روز پدر مبارک

ولادت با سعادت افتخار

ولادت با سعادت افتخار خلایق اسمان و زمین شفیع  

شیعیان در روز قیامت امام علی علیه السلام بر شما مبارک

سوره القصص

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿القصص‏، 0﴾

طسم‌ (1)

طا ، سین ، میم .

﴿القصص‏، 1﴾

تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ الْمُبِینِ‌ (2)

این است آیات کتاب روشنگر .

﴿القصص‏، 2﴾

نَتْلُو عَلَیْکَ مِنْ نَبَإِ مُوسَى وَ فِرْعَوْنَ بِالْحَقِّ لِقَوْمٍ یُؤْمِنُونَ‌ (3)

[ بخشى ] از گزارش [ حال ] موسى و فرعون را براى [ آگاهى ] مردمى که ایمان مى‏آورند ، به درستى بر تو مى‏خوانیم :

﴿القصص‏، 3﴾

إِنَّ فِرْعَوْنَ عَلاَ فِی الْأَرْضِ وَ جَعَلَ أَهْلَهَا شِیَعاً یَسْتَضْعِفُ طَائِفَةً مِنْهُمْ یُذَبِّحُ أَبْنَاءَهُمْ وَ یَسْتَحْیِی نِسَاءَهُمْ إِنَّهُ کَانَ مِنَ الْمُفْسِدِینَ‌ (4)

فرعون در سرزمین [ مصر ] سر برافراشت ، و مردمِ آن را طبقه طبقه ساخت ; طبقه‏اى از آنان را زبون مى‏داشت : پسرانشان را سر مى‏برید ، و زنانشان را [ براى بهره‏کشى ] زنده بر جاى مى‏گذاشت ، که وى از فسادکاران بود .

﴿القصص‏، 4﴾

وَ نُرِیدُ أَنْ نَمُنَّ عَلَى الَّذِینَ اسْتُضْعِفُوا فِی الْأَرْضِ وَ نَجْعَلَهُمْ أَئِمَّةً وَ نَجْعَلَهُمُ الْوَارِثِینَ‌ (5)

و خواستیم بر کسانى که در آن سرزمین فرو دست شده بودند منّت نهیم و آنان را پیشوایان [ مردم ] گردانیم ، و ایشان را وارث [ زمین ] کنیم ،

﴿القصص‏، 5﴾

سوره العنکبوت

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿العنکبوت‏، 0﴾

الم‌ (1)

الف ، لام ، میم .

﴿العنکبوت‏، 1﴾

أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لاَ یُفْتَنُونَ‌ (2)

آیا مردم پنداشتند که تا گفتند ایمان آوردیم ، رها مى‏شوند و مورد آزمایش قرار نمى‏گیرند ؟

﴿العنکبوت‏، 2﴾

وَ لَقَدْ فَتَنَّا الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلَیَعْلَمَنَّ اللَّهُ الَّذِینَ صَدَقُوا وَ لَیَعْلَمَنَّ الْکَاذِبِینَ‌ (3)

و به یقین ، کسانى را که پیش از اینان بودند آزمودیم ، تا خدا آنان را که راست گفته‏اند معلوم دارد و دروغگویان را [ نیز ] معلوم دارد .

﴿العنکبوت‏، 3﴾

أَمْ حَسِبَ الَّذِینَ یَعْمَلُونَ السَّیِّئَاتِ أَنْ یَسْبِقُونَا سَاءَ مَا یَحْکُمُونَ‌ (4)

آیا کسانى که کارهاى بد مى‏کنند ، مى‏پندارند که بر ما پیشى خواهند جست ؟ چه بد داورى مى‏کنند .

﴿العنکبوت‏، 4﴾

مَنْ کَانَ یَرْجُو لِقَاءَ اللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ اللَّهِ لَآتٍ وَ هُوَ السَّمِیعُ الْعَلِیمُ‌ (5)

کسى که به دیدار خدا امید دارد [ بداند که ] اجل [ او از سوى ] خدا آمدنى است ، و اوست شنواى دانا .

﴿العنکبوت‏، 5﴾

وَ مَنْ جَاهَدَ فَإِنَّمَا یُجَاهِدُ لِنَفْسِهِ إِنَّ اللَّهَ لَغَنِیٌّ عَنِ الْعَالَمِینَ‌ (6)

و هر که بکوشد ، تنها براى خود مى‏کوشد ، زیرا خدا از جهانیان سخت بى‏نیاز است .

﴿العنکبوت‏، 6﴾

سوره الروم

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الروم‏، 0﴾

الم‌ (1)

الف ، لام ، میم .

﴿الروم‏، 1﴾

غُلِبَتِ الرُّومُ‌ (2)

رومیان شکست خوردند ،

﴿الروم‏، 2﴾

فِی أَدْنَى الْأَرْضِ وَ هُمْ مِنْ بَعْدِ غَلَبِهِمْ سَیَغْلِبُونَ‌ (3)

در نزدیکترین سرزمین ، و [ لى ] بعد از شکستشان ، در ظرف چند سالى ، به زودى پیروز خواهند گردید .

﴿الروم‏، 3﴾

فِی بِضْعِ سِنِینَ لِلَّهِ الْأَمْرُ مِنْ قَبْلُ وَ مِنْ بَعْدُ وَ یَوْمَئِذٍ یَفْرَحُ الْمُؤْمِنُونَ‌ (4)

[ فرجامِ ] کار در گذشته و آینده از آنِ خداست ، و در آن روز است که مؤمنان از یارى خدا شاد مى‏گردند .

﴿الروم‏، 4﴾

بِنَصْرِ اللَّهِ یَنْصُرُ مَنْ یَشَاءُ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ‌ (5)

هر که را بخواهد یارى مى‏کند ، و اوست شکست‏ناپذیر مهربان .

﴿الروم‏، 5﴾

سوره لقمان

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿لقمان‏، 0﴾

الم‌ (1)

الف ، لام ، میم .

﴿لقمان‏، 1﴾

تِلْکَ آیَاتُ الْکِتَابِ الْحَکِیمِ‌ (2)

این است آیات کتاب حکمت‏آموز ،

﴿لقمان‏، 2﴾

هُدًى وَ رَحْمَةً لِلْمُحْسِنِینَ‌ (3)

[ که ] براى نیکوکاران رهنمود و رحمتى است ،

﴿لقمان‏، 3﴾

الَّذِینَ یُقِیمُونَ الصَّلاَةَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ یُوقِنُونَ‌ (4)

[ همان ] کسانى که نماز برپا مى‏دارند و زکات مى‏دهند ، و [ هم ] ایشانند که به آخرت یقین دارند .

﴿لقمان‏، 4﴾

أُولٰئِکَ عَلَى هُدًى مِنْ رَبِّهِمْ وَ أُولٰئِکَ هُمُ الْمُفْلِحُونَ‌ (5)

آنانند که از جانب پروردگارشان از هدایت برخوردارند ، و ایشانند که رستگارانند .

