سوره فصلت

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿فصلت‏، 0﴾

حم‌ (1)

حاء ، میم .

﴿فصلت‏، 1﴾

تَنْزِیلٌ مِنَ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (2)

وحى [ نامه ] اى است از جانب [ خداى ] رحمتگر مهربان .

﴿فصلت‏، 2﴾

کِتَابٌ فُصِّلَتْ آیَاتُهُ قُرْآناً عَرَبِیّاً لِقَوْمٍ یَعْلَمُونَ‌ (3)

کتابى است که آیات آن ، به روشنى بیان شده . قرآنى است به زبان عربى براى مردمى که مى‏دانند .

﴿فصلت‏، 3﴾

بَشِیراً وَ نَذِیراً فَأَعْرَضَ أَکْثَرُهُمْ فَهُمْ لاَ یَسْمَعُونَ‌ (4)

بشارتگر و هشداردهنده است . و [ لى ] بیشتر آنان رویگردان شدند ، در نتیجه [ چیزى را ] نمى‏شنوند .

﴿فصلت‏، 4﴾

وَ قَالُوا قُلُوبُنَا فِی أَکِنَّةٍ مِمَّا تَدْعُونَا إِلَیْهِ وَ فِی آذَانِنَا وَقْرٌ وَ مِنْ بَیْنِنَا وَ بَیْنِکَ حِجَابٌ فَاعْمَلْ إِنَّنَا عَامِلُونَ‌ (5)

و گفتند : « دلهاى ما از آنچه ما را به سوى آن مى‏خوانى سخت محجوب و مهجور است . و در گوشهاى ما سنگینى و میان ما و تو پرده‏اى است ; پس تو کار خود را بکن ما [ هم ] کار خود را مى‏کنیم . »

﴿فصلت‏، 5﴾

قُلْ إِنَّمَا أَنَا بَشَرٌ مِثْلُکُمْ یُوحَى إِلَیَّ أَنَّمَا إِلٰهُکُمْ إِلٰهٌ وَاحِدٌ فَاسْتَقِیمُوا إِلَیْهِ وَ اسْتَغْفِرُوهُ وَ وَیْلٌ لِلْمُشْرِکِینَ‌ (6)

بگو : « من ، بشرى چون شمایم ، جز اینکه به من وحى مى‏شود که خداى شما خدایى یگانه است . پس مستقیماً به سوى او بشتابید و از او آمرزش بخواهید . و واى بر مشرکان . »

﴿فصلت‏، 6﴾

الَّذِینَ لاَ یُؤْتُونَ الزَّکَاةَ وَ هُمْ بِالْآخِرَةِ هُمْ کَافِرُونَ‌ (7)

همان کسانى که زکات نمى‏دهند و آنان که به آخرت ناباورند .

﴿فصلت‏، 7﴾

إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ لَهُمْ أَجْرٌ غَیْرُ مَمْنُونٍ‌ (8)

کسانى که ایمان آورده و کارهاى شایسته کرده‏اند آنان را پاداشى بى‏پایان است .

﴿فصلت‏، 8﴾

قُلْ أَ إِنَّکُمْ لَتَکْفُرُونَ بِالَّذِی خَلَقَ الْأَرْضَ فِی یَوْمَیْنِ وَ تَجْعَلُونَ لَهُ أَنْدَاداً ذٰلِکَ رَبُّ الْعَالَمِینَ‌ (9)

بگو : « آیا این شمایید که واقعاً به آن کسى که زمین را در دو هنگام آفرید ، کفر مى‏ورزید و براى او همتایانى قرار مى‏دهید ؟ این است پروردگار جهانیان . »

﴿فصلت‏، 9﴾

وَ جَعَلَ فِیهَا رَوَاسِیَ مِنْ فَوْقِهَا وَ بَارَکَ فِیهَا وَ قَدَّرَ فِیهَا أَقْوَاتَهَا فِی أَرْبَعَةِ أَیَّامٍ سَوَاءً لِلسَّائِلِینَ‌ (10)

و در [ زمین ] ، از فراز آن [ لنگرآسا ] کوه‏ها نهاد و در آن خیر فراوان پدید آورد ، و مواد خوراکى آن را در چهار روز اندازه‏گیرى کرد [ که ] براى خواهندگان ، درست [ و متناسب با نیازهایشان ] است .

﴿فصلت‏، 10﴾

ثُمَّ اسْتَوَى إِلَى السَّمَاءِ وَ هِیَ دُخَانٌ فَقَالَ لَهَا وَ لِلْأَرْضِ ائْتِیَا طَوْعاً أَوْ کَرْهاً قَالَتَا أَتَیْنَا طَائِعِینَ‌ (11)

سپس آهنگِ [ آفرینشِ ] آسمان کرد ، و آن بخارى بود . پس به آن و به زمین فرمود : « خواه یا ناخواه بیایید . » آن دو گفتند : « فرمان‏پذیر آمدیم . »

﴿فصلت‏، 11﴾