قران متن کامل با ترجمه + Quran English Farsi Arabic

تقدیم به معصومین و محبان علی علیه السلام

قران متن کامل با ترجمه + Quran English Farsi Arabic

تقدیم به معصومین و محبان علی علیه السلام

سوره الجمعه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الجمعة، 0

یُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ الْمَلِکِ الْقُدُّوسِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ‌ (1)

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است ، خدایى را که پادشاه پاک ارجمند فرزانه است ، تسبیح مى‏گویند .

﴿الجمعة، 1

هُوَ الَّذِی بَعَثَ فِی الْأُمِّیِّینَ رَسُولاً مِنْهُمْ یَتْلُو عَلَیْهِمْ آیَاتِهِ وَ یُزَکِّیهِمْ وَ یُعَلِّمُهُمُ الْکِتَابَ وَ الْحِکْمَةَ وَ إِنْ کَانُوا مِنْ قَبْلُ لَفِی ضَلاَلٍ مُبِینٍ‌ (2)

اوست آن کس که در میان بى‏سوادان فرستاده‏اى از خودشان برانگیخت ، تا آیات او را بر آنان بخواند و پاکشان گرداند و کتاب و حکمت بدیشان بیاموزد ، و [ آنان ] قطعاً پیش از آن در گمراهى آشکارى بودند .

﴿الجمعة، 2

وَ آخَرِینَ مِنْهُمْ لَمَّا یَلْحَقُوا بِهِمْ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ‌ (3)

و [ نیز بر جماعتهایى ] دیگر از ایشان که هنوز به آنها نپیوسته‏اند . و اوست ارجمند سنجیده‏کار .

﴿الجمعة، 3

ذٰلِکَ فَضْلُ اللَّهِ یُؤْتِیهِ مَنْ یَشَاءُ وَ اللَّهُ ذُو الْفَضْلِ الْعَظِیمِ‌ (4)

این فضل خداست ، آن را به هر که بخواهد عطا مى‏کند و خدا داراى فضل بسیار است .

﴿الجمعة، 4

مَثَلُ الَّذِینَ حُمِّلُوا التَّوْرَاةَ ثُمَّ لَمْ یَحْمِلُوهَا کَمَثَلِ الْحِمَارِ یَحْمِلُ أَسْفَاراً بِئْسَ مَثَلُ الْقَوْمِ الَّذِینَ کَذَّبُوا بِآیَاتِ اللَّهِ وَ اللَّهُ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الظَّالِمِینَ‌ (5)

مَثَل کسانى که [ عمل به ] تورات بر آنان بار شد [ و بدان مکلّف گردیدند ] آن گاه آن را به کار نبستند ، همچون مَثَلِ خرى است که کتابهایى را بر پشت مى‏کشد . [ وه ] چه زشت است وصف آن قومى که آیات خدا را به دروغ گرفتند . و خدا مردم ستمگر را راه نمى‏نماید .

﴿الجمعة، 5

قُلْ یَا أَیُّهَا الَّذِینَ هَادُوا إِنْ زَعَمْتُمْ أَنَّکُمْ أَوْلِیَاءُ لِلَّهِ مِنْ دُونِ النَّاسِ فَتَمَنَّوُا الْمَوْتَ إِنْ کُنْتُمْ صَادِقِینَ‌ (6)

بگو : « اى کسانى که یهودى شده‏اید ، اگر پندارید که شما دوستان خدایید نه مردم دیگر ، پس اگر راست مى‏گویید درخواست مرگ کنید . »

﴿الجمعة، 6

وَ لاَ یَتَمَنَّوْنَهُ أَبَداً بِمَا قَدَّمَتْ أَیْدِیهِمْ وَ اللَّهُ عَلِیمٌ بِالظَّالِمِینَ‌ (7)

و [ لى ] هرگز آن را به سبب آنچه از پیش به دست خویش کرده‏اند ، آرزو نخواهند کرد ، و خدا به [ حال ] ستمگران داناست .

﴿الجمعة، 7

قُلْ إِنَّ الْمَوْتَ الَّذِی تَفِرُّونَ مِنْهُ فَإِنَّهُ مُلاَقِیکُمْ ثُمَّ تُرَدُّونَ إِلَى عَالِمِ الْغَیْبِ وَ الشَّهَادَةِ فَیُنَبِّئُکُمْ بِمَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‌ (8)

بگو : « آن مرگى که از آن مى‏گریزید ، قطعاً به سر وقت شما مى‏آید ; آن گاه به سوى داناى نهان و آشکار بازگردانیده خواهید شد ، و به آنچه [ در روى زمین ] مى‏کردید ، آگاهتان خواهد کرد . »

﴿الجمعة، 8

سوره منافقون

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿المنافقون‏، 0

إِذَا جَاءَکَ الْمُنَافِقُونَ قَالُوا نَشْهَدُ إِنَّکَ لَرَسُولُ اللَّهِ وَ اللَّهُ یَعْلَمُ إِنَّکَ لَرَسُولُهُ وَ اللَّهُ یَشْهَدُ إِنَّ الْمُنَافِقِینَ لَکَاذِبُونَ‌ (1)

چون منافقان نزد تو آیند گویند : « گواهى مى‏دهیم که تو واقعاً پیامبر خدایى . » و خدا [ هم ] مى‏داند که تو واقعاً پیامبر او هستى ، و خدا گواهى مى‏دهد که مردم دوچهره سخت دروغگویند .

﴿المنافقون‏، 1

اتَّخَذُوا أَیْمَانَهُمْ جُنَّةً فَصَدُّوا عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ إِنَّهُمْ سَاءَ مَا کَانُوا یَعْمَلُونَ‌ (2)

سوگندهاى خود را [ چون ] سپرى بر خود گرفته و [ مردم را ] از راه خدا بازداشته‏اند . راستى که آنان چه بد مى‏کنند .

﴿المنافقون‏، 2

ذٰلِکَ بِأَنَّهُمْ آمَنُوا ثُمَّ کَفَرُوا فَطُبِعَ عَلَى قُلُوبِهِمْ فَهُمْ لاَ یَفْقَهُونَ‌ (3)

این بدان سبب است که آنان ایمان آورده ، سپس به انکار پرداخته‏اند و در نتیجه بر دلهایشان مهر زده شده و [ دیگر ] نمى‏فهمند .

﴿المنافقون‏، 3

وَ إِذَا رَأَیْتَهُمْ تُعْجِبُکَ أَجْسَامُهُمْ وَ إِنْ یَقُولُوا تَسْمَعْ لِقَوْلِهِمْ کَأَنَّهُمْ خُشُبٌ مُسَنَّدَةٌ یَحْسَبُونَ کُلَّ صَیْحَةٍ عَلَیْهِمْ هُمُ الْعَدُوُّ فَاحْذَرْهُمْ قَاتَلَهُمُ اللَّهُ أَنَّى یُؤْفَکُونَ‌ (4)

و چون آنان را ببینى ، هیکلهایشان تو را به تعجّب وامى‏دارد ، و چون سخن گویند به گفتارشان گوش فرا مى‏دهى گویى آنان شمعک‏هایى پشت بر دیوارند [ که پوک شده و درخور اعتماد نیستند ] : هر فریادى را به زیان خویش مى‏پندارند . خودشان دشمنند ; از آنان بپرهیز ; خدا بکشدشان ; تا کجا [ از حقیقت ] انحراف یافته‏اند .

﴿المنافقون‏، 4

التغابن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿التغابن‏، 0

یُسَبِّحُ لِلَّهِ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ لَهُ الْمُلْکُ وَ لَهُ الْحَمْدُ وَ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ (1)

هر چه در آسمانها و هر چه در زمین است خدا را تسبیح مى‏گویند . او راست فرمانروایى و او راست سپاس و او بر هر چیزى تواناست .

﴿التغابن‏، 1

هُوَ الَّذِی خَلَقَکُمْ فَمِنْکُمْ کَافِرٌ وَ مِنْکُمْ مُؤْمِنٌ وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ بَصِیرٌ (2)

اوست آن کس که شما را آفرید ; برخى از شما کافرند و برخى مؤمن و خدا به آنچه مى‏کنید بیناست .

﴿التغابن‏، 2

خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ وَ صَوَّرَکُمْ فَأَحْسَنَ صُوَرَکُمْ وَ إِلَیْهِ الْمَصِیرُ (3)

آسمانها و زمین را به حقّ آفرید و شما را صورتگرى کرد و صورتهایتان را نیکو آراست ، و فرجام به سوى اوست .

﴿التغابن‏، 3

یَعْلَمُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ یَعْلَمُ مَا تُسِرُّونَ وَ مَا تُعْلِنُونَ وَ اللَّهُ عَلِیمٌ بِذَاتِ الصُّدُورِ (4)

آنچه را که در آسمانها و زمین است مى‏داند ، و آنچه را که پنهان مى‏کنید و آنچه را که آشکار مى‏دارید [ نیز ] مى‏داند ، و خدا به راز دلها داناست .

﴿التغابن‏، 4

أَ لَمْ یَأْتِکُمْ نَبَأُ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ قَبْلُ فَذَاقُوا وَبَالَ أَمْرِهِمْ وَ لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ‌ (5)

آیا خبر کسانى که پیش از این کفر ورزیدند ، و فرجام بَدِ کارشان را چشیدند و عذاب پردردى خواهند داشت ، به شما نرسیده است ؟

﴿التغابن‏، 5

ذٰلِکَ بِأَنَّهُ کَانَتْ تَأْتِیهِمْ رُسُلُهُمْ بِالْبَیِّنَاتِ فَقَالُوا أَ بَشَرٌ یَهْدُونَنَا فَکَفَرُوا وَ تَوَلَّوْا وَ اسْتَغْنَى اللَّهُ وَ اللَّهُ غَنِیٌّ حَمِیدٌ (6)

این [ بدفرجامى ] از آن روى بود که پیامبرانشان دلایل آشکار بر ایشان مى‏آوردند و [ لى ] آنان [ مى ] گفتند : « آیا بشرى ما را هدایت مى‏کند ؟ » پس کافر شدند و روى گردانیدند و خدا بى‏نیازى نمود ، و خدا بى‏نیاز ستوده است .

