (ولی امروز دیگر توانایی آن را ندارند)! (43)

اکنون مرا با آنها که این سخن را تکذیب می‏کنند واگذار! ما آنان را از آنجا که نمی‏دانند به تدریج به سوی عذاب پیش می‏بریم. (44)

و به آنها مهلت (بازگشت) می‏دهم; چرا که نقشه‏های من محکم و دقیق است! (45)

یا اینکه تو از آنها مزدی می‏طلبی که پرداختش برای آنها سنگین است؟! (46)

یا اسرار غیب نزد آنهاست و آن را می‏نویسند (و به یکدیگر می‏دهند)؟! (47)

اکنون که چنین است صبر کن و منتظر فرمان پروردگارت باش، و مانند صاحب ماهی ( یونس) مباش (که در تقاضای مجازات قومش عجله کرد و گرفتار مجازات ترک اولی شد) در آن زمان که با نهایت اندوه خدا را خواند. (48)

و اگر رحمت خدا به یاریش نیامده بود، (از شکم ماهی) بیرون افکنده می‏شد در حالی که نکوهیده بود! (49)

ولی پروردگارش او را برگزید و از صالحان قرار داد! (50)

نزدیک است کافران هنگامی که آیات قرآن را می‏شنوند با چشم‏زخم خود تو را از بین ببرند، و می‏گویند: «او دیوانه است!» (51)

در حالی که این (قرآن) جز مایه بیداری برای جهانیان نیست! (52)

SURA 68. Qalam, or the Pen, or Nun

1. Nun. By the Pen and the [Record] which [men] write,-

2. Thou art not, by the Grace of thy Lord, mad or possessed.

3. Nay, verily for thee is a Reward unfailing:

4. And thou [standest] on an exalted standard of character.

5. Soon wilt thou see, and they will see,

6. Which of you is afflicted with madness.

7. Verily it is thy Lord that knoweth best, which [among men] hath strayed from

His Path: and He knoweth best those who receive [true] Guidance.

8. So hearken not to those who deny [the Truth].

9. Their desire is that thou shouldst be pliant: so would they be pliant.

10. Heed not the type of despicable men,- ready with oaths,

11. A slanderer, going about with calumnies,

12. [Habitually] hindering [all] good, transgressing beyond bounds, deep in sin,

13. Violent [and cruel],- with all that, base-born,-

293

14. Because he possesses wealth and [numerous] sons.

15. When to him are rehearsed Our Signs, "Tales of the ancients", he cries!

16. Soon shall We brand [the beast] on the snout!

17. Verily We have tried them as We tried the People of the Garden, when they

resolved to gather the fruits of the [garden] in the morning.

18. But made no reservation, ["If it be Allah's Will"].

19. Then there came on the [garden] a visitation from thy Lord, [which swept

away] all around, while they were asleep.

20. So the [garden] became, by the morning, like a dark and desolate spot,

[whose fruit had been gathered].

21. As the morning broke, they called out, one to another,-

22. "Go ye to your tilth [betimes] in the morning, if ye would gather the

fruits."

23. So they departed, conversing in secret low tones, [saying]-

24. "Let not a single indigent person break in upon you into the [garden] this

day."

25. And they opened the morning, strong in an [unjust] resolve.

26. But when they saw the [garden], they said: "We have surely lost our way:

27. "Indeed we are shut out [of the fruits of our labour]!"

28. Said one of them, more just [than the rest]: "Did I not say to you, 'Why not

glorify [Allah]?'"

29. They said: "Glory to our Lord! Verily we have been doing wrong!"

30. Then they turned, one against another, in reproach.

31. They said: "Alas for us! We have indeed transgressed!

32. "It may be that our Lord will give us in exchange a better [garden] than

this: for we do turn to Him [in repentance]!"

33. Such is the Punishment [in this life]; but greater is the Punishment in the

Hereafter,- if only they knew!

34. Verily, for the Righteous, are Gardens of Delight, in the Presence of their

Lord.

35. Shall We then treat the People of Faith like the People of Sin?

36. What is the matter with you? How judge ye?

37. Or have ye a book through which ye learn-

38. That ye shall have, through it whatever ye choose?

39. Or have ye Covenants with Us to oath, reaching to the Day of Judgment,

[providing] that ye shall have whatever ye shall demand?

40. Ask thou of them, which of them will stand surety for that!

41. Or have they some "Partners" [in Allahhead]? Then let them produce their

"partners", if they are truthful!

42. The Day that the shin shall be laid bare, and they shall be summoned to bow

in adoration, but they shall not be able,-

294

43. Their eyes will be cast down,- ignominy will cover them; seeing that they

had been summoned aforetime to bow in adoration, while they were whole, [and had

refused].

44. Then leave Me alone with such as reject this Message: by degrees shall We

punish them from directions they perceive not.

45. A [long] respite will I grant them: truly powerful is My Plan.

46. Or is it that thou dost ask them for a reward, so that they are burdened

with a load of debt?-

47. Or that the Unseen is in their hands, so that they can write it down?

48. So wait with patience for the Command of thy Lord, and be not like the

Companion of the Fish,- when he cried out in agony.

49. Had not Grace from his Lord reached him, he would indeed have been cast off

on the naked shore, in disgrace.

50. Thus did his Lord choose him and make him of the Company of the Righteous.

51. And the Unbelievers would almost trip thee up with their eyes when they hear

the Message; and they say: "Surely he is possessed!"

52. But it is nothing less than a Message to all the worlds.

SURA 69. Haqqa, or the Sure Reality - سوره حاقه - سورة الحاقة

﴿ سورة الحاقة - سورة ٦٩ - تعداد آیات ٥٢ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

الْحَاقَّةُ ﴿١﴾ مَا الْحَاقَّةُ ﴿٢﴾ وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّةُ ﴿٣﴾

 کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَعَادٌ بِالْقَارِعَةِ ﴿٤﴾ فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطَّاغِیَةِ ﴿٥﴾

 وَأَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ ﴿٦﴾

 سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُومًا فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ ﴿٧﴾ فَهَلْ تَرَى لَهُمْ مِنْ بَاقِیَةٍ ﴿٨﴾

 وَجَاءَ فِرْعَوْنُ وَمَنْ قَبْلَهُ وَالْمُؤْتَفِکَاتُ بِالْخَاطِئَةِ ﴿٩﴾

 فَعَصَوْا رَسُولَ رَبِّهِمْ فَأَخَذَهُمْ أَخْذَةً رَابِیَةً ﴿١٠﴾

إِنَّا لَمَّا طَغَى الْمَاءُ حَمَلْنَاکُمْ فِی الْجَارِیَةِ ﴿١١﴾

 لِنَجْعَلَهَا لَکُمْ تَذْکِرَةً وَتَعِیَهَا أُذُنٌ وَاعِیَةٌ ﴿١٢﴾

 فَإِذَا نُفِخَ فِی الصُّورِ نَفْخَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿١٣﴾

 وَحُمِلَتِ الأرْضُ وَالْجِبَالُ فَدُکَّتَا دَکَّةً وَاحِدَةً ﴿١٤﴾

فَیَوْمَئِذٍ وَقَعَتِ الْوَاقِعَةُ ﴿١٥﴾ وَانْشَقَّتِ السَّمَاءُ فَهِیَ یَوْمَئِذٍ وَاهِیَةٌ

 ﴿١٦﴾ وَالْمَلَکُ عَلَى أَرْجَائِهَا وَیَحْمِلُ عَرْشَ رَبِّکَ فَوْقَهُمْ یَوْمَئِذٍ ثَمَانِیَةٌ

﴿١٧﴾ یَوْمَئِذٍ تُعْرَضُونَ لا تَخْفَى مِنْکُمْ خَافِیَةٌ ﴿١٨﴾

 فَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَیَقُولُ هَاؤُمُ اقْرَءُوا کِتَابِیَهْ ﴿١٩﴾

 إِنِّی ظَنَنْتُ أَنِّی مُلاقٍ حِسَابِیَهْ ﴿٢٠﴾ فَهُوَ فِی عِیشَةٍ رَاضِیَةٍ ﴿٢١﴾

 فِی جَنَّةٍ عَالِیَةٍ ﴿٢٢﴾ قُطُوفُهَا دَانِیَةٌ ﴿٢٣﴾

 کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا أَسْلَفْتُمْ فِی الأیَّامِ الْخَالِیَةِ ﴿٢٤﴾

 وَأَمَّا مَنْ أُوتِیَ کِتَابَهُ بِشِمَالِهِ فَیَقُولُ یَا لَیْتَنِی لَمْ أُوتَ کِتَابِیَهْ ﴿٢٥﴾

وَلَمْ أَدْرِ مَا حِسَابِیَهْ ﴿٢٦﴾ یَا لَیْتَهَا کَانَتِ الْقَاضِیَةَ ﴿٢٧﴾

 مَا أَغْنَى عَنِّی مَالِیَهْ ﴿٢٨﴾ هَلَکَ عَنِّی سُلْطَانِیَهْ ﴿٢٩﴾

خُذُوهُ فَغُلُّوهُ ﴿٣٠﴾ ثُمَّ الْجَحِیمَ صَلُّوهُ ﴿٣١﴾

 ثُمَّ فِی سِلْسِلَةٍ ذَرْعُهَا سَبْعُونَ ذِرَاعًا فَاسْلُکُوهُ ﴿٣٢﴾

 إِنَّهُ کَانَ لا یُؤْمِنُ بِاللَّهِ الْعَظِیمِ ﴿٣٣﴾ وَلا یَحُضُّ عَلَى طَعَامِ الْمِسْکِینِ

 ﴿٣٤﴾ فَلَیْسَ لَهُ الْیَوْمَ هَا هُنَا حَمِیمٌ ﴿٣٥﴾ وَلا طَعَامٌ إِلا مِنْ غِسْلِینٍ

 ﴿٣٦﴾ لا یَأْکُلُهُ إِلا الْخَاطِئُونَ ﴿٣٧﴾ فَلا أُقْسِمُ بِمَا تُبْصِرُونَ

 ﴿٣٨﴾ وَمَا لا تُبْصِرُونَ ﴿٣٩﴾ إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ ﴿٤٠﴾

 وَمَا هُوَ بِقَوْلِ شَاعِرٍ قَلِیلا مَا تُؤْمِنُونَ ﴿٤١﴾

 وَلا بِقَوْلِ کَاهِنٍ قَلِیلا مَا تَذَکَّرُونَ ﴿٤٢﴾ تَنْزِیلٌ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ

﴿٤٣﴾ وَلَوْ تَقَوَّلَ عَلَیْنَا بَعْضَ الأقَاوِیلِ ﴿٤٤﴾ لأخَذْنَا مِنْهُ بِالْیَمِینِ

 ﴿٤٥﴾ ثُمَّ لَقَطَعْنَا مِنْهُ الْوَتِینَ ﴿٤٦﴾ فَمَا مِنْکُمْ مِنْ أَحَدٍ عَنْهُ حَاجِزِینَ

 ﴿٤٧﴾ وَإِنَّهُ لَتَذْکِرَةٌ لِلْمُتَّقِینَ ﴿٤٨﴾ وَإِنَّا لَنَعْلَمُ أَنَّ مِنْکُمْ مُکَذِّبِینَ ﴿٤٩﴾

 وَإِنَّهُ لَحَسْرَةٌ عَلَى الْکَافِرِینَ ﴿٥٠﴾ وَإِنَّهُ لَحَقُّ الْیَقِینِ ﴿٥١﴾

 فَسَبِّحْ بِاسْمِ رَبِّکَ الْعَظِیمِ ﴿٥٢﴾  

سورة القلمسورة الحاقة

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

(روز رستاخیز) روزی است که مسلما واقع می‏شود! (1)

چه روز واقع شدنی! (2)

و تو چه می‏دانی آن روز واقع شدنی چیست؟! (3)

قوم «ثمود» و «عاد» عذاب کوبنده الهی را انکار کردند (و نتیجه شومش را دیدند)! (4)

اما قوم «ثمود» با عذابی سرکش هلاک شدند! (5)

و اما قوم «عاد» با تندبادی طغیانگر و سرد و پرصدا به هلاکت رسیدند، (6)

(خداوند) این تندباد بنیان‏کن را هفت شب و هشت روز پی در پی بر آنها مسلط ساخت، (و اگر آنجا بودی) می‏دیدی که آن قوم همچون تنه‏های پوسیده و تو خالی درختان نخل در میان این تند باد روی زمین افتاده و هلاک شده‏اند! (7)

آیا کسی از آنها را باقی می‏بینی؟! (8)

و فرعون و کسانی که پیش از او بودند و همچنین اهل شهرهای زیر و رو شده (قوم لوط) مرتکب گناهان بزرگ شدند، (9)

و با فرستاده پروردگارشان مخالفت کردند; و خداوند (نیز) آنها را به عذاب شدیدی گرفتار ساخت! (10)

و هنگامی که آب طغیان کرد، ما شما را سوار بر کشتی کردیم، (11)

تا آن را وسیله تذکری برای شما قرار دهیم و گوشهای شنوا آن را دریابد و بفهمد. (12)

به محض اینکه یک بار در «صور» دمیده شود، (13)

و زمین و کوه‏ها از جا برداشته شوند و یکباره در هم کوبیده و متلاشی گردند، (14)

در آن روز «واقعه عظیم‏» روی می‏دهد، (15)

و آسمان از هم می‏شکافد و سست می‏گردد و فرومی‏ریزد! (16)

فرشتگان در اطراف آسمان قرارمی‏گیرند (و برای انجام ماموریتها آماده می‏شوند); و آن روز عرش پروردگارت را هشت فرشته بر فراز همه آنها حمل می‏کنند! (17)

در آن روز همگی به پیشگاه خدا عرضه می‏شوید و چیزی از کارهای شما پنهان نمی‏ماند! (18)

پس کسی که نامه اعمالش را به دست راستش دهند (از شدت شادی و مباهات) فریاد می‏زند که: «(ای اهل محشر!) نامه اعمال مرا بگیرید و بخوانید! (19)

من یقین داشتم که (قیامتی در کار است و) به حساب اعمالم می‏رسم!» (20)

او در یک زندگی (کاملا) رضایتبخش قرار خواهد داشت، (21)

در بهشتی عالی، (22)

که میوه هایش در دسترس است! (23)

(و به آنان گفته می‏شود:) بخورید و بیاشامید گوارا در برابر اعمالی که در ایام گذشته انجام دادید! (24)

اما کسی که نامه اعمالش را به دست چپش بدهند می‏گوید: «ای کاش هرگز نامه اعمالم را به من نمی‏دادند. (25)

و نمی‏دانستم حساب من چیست! (26)

ای کاش مرگم فرا می‏رسید! (27)

مال و ثروتم هرگز مرا بی‏نیاز نکرد، (28)

قدرت من نیز از دست رفت!» (29)

او را بگیرید و دربند و زنجیرش کنید! (30)

سپس او را در دوزخ بیفکنید! (31)

بعد او را به زنجیری که هفتاد ذراع است ببندید; (32)

چرا که او هرگز به خداوند بزرگ ایمان نمی‏آورد، (33)

و هرگز مردم را بر اطعام مستمندان تشویق نمی‏نمود; (34)

از این رو امروز هم در اینجا یار مهربانی ندارد، (35)

و نه طعامی، جز از چرک و خون! (36)

غذایی که جز خطاکاران آن را نمی‏خورند! (37)

سوگند به آنچه می‏بینید، (38)

و آنچه نمی‏بینید، (39)

که این قرآن گفتار رسول بزرگواری است، (40)

و گفته شاعری نیست، اما کمتر ایمان می‏آورید! (41)

و نه گفته کاهنی، هر چند کمتر متذکر می‏شوید! (42)

کلامی است که از سوی پروردگار عالمیان نازل شده است! (43)

اگر او سخنی دروغ بر ما می‏بست، (44)

ما او را با قدرت می‏گرفتیم، (45)

سپس رگ قلبش را قطع می‏کردیم، (46)

و هیچ کس از شما نمی‏توانست از (مجازات) او مانع شود! (47)

و آن مسلما تذکری برای پرهیزگاران است! (48)

و ما می‏دانیم که بعضی از شما (آن را) تکذیب می‏کنید! (49)

و آن مایه حسرت کافران است! (50)

و آن یقین خالص است! (51)

حال که چنین است به نام پروردگار بزرگت تسبیح گوی! (52)

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ن، سوگند به قلم و آنچه مینویسند، (1)

که به نعمت پروردگارت تو مجنون نیستی، (2)

و برای تو پاداشی عظیم و همیشگی است! (3)

و تو اخلاق عظیم و برجسته‏ای داری! (4)

و بزودی تو می‏بینی و آنان نیز می‏بینند، (5)

که کدام یک از شما مجنونند! (6)

پروردگارت بهتر از هر کس می‏داند چه کسی از راه او گمراه شده، و هدایت‏یافتگان را نیز بهتر می‏شناسد! (7)

حال که چنین است از تکذیب‏کنندگان اطاعت مکن! (8)

آنها دوست دارند نرمش نشان دهی تا آنها (هم) نرمش نشان دهند (نرمشی توام با انحراف از مسیر حق)! (9)

و از کسی که بسیار سوگند یاد می‏کند و پست است اطاعت مکن، (10)

کسی که بسیار عیبجوست و به سخن چینی آمد و شد می‏کند، (11)

