سوره قمر

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌ (0)

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿القمر، 0﴾

اقْتَرَبَتِ السَّاعَةُ وَ انْشَقَّ الْقَمَرُ (1)

نزدیک شد قیامت و از هم شکافت ماه .

﴿القمر، 1﴾

وَ إِنْ یَرَوْا آیَةً یُعْرِضُوا وَ یَقُولُوا سِحْرٌ مُسْتَمِرٌّ (2)

و هر گاه نشانه‏اى ببینند روى بگردانند و گویند : « سحرى دایم است . »

﴿القمر، 2﴾

وَ کَذَّبُوا وَ اتَّبَعُوا أَهْوَاءَهُمْ وَ کُلُّ أَمْرٍ مُسْتَقِرٌّ (3)

و به تکذیب دست زدند و هوسهاى خویش را دنبال کردند ، و [ لى ] هر کارى را [ آخر ] قرارى است .

﴿القمر، 3﴾

وَ لَقَدْ جَاءَهُمْ مِنَ الْأَنْبَاءِ مَا فِیهِ مُزْدَجَرٌ (4)

و قطعاً از اخبار ، آنچه در آن مایه انزجار [ از کفر ] است به ایشان رسید .

﴿القمر، 4﴾

حِکْمَةٌ بَالِغَةٌ فَمَا تُغْنِ النُّذُرُ (5)

حکمت بالغه [ حقّ این بود ] ، ولى هشدارها سود نکرد .

﴿القمر، 5﴾

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ یَوْمَ یَدْعُ الدَّاعِ إِلَى شَیْ‌ءٍ نُکُرٍ (6)

پس ، از آنان روى برتاب . روزى که داعىِ [ حق ] به سوى امرى دهشتناک دعوت مى‏کند ،

﴿القمر، 6﴾