﴿لقمان‏، 5﴾

وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یَشْتَرِی لَهْوَ الْحَدِیثِ لِیُضِلَّ عَنْ سَبِیلِ اللَّهِ بِغَیْرِ عِلْمٍ وَ یَتَّخِذَهَا هُزُواً أُولٰئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مُهِینٌ‌ (6)

و برخى از مردم کسانى‏اند که سخن بیهوده را خریدارند تا [ مردم را ] بى [ هیچ ] دانشى از راه خدا گمراه کنند ، و [ راه خدا ] را به ریشخند گیرند ; براى آنان عذابى خوارکننده خواهد بود .

﴿لقمان‏، 6﴾

وَ إِذَا تُتْلَى عَلَیْهِ آیَاتُنَا وَلَّى مُسْتَکْبِراً کَأَنْ لَمْ یَسْمَعْهَا کَأَنَّ فِی أُذُنَیْهِ وَقْراً فَبَشِّرْهُ بِعَذَابٍ أَلِیمٍ‌ (7)

و چون آیات ما بر او خوانده شود ، با نِخوت روى برمى‏گرداند ، چنان که گویى آن را نشنیده [ یا ] گویى در گوشهایش سنگینى است ; پس او را از عذابى پردرد خبر ده .

﴿لقمان‏، 7﴾

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ جَنَّاتُ النَّعِیمِ‌ (8)

در حقیقت ، کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏اند ، باغهاى پرنعمت خواهند داشت ،

﴿لقمان‏، 8﴾

خَالِدِینَ فِیهَا وَعْدَ اللَّهِ حَقّاً وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ‌ (9)

که در آن جاودان مى‏مانند ; وعده خداست که حقّ است و هموست شکست‏ناپذیر سنجیده‏کار .

﴿لقمان‏، 9﴾

خَلَقَ السَّمَاوَاتِ بِغَیْرِ عَمَدٍ تَرَوْنَهَا وَ أَلْقَى فِی الْأَرْضِ رَوَاسِیَ أَنْ تَمِیدَ بِکُمْ وَ بَثَّ فِیهَا مِنْ کُلِّ دَابَّةٍ وَ أَنْزَلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً فَأَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ کُلِّ زَوْجٍ کَرِیمٍ‌ (10)

آسمانها را بى‏هیچ ستونى که آن را ببینید خلق کرد و در زمین کوه‏هاى استوار بیفکند تا [ مبادا زمین ] شما را بجنباند ، و در آن از هر گونه جنبنده‏اى پراکنده گردانید ، و از آسمان آبى فروفرستادیم و از هر نوع [ گیاه ] نیکو در آن رویانیدیم .

﴿لقمان‏، 10﴾

هٰذَا خَلْقُ اللَّهِ فَأَرُونِی مَا ذَا خَلَقَ الَّذِینَ مِنْ دُونِهِ بَلِ الظَّالِمُونَ فِی ضَلاَلٍ مُبِینٍ‌ (11)

این ، خلق خداست . [ اینک ] به من نشان دهید کسانى که غیر از اویند چه آفریده‏اند ؟ [ هیچ ! ] بلکه ستمگران در گمراهى آشکارند .

﴿لقمان‏، 11﴾

سوره السجده

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿السجده‏، 0﴾

الم‌ (1)

الف ، لام ، میم .

﴿السجده‏، 1﴾

تَنْزِیلُ الْکِتَابِ لاَ رَیْبَ فِیهِ مِنْ رَبِّ الْعَالَمِینَ‌ (2)

نازل شدن این کتاب که هیچ [ جاى ] شک در آن نیست از طرف پروردگار جهانهاست .

﴿السجده‏، 2﴾

أَمْ یَقُولُونَ افْتَرَاهُ بَلْ هُوَ الْحَقُّ مِنْ رَبِّکَ لِتُنْذِرَ قَوْماً مَا أَتَاهُمْ مِنْ نَذِیرٍ مِنْ قَبْلِکَ لَعَلَّهُمْ یَهْتَدُونَ‌ (3)

آیا مى‏گویند : « آن را بربافته است » ؟ [ نه چنین است ] بلکه آن حقّ و از جانب پروردگار توست ، تا مردمى را که پیش از تو بیم‏دهنده‏اى براى آنان نیامده است هشدار دهى ، امید که راه یابند .

﴿السجده‏، 3﴾

اللَّهُ الَّذِی خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ وَ مَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ ثُمَّ اسْتَوَى عَلَى الْعَرْشِ مَا لَکُمْ مِنْ دُونِهِ مِنْ وَلِیٍّ وَ لاَ شَفِیعٍ أَ فَلاَ تَتَذَکَّرُونَ‌ (4)

خدا کسى است که آسمانها و زمین و آنچه را که میان آن دو است ، در شش هنگام آفرید ، آن گاه بر عرش [ قدرت ] استیلا یافت ، براى شما غیر از او سرپرست و شفاعتگرى نیست ; آیا باز هم پند نمى‏گیرید ؟

﴿السجده‏، 4﴾

یُدَبِّرُ الْأَمْرَ مِنَ السَّمَاءِ إِلَى الْأَرْضِ ثُمَّ یَعْرُجُ إِلَیْهِ فِی یَوْمٍ کَانَ مِقْدَارُهُ أَلْفَ سَنَةٍ مِمَّا تَعُدُّونَ‌ (5)

کار [ جهان ] را از آسمان [ گرفته ] تا زمین ، اداره مى‏کند ; آن گاه [ نتیجه و گزارش آن ] در روزى که مقدارش آن چنان که شما [ آدمیان ] برمى‏شمارید هزار سال است ، به سوى او بالا مى‏رود .

﴿السجده‏، 5﴾

ذٰلِکَ عَالِمُ الْغَیْبِ وَ الشَّهَادَةِ الْعَزِیزُ الرَّحِیمُ‌ (6)

اوست داناىِ نهان و آشکار ، که شکوهمندِ مهربان است .

﴿السجده‏، 6﴾

الَّذِی أَحْسَنَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ خَلَقَهُ وَ بَدَأَ خَلْقَ الْإِنْسَانِ مِنْ طِینٍ‌ (7)

همان کسى که هر چیزى را که آفریده است نیکو آفریده ، و آفرینش انسان را از گِل آغاز کرد ;

﴿السجده‏، 7﴾

ثُمَّ جَعَلَ نَسْلَهُ مِنْ سُلاَلَةٍ مِنْ مَاءٍ مَهِینٍ‌ (8)

سپس [ تداوم ] نسل او را از چکیده آبى پست مقرّر فرمود ;

﴿السجده‏، 8﴾

ثُمَّ سَوَّاهُ وَ نَفَخَ فِیهِ مِنْ رُوحِهِ وَ جَعَلَ لَکُمُ السَّمْعَ وَ الْأَبْصَارَ وَ الْأَفْئِدَةَ قَلِیلاً مَا تَشْکُرُونَ‌ (9)

آن گاه او را درست‏اندام کرد ، و از روح خویش در او دمید ، و براى شما گوش و دیدگان و دلها قرار داد ; چه اندک سپاس مى‏گزارید .

﴿السجده‏، 9﴾

وَ قَالُوا أَ إِذَا ضَلَلْنَا فِی الْأَرْضِ أَ إِنَّا لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ بَلْ هُمْ بِلِقَاءِ رَبِّهِمْ کَافِرُونَ‌ (10)

و گفتند : « آیا وقتى در [ دلِ ] زمین گم شدیم ، آیا [ باز ] ما در خلقت جدیدى خواهیم بود ؟ » [ نه ، ] بلکه آنها به لقاى پروردگارشان [ و حضور او ] کافرند .