و بسیار مانع کار خیر، و متجاوز و گناهکار است; (12)

علاوه بر اینها کینه توز و پرخور و خشن و بدنام است! (13)

مبادا بخاطر اینکه صاحب مال و فرزندان فراوان است (از او پیروی کنی)! (14)

هنگامی که آیات ما بر او خوانده می‏شود می‏گوید: «اینها افسانه‏های خرافی پیشینیان است! س‏ذللّه (15)

(ولی) ما بزودی بر بینی او علامت و داغ ننگ می‏نهیم! (16)

ما آنها را آزمودیم، همان گونه که «صاحبان باغ‏» را آزمایش کردیم، هنگامی که سوگند یاد کردند که میوه‏های باغ را صبحگاهان (دور از چشم مستمندان) بچینند. (17)

و هیچ از آن استثنا نکنند; (18)

اما عذابی فراگیر (شب هنگام) بر (تمام) باغ آنها فرود آمد در حالی که همه در خواب بودند، (19)

و آن باغ سرسبز همچون شب سیاه و ظلمانی شد! (20)

صبحگاهان یکدیگر را صدا زدند، (21)

که بسوی کشتزار و باغ خود حرکت کنید اگر قصد چیدن میوه‏ها را دارید! (22)

آنها حرکت کردند در حالی که آهسته با هم می‏گفتند:» (23)

«مواظب باشید امروز حتی یک فقیر وارد بر شما نشود!» (24)

(آری) آنها صبحگاهان تصمیم داشتند که با قدرت از مستمندان جلوگیری کنند. (25)

هنگامی که (وارد باغ شدند و) آن را دیدند گفتند: «حقا» ما گمراهیم! (26)

(آری، همه چیز از دست ما رفته) بلکه ما محرومیم!» (27)

یکی از آنها که از همه عاقلتر بود گفت: «آیا به شما نگفتم چرا تسبیح خدا نمی‏گویید؟! (28)

گفتند: «منزه است پروردگار ما، مسلما ما ظالم بودیم!» (29)

سپس روبه یکدیگر کرده به ملامت هم پرداختند، (30)

(و فریادشان بلند شد) گفتند: «وای بر ما که طغیانگر بودیم! (31)

امیدواریم پروردگارمان (ما را ببخشد و) بهتر از آن به جای آن به ما بدهد، چرا که ما به او علاقه‏مندیم!» (32)

این گونه است عذاب (خداوند در دنیا)، و عذاب آخرت از آن هم بزرگتر است اگر می‏دانستند! (33)

مسلما برای پرهیزگاران نزد پروردگارشان باغهای پر نعمت بهشت است! (34)

آیا مؤمنان را همچون مجرمان قرار می‏دهیم؟! (35)

شما را چه می‏شود؟! چگونه داوری می‏کنید؟! (36)

آیا کتابی دارید که از آن درس می‏خوانید... (37)

که آنچه را شما انتخاب می‏کنید از آن شماست؟! (38)

یا اینکه عهد و پیمان مؤکد و مستمری تا روز قیامت بر ما دارید که هر چه را حکم کنید برای شما باشد؟! (39)

از آنها بپرس کدام یک از آنان چنین چیزی را تضمین می‏کند؟! (40)

یا اینکه معبودانی دارند که آنها را شریک خدا قرار داده‏اند (و برای آنان شفاعت می‏کنند)؟! اگر راست می‏گویند معبودان خود را بیاورند! (41)

(به خاطر بیاورید) روزی را که ساق پاها (از وحشت) برهنه می‏گردد و دعوت به سجود می‏شوند، اما نمی‏توانند (سجود کنند). (42)

این در حالی است که چشمهایشان (از شدت شرمساری) به زیر افتاده، و ذلت و خواری وجودشان را فراگرفته; آنها پیش از این دعوت به سجود می‏شدند در حالی که سالم بودند (ولی امروز دیگر توانایی آن را ندارند)! (43)

اکنون مرا با آنها که این سخن را تکذیب می‏کنند واگذار! ما آنان را از آنجا که نمی‏دانند به تدریج به سوی عذاب پیش می‏بریم. (44)

و به آنها مهلت (بازگشت) می‏دهم; چرا که نقشه‏های من محکم و دقیق است! (45)

یا اینکه تو از آنها مزدی می‏طلبی که پرداختش برای آنها سنگین است؟! (46)

یا اسرار غیب نزد آنهاست و آن را می‏نویسند (و به یکدیگر می‏دهند)؟! (47)

اکنون که چنین است صبر کن و منتظر فرمان پروردگارت باش، و مانند صاحب ماهی ( یونس) مباش (که در تقاضای مجازات قومش عجله کرد و گرفتار مجازات ترک اولی شد) در آن زمان که با نهایت اندوه خدا را خواند. (48)

و اگر رحمت خدا به یاریش نیامده بود، (از شکم ماهی) بیرون افکنده می‏شد در حالی که نکوهیده بود! (49)

ولی پروردگارش او را برگزید و از صالحان قرار داد! (50)

نزدیک است کافران هنگامی که آیات قرآن را می‏شنوند با چشم‏زخم خود تو را از بین ببرند، و می‏گویند: «او دیوانه است!» (51)

در حالی که این (قرآن) جز مایه بیداری برای جهانیان نیست! (52)

SURA 69. Haqqa, or the Sure Reality

1. The Sure Reality!

2. What is the Sure Reality?

3. And what will make thee realise what the Sure Reality is?

4. The Thamud and the 'Ad People [branded] as false the Stunning Calamity!

5. But the Thamud,- they were destroyed by a terrible Storm of thunder and

lightning!

6. And the 'Ad, they were destroyed by a furious Wind, exceedingly violent;

7. He made it rage against them seven nights and eight days in succession: so

that thou couldst see the [whole] people lying prostrate in its [path], as they

had been roots of hollow palm-trees tumbled down!

8. Then seest thou any of them left surviving?

9. And Pharaoh, and those before him, and the Cities Overthrown, committed

habitual Sin.

10. And disobeyed [each] the messenger of their Lord; so He punished them with

an abundant Penalty.

11. We, when the water [of Noah's Flood] overflowed beyond its limits, carried

you [mankind], in the floating [Ark],

12. That We might make it a Message unto you, and that ears [that should hear

the tale and] retain its memory should bear its [lessons] in remembrance.

13. Then, when one blast is sounded on the Trumpet,

14. And the earth is moved, and its mountains, and they are crushed to powder at

one stroke,-

15. On that Day shall the [Great] Event come to pass.

295

16. And the sky will be rent asunder, for it will that Day be flimsy,

17. And the angels will be on its sides, and eight will, that Day, bear the

Throne of thy Lord above them.

18. That Day shall ye be brought to Judgment: not an act of yours that ye hide

will be hidden.

19. Then he that will be given his Record in his right hand will say: "Ah here!

Read ye my Record!

20. "I did really understand that my Account would [One Day] reach me!"

21. And he will be in a life of Bliss,

22. In a Garden on high,

23. The Fruits whereof [will hang in bunches] low and near.

24. "Eat ye and drink ye, with full satisfaction; because of the [good] that ye

sent before you, in the days that are gone!"

25. And he that will be given his Record in his left hand, will say: "Ah! Would

that my Record had not been given to me!

26. "And that I had never realised how my account [stood]!

27. "Ah! Would that [Death] had made an end of me!

28. "Of no profit to me has been my wealth!

29. "My power has perished from me!"...

30. [The stern command will say]: "Seize ye him, and bind ye him,

31. "And burn ye him in the Blazing Fire.

32. "Further, make him march in a chain, whereof the length is seventy cubits!

33. "This was he that would not believe in Allah Most High.

34. "And would not encourage the feeding of the indigent!

35. "So no friend hath he here this Day.

36. "Nor hath he any food except the corruption from the washing of wounds,

37. "Which none do eat but those in sin."

38. So I do call to witness what ye see,

39. And what ye see not,

40. That this is verily the word of an honoured messenger;

41. It is not the word of a poet: little it is ye believe!

42. Nor is it the word of a soothsayer: little admonition it is ye receive.

43. [This is] a Message sent down from the Lord of the Worlds.

44. And if the messenger were to invent any sayings in Our name,

45. We should certainly seize him by his right hand,

46. And We should certainly then cut off the artery of his heart:

47. Nor could any of you withhold him [from Our wrath].

48. But verily this is a Message for the Allah-fearing.

49. And We certainly know that there are amongst you those that reject [it].

50. But truly [Revelation] is a cause of sorrow for the Unbelievers.

51. But verily it is Truth of assured certainty.

52. So glorify the name of thy Lord Most High.

SURA 70. Maarij, or the Ways of Ascent سوره معارج - سورة المعارج

﴿ سورة المعارج - سورة ٧٠ - تعداد آیات ٤٤ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ ﴿١﴾ لِلْکَافِرینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ ﴿٢﴾

مِنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ ﴿٣﴾

تَعْرُجُ الْمَلائِکَةُ وَالرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ

 ﴿٤﴾ فَاصْبِرْ صَبْرًا جَمِیلا ﴿٥﴾ إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیدًا ﴿٦﴾

وَنَرَاهُ قَرِیبًا ﴿٧﴾ یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاءُ کَالْمُهْلِ ﴿٨﴾

وَتَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ ﴿٩﴾ وَلا یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیمًا ﴿١٠﴾

یُبَصَّرُونَهُمْ یَوَدُّ الْمُجْرِمُ لَوْ یَفْتَدِی مِنْ عَذَابِ یَوْمِئِذٍ بِبَنِیهِ

﴿١١﴾ وَصَاحِبَتِهِ وَأَخِیهِ ﴿١٢﴾ وَفَصِیلَتِهِ الَّتِی تُؤْوِیهِ ﴿١٣﴾

 وَمَنْ فِی الأرْضِ جَمِیعًا ثُمَّ یُنْجِیهِ ﴿١٤﴾ کَلا إِنَّهَا لَظَى

﴿١٥﴾ نَزَّاعَةً لِلشَّوَى ﴿١٦﴾ تَدْعُو مَنْ أَدْبَرَ وَتَوَلَّى ﴿١٧﴾

وَجَمَعَ فَأَوْعَى ﴿١٨﴾ إِنَّ الإنْسَانَ خُلِقَ هَلُوعًا ﴿١٩﴾

إِذَا مَسَّهُ الشَّرُّ جَزُوعًا ﴿٢٠﴾ وَإِذَا مَسَّهُ الْخَیْرُ مَنُوعًا ﴿٢١﴾

 إِلا الْمُصَلِّینَ ﴿٢٢﴾ الَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلاتِهِمْ دَائِمُونَ ﴿٢٣﴾

 وَالَّذِینَ فِی أَمْوَالِهِمْ حَقٌّ مَعْلُومٌ ﴿٢٤﴾ لِلسَّائِلِ وَالْمَحْرُومِ ﴿٢٥﴾

وَالَّذِینَ یُصَدِّقُونَ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿٢٦﴾ وَالَّذِینَ هُمْ مِنْ عَذَابِ رَبِّهِمْ مُشْفِقُونَ

 ﴿٢٧﴾ إِنَّ عَذَابَ رَبِّهِمْ غَیْرُ مَأْمُونٍ ﴿٢٨﴾ وَالَّذِینَ هُمْ لِفُرُوجِهِمْ حَافِظُونَ

﴿٢٩﴾ إِلا عَلَى أَزْوَاجِهِمْ أَوْ مَا مَلَکَتْ أَیْمَانُهُمْ فَإِنَّهُمْ غَیْرُ مَلُومِینَ

 ﴿٣٠﴾ فَمَنِ ابْتَغَى وَرَاءَ ذَلِکَ فَأُولَئِکَ هُمُ الْعَادُونَ ﴿٣١﴾

 وَالَّذِینَ هُمْ لأمَانَاتِهِمْ وَعَهْدِهِمْ رَاعُونَ ﴿٣٢﴾

وَالَّذِینَ هُمْ بِشَهَادَاتِهِمْ قَائِمُونَ ﴿٣٣﴾ وَالَّذِینَ هُمْ عَلَى صَلاتِهِمْ یُحَافِظُونَ

 ﴿٣٤﴾ أُولَئِکَ فِی جَنَّاتٍ مُکْرَمُونَ ﴿٣٥﴾ فَمَالِ الَّذِینَ کَفَرُوا قِبَلَکَ مُهْطِعِینَ

 ﴿٣٦﴾ عَنِ الْیَمِینِ وَعَنِ الشِّمَالِ عِزِینَ ﴿٣٧﴾

 أَیَطْمَعُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُدْخَلَ جَنَّةَ نَعِیمٍ ﴿٣٨﴾

 کَلا إِنَّا خَلَقْنَاهُمْ مِمَّا یَعْلَمُونَ ﴿٣٩﴾

 فَلا أُقْسِمُ بِرَبِّ الْمَشَارِقِ وَالْمَغَارِبِ إِنَّا لَقَادِرُونَ ﴿٤٠﴾

عَلَى أَنْ نُبَدِّلَ خَیْرًا مِنْهُمْ وَمَا نَحْنُ بِمَسْبُوقِینَ ﴿٤١﴾

 فَذَرْهُمْ یَخُوضُوا وَیَلْعَبُوا حَتَّى یُلاقُوا یَوْمَهُمُ الَّذِی یُوعَدُونَ

﴿٤٢﴾ یَوْمَ یَخْرُجُونَ مِنَ الأجْدَاثِ سِرَاعًا کَأَنَّهُمْ إِلَى نُصُبٍ یُوفِضُونَ

﴿٤٣﴾ خَاشِعَةً أَبْصَارُهُمْ تَرْهَقُهُمْ ذِلَّةٌ ذَلِکَ الْیَوْمُ الَّذِی کَانُوا یُوعَدُونَ ﴿٤٤﴾

سورة المعارج

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

تقاضاکننده‏ای تقاضای عذابی کرد که واقع شد! (1)

این عذاب مخصوص کافران است، و هیچ کس نمی‏تواند آن را دفع کند، (2)

از سوی خداوند ذی المعارج ( خداوندی که فرشتگانش بر آسمانها صعود و عروج می‏کنند)! (3)

فرشتگان و روح ( فرشته مقرب خداوند) بسوی او عروج می‏کنند در آن روزی که مقدارش پنجاه هزار سال است! (4)

پس صبر جمیل پیشه کن، (5)

زیرا آنها آن روز را دور می‏بینند، (6)

و ما آن را نزدیک می‏بینیم! (7)

همان روز که آسمان همچون فلز گداخته می‏شود، (8)

و کوه‏ها مانند پشم رنگین متلاشی خواهد بود، (9)

و هیچ دوست صمیمی سراغ دوستش را نمی‏گیرد! (10)

آنها را نشانشان می‏دهند (ولی هر کس گرفتار کار خویشتن است)، چنان است که گنهکار دوست می‏دارد فرزندان خود را در برابر عذاب آن روز فدا کند، (11)

و همسر و برادرش را، (12)

و قبیله‏اش را که همیشه از او حمایت می‏کرد، (13)

و همه مردم روی زمین را تا مایه نجاتش گردند; (14)

اما هرگز چنین نیست (که با اینها بتوان نجات یافت، آری) شعله‏های سوزان آتش است، (15)

دست و پاو پوست سر را می‏کند و می‏برد! (16)

و کسانی را که به فرمان خدا پشت کردند صدا می‏زند، (17)

و (همچنین آنها که) اموال را جمع و ذخیره کردند! (18)

به یقین انسان حریص و کم‏طاقت آفریده شده است، (19)

هنگامی که بدی به او رسد بیتابی می‏کند، (20)

و هنگامی که خوبی به او رسد مانع دیگران می‏شود (و بخل می‏ورزد)، (21)

مگر نمازگزاران، (22)

آنها که نمازها را پیوسته بجا می‏آورند، (23)

و آنها که در اموالشان حق معلومی است... (24)

برای تقاضاکننده و محروم، (25)

و آنها که به روز جزا ایمان دارند، (26)

و آنها که از عذاب پروردگارشان بیمناکند، (27)

چرا که هیچ کس از عذاب پروردگارش در امان نیست، (28)

و آنها که دامان خویش را (از بی‏عفتی) حفظ می‏کنند، (29)

جز با همسران و کنیزان (که در حکم همسرند آمیزش ندارند)، چرا که در بهره‏گیری از اینها مورد سرزنش نخواهند بود! (30)

و هر کس جز اینها را طلب کند، متجاوز است! (31)

و آنها که امانتها و عهد خود را رعایت می‏کنند، (32)

و آنها که با ادای شهادتشان قیام می‏نمایند، (33)

و آنها که بر نماز مواظبت دارند، (34)

آنان در باغهای بهشتی (پذیرایی و) گرامی داشته می‏شوند. (35)

این کافران را چه می‏شود که با سرعت نزد تو می‏آیند... (36)

از راست و چپ، گروه گروه (و آرزوی بهشت دارند)! (37)

آیا هر یک از آنها (با این اعمال زشتش) طمع دارد که او را در بهشت پر نعمت الهی وارد کنند؟! (38)

هرگز چنین نیست; ما آنها را از آنچه خودشان می‏دانند آفریده‏ایم! (39)

سوگند به پروردگار مشرقها و مغربها که ما قادریم... (40)

که جای آنان را به کسانی بدهیم که از آنها بهترند; و ما هرگز مغلوب نخواهیم شد! (41)

آنان را به حال خود واگذار تا در باطل خود فروروند و بازی کنند تا زمانی که روز موعود خود را ملاقات نمایند! (42)

همان روز که از قبرها بسرعت خارج می‏شوند، گویی به سوی بتها می‏دوند... (43)

در حالی که چشمهایشان از شرم و وحشت به زیر افتاده، و پرده‏ای از ذلت و خواری آنها را پوشانده است! این همان روزی است که به آنها وعده داده می‏شد! (44)

SURA 70. Maarij, or the Ways of Ascent

1. A questioner asked about a Penalty to befall-

2. The Unbelievers, the which there is none to ward off,-

3. [A Penalty] from Allah, Lord of the Ways of Ascent.