﴿التغابن‏، 6

زَعَمَ الَّذِینَ کَفَرُوا أَنْ لَنْ یُبْعَثُوا قُلْ بَلَى وَ رَبِّی لَتُبْعَثُنَّ ثُمَّ لَتُنَبَّؤُنَّ بِمَا عَمِلْتُمْ وَ ذٰلِکَ عَلَى اللَّهِ یَسِیرٌ (7)

کسانى که کفر ورزیدند ، پنداشتند که هرگز برانگیخته نخواهند شد . بگو : « آرى ، سوگند به پروردگارم ، حتماً برانگیخته خواهید شد ، سپس شما را به [ حقیقت ] آنچه کرده‏اید قطعاً واقف خواهند ساخت ، و این بر خدا آسان است . »

﴿التغابن‏، 7

فَآمِنُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ النُّورِ الَّذِی أَنْزَلْنَا وَ اللَّهُ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیرٌ (8)

پس به خدا و پیامبر او و آن نورى که ما فروفرستادیم ایمان آورید ، و خدا به آنچه مى‏کنید آگاه است .

﴿التغابن‏، 8

یَوْمَ یَجْمَعُکُمْ لِیَوْمِ الْجَمْعِ ذٰلِکَ یَوْمُ التَّغَابُنِ وَ مَنْ یُؤْمِنْ بِاللَّهِ وَ یَعْمَلْ صَالِحاً یُکَفِّرْ عَنْهُ سَیِّئَاتِهِ وَ یُدْخِلْهُ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا أَبَداً ذٰلِکَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ‌ (9)

روزى که شما را براى روز گردآورى ، گرد مى‏آورد ، آن [ روز ] ، روز حسرت [ خوردن ] است ، و هر کس به خدا ایمان آورده ، و کار شایسته‏اى کرده باشد ، بدیهایش را از او بسترد ، و او را در بهشتهایى که از زیر [ درختان ] آن جویبارها روان است درآورد . در آنجا بمانند . این است همان کامیابى بزرگ .

﴿التغابن‏، 9

سوره الطلاق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الطلاق‏، 0

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ إِذَا طَلَّقْتُمُ النِّسَاءَ فَطَلِّقُوهُنَّ لِعِدَّتِهِنَّ وَ أَحْصُوا الْعِدَّةَ وَ اتَّقُوا اللَّهَ رَبَّکُمْ لاَ تُخْرِجُوهُنَّ مِنْ بُیُوتِهِنَّ وَ لاَ یَخْرُجْنَ إِلاَّ أَنْ یَأْتِینَ بِفَاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ وَ تِلْکَ حُدُودُ اللَّهِ وَ مَنْ یَتَعَدَّ حُدُودَ اللَّهِ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ لاَ تَدْرِی لَعَلَّ اللَّهَ یُحْدِثُ بَعْدَ ذٰلِکَ أَمْراً (1)

اى پیامبر ، چون زنان را طلاق گویید ، در [ زمان‏بندى ] عدّه آنان طلاقشان گویید و حساب آن عدّه را نگه دارید ، و از خدا ، پروردگارتان بترسید . آنان را از خانه‏هایشان بیرون مکنید ، و بیرون نروند مگر آنکه مرتکب کار زشت آشکارى شده باشند . این است احکام الهى . و هر کس از مقرّرات خدا [ پاى ] فراتر نهد ، قطعاً به خودش ستم کرده است . نمى‏دانى ، شاید خدا پس از این ، پیشامدى پدید آورد .

﴿الطلاق‏، 1

فَإِذَا بَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِکُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ فَارِقُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَ أَشْهِدُوا ذَوَیْ عَدْلٍ مِنْکُمْ وَ أَقِیمُوا الشَّهَادَةَ لِلَّهِ ذٰلِکُمْ یُوعَظُ بِهِ مَنْ کَانَ یُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْیَوْمِ الْآخِرِ وَ مَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً (2)

پس چون عدّه آنان به سر رسید ، [ یا ] به شایستگى نگاهشان دارید ، یا به شایستگى از آنان جدا شوید ، و دو تن [ مرد ] عادل را از میان خود گواه گیرید ، و گواهى را براى خدا به پا دارید . این است اندرزى که به آن کس که به خدا و روز بازپسین ایمان دارد ، داده مى‏شود ، و هر کس از خدا پروا کند ، [ خدا ] براى او راه بیرون‏شدنى قرار مى‏دهد .

﴿الطلاق‏، 2

وَ یَرْزُقْهُ مِنْ حَیْثُ لاَ یَحْتَسِبُ وَ مَنْ یَتَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ فَهُوَ حَسْبُهُ إِنَّ اللَّهَ بَالِغُ أَمْرِهِ قَدْ جَعَلَ اللَّهُ لِکُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدْراً (3)

و از جایى که حسابش را نمى‏کند ، به او روزى مى‏رساند ، و هر کس بر خدا اعتماد کند او براى وى بس است . خدا فرمانش را به انجام رساننده است . به راستى خدا براى هر چیزى اندازه‏اى مقرّر کرده است .

﴿الطلاق‏، 3

وَ اللاَّئِی یَئِسْنَ مِنَ الْمَحِیضِ مِنْ نِسَائِکُمْ إِنِ ارْتَبْتُمْ فَعِدَّتُهُنَّ ثَلاَثَةُ أَشْهُرٍ وَ اللاَّئِی لَمْ یَحِضْنَ وَ أُولاَتُ الْأَحْمَالِ أَجَلُهُنَّ أَنْ یَضَعْنَ حَمْلَهُنَّ وَ مَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یَجْعَلْ لَهُ مِنْ أَمْرِهِ یُسْراً (4)

و آن زنانِ شما که از خون‏دیدن [ ماهانه ] نومیدند ، اگر شک دارید [ که خون مى‏بینند یا نه ؟ ] عدّه آنان سه ماه است ، و [ دخترانى ] که [ هنوز ] خون ندیده‏اند [ نیز عدّه‏شان سه ماه است ] ، و زنان آبستن مدّتشان این ش

﴿الطلاق‏، 4

ذٰلِکَ أَمْرُ اللَّهِ أَنْزَلَهُ إِلَیْکُمْ وَ مَنْ یَتَّقِ اللَّهَ یُکَفِّرْ عَنْهُ سَیِّئَاتِهِ وَ یُعْظِمْ لَهُ أَجْراً (5)

این است فرمان خدا که آن را به سوى شما فرستاده است ; و هر کس از خدا پروا کند ، بدیهایش را از او بزداید و پاداشش را بزرگ گرداند .

﴿الطلاق‏، 5

سوره التحریم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿التحریم‏، 0

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ لِمَ تُحَرِّمُ مَا أَحَلَّ اللَّهُ لَکَ تَبْتَغِی مَرْضَاةَ أَزْوَاجِکَ وَ اللَّهُ غَفُورٌ رَحِیمٌ‌ (1)

اى پیامبر ، چرا براى خشنودى همسرانت ، آنچه را خدا براى تو حلال گردانیده حرام مى‏کنى ؟ خدا [ ست که ] آمرزنده مهربان است .

﴿التحریم‏، 1

قَدْ فَرَضَ اللَّهُ لَکُمْ تَحِلَّةَ أَیْمَانِکُمْ وَ اللَّهُ مَوْلاَکُمْ وَ هُوَ الْعَلِیمُ الْحَکِیمُ‌ (2)

قطعاً خدا براى شما [ راه ] گشودن سوگندهایتان را مقرّر داشته است ، و خدا سرپرست شماست ، و اوست داناى حکیم .

﴿التحریم‏، 2

وَ إِذْ أَسَرَّ النَّبِیُّ إِلَى بَعْضِ أَزْوَاجِهِ حَدِیثاً فَلَمَّا نَبَّأَتْ بِهِ وَ أَظْهَرَهُ اللَّهُ عَلَیْهِ عَرَّفَ بَعْضَهُ وَ أَعْرَضَ عَنْ بَعْضٍ فَلَمَّا نَبَّأَهَا بِهِ قَالَتْ مَنْ أَنْبَأَکَ هٰذَا قَالَ نَبَّأَنِیَ الْعَلِیمُ الْخَبِیرُ (3)

و چون پیامبر با یکى از همسرانش سخنى نهانى گفت ، و همین که وى آن را [ به زن دیگر ] گزارش داد و خدا [ پیامبر ] را بر آن مطّلع گردانید [ پیامبر ] بخشى از آن را اظهار کرد و از بخشى [ دیگر ] اعراض نمود . پس چون [ مطلب ] را به آن [ زن ] خبر داد ، وى گفت : « چه کسى این را به تو خبر داده ؟ » گفت : « مرا آن داناى آگاه خبر داده است . »

﴿التحریم‏، 3

إِنْ تَتُوبَا إِلَى اللَّهِ فَقَدْ صَغَتْ قُلُوبُکُمَا وَ إِنْ تَظَاهَرَا عَلَیْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاَهُ وَ جِبْرِیلُ وَ صَالِحُ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمَلاَئِکَةُ بَعْدَ ذٰلِکَ ظَهِیرٌ (4)

اگر [ شما دو زن ] به درگاه خدا توبه کنید [ بهتر است ] ، واقعاً دلهایتان انحراف پیدا کرده است . و اگر علیه او به یکدیگر کمک کنید ، در حقیقت ، خدا خود سرپرست اوست ، و جبرئیل و صالح مؤمنان [ نیز یاور اُویند ] و گذشته از این ، فرشتگان [ هم ] پشتیبان [ او ] خواهند بود .