﴿السجده‏، 10﴾

قُلْ یَتَوَفَّاکُمْ مَلَکُ الْمَوْتِ الَّذِی وُکِّلَ بِکُمْ ثُمَّ إِلَى رَبِّکُمْ تُرْجَعُونَ‌ (11)

بگو : « فرشته مرگى که بر شما گمارده شده ، جانتان را مى‏ستاند ، آن گاه به سوى پروردگارتان بازگردانیده مى‏شوید . »

﴿السجده‏، 11﴾

سوره الاحزاب

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الأحزاب‏، 0﴾

یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ اتَّقِ اللَّهَ وَ لاَ تُطِعِ الْکَافِرِینَ وَ الْمُنَافِقِینَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ عَلِیماً حَکِیماً (1)

اى پیامبر ، از خدا پروا بدار و کافران و منافقان را فرمان مبر ، که خدا همواره داناى حکیم است .

﴿الأحزاب‏، 1﴾

وَ اتَّبِعْ مَا یُوحَى إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ إِنَّ اللَّهَ کَانَ بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِیراً (2)

و آنچه را که از جانب پروردگارت به سوى تو وحى مى‏شود ، پیروى کن که خدا همواره به آنچه مى‏کنید آگاه است .

﴿الأحزاب‏، 2﴾

وَ تَوَکَّلْ عَلَى اللَّهِ وَ کَفَى بِاللَّهِ وَکِیلاً (3)

و بر خدا اعتماد کن ، همین بس که خدا نگهبان [ تو ] ست .

﴿الأحزاب‏، 3﴾

مَا جَعَلَ اللَّهُ لِرَجُلٍ مِنْ قَلْبَیْنِ فِی جَوْفِهِ وَ مَا جَعَلَ أَزْوَاجَکُمُ اللاَّئِی تُظَاهِرُونَ مِنْهُنَّ أُمَّهَاتِکُمْ وَ مَا جَعَلَ أَدْعِیَاءَکُمْ أَبْنَاءَکُمْ ذٰلِکُمْ قَوْلُکُمْ بِأَفْوَاهِکُمْ وَ اللَّهُ یَقُولُ الْحَقَّ وَ هُوَ یَهْدِی السَّبِیلَ‌ (4)

خداوند براى هیچ مردى در درونش دو دل ننهاده است ، و آن همسرانتان را که مورد « ظِهار » قرار مى‏دهید مادران شما نگردانیده ، و پسرخواندگانتان را پسران [ واقعى ] شما قرار نداده است . این ، گفتار شما به زبان شماست ، و [ لى ] خدا حقیقت را مى‏گوید ، و او [ ست که ] به راه راست هدایت مى‏کند .

﴿الأحزاب‏، 4﴾

ادْعُوهُمْ لِآبَائِهِمْ هُوَ أَقْسَطُ عِنْدَ اللَّهِ فَإِنْ لَمْ تَعْلَمُوا آبَاءَهُمْ فَإِخْوَانُکُمْ فِی الدِّینِ وَ مَوَالِیکُمْ وَ لَیْسَ عَلَیْکُمْ جُنَاحٌ فِیمَا أَخْطَأْتُمْ بِهِ وَ لٰکِنْ مَا تَعَمَّدَتْ قُلُوبُکُمْ وَ کَانَ اللَّهُ غَفُوراً رَحِیماً (5)

آنان را به [ نام ] پدرانشان بخوانید ، که این نزد خدا عادلانه‏تر است ، و اگر پدرانشان را نمى‏شناسید پس برادران دینى و موالى شمایند ، و در آنچه اشتباهاً مرتکب آن شده‏اید بر شما گناهى نیست ، ولى در آنچه دلهایتان عمد داشته است [ مسئولید ] و خداست که همواره آمرزنده مهربان است .

﴿الأحزاب‏، 5﴾

النَّبِیُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِینَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ أَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ وَ أُولُو الْأَرْحَامِ بَعْضُهُمْ أَوْلَى بِبَعْضٍ فِی کِتَابِ اللَّهِ مِنَ الْمُؤْمِنِینَ وَ الْمُهَاجِرِینَ إِلاَّ أَنْ تَفْعَلُوا إِلَى أَوْلِیَائِکُمْ مَعْرُوفاً کَانَ ذٰلِکَ فِی الْکِتَابِ مَسْطُوراً (6)

پیامبر به مؤمنان از خودشان سزاوارتر [ و نزدیکتر ] است و همسرانش مادران ایشانند ، و خویشاوندان [ طبقِ ] کتاب خدا ، بعضى [ نسبت ] به بعضى اولویّت دارند [ و ] بر مؤمنان و مهاجران [ مقدّمند ] ، مگر آنکه بخواهید به دوستان [ مؤمن ] خود [ وصیّت یا ] احسانى کنید ، و این در کتاب [ خدا ] نگاشته شده است .

﴿الأحزاب‏، 6﴾

سوره سبا

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿سبإ، 0﴾

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِی الْآخِرَةِ وَ هُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ (1)

سپاس خدایى را که آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آنِ اوست ، و در آخرت [ نیز ] سپاس از آنِ اوست ، و هم اوست سنجیده‏کارِ آگاه .

﴿سبإ، 1﴾

یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَ مَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَ مَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مَا یَعْرُجُ فِیهَا وَ هُوَ الرَّحِیمُ الْغَفُورُ (2)

آنچه در زمین فرو مى‏رود و آنچه از آن بر مى‏آید و آنچه از آسمان فرو مى‏شود و آنچه در آن بالا مى‏رود [ همه را ] مى‏داند ، و اوست مهربان آمرزنده .

﴿سبإ، 2﴾

وَ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لاَ تَأْتِینَا السَّاعَةُ قُلْ بَلَى وَ رَبِّی لَتَأْتِیَنَّکُمْ عَالِمِ الْغَیْبِ لاَ یَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَ لاَ فِی الْأَرْضِ وَ لاَ أَصْغَرُ مِنْ ذٰلِکَ وَ لاَ أَکْبَرُ إِلاَّ فِی کِتَابٍ مُبِینٍ‌ (3)

و کسانى که کافر شدند ، گفتند : « رستاخیز براى ما نخواهد آمد . » بگو : « چرا ، سوگند به پروردگارم که حتماً براى شما خواهد آمد . [ همان ] داناى نهان [ ها ] که هموزن ذره‏اى ، نه در آسمانها و نه در زمین ، از وى پوشیده نیست ، و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتر از آن است مگر اینکه در کتابى روشن [ درج شده ] است . »

﴿سبإ، 3﴾

لِیَجْزِیَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولٰئِکَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ کَرِیمٌ‌ (4)

تا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏اند به پاداش رساند ; آنانند که آمرزش و روزىِ خوش برایشان خواهد بود .

﴿سبإ، 4﴾

وَ الَّذِینَ سَعَوْا فِی آیَاتِنَا مُعَاجِزِینَ أُولٰئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِیمٌ‌ (5)

و کسانى که در [ ابطال ] آیات ما کوشش مى‏ورزند که ما را درمانده کنند ، برایشان عذابى از بلایى دردناک باشد .