4. The angels and the spirit ascend unto him in a Day the measure whereof is

[as] fifty thousand years:

5. Therefore do thou hold Patience,- a Patience of beautiful [contentment].

6. They see the [Day] indeed as a far-off [event]:

7. But We see it [quite] near.

8. The Day that the sky will be like molten brass,

9. And the mountains will be like wool,

10. And no friend will ask after a friend,

11. Though they will be put in sight of each other,- the sinner's desire will

be: Would that he could redeem himself from the Penalty of that Day by

[sacrificing] his children,

12. His wife and his brother,

13. His kindred who sheltered him,

14. And all, all that is on earth,- so it could deliver him:

15. By no means! for it would be the Fire of Hell!-

16. Plucking out [his being] right to the skull!-

17. Inviting [all] such as turn their backs and turn away their faces [from the

Right].

18. And collect [wealth] and hide it [from use]!

19. Truly man was created very impatient;-

20. Fretful when evil touches him;

21. And niggardly when good reaches him;-

22. Not so those devoted to Prayer;-

23. Those who remain steadfast to their prayer;

24. And those in whose wealth is a recognised right.

25. For the [needy] who asks and him who is prevented [for some reason from

asking];

26. And those who hold to the truth of the Day of Judgment;

27. And those who fear the displeasure of their Lord,-

28. For their Lord's displeasure is the opposite of Peace and Tranquillity;-

29. And those who guard their chastity,

30. Except with their wives and the [captives] whom their right hands possess,-

for [then] they are not to be blamed,

31. But those who trespass beyond this are transgressors;-

32. And those who respect their trusts and covenants;

33. And those who stand firm in their testimonies;

34. And those who guard [the sacredness] of their worship;-

35. Such will be the honoured ones in the Gardens [of Bliss].

36. Now what is the matter with the Unbelievers that they rush madly before

thee-

37. From the right and from the left, in crowds?

38. Does every man of them long to enter the Garden of Bliss?

39. By no means! For We have created them out of the [base matter] they know!

40. Now I do call to witness the Lord of all points in the East and the West

that We can certainly-

41. Substitute for them better [men] than they; And We are not to be defeated

[in Our Plan].

42. So leave them to plunge in vain talk and play about, until they encounter

that Day of theirs which they have been promised!-

43. The Day whereon they will issue from their sepulchres in sudden haste as if

they were rushing to a goal-post [fixed for them],-

44. Their eyes lowered in dejection,- ignominy covering them [all over]! such is

the Day the which they are promised!

سورة نوح - سوره نوح SURA 71. Nuh, or Noah

﴿ سورة نوح - سورة ٧١ - تعداد آیات ٢٨ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحًا إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَکَ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ ﴿١﴾

 قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُبِینٌ ﴿٢﴾ أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَاتَّقُوهُ وَأَطِیعُونِ ﴿٣﴾

 یَغْفِرْ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ وَیُؤَخِّرْکُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لا یُؤَخَّرُ لَوْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ﴿٤﴾ قَالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلا وَنَهَارًا ﴿٥﴾

 فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلا فِرَارًا ﴿٦﴾

 وَإِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَاسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَأَصَرُّوا وَاسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَارًا ﴿٧﴾ ثُمَّ إِنِّی دَعَوْتُهُمْ جِهَارًا ﴿٨﴾

ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَأَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَارًا ﴿٩﴾

 فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّارًا ﴿١٠﴾ یُرْسِلِ السَّمَاءَ عَلَیْکُمْ مِدْرَارًا

 ﴿١١﴾ وَیُمْدِدْکُمْ بِأَمْوَالٍ وَبَنِینَ وَیَجْعَلْ لَکُمْ جَنَّاتٍ وَیَجْعَلْ لَکُمْ أَنْهَارًا

﴿١٢﴾ مَا لَکُمْ لا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا ﴿١٣﴾ وَقَدْ خَلَقَکُمْ أَطْوَارًا ﴿١٤﴾

أَلَمْ تَرَوْا کَیْفَ خَلَقَ اللَّهُ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقًا ﴿١٥﴾

 وَجَعَلَ الْقَمَرَ فِیهِنَّ نُورًا وَجَعَلَ الشَّمْسَ سِرَاجًا ﴿١٦﴾

 وَاللَّهُ أَنْبَتَکُمْ مِنَ الأرْضِ نَبَاتًا ﴿١٧﴾ ثُمَّ یُعِیدُکُمْ فِیهَا وَیُخْرِجُکُمْ إِخْرَاجًا

 ﴿١٨﴾ وَاللَّهُ جَعَلَ لَکُمُ الأرْضَ بِسَاطًا ﴿١٩﴾ لِتَسْلُکُوا مِنْهَا سُبُلا فِجَاجًا

 ﴿٢٠﴾ قَالَ نُوحٌ رَبِّ إِنَّهُمْ عَصَوْنِی وَاتَّبَعُوا مَنْ لَمْ یَزِدْهُ مَالُهُ وَوَلَدُهُ إِلا خَسَارًا

 ﴿٢١﴾ وَمَکَرُوا مَکْرًا کُبَّارًا ﴿٢٢﴾

 وَقَالُوا لا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلا سُوَاعًا وَلا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا

 ﴿٢٣﴾ وَقَدْ أَضَلُّوا کَثِیرًا وَلا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلا ضَلالا ﴿٢٤﴾

مِمَّا خَطِیئَاتِهِمْ أُغْرِقُوا فَأُدْخِلُوا نَارًا فَلَمْ یَجِدُوا لَهُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ أَنْصَارًا

 ﴿٢٥﴾ وَقَالَ نُوحٌ رَبِّ لا تَذَرْ عَلَى الأرْضِ مِنَ الْکَافِرِینَ دَیَّارًا

﴿٢٦﴾ إِنَّکَ إِنْ تَذَرْهُمْ یُضِلُّوا عِبَادَکَ وَلا یَلِدُوا إِلا فَاجِرًا کَفَّارًا

﴿٢٧﴾ رَبِّ اغْفِرْ لِی وَلِوَالِدَیَّ وَلِمَنْ دَخَلَ بَیْتِیَ مُؤْمِنًا وَلِلْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ وَلا تَزِدِ الظَّالِمِینَ إِلا تَبَارًا ﴿٢٨﴾

سورة نوح

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ما نوح را به سوی قومش فرستادیم و گفتیم: «قوم خود را انذار کن پیش از آنکه عذاب دردناک به سراغشان آید!» (1)

گفت: «ای قوم! من برای شما بیم‏دهنده آشکاری هستم، (2)

که خدا را پرستش کنید و از مخالفت او بپرهیزید و مرا اطاعت نمایید! (3)

اگر چنین کنید، خدا گناهانتان را می‏آمرزد و تا زمان معینی شما را عمر می‏دهد; زیرا هنگامی که اجل الهی فرا رسد، تاخیری نخواهد داشت اگر می‏دانستید!» (4)

(نوح) گفت: «پروردگارا! من قوم خود را شب و روز (بسوی تو) دعوت کردم، (5)

اما دعوت من چیزی جز فرار از حق بر آنان نیفزود! (6)

و من هر زمان آنها را دعوت کردم که (ایمان بیاورند و) تو آنها را بیامرزی، انگشتان خویش را در گوشهایشان قرار داده و لباسهایشان را بر خود پیچیدند، و در مخالفت اصرار ورزیدند و به شدت استکبار کردند! (7)

سپس من آنها را با صدای بلند (به اطاعت فرمان تو) دعوت کردم، (8)

سپس آشکارا و نهان (حقیقت توحید و ایمان را) برای آنان بیان داشتم! (9)

به آنها گفتم: «از پروردگار خویش آمرزش بطلبید که او بسیار آمرزنده است... (10)

تا بارانهای پربرکت آسمان را پی در پی بر شما فرستد، (11)

و شما را با اموال و فرزندان فراوان کمک کند و باغهای سرسبز و نهرهای جاری در اختیارتان قرار دهد! (12)

چرا شما برای خدا عظمت قائل نیستید؟! (13)

در حالی که شما را در مراحل مختلف آفرید (تا از نطفه به انسان کامل رسیدید)! (14)

آیا نمی‏دانید چگونه خداوند هفت آسمان را یکی بالای دیگری آفریده است، (15)

و ماه را در میان آسمانها مایه روشنایی، و خورشید را چراغ فروزانی قرار داده است؟! (16)

و خداوند شما را همچون گیاهی از زمین رویانید، (17)

سپس شما را به همان زمین بازمی‏گرداند، و بار دیگر شما را خارج می‏سازد! (18)

و خداوند زمین را برای شما فرش گسترده‏ای قرار داد... (19)

تا از راههای وسیع و دره‏های آن بگذرید (و به هر جا می‏خواهید بروید)!» (20)

نوح (بعد از نومیدی از هدایت آنان) گفت: «پروردگارا! آنها نافرمانی من کردند و از کسانی پیروی نمودند که اموال و فرزندانشان چیزی جز زیانکاری بر آنها نیفزوده است! (21)

و (این رهبران گمراه) مکر عظیمی به کار بردند... (22)

و گفتند: دست از خدایان و بتهای خود برندارید (به خصوص) بتهای «ود»، «سواع‏»، «یغوث‏»، س‏خ‏للّهیعوق‏» و «نسر» را رها نکنید! (23)

و آنها گروه بسیاری را گمراه کردند! خداوندا، ظالمان را جز ضلالت میفزا!» (24)

(آری، سرانجام) همگی بخاطر گناهانشان غرق شدند و در آتش دوزخ وارد گشتند، و جز خدا یاورانی برای خود نیافتند! (25)

نوح گفت: «پروردگارا! هیچ یک از کافران را بر روی زمین باقی مگذار! (26)

چرا که اگر آنها را باقی بگذاری، بندگانت را گمراه می‏کنند و جز نسلی فاجر و کافر به وجود نمی‏آورند! (27)

پروردگارا! مرا، و پدر و مادرم و تمام کسانی را که با ایمان وارد خانه من شدند، و جمیع مردان و زنان باایمان را بیامرز; و ظالمان را جز هلاکت میفزا!» (28)

SURA 71. Nuh, or Noah

1. We sent Noah to his People [with the Command]: "Do thou warn thy People

before there comes to them a grievous Penalty."

2. He said: "O my People! I am to you a Warner, clear and open:

3. "That ye should worship Allah, fear Him and obey me:

4. "So He may forgive you your sins and give you respite for a stated Term: for

when the Term given by Allah is accomplished, it cannot be put forward: if ye

only knew."

5. He said: "O my Lord! I have called to my People night and day:

6. "But my call only increases [their] flight [from the Right].

7. "And every time I have called to them, that Thou mightest forgive them, they

have [only] thrust their fingers into their ears, covered themselves up with

their garments, grown obstinate, and given themselves up to arrogance.

8. "So I have called to them aloud;

9. "Further I have spoken to them in public and secretly in private,

10. "Saying, 'Ask forgiveness from your Lord; for He is Oft-Forgiving;

11. "'He will send rain to you in abundance;

12. "'Give you increase in wealth and sons; and bestow on you gardens and bestow

on you rivers [of flowing water].

13. "'What is the matter with you, that ye place not your hope for kindness and

long-suffering in Allah,-

14. "'Seeing that it is He that has created you in diverse stages?

15. "'See ye not how Allah has created the seven heavens one above another,

16. "'And made the moon a light in their midst, and made the sun as a [Glorious]

Lamp?

17. "'And Allah has produced you from the earth growing [gradually],

18. "'And in the End He will return you into the [earth], and raise you forth

[again at the Resurrection]?

19. "'And Allah has made the earth for you as a carpet [spread out],

20. "'That ye may go about therein, in spacious roads.'"

21. Noah said: "O my Lord! They have disobeyed me, but they follow [men] whose

wealth and children give them no increase but only Loss.

22. "And they have devised a tremendous Plot.

23. "And they have said [to each other], 'Abandon not your gods: Abandon neither

Wadd nor Suwa', neither Yaguth nor Ya'uq, nor Nasr';-

24. "They have already misled many; and grant Thou no increase to the wrongdoers

but in straying [from their mark]."

25. Because of their sins they were drowned [in the flood], and were made to

enter the Fire [of Punishment]: and they found- in lieu of Allah- none to help

them.

26. And Noah, said: "O my Lord! Leave not of the Unbelievers, a single one on

earth!

27. "For, if Thou dost leave [any of] them, they will but mislead Thy devotees,

and they will breed none but wicked ungrateful ones.

28. "O my Lord! Forgive me, my parents, all who enter my house in Faith, and

[all] believing men and believing women: and to the wrong-doers grant Thou no

increase but in perdition!"

سوره جن -سورة الجن SURA 72. Jinn, or the Spirits

﴿ سورة الجن - سورة ٧٢ - تعداد آیات ٢٨ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

قُلْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا ﴿١﴾

 یَهْدِی إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَلَنْ نُشْرِکَ بِرَبِّنَا أَحَدًا ﴿٢﴾

 وَأَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَلا وَلَدًا ﴿٣﴾

 وَأَنَّهُ کَانَ یَقُولُ سَفِیهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطًا ﴿٤﴾

 وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الإنْسُ وَالْجِنُّ عَلَى اللَّهِ کَذِبًا ﴿٥﴾

 وَأَنَّهُ کَانَ رِجَالٌ مِنَ الإنْسِ یَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقًا ﴿٦﴾

وَأَنَّهُمْ ظَنُّوا کَمَا ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ أَحَدًا ﴿٧﴾

 وَأَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَسًا شَدِیدًا وَشُهُبًا ﴿٨﴾

 وَأَنَّا کُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ یَسْتَمِعِ الآنَ یَجِدْ لَهُ شِهَابًا رَصَدًا ﴿٩﴾

وَأَنَّا لا نَدْرِی أَشَرٌّ أُرِیدَ بِمَنْ فِی الأرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَدًا ﴿١٠﴾

 وَأَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَمِنَّا دُونَ ذَلِکَ کُنَّا طَرَائِقَ قِدَدًا ﴿١١﴾

 وَأَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ نُعجِزَ اللَّهَ فِی الأرْضِ وَلَنْ نُعْجِزَهُ هَرَبًا ﴿١٢﴾

وَأَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَنْ یُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلا یَخَافُ بَخْسًا وَلا رَهَقًا

 ﴿١٣﴾ وَأَنَّا مِنَّا الْمُسْلِمُونَ وَمِنَّا الْقَاسِطُونَ فَمَنْ أَسْلَمَ فَأُولَئِکَ تَحَرَّوْا رَشَدًا

 ﴿١٤﴾ وَأَمَّا الْقَاسِطُونَ فَکَانُوا لِجَهَنَّمَ حَطَبًا ﴿١٥﴾

 وَأَلَّوِ اسْتَقَامُوا عَلَى الطَّرِیقَةِ لأسْقَیْنَاهُمْ مَاءً غَدَقًا ﴿١٦﴾

لِنَفْتِنَهُمْ فِیهِ وَمَنْ یُعْرِضْ عَنْ ذِکْرِ رَبِّهِ یَسْلُکْهُ عَذَابًا صَعَدًا ﴿١٧﴾

 وَأَنَّ الْمَسَاجِدَ لِلَّهِ فَلا تَدْعُوا مَعَ اللَّهِ أَحَدًا ﴿١٨﴾

 وَأَنَّهُ لَمَّا قَامَ عَبْدُ اللَّهِ یَدْعُوهُ کَادُوا یَکُونُونَ عَلَیْهِ لِبَدًا ﴿١٩﴾

 قُلْ إِنَّمَا أَدْعُو رَبِّی وَلا أُشْرِکُ بِهِ أَحَدًا ﴿٢٠﴾

 قُلْ إِنِّی لا أَمْلِکُ لَکُمْ ضَرًّا وَلا رَشَدًا ﴿٢١﴾

قُلْ إِنِّی لَنْ یُجِیرَنِی مِنَ اللَّهِ أَحَدٌ وَلَنْ أَجِدَ مِنْ دُونِهِ مُلْتَحَدًا ﴿٢٢﴾

إِلا بَلاغًا مِنَ اللَّهِ وَرِسَالاتِهِ وَمَنْ یَعْصِ اللَّهَ وَرَسُولَهُ فَإِنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَدًا ﴿٢٣﴾ حَتَّى إِذَا رَأَوْا مَا یُوعَدُونَ فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ أَضْعَفُ نَاصِرًا وَأَقَلُّ عَدَدًا

﴿٢٤﴾ قُلْ إِنْ أَدْرِی أَقَرِیبٌ مَا تُوعَدُونَ أَمْ یَجْعَلُ لَهُ رَبِّی أَمَدًا ﴿٢٥﴾