﴿التحریم‏، 4

عَسَى رَبُّهُ إِنْ طَلَّقَکُنَّ أَنْ یُبْدِلَهُ أَزْوَاجاً خَیْراً مِنْکُنَّ مُسْلِمَاتٍ مُؤْمِنَاتٍ قَانِتَاتٍ تَائِبَاتٍ عَابِدَاتٍ سَائِحَاتٍ ثَیِّبَاتٍ وَ أَبْکَاراً (5)

اگر پیامبر ، شما را طلاق گوید ، امید است پروردگارش همسرانى بهتر از شما : مسلمان ، مؤمن ، فرمانبر ، توبه‏کار ، عابد ، روزه‏دار ، بیوه و دوشیزه به او عوض دهد .

﴿التحریم‏، 5

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا قُوا أَنْفُسَکُمْ وَ أَهْلِیکُمْ نَاراً وَقُودُهَا النَّاسُ وَ الْحِجَارَةُ عَلَیْهَا مَلاَئِکَةٌ غِلاَظٌ شِدَادٌ لاَ یَعْصُونَ اللَّهَ مَا أَمَرَهُمْ وَ یَفْعَلُونَ مَا یُؤْمَرُونَ‌ (6)

اى کسانى که ایمان آورده‏اید ، خودتان و کسانتان را از آتشى که سوخت آن ، مردم و سنگهاست حفظ کنید : بر آن [ آتش ] فرشتگانى خشن [ و ] سختگیر [ گمارده شده ] اند . از آنچه خدا به آنان دستور داده سرپیچى نمى‏کنند و آنچه را که مأمورند انجام مى‏دهند .

﴿التحریم‏، 6

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ کَفَرُوا لاَ تَعْتَذِرُوا الْیَوْمَ إِنَّمَا تُجْزَوْنَ مَا کُنْتُمْ تَعْمَلُونَ‌ (7)

اى کسانى که کافر شده‏اید ، امروز عذر نیاورید ، در واقع به آنچه مى‏کردید کیفر مى‏یابید .

﴿التحریم‏، 7

سوره الملک

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الملک‏، 0

تَبَارَکَ الَّذِی بِیَدِهِ الْمُلْکُ وَ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ (1)

بزرگوار [ و خجسته ] است آنکه فرمانروایى به دست اوست و او بر هر چیزى تواناست .

﴿الملک‏، 1

الَّذِی خَلَقَ الْمَوْتَ وَ الْحَیَاةَ لِیَبْلُوَکُمْ أَیُّکُمْ أَحْسَنُ عَمَلاً وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْغَفُورُ (2)

همان که مرگ و زندگى را پدید آورد تا شما را بیازماید که کدامتان نیکوکارترید ، و اوست ارجمند آمرزنده .

﴿الملک‏، 2

الَّذِی خَلَقَ سَبْعَ سَمَاوَاتٍ طِبَاقاً مَا تَرَى فِی خَلْقِ الرَّحْمٰنِ مِنْ تَفَاوُتٍ فَارْجِعِ الْبَصَرَ هَلْ تَرَى مِنْ فُطُورٍ (3)

همان که هفت آسمان را طبقه طبقه بیافرید . در آفرینشِ آن [ خداى ] بخشایشگر هیچ گونه اختلاف [ و تفاوتى ] نمى‏بینى . باز بنگر ، آیا خلل [ و نقصانى ] مى‏بینى ؟

﴿الملک‏، 3

ثُمَّ ارْجِعِ الْبَصَرَ کَرَّتَیْنِ یَنْقَلِبْ إِلَیْکَ الْبَصَرُ خَاسِئاً وَ هُوَ حَسِیرٌ (4)

باز دوباره بنگر تا نگاهت زبون و درمانده به سویت بازگردد .

﴿الملک‏، 4

وَ لَقَدْ زَیَّنَّا السَّمَاءَ الدُّنْیَا بِمَصَابِیحَ وَ جَعَلْنَاهَا رُجُوماً لِلشَّیَاطِینِ وَ أَعْتَدْنَا لَهُمْ عَذَابَ السَّعِیرِ (5)

و در حقیقت ، آسمان دنیا را با چراغهایى زینت دادیم و آن را مایه طرد شیاطین [ قواى مزاحم ] گردانیدیم و براى آنها عذاب آتش فروزان آماده کرده‏ایم .

﴿الملک‏، 5

وَ لِلَّذِینَ کَفَرُوا بِرَبِّهِمْ عَذَابُ جَهَنَّمَ وَ بِئْسَ الْمَصِیرُ (6)

و کسانى که به پروردگارشان انکار آوردند ، عذاب آتش جهنّم خواهند داشت و چه بد سرانجامى است .

﴿الملک‏، 6

إِذَا أُلْقُوا فِیهَا سَمِعُوا لَهَا شَهِیقاً وَ هِیَ تَفُورُ (7)

چون در آنجا افکنده شوند ، از آن خروشى مى‏شنوند در حالى که مى‏جوشد .

﴿الملک‏، 7

تَکَادُ تَمَیَّزُ مِنَ الْغَیْظِ کُلَّمَا أُلْقِیَ فِیهَا فَوْجٌ سَأَلَهُمْ خَزَنَتُهَا أَ لَمْ یَأْتِکُمْ نَذِیرٌ (8)

نزدیک است که از خشم شکافته شود . هر بار که گروهى در آن افکنده شوند ، نگاهبانان آن از ایشان پرسند : « مگر شما را هشداردهنده‏اى نیامد ؟ »

﴿الملک‏، 8

قَالُوا بَلَى قَدْ جَاءَنَا نَذِیرٌ فَکَذَّبْنَا وَ قُلْنَا مَا نَزَّلَ اللَّهُ مِنْ شَیْ‌ءٍ إِنْ أَنْتُمْ إِلاَّ فِی ضَلاَلٍ کَبِیرٍ (9)

گویند : « چرا ; هشداردهنده‏اى به سوى ما آمد و [ لى ] تکذیب کردیم و گفتیم : خدا چیزى فرونفرستاده است ، شما جز در گمراهى بزرگ نیستید . »

﴿الملک‏، 9

وَ قَالُوا لَوْ کُنَّا نَسْمَعُ أَوْ نَعْقِلُ مَا کُنَّا فِی أَصْحَابِ السَّعِیرِ (10)

و گویند : « اگر شنیده [ و پذیرفته ] بودیم یا تعقّل کرده بودیم در [ میان ] دوزخیان نبودیم . »

﴿الملک‏، 10

فَاعْتَرَفُوا بِذَنْبِهِمْ فَسُحْقاً لِأَصْحَابِ السَّعِیرِ (11)

پس به گناه خود اقرار مى‏کنند . و مرگ باد بر اهل جهنّم !

﴿الملک‏، 11

إِنَّ الَّذِینَ یَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ بِالْغَیْبِ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ أَجْرٌ کَبِیرٌ (12)

کسانى که در نهان از پروردگارشان مى‏ترسند ، آنان را آمرزش و پاداشى بزرگ خواهد بود .

﴿الملک‏، 12

سوره قلم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿القلم‏، 0

ن وَ الْقَلَمِ وَ مَا یَسْطُرُونَ‌ (1)

نون ، سوگند به قلم و آنچه مى‏نویسند ،

﴿القلم‏، 1

مَا أَنْتَ بِنِعْمَةِ رَبِّکَ بِمَجْنُونٍ‌ (2)

[ که ] تو ، به لطف پروردگارت ، دیوانه نیستى .

﴿القلم‏، 2

وَ إِنَّ لَکَ لَأَجْراً غَیْرَ مَمْنُونٍ‌ (3)

و بى‏گمان ، تو را پاداشى بى‏منّت خواهد بود .

﴿القلم‏، 3

وَ إِنَّکَ لَعَلَى خُلُقٍ عَظِیمٍ‌ (4)

و راستى که تو را خویى والاست !

﴿القلم‏، 4

فَسَتُبْصِرُ وَ یُبْصِرُونَ‌ (5)

به زودى خواهى دید و خواهند دید ،

﴿القلم‏، 5

بِأَیِّکُمُ الْمَفْتُونُ‌ (6)

[ که ] کدام یک از شما دستخوش جنونید .

﴿القلم‏، 6

إِنَّ رَبَّکَ هُوَ أَعْلَمُ بِمَنْ ضَلَّ عَنْ سَبِیلِهِ وَ هُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِینَ‌ (7)

پروردگارت خود بهتر مى‏داند چه کسى از راه او منحرف شده ، و [ هم ] او به راه یافتگان داناتر است .

﴿القلم‏، 7

فَلاَ تُطِعِ الْمُکَذِّبِینَ‌ (8)

پس ، از دروغزنان فرمان مبر .

﴿القلم‏، 8

وَدُّوا لَوْ تُدْهِنُ فَیُدْهِنُونَ‌ (9)

دوست دارند که نرمى کنى تا نرمى نمایند .

﴿القلم‏، 9

وَ لاَ تُطِعْ کُلَّ حَلاَّفٍ مَهِینٍ‌ (10)

و از هر قَسَم‏خورنده فرومایه‏اى فرمان مبر :

﴿القلم‏، 10

هَمَّازٍ مَشَّاءٍ بِنَمِیمٍ‌ (11)

[ که ] عیبجوست و براى خبرچینى گام برمى‏دارد ،

﴿القلم‏، 11

مَنَّاعٍ لِلْخَیْرِ مُعْتَدٍ أَثِیمٍ‌ (12)

مانع خیر ، متجاوز ، گناه پیشه ،

﴿القلم‏، 12

عُتُلٍّ بَعْدَ ذٰلِکَ زَنِیمٍ‌ (13)

گستاخ ، [ و ] گذشته از آن زنازاده است ،

﴿القلم‏، 13

أَنْ کَانَ ذَا مَالٍ وَ بَنِینَ‌ (14)

به صرف اینکه مالدار و پسر دار است ،

﴿القلم‏، 14

إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا قَالَ أَسَاطِیرُ الْأَوَّلِینَ‌ (15)

چون آیات ما بر او خوانده شود ، گوید : « افسانه‏هاى پیشینیان است . »

﴿القلم‏، 15

سوره الحاقه

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الحاقة، 0

الْحَاقَّةُ (1)

آن رخ دهنده .