﴿سبإ، 5﴾

وَ یَرَى الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِی أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ هُوَ الْحَقَّ وَ یَهْدِی إِلَى صِرَاطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ (6)

و کسانى که از دانش بهره یافته‏اند ، مى‏دانند که آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده ، حق است و به راه آن عزیزِ ستوده [ صفات ] راهبرى مى‏کند .

﴿سبإ، 6﴾

وَ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا هَلْ نَدُلُّکُمْ عَلَى رَجُلٍ یُنَبِّئُکُمْ إِذَا مُزِّقْتُمْ کُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّکُمْ لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ (7)

و کسانى که کفر ورزیدند ، گفتند : « آیا مردى را به شما نشان دهیم که شما را خبر مى‏دهد که چون کاملا متلاشى شدید ، [ باز ] قطعاً در آفرینشى جدید خواهید بود ؟

﴿سبإ، 7﴾

سوره فاطر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿سبإ، 0﴾

الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِی لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ وَ لَهُ الْحَمْدُ فِی الْآخِرَةِ وَ هُوَ الْحَکِیمُ الْخَبِیرُ (1)

سپاس خدایى را که آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آنِ اوست ، و در آخرت [ نیز ] سپاس از آنِ اوست ، و هم اوست سنجیده‏کارِ آگاه .

﴿سبإ، 1﴾

یَعْلَمُ مَا یَلِجُ فِی الْأَرْضِ وَ مَا یَخْرُجُ مِنْهَا وَ مَا یَنْزِلُ مِنَ السَّمَاءِ وَ مَا یَعْرُجُ فِیهَا وَ هُوَ الرَّحِیمُ الْغَفُورُ (2)

آنچه در زمین فرو مى‏رود و آنچه از آن بر مى‏آید و آنچه از آسمان فرو مى‏شود و آنچه در آن بالا مى‏رود [ همه را ] مى‏داند ، و اوست مهربان آمرزنده .

﴿سبإ، 2﴾

وَ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لاَ تَأْتِینَا السَّاعَةُ قُلْ بَلَى وَ رَبِّی لَتَأْتِیَنَّکُمْ عَالِمِ الْغَیْبِ لاَ یَعْزُبُ عَنْهُ مِثْقَالُ ذَرَّةٍ فِی السَّمَاوَاتِ وَ لاَ فِی الْأَرْضِ وَ لاَ أَصْغَرُ مِنْ ذٰلِکَ وَ لاَ أَکْبَرُ إِلاَّ فِی کِتَابٍ مُبِینٍ‌ (3)

و کسانى که کافر شدند ، گفتند : « رستاخیز براى ما نخواهد آمد . » بگو : « چرا ، سوگند به پروردگارم که حتماً براى شما خواهد آمد . [ همان ] داناى نهان [ ها ] که هموزن ذره‏اى ، نه در آسمانها و نه در زمین ، از وى پوشیده نیست ، و نه کوچکتر از آن و نه بزرگتر از آن است مگر اینکه در کتابى روشن [ درج شده ] است . »

﴿سبإ، 3﴾

لِیَجْزِیَ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ أُولٰئِکَ لَهُمْ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ کَرِیمٌ‌ (4)

تا کسانى را که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏اند به پاداش رساند ; آنانند که آمرزش و روزىِ خوش برایشان خواهد بود .

﴿سبإ، 4﴾

وَ الَّذِینَ سَعَوْا فِی آیَاتِنَا مُعَاجِزِینَ أُولٰئِکَ لَهُمْ عَذَابٌ مِنْ رِجْزٍ أَلِیمٌ‌ (5)

و کسانى که در [ ابطال ] آیات ما کوشش مى‏ورزند که ما را درمانده کنند ، برایشان عذابى از بلایى دردناک باشد .

﴿سبإ، 5﴾

وَ یَرَى الَّذِینَ أُوتُوا الْعِلْمَ الَّذِی أُنْزِلَ إِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ هُوَ الْحَقَّ وَ یَهْدِی إِلَى صِرَاطِ الْعَزِیزِ الْحَمِیدِ (6)

و کسانى که از دانش بهره یافته‏اند ، مى‏دانند که آنچه از جانب پروردگارت به سوى تو نازل شده ، حق است و به راه آن عزیزِ ستوده [ صفات ] راهبرى مى‏کند .

﴿سبإ، 6﴾

وَ قَالَ الَّذِینَ کَفَرُوا هَلْ نَدُلُّکُمْ عَلَى رَجُلٍ یُنَبِّئُکُمْ إِذَا مُزِّقْتُمْ کُلَّ مُمَزَّقٍ إِنَّکُمْ لَفِی خَلْقٍ جَدِیدٍ (7)

و کسانى که کفر ورزیدند ، گفتند : « آیا مردى را به شما نشان دهیم که شما را خبر مى‏دهد که چون کاملا متلاشى شدید ، [ باز ] قطعاً در آفرینشى جدید خواهید بود ؟

﴿سبإ، 7﴾

شهادت امام علی النقی هادی علیه السلام

شهادت امام علی النقی هادی علیه السلام

برشما تسلیت باد

سوره فاطر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿فاطر، 0﴾

الْحَمْدُ لِلَّهِ فَاطِرِ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ جَاعِلِ الْمَلاَئِکَةِ رُسُلاً أُولِی أَجْنِحَةٍ مَثْنَى وَ ثُلاَثَ وَ رُبَاعَ یَزِیدُ فِی الْخَلْقِ مَا یَشَاءُ إِنَّ اللَّهَ عَلَى کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ (1)

سپاس خداى را که پدیدآورنده آسمان و زمین است [ و ] فرشتگان را که داراى بالهاى دوگانه و سه‏گانه و چهارگانه‏اند پیام‏آورنده قرار داده است . در آفرینش ، هر چه بخواهد مى‏افزاید ، زیرا خدا بر هر چیزى تواناست .

﴿فاطر، 1﴾

مَا یَفْتَحِ اللَّهُ لِلنَّاسِ مِنْ رَحْمَةٍ فَلاَ مُمْسِکَ لَهَا وَ مَا یُمْسِکْ فَلاَ مُرْسِلَ لَهُ مِنْ بَعْدِهِ وَ هُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ‌ (2)

هر رحمتى را که خدا براى مردم گشاید ، بازدارنده‏اى براى آن نیست ، و آنچه را که باز دارد ، پس از [ باز گرفتن ] گشاینده‏اى ندارد ، و اوست همان شکست‏ناپذیرِ سنجیده‏کار .