 عَالِمُ الْغَیْبِ فَلا یُظْهِرُ عَلَى غَیْبِهِ أَحَدًا ﴿٢٦﴾

 إِلا مَنِ ارْتَضَى مِنْ رَسُولٍ فَإِنَّهُ یَسْلُکُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَمِنْ خَلْفِهِ رَصَدًا

 ﴿٢٧﴾ لِیَعْلَمَ أَنْ قَدْ أَبْلَغُوا رِسَالاتِ رَبِّهِمْ وَأَحَاطَ بِمَا لَدَیْهِمْ وَأَحْصَى کُلَّ شَیْءٍ عَدَدًا

 ﴿٢٨﴾

سورة الجن

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

بگو: به من وحی شده است که جمعی از جن به سخنانم گوش فراداده‏اند، سپس گفته‏اند: «ما قرآن عجیبی شنیده‏ایم... (1)

که به راه راست هدایت می‏کند، پس ما به آن ایمان آورده‏ایم و هرگز کسی را شریک پروردگارمان قرارنمی‏دهیم! (2)

و اینکه بلند است مقام باعظمت پروردگار ما، و او هرگز برای خود همسر و فرزندی انتخاب نکرده است! (3)

و اینکه سفیه ما (ابلیس) درباره خداوند سخنان ناروا می‏گفت! (4)

و اینکه ما گمان می‏کردیم که انس و جن هرگز بر خدا دروغ نمی‏بندند! (5)

و اینکه مردانی از بشر به مردانی از جن پناه می‏بردند، و آنها سبب افزایش گمراهی و طغیانشان می‏شدند! (6)

و اینکه آنها گمان کردند -همان‏گونه که شما گمان می‏کردید- که خداوند هرگز کسی را (به نبوت )مبعوث نمی‏کند! (7)

و اینکه ما آسمان را جستجو کردیم و همه را پر از محافظان قوی و تیرهای شهاب یافتیم! (8)

و اینکه ما پیش از این به استراق سمع در آسمانها می‏نشستیم; اما اکنون هر کس بخواهد استراق سمع کند، شهابی را در کمین خود می‏یابد! (9)

و اینکه (با این اوضاع) ما نمی‏دانیم آیا اراده شری درباره اهل زمین شده یا پروردگارشان خواسته است آنان را هدایت کند؟! (10)

و اینکه در میان ما، افرادی صالح و افرادی غیر صالحند; و ما گروه‏های متفاوتی هستیم! (11)

و اینکه ما یقین داریم هرگز نمی‏توانیم بر اراده خداوند در زمین غالب شویم و نمی‏توانیم از (پنجه قدرت) او بگریزیم! (12)

و اینکه ما هنگامی که هدایت قرآن را شنیدیم به آن ایمان آوردیم; و هر کس به پروردگارش ایمان بیاورد، نه از نقصان می‏ترسد و نه از ظلم! (13)

و اینکه گروهی از ما مسلمان و گروهی ظالمند; هر کس اسلام را اختیار کند راه راست را برگزیده است، (14)

و اما ظالمان آتشگیره و هیزم دوزخند! (15)

و اینکه اگر آنها ( جن و انس) در راه (ایمان) استقامت ورزند، با آب فراوان سیرابشان می‏کنیم! (16)

هدف این است که ما آنها را با این نعمت فراوان بیازماییم; و هر کس از یاد پروردگارش روی گرداند، او را به عذاب شدید و فزاینده‏ای گرفتار می‏سازد! (17)

و اینکه مساجد از آن خداست، پس هیچ کس را با خدا نخوانید! (18)

و اینکه هنگامی که بنده خدا ( محمد (ص)) به عبادت برمی‏خاست و او را می‏خواند، گروهی پیرامون او بشدت ازدحام می‏کردند!» (19)

بگو: «من تنها پروردگارم را می‏خوانم و هیچ کس را شریک او قرار نمی‏دهم!» (20)

بگو: «من مالک زیان و هدایتی برای شما نیستم!» (21)

بگو: «(اگر من نیز بر خلاف فرمانش رفتار کنم) هیچ کس مرا در برابر او حمایت نمی‏کند و پناهگاهی جز او نمی‏یابم; (22)

تنها وظیفه من ابلاغ از سوی خدا و رساندن رسالات اوست; و هر کس نافرمانی خدا و رسولش کند، آتش دوزخ از آن اوست و جاودانه در آن می‏مانند! (23)

(این کار شکنی کفار همچنان ادامه می‏یابد) تا آنچه را به آنها وعده داده شده ببینند; آنگاه می‏دانند چه کسی یاورش ضعیفتر و جمعیتش کمتر است! (24)

بگو: «من نمی‏دانم آنچه به شما وعده داده شده نزدیک است یا پروردگارم زمانی برای آن قرارمی‏دهد؟! (25)

دانای غیب اوست و هیچ کس را بر اسرار غیبش آگاه نمی‏سازد، (26)

مگر رسولانی که آنان را برگزیده و مراقبینی از پیش رو و پشت سر برای آنها قرار می‏دهد... (27)

تا بداند پیامبرانش رسالتهای پروردگارشان را ابلاغ کرده‏اند; و او به آنچه نزد آنهاست احاطه دارد و همه چیز را احصار کرده است!» (28)

SURA 72. Jinn, or the Spirits

1. Say: It has been revealed to me that a company of Jinns listened [to the

Qur'an]. They said, 'We have really heard a wonderful Recital!

2. 'It gives guidance to the Right, and we have believed therein: we shall not

join [in worship] any [gods] with our Lord.

3. 'And Exalted is the Majesty of our Lord: He has taken neither a wife nor a

son.

4. 'There were some foolish ones among us, who used to utter extravagant lies

against Allah;

5. 'But we do think that no man or spirit should say aught that untrue against

Allah.

6. 'True, there were persons among mankind who took shelter with persons among

the Jinns, but they increased them in folly.

7. 'And they [came to] think as ye thought, that Allah would not raise up any

one [to Judgment].

8. 'And we pried into the secrets of heaven; but we found it filled with stern

guards and flaming fires.

9. 'We used, indeed, to sit there in [hidden] stations, to [steal] a hearing;

but any who listen now will find a flaming fire watching him in ambush.

10. 'And we understand not whether ill is intended to those on earth, or whether

their Lord [really] intends to guide them to right conduct.

11. 'There are among us some that are righteous, and some the contrary: we

follow divergent paths.

12. 'But we think that we can by no means frustrate Allah throughout the earth,

nor can we frustrate Him by flight.

13. 'And as for us, since we have listened to the Guidance, we have accepted it:

and any who believes in his Lord has no fear, either of a short [account] or of

any injustice.

14. 'Amongst us are some that submit their wills [to Allah], and some that

swerve from justice. Now those who submit their wills - they have sought out

[the path] of right conduct:

15. 'But those who swerve,- they are [but] fuel for Hell-fire'-

16. [And Allah's Message is]: "If they [the Pagans] had [only] remained on the

[right] Way, We should certainly have bestowed on them Rain in abundance.

17. "That We might try them by that [means]. But if any turns away from the

remembrance of his Lord, He will cause him to undergo a severe Penalty.

18. "And the places of worship are for Allah [alone]: So invoke not any one

along with Allah;

19. "Yet when the Devotee of Allah stands forth to invoke Him, they just make

round him a dense crowd."

20. Say: "I do no more than invoke my Lord, and I join not with Him any [false

god]."

21. Say: "It is not in my power to cause you harm, or to bring you to right

conduct."

22. Say: "No one can deliver me from Allah [If I were to disobey Him], nor

should I find refuge except in Him,

23. "Unless I proclaim what I receive from Allah and His Messages: for any that

disobey Allah and His Messenger,- for them is Hell: they shall dwell therein for

ever."

24. At length, when they see [with their own eyes] that which they are

promised,- then will they know who it is that is weakest in [his] helper and

least important in point of numbers.

25. Say: "I know not whether the [Punishment] which ye are promised is near, or

whether my Lord will appoint for it a distant term.

26. "He [alone] knows the Unseen, nor does He make any one acquainted with His

Mysteries,-

27. "Except a messenger whom He has chosen: and then He makes a band of watchers

march before him and behind him,

28. "That He may know that they have [truly] brought and delivered the Messages

of their Lord: and He surrounds [all the mysteries] that are with them, and

takes account of every single thing."

سوره مزمل -سورة المزمل SURA 73. Muzzammil, or Folded in Garments

﴿ سورة المزمل - سورة ٧٣ - تعداد آیات ٢٠ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ ﴿١﴾ قُمِ اللَّیْلَ إِلا قَلِیلا ﴿٢﴾ نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِیلا ﴿٣﴾

 أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَرَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلا ﴿٤﴾ إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلا ثَقِیلا ﴿٥﴾

إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئًا وَأَقْوَمُ قِیلا ﴿٦﴾ إِنَّ لَکَ فِی اَلنَّهَارِ سَبْحًا طَوِیلا

 ﴿٧﴾ وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ وَتَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلا ﴿٨﴾

رَبُّ الْمَشْرِقِ وَالْمَغْرِبِ لا إِلَهَ إِلا هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَکِیلا ﴿٩﴾

وَاصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِیلا ﴿١٠﴾

 وَذَرْنِی وَالْمُکَذِّبِینَ أُولِی النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِیلا ﴿١١﴾ إِنَّ لَدَیْنَا أَنْکَالا وَجَحِیمًا

﴿١٢﴾ وَطَعَامًا ذَا غُصَّةٍ وَعَذَابًا أَلِیمًا ﴿١٣﴾

 یَوْمَ تَرْجُفُ الأرْضُ وَالْجِبَالُ وَکَانَتِ الْجِبَالُ کَثِیبًا مَهِیلا ﴿١٤﴾

إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَیْکُمْ رَسُولا شَاهِدًا عَلَیْکُمْ کَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولا

 ﴿١٥﴾ فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذًا وَبِیلا ﴿١٦﴾

 فَکَیْفَ تَتَّقُونَ إِنْ کَفَرْتُمْ یَوْمًا یَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِیبًا ﴿١٧﴾

السَّمَاءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ کَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولا ﴿١٨﴾

إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلا ﴿١٩﴾

إِنَّ رَبَّکَ یَعْلَمُ أَنَّکَ تَقُومُ أَدْنَى مِنْ ثُلُثَیِ اللَّیْلِ وَنِصْفَهُ وَثُلُثَهُ وَطَائِفَةٌ مِنَ الَّذِینَ مَعَکَ وَاللَّهُ یُقَدِّرُ اللَّیْلَ وَالنَّهَارَ عَلِمَ أَنْ لَنْ تُحْصُوهُ فَتَابَ عَلَیْکُمْ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنَ الْقُرْآنِ عَلِمَ أَنْ سَیَکُونُ مِنْکُمْ مَرْضَى وَآخَرُونَ یَضْرِبُونَ فِی الأرْضِ یَبْتَغُونَ مِنْ فَضْلِ اللَّهِ وَآخَرُونَ یُقَاتِلُونَ فِی سَبِیلِ اللَّهِ فَاقْرَءُوا مَا تَیَسَّرَ مِنْهُ وَأَقِیمُوا الصَّلاةَ وَآتُوا الزَّکَاةَ وَأَقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضًا حَسَنًا وَمَا تُقَدِّمُوا لأنْفُسِکُمْ مِنْ خَیْرٍ تَجِدُوهُ عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَیْرًا وَأَعْظَمَ أَجْرًا وَاسْتَغْفِرُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِیمٌ ﴿٢٠﴾

سورة المزمل

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ای جامه به خود پیچیده! (1)

شب را، جز کمی، بپاخیز! (2)

نیمی از شب را، یا کمی از آن کم کن، (3)

یا بر نصف آن بیفزا، و قرآن را با دقت و تامل بخوان; (4)

چرا که ما بزودی سخنی سنگین به تو القا خواهیم کرد! (5)

مسلما نماز و عبادت شبانه پابرجاتر و با استقامت‏تر است! (6)

و تو در روز تلاش مستمر و طولانی خواهی داشت! (7)

و نام پروردگارت را یاد کن و تنها به او دل ببند! (8)

همان پروردگار شرق و غرب که معبودی جز او نیست، او را نگاهبان و وکیل خود انتخاب کن، (9)

و در برابر آنچه (دشمنان) می‏گویند شکیبا باش و بطرزی شایسته از آنان دوری گزین! (10)

و مرا با تکذیب‏کنندگان صاحب نعمت واگذار، و آنها را کمی مهلت ده، (11)

که نزد ما غل و زنجیرها و (آتش) دوزخ است، (12)

و غذایی گلوگیر، و عذابی دردناک، (13)

در آن روز که زمین و کوه‏ها سخت به لرزه درمی‏آید، و کوه‏ها (چنان درهم کوبیده می‏شود که) به شکل توده‏هایی از شن نرم درمی‏آید! (14)

ما پیامبری به سوی شما فرستادیم که گواه بر شماست، همان گونه که به سوی فرعون رسولی فرستادیم! (15)

(ولی) فرعون به مخالفت و نافرمانی آن رسول برخاست، و ما او را سخت مجازات کردیم! (16)

شما (نیز) اگر کافر شوید، چگونه خود را (از عذاب الهی) بر کنار می‏دارید؟! در آن روز که کودکان را پیر می‏کند، (17)

و آسمان از هم شکافته می‏شود، و وعده او شدنی و حتمی است. (18)

این هشدار و تذکری است، پس هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش برمی‏گزیند! (19)

پروردگارت می‏داند که تو و گروهی از آنها که با تو هستند نزدیک دو سوم از شب یا نصف یا ثلث آن را به پا می‏خیزند; خداوند شب و روز را اندازه‏گیری می‏کند; او می‏داند که شما نمی‏توانید مقدار آن را (به دقت) اندازه‏گیری کنید (برای عبادت کردن)، پس شما را بخشید; اکنون آنچه برای شما میسر است قرآن بخوانید او می‏داند بزودی گروهی از شما بیمار می‏شوند، و گروهی دیگر برای به دست آوردن فضل الهی (و کسب روزی) به سفر می‏روند، و گروهی دیگر در راه خدا جهاد می‏کنند (و از تلاوت قرآن بازمی‏مانند)، پس به اندازه‏ای که برای شما ممکن است از آن تلاوت کنید و نماز را بر پا دارید و زکات بپردازید و به خدا «قرض الحسنه‏» دهید ( در راه او انفاق نمایید) و (بدانید) آنچه را از کارهای نیک برای خود از پیش می‏فرستید نزد خدا به بهترین وجه و بزرگترین پاداش خواهید یافت; و از خدا آمرزش بطلبید که خداوند آمرزنده و مهربان است! (20)

SURA 73. Muzzammil, or Folded in Garments

1. O thou folded in garments!

2. Stand [to prayer] by night, but not all night,-

3. Half of it,- or a little less,

4. Or a little more; and recite the Qur'an in slow, measured rhythmic tones.

5. Soon shall We send down to thee a weighty Message.

6. Truly the rising by night is most potent for governing [the soul], and most

suitable for [framing] the Word [of Prayer and Praise].

7. True, there is for thee by day prolonged occupation with ordinary duties:

8. But keep in remembrance the name of thy Lord and devote thyself to Him wholeheartedly.

9. [He is] Lord of the East and the West: there is no god but He: take Him

therefore for [thy] Disposer of Affairs.

10. And have patience with what they say, and leave them with noble [dignity].

11. And leave Me [alone to deal with] those in possession of the good things of

life, who [yet] deny the Truth; and bear with them for a little while.

12. With Us are Fetters [to bind them], and a Fire [to burn them],

13. And a Food that chokes, and a Penalty Grievous.

14. One Day the earth and the mountains will be in violent commotion. And the

mountains will be as a heap of sand poured out and flowing down.

15. We have sent to you, [O men!] a messenger, to be a witness concerning you,

even as We sent a messenger to Pharaoh.

16. But Pharaoh disobeyed the messenger; so We seized him with a heavy

Punishment.

17. Then how shall ye, if ye deny [Allah], guard yourselves against a Day that

will make children hoary-headed?-

18. Whereon the sky will be cleft asunder? His Promise needs must be

accomplished.

19. Verily this is an Admonition: therefore, whoso will, let him take a

[straight] path to his Lord!

20. Thy Lord doth know that thou standest forth [to prayer] nigh two-thirds of

the night, or half the night, or a third of the night, and so doth a party of

those with thee. But Allah doth appoint night and day in due measure He knoweth

that ye are unable to keep count thereof. So He hath turned to you [in mercy]:

read ye, therefore, of the Qur'an as much as may be easy for you. He knoweth

that there may be [some] among you in ill-health; others travelling through the

land, seeking of Allah's bounty; yet others fighting in Allah's Cause, read ye,

therefore, as much of the Qur'an as may be easy [for you]; and establish regular

Prayer and give regular Charity; and loan to Allah a Beautiful Loan. And

whatever good ye send forth for your souls ye shall find it in Allah's

Presence,- yea, better and greater, in Reward and seek ye the Grace of Allah:

for Allah is Oft-Forgiving, Most Merciful.

