سوره ق

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿ق‏، 0﴾

ق وَ الْقُرْآنِ الْمَجِیدِ (1)

قاف ، سوگند به قرآن باشکوه ،

﴿ق‏، 1﴾

بَلْ عَجِبُوا أَنْ جَاءَهُمْ مُنْذِرٌ مِنْهُمْ فَقَالَ الْکَافِرُونَ هٰذَا شَیْ‌ءٌ عَجِیبٌ‌ (2)

[ که آنان نگرویدند ، ] بلکه از اینکه هشداردهنده‏اى از خودشان برایشان آمد ، در شگفت شدند و کافران گفتند : « این [ محمّد و حکایت معاد ] چیزى عجیب است . »

﴿ق‏، 2﴾

أَ إِذَا مِتْنَا وَ کُنَّا تُرَاباً ذٰلِکَ رَجْعٌ بَعِیدٌ (3)

« آیا چون مُردیم و خاک شدیم [ زنده مى‏شویم ] ؟ این بازگشتى بعید است . »

﴿ق‏، 3﴾

قَدْ عَلِمْنَا مَا تَنْقُصُ الْأَرْضُ مِنْهُمْ وَ عِنْدَنَا کِتَابٌ حَفِیظٌ (4)

قطعاً دانسته‏ایم که زمین [ چه مقدار ] از اجسادشان فرو مى‏کاهد . و پیش ما کتاب ضبط کننده‏اى است .

﴿ق‏، 4﴾

بَلْ کَذَّبُوا بِالْحَقِّ لَمَّا جَاءَهُمْ فَهُمْ فِی أَمْرٍ مَرِیجٍ‌ (5)

[ نه ، ] بلکه حقیقت را ، وقتى برایشان آمد ، دروغ خواندند ، و آنها در کارى سردرگم [ مانده ] اند .

﴿ق‏، 5﴾

أَ فَلَمْ یَنْظُرُوا إِلَى السَّمَاءِ فَوْقَهُمْ کَیْفَ بَنَیْنَاهَا وَ زَیَّنَّاهَا وَ مَا لَهَا مِنْ فُرُوجٍ‌ (6)

مگر به آسمان بالاى سرشان ننگریسته‏اند که چگونه آن را ساخته و زینتش داده‏ایم و براى آن هیچ گونه شکافتگى نیست .

﴿ق‏، 6﴾

وَ الْأَرْضَ مَدَدْنَاهَا وَ أَلْقَیْنَا فِیهَا رَوَاسِیَ وَ أَنْبَتْنَا فِیهَا مِنْ کُلِّ زَوْجٍ بَهِیجٍ‌ (7)

و زمین را گستردیم و در آن لنگر [ آسا کوه ] ها فرو افکندیم و در آن از هر گونه جُفت دل‏انگیز رویانیدیم .

﴿ق‏، 7﴾

تَبْصِرَةً وَ ذِکْرَى لِکُلِّ عَبْدٍ مُنِیبٍ‌ (8)

[ تا ] براى هر بنده توبه‏کارى بینش‏افزا و پندآموز باشد .

﴿ق‏، 8﴾

وَ نَزَّلْنَا مِنَ السَّمَاءِ مَاءً مُبَارَکاً فَأَنْبَتْنَا بِهِ جَنَّاتٍ وَ حَبَّ الْحَصِیدِ (9)

و از آسمان ، آبى پر برکت فرود آوردیم ، پس بدان [ وسیله ] باغها و دانه‏هاى دروکردنى رویانیدیم .

﴿ق‏، 9﴾

وَ النَّخْلَ بَاسِقَاتٍ لَهَا طَلْعٌ نَضِیدٌ (10)

و درختان تناور خرما که خوشه [ هاى ] روى هم چیده دارند .

﴿ق‏، 10﴾

رِزْقاً لِلْعِبَادِ وَ أَحْیَیْنَا بِهِ بَلْدَةً مَیْتاً کَذٰلِکَ الْخُرُوجُ‌ (11)

[ اینها همه ] براى روزىِ بندگان [ من ] است ، و با آن [ آب ] سرزمین مرده‏اى را زنده گردانیدیم ; رستاخیز [ نیز ] چنین است .

﴿ق‏، 11﴾

کَذَّبَتْ قَبْلَهُمْ قَوْمُ نُوحٍ وَ أَصْحَابُ الرَّسِّ وَ ثَمُودُ (12)

پیش از ایشان قوم نوح و اصحاب رسّ و ثمود ،

﴿ق‏، 12﴾

وَ عَادٌ وَ فِرْعَوْنُ وَ إِخْوَانُ لُوطٍ (13)

و عاد و فرعون و برادران لوط ،

﴿ق‏، 13﴾

وَ أَصْحَابُ الْأَیْکَةِ وَ قَوْمُ تُبَّعٍ کُلٌّ کَذَّبَ الرُّسُلَ فَحَقَّ وَعِیدِ (14)

و بیشه‏نشینان و قوم تُبّع به تکذیب پرداختند ; همگى فرستادگان [ ما ] را به دروغ گرفتند و [ در نتیجه ] تهدید [ من ] واجب آمد .

﴿ق‏، 14﴾

أَ فَعَیِینَا بِالْخَلْقِ الْأَوَّلِ بَلْ هُمْ فِی لَبْسٍ مِنْ خَلْقٍ جَدِیدٍ (15)

مگر از آفرینش نخستین [ خود ] به تنگ آمدیم ؟ [ نه ! ] بلکه آنها از خلق جدید در شبهه‏اند .

﴿ق‏، 15﴾