﴿فاطر، 2﴾

یَا أَیُّهَا النَّاسُ اذْکُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَیْکُمْ هَلْ مِنْ خَالِقٍ غَیْرُ اللَّهِ یَرْزُقُکُمْ مِنَ السَّمَاءِ وَ الْأَرْضِ لاَ إِلٰهَ إِلاَّ هُوَ فَأَنَّى تُؤْفَکُونَ‌ (3)

اى مردم ، نعمتِ خدا را بر خود یاد کنید . آیا غیر از خدا آفریدگارى است که شما را از آسمان و زمین روزى دهد ؟ خدایى جز او نیست . پس چگونه [ از حق ] انحراف مى‏یابید ؟

﴿فاطر، 3﴾

سوره یس

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿یس‏، 0﴾

یس‌ (1)

یس [ یاسین ]

﴿یس‏، 1﴾

وَ الْقُرْآنِ الْحَکِیمِ‌ (2)

سوگند به قرآن حکمت‏آموز ،

﴿یس‏، 2﴾

إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ‌ (3)

که قطعاً تو از [ جمله ] پیامبرانى ،

﴿یس‏، 3﴾

عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِیمٍ‌ (4)

بر راهى راست .

﴿یس‏، 4﴾

تَنْزِیلَ الْعَزِیزِ الرَّحِیمِ‌ (5)

[ و کتابت ] از جانب آن عزیزِ مهربان نازل شده است ،

﴿یس‏، 5﴾

لِتُنْذِرَ قَوْماً مَا أُنْذِرَ آبَاؤُهُمْ فَهُمْ غَافِلُونَ‌ (6)

تا قومى را که پدرانشان بیم‏داده نشدند و در غفلت ماندند ، بیم دهى .

﴿یس‏، 6﴾

لَقَدْ حَقَّ الْقَوْلُ عَلَى أَکْثَرِهِمْ فَهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ‌ (7)

آرى ، گفته [ خدا ] در باره بیشترشان محقّق گردیده است ، در نتیجه آنها نخواهند گروید .

﴿یس‏، 7﴾

إِنَّا جَعَلْنَا فِی أَعْنَاقِهِمْ أَغْلاَلاً فَهِیَ إِلَى الْأَذْقَانِ فَهُمْ مُقْمَحُونَ‌ (8)

ما در گردنهاى آنان ، تا چانه‏هایشان ، غُلهایى نهاده‏ایم ، به طورى که سرهایشان را بالا نگاه داشته و دیده فرو هشته‏اند .

﴿یس‏، 8﴾

وَ جَعَلْنَا مِنْ بَیْنِ أَیْدِیهِمْ سَدّاً وَ مِنْ خَلْفِهِمْ سَدّاً فَأَغْشَیْنَاهُمْ فَهُمْ لاَ یُبْصِرُونَ‌ (9)

و [ ما ] فراروى آنها سدّى و پشت سرشان سدّى نهاده و پرده‏اى بر [ چشمان ] آنان فرو گسترده‏ایم ، در نتیجه نمى‏توانند ببینند .

﴿یس‏، 9﴾

وَ سَوَاءٌ عَلَیْهِمْ أَ أَنْذَرْتَهُمْ أَمْ لَمْ تُنْذِرْهُمْ لاَ یُؤْمِنُونَ‌ (10)

و آنان را چه بیم دهى [ و ] چه بیم ندهى ، به حالشان تفاوت نمى‏کند : نخواهند گروید .

﴿یس‏، 10﴾

إِنَّمَا تُنْذِرُ مَنِ اتَّبَعَ الذِّکْرَ وَ خَشِیَ الرَّحْمٰنَ بِالْغَیْبِ فَبَشِّرْهُ بِمَغْفِرَةٍ وَ أَجْرٍ کَرِیمٍ‌ (11)

بیم دادن تو ، تنها کسى را [ سودمند ] است که کتاب حقّ را پیروى کند و از [ خداىِ ] رحمان در نهان بترسد . [ چنین کسى را ] به آمرزش و پاداشى پر ارزش مژده ده .

﴿یس‏، 11﴾

إِنَّا نَحْنُ نُحْیِی الْمَوْتَى وَ نَکْتُبُ مَا قَدَّمُوا وَ آثَارَهُمْ وَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ أَحْصَیْنَاهُ فِی إِمَامٍ مُبِینٍ‌ (12)

آرى ! ماییم که مردگان را زنده مى‏سازیم و آنچه را از پیش فرستاده‏اند ، با آثار [ و اعمال ] شان درج مى‏کنیم ، و هر چیزى را در کارنامه‏اى روشن برشمرده‏ایم .

﴿یس‏، 12﴾

سوره ص

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿ص‏، 0﴾

ص وَ الْقُرْآنِ ذِی الذِّکْرِ (1)

صاد . سوگند به قرآن پراندرز .

﴿ص‏، 1﴾

بَلِ الَّذِینَ کَفَرُوا فِی عِزَّةٍ وَ شِقَاقٍ‌ (2)

آرى ، آنان که کفر ورزیدند در سرکشى و ستیزه‏اند .

﴿ص‏، 2﴾

کَمْ أَهْلَکْنَا مِنْ قَبْلِهِمْ مِنْ قَرْنٍ فَنَادَوْا وَ لاَتَ حِینَ مَنَاصٍ‌ (3)

چه بسیار نسلها که پیش از ایشان هلاک کردیم که [ ما را ] به فریاد خواندند ، و [ لى ] دیگر مجال گریز نبود .

﴿ص‏، 3﴾

وَ عَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ وَ قَالَ الْکَافِرُونَ هٰذَا سَاحِرٌ کَذَّابٌ‌ (4)

و از اینکه هشداردهنده‏اى از خودشان برایشان آمده درشگفتند ، و کافران مى گویند : « این ، ساحرى شیّاد است .

﴿ص‏، 4﴾

أَ جَعَلَ الْآلِهَةَ إِلٰهاً وَاحِداً إِنَّ هٰذَا لَشَیْ‌ءٌ عُجَابٌ‌ (5)

آیا خدایان [ متعدّد ] را خداى واحدى قرار داده ؟ این واقعاً چیز عجیبى است . »

﴿ص‏، 5﴾

وَ انْطَلَقَ الْمَلَأُ مِنْهُمْ أَنِ امْشُوا وَ اصْبِرُوا عَلَى آلِهَتِکُمْ إِنَّ هٰذَا لَشَیْ‌ءٌ یُرَادُ (6)

و بزرگانشان روان شدند [ و گفتند : ] « بروید و بر خدایان خود ایستادگى نمایید که این امر قطعاً هدف [ ما ] ست .

﴿ص‏، 6﴾

مَا سَمِعْنَا بِهٰذَا فِی الْمِلَّةِ الْآخِرَةِ إِنْ هٰذَا إِلاَّ اخْتِلاَقٌ‌ (7)

[ از طرفى ] این [ مطلب ] را در آیین اخیر [ عیسوى هم ] نشنیده‏ایم ; این [ ادّعا ] جز دروغ‏بافى نیست .

﴿ص‏، 7﴾

أَ أُنْزِلَ عَلَیْهِ الذِّکْرُ مِنْ بَیْنِنَا بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ مِنْ ذِکْرِی بَلْ لَمَّا یَذُوقُوا عَذَابِ‌ (8)

آیا از میان ما قرآن بر او نازل شده است ؟ » [ نه ! ] بلکه آنان در باره قرآنِ من دودلند . [ نه ، ] بلکه هنوز عذاب [ مرا ] نچشیده‏اند .