سوره مدثر -سورة المدثر SURA 74. Muddaththir, or One Wrapped Up

﴿ سورة المدثر - سورة ٧٤ - تعداد آیات ٥٦ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ ﴿١﴾ قُمْ فَأَنْذِرْ ﴿٢﴾ وَرَبَّکَ فَکَبِّرْ ﴿٣﴾ وَثِیَابَکَ فَطَهِّرْ ﴿٤﴾

 وَالرُّجْزَ فَاهْجُرْ ﴿٥﴾ وَلا تَمْنُنْ تَسْتَکْثِرُ ﴿٦﴾ وَلِرَبِّکَ فَاصْبِرْ ﴿٧﴾

فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ ﴿٨﴾ فَذَلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ ﴿٩﴾

عَلَى الْکَافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ ﴿١٠﴾ ذَرْنِی وَمَنْ خَلَقْتُ وَحِیدًا ﴿١١﴾

وَجَعَلْتُ لَهُ مَالا مَمْدُودًا ﴿١٢﴾ وَبَنِینَ شُهُودًا ﴿١٣﴾ وَمَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِیدًا ﴿١٤﴾

ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزِیدَ ﴿١٥﴾ کَلا إِنَّهُ کَانَ لآیَاتِنَا عَنِیدًا ﴿١٦﴾

 سَأُرْهِقُهُ صَعُودًا ﴿١٧﴾ إِنَّهُ فَکَّرَ وَقَدَّرَ ﴿١٨﴾ فَقُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿١٩﴾

 ثُمَّ قُتِلَ کَیْفَ قَدَّرَ ﴿٢٠﴾ ثُمَّ نَظَرَ ﴿٢١﴾ ثُمَّ عَبَسَ وَبَسَرَ ﴿٢٢﴾

ثُمَّ أَدْبَرَ وَاسْتَکْبَرَ ﴿٢٣﴾ فَقَالَ إِنْ هَذَا إِلا سِحْرٌ یُؤْثَرُ ﴿٢٤﴾

 إِنْ هَذَا إِلا قَوْلُ الْبَشَرِ ﴿٢٥﴾ سَأُصْلِیهِ سَقَرَ ﴿٢٦﴾ وَمَا أَدْرَاکَ مَا سَقَرُ ﴿٢٧﴾

لا تُبْقِی وَلا تَذَرُ ﴿٢٨﴾ لَوَّاحَةٌ لِلْبَشَرِ ﴿٢٩﴾ عَلَیْهَا تِسْعَةَ عَشَرَ ﴿٣٠﴾

 وَمَا جَعَلْنَا أَصْحَابَ النَّارِ إِلا مَلائِکَةً وَمَا جَعَلْنَا عِدَّتَهُمْ إِلا فِتْنَةً لِلَّذِینَ کَفَرُوا لِیَسْتَیْقِنَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَیَزْدَادَ الَّذِینَ آمَنُوا إِیمَانًا وَلا یَرْتَابَ الَّذِینَ أُوتُوا الْکِتَابَ وَالْمُؤْمِنُونَ وَلِیَقُولَ الَّذِینَ فِی قُلُوبِهِمْ مَرَضٌ وَالْکَافِرُونَ مَاذَا أَرَادَ اللَّهُ بِهَذَا مَثَلا کَذَلِکَ یُضِلُّ اللَّهُ مَنْ یَشَاءُ وَیَهْدِی مَنْ یَشَاءُ وَمَا یَعْلَمُ جُنُودَ رَبِّکَ إِلا هُوَ وَمَا هِیَ إِلا ذِکْرَى لِلْبَشَرِ ﴿٣١﴾

 کَلا وَالْقَمَرِ ﴿٣٢﴾ وَاللَّیْلِ إِذْ أَدْبَرَ ﴿٣٣﴾ وَالصُّبْحِ إِذَا أَسْفَرَ ﴿٣٤﴾

 إِنَّهَا لإحْدَى الْکُبَرِ ﴿٣٥﴾ نَذِیرًا لِلْبَشَرِ ﴿٣٦﴾ لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَتَقَدَّمَ أَوْ یَتَأَخَّرَ ﴿٣٧﴾

 کُلُّ نَفْسٍ بِمَا کَسَبَتْ رَهِینَةٌ ﴿٣٨﴾ إِلا أَصْحَابَ الْیَمِینِ ﴿٣٩﴾

 فِی جَنَّاتٍ یَتَسَاءَلُونَ ﴿٤٠﴾ عَنِ الْمُجْرِمِینَ ﴿٤١﴾ مَا سَلَکَکُمْ فِی سَقَرَ ﴿٤٢﴾

 قَالُوا لَمْ نَکُ مِنَ الْمُصَلِّینَ ﴿٤٣﴾ وَلَمْ نَکُ نُطْعِمُ الْمِسْکِینَ ﴿٤٤﴾

 وَکُنَّا نَخُوضُ مَعَ الْخَائِضِینَ ﴿٤٥﴾ وَکُنَّا نُکَذِّبُ بِیَوْمِ الدِّینِ ﴿٤٦﴾

 حَتَّى أَتَانَا الْیَقِینُ ﴿٤٧﴾ فَمَا تَنْفَعُهُمْ شَفَاعَةُ الشَّافِعِینَ ﴿٤٨﴾

 فَمَا لَهُمْ عَنِ التَّذْکِرَةِ مُعْرِضِینَ ﴿٤٩﴾ کَأَنَّهُمْ حُمُرٌ مُسْتَنْفِرَةٌ ﴿٥٠﴾

فَرَّتْ مِنْ قَسْوَرَةٍ ﴿٥١﴾ بَلْ یُرِیدُ کُلُّ امْرِئٍ مِنْهُمْ أَنْ یُؤْتَى صُحُفًا مُنَشَّرَةً ﴿٥٢﴾

 کَلا بَلْ لا یَخَافُونَ الآخِرَةَ ﴿٥٣﴾ کَلا إِنَّهُ تَذْکِرَةٌ ﴿٥٤﴾ فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ ﴿٥٥﴾

 وَمَا یَذْکُرُونَ إِلا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ هُوَ أَهْلُ التَّقْوَى وَأَهْلُ الْمَغْفِرَةِ ﴿٥٦﴾  

سورة المدثر

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

ای جامه خواب به خود پیچیده (و در بستر آرمیده)! (1)

برخیز و انذار کن (و عالمیان را بیم ده)، (2)

و پروردگارت را بزرگ بشمار، (3)

و لباست را پاک کن، (4)

و از پلیدی دوری کن، (5)

و منت مگذار و فزونی مطلب، (6)

و بخاطر پروردگارت شکیبایی کن! (7)

هنگامی که در «صور» دمیده شود، (8)

آن روز، روز سختی است، (9)

و برای کافران آسان نیست! (10)

مرا با کسی که او را خود به تنهایی آفریده‏ام واگذار! (11)

همان کسی که برای او مال گسترده‏ای قرار دادم، (12)

و فرزندانی که همواره نزد او (و در خدمت او) هستند، (13)

و وسایل زندگی را از هر نظر برای وی فراهم ساختم! (14)

باز هم طمع دارد که بر او بیفزایم! (15)

هرگز چنین نخواهد شد; چرا که او نسبت به آیات ما دشمنی می‏ورزد! (16)

و بزودی او را مجبور می‏کنم که از قله زندگی بالا رود (سپس او را به زیر می‏افکنم)! (17)

او (برای مبارزه با قرآن) اندیشه کرد و مطلب را آماده ساخت! (18)

مرگ بر او باد! چگونه (برای مبارزه با حق) مطلب را آماده کرد! (19)

باز هم مرگ بر او، چگونه مطلب (و نقشه شیطانی خود را) آماده نمود! (20)

سپس نگاهی افکند، (21)

بعد چهره درهم کشید و عجولانه دست به کار شد; (22)

سپس پشت (به حق) کرد و تکبر ورزید، (23)

و سرانجام گفت: «این (قرآن) چیزی جز افسون و سحری همچون سحرهای پیشینیان نیست! (24)

این فقط سخن انسان است (نه گفتار خدا)!» (25)

(اما) بزودی او را وارد سقر ( دوزخ) می‏کنم! (26)

و تو نمی‏دانی «سقر» چیست! (27)

(آتشی است که) نه چیزی را باقی می‏گذارد و نه چیزی را رها می‏سازد! (28)

پوست تن را بکلی دگرگون می‏کند! (29)

نوزده نفر (از فرشتگان عذاب) بر آن گمارده شده‏اند! (30)

ماموران دوزخ را فقط فرشتگان (عذاب) قرار دادیم، و تعداد آنها را جز برای آزمایش کافران معین نکردیم تا اهل کتاب ( یهود و نصاری) یقین پیدا کنند و بر ایمان مؤمنان بیفزاید، و اهل کتاب و مؤمنان (در حقانیت این کتاب آسمانی) تردید به خود راه ندهند، و بیماردلان و کافران بگویند: «خدا از این توصیف چه منظوری دارد؟!» (آری) این گونه خداوند هر کس را بخواهد گمراه می‏سازد و هر کس را بخواهد هدایت می‏کند! و لشکریان پروردگارت را جز او کسی نمی‏داند، و این جز هشدار و تذکری برای انسانها نیست! (31)

اینچنین نیست که آنها تصور می‏کنند سوگند به ماه، (32)

و به شب، هنگامی که (دامن برچیند و) پشت کند، (33)

و به صبح هنگامی که چهره بگشاید، (34)

که آن (حوادث هولناک قیامت) از مسائل مهم است! (35)

هشدار و انذاری است برای همه انسانها، (36)

برای کسانی از شما که می‏خواهند پیش افتند یا عقب بمانند ( بسوی هدایت و نیکی پیش روند یا نروند)! (37)

(آری) هر کس در گرو اعمال خویش است، (38)

مگر «اصحاب یمین‏» (که نامه اعمالشان را به نشانه ایمان و تقوایشان به دست راستشان می‏دهند)! (39)

آنها در باغهای بهشتند، و سؤال می‏کنند... (40)

از مجرمان: (41)

چه چیز شما را به دوزخ وارد ساخت؟!» (42)

می‏گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم، (43)

و اطعام مستمند نمی‏کردیم، (44)

و پیوسته با اهل باطل همنشین و همصدا بودیم، (45)

و همواره روز جزا را انکار می‏کردیم، (46)

تا زمانی که مرگ ما فرا رسید!» (47)

از این رو شفاعت شفاعت‏کنندگان به حال آنها سودی نمی‏بخشد. (48)

چرا آنها از تذکر روی گردانند؟! (49)

گویی گورخرانی رمیده‏اند، (50)

که از (مقابل) شیری فرار کرده‏اند! (51)

بلکه هر کدام از آنها انتظار دارد نامه جداگانه‏ای (از سوی خدا) برای او فرستاده شود! (52)

چنین نیست که آنان می‏گویند، بلکه آنها از آخرت نمی‏ترسند! (53)

چنین نیست که آنها می‏گویند، آن (قرآن) یک تذکر و یادآوری است! (54)

هر کس بخواهد از آن پند می‏گیرد; (55)

و هیچ کس پند نمی‏گیرد مگر اینکه خدا بخواهد; او اهل تقوا و اهل آمرزش است! (56)

SURA 74. Muddaththir, or One Wrapped Up

1. O thou wrapped up [in the mantle]!

2. Arise and deliver thy warning!

3. And thy Lord do thou magnify!

4. And thy garments keep free from stain!

5. And all abomination shun!

6. Nor expect, in giving, any increase [for thyself]!

7. But, for thy Lord's [Cause], be patient and constant!

8. Finally, when the Trumpet is sounded,

9. That will be- that Day - a Day of Distress,-

10. Far from easy for those without Faith.

11. Leave Me alone, [to deal] with the [creature] whom I created [bare and]

alone!-

12. To whom I granted resources in abundance,

13. And sons to be by his side!-

14. To whom I made [life] smooth and comfortable!

15. Yet is he greedy-that I should add [yet more];-

16. By no means! For to Our Signs he has been refractory!

17. Soon will I visit him with a mount of calamities!

18. For he thought and he plotted;-

19. And woe to him! How he plotted!-

20. Yea, Woe to him; How he plotted!-

21. Then he looked round;

22. Then he frowned and he scowled;

23. Then he turned back and was haughty;

24. Then said he: "This is nothing but magic, derived from of old;

25. "This is nothing but the word of a mortal!"

26. Soon will I cast him into Hell-Fire!

27. And what will explain to thee what Hell-Fire is?

28. Naught doth it permit to endure, and naught doth it leave alone!-

29. Darkening and changing the colour of man!

30. Over it are Nineteen.

31. And We have set none but angels as Guardians of the Fire; and We have fixed

their number only as a trial for Unbelievers,- in order that the People of the

Book may arrive at certainty, and the Believers may increase in Faith,- and that

no doubts may be left for the People of the Book and the Believers, and that

those in whose hearts is a disease and the Unbelievers may say, "What symbol

doth Allah intend by this?" Thus doth Allah leave to stray whom He pleaseth, and

guide whom He pleaseth: and none can know the forces of thy Lord, except He and

this is no other than a warning to mankind.

32. Nay, verily: By the Moon,

33. And by the Night as it retreateth,

34. And by the Dawn as it shineth forth,-

35. This is but one of the mighty [portents],

36. A warning to mankind,-

37. To any of you that chooses to press forward, or to follow behind;-

38. Every soul will be [held] in pledge for its deeds.

39. Except the Companions of the Right Hand.

40. [They will be] in Gardens [of Delight]: they will question each other,

41. And [ask] of the Sinners:

42. "What led you into Hell Fire?"

43. They will say: "We were not of those who prayed;

44. "Nor were we of those who fed the indigent;

45. "But we used to talk vanities with vain talkers;

46. "And we used to deny the Day of Judgment,

47. "Until there came to us [the Hour] that is certain."

48. Then will no intercession of [any] intercessors profit them.

49. Then what is the matter with them that they turn away from admonition?-

50. As if they were affrighted asses,

51. Fleeing from a lion!

52. Forsooth, each one of them wants to be given scrolls [of revelation] spread

out!

53. By no means! But they fear not the Hereafter,

54. Nay, this surely is an admonition:

55. Let any who will, keep it in remembrance!

56. But none will keep it in remembrance except as Allah wills: He is the Lord

of Righteousness, and the Lord of Forgiveness.

SURA 75. Qiyamat, or the Resurrection سوره قیامت - سورة القیامة

﴿ سورة القیامة - سورة ٧٥ - تعداد آیات ٤٠ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

لا أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ ﴿١﴾ وَلا أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ ﴿٢﴾

 أَیَحْسَبُ الإنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ ﴿٣﴾ بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ ﴿٤﴾

 بَلْ یُرِیدُ الإنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ ﴿٥﴾ یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ ﴿٦﴾ فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ ﴿٧﴾ وَخَسَفَ الْقَمَرُ ﴿٨﴾ وَجُمِعَ الشَّمْسُ وَالْقَمَرُ ﴿٩﴾ یَقُولُ الإنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ

 ﴿١٠﴾ کَلا لا وَزَرَ ﴿١١﴾ إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ ﴿١٢﴾

 یُنَبَّأُ الإنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَأَخَّرَ ﴿١٣﴾ بَلِ الإنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ

﴿١٤﴾ وَلَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ ﴿١٥﴾ لا تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ

﴿١٦﴾ إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَقُرْآنَهُ ﴿١٧﴾ فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ ﴿١٨﴾

 ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ ﴿١٩﴾ کَلا بَلْ تُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ ﴿٢٠﴾ وَتَذَرُونَ الآخِرَةَ ﴿٢١﴾

 وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ نَاضِرَةٌ ﴿٢٢﴾ إِلَى رَبِّهَا نَاظِرَةٌ ﴿٢٣﴾ وَوُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ بَاسِرَةٌ

﴿٢٤﴾ تَظُنُّ أَنْ یُفْعَلَ بِهَا فَاقِرَةٌ ﴿٢٥﴾ کَلا إِذَا بَلَغَتِ التَّرَاقِیَ ﴿٢٦﴾

 وَقِیلَ مَنْ رَاقٍ ﴿٢٧﴾ وَظَنَّ أَنَّهُ الْفِرَاقُ ﴿٢٨﴾ وَالْتَفَّتِ السَّاقُ بِالسَّاقِ ﴿٢٩﴾

 إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمَسَاقُ ﴿٣٠﴾ فَلا صَدَّقَ وَلا صَلَّى ﴿٣١﴾ وَلَکِنْ کَذَّبَ وَتَوَلَّى

﴿٣٢﴾ ثُمَّ ذَهَبَ إِلَى أَهْلِهِ یَتَمَطَّى ﴿٣٣﴾ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿٣٤﴾

 ثُمَّ أَوْلَى لَکَ فَأَوْلَى ﴿٣٥﴾ أَیَحْسَبُ الإنْسَانُ أَنْ یُتْرَکَ سُدًى ﴿٣٦﴾

 أَلَمْ یَکُ نُطْفَةً مِنْ مَنِیٍّ یُمْنَى ﴿٣٧﴾ ثُمَّ کَانَ عَلَقَةً فَخَلَقَ فَسَوَّى ﴿٣٨﴾

 فَجَعَلَ مِنْهُ الزَّوْجَیْنِ الذَّکَرَ وَالأنْثَى ﴿٣٩﴾

أَلَیْسَ ذَلِکَ بِقَادِرٍ عَلَى أَنْ یُحْیِیَ الْمَوْتَى ﴿٤٠﴾

سورة القیامة

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به روز قیامت، (1)

و سوگند به (نفس لوامه و) وجدان بیدار و ملامتگر (که رستاخیز حق است)! (2)