﴿الحاقة، 1

مَا الْحَاقَّةُ (2)

چیست آن رخ دهنده ؟

﴿الحاقة، 2

وَ مَا أَدْرَاکَ مَا الْحَاقَّةُ (3)

و چه دانى که آن رخ دهنده چیست ؟

﴿الحاقة، 3

کَذَّبَتْ ثَمُودُ وَ عَادٌ بِالْقَارِعَةِ (4)

ثمود و عاد ، آن حادثه کوبنده را تکذیب کردند .

﴿الحاقة، 4

فَأَمَّا ثَمُودُ فَأُهْلِکُوا بِالطَّاغِیَةِ (5)

امّا ثمود به [ سزاى ] سرکشى [ خود ] به هلاکت رسیدند .

﴿الحاقة، 5

وَ أَمَّا عَادٌ فَأُهْلِکُوا بِرِیحٍ صَرْصَرٍ عَاتِیَةٍ (6)

و امّا عاد ، به [ وسیله ] تندبادى توفنده سرکش هلاک شدند .

﴿الحاقة، 6

سَخَّرَهَا عَلَیْهِمْ سَبْعَ لَیَالٍ وَ ثَمَانِیَةَ أَیَّامٍ حُسُوماً فَتَرَى الْقَوْمَ فِیهَا صَرْعَى کَأَنَّهُمْ أَعْجَازُ نَخْلٍ خَاوِیَةٍ (7)

[ که خدا ] آن را هفت شب و هشت روز پیاپى بر آنان بگماشت : در آن [ مدّت ] مردم را فروافتاده مى‏دیدى ، گویى آنها تنه‏هاى نخلهاى میان تهى‏اند .

﴿الحاقة، 7

فَهَلْ تَرَى لَهُمْ مِنْ بَاقِیَةٍ (8)

آیا از آنان کسى را بر جاى مى‏بینى ؟

﴿الحاقة، 8

سوره المعارج

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿المعارج‏، 0

سَأَلَ سَائِلٌ بِعَذَابٍ وَاقِعٍ‌ (1)

پرسنده‏اى از عذاب واقع‏شونده‏اى پرسید ،

﴿المعارج‏، 1

لِلْکَافِرینَ لَیْسَ لَهُ دَافِعٌ‌ (2)

که اختصاص به کافران دارد [ و ] آن را بازدارنده‏اى نیست .

﴿المعارج‏، 2

مِنَ اللَّهِ ذِی الْمَعَارِجِ‌ (3)

[ و ] از جانب خداوندِ صاحب درجات [ و مراتب ] است .

﴿المعارج‏، 3

تَعْرُجُ الْمَلاَئِکَةُ وَ الرُّوحُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ خَمْسِینَ أَلْفَ سَنَةٍ (4)

فرشتگان و روح ، در روزى که مقدارش پنجاه هزار سال است به سوى « او » بالا مى‏روند .

﴿المعارج‏، 4

فَاصْبِرْ صَبْراً جَمِیلاً (5)

پس صبر کن ، صبرى نیکو .

﴿المعارج‏، 5

إِنَّهُمْ یَرَوْنَهُ بَعِیداً (6)

زیرا آنان [ عذاب ] را دور مى‏بینند ،

﴿المعارج‏، 6

وَ نَرَاهُ قَرِیباً (7)

و [ ما ] نزدیکش مى‏بینیم .

﴿المعارج‏، 7

یَوْمَ تَکُونُ السَّمَاءُ کَالْمُهْلِ‌ (8)

روزى که آسمانها چون فلز گداخته شود ،

﴿المعارج‏، 8

وَ تَکُونُ الْجِبَالُ کَالْعِهْنِ‌ (9)

و کوه‏ها چون پشم‏زده گردد ،

﴿المعارج‏، 9

وَ لاَ یَسْأَلُ حَمِیمٌ حَمِیماً (10)

و هیچ دوست صمیمى از دوست صمیمى [ حال ] نپرسد ،

﴿المعارج‏، 10

سوره نوح

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿نوح‏، 0

إِنَّا أَرْسَلْنَا نُوحاً إِلَى قَوْمِهِ أَنْ أَنْذِرْ قَوْمَکَ مِنْ قَبْلِ أَنْ یَأْتِیَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ‌ (1)

ما نوح را به سوى قومش فرستادیم که : « قومت را ، پیش از آنکه عذابى دردناک به آنان رسد ، هشدار ده . »

﴿نوح‏، 1

قَالَ یَا قَوْمِ إِنِّی لَکُمْ نَذِیرٌ مُبِینٌ‌ (2)

[ نوح ] گفت : « اى قوم من ، من شما را هشداردهنده‏اى آشکارم ،

﴿نوح‏، 2

أَنِ اعْبُدُوا اللَّهَ وَ اتَّقُوهُ وَ أَطِیعُونِ‌ (3)

که خدا را بپرستید و از او پروا دارید و مرا فرمان برید .

﴿نوح‏، 3

یَغْفِرْ لَکُمْ مِنْ ذُنُوبِکُمْ وَ یُؤَخِّرْکُمْ إِلَى أَجَلٍ مُسَمًّى إِنَّ أَجَلَ اللَّهِ إِذَا جَاءَ لاَ یُؤَخَّرُ لَوْ کُنْتُمْ تَعْلَمُونَ‌ (4)

[ تا ] برخى از گناهانتان را بر شما ببخشاید و [ اجل ] شما را تا وقتى معیّن به تأخیر اندازد . اگر بدانید ، چون وقت مقرّر خدا برسد ، تأخیر بر نخواهد داشت . »

﴿نوح‏، 4

قَالَ رَبِّ إِنِّی دَعَوْتُ قَوْمِی لَیْلاً وَ نَهَاراً (5)

[ نوح ] گفت : « پروردگارا ، من قوم خود را شب و روز دعوت کردم ،

﴿نوح‏، 5

فَلَمْ یَزِدْهُمْ دُعَائِی إِلاَّ فِرَاراً (6)

و دعوت من جز بر گریزشان نیفزود .

﴿نوح‏، 6

وَ إِنِّی کُلَّمَا دَعَوْتُهُمْ لِتَغْفِرَ لَهُمْ جَعَلُوا أَصَابِعَهُمْ فِی آذَانِهِمْ وَ اسْتَغْشَوْا ثِیَابَهُمْ وَ أَصَرُّوا وَ اسْتَکْبَرُوا اسْتِکْبَاراً (7)

و من هر بار که آنان را دعوت کردم تا ایشان را بیامرزى ، انگشتانشان را در گوشهایشان کردند و رداى خویشتن بر سر کشیدند و اصرار ورزیدند و هر چه بیشتر بر کبر خود افزودند .

﴿نوح‏، 7

ثُمَّ إِنِّی دَعَوْتُهُمْ جِهَاراً (8)

سپس من آشکارا آنان را دعوت کردم .

﴿نوح‏، 8

ثُمَّ إِنِّی أَعْلَنْتُ لَهُمْ وَ أَسْرَرْتُ لَهُمْ إِسْرَاراً (9)

باز من به آنان اعلام نمودم و در خلوت [ و ] پوشیده نیز به ایشان گفتم .

﴿نوح‏، 9

فَقُلْتُ اسْتَغْفِرُوا رَبَّکُمْ إِنَّهُ کَانَ غَفَّاراً (10)

و گفتم : از پروردگارتان آمرزش بخواهید که او همواره آمرزنده است .

﴿نوح‏، 10

سوره الجن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الجن‏، 0

قُلْ أُوحِیَ إِلَیَّ أَنَّهُ اسْتَمَعَ نَفَرٌ مِنَ الْجِنِّ فَقَالُوا إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآناً عَجَباً (1)

بگو : « به من وحى شده است که تنى چند از جنّیان گوش فرا داشتند و گفتند : راستى ما قرآنى شگفت‏آور شنیدیم .

﴿الجن‏، 1

یَهْدِی إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ وَ لَنْ نُشْرِکَ بِرَبِّنَا أَحَداً (2)

[ که ] به راه راست هدایت مى‏کند . پس به آن ایمان آوردیم و هرگز کسى را شریک پروردگارمان قرار نخواهیم داد .

﴿الجن‏، 2

وَ أَنَّهُ تَعَالَى جَدُّ رَبِّنَا مَا اتَّخَذَ صَاحِبَةً وَ لاَ وَلَداً (3)

و اینکه او ، پروردگار والاى ما ، همسر و فرزندى اختیار نکرده است .

﴿الجن‏، 3

وَ أَنَّهُ کَانَ یَقُولُ سَفِیهُنَا عَلَى اللَّهِ شَطَطاً (4)

و [ شگفت ] آنکه کم‏خِرَد ما ، در باره خدا سخنانى یاوه مى‏سراید .

﴿الجن‏، 4

وَ أَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ تَقُولَ الْإِنْسُ وَ الْجِنُّ عَلَى اللَّهِ کَذِباً (5)

و ما پنداشته بودیم که انس و جنّ هرگز به خدا دروغ نمى‏بندند .

﴿الجن‏، 5

وَ أَنَّهُ کَانَ رِجَالٌ مِنَ الْإِنْسِ یَعُوذُونَ بِرِجَالٍ مِنَ الْجِنِّ فَزَادُوهُمْ رَهَقاً (6)

و مردانى از آدمیان به مردانى از جنّ پناه مى‏بردند و بر سرکشى آنها مى‏افزودند .

﴿الجن‏، 6

وَ أَنَّهُمْ ظَنُّوا کَمَا ظَنَنْتُمْ أَنْ لَنْ یَبْعَثَ اللَّهُ أَحَداً (7)

و آنها [ نیز ] آن گونه که [ شما ] پنداشته‏اید ، گمان بردند که خدا هرگز کسى را زنده نخواهد گردانید .

﴿الجن‏، 7

وَ أَنَّا لَمَسْنَا السَّمَاءَ فَوَجَدْنَاهَا مُلِئَتْ حَرَساً شَدِیداً وَ شُهُباً (8)

و ما بر آسمان دست یافتیم و آن را پر از نگهبانان توانا و تیرهاى شهاب یافتیم .

﴿الجن‏، 8

وَ أَنَّا کُنَّا نَقْعُدُ مِنْهَا مَقَاعِدَ لِلسَّمْعِ فَمَنْ یَسْتَمِعِ الْآنَ یَجِدْ لَهُ شِهَاباً رَصَداً (9)

و در [ آسمان ] براى شنیدن ، به کمین مى‏نشستیم ، [ امّا ] اکنون هر که بخواهد به گوش باشد ، تیر شهابى در کمین خود مى‏یابد .

﴿الجن‏، 9

وَ أَنَّا لاَ نَدْرِی أَ شَرٌّ أُرِیدَ بِمَنْ فِی الْأَرْضِ أَمْ أَرَادَ بِهِمْ رَبُّهُمْ رَشَداً (10)

و ما [ درست ] نمى‏دانیم که آیا براى کسانى که در زمینند بدى خواسته شده یا پروردگارشان بر ایشان هدایت خواسته است ؟

﴿الجن‏، 10

وَ أَنَّا مِنَّا الصَّالِحُونَ وَ مِنَّا دُونَ ذٰلِکَ کُنَّا طَرَائِقَ قِدَداً (11)

و از میان ما برخى درستکارند و برخى غیر آن ، و ما فرقه‏هایى گوناگونیم .

﴿الجن‏، 11

وَ أَنَّا ظَنَنَّا أَنْ لَنْ نُعْجِزَ اللَّهَ فِی الْأَرْضِ وَ لَنْ نُعْجِزَهُ هَرَباً (12)

و ما مى‏دانیم که هرگز نمى‏توانیم در زمین خداى را به ستوه آوریم ، و هرگز او را با گریز [ خود ] درمانده نتوانیم کرد

﴿الجن‏، 12

وَ أَنَّا لَمَّا سَمِعْنَا الْهُدَى آمَنَّا بِهِ فَمَنْ یُؤْمِنْ بِرَبِّهِ فَلاَ یَخَافُ بَخْساً وَ لاَ رَهَقاً (13)

و ما چون هدایت را شنیدیم بدان گرویدیم ; پس کسى که به پروردگار خود ایمان آورَد ، از کمى [ پاداش ] و سختى بیم ندارد .

﴿الجن‏، 13

سوره المزمل

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿المزمل‏، 0

یَا أَیُّهَا الْمُزَّمِّلُ‌ (1)

اى جامه به خویشتن فروپیچیده ،

﴿المزمل‏، 1

قُمِ اللَّیْلَ إِلاَّ قَلِیلاً (2)

به پا خیز شب را مگر اندکى ،

﴿المزمل‏، 2

نِصْفَهُ أَوِ انْقُصْ مِنْهُ قَلِیلاً (3)

نیمى از شب یا اندکى از آن را بکاه ،

﴿المزمل‏، 3

أَوْ زِدْ عَلَیْهِ وَ رَتِّلِ الْقُرْآنَ تَرْتِیلاً (4)

یا بر آن [ نصف ] بیفزاى و قرآن را شمرده شمرده بخوان .

﴿المزمل‏، 4

إِنَّا سَنُلْقِی عَلَیْکَ قَوْلاً ثَقِیلاً (5)

در حقیقت ما به زودى بر تو گفتارى گرانبار القا مى‏کنیم .

﴿المزمل‏، 5

إِنَّ نَاشِئَةَ اللَّیْلِ هِیَ أَشَدُّ وَطْئاً وَ أَقْوَمُ قِیلاً (6)

قطعاً برخاستن شب ، رنجش بیشتر و گفتار [ در آن هنگام ] راستین‏تر است .

﴿المزمل‏، 6

إِنَّ لَکَ فِی النَّهَارِ سَبْحاً طَوِیلاً (7)

[ و ] تو را ، در روز ، آمد و شدى دراز است .

﴿المزمل‏، 7

وَ اذْکُرِ اسْمَ رَبِّکَ وَ تَبَتَّلْ إِلَیْهِ تَبْتِیلاً (8)

و نام پروردگار خود را یاد کن و تنها به او بپرداز .

﴿المزمل‏، 8

رَبُّ الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ لاَ إِلٰهَ إِلاَّ هُوَ فَاتَّخِذْهُ وَکِیلاً (9)

[ اوست ] پروردگار خاور و باختر ، خدایى جز او نیست ، پس او را کارساز خویش اختیار کن .

﴿المزمل‏، 9

وَ اصْبِرْ عَلَى مَا یَقُولُونَ وَ اهْجُرْهُمْ هَجْراً جَمِیلاً (10)

و بر آنچه مى‏گویند شکیبا باش و از آنان با دورى گزیدنى خوش فاصله بگیر .

﴿المزمل‏، 10

وَ ذَرْنِی وَ الْمُکَذِّبِینَ أُولِی النَّعْمَةِ وَ مَهِّلْهُمْ قَلِیلاً (11)

و مرا با تکذیب‏کنندگانِ توانگر واگذار و اندکى مهلتشان ده .

﴿المزمل‏، 11

إِنَّ لَدَیْنَا أَنْکَالاً وَ جَحِیماً (12)

در حقیقت پیش ما زنجیرها و دوزخ ،

﴿المزمل‏، 12

وَ طَعَاماً ذَا غُصَّةٍ وَ عَذَاباً أَلِیماً (13)

و غذایى گلوگیر و عذابى پردرد است .

﴿المزمل‏، 13

یَوْمَ تَرْجُفُ الْأَرْضُ وَ الْجِبَالُ وَ کَانَتِ الْجِبَالُ کَثِیباً مَهِیلاً (14)

روزى که زمین و کوه‏ها به لرزه درآیند و کوه‏ها به سان ریگ روان گردند .

﴿المزمل‏، 14

إِنَّا أَرْسَلْنَا إِلَیْکُمْ رَسُولاً شَاهِداً عَلَیْکُمْ کَمَا أَرْسَلْنَا إِلَى فِرْعَوْنَ رَسُولاً (15)

بى‏گمان ، ما به سوى شما فرستاده‏اى که گواه بر شماست روانه کردیم ، همان گونه که فرستاده‏اى به سوى فرعون فرستادیم .

﴿المزمل‏، 15

فَعَصَى فِرْعَوْنُ الرَّسُولَ فَأَخَذْنَاهُ أَخْذاً وَبِیلاً (16)

[ ولى ] فرعون به آن فرستاده عصیان ورزید ، پس ما او را به سختى فرو گرفتیم .

﴿المزمل‏، 16

فَکَیْفَ تَتَّقُونَ إِنْ کَفَرْتُمْ یَوْماً یَجْعَلُ الْوِلْدَانَ شِیباً (17)

پس اگر کفر بورزید ، چگونه از روزى که کودکان را پیر مى‏گرداند ، پرهیز توانید کرد ؟

﴿المزمل‏، 17

السَّمَاءُ مُنْفَطِرٌ بِهِ کَانَ وَعْدُهُ مَفْعُولاً (18)

آسمان از [ بیم ] آن [ روز ] در هم شکافد ; وعده او انجام یافتنى است .

﴿المزمل‏، 18

إِنَّ هٰذِهِ تَذْکِرَةٌ فَمَنْ شَاءَ اتَّخَذَ إِلَى رَبِّهِ سَبِیلاً (19)

قطعاً این [ آیات ] اندرزى است ، تا هر که بخواهد به سوى پروردگار خود راهى در پیش گیرد .

﴿المزمل‏، 19

سوره المدثر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿المدثر، 0

یَا أَیُّهَا الْمُدَّثِّرُ (1)

اى کشیده رداىِ شب بر سر ،

﴿المدثر، 1

قُمْ فَأَنْذِرْ (2)

برخیز و بترسان .

﴿المدثر، 2

وَ رَبَّکَ فَکَبِّرْ (3)

و پروردگار خود را بزرگ دار .

﴿المدثر، 3

وَ ثِیَابَکَ فَطَهِّرْ (4)

و لباس خویشتن را پاک کن .

﴿المدثر، 4

وَ الرُّجْزَ فَاهْجُرْ (5)

و از پلیدى دور شو .

﴿المدثر، 5

وَ لاَ تَمْنُنْ تَسْتَکْثِرُ (6)

و منّت مگذار و فزونى مَطَلب .

﴿المدثر، 6

وَ لِرَبِّکَ فَاصْبِرْ (7)

و براى پروردگارت شکیبایى کن .

﴿المدثر، 7

فَإِذَا نُقِرَ فِی النَّاقُورِ (8)

پس چون در صور دمیده شود ،

﴿المدثر، 8

فَذٰلِکَ یَوْمَئِذٍ یَوْمٌ عَسِیرٌ (9)

آن روز [ چه ] روز ناگوارى است !

﴿المدثر، 9

عَلَى الْکَافِرِینَ غَیْرُ یَسِیرٍ (10)

بر کافران آسان نیست .

﴿المدثر، 10

ذَرْنِی وَ مَنْ خَلَقْتُ وَحِیداً (11)

مرا با آنکه [ او را ] تنها آفریدم واگذار .

﴿المدثر، 11

وَ جَعَلْتُ لَهُ مَالاً مَمْدُوداً (12)

و دارایى بسیار به او بخشیدم ،

﴿المدثر، 12

وَ بَنِینَ شُهُوداً (13)

و پسرانى آماده [ به خدمت ، دادم ] ،

﴿المدثر، 13

وَ مَهَّدْتُ لَهُ تَمْهِیداً (14)

و برایش [ عیش خوش ] آماده کردم .

﴿المدثر، 14

ثُمَّ یَطْمَعُ أَنْ أَزِیدَ (15)

باز [ هم ] طمع دارد که بیفزایم .

﴿المدثر، 15

کَلاَّ إِنَّهُ کَانَ لِآیَاتِنَا عَنِیداً (16)

ولى نه ، زیرا او دشمنِ آیات ما بود .

﴿المدثر، 16

سَأُرْهِقُهُ صَعُوداً (17)

به زودى او را به بالا رفتن از گردنه [ عذاب ] وادار مى‏کنم .

﴿المدثر، 17

سوره قیامت

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿القیامة، 0

لاَ أُقْسِمُ بِیَوْمِ الْقِیَامَةِ (1)

نه ! سوگند به روز رستاخیز ،

﴿القیامة، 1

وَ لاَ أُقْسِمُ بِالنَّفْسِ اللَّوَّامَةِ (2)

و [ باز ] نه ! سوگند به و جدان سرزنشگر !

﴿القیامة، 2

أَ یَحْسَبُ الْإِنْسَانُ أَلَّنْ نَجْمَعَ عِظَامَهُ‌ (3)

آیا انسان مى‏پندارد که هرگز ریزه استخوان‏هایش را گرد نخواهیم آورد ؟ !

﴿القیامة، 3

بَلَى قَادِرِینَ عَلَى أَنْ نُسَوِّیَ بَنَانَهُ‌ (4)

آرى [ بلکه ] تواناییم که [ خطوط ] سر انگشتانش را [ یکا یک ] درست [ و بازسازى ] کنیم .

﴿القیامة، 4

بَلْ یُرِیدُ الْإِنْسَانُ لِیَفْجُرَ أَمَامَهُ‌ (5)

ولى نه ، انسان مى‏خواهد که در پیشگاه او فسادکارى کند .

﴿القیامة، 5

یَسْأَلُ أَیَّانَ یَوْمُ الْقِیَامَةِ (6)

مى‏پرسد : « روز رستاخیز چه وقت است ؟ »

﴿القیامة، 6

فَإِذَا بَرِقَ الْبَصَرُ (7)

پس آن گاه که دیده خیره گردد ،

﴿القیامة، 7

وَ خَسَفَ الْقَمَرُ (8)

و ماه در خسوف افتد ،

﴿القیامة، 8

وَ جُمِعَ الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ (9)

و آفتاب و ماه به هم گرد آیند ،

﴿القیامة، 9

یَقُولُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ أَیْنَ الْمَفَرُّ (10)

آن روز انسان مى‏گوید : « [ راه ] گریز کجاست ؟ »

﴿القیامة، 10

کَلاَّ لاَ وَزَرَ (11)

حاشا ؟ پناهگاهى نیست !

﴿القیامة، 11

إِلَى رَبِّکَ یَوْمَئِذٍ الْمُسْتَقَرُّ (12)

آن روز ، قرارگاه [ نهایى ] به سوى پروردگار توست !

﴿القیامة، 12

یُنَبَّأُ الْإِنْسَانُ یَوْمَئِذٍ بِمَا قَدَّمَ وَ أَخَّرَ (13)

آن روز است که انسان را از آنچه از دیرباز یا پس از آن انجام داده آگاهى دهند .

﴿القیامة، 13

بَلِ الْإِنْسَانُ عَلَى نَفْسِهِ بَصِیرَةٌ (14)

بلکه انسان خود بر نفس خویشتن بیناست ،

﴿القیامة، 14

وَ لَوْ أَلْقَى مَعَاذِیرَهُ‌ (15)

هر چند دست به عذرتراشى زند .

﴿القیامة، 15

لاَ تُحَرِّکْ بِهِ لِسَانَکَ لِتَعْجَلَ بِهِ‌ (16)

زبانت را [ در هنگام وحى ] زود بحرکت درنیاور تا در خواندن [ قرآن ] شتابزدگى بخرج دهى .

﴿القیامة، 16

إِنَّ عَلَیْنَا جَمْعَهُ وَ قُرْآنَهُ‌ (17)

در حقیقت گردآوردن و خواندن آن بر [ عهده ] ماست .

﴿القیامة، 17

فَإِذَا قَرَأْنَاهُ فَاتَّبِعْ قُرْآنَهُ‌ (18)

پس چون آن را برخواندیم [ همان‏گونه ] خواندن آن را دنبال کن .

﴿القیامة، 18

ثُمَّ إِنَّ عَلَیْنَا بَیَانَهُ‌ (19)

سپس توضیح آن [ نیز ] بر عهده ماست !

﴿القیامة، 19

سوره انسان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الإنسان‏، 0

هَلْ أَتَى عَلَى الْإِنْسَانِ حِینٌ مِنَ الدَّهْرِ لَمْ یَکُنْ شَیْئاً مَذْکُوراً (1)

آیا انسان را آن هنگام از روزگار [ به یاد ] آید که چیزى درخورِ یادکرد نبود ؟

﴿الإنسان‏، 1

إِنَّا خَلَقْنَا الْإِنْسَانَ مِنْ نُطْفَةٍ أَمْشَاجٍ نَبْتَلِیهِ فَجَعَلْنَاهُ سَمِیعاً بَصِیراً (2)

ما انسان را از نطفه‏اى اندر آمیخته آفریدیم تا او را بیازماییم و وى را شنوا و بینا گردانیدیم .

﴿الإنسان‏، 2

إِنَّا هَدَیْنَاهُ السَّبِیلَ إِمَّا شَاکِراً وَ إِمَّا کَفُوراً (3)

ما راه را بدو نمودیم ; یا سپاسگزار خواهد بود و یا ناسپاسگزار .

﴿الإنسان‏، 3

إِنَّا أَعْتَدْنَا لِلْکَافِرِینَ سَلاَسِلَ وَ أَغْلاَلاً وَ سَعِیراً (4)

ما براى کافران زنجیرها و غلّ‏ها و آتشى فروزان آماده کرده‏ایم .

﴿الإنسان‏، 4

إِنَّ الْأَبْرَارَ یَشْرَبُونَ مِنْ کَأْسٍ کَانَ مِزَاجُهَا کَافُوراً (5)

همانا نیکان از جامى نوشند که آمیزه‏اى از کافور دارد ،

﴿الإنسان‏، 5

سوره المرسلات

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿المرسلات‏، 0

وَ الْمُرْسَلاَتِ عُرْفاً (1)

سوگند به فرستادگانِ پى در پى ،

﴿المرسلات‏، 1

فَالْعَاصِفَاتِ عَصْفاً (2)

که سخت توفنده‏اند .

﴿المرسلات‏، 2

وَ النَّاشِرَاتِ نَشْراً (3)

و سوگند به افشانندگانِ افشانگر ،

﴿المرسلات‏، 3

فَالْفَارِقَاتِ فَرْقاً (4)

که [ میان حق و باطل ] جُداگرند ،

﴿المرسلات‏، 4

فَالْمُلْقِیَاتِ ذِکْراً (5)

و القاکننده وحى‏اند .

﴿المرسلات‏، 5

عُذْراً أَوْ نُذْراً (6)

خواه عذرى باشد یا هشدارى .

﴿المرسلات‏، 6

إِنَّمَا تُوعَدُونَ لَوَاقِعٌ‌ (7)

که آنچه وعده یافته‏اید قطعاً رخ خواهد داد .

﴿المرسلات‏، 7

فَإِذَا النُّجُومُ طُمِسَتْ‌ (8)

پس وقتى که ستارگان محو شوند ،

﴿المرسلات‏، 8

وَ إِذَا السَّمَاءُ فُرِجَتْ‌ (9)

و آن گاه که آسمان بشکافد ،

﴿المرسلات‏، 9

وَ إِذَا الْجِبَالُ نُسِفَتْ‌ (10)

و آن گاه که کوه‏ها از جا کَنده شوند ،

﴿المرسلات‏، 10

وَ إِذَا الرُّسُلُ أُقِّتَتْ‌ (11)

و آن گاه که پیمبران به میقات آیند ،

﴿المرسلات‏، 11

لِأَیِّ یَوْمٍ أُجِّلَتْ‌ (12)

براى چه روزى تعیین وقت شده است ؟

﴿المرسلات‏، 12

لِیَوْمِ الْفَصْلِ‌ (13)

براى روز داورى .

﴿المرسلات‏، 13

وَ مَا أَدْرَاکَ مَا یَوْمُ الْفَصْلِ‌ (14)

و تو چه دانى که روز داورى چیست ؟

﴿المرسلات‏، 14

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ‌ (15)

آن روز واى بر تکذیب‏کنندگان !

﴿المرسلات‏، 15

أَ لَمْ نُهْلِکِ الْأَوَّلِینَ‌ (16)

مگر پیشینیان را هلاک نکردیم ؟

﴿المرسلات‏، 16

ثُمَّ نُتْبِعُهُمُ الْآخِرِینَ‌ (17)

سپس از پىِ آنان پسینیان را مى‏بریم .

﴿المرسلات‏، 17

کَذٰلِکَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِینَ‌ (18)

با مجرمان چنین مى‏کنیم .

﴿المرسلات‏، 18

وَیْلٌ یَوْمَئِذٍ لِلْمُکَذِّبِینَ‌ (19)

آن روز واى بر تکذیب‏کنندگان .

﴿المرسلات‏، 19

ش

سوره النباء

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿النبإ، 0

عَمَّ یَتَسَاءَلُونَ‌ (1)

درباره چه چیز از یکدیگر مى‏پرسند ؟

﴿النبإ، 1

عَنِ النَّبَإِ الْعَظِیمِ‌ (2)

از آن خبر بزرگ ،

﴿النبإ، 2

الَّذِی هُمْ فِیهِ مُخْتَلِفُونَ‌ (3)

که درباره آن با هم اختلاف دارند .

﴿النبإ، 3

کَلاَّ سَیَعْلَمُونَ‌ (4)

نه چنان است ، به زودى خواهند دانست .

﴿النبإ، 4

ثُمَّ کَلاَّ سَیَعْلَمُونَ‌ (5)

باز هم نه چنان است ، بزودى خواهند دانست .

﴿النبإ، 5

أَ لَمْ نَجْعَلِ الْأَرْضَ مِهَاداً (6)

آیا زمین را گهواره‏اى نگردانیدیم ؟

﴿النبإ، 6

وَ الْجِبَالَ أَوْتَاداً (7)

و کوه‏ها را [ چون ] میخهایى [ نگذاشتیم ] ؟

﴿النبإ، 7

وَ خَلَقْنَاکُمْ أَزْوَاجاً (8)

و شما را جفت آفریدیم .

﴿النبإ، 8

وَ جَعَلْنَا نَوْمَکُمْ سُبَاتاً (9)

و خواب شما را [ مایه ] آسایش گردانیدیم .

﴿النبإ، 9

وَ جَعَلْنَا اللَّیْلَ لِبَاساً (10)

و شب را [ براى شما ] پوششى قرار دادیم .

﴿النبإ، 10

وَ جَعَلْنَا النَّهَارَ مَعَاشاً (11)

و روز را [ براى ] معاش [ شما ] نهادیم .

﴿النبإ، 11

وَ بَنَیْنَا فَوْقَکُمْ سَبْعاً شِدَاداً (12)

و بر فرازِ شما هفت [ آسمان ] استوار بنا کردیم .

﴿النبإ، 12

وَ جَعَلْنَا سِرَاجاً وَهَّاجاً (13)

و چراغى فروزان گذاردیم .

﴿النبإ، 13

وَ أَنْزَلْنَا مِنَ الْمُعْصِرَاتِ مَاءً ثَجَّاجاً (14)

و از ابرهاى متراکم ، آبى ریزان فرود آوردیم ،

﴿النبإ، 14

لِنُخْرِجَ بِهِ حَبّاً وَ نَبَاتاً (15)

تا بدان دانه و گیاه برویانیم ،

﴿النبإ، 15

وَ جَنَّاتٍ أَلْفَافاً (16)

و باغهاى درهم‏پیچیده و انبوه .

﴿النبإ، 16

إِنَّ یَوْمَ الْفَصْلِ کَانَ مِیقَاتاً (17)

قطعاً وعدگاه [ ما با شما ] روز داورى است :

﴿النبإ، 17

یَوْمَ یُنْفَخُ فِی الصُّورِ فَتَأْتُونَ أَفْوَاجاً (18)

روزى که در « صور » دمیده شود ، و گروه گروه بیایید ;

﴿النبإ، 18

وَ فُتِحَتِ السَّمَاءُ فَکَانَتْ أَبْوَاباً (19)

و آسمان ، گشوده و درهایى [ پدید ] شود ;

﴿النبإ، 19

وَ سُیِّرَتِ الْجِبَالُ فَکَانَتْ سَرَاباً (20)

و کوه‏ها را روان کنند ، و [ چون ] سرابى گردند .

﴿النبإ، 20

إِنَّ جَهَنَّمَ کَانَتْ مِرْصَاداً (21)

[ آرى ، ] جهنّم [ از دیرباز ] کمینگاهى بوده ،

﴿النبإ، 21

لِلطَّاغِینَ مَآباً (22)

[ که ] براى سرکشان ، بازگشتگاهى است .

﴿النبإ، 22

لاَبِثِینَ فِیهَا أَحْقَاباً (23)

روزگارى دراز در آن درنگ کنند .

﴿النبإ، 23

لاَ یَذُوقُونَ فِیهَا بَرْداً وَ لاَ شَرَاباً (24)

در آنجا نه خنکى چشند و نه شربتى ،

﴿النبإ، 24

إِلاَّ حَمِیماً وَ غَسَّاقاً (25)

جز آب جوشان و چرکابه‏اى .

﴿النبإ، 25

جَزَاءً وِفَاقاً (26)

کیفرى مناسب [ با جُرم آنها ] .

﴿النبإ، 26

إِنَّهُمْ کَانُوا لاَ یَرْجُونَ حِسَاباً (27)

آنان بودند که به [ روز ] حساب امید نداشتند ;

﴿النبإ، 27

وَ کَذَّبُوا بِآیَاتِنَا کِذَّاباً (28)

و آیات ما را سخت تکذیب مى‏کردند .

﴿النبإ، 28

وَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ أَحْصَیْنَاهُ کِتَاباً (29)

و حال آنکه هر چیزى را برشمرده [ به صورت ] کتابى در آورده‏ایم .

﴿النبإ، 29

فَذُوقُوا فَلَنْ نَزِیدَکُمْ إِلاَّ عَذَاباً (30)

پس بچشید که جز عذاب ، هرگز [ چیزى ] بر شما نمى‏افزاییم .

﴿النبإ، 30

سوره نازعات

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿النازعات‏، 0

وَ النَّازِعَاتِ غَرْقاً (1)

سوگند به فرشتگانى که [ از کافران ] به سختى جان ستانند ،

﴿النازعات‏، 1

وَ النَّاشِطَاتِ نَشْطاً (2)

و به فرشتگانى که جان [ مؤمنان ] را به آرامى گیرند ،

﴿النازعات‏، 2

وَ السَّابِحَاتِ سَبْحاً (3)

و به فرشتگانى که [ در دریاى بى‏مانند ] شناکنان شناورند ،

﴿النازعات‏، 3

فَالسَّابِقَاتِ سَبْقاً (4)

پس در پیشى گرفتن [ در فرمان خدا ] سبقت‏گیرنده‏اند ،

﴿النازعات‏، 4

فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْراً (5)

و کار [ بندگان ] را تدبیر مى‏کنند .

﴿النازعات‏، 5

یَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ (6)

آن روز که لرزنده بلرزد ،

﴿النازعات‏، 6

تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ (7)

و از پى آن لرزه‏اى [ دگر ] افتد ،

﴿النازعات‏، 7

قُلُوبٌ یَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ (8)

در آن روز ، دلهایى سخت هراسانند .

﴿النازعات‏، 8

أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ (9)

دیدگان آنها فروافتاده .

﴿النازعات‏، 9

یَقُولُونَ أَ إِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِی الْحَافِرَةِ (10)

گویند : « آیا [ باز ] ما به [ مغاک ] زمین برمى‏گردیم ؟

﴿النازعات‏، 10

أَ إِذَا کُنَّا عِظَاماً نَخِرَةً (11)

آیا وقتى ما استخوان‏ریزه‏هاى پوسیده شدیم [ زندگى را از سر مى‏گیریم ] ؟ »

﴿النازعات‏، 11

قَالُوا تِلْکَ إِذاً کَرَّةٌ خَاسِرَةٌ (12)

[ و با خود ] گویند : « در این صورت ، این برگشتى زیان‏آور است . »

﴿النازعات‏، 12

فَإِنَّمَا هِیَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ (13)

و [ لى ] در حقیقت ، آن [ بازگشت ، بسته به ] یک فریاد است [ و بس ] .

﴿النازعات‏، 13

فَإِذَا هُمْ بِالسَّاهِرَةِ (14)

و بناگاه آنان در زمینِ هموار خواهند بود .

﴿النازعات‏، 14

هَلْ أَتَاکَ حَدِیثُ مُوسَى‌ (15)

آیا سرگذشت موسى بر تو آمد ؟

﴿النازعات‏، 15

سوره عبس

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿عبس‏، 0

عَبَسَ وَ تَوَلَّى‌ (1)

چهره درهم کشید و روى گردانید ،

﴿عبس‏، 1

أَنْ جَاءَهُ الْأَعْمَى‌ (2)

که آن مرد نابینا پیش او آمد ;

﴿عبس‏، 2

وَ مَا یُدْرِیکَ لَعَلَّهُ یَزَّکَّى‌ (3)

و تو چه دانى ، شاید او به پاکى گراید ،

﴿عبس‏، 3

أَوْ یَذَّکَّرُ فَتَنْفَعَهُ الذِّکْرَى‌ (4)

یا پند پذیرد و اندرز سودش دهد .

﴿عبس‏، 4

أَمَّا مَنِ اسْتَغْنَى‌ (5)

امّا آن کس که خود را بى‏نیاز مى‏پندارد ،

﴿عبس‏، 5

فَأَنْتَ لَهُ تَصَدَّى‌ (6)

تو بدو مى‏پردازى ;

﴿عبس‏، 6

وَ مَا عَلَیْکَ أَلاَّ یَزَّکَّى‌ (7)

با آنکه اگر پاک نگردد ، بر تو [ مسئولیّتى ] نیست .

﴿عبس‏، 7

وَ أَمَّا مَنْ جَاءَکَ یَسْعَى‌ (8)

و امّا آن کس که شتابان پیش تو آمد ،

﴿عبس‏، 8

وَ هُوَ یَخْشَى‌ (9)

در حالى که [ از خدا ] مى‏ترسید ،

﴿عبس‏، 9

فَأَنْتَ عَنْهُ تَلَهَّى‌ (10)

تو از او به دیگران مى‏پردازى .

﴿عبس‏، 10

کَلاَّ إِنَّهَا تَذْکِرَةٌ (11)

زنهار [ چنین مکن ] این [ آیات ] پندى است .

﴿عبس‏، 11

فَمَنْ شَاءَ ذَکَرَهُ‌ (12)

تا هر که خواهد ، از آن پند گیرد .

﴿عبس‏، 12

فِی صُحُفٍ مُکَرَّمَةٍ (13)

در صحیفه‏هایى ارجمند ،

﴿عبس‏، 13

مَرْفُوعَةٍ مُطَهَّرَةٍ (14)

والا و پاک‏شده ،

﴿عبس‏، 14

بِأَیْدِی سَفَرَةٍ (15)

به دست فرشتگانى ،

﴿عبس‏، 15

کِرَامٍ بَرَرَةٍ (16)

ارجمند و نیکوکار .

﴿عبس‏، 16

قُتِلَ الْإِنْسَانُ مَا أَکْفَرَهُ‌ (17)

کشته باد انسان ، چه ناسپاس است !

﴿عبس‏، 17

مِنْ أَیِّ شَیْ‌ءٍ خَلَقَهُ‌ (18)

او را از چه چیز آفریده است ؟

﴿عبس‏، 18

مِنْ نُطْفَةٍ خَلَقَهُ فَقَدَّرَهُ‌ (19)

از نطفه‏اى خلقش کرد و اندازه مقرّرش بخشید .

﴿عبس‏، 19

ثُمَّ السَّبِیلَ یَسَّرَهُ‌ (20)

سپس راه را بر او آسان گردانید .

﴿عبس‏، 20

ثُمَّ أَمَاتَهُ فَأَقْبَرَهُ‌ (21)

آن گاه به مرگش رسانید و در قبرش نهاد .

﴿عبس‏، 21

ثُمَّ إِذَا شَاءَ أَنْشَرَهُ‌ (22)

سپس چون بخواهد او را برانگیزد .

﴿عبس‏، 22

کَلاَّ لَمَّا یَقْضِ مَا أَمَرَهُ‌ (23)

ولى نه ! هنوز آنچه را به او دستور داده ، به جاى نیاورده است .

﴿عبس‏، 23

فَلْیَنْظُرِ الْإِنْسَانُ إِلَى طَعَامِهِ‌ (24)

پس انسان باید به خوراک خود بنگرد ،

﴿عبس‏، 24

أَنَّا صَبَبْنَا الْمَاءَ صَبّاً (25)

که ما آب را به صورت بارشى فرو ریختیم ;

﴿عبس‏، 25

ثُمَّ شَقَقْنَا الْأَرْضَ شَقّاً (26)

آن گاه زمین را با شکافتنى [ لازم ] شکافتیم ;

﴿عبس‏، 26

فَأَنْبَتْنَا فِیهَا حَبّاً (27)

پس در آن ، دانه رویانیدیم .

﴿عبس‏، 27

وَ عِنَباً وَ قَضْباً (28)

و انگور و سبزى ،

﴿عبس‏، 28

وَ زَیْتُوناً وَ نَخْلاً (29)

و زیتون و درخت خرما ،

﴿عبس‏، 29

وَ حَدَائِقَ غُلْباً (30)

و باغهاى انبوه ،

﴿عبس‏، 30

وَ فَاکِهَةً وَ أَبّاً (31)

و میوه و چراگاه ،

﴿عبس‏، 31

مَتَاعاً لَکُمْ وَ لِأَنْعَامِکُمْ‌ (32)

[ تا وسیله ] استفاده شما و دامهایتان باشد .

﴿عبس‏، 32

فَإِذَا جَاءَتِ الصَّاخَّةُ (33)

پس چون فریاد گوش‏خراش دررسد ;

﴿عبس‏، 33

یَوْمَ یَفِرُّ الْمَرْءُ مِنْ أَخِیهِ‌ (34)

روزى که آدمى از برادرش ،

﴿عبس‏، 34

وَ أُمِّهِ وَ أَبِیهِ‌ (35)

و از مادرش و پدرش .

﴿عبس‏، 35

وَ صَاحِبَتِهِ وَ بَنِیهِ‌ (36)

و از همسرش و پسرانش مى‏گریزد ،

﴿عبس‏، 36

لِکُلِّ امْرِئٍ مِنْهُمْ یَوْمَئِذٍ شَأْنٌ یُغْنِیهِ‌ (37)

در آن روز ، هر کسى از آنان را کارى است که او را به خود مشغول مى‏دارد .

﴿عبس‏، 37

وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ مُسْفِرَةٌ (38)

در آن روز ، چهره‏هایى درخشانند ،

﴿عبس‏، 38

ضَاحِکَةٌ مُسْتَبْشِرَةٌ (39)

خندان [ و ] شادانند .

﴿عبس‏، 39

وَ وُجُوهٌ یَوْمَئِذٍ عَلَیْهَا غَبَرَةٌ (40)

و در آن روز ، چهره‏هایى است که بر آنها غبار نشسته ،

﴿عبس‏، 40

تَرْهَقُهَا قَتَرَةٌ (41)

[ و ] آنها را تاریکى پوشانده است ;

﴿عبس‏، 41

أُولٰئِکَ هُمُ الْکَفَرَةُ الْفَجَرَةُ (42)

آنان همان کافران بدکارند .

﴿عبس‏، 42

سوره تکویر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ 

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿التکویر، 0

إِذَا الشَّمْسُ کُوِّرَتْ‌ (1)

آن گاه که خورشید به هم درپیچد ،

﴿التکویر، 1

وَ إِذَا النُّجُومُ انْکَدَرَتْ‌ (2)

و آن گه که ستارگان همى تیره شوند ،

﴿التکویر، 2

وَ إِذَا الْجِبَالُ سُیِّرَتْ‌ (3)

و آن گاه که کوه‏ها به رفتار آیند .

﴿التکویر، 3

وَ إِذَا الْعِشَارُ عُطِّلَتْ‌ (4)

وقتى شتران ماده وانهاده شوند ،

﴿التکویر، 4

وَ إِذَا الْوُحُوشُ حُشِرَتْ‌ (5)

و آن گه که وحوش را همى گرد آرند ،

﴿التکویر، 5

وَ إِذَا الْبِحَارُ سُجِّرَتْ‌ (6)

دریاها آن گه که جوشان گردند ،

﴿التکویر، 6

وَ إِذَا النُّفُوسُ زُوِّجَتْ‌ (7)

و آن گاه که جانها به هم درپیوندند ،

﴿التکویر، 7

وَ إِذَا الْمَوْءُودَةُ سُئِلَتْ‌ (8)

پرسند چو زان دخترک زنده به‏گور :

﴿التکویر، 8

بِأَیِّ ذَنْبٍ قُتِلَتْ‌ (9)

به کدامین گناه کشته شده است ؟

﴿التکویر، 9

وَ إِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ‌ (10)

و آن گاه که نامه‏ها ز هم بگشایند ،

﴿التکویر، 10

وَ إِذَا السَّمَاءُ کُشِطَتْ‌ (11)

و آن گاه که آسمان زجا کنده شود ،

﴿التکویر، 11

وَ إِذَا الْجَحِیمُ سُعِّرَتْ‌ (12)

و آن گه که جحیم را برافروزانند ،

﴿التکویر، 12

وَ إِذَا الْجَنَّةُ أُزْلِفَتْ‌ (13)

و آن گه که بهشت را فرا پیش آرند ،

﴿التکویر، 13

عَلِمَتْ نَفْسٌ مَا أَحْضَرَتْ‌ (14)

هر نَفْس بداند چه فراهم دیده .

﴿التکویر، 14

فَلاَ أُقْسِمُ بِالْخُنَّسِ‌ (15)

نه ، نه ! سوگند به اختران گردان ،

﴿التکویر، 15

الْجَوَارِ الْکُنَّسِ‌ (16)

[ کز دیده ] نهان شوند و از نو آیند ،

﴿التکویر، 16

وَ اللَّیْلِ إِذَا عَسْعَسَ‌ (17)

سوگند به شب چو پشت گرداند ،

﴿التکویر، 17

وَ الصُّبْحِ إِذَا تَنَفَّسَ‌ (18)

سوگند به صبح چون دمیدن گیرد ،

﴿التکویر، 18

إِنَّهُ لَقَوْلُ رَسُولٍ کَرِیمٍ‌ (19)

که [ قرآن ] سخن فرشته بزرگوارى است .

﴿التکویر، 19

ذِی قُوَّةٍ عِنْدَ ذِی الْعَرْشِ مَکِینٍ‌ (20)

نیرومند [ که ] پیش خداوند عرش ، بلندپایگاه است .

﴿التکویر، 20

مُطَاعٍ ثَمَّ أَمِینٍ‌ (21)

در آنجا [ هم ] مُطاع [ و هم ] امین است .

﴿التکویر، 21

وَ مَا صَاحِبُکُمْ بِمَجْنُونٍ‌ (22)

و رفیق شما مجنون نیست ;

﴿التکویر، 22

وَ لَقَدْ رَآهُ بِالْأُفُقِ الْمُبِینِ‌ (23)

و قطعاً آن [ فرشته وحى ] را در اُفق رخشان دیده .

﴿التکویر، 23

وَ مَا هُوَ عَلَى الْغَیْبِ بِضَنِینٍ‌ (24)

و او در امر غیب بخیل نیست .

﴿التکویر، 24

وَ مَا هُوَ بِقَوْلِ شَیْطَانٍ رَجِیمٍ‌ (25)

و [ قرآن ] نیست سخن دیوِ رجیم .

﴿التکویر، 25

فَأَیْنَ تَذْهَبُونَ‌ (26)

پس به کجا مى‏روید ؟

﴿التکویر، 26

إِنْ هُوَ إِلاَّ ذِکْرٌ لِلْعَالَمِینَ‌ (27)

این [ سخن ] بجز پندى براى عالمیان نیست ;

﴿التکویر، 27

لِمَنْ شَاءَ مِنْکُمْ أَنْ یَسْتَقِیمَ‌ (28)

براى هر یک از شما که خواهد به راه راست رَوَد .

﴿التکویر، 28

وَ مَا تَشَاءُونَ إِلاَّ أَنْ یَشَاءَ اللَّهُ رَبُّ الْعَالَمِینَ‌ (29)

و تا خدا ، پروردگار جهانیان ، نخواهد ، [ شما نیز ] نخواهید خواست .

﴿التکویر، 29