﴿ص‏، 8﴾

أَمْ عِنْدَهُمْ خَزَائِنُ رَحْمَةِ رَبِّکَ الْعَزِیزِ الْوَهَّابِ‌ (9)

آیا گنجینه‏هاى رحمت پروردگار ارجمندِ بسیار بخشنده تو نزد ایشان است ؟

﴿ص‏، 9﴾

أَمْ لَهُمْ مُلْکُ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا بَیْنَهُمَا فَلْیَرْتَقُوا فِی الْأَسْبَابِ‌ (10)

آیا فرمانروایى آسمانها و زمین و آنچه میان آن دو است از آنِ ایشان است ؟ [ اگر چنین است ] پس [ با چنگ زدن ] در آن اسباب به بالا روند .

﴿ص‏، 10﴾

جُنْدٌ مَا هُنَالِکَ مَهْزُومٌ مِنَ الْأَحْزَابِ‌ (11)

این سپاهکِ دسته‏هاى دشمن در آنجا [ بَدْر ] درهم شکستنى‏اند .

﴿ص‏، 11﴾

کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ عَادٌ وَ فِرْعَوْنُ ذُو الْأَوْتَادِ (12)

پیش از ایشان قوم نوح و عاد و فرعونِ صاحب [ عمارت و ] خرگاهها تکذیب کردند .

﴿ص‏، 12﴾

وَ ثَمُودُ وَ قَوْمُ لُوطٍ وَ أَصْحَابُ الْأَیْکَةِ أُولٰئِکَ الْأَحْزَابُ‌ (13)

و ثمود و قوم لوط و اصحاب اَیْکَه [ نیز به تکذیب پرداختند ] آنها دسته‏هاى مخالف بودند .

﴿ص‏، 13﴾

إِنْ کُلٌّ إِلاَّ کَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ عِقَابِ‌ (14)

هیچ کدام نبودند که پیامبران [ ما ] را تکذیب نکنند ، پس عقوبت [ من بر آنان ] سزاوار آمد .

﴿ص‏، 14﴾

وَ مَا یَنْظُرُ هٰؤُلاَءِ إِلاَّ صَیْحَةً وَاحِدَةً مَا لَهَا مِنْ فَوَاقٍ‌ (15)

و اینان جز یک فریاد را انتظار نمى‏برند که هیچ [ مجال ] سر خاراندنى در آن نیست .

﴿ص‏، 15﴾

وَ قَالُوا رَبَّنَا عَجِّلْ لَنَا قِطَّنَا قَبْلَ یَوْمِ الْحِسَابِ‌ (16)

و گفتند : « پروردگارا ، پیش از [ رسیدنِ ] روز حساب ، بهره ما را [ از عذاب ] به شتاب به ما بده . »

﴿ص‏، 16﴾

سوره زمر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الزمر، 0﴾

تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْحَکِیمِ‌ (1)

نازل شدن [ این کتاب ] از جانب خداىِ شکست‏ناپذیرِ سنجیده‏کار است .

﴿الزمر، 1﴾

إِنَّا أَنْزَلْنَا إِلَیْکَ الْکِتَابَ بِالْحَقِّ فَاعْبُدِ اللَّهَ مُخْلِصاً لَهُ الدِّینَ‌ (2)

ما [ این ] کتاب را به حقّ به سوى تو فرود آوردیم ، پس خدا را در حالى که اعتقاد [ خود ] را براى او خالص‏کننده‏اى عبادت کن .

﴿الزمر، 2﴾

أَلاَ لِلَّهِ الدِّینُ الْخَالِصُ وَ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیَاءَ مَا نَعْبُدُهُمْ إِلاَّ لِیُقَرِّبُونَا إِلَى اللَّهِ زُلْفَى إِنَّ اللَّهَ یَحْکُمُ بَیْنَهُمْ فِی مَا هُمْ فِیهِ یَخْتَلِفُونَ إِنَّ اللَّهَ لاَ یَهْدِی مَنْ هُوَ کَاذِبٌ کَفَّارٌ (3)

آگاه باشید : آیینِ پاک از آنِ خداست ، و کسانى که به جاى او دوستانى براى خود گرفته‏اند [ به این بهانه که : ] ما آنها را جز براى اینکه ما را هر چه بیشتر به خدا نزدیک گردانند ، نمى‏پرستیم ، البتّه خدا میان آنان در باره آنچه که بر سر آن اختلاف دارند ، داورى خواهد کرد . در حقیقت ، خدا آن کسى را که دروغ‏پردازِ ناسپاس است هدایت نمى‏کند .

﴿الزمر، 3﴾

لَوْ أَرَادَ اللَّهُ أَنْ یَتَّخِذَ وَلَداً لاَصْطَفَى مِمَّا یَخْلُقُ مَا یَشَاءُ سُبْحَانَهُ هُوَ اللَّهُ الْوَاحِدُ الْقَهَّارُ (4)

اگر خدا مى‏خواست براى خود فرزندى بگیرد ، قطعاً از [ میان ] آنچه خلق مى‏کند ، آنچه را مى‏خواست برمى‏گزید . منزّه است او ، اوست خداى یگانه قهار .

﴿الزمر، 4﴾

خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ بِالْحَقِّ یُکَوِّرُ اللَّیْلَ عَلَى النَّهَارِ وَ یُکَوِّرُ النَّهَارَ عَلَى اللَّیْلِ وَ سَخَّرَ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ کُلٌّ یَجْرِی لِأَجَلٍ مُسَمًّى أَلاَ هُوَ الْعَزِیزُ الْغَفَّارُ (5)

آسمانها و زمین را به حقّ آفرید . شب را به روز درمى‏پیچد ، و روز را به شب درمى‏پیچد و آفتاب و ماه را تسخیر کرد . هر کدام تا مدّتى معیّن روانند . آگاه باش که او همان شکست‏ناپذیر آمرزنده است .

﴿الزمر، 5﴾

سوره غافر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿غافر، 0﴾

حم‌ (1)

حاء ، میم .

﴿غافر، 1﴾

تَنْزِیلُ الْکِتَابِ مِنَ اللَّهِ الْعَزِیزِ الْعَلِیمِ‌ (2)

فرو فرستادن این کتاب ، از جانب خداى ارجمند داناست ،

﴿غافر، 2﴾

غَافِرِ الذَّنْبِ وَ قَابِلِ التَّوْبِ شَدِیدِ الْعِقَابِ ذِی الطَّوْلِ لاَ إِلٰهَ إِلاَّ هُوَ إِلَیْهِ الْمَصِیرُ (3)

[ که ] گناه‏بخش و توبه‏پذیر [ و ] سخت‏کیفر [ و ] فراخ‏نعمت است . خدایى جز او نیست . بازگشت به سوى اوست .

﴿غافر، 3﴾

مَا یُجَادِلُ فِی آیَاتِ اللَّهِ إِلاَّ الَّذِینَ کَفَرُوا فَلاَ یَغْرُرْکَ تَقَلُّبُهُمْ فِی الْبِلاَدِ (4)

جز آنهایى که کفر ورزیدند [ کسى ] در آیات خدا ستیزه نمى‏کند ، پس رفت و آمدشان در شهرها تو را دستخوش فریب نگرداند .

﴿غافر، 4﴾

کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ الْأَحْزَابُ مِنْ بَعْدِهِمْ وَ هَمَّتْ کُلُّ أُمَّةٍ بِرَسُولِهِمْ لِیَأْخُذُوهُ وَ جَادَلُوا بِالْبَاطِلِ لِیُدْحِضُوا بِهِ الْحَقَّ فَأَخَذْتُهُمْ فَکَیْفَ کَانَ عِقَابِ‌ (5)

پیش از اینان قوم نوح ، و بعد از آنان دسته‏هاى مخالف [ دیگر ] به تکذیب پرداختند ، و هر امّتى آهنگ فرستاده خود را کردند تا او را بگیرند ، و به [ وسیله ] باطل جدال نمودند تا حقیقت را با آن پایمال کنند . پس آنان را فرو گرفتم ; آیا چگونه بود کیفر من ؟

﴿غافر، 5﴾

وَ کَذٰلِکَ حَقَّتْ کَلِمَةُ رَبِّکَ عَلَى الَّذِینَ کَفَرُوا أَنَّهُمْ أَصْحَابُ النَّارِ (6)

و بدین سان فرمان پروردگارت درباره کسانى که کفر ورزیده بودند ، به حقیقت پیوست که ایشان همدمان آتش خواهند بود .

﴿غافر، 6﴾

الَّذِینَ یَحْمِلُونَ الْعَرْشَ وَ مَنْ حَوْلَهُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ یُؤْمِنُونَ بِهِ وَ یَسْتَغْفِرُونَ لِلَّذِینَ آمَنُوا رَبَّنَا وَسِعْتَ کُلَّ شَیْ‌ءٍ رَحْمَةً وَ عِلْماً فَاغْفِرْ لِلَّذِینَ تَابُوا وَ اتَّبَعُوا سَبِیلَکَ وَ قِهِمْ عَذَابَ الْجَحِیمِ‌ (7)

کسانى که عرش [ خدا ] را حمل مى‏کنند ، و آنها که پیرامون آنند ، به سپاس پروردگارشان تسبیح مى‏گویند و به او ایمان دارند و براى کسانى که گرویده‏اند طلب آمرزش مى‏کنند : « پروردگارا ، رحمت و دانش تو بر هر چیز احاطه دارد ; کسانى را که توبه کرده و راه تو را دنبال کرده‏اند ببخش و آنها را از عذاب آتش نگاه دار . »

﴿غافر، 7﴾

سوره فصلت

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿فصلت‏، 0﴾

حم‌ (1)

حاء ، میم .

﴿فصلت‏، 1﴾

تَنْزِیلٌ مِنَ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (2)

وحى [ نامه ] اى است از جانب [ خداى ] رحمتگر مهربان .

﴿فصلت‏، 2﴾

کِتَابٌ فُصِّلَتْ آیَاتُهُ قُرْآناً عَرَبِیّاً لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ‌ (3)

کتابى است که آیات آن ، به روشنى بیان شده . قرآنى است به زبان عربى براى مردمى که مى‏دانند .

﴿فصلت‏، 3﴾

بَشِیراً وَ نَذِیراً فَأَعْرَضَ أَکْثَرُهُمْ فَهُمْ لاَ یَسْمَعُونَ‌ (4)

بشارتگر و هشداردهنده است . و [ لى ] بیشتر آنان رویگردان شدند ، در نتیجه [ چیزى را ] نمى‏شنوند .

﴿فصلت‏، 4﴾

وَ قَالُوا قُلُوبُنَا فِی أَکِنَّةٍ مِمَّا تَدْعُونَا إِلَیْهِ وَ فِی آذَانِنَا وَقْرٌ وَ مِنْ بَیْنِنَا وَ بَیْنِکَ حِجَابٌ فَاعْمَلْ إِنَّنَا عَامِلُونَ‌ (5)

و گفتند : « دلهاى ما از آنچه ما را به سوى آن مى‏خوانى سخت محجوب و مهجور است . و در گوشهاى ما سنگینى و میان ما و تو پرده‏اى است ; پس تو کار خود را بکن ما [ هم ] کار خود را مى‏کنیم . »

﴿فصلت‏، 5﴾

قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحَى إِلَیَّ أَنَّمَا إِلٰهُکُمْ إِلٰهٌ وَاحِدٌ فَاسْتَقِیمُوا إِلَیْهِ وَ اسْتَغْفِرُوهُ وَ وَیْلٌ لِلْمُشْرِکِینَ‌ (6)

بگو : « من ، بشرى چون شمایم ، جز اینکه به من وحى مى‏شود که خداى شما خدایى یگانه است . پس مستقیماً به سوى او بشتابید و از او آمرزش بخواهید . و واى بر مشرکان . »

﴿فصلت‏، 6﴾

الَّذِینَ لاَ یُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ کَافِرُونَ‌ (7)

همان کسانى که زکات نمى‏دهند و آنان که به آخرت ناباورند .

﴿فصلت‏، 7﴾

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ‌ (8)

کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏اند آنان را پاداشى بى‏پایان است .

﴿فصلت‏، 8﴾

قُلْ أَ إِنَّکُمْ لَتَکْفُرُونَ بِالَّذِی خَلَقَ الْأَرْضَ فِی یَوْمَیْنِ وَ تَجْعَلُونَ لَهُ أَنْدَاداً ذٰلِکَ رَبُّ الْعَالَمِینَ‌ (9)

بگو : « آیا این شمایید که واقعاً به آن کسى که زمین را در دو هنگام آفرید ، کفر مى‏ورزید و براى او همتایانى قرار مى‏دهید ؟ این است پروردگار جهانیان . »

﴿فصلت‏، 9﴾

وَ جَعَلَ فِیهَا رَوَاسِیَ مِنْ فَوْقِهَا وَ بَارَکَ فِیهَا وَ قَدَّرَ فِیهَا أَقْوَاتَهَا فِی أَرْبَعَةِ أَیَّامٍ سَوَاءً لِلسَّائِلِینَ‌ (10)

و در [ زمین ] ، از فراز آن [ لنگرآسا ] کوه‏ها نهاد و در آن خیر فراوان پدید آورد ، و مواد خوراکى آن را در چهار روز اندازه‏گیرى کرد [ که ] براى خواهندگان ، درست [ و متناسب با نیازهایشان ] است .

﴿فصلت‏، 10﴾

ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاءِ وَ هِیَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَ لِلْأَرْضِ ائْتِیَا طَوْعاً أَوْ کَرْهاً قَالَتَا أَتَیْنَا طَائِعِینَ‌ (11)

سپس آهنگِ [ آفرینشِ ] آسمان کرد ، و آن بخارى بود . پس به آن و به زمین فرمود : « خواه یا ناخواه بیایید . » آن دو گفتند : « فرمان‏پذیر آمدیم . »

﴿فصلت‏، 11﴾

سوره الشوری

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الشورى‏، 0﴾

حم‌ (1)

حاء ، میم ،

﴿الشورى‏، 1﴾

عسق‌ (2)

عین ، سین ، قاف .

﴿الشورى‏، 2﴾

کَذٰلِکَ یُوحِی إِلَیْکَ وَ إِلَى الَّذِینَ مِنْ قَبْلِکَ اللَّهُ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ‌ (3)

این گونه ، خداى نیرومند حکیم به سوى تو و به سوى کسانى که پیش از تو بودند ، وحى مى‏کند .

﴿الشورى‏، 3﴾

لَهُ مَا فِی السَّمَاوَاتِ وَ مَا فِی الْأَرْضِ وَ هُوَ الْعَلِیُّ الْعَظِیمُ‌ (4)

آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است از آنِ اوست و او بلندمرتبه بزرگ است .

﴿الشورى‏، 4﴾

تَکَادُ السَّمَاوَاتُ یَتَفَطَّرْنَ مِنْ فَوْقِهِنَّ وَ الْمَلاَئِکَةُ یُسَبِّحُونَ بِحَمْدِ رَبِّهِمْ وَ یَسْتَغْفِرُونَ لِمَنْ فِی الْأَرْضِ أَلاَ إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ‌ (5)

چیزى نمانده که آسمانها از فرازشان بشکافند و [ حال آنکه ] فرشتگان به سپاس پروردگارشان تسبیح مى‏گویند و براى کسانى که در زمین هستند آمرزش مى‏طلبند . آگاه باش ، در حقیقت خداست که آمرزنده مهربان است .

﴿الشورى‏، 5﴾

وَ الَّذِینَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیَاءَ اللَّهُ حَفِیظٌ عَلَیْهِمْ وَ مَا أَنْتَ عَلَیْهِمْ بِوَکِیلٍ‌ (6)

و کسانى که به جاى او دوستانى براى خود گرفته‏اند ، خدا بر ایشان نگهبان است و تو بر آنان گمارده نیستى .

﴿الشورى‏، 6﴾

وَ کَذٰلِکَ أَوْحَیْنَا إِلَیْکَ قُرْآناً عَرَبِیّاً لِتُنْذِرَ أُمَّ الْقُرَى وَ مَنْ حَوْلَهَا وَ تُنْذِرَ یَوْمَ الْجَمْعِ لاَ رَیْبَ فِیهِ فَرِیقٌ فِی الْجَنَّةِ وَ فَرِیقٌ فِی السَّعِیرِ (7)

و بدین گونه قرآن عربى به سوى تو وحى کردیم تا [ مردمِ ] مکّه و کسانى را که پیرامون آنند هشدار دهى ، و از روزِ گردآمدن [ خلق ] که تردیدى در آن نیست بیم دهى ; گروهى در بهشتند و گروهى در آتش .

﴿الشورى‏، 7﴾

وَ لَوْ شَاءَ اللَّهُ لَجَعَلَهُمْ أُمَّةً وَاحِدَةً وَ لٰکِنْ یُدْخِلُ مَنْ یَشَاءُ فِی رَحْمَتِهِ وَ الظَّالِمُونَ مَا لَهُمْ مِنْ وَلِیٍّ وَ لاَ نَصِیرٍ (8)

و اگر خدا مى‏خواست ، قطعاً آنان را امّتى یگانه مى‏گردانید ، لیکن هر که را بخواهد ، به رحمت خویش درمى‏آورد و ستمگران نه یارى دارند و نه یاورى .

﴿الشورى‏، 8﴾

أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِیَاءَ فَاللَّهُ هُوَ الْوَلِیُّ وَ هُوَ یُحْیِی الْمَوْتَى وَ هُوَ عَلَى کُلِّ شَیْ‌ءٍ قَدِیرٌ (9)

آیا به جاى او دوستانى براى خود گرفته‏اند ؟ خداست که دوست راستین است ، و اوست که مردگان را زنده مى‏کند ، و هموست که بر هر چیزى تواناست .

﴿الشورى‏، 9﴾

وَ مَا اخْتَلَفْتُمْ فِیهِ مِنْ شَیْ‌ءٍ فَحُکْمُهُ إِلَى اللَّهِ ذٰلِکُمُ اللَّهُ رَبِّی عَلَیْهِ تَوَکَّلْتُ وَ إِلَیْهِ أُنِیبُ‌ (10)

و درباره هر چیزى اختلاف پیدا کردید ، داوریش به خدا [ ارجاع مى‏گردد ] . چنین خدایى پروردگار من است . بر او توکل کردم و به سوى او بازمى‏گردم .

﴿الشورى‏، 10﴾

توهین شاهین نجفی خواننده رپ به امام نقی (ع)

 

 

سوره الزخرف

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الزخرف‏، 0﴾

حم‌ (1)

حاء ، میم .

﴿الزخرف‏، 1﴾

وَ الْکِتَابِ الْمُبِینِ‌ (2)

سوگند به کتاب روشنگر .

﴿الزخرف‏، 2﴾

إِنَّا جَعَلْنَاهُ قُرْآناً عَرَبِیّاً لَعَلَّکُمْ تَعْقِلُونَ‌ (3)

ما آن را قرآنى عربى قرار دادیم ، باشد که بیندیشید .

﴿الزخرف‏، 3﴾

وَ إِنَّهُ فِی أُمِّ الْکِتَابِ لَدَیْنَا لَعَلِیٌّ حَکِیمٌ‌ (4)

و همانا که آن در کتاب اصلى [ لوح محفوظ ] به نزد ما سخت والا و پرحکمت است .

﴿الزخرف‏، 4﴾

أَ فَنَضْرِبُ عَنْکُمُ الذِّکْرَ صَفْحاً أَنْ کُنْتُمْ قَوْماً مُسْرِفِینَ‌ (5)

آیا به [ صِرفِ ] اینکه شما قومى منحرفید [ باید ] قرآن را از شما بازداریم ؟

﴿الزخرف‏، 5﴾

وَ کَمْ أَرْسَلْنَا مِنْ نَبِیٍّ فِی الْأَوَّلِینَ‌ (6)

و چه بسا پیامبرانى که در [ میان ] گذشتگان روانه کردیم .

﴿الزخرف‏، 6﴾

وَ مَا یَأْتِیهِمْ مِنْ نَبِیٍّ إِلاَّ کَانُوا بِهِ یَسْتَهْزِءُونَ‌ (7)

و هیچ پیامبرى به سوى ایشان نیامد ، مگر اینکه او را به ریشخند مى‏گرفتند .

﴿الزخرف‏، 7﴾

فَأَهْلَکْنَا أَشَدَّ مِنْهُمْ بَطْشاً وَ مَضَى مَثَلُ الْأَوَّلِینَ‌ (8)

و نیرومندتر از آنان را به هلاکت رسانیدیم و سنّت پیشینیان تکرار شد .

﴿الزخرف‏، 8﴾

وَ لَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَ السَّمَاوَاتِ وَ الْأَرْضَ لَیَقُولُنَّ خَلَقَهُنَّ الْعَزِیزُ الْعَلِیمُ‌ (9)

و اگر از آنان بپرسى : « آسمانها و زمین را چه کسى آفریده ؟ » قطعاً خواهند گفت : « آنها را همان قادر دانا آفریده است . »

﴿الزخرف‏، 9﴾

الَّذِی جَعَلَ لَکُمُ الْأَرْضَ مَهْداً وَ جَعَلَ لَکُمْ فِیهَا سُبُلاً لَعَلَّکُمْ تَهْتَدُونَ‌ (10)

همان کسى که این زمین را براى شما گهواره‏اى گردانید و براى شما در آن راهها نهاد ، باشد که راه یابید .

﴿الزخرف‏، 10﴾