آیا انسان می‏پندارد که هرگز استخوانهای او را جمع نخواهیم کرد؟! (3)

آری قادریم که (حتی خطوط سر) انگشتان او را موزون و مرتب کنیم! (4)

(انسان شک در معاد ندارد) بلکه او می‏خواهد (آزاد باشد و بدون ترس از دادگاه قیامت) در تمام عمر گناه کند! (5)

(از این رو) می‏پرسد: «قیامت کی خواهد بود»! (6)

(بگو:) در آن هنگام که چشمها از شدت وحشت به گردش درآید، (7)

و ماه بی‏نور گردد، (8)

و خورشید و ماه یک جا جمع شوند، (9)

آن روز انسان می‏گوید: «راه فرار کجاست؟!» (10)

هرگز چنین نیست، راه فرار و پناهگاهی وجود ندارد! (11)

آن روز قرارگاه نهایی تنها بسوی پروردگار تو است; (12)

و در آن روز انسان را از تمام کارهایی که از پیش یا پس فرستاده آگاه می‏کنند! (13)

بلکه انسان خودش از وضع خود آگاه است، (14)

هر چند (در ظاهر) برای خود عذرهایی بتراشد! (15)

زبانت را بخاطر عجله برای خواندن آن ( قرآن) حرکت مده، (16)

چرا که جمع‏کردن و خواندن آن بر عهده ماست! (17)

پس هر گاه آن را خواندیم، از خواندن آن پیروی کن! (18)

سپس بیان و (توضیح) آن (نیز) بر عهده ماست! (19)

چنین نیست که شما می‏پندارید (و دلایل معاد را کافی نمی‏دانید); بلکه شما دنیای زودگذر را دوست دارید (و هوسرانی بی‏قید و شرط را)! (20)

و آخرت را رها می‏کنید! (21)

(آری) در آن روز صورتهایی شاداب و مسرور است، (22)

و به پروردگارش می‏نگرد! (23)

و در آن روز صورتهایی عبوس و در هم کشیده است، (24)

زیرا می‏داند عذابی در پیش دارد که پشت را در هم می‏شکند! (25)

چنین نیست (که انسان می‏پندارد! او ایمان نمی‏آورد) تا موقعی که جان به گلوگاهش رسد، (26)

و گفته شود: «آیا کسی هست که (این بیمار را از مرگ) نجات دهد؟!» (27)

و به جدائی از دنیا یقین پیدا کند، (28)

و ساق پاها (از سختی جان‏دادن) به هم بپیچد! (29)

(آری) در آن روز مسیر همه بسوی (دادگاه) پروردگارت خواهد بود! (30)

(در آن روز گفته می‏شود:) او هرگز ایمان نیاورد و نماز نخواند، (31)

بلکه تکذیب کرد و روی‏گردان شد، (32)

سپس بسوی خانواده خود بازگشت در حالی که متکبرانه قدم برمی‏داشت! (33)

(با این اعمال) عذاب الهی برای تو شایسته‏تر است، شایسته‏تر! (34)

سپس عذاب الهی برای تو شایسته‏تر است، شایسته‏تر! (35)

آیا انسان گمان می‏کند بی‏هدف رها می‏شود؟! (36)

آیا او نطفه‏ای از منی که در رحم ریخته می‏شود نبود؟! (37)

سپس بصورت خون بسته در آمد، و خداوند او را آفرید و موزون ساخت، (38)

و از او دو زوج مرد و زن آفرید! (39)

آیا چنین کسی قادر نیست که مردگان را زنده کند؟! (40)

SURA 75. Qiyamat, or the Resurrection

1. I do call to witness the Resurrection Day;

2. And I do call to witness the self-reproaching spirit: [Eschew Evil].

3. Does man think that We cannot assemble his bones?

4. Nay, We are able to put together in perfect order the very tips of his

fingers.

5. But man wishes to do wrong [even] in the time in front of him.

6. He questions: "When is the Day of Resurrection?"

7. At length, when the sight is dazed,

8. And the moon is buried in darkness.

9. And the sun and moon are joined together,-

10. That Day will Man say: "Where is the refuge?"

11. By no means! No place of safety!

12. Before thy Lord [alone], that Day will be the place of rest.

13. That Day will Man be told [all] that he put forward, and all that he put

back.

14. Nay, man will be evidence against himself,

15. Even though he were to put up his excuses.

16. Move not thy tongue concerning the [Qur'an] to make haste therewith.

17. It is for Us to collect it and to promulgate it:

18. But when We have promulgated it, follow thou its recital [as promulgated]:

19. Nay more, it is for Us to explain it [and make it clear]:

20. Nay, [ye men!] but ye love the fleeting life,

21. And leave alone the Hereafter.

22. Some faces, that Day, will beam [in brightness and beauty];-

23. Looking towards their Lord;

24. And some faces, that Day, will be sad and dismal,

25. In the thought that some back-breaking calamity was about to be inflicted on

them;

26. Yea, when [the soul] reaches to the collar-bone [in its exit],

27. And there will be a cry, "Who is a magician [to restore him]?"

28. And he will conclude that it was [the Time] of Parting;

29. And one leg will be joined with another:

30. That Day the Drive will be [all] to thy Lord!

31. So he gave nothing in charity, nor did he pray!-

32. But on the contrary, he rejected Truth and turned away!

33. Then did he stalk to his family in full conceit!

34. Woe to thee, [O men!], yea, woe!

35. Again, Woe to thee, [O men!], yea, woe!

36. Does man think that he will be left uncontrolled, [without purpose]?

37. Was he not a drop of sperm emitted [in lowly form]?

38. Then did he become a leech-like clot; then did [Allah] make and fashion

[him] in due proportion.

39. And of him He made two sexes, male and female.

40. Has not He, [the same], the power to give life to the dead?

سوره انسان -سورة الإنسان SURA 76. Dahr, or Time: or Insan, or Man

﴿ 76- سورة الإنسان - تعداد آیات ٣١ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

هَلْ أَتَى عَلَى الإنْسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئًا مَذْکُورًا ﴿١﴾

 إِنَّا خَلَقْنَا الإنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعًا بَصِیرًا ﴿٢﴾

 إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِرًا وَإِمَّا کَفُورًا ﴿٣﴾

إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلاسِلا وَأَغْلالا وَسَعِیرًا ﴿٤﴾

 إِنَّ الأبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُورًا ﴿٥﴾

 عَیْنًا یَشْرَبُ بِهَا عِبَادُ اللَّهِ یُفَجِّرُونَهَا تَفْجِیرًا ﴿٦﴾

 یُوفُونَ بِالنَّذْرِ وَیَخَافُونَ یَوْمًا کَانَ شَرُّهُ مُسْتَطِیرًا ﴿٧﴾

 وَیُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلَى حُبِّهِ مِسْکِینًا وَیَتِیمًا وَأَسِیرًا ﴿٨﴾

 إِنَّمَا نُطْعِمُکُمْ لِوَجْهِ اللَّهِ لا نُرِیدُ مِنْکُمْ جَزَاءً وَلا شُکُورًا ﴿٩﴾

 إِنَّا نَخَافُ مِنْ رَبِّنَا یَوْمًا عَبُوسًا قَمْطَرِیرًا ﴿١٠﴾

 فَوَقَاهُمُ اللَّهُ شَرَّ ذَلِکَ الْیَوْمِ وَلَقَّاهُمْ نَضْرَةً وَسُرُورًا ﴿١١﴾

 وَجَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُوا جَنَّةً وَحَرِیرًا ﴿١٢﴾

 مُتَّکِئِینَ فِیهَا عَلَى الأرَائِکِ لا یَرَوْنَ فِیهَا شَمْسًا وَلا زَمْهَرِیرًا ﴿١٣﴾

وَدَانِیَةً عَلَیْهِمْ ظِلالُهَا وَذُلِّلَتْ قُطُوفُهَا تَذْلِیلا ﴿١٤﴾

 وَیُطَافُ عَلَیْهِمْ بِآنِیَةٍ مِنْ فِضَّةٍ وَأَکْوَابٍ کَانَتْ قَوَارِیرَا ﴿١٥﴾

 قَوَارِیرَ مِنْ فِضَّةٍ قَدَّرُوهَا تَقْدِیرًا ﴿١٦﴾

 وَیُسْقَوْنَ فِیهَا کَأْسًا کَانَ مِزَاجُهَا زَنْجَبِیلا ﴿١٧﴾

 عَیْنًا فِیهَا تُسَمَّى سَلْسَبِیلا ﴿١٨﴾

 وَیَطُوفُ عَلَیْهِمْ وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤًا مَنْثُورًا ﴿١٩﴾

 وَإِذَا رَأَیْتَ ثَمَّ رَأَیْتَ نَعِیمًا وَمُلْکًا کَبِیرًا ﴿٢٠﴾

 عَالِیَهُمْ ثِیَابُ سُنْدُسٍ خُضْرٌ وَإِسْتَبْرَقٌ وَحُلُّوا أَسَاوِرَ مِنْ فِضَّةٍ وَسَقَاهُمْ رَبُّهُمْ شَرَابًا طَهُورًا ﴿٢١﴾ إِنَّ هَذَا کَانَ لَکُمْ جَزَاءً وَکَانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُورًا ﴿٢٢﴾

 إِنَّا نَحْنُ نَزَّلْنَا عَلَیْکَ الْقُرْآنَ تَنْزِیلا ﴿٢٣﴾

 فَاصْبِرْ لِحُکْمِ رَبِّکَ وَلا تُطِعْ مِنْهُمْ آثِمًا أَوْ کَفُورًا ﴿٢٤﴾

 وَاذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ بُکْرَةً وَأَصِیلا ﴿٢٥﴾

 وَمِنَ اللَّیْلِ فَاسْجُدْ لَهُ وَسَبِّحْهُ لَیْلا طَوِیلا ﴿٢٦﴾

 إِنَّ هَؤُلاءِ یُحِبُّونَ الْعَاجِلَةَ وَیَذَرُونَ وَرَاءَهُمْ یَوْمًا ثَقِیلا ﴿٢٧﴾

 نَحْنُ خَلَقْنَاهُمْ وَشَدَدْنَا أَسْرَهُمْ وَإِذَا شِئْنَا بَدَّلْنَا أَمْثَالَهُمْ تَبْدِیلا ﴿٢٨﴾

 إِنَّ هَذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلا ﴿٢٩﴾

وَمَا تَشَاءُونَ إِلا أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیمًا حَکِیمًا ﴿٣٠﴾

 یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَالظَّالِمِینَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذَابًا أَلِیمًا ﴿٣١﴾

سورة الانسان

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

آیا زمانی طولانی بر انسان گذشت که چیز قابل ذکری نبود؟! (1)

ما انسان را از نطفه مختلطی آفریدیم، و او را می‏آزماییم; (بدین جهت) او را شنوا و بینا قرار دادیم! (2)

ما راه را به او نشان دادیم، خواه شاکر باشد (و پذیرا گردد) یا ناسپاس! (3)

ما برای کافران، زنجیرها و غلها و شعله‏های سوزان آتش آماده کرده‏ایم! (4)

به یقین ابرار (و نیکان) از جامی می‏نوشند که با عطر خوشی آمیخته است، (5)

از چشمه‏ای که بندگان خاص خدا از آن می‏نوشند، و از هر جا بخواهند آن را جاری می‏سازند! (6)

آنها به نذر خود وفا می‏کنند، و از روزی که شر و عذابش گسترده است می‏ترسند، (7)

و غذای (خود) را با اینکه به آن علاقه (و نیاز) دارند، به «مسکین‏» و «یتیم‏» و «اسیر» می‏دهند! (8)

(و می‏گویند:) ما شما را بخاطر خدا اطعام می‏کنیم، و هیچ پاداش و سپاسی از شما نمی‏خواهیم! (9)

ما از پروردگارمان خائفیم در آن روزی که عبوس و سخت است! (10)

(بخاطر این عقیده و عمل) خداوند آنان را از شر آن روز نگه می‏دارد و آنها را می‏پذیرد در حالی که غرق شادی و سرورند! (11)

و در برابر صبرشان، بهشت و لباسهای حریر بهشتی را به آنها پاداش می‏دهد! (12)

این در حالی است که در بهشت بر تختهای زیبا تکیه کرده‏اند، نه آفتاب را در آنجا می‏بینند و نه سرما را! (13)

و در حالی است که سایه‏های درختان بهشتی بر آنها فرو افتاده و چیدن میوه‏هایش بسیار آسان است! (14)

و در گرداگرد آنها ظرفهایی سیمین و قدحهایی بلورین می‏گردانند (پر از بهترین غذاها و نوشیدنی‏ها)، (15)

ظرفهای بلورینی از نقره، که آنها را به اندازه مناسب آماده کرده‏اند! (16)

و در آنجا از جامهایی سیراب می‏شوند که لبریز از شراب طهوری آمیخته با زنجبیل است، (17)

از چشمه‏ای در بهشت که نامش سلسبیل است! (18)

و بر گردشان (برای پذیرایی) نوجوانانی جاودانی می‏گردند که هرگاه آنها را ببینی گمان می‏کنی مروارید پراکنده‏اند! (19)

و هنگامی که آنجا را ببینی نعمتها و ملک عظیمی را می‏بینی! (20)

بر اندام آنها ( بهشتیان) لباسهایی است از حریر نازک سبزرنگ، و از دیبای ضخیم، و با دستبندهایی از نقره آراسته‏اند، و پروردگارشان شراب طهور به آنان می‏نوشاند! (21)

این پاداش شماست، و سعی و تلاش شما مورد قدردانی است! (22)

مسلما ما قرآن را بر تو نازل کردیم! (23)

پس در (تبلیغ و اجرای) حکم پروردگارت شکیبا (و با استقامت) باش، و از هیچ گنهکار یا کافری از آنان اطاعت مکن! (24)

و نام پروردگارت را هر صبح و شام به یاد آور! (25)

و در شبانگاه برای او سجده کن، و مقداری طولانی از شب، او را تسبیح گوی! (26)

آنها زندگی زودگذر دنیا را دوست دارند، در حالی که روز سختی را پشت سر خود رها می‏کنند! (27)

ما آنها را آفریدیم و پیوندهای وجودشان را محکم کردیم، و هر زمان بخواهیم جای آنان را به گروه دیگری می‏دهیم! (28)

این یک تذکر و یادآوری است، و هر کس بخواهد (با استفاده از آن) راهی به سوی پروردگارش برمی‏گزیند! (29)

و شما هیچ چیز را نمی‏خواهید مگر اینکه خدا بخواهد، خداوند دانا و حکیم بوده و هست! (30)

و هر کس را بخواهد (و شایسته بداند) در رحمت (وسیع) خود وارد می‏کند، و برای ظالمان عذاب دردناکی آماده ساخته است! (31)

SURA 76. Dahr, or Time: or Insan, or Man

1. Has there not been over Man a long period of Time, when he was nothing - [not

even] mentioned?

2. Verily We created Man from a drop of mingled sperm, in order to try him: So

We gave him [the gifts], of Hearing and Sight.

3. We showed him the Way: whether he be grateful or ungrateful [rests on his

will].

4. For the Rejecters we have prepared chains, yokes, and a blazing Fire.

5. As to the Righteous, they shall drink of a Cup [of Wine] mixed with Kafur,-

6. A Fountain where the Devotees of Allah do drink, making it flow in unstinted

abundance.

7. They perform [their] vows, and they fear a Day whose evil flies far and wide.

8. And they feed, for the love of Allah, the indigent, the orphan, and the

captive,-

9. [Saying],"We feed you for the sake of Allah alone: no reward do we desire

from you, nor thanks.

10. "We only fear a Day of distressful Wrath from the side of our Lord."

11. But Allah will deliver them from the evil of that Day, and will shed over

them a Light of Beauty and [blissful] Joy.

12. And because they were patient and constant, He will reward them with a

Garden and [garments of] silk.

13. Reclining in the [Garden] on raised thrones, they will see there neither the

sun's [excessive heat] nor [the moon's] excessive cold.

14. And the shades of the [Garden] will come low over them, and the bunches [of

fruit], there, will hang low in humility.

15. And amongst them will be passed round vessels of silver and goblets of

crystal,-

16. Crystal-clear, made of silver: they will determine the measure thereof

[according to their wishes].

17. And they will be given to drink there of a Cup [of Wine] mixed with

Zanjabil,-

18. A fountain there, called Salsabil.

19. And round about them will [serve] youths of perpetual [freshness]: If thou

seest them, thou wouldst think them scattered Pearls.

20. And when thou lookest, it is there thou wilt see a Bliss and a Realm

Magnificent.

21. Upon them will be green Garments of fine silk and heavy brocade, and they

will be adorned with Bracelets of silver; and their Lord will give to them to

drink of a Wine Pure and Holy.

22. "Verily this is a Reward for you, and your Endeavour is accepted and

recognised."

23. It is We Who have sent down the Qur'an to thee by stages.

24. Therefore be patient with constancy to the Command of thy Lord, and hearken

not to the sinner or the ingrate among them.

25. And celebrate the name or thy Lord morning and evening,

26. And part of the night, prostrate thyself to Him; and glorify Him a long

night through.

27. As to these, they love the fleeting life, and put away behind them a Day

[that will be] hard.

28. It is We Who created them, and We have made their joints strong; but, when

We will, We can substitute the like of them by a complete change.

29. This is an admonition: Whosoever will, let him take a [straight] Path to his

Lord.

30. But ye will not, except as Allah wills; for Allah is full of Knowledge and

Wisdom.

31. He will admit to His Mercy whom He will; But the wrong-doers,- for them has

He prepared a grievous Penalty.

سوره مرسلات - سورة المرسلات SURA 77. Mursalat, or Those Sent Forth

﴿ سورة المرسلات - سورة ٧٧ - تعداد آیات ٥٠ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

وَالْمُرْسَلاتِ عُرْفًا ﴿١﴾ فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفًا ﴿٢﴾ وَالنَّاشِرَاتِ نَشْرًا ﴿٣﴾

 فَالْفَارِقَاتِ فَرْقًا ﴿٤﴾ فَالْمُلْقِیَاتِ ذِکْرًا ﴿٥﴾ عُذْرًا أَوْ نُذْرًا ﴿٦﴾

 إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ ﴿٧﴾ فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ ﴿٨﴾ وَإِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ ﴿٩﴾

 وَإِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ ﴿١٠﴾ وَإِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ ﴿١١﴾ لأیِّ یَوْمٍ أُجِّلَتْ ﴿١٢﴾

 لِیَوْمِ الْفَصْلِ ﴿١٣﴾ وَمَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الْفَصْلِ ﴿١٤﴾ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿١٥﴾

 أَلَمْ نُهْلِکِ الأوَّلِینَ ﴿١٦﴾ ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الآخِرِینَ ﴿١٧﴾

کَذَلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ ﴿١٨﴾ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿١٩﴾

 أَلَمْ نَخْلُقْکُمْ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ ﴿٢٠﴾ فَجَعَلْنَاهُ فِی قَرَارٍ مَکِینٍ ﴿٢١﴾

 إِلَى قَدَرٍ مَعْلُومٍ ﴿٢٢﴾ فَقَدَرْنَا فَنِعْمَ الْقَادِرُونَ ﴿٢٣﴾ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿٢٤﴾

 أَلَمْ نَجْعَلِ الأرْضَ کِفَاتًا ﴿٢٥﴾ أَحْیَاءً وَأَمْوَاتًا ﴿٢٦﴾

 وَجَعَلْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ شَامِخَاتٍ وَأَسْقَیْنَاکُمْ مَاءً فُرَاتًا ﴿٢٧﴾

 وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿٢٨﴾ انْطَلِقُوا إِلَى مَا کُنْتُمْ بِهِ تُکَذِّبُونَ ﴿٢٩﴾

 انْطَلِقُوا إِلَى ظِلٍّ ذِی ثَلاثِ شُعَبٍ ﴿٣٠﴾ لا ظَلِیلٍ وَلا یُغْنِی مِنَ اللَّهَبِ ﴿٣١﴾

 إِنَّهَا تَرْمِی بِشَرَرٍ کَالْقَصْرِ ﴿٣٢﴾ کَأَنَّهُ جِمَالَةٌ صُفْرٌ ﴿٣٣﴾

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿٣٤﴾ هَذَا یَوْمُ لا یَنْطِقُونَ ﴿٣٥﴾

وَلا یُؤْذَنُ لَهُمْ فَیَعْتَذِرُونَ ﴿٣٦﴾ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿٣٧﴾

 هَذَا یَوْمُ الْفَصْلِ جَمَعْنَاکُمْ وَالأوَّلِینَ ﴿٣٨﴾ فَإِنْ کَانَ لَکُمْ کَیْدٌ فَکِیدُونِ ﴿٣٩﴾

 وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿٤٠﴾ إِنَّ الْمُتَّقِینَ فِی ظِلالٍ وَعُیُونٍ ﴿٤١﴾

وَفَوَاکِهَ مِمَّا یَشْتَهُونَ ﴿٤٢﴾ کُلُوا وَاشْرَبُوا هَنِیئًا بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ ﴿٤٣﴾

 إِنَّا کَذَلِکَ نَجْزِی الْمُحْسِنِینَ ﴿٤٤﴾ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿٤٥﴾

کُلُوا وَتَمَتَّعُوا قَلِیلا إِنَّکُمْ مُجْرِمُونَ ﴿٤٦﴾ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿٤٧﴾

 وَإِذَا قِیلَ لَهُمُ ارْکَعُوا لا یَرْکَعُونَ ﴿٤٨﴾ وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ ﴿٤٩﴾

 فَبِأَیِّ حَدِیثٍ بَعْدَهُ یُؤْمِنُونَ ﴿٥٠﴾

سورة المرسلات

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به فرشتگانی که پی در پی فرستاده می‏شوند، (1)

و آنها که همچون تند باد حرکت می‏کنند، (2)

و سوگند به آنها که (ابرها را) می‏گسترانند، (3)

و آنها که جدا می‏کنند، (4)

و سوگند به آنها که آیات بیدارگر (الهی) را (به انبیا) القا می‏نمایند، (5)

برای اتمام حجت یا برای انذار، (6)

که آنچه به شما (درباره قیامت) وعده داده می‏شود، یقینا واقع‏شدنی است! (7)

در آن هنگام که ستارگان محو و تاریک شوند، (8)

و (کرات) آسمان از هم بشکافند، (9)

و در آن زمان که کوه‏ها از جا کنده شوند، (10)

و در آن هنگام که برای پیامبران (بمنظور ادای شهادت) تعیین وقت شود! (11)

(این امر) برای چه روزی به تاخیر افتاده؟ (12)

برای روز جدایی (حق از باطل)! (13)

تو چه می‏دانی روز جدایی چیست! (14)

وای در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (15)

آیا ما اقوام (مجرم) نخستین را هلاک نکردیم؟! (16)

سپس دیگر (مجرمان) را به دنبال آنها می‏فرستیم! (17)

(آری) این گونه با مجرمان رفتار می‏کنیم! (18)

وای در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (19)

آیا شما را از آبی پست و ناچیز نیافریدیم، (20)

سپس آن را در قرارگاهی محفوظ و آماده قرار دادیم، (21)

تا مدتی معین؟! (22)

ما قدرت بر این کار داشتیم، پس ما قدرتمند خوبی هستیم (و امر معاد برای ما آسان است)! (23)

وای در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (24)

آیا زمین را مرکز اجتماع انسانها قرار ندادیم، (25)

هم در حال حیاتشان و هم مرگشان؟! (26)

و در آن کوه‏های استوار و بلندی قرار دادیم، و آبی گوارا به شما نوشاندیم! (27)

وای در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (28)

(در آن روز به آنها گفته می‏شود:) بی‏درنگ، به سوی همان چیزی که پیوسته آن را تکذیب می‏کردید بروید! (29)

بروید به سوی سایه سه شاخه (دودهای خفقان‏بار و آتش‏زا)! (30)

سایه‏ای که نه آرامبخش است و نه از شعله‏های آتش جلوگیری می‏کند! (31)

شراره‏هایی از خود پرتاب می‏کند مانند یک کاخ! (32)

گویی (در سرعت و کثرت) همچون شتران زردرنگی هستند (که به هر سو پراکنده می‏شوند)! (33)

وای در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (34)

امروز روزی است که سخن نمی‏گویند (و قادر بر دفاع از خویشتن نیستند)، (35)

و به آنها اجازه داده نمی‏شود که عذرخواهی کنند! (36)

وای در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (37)

(و به آنها گفته می‏شود:) امروز همان روز جدایی (حق از باطل) است که شما و پیشینیان را در آن جمع کرده‏ایم! (38)

اگر چاره‏ای در برابر من (برای فرار از چنگال مجازات) دارید انجام دهید! (39)

وای در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (40)

(در آن روز) پرهیزگاران در سایه‏های (درختان بهشتی) و در میان چشمه‏ها قرار دارند، (41)

و میوه‏هایی از آنچه مایل باشند! (42)

بخورید و بنوشید گوارا، اینها در برابر اعمالی است که انجام می‏دادید! (43)

ما این گونه نیکوکاران را پاداش می‏دهیم! (44)

وای در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (45)

(و به مجرمان بگو:) بخورید و بهره گیرید در این مدت کم (از زندگی دنیا، ولی بدانید عذاب الهی در انتظار شماست) چرا که شما مجرمید! (46)

وای در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (47)

و هنگامی که به آنها گفته شود رکوع کنید رکوع نمی‏کنند! (48)

وای در آن روز بر تکذیب‏کنندگان! (49)

(و اگر آنها به این قرآن ایمان نمی‏آورند) پس به کدام سخن بعد از آن ایمان می‏آورند؟! (50)

SURA 77. Mursalat, or Those Sent Forth

1. By the [Winds] sent forth one after another [to man's profit];

2. Which then blow violently in tempestuous Gusts,

3. And scatter [things] far and wide;

4. Then separate them, one from another,

5. Then spread abroad a Message,

6. Whether of Justification or of Warning;-

7. Assuredly, what ye are promised must come to pass.

8. Then when the stars become dim;

9. When the heaven is cleft asunder;

10. When the mountains are scattered [to the winds] as dust;

11. And when the messengers are [all] appointed a time [to collect];-

12. For what Day are these [portents] deferred?

13. For the Day of Sorting out.

14. And what will explain to thee what is the Day of Sorting out?

15. Ah woe, that Day, to the Rejecters of Truth!

16. Did We not destroy the men of old [for their evil]?

17. So shall We make later [generations] follow them.

18. Thus do We deal with men of sin.

19. Ah woe, that Day, to the Rejecters of Truth!

20. Have We not created you from a fluid [held] despicable?-

21. The which We placed in a place of rest, firmly fixed,

22. For a period [of gestation], determined [according to need]?

23. For We do determine [according to need]; for We are the best to determine

[things].

24. Ah woe, that Day! to the Rejecters of Truth!

25. Have We not made the earth [as a place] to draw together.

26. The living and the dead,

27. And made therein mountains standing firm, lofty [in stature]; and provided

for you water sweet [and wholesome]?

28. Ah woe, that Day, to the Rejecters of Truth!

29. [It will be said:] "Depart ye to that which ye used to reject as false!

30. "Depart ye to a Shadow [of smoke ascending] in three columns,

31. "[Which yields] no shade of coolness, and is of no use against the fierce

Blaze.

32. "Indeed it throws about sparks [huge] as Forts,

33. "As if there were [a string of] yellow camels [marching swiftly]."

34. Ah woe, that Day, to the Rejecters of Truth!

35. That will be a Day when they shall not be able to speak.

36. Nor will it be open to them to put forth pleas.

37. Ah woe, that Day, to the Rejecters of Truth!

38. That will be a Day of Sorting out! We shall gather you together and those

before [you]!

39. Now, if ye have a trick [or plot], use it against Me!

40. Ah woe, that Day, to the Rejecters of Truth!

41. As to the Righteous, they shall be amidst [cool] shades and springs [of

water].

42. And [they shall have] fruits,- all they desire.

43. "Eat ye and drink ye to your heart's content: for that ye worked

[Righteousness].

44. Thus do We certainly reward the Doers of Good.

45. Ah woe, that Day, to the Rejecters of Truth!

46. [O ye unjust!] Eat ye and enjoy yourselves [but] a little while, for that ye

are Sinners.

47. Ah woe, that Day, to the Rejecters of Truth!

48. And when it is said to them, "Prostrate yourselves!" they do not so.

49. Ah woe, that Day, to the Rejecters of Truth!

50. Then what Message, after that, will they believe in?

سوره نبا - سورة النبأ SURA 78. Nabaa, or The (Great) News

الجزء ٣٠

﴿ سورة النبأ - سورة ٧٨ - تعداد آیات ٤٠ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ ﴿١﴾ عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ ﴿٢﴾ الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ ﴿٣﴾

کَلا سَیَعْلَمُونَ ﴿٤﴾ ثُمَّ کَلا سَیَعْلَمُونَ ﴿٥﴾ أَلَمْ نَجْعَلِ الأرْضَ مِهَادًا ﴿٦﴾

 وَالْجِبَالَ أَوْتَادًا ﴿٧﴾ وَخَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجًا ﴿٨﴾ وَجَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتًا ﴿٩﴾

 وَجَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاسًا ﴿١٠﴾ وَجَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشًا ﴿١١﴾

 وَبَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعًا شِدَادًا ﴿١٢﴾ وَجَعَلْنَا سِرَاجًا وَهَّاجًا ﴿١٣﴾

 وَأَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجًا ﴿١٤﴾ لِنُخْرِجَ بِهِ حَبًّا وَنَبَاتًا ﴿١٥﴾

 وَجَنَّاتٍ أَلْفَافًا ﴿١٦﴾ إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتًا ﴿١٧﴾

 یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجًا ﴿١٨﴾ وَفُتِحَتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ أَبْوَابًا ﴿١٩﴾

 وَسُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَابًا ﴿٢٠﴾ إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَادًا ﴿٢١﴾

 لِلطَّاغِینَ مَآبًا ﴿٢٢﴾ لابِثِینَ فِیهَا أَحْقَابًا ﴿٢٣﴾

لا یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْدًا وَلا شَرَابًا ﴿٢٤﴾ إِلا حَمِیمًا وَغَسَّاقًا ﴿٢٥﴾

جَزَاءً وِفَاقًا ﴿٢٦﴾ إِنَّهُمْ کَانُوا لا یَرْجُونَ حِسَابًا ﴿٢٧﴾ وَکَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّابًا ﴿٢٨﴾

 وَکُلَّ شَیْءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَابًا ﴿٢٩﴾ فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِیدَکُمْ إِلا عَذَابًا ﴿٣٠﴾

 إِنَّ لِلْمُتَّقِینَ مَفَازًا ﴿٣١﴾ حَدَائِقَ وَأَعْنَابًا ﴿٣٢﴾ وَکَوَاعِبَ أَتْرَابًا ﴿٣٣﴾

 وَکَأْسًا دِهَاقًا ﴿٣٤﴾ لا یَسْمَعُونَ فِیهَا لَغْوًا وَلا کِذَّابًا ﴿٣٥﴾

 جَزَاءً مِنْ رَبِّکَ عَطَاءً حِسَابًا ﴿٣٦﴾

رَبِّ السَّمَاوَاتِ وَالأرْضِ وَمَا بَیْنَهُمَا الرَّحْمَنِ لا یَمْلِکُونَ مِنْهُ خِطَابًا ﴿٣٧﴾

 یَوْمَ یَقُومُ الرُّوحُ وَالْمَلائِکَةُ صَفًّا لا یَتَکَلَّمُونَ إِلا مَنْ أَذِنَ لَهُ الرَّحْمَنُ وَقَالَ صَوَابًا ﴿٣٨﴾ ذَلِکَ الْیَوْمُ الْحَقُّ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ مَآبًا ﴿٣٩﴾

 إِنَّا أَنْذَرْنَاکُمْ عَذَابًا قَرِیبًا یَوْمَ یَنْظُرُ الْمَرْءُ مَا قَدَّمَتْ یَدَاهُ وَیَقُولُ الْکَافِرُ یَا لَیْتَنِی کُنْتُ تُرَابًا ﴿٤٠﴾

سورة النباء

به نام خداوند بخشنده مهربان

آنها از چه چیز از یکدیگر سؤال می‏کنند؟! (1)

از خبر بزرگ و پراهمیت (رستاخیز)! (2)

همان خبری که پیوسته در آن اختلاف دارند! (3)

چنین نیست که آنها فکر می‏کنند، و بزودی می‏فهمند! (4)

باز هم چنین نیست که آنها می‏پندارند، و بزودی می‏فهمند (که قیامت حق است)! (5)

آیا زمین را محل آرامش (شما) قرار ندادیم؟! (6)

و کوه‏ها را میخهای زمین؟! (7)

و شما را بصورت زوجها آفریدیم! (8)

و خواب شما را مایه آرامشتان قرار دادیم، (9)

و شب را پوششی (برای شما)، (10)

و روز را وسیله‏ای برای زندگی و معاش! (11)

و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کردیم! (12)

و چراغی روشن و حرارت‏بخش آفریدیم! (13)

و از ابرهای باران‏زا آبی فراوان نازل کردیم، (14)

تا بوسیله آن دانه و گیاه بسیار برویانیم، (15)

و باغهایی پردرخت! (16)

(آری) روز جدایی، میعاد همگان است! (17)

روزی که در «صور» دمیده می‏شود و شما فوج فوج (به محشر) می‏آیید! (18)

و آسمان گشوده می‏شود و بصورت درهای متعددی درمی‏آید! (19)

و کوه‏ها به حرکت درمی‏آید و بصورت سرابی می‏شود! (20)

مسلما (در آن روز) جهنم کمینگاهی است بزرگ، (21)

و محل بازگشتی برای طغیانگران! (22)

مدتهای طولانی در آن می‏مانند! (23)

در آنجا نه چیز خنکی می‏چشند و نه نوشیدنی گوارایی، (24)

جز آبی سوزان و مایعی از چرک و خون! (25)

این مجازاتی است موافق و مناسب (اعمالشان)! (26)

چرا که آنها هیچ امیدی به حساب نداشتند، (27)

و آیات ما را بکلی تکذیب کردند! (28)

و ما همه چیز را شمارش و ثبت کرده‏ایم! (29)

پس بچشید که چیزی جز عذاب بر شما نمی‏افزاییم! (30)

مسلما برای پرهیزگاران نجات و پیروزی بزرگی است: (31)

باغهایی سرسبز، و انواع انگورها، (32)

و حوریانی بسیار جوان و هم‏سن و سال، (33)

و جامهایی لبریز و پیاپی (از شراب طهور)! (34)

در آنجا نه سخن لغو و بیهوده‏ای می‏شنوند و نه دروغی! (35)

این کیفری است از سوی پروردگارت و عطیه‏ای است کافی! (36)

همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان! و (در آن روز) هیچ کس حق ندارد بی اجازه او سخنی بگوید (یا شفاعتی کند)! (37)

« روزی که «روح‏» و «ملائکه‏» در یک صف می‏ایستند و هیچ یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمی‏گویند، و (آنگاه که می‏گویند) درست می‏گویند! (38)

آن روز حق است; هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش برمی‏گزیند! (39)

و ما شما را از عذاب نزدیکی بیم دادیم! این عذاب در روزی خواهد بود که انسان آنچه را از قبل با دستهای خود فرستاده می‏بیند، و کافر می‏گوید: «ای کاش خاک بودم (و گرفتار عذاب نمی‏شدم)!» (40)

SURA 78. Nabaa, or The (Great) News

1. Concerning what are they disputing?

2. Concerning the Great News,

3. About which they cannot agree.

4. Verily, they shall soon [come to] know!

5. Verily, verily they shall soon [come to] know!

6. Have We not made the earth as a wide expanse,

7. And the mountains as pegs?

8. And [have We not] created you in pairs,

9. And made your sleep for rest,

10. And made the night as a covering,

11. And made the day as a means of subsistence?

12. And [have We not] built over you the seven firmaments,

13. And placed [therein] a Light of Splendour?

14. And do We not send down from the clouds water in abundance,

15. That We may produce therewith corn and vegetables,

16. And gardens of luxurious growth?

17. Verily the Day of Sorting out is a thing appointed,

18. The Day that the Trumpet shall be sounded, and ye shall come forth in

crowds;

19. And the heavens shall be opened as if there were doors,

20. And the mountains shall vanish, as if they were a mirage.

21. Truly Hell is as a place of ambush,

22. For the transgressors a place of destination:

23. They will dwell therein for ages.

24. Nothing cool shall they taste therein, nor any drink,

25. Save a boiling fluid and a fluid, dark, murky, intensely cold,

26. A fitting recompense [for them].

27. For that they used not to fear any account [for their deeds],

28. But they [impudently] treated Our Signs as false.

29. And all things have We preserved on record.

30. "So taste ye [the fruits of your deeds]; for no increase shall We grant you,

except in Punishment."

31. Verily for the Righteous there will be a fulfilment of [the heart's]

desires;

32. Gardens enclosed, and grapevines;

33. And voluptuous women of equal age;

34. And a cup full [to the brim].

35. No vanity shall they hear therein, nor Untruth:-

36. Recompense from thy Lord, a gift, [amply] sufficient,

37. [From] the Lord of the heavens and the earth, and all between, [Allah] Most

Gracious: None shall have power to argue with Him.

38. The Day that the Spirit and the angels will stand forth in ranks, none shall

speak except any who is permitted by [Allah] Most Gracious, and He will say what

is right.

39. That Day will be the sure Reality: Therefore, whoso will, let him take a

[straight] return to his Lord!

40. Verily, We have warned you of a Penalty near, the Day when man will see [the

deeds] which his hands have sent forth, and the Unbeliever will say, "Woe unto

me! Would that I were [metre] dust!"

سوره تازعات -سورة النازعات SURA 79. Naziat, or Those Who Tear Out

﴿ سورة النازعات - سورة ٧٩ - تعداد آیات ٤٦ ﴾

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیم

وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ﴿١﴾ وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ﴿٢﴾ وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ﴿٣﴾

 فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ﴿٤﴾ فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ﴿٥﴾ یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ﴿٦﴾

 تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ﴿٧﴾ قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ﴿٨﴾ أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ﴿٩﴾

 یَقُولُونَ أَئِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ ﴿١٠﴾ أَئِذَا کُنَّا عِظَامًا نَخِرَةً ﴿١١﴾

 قَالُوا تِلْکَ إِذًا کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ﴿١٢﴾ فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ﴿١٣﴾

 فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ ﴿١٤﴾ هَلْ أتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى ﴿١٥﴾

 إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِی الْمُقَدَّسِ طُوًى ﴿١٦﴾ اذْهَبْ إِلَى فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَى ﴿١٧﴾

 فَقُلْ هَلْ لَکَ إِلَى أَنْ تَزَکَّى ﴿١٨﴾ وَأَهْدِیَکَ إِلَى رَبِّکَ فَتَخْشَى ﴿١٩﴾

 فَأَرَاهُ الآیَةَ الْکُبْرَى ﴿٢٠﴾ فَکَذَّبَ وَعَصَى ﴿٢١﴾ ثُمَّ أَدْبَرَ یَسْعَى ﴿٢٢﴾

 فَحَشَرَ فَنَادَى ﴿٢٣﴾ فَقَالَ أَنَا رَبُّکُمُ الأعْلَى ﴿٢٤﴾

 فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَکَالَ الآخِرَةِ وَالأولَى ﴿٢٥﴾ إِنَّ فِی ذَلِکَ لَعِبْرَةً لِمَنْ یَخْشَى ﴿٢٦﴾

 أَأَنْتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ بَنَاهَا ﴿٢٧﴾ رَفَعَ سَمْکَهَا فَسَوَّاهَا ﴿٢٨﴾

 وَأَغْطَشَ لَیْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ﴿٢٩﴾ وَالأرْضَ بَعْدَ ذَلِکَ دَحَاهَا ﴿٣٠﴾

 أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ﴿٣١﴾ وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ﴿٣٢﴾

 مَتَاعًا لَکُمْ وَلأنْعَامِکُمْ ﴿٣٣﴾ فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْکُبْرَى ﴿٣٤﴾

 یَوْمَ یَتَذَکَّرُ الإنْسَانُ مَا سَعَى ﴿٣٥﴾ وَبُرِّزَتِ الْجَحِیمُ لِمَنْ یَرَى ﴿٣٦﴾

 فَأَمَّا مَنْ طَغَى ﴿٣٧﴾ وَآثَرَ الْحَیَاةَ الدُّنْیَا ﴿٣٨﴾ فَإِنَّ الْجَحِیمَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿٣٩﴾

 وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى ﴿٤٠﴾ فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِیَ الْمَأْوَى ﴿٤١﴾ یَسْأَلُونَکَ عَنِ السَّاعَةِ أَیَّانَ مُرْسَاهَا ﴿٤٢﴾ فِیمَ أَنْتَ مِنْ ذِکْرَاهَا ﴿٤٣﴾

 إِلَى رَبِّکَ مُنْتَهَاهَا ﴿٤٤﴾ إِنَّمَا أَنْتَ مُنْذِرُ مَنْ یَخْشَاهَا ﴿٤٥﴾

کَأَنَّهُمْ یَوْمَ یَرَوْنَهَا لَمْ یَلْبَثُوا إِلا عَشِیَّةً أَوْ ضُحَاهَا ﴿٤٦﴾

سورة النباءسورة النازعات

به نام خداوند بخشنده بخشایشگر

سوگند به فرشتگانی که (جان مجرمان را بشدت از بدنهایشان) برمی‏کشند، (1)

و فرشتگانی که (روح مؤمنان) را با مدارا و نشاط جدا می‏سازند، (2)

و سوگند به فرشتگانی که (در اجرای فرمان الهی) با سرعت حرکت می‏کنند، (3)

و سپس بر یکدیگر سبقت می‏گیرند، (4)

و آنها که امور را تدبیر می‏کنند! (5)

آن روز که زلزله‏های وحشتناک همه چیز را به لرزه درمی‏آورد، (6)

و بدنبال آن، حادثه دومین ( صیحه عظیم محشر) رخ می‏دهد، (7)

دلهایی در آن روز سخت مضطرب است، (8)

و چشمهای آنان از شدت ترس فروافتاده است! (9)

(ولی امروز) می‏گویند: «آیا ما به زندگی مجدد بازمی‏گردیم؟! (10)

آیا هنگامی که استخوانهای پوسیده‏ای شدیم (ممکن است زنده شویم)؟!» (11)

می‏گویند: «اگر قیامتی در کار باشد، بازگشتی است زیانبار!» (12)

ولی (بدانید) این بازگشت تنها با یک صیحه عظیم است! (13)

ناگهان همگی بر عرصه زمین ظاهر می‏گردند! (14)

آیا داستان موسی به تو رسیده است؟! (15)

در آن هنگام که پروردگارش او را در سرزمین مقدس «طوی‏» ندا داد (و گفت): (16)

به سوی فرعون برو که طغیان کرده است! (17)

و به او بگو: «آیا می‏خواهی پاکیزه شوی؟! (18)

و من تو را به سوی پروردگارت هدایت کنم تا از او بترسی (و گناه نکنی)؟!» (19)

سپس موسی بزرگترین معجزه را به او نشان داد! (20)

اما او تکذیب و عصیان کرد! (21)

سپس پشت کرد و پیوسته (برای محو آیین حق) تلاش نمود! (22)

و ساحران را جمع کرد و مردم را دعوت نمود، (23)

و گفت: «من پروردگار برتر شما هستم!» (24)

از این رو خداوند او را به عذاب آخرت و دنیا گرفتار ساخت! (25)

در این عبرتی است برای کسی که (از خدا) بترسد! (26)

آیا آفرینش شما (بعد از مرگ) مشکل‏تر است یا آفرینش آسمان که خداوند آن را بنا نهاد؟! (27)

سقف آن را برافراشت و آن را منظم ساخت، (28)

و شبش را تاریک و روزش را آشکار نمود! (29)

و زمین را بعد از آن گسترش داد، (30)

و از آن آب و چراگاهش را بیرون آورد، (31)

و کوه‏ها را ثابت و محکم نمود! (32)

همه اینها برای بهره‏گیری شما و چهارپایانتان است! (33)

هنگامی که آن حادثه بزرگ رخ دهد، (34)

در آن روز انسان به یاد کوششهایش می‏افتد، (35)

و جهنم برای هر بیننده‏ای آشکار می‏گردد، (36)

اما آن کسی که طغیان کرده، (37)

و زندگی دنیا را مقدم داشته، (38)

مسلما دوزخ جایگاه اوست! (39)

و آن کس که از مقام پروردگارش ترسان باشد و نفس را از هوی بازدارد، (40)

قطعا بهشت جایگاه اوست! (41)

و از تو درباره قیامت می‏پرسند که در چه زمانی واقع می‏شود؟! (42)

تو را با یادآوری این سخن چه کار؟! (43)

نهایت آن به سوی پروردگار تو است (و هیچ کس جز خدا از زمانش آگاه نیست)! (44)

کار تو فقط بیم‏دادن کسانی است که از آن می‏ترسند! (45)

آنها در آن روز که قیام قیامت را می‏بینند چنین احساس می‏کنند که گویی توقفشان (در دنیا و برزخ) جز شامگاهی یا صبح آن بیشتر نبوده است! (46)

به نام خداوند بخشنده مهربان

آنها از چه چیز از یکدیگر سؤال می‏کنند؟! (1)

از خبر بزرگ و پراهمیت (رستاخیز)! (2)

همان خبری که پیوسته در آن اختلاف دارند! (3)

چنین نیست که آنها فکر می‏کنند، و بزودی می‏فهمند! (4)

باز هم چنین نیست که آنها می‏پندارند، و بزودی می‏فهمند (که قیامت حق است)! (5)

آیا زمین را محل آرامش (شما) قرار ندادیم؟! (6)

و کوه‏ها را میخهای زمین؟! (7)

و شما را بصورت زوجها آفریدیم! (8)

و خواب شما را مایه آرامشتان قرار دادیم، (9)

و شب را پوششی (برای شما)، (10)

و روز را وسیله‏ای برای زندگی و معاش! (11)

و بر فراز شما هفت (آسمان) محکم بنا کردیم! (12)

و چراغی روشن و حرارت‏بخش آفریدیم! (13)

و از ابرهای باران‏زا آبی فراوان نازل کردیم، (14)

تا بوسیله آن دانه و گیاه بسیار برویانیم، (15)

و باغهایی پردرخت! (16)

(آری) روز جدایی، میعاد همگان است! (17)

روزی که در «صور» دمیده می‏شود و شما فوج فوج (به محشر) می‏آیید! (18)

و آسمان گشوده می‏شود و بصورت درهای متعددی درمی‏آید! (19)

و کوه‏ها به حرکت درمی‏آید و بصورت سرابی می‏شود! (20)

مسلما (در آن روز) جهنم کمینگاهی است بزرگ، (21)

و محل بازگشتی برای طغیانگران! (22)

مدتهای طولانی در آن می‏مانند! (23)

در آنجا نه چیز خنکی می‏چشند و نه نوشیدنی گوارایی، (24)

جز آبی سوزان و مایعی از چرک و خون! (25)

این مجازاتی است موافق و مناسب (اعمالشان)! (26)

چرا که آنها هیچ امیدی به حساب نداشتند، (27)

و آیات ما را بکلی تکذیب کردند! (28)

و ما همه چیز را شمارش و ثبت کرده‏ایم! (29)

پس بچشید که چیزی جز عذاب بر شما نمی‏افزاییم! (30)

مسلما برای پرهیزگاران نجات و پیروزی بزرگی است: (31)

باغهایی سرسبز، و انواع انگورها، (32)

و حوریانی بسیار جوان و هم‏سن و سال، (33)

و جامهایی لبریز و پیاپی (از شراب طهور)! (34)

در آنجا نه سخن لغو و بیهوده‏ای می‏شنوند و نه دروغی! (35)

این کیفری است از سوی پروردگارت و عطیه‏ای است کافی! (36)

همان پروردگار آسمانها و زمین و آنچه در میان آن دو است، پروردگار رحمان! و (در آن روز) هیچ کس حق ندارد بی اجازه او سخنی بگوید (یا شفاعتی کند)! (37)

« روزی که «روح‏» و «ملائکه‏» در یک صف می‏ایستند و هیچ یک، جز به اذن خداوند رحمان، سخن نمی‏گویند، و (آنگاه که می‏گویند) درست می‏گویند! (38)

آن روز حق است; هر کس بخواهد راهی به سوی پروردگارش برمی‏گزیند! (39)

و ما شما را از عذاب نزدیکی بیم دادیم! این عذاب در روزی خواهد بود که انسان آنچه را از قبل با دستهای خود فرستاده می‏بیند، و کافر می‏گوید: «ای کاش خاک بودم (و گرفتار عذاب نمی‏شدم)!» (40)

SURA 79. Naziat, or Those Who Tear Out

1. By the [angels] who tear out [the souls of the wicked] with violence;

2. By those who gently draw out [the souls of the blessed];

3. And by those who glide along [on errands of mercy],

4. Then press forward as in a race,

5. Then arrange to do [the Commands of their Lord],

6. One Day everything that can be in commotion will be in violent commotion,

7. Followed by oft-repeated [commotions]:

8. Hearts that Day will be in agitation;

9. Cast down will be [their owners'] eyes.

10. They say [now]: "What! shall we indeed be returned to [our] former state?

11. "What! - when we shall have become rotten bones?"

12. They say: "It would, in that case, be a return with loss!"

13. But verily, it will be but a single [Compelling] Cry,

14. When, behold, they will be in the [full] awakening [to Judgment].

15. Has the story of Moses reached thee?

16. Behold, thy Lord did call to him in the sacred valley of Tuwa:-

17. "Go thou to Pharaoh for he has indeed transgressed all bounds:

18. "And say to him, 'Wouldst thou that thou shouldst be purified [from sin]?-

19. "'And that I guide thee to thy Lord, so thou shouldst fear Him?'"

20. Then did [Moses] show him the Great Sign.

21. But [Pharaoh] rejected it and disobeyed [guidance];

22. Further, he turned his back, striving hard [against Allah].

23. Then he collected [his men] and made a proclamation,

24. Saying, "I am your Lord, Most High".

25. But Allah did punish him, [and made an] example of him, - in the Hereafter,

as in this life.

26. Verily in this is an instructive warning for whosoever feareth [Allah].

27. What! Are ye the more difficult to create or the heaven [above]? [Allah]

hath constructed it:

28. On high hath He raised its canopy, and He hath given it order and

perfection.

29. Its night doth He endow with darkness, and its splendour doth He bring out

[with light].

30. And the earth, moreover, hath He extended [to a wide expanse];

31. He draweth out therefrom its moisture and its pasture;

32. And the mountains hath He firmly fixed;-

33. For use and convenience to you and your cattle.

34. Therefore, when there comes the great, overwhelming [Event],-

35. The Day when man shall remember [all] that he strove for,

36. And Hell-Fire shall be placed in full view for [all] to see,-

37. Then, for such as had transgressed all bounds,

38. And had preferred the life of this world,

39. The Abode will be Hell-Fire;

40. And for such as had entertained the fear of standing before their Lord's

[tribunal] and had restrained [their] soul from lower desires,

41. Their abode will be the Garden.

42. They ask thee about the Hour,-'When will be its appointed time?

43. Wherein art thou [concerned] with the declaration thereof?

44. With thy Lord in the Limit fixed therefor.

45. Thou art but a Warner for such as fear it.

46. The Day they see it, [It will be] as if they had tarried but a single

evening, or [at most till] the following morn!