سوره الرحمن

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِیمِ‌  

به نام خداوند رحمتگر مهربان‏

﴿الرحمن‏، 0﴾

الرَّحْمٰنُ‌ (1)

[ خداى ] رحمان ،

﴿الرحمن‏، 1﴾

عَلَّمَ الْقُرْآنَ‌ (2)

قرآن را یاد داد .

﴿الرحمن‏، 2﴾

خَلَقَ الْإِنْسَانَ‌ (3)

انسان را آفرید ،

﴿الرحمن‏، 3﴾

عَلَّمَهُ الْبَیَانَ‌ (4)

به او بیان آموخت .

﴿الرحمن‏، 4﴾

الشَّمْسُ وَ الْقَمَرُ بِحُسْبَانٍ‌ (5)

خورشید و ماه بر حسابى [ روان ] اند .

﴿الرحمن‏، 5﴾

وَ النَّجْمُ وَ الشَّجَرُ یَسْجُدَانِ‌ (6)

و بوته و درخت چهره‏سایانند .

﴿الرحمن‏، 6﴾

وَ السَّمَاءَ رَفَعَهَا وَ وَضَعَ الْمِیزَانَ‌ (7)

و آسمان را برافراشت و ترازو را گذاشت ،

﴿الرحمن‏، 7﴾

أَلاَّ تَطْغَوْا فِی الْمِیزَانِ‌ (8)

تا مبادا از اندازه درگذرید .

﴿الرحمن‏، 8﴾

وَ أَقِیمُوا الْوَزْنَ بِالْقِسْطِ وَ لاَ تُخْسِرُوا الْمِیزَانَ‌ (9)

و وزن را به انصاف برپا دارید و در سنجش مکاهید .

﴿الرحمن‏، 9﴾

وَ الْأَرْضَ وَضَعَهَا لِلْأَنَامِ‌ (10)

و زمین را براى مردم نهاد .

﴿الرحمن‏، 10﴾

فِیهَا فَاکِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذَاتُ الْأَکْمَامِ‌ (11)

در آن ، میوه [ ها ] و نخلها با خوشه‏هاى غلاف‏دار ،

﴿الرحمن‏، 11﴾

وَ الْحَبُّ ذُو الْعَصْفِ وَ الرَّیْحَانُ‌ (12)

و دانه‏هاى پوست‏دار و گیاهان خوشبوست .

﴿الرحمن‏، 12﴾

فَبِأَیِّ آلاَءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ‌ (13)

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید ؟

﴿الرحمن‏، 13﴾

خَلَقَ الْإِنْسَانَ مِنْ صَلْصَالٍ کَالْفَخَّارِ (14)

انسان را از گل خشکیده‏اى سفال مانند ، آفرید .

﴿الرحمن‏، 14﴾

وَ خَلَقَ الْجَانَّ مِنْ مَارِجٍ مِنْ نَارٍ (15)

و جنّ را از تشعشعى از آتش خلق کرد .

﴿الرحمن‏، 15﴾

فَبِأَیِّ آلاَءِ رَبِّکُمَا تُکَذِّبَانِ‌ (16)

پس کدام یک از نعمتهاى پروردگارتان را منکرید ؟

﴿الرحمن‏، 